Umowa sprzedazy, Prawo


1. Wstęp

  1. Wstęp

Na pierwszy rzut oka pojecie sprzedaży wydaje się bardzo proste. Każda osoba wyczuwa intuicyjnie co niesie ze sobą ten termin, choć być może nie potrafiłby go dokładnie opisać. Nic bardziej mylnego, umowa sprzedaży to akt skomplikowany, który rodzi ze sobą wiele skutków prawnych, ekonomicznych i społecznych.

Dlatego też postanowiłem się jej bliżej przyjrzeć. Dodatkowym bodźcem do tego żeby to zrobić, był jeszcze fakt, że moja siostra chciała kupić mieszkanie, co naturalnie zmobilizowało mnie do prześledzenia nie tylko samej umowy sprzedaży, ale cyklu sprzedaży w ogóle,

Na przykład kupno paczki zapałek w kiosku ruchu, notabene zawierane na podstawie umowy adhezyjnej a nie sprzedaży, to akt stosunkowo łatwy w analizie, obywający się bez zbędnej procedury formalnej, sztabu prawników, rzeczoznawców i negocjacji. Ale sprzedaż na przykład fabryki, w której transakcja staje się raczej pewnym procesem a nie aktem, jest trudna i może rodzić wiele konfliktów.

Na potwierdzenie moich słów chciałbym się tutaj posłużyć przykładem Fabryki Samochodów Małolitrażowych. Kiedy latem 1991r nowa partia maluchów schodziła z taśmy, w kraju panowały już nowe porządki: wymienialna złotówka, lawinowe zakupy używanych samochodów zachodnich przez Polaków i załamanie się eksportu do tzw. bratnich krajów. W tej sytuacji przedsiębiorstwo pogrążało się w długach, które przekroczyły już jego wartość. Zaczęły się rozmowy a włoskim Fiatem o przejęcie fabryki. Negocjacje trwały, rządy się zmieniały. W końcu impas przerwał ówczesny Minister Finansów Andrzej Olechowski, który podpisał umowę, sprzedając za symboliczną złotówkę ! Andrzej Olechowski atakowany o „ wyprzedaż narodowych klejnotów” bronił się słowami: „Fabryce groził upadek, który wyrzuciłby na bruk kilkadziesiąt tysięcy ludzi i zachwiał trzema dużymi bankami”.

Na podstawie tego przykładu można zauważyć, że dokonanie aktu lub też jego niedokonanie podmiotu gospodarczego takiej wielkości niesie ze sobą wiele skutków społecznych i gospodarczych, niektórych nie do przewidzenia. Z perspektywy czasu posuniecie rządu było trafione. Na tegorocznej liście 500 Polityki Fiat Auto Poland jest piąty pod względem wartości i dwudziesty dziewiąty pod względem zyskowności (zysk netto 129 mln zł) wśród firm na polskim rynku.

Mówi się, że w dzisiejszych czasach wszystko jest na sprzedaż lub odwrotnie wszystko można kupić, trzeba mieć tylko pieniądze. Czy aby a pewno? Czy tak jest w rzeczywistości? Czy w polskich warunkach prawnych i ekonomicznych każdy może zawrzeć umowę kupna-sprzedaży a jej przedmiotem może być co nam się żywnie podoba. Postaram się w mojej pracy zbadać prawne, ekonomiczne i społeczne skutki sprzedaży oraz wezmę pod lupę sam dokument.

  1. Umowa sprzedaży i jej podstawy prawne

Dokumentem opisującym i regulującym umowy nazywane, stanowiące źródło stosunków prawnych, w jakich realizuje się wymiana dóbr użytkowych (rzeczy i usług), a w szczególności umowy sprzedaży, jako najbardziej reprezentatywnej i bardzo ważnej w życiu gospodarki rynkowej jest Kodeks Cywilny - ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - Księga Trzecia „Zobowiązania”, artykuły o numerach od 535 do 602.

  1. Definicja sprzedaży

W świetle polskiego prawa za sprzedaż uważa się akt, w którym sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 k.c.). Sprzedaż jest umową konsensualną, odpłatną, wzajemna i zobowiązującą.

  1. Formy umowy sprzedaży

Kwestie formy umowy sprzedaży reguluje polski kodeks cywilny, który mówi, że:

  1. Jeżeli wartość przedmiotu sprzedaży przekracza dwa tysiące złotych wymagana jest forma pisemna

  2. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo wymagana jest forma pisemna z podpisami stron, poświadczonymi notarialnie (jest to forma szczególna)

  3. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość, użytkowanie wieczyste (detto) lub spadek wymagana jest forma aktu notarialnego

  4. W innych przypadkach kupujący i sprzedający mogą ze sobą negocjować „ustnie” chyba, że postanowią inaczej.

  1. Rodzaje sprzedaży

Polski kodeks cywilny wyróżnia kilka rodzajów umów sprzedaży. Pewne z nich nazywa szczególnymi rodzajami sprzedaży. Wyróżniamy:

  1. Sprzedaż „klasyczną - przeniesienie własności odbywa się przy zapłaceniu ceny bądź w gotowce, bądź tak zwanym pieniądzem elektronicznym (karta kredytowa)

  2. Sprzedaż na próbę - to znaczy akt, w którym sprzedawca zastrzega sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny (przeniesienie własności następuje pod warunkiem zawieszającym

  3. Prawo odkupu - to znaczy akt, w którym sprzedawca zastrzega sobie uprawnienie odkupienia od kupującego przedmiotu sprzedaży, aby stać się ponownie jego właścicielem. Zastrzeżenie nie może być dłuższe niż okres 5 lat od chwili zawarcia umowy

  4. Prawo pierwokupu - stanowi zastrzeżenie uprawnienia pierwszeństwa przy kupnie oznaczonej rzeczy dla jednej ze stron w razie, gdyby rzecz ta była komukolwiek sprzedawana.

  5. Sprzedaż na raty - elementy konstytutywne tej umowy to:

  1. Cykl sprzedaży

Zanim klient podpiszę umowę sprzedaży musi on tak jak
i sprzedawca przebrnąć przez wiele etapów pośrednich, które mają doprowadzić do szczęśliwego końca. Czy sprzedaż to krótkie „Tak biorę to”, czy może coś więcej? Przyjrzę się temu problemowi.

Etapy procesu sprzedaży:

  1. Poszukiwanie nabywcy - polega na określeniu, które osoby mogłyby skorzystać z oferty danej firmy;

  2. Przygotowanie wstępnego spotkania - sprzedawca gromadzi jak najwięcej informacji o partnerze;

  3. Spotkanie z klientem - otwarcie kontraktu, wywołanie pierwszego wrażenia, pozyskanie uwagi, zainteresowania i zaufania klienta;

  4. Prezentacja produktu - przekonanie klienta do oferty firmy poprzez pokazanie jej atutów, uświadomienie korzyści jakie osiągnie po nabyciu produktu (na tym etapie można wykorzystywać modele produktu, taśmy video, katalogii);

  5. Rozmowa z klientem - pokonywanie oporów poprzez dyskutowanie zastrzeżeń jakie zgłasza klient np. co do ceny, formy dostarczenia produktu itp.;

  6. Zamknięcie - oznacza moment decyzji klienta: kupić nie kupić, na tym etapie zwykle występuje propozycja wypisania zamówienia;

  7. Realizacja kontraktu i czynności posprzedażowe - doprowadzają do utrzymania dobrego kontaktu z klientem;

Z powyższego wynika jasno, że proces sprzedaży jest złożony i odbywa się najczęściej w oparciu o badania marketingowe i sprzedawców, którzy są powinni być osobami wyselekcjonowanymi, wyszkolonymi, wytrwałymi, kreatywnymi, łatwo nawiązujące kontakty.

Z punktu widzenia marketingu klient nie kupuje produktu, lecz korzyści jakie mu ten produkt może przynieść, korzyści, które zaspokajają określone potrzeby lub rozwiązują pewne problemy. Przedsiębiorstwo (sprzedający) musi zatem poznać prawdziwe „problemy„ klientów, żeby wiedzieć co mu zaproponować oraz kształtować odpowiednio swoją ofertę w stosunku do ewoluujących wymagań klientów. Na tej właśnie wiedzy powinna opierać się sprzedaż.

Przyglądając się powyższemu cyklowi sprzedaży doszedłem do wniosku, że tak naprawdę to udana transakcja zależy od sprzedawcy i jego działań we wszystkich siedmiu opisanych punktach.

W punktach 1 i 2 cała odpowiedzialność spoczywa na barkach sprzedawcy (to oczywiste - fizycznie klient jeszcze nie istnieje). To on dokonuje segmentacji rynku, wybiera potencjalnych klientów, gromadzi materiały do zaprezentowanie swej oferty. Jeden błąd i może się później okazać, że klient nie zainteresuje się naszym produktem, lub jeszcze gorzej, to my nie jesteśmy zadowoleni z naszego wybrańca.

Etap trzeci, bodaj najtrudniejszy i najważniejszy, w którym chodzi o oczarowanie klienta, wzbudzenie w nim zainteresowania naszą ofertą, o nabranie swobody w rozmowach i o uzyskanie pozytywnej opinii o nas samych już na początku rendez-vous („efekt pierwszego wrażenia”).

Etap czwarty to etap, w którym następuje prezentacja towaru, grupy towarów bądź umowy. Sprzedawca powinien podjąć takie środki i działania, które podwyższą stopień skłonności konsumenta do zakupu poprzez zwiększanie atrakcyjności swej oferty. Punkt 4 śmiało można nazwać promocją sprzedaży, której filozofia opiera się na zdaniu:
„Szanowny kliencie, kup nasz produkt, kup go dziś, natychmiast.”
Już na tym etapie możliwe jest „dobicie targu” (klient jest zadowolony z oferty, przystaje na jej warunki, nie zgłasza zastrzeżeń lub jeśli takowe zgłasza można je od razu wyjaśnić). Zwykle szybkie załatwienie sprawy ma miejsce w przypadku umów nieskomplikowanych i łatwych do oceny.
W przypadku umów bardziej skomplikowanych niezbędny jest kolejny etap nr 5, czyli dalsze rozmowy i wyjaśnianie wszystkich aspektów prawnych, finansowych i technicznych zawieranej umowy.

Jeżeli mamy do czynienia z transakcjami o znacznej wartości i złożoności to są one zawierane w drodze negocjacji. Polegają one w tym przypadku na intensywnej wymianie dokumentów i pism handlowych, często ustalanych i podpisywanych w wielu egzemplarzach, przygotowaniu, sporządzeniu projektów poszczególnych rozwiązań, problemów
i postanowień, a także klauzul przyszłego kontraktu. Często ustala się także szczegółowe dane i parametry techniczne, tworzy odpowiednie opracowania analityczne i zbiera informacje finansowe i ubezpieczeniowe. Wymaga to od sprzedawcy wysokich kwalifikacji, umiejętności (np. znajomości mowy ciała) i dużej wiedzy o technikach oraz taktykach (np. taktyka „próbny balon”) negocjacyjnych

Kiedy dochodzimy do finału całego przedsięwzięcia (etap6), to właśnie na sprzedawcy jako wizerunku firmy ciąży odpowiednia reakcja w odpowiedzi klienta na jego decyzję. W przypadku zgody pogratulowanie i pochwalenie dobrego wyboru oraz zapewnienie o gotowości dalszej współpracy. Jeżeli klient mówi nie, podziękowanie za współpracę i godne pożegnanie klienta bez „palenia” za sobą mostów.

Po sprzedaży następuje etap 7, który nakłada na sprzedawcę pewne obowiązki - ciągły monitoring zachowań partnera i utrzymywanie z nim kontaktu z myślą o dalszej współpracy (nowe kontrakty, usługi).

Po krótkiej analizie siedmiu etapów sprzedaży widać jak ważna jest postać sprzedawcy i jak ważne jest dobieranie ludzi na to trudne i odpowiedzialne, ale niezbędne dla rozwoju firmy stanowisko.

Nie możemy jednak zapominać o roli jaką spełnia sam kupujący, bez którego, o żadnym kontrakcie nie mogłoby być mowy. Z jego punktu widzenia można wyróżnić następujące etapy w cyklu sprzedaży:

  1. Otrzymanie oferty

  2. Analiza oferty (plusy i minusy, porównanie z innymi propozycjami, pytania o szczegóły techniczne, prawne itp.)

  3. Decyzja i ewentualna realizacja kontraktu (odebranie towaru, przyjęcie usługi)

Cały cykl sprzedaży rozpoczyna się kiedy kupujący otrzymuje ofertę sprzedaży czyli w zasadzie wiążącą propozycję sprzedaży, kupna towarów lub świadczenia usługi.

Oferta jest najczęściej listem handlowym, którego stałymi elementami są:

  1. nazwa firmy oferującej,

  2. nazwa firmy otrzymującej ofertę,

  3. przedmiot oferty (towar lub usługa).

  4. przedmiot oferty - należy dokładnie określić korzystając np. z katalogów producenta, informatorów itp.

  5. ilość towarów lub zakres świadczonych usług,

  6. cena i formuła handlowa,

  7. sposób i rodzaj opakowania,

  8. warunki płatności (sposób, forma, miejsce oraz termin zapłaty),

  9. termin dostawy ,

  10. miejsce dostawy

Z uwagi na powtarzalność zawartych w ofercie jej stałych elementów stosuje się w praktyce gotowe formularze ofertowe z załączonymi do nich, najczęściej wydrukowanymi na odwrocie, ogólnymi warunkami sprzedaży (dostaw).

W ofercie winien być zazwyczaj zaznaczony termin jej ważności, a ofertami w których go nie zaznaczono nazywamy otwartymi. W praktyce przyjmuje się, że oferta taka przestaje być obowiązująca dla oferującego po upływie czasu potrzebnego (w normalnych warunkach) do udzielenia odpowiedzi przez jej odbiorcę. Oznacza to, że winna więc być akceptowana w zasadzie natychmiast po jej otrzymaniu i przeanalizowaniu.

Oferujący, w pewnych sytuacjach tego wymagających, może zastrzec, że oferta nie jest wiążąca. Taki charakter ma również faktura pro forma, rozumiana jako specyfikacja towarów i cen, a będąca tylko ilustracją warunków handlowych dla ewentualnego kontrahenta.

Przyjęcie oferty bez zastrzeżeń przez odbiorcę i w terminie jej ważności powoduje automatyczne zawarcie umowy sprzedaży. Miejscem zawarcia umowy jest miejsce, w którym składający ofertę otrzyma oświadczenie o jej przyjęciu.

Jednak zanim kupujący ofertę przyjmie, musi on ją przeanalizować w celu wyeliminowania niekorzystnych dla siebie finansowo i wadliwych prawnie punktów sprzedaży. Najlepiej, gdy przedmiotem analizy będzie kilka propozycji.

Znaczeniem punktu mówiącego o analizie nadesłanych ofert i wynikającego z niej wyboru oferenta ma dla transakcji i jaj pomyślności kapitalne znaczenie. Zdarza się, że decyzję o zawarciu kontraktu podejmuje się w oparciu np. o ulotki reklamowe z natury przecież do końca niosące z sobą tylko szczątkową prawdę i bez przeprowadzenia elementarnej fachowej analizy ofert.

Rozsądny kupiec podejmuje decyzję po dokładnym rozpoznaniu rynku zbytu (jaka jest jego chłonność na produkt który jest w planie kontraktacji firmy kupującej), ustaleniu listy możliwych przyszłych dostawców i dokonaniu analizy porównawczej (często rozumianej jako analizy technicznej) ofert.

Należy odróżnić już w tym miejscu jednak dwa pojęcia:

  1. analizy porównawczej produktu (technicznej) różnych producentów,

  2. analizy handlowej otrzymanych ofert.

Takie usystematyzowanie pozwala nam zrozumieć rolę jakie one odgrywają w podjęciu decyzji o zakupie u konkretnego dostawcy.

Oczywistym jest, że analiza porównawcza produktu ocenia przede wszystkim, czy zaproponowany produkt przez dostawcę spełnia stawiane przez nas oczekiwania i czy może zostać w ogóle dopuszczony np. ze względów technicznych, szeroko rozumianego bezpieczeństwa, sanitarnych i fitosanitarnych na rynek odbiorcy. Z natury więc jest ona właściwie oparta o alternatywę - akceptacji bądź odrzucenia. Każdy produkt spełniający założone kryteria przez kupującego może wię zostać kupionym, każdy inny nie spełniający podstawowe wymagania musi być odrzucony.

Ta analiza poprzedza zatem właściwą analizę handlową i jej złożoność zależy od stopnia skomplikowania samego produktu.

W przypadku, gdy produkty są o wyjątkowo wysokim stopniu innowacyjności technicznej, dla których nie można znaleźć często płaszczyzny porównawczej, znacząco wzrasta rola fundamentalnej analizy marketingowej związanej w pierwszym rzędzie z koniecznością ustalenia chłonności rynku na dany, konkretny produkt i przewidywany, związany silnie z modą, ograniczony czas popytu.

Pozwoli to kupującemu na określenie sensownych granic ryzyka i w efekcie da podstawę do akceptacji bądź odrzucenia oferty handlowej już we wczesnej fazie jej rozpatrywania.

Analizę ofert handlowych można przykładowo przeprowadzić w zasadzie w dowolny zaakceptowany przez firmę sposób.

Najprostszy i najmniej skomplikowany sprowadza się do tabelarycznego ujęcia pewnych elementów oferty istotnych z punktu widzenia kupującego i oznaczenia który z oferentów ma przewagę w ilości oferowania korzystnych parametrów. Ilość samych parametrów zależy w pierwszym rzędzie od wielkości kontraktu, jego skomplikowania i specyfiki towaru.

Sposób ujęcia ilustruje poniżej przedstawiona tabela.

Ocena ofert sprzedaży produktu „X”

Trzech dostawców (tab. nr 1)

lp.

Parametr

Firma A

Firma B

Firma C

1

Cena

(+)15000USD

(+)18000 USD

(+)20000 USD

2.

Dostawa

We własnym zakresie

we własnym zakresie

gratis

3.

Sposób zapłaty

Przedpłata

30% zaliczki

(+)Inkaso

70% inkaso dok.

4.

Termin dostawy

(+) 14 dni

21 dni

35 dni

5.

Rekomendacje dostawcy

brak

brak

(+) znana

6.

Czas gwarancji

1 rok

1 rok

(+) 2 lata

7.

Dodatkowe elementy oferty ujęte w cenie

(+) montaż
(+) szkolenie

brak

montaż

Liczba wyróżnień

3

brak

4

Z liczby wyróżnień można sądzić, że najbardziej korzystną ofertą jest propozycja Firmy C, a najmniej Firmy A.

Taką ilustrację ofert trudno jest właściwie nazwać analizą. Jest to proste, poglądowe oraz zbiorcze ujęcie parametrów z otrzymanych ofert pozwalające na dokładniejsze i całościowe ich przejrzenie. Wyróżnienie korzystnych parametrów pozwala bliżej ocenić, która oferta wydaje się bardziej korzystna - w tym przypadku Firma C otrzymująca 4 plusy.

Oparcie się jednak tylko na wynikach takiego przeglądu może wprowadzić w błąd. W rozsądnym przygotowaniu transakcji handlowej ważne są również inne czynniki, przede wszystkim związane z kupującym, takie jak:

Należy podkreślić podstawową wadę tego sposobu oceny ofert. Tak przyjęta skala ocen w efekcie zrównuje znaczenie poszczególnych parametrów, które z gruntu przecież mają inną wagę dla odbiorcy, w efekcie zaciemnia obraz i w konsekwencji może wprowadzić go w błąd.

Dlatego też w przypadkach zakupu towarów o większej wartości i oferowanych przez wielu dostawców powinniśmy dążyć do przeprowadzenia pogłębionej oceny ofert mającej już znamiona analizy.

Dla jej ilustracji przyjmijmy dane z tab. 1

Trzech dostawców

lp.

Parametr

Waga

Firma A

Firma B

Firma C

1.

Cena

0.40

15000 USD

18000 USD

20000 USD

2.

Sposób zapłaty

0.30

Przedpłata

30% zaliczki
70% inkaso

inkaso dok.

3.

Termin dostawy

0.05

14 dni

21 dni

35 dni

4.

Rekomendacje dostawcy

0.15

brak

brak

znana

5.

Czas gwarancji

0.05

1 rok

1 rok

2 lata

6.

Dodatkowe elementy oferty ujęte w cenie

0.05

montaż + szkolenie

brak

montaż

Razem:

1.00

Zasadą tej oceny jest określenie ilości punktów za poszczególną ofertę. Ilość punktów otrzymuje się jako iloczyn wagi poszczególnego parametru oraz jego wartości z punktu widzenia odbiorcy towaru.

Ilość ocenianych parametrów jest oczywiście dowolna i zależy od wymienionych w listach handlowych i oczekiwań kupującego. Im towar jest bardziej skomplikowany tym taka ocena powinna być bardziej rozbudowana i pogłębiona.

Podstawowe znaczenie w przyjętej ocenie mają wprowadzone pojęcia: wagi przyjętych w analizie parametrów (elementów oferty) oraz bezwzględnej wartości oceny konkretnego parametru przez odbiorcę w ofertach poszczególnych dostawców.

W celu ustalenia wagi parametrów odbiorca, zgodnie ze swoimi priorytetami, wcześniej musi dokonać ich oceny polegającej na uszeregowaniu ich ważności i określenia - z tego wynikającej - wielkości mnożnika (wartości parametru). Oczywistym jest, że nawet ten sam kupujący może stosować inne wagi dla poszczególnych parametrów w zależności od czasu prowadzenia analizy oraz od towaru którego dotyczą, a także innych spraw związanych z jego działalnością np. stanu finansów firmy, konieczności szybkiego zakupu itp.

Powyższe przytoczone przeze mnie przykłady analiz są tylko jednymi z możliwości oceny propozycji przez kupującego. W rzeczywistości wachlarz analiz jakimi dysponuje kupujący jest szeroki. Niektóre z nich są powszechnie znane, niektóre z nich są tajemnicą ich właścicieli.

Po przeanalizowaniu otrzymanych ofert możemy pokusić się o próbę podjęcie decyzji. Jednak powinniśmy w zasadzie zawsze zakładać, że oferta nie jest ostateczna tylko dlatego, że kontrahent tek twierdzi. Dlatego z jej ostatecznym przyjęciem powinniśmy zawsze poczekać, aby móc sprawdzić swoje wątpliwości. W negocjacjach ofert mogą wystąpić i takie, które nie są ostatecznymi mimo, że oferujący nadaje im taką nazwę. Między innymi może to być:

oferty ostateczna, która jest w zasadzie tzw. „balonem próbnym”, określającym wstępnie stanowisko oferenta. Jest składana najczęściej we wstępnym okresie negocjacji i służy sprawdzaniu fachowości i „twardości” naszego stanowiska. Wymienione w niej warunki są skrajnie niekorzystne dla odbiorcy.

„najlepsza oferta dnia”- mino, że jest tak nazywaną, należy ją traktować, nawet w skrajnym przypadku, jako ustępstw oferenta i często zdarza się to w sytuacji, gdy negocjatorzy chcą przedyskutować dalsze ustępstwa ze swoimi zwierzchnikami lub rzeczoznawcami.

oferta promocyjna sugerująca skrajnie korzystne warunki sprzedaży i ch ostateczny kształt. Najczęściej jest ona niczym nie róniącą się od innych i promocja jest zwykłym chwytem reklamowym. Podobnie jak do propozycji w supermarketach powinniśmy do niej podchodzić z dużą ostrożnością i w trakcie negocjacji starać się sprawdzić jej rzetelność.

Zawsze należy się zastanowić nad tym czy pośpiech w akceptacji oferty jest opłacalnym sposobem postępowania. W większości przypadków powinniśmy się raczej nie spieszyć, zdobyć wyczerpujące i aktualne informacje o przyszłym kontrahencie, zyskać na czasie i przeanalizować rzeczowo ofertę.

Dlatego powinniśmy najpierw:

Należy porównać ją z ofertami innych dostawców.

Poprosić o jej uzasadnienie i modyfikację w kierunku przez siebie pożądanym. W ostateczności potwierdzić przyjęcie oferty do analizy i odłożyć jej rozważenie na później. W przyszłości, należy odpowiedzieć na nią bazując na jej elementach, ale jednak w odpowiedni sposób ją zmieniając.

W przypadku stwierdzenia, że kontrahent przesadził proponując zbyt niekorzystne warunki handlowe lub nie docenił umiejętności fachowych adresata - należy o tym poinformować oferenta, a w przypadku powtórzenia jej warunków ofertę należy zignorować. Przyjąć ofertę tylko w przypadku całkowitej pewności o korzyściach z niej wypływających.

Pozwoliłem sobie na obszerniejsze omówienie aspektów związanych z pojęciem „oferta” i ich analizą, gdyż są one nieodłączną stroną w ciągu naszego życia. Cała nasza egzystencja jest pasmem podejmowania decyzji, wybieraniem najkorzystniejszych dla nasz ofert.

Znając podstawowe zasady egzaminowania propozycji handlowych, techniki stosowane przez sprzedających, łatwiej nam będzie dokonywać odpowiedniego wyboru. Nawet jeśli to my wystąpimy jako strona sprzedająca coś, przedstawienie dobrej oferty powinno nam nie sprawić kłopotu i pomóc osiągnąć wyznaczony cel - sprzedać towar.

  1. Omówienie najważniejszych elementów umowy sprzedaży

    1. Data zawarcia sprzedaży

Data zawarcia umowy zwykle ustalana jest przez strony i musi być wyraźnie oznaczona w umowie. Zwyczajowo moment zawarcia umowy pokrywa się z momentem wydania rzeczy, lecz mogą się zdarzyć umowy, w których jest postanowione inaczej. Jest to o tyle istotne dla stron umowy, że od momentu fizycznego przekazania sprzedawanej rzeczy w ręce kupującego biegną terminy rękojmi i gwarancji, a także moment ten decyduje o przejściu odpowiedzialności nabywcy za zakupioną rzecz.

    1. Miejsce sprzedaży

Spełnienie świadczenia sprzedawcy może nastąpić w miejscu oznaczonym przez strony albo wynikającym z właściwości zobowiązania sprzedawcy, w braku zaś takich wskazówek sprzedawca ma go dokonać w miejscu swego zamieszkania lub siedziby w chwili zawarcia umowy.

Strony mogą same porozumieć się co do miejsca innego niż wymienione powyżej. W takim przypadku o wydaniu (przejściu na kupującego korzyści i ciężaru związanego z rzeczą oraz niebezpieczeństwa przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy, chyba, że strony postanowią inaczej) decyduje nie odbiór rzeczy przez kupującego, ale wcześniejsza od niego chwila powierzenia rzeczy przez sprzedawcę zawodowemu przewoźnikowi, celem dostarczenia jej na omówione z kupującym miejsce. Najczęściej jest to chwila zawarcia umowy przewozu lub w ograniczonych przypadkach, moment wydania rzeczy do rąk przewoźnika. Jeżeli moment wydania i wręczenia kupującemu rzeczy sprzedanej są rozdzielone w czasie, kupujący zobowiązany jest do obejrzenia i zbadania rzeczy. Następnie jeśli nie wyraża sprzeciwu co do jej stanu, zapłaty ceny. W przeciwnym razie musi dokonać wszelkich czynności, aby ustalić odpowiedzialność przewoźnika.

    1. Przedmiot sprzedaży

Oferta sprzedawcy może zawierać taki elementy jak:

  1. Rzeczy (a ściślej prawo własności rzeczy) oznaczone indywidualnie bądź rodzajowo

  2. Energia: elektryczna, wysokich ciśnień, gazowa, wodna, cieplna,

  3. Prawa majątkowe zbywalne (np. patent)

  4. Zespoły rzeczy i praw - np. zakład, spadek - ich sprzedaż powoduje przejście na kupującego zarówno praw i zobowiązań.

Można postawić pytanie czy osoba, która posiada jakąś rzecz czy prawo, ale nie jest ich faktycznym właścicielem może je sprzedać? Tak, ale pod warunkiem, że jest do tego upoważniona przez uprawnionego lub też liczy na uzyskanie w przyszłości praw, które zobowiązuje się przenieść na kupującego.

Przedmiot sprzedaży nie musi istnieć w chwili zawarcia umowy, lub też może ona dotyczyć rzeczy przyszłej, spodziewanej. W takim przypadku umowa jest zawarta pod warunkiem zawieszającym, że rzecz powstanie, albo też może polegać na sprzedaży samej tylko szansy (elementu losowego) uzyskania przedmiotu lub prawa.

Istnieją przedmioty, które nie są lub nie mogą (pod sankcją nieważności czynności prawnej) stać się przedmiotem sprzedaży - np. narodowe zabytki historyczne, narkotyki. Są takie, których sprzedaż podlega prawnym ograniczeniom lub zależy od dopełnienia szczególnych wymagań np. broń.

    1. Cena

      1. Wycena przedmiotu transakcji

Aspekt prawny

Ze względu na ograniczenie się w mojej pracy do opisu umowy sprzedaży będę rozpatrywał jako przedmiot świadczenia kupującego sumę pieniężną określoną - w stosunkach krajowych - w zasadzie w walucie polskiej, której wysokość ma odpowiadać wartości przedmiotu sprzedaży.

Jeżeli zamiast kwoty pieniężnej uzgodniono wydanie np. papieru wartościowego (weksla, akcji, czeku), to taką umowę należałoby zakwalifikować jako umowę zamiany.

Suma pieniędzy jaką zgadza się zapłacić kupujący powinna w zasadzie odpowiadać rzeczywistej, rynkowej wartości oferty, najlepiej ustalonej przez rzeczoznawcę, lecz często od niej odbiega ze względu na subiektywne podejście obu stron do sprawy.

Zapłata ceny wymaga ustalenia jej wartości, co może nastąpić na kilka sposobów:

  1. Uzgodnienie konkretnej kwoty, za uzgodnienie takie trzeba uważać przyjęcie oferty (przypadek konsumenta w placówkach handlowych)

  2. Uzgodnienie ceny kosztorysowej zgodnie z przyjętymi wcześniej przez strony zasadami kosztorysowania

  3. Ustalenie ceny przez rzeczoznawcę

  4. Zgoda na cenę jaka jest aktualnie na rynku itd.

W pewnych przypadkach kupujący może natrafić na tak zwaną cenę minimalną ustaloną przez odpowiedni organ władzy w danym sektorze gospodarczym. Musi ją wtedy uiścić w całości, jeżeli zapłacił mniej, sprzedawcy przysługuje roszczenie o dopłatę różnicy. Może też zdarzyć się przypadek odwrotny tzn. istnieje cena maksymalna na produkt sprzedawcy. Jeżeli ten sprzedał go drożej, kupujący ma prawo roszczenia o zwrot nadpłaconej kwoty. Dodatkowo kodeks cywilny mówi także o cenie sztywnej. Jednak kategoria ceny sztywnej stanowi obecnie „klasę pustą”, pozostająca w zupełnej dysharmonii z założeniami gospodarki wolnorynkowej (swoboda umów, ochrona konkurencji). Nie ma więc sensu w dzisiejszych czasach wydawanie aktów prawnych ustalających ceny w obrocie handlowym tak jak to robiono kiedyś (np. uchwała Sądu Najwyższego z 19 grudnia 1983 o sztywnej cenie na samochód).

Aspekt ekonomiczny

Cena jako jeden z podstawowych elementów rynku odgrywa istotną rolę w jego funkcjonowaniu. Wpływa ona nie tylko na stopień jego zróżnicowania, ale również na racjonalizację efektywności postępowania jego podmiotów.

Ceny spełniają właściwie swoje funkcje, gdy odzwierciedlają z jednej strony aktualną siłę popytu informując o tym producenta, a z drugiej strony wskazują na realne możliwości zaspokojenia potrzeb przy danym rozmiarze popytu i podaży, informując o tym konsumenta. Istotę cen należy podkreślić analizie otrzymanych rezultatów i poniesionych nakładów. W takim właśnie ujęciu cena jest traktowana jako społecznie zweryfikowany efekt pieniężnych nakładów i zaangażowanych zasobów. Cena nieodłącznie jest związana z towarem w całym cyklu jego życia.

Ceny mogą być kształtowane w różny sposób. Najczęściej są ustalane:

  1. W oparciu o poziom popytu

  2. W oparciu o poniesione koszty

  3. W oparciu ceny produktów konkurencyjnych

Ustalanie ceny na podstawie popytu polega na obserwacji i analizie zależności między popytem a ceną. Wyraża go elastyczność popytu względem cen:

Ec=Δd/Δp

Ec - elastyczność cenowa popytu

Δd - względna zmiana popytu

Δp - względna zmiana cen

Elastyczność cenowa popytu informuje nas jak zmieni (dokładnie ile procent) się popyt na określone dobro jeśli jego cena wzrośnie lub zmaleje o daną wartość.

Jak już mówiłem czynnikiem cenotwórczym są koszty. Ustalanie ceny na ich podstawie ogranicza się do policzenia wszystkich kosztów (stałych i zmiennych) jakie biorą udział w wyprodukowaniu produktu. Następnie oblicza się koszt jednostkowy, który może być punktem wyjścia do ustalenia ceny.

Trzecim sposobem ustalenia ceny może być ich ustalanie na podstawie produktów homogenicznych firm konkurencyjnych. To adaptacyjne kształtowanie cen zależy od udziału danej firmy na rynku. Im jest on mniejszy tym firma ma większą skłonność dostosowywać ceny do poziomu obowiązujących na rynku.

Z punktu widzenia większości kupców cena jest najważniejsza i wokół niej toczy się gro rozmów handlowych i negocjacji. Dlatego też każdy handlowiec poświęca jej maksimum swego czasu i zbiera na jej temat jak najwięcej informacji. Należy jednak pamiętać, że efekty nawet najbardziej korzystnej mogą być zniweczone przez inne niedobre elementy umowy lub brakami w procesie przygotowania transakcji (niższa jakość zakupionego towaru, brak gwarancji itp.)

Jakie ceny może stosować przedsiębiorca? Jakie strategie cenowe może stosować? To wyjaśni poniższa tabela.

KLASYFIKACJA STRATEGII CENOWYCH

KRYTERIA

STRATEGIE CENOWE

Metody ustalania cen

  • Ceny orientowane na koszty

  • Ceny orientowane na popyt

  • Ceny orientowane na konkurencję

  • Strategie cen dla grup produktów połączonych relacjami popytowymi i kosztowymi

Polityka cen

  • Ceny wysokie (produkty nowe, okresowe strategie oligopoli)

  • Ceny średnie (zmierzające do ograniczenia konkurencji)

  • Ceny niskie (instrument ekspansji, penetracja rynku, zwiększenie udziałów firmy - ograniczenie zysku)

Krótko o BATNA

Kupujący przystępując do negocjacji powinien mieć wyobrażenie o najwyższej cenie jaką jest gotowy zapłacić za dany produkt o określonej jakości i o cenie minimalnej do jakiej powinien zdążać w rozmowach. Jednocześnie powinien on także prognozować założenia cenowe (minimalne i maksymalne) sprzedawcy w oparciu o analizę marketingową rynku dostawcy. Pomocną do określenia takiej skali jest BATNA.

BATNA - BEST ALTERNATIVE TO NAGOTIATED SETTLEMENT - najlepsza alternatywa negocjowanego rozwiązania - określa najkorzystniejszą możliwość wyboru konkretnego rozstrzygnięcia w trakcie negocjacji.

Sposób obrazowy tworzenia BATNA

0x08 graphic

0x08 graphic

Cmin Cmax

0x08 graphic

      1. Formy płatności

Zapłata może nastąpić bądź w gotówce, bądź w formie bezgotówkowej czyli tzw. pieniądzem bankowym. Coraz bardziej rozpowszechniającymi się formami płatności jest czek lub karta płatnicza (kredytowa).

Obojętnie jakiego narzędzia używamy, żeby zapłacić cenę, skutki zapłaty łączy się dopiero z otrzymaniem pieniędzy przez wierzyciela, chyba że ewentualne zaburzenia w realizacji leżałyby po jego stronie, albo też, że z umowy lub przepisów szczególnych wynikałoby co innego.

Inna forma niż pieniądz wskazuje na to, że transakcja nie jest umową sprzedaży, ale umową zamiany. W rzeczywistości do zamiany stosuje się te same przepisy co do sprzedaży

      1. Podatek VAT i akcyzowy

Zdecydowałem się omówić krótko istotne z punktu widzenia konsumenta podatki, VAT i akcyzowy, to znaczy takie które mają bezpośredni wpływ na cenę uderzając kupującego po kieszeni.

Podatek VAT

Podstawa prawna - ustawa z 8 stycznia o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym Dz. U. 1993r. Nr 11, poz.50 z późn. zm.

VAT (Value Add Taxe)- jest podatkiem pośrednim, którego rzeczywista wartość obciąża konsumenta końcowego. Chodzi tu o podatek od kosztów, dotyczący wszystkich form konsumpcji. Zasady tego podatku zostały przyjęte przez prawie wszystkie kraje świata. Obszar jego zastosowania jest bardzo szeroki, ponieważ łączy on wszystkie operacje wykazujące „aktywność gospodarczą”, to znaczy nie tylko aktywność przemysłową i handlową, lecz także tę wolnych zawodów, rolniczą oraz inne jej formy cywilne.

W stosunku do tego podatku przedsiębiorstwa spełniają tylko rolę pośrednią:

  1. Pobierają podatek VAT od swych klientów

  2. Odbierają podatek VAT przekazany swoim dostawcom

  3. Różnicę podatku zwracają Państwu

  4. Przykład działania podatku VAT

Przedsiębiorstwo A kupuje surowce od dostawcy B, przetwarza je i gotowy produkt sprzedaje klientowi C (dla uproszczenia rachunków stopa podatku VAT wynosi 20%).

Stopy procentowe VAT są różne w różnych krajach i zależą od przyjętej tam polityki ekonomicznej. W obecnym czasie panuje tendencja do obniżenia tego podatku (Francja, Niemcy, Hiszpania). W Polsce istnieją następujące stawki VAT:

  1. 22% - tą stawką objęta jest większość dóbr i usług

  2. 7% - tą stawką objęte są m. in. produkty I potrzeby, książki

  3. 3% - stawka obowiązuje w rolnictwie

  4. „zw.” - z podatku VAT są zwolnione wszystkie towary przeznaczone na eksport

Z punktu widzenia zarówno sprzedającego jak i kupującego jest to podatek bardzo ważny, gdyż jest on czynnikiem cenotwórczym.

Podatek akcyzowy

Podstawa prawna - ustawa z 8 stycznia o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym Dz. U. 1993r. Nr 11, poz.50 z późn. zm.

Podatek akcyzowy jest podatkiem nakładanym przez Skarb Państwa na producentów i importerów produktów ujętych w wykazie przez ustawodawcę niezależnie od tego, czy podlegają one faktycznej sprzedaży, czy biorą udział w transakcjach, które są zrównane za sprzedażą.

Akcyzie podlegają takie wyroby jak:

  1. Wyroby przemysłu spirytusowego

  2. Wyroby przemysłu tytoniowego

  3. Wyroby przemysłu naftowego

  4. Łodzie żaglowe, łodzie z silnikami

  5. Inne (wymienione przez Ministerstwo Finansów)

Stawki akcyzy mogą być wyrażone w procencie ceny sprzedaży obniżonej o podatek VAT lub w procencie od wartości celnej powiększonej o cło taryfowe. Stawki akcyzy dla poszczególnych wyrobów mogą być zróżnicowane. Sprzedaż wyrobów akcyzowych na eksport nie podlega temu podatkowi. Tak jak w przypadku podatku od towarów i usług, akcyza jest czynnikiem cenotwórczym, w całości przerzucanym na konsumenta.

    1. Strony umowy sprzedaży

Stroną umowy sprzedaży może być każdy podmiot - osoba fizyczna lub prawna. Istnieje niewiele wyjątków od tej zasady - oto niektóre z nich: