Ściany samonośne - nie podpierają stropów i dachu, niosą tylko ciężar własny przekazując go na elementy budynku, na których spoczywają. Najczęściej przekazują swój ciężar z całej wysokości ściany bezpośrednio na fundamenty. Stosowane są przede wszystkim w budynkach o konstrukcji szkieletowej, wypełniając i jednocześnie usztywniając całą konstrukcję

Główka - najmniejsza z powierzchni cegły

Wozówka - średnia z powierzchni cegły nazywana tak ponieważ na tej stronie transportuje się cegły

Dziewiątka - ¾ cegły używane na krawędziach muru. Ilość cegieł dziewiątek i połówkowych nie powinna przekraczać 50% ilości zużytej cegły.

Połówka - ½ długości cegły. W murach nośnych nie powinna przekraczać 15% całej ilości zużytej cegły.

Wieniec - element konstrukcyjny usytuowany na obwodzie stropu, wiążący go ze ścianami i przekazujący na konstrukcję nośną budynku obciążenia ze stropów spełniając jednocześnie rolę usztywnienia budynku jako całości

K - współczynnik przenikania ciepła różny dla różnych materiałów. Dokładnie omówiony w normie PN - 82/B - 02020 (nie wiem czy nie ma nowszej)

Ściany wieńcowe - jest to konstrukcja drewniana rzadko stosowana z powodu dużego zużycia drewna. Wieniec ściany tworzą 4 belki ułożone poziomo i połączone w narożach na zamek lub nakładkę. Przez ułożenie kilku lub kilkunastu belek nad sobą otrzymuje się ścianę wieńcową

Ława podokienna - część ściany pod oknem

Cegła zwykła - jeden z materiałów drobnowymiarowych o wymiarach 25x12x6,5 cm

Cegła modularna - cegła o charakterystycznej budowie (ułożeniu przestrzeni powietrznych równolegle do siebie i prostopadle do najdłuższego boku). Dostępna w wersji „gładkiej” lub na wpust i wypust.

 

Cegła sylikatowa - jeden z rodzajów cegły; wytwarza się ją z piasku i wapna palonego, wytrzymałość uzyskuje w autoklawach, gdzie poddawana jest działaniu pary wodnej w temperaturze 175-180°C i ciśnieniu 0,7-1,0 MPa. cegły Sylikatowe są bardzo wytrzymałe, mają dużą wytrzymałość na ściskanie, bardzo dużą paroprzepuszczalność, dobrą izolacyjność akustyczną, wysoką odporność ogniową i mrozoodporność

Klasa cegły - liczba określająca wytrzymałość cegły na ściskanie w MPa.

Przykładowe klasy cegieł:

Dla cegły zwykłej: 5 ; 7,5 ; 10 ; 15 ; 20

Dla klinkierki:30 ; 35 ; 45 ; 60

Wiązanie - (wątek) to w architekturze sposób ułożenia cegieł lub kamieni w murze. Wątki ceglane można rozróżnić po sposobie ułożenia główek i wozówek cegieł.

Wiązanie krzyżykowe - od XVII wieku ułożony, podobnie jak w wiązaniu kowadełkowym, z dwóch powtarzalnych warstw: główkowej i wozówkowej. Przesunięcie widocznych w licu spoin pionowych (spoiny poprzeczne) daje obraz krzyża. Inne, niż w wiązaniu kowadełkowym, przesunięcie

Gzyms - zwieńczenie całości ściany lub części ścian poszczególnych kondygnacji, wystaje poza lico ściany i jest elementem dekoracyjnym. Gzyms wykonuje się w celu ochrony elewacji przed zaciekami w wyniku opadów atmosferycznych.

(żeby gołębie miały po czym srać:D)

K2 - cegła o wymiarach 12x25x14 cm (wymiar 14 cm bierze się z tego, że są to dwie wysokości cegły i wysokość zaprawy, czyli: 2x6,5 cm + 1 cm=14 cm)

Dyl - gruba deska, belka, bal, pień drzewny przepiłowany wzdłuż; także element betonowy, żelbetowy lub gipsowy w kształcie deski, używany jako element ścienny lub stropowy

Bal - nazwa typu tarcicy(materiał drzewny powstający z piłowania (przecierania) drewna okrągłego wzdłuż jego osi; tarcica nie obrzynana ma 2 boki obłe, tarcica obrzynana - kształt prostokąta; liczne podziały zależne od gatunków drzew, części pnia, klas jakości itd.) iglastej i liściastej, dł. ponad 1 m.

Mur Pruski - system wznoszenia ścian budynków; szkielet drewniany o konstrukcji słupowo-ramowej wypełniany był gliną, cegłą, słomą na drążkach obrzuconą gliną; drewniane elementy konstrukcyjne, niekiedy rzeźbione lub tworzące skomplikowane, geometryczne rytmy pełniły funkcję dekoracji fasady; jest spotykany najczęściej w budownictwie płn. Niemiec, na terenach należących do dawnych Prus, a także we Francji, Szwajcarii, Austrii.

Wielka płyta - płyta wielkowymiarowa. Prefabrykowany duży element konstrukcyjny, stosowany do wykonywania ścian zewn. lub wew. nośnych budynku (przeważnie mieszkaniowego); pełny lub z otworami okiennymi i drzwiowymi (często posiada wstawione już fabrycznie okna); wielowarstwowy (warstwa konstrukcyjna, izolacja termiczna i warstwa osłaniająca ocieplenie); wielka płyta ma przeważnie wys. równą wys. kondygnacji, dł. w granicach 2,4-7.0 m.

Wielki blok - Prefabrykowany duży element konstrukcyjny, obecnie stosowane w ograniczonym zakresie. Wymagają przeważnie obustronnego wykończenia tynkiem lub okładziną. Bloki mogą być jedno- lub dwuwarstwowe i posiadają dużą grubość w porównaniu z ich wysokością, charakteryzują się samostatecznością w czasie montażu i są układane w ścianach w pozycji pionowej lub poziomej

Zwornik - w łukach i niektórych typach sklepień środkowy, najwyższy element (kliniec) spinający całą konstrukcję; kamienny lub ceramiczny; zazwyczaj bogato profilowany, ozdobiony dekoracją rzeźbiarską; charakterystyczny zwł. dla gotyckich sklepień krzyżowo-żebrowych.

Pustak zasypowy - jest to pustak z dużymi otworami przeznaczonymi do wypełnienia materiałami izolacyjnymi (zasypka izolacyjna)

Pro-Monta - są to prefabrykowane płyty do konstrukcji ścian działowych łączone ze sobą na wpust i pióro własne; wymiary zewn. płyty 50x66,7 m i szerokość to 8-10 cm. Pierwszą warstwę płyt układa się na zaprawie gipsowej, a następne warstwy montuje się na sucho, łącząc je na wpust i pióro. W otwory w miejscach styku płyt wtłacza się za pomocą pompki rzadką zaprawę gipsową która wypełnia kanaliki powstałe w tych stykach i wiąże płyty ściany

Ściana szczelinowa -Ściana szczelinowa składa się z dwóch warstw muru połączonych kotwiami (najczęściej łącznikami metalowymi). Pomiędzy warstwami muru występuje szczelina o grubości do 15 cm, z reguły wypełniona całkowicie lub częściowo materiałem izolacji cieplnej. Wewnętrzna warstwa muru jest konstrukcyjna (nośna lub usztywniająca); warstwa zewnętrzna ma charakter licowy.

Kotwy ścianki szczelinowej - Współpracę obu warstw muru na siły poziome i wyboczenie przy ściskaniu zapewnia zastosowanie nierdzewnych kotew w ilości ok. 4 sztuk na metr kwadratowy ściany

Ściana kominowa - ściana w której będą znajdować się otwory kominowe i wentylacyjne. Do wysokości pierwszego otworu przyłączeniowego podstawę komina można murować z bloczków betonowych lub wylać w deskowaniu z betonu. Wymiary podstawy muszą odpowiadać szerokości i długości komina. Pozostałą cześć komina wykonujemy z dobrze wypalonej pełnej cegły ceramicznej, a odcinek ponad dachem z cegły klinkierowej. Ścianki te wykonuje się przeważnie w ścianach wew. pomiędzy ogrzewanymi pomieszczeniami, aby zapewnić dobry ciąg gazów i powietrza. W przypadku umieszczenia ich w ścianach zew. należy je ocieplić.

Bednarka - taśma stalowa o przekroju spłaszczonego prostokąta. Grubość 1-5 mm szerokość 20 do 30 mm zwijana w kręgi. Po wyprostowaniu stosowana jako zbrojenie w stropach lub nadprożach Kleina, w instalacjach odgromowych itp. Stosowana też jako uziemienie.

Nadproża Kleina - rodzaj nadproży płaskich wykonywanych z cegieł zbrojonych wkładkami stalowymi. Wykonuje się z cegieł połączonych zaprawą i zbrojonych w spoinach bednarką o wym. od 2x15 mm do 3x30 mm lub prętami o średnicy 5-12 mm. Największa rozpiętość wykonywanych w ten sposób nadproży wynosi 2,5 m

Można też tak zdefiniować:

Przekrój pionowy przez otwór okienny

Nadproża z cegieł /Kleina/ nad otworami z węgarkami: a) o wysokości 1 cegły, b) o wysokości 1/2 cegły /przekrój i widok z boku/; 1 - bednarka lub pręt, 2 - ościeżnica,

3 - węgarek.

Vitrolit - przegrody z profilowanych płyt szklanych. Rozpiętość płyt w przegrodach zew. nie powinna przekraczać 2,4 m. Warstwę pojedynczą stosuje się w pomieszczeniach nieogrzewanych oraz zadaszeniach. W przegrodach pomieszczeń ogrzewanych należy stosować jedynie warstwę podwójną

Marka zaprawy - rozróżnia się dla poszczególnych rodzaji zapraw ( dla zaprawy wapiennej rozróżnia się markę 2 i 4 ) jest to stosunek wapna (dla zaprawy wapiennej) do piasku. Markę zaprawy dobiera się stosownie do jej przeznaczenia zgodnie z normą PN-65/B-14502

Strzępie - boczne lub czołowe zazębienie wykonane w ścianie murowanej w celu połączenia jej ze ścianą dobudowaną w późniejszym czasie.

Rysunek opisujący Strzępie uciekające, zazębione końcowe, zazębione boczne

Połączenie na strzępie.

W przypadku, gdy możliwość wystąpienia nierównomiernego osiadania starej i nowej ściany jest niewielka oraz tam, gdzie wykonuje się najpierw ściany nośne a wykonanie ścian innych pozostawia się na okres późniejszy, stosuje się połączenia na strzępie uciekające, końcowe lub boczne.

Ścianka attykowa - ścianka wieńcząca budynek, zasłaniająca dach często z dekoracją arch.-rzeźbiarską; attyka może być pełna ażurowa, arkadowa, balustradowa, grzebieniowa, sterczynowa,

Ścianka ażurowa - jeden z rodzaji ścianki attykowej polegający na odpowiednim ułożeniu cegieł tak aby między cegłami pozostawała wolna przestrzeń (tak jak na rysunku)

Ściana kolankowa - jest to ścianka na której opiera się dach

Zdefiniować można również tak :

Dach o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej ze ścianką kolankową 1 - krokiew, 2 - ścianka kolankowa, 3 - płatew, 4 - miecz, 5 - śruba, 6 - kleszcze, 7 - słup, 8 - nadbitka, 9 - omurowanie krokwi, 10 - gzyms, 11 - strop, 12 - murłata. opr. Lew

PGS - piano-gazo-silikat (pustak), beton lekki

Rygiel - w budownictwie drewnianym poziomy element konstrukcyjny, wiążący dwa (lub więcej) słupy na dowolnej wysokości.

Rektyfikacja - (destylacja frakcyjna, frakcjonowana, frakcjonująca) - z fizycznego punktu widzenia jest to proces destylacji kaskadowej (wielopoziomowej), w którym każdy stopień procesu jest zasilany produktem (destylatem) poprzedniego. Jednak z technologicznego punktu widzenia rektyfikacja jest procesem jednostkowym, w którym mieszanina ciekła jest rozdzielana na frakcje o różnej (zwykle zbliżonej) lotności.

Ściana szachulcowa - ściana ryglowa z wypełnieniem ze słomy na drążkach, obrzuconej gliną.

Współczynnik λ - jest to współczynnik przewodności cieplnej, który zależy od materiału. Na wartość współczynnika lambda mają wpływ takie czynniki jak gęstość materiału, jego struktura, budowa, skład oraz technologia produkcji. Im mniejsza gęstość materiału, tym lepsze jego właściwości termiczne, pod warunkiem jednak, że jego struktura będzie składać się porów odizolowanych. Zamknięte pęcherzyki, czy pory powietrza są jednym z najlepszych izolatorów w przeciwieństwie do powierza wentylowanego

Dozowanie objętościowe - nie podaje się w kilogramach tylko w objętości

Zaprawa zwykła - rodzaj spoiwa do przygotowania w łatwy sposób na placu budowy. Mieszanina wody i spoiwa z drobnym kruszywem lub innym wypełnieniem. Podstawową własnością zaprawy jest wiązanie, czyli przejście z stanu płynnego, plastycznego w stały

Zaprawa klejowa - rodzaj zaprawy przygotowanej fabrycznie. Służy: do przyklejania np. płytek ceramicznych, do łączenia elementów np. bloczków z pianobetonu. Ulepszona zaprawa zwykła posiadająca większą wytrzymałość i większą plastyczność.

Nadproże odcinkowe -

L19 - rodzaj belek nadprożowych

M7 - marka zaprawy oznaczająca wytrzymałość na ściskanie

1,5c - 38 cm = cegła+1/2cegły+zaprawa

1c - 25cm jedna cegła

1:2:3 - cement:woda:piasek

Rysie -dłuższe, najczęściej profilowane ostatki pełniące rolę wsporników, wychodząca poza zewnętrzne lico ściany budynku część bala, sosrębu, belki stropowej

Spędzanie przewodów - grupowanie przewodów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych w tzw. twory kominowe. Łącząc przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne należy kierować się następującymi zasadami: każdy trzon kuchenny węglowy powinien mieć oddzielny przewód dymowy, piece ogrzewcze można włączyć do jednego przewodu /max. 3 sztuki/

---