Lekcja 10

Narzędzie Kamera

Narzędzie Kamera jest używane do określenia parametrów perspektyw, ścieżek animacji, panoramicznych scen wirtualnej rzeczywistości, ścieżek dla scen VR i filmów obiektowych VR z możliwością poruszania się po nich.

Typy kamer

Podwójne kliknięcie w narzędzie Kamera na palecie narzędzi otwiera okno dialogowe Parametrów kamery. Zawartość okna dialogowego Parametry kamery jest różna dla trzech typów kamer. To okno dialogowe i okno rzutu są równocześnie aktywne. Możesz więc zmieniać parametry, miejsca kamer i ich orientację bez ciągłego otwierania i zamykania tego okna. Okno to znika, gdy otwierane jest okno 3D. Typ kamery możesz wybrać w wyskakującym menu na górze okna dialogowego lub na palecie Info.

Umieszczanie kamery

Wybierz narzędzie Kamera z palety narzędzi i upewnij się, że wybrana jest opcja zwykłej kamery w oknie dialogowym kamery. Twoje pierwsze kliknięcie w rzut umieści kamerę o domyślnych parametrach. Następnie rysujesz linię rozciągliwą aby określić kierunek widzenia. Drugie kliknięcie określa pozycję celu. Kiedy operacja zostaje zakończona, pojawia się symbol słońca.

Tworzenie ścieżki animacji

Umieszczenie na rzucie kilku kamer określa ścieżkę animacji. Jej parametry możesz dopasowywać w oknie dialogowym Parametry ścieżki, które otwierasz klikając w przycisk Ścieżka (na dole po lewej stronie okna Parametrów kamery). Jedna z kamer jest kamerą aktywną. Jest to jedyna kamera wyświetlona wraz z symbolem słońca i kąta widzenia. Do momentu wybrania innej, aktywna jest zawsze kamera umieszczona jako ostatnia. Wszystkie kamery umieszczane na rzucie będą dołączane do bieżącej ścieżki animacji po kamerze aktywnej.

Grupy projekcji 3D mogą też zostać użyte do stworzenia animacji, jednakże jest to obsługiwane inaczej niż perspektywy. Może istnieć tylko jedna grupa zapamiętanych projekcji, zmieniasz ją w oknie Ustawienia aksonometrii/Zapamiętane projekcje, a nie przez parametry kamery. Nie jest możliwe pokazanie punktu obserwacji w oknie rzutu, ponieważ jest on oddalony nieskończenie daleko dla projekcji.

Parametry kamery

Okno dialogowe Parametry kamery pozwala zmieniać parametry zaznaczonej bądź domyślnej kamery, określać i modyfikować ścieżki animacji i ustalać wiele innych parametrów. Na zakładkach typu kamery znajduje się wiele kontrolek umożliwiających określenie i zmiany ścieżek animacji.

Każdy nowy projekt ma domyślną ścieżkę o nazwie „00: Ścieżka bez nazwy” gdzie będzie się mieściła pierwsza zdefiniowana kamera. Możesz zmienić jej nazwę co pokazano poniżej. Jeśli w Twoim projekcie jest więcej niż jedna ścieżka animacji — możesz przełączać się między nimi przy użyciu wyskakującej listy. Możesz stworzyć nową grupę projekcji 3D klikając w przycisk Nowa... W oknie dialogowym Dodanie nowej ścieżki można też ustalić nazwę dla nowej ścieżki. Kratka umożliwia skopiowanie aktualnego zestawu podczas tworzenia nowego. To pozwala na zachowanie oryginału i wprowadzanie zmian na kopii o innej nazwie. Możesz zmieniać nazwę istniejących ścieżek animacji po wybraniu ich z menu ścieżek i kliknięciu w przycisk Zmień nazwę. Wpisz nową nazwę w oknie dialogowym i kliknij OK. Aktualny zestaw projekcji możesz usunąć klikając w przycisk Usuń. Musisz dodatkowo potwierdzić to polecenie. Jeśli zdecydujesz się usunąć aktualny zestaw projekcji — jego nazwa zniknie z listy projekcji a wszystkie kamery jakie zawiera będą usunięte. Jeśli jest tylko jedna ścieżka, to nie może być ona usunięta. Dwa pola liczbowe pod nazwą ścieżki zawierają numer kolejny kamery dla aktualnej ścieżki i liczbę klatek postojowych. Liczba ta określa czas na jaki kamera zatrzyma się w danym punkcie ścieżki podczas tworzenia animacji. Możesz nawigować między kamerami aktualnej ścieżki za pomocą strzałek obok numeru kamery.

Poniżej tych dwóch pól znajduje się przycisk Wygładź ścieżkę, który umożliwia wygładzenie krzywych Béziera w punktach zaznaczonych kamer w oknie rzutu.

Sześć pól liczbowych w środkowej części okna parametrów kamery pozwala na określenie następujących parametrów zaznaczonej kamery: wysokości położenia/zawieszenia kamery, odległości, kąta widzenia, azymutu, kąta obrotu i wysokości celu. Tuż pod nimi można wpisać parametry kątów padania promieni słonecznych.

Opcje ścieżki kamery

Przycisk na dole okna dialogowego Parametry kamery pozwala na otworzenie okna Parametry ścieżki, w którym możesz ustalić wiele parametrów i opcji. Możesz określać lub zmieniać nazwę bieżącej ścieżki, ustalać parametry ruchu kamery i wyświetlania oraz kolor pióra dla pokazania ścieżki w oknie rzutu.

Kontrola ruchu

Są dwie cechy definiujące kształt ścieżki kamery podczas animacji w następujący sposób:

• Wybierz jedną z dwóch metod tworzenia ścieżki kamery: po krzywej Béziera lub po wieloboku. Płynny ruch kamery uzyskasz po wyborze opcji po krzywej. Ścieżki oparte na wieloboku powodują raczej poszarpany ruch kamery.

• Przełączniki Otwarta i Zamknięta decydują o tym, czy ścieżka będzie się kończyć w punkcie wyjścia.

Można też określić kształt ruchu celu podczas animacji.

Jeśli wybierzesz opcję Po wieloboku to punkty celu pomiędzy klatkami będą umieszczone na linii prostej łączącej dwa następujące po sobie punkty celu. Wybranie opcji Po krzywej spowoduje, że ścieżka celu będzie gładka. Zawsze będzie jednak zawierała oryginalne punkty klatek kluczowych (opcja Po krzywej jest dostępna tylko wtedy, gdy wybrany jest ruch kamery po krzywej).

Opcja Ruchu celu po wieloboku jest najlepsza, gdy kamera dużo się porusza, a cel jest nieruchomy, bądź porusza się nieznacznie. Stosuje się ją, gdy skierowana w jeden punkt kamera przemieszcza się dookoła budynku. W innych przypadkach wybierz najwłaściwszą dla siebie metodę.

Opis ruchu

Każda projekcja 3D, jaką dodasz do ścieżki, staje się klatką kluczową. ArchiCAD może interpolować projekcje pomiędzy klatkami kluczowymi, tworząc „klatki pomiędzy” — dzięki temu animacja jest bardziej płynna. Zwiększanie ilości “klatek pomiędzy” zwiększa płynność ruchu w animacji. Dodatkowe obrazki wymagają jednak więcej czasu na stworzenie i zajmują więcej miejsca na dysku.

Opcje wyświetlania

W wyskakującym menu Opcji wyświetlania masz do wyboru cztery możliwości pokazania aktywnej ścieżki w oknie rzutu. Przełączniki Kamery i Wszystkie pozwalają Ci określić zakres pokazywanych klatek kluczowych lub pokazanie wszystkich klatek kluczowych dla ścieżki. To ustawienie będzie użyte jako domyślne w oknie Animacja — wtedy tylko widoczna część ścieżki będzie obrabiana. Możesz także określić kolor pióra użyty do rysowania ścieżki w oknie rzutu.

Opcje słońca

Okno dialogowe Słońce pokazywane jest po kliknięciu w ten przycisk, znajdujący się na dole parametrów kamery. 

Pióra

Możesz wybrać kolor pióra dla kamery w prawej, dolnej części okna dialogowego Ustawień kamery. Jeśli chcesz zmienić kolor ścieżki użyj przycisku Ścieżka aby otworzyć okno Parametry ścieżki.

Zastosowanie parametrów kamery

Aby zastosować parametry ustalone dla ścieżki i kamery kliknij w przycisk Zastosuj na dole po prawej stronie okna dialogowego. Nie musisz zamykać okna dialogowego by zobaczyć zmiany.

Sprawdzanie widoku z kamery w oknie 3D

Aby obejrzeć model 3D widziany przez kamerę wybierz odpowiednią kamerę i uaktywnij okno 3D.

Jeżeli wybranych jest kilka kamer, obejrzysz widok z kamery aktywnej.

Parametry perspektywy określonej przez kamerę, z której widok oglądamy w oknie 3D, zostaną przeniesione do okna dialogowego Parametry widoku 3D. Jednakże modyfikowanie parametrów widoku w tym miejscu da efekt jedynie w oknie 3D i nie zmodyfikuje parametrów kamery na rzucie. Aby zmienić ustawienie kamery, musisz dokonać w niej zmian na rzucie i uaktywnić okno 3D ponownie, kiedy skończysz.

Definiowanie perspektyw w Parametrach widoku 3D jest użyteczne przy:

• przełączaniu się szybko na perspektywę bez konieczności zmieniania parametrów kamer,

• pokazywaniu w perspektywie elementów bibliotecznych (nie można definiować kamer pracując z obiektami bibliotecznymi).

Modyfikacje ustawień kamery

Po zaznaczeniu możesz operować kamerą przy pomocy niemal wszystkich poleceń menu Zmiany. Zmieniona kamera (kamery) stanie się częścią bieżącej ścieżki animacji. Jeżeli na palecie narzędziowej wybrana jest Kamera, możesz zmienić pozycję każdego węzła zaznaczania, aby zmienić pozycję kamery. Aby zmienić krzywiznę ścieżki, przesuń punkty końcowe odcinka stycznego do ścieżki. Stosuje się to wyłącznie do ścieżek prowadzonych po krzywej. Jeżeli ścieżka nie jest widoczna, uaktywnij okno dialogowe Ścieżka...

Obiekty VR

ArchiCAD pozwala na tworzenie obiektów wykorzystujących technologię QTVR firmy Apple. Definiujesz sferyczną ścieżkę dla kamery, wzdłuż której może być opcjonalnie umieszczany lub przemieszczany punkt obserwacji. Takie obiekty mogą być oglądane w programie Odtwarzacz QTVR (QTVR Player) firmy Apple.

Technologia RealVR może tworzyć jedynie sceny VR a nie obiekty VR.

Określanie obiektu VR

Wybierz w oknie dialogowym ustawień kamery lub z palety info zakładkę Obiekt VR. Jednym kliknięciem możesz umieścić obiekt VR z domyślnymi ustawieniami w oknie rzutu. Następne kliknięcia w oknie rzutu nie stworzą nowych kamer, możesz mieć tylko jedną kamerę aktywną w danej chwili. Jeśli dodatek VR jest poprawnie zainstalowany w teczce Dodatki, możesz stworzyć obiekt VR przy pomocy polecenia Utwórz obiekt VR z menu Obraz.

Parametry obiektu VR

Większość elementów kontrolnych okna dialogowego ustawień jest identyczna jak w przypadku ustawień kamery. Jedynie specyficzne elementy zostaną opisane poniżej. Pod przyciskami Nowy, Zmień nazwę, Wymaż Nowy, znajduje się menu z nazwami wszystkich zdefiniowanych obiektów VR. Każdy nowy projekt ma domyślny obiekt VR o nazwie 01 Obiekt bez nazwy, który zostanie użyty dla pierwszej kamery jaką umieścisz.

Wpisując wartości liczbowe w pola pośrodku okna dialogowego Parametrów/Ustawienia VR kamery możesz określić: promień obiektu, wysokość środka, kąt widzenia, liczbę równoleżników i południków, kąt początkowy i końcowy dla domyślnego lub zaznaczonego obiektu VR. Im większą liczbę równoleżników i południków określisz, tym większa będzie rozdzielczość. Dobierając odpowiednio parametry możesz zdefiniować pełną kulę, półkulę lub wycinek kuli. Będzie to umowny obszar, po którym poruszać się będzie kamera.

Zaznaczenie kratki Przemieszczaj słońce będzie zawsze definiowało pozycję słońca względem aktualnego punktu obserwacji.

Kierunek patrzenia

Para przełączników na dole okna dialogowego pozwala na określenie czy kierunek patrzenia jest ze środka czy do środka obiektu.

Techniki obiektów VR

Po zaznaczeniu obiekt może być przemieszczany przy użyciu kursora lub poleceń z menu Zmiany (Przesuniecie, Obrót, Odbicie lustrzane). Jeśli aktywne jest narzędzie Kamera — możesz zmieniać położenie 2D przy pomocy węzłów. Słońce i kamera mogą być przemieszczane przy pomocy swoich węzłów. Kąt widzenia jest pokazany w jednym z węzłów obiektu. Po przełączeniu się do okna 3D, gdy zaznaczony jest ten obiekt zostanie stworzona projekcja przy użyciu tego kąta. Jeśli chcesz zmienić położenie tego kąta zaznacz go, przeciągnij jego węzeł do innego węzła obiektu.

Sceny VR

Przy pomocy ArchiCADa możesz tworzyć panoramiczne sceny w użyciu technologii QTVR oraz Real VR. Możesz zdefiniować jedną lub serię cylindrycznych panoram, które mogą być oglądane w zewnętrznych programach. Po wybraniu z menu typu kamery polecenia Scena VR lub przy użyciu palety Info, zawartość okna parametrów kamery zmienia się na pokazaną poniżej.

Umieszczanie kamery panoramicznej

Pierwsze kliknięcie umieszcza kamerę panoramiczną z domyślnymi parametrami w oknie rzutu. Pojawia się linia rozciągliwa. Drugie kliknięcie określa kierunek widzenia (w scenie VR ta kamera określi Twoje początkowe położenie i kierunek widzenia). Po skończeniu operacji pojawia się nazwa panoramy i znaczek słońca, zgodnie z ustawieniami domyślnymi. Jeśli nie dodasz więcej kamer do aktualnej sceny — możesz stworzyć scenę VR o jednym węźle. Kąt widzenia i pozycja słońca mogą być zmieniane poprzez przesuwanie ich węzłów kursorem Fajka — gdy aktywne jest narzędzie Kamera.

Definiowanie scen VR

Umieszczenie kilku panoramicznych kamer definiuje wielowęzłową scenę VR. W danym momencie może być aktywna tylko jedna kamera. Jest ona pokazana ze znaczkiem słońca. Aktywną kamerą, dopóki nie zaznaczysz innej, jest zawsze ta, która została ostatnio umieszczona. Każdej kamerze panoramicznej nadana jest domyślnie nazwa Panorama-x (x jest numerem kolejnym panoramy). Nazwa ta może być zmieniana w polu Nazwa panoramy (pośrodku okna parametrów kamery). Każda pozycja kamery musi być połączona z co najmniej jedną inną pozycją, w przeciwnym wypadku po wybraniu polecenia Utwórz scenę VR (menu Obraz) zostanie wyświetlona prośba o wskazanie odpowiednich połączeń. Połączenie te określają kierunek możliwych zmian w finalnej scenie VR. Linia łącząca dwie pozycje kamery może być narysowana podczas umieszczania kamery lub po umieszczeniu kilku nie połączonych kamer. Aby umieścić nową kamerę połączoną z inną: kliknij w środek kamery, do której chcesz przyłączyć nową kamerę. Drugie kliknięcie określi położenie nowej kamery panoramicznej. Klikając w okno rzutu tworzysz wolno stojące kamery. Jeśli chcesz połączyć dwie kamery kliknij w ich punkty centralne kursorem Fajka. Każda kamera może być połączona z dowolną liczbą innych kamer należących do sceny QTVR. Możesz przełamać linię połączenia przesuwając jej centralny węzeł kursorem Fajka, podczas gdy aktywne jest narzędzie Kamera. Za pomocą tak określonego załamania możesz stworzyć logiczne połączenie pomiędzy dwiema pozycjami kamery rozdzielonymi murem. Dla przykładu: zamiast przechodzić przez ścianę możesz znaleźć się w następnej pozycji, przechodząc przez drzwi bez potrzeby tworzenia dodatkowej kamery w otworze. Każde połączenie może być usunięte przez usunięcie jego węzła centralnego.

Tworzenie scen VR

Jeśli dodatek VR jest poprawnie zainstalowany możesz stworzyć scenę VR używając polecenia Utwórz scenę VR (menu Obraz). 

Parametry sceny VR

Większość elementów kontrolnych jest identyczna jak w przypadku opisanego już narzędzia Kamera. Poniżej opisano specyficzne, dodatkowe elementy.

Tylko aktualna scena VR jest pokazana w oknie rzutu. Jej nazwa jest wybrana z wyskakującego menu, znajdującego się pod trzema przyciskami.

Używaj okna dialogowego ustawień do wprowadzania wartości liczbowych parametrów wybranej kamery.

Techniki scen VR

Po zaznaczeniu kamera może być zmieniana przy pomocy kursora i większości poleceń menu Zmiany. Jeśli aktywne jest narzędzie Strzałka — możesz przesuwać dowolny węzeł kamery aby zmienić jej pozycję 2D. Jeśli aktywne jest narzędzie Kamera możesz zmieniać pozycję słońca przez przeciąganie jego węzła kursorem Fajka. Aby zmienić punkt startowy zaznacz kamerę (gdy aktywne jest narzędzie Kamera), a następnie przeciągnij okrąg oznaczający startową pozycję na punkt centralny innego węzła.

Menu Obraz

Menu Obraz zawiera polecenia odnoszące się do obrazu 3D i fotoprezentacji. Menu Obraz zorganizowane jest w następujący sposób:

• Trzy pierwsze polecenia kontrolują ogólne właściwości widoku 3D, takie jak Parametry widoku 3D, Wybór składników widoku oraz podstawowe Parametry okna widoku 3D.

• Następne dwa polecenia kontrolują specjalną część 3D ArchiCADa, która przecina model projektowanego obiektu kilkoma płaszczyznami jednocześnie, aby dostarczyć standardowych przekrojów architektonicznych oraz innych specjalnych widoków projektu.

• Następne cztery podstawowe opcje prezentacji 3D, dostępne w tym menu, zawierają różne opcje przetwarzania widoku 3D. Opcja Blok (najszybsza metoda pokazania projektu) znajduje się na szczycie tej listy, natomiast na jej końcu znajduje się opcja Kolorowanie, tworząca widoki, w których wszystkie widoczne powierzchnie są rysowane zgodnie z ich parametrami materiałowymi. Zauważ, że czas przetwarzania obrazu zależy nie tylko od wybranego trybu, lecz także od parametrów ustawionych w oknie dialogowym Parametry okna widoku 3D.

• Opcje fotoprezentacji, animacji, analizy nasłonecznienia i specjalnych animacji QTVR są następną częścią menu, używaną przy tworzeniu najdokładniejszych prezentacji ArchiCADa.

Parametry widoku 3D…

Zanim wyświetlisz widok 3D swojego projektu lub poprosisz o fotoprezentację, możesz wybrać jedną spośród różnych opcji widoku w oknie dialogowym Parametry widoku 3D.
Istnieją dwa warianty tego okna dialogowego: Ustawienia aksonometrii i Ustawienia perspektywy. Przyciskiem umieszczonym w prawym górnym rogu okna możesz przełączać się z jednego okna do drugiego .

Ustawienia perspektywy

ArchiCAD umożliwia zachowanie pełnej kontroli nad wyglądem perspektyw tworzonych z projektu. W prosty sposób możesz określić odpowiednie parametry, takie jak: położenie i wysokość punktu obserwacji, położenie i wzniesienie celu, szerokość kąta widzenia oraz położenie słońca (co opisano poniżej). Aby wyświetlić otrzymany widok, kliknij w guzik OK w prawym dolnym rogu.

Obszar podglądu projekcji

Obszar podglądu po lewej stronie okna dialogowego pokazuje rzut, tak jak wygląda on w oknie rzutu. Aby zobaczyć większy obszar rzutu, zamknij okno dialogowe i ustaw inny widok rzutu, używając jednej z operacji Wyświetlenia, a potem ponownie otwórz okno Parametry widoku 3D.

Zmiany perspektyw

Gruba linia na obszarze podglądu oznacza umowną linię pomiędzy punktem obserwacji a celem. Możesz kliknąć i przesunąć niezależnie od siebie każdy z tych punktów. Kliknij gdziekolwiek w obszar podglądu, a umowna linia widzenia zacznie się obracać wokół punktu celu do położenia określanego następnym kliknięciem. Kąt określający szerokość pola widzenia szerokość pola widzenia szerokość pola widzenia szerokość pola widzenia szerokość pola widzenia jest wyświetlony w obszarze podglądu i dostarcza informacji o tym, co jest widoczne, jeżeli linia widzenia jest pozioma. Jeżeli jest ona przechylona, kąt może być używany jedynie do orientacyjnego określania mającego powstać widoku 3D. Położenie punktu obserwacji możesz określać także numerycznie używając pola zmian Odległość i Azymut po prawej stronie okna dialogowego. Efekty zostaną pokazane graficznie w obszarze podglądu (w tym przypadku położenie celu pozostanie niezmienione). Wzniesienie punktu obserwacji i punktu celu, szerokość pola obserwacji oraz kąt pochylenia kamery muszą być ustawione numerycznie w pozostałych polach zmian.

Rady

• Dla perspektywy jednozbiegowej ustaw jednakowe wzniesienie punktu obserwacji i punktu celu. Ustaw azymut punktu obserwacji równolegle do głównej osi projektu.

• Dla perspektywy dwuzbiegowej również ustaw jednakowe wzniesienie punktu obserwacji i punktu celu. Pozostałe parametry mogą mieć dowolną wartość.

• Dla perspektywy trójzbiegowej ustaw różne wartości dla punktu obserwacji i punktu celu.

• Aby otrzymać perspektywiczny widok z góry, ustaw wzniesienie punktu obserwacji wyżej niż punktu celu, przeciągnij cel na pożądane miejsce na rzucie i ustaw parametr Odległość na zero, przeciągając punkt obserwacji do chwili wyświetlenia wartości zerowej w polu numerycznym (nie można wpisać zera w polu Odległość).

• W celu uzyskania szybkiego podglądu zadanej projekcji, użyj opcji modelowania Blok, opisanej niżej. W ten sposób w oknie 3D możesz szybko obejrzeć ogólny widok wg zadanej projekcji.

Zmienianie punktu obserwacji i celu

Po przybliżaniu i numerycznym ustawianiu odległości punkty obserwacji i celu mogą czasem zniknąć z obszaru podglądu. Aby je odnaleźć, kliknij naciskając Podnośnik (Shift) w miejsce, gdzie chcesz umieścić punkt obserwacji, a następnie kliknij naciskając Opcję (Option) / Alt w miejsce, gdzie ma być umieszczony punkt celu. Punkty natychmiast przesuną się w miejsca kliknięcia (patrz w menu Wyświetlenie dalej w tym rozdziale).

Jeśli chcesz zmienić jedynie kierunek patrzenia, możesz to zrobić klikając w okno podglądu.

Możesz kopiować parametry kamery do okna dialogowego Ustawienia perspektywy zaznaczając pojedynczą kamerę i otwierając Parametry widoku 3D. Nie możesz jednak modyfikować kamery używając tego okna dialogowego.

Ustawienie kierunku światła (Słońce)

W obszarze podglądu przerywana linia z symbolem słońca na końcu biegnąca od środka obszaru, pokazuje kierunek światła dla cieniowania i fotoprezentacji. Symbol słońca może być obracany wokół środka rzutu. Odległość jego przyjęta jest jako nieskończona. Wysokość i Azymut słońca mogą być określone numerycznie w polach zmian pod parametrami punktu obserwacji i celu.

Więcej o słońcu…

Kliknięcie przycisku Więcej o słońcu daje dostęp do okna dialogowego, umożliwiającego ustawienie dodatkowych parametrów światła słonecznego (używanych do fotoprezentacji). To okno dialogowe może zostać otwarte także z palety Parametry kamery.

Światło słoneczne

Cechy światła słonecznego mogą zostać ustawione w górnej części okna dialogowego Słońce. Kliknij dwa razy okienko koloru, aby przejść do okna wyboru koloru. Możesz wybrać kolor kierunkowego światła słonecznego (wraz z jego natężeniem od 0 do 100%).

• Możesz zdecydować, jaki procent światła padającego kierunkowo jest zastępowany przez światło rozproszone.

• Kolor oraz natężenie światła kierunkowego mogą mieć wpływ na światło rozproszone, zgodnie z wartością procentową wprowadzoną w polu Udział w świetle otoczenia.

Światło otoczenia

W odróżnieniu od światła kierunkowego (np. słonecznego), zewnętrzne światło rozproszone nie posiada kierunku i może być uważane za substytut światła rozproszonego, występującego w rzeczywistości. Może ono rozjaśniać powierzchnie zacienione. Światło rozproszone może posiadać własny kolor (np. w różowym pokoju) a jego natężenie może być różne, by umożliwić uzyskanie specjalnych efektów w prezentacjach.

• Kolor światła otoczenia ustawiany jest przez standardową paletę zmiany koloru. Kliknij dwa razy próbkę koloru, by otworzyć tę paletę

• Natężenie światła otoczenia może być ustawione od 0 do 100%.

Tłumienie

Aby dodatkowo wzmocnić realistyczny efekt fotoprezentacji, efekt perspektywy powietrznej (tłumienia atmosferycznego) różnicuje światło proporcjonalnie do odległości od punktu obserwacji. Możesz określić kolor światła tłumionego klikając dwukrotnie w próbkę koloru, co daje dostęp do palety wyboru koloru. Możesz także wzmocnić efekt ustawiając odpowiednimi przyciskami jeden z czterech poziomów tłumienia. (Aby uzyskać specjalne efekty, ustaw kolor na biały, co spowoduje rozjaśnienie dalekich obiektów. Aby uzyskać efekt zanikania światła, ustaw kolor tłumienia na czarny, co spowoduje zaciemnienie oddalonych obiektów).

Aby uzyskać ten efekt upewnij się, że opcja Tłumienie została włączona w oknie parametrów fotoprezentacji, opisanym niżej.

Kliknij przycisk Zastosuj aby obejrzeć efekty ustawień światła słonecznego, światła rozproszonego oraz tłumienia.

Ustal miasto...

Klikając w przycisk Ustal miasto… możesz określić położenie (długość i szerokość geograficzna), lub wybrać najbliższe miasto z przewijanej listy.

Dodanie nowej lokalizacji

1) Wpisz następujące dane w odpowiednie pola dialogowe:

• nazwę miejsca,

• dokładne współrzędne geograficzne, oraz

• strefę czasu dla tego miejsca.

2) Kliknij w guzik Dodaj.

Nowa lokalizacja pojawi się teraz na liście zgodnie z układem alfabetycznym.

Usuwanie lokalizacji

• Zaznacz nazwę miasta, które ma być usunięte, przez wskazanie go na liście (nazwa zostanie podświetlona).

• Kliknij w przycisk Usuń.

Ustawienie czasu i daty

W oknie dialogowym Słońca możesz określić datę oraz porę dnia (zaraz poniżej przycisku Ustal miasto). Opcja plus jedna godzina daje możliwość wprowadzenia czasu letniego. Jako rezultat zmian wszystkich omówionych parametrów możesz otrzymać dokładny kierunek padania promieni słonecznych. Symbol pory dnia pokazuje czy o danej godzinie wybranego dnia w wybranym miejscu panuje noc czy dzień.

Północ projektu

Orientacja projektu jest określona przez ustawienie północy w stosunku do usytuowania rzutu na ekranie. Możesz przeciągać igłę kompasu lub wpisać kąt numerycznie, w zależności od osi X arkusza rzutu. Jeżeli ustalasz pozycję słońca przez określenie lokalizacji wraz z datą i godziną, parametry azymutu słońca zostaną obliczone z uwzględnieniem tej orientacji (gdzie Wschód równa się 0.00 stopni).

Przy użyciu jednostek geodezyjnych (Preferencje/Jednostki rysowania), odniesienie kątów na palecie współrzędnych będzie takie same jak ustawiony tutaj kierunek północy.

Ustawienia aksonometrii

W oknie dialogowym Ustawienia aksonometrii paleta rodzajów projekcji oferuje wiele opcji, a pole podglądu oraz kontrolki punktu obserwacji pozwalają w łatwe operowanie widokiem. Możesz wybrać jeden z 12 rodzajów projekcji, aby utworzyć widok 3D projektu, z uwzględnieniem aksonometrii, widoków z góry, z boków i z dołu, lub też samodzielnie określić specjalny widok aksonometryczny. Możesz sprawdzić, jaki widok daje wybrany typ projekcji wraz z dodatkowo określonymi parametrami, na przykładzie prostego domku pokazanego w obszarze podglądu w lewej części okna dialogowego. Pola zmian na górze okna dialogowego pokazują odpowiednie kąty i stopnie skalowania osi x, y i z dla każdego rodzaju projekcji.

Aksonometrie specjalne

Możesz utworzyć własny specjalny widok aksonometryczny wpisując wartości kątów i skalowania trzech osi współrzędnych. Możesz to także uczynić manipulując symbolem domku w obszarze podglądu.

• Aby obrócić oś wokół początku układu, kliknij w tę oś lub obok niej i przeciągnij ją do pożądanego kierunku.

• Aby przeskalować i obrócić oś, kliknij w kółko na jej końcu i przeciągnij je na pożądaną pozycję (jeżeli chcesz tylko zmienić skalę, łatwiej jest wprowadzić wartość w pole zmian).

Wprowadzane zmiany są odzwierciedlane stale przez wyświetlenie wartości w polach zmian oraz przez zniekształcanie samego symbolu domku.

Punkt obserwacji i położenie słońca

Możesz określić swój widok i pozycję słońca przy pomocy kontrolek i pól zmian po prawej stronie obszaru podglądu. Tak, jak dla perspektyw, odległość słońca od celu jest określona jako nieskończona, a dla projekcji równoległych również odległość punktu obserwacji jest nieskończona. Aby zmienić położenie słońca lub kamery kliknij po prostu w odpowiedni symbol i przesuń go na pożądaną pozycję. Efekt wprowadzonych zmian pokazany będzie przez obrót domku w obszarze podglądu i wyświetlenie nowych wartości w polach zmian po prawej stronie kontrolek. Aby obrócić kamerę lub słońce o kąt 45 stopni, kliknij obok pożądanego kierunku na jednym z szarych okręgów wokół celu. Aby dokonywać obrotu co 5 stopni, przesuwaj symbol kamery lub słońca. Aby uzyskać pozycje pośrednie, wpisz pożądane wartości numeryczne w pola zmian. Azymuty kamery i słońca mogą być określane graficznie lub numerycznie, lecz kąt wysokości słońca może być zmieniony wyłącznie numerycznie.

Zanim nie nabierzesz wprawy w obsłudze ArchiCADa, najlepiej jest zacząć od równoległej projekcji wybranej z palety, następnie obrócić kamerę i dopasować parametry aksonometrii.

Więcej o słońcu...

Z tego okna możesz wywołać okno dialogowe Słońce. Zobacz jego opis przy Ustawieniach perspektywy powyżej.

Zapamiętywanie aksonometrii

Przycisk Zapamiętaj otwiera dodatkowe okno dialogowe, w którym możesz przechowywać i przywracać parametry własnych aksonometrii. Możesz także użyć zapamiętaną sekwencję widoków aksonometrycznych przy późniejszych animacjach. Animacje oparte o widoki aksonometryczne nie są tym samym, co animacje oparte o perspektywy, chociaż powstają przy użyciu tego samego polecenia. Używając klatek pośrednich otrzymasz animowane przekształcenia jednej projekcji aksonometrycznej w drugą. Przycisk Dodaj bieżącą projekcję umieszcza bieżący widok na liście. Widoki z listy będą klatkami kluczowymi dla animacji. Możesz także nazwać każdą z klatek kluczowych w oknie dialogowym, pokazującym się po naciśnięciu guzika. Jeżeli nie jest zaznaczona żadna projekcja, to nowa projekcja zostanie dodana na końcu. Jeżeli jakaś projekcja jest zaznaczona, nowa zostanie wstawiona przed nią. Zmień na bieżącą projekcję zmienia podświetloną na liście klatkę na tę, którą ustawiłeś przed otwarciem tego okna dialogowego.

Przycisk Wymaż powoduje usunięcie klatki z listy. Pod Opcjami w lewej dolnej części okna dialogowego możesz określić ilość klatek pośrednich, jakie stworzy ArchiCAD, interpolując jednocześnie wszystkie parametry (np. stopień skalowania osi, kąt kamer itp.) sąsiednich klatek kluczowych.

Opcje Otwarta i Zamknięta decydują czy animacja przejdzie w sposób ciągły z klatki określonej jako ostatnia do klatki pierwszej. 

Wybór składników widoku…

Wybranie polecenia Wybór składników widoku spowoduje pokazanie się okna dialogowego, w którym możesz zaznaczyć elementy konstrukcyjne ArchiCADa, które mają być pokazane w oknie 3D oraz oknach Przekrój/Elewacja. Zaznaczanie elementów rzutu (z wyjątkiem Obszaru zaznaczania) powoduje pominięcie ustawień dokonanych w tym oknie dialogowym. Możesz zaznaczyć części rzutu i otrzymać ich widoki 3D, a potem zachować opis GDL jedynie tych zaznaczonych części. Ta opcja jest bardzo użyteczna w przypadku skomplikowanych modeli, dla których konwersja całego rzutu może trwać bardzo długo. Selektywne modelowanie może być wspomagane przez wybranie potrzebnych elementów z rzutu przed modelowaniem lub przez wybranie opcji z okna dialogowego Wybór składników widoku.

Przetwarzane kondygnacje

Kondygnacje, które będą modelowane, mogą być określone przez podanie ich numerów lub przez opcję Wszystkie kondygnacje. Dotyczy to również zaznaczeń na rzucie.

Typy składników widoku

Pola, które możesz tu zaznaczyć, pozwalają na wskazanie, które z elementów konstrukcyjnych mają być pokazywane w widoku 3D. Kiedy wyłączysz drzwi i okna, otwory będą interpretowane jako dziury w ścianie. Indywidualne zaznaczenia mają priorytet w stosunku do tych ustawień. Zaznaczenia przy pomocy obszaru zaznaczania będą uwzględniać parametry tutaj ustawione.

Działanie obszaru zaznaczania

Jeżeli użyjesz narzędzia Obszar zaznaczania przed modelowaniem, może on mieć wybraną opcję przedstawiania elementów widoku będących w jego obrębie lub na zewnątrz. Przy użyciu opcji na zewnątrz możesz wyłączać wewnętrzne elementy budynku, gdy będziesz chciał otrzymać jedynie zewnętrzne widoki modelu 3D. Prostokąt zaznaczenia dotyczy wszystkich pięter, a nie tylko piętra bieżącego, co opisano w rozdziale 4 (narzędzie Obszar zaznaczania). Jeśli kontrolka przycinania elementów do obszaru zaznaczania jest włączona, model zostanie ucięty na granicy obszaru. W przeciwnym wypadku model nie będzie ucinany, a wszystkie elementy posiadające przynajmniej jeden punkt wewnątrz zaznaczenia będą wyświetlane.

Parametry okna widoku 3D…

Wybranie polecenia Parametry okna widoku 3D powoduje wyświetlenie okna dialogowego, w którym możesz określić charakterystykę obrazu w oknie 3D.
Ustawienia są podzielone w następujący sposób:

• Metody, przy pomocy których możesz ustawić różne parametry ukrywania linii i kolorowania 3D,

• Efekty, gdzie możesz określić użycie wzorków 3D oraz rzucanie cienia, oraz

• Wyświetlenie, gdzie możesz ustawić wielkość i tło okna 3D oraz określić grubość linii użytych do wyświetlania.

Każde z ustawień okna 3D jest opisane poniżej.

Tryb ukrytych linii

Możesz wskazać, czy ukrywanie niewidocznych linii podczas wyświetlania widoku 3D ma odbywać się przy użyciu metody analitycznej, czy rastrowej. Widoki w opcji analitycznej dają dokładniejszy obraz. Widoki uzyskane w opcji rastrowej polecane są do uzyskania szybkiego podglądu w przypadku, kiedy stopień skomplikowania modelu powoduje, że metoda analityczna staje się zbyt wolna.

Tryb kolorowania

W trybie kolorowania możesz wybrać metodę analityczną lub rastrową, które pracują tak, jak to opisano wyżej dla przypadku ukrywania linii. Niektóre ważne funkcje obu metod podano poniżej.

Kolorowanie analityczne:

• dokładne powierzchnie wielokątne,

• możliwość przybliżania obrazu, niezależnie od rozdzielczości,

• możliwość stosowania wzorków i cieni wektorowych,

• możliwość zachowania w formacie PlotMakera,

• możliwość kreślenia w dowolnej wielkości ploterami rastrowymi HP DesignJet.

Kolorowanie rastrowe:

• obraz punktowy,

• nie można stosować efektów ani wykreślić rysunku. Możesz również wybrać, czy chcesz widzieć kontury elementów w trybie kolorowania. Kontury są liniami pokazującymi krawędzie elementów modelu.

• Opcja Szkicowa daje szybko wynik ale nie eliminuje wszystkich linii, które by usunęła metoda ukrytych linii.

• Opcja Najlepsza daje wyśmienity wynik. Dla dużych i skomplikowanych modeli 3D jest raczej zbyt wolna.

Pole Pionowy raster pozwala określić ilość pionowych pasów rasteryzacji używanych przy kolorowaniu modelu lub znajdowaniu niewidocznych linii. Użycie większej liczby pasów da bardziej realistyczny obraz, ale zabierze więcej czasu. Dla otrzymania szybkich, ale czystych obrazów, wybierz ilość od 3 do 10 pasów pionowych w zależności od wymiarów ekranu. Nie zwiększaj tej ilości ponad 50 pasów, ponieważ nie poprawi to jakości obrazu, natomiast zabierze dużo więcej czasu przy jego przetwarzaniu. Poza tym limitem jedyną drogą do otrzymania lepszego obrazu jest użycie analitycznych metod kolorowania i ukrywania linii, lub użycie fotoprezentacji.

Wektorowe wzorki 3D

Efekt ten jest dostępny jedynie dla opcji analitycznego ukrywania linii i kolorowania. Jeżeli wybrałeś wzorek 3D w oknie dialogowym Ekspert dla materiału, którego używasz w Projekcie, możesz decydować, czy chcesz pokazać materiał w widoku 3D ze wzorkiem, czy bez. Przykład dachu pokrytego dachówką ze wzorkiem 3D jest pokazany poniżej.

Przezroczystość w Kolorowaniu

Ten element kontrolny pozwala na oglądanie elementów w widokach Kolorowanych z uwzględnieniem opcji przezroczystości. Opcja ta nie jest dostępna przy drukowaniu na drukarkach PostScriptowych.

Wektorowe cienie słoneczne

W oknie 3D możesz włączyć możliwość pokazania cieni, a także określić, czy kontury cieni mają być wyświetlone, czy nie.

ArchiCAD przelicza cienie dla każdego indywidualnego elementu modelu. Jeżeli wybierzesz opcję Bez konturów, każdy cień pozostaje niezależnym elementem, natomiast przy włączonych konturach pojedyncze cienie mieszają się ze sobą w miejscach nałożenia, co daje rezultat w postaci jednego lub kilku dużych cieni (Spostrzegłeś to już, jeżeli zachowałeś obraz 3D jako plik 2D i zaznaczyłeś obszar cienia w celu przeprowadzenia zmian. Jeżeli widok był tworzony z wyłączonymi konturami, możesz zaznaczyć i przesunąć każdy pojedynczy cień. W przeciwnym razie, kliknięcie w cień spowoduje zaznaczenie całego obszaru cienia.) Jeżeli włączone jest wyświetlanie cieni, możesz decydować, czy chcesz cieniowania wszystkich powierzchni, czy tylko wybranego poziomu. Opcja ta jest wygodna dla studiowania cieni w widoku z góry.

Wielkość okna

Odpowiednie pola pozwalają określić wielkość Okna 3D, mierzoną w punktach (pikselach) w poziomie i w pionie.

Możesz dopasować wielkość fotoprezentacji do wielkości okna 3D w oknie dialogowym parametrów fotoprezentacji.

Grubość linii

Wybierając odpowiednią opcję można wybrać grubość linii (grubości 1 lub 2 punkty) używanych w trybach: blokowym, szkieletowym i ukrytych linii, a także do rysowania konturów obrazów kolorowanych.

Kolor tła

Możesz wybrać jeden kolor tła dla widoku 3D lub wybrać to samo tło, co dla fotoprezentacji. Kolor(y) lub obrazek jaki tu ustawisz, pojawi się za modelem 3D.

Ustawienia fotoprezentacji...

Podmenu Ustawienia fotoprezentacji zawiera cztery polecenia. Dają one dostęp do okien dialogowych, w którym możesz określić różne parametry procesu fotoprezentacji. Polecenia te są również dostępne w każdym z tych czterech okien dialogowych. Poniżej znajdziesz opisy tych okien dialogowych.

Szybkość fotoprezentacji jest określona przede wszystkim przez wielkość obrazu, podczas gdy stopień skomplikowania modelu ma decydujący wpływ wtedy, gdy rysowane są cienie. Efekty fotoprezentacji określają końcową jakość lub charakter obrazu.

Efekty

Wybranie polecenia Efekty wywołuje następujące okno: Na górze okna dialogowego możesz wybrać sposób fotoprezentacji.

Zawartość tego rozwijalnego menu jest zależna od rozszerzeń zainstalowanych w Teczce Dodatki.

Metoda

Pozycja Metoda określa, w jaki sposób program będzie budował obraz. Przy zaznaczeniu metody Najlepsza, program przelicza atrybuty światła dla każdego punktu. Przy wyborze mniej dokładnych metod, ArchiCAD przelicza indywidualne wartości tylko dla co drugiego lub co trzeciego punktu. Różnice w jakości będą widoczne przede wszystkim na zakrzywionych powierzchniach. Zastosowanie wielu źródeł światła lub wklejenie obrazków może także wymagać użycia najlepszej metody fotoprezentacji. Opcja Najprostsza sprawia, że każdy kształt zostaje przybliżony do odpowiadających mu płaskich powierzchni. Specjalne ustawienia typu Przezroczystość, Gładkie powierzchnie, Odbicia i Tłumienie nie działają w przypadku wybrania tej opcji. Opcja metody najprostszej jest bardzo szybka, jednak wolniejsza niż kolorowanie czy kolorowanie z konturami, które są dostępne w oknie 3D.

Poprawianie konturu

Od sposobu ustawienia tej opcji zależy jakość konturu fotoprezentacji (od dobrej do najlepszej). Polecamy użycie najlepszej opcji jedynie do tworzenia końcowej wersji dokumentu, ponieważ czas tworzenia obrazów rośnie wraz ze wzrostem jakości konturu. Pozostałe opcje pozwalają na włączenie różnorodnych efektów materiałowych i świetlnych, z których część została wstępnie ustawiona w oknie dialogowym Opcje/Materiały.

Odbicia

Jeśli opcja ta została zaznaczona, przy tworzeniu obrazu brane są pod uwagę efekty światła odbitego, określone w oknie dialogowym Materiały (menu Opcje). Pokazywane są też refleksy świetlne.

Jeżeli opcja odbić nie jest zaznaczona lub użyta jest metoda najprostsza, odbicia świetlne zostają pominięte w fotoprezentacji.

Tłumienie

Zaznacz tę opcję, jeżeli ustawiłeś kolor i intensywność światła tłumionego w oknie dialogowym Parametry widoku 3D i chcesz użyć tego efektu w fotoprezentacji.

Przy wybraniu najprostszej metody tworzenia obrazu, opcja ta jest ignorowana. Tłumienie włączone Tłumienie wyłączone

Promieniowanie

Włącz tę opcję, jeżeli w oknie dialogowym Materiałów (menu Opcje) ustawiłeś parametry emisji oraz odbicia światła i chcesz, żeby parametry te były uwzględnione w fotoprezentacjach.

Jeżeli wybrana została najprostsza metoda tworzenia obrazu, emisja światła przez materiały jest ignorowana.

Przezroczystość

Opcja ta określa, czy przezroczystość materiałów będzie brana pod uwagę przy tworzeniu obrazu.

Jeżeli wybrana została najprostsza metoda tworzenia obrazu, parametr przezroczystości jest pomijany.

Gładkie powierzchnie

Powierzchnie zakrzywione, które normalnie są upraszczane do powierzchni płaskich, odwzorowane są bardziej realistycznie, gdy włączona jest ta opcja. Stopień wygładzenia powierzchni jest określany z dokładnością do jednego punktu po wybraniu najlepszej metody tworzenia obrazu.

Jeżeli wybrana została najprostsza metoda tworzenia obrazu, efekt gładkiej powierzchni jest pomijany.

Snop światła lampy

Jeżeli opcja ta nie jest zaznaczona, wartości rozmycia kątowego i tłumienia wraz ze wzrostem odległości (z opisu GDL lampy) będą miały wartość zerową. Rezultatem jest ostra granica obszarów oświetlonych. Jeżeli opcja jest włączona, zostaną użyte wartości ustawione w opisie GDL lampy, co da efekt łagodnego przejścia między obszarami oświetlonymi a znajdującymi się w cieniu.

Aby opcja była dostępna należy włączyć używanie lamp jako źródeł światła.

Tekstury

Jeżeli opcja ta jest zaznaczona, obrazy punktowe umieszczone w opisie GDL w niektórych elementach bibliotecznych pojawią się na odpowiednich powierzchniach. Określa także czy w fotoprezentacji pokazywane są tekstury dołączone do materiałów w oknie dialogowym Materiały…/Ekspert

Źródła światła

Możesz wybrać, jakich źródeł światła (Słońce i/lub lampy) chcesz użyć do oświetlenia modelu w czasie fotoprezentacji. Powinieneś wybrać co najmniej jedno źródło światła. Włączenie lamp jest możliwe tylko wówczas, gdy elementy biblioteczne typu Lampa zostały umieszczone na rzucie. Muszą one być też włączone w swoich oknach dialogowych ustawień.

Nie można wybrać lamp jako źródła światła, jeśli użyta jest najprostsza metoda fotoprezentacji.

Cienie

Możesz określić, które z dostępnych źródeł światła mają rzucać cienie w obrazie tworzonym w fotoprezentacji. Włącz wysoką dokładność, jeżeli efekt nie będzie Cię zadowalał (zwłaszcza jeśli brak będzie cieni małych elementów). Może się tak zdarzyć w przypadku przybliżania niewielkiego detalu dość dużego projektu w oknie 3D i tworzenia jego fotoprezentacji.

Opcje…

Przycisk Opcji jest dostępny wyłącznie po wybraniu fotoprezentacji ArchiCADa. Po kliknięciu w ten przycisk wyświetlane jest okno z dwiema dodatkowymi opcjami wizualizacji.

Jeśli kontrolka Użycia przezroczystości przy liczeniu cieni jest aktywna, ArchiCAD będzie generował różne cienie dla materiałów o różnej przezroczystości. Kolor materiału przezroczystego będzie także miał wpływ na kolor cienia. Dotyczy to także materiałów z Kanałem Alfa, który określa przezroczystość materiału.

Jeśli kontrolka 100% wygładzania jest aktywna, otrzymasz o wiele lepszy, ale bardziej czasochłonny efekt fotoprezentacji. Opcja ta daje lepszy efekt niż “najlepsze” ustawienie w oknie efektów.

Wielkość i tło obrazu

W tym oknie dialogowym możesz określić cechy tła dla fotoprezentacji modelu 3D.

Kolory

Jeżeli włączony jest przycisk Kolory, możesz ustawić kolor nieba i ziemi z palety wyboru koloru, pojawiającej się po naciśnięciu przycisku Kolor nieba… lub Kolor ziemi… W procesie fotoprezentacji ArchiCAD automatycznie określi linię horyzontu w tle, odpowiadającą horyzontowi modelu. W aksonometriach, jeżeli dół elementów jest widzialny, użyty jest kolor nieba; jeżeli nie, użyty jest kolor terenu. Okno 3D może również używać tu określonych kolorów. Jeśli potrzebujesz jeden kolor tła, kliknij na ikonie łańcuch, obok okna podglądu, a następnie ustaw kolor nieba lub gruntu.

Obrazek

Dokonując fotoprezentacji można precyzyjnie ustawić poziomą i pionową wielkość obrazka, a także jego rozdzielczość. Daje to możliwość dopasowania zdjęć tła do obrazów fotoprezentacji ArchiCADa. Możesz osiągnąć świetny efekt graficzny umieszczając prezentowany model na tle zdjęcia istniejącego otoczenia. Włącz przycisk Obrazek i wskaż odpowiednie tło w oknie dialogowym otwierania pliku. Jeżeli chcesz użyć innego zdjęcia jako tła, kliknij w przycisk Otwórz obrazek i wybierz inny plik. Prezentowany model zostanie umieszczony na tle wybranego obrazka z zachowaniem przezroczystości elementów.

Możesz zachować obrazek tła wraz z projektem przy użyciu polecenia Zachowaj jako archiwum.

Zdjęcie tła, które wybrałeś jest pokazywane w oknie dialogowym Wielkość i tło obrazu, w którym możesz je też skalować używając odpowiednio parametrów rozdzielczości i powiększenia. Wielkość zdjęcia w oknie podglądu nie zmieni się, lecz jego rzeczywistą wielkość możesz sprawdzić odczytując wartości podane powyżej poziomej linii po prawej stronie okna dialogowego. Możesz także obserwować zmiany porównując obraz tła z ramką obrazu fotoprezentacji, opisaną niżej, która powiększa się lub zmniejsza w czasie wprowadzania zmian wielkości tła.

Pokaż — Cały obrazek lub Wybrany fragment

Jeżeli wybrana jest opcja Cały obrazek, okno podglądu pokaże cały obrazek tła, a gruba ramka wewnątrz będzie symbolizować rozmiar obrazu fotoprezentacji. Możesz przeciągać ramkę, klikając w jej obszar. Jeżeli gruba ramka nie jest widoczna, znaczy to, że jest ona większa od widoku tła. Kliknij w obrazek, a wtedy zobaczysz ją. Zmień powiększenie, rozdzielczość lub wielkość obrazu, aby lepiej dopasować wielkości fotoprezentacji i tła. Ideałem jest, gdy ramka jest mniejsza niż obraz tła tak, że możesz wybrać najlepszy jego fragment. Jeżeli wybrana jest opcja Wybrany fragment, zobaczysz tylko odpowiednią część tła w oknie podglądu. Możesz wybrać inną część tła klikając w okno podglądu i przeciągając obraz tła pod ramką.

Użyj Kanału Alpha

Ta kontrolka pozwala na użycie Kanału Alpha otwartego obrazka tła, jeśli taki występuje. Biały kolor Kanału Alpha spowoduje umieszczenie tego fragmentu tła nad renderowanym obrazkiem, a czarny pod nim.

Obraz wyjściowy

Wielkość końcowa fotoprezentacji może być ustawiona numerycznie, albo możesz ją dopasować do wielkości aktualnie używanego okna 3D (klikając w guzik Wymiar okna 3D). Proporcje szerokości i wysokości obrazu końcowego będą wskazywane przez rozmiar ramki obrazu w oknie podglądu.

Zachowaj proporcje

Jeżeli włączysz tę opcję, zostaną zachowane bieżące proporcje szerokości i wysokości obrazu końcowego. Jeżeli zmienisz wartości poziome lub pionowe, drugi wymiar zostanie dopasowany samoczynnie.

Wymiar okna 3D

Kliknięcie w ten przycisk dopasowuje obraz fotoprezentacji do rozmiaru bieżącego okna 3D. Jeżeli proporcje obrazu fotoprezentacji i okna widoku 3D nie odpowiadają sobie, otrzymasz pasy koloru tła na górze i dole lub po obu stronach prezentowanego obrazu. Będzie to widoczne przy fotoprezentacjach (również w animacjach).

Jaskrawość i częściowa prezentacja

To okno dialogowe umożliwia ustawienie odpowiedniej jaskrawości obrazu, a także daje możliwość tworzenia fotoprezentacji częściowych.

Jaskrawość obrazu

Użyj suwaka przyciemniania, aby ustawić pożądaną jaskrawość obrazu (od jasnego do ciemnego).

Korekcja naświetlenia

Możesz tu wybrać jedną spośród trzech możliwości korekcji “prześwietlonych” powierzchni obrazu (pojawiają się one wtedy, gdy ustawione opcje tworzenia obrazu prowadzą do powstania płaszczyzn jaśniejszych, niż biel ekranu).

• ArchiCAD może spowodować proporcjonalne przyciemnienie wszystkich innych powierzchni i zamienić najjaśniejszy kolor na biały. Utrzymuje to kontrast między jasnymi i ciemnymi elementami obrazu, lecz detale w ciemniejszych miejscach mogą zostać utracone.

• Możesz wybrać przyciemnienie jedynie przejaskrawionych powierzchni. Tym sposobem ciemne obszary nie staną się zbyt ciemne, lecz kontrast między oświetlonymi a zacienionymi obszarami będzie mniejszy.

• ArchiCAD może zamalować przejaskrawione powierzchnie wybranym kolorem. Jest to sposób na przekształcenie fotoprezentacji poprzez zmianę elementów modelu (np. przez przyciemnienie pojedynczych lamp) i jest alternatywą ogólnych korekcji opisanych wyżej.

Zastosowanie parametrów do ostatniego obrazu

Gdy klikniesz w przycisk Zastosuj, ArchiCAD utworzy nowy obraz na podstawie ostatniej fotoprezentacji, stosując korekcje parametrów naświetlenia i jaskrawości ustawione w tym oknie dialogowym. Tworzenie nowego obrazu zabierze o wiele mniej czasu.

Częściowa fotoprezentacja

Określenie tych parametrów pozwala na wykonanie tylko zadanego fragmentu fotoprezentacji. Jest to użyteczne, gdy nie chcesz tracić czasu na wykonanie całego obrazu. Metoda ta może być użyteczna przy porównywaniu różnych warunków oświetlenia i parametrów materiałów dla jednego modelu. Może być także używana do dokończenia obrazów zatrzymanych w trakcie przetwarzania (niedokończony obraz należy zachować, a następnie otworzyć jako tło). Użyj tej metody, jeżeli dokonałeś modyfikacji modelu, która dotyczy tylko części obrazu. Pozwoli to szybciej uzyskać fotoprezentację.

Pamięć

W oknie dialogowym Pamięć możesz otrzymać informacje o wielkości dostępnej pamięci. ArchiCAD może także oszacować jaka ilość pamięci potrzebna będzie do wykonania fotoprezentacji (po kliknięciu w przycisk Oszacuj składowe).

Projekcja fotoprezentacji

Polecenie to sprawia, że ArchiCAD tworzy fotorealistyczny obraz bieżącego widoku 3D, zgodnie z parametrami opisanymi powyżej. Fotoprezentacja pojawi się w nowym oknie, przeznaczonym jedynie do oglądania powstałego obrazu. Możesz stworzyć szereg okien fotoprezentacji, aby porównać różne aspekty projektu. Możesz także zapamiętać utworzone obrazy do ew. dalszej obróbki w innych programach. Możesz użyć narzędzia zaznaczania do zaznaczania i kopiowania części obrazków modelu.

Obrazki fotoprezentacji ArchiCADa nie są zapisywane razem z projektem. Jeśli chcesz je zachować, musisz to zrobić ręcznie. Po zamknięciu okna Obrazka Modelu tracisz ten obrazek.

Utwórz…

Nazwa tego polecenia zmienia się zgodnie z typem kamery wybranej w oknie Parametry kamery/VR (Kamera, Obiekt VR, Scena VR)

W wypadku użycia drugiej i trzeciej opcji, niezbędne jest zainstalowanie wymaganych dodatków.

Utwórz animację…

Jeśli w oknie Parametry kamery wybrana jest zwykła kamera nazwa tego polecenia brzmi Utwórz animację… Polecenie to tworzy serię widoków 3D lub fotoprezentacji, określonych przez zestaw aksonometrii lub bieżącą ścieżkę kamery. Możesz obejrzeć powstającą animację na ekranie lub zachować ją w pożądanym formacie zapisu plików i pokazywać w przyszłości przy użyciu programu PlayBack, dostarczonego razem z ArchiCADem. Program ten umożliwia oglądanie filmów utworzonych z projektów, bez konieczności posiadania ArchiCADa lub uruchamiania go. Aby polecenie Animacja mogło działać, musisz posiadać co najmniej jedną zdefiniowaną aksonometrię lub ścieżkę animacji z co najmniej dwiema kamerami. Po wydaniu polecenia otworzy się okno dialogowe. Okno to pozwala na określenie sposobu tworzenia i zapisu animacji.

Źródło

Możesz wybrać, czy chcesz użyć zwykłych widoków 3D swojego projektu z parametrami ustawionymi w oknie dialogowym Parametry okna 3D i w trybie (Szkielet, itp.) wybranym z menu Obraz, czy też tworzyć animację z obrazów fotoprezentacji. Możesz zdecydować czy animacja ma zostać wykonana na podstawie zdefiniowanego zestawu projekcji aksonometrycznych, czy też na podstawie bieżącej ścieżki animacji. Przez odznaczenie opcji przebudowy modelu dla każdej klatki, możesz stworzyć dodatkowe efekty, jeśli na arkuszu rzutu umieściłeś elementy biblioteczne, zmieniające się dla każdej klatki.

W dolnej części okna możesz wskazać, czy chcesz użyć tylko klatek kluczowych wybranego zestawu projekcji, czy również klatek pośrednich oraz określić czy animacja ma zawierać wszystkie klatki zestawu, czy tylko niektóre z nich.

Rezultat

Możesz tu określić, przy pomocy menu, format i ilość kolorów dla zachowanych obrazów animacji. Animacje mogą być zachowane jako:

• serie nieruchomych obrazów PICT (Macintosh)/BMP (Windows),

• pliki PICS (Macintosh)/ BMS (Windows),

• Plik albumu (tylko Macintosh),

• filmy QuickTime,

• pliki AutoDesk Animation Pro FLC (tylko Windows),

• pliki filmów Video for Windows (AVI) (tylko Windows),

• elementy 2D,

• rysunki PlotMakera,

• rysunki topCAD (tylko Macintosh).

Dostępne są także różnorodne rozszerzenia (zależnie od tego co zawiera Twoja teczka/katalog Dodatki) takie jak RenderMan i Kamera, pozwalające zapisać parametry kamer w formatach stosowanych przez inne programy. Możesz też wybrać następujące opcje:

• usuwania zbędnych linii z aksonometrii.,

• kompresji tworzonych plików,

• poprawienia jakości za pomocą korekty szumowej (dithering).

Kompresja

Na Macintoshu: Używanie jednej z wielu dobrze znanych metod kompresji QuickTime spowoduje znaczne zmniejszenie wielkości plików filmowych. Zalecana jest kompresja Animacja Apple. Kompresje te są dostępne, jeżeli na Twoim komputerze zainstalowane jest rozszerzenie QuickTime. Pierwsze cztery wymienione wcześniej formaty wyjściowe używają kompresji obrazu. Określ metodę kompresji w oknie dialogowym otwierającym się po kliknięciu w przycisk Ustaw... Określ metodę kompresji i kolory w menu w górnej części okna dialogowego. Dla niektórych metod opcje ograniczone są do Koloru i Stopni szarości. Możesz przeskalować skompresowane obrazy zgodnie z ustawieniami określonymi w oknie dialogowym, otwierającym się po kliknięciu guzika Przeskaluj.

W Windows: Pliki FLC są kompresowane automatycznie.

Podgląd na ekranie

Kliknij w przycisk Pokaż, aby tylko obejrzeć przetwarzaną animację na ekranie. Możesz ją następnie zachować w sposób opisany wyżej.

Utwórz Obiekt VR

Jeśli w parametrach kamery wybrana jest opcja Obiekt VR, to do słowa “utwórz” w nazwie polecenia dodane jest „obiekt VR” Musisz mieć zainstalowane w systemie odpowiednie rozszerzenie, aby możliwa była praca z QTVR. Wybranie tego polecenia spowoduje otwarcie okna dialogowego, w którym można ustawić kilka opcji tworzenia obiektów. Można je potem oglądać przy pomocy programu Odtwarzacz QTVR. Szczegółowy opis źródła i rezultatu możesz znaleźć w opisie polecenia Animacja powyżej.

Apple i Graphisoft zalecają użycie metody kompresji Cinepack.

Po kliknięciu w przycisk Zachowaj… pokaże się okno dialogowe, w którym należy wpisać nazwę pliku z obiektem VR. Wszystkie potrzebne dane 3D zostaną wyeksportowane do tego nowego formatu. Rezultat możesz oglądać przy użyciu programu Odtwarzacz QTVR.

Utwórz scenę VR

Jeśli w parametrach kamery wybrana jest opcja Scena VR, to do słowa utwórz w nazwie polecenia dodane jest „scenę VR”. Aby używać tych opcji musisz mieć zainstalowane właściwe rozszerzenia (QuickTime VR lub RealVR). Wybranie tego polecenia spowoduje otwarcie okna dialogowego, w którym można ustawić kilka opcji tworzenia scen lub obrazków. Można je potem oglądać przy pomocy odpowiedniego programu. W polu Kąt widzenia wpisujesz wartość kąta widzenia kamery, w którym możesz stworzyć początkowe przybliżenie jako domyślne ustawienie dla kamery panoramicznej. Początkowe przybliżenie nie może być większe od wartości kąta widzenia. Przy tworzeniu Scen VR dostępne są trzy opcje. 

• Opcja Scena VR pozwala na zachowanie panoram zdefiniowanych w oknie rzutu oraz pliku opisu z danymi o poruszaniu się po scenie.

• Opcja Panoramy pozwala na zachowanie panoram zdefiniowanych w oknie rzutu bez pliku opisu. Panoramy będzie można oglądać pojedynczo. Poruszanie się pomiędzy panoramami nie będzie możliwe .

• Opcja Obrazki QTVR pozwala na zachowanie obrazków panoram tak, że będą możliwe ich zmiany (plik typu PICT). Pliki te nie mogą być oglądane w programie Odtwarzacz QTVR. Po ich obróbce (zmianie tła, dodaniu nowych elementów), musisz użyć narzędzi QTVR firmy Apple po to by ręcznie stworzyć plik, który będzie czytany przez program Odtwarzacz QTVR. 

Okno dialogowe Utwórz scenę QTVR zawiera kilka opcji. Można ustalić wysokość i szerokość obrazka jak i wielkość okna w programie Odtwarzacz QTVR (wszystkie mierzone w pikselach). Zaznaczenie kratki Zachowaj proporcje uchroni obrazek przed zniekształceniem.

Analiza nasłonecznienia…

Polecenie Analiza nasłonecznienia… tworzy serię obrazków. Mogą to być obrazki z okna 3D lub okna fotoprezentacji. Użyte są odpowiednie parametry okna 3D lub fotoprezentacji oraz ustawienia pozycji słońca określone w oknie Analiza nasłonecznienia. Utworzoną animację możesz zobaczyć natychmiast na ekranie lub zachować te obrazki w wybranym formacie i pokazywać je później przy pomocy programu PlayBack (dołączonego do pakietu ArchiCAD). Okno dialogowe jest prawie identyczne jak okno Animacja omówione wcześniej. W tej części opisane zostaną jedynie elementy nowe dla okna Analiza nasłonecznienia.

Wszystkie projekcje w analizie nasłonecznienia zostaną stworzone zgodnie z ustawieniami aksonometrii i perspektywy określonymi w oknie Parametry widoku 3D. Dane geograficzne o położeniu modelu i parametrach słońca mogą być ustalone w oknie Słońce. 

Data

Możesz określić konkretny dzień roku dla poprzednio zdefiniowanego położeni geograficznego. Użyj wyskakującego menu do wybrania miesiąca oraz wpisz dzień w pole obok, możesz także użyć strzałek obok pola. Użyj przycisków w środkowej części okna dialogowego do określenia czy ma być tworzona analiza nasłonecznienia od wschodu do zachodu słońca, czy tylko w konkretnym przedziale czasu.

Wpisz w pole Odstępy czas w minutach pomiędzy kolejnymi klatkami.

Oglądanie i zachowywanie analizy nasłonecznienia

Aby zobaczyć stworzoną analizę nasłonecznienia na ekranie kliknij w przycisk Pokaż. Aby zachować analizę nasłonecznienia w wybranym formacie pliku kliknij w przycisk Zachowaj. 

Materiały…

Wybór polecenia Materiały powoduje wyświetlenie okna dialogowego Materiały, które pozwala na określenie cech materiałów używanych dla elementów konstrukcyjnych. Okna dialogowe dla wszystkich narzędzi 3D pozwalają na wybór materiałów dla powierzchni elementów konstrukcyjnych ArchiCADa. Kolorowane obrazy w oknie 3D będą pokazywały jedynie kolor materiału, ale kiedy projekty będą prezentowane przy użyciu polecenia Projekcja fotoprezentacji (menu Obraz), wszystkie cechy materiałów będą wykorzystane do tworzenia obrazu. Okno dialogowe Materiały umożliwia określenie każdej cechy materiału powierzchni ArchiCADa. Menu w górnej części okna dialogowego pokazuje nazwę i próbkę materiału wybranego spośród dostępnych dla danego projektu.

Powiel, Zmień nazwę i Wymaż

Trzy przyciski pod wyskakującym menu materiałów pozwalają na zmiany listy materiałów

• Kliknij w przycisk Powiel, aby dodać nowy materiał do listy i zmień jego nazwę w pojawiającym się oknie dialogowym.

• Kliknij w przycisk Zmień nazwę, by nadać inną nazwę wybranemu materiałowi. Należy potem wpisać tę nazwę w pojawiającym się oknie dialogowym.

• Kliknij w przycisk Wymaż, aby usunąć bieżący materiał z listy.

Jeżeli potrzebujesz nowego materiału, powiel taki, który przypomina ten, który będzie Ci potrzebny. Stworzenie z niego nowego materiału nie zajmie Ci wiele czasu.

Zmienianie materiałów

Możesz zmieniać cechy materiałów zmieniając kolor i typ materiału. Przez wybór koloru i typu materiału nawet niedoświadczony użytkownik może utworzyć szybko nowe, potrzebne mu rodzaje materiałów.

Kolor

Określ kolor dla materiału przez podwójne kliknięcie w pole koloru. Otworzy się okno dialogowe zmian kolorów, w którym możesz wybrać nowy kolor kliknięciem w koło barw, lub numerycznie - przez mieszanie kolorów HSL lub RGB.

Auto podgląd

Wybierz typ materiału z menu, w którym możesz znaleźć kilka charakterystycznych typów powierzchni. Jeżeli otrzymasz “dziwny” wynik, upewnij się, czy kolor światła słonecznego jest ustawiony jako biały.

Funkcja Podgląd jest niedostępna, jeśli plik „Apply Data” nie jest poprawnie zainstalowany lub został usunięty z teczki ArchiCADa.

Ekspert…

Kliknięcie w przycisk Ekspert… powiększa okno dialogowe Materiały tak, że pojawiają się liczne opcje ustawiania odbicia, przezroczystości, promieniowania. Można także dołączać do własnych lub standardowych materiałów wzorek 3D lub tekstury. Uwaga: Okno jest powiększone dopóki nie klikniesz w przycisk Nowicjusz.

Atrybuty odbicia

Większość parametrów odbicia światła jest ustawiona procentowo w stosunku do maksymalnych wartości teoretycznych. Możesz zmieniać te wartości liczbowo lub suwakiem.

Światło otoczenia określa procentowo ilość światła otoczenia, jaką materiał może odbić. Wpływa to na stopień oświetlenia materiału (w odróżnieniu od cieni lub refleksów świetlnych, określonych przez światło kierunkowe).

Rozpraszanie określa rodzaj powierzchni materiału. Nierówne lub szorstkie powierzchnie mają tendencję do pochłaniania światła lub odbijania światła bezpośredniego w sposób rozproszony, w różnych kierunkach (blisko 100%). Światło rozproszone zawiera raczej kolor materiału, niż kolor światła.

Refleksy: ustawienie to jest przeciwne do rozproszenia. Jest to odbicie bezpośrednie, zawierające kolor padającego światła, a nie materiału. Gładkie i błyszczące twarde powierzchnie powodują silne odbicia (blisko 100%), podczas gdy miękkie i lekkie materiały dają odbicie bliskie zeru (blisko 0%).

Kolor refleksów jest teoretycznie identyczny z kolorem światła padającego, ale program pozwala na jego oddzielne określenie. Kliknij podwójnie w próbkę koloru, aby wyświetlić okno ustawień koloru, gdzie możesz określić swoją definicję.

Ogniskowanie jest cechą charakterystyczną zakrzywionych powierzchni, które mogą odbijać padające punktowe światło (tzn. słońce, reflektor punktowy itd.) w sposób bardziej lub mniej zogniskowany. Im bardziej skoncentrowane jest odbicie, tym bardziej błyszcząca wydaje się powierzchnia. Miejsca odbijające światło o małej powierzchni będą pokazane przy ustawieniu wartości na 100, wartość mniejsza daje szersze obszary odbłysku.

Cechy przezroczystości

Następujące cechy określają sposób penetrowania materiałów przez światło:

Przejrzystość określa procent światła, jaki przenika przez materiał. Na szczycie skali znajduje się szkło.

Tłumienie określa, jak szybko przezroczystość spada, gdy powierzchnia materiału staje się mniej prostopadła do kierunku patrzenia. Może zostać tu ustawiona każda wartość od 0 do 100.

Cechy promieniowania

Następujące cechy kontrolują “świecenie” materiałów:

Emitowany kolor jest ustawiany przez podwójne kliknięcie w pole koloru i otworzenie okna ustawień koloru. Kolor można ustawić klikając w koło barw lub numerycznie- przez mieszanie komponentów HSL lub RGB.

Tłumienie określa intensywność zanikania emitowanego światła przy oddalaniu się od obiektu.

Wzorki 3D

Możliwe jest wybranie wzoru wypełnienia dla materiału, który będzie wyświetlany w Oknie 3D przy wybranej opcji cieniowania analitycznego lub analitycznego ukrywania linii oraz włączeniu wzorków 3D w Parametrach okna 3D. Można tu wybierać spośród wzorków dostępnych dla wypełnień.

Wzorki 3D nie mają wpływu na fotoprezentację.

Tekstura

Możesz dołączyć teksturę do dowolnego standardowego lub własnego materiału W tym polu pokazuje się nazwa wybranej tekstury, która jest również pokazywana wraz z nazwą materiału w menu materiałów. Przykładowa tekstura jest pokazana powyżej nazwy tekstury. Jest ona także zastosowana do obszaru podglądu, pod warunkiem poprawnego zainstalowania pliku „Apply Data”.

• Kliknięcie w przycisk Wymaż odłączy teksturę od materiału.

• Kliknięcie w przycisk Zmień teksturę pozwala na otwarcie okna Ustawienia tekstury, gdzie możesz wybrać teksturę z aktywnej biblioteki (jeśli żadna nie była przypisana do materiału) oraz zastąpić aktualną teksturę inną.

Okno dialogowe Ustawienia tekstury zawiera wiele opcji dla zmian tekstury. Nazwa aktualnie aktywnego pliku tekstury jest wyświetlona w tytule okna. Pokazana jest również wielkość obrazka w pikselach. W lewej części okna dialogowego pokazany jest przykład jak wyglądałaby tekstura w zwykłym kwadracie. Przy pomocy wyskakującego menu poniżej przykładu możesz wybrać liczbę powtórzeń tekstury dla danych wymiarów. W środkowej części okna dialogowego znajdują się kontrolki pozwalające na określenie wielkości, kąta i proporcji tekstury, zgodnie z którymi będzie ona pojawiała się na elementach z materiału, do którego jest przypisana.

• Pierwsze dwa pola określają proporcje tekstury.

• Zaznaczenie kratki Zachowaj oryg. proporcje zapewni zachowanie oryginalnych proporcji pliku tekstury na wszystkich elementach.

• Następne pole pozwala na określenie kąta nakładania tekstury na elementy.

• Możesz także wybrać, przy pomocy grupy przełączników, metodę układania tekstury (możliwe są obroty i lustrzane odbicia).

• Włączenie kratki Losowe położenie spowoduje losowe wybranie punktu startowego dla nakładania tekstury. Jest to pożyteczna opcja, gdy chcemy, by kilka identycznych elementów modelu różniło się wyglądem.

Po prawej stronie okna znajdują się opcje użycia kanału alfa. W 32-bitowych obrazkach kanał alfa jest dodatkowym kanałem, oprócz składowych RGB, który może być dodany w programach takich jak Adobe Photoshop. ArchiCAD pozwala wykorzystać tę informację w różnoraki sposób, np. do zasłaniania elementów podczas fotoprezentacji.

Powierzchnia: Jeśli wartością alfa jest biały - otrzymasz kolor tekstury, jeśli czarny - otrzymasz oryginalny kolor materiału (dla konkretnego piksela powierzchni). Jeśli wartością alfa jest kolor szary — oba kolory zostaną zmieszane, a wynik pojawi się w fotoprezentacji.

Światło otoczenia: Tak jak powyżej, ale w zastosowaniu do koloru światła otoczenia, a nie powierzchni.

Refleksy: Określa jaka część światła tworzy refleksy. Jeśli wartością alfa jest biały — efekt refleksów jest w całości brany pod uwagę w danym pikselu. Jeśli wartością alfa jest czarny— efekt refleksów jest pomijany przy rozpatrywaniu danego piksela. Tu też dozwolone są wartości pośrednie.

Rozpraszanie: Określa efekt rozproszenia światła w tak jak powyżej.

Chropowatość: Określa prostopadłą do powierzchni w danym pikselu, pozwala to na uzyskanie efektu wypukłości powierzchni. Kolor biały oznacza wyboje, kolor czarny — dziury.

Przezroczystość: Jeśli wartością koloru jest biały — widoczny jest kolor tekstury, jeśli czarny — tekstura jest doskonale przezroczysta w danym pikselu. Dozwolone są wartości pośrednie.

Tekstury mogą być w plikach o następujących formatach: PICT, TIFF i GIF dla Macintosha, BMP, TIFF, GIF i JPG dla Windows. Tylko pliki BMP i TIFF mogą zawierać kanał alfa w Windows,

 

Wybieranie tekstury może następować tylko wśród plików znajdujących się w aktywnych bibliotekach. Jeśli zachowasz projekt jako Archiwum, wszystkie tekstury mogą być zachowane wraz z projektem po zaznaczeniu kratki Dołącz tekstury. Jeśli brakuje dołączonej tekstury w aktywnej bibliotece jej nazwa pojawi się na liście brakujących elementów bibliotecznych.

---