PODZIAŁ PRZEPUKLIN W ZALEŻNOŚCI OD LOKALIZACJI

1) przepuklina pachwinowa (częstość ok.70% chorych), 2) przepuklina udowa (częstość ok.12%), 3) przepuklina pępkowa (częstość ok.11%), 4) przepuklina linii białej, 5) przepuklina pooperacyjna

PRZEPUKLINA PACHWINOWA - ZABIEG LAPAROSKOPOWY

Przepuklina pachwinowa skośna lewa - widok od strony jamy brzusznej, mężczyzna.

Zabieg rozpoczyna się od otwarcia otrzewnej z boku do fałdu pępkowego przyśrodkowego, tak ,ażeby uwidocznić więzadło Coopera.

Więzadło Coopera rozciąga się od guzka łonowego w dół do naczyń udowych i nasieniowodu.

Należy unikać pasma biodrowo-łonowego biegnącego bocznie do pierścienia pachwinowego głębokiego, ponieważ tam znajdują się nerwy skórne.
Powoli wypreparowujemy zawartość worka przepuklinowego, uwalniając zawartość ze zrostów i odprowadzając do jamy otrzewnowej.

Stan po odprowadzeniu uwolnionej zawartości worka przepuklinowego. Torba przepukliny pachwinowej skośnej pozostaje na miejscu.

Zostaje wstawiona łata wielkości od 8 do 12 cm z GoreTex-u. Materiał ten nie wymaga późniejszego otrzewnowania czyli pokrycia otrzewną.

Łata GoreTex-owa jest przytwierdzana klipsami od guzka łonowego wzdłuż więzadła Coopera w dół do naczyń udowych. Następnie łatę rozciąga się w poprzek i przytwierdza klipsami do pasma biodrowo-łonowego.

Nie przytwierdzone części łaty dodatkowo zabezpiecza się klipsami przytwierdzanymi do ściany jamy brzusznej.
Ten zabieg był po raz pierwszy wykonany przez Freda Toy i Roya Smoot i przeanalizowany przez nich na ponad 500 pacjentach.

Siatka

Budowa siatki PHS - Prolene Hernia System

Beznapięciowa metoda zaopatrywania przepuklin pachwinowych

"Technika beznapięciowa" (np. metodą Lichtenstein) wymaga użycia sztucznych protetycznych materiałów (siatki) do wszystkich operacji naprawczych.
Aktualnie worek przepuklinowy pozostaje na miejscu, a ten defekt zostaje zamknięty lub pokryty przez protezę - siatkę. Następnie tkanki wrastają w siatkę.
Siatki te nie są bezproblemowe, ponieważ zawsze są ciałem obcym i w wypadku infekcji, cała siatka włącznie ze szwami musi być usunięta i przepuklina naprawiana jest "czysto tkankową techniką".
Są oczywiście przypadki, kiedy siatki muszą być wszczepione i to wówczas kiedy jest duże zniszczenie (destrukcja) tkanek, jak w przepuklinach nawrotowych i pooperacyjnych.

część wewnętrzna siatki:
umieszczana w przestrzeni przedotrzewnowej zapewnia dodatkowe wzmocnienie dna kanału pachwinowego

część zewnętrzna siatki:
stanowi zasadnicze zabezpieczenie pierścienia pachwinowego wewnętrznego i dna kanału pachwinowego przed nawrotem przepukliny

łącznik:
zabezpiecza siatkę przed przemieszczeniem się; spełnia także rolę "kurka" blokującego wrota przepukliny

Różne typy siatek:

                                                              

PHSE - extended                     PHSL - large                      PHSM - medium

Przepuklina pachwinowa - zabieg klasyczny

Po przecięciu skóry i tkanki podskórnej, w której identyfikujemy i podwiązujemy naczynia nadbrzuszne powierzchowne, odsłaniamy pierścień pachwinowy zewnętrzny i rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha.

Pod rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha wprowadzamy nożyczki i delikatnie odwarstwiamy rozcięgno od mięśnia.

Następnie przecinamy nożyczkami rozcięgno w kierunku zgodnym z przebiegiem włókien ku górze. Cięcie sięga do wysokości pierścienia pachwinowego głębokiego.

Atraumatycznie odsłaniamy powrózek nasienny i unosimy go na gumowym drenie. Biegnące na worku przepuklinowym włókna mięśnia dźwigacza jądra rozsuwa się na boki.

W ten sposób uwidaczniamy powrózek nasienny oraz leżący obok worek przepuklinowy, który na tępo wypreparowujemy, a biegnące na worku przepuklinowym włókna mięśnia dźwigacza jądra rozsuwamy na boki.

Preparując na tępo dochodzimy do dolnej granicy worka przepuklinowego, którego szczyt chwytamy kleszczykami. Odprowadzamy zawartość worka przepuklinowego i oddzielamy całkowicie w kierunku dogłowowym worek przepuklinowy od powrózka nasiennego. Kontynuujemy preparowanie aż dotrzemy do pierścienia pachwinowego głębokiego.

Otwieramy worek przepuklinowy. Zrośnięte z nim odcinki sieci lub jelita, po ich starannym rozdzieleniu, odprowadzamy do jamy brzusznej.

Worek przepuklinowy mocno zamykamy u podstawy szwem kapciuchowym.

Worek przepuklinowy odcinamy od podstawy.

Teraz można kikut worka przepuklinowego odprowadzić do jamy otrzewnowej (pamiętając o dobrej hemostazie) lub zaopatrzyć kikut np. sposobem Bakera.
Polega on na tym, że po odcięciu worka przepuklinowego pozostawiamy długie końce szwu zamykające kikut. Każdy z końców z osobna wkłuwamy od dołu, poprzez mięsień skośny wewnętrzny brzucha i zawiązujemy na mięśniu. W ten sposób kikut został przemieszczony pod wewnętrzną powierzchnię mięśnia skośnego

---