PODSTAWY METOD SPEKTRALNYCH
Sprawozdanie
Data: |
Imię i nazwisko: |
III rok Chemia |
|
|
|
Nr. ćwiczenia: |
Temat: |
Ocena: |
3. |
„Spektroskopia absorpcyjna w podczerwieni.”
|
|
|
CZĘŚĆ 1. Analiza składu ksylenów przy pomocy widm absorpcyjnych w podczerwieni.
Metodyka pomiaru:
Zadanie polega na rejestracji widm w podczerwieni orto-, meta- i para- ksylenu, przyporządkowaniu obserwowanych częstości odpowiednim drganiom i znalezieniu obszarów absorpcji nadających się do identyfikacji i analizy ilościowej rozpatrywanych związków.
Wyposażenie:
Aparatura: spektrofotometr IR — M80, kuwety z NaCl, strzykawka do napełniania kuwet.
Odczynniki: ksyleny do celów spektralnych, chloroform do mycia kuwet.
Wykonanie zadania:
Do kuwety o grubości warstwy 0,035 cm wprowadzamy o-ksylen i rejestrujemy widmo w całym zakresie spektralnym. Dla tej samej próbki rejestrujemy rozciągnięty wycinek widma w obszarze 1000 — 650 cm-1.
Na tym samym papierze rejestracyjnym wykonujemy fragmenty widm dla meta- i para- ksylenu.
Przedstawienie wyników pomiarów:
Odczytujemy położenie pasm lub obszarów absorpcji zarejestrowanego widma o-ksylenu. Opis widma absorpcyjnego przedstawiamy w tabeli zaopatrując ją w komentarz dotyczący przypisania pasm określonym rodzajom drgań oraz przydatności interpretacyjnej do celów identyfikacji:
Maksima lub obszary absorpcji o-ksylenu [cm-1] |
Rodzaj drgań |
Uwagi |
3016 |
|
tylko alkeny i areny wykazują drgania rozciągające C-H troszkę powyżej 3000 cm-1 |
2968 |
|
Związki które nie posiadają wiązania C=C wykazują drgania C-H poniżej 3000 cm-1 |
2936 |
|
|
1604 |
|
Rozciągające w zakresie ok. 1600 - 1450 cm-1 |
1496 |
|
|
1460 |
|
|
1460 |
|
w zakresie liczby falowej 1460 cm-1 stwierdza się obecność drgań zginających wiązania C-H występującego w grupie metylowej; |
1384 |
|
metyl w zakresie 1370-1350 cm-1 |
1120 |
|
(cztery piki) - w płaszczyźnie ok.1300 - 1000 cm-1
|
1052 |
|
|
1024 |
|
|
984 |
|
|
740 |
|
(poza płaszczyzną) 900 - 675 cm-1cm-1 |
o-ksylen m-ksylen p-ksylen
CZĘŚĆ DRUGA
Pomiar współczynnika załamania światła i wyznaczenie refrakcji molowej.
Metodyka pomiaru:
Zadanie polega na pomiarze współczynnika załamania światła ciekłej substancji organicznej oraz wyznaczeniu jej wzoru strukturalnego.
Wyposażenie:
Aparatura: spektrofotometr IR — M80, kuwety z NaCl, refraktometr Abbego, lampa sodowa.
Odczynniki: badana substancja ciekła.
Wykonanie zadania:
Do kuwety o grubości warstwy 0,035 wprowadzamy badaną substancję organiczną i rejestrujemy widmo w całym zakresie spektralnym. Następnie dokonujemy pomiaru współczynnika załamania światła otrzymanej cieczy.
Przedstawienie wyników pomiaru:
Dane z ćwiczenia i obliczenia:
Związek badany: C10H12O
d = 0,988 g/cm3
MH = 1, 0080 g/mol - wodór
MC = 12,0112 g/mol - węgiel
MO = 15,9994 g/mol - tlen
M = 10∙12,0112 + 12∙1,008 + 15,9994 = 148,2074 g/mol
nd =1,5591
Równanie Lorentza-Lorenza definiuje refrakcję molową ośrodka materialnego jako:
gdzie:
R - refrakcja molowa
d - gęstość ośrodka
n - współczynnik załamania światła (współczynnik refrakcji).
Przykład I:
Wzory tworzone samodzielnie przy pomocy programu ChemSketch2.0(polecam)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład II.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład III.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład IV.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład V.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład VI.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Przykład VII.
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji atomowych (patrz tabela 1.)
Obliczenie refrakcji molowej na podstawie refrakcji wiązań (patrz tabela 2.)
Z powyższych danych wnioskuję, że mogą to być trzy związki: z przykładu I; V i VII
Interpretacja widma związku o wzorze C10H12O :
Maksima lub obszary absorpcji [cm-1] |
Rodzaje drgań |
3024 |
(podobnie jak w ksylenie) |
2960 |
|
2912 |
|
1604 |
|
1508 |
|
1464 |
|
1440 |
|
1304 |
|
1280 |
|
1252 |
|
1176 |
|
1036 |
|
964 |
|
840 |
|
788 |
Z interpretacji widma wnioskuję, że jest to związek aromatyczny; di-podstawiona pochodna benzenu; posiadająca wiązanie eterowe więc może to być tylko przykład V i VII. W interpretacji końcowej pomógł mi zapach związku badanego podobnego do zapachu „cukierków anyżkowych” tak więc jest to „anetol”.
Anetol, p-metoksypropenylobenzen, p-alliloanizol, C10H12O - organiczny związek chemiczny fenolowy z alifatycznym łańcuchem propylenowym, otrzymywany z olejku eterycznego: biedrzeńca anyżu i kopru. Stosowany jako związek zapachowy w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym. Może być półproduktem do wytwarzania parametoksyamfetaminy.
4