1. Która z podanych jednostek nie jest podstawową ukł SI

B. niuton

2. Po 2 równol. torach jada w przeciwne strony 2 pociągi. Jeden z v=60 a drugi z v=40. Prędkość pociągów względem siebie ma wart:

D. 100 km/h zarówno przy zbliżaniu się jak i oddalaniu

3. Łódź płynie rzeka z miejsc. A do B i z powrotem v=5m/s względem wody, v=4m/s wzg. Brzegów. Średnia v łodzi:

C. 1,8m/s

4. Spadochroniarz opada na ziemię z v=4m/s bez wiatru. Z jaką v będzie się poruszał przy wietrze z v=3m/s

A. 5m/s

5. Pasażer pociągu poruszającego się z v= 10m/s widzi w ciągu t=3s wymijany pociąg o dłg. l=75m. Jaka jest v wymijanego pociągu?

C. 15m/s

6. Jeżeli cząstka o masie m początk. Spoczywająca zaczęła się poruszać i jej v dąży do prędk. Światła w próżni c, to pęd cząstki:

C. rośnie do nieskoń.

7. Jeżeli E_k poruszającej się cząstki jest 2 x większa od jej E spoczynkowej, to jej v:

C. 2√2c/3

8. W akceleratorze 2 cząstki przybliżają się do siebie. Jeżeli obie maja v= 0,8cwzgl. ścian akc. To jaka jest v względna

D. 0,8c < v < c

9. Cząstka której t=1s (czas życia) porusza się wzgl. obserwatora z v=2c/3. Jaki czas zycia zmierzy obserw. Dla tej cząstki?

B. t>1s

10. Kolarz przebywa pierwsze 26km w t= 1h, a następnie 42km w t= 3h. Śr. v kolarza:

B. 17 km

11. na podstawie wykresu można powiedzieć że śr v w tym ruchu wynosi:

B. 5/4 m/s

12. Zależność v od t w 1 i drugiej min ruchu przedstaw. na wykresie. Śr v w t dwóch min:

B. 35m/min

13. W 1s r. ciało przebyło s=1m. W drugiej sek. 2m, a w trzeciej 3m. Jakim ruchem poruszało się ciało w czasie tych 3s

D. zmiennym

14. Ciało poruszające się po linii prostej r.jedn.przyśp. v₀ przebywa w pierwszej sek. s=1m. S przebyte w drugiej sek.

C. 3m

15. Ciało porusza się r.jedn.przyśp., a =2m/s², v₀=0. w której kolejnej sek. Licząc od rozp. Ruchu, przebywa on s=5m?

C. w trzeciej sek. ruchu

16. Zależność v od t przedst. na wykresie. W czasie trzech sek. r. ciało przebywa s:

D. 4,5 m

17. Z przedst. wykresu v jako fcji t wynika że s przebyta w 3sek.

C. 3m

18. Ciało poruszające się r.jedn.przyśp. v₀=0 przebywa w drugiej kolejnej sek. od rozp. ruchu s=3m. Przyśp w tym ruchu:

B. 2m/s²

19. Przyśp. pojazdu poruszającego się po prostej a=1,2 m/s^2. Ile wynosiła śr. v pojazdu w ciągu trzech pierwszych sek.?

B. 1,8m/s

20. Punkt poruszał się po prostej w tym samym kierunku. Na rys przedst. zależność s od t. Maksymalna v w tym ruchu:

D. 1m/s

21. Na rys. przedst. zależność v od t 2 punktów. Drogi przebyte przez punkty w czasie T:

C. są różne, s przebyta przez punkt 1 jest 3xdłuzsza od s 2pk

22-24. Pyt odnoszą się do 4 cząstek poruszających się po 4 prostych

22. Która z tych cząstek znajdzie się po dwóch sek. najdalej od swojego położenia?

D. cząstka 4

23. Która z tych cząst porusza się ze stałym niezerowym przyśp.

1. cząstką 1

24. Która cząstka po 2sek. znajdzie się w swoim początkowym położeniu?

C. cząstka 3

25. na wyk. Przedst. zależność a od t w pierwszej i drugiej sek. jakim ruchem porusza się ciało w pierw. i drug. sek. Jaka jest jego v po dwóch sek. (v₀=0)

D. w czasie obydwu sek. ciało poruszało się r.niejedn.przyśp, a v=3

26. Na rys przedst. zależność v punktu od t. Zależność a od t poprawnie przedst. na wykresie:

A.

27. Zależność a od t przedst. na wyk. (v₀=0). V koń. po 3 sek:

C. 3m/s

28. Samochód pozostający w chwili począt. w spoczynku rusza, v zmienia się z kwadrat. t wg fcji v=bt² (bstała). S przebyta w t:

B. bt³/3

29. Ciało puszczono swobodnie w próżni z wys. h. Śr v ciała:

A. √hg/2

30. Ciało puszczono z pewnej wys. Zależność Ek ciała od t poprawnie przedst. na rys

D.

31. Zależność wys. h od t w przyp. Rzutu pionowego w górę przedst. na wykresie:

B.

32. Jeżeli pasażer pociągu poruszającego się ze stała v puścił pewne ciało, to w ukł odniesienia związane z ziemią tor ciała

C. parabolą

33. Z pewnej wysokości h nad ziemia wyrzucono 2 ciała. 1 pionowo do góry z z v₀, 2 w dół z taka samą v₀. Jakie będą v₁ i v₂ (opór powietrza pomijamy)

D. v₁ = v₂

34. Na nici w polu sił ciężkości waha się kulka. O siłach działających na nią można powiedzieć, że w chwili przechodzenia przez najniższe położenie:

C. na kulkę działa niezrównoważona siła dośrodkowa

35. Na wyk. przedst. zależność v od t w pewnym r. prostoliniowym. Wypadkowa sił działających na ciało:

C. jest równa 0

36. Traktor ciągnie przyczepę ze stałą v siła F=10⁴N. Ciężar przyczepy G=10⁵N. Wypadkowa wszystkich sił działających na przyczepę:

B. zero

37. na samochód poruszający się poziomo r. przyśp. działają 4 siły: ciężaru G, sprężystości podłoża R, napędu P, oporów T. Przyśp. Z którym porusza się samochód nadaje:

B. wypadkowa wszystkich sił

38. Jeżeli na poruszające się ciało działa siła wypadkowa o kierunku równoległym do jej v o wart stałej , to ciało będzie się poruszało ruchem

D. jednostajnie zmiennym (opóźnionym lub przyspieszonym)

39. Ciało o m=2kg i v=4m/s zatrzymuje się w t=4s na skutek działania siły zwróconej przeciwnie do jego v, o wart. równej

A. 2N

40. Jeżeli na ciało działa kilka sił, w tym np. F₁ ma zwrot zgodny ze zwrotem przyśp tego ciała, to siłą nadającą temu ciału a:

C. wypadkowa będąca suma geometryczną wszystkich sił działających na to ciało

41. Pocisk wystrzelono pod pewnym katem do poziomu. Jaka siła działa na pocisk podczas jego lotu aż do chwili upadku, jeżeli cały lot odbywa się w próżni

C. działa siła ciężaru tego pocisku

42. Na poruszające się po linii prostej ciało o m działa F, której zależność od t przedst. na rys. Ciało będzie się poruszało

B. ruchem niejednostajnie przyśp.

43. W sytuacji przedst. Na rys. (tarcie pomijamy) siła napinająca nitkę ma wartość:

C. ¾ F

44. 3 klocki o jednakowych masach są połączone nieważkimi nitkami. Klocek C jest ciągnięty w prawo siła F nadającą całemu ukł a. Wypadk siła działająca na klocek B (bez tarcia)

B. F/3

45. Jeżeli pominiemy tarcie i masę bloczków, to przyśpieszenie ciężarków przedst. na rysunku wynosi:

A. 2,45 m/s²

46. Przyspieszenie ciężarków przedst. na rys (tarcie i masę bloczka pomijamy) wynosi ok.:

A. 3,3 m/s²

47. Z zasady zachowania E mechanicznej wynika, że:

B. Suma E_kin i E_pot ukł jest stała, jeżeli w ukł działają tylko siły zachowaw. i siły zew. nie wykonują pracy nad układem

48. Jak zmienia się E pot spadającego swob. kamienia (w próżni)

C. szybciej zmienia się przy końcu ruchu

49. Na ciało o masie m pozostające począt. w spoczynku działa stała siła F. Jego E kin po czasie t wynosi:

A. ½ F²t²/m

50. Jeżeli w syt. przedst. Na rys. (m i tarcie bloczka pomijamy) E pot ciężarka o masie m zmniejszy się o 30J, to E kin klocka o masie 2m powiększy się o wart :

B. 20J

51. Ciało o masie m wyrzucono pod katem 60⁰ do poziomu z v. E pot ciała w najwyż. punkcie toru (opór powietrza pomijamy):

A. mv²/2

52. Ciało porusza się r. prostoliniowym. Na rys. przedst. zależność v od t. Jaki znak ma praca(+,-) wykonana przez silę wypadkowa działająca na to ciało w I,II,II przedziale czasu?

C. I(+),II(-),III(+)

53. Z powierzchni ziemi wyrzucono pionowo w górę ciało z prędkością v=10m/s. Na h+3m Epot =15J. Ile wynosiła na tej wys. Ekin (g=10m/s²)

B. 10J

54. Pod działaniem siły F ciało porusza się po osi x. Na rys przedst. wyk zależności F od położenia ciała. Praca wykonana przez tę siłę na drodze 2m wynosi:

A. 0J

55. Zakładamy, że F potrzebna do holowania barki jest wprost prop. do v. Jeżeli do holowania z v=4km/h potrzebna jest moc 4kW, to moc potrzebna o holowania z v=12km/h wynosi:

C. 36kW

56. Na wykr. przedst. zależność od F działającej na ciało o m=5kg poruszające się po linii prostej. Zmiana v tego ciała:

A. 0,8m/s

57. Rozciągając pewna taśmę kauczukową o x stwierdzono że siła sprężystości F=ax²+bx.min praca potrzebna do rozciągnięcia tej taśmy od x=0 o x=d:

D. ad³/3 +bd²/2

58. Wypadkowa siła działająca na cząstkę jest dana równaniem F=F₀e-kx (k>0). Jeżeli v=0dla x=0, to max Ekin, która cząstka osiągnie poruszając się wzdłuż osi x:

A. F₀/k

59. Czy ukł ciał zachowa pęd, jeśli będzie nań działać stała F zew

A. Układ ten nie zachowa swojego pędu

60. Z działa o m=1 tona wystrzelono pocisk o m=1kg. Ekin odrzutu dział w chwili, gdy pocisk opuszcza lufę z v=400m/s

A. 80J

61. Z działa o m=1 tona wystrzelono pocisk o m=1kg. Co można powiedzieć o Ekin pocisku i działa w chwili gdy pocisk opuszcza lufę?

B. prędk. działa i pocisku w chwili wystrzału są odwrotnie proporcjonalne do ich mas, więc Ekin pocisku > Ekin działa

62. Kula o masie m uderza nieruchomą kule o masie M i pozostaje w niej. Jaka część Ekin kuli zamieni się w E wew. (zakładamy zderzenie idealnie niesprężyste)?

D. M/M+m

63. Jak wskazuje rys. kula bilard 1 uderza centralnie w identyczną, lecz spoczywającą 2. Jeżeli uderzenie jest idealnie sprężyste, to:

A. kula 1 zatrzyma się, a kula 2 zacznie się poruszać z v

64. W trakcie centralnego (czołowego) zderzenia 2 doskonale niesprężystych kul, Ekin zmienia się w Ewew, jeśli mają:

C. równe i przeciwnie zwrócone pędy, a dowolne E kin.

65. W zderzeniu niesprężystym układu ciał jest:

A. zachowany pęd całkowity, a Ekin układu zachowana

66. Wózek o masie 2m poruszający się z v zderza się ze spoczywającym wózkiem o masie 3m. Wózki łączą się i poruszają się dalej z v:

A. 2/5 v

67. Człowiek o m=50kg biegnący z v=5m/s skoczył na wózek spoczywający o m=150kg. Jaką v będzie miał wózek z człowiekiem (tarcie pomijamy)?

A. 1,25m/s

68. Które z wyk. dotyczą ruchu harmonicznego?

D. tylko 1 i 4

69. Jeżeli moduł wychylenia punktu materialnego, poruszającego się r.harmon., zmniejsza się to:

A. moduł prędkości wzrasta, a moduł przyśp. maleje

70. W r.harm. o rów. x = 2cos0,4Πt okres drgań wynosi:

C. 5s

71. Max przyśp. punktu drgającego wg rów.x=4sin*Π/2*t (amplituda w cm, czas w s) wynosi:

A. π ² cm/s²

72. Amplituda drgań harm. =5cm,okres 1s. Max v drgającego punktu wynosi:

D. 0,314 m/s

73. Punkt materialny porusza się r.harmon, okres drgań =3,14s, a amplituda 1m. W chwili przechodzenia przez położenie równowagi jego prędkość wynosi:

C. 2m/s

74. Które z niżej podanych wlk. charakt. R.harm. osiągają równocześnie max wartości bezwzględne?

D. wychylenie z położenie równowagi, przyśpieszenie i siła

75. Ciało porusza się r.harm. Przy wychyleniu równym połowie amplitudy Ekin ciała:

A. jest 3 x większa od jego Ekin

76. Ciało o masie m porusza się r.harm. opisanym rów. X=Asin*2 Π/T*t. E całkowita (Ekin+Epot)tego ciała wynosi

A. 2 π ²mA²/T²

77. Na którym z wykresów przedst. Zależność E całk od amplitudy A dla oscylatora harmonicznego?

A.

78. Rozciągnięcie nieodkształconej począt. sprężyny o pewna dłg. wymaga wykonania określonej pracy. Dodatkowe wydłużenie tej sprężyny (przy zał. idealnej sprężystości) o tę sama dłg. wymaga wykonania:

C. 3x większej pracy

79. Na rys przedst. zależność siły F od potrzebnej do ściśnięcia sprężyny od odkształcenia sprężyny x. Praca wykonana przy ściśnięciu sprężyny o 3cm wynosi:

B. 0,045J

80.-81. Pyt odnoszą się do następującej sytuacji

Pojedynczą sprężynę (lub ukł sprężyn) rozciągamy w taki sposób, aby F powodującą odkształcenie zawsze równoważyła aktualna F sprężyst. Przy wydłużeniu pojedynczej sprężyny o 12cm jej F sprężyst. wynosi F

80. Jeżeli 2 takie sprężyny połączymy, tak jak na rys. i działamy siłą zwiększającą się do F, to odkształcenie ukł:

D. 6cm

81. Praca wykonana przy rozciąganiu takiego ukł sprężyn siła zwiększającą się do F jest:

B. 2 x mniejsza niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny

82. Stalowy drut został rozciąg. O pewna dłg x. Jakie musimy mieć jeszcze dane wlk., aby obl. E pot sprężystości drutu?:

D. tylko siłę potrzebną do odkształcenia drutu o x

83. Jaka siła F należy rozciągnąć drut o przekroju S, aby jego dłg. Nie ulegała zmianie przy oziębieniu go o ΔT

B. F= α η S ΔT

84. Na obu końcach wagi sprężynowej, pokazanej na rys zawieszono 2 ciężarki o m=1kg. Na podziałce wagi odczytamy:

B. ok. 9,8N

85. Epot ciała jest dana wzorem E = - mgx + ¹/₂kx². Siła działającą na to ciało w pozycji x jest dana wzorem:

D. mg-kx

86. Klocek przyczepiony do sprężyny porusza się r.harm. bez tarcia. Epot tego ukł. =0 w położeniu równowagi, a max jej wart. Wynosi 50J. Jeżeli wychylenie tego klocka z położenia równowagi wynosi 1/2A. To jego Ekin w3 tej chwili wynosi:

D. 37,5J

87. Zależność E pot od t w r.harm. przedst. na wykresie

B.

88. W ruchu wahadła nietłumionego

1. E całkowita jest stała,

2. Ekin w punkcie zawracania=Ekin w punkcie zerowym (przechodzenie przez położenie równowagi)

3. w każdej chwili Ekin =Epot

4. E pot w punkcie zawracania =Ekin w punkcie przechodzenia przez płożenie równowagi

C. tylko 1 i 4

89. Okres drgań wahadła utworzonego z cienkiej obręczy o promieniu R i masie m zawieszonej na ostrzu, jak na rys wynosi:

B. 2π√2R/g

90. Masa wahadła mat. Wzrosła 2x,a dłg zmalała 4x. Okres drgań wahadła:

C. zmniejszył się 2krotnie

91. Jeżeli dłg wahadła zwiększymy 2x, to okres jego wahań:

C. wzrośnie 2√ razy

92. Zależność okresu drgań wahadła od dłg l poprawnie przedst. na wykresie:

C.

93. Na ciało o m=1kg, pozostające w chwili począt. w stanie spoczynku na poziomej płaszczyźnie działa równolegle do płaszczyznyF=2N. Współczynnik tarcia=0,1. Praca wykonana przez silę wypadk. Na s=1m wynosi:

C. 1,02J

94. Łyżwiarz poruszający się początkowo z v=10m/s przebywa z rozpędu do chwili zatrzymania się drogę 20m. Wsp. Tarcia wynosi(g=10m/s²):

B. 0,25

95-96. Jednorodna linka o dłg. l w syt. Przedst. na rys. zaczyna się zsuwać ze stołu , gdy ¼ jej l zwisa.

95. Możemy wnioskować , że współczynnik tarcia statycznego linki o stół wynosi:

C. 1/3

96. Ruch zsuwającej się ze stołu linki jest ruchem:

A. niejednostajnie przyśp.

97. Samochód o masie m, poruszający się z v, może (na poziomej drodze) przejechać bez poślizgu zakręt o promieniu r(f-wspł tarcia statycz), jeżeli:

C. mv²/r < mgf

98. Na brzegu obracającej się tarczy leży kostka. Przy jakiej najmniejszej liczbie n obrotów na sekundę kostka spadnie z tarczy?(f-wspł tarcia, d-śred). Tarczy:

B. n = 1/ π*√gf / 2d

99. Kulka o masie m jest przyczepiona na końcu sznurka o dłg. R i wiruje w płaszczyźnie pionowej po okręgu tak, że w górnym położeniu nitka nie jest napięta. Prędk. Tej kulki w chwili gdy jest ona w dolnym położeniu wynosi;

D. √5gR

100. Układ przedst. na rys (masę i tarcie pomijamy) pozostaje w równowadze jeżeli:

C. Q=P/2

101. Jakiej min F przyłożonej jak na rys. należy użyć, aby podnieść ciężar Q za pomocą nieważkiego bloczka? Linka nie ślizga się po bloczku.

C. F=Q

102. Ciało o znanym ciężarze jest wciągane bez tarcia po równi pochyłej r.jednost. Która wlk wystarczy jeszcze znać, aby obl pracę wykonaną przy wciąganiu ciała wzdłuż równi

B. wysokość na jaka wciągamy ciało

103. Klocek K zsuwa się bez tarcia z równi pochyłej. W chwili początk:v=0, x=0,y=0. Na którym z wykresów najlepiej przedst. zależność v_x od t?

D.

104. Na którym z wyk najlepiej przedst. zależność składowej położenia klocka K od t?

B.

105. Ciało, spadając swobodnie z pewnej wys., uzyskuje końcową v₁, zsuwając się zaś z tej samej wys. Po równi pochyłej o kącie nachylenia α, uzyskuje v₂. Przy pominięciu tarcia i oporu powietrza, mamy:

D. v₂=v₁

106. Dane 2 równie pochyłe o jednakowych wys. I różnych kątach nachylenia. Co można powiedzieć o v koń ciał zsuwających się bez tarcia z tych równi i o czasach zsuwania się?

C. Czas zsuwania się ciała z równi o mniejszym kaie nachylenia będzie dłuższy, a v końcowe takie same.

107. Jeżeli masę nitki i tarcie pominiemy, to w syt. Przedst. Na rys. masa m2 będzie się poruszała z przyśp. zwróconym w górę, jeżeli będzie spełniony warunek:

C. m₂/m₁<tg α

108. Jeżeli umieszczony na równi pochyłej klocek pozostaje w spoczynku, to:

D. równoważą się siły: ciężkości klocka, sprężystości równi i tarcia

109. Co można powiedzieć o ruchu klocka K względem nieruch. Równi pochyłej przedst. na rys., jeżeli wspł. tarcia statycznego wynosi 0,8?

A. klocek będzie pozostawał w spoczynku

110. Na równi pochyłej leży klocek . Klocek zaczyna się zsuwać z równi przy kącie nachyl=45⁰. Współ. tarcia statycznego w tym przyp. wynosi:

C. 1

111. Na równi znajduje się ciało o masie m pozostające w spoczynku. Jeżeli zwiększymy nachyl. Równi w zakresie od zera do kata, przy którym ciało zaczyna się zsuwa, to F tarcia ma wart:

1. fmgcos α 2.mgcos α 3.fmgsin α 4mgsin α

B. tylko 1 i 4

112. Kulka pozostająca pierwotnie w spoczynku zaczyna się staczać bez poślizgu za szczytu równi pochyłej. Stosunek prędk. Kątowej u dołu równi do prędkości kątowej w punkcie C (połowie drogi):

C. √2

113. Masa ciała o ciężarze 19.6 wynosi

D. ok. 2kg

114. Która z podanych niżej jedn. jest jedn. natężenia pola graw.

B. m/s²

115. W miejs. położonej na szer. geogr. 450 wisi na nitce kulka pozostającą w spoczynku względem ścian pokoju. Linia prosta wyznaczona przez nic wskazuje:

A. Kierunek działania siły ciężkości na kulkę

116. Ziemia przyciąga wzorzec masy siłą 9.81N. Jaką siłą wzorzec masy przyciąga Ziemię

C. wzorzec masy przyciąga Ziemię również siłą 9,81N

117. Odległ. począt. miedzy dwoma pkt. Materialnymi o masie M i m wynosi r. Wartość pracy potrzebnej do oddalenia ich na odległ nieskończenie dużą:

B. równa GMm/r, gdzie G stała grawitacji

118. Grawitacyjna E pot ukł 2 mas (pkt material.)

C. zawsze zwiększa się podczas wzrostu wzajemnej odległ tych mas

119. Na jakiej wys. h nad powierzchnią ziemi przyspieszenie ziemskie jest 4 x mniejsze niż tuz przy pow. Ziemi (R_z- promień Ziemi)

A. H=Rz

120. Statek kosmiczny o masie m wraca na Ziemię z wyłączonym silnikiem. Przy zbliżaniu się do Ziemi z odległ. R₁ do R₂ (licząc o środka Ziemi) pozostaje tylko w p .graw. Ziemi . Wzrost Ekin statku w tym czasie wynosi:

A. GMmR₁-R₂/R₁R₂

121. Dwa ciała o masie m I 5m zbliżają sie do siebie na skutek oddziaływania graw. . Co można powiedzieć o przyspieszeniu tych ciał ( w ukł labor)

B. w każdej chwili wart. przyśp. ciała A jest 5x > niż wart. przyśp ciała B

122. Stan nieważkości w rakiecie lecącej na Księżyc pojawi się w chwili , gdy:

D. ustanie praca silników

123. Prędk. Liniowe sztucznych satelitów krążących w pobliżu Ziemi są w porównaniu z prędk. liniowa jej satelity naturalnego (księżyca)

B. większe

124. W poniższych zdaniach podano inf. Dotyczące prędk. Liniowych i E dwóch satelitów Ziemi poruszających się po orbitach kołowych o promieniach r i 2r. Które z tych inf. są prawdziwe?

1. v satelity bardziej odległ od Ziemi jest > od v satelity poruszającego się bliżej Ziemi

2. v satelity bardziej odległ. Od ziemi jest < od v satelity poruszającego się bliżej Ziemi

3. Stosunek Ekin do Epot jest dla obu satelitów taki sam

4. Stosunek Ekin do Epot jest dla obu satelitów inny

C. tylko 2 i 3

125. Satelita stacjonarny (kto9ry dla obserw. związ z Ziemia wydaje się nieruch.) krąży po orbicie kołowej płaszczyźnie równika. Jeżeli czas trwania oby ziemskiej wynosi T,.. M,..G,..R, promień orbity tego satelity:

C. ³√GMT²/4π²

126. Dwa satelity Ziemi poruszają się po orbitach kołowych . Pierw. Porusza się po orbicie o prom. R, a drugi po orbicie o prom. 2R. Jeżeli czas obiegu pierw. Wynosi T, to czas drugiego:

B. 2√2T

127. Po dwóch orbitach współśrodk. Z Ziemią poruszają się 2 satelity. Promienie ich orbit wynoszą r₁ i r₂, przy czym r₁<r₂. Co można powiedzieć o v liniowych satelitów

B. większa v ma satelita poruszający się po orbicie o promieniu r₁

128. Dwa satelity Ziemi poruszają się po orbitach kołowych . Satelita o m₁ po orbicie o R₁, a satelita o m₂ po orbicie o R₂.,przy czym R₂=2R₁> Jeżeli Ekin r. postępowego obu satelitów jest taka sama, to:

A. m₂= 2m₁

129. Przyśp. graw. Na planecie, której zarówno r jak i m są 2x < od r i m Ziemi:

C. 2x > od przyśp graw. Ziemi

130. Średnia gęst. Pewnej planety jest = gęst. Ziemi. Jeżeli m planety jest 2x < od m Ziemi , to a graw. Ziemi:

C. < od a graw. Ziemi

131. Przyśp. graw. Na planecie , której r i śr. Gęst są 2x . od r i śr gęst Ziemi, jest:

C. 4x > od przyśp. Ziemi

132. Nic wahadła zawieszonego u sufitu wagonu jest odchylona od pionu o stały kąt w kierunku przeciwnym do ruchu wagonu. Jeżeli pojazd poruszał się po torze poziomym, to jest on ruchem:

B. jednostajnie przyśp. po linii prostej

133. W ukł nieinercjalnym poruszającym się r. postępowym

A. na wszystkie ciała działają siły bezwładności o wart. wprost prop. do mas tych ciał

134. Winda m zjeżdża do kopalni z a = 1/6 g. Naprężenie liny, na której zawieszona jest kabina:

C. 5/6 mg

135. wagonik jedzie z przyśp a. pow. klocków i ściany wagonika nie są idealnie gładkie. Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe.?

1. klocek o m₂ może względem wagonu albo poruszać się w dół, w spoczynku, lub w górę(zależy od mas, wspł tarcia i a)

2. Jeżeli klocki poruszają się wzgl. Wagonu, to siła tarcia działa na klocek o m1, natomiast nie działa na klocek o m₂, bo klocek ten nie jest przyciskany do ściany.

3. Jeżeli klocki poruszają się wzgl. Wagonu, to na klocek o m1 działa siła tarcia o tej samej zawsze ( niezależ. Od a) wart, natomiast na klocek o m₂ również działa siła tarcia, ale o wart prop. do a.

4. Jeżeli klocek m² porusza się wzdłuż ściany wagonu z przyśp wzgl. niej a₂, to iloczyn m₂ aż =wypadkowej sił : ciężaru klocka m₂, bezwł klocka m₁ i tarcia

B. tylko 1 i 3

136. Człowiek stojący w windzie na wadze sprężynowej zauważą, że waga wskazuje połowę jego ciężaru. Na tej podst., można wywnioskować , że winda porusza się ruchem:

D. Jednostajnie opóźnionym w górę lub jedn. przyśp. w dół

137. Ciało pływa w cieczy o gęst. 4/5 g/cm³ , zanurzając się do 3/5 swojej objęt. Gęst. ciała wynosi:

C. 12/25 g/cm³

138. Ciężar ciała w pow. Wynosi 100N. Jeżeli ciało to zanurzymy w cieczy o ciężarze właść. 8000N/m³, to wazy ono 40N, zatem obj. tego ciała:

D. 7,5 *10^-3m³

139. Ciało jednorodne waży w powietrzu 30N. Ciało to zanurzone całkowicie w wodzie waży 20N. Jego śr. Gęst:

A. 3000 kg/m³

140. Przedm. jednorodny waży w pow. 9,81 N. Przem. Ten zanurzony całk. W wodzie dest. Waży 6.54N. Obj. jego wynosi:

C. 3,27 * 10 ^-3

141. Na dwustronnej dźwigni wiszą na nitkach 2 kule równych masach wykonane z 2 materiałów o różnych gęst d₁<d₂, przy czym obie gęst. są > od gęst wody d_w. W powietrzu dzwignia jest w równowadze. Jeżeli kule wiszące na dźwigni zanurzymy do wody:

D. przeważa kula o większej gęst. D2

142. korek zanurzony w wodzie i puszczony swobodnie wypłynął na pow. wody, poruszają się za stałym a(bez oporu). Jeżeli eksperyment taki przeprowadzimy w kabinie sztucz. Satelity Ziemi, to korek:

A. pozostanie zanurzony w wodzie

143. Można tak dobrać stęż. roztw. soli, aby wszystkie świeże jaja pływały w Roztw. Całkowicie zanurzone. Ten przypadek zachodzi wtedy, gdy następujące wlk dla wszystkich jajek są równe:

C. gęstości

144. Podnośnik hydrauliczny jest wyposażony w 2 cylindry o średnicach 1m i 5cm. Aby większy mógł podnieść 100N, mniejszy tłok trzeba nacisnąć siłą:

D. 4N

145. Ciśnienie słupa wody o wys. 10m wynosi w ukł. SI ok.:

D. 980 Pa

146. Na dnie szerokiego naczynia znajduje się cienka warstwa rtęci. Jeżeli naczynie z rtęcią znajdzie się w stanie nieważkości to:

A. Rtęć przyjmie kształt prawie kulistej kropli

147. Ile obrotów na sek. wykonują koła roweru o średnicy 0,4 m poruszającego się z v=6,28m/s

D. 5s^-1

148. Jeżeli koło zamachowe wykonujące początkowo 12 obrotów na sekundę, zatrzymuje się po 6 s, to średnie przyśp kątowe ε:

C. - 4 πs^-2

149. Tor zakreślony przez punkt materialny na obwodzie koła, które toczy się bez poślizgu jest cykloidą Współrzędne toru tego punktu opisują następujące rów.:

B. Rω²

150. Na ciało działa para sił (F1=F2=F). Moment obrotowy tej pary sił ma wartość (l₁- odległ. między liniami sił, l₂ miedzy pkt przyłożenia sił)

A. F*l₁

151. Siła wypadk. działająca na pkt. material. Poruszający się r. jednostajnym po okręgu jest:

B. różna od zera i skierowana do środkowego okręgu

152. Dwa dyski o momentach bezwł. I₁ i I₂ (I₁>I₂) obracają się tak, że ich E kin są równe. Ich prędk. kątowe ω₁ i ω₂ oraz momenty pędu L₁ i L₂ są:

D. ω₁ < ω₂ i L₁ > L₂

153. Dane są 2 pełne kule A i B wykonane z tego samego materiału. Obj. kuli A jest 8x > od obj. kuli B. Moment bezwł. Względem osi przechodzącej przez środek masy kuli A jest:

B. 32 x >od momentu bezwł kuli B

154. Jeżeli bryła sztywna wiruje wokół stałej osi i względem tej osi ma moment pędu L, a moment bezwł. I, to okres obrotu bryły względem tej osi wynosi:

C. 2πL/I

155. Bryła sztywna obraca się ze stałą prędkością kątową wokół nieruchomej osi symetrii. Zależność miedzy Ekin bryły a jej momentem pędu L i mom. Bezwł. I można określić:

B. Ekin= ½ L²/I

156. Co można powiedzieć o Ekin r. postępowego Ekp i obrotowego Eko pełnego walca toczącego się po poziomej równi. ( mom. Bezwł. Walca wynosi ½ mr² )

B. Ekp>Eko

157. Człowiek siedzący na krześle obrotowym obraca się z prędkością kątową ω (bez tarcia). W wyciągniętych na boki rękach trzyma 2 równe ciężarki. Jeżeli człowiek opuści ręce.

D. moment pędu pozostaje nie zmieniony, a E kin rośnie

158. Jeżeli wypadkowy moment sił działających na to ciało obracające się wokół nieruch.. osi jest stały i różny od zera w czasie ruchu, to mom. Pędu (kręt) tego ciała:

D. Jednostajnie maleje lub wzrasta z czasem

159. Cienki pręt o masie m i dłg. L obraca się wokół prostopadłej do niego osi. Jeżeli oś przechodzi przez koniec pręta mom. bezwł. wynosi 1/3 ml²; jeżeli natomiast oś przechodzi przez środek pręta, to mom. bezwł. wynosi:

A. ml²/12

160. Łyżwiarz zaczyna się kręcić z wyciągniętymi ramionami z Ekin = ½ I₀ω₀². Jeżeli łyżwiarz opuści ramiona , to jego mom. bezwł. maleje do 1/3 I_0, a jego prędkość kątowa wynosi:

D. 3 ω₀

161. Jeżeli mom. bezwł. koła zamach, wykonującego n obrotów na sekundę, ma wart. I, to Ekin koła :

A. 2π²n²I

162. Walec stacza się bez poślizgu z równi pochyłej. Chwilowo przyśp. kątowe ε w ruchu walca nadaje moment

D. siły tarcia lub siły ciężkości w zależności od wyboru osi obrotu

163. Poziomo ustawiony pręt o dłg l mogący się obracać wokół osi poziomej przechodzącej przez koniec pręta i prostopadłej do niego puszczono swob. mom. bezwł. pręta względem osi przechodzącej przez jego środek I₀ = 1/12 ml² . Wart. prędk. liniowej końca pręta przy przejściu przez położenie równowagi wynosi:

B. √3gl

164. Gaz doskonały to ośrodek, którego cząstki tratujemy jako :

C. Obdarzone masą i nie oddziaływujące wzajemnie punkty

165. Ciśn. wywierane przez cząstki g. dosk. Na ścianki naczynia zamkniętego zależy:

D. od liczby cząsteczek przypadających na jednostkę obj. gazu i od średn. Ekin cząsteczek gazu

166. Ciśnienie g. doskonałego zależy od:

1. średn. prędk. cząsteczek

2. liczby cząsteczek w jedn. obj.

3. średnicy cząsteczek

4. masy cząsteczek

A. tylko 1,2,4

167. W jednym naczyniu znajduje się 1 mol wodoru, a w drugim 1 mol tlenu o tej samej temp. Obj. tych naczyń są jednakowe. Możemy wnioskować:

A. Ciśnienia obu gazów są równe

168. W zamkniętym pojemniku znajduje się gaz o temp T₀. Do jakiej temp. Należy go ogrzać aby podwoić średnia v cząstek:

A. 4T₀

169. jeżeli cząsteczki wodoru i atomy helu maja taka sama średnią v r. postępowym, to możemy wnioskować, że miedzy temp wodoru T1 i helu T2 zachodzi w przybliżeniu związek:

B. T1= 0,5 T2

170. Ciśnienie g. dosk. wzrosło w przemianie izobarycznej 2x i wobec tego:

C. Średnia Ekin cząsteczek wzrosła 2x

171. Dla jednorodnego g.dosk. są dane m, V(obj.), p, T, R(dla 1 mola). Masa gramocząstki wynosi:

C. mRT/pV

172. Dla jednorodnego g.dosk. są dane: m, V, p, T, R, N. Masa jednej cząsteczki wynosi:

D. mRT/NpV

173. Jeżeli są dane: p, μ (masa jednego mola gazu),T,R, to gęst gazu równa się:

C. μp/RT

174. W wyniku przeprowadzonych przemian g.dosk. początk. Parametry p₀,V₀,T₀, uległy zmianie na 2p₀, 3V₀,T. Jeżeli naczynie było szczelne, to T wynosi:

D. 6T₀

175. Na rys. poniższym przemiany izotermiczna i izochoryczną przedstawiają:

A. Krzywa 1 i prosta

176. Na którym z poniższych wyk. nie przedstawiono przemiany izobarycznej

A.

177. Która z poniższych 2 izochor 1 i 2, przedstawionych na wyk. i sporządzonych dla tej samej masy gazu odpowiada większej objętości ( w obu przyp. mamy ten sam gaz):

B. Izochora 1

178. na rys. przedst. przemianie g. dosk.. o obj. gazu w stanach 1,2,3 można powiedzieć że :

C. V₁>V₂ i V₁=V₃

179. W przemianie określonej ilości g.dosk., przedst. na rys., zachodzą następujące relacje między temp. T₁ w stanie 1 i T₂ w stanie 2:

C. T₂=4T₁

180. W przemianie izochorycznej określonej ilości g.dosk jego gęst:

C. nie ulega zmianie

181. Na którym z poniższych wyk. nie przedst. Przemiany izochorycznej g.dosk.

C.

182. Na rys. pokazano wykres cyklu przemian g.dosk. w ukł. Współ. (p,V). Na którym z wyk. przedst. ten cykl przemian w ukł. Współ (p,T)?

A.

183. Jakie przemiany g.dosk. przedstawiono na wyk. 1 i 2

D. Żadna z powyższych odp nie jest poprawna

184. W cyklicznej przemianie określonej ilości g.dosk. przedst. na rys., obj. Gazu ma max wartość w stanie :

A. 1

185. Na rys. przedst. 4 stany g. dosk:1, 2, 3, 4. który związek miedzy parametrami gazu nie jest poprawny?

D. V₃/T₃=V₄/T₄

186. Która prosta na rys. poprawnie przedst. zależność ciśnienia p od temp. T dla przemiany izochorycznej g. dosk?

C. prosta 1

187. Ciepło potrzebne do zmiany w parę 1g lodu o t=-10⁰C wynosi (ciepło właśc. lodu 2,1*10³J/kgK, wody=4,2*10³J/kgK, ciepło topnienia =3,3*10⁵J/kg, parowania 2,2*10⁶J/kg)

D. 2971J

188. Ile litrów gorącej wody o t=80⁰C należy dolać do wanny zawierającej 80 l wody o t=20⁰C, aby t wody wynosiła 40⁰C?

B. 40 l

189-190. Na rys. przedst. zależność przyrostu temp. Pewnego ciała o m=0,5 kg od dostarczonego mu ciepła.

189. Na podst. wyk. możemy wnioskować , że ciepło właściwe ciała wynosi:

D. 300J/kgK

190. .....natomiast ciepło topnienia wynosi:

A. 400J/kg

191. 0,15 kg wody o t=80⁰C wlano do kalorymetru wraz z 0,05kg wody o temp. 20⁰C. Jaka była temp. mieszaniny? (pojem. cieplna kalorymetru pomijamy)

D. 65⁰C

192. Ciało A o wyższej temp. TA zetknięto z ciałem B o temp. niższej TB. W wyniku wymiany ciepła miedzy tymi ciałami:

D. Różnica miedzy energiami wew. Obu ciał mogła ulec zwiększeniu

193. na wyk punktu potrójnego la wody przejście ze stanu II do stanu I jest związane:

A. Sublimacją

194. Jaki jest konieczny warunek skroplenia każdego gazu?

C. należy obniżyć temp. tego gazu poniżej temp. krytycznej

195. Temp. ciekłego helu w otwartym termosie jest:

D. Równa temp. wrzenia helu pod ciśn. atmosfer.

196. O ciśnieniu pary nasyconej można powiedzieć, że:

D. Wzrasta ze wzrostem jej temp. i nie leży od jej obj.

197. Przez wilgotność bezwzględną rozumie się :

D. Masę pary wodnej zawartej w 1m3 powietrza w danych warunkach

198. Jeżeli do ukł. termodyn. Dostarczono Q = 10³J ciepła, a ubytek energii wew. ukł wyniósł ΔU=10⁵J, to praca mech. Wykonana przez ukł:

B. 1,01*10⁵J

199. Jeżeli obj. pary nasyconej zmniejszymy w stałej temp z litra do 0,1 litra, to na skutek tego ciśnienie pary:

B. nie zmieni się

200. Pobierane w procesie topnienia ciał krystalicznych ciepło:

C. jest zużywane na pracę przeciwko siłom międzycząsteczkowym

201. Aby stopić lód w temperaturze 0°C przy stałym ciśnień dostarczono mu ciepła Q. O zmianie Ewew w tym procesie można powiedzieć, że:

C. jest większa od Q, ponieważ została wykonana praca na zmniejszenie obj ciała

202. Energia wew g. doskonałego nie ulega zmianie podczas przemiany

A. izotermicznej,

203. Na rys przedst trzy kolejne sposoby przejścia g.do­sk ze stanu A do C. Co można powiedzieć o zmianach Ewew tego gazu pod­czas tych 3 sposobów zmiany stanu?

C. zmiany E wew sa we wszystkich 3 sposobach identyczne

204. Aby izobarycznie ogrzać 1 g g. dosk. o 1 K trzeba było dostarczyć Q_t ciepła; aby dokonać tego izochorycznie trzeba dostarczyć Q₂ ciepła. Ile wyniósł przyrost energii wew gazu w p. izobarycznej?

D. Q₂.

205. Średnia energia cząsteczek gazu doskonałego ulega zmianie w przemianie:

1. izotermicznej,

2. izobarycznej,

3. izochorycznej,

4. adiabatycznej

Które z powyższych wypowiedzi są poprawne?

A. tylko 2, 3 i 4,

206. Praca wykonana przez gaz wyraża się worem W=p(V_t -V₂) w przemianie:

B. izobarycznej,

207. Stan początkowy g.dosk jest określony parametrami p_t i V_v W wyniku jakiego rozprężenia: izobarycznego czy izotermicznego do objętości V_z gaz wykona większą pracę'

B. gaz wykona większą pracę przy rozprężeniu izobarycznym,

208. W których spośród wymienionych przemian g.dosk jego przyrost temp jest proporcjonalny do wykonanej nad nim pracy?

C. adiabatycznej i izobarycznej

209. W przemianie izobarycznej gazu doskonałego

D. ciepło dostarczone częściowo zamienia się w Ewew gazu, częściowo na pracę wykonaną przeciwko siłom zew.

210. W przemianie izotermicznej gazu doskonałego

B. ciepło pobrane jest zużyte na pracę wykonaną przeciwko siłom zew,

211. Na rys przedst zależność Epot czą­steczek g.rzeczyw (związ. z działaniem sił od­pychania i przyciągania) od ich wzajemnej odległ. Jeżeli taki gaz rozpręża się w przemianie Joula-Thomsona, to:

C. obniża swą temperaturę dla ciś­nień, przy których odległości między cząsteczkami są większe od r₀,

212. W ciągu jednego obiegu silnik Carnota wykonał pracę 3-10⁴ J i zostało przekazane chłodnicy ciepło 7-10⁴ J. Spraw­ność silnika wynosi

A. 30%,

213. Sprawność idealnego silnika cieplnego (Carnota) wynosi 40%. Jeżeli różnica temp źródła ciepła i chłodnicy ma wartość 200 K, to temp chłodnicy wynosi:

C. 300 K,

214. Stosunek temp bezwzględnej źródła ciepła T_t do tem­p chłodnicy T₂ idealnego odwracalnego silnika ciepl­nego o sprawności 25% wynosi:

A. T₁/T₂=4/3

215. Z którą spośród niżej wymienionych zasad byłby sprzeczny przepływ ciepła od ciała o temp niższej do ciała o temp wyższej?

D. z żadną spośród wymienionych zasad

216. Dwa punktowe ładunki +2q i — q znajdują się w odległ: 12 cm od siebie. Zależność potencjału V (punktów leżących na linii łączącej te ładunki) od odległ x mierzonej od dodatniego ładunku najlepiej przedst. na wykresie:

B.

217. Dwa równe ładunki o przeciwnych znakach wytwarzają pole elektrostatyczne (rysunek poniżej:) Natężenie pola E_B i potencjał pola V_B w punkcie B mają wartości:

A. E_B=q/2πε₀r² V_B=0

218. Wewnątrz pewnego obszaru potencjał V = const ≠0. Na­tężenie pola w tym obszarze

A. E=0

219. Dwa równe ładunki o przeciwnych znakach wytwarzają pole elektrostatyczne: (d - odległość między ładunkami) Najwyższy potencjał jest w punkcie

C.Y

220. Dwa różnoimienne ładunki znajdują się w pewnej odległości od siebie Wartość siły, jaką ładunek dodatni działa na ujemny jest:

D. równa wartości siły, jaką ładunek ujemny działa na do­datni

221. Pole elektryczne jest wytwarzane przez (+) ładunek umie­szczony na metalowej kulce, izolowanej od otoczenia. Na przeniesienie innego (+) ładunku ą z b.dużej odległ do punktu A odległ. 1m od kulki konieczne było wykonanie pracy W. Ile wynosiłaby sumaryczna praca konieczna do przeniesienia (-) ładunku o identyczne wartości q z punktu A najpierw 2 m wzdłuż promienia a następnie 2 m wzdłuż łuku okręgu otaczającego kulkę do punktu C (patrz rysunek)?

B. 2/3W

222. W której konfiguracji natężenie i potencjał w początku układu równa się zeru

D. D

223. W której konfiguracji natężenie pola w początku układu e równe zeru, a potencjał nie jest równy zeru?

C. C

224. Na którym z wyk najlepiej przedst zależność natężenia pola elektrycz jako funkcji x?

D. D

225. Na którym z wykresów najlepiej przedst potencjał elektryczny jako funkcję x

B. B

226. Dwie metalowe kulki o masach m_x i m₂ i jednakowych r zawieszono na jedwabnych niciach o jednakowej dłg /. Kulki naładowano odpowiednio jednoimiennymi ładunkami ą_x i q₂. Jeżeli w stanie równowagi nici tworzą z pionem równe kąty (rys obok), to:

A. masy obu kulek są równe

227. Jaki jest wymiar pojemności elektrycznej w jednostkach pod­stawowych układu SI?

D. A²*s⁴/kg*m²

228. Co stanie się z pojemnością izolowanego przewodnika, jeśli jego ładunek zmniejszy się do połowy (położenie przewodnika względem innych nie ulega zmianie)?

C. pozostaje bez zmian

229. Mamy dwa przewodniki kuliste jak pokazano na rysunku obok. Mniejszy przewodnik jest naładowany ładunkiem + q. Jeżeli przewodniki połącz my ze sobą, to:

A. przewodniki 1 i 2 mają taki sam potencjał,

230. Przewodnik kulisty o promieniu r₀ jest równomiernie n ładowany ładunkiem Q. Zależność potencjału elektr od odległ od środka kuli r najlepiej przedst i wykresie: (V(∞)=0)

A.

231. Kondensator płaski został naładowany, a następnie odłączony od źródła napięcia i zanurzony w ciekłym dielektryku. W re­zultacie:

C. wzrasta pojemność, maleje natężenie pola elektrycz między okładkami,

232. W środku nie naładowanej powłoki przewodzącej o promie­niu R umieszczono ładunek punktowy i zmierzono natężenie pola elektr w kilkunastu punktach na zew oraz wew powłoki. Gdy ten ładunek przesuniemy ze środka odległ R/2i ponownie zmierzymy natężenie pola w tych samych punktach, to stwierdzimy, że wpływ przesunięcia ładunku na wynik pomiarów jest następujący:

B. zmiana jest wewnątrz, ale nie ma zmiany na zewnątrz

233. Natężenie pola elektr w płytce izolacyjnej o grubości d = 1 cm i stałej dielektrycznej e_r = 4, wypełniającej prze­strzeń między okładkami kondensatora zasilanego napięciem U = 4 kV wynosi:

B. 4kV/cm

234. Wartości natężenia E i potencjału V pola elektrycznego w środku pełnej kuli metalowej o promieniu r, która jest naładowana ładunkiem q wynoszą: (F(∞) = 0)

A. E=0 i V= 1/4πε_{0 *}q/r

235. Trzy jednakowe kondensatory połączono wg poniższych schematów a i b Pojemn. Baterii wynoszą:

B. a) C=C/3 b) C=3C

236. Trzy kondensatory o jednakowych pojemności C połączono wg schematów. Jeżeli oznaczymy przez C₁,C₂,C₃ pojemności zastępcze odpowiednio na rys1,2,3, to:

A. C1<C2 i C2>C3

237. Pojemność baterii kondensatorów przedstawionej na schema­cie wynosi

B. 2 μF

238. Jeżeli z naładowanego kondensatora odłączonego od źródła napięcia usuniemy dielektryk (e_r > 1), to energia kondensatora:

A. wzrośnie

239. Kondensator podłączono na stałe do źródła napięcia stałego, a następnie wsunięto między jego okładki płytkę wykonaną z dielektryka. Która spośród wymienionych wielkości nie zmieni swojej wartości na skutek wsunięcia tej płytki?

C. natężenie pola w przestrzeni między okładkami

240. Dwie okładki próżniowego kondensatora są zamontowane na prętach izolacyjnych tak, że odległ między okładkami wynosi d. Do okładek podłączono w celu ich naładowania baterię, a następnie baterię odłączono i rozsunięto okładki na odległ 2d. Jeżeli pominiemy niejednorodność pola na brzegach, to która z następujących wielkości powiększy się 2x?

C. energia zgromadzona na kondensatorze

241. Naładowana cząstka porusza się pod wpływem siły pola elektrost. W czasie ruchu nie zmienia się jej:

B. E. całkowita

242. Między okładki płaskiego kondensatora o pojemności C naładowanego ładunkiem Q do napięcia U, wprowadzone ładunek punktowy +q i umieszczono go w połowie odległość między okładkami. Okładki są odległe od siebie o d. Wartość siły działającej na ładunek + q wynosi:

B. q*U/d

243. W jednorodnym polu elektrycznym umieszczono proton i cząstkę alfa. Między przyspieszeniem a protonu i przy­spieszeniem b cząstki alfa zachodzi związek:

B. a = 2b,

244. Cząstkę o masie m i ładunku q umieszczono w polu elektrycznym. Po przebyciu niewielkiej różnicy potencjałów o warte; ci U uzyska ona pęd równy:

B. pierw z 2mqU

245. Jak pokazano na rys, cząstka naładowana o masie i ładunku — q wpada w obszar między 2 równoległymi przewodzącymi płytami z prędkością v₀. Różnica potencjałów wynosi + U, a odległość między płytami wynosi a Zmiana ekin cząstki między płytami wynosi:

D. + qU

246. Elektron przelatuje od jednej okładki kondensatora płaskiego do drugiej. Różnica potencjałów między okładkami wynosi U, a odległość między okładkami d (m - masa elektronu, e - ładunek elektronu). Jakie jest przyspieszenie a elektronu i z jaką prędkością v dociera on do drugiej okładki?

B. a=eU/md V=pierw z 2eU/m.

247. Dysocjacja, czyli rozpad na jony kwasów, zasad i soli w roz­tworach wodnych zachodzi na skutek:

C. działania cząstek wody

248. Wynurzając częściowo elektrody ogniwa z roztworu powo­duje się:

D. wzrost oporu wewnętrznego

249. Dwie jednakowe płytki stalowe zanurzo­no w wodnym roztworze azotanu srebra, jak pokazano na rysunku. Następnie przez roztwór przepuszczono prąd stały. W wyniku elektrolizy srebro pokryje:

D. równomierną warstwą głównie wewnętrzna stronę katody

250. Równoważnik elektrochemiczny srebra wynosi 1,118-10 ⁶kg/As. Ładunek równy stałej Faradaya (około 96 500 As) przepływając przez wodny roztwór AgNO₃, powoduje wy-)C?^!>l3ic dzielenie na katodzie:

D. około 108 g srebra.

251. Dwa naczynia elektrolityczne zostały połączone szeregowo. Pierwsze z nich zawiera wodny roztwór H₂SO₄, a drugie wodny roztwór CuSO₄ (masa atom. miedzi ok. 64). Jeżeli podczas elektrolizy prądem o niezmieniającym się natężeniu w czasie 1min wydziela się 10~⁵ kg wodo­ru, to możemy wywnioskować, że przy niezmieniających się warunkach elektrolizy w drugim naczyniu elektrolitycznym w czasie 4min masa wydzielonej miedzi wynosi

C. 1,28-lO^-3kg

252. Jak zmieni się masa miedzi wydzielana podczas elektrolizy w czasie jednej sekundy, jeśli wodny roztwór CuS0₄ (Cu - 2 wartościowa) zamienić na roztwór CuCl (Cu -1 wartościowa i zmniejszyć dwukrotnie natężenie prądu?

A. nie zmieni się

253. Między stałą Faradaya F, liczbą Avogadra N i ładunkiem elementarnym e zachodzi związek:

A. F = eN

254. Promieniowanie przechodzące przez otwór w katodzie (patrz rysunek), to:

B. jony ujemne rozrzedzonego gazu

255. Przewód o oporze i? przecięto w połowie długości i otrzymane części połączono równolegle. Opór tak otrzymanego przewo­dnika wynosi:

D. 1/4R

256. Mamy dwa przewody o jednakowych masach wykonane z te­go samego materiału. Jeden z nich jest dwa razy dłuższy od drugiego. Opór przewodu dłuższego jest w porównaniu z opo­rem krótszego

C. cztery razy większe

257. Mamy do dyspozycji źródło o sile elektromotorycznej £₀ i R_w = 0 oraz trzy grzałki o oporach R_v R₂, i?₃. Jak należy połączyć te grzałki, aby woda w naczyniu zagotowała się najszybciej?

A. (R1,R2,R3połączone szeregowo)

258. Jeżeli połączymy równolegle trzy jednakowe opory po 2 Q każdy, to opór zastępczy równa się:

B. 2/3 Ω

259. Opór przewodnika, w którym w czasie 2 s przy napięciu 10 V przepływa ładunek 4 C wynosi:

C. 5Ω ,

260. Dla każdego z dwóch źródeł prądu 1 i 2 przedstawiono na rysunku zależność napięcia U na jego zaciskach od natężenia / prądu płynącego przez regulowane zewnętrzne obciążenie źródła. Która z poniższych wypowiedzi jest poprawna?

B. siły elektromotoryczne źródeł spełniają relację: ε₁ > ε₂,

261. W celu wyznaczenia oporu wewnętrznego ogniwa (o nie znanej również sile elektromotorycznej) użyto woltomierz i i amperomierza. Na którym schemacie woltomierz i amperomierz są włączone prawidłowo?

D.

262. Z danych umieszczonych na schemacie wynika, że napięcie m oporze R ma wartość (R_w= 0, ε= 3 V)

C. 1V

263. W obwodzie przedstawionym na schemacie spadek potencjału na oporze 2 Q wynosi

C. 1/2V

264. W obwodzie przedstawionym na schemacie spadek potencjału na oporze 1 Q wynosi:

A. 1V

265. Zakładając, że opór woltomierza jest dużo większy od opo­rów w obwodzie, możemy wnioskować, że woltomierz w sytu­acji przedstawionej na schemacie wskaże

D. 20V

266. Mikroamperomierz ma skalę od 0-200 (J.A, a opór wewnętrz­ny 1000 O.. Jaki byłby zakres jego skali po włączeniu go w roli woltomierza ?

B. 0,2V

267. Aby dostosować amperomierz o zakresie 0-1 A i oporze wewnętrznym 1 Q do pomiaru natężenia prądu w zakresie 0-5 A należy dołączyć do amperomierza opór

D. równolegle 1/4 Q.

268. Dany jest schemat (rysunek), gdzie R₁ > R₂, a woltomierze są identyczne i mają bardzo duże opory. Po zamknięciu klucza K :

B. woltomierz V₁ wskaże większe napięcie od woltomierza V₂

269. Jeżeli zmniejszymy opór R_z w obwodzie przedstawionym na schemacie, to:

B. wskazanie amperomierza wzrośnie , a woltomierza zmaleje

270. Jeżeli woltomierz wskazuje 10 V, amperomierz 0,02 A, a wartość R = 1000 Q, to możemy wnioskować na podstaw:: danych i schematu, że opór woltomierza :

B. ma wartość 1000Ω

271. Zakładamy, że woltomierze V_u V₂, V₃ i F₄ mają jednakowe opory większe od oporu R. W sytuacji przedstawionej ni schemacie największe napięcie wskaże woltomierz :

A. V1

272. W obwodzie przedstawionym na sche­macie obok woltomierz o bardzo du­żym oporze wskaże napięcie równe :

B. 4,5V

273. W obwodzie znajdują się dwa ogniwa, włączone tak jak na rysunku, o sile elektromotorycznej ε każde i dwie jednakowe żarówki o oporze R każda. Jeżeli założymy, że opory we­wnętrzne ogniw są równe zeru, to możemy wywnioskować, że:

C. żarówka 2 świeci jaśniej

274. Który z woltomierzy wskaże największe napięcie, a który najmniejsze (opory woltomierzy są bardzo duże )?

B. największe V₃ najmniejszeV₁

275. Jeżeli założymy, że woltomierz pobiera prąd, który możemy pominąć-a opór wewnętrzny baterii wynosi R_w = 1 Q, to wskazanie woltomierza w przypadku przedstawionym na schemacie wynosi

D. 10V

276. W sytuacji przedstawionej na rysunku, wartość natężenia prądu płynącego przez opór R wynosi

C. ε/R

277. W sytuacji przedstawionej na rysunku (zakładamy, że opory woltomierzy są dużo większe od oporów R i 2R, opór zas wewnętrzny baterii R_w = 0) woltomierze V_y i V₂ wskażą

B. woltomierz V1 wskaże napięcie ε/3 a woltomierz V2 wskaże napięcie 2ε/3

278. Jeżeli w sytuacji przedstawionej na rysunku galwanometr wskazuje zero, to możemy wnioskować, że nie znany opór R_x ma wartość

A. 2 Ω

279. W sytuacji przedstawionej na rysunku galwanometr G wska­zuje zero, a natężenie prądu I wynosi :

B. 1,5 A

280. W obwodzie pokazanym na rysunku różnica potencjałów w punktach a i b wynosi 0, jeżeli pojemność C wynosi

A. 2/3 μF

281. W sytuacji przedstawionej na rysunku, w stanie ustalonym ładunek na kondensatorze ma wartość

A. 3μC

282. W przypadku przedstawionym na rysunku napięcie na kon­densatorze (w stanie ustalonym) wynosi

B. 6V

283. W sytuacji przedstawionej na rysunku (zakładamy, że opory woltomierzy są dużo większe od oporu R )

B. V₁=0 V₂=ε

284. W sytuacji przedstawionej na rysunku napięcie na konden­satorze o pojemności 2 uF wynosi :

B. 1V

285. Jeżeli zewrzemy grubym przewodnikiem jeden z kondensato­rów w obwodzie przedstawionym na rysunku, to ładunek elektryczny na drugim kondensatorze:

B. dwukrotnie wzrośnie

286. Moc wydzielana na oporze 10 Q wynosi 90 W. Spadek napięcia na tym oporze wynosi

B. 30 V

287. Opornik składa się z dwóch odcinków drutu oporowego o jednakowych grubościach, wykonanych z tego samego materiału, połączonych jak na rysunku. Między mocą wy­dzieloną na odcinku b (P_b), a mocą wydzieloną na odcinki:

C. P_b =2/π * P_a

288. Opornik składa się z dwóch odcinków drutu oporowego a i b o jednakowych długościach, wykonanych z takiego samego materiału. Jeżeli średnica drutu stanowiącego odcinek b jest dwukrotnie większa od średnicy drutu a, to możemy wnioskować, że moc wydzielana na odcinku b jest w porów­naniu z mocą wydzielaną na odcinku a:

B. cztery razy mniejsza

289. Co można powiedzieć o zmianie mocy wydzielanej w przewo­dniku z prądem, jeżeli napięcie między końcami tego prze­wodnika wzrośnie dwa razy?

D. moc nie ulegnie zmianie, gdyż jest ona cechą charak­terystyczną odbiornika (każdy odbiornik ma swoją, okreś­loną moc)

290. Z elektrowni o stałej mocy przesyłamy energię linią wysokiego napięcia. Jeżeli przez zastosowanie transformatora zwiększy­my napięcie dwukrotnie, to straty energii związane z wy­dzielaniem się ciepła w linii

D. zmaleją czterokrotnie, bo po dwukrotnym zwiększeniu napięcia, dwukrotnie, a ciepło wydzielane w linii jest proporcjonalne do kwadratu natężenia przepływającego prądu.

291. Grzejnik elektryczny przy napięciu 220 V ma moc 1000 W Jeżeli przyłączymy go do napięcia 110 V, to jego moc wynos: (zakładamy, że opór nie zależy od temperatury)

C. 250 W

292. Przez opór 1 MQ o dopuszczalnej mocy 1 W może płynąc maksymalny prąd o wartości

A. 1 mA

293. W obwodzie przedst. na rys wszystkie baterie są identyczne, o sile elektromotor. £, R_w = 0, a wszy­stkie opory = R. Całkowita moc wydzielana w tym obwodzie wynosi

D. żadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

294. Opór wew ogniwa Leclanchego wynosi 0,5 fi. Największą moc użyteczną (moc wydzieloną na oporze zew) uzyskamy w obwodzie złoż z tego ogniwa i oporu zew o wartości

B. 0,5 Ω

295. Jeżeli dwie grzałki o jednakowej mocy połączymy szeregów: i włączymy do sieci, to woda zagotuje się w czasie

B. około dwa razy dłuższym niż w przypadku stosowani jednej grzałki

296. Elektryczny czajnik ma 2 uzwojenia. Przy włączeniu jed­nego z nich woda zagotuje się po 15 min, przy włączeniu drugiego po 30 min. Po jakim czasie zagotuje się woda, jeżeli włączymy czajnik, w którym 2 uzwojenia zostały połączone: a) szeregowo, b) równolegle?

A.. a) 45 min b) 10 min

297. Kilowatogodzina jest pobierana przez odbiornik 20-omowy, w czasie 30 minut. Oznacza to, że natężenie prądu wynosi

C. 10 A

298. Z przewodnika o długości I wykonano pętlę w kształcie okręgu i przepuszczono przez nią prąd o natężeniu I. Moment magnetyczny otrzymanego obwodu wynosi :

D. I l²/4π

299. Jaki jest wymiar indukcji magnetycznej B w jednostkach podstaw. układu SI?

A. kg*A ^-1 *s ^-2

300. Bardzo trwały magnes ma dużą

B. koercję,

301. Która z podanych inf. Dotyczących magnetycznych właściwości ciał jest prawdziwa?

A. domeną nazywamy obszar, w którym występuje lokalne uporządkowanie momentów magnet. atomów

302. Jeżeli B₀ jest wytworzona przez prąd indukcja magnetyczna w próżni, to indukcja magnetyczna w ośrodku jednorodnym wyraża się wzorem B=B₀μ. Przenikalność magnetyczna μ dla jednorodnego ośrodka ferromagnetycznego zależy:

C. od rodzaju ferromagnetyka, od wartości B₀, i od tego czy i jak ferromagnetyk był poprzednio namagnesowany

303. Na rys przedst. 2 pętle histerezy dla żelaza i stali. Wybierz prawdziwe inf. dotyczące wykresów:

1. pętla histerezy 1 dotyczy stali, 2 zaś żelaza

2. pętlą histerezy 1 żelazo, 2 stal

3. koercja stali jest większa niż żelaza

4. koercja żelaza jest większa niż stali

C. tylko 2 i 3

304. Temp. Curie to temperatura:

D. w której ferromagnetyk staje się paramagnetykiem

305. Jaki jest wymiar siły elektromotorycznej w jedn. podstaw. ukł SI

C. kgm²/As²

306. Wew. pojedynczego zwoju o oporze R zmienia się strumień magnetyczny wprost propor. Do czasu> Natężenie prądu indukcyjnego w zwoju:

D. jest stałe, a jego wartość jest odwrotnie propor. do oporu

307. Wew. każdego z 2 identycznych zwojów o oporze R każdy zmienia się jednostajnie strumień magnetyczny o tę samą wartość. W pierwszym zwoju zmiana następuje powoli a w drugim szybko. Co możemy powiedzieć o całkowitym ładunku, który przepłynie w każdym ze zwojów?

D. w obu zwojach przepłynie jednakowy ładunek i jego wartość zależy od wielkości zmiany strumienia i od wartości oporu R

308. Obserwujemy zawieszony na nitce niemagnetyczny pierścień aluminiowy podczas włączania i wyłączania prądu w obwodzie przedst. Na rys. Która z poniższych wypowiedzi jest poprawna?

B. pierścień jest odpychany przez elektromagnes w chwili włączania prądu, a przyciągany w chwili wyłączania prądu

309. Pętla przewodnika w kształcie okręgu jest usytuowana tak że połowa znajduje się wew. Jednorodnego pola magnetycznego B o zwrocie za płaszczyznę rys. Prąd indukcyjny popłynie w pętli w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, jeżeli pętla będzie się poruszała w kierunku:

B. +x

310. Jak pokazano na rys., kwadratowa ramka druciana przesuwa się ruchem jednostajnym z przestrzeni bez pola o przestrzeni z jednorodnym polem magnetycznym, a następnie ponownie wychodzi do obszaru bez pola. Który z wyk. najlepiej przedst. Zależność wyidukowanego prądu I od czasu t w tym przypadku?

A.

311. W jednorodnym polu magnetycznym o indukcji magn. B porusza się r. jednostajnym z prędk. v przewodnik kołowy o promieniu R tak, że jego powierzchnia jest stale prostopadła o linii pola (v prostop. Do B). Siła elektromotoryczna indukowana w obszarze wynosi:

C. zero

312. Zjawisko samoindukcji jest to:

A. Powstawanie napięcia w obwodzi na skutek zmiany natężenia prądu w tym obwodzie

313. Jeżeli zmiana natężenia prądu o 4A w czasie 0,5s indukuje w obwodzie SEM 16V, to współczynnik samoind. obwodu wynosi:

B. 2H

314. Zmiana kierunku prądów Foucaulta (wirowych) w tarczy wahadła, wahającego się w polu elektromagnesu, zasilanego prądem stałym, następuje:

C. zarówno w chwili mijania biegunów, jak i w przypadku największego wychylenia wahadła

315. Jeżeli przez zwojnicę płynie prąd elektr., to siły elektrodynamiczne miedzy zwojami:

A. Dążą do skrócenia zwojnicy

316. Na którym z przedst. rys. siła działająca na płytkę ma wartość maksymalną

B.

317. Na którym z przedst. poniżej rys przewodniki z prądem nie działają na siebie wzajemnie?

C.

318. Pole magn. Wytworzone jest przez 2 (A i B) b. długie prostoliniowe przewodniki prostop. O płaszczyzny rys., przecinające ją w zaznaczony punktach. Prąd w przewodniku A płynie przez płaszczyznę rys. i ma natężenie 1A, natomiast w przewodniku B płynie za tę płaszczyznę i ma natężenie 2A. Wektor indukcji magnetycznej w punkcie P tworzy (+) kierunek osi x kąt

B. 30⁰

319. Cząstka o masie m i (+) ładunku elektrycznym q poruszając się z prędkością v wzdłuż osi x, wpadła w punkcie x=0, y=0 w obszar jednorodnego pola magnet. o indukcji B, jak przedst. na rys. Linie pola są prostopadłe do płaszczyzny rys. i zwrócone poza tę płaszczyznę. Cząstka opuści obszar pola w punkcie o współ. X=0 oraz:

C. y= 2mv/qB

320. Dodatni ładunek porusza się w kierunku (+) osi x w obszarze jednorodnego pola magnetycznego B skierowanego prostopadle do płaszczyzny rys.-za płaszczyznę. Wypadkowa sił działających na ładunek =0, gdyż w obszarze tym działa na cząstkę także pole elektryczne zwrócone w kier. :

B. -y

321. Dwa przewody skrzyżowane nie dotykające się są umieszczone jak na rys. Identyczne prądy I płyną w obu przewodach w kierunkach wskazanych na rys. W którym obszarze występują punkty z zerowym polem magnetycznym?:

C. tylko w obszarze 1 i 4

322. Jeżeli cienka miedziana płytka jest usytuowana w stałym polu magnetycznym (B jest skier. Prostopadle do płytki za płaszczyznę rys.) i przepuszczamy przez płytkę prąd elektr., przy czym elektrony e poruszają się w kierunku pokazanym przez strzałkę, to:

C. powstaje mała różnica potencjałów między punktami a i b przy czym V_a>V_b

323. Proton poruszający się w próżni wpadający prostopadle do linii wektora B w jednorodne pole magnetyczne będzie poruszał się

C. ruchem jednostajnym po okręgu

324. E kin cząstki naładowanej poruszającej się w stałym polu magnetycznym:

C. nie zmienia się

325. Cząstka o masie m i ładunku q poruszająca się w próżni z prędk v wpada w stałe jednorodne pole magnet. o wart. indukcji B, prostopadłe do linii pola i porusza się po okręgu. Okres T zależy od:

C. g/m, B

326. W cyklotronie jony są przyśpieszane

C. okresowo zmieniającym się polem elektrycznym pomiędzy duantami

327. Siłą dośrodkową jest siła wywierana :

1. przez Ziemię na Księżyc

2. przez pole elektryczne na poruszający się w cyklotronie proton

3. przez pole magnetyczne na poruszający się w cyklotronie proton

4. na drgający harmonicznie punkt materialny

B. tylko 1 i 3

328. W obwodzie przedst. na rys. max wartość napięcia wynosi U₀=200V a max natężenie I₀=2A. Moc średnia wydzielana w odbiorniku omowym R ma wartość:

B. 200W

329. Jaki obraz nakreśli wiązka elektronów na ekranie oscyloskopu katodowego, jeśli na parę płytek poziomych przyłożymy napięcie sieciowe, a na parę płytek pionowych nie przyłożymy żadnego napięcia?

C.

330. Zależność oporu indukcyjnego R_L od częstotliwości ƒ prądu przedst. na wykresie

A.

331. Zależność oporu pojemnościowego R_C od częstotliwości ƒ prądu przedst. na wykresie

C.

332. Opór pojemnościowy kondensatora o pojemności 1μF w miejskiej sieci prądu zmiennego o częstotliwości 50Hz ma wartość ok.:

C. 3,3 kΩ

333. Jeżeli do solenoidu zawartego w poniższym obwodzie wsuniemy rdzeń ze stali miękkiej, to I:

C. zmaleje

334. Na rys przedst. zależność natężenia I prądu płynącego przez żarówkę od przyłożonego do niej napięcia U. Na podstawie rys. można wnioskować:

B. opór żarówki rośnie z napięciem

335. Zakładamy sprawność transformatora wynosi 100%. Przez żarówkę o P=36W powinien płynąc prąd o I_sk=3A. Warunek ten będzie spełniony, jeżeli przekładnia transformatora wynosi:

C. n₂/n₁=12/220

336. Jeżeli próżniowy kondensator obwodu drgającego LC wypełnimy dielektrykiem o stałej dielektrycznej ε_r =4, to jego okres drgań:

A. Dwukrotnie wzrośnie

337. Drgania natężenia prądu w obwodzie na rys.(R=0)

D. mają częstotliwość ƒ-1/(2π√LC)

338. W obwodzie przedst. na rys. opór indukcyjny jest równy oporowi pojemnościowemu. Natężenie skuteczne prądu zmiennego wynosi:

C. U_sk/R

339. Jeżeli w obwodzie przedst. na rys. doprowadzone napięcie ma częstotliwość taką, że zachodzi rezonans, to możemy wnioskować, że amplituda natężenia prądu ma wart:

B. ε₀ /R

340.-342 Dotyczą tego samego obwodu narys. obok

340. Chwilowe natężenie prądu natychmiast po zamknięciu obwodu wynosi:

A. 0A

341. Chwilowa szybkość zmian natężenia prądu natychmiast po zamknięciu obwodu wynosi:

D. 3A/s

342. Natężenie prądu po dostatecznie długim czasie od chwili zamknięcia obwodu wynosi:

C. 2A

343. Wew. Długiego solenoidu umieszczono prostopadle do jego osi pętle z drutu a niemal przylegającą o ścian. Na zew. solenoid otoczono druga pętlą z drutu b, która ma r 2x większy niż pętla a. Jeżeli prąd w solenoidzie wzrasta i w pętli a wyindukuje się SEM=4V, to w pętli b wyindukuje się SEM:

B. 4V

344. Prostokątna ramka o bokach a i b, wykonana z przewodnika o oporności R jest umieszczona prostopadła do linii jednorodnego pola magn. O indukcji B. Jeśli ramka przesuwa się, nie opuszczając pola, w kierunku równoległym do kierunku boku b z taka (stałą) prędk. , że przebywa odległ. x w czasie t, to w ramce płynie prąd o natężeniu:

D. Zero

345. Na którym z poniższych wyk. przedst. Poprawnie zależność amplitudy natężenia prądu I₀ od częstotliwości kątowej ω dla obwodu przedst. Na rys. gdzie (ω₀²=1/LC)

A.

346. W obwodzie przedst. na rys. wartość napięcia na indukcyjność L = wart napięcia na pojemności C. Przesunięcie w fazie miedzy natężeniem prądu a napięciem miedzy punktami A i B wynosi

C. 0

347. Natężenie skuteczne prądu w obwodzie przedst. w zad 346 wynosi:

B. U₀/(R√2)

348. Aby dostroić odbiornik radiowy do obioru fal o dłg λ należy tak dobrać pojemność C i indukcyjność L o obwodzie drgającym odbiornika, żeby była spełniona równość:

B. 2π√LC = λ/c

349. Jeżeli radiostacja pracuje na fali o dłg 50 m, to częstotliwość wynosi:

B. 6MHz

350. Jeżeli ogrzewamy półprzewodnik samoistny, to możemy wnioskować, że rośnie:

C. liczna elektronów i dziur jednakowo

351. Które i ifn dotyczących półprzewodnika samoistnego są prawdziwe

1. w półprzew. sam. nośnikami prądu są swobodne elektrony i dziury

2. oporność właściwa półprzew. sam. Nie zależy od temp.

3. oporność półprzew. sam. jest na ogół < od oporności właściwej półprzew. domieszkowego w tej samej temp.

4. w półprzew. sam. Liczba swobodnych elektronów i dziur jest taka sama, natomiast w domieszkowych różna

C. tylko 1 i 4

352. Która z inf o półprzew. nie jest prawdziwa?

C. w tej samej temp oporność właściwa półprzew. sam. jest na ogół < od oporności właściwej półprzew. domieszkowego

353. Ze wzrostem temp. rośnie wart:

B. ciśnienia pary nasyconej nad cieczą

354. Czy w obszarze przejściowym na granicy styku półprzewod typu n i p wyst różnica potencjałów?

B. Tak występuje, przy czym półprzewodnik typu n ma wyższy potencjał niż p

355. W obwodzie przedst. na rys. płynie prąd, którego natężenie jako funkcję czasu przedst. na wyk:

D.

356. Zależność natężenia prądu przepływającego przez miliamperomierz od czasu przedst. na wyk

C.

357. Diody półprzewodników połączono wg schem. O natężeniach prądu można powiedzieć że:

C. i₃ ma największą wartość

358. Jeżeli tranzystor ma pracować jako wzmacniacz, to potencjały emitera V_E, bazy V_B, kolektora V_K muszą spełniać warunki

C. V_E <V_B <V_K

359. Przez damy punkt powierzchni wody przebiegają fale o częstotliwości 10HZ. W pewnej chwili punkt znajduje się w najwyż. Położeniu. Najniż. Znajdzie się ten punkt po czasie:

C. 0,05s

360. Odległ. między grzbietami fal na morzu wynosi ok. 15m. Z jaka prędkością rozchodzą się fale , jeśli uderzają o brzeg 12 razy na min?

C. 3m/s

361. Na rys. przedst. zależność wychylenia x od czasu t w pewnym ruchu falowym. Zaznaczone na wykresie wlk. A i b oznaczają odpowiednio:

D. a - amplitudę, b - okres

362. Dwa punktowe, spójne źródła fal drgają w zgodnych fazach z ta sama częstotliwością ƒ. Jaka powinna być różnica odległ. od punktu P od tych źródeł, aby różnica faz nakładających się w tym punkcie fal wynosiła π radianów( v prędkość fal)

D. v/2ƒ

363. W punkcie dla którego różnica odległ. od 2 źródeł fal jest równa całkowitej wielokrotności dłg fal, zaobserwowano max osłabienie interferujących fal. Jest to możliwe:

C. tylko wtedy gdy fazy drgań źródeł są przeciwne

364. Źródło fali o mocy 1W emituje izotropowo energie w otaczający je jednorodny ośrodek. Natężenie fali w odległ. od 2m od źródła wynosi:

D. 1/16π² W/m²

365. Punktowe źródło dźwięku oddalone od słuchacza na odległ. 10m wytwarza w miejscu, w którym słuchacz stał, poziom natężenia fali = 5beli Po zbliżeniu źródła do słuchacza na odległ 1m poziom natężenia w miejscu, w którym słuchacz stoi jest równy:

C. 7 beli

366. Odległ. miedzy identycznymi spójnymi źródłami fal wynosi a (dłg fal=λ). Jeżeli w żadnym punkcie nie występuje całkowite wygaszenie , to oznacza, że:

A. a< λ/2

367. Fala poprzeczna biegnąca wzdłuż sznura jest wyrażona równaniem y=10sin(2 πt- π/10*x), gdzie x i y wyrażone są w cm, a t w s. Jaki jest okres drgań?

D. 1s

368. Jaka jest dłg fali opisanej w 367?

B. 20cm

369. Jaka jest prędkość rozchodzenia się fali opisanej w 367?

B. 20cm/s

370. Jaka jest max prędkość poprzeczna cząstki sznura w przypadku opisywanym w zad 367?

D. 20 π cm/s

371. Z1 i Z2 oznaczają źródła fali kulistych o dłg λ=0,2m, drgające w zgodnych fazach, P- punkt , w którym interesuje nas wynik interferencji. W punkcie P będziemy obserwować:

D. max osłabienie

372. Różnica odległ 2 pkt od źródła fali dźwiękowej rozchodzącej się w powietrzu (v=340m/s) wynosi 25 cm. Jeżeli częstotliwość drgań ƒ=680Hz, to różnica faz drgań tych pkt wynosi:

A. 180⁰

373. Jeżeli nieruch. obserwator zarejestrował dwukrotne obniżenie się wys. dźwięku w chwili, gdy mijało go źródło tego dźwięku, to możemy wnioskować ( v dźwięku 330m/s), że v źródła wynosi

C. 110 m/s

374. Źródło dźwięku zbliża się ze stałą prędk. do obserwatora. Zjawisko Dopplera polega na tym że:

B. Obserwator będzie odbierał większą częstotliwość o rzeczywistej częstotliwości źródła

375. Najmniejsza dłg. fali wysyłanych przez nietoperza wynosi w powietrzu ok. 0,33cm. Częstotliwość tych fal wynosi ok.:

D. 10⁵s^-1

376. Ultradźwięki mają w porównaniu z dźwiękami słyszalnymi większą:

B. częstotliwość

377. W pewnym ośrodku dźwięk z niewielkiego głośnika dociera do odbiornika w punkcie P dwiema drogami, których dłg różnią się od siebie o 3m. Jeżeli częstotliwość dźwięku stopniowo podwyższamy, to jego natężenie w pkt P przechodzi przez kolejne maxima i minima. Zaobserwowano max przy częstotliwości 1120Hz a następnie przy 1200Hz. Ile wynosi prędkość dźwięku w ośrodku miedzy głośnikiem a odbiornikiem?

C. 240 m/s

378. Pobudzono do drgań kamerton (widełki stroikowe). Jakim ruchem rozchodzi się fala w ośrodku jednorodnym , otaczającym kamerton, a jakim poruszą się cząsteczki tego ośrodka?

A. Fala głosowa r. jednostajnym cząsteczki drgają r. harmonicznym

379. Struna drgająca z częstotliwością 680Hz wytwarza w otaczającym ja powietrzu :

B. fale podłużną o dłg. fali ok. 0,5m

380. Co można powiedzieć o wys. Dźwięku dwóch piszczałek otwartej i zamkniętej o jednakowej dłg.

A. Piszczała otwarta wydaje dźwięk wyższy

381. Dłg fali sprężystej w powietrzu wynosi 1,5 cm. (Natęż. Dost. Duże). Czy człowiek może usłyszeć taki dźwięk?

C. nie może, bo częstotliwość jest za duża

382. Dłg struny =l₀. O jaką dłg x należy skrócić strunę, aby zyskać dźwięk o częstotliw. 3x większej

D. x=2/3 l₀

383. W sali rozchodzi się fala dźwiękowa z prędkością 5000m/s. Jeżeli najbliższe punkty, których fazy różnią się o 90⁰ znajdują się w odległ 1m, to częstotliwość tej fali wynosi:

D. 1250 Hz

384. Na wyk. przedst. zależność wychylenia od czasu dla 2 źródeł dźwięku. Co można powiedzieć o cechach tych dźwięków?

D. dźwięki mają jednakową wysokość, a różnią się barwą i głośnością

385. Prędkość dźwięku w powietrzu wynosi v. Najmniejsza częstotliwość drgań własnych zamkniętego z jednego końca słupa powietrza (piszczałka zamknięta) o dłg L ma w tym przypadku wartość:

A. V/4L

386. Czy dłg fali akustycznej i częstotliwość zmieniają się przy przejściu z powietrza do wody?

D. zmienia się dłg, a częstotliwość pozostaje bez zmian

387. Jeżeli stosunek I1/I2=2, to w syt. Przedst. na rys. oświetlenie ekranu z obu stron będzie jednakowe, jeśli ekran umieścimy w takiej odległ., że x/y=

C. √2

388. Jeżeli dłg. fali świetlnej przy przejściu z powietrza do wody zmienia się o 25%, to możemy wnioskować, że współ. Załamania wody względem powietrza wynosi:

D. 4/3

389. Jeżeli bezwzględne wpół. Załamania światła momochromat. Wynoszą: n₁-dla wody i n₂ -dla szkła to względny współ. załamania przy przejściu tego światła z wody do szkła wynosi:

B. n₂/n₁

390. Światło pada na granicę 2 ośrodków jak pokazano na rys., gdzie v1<v2. Wartość kata granicznego α możemy wyznaczyć ze związku

A. sin α=v₁/v₂

391. Co się dzieje z katem załamania promienia świetlnego , jeśli jego kat padania na granicę 2 ośrodków przezroczystych wzrasta?

D. wzrasta lecz nie tyle samo co kąt padania

392. Bieg promienia świetlnego w pryzmacie szklanym przedstawiono na ry.. Współczynnik załamania szkła la danej dłg fali w tym przypadku wynosi:

D. 2

393. Na pryzmat szklany umieszczony w powietrzu pada równoległa wiązka światła monochromatycznego jak pokazano na rys. Jeżeli bezwzględny współ. Załamania szkła dla danej dłg fali wynosi 1,5 to możemy wnioskować, że na ścianie AB pryzmatu światło zostanie:

B. całkowicie odbite

394. Jeżeli bieg promienia światła monochromat. Przez pryzmat o przekroju równobocznym jest taki, jak pokazano na rys., to możemy wnioskować, że stosunek prędkości rozchodzenia się światła w pryzmacie do prędkości światła w ośrodku otaczającym pryzmat wynosi:

C. √3

395. Wiązka światła białego przechodząc przez płytkę szklaną równoległościenną, załamuje się dwukrotnie i doznaje równoległego przesunięcia w stosunku do pierwotnego kierunku. Wartość tego przesunięcia zależy od:

D. grubości płytki, kata padania, barwy i jest większa dla barwy fioletowej

396. Wykonano światłowód w kształcie walca o stałym przekroju i współ. Załamania n=√2. Jaki max kat β może występować miedzy promieniami i osią walca, żeby promień nie wychodził ze światłowodu na zew?

A. 45⁰

397. Czy dłg fali światła i częstotliwość zmieniają się przy przejściu z powietrza do szkła?

C. zmienia się dłg fali a częstotliwość pozostaje bez zmian

398. Jeżeli dłg fali światła monochromat. W próżni wynosi λ, to po przejściu tego światła do ośrodka o współ. Załamania n, dłg fali w tym ośrodku wynosi:

C. λ/n

399. Na pryzmat szklany (rys) pada równoległa wiązka światła białego tak, że po jego rozszczepieniu światło żółte pada na druga ścianę pod kątem granicznym. Na ekranie otrzymamy:

B. część widma światła białego, od barwy żółtej do czerwonej

400. Promień świetlny padający na powierzchnię płytki pod katem π/3 radianów ulega na skutek odbicia całkowitej polaryzacji. Współ. załam światła w szkle, z którego wykonano płytkę wynosi

B. √3

401. Wiązka światła niespolaryzowanego padając na doskonały polaroid, zostanie w nim zaabsorbowana w:

B. 50%,

402. Światło odbite jest całkowicie spolaryzowane, jeśli kąt pada­nia na granicę dwu ośrodków przezroczystych jest:

D. taki, że promień odbity i załamany tworzą kąt prosty

403. Jeżeli promień światła monochromatycznego pada na grani­cę ośrodka przezroczystego pod kątem Brewstera, to może­my wnioskować, że:

D. promień załamany jest częściowo spolaryzowany, a pro­mień odbity jest całkowicie spolaryzowany

404. Na siatkę dyfrakcyjną o stałej d pada prostopadle wiązka monochromatycznego światła laserowego o długości fali L Jeżeli d < X, to na ekranie równoległym do siatki otrzymamy

A. tylko zerowy rząd widma

405. Za pomocą którego spośród niżej wymienionych zjawisk, można wykazać, że badana fala jest falą poprzeczną?

D. żadnego z wymienionych zjawisk

406. W doświadczeniu Younga: a - stanowi odległ między środkami szczelin, D - odległ szczelin od ekranu, d - od­legł między jasnymi prążkami na ekranie. Dłg fali wynosi:

C. ad/D

407. Jak zmieni się obraz interferencyjny na ekranie ustawionym na przeciwko płytki z dwoma szczelinami równoległymi, oświetlonymi spójnym światłem żółtym, jeżeli odległ. mię­dzy tymi szczelinami wzrośnie (szerokości szczelin pozostają bez zmian):

B. odległości między prążkami na ekranie zmaleją

408. Jaką wlk. fiz można wyznaczyć za pomocą siatki dyfrakcyjnej?

B. długość fali światła dowolnej barwy

409. Jakie wielkości trzeba zmierzyć, aby wyznaczyć za pomocą siatki dyfrakcyjnej nie znaną długość fali monochromatycznej

C. stałą siatki, odległsiatki od ekranu i odległ jednego max od środkowego max

410. Na siatkę dyfrakcyjną prostopadle pada równoległa wiązka światła monochromatycznego. Sin kąta odchylenia widma I rzędu wynosi 0,25. Pod jakim kątem odchyli się widmo II rzędu ?

D. 30 stopni

411. Od czego zależą cechy obrazu otrzymanego w zwierciadle kulistym wklęsłym (powiększony czy pomniejszony, rzeczywi­sty czy pozorny, odwrócony czy prosty)

B. od stosunku odległ przedmiotu od zwierciadła do ogniskowej tego zwierciadła,

412. Trzy polaroidy są ustawione prostopadle do osi x, wzdłuż której na pierwszy z nich pada nie spolaryzowane światło. Oś z leży w płaszczyźnie polaryzacji pierwszego polaroidu, nato­miast płaszczyzna polaryzacji drugiego z nich tworzy z nią ustalony kąt 40°. Trzeci polaroid możemy obracać wokół osi x, tak że jego płaszczyzna polaryzacji może z osią z tworzyć dowolny kąt 0. Przy jakich wartościach kąta 6 światło poza trzecim polaroidem będzie miało min natężenie?

B. 130 310 stopni

413. Ogniskowa soczewki o zdolności zbierającej 5 dioptrii wynosi

C. 20cm

414. W jakiej odległ. od zwierciadła wklęsłego o ogniskowej f należy umieścić przedmiot aby otrzymać obraz pozorny

C. 0<x<f

415. Na rys. przedst. MN - główną oś optyczną soczewki, oraz obraz B pun­ktowego źródła światła A. Na podstawie rys możemy wnioskować, że (a i b po przeciwnych stronach linii)

A. soczewka jest skupiająca, a obraz rzeczywisty

416. Na rys przedst. wzajemne rozmieszczenie: głównej osi optycznej soczewki, punktowego źródła światła A i jego obrazu B, Z rys możemy wnioskować, że (a i b po ej samej stronie linii)

A. soczewka jest rozpraszająca, obraz pozorny

417. Na rys przedst soczewkę rozpraszającą o ogniskach F₁ i F₂ oraz punktowe źródło światła A, z którego pada na soczewkę promień przechodzący przez ognisko F_l. O dal­szym biegu promienia AF_t można powiedzieć, że

D. pobiegnie w kierunku wskazanym przez półprostą 5, przy czym dane zaznaczone na rysumożliwiają już jedno­ znaczne wyznaczenie dokładnego kierunku tej połprostej.

418. Na rys przedst. wzajemne rozmieszczenia: głównej osi optycznej MN soczewki, punktowego źródła światła A i jego obraz B Z rys możemy wnioskować, że

A. soczewka jest skupiająca, obraz pozorny

419. Przedmiot jest umieszczony w odległości x = 3/2 f(gdzie f oznacza ogniskową) od soczewki skupiającej. W jakiej odległości od soczewki powstanie obraz

B. y= 3f

420. W jakiej odległ x od soczewki skupiającej o ogniskowej / = 5cm należy umieścić przedmiot, aby otrzymać obraz rzeczywisty 5 x powiększony

C. x=6cm

421. W jaki sposób zmieni się obraz uzyskany za pomocą soczewki skupiającej jeśli połowę soczewki zakleimy czarnym papierem

B. uzyskamy cały obraz o zmniejszonej jasności

422. Ogniskowa soczewki szklanej płasko-wypukłej o promieniu krzywizny 10 cm (współ. załamania światła w szkle = 1,5) wynosi :

D. 20cm

423. Soczewka dwuwypukła (n ~ 2) o jednakowych promieniach krzywizn ma zdolność zbierającą 2 dioptrie. Promień każdej krzywizny wynosi

C. 1m

424. Ogniskowa szklanej soczewki skupiającej zanurzonej w wodzie (n_w < n_sz) w porównaniu z ogniskową tej soczewki w powie­trzu jest

B. dłuższa

425. Zdolność zbierająca układu złożonego z dwu ściśle do siebie przylegających cienkich soczewek o zdolnościach zbierających Z_L i Z₂, wynosi

B. Z, + Z₂,

426. Co trzeba zrobić z obiektywem aparatu fotograficznego, jeśli chcemy sfotografować pomnik znajdujący się dalej niż przed­miot, którego zdjęcie zostało przed chwilą wykonane?

A. należy go zbliżyć do filmu

427. W oku ludzkim na siatkówce powstaje obraz

A. rzeczywisty i odwrócony

428. Jeżeli częstotliwość źródła fali elektromagnetycznej wynosi 10¹⁰Hz, to możemy wnioskować, że długość tych fal w próżni wynosi

B. 3* 10^-2 m

429. Amplituda drgań powstałych przez superpozycję dwóch drgań harmonicznych x_x = A 1cos(ωt+ ϕ1) i x₂ = A₂cos(ωt + ϕ₂) wynosi

D. żadna z poprzednich odpowiedzi nie jest poprawna

430. Który wyk natężenia promieniowania ciała doskonale czarnego w dwóch różnych temperaturach T_t < T₂ jest po­prawny? (X - oznacza długość fali, a/-jego częstotliwość różnych temperaturach T_t < T₂ jest po­prawny? (X - oznacza dłg fali, a/-jego częstotliwość

D.

431. Dana jest bryła metalowa ogrzana do temperatury około 500 K. Który spośród niżej wymienionych zakresów fal elekt­romagnetycznych emituje ona najintensywniej

A. promieniowanie podczerwone

432. Jak zmienią się: całkowita energia emitowana przez ciało doskonale czarne w czasie jednej sekundy (E) oraz długość fali odpowiadająca max natężeniu promieniowa­nia (>i_m), gdy temp bezwzgl. ciała doskonale czar­nego wzrośnie od 500K do 1000 K

A. E. zwiększa się 16 razy, a λ_m - maleje 2 razy

433. Praca wyjścia elektronów z katody fotokomórki wynosi 2 eV. Na którym z poniższych wykresów poprawnie przedstawiono zależność max Ekin fotoelektronów E_k (w eV) od energii padających fotonów hv (w eV)

C. (kreska od 2 na ox nachylona pod katem)

434. Powierzchnia metalu emituje elektrony, gdy pada na nią światło zielone, natomiast nie emituje elektronów pod wpływem światła żółtego. Elektrony będą również wybijane przez

B. światło fioletowe

435. Elektrony o największej prędkości uzyskujemy przy oświet­leniu powierzchni metalu światłem

A. fioletowym

436. Jeżeli na fotokatodę pada wiązka kwantów⁷ o energii hv > W, gdzie W- praca wyjścia, to napięcie hamowania U_h potrzebne do tego, aby prąd przez fotokomórkę nie płynął, wynosi:

A. (hν-W)/e

437. Zależność max E_k fotoelektronów, wybitych z powierzchni dwu różnych metali, od częstot­liwości/światła przedst. na wykresie

D. (dwie równoległe)

438. Max prędkość fotoelektronów emitowanych z metalu, pod wpływem monochromatycznego światła zależy

C. .od energii kwantów światła i od rodzaju metalu

439. Max prędkość fotoelektronów wybitych przez monochromatyczne promieniowanie o dłg fali X z fotokatody o pracy wyjścia W :

A. pierwiastek z 2/m.(hν/λ -W)

440. Na rys przedst. wykres zależności natężenia prądu / płynącego przez fotokomórkę od napięcia U. Zwiększenie prądu nasycenia I_n można osiągnąć przez

A. zmniejszenie odległości między fotokomórką i punkto­wym źródłem światła,

441. Na rys przedst 2 charakterystyki, 1. i 2, tej samej, fotokomórki. W obu na fotokatodę pada promieniowanie monochromatyczne. Porównując wyk można powiedzieć, że w przypadku krzywej 1. promieniowa­ nie padające na fotokatodę charakteryzowało się

B. większym natężeniem i mniej­szą częstotliwością

442. Elektron na orbicie stacjonarnej Bohra w atomie wodoru ma energię potencjalną

B. ujemną,

443. Stosunek momentu magnetycznego do mechanicznego mo­mentu pędu elektronu, poruszającego się po orbicie kołowej o promieniu r z prędkością v wynosi (e - ładunek elektronu, m - masa elektronu)

B. ½ *e/m

444. W atomie wodoru światło widzialne jest wytwarzane przy przejściu z powłoki

C. N na L

445. Wg teorii Bohra, promień pierwszej orbity elektronu w atomie wodoru r₁ — 0,53•10"¹⁰ m. Promień czwartej orbity jest równy

D. r₄=16r₁

446. Poziomy energetyczne elektronów w atomie oznacza się lite­rami K, L, M, ... . Co można powiedzieć o energii kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z poziomu L na K orazM naL

B. energia kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z poziomu L na K jest większa niż energia kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z poziomu M na L

447. Wodór naświetlany promieniowaniem powodującym przejście elektronu z orbity K na M wysyła wtórne promieniowanie, którego widmo składa się

D. z jednej linii serii Balmera i dwóch linii serii Lymana

448. Atom wodoru znajduje się w stanie podstawowym. Ile razy jest większa energia potrzebna do przeniesienia elektronu poza atom od energii potrzebnej do przeniesienia go na najbliższy (następny) poziom energetyczny

C. 4/3 razy

449. Energia elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru wynosi — 13,6 eV. Energia kwantu emitowanego przy przejś­ciu elektronu z trzeciej orbity na drugą wynosi około

A. 1,9eV

450. Energia elektronu w atomie wodoru w stanie podstawowym wynosi E = —13,6 eV. Energia elektronu na drugiej orbicie (wg modelu N. Bohra) wynosi

D. -3,4 eV

451. Jeżeli wartość energii jonizacji niewzbudzonego atomu wodo­ru wynosi E, to wartość energii potrzebnej do usunięcia elektronu z drugiej orbity poza atom wynosi

A. ¼ E

452. Energia elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru wynosi — 13,6 eV. Energia kwantu emitowanego przy przejś­ciu elektronu z drugiej orbity na pierwszą wynosi

B. 10,2 eV

453. Najkrótszą dłg fali serii K widma promieniowania charakteryst. rentgenowskiego będzie wysyłać lampa, której anoda jest wykonana z:

C. ₄₂Mo

454. W rentgenowskim widmie charakterystycznym dla danej ano­dy największą energię mają kwanty odpowiadające linii

B. K_β

455. Charakter rentgenowskiego widma liniowego zależy od

B. liczby atomowej (porządkowej w układzie periodycznym)pierwiastka anody

456. Długość fal promieniowania rentgenowskiego zmniejsza się, jeżeli

C. zwiększymy napięcie między katodą i anodą

457. Jeżeli najmniejszy kąt odbłysku (odpowiadający pierwszemu max interferencyjnemu) promieniowania rentgenowskiego o dłg fali λ wynosi π/4radianów, to (największa) odległ między płaszczyznami atomów w krysztale wynosi

C. (pierw z 2)/2* λ

458. Jeżeli zwiększymy napięcie przyspieszające elektrony w lampie rentgenowskiej 4 razy, to graniczna dłg fali (widma ciągłego):

B. zmaleje 4 razy

459. Który z wykresów umieszczonych poniżej może przedsta­wiać widmo ciągłe promieniowania wysyłanego przez lampę rentgenowską? (/ - natężenie promieniowania, / - częstot­liwość)

B.

460. Jeżeli napięcie między anodą i katodą w lampie rentgeno­wskiej wynosiło U, to najmniejsza dłg fali widma ciągłego wynosiła X (e - ładunek elektronu). Z otrzymanych danych doświadczalnych możemy obl. stałą Plancka wg wzo­ru: (c - prędkość światła)

A. h=eUλ/c

461. Jeżeli dłg fali kwantu o energii hv wynosi X w pewnym ośrodku, to bezwzgl. współczynnik załamania dla tego ośrodka wynosi: (h-stała Plancka, c-prędkość światła w próżni, v - częstotliwość)

C. c/λν

462. Fotonowi o energii hv można przypisać:(h - stała Plancka, v - częstotliwość, c - prędkość światła)

C. masę hν/c² pęd hν/c dł fali c/ν

463. Elektron i neutron mają jednakowe energie kinetyczne. Dłu­gość fali de Broglie'a związana z elektronem w porównaniu z długością fali związanej z neutronem jest

B. większa,

464. Jeżeli energia kinetyczna elektronu (dla nierelatywistycznych prędkości) wzrasta 4 razy, to dłg fali de Broglie'a elektronu

B. zmaleje 2 razy,

465. Dłg fal de Broglie'a skojarzonych z cząstkami: a, n, p, P o jednakowych prędkościach

D. są różne, przy czym najdłuższa fala jest skojarzona z czastka β

466. Mol wody jest to ilość wody, która:

D. zajmuje objętość około 18 cm³

467. Liczba elektronów zawartych w 1 kg *₆² C (liczba Avogadra N_A = 610²³ mol"¹) wynosi około

D. 3-10²⁶.

468. Jądro atomu o liczbie porządkowej Z i liczbie masowej A zawiera

C. .Z protonów i A — Z neutronów

469. Liczba Avogadra = 6,02-10²⁶ kilomol"¹. Masa jednego atomu węgla ^X₆²C wynosi około

D. 2*10^-26 kg

470. Stosunek mas cząsteczek wody ciężkiej i zwykłej wynosi ok

D. 9/10

471. Bezwzgl. wartość średn E wiązania, przypadającej na 1 nukleon jest

B. największa dla jąder pierwiastków ze środkowej części układu okresowego

472. O masie jądra helu można powiedzieć, że

B. jest mniejsza niż suma mas 2 protonów i 2 neutronów

473. O masie jądra atomowego można powiedzieć, że:

B. jest zawsze < od sumy mas cząstek, z których się składa

474. Energia promieniowania Słońca powstaje w wyniku

D. cyklu reakcji jądrowych, w których z wodoru powstaje hel.

475. Które ze zjawisk wymien. poniżej występuje na skutek przemian odbywających się w jądrze

D. żadne z wymienionych w odp. zjawisko nie jest zjawiskiem jądrowym.

476. Względna zmiana dłg fali Δλ/λ w rozpraszaniu komptonowskim zależy od: 1 kąta rozpraszania 2 rodzaju ośrodka 3 dłg fali promieniowania rozpraszanego

C. 1 i 3

477. Mówiąc „promieniowanie jądrowe" mamy na myśl

C. promieniowanie α β lubγ,

478. Spoczywające jądro atomowe ciężkiego pierwiastka rozpada się samorzutnie na 3 niejednakowe fragmenty. O fragmentach tych można powiedzieć, że na pewno

D. ich wektory prędkości będą leżały w jednej płaszczyźnie

479. Promieniowaniem β nazywamy:

D. elektrony emitowane przez jądra atomu

480. W pojemniku ołowianym mamy źró­dło promieniowania a i /?". W sytua­cji przedst. na rys obok

C. promieniowanie α odchyli się za płaszczyznę rys, a promieniowanie βodchyli się przed płaszczyznę rys

481. Przejście promieniowania y przez substancję może doprowa­dzić do „tworzenia par", to jest przekształcenia się kwantu y w elektron i pozyton, każdy o masie m. Jaka jest największa dłg fali promieniowania y, przy której tworzenie par jest jeszcze możliwe

C. h/2mc

482. Wskutek bombardowania izotopu²³₁₁Na deuteronami powsta­je β- promieniotwórczy izotop ²⁴₁₁Na. Która z poniższych reakcji jest prawidłową reakcją jądrową dla tego przypadku

D. ²³ ₁₁ Na + ² ₁ H= ²⁴ ₁₁ Na + ¹₁ H

483. Promieniotwórczy izotop ₂₇ ⁶⁰ Co przekształca się w izotop ⁶⁰ ₂₈ Ni emitując

C. elektron,

484. W reakcji jądrowej ₅ ¹⁰B +¹ ₀ n =⁷ ₃Li + X symbolem X ozna­czono:

D. cząstkę α.

485. Jaki izotop powstaje z promieniotwórczego izotopu ⁸ ₃Li,jeśli najpierw nastąpi jego przemiana (rozpad) β-, a potem przemiana α?

A.^{. 4}₂He,

486. Jądro promieniotwórczego izotopu ³⁰ ₁₅P zamienia się w ³⁰ ₁₄Si, emitując przy tym,

B. pozyton

487. Po wchłonięciu przez jądro ⁹ ₄Be cząstki alfa, powstaje izotop ¹²₆C oraz wyzwala się

B. neutron

488. W wyniku bombardowania ²⁷ ₁₃Al cząstkami alfa powstaje promieniotwórczy izotop ³⁰₁₅P oraz,

D. neutron

489. Przy bombardowaniu izotopu ¹⁴ ₇N neutronami otrzymuje się protony i izotop

D. ¹⁴₆ C

490. Jądro ²³⁸U, w rezultacie przemian jądrowych przekształca się w ²³⁴U, emitując przy tym

C. jedną cząstkę alfa i dwa elektrony

491. W reaktorze jądrowym najlepiej spełniałby rolę moderatora

D. grafit

492. W reaktorze atomowym moderator służy do

D. spowalniania neutronów

493. Ile procent izotopów ³ ₁H ulegnie rozpadowi w czasie 24 lat, jeśli wiadomo, że czas połowicznego rozpadu JH wynosi około 12 lat

C. około 75%,

494. Czas połowicznego rozpadu izotopu promieniotwórczego wy­nosi T. W chwili początkowej preparat zawiera N_o jąder promieniotwórczych. Po czasie 3T

C. pozostanie 12,5% jąder promieniotwórczych

495. Jeżeli w czasie 28 dób, 75% jąder promieniotwórczego ³²P ulegnie rozpadowi, to możemy wnioskować, że czas połowicznego rozpadu ³²P wynosi ,

C. 14 dób

496. W próbce promieniotwórczego fosforu ³² ₁₅P o czasie połowicz­nego rozpadu 14 dni znajduje się N = 10⁸ atomów fosforu. Cztery tygodnie wcześniej było w tej próbce atomów fosforu

C. 4-10⁸

497. Preparat promieniotwórczy zawiera 10⁶ atomów izotopu o czasie połowicznego rozpadu 2 godziny. W czasie 6 godzin ulegnie rozpadowi około

D. 7/8 *10⁶ atomów

498. W czasie 10 godzin 75% początkowej liczby jąder izotopu promieniotwórczego uległo rozpadowi. Czas połowicznego rozpadu tego izotopu wynosi

D. 5 godzin

499. Czas połowicznego rozpadu promieniotwórczego izotopu emitującego w rozpadzie każdego jądra cząstkę wynosi T. W chwili początkowej preparat zawiera iV₀ jąder. W czasie3T preparat wyemituje następującą liczbę cząstek

D. 8/9 N _o

500. Czas połowicznego rozpadu izotopu promieniotwórczego wy­nosi T. W chwili początkowej preparat zawiera N_o jąder promieniotwórczych. Po czasie AT :

A. pozostanie 6,25% jąder pierwotnych

---