1. Podać wartości najczęściej spotykanych częstotliwości próbkujących dzwięk i wyjaśnić w jakich przypadkach mają one zastosowanie.

Próbkowanie to odczytywanie poziomu sygnału akustycznego w danej chwili i zapisywanie jako liczby.
W przypadku płyty CD próbkowanie odbywa się 44100 razy na sekundę. Dlatego częstotliwość próbkowania wynosi tu 44,1 kHz.
W teorii przyjmuje się, że najwyższa zapisywana częstotliwość jest równa połowie częstotliwości próbkowania
(tzw. kryterium Nyquist-a), więc 44,1 kHz -> ~20 kHz dla ludzkiego ucha (przeciętna największa częstotliwość,
jaką człowiek jest w stanie usłyszeć). Digital audio tapes (DATs) use a sampling rate of 48 kHz.
It has been claimed that thier sampling rate differs from that of CDs to make digital copying from one to the other more difficult.

44,1 kHz - standard podstawowy, CD, najczęściej spotykana częstotliwość (pasmo użyteczne 20 kHz, 10% marginesu na zbocze filtru zakładkowego

48 kHz - standard studyjny (obecnie także 96 kHz)

32 kHz - standard radiofonii cyfrowej
Dla wyznaczenia częstotliwości w TV stosuje się wzór fs=n*fh*(L-x)/L, gdze n - liczba próbek przypadająca na pojedynczą linię obrazu TV, fh - częstotliwość odchylania poziomego, L - liczba linii przypadających na ramkę obrazu (PAL - 625, NTSC - 525), x - liczba linii dodatkowych w ramce (PAL - 37, NTSC - 35).

Przedmiotem standaryzacji w technice cyfrowej są:

częstotliwość próbkowania

format słowa kodowego

metoda protekcji

rodzaj kodu kanałowego (modulacja)

organizacja ścieżek zapisu

rozwiązania interfejsów

2. Jak określić dynamikę toru fonicznego dysponując najprostszymi narzędziami pomiarowymi?

Zakres dynamiczny - stosunek najwyższego poziomu mocy akstycznej (ciśnienia akustycznego) do najniższego (dźwięki najcichsze).
Poziom maksymalny łatwo pomierzyć, zbliżając się maksymalnie do poziomu obcinania (pomierzyć napięcie), natomiast przy pomiarze minimalnego napięcia może wystąpić problem z zakłóceniami i szumami, oraz poziom ten może zależeć od rodzaju użytego miernika. Pomiar taki powinno wykonywać się przy pomocy miernika szczytowo - impulsowego. Mierząc dynamikę sygnału w rzeczywistych wnętrzach należy wziąć pod uwagę szum tła (rzadko niższy niż 35 dBa) oraz szum własny mikrofonów (na poziomie 30 dBa). [problem dynamiki - ograniczenie - właściwości fizyczne taśmy]

3. Jak zwiększamy gęstość zapisu magnetycznego?

Do zapisu cyfrowego o wysokiej gęstości stosuje się inny zakres charakterystyki taśmy magnetycznej niż w zapisie analogowym. Stosuje się rejestrację przy użyciu głowicy o wąskiej szczelinie. Szerokość szczeliny jest porównywalna z długością fali. Dla sygnałów o częstotliwościach rzędu Mhz, które są wykorzystywane przy zapisie przy pomocy głowic wirujących, długość fali jest bardzo mała (głowice w technice cienkowarstwowej). Głowice takie mogą być wykorzystywane jako wielośladowe dzięki umieszczaniu poszczególnych sekcji jedna nad drugą (konstrukcja sandwich). W przypadku magnetofonu wielośladowego z formatem zapisu z nieruchomą głowicą, w celu zmniejszenia przepływności binarnej stosuje się dodatkowo demultipleksację (podzielenie strumienia na kilka mniejszych strumieni binarnych). W takim przypadku głowica może zawierać nawet do kilkuset sekcji wykonanych techniką cienkowarstwową z napylanie cewek indukcyjnych. Powierzchnia śladu magnetycznego, zapisanego głowicą o wąskim śladzie i przy stosunkowo niewielkiej prędkości przesuwu taśmy jest bardzo mała. Zapewnia to zapis o dużej gęstości, aby sygnał nie był zbyt słaby wykorzystuje się wgłębne magnesowanie taśmy. Magnesując taśmę w głąb można utrzymać na odpowiednim poziomie strumień pozostałości magnetycznej.

4. Jakie zjawiska fizyczne wykorzystywane są przy zapisie magnetooptycznym?

Domeny magnetyczne są ustawiane prostopadle do powierzchni dysku - większa gęstość zapisu. Do zapisu wykorzystuje się pole magnetyczne, słąbsze niż w klasycznym zapisie magnetycznym. Wykorzystje się właściwość materiałów magnetycznych polegającą na tym, że przy podgrzaniu (tlenek ferrytu do temp. Curie, już ok 150oC), ich wartość korekcji (minimalna wartość pola magnetycznego wymagana do odwrócenia ustawienia domeny) znacznie maleje. Laser skupiony przez soczewki podgrzewa nośnik magnetyczny. Wiązka zostaje wyłączona, bądź przesunięta, a ustawienie domen zapamiętane. Przy odczycie danych wykorzystuje się efekt Karra - przy odbiciu spolaryzowanego światła od materiału namagnesowanego nastęuje niewielkie skręcenie płaszczyzny polaryzacji. Wielkość tego skręcenia jest nieznacznie różna dla domen ustawionych normalnie oraz domen odwróconych w wyniku namagnesowania. Wiązka skupiona na powierzchni dysku, kąt skręcenia monitorowany, analizator rozróżnia to i zamienia te informacje na wiązkę światła o zmiennej intensywności.

5. Wyjaśnić pojęcie serwomechanizm.

Zamknięty układ sterowania przemieszczeniem (układ automatyki), o strukturze typowego układu regulacji. Wartość wzorcowa porównywana jest z przetworzonym przez przetwornik bieżącym sygnałem wyjściowym i powstały w ten sposób uchyb podawany jest na człon korekcyjny, a dalej na wzmacniacz. Wzmocniony sygnał trafia do siłownika, którego przemieszczenie jest wartością wyjściową układu. Zadaniem serwomechanizmu jest likwidacja błędów regulacji (uchybu przemieszczenia), powstających na skutek zmian wielkości wzorcowej, a więc klasyfikujemy go jako układ nadążny. Serwomechanizm ma strukturę typowego układu regulacji, nie steruje jednak obiektem technologicznym, lecz siłownikiem w celu usprawnienia działania toru wykonawczego.

Specyfikacją serwomechanizmów jest całkujący charakter siłownika o dynamice nie utrudniającej regulacji, ale wnoszącej nieliniowość. Zmusza to do stosowania korektorów proporcjonalnych, o dużym wzmocnieniu, a nawet wzmacniaczy trójpołożeniowych.

Całkujący charakter siłownika zapewnia, teoretycznie, zerowy błąd statyczny. Duże wzmocnienie w torze głównym poprawia nadążanie układu za zmianami wzorca, ale zmniejsza zapas stabilności. Sytuację można poprawić wprowadzając korektor regulator proporcjonalno-różniczkujący (PD).

6. Zasady kompresji DV.

Proporcje obrazu - 4:3 (1,33:1)

Kształt pikseli - piksele prostokątne

DV - kompresja danych
   redukcja danych przebiega adaptacyjnie w zależności od treści obrazu i jest wykonywana    albo dla pojedynczych kadrów, albo dla par półobrazów,
   kompresja danych w technice DV składa się z dwóch procesów: przekształcenia DCT    (Discrete Cosinus Transform) oraz kodowania VLC (Variable Length Coding),
   przed cyfrową kompresją sygnału stosuje się wstępną analizę cyfrowego sygnału obrazu i    odpowiednie przetasowanie jego fragmentów, czyli tzw. shuffling
      zalety: polepszenie efektywności kodowania i zwiększenie skuteczności działania       algorytmów korekcji błędów
      algorytm wykonywania shufflingu jest precyzyjnie opisany, więc po kompresji bloki       mogą być znów poukładane we właściwej kolejności -deshuffling

DV - format cyfrowego zapisu wizji stosowany głównie w kamerach cyfrowych DVC (ang.    Digital Video Camcorder) oraz magnetowidach cyfrowych DVCR (ang. Digital Video    Cassette Recorder). taśma o szerokości 6 mm. Maksymalny czas zapisu na taśmie wynosi    dla DV 270 minut (po podwojeniu brak utraty jakości, ale większa podatność na błędy).    Kodowanie DCT i VLC.

Barwa:

• Sygnał wideo zawiera składowe koloru (RGB) oraz informację o jasności.

• Informacja o jasności zawarta jest w składowej luminancji (Y). Generalnie informacje o jasności można powiązać z informacją o kolorze: 100% Y = 30%R + 60%G + 10%B

• Informacje o kolorze zawarte są w składowych chrominancji (C). Sygnał chrominancji dotyczy dwóch kolorów R (Cr) i B (Cb). Informacje o kolorze G uzyskuje się na podstawie różnicy sygnału luminancji (Y) i odpowiedniego sygnału chrominancji.

W przypadku obrazów cyfrowych barwa i jasność są kodowane.

Format kodowania ma postać: 4:4:4 (Luminancja (Y), Cr, Cb )

�� 4:4:4 - pełna informacja o jasności i kolorze

�� 4:2:2 - usunięto połowę informacji o kolorze:

�� 4:1:1 - kodowane jest tylko 1 informacja o kolorze (np. format DV, dobra jakość w

zastosowaniach konsumenckich).

(telewizja kolorowa) Zasadnicza różnica leży w sposobie kodowania kolorów,

sygnał luminancji we wszystkich systemach jest taki sam i wyraża się następująco Y=0.30R+0.6G+0.1B

444, 422 i 420 to określają ilość pixeli dla próbkowania luminancji i chrominancji.
444 to 1 próbka wszyskiego na pixel,
422 to 1 próbka luminancji (Y) na pixel + uśredniona chrominancji Cr i Cb z 2 pixeli
420 to 1 próbka luminancji (Y) na pixel + uśredniona chrominancji Cr i Cb z 4 pixeli

7. Schemat karty dźwiękowej, krótko opisać poszczególne elementy i zależności między nimi.

w kolejności od wejścia do płyty głównej do wyjść / wejść na obudowie:
    * Interfejs do komputera - służący do komunikacji i wymiany danych z kartą dźwiękową, zazwyczaj ISA, PCI lub USB
    * Interfejs MIDI - służy do podłączania do komputera cyfrowych instrumentów muzycznych
    * Generator dźwięku (teraz często jego funkcje pełni DSP) - występował w starszych kartach i był to zazwyczaj generator AM lub FM oraz generator szumu, służył do sprzętowego generowania dźwięków za pomocą modulacji i łączenia fal oraz szumu
    * Procesor DSP - "Sprzętowe miksowanie" kanałów audio, pozycjonowanie dźwięku w przestrzeni 3D, interpolacja i kompresja/dekompresja dźwięku
    * CODEC - Układ zawierający przetworniki ADC i DAC (standard: 18-24bit typu sigma-delta), dodatkowe układy typu koder AC3, DT
    * Mikser dźwięku - służy do łączenia sygnałów dźwięku z różnych źródeł, wejść zewnętrznych, itp.
    * wyjścia wejścia cyfrowe lub analogowe (wtedy idą przez DAC/ADC)

CODEC

�� COder/DECoder

�� Układ zawierający przetworniki ADC i DAC

�� Standardem dla współczesnych kart są przetworniki 18-24bit typu sigma-delta

�� Dodatkowe układy typu koder AC3, DTS

�� Często zintegrowany ze wzmacniaczami sekcji analogowej, kontrolerem szyny i mikserem

Przetworniki ADC i DAC

�� W kartach profesjonalnych często umieszczane w zewnętrznym module aby ograniczyć interferencję

�� Oprócz rozdzielczości bitowej istotna jest liniowość przetworników

�� Przetworniki ze względu na analogowo-cyfrową strukturę wymagają specjalnej uwagi podczas projektowania płytki PCB

�� Jakość przetworników i ich umieszczenie w decydujący sposób wpływają na SNR karty

Mikser

�� Zestaw potencjometrów analogowych z cyfrowym sterowaniem

�� Typowo 127 lub 255 poziomów + Mute

�� Służy do dozowania dźwięku z różnych kanałów (i kontroli balansu)

�� Typowo sterowanie poprzez interfejs I2C albo SPI

�� Analogowy mikser tylko w najtańszych kartach

Syntezator

�� Układ zamieniający kody MIDI na audio

�� W tej chwili rzadko stosowany

�� Kiedyś - przede wszystkim synteza FM

�� Obecnie - karty profesjonalne oferują syntezę samplingową

�� Często funkcję syntezatora pełni procesor DSP wykorzystywany również do efektów i 3D

�� Szyna PCI umożliwiła wykorzystanie pamięci RAM komputera jako pamięci próbek (SB Live, Audigy)

�� Również synteza falowodowa (np. SB AWE64)

DSP

�� Odciąża CPU komputera

�� Stosowany w bardziej zaawansowanych kartach do implementacji efektów typu reverb, chorus

�� „Sprzętowe miksowanie” kanałów audio

�� Pozycjonowanie dźwięku w przestrzeni 3D

�� Interpolacja dźwięku

�� Obwiednia ADSR i pitch shifting w syntezatorach

�� Echo-cancellation w zastosowaniach VoIP

�� Kompresja/dekompresja dźwięku

8. Porównać standardy HD DVD i Blu-Ray.

Blue Ray: standardowo 25 GB, niebieski laser, do 16 warstw (400 GB)!, 3 regiony, pity krótsze, gęściej

HD DVD?

9. Rodzaje montażu.

Jakość montażu:

�� Montaż online - montaż dźwięku i

obrazu z docelową jakością materiału

nagranego;

�� Montaż offline - montaż tymczasowy,

reżyserski, poglądowy

Rodzaje montażu (ze względu na ciągłość):

�� Montaż analizujący - ciągłość akcji i

czasu, kontakt między postaciami z

sąsiednich planów,charakteryzuje się

ciągłością i płynnością;

�� Montaż syntetyzujący - brak ciągłości i

płynności akcji, oparty na zasadach

kontrastów

Rodzaje montażu (ze względu na dostęp do materiału):

• Nieliniowy montaż wideo: Istotą tej techniki jest swobodny dostęp do dowolnej części montowanego materiału.

• Liniowy montaż wideo: Liniowość wynika z liniowego czasu dostępu do wybranego materiału wideo, umieszczonego na taśmie filmowej.

1. Porównaj właściwości zwykłej "konsumenckiej" karty dźwiękowej ze studyjnym interfejsem dźwiękowym. Przedstaw w tabeli: cecha | konsumenckie | studyjne

2. Co to jest i do czego służy obiektyw lustrzany?

3. Właściwości i funkcje konsolety fonicznej.

4. Wymień różnice miedzy CD a DVD.

(bardzo ogólnie) DVD - CD (porównanie technologii)
   płyta ta sama, krótszy laser, mniejsze odstępy, krótsze pity, większa prędkość. Efekt: prawie    10 razy większa przepływność, 8 razy bardziej pojemne (standard, 1 strona, 1 warstwa).

5. Wady i zalety połączenia symetrycznego.

6. Mamy histogram obrazu o niskim kontraście, narysuj go i wyjaśnij. Wymień min. 2

sposoby na poprawę kontrastu w obrazach cyfrowych na podstawie histogramu i narysuj histogram po wykonaniu tych sposobów lub opisz działanie.

7. Napisz na czym polega nieliniowy, niedestrukcyjny analizujący montaż offline.

Nieliniowy montaż wideo

�� Istotą tej techniki jest swobodny dostęp

do dowolnej części montowanego

materiału.

�� Montaż nieliniowy jest ściśle związany z

rozwojem współczesnych komputerów

multimedialnych;

�� Pierwowzorem tego montażu jest

montaż mechaniczny taśmy

celulojdowej;

Istotne urządzenia nieliniowego

montażu wideo:

�� Multimedialny komputer:

��Szybki dysk o dużej pojemności;

��Szybki procesor główny;

��Karta wideo (digitalizacja materiału

źródłowego, przetwarzanie i zgranie

materiału zmontowanego);

�� Urządzenie odtwarzająco/nagrywające

sygnały wideo;

Oprogramowanie w nieliniowym

montażu wideo - funkcje:

�� Digitalizacja i zarządzanie montowanym

materiałem filmowym;

�� Podstawowe funkcje montażowe i

edycyjne jak: cięcie, sklejenie;

�� Dwie ścieżki montażowe z efektem

przenikania;

�� Biblioteka filtrów wideo;

�� Obsługa i generowanie listy montażowej

EDL;

�� Obsługa różnych formatów wideo

�� Możliwość montażu na wielu warstwach

(możliwość miksowania obrazów, np.

efekt blue box);

�� Obsługa wielu formatów wideo, animacji

i grafiki komputerowej

�� Montaż i edycja dźwięku;

�� Otwarta struktura oprogramowania

Zalety nieliniowego montażu wideo

�� Szybki (nieliniowy) dostęp do

dowolnego, wybranego punktu montażu

�� Intuicyjna i łatwa obsługa;

�� Stosunkowo niski koszt w odniesieniu

do uzyskiwanych efektów;

�� Łatwość włączania do montażu

elementów grafiki i animacji

komputerowych;

�� Niezmienna zasada działania;

Wady nieliniowego montażu wideo

�� Zasadniczo brak istotnych wad;

7. Napisz na czym polega liniowy montaż.

�� Sekwencyjne montowanie materiału wideofonicznego na magnetycznej taśmie filmowej. Liniowość wynika z liniowego czasu dostępu do wybranego materiału wideo, umieszczonego na taśmie filmowej.

�� Wymaga przynajmniej dwóch urządzeń wideo - odtwarzającego i nagrywającego;

�� Polega na sekwencyjnym „przekopiowywaniu” materiału filmowego z taśm źródłowych na taśmę docelową;

�� Przebieg montażu opisuje lista montażowa EDL (edit decision list)

Zalety liniowego montażu wideo

�� Zachowanie wysokiej jakości materiału wideo w przypadku sprzętu profesjonalnego;

�� Szybkość montażu

Wady liniowego montażu wideo

�� Wymaga dużej wprawy montażysty;

�� Duży koszt urządzeń;

�� Jakość montażu istotnie zależy od

jakości i możliwości sprzętu;

�� Słaba integracja z grafiką i animacją

komputerową

1. rodzaje kodowania sygnałów wizyjno-fonicznych

Jakie rodzaje kodowania stosowane są w cyfrowym torze fonicznym?

• kod protekcyjny

• kod kanałowy

• kod transmisyjny

• kod czasowy i sterujący

Na czym polega kodowanie protekcyjne w cyfrowym torze fonicznym? Wymienić podstawowe metody kodowania protekcyjnego

Kodowanie protekcyjne ma na celu zabezpieczenie sygnału cyfrowego przed skutkami zaników związanych z występowaniem tzw. „dziur”, czyli skaz nośnika
Pojedyncza skaza magnetyczna lub optyczna może być przyczyną utraty paczki nawet 1000 bitów
Stąd kodowanie nadmiarowe, jednak nadmiarowa informacja nie powinna przekraczać 50% objętości danych
Kodowanie protekcyjne poprzedzane jest zwykle operacją przeplatania bloków binarnych w celu ograniczenia skutków utraty bloków danych (np. dziury magnetyczne)
Detekcja błędów może być przeprowadzana na podstawie kontroli parzystości

Na czym polega kodowanie kanałowe w cyfrowym torze fonicznym? Wymienić podstawowe metody kodowania kanałowego

Kodowanie kanałowe (modulacja cyfrowa) ma na celu dopasowanie sygnału binarnego do charakterystyk kanału lub nośnika informacji cyfrowej.

Jest to narzędzie takiego przekształcania ciągu danych, aby w warunkach ograniczeń rzeczywistego toru można było optymalnie wykorzystać jego pojemność informacyjną tj. głownie ukształtowanie charakterystyki widmowej sygnału cyfrowego tak, by był jak najdogodniejszy do transmisji/rejestracji i umożliwiał jak największą gęstość zapisu

Proste:

• NRZ (Non-Return-to-Zero), otrzymywany na wyjściu kodera protekcyjnego; profesjonalne magnetofony z głowicami nieruchomymi

• FSK (Frequency Shift Keying)

• FM (Manchester I) - stosowany do zapisu kodu czasowego SMPTE

• MFM (kod Millera, Manchester II) - magnetofony Mitsubishi, Matsushita, 3m.

• MMFM (kod Miller2) - magnetofony Ampex

• HDM (High Density Modulation) - Sony, Studer, Matsushita

• Złożone - stosowane w magnetofonach cyfrowych:

• 4/5 MNRZ

• 3PM

• 8/10 M - magnetofony R-DAT

• EFM (8/14M)

Na czym polega kodowanie transmisyjne w cyfrowym torze fonicznym? Wymienić podstawowe protokoły kodowania transmisyjnego

Kody transmisyjne są wykorzystywane do przesyłania cyfrowego sygnału fonicznego w sposób znormalizowany, zgodnie ze standardami interfejsów urządzeń fonicznych
Protokoły transmisyjne
AES/EBU; MADI (Multichannel Audio Digital Interface); Magistrala I2S (Inter-IC-Sound)

Co to są kody czasowe i sterujące w cyfrowym torze fonicznym? Wymienić podstawowe standardy tych kodów

• Kod czasowy SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers)
  Przypisuje każdej ramce wizyjnej ramkę kodu, zawierającą pewien ciąg binarny
  Istnieje kilka standardów SMPTE różniących się zakresem zmian licznika ramek i czasem trwania ramki (ze względu na istnienie kilku standardów wizyjnych)

• Kod wzdłużny LTC (Longitudal TC)

• Kod „wertykalny” VITC (Vertical Interval TC)

• Kod czasowy MIDI

Kody sterujące

Standard MIDI - do sterowania elektronicznymi instrumentami muzycznymi oraz urządzeniami fonicznymi; wykorzystywany m.in. w cyfrowej technice studyjnej

Standard EsBus - Stworzony głownie do sterowania urządzeniami studia nagrań

2. Rodzaje obiektywów, krótko omówić

• Obiektywy standardowe:

-sredniej wielkości ogniskowa (50-58 mm).

- kat widzenia obiektywu standardowego wynosi ok. 46 stopni

- nadają się do typowych zastosowań

• Obiektywy szerokokątne:

- szeroki kat widzenia

- krótkie ogniskowe (24, 28, 35 mm)

- na zdjęciu możemy ująć bardzo wiele obiektów

- obiekty SA niewielkich rozmiarów

- detale nie SA widoczne

• Teleobiektywy:

- długie ogniskowe (od 80 mm).

- mały kat widzenia (w kadrze mieści się mniej elementów)

- detale są większe

- występuje wrażenie, że zdjęcie robiono z bliskiej odległości

- potrzebują więcej światła ni- obiektywy standardowe

- oprócz typowych teleobiektywów wyróżnia się również superteleobiektywy, o jeszcze większych ogniskowych (np. 500mm i więcej).

- superteleobiektywy charakteryzują się także bardzo dużymi rozmiarami

Obiektywy niestandardowe:

• ZOOM

- zmienna ogniskowa

• "rybie oko" ("fish eye")

- stała ogniskowa (np. 8 lub 16 mm),

- bardzo duży kat widzenia

- zdjęcia charakteryzują się kulista perspektywa (elementy kadru sprawiają wrażenie wygiętych)

3. Różnice w sygnałach pre-fader i post-fader
Wybór miejsca pobierania sygnału wysyłanego do szyny AUX. PRE oznacza czysty sygnał przed korekcją i tłumikiem (pre-fader). POST oznacza wysłanie sygnału po tłumiku. Ma to szczególne znaczenie w przypadku wysyłania sygnału na odsłuchy: PRE będzie suchym wokalem z wejścia POST już skorygowanym

4. Definicja studia wizyjno-fonicznego

Studiem wizyjno-fonicznym nazywać będziemy pomieszczenie mające odpowiednie właściwości akustyczne, oświetlenie i dekoracje, w którym odbywa się przetwarzanie za pośrednictwem kamery obrazów wizualnych na kolejno następujący po sobie ciąg impulsów elektrycznych oraz przebiegów drgań akustycznych za pośrednictwem mikrofonu na przebiegi drgań elektrycznych.

5. Co oznacza w przetwarzaniu obrazu 4:1:1 i jaka jest rozdzielczość składowych takiego obrazu

Parametry obrazu wideo - barwa

�� Sygnał wideo zawiera składowe koloru (RGB) oraz informację o jasności.

�� Informacja o jasności zawarta jest w składowej luminancji (Y). Generalnie informacje o jasności można powiązać z informacją o kolorze:

100% Y = 30%R + 60%G + 10%B

�� Infomacje o kolorze zawarte są w składowych chrominancji (C). Sygnał chrominancji dotyczy dwóch kolorów R (Cr) i B (Cb). Informacje o kolorze G uzyskuje się na podstawie różnicy sygnału luminancji (Y) i odpowiedniego sygnału chrominancji.

6. Zasada działania głośnika dynamicznego. Jaką funkcję w kolumnie głośnikowej pełni obudowa.

Działanie:

Gdy przez zwoje cewki płynie prąd o natężeniu I, to na cewkę i sztywno powiązaną z nią membranę działa siła F. Kierunek siły F jest powiązany z kierunkiem przepływu prądu. Taki sam ruch jak cewka wykonuje membrana. Ruch membrany do przodu powoduje zagęszczenie powietrza przed membraną, a ruch do tyłu powoduje rozrzedzenie powietrza. Kolejne zagęszczenia i rozrzedzenia tworzą falę dźwiękową.

F = B* I *l

B - indukcja magnetyczna [T]

I - natężenie prądu w cewce [A]

l - długość przewodu w cewce [m]

Obudowa:

• Głośnik bez obudowy promieniuje słabo albo w ogóle nie promieniuje tonów niskich. Zagęszczanie i rozrzedzanie powietrza jest na tyle wolne, że wzajemnie się znosi. Obudowa powinna zapewnić zróżnicowanie drogi fali dźwiękowej między przednią i tylną ścianą membrany.

• Do budowy obudów wykorzystuje się na ogół drewno, płyty wiórowe (płyty MDF, HDF). Istotną cechą materiału jest duża gęstość oraz masa, ale również musi się charakteryzować dużym tłumieniem wewnętrznym.

• Nie mniej istotne znaczenie ma technika łączenia poszczególnych elementów obudowy (maksymalna eliminacja niepożądanych rezonansów).

• Konstrukcja obudowy powinna zapobiegać powstawaniu fal stojących (wprowadzanie nieregularności do budowy bądź materiały tłumiące) (idealny kształt - kula).

7. Co oznacza kod SMPTE, format, sposób zapisu, znane rodzaje.

Znormalizowany kod czasowy SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers)

wykorzystywany jest do synchronizacji nagrań audio-wideo.

Niezależny od tempa utworu;

Dogrywany na osobnej ścieżce audio (kod wzdłużny LTC) lub zapisywany w obrazie (kod poprzeczny VITC)

LTC - łatwy do odczytania przy dużych prędkościach (np. przewijanie taśmy)

VITC - łatwy do odczytu przy małych prędkościach (np. stop-klatka).

Sytuacja optymalna - połączenie obu typów kodu czasowego.

Format:

gg:mm:ss,ff

gg - godziny,

mm - minuty

ss - sekundy,

ff - ramki

Formaty kodu czasowego SMPTE:

30 ramek na sekundę (fps) - związany z postprodukcją głównie na taśmach wideo głównie w formacie NTSC, występuje w dwóch odmianach drop i non-drop, np animacje, wideo wysokiej jakości.

25 ramek na sekundę - związany z europejskimi standardami telewizji

(używany w telewizji, wideo w systemie PAL/SECAM,);

24 ramki na sekundę - format używany w postprodukcji kinowej czy realizacji nagrań na żywo;

�29,97 fps - telewizja NTSC,

Informacje związane z przedmiotem, nie wiem czy będą o to pytać:

PCM (ang. Pulse Code Modulation)
   to najpopularniejsza metoda reprezentacji sygnału analogowego w systemach cyfrowych.    Używana jest w telekomunikacji, w cyfrowej obróbce sygnału (np. w procesorach dźwięku),    do przetwarzania obrazu, do zapisu na płytach CD (CD-Audio), i w wielu zastosowaniach    przemysłowych.

DCT (ang. discrete cosine transform, czyli dyskretna transformata kosinusowa)
   jedna z najpopularniejszych blokowych transformat danych. jest używana m.in. w kompresji    JPEG i MPEG. Standardowy algorytm to podział obrazka na bloki o stałych rozmiarach (np.    8x8), transformatę tych bloków, kwantyzację i kompresję bezstratną.

VLC (ang. Variable-length code)
   teoria informacji! ;]

A/52
   standard stratnego kodeka dźwięku używany na większości płyt DVD-Video. Powszechnie    znany jako Dolby Digital Audio Compression-3, Dolby Digital lub AC3

4:4:4
   1 próbka wszyskiego na pixel
4:2:2
   1 próbka luminancji (Y) na pixel + uśredniona chrominancji Cr i Cb z 2 pixeli
4:2:0
   1 próbka luminancji (Y) na pixel + uśredniona chrominancji Cr i Cb z 4 pixeli

PAL (ang. Phase Alternating Line)
   standard nadawania koloru w sygnale telewizyjnym, używany w telewizji kolorowej.    Format 4:3, 50 Hz i 25 klatkach na sekundę. Standard nie określa rozdzielczości (są różne).    Europa (PAL/SECAM).

NTSC
    to amerykański system telewizji analogowej, jest systemem obowiązującym w wielu krajach    Ameryki, Azji wschodniej i Pacyfiku. Format 4:3,  59,94 Hz (jest to skutkiem stosowania w    USA częstotliwości prądu przemiennego wynoszącej 60 Hz) i 29,97 klatkach na sekundę.    Przeznaczony dla profesjonalistów.

VHS
   przeznaczony dla rynku konsumenckiego. czas zapisu maks. 300 minut (istnieje możliwość    podwojenia i potrojenia ze stratą jakości). W formacie VHS fonia zapisywana jest wzdłuż    taśmy przy krawędzi; przy przesuwie 2,34 cm/sek uzyskuje pasmo 80 Hz—10 kHz, S/N 40    dB.

VHS HI-FI
   zapis helikalny - pełne pasmo, S/N 80 dB, Skos ścieżek audio jest inny od skosu ścieżek    video, co uniemożliwia zakłócenia między nimi.

S-VHS (Super VHS)
   400 linii, pasmo do 5 MHz, rozdzielona luminancja i chrominancja, ulepszona wersja VHS

LaserDisc
    analogowyzapis wizji, cyfrowy zapis fonii (także DD i DTS),  400-440 linii, typowo 30/60    minut zapisu na jednej stronie

VCD
   MPEG-1, 352x288 (352x240), do 80 minut na jednej płycie CD, jakość porównywalna z    VHS

SVCD
   MPEG-2, 480x576 (480x480), do 60 minut na jednej płycie CD, dźwięk 5.1 (w MPEG),    dwie ścieżki dźwiękowe, włączalne napisy

DV, MiniDV (ang. Digital Video)
   format cyfrowego zapisu wizji stosowany głównie w kamerach cyfrowych DVC (ang.    Digital Video Camcorder) oraz magnetowidach cyfrowych DVCR (ang. Digital Video    Cassette Recorder). taśma o szerokości 6 mm. Maksymalny czas zapisu na taśmie wynosi    dla DV 270 minut (po podwojeniu brak utraty jakości, ale większa podatność na błędy).    Kodowanie DCT i VLC.

DV - kompresja danych
   redukcja danych przebiega adaptacyjnie w zależności od treści obrazu i jest wykonywana    albo dla pojedynczych kadrów, albo dla par półobrazów,
   kompresja danych w technice DV składa się z dwóch procesów: przekształcenia DCT    (Discrete Cosinus Transform) oraz kodowania VLC (Variable Length Coding),
   przed cyfrową kompresją sygnału stosuje się wstępną analizę cyfrowego sygnału obrazu i    odpowiednie przetasowanie jego fragmentów, czyli tzw. shuffling
      zalety: polepszenie efektywności kodowania i zwiększenie skuteczności działania       algorytmów korekcji błędów
      algorytm wykonywania shufflingu jest precyzyjnie opisany, więc po kompresji bloki       mogą być znów poukładane we właściwej kolejności -deshuffling

HDV
   następca formatu DV, wprowadzony przez SONY-ego
   wykorzystuje te same kasety co DV, ale zapis odbywa się w MPEG-2
   dostępne także specjalne kasety HD DVC, rozdzielczości: 1440x1080 (1080i), 1280x720    (720p)

AVCHD
   nowy format zapisu HD opracowany przez SONY i Panasonica
   zapis na różnych nośnikach -dysk twardy, płyta DVD, nośniki pamięci
   wykorzystanie kompresji MPEG-4 AVC/H.264, próbkowanie: 4:2:0
   audio w 5.1 (AC-3 w HD) lub 7.1 (PCM w SD)

Inne formaty HD
   DVCPRO HD (cztery kodeki pracujące równolegle, 4:2:2),
   HDCAM (wersja HD formatu Digital Betacam, 3:1:1)

SD
   Standard Definition television

HDTV
   High Definition TV
   znaczne zwiększenie rozdzielczości obrazu, 1920x1080 (1080), 1280x720 (720)
   skanowanie progresywne, dwa formaty stosowane powszechnie: 1080i oraz 720p
    HDV, AVCHD, DVCPRO HD, HDCAM, TV-SAT, HD-DVD, Blu-Ray
   typowa przepływność: 30Mbit/s (dla MPEG-2), próbkowanie 4:2:0

Betacam SP
   profesjonalny format zapisu analogowego, wersja rozwojowa standardu Betacam, ok. 340    linii, 4 ścieżki dźwiękowe

Digital Betacam
   „cyfrowa”wersja standardu Betacam, 4:2:2, 90Mbit/s, kompresja DCT, 2:1

DVD-Video
   MPEG-2, ale także MPEG-1, próbkowanie: 4:2:0, rozdzielczość: 500 linii, dźwięk AC-3,    DTS, PCM, MPEG, do 8-miu wersji językowych, napisy -do 32-ch wersji językowych,    maksymalna przepływność, wideo: 9800kbit/s, całkowita: 10080 kbit/s, do 9-ciu różnych    ujęć tej samej sceny, cyfrowe i analogowe zabezpieczenia przed nielegalnym kopiowaniem    (CSS, Macrovision), kodowanie regionalne

Regionalizacja
   7 regionów: am. północna, am. pd i australia, rosja-afryka, europa-bliski wschód, chiny,    indie, linie lotnicze

Formaty historyczne
   VHS, VHS Hi-Fi, S-VHS, Video-8/Hi-8, LaserDisc, VCD, SVCD

Formaty współczesne
   Betcam SP, Digital Betacam, Betacam SX, DVD-Video, DV, HDV, AVCHD

DVD - CD (porównanie technologii)
   płyta ta sama, krótszy laser, mniejsze odstępy, krótsze pity, większa prędkość. Efekt: prawie    10 razy większa przepływność, 8 razy bardziej pojemne (standard, 1 strona, 1 warstwa).

DVD-R/RW
   ścieżka prowadząca zawiera informację pozwalające tylko na synchronizację prędkości    obrotowej płyty, na czystej płycie nagrane „pre-pity” dzielące ścieżkę prowadzącą na    krótsze fragmenty i pozwalające na adresowanie tylko całych bloków, ok. 1000 cykli zapisu/   odczytu dla płyt RW, wysoka kompatybilność z komputerowymi napędami DVD i    nagrywarkami/odtwarzaczami stacjonarnymi.

DVD+R/RW
   DVD-R/RW + swobodne adresowanie i cośtam nieistotnego,
   - mniej kompatybilne

DVD-RAM
   DVD+R/RW + 100 tys. cykli, lepsza korekcja, zapis i odczyt naraz
mniej kompatybilne

Blue Ray
   standardowo 25 GB, niebieski laser, do 16 warstw (400 GB)!, 3 regiony, pity krótsze, gęściej

Mikrofon
   przetwornik elektroakustyczny przetwarzający energię fali dźwiękowej na energię elektryczną

Skuteczność mikrofonu w polu akustycznym swobodnym
   stosunek napięcia na nieobciążonym wyjściu mikrofonu do wartości ciśnienia akustycznego przy określonej częstotliwości i kierunku padania dźwięku

Charakterystyką kierunkową mikrofonu
   nazywa się wykres przedstawiający stosunek skuteczności dla danego kąta padania dźwięku na mikrofon do maksymalnej skuteczności (przy padaniu pod kątem 0°).
   rodzaje mikrofonów ze wzg. na chkm: ciśnieniowy, gradientowy, ciśnieniowo-gradientowy, interferencyjny

Mikrofon węglowy
   zasada działania jest oparta na zmianach rezystancji proszku węglowego ściskanego przez membranę,
   zalety: duża skuteczność kilkaset omów
   wady: duży poziom szumów, ograniczone pasmo przenoszenia, silne zniekształcenia, niewielki zakres dynamiki, niestabilność pracy

Mikrofon dynamiczny (najzwyklejszy, najpopularniejszy, normalny jednym słowem ;])
   wykorzystuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej polegające na tym, że w poruszającym się w polu magnetycznym przewodniku indukuje się siła elektromotoryczna zgodna ze wzorem
cewkowy: od 40 Hz do 10kHz, duża skuteczność, niski poziom szumów własnych, odporność na wstrząsy, podatność na zakłócenia na kablu, duży i ciężki (w stos. do innych) (najzwyklejszy, najpopularniejszy, normalny jednym słowem ;])
wstęgowy: cienka wstęga aluminiowa poruszająca się w szczelinie między nabiegunnikami magnesu, dobra skuteczność, niski poziom szumów własnych, brak zasilania, charakterystyka kierunkową, wrażliwość na wstrząsy i ruchy powietrza, konieczność stosowania transformatora

Mikrofon pojemnościowy
   wykorzystuje zmiany pojemności spowodowane drganiami membrany, duża skuteczność,    płaska ch-ka przenoszenia w szerokimzakresie częstotliwości, małe wymiary, mała wrażliwość na drgania mechaniczne i obce pole magnetyczne, konieczność stosowania przedwzmacniacza, konieczność doprowadzenia napięcia do polaryzacji membrany i zasilania przedwzmacniacza

Mikrofon elektretowy
   membranę stanowi folia plastykowa z napyloną, warstwą metalu, taki sam jak pojemnościowy, ale ma trwale spolaryzowaną elektrycznie na etapie produkcji

Mikrofon optyczny
   całkowita niewrażliwość na zakłócenia elektryczne i magnetyczne, bardzo małe wymiary, mniejszy stosunek sygnał/szum niż dla mikrofonów pojemnościowych

Studiem wizyjno-fonicznym
   nazywac bedziemy pomieszczenie majace odpowiednie własciwosci akustyczne, oswietlenie i dekoracje, w którym odbywa się przetwarzanie za posrednictwem kamery obrazów wizualnych na kolejno nastepujacy po sobie ciag impulsów elektrycznych oraz przebiegów drgan akustycznych za
posrednictwem mikrofonu na przebiegi drgan elektrycznych

Wyposażenie studiów
   studio: (kamery, mikrofony, monitory, oswietlenie)
   reżysernia (monitory/odsłuchy, krosownice, konsoleta wizyjna i foniczna,sprzet    nagrywajacy (synchronizacja !), interkom)

złącza
   BNC, (mini) jacki, XLR (stereo + masa), SPDIF (wersja zwykła koksjalna - RCA lub światłowód)

Połaczenia wizyjne - analogowe
• composite
- zespolony sygnał wizji - luminancja+chrominancja
- najczesciej na złaczu cinch, BNC
• s-video
- luminancja i chrominancja rozdzielone
- własne złacze, zbliżone do PS/2 - Mini-DIN, spotykana
także wersja 7-pinowa i połaczenia 2xBNC
• RGB
- składowe RGB przesyłane oddzielnie
- SCART, 3xcinch, D-SUB (VGA), 3xBNC
• YUV/YCbCr/YPbPr

Połaczenia wizyjne - cyfrowe
   Fire-Wire (DV) - teoretycznie hot-plug (jak USB), DVI, HDMI (czyli DVI + dźwięk w mega Double TrueHD
) , SDI (profesjonalne telewizje, na złączach BNC)

Ogniskowa (odległosc ogniskowa)   
   odległosc soczewki od punktu, w którym skupione zostana promienie swietlne.

Wady obiektywów
   winietowanie -
polega na niedoswietleniu brzegów kadru
   dystorsja (pola) - różny stopien powiekszenia obrazu w zależności od odległosci od osi optycznej układu soczewek (beczkowa, poduszkowa)

Aparat cyfrowy
   urzadzenie optoelektroniczne służace do rejestracji obrazów statycznych oraz ich gromadzenia w pamieci cyfrowej aparatu.
   Kompaktowe, lustrzanki, lustrzanki wirtualne (wizjer tylko LCD),

Filtry
   barwny, połówkowy, neutralny (redukuje ilość światła), skylight (redukuje niebieski, do krajobrazów), UV (przeciw UV, lepsza ostrość, mniejsze zamglenie), efektowy (np. zmiękczający), polaryzacyjny (eliminuje refleksy),

matryce
   CCD - układ ze sprzężeniem ładunkowym, droga, odczyt RGB rzędami
   CMOS - tania, fotodiody, przetwornik A/C, słaba przy słabym świetle, przy dobrym lepsza niż CCD,

EV - wartosc ekspozycji (ang. Exposure value)

Głośnik
   przetwornik elektroakustyczny przetwarzający energię elektryczną na energię fali akustycznej. Idealny głośnik przekształca zmienne napięcie elektryczne o odpowiedniej częstotliwości na falę akustyczną proporcjonalnie i liniowo.

Rodzaje głośników
   magnetoelektryczne (dynamiczne) - poruszanie mambrany za pomocą elektromagnesu - najbardziej popularne rozwiązanie,
   elektromagnetyczneruch ferromagnetyka w polu magnetycznym,
   elektrostatyczne (pojemnościowe) - drganie okładek „kondensatora”,
   magnetostrykcyjne - zmiana wymiarów ferromagnetyka (zjawisko magnetostrykcyjne) - wytwarzanie ultradźwięków,
   piezoelektryczne - zmiana wymiarów elementu piezoelekrycznego na skutek działania pola elektrycznego (wysokie tony i ultradźwięki),
   jonowe (plazmowe) - zmiana objętości gazu (jonizacja pod wpływem zmian wysokiego napięcia), średnie i wysokie tony, wysokie koszty, wydzielanie ozonu

inny podział
   wysokotonowe, średnio, nistko, szerokotone

Obudowa głośnika
   Głośnik bez obudowy promieniuje słabo albo w ogóle nie promieniuje tonów niskich. Zagęszczanie i rozrzedzanie powietrza jest na tyle wolne, że wzajemnie się znosi. Obudowa powinna zapewnić zróżnicowanie drogi fali dźwiękowej między przednią i tylną ścianą membrany.

Materiały
   gęstość, masa, tyłumienie wewnętrzne, technika łączenia poszczególnych elementów, zapobieganie fal stojących,

łączenie głośników
   do jednej obudowy montuje się kilka głośników, które zróżnicowane są pod względem budowy i rozmiarów, a odpowiadają za odtwarzanie dźwięków w poszczególnych pasmach częstotliwości.

Parametry
   sprawność (volty na ciśnienie, w procentach), efektywność (dźwięk 1 wat, 1 khz, 1 dB, mierzona w decybelach), moc znamionowa (ile prądu żeby nie uszkodzić), impedancja (oporność głośnika dla prądu zmiennego)

„Superkierunkowe” głośniki
   do prezentacji dźwięków można
wykorzystać ultradźwięki. Bazując na zjawisku dudnienia można z ultradźwięków generować dźwiękisłyszalne, których częstotliwość wynika z różnicy częstotliwości dwóch ultradźwięków. Innym rozwiązaniem jest wykorzystanie modulacji AM. W tym przypadku nośną jest sygnał ultradźwiękowy (zwykle o częstotliwości rzędu 40 kHz), natomiast sygnałem modulującym jest słyszalny sygnał dźwiękowy. Na skutek nieliniowości powietrza następuje samoczynna demodulacja sygnału. Wykorzystując zjawisko modulacji i demodulacji oraz fakt silnej kierunkowości ultradźwięków można transmitować słyszalne dźwięki w ściśle określone miejsce w pomieszczeniu.

Przeplot
   technika wyświetlania obrazu, polegająca na naprzemiennym wyświetlaniu parzystych i nieparzystych linii obrazu, powszechnie stosowana w telewizji. Stosuje się ją w celu zmniejszenia pasma przenoszenia przesyłanego sygnału, bądź w celu zwiększenia pozornej rozdzielczości wyświetlanego obrazu. W telewizji stosowana głównie do zmniejszenia efektu migotania ekranu (dwukrotnie częstsze wyświetlenie połowy linii, zamiast rzadszego wyświetlania pełnej klatki).

Progresywna (progressive)
   obraz wyświetlany jest w jednym przebiegu. Obraz jest znacznie wyraźniejszy i ostrzejszy. Technika ta dotyczy przede wszystkich nowoczesnej techniki cyfrowej. W taki sposób wyświetlany jest obraz np. na ekranie monitora komputerowego.

Kadr
   pojedynczy, nieruchomy obraz
Ujęcie
   suma wszystkich kadrów, utrwalonych od momentu włączenia kamery do jej zatrzymania.
Najmniejsza dynamiczna jednostka.

Sekwencja
   szereg połączonych ze sobą ujęć opisujących jeden temat.

Plan
   zawartość obrazowa kadru zależna od kąta widzenia kamery.
   plan totalny - obejmuje cały teren akcji, pokazuje najbardziej ogólny widok.
   plan ogólny - (węższy od totalnego) wszystko co przekracza wzrost człowieka,celem jest przekazywanie informacji o miejscu, działaniach ludzi i sytuacjach;
   plan pełny - bohater ukazany w całości (od stóp do głowy), określona jest dominująca postać, ukazuje związek postaci z miejscem akcji.
   plan amerykański - postaci od głowy do kolan, ukazywanie kontaktów między ludźmi;
   plan średni - od pasa w górę, ukazywanie osobowości poprzez mimikę i gestykulację;
   plan bliski - ukazywanie stanu psychicznego;
   zbliżenie - koncentruje się na twarzy bohatera, uwidacznia jego stany emocjonalne, a także może ujawnić niedoskonałości urody aktora.
   półzbliżenie - nieco szerszy plan niż zbliżenie, ukazuje popiersie postaci.
   plan podwójny - plan stosowany do przedstawiania dialogu postaci. Obie postaci są widoczne zazwyczaj od klatki piersiowej w górę.
   przez ramię - również pokazuje dialog postaci, ale skupia się na jednej z nich, a druga jest pokazywana częściowo lub w zarysie.
   Subiekt (punkt widzenia) - pokazuje obraz widziany oczami postaci.

Liniowy montaż wideo
   Sekwencyjne montowanie materiału wideofonicznego na magnetycznej taśmie filmowej. Liniowość wynika z liniowego czasu dostępu do wybranego materiału wideo, umieszczonego na
taśmie filmowej. Wymaga przynajmniej dwóch urządzeń wideo - odtwarzającego i nagrywającego; Polega na sekwencyjnym „przekopiowywaniu” materiału filmowego z taśm źródłowych na taśmę docelową; Przebieg montażu opisuje lista montażowa EDL (edit decision list)
   szybkość i jakość, ale wprawa i brak współpracy z grafiką i animacja komp.

Nieliniowy
   multimedialny komputer (duży szybki dysk, szybki proc i karta graficzna),
   szybki, łatwy, intuicyjny, bez wad

10

---