Scenariusz lekcji

Urządzam swój pokój

Scenariusz z wykorzystaniem burzy mózgów i dywanika pomysłów

2 × 45 min

Cele lekcji:

Uczeń:

- wyjaśnia, jak powinno być zorganizowane miejsce do nauki,

- wylicza niezbędne elementy wyposażenia pokoju ucznia,

- rysuje plan własnego pokoju,

- wybiera meble i sprzęty do pokoju nastolatka,

- wskazuje nazwy przedmiotów używanych przez dekoratora wnętrz w jego pracy,

- projektuje pokój swoich marzeń.

Metody:

- metody aktywizujące - burza mózgów, dywanik pomysłów,

- praca z tekstem,

- praca z materiałem ilustracyjnym,

- działania plastyczne.

Formy pracy:

indywidualna, grupowa, zbiorowa.

Środki dydaktyczne:

- podręcznik z ćwiczeniami do zajęć technicznych dla klas 4-6 „Jak to działa?” (s. 116-119),

- karta pracy „Piękne wnętrze”,

- lampa biurkowa,

- duże arkusze papieru, paski papieru w różnych kolorach, flamastry, klej, kartki samoprzylepne.

Przebieg lekcji:

Faza wprowadzająca

1. Czynności organizacyjne: sprawdzenie obecności, podanie tematu lekcji.

2. Uczniowie, pracując metodą burzy mózgów, wymieniają nazwy czynności, które najczęściej wykonują w swoim pokoju. Wyznaczona osoba zapisuje wszystkie pomysły na tablicy. Po odczytaniu zgłoszonych propozycji uczniowie wybierają te, które najczęściej się powtarzały, i notują je w zeszycie. Nauczyciel pomaga sformułować wniosek, że pokój nastolatka spełnia różne funkcje.

Faza realizacyjna

1. Wyznaczona osoba odczytuje tekst „Organizacja miejsca pracy” ze s. 116 podręcznika. Następnie nauczyciel demonstruje prawidłową wysokość źródła światła oraz właściwe usytuowanie lampki na biurku. Gasi górne światło w sali i pokazuje efekty oświetlenia stołu ze zbyt małej oraz zbyt dużej wysokości, a następnie z prawej i lewej strony. W dalszej kolejności uczniowie wykonują ćwiczenie 1. ze s. 116 podręcznika

2. Uczniowie zapoznają się z infografiką znajdującą się na s. 118 podręcznika. Określają, jak najlepiej zagospodarować część pokoju przeznaczoną do nauki (ćwiczenie 1. „Praca
z infografiką” ze s. 118) oraz wymieniają elementy wyposażenia pokoju ucznia, które powinny znajdować się w strefach odpoczynku, nauki oraz zabawy (zadanie 1. w karcie pracy).

3. Nauczyciel poleca wykonać ćwiczenie 3. ze s. 117, polegające na narysowaniu planu swojego pokoju.

4. Prowadzący lekcję formułuje i zapisuje na tablicy zagadnienie do przedyskutowania: Co mi się nie podoba w moim pokoju?. Następnie dzieli klasę na kilkuosobowe grupy i wręcza każdej drużynie „dywanik”, czyli arkusz papieru podzielony poziomymi liniami na trzy części. Rozdaje także wszystkim zespołom po cztery paski papieru w trzech kolorach oraz klej. W pierwszej fazie dyskusji grupy metodą burzy mózgów szukają odpowiedzi na postawione pytanie. Swoje pomysły zapisują na paskach jednego koloru i przyklejają je
w górnej części dywanika. Liderzy drużyn prezentują uzupełnione arkusze. Nauczyciel zapisuje na tablicy kolejne pytanie: Co należy zrobić, aby sytuacja zmieniła się na lepsze?. Zespoły poszukują rozwiązań omawianego problemu i notują swoje pomysły na paskach innego koloru. Reprezentanci grup przyczepiają zebrane odpowiedzi w środkowej części arkusza i odczytują je pozostałym uczniom. W ostatnim etapie dyskusji nauczyciel umieszcza na tablicy pytanie: Co możemy zrobić już dziś, aby sytuacja się poprawiła?. Członkowie każdego z zespołów zgłaszają propozycje konkretnych działań. Zapisują pomysły na paskach trzeciego koloru i przyklejają je w dolnej części dywanika. Po zawieszeniu uzupełnionych arkuszy na tablicy wszyscy podchodzą do „dywaników” i indywidualnie analizują odpowiedzi na trzecie pytanie. Liderzy zespołów otrzymują po trzy kartki samoprzylepne
w różnych kolorach. Barwa kartki oznacza liczbę przyznanych punktów (np. żółta - 3 p., niebieska - 2 p., zielona - 1 p.). Po uzgodnieniu werdyktu przez poszczególne grupy ich przedstawiciele przyczepiają odpowiednie kartki przy wybranych rozwiązaniach. Na zakończenie uczniowie podliczają punktację i zapisują na tablicy cztery najlepsze propozycje działań. Nauczyciel krótko podsumowuje pracę drużyn. Opis metody i przykładowy dywanik pomysłów znajdują się w Materiałach dla nauczyciela. Wskazana osoba odczytuje tekst „Ile to kosztuje?” ze s. 119 podręcznika. Uczniowie wykonują ćwiczenie 4. z tej samej strony - uzupełniają tabelę elementami składającymi się na wyposażenie sypialni nastolatka. Rozważają także możliwości obniżenia kosztów urządzenia pokoju.

5. Nauczyciel poleca wykonać zadanie 2. w karcie pracy. Uczniowie odgadują, a następnie wyjaśniają hasło ukryte w diagramie.

6. Uczestnicy zajęć wykonują zadanie 3. w karcie pracy - zamalowują kratki przy nazwach przedmiotów używanych przez dekoratora w jego pracy.

Faza podsumowująca

1. Uczniowie biorą udział w rozmowie inspirowanej pytaniem: Jakie elementy wnętrza pozwalają stwierdzić, że nadaje się ono na pokój dla nastolatka?. Osoby chętne przedstawiają własne propozycje rozwiązania tej kwestii.

2. Nauczyciel pyta uczniów, co zrobić, aby pomieszczenie miało charakter oddający usposobienie właściciela. Najtrafniejsze odpowiedzi zostają zapisane w zeszycie.

3. Zadanie domowe:

Wykonaj ćwiczenie „Mam pomysł” ze s. 117 podręcznika - zaprojektuj pokój swoich marzeń. Wykorzystaj czasopisma lub foldery ze sklepu meblowego.

Materiały dla nauczyciela

Krótki opis metody dywanika pomysłów

Dywanik pomysłów jest rodzajem dyskusji pozwalającej zwrócić uwagę uczniów na różne aspekty analizowanego zagadnienia. Jednym z założeń tej metody jest kształcenie umiejętności samodzielnego podejmowania decyzji, prezentacji własnego stanowiska oraz uwzględniania opinii innych osób. Uczniowie w czasie dyskusji w grupach poszukują najlepszego rozwiązania danego problemu, zapisując wybrane propozycje na schemacie - dywaniku pomysłów. Graficzna forma przedstawiania swoich poglądów łączy zalety burzy mózgów z techniką wizualizacji

Przykładowy dywanik pomysłów dotyczący wystroju pokoju ucznia

---