12.01.2010 / 19.01.2010
Punkt ![]()
, w którym zeruje się pochodna ![]()
nazywamy punktem stacjonarnym funkcji ![]()
.
Jeżeli ![]()
to ![]()
nie zawsze istnieje ekstremum.
Twierdzenie 2 warunek dostateczny istnienia ekstremum lokalnego
Jeżeli funkcja ![]()
posiada w otoczeniu ![]()
skończoną pochodna ![]()
przy czym ![]()
, oraz istnieje pochodna ![]()
to:
w ![]()
funkcja ![]()
osiąga maksimum właściwe gdy ![]()
w ![]()
funkcja ![]()
osiąga minimum właściwe gdy ![]()
Dowód
Piszemy wzór Taylora z resztą w postaci Peana dla n=2
![]()
dla dostatecznie małych ![]()
gdzie ![]()
przy ![]()
ponieważ ![]()
więc
![]()
znak prawej strony powyższej równości jest przy małym ![]()
jest taki sam jak znak pochodnej ![]()
zatem, jeżeli ![]()
, to ![]()
czyli w ![]()
istnieje minimum właściwe. Analogicznie jeżeli ![]()
to w ![]()
istnieje maksimum właściwe.
Twierdzenie 3 warunek dostateczny istnienia ekstremum lokalnego
Jeżeli funkcja ![]()
posiada w otoczeniu ![]()
skończoną pochodną do ![]()
rzędu włącznie, przy czym
![]()
oraz istnieje skończona pochodna ![]()
to
nie występuje ekstremum lokalne funkcji ![]()
, gdy ![]()
jest liczbą nieparzystą
występuje maksimum lokalne właściwe, gdy ![]()
jest liczba parzystą,
oraz gdy ![]()
występuje minimum lokalne właściwe, gdy ![]()
jest liczbą parzystą
oraz gdy ![]()
Wypukłość oraz wklęsłość funkcji badamy przy pomocy następujących twierdzeń.
Twierdzenie 4
Niech funkcja ![]()
będzie określona na ![]()
oraz posiada skończoną pochodną ![]()
na ![]()
.
Na to by funkcja ![]()
była wypukła ![]()
lub wklęsła ![]()
na ![]()
potrzeba i wystarcza, by
![]()
![]()
![]()
![]()
Definicja
Mówimy, że punkt ![]()
jest punktem przegięcia krzywej ![]()
, która jest wykresem funkcji ciągłej ![]()
, jeżeli w punkcie ![]()
zmienia się charakter wypukłości funkcji ![]()
. Tzn. w ![]()
funkcja ![]()
z wypukłej staje się wklęsła i na odwrót.
Uwaga
Jeżeli w otoczeniu punktu ![]()
dla funkcji ![]()
, która posiada skończoną pochodną ![]()
, w tym otoczeniu ![]()
, zmienia się znak ![]()
to w ![]()
istnieje punkt przegięcia wykresu funkcji ![]()
.
Uwaga
Niech funkcja ![]()
będzie określona na niepustym podzbiorze ![]()
Obok punktów zbioru ![]()
, w którym funkcja ![]()
posiada maksimum lokalne lub minimum lokalne, mogą w dziedzinie ![]()
, istnieć punkty, w których funkcja ![]()
przyjmuje wartość najmniejszą lub wartość największą.
Asymptoty
Niech będzie dana krzywa ![]()
, określona i ciągła na ![]()
o wartościach rzeczywistych.
Jeżeli odległość punktu krzywej od pewnej prostej dąży do zera, oraz jest różna od zera przy oddalaniu się punktu do ![]()
lub ![]()
tzn. przy ![]()
lub przy ![]()
to prosta ta nazywa się asymptotą krzywej ![]()
.
Rodzaje asymptot
na to by przy ![]()
prosta ![]()
była asymptotą krzywej ciągłej ![]()
, potrzeba i wystarcza, by granica
![]()
oraz ![]()
co jest równoznaczne warunkowi
![]()
oraz ![]()
Wtedy prosta ![]()
nazywamy asymptotą poziomą krzywej ![]()
![]()
niech funkcja rzeczywista ![]()
będzie określona w pewnym otoczeniu ![]()
![]()
, ![]()
z wyjątkiem ![]()
lub w przedziale ![]()
lub w przedziale ![]()
Mówimy, że krzywa ![]()
ma asymptotę pionową ![]()
gdy:
![]()
lub ![]()
lewostronną asymptotę pionową
![]()
lub ![]()
prawostronną asymptotę pionową
![]()
lub ![]()

Krzywa ![]()
ma asymptotę pionową x=0 . Jest to asymptota prawostronna.
niech funkcja rzeczywista ![]()
będzie określona dla ![]()
![]()
![]()
Mówimy, że prosta ![]()
jest asymptotą ukośną krzywej ![]()
przy ![]()
![]()
gdy:
![]()
![]()
![]()
![]()
oraz
![]()
![]()
![]()
![]()
Twierdzenie 1
Niech funkcja rzeczywista ![]()
będzie określona dla ![]()
![]()
.
Prosta ![]()
jest asymptotą ukośną krzywej ![]()
przy ![]()
wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje skończona granica
![]()
oraz ![]()
Uwaga
Twierdzenie to zachodzi również gdy, ![]()
![]()
![]()
Zastosowanie pochodnej do badania wyrażeń nieoznaczonych typu ![]()
,![]()
Twierdzenie 1 de L'Hospitala / Bernoulliego
Jeżeli :
funkcje ![]()
,![]()
są określone na przedziale ![]()
![]()
![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
,![]()
przy czym ![]()
to
![]()

Dowód
Z istnienia skończonych pochodnych ![]()
,![]()
wynika, że funkcje ![]()
,![]()
są ciągłe w ![]()
tzn. ![]()
![]()
Ponieważ ![]()
więc ze wzoru Taylora wynika, że istnieje takie otoczenie
![]()
, że ![]()
dla ![]()
zatem dla ![]()
mamy 
Twierdzenie 2
Jeżeli :
funkcje ![]()
,![]()
są określone na przedziale ![]()
![]()
![]()
na przedziale ![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
,![]()
przy czym pochodne te ![]()
dla ![]()
istnieje skończone pochodne ![]()
,![]()
przy czym ![]()
to

Twierdzenie 3
Jeżeli:
funkcje ![]()
,![]()
są określone na przedziale ![]()
![]()
wyliczamy granicę ![]()
na przedziale ![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
,![]()
![]()
przy czym ![]()
na przedziale ![]()
![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
, ![]()
przy czym ![]()
oraz istniej skończona lub nieskończona granica ![]()

to

Uwaga
Twierdzenie to zachodzi również gdy ![]()
![]()
Twierdzenie 4
Jeżeli:
funkcje ![]()
,![]()
są określone na przedziale ![]()
,![]()
![]()
na przedziale![]()
,![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
, ![]()
przy czym ![]()
oraz istniej skończona lub nieskończona granica ![]()

to

Twierdzenie 5
Jeżeli:
funkcje ![]()
,![]()
są określone na przedziale ![]()
, ![]()
![]()
na przedziale ![]()
,![]()
istnieje skończona pochodna ![]()
, ![]()
przy czym ![]()
oraz istniej skończona lub nieskończona granica ![]()

to

Uwaga
Jeżeli funkcja ![]()
,![]()
dążą do ![]()
przy ![]()
to zamiast badać wyrażenie typu ![]()
można badać wyrażenie typu ![]()
gdyż ![]()

![]()
Wyrażenia nieoznaczone typu ![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Nieoznaczoność typu ![]()
można sprowadzić do postaci ![]()
lub ![]()
Jeżeli ![]()
,![]()
to piszemy 
Jeżeli ![]()
, ![]()
to badając granicę ![]()
można napisać

Jeżeli ![]()
jest przy ![]()
wyrażeniem nieoznaczonym typu ![]()
![]()
![]()
to równanie ![]()
logarytmujemy obustronnie ![]()
![]()
5