Untitled

Nadeszła mroźna zima. pola, ogrody, górki przykrywa biały śnieg. rzekę pokrywa lód. mróz mrozi wszystko dookoła. dzieciom dopisuje humor. jeżdżą z górki na sankach. lepią śniegowe kule i rzucają nimi w kolegów.

idzie wiosna! przyroda budzi się do ź ycia. jaskłki, bociany, wrbelki szykją gniazda. będą tam opiekować się swoimi dziećmi. w lasa zakwitają pylaszczki. w gra rosną fioletowe kroksy. słońce świeci mocniej. ziemia i dewa pokrywają się zielenią

uczniowie pracowali pez dziesięć miesięcy. zasłyli na dane wakacje. kady z ni may o podra, pygoda, zabawa. jzek pojedzie do cioci do krakowa. ania jest zem. razem z arceami będzie odpoczywać nad moem. jrek lbi las i zwieęta. pojedzie na wieś do dziadka. łopcy z klasy ii a lbią rozmawiać o zwieęta. tomek pokazje na zdjęci swojego jea. znalazł go jesienią w sadzie. andej wali się swoim żółwiem. olek opowiada o Hodowli krlikw. Henio tylko przysłuchuje się. ciągle marzy chomiku.

Jak
b znalazł w sz
fladzie starą
f
jarkę i dm

nął w nią delikatnie.
Kiedy jego pap
ga usłyszała d
wi
k
f
jarki, zaczęła głośno k
yczeć
i wy
ucać ł
piny nasionek z klatki.
Gdy flet
ciszał się, pap
ga
adała spokojnie i czyś
ła paz
rki. Jakub
rz
cił jej kilka ziaren kuk
rydzy
i poszedł grać do ku
ni.

Wr
bel i k
k
łka kł
cili się o to,
które z nich jest pi
kniejsze. Na kł
tni upłynęło im popoł
dnie i wiecz
r.
O p
łnocy zdenerwowała się rop

a, która wyszła z kał

y. Nazwała wr
bla
i k
k
łkę pr

niakami. Po co się
kł
cić? I tak wiadomo, że najpiękniejsze są duże ropu
y.

Do starego grodu p
ybył szczeg
lnie
pr

ny wł
częga. Cały dzień pysznił się swoim zniszczonym ż
łto-ró
owym
braniem. Na dodatek wł
częga był wielkim pr

niakiem. Wkr
tce og
ł mieszkańców miał go dosyć. Doszło do licznych kł
tni. Wł
częga, który był równie
t
ó
em, szybko op
ścił gr
d.

Pewien zezowaty u
ędnik nie l
bił
ptak
w. Ma
ył o tym, że zdoła je wszystkie wyst
elać. W ka
dą sobotę wybierał się na pe
cha
kę ze swoją
st
elbą. Wypatrywał ptak
w w
k
ewach i gał
zia
d
ew. Gdy doj
ał jakiegoś wr
bla lub goł
bia, naty
miast st
elał do niego. I nie m
gł tylko
zroz
mieć, dlaczego nie udało mu się nigdy zest
elić
adnego ptaka.

Chocia
od kilku dni m
y, wybraliśmy się wieczorem na spacer. Na niebie pojawił się ksi

yc w

łtawej
po
wiacie. Nie dawał jednak wiele światła, a my nie byliśmy ostro
ni. Wpadliśmy do d
żej kał

y. Teraz
al nam p
emoczonych b
tów i odzie
y.
J
tro po
yczymy kalosze i b
dziemy bardziej uwa
ni.

Pr

ny żołnie
je
ał cię
ar
wką. Był wielkim
arłokiem i zajadał sma
ony ry
wielką ły
ką. Mały

czek jadący równie
cię
ar
wką, poprosił żołnie
a o ziarnko ry
u - na pr

no. W
wczas

czek p
emienił się w pi
kną
księ
niczkę. I żołnie

ałował swego sk
pstwa - za p
źno.