1. Pojęcie organizacji międzypaństwowej.

Organizacja - narząd organ. Organizacja tworzona jes na podstawie umów między państwami, posiadające własne stałe organy i którym osobowość międzynarodowa została nadana w dokumencie konstytucji lub an mocy umów międzynarodowych zawartych między państwami. O. posiada własne organy, ma odrębną osobowość międzynarodową(pewien stopień niezależności). Stowarzyszenie państw, wspólne organy i status prawny. Służy realizacji określonych celów.

2. Pojęcia „międzynarodowa organizacja pozarządowa”.

Względnie stały charakter, członkami są osoby fizyczne, prawne z różnych państw, podstawą funkcjonowania jest umowa prawna, posiadanie stałych organów, międzynarodowy cel działalności, celem nie jest osiągnięcie zysku.

3. Klasyfikacja OM wg kryterium charakteru prawnego członków oraz ich zakresu podmiotowego. ????????

Organy przedstawicieli państw - w których reprezentowane są państwa członkowskie, ZO ONZ, Rada Bezp.

Organy funkcjonariuszy międzynarodowych, - funkcjonariusze reprezentują tylko OM, nie państwa np. Jezrzy Buzek, sędziowie TE

Przedstawiciele międzyparlamentarni

Organy przedstawicieli życia społeczno-ekonomicznego - Komitet Ekonomiczno Społeczny UE to są grupy interesów

I to drugie to chyba są funkcje?

Organy decydujące o najważniejszych sprawach organizacji

Organy wykonawcze - rady np. R3

Organy administracyjne - sekretariaty organizacji,

Organy kontrolne są elementem społecznej kontroli nad organizacją

Organy sądowe - trybunały międzynarodowe

Organy pomocnicze-nie są samodzielne, działają na zlecenie organów głównych

LUB :

MO powszechchne - zasięgiem obejmują lub dążą do objęcia wszystkich państw -ONZ

MO partykularne- zasięgiem obejmują tylko niektóre państwa- UA

4. Klasyfikacja OM wg zakresu przedmiotowego działalności. ??

Międzypaństwowe

O kompetencjach ogólnych - zakres kompetencji b. szeroki - ONZ

O komp. Wyspecjalizowanych - przedmioy działąnia pewien wycinek SM, np. NATO-ANZUS

Pozarządowe:

O.k. ogólnych - o. zajmujące się całokształtem SM, b. mała grupa

O.k.wyspecjaliz. - zajmują się wycinkiem SM - religijne, status kobiet, zawodowe,

5. Klasyfikacja OM wg stopnia władzy nad członkami.

O klasyczne- o. które nie są władne podejmować decyzji, bezpośrednio obowiązujące na terenie państwa członkowskich, wiążąc określone organy krajowe członków, pewne grupy fiz., lub prawnych, bez potrzeby aprobaty ich rządów, oraz wydania przez opow.. organy krajowe w tym celu specjalnych aktów. Są nimi org. Które stanowią dla państw członkowskich rodzaj forum wzajemnej konsultacji, prowadzących do wyszukania problemów w których rozwiązaniu są zainteresowane, do wypracowania wspólnego stanowiska w zakresie metod i środków ich rozwiąznia oraz do podjęcia decyzji zobowiązujących dla państw.

W zależności od stopnia władzy nad swymi członkami o klasyczne można podzielić na 3gr :

- org. Podejmujące w sprawach merytorycznych wyłącznie decyzje o char. Zleceń, nie wiążące państw

-decyzje wiążące wszystkie państwa, które głosowaly na nim

-wiążące wszystkie państwa członkowskie niezależnie od tego czy na nie głosowały

98% org. Międzypańst. ,

O ponadnarodowe- org. Którym państwa z góry przekazały część swych suwerennych praw, organizacje które mają podejmować decyzje bezp. Obowiązujące w danym terytorium, wiążąc odpowiednie organy krajowe.

Można podzielić na podgrupy

- org. W których powyższego typu decyzje mogą podejmować wyłącznie o. składające się z przedstawicieli państw

-o. składające się z funkcjonariuszy międzyn.

-badać unieważniać decyzję org, głównych w tym naczelnego, nawet jeśli zostały podjęte jednomyślnie przez wszystkie kraje członkowskie, organy składają się z przedstawicieli państw, lecz specjalnej kategorii funkcjonariuszy międzyn.

- Przyjmo. I rozpatryw. Wnioski osób fizycznych lub prawnych z państw członkowskich skierowane przeciw poszczególnym państwom. Decyzje wiążące mogą podejmować też państwa członkowskie o organy organizacji syt. Ta ma miejsce w przypo. T. Sprawiedliwości

O. ponad. - Wspól.Europ. - EUROATOM-CECA, Połudn.afryk. Unia Celna.

6. Rozwój OM w XIX  i na początku XX wieku.

W sensie chronolo. Wcześniej powstały organizacje pozarządowe niż międzyrządowe. Pierwszą międzyn. Organiza. Międztn. Jest powstała w 1815 Międzynarodowa Komisja Nawigacji na Renie.

1863 Unia Geodetów, 1865 Miedzynarodwa Unia Telekomunikacyjna, 1874 Powszechna Unia Pocztowa, 1878 Międzyn. Organizacja metorologiczna 1883 Międz. Org. Właności Przemysłowych - charakter techniczny organizacji,

Pierwszą organizacją polityczną była Liga Narodów 1919. Zawsze dynamicznie rozwijały się organizacje pozarządowe. Ponad 70 % ogólnej ich liczby to org. Regionalne.

7. Proces tworzenia OM - czynniki, inicjatorzy, konferencja założycielska. (punkt 6 i 7 trzeba połączyć)

• Główne czynniki rozwoju:

• procesy internacjonalizacji i współzależności

• postęp techniczny

• czynniki geograficzne

• czynniki historyczne

• zagrożenie zewnętrzne

czynniki społeczne

Sposób :

• Konferencje międzynarodowe

• Łączenie Organizacji Międzynarodowych

• Inicjatywa Organizacji Międzynarodowej

• Przekształcanie organu jednej organizacji w odrębną Organizację Międzynarodową

Etapy rozwoju :

• Okres od Kongresu Wiedeńskiego do I wojny światowej-49 organizacji rządowych, 200-pozarządowych

• Centralna Komisja Żeglugi na Renie-1815-o. rządowa

• Europejska Komisja Dunaju-1856-o. rządowa

• Unia Międzyparlamentarna-1889-o. pozarządowa

• MKOL-1894-o. pozarządowa

• Okres międzywojenny-86-o. rządowych

• Liga Narodów-1919-o.rządowa

• MOP-1919-o. rządowa

• Okres po II wojnie światowej:

• liczba organizacji wzrosła pięciokrotnie z 955 do 5002

• nowe typy organizacji międzynarodowych

8. Podstawy prawne funkcjonowania OM.

- prawo zwyczajowe - charakter marginalny
- umowy międzynarodowe - założycielskie
- akty wykonawcze organizacji międzynarodowej
- zmiany w umowie założycielskiej (nie można do niej z reguły składać zastrzeżeń)

a) umowa założycielska
*elementy umowy zał.:
- określenie nazwy organizacji
-określenie celów i zadań oraz instrumentów ich realizacji
- określenie zasad funkcjonowania; praw i obowiązków członków; zasad przyjmowania nowych członków; struktury wewnętrznej; zasad podejmowania decyzji i ich charakter prawny;
-zdolności prawnej organizacji
-określenie przywilejów i immunitetów
- określenie zasad finansowania działalności
- możliwość i dopuszczalność zmian umowy założycielskiej
- określenie siedziby i języków oficjalnych

- zawierana zwykle na czas nieokreślony
- mogą być do niej załączane aneksy i załączniki

B) akty wykonawcze przyjmowane przez OM w swojej działalności
- mają pochodny charakter od umowy założycielskiej i muszą być z nią zgodne
- tworzone są przez samą OM
- rodzaje AW:
a) a) akty tworzące prawo wewnętrzne organizacji - uchwały pro foro interno - adresatami są organy wewnętrzne organizacji; regulują powoływanie organów pomocniczych, szczegółowe zasady głosowania, przepisy budżetowe
b) b) umowy zawierane prze OM (podmiotami umowy mogą być: państwa członkowskie, państwo siedziby organizacji, państwa nie członkowskie)

*podstawy funkcjonowania poszczególnych OM:
ONZ - Karta NZ z 1945
MOP - Traktat Wersalski
ICAO - Konwencja Chicagowska 1944
OPA - Karta z Bogoty - 1948
OJA - Karta z Adis Abeby - 1963
NATO - Traktat Waszyngtoński - 1949

9. Funkcje regulacyjne (normotwórcze) OM.

10. Funkcje kontrolne OM.

11. Funkcje operacyjne OM.

12. Nabywanie członkostwa OM.

Członkostwo - rodzja więzi formalno- prawnej z których wynikają prawa i obowiązki dla obydwu stron, a określone są one w statucie. W sensie formalnym członkostwo w OM oznacza przystąpienie do wielostronnej umowy międzynarodowej - statut org.

• Procedury przyjęcia do OM:

• podanie o przyjęcie

• przesłanie podania do wszystkich państw członkowskich danej OM

• podjęcie decyzji przez organ OM

• złożenie dokumentu akceptującego statut

Członkowie pierwotni - czł. Założycielscy - państwa założycielskie,

-kryteria by być członkiem pierwotnym

Państwo musi uczestniczyć w konferencji założycielskiej, i muszą podpisać i ratyfikować statut org. Przed wejściem w życie i przed rozpoczęciem aktywności organizacji.

Polska członek pierwotny NATO.

Państwa założycielskei mogą zapraszać inne na konferencje założycielską. ONZ - 51 założyło teraz 193.

Poźniejesze nabycie członkostwa -

Państwa nie uczestniczące w konferencji założycielskiej nie tworzące statutu mogą stać się członkami OM przez przystąpienie do statutu. W sensie formalnym poźniejsze nabycie członkos. Oznacza przystąpienie do statutu.

Procedura nabywania członkostwa jest b.zróznicowane.

ONZ-nabywanie cz. Określone w karcie NZ.

1element procedury jest rekomendacja Rady BEzp. 2 elem. To głosowanie na Zgromadzeniu Ogólnym.

Wymagania ONZ jakościowe- państwa mają miłować pokój i państwao musi być w stanie wykonywać zobowiązania określone w karcie ONZ

Zawieszenie członkostwa:

Jest to sankcja nakładana przez organizację na państwa członkowskie. Nakładana jest za naruszenie przez p członkowskie statutu organizacji-czasem prawa międzyn. Ststutu przewidują taką sytuację.

ONZ zawieszenie wymaga rekomendacji Rady Bezp. Oraz decyzji Zgr. Ogólnego podjętej większością 2/3głosów.

Uproszczone zawieszanie należy mieć do czynienia z przypadkiem automatycznego zawieszenie pańtwa zawieszone w ONZ jest automa. Zawieszenie w prawach w innych organiz.

Powód : niepłacenie składek,

Uzbekistan -samozawieszenie członkostwa w GUAM.

Wykluczenie członka organizacji :

Najostrzejsza sankcja stosowana wyjątkowo regulowana w statucie. Wykluczenie jest możliwe po rekomendacji RB, decyzji ZO. Stosowane częściej niż zawieszenie ZSRR wykluczenie Z Ligi Narodów za napaść na Finlandię.

Wystąpienie państwa członkowskiego :

Ststuty zawierają klauzlę wystąpienia i tryb postępowania w takim przypadku. Te klauzule z reguły są do siebie podobne przeidują odpowiedni termin wystąpienia trzeba też uregulować zobowiązania finansowe wobec organizacji.

Wystąpienie jest praktykowane.

Karta NZ-pominięta klauzula wystąpienia.

Jest możliwe wystąpienie z org. Nawet jeśli nie ma normy regulującej to.

Członkostwo stowarzyszone :

Oznacza rodzaj więzi formalnej między a organizacją. Na podstawie tej więzi państwa mają prawa i zobowiązania. Uczestniczy w procesach decyzyjnych w ograniczonym stopniu. Ststus państwa stowarzyszonego w OM - Unia ZAchodnioeurop. - stoso. Stat. P .stowarz.

Obserwator - częściej stoso.

Państwa obserwatorzy : Stolica Apostolska, Org. Wyzwolenia Palestyny,Kanada, Japonia, Meskyk USA

13. Sankcje wobec członków OM za niewykonanie zobowiązań.

14. Klasyfikacja organów OM.

15. Skład organów OM.

16. Pojęcie „funkcjonariusze międzynarodowi”

Wybierani przez sekretariat - niższa ranga, z najwyższej rangi przez organ plenarny. Muszą mieć kwalifikacje zawodowe, znajomość języków obcych, kompetencje w zakresie SM. Działają w imieniu OM, niezależnie od państw członkowskich. Zatrudnieni na stałe lub w dłuższym okresie czasu, ponoszą za swoje działąnia odpowiedzialność przed OM.

Funkc. Międzyn. - członkowei trybunałów, sekretariatu.

Tymczasowi funkcjonariusze międzynarodowi - eksperci międzyn., powołani przez OM do wykonania określonych zadań po to aby z reguły zająć się 1 sprawą, konkretnym problemem, mogą nimi być członkowie organów sądowych.

17. Pojęcie, klasyfikacja i znaczenie decyzji OM..

Decyzja - czyli wola organów OM- za tym organem stoją interesy, wola polityczna państw członkowskich, to wszelkie akty będące formalnym wyrazem woli organów OM. Nazwy mogą być rózne - uchwała, decyzja, rezolucja zarządzenie.

Najważniejszy element funkcjonowania OM są procesy decyzyjne będące ich efektem decyzje.

Rodzaje :

1. Kryterium sfery stosunków -czy decyzje dotyczą wewn. Działania OM czy skierowaną są środowiska międzynarodowego

- decyzje skierowane do wewn. Działania organizacji - decyzje proceduralne

-decyzje skierowane do zewnętrznego środowiska międzynarodowego - decyzje merytoryczne- ich elementem jest regulowanie określonych problemów międzynarodowych. Z reguły skierowane do państw członkowskich OM innych OM, osób fiz., lub prawnych.

2. Kryterium charakteru prawnego

Miękkie prawo - decyzje niewiążące dla OM

Decyzje wiążące- decyzje proceduralne - z zasady wiążące

Decyzje merytoryczne - część decyzji jest wiążąca dla państwa-generalnie nie wiążąca

Decyzje warunkowo wiążące- tylko niektóre OM. Po podjęciu decyzji każde państwo członkowskie, ma określoy okres do namysłu, czy się związać daną decyzją czy nie.

2. Kryterium techniki podejmowania decyzji

-Głosowanie

-Konsensus(nie ma głosowania)

18. Przywileje i immunitety delegatów państw członkowskich OM.

nietykalność osobista; wymóg ochrony przez państwo przyjmujące; pełny immunitet jurysdykcyjny w sprawach karnych; ograniczony immunitet jurysdykcyjny w sprawach cywilnych; przywilej celny; przywilej podatkowy

19. Przywileje i immunitety funkcjonariuszy międzynarodowych.

tylko wtedy gdy występują w roli funkcjonariusza międzynarodowego (nietykalność, immunitet jurysdykcyjny); co do bagażu osobistego; podatkowy

20. Źródła finansowania działalności OM.

*Koszty działania
1) wydatki wynikające z wewnętrznego funkcjonowania OM
- związane z utrzymaniem personelu (z reguły 3/4)
- związane z odbywaniem sesji organów wewnętrznych
- koszty utrzymania budynków
- związane z zakupem sprzętu i wyposażenia
- ogólne - poczta, telefon

2) wydatki wynikające z zewnętrznej działalności OM
- pomoc techniczna dla państw członkowskich (np. fundusz strukturalny UE)
- pomoc kredytowa
- operacje pokojowe
- pomoc uchodźcom

*Dochody OM
1) składki członkowskie
2) dobrowolne dotacje
3)jednorazowe wkłady państw członkowskich
4) własne m.in. emisja obligacji, procent od udzielnych pożyczek i posiadanych aktywów, bezpośrednie podatki, sprzedaż własnych publikacji

21. Zasady określania wielkości składek członkowskich OM.

22. Zasady dostępu państw członkowskich do siedziby OM.

23. Stałe przedstawicielstwa (misje) państw przy OM.

24. Geneza, cele i zakres działalności OECD.

Organizacja międzynarodowa o profilu ekonomicznym skupiająca 34 wysoko rozwinięte i demokratyczne państwa. Utworzona na mocy Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju podpisanej przez 20 państw 14 grudnia 1960. Siedzibą OECD jest Château de la Muette w Paryżu. W ramach systemu OECD funkcjonuje Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA).

OECD zastąpiła Organizację Europejskiej Współpracy Gospodarczej (OEEC), powstałą w 16 kwietnia 1948 dla integrowania odbudowujących się ze zniszczeń wojennych gospodarek państw europejskich, korzystających z pomocy w ramach Planu Marshalla. Początkowo w skład OECD wchodziło 17 państw Europy Zachodniej oraz Stany Zjednoczone, Kanada i Turcja^[1].

Celem OECD jest wspieranie państw członkowskich w osiągnięciu jak najwyższego poziomu wzrostu gospodarczego i stopy życiowej obywateli. Do dorobku prawnego OECD należą umowy i kodeksy postępowania np. Liberalizacji Przepływów Kapitałowych i Bieżących Operacji Niewidocznych oraz zalecenia, rezolucje i deklaracje - instrumenty nieformalnego nacisku. Oprócz tego OECD wypracowuje „reguły gry” w międzynarodowych stosunkach gospodarczych, tzn. opracowuje i wprowadza w życie wspólne zasady (wytyczne) i normy działania (standardy) w poszczególnych dziedzinach gospodarki. OECD zajmuje się też pomocą dla najbiedniejszych państw.

25. Członkostwo i struktura organizacyjna OECD.

Organy OECD^[1]:

1. Rada - naczelny organ OECD. Tworzą ją szefowie stałych przedstawicielstw państw przy OECD. Raz do roku zbiera się na szczeblu ministrów spraw zagranicznych oraz ministrów finansów. Decyzje przez nią podejmowane zapadają jednomyślnie lub w oparciu o konsensus. Rada przede wszystkim zatwierdza budżet oraz podejmuje zasadnicze decyzje o charakterze merytorycznym.

2. Komitet Wykonawczy - zajmuje się wdrażaniem decyzji podejmowanych przez Radę.

3. Sekretariat - podejmuje działania z zakresu bieżącej obsługi OECD. W jego skład wchodzi 11 dyrektoriatów merytorycznych i 5 administracyjno-technicznych. W Sekretariacie OECD zatrudnionych jest około 2 190 osób (stan na koniec marca 2010 roku), z których 23 osoby to Polacy (w tym jedna osoba zatrudniona jako szef wydziału (Head of Division), trzy osoby na stanowisku starszego ekonomisty, 12 osób na stanowisku ekonomisty, jeden statystyk i sześciu asystentów lub sekretarek).

1. Sekretarz Generalny - stoi na czele Sekretariatu; jest funkcjonariuszem międzynarodowym. José Ángel Gurría, Meksyk czerwiec 2006 - nadal

4. Komitety Branżowe - wykonują decyzje podejmowane przez Radę. Ich sesje odbywają się kilka razy w roku. Łącznie Komitetów jest ok. 150. System uzupełniają Grupy Robocze.

Organizacje afiliowane przy OECD^[1]:

5. Międzynarodowa Agencja Energetyczna

6. Agencja Energii Nuklearnej

7. Europejska Konferencja Ministrów Transportu

8. Klub Sahelu

Członkowie :

Założyciele:  Austria
 Belgia
 Dania
 Francja
 Grecja
 Hiszpania
 Holandia
 Irlandia
 Islandia
 Kanada
 Luksemburg
 Niemcy
 Norwegia
 Portugalia
 Stany Zjednoczone
 Szwajcaria
 Szwecja
 Turcja
 Wielka Brytania.

Dołączyli :
 Japonia (1964)
 Polska (1996)
 Finlandia (1969)
 Korea Południowa (1996)
 Australia (1971)
 Słowacja (2000)
 Nowa Zelandia (1973)
 Chile (2010)
 Meksyk (1994)
 Słowenia (2010)
 Czechy (1995)
 Izrael (2010)
 Węgry (1996)
 Estonia (2010).

Polska jest pełnoprawnym członkiem OECD od 22 listopada 1996^[3][4][5][6]. Pierwszym polskim sekretarzem akredytowanym przy OECD, a zarazem najważniejszym negocjatorem po stronie Polski był Mieczysław Szostak. Od maja 1997 r. do października 2001 r. oraz od grudnia 2005 r. funkcję Ambasadora, Stałego Przedstawiciela RP przy OECD pełni dr Jan Woroniecki. 11 sierpnia 2010 roku placówkę objął dr Paweł Wojciechowski.

26. Geneza, cele i zakres działania Rady Europy.

Rada Europy została powołana do życia przez 10 krajów po zakończeniu II wojny światowej z momentem zatwierdzenia 5 maja 1949r. Przez 40 lat istnienia Rada Europy była instytucją skupiającą jedynie kraje Europy Zachodniej. Po przemianach w krajach utożsamianych z niedemokratycznymi rządami liczba krajów członkowskich wzrosła z 23 do 41 członków.

Od roku 1989 Rada Europy współpracuje z wszystkimi krajami, w których działające rządy zostały wybrane w demokratycznych wyborach. Wzrastająca rola Rady Europy została zauważona podczas spotkania w Wiedniu w październiku 1993 roku, kiedy przedstawiciele krajów członkowskich uświadomili sobie jak ważne dla bezpieczeństwa i stabilizacji Europy jest przestrzeganie podstawowych zasad demokracji, praw człowieka i przepisów prawa. Kolejne spotkanie w Strasbourgu jeszcze dokładniej wyznaczyło płaszczyzny współpracy europejskiej, która od tamtej pory miała dotyczyć prawie 800 milionów Europejczyków. Piecza nad sprawami socjalnymi oraz bezpieczeństwem obywatelskim miała stać się teraz wiodącymi tematami, wokół których ma się koncentrować działalność Rady Europy. Innym ważnym tematem jak ochrona i wspieranie praw człowieka stało się wzmacnianie procesu demokratyzacji życia z uwzględnieniem najważniejszych kulturowych i edukacyjnych zadań jakie stoją przed Europą w dniu dzisiejszym.

Cele :

Ochrona praw człowieka, demokracji pluralistycznej oraz rządów prawa, działania na rzezc podnoszenia świadomości i rozwoju tożsamości kulturowej oraz różnorodności w Europie

Poszukiwanie sposobów rozwiązywania problemów nurtujących społeczeństwa(dyskryminacj mniejszości, ksenofobii, nietolerancji, ochrony środowiska, klonowania ludzi, AIDS, narkotyków, przestępczości zorganizowanej) pomoc w umacnianiu demokratycznej stabilności Europy poprzez popieranie reform politycznych, ustawodawczych i konstytucyjnych.

Działania : ważne problemy nurtujące społeczność europejską, z wyjątkiem spraw dotyczących obronności. Program działąnia : prawa człowieka, media, współpraca prawna, spójność społeczna, zdrowie, edukacja, kultura, dziedzictwo, sport, demokracja lokalna itd….

27. Członkostwo i struktura organizacyjna Rady Europy.

Członkiem Rady Europy może zostać każde zaproszone przez tę organizację państwo akceptujące zasady rządów prawa i ochrony praw człowieka. Kryteria te odzwierciedlają podstawowe wartości, na których ma opierać się ta organizacja. Gwarancją ich przestrzegania jest zobowiązanie nowych państw członkowskich do ratyfikacji Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w przeciągu roku od przystąpienia do organizacji. Kryteria ochrony praw człowieka, demokracji parlamentarnej oraz rządów prawa mają być strażnikami bram Rady Europy.

• Założyciele :
   Belgia

• 
   Dania

• 
   Francja

• 
   Holandia

• 
   Irlandia

• 
   Luksemburg

• 
   Norwegia

• 
   Szwecja

• 
   Wielka Brytania

• 
   Włochy

Dołączyły 
 Grecja (9 sierpnia 1949)


 Turcja (9 sierpnia 1949)


 Islandia (9 marca 1950)


 Niemcy (13 lipca 1950)


 Austria (16 kwietnia 1956)


 Cypr (24 maja 1961)


 Szwajcaria (6 maja 1963)


 Malta (29 kwietnia 1965)


 Portugalia (22 września 1976)


 Hiszpania (24 listopada 1977)


 Liechtenstein (23 października 1978)


 San Marino (16 października 1988)


 Finlandia (5 maja 1989)


 Węgry (6 listopada 1990)


 Polska (26 listopada 1991)


 Bułgaria (7 maja 1992)


 Estonia (14 maja 1993)


 Litwa (14 maja 1993)


 Słowenia (14 maja 1993)


 Czechy (30 czerwca 1993)


 Słowacja (30 czerwca 1993)


 Rumunia (7 października 1993)


 Andora (10 października 1994)


 Łotwa (10 lutego 1995)


 Albania (13 lipca 1995)


 Mołdawia (13 lipca 1995)


 Macedonia (9 listopada 1995; przyjęta pod nazwą Była Jugosłowiańska Republika Macedonii)


 Ukraina (9 listopada 1995)


 Rosja (28 lutego 1996)


 Chorwacja (6 listopada 1996)


 Gruzja (27 kwietnia 1999)


 Armenia (25 stycznia 2001)


 Azerbejdżan (25 lutego 2001)


 Bośnia i Hercegowina (24 kwietnia 2002)


 Serbia (3 kwietnia 2003)


 Monako (5 października 2004)


 Czarnogóra

Status obserwatora : Japonia, Kanada, Meksyk, USA, Stolica Apostolska.

ORGANY :

• Komitet Ministrów - organ decyzyjny, składający się z ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich lub ich przedstawicieli (tzw. zastępców ministrów);

• Zgromadzenie Parlamentarne - organ doradczy składający się z parlamentarzystów delegowanych przez parlamenty narodowe;

• Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy - organ doradczy w zakresie samorządności lokalnej i regionalnej.

• Sekretarz Generalny Rady Europy - wybierany przez Zgromadzenie Parlamentarne (aktualnie jest nim Thorbjřrn Jagland);

• Komisarz Praw Człowieka Rady Europy - niesądowa instytucja, która ma wspierać promocję praw człowieka w edukacji, wspomagać ombudsmanów, ustalać braki w prawodawstwie, dostarczać informacji w zakresie praw człowieka.

28. Główne postanowienia statutu OBWE.

29. Cele i zasady Karty ONZ.

Karta Narodów Zjednoczonych - wielostronna umowa międzynarodowa powołująca do życia i określająca ustrój Organizacji Narodów Zjednoczonych (stąd nazywa się ją czasem Konstytucją ONZ). Karta została podpisana 26 czerwca 1945 w San Francisco przez 50 z 51 krajów członkowskich.

Cele :

- Utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa

- Rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami

- Doprowadzać do współdziałania międzynarodowego w rozwiązywaniu zagadnień o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym lub humanitarnym, jak również popierać i zachęcać do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, bez względu na rasę, płeć, język lub wyznanie.

Zasady :

-Organizacja opiera się na zasadzie suwerennej równości wszystkich członków

- Wszyscy członkowie załatwiać będą swe spory międzynarodowe środkami pokojowymi

- Wszyscy członkowie powstrzymają się w swych stosunkach międzynarodowych od stosowania groźby lub użycia siły przeciwko całości terytorialnej lub niepodległości któregokolwiek państwa.

- Członkowie Organizacji okażą jej wszelką pomoc w każdej akcji podjętej zgodnie z niniejszą Kartą i powstrzymają się od udzielenia pomocy jakiemukolwiek państwu, przeciwko któremu Organizacja zastosowała akcję prewencji lub przymusu.

Organizacja zapewni, aby państwa, które nie są jej członkami, postępowały zgodnie z niniejszymi zasadami w stopniu koniecznym do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

30. Członkostwo ONZ.

ONZ jest organizacją powszechną, przez co nie zamyka ona drogi przed żadnym krajem.

W myśl jej zasad członkiem organizacji może zostać każde państwo, które „miłuje pokój” oraz podpisało Kartę Narodów Zjednoczonych i jest skłonne wypełniać wynikające z niej postanowienia. Przystąpienie do ONZ wymaga zgody Zgromadzenia Ogólnego oraz Rady Bezpieczeństwa. Uczestnictwo w strukturach ONZ jest dobrowolne istnieje więc możliwość opuszczenia organizacji.

Obecnie członkami ONZ są 193 państwa.

31. Prawidłowości stosunków międzynarodowych powiązane z rozwojem OM.

32. Cechy OM.

33. Geneza OM w sensie funkcjonalnym.

Konferencje legły u podstaw powstania organizacji międzyn. Rozwój konf. Tworzył z czasem przesłanki tworzenia OM (konferencje i orgazniz. Są wielostronną formą SM. Konferencje Konferencje służyły wielostronnemu regulowania spraw interesujących pństw. Konf. Powinny obradować cały czas. Oganizacja to ciągle obradująca konferencja. Przejście od konger. Do organizac. Międzyn. To ewolucja Wielost. SM Przejście od konger. Do organiz. Międz, to ewolucja wielos. SM. Organiza. Powstały tam, gdzie doraźna wspołpraca przez konferencje nie była wystarcz.

1648-1840 - kilkadziesiąt konferencji

1840-1890-549 konfer.

1891-1900- 649konf.

1901-1919 - 1082 konf.

1920-1930- 2914 konf.

Obecnie w ciągu roku jest org. Ok. 9 - 10 tys. Konger.

Wzrost liczby konf. Tworzy przesłanki powst. OM.

34. Uwarunkowania materialne i polityczne tworzenia OM.

Wzrost intensywności więzi między państwami, społeczności. To one tworzą przesłanki powstania org. Tworzono je jako wyraz zapotrzebowania ns regulowanie S między państwami w warunkach wzrastającej współzależności, więzi. Te materialne przesłanki tworzy pogłębienie więzi. Pierwsze organizacje powstały tam, gdzie pojawiły się współzależności. Te przesłanki materialne są warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym do tworzenia organiz.

Warunki polityczne :

Utworzenie organizacji międzyn. To decyzja polityczna. Tworzenie org. Międzyn. Z potrzebą uczestnictwa w życiu międz.

3 warunki :

-oświadczenie sobie przez państwa trwałej zgodności interesów w dziedzinie SM które ma regulować OM.

-przekonanie państw o potrzebie i korzyściach ze wzajemnej współpracy - to warunkuje istnienie/brak istnienia woli politycznej -wola Polit. Jest potrzebna do otworzenia org.

-zdolność osiągnięcia niezbędnego porozumienia w sprawie otworzenia orgazniz. I zasad jej funkcjonowania - ta zdolność może być warunkowana wolą polityczną lub limatem politycznym-musi być, żeby utworzyć organiz.

35. Podmiotowość OM.

36. Członkowie pierwotni OM i późniejsze nabycie członkostwa.

Zawarte w punkcie z członkostwem.

37. Zawieszenie w prawach członka OM.

Zawarte w punkcie z członkostwem.

38. Wykluczenie członka OM.

Zawarte w punkcie z członkostwem.

39. Wystąpienie państwa członkowskiego z OM.

40. Reprezentacja państw w stosunkach z OM.

41. Status siedziby OM.

42. Organy międzypaństwowe - ich skład i funkcje.

43. Ograny funkcjonariuszy międzynarodowych - ich skład i funkcje.

44. Co to jest Trybunał Administracyjny.

45. Organy międzyparlamentarne - ich skład i funkcje.

46. Organy przedstawicieli życia społeczno-gospodarczego.

47. Mechanizmy inicjowania decyzji OM.

48. Mechanizmy wypracowania projektu decyzji OM.

49. Procedury głosowania w OM.

50. System głosów ważonych w OM.

51. Zasada konsensusu jako procedura decyzyjna OM.

52. Wymogi prawomocności decyzji OM i nabrania przez nie mocy wiążącej.

53. Geneza ONZ.

W czasie trwania II wojny światowej doszło do kolejnych spotkań Wielkiej Trójki (USA, Wielkiej Brytanii, ZSRR), podczas których ustalono, bazując na Karcie Atlantyckiej z 14 VIII 1941, że istnieje potrzeba powołania powszechnej organizacji w celu pokojowego rozwiązywania konfliktów. Zasady Karty Atlantyckiej uznane zostały w Deklaracji Narodów Zjednoczonych podpisanej 1 I 1942 przez 26 państw. Kolejne etapy tworzenia organizacji to konferencje: moskiewska, teherańska, w Dumbarton Oaks, w Jałcie oraz założycielska w San Francisco. Konferencja w San Francisco, będąca ostatnim etapem tworzenia ONZ, rozpoczęła się 25 IV 1945 i zakończyła po dwóch miesiącach obrad podpisaniem 26 czerwca Karty Narodów Zjednoczonych. Brało w niej udział 50 delegacji państw będących jej założycielami, 51 państwem-założycielem była Polska, która nie wzięła udziału w konferencji (podpisała Kartę Narodów Zjednoczonych 15 X 1945, a dokumenty ratyfikacyjne złożyła po 11 dniach). Karta Narodów Zjednoczonych, będąca statutem Organizacji Narodów Zjednoczonych weszła w życie 24 X 1945 roku i tą datę przyjmuję się za początek działalności Organizacji Narodów Zjednoczonych.////////////////////////////////////

Organizacja Narodów Zjednoczonych jest bezpośrednią spadkobierczynią Ligi Narodów, pierwszej uniwersalnej organizacji międzynarodowej działającej w latach 1919-1939 (formalnie do 1946). Liga Narodów okazała się organizacją nieskuteczną i wadliwą. ONZ czerpało z jej tradycji i doświadczeń, ale udało jej się wypracować znacznie wyższy poziom skuteczności. Pomysł powołania ONZ narodził się podczas wspólnych obrad trzech mocarstw sprzymierzonych w walce z Niemcami hitlerowskimi: Wielką Brytanią, ZSRR i USA na konferencjach w Teheranie (1943), Waszyngtonie (1944), Jałcie (1945) i Poczdamie (1945).
Na konferencji w Nowym Jorku, rozpoczętej w kwietniu 1945, przyjęto Kartę Narodów Zjednoczonych, będącą dokumentem programowym organizacji. Wraz z jej wejściem w życie, 24 października 1945 roku powstała ONZ z siedzibą główną w Nowym Jorku.

54. Zgromadzenie Ogólne ONZ - istota i kompetencje.

Organ plenarny, międzynarodowy, tzn ze w nim reprezentowane są państwa członkowskei przez swych przedstawicieli. Pracuje w ramach sesji. Kompetecje :

-wszystko co dot. ONZ leży w jej funkcji

-nie zajmuje się sprawami którymi zajmuje się RB?

-nie zajmuje się sprawami leżącymi w wyłącznej kompetencji ONZ - groźby naruszenia pokoju

-nadzór nad działalnością systemu ONZ

-udział w wyborze niestałych członków

55. Skład i procedury decyzyjne Rady Bezpieczeństwa.

Podlegał ewolucji do roku 1965, w jej skład wchodziło 11 pństw(5 stalych i 6 niestałych)- uznano że ta liczba jest niereprezentatywna w stosunku do rzeczywistości postkolonialnych

Od 1965 jest 15 członków (5+10) członkowie niestali wybierani są na 2 letnie kadencje, każdego roku zmienia się połowa składu

Zasada sprawiedliwości reprezentacji geograficznej mówi że 5 miejsc przypada na Azję i Afrykę, 2 Am Płd 2 na Europe Zach i inne.

Procedury decyzyjne :

- do wnętrza org. - 9 państw za , decyzje merytoryczne i proceduralne

- na zewnątrz 9 za ale decyzje może zawetować każdy z stałych członków , dotycz, bezp i pokoju

Szczególne uprawnienia i odpowiedzialność stałych członków żaden z nich nie może narzucić swoje decyzji, woli innym- mechanizm równoważenie pozycji

Jednak w drodze zwyczaju wykształciła się zasada, że uchwała zostaje przyjęta także w wypadku, gdy żaden z członków stałych nie wyrazi sprzeciwu (pierwszy przypadek takiej interpretacji, niezgodnej z literalnym brzmieniem art. 27 Karty Narodów Zjednoczonych, miał miejsce w 1950 r. w związku z interwencją ONZ w Korei). Do zawetowania rezolucji potrzeba więc determinacji jednego z członków stałych lub 7 głosów innych państw. Ten sposób głosowania jest powszechnie krytykowany, swą słabość ujawnił m.in. w trakcie kryzysu irackiego 2003, proponuje się więc, by wprowadzić tzw. podwójne weto (co najmniej 2 członków permanentnych musiałoby zagłosować przeciw, by decyzja nie weszła w życie).

Gdy stały członek jest zamieszany w groźbę naruszenia pokoju lub naruszenia pokoju to musi wstrzymać się od głosu, ale gst RB postanowi nałożyć sankcję to ma prawo zawetować -ochrona własnych interesów całkowity paraliż RB.

56. Mechanizm „Uniting for Peace” a Rada Bezpieczeństwa ONZ.

1. Postanawia, że we wszystkich wypadkach, które zdają się stanowić zagrożenie pokoju, złamanie pokoju lub akt agresji, a Rada Bezpieczeństwa z powodu braku jednomyślności stałych członków przestaje ponosić odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, Zgromadzenie Ogólne powinno zająć się sprawą niezwłocznie, celem skierowania odpowiednich zaleceń do swych członków odnośnie środków zbiorowych, wliczając w to, w przypadku złamania pokoju lub aktu agresji, użycie sił zbrojnych, jeżeli będzie to niezbędne do utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. W razie gdyby Zgromadzenie nie odbywało wtedy sesji, zbierze się ono na nadzwyczajną sesję specjalną w ciągu 24 godzin od zgłoszenia żądania jej zwołania. Taka nadzwyczajna sesja specjalna powinna być zwołana na żądanie Rady Bezpieczeństwa, uchwalone głosami którychkolwiek siedmiu jej członków albo większością członków Narodów Zjednoczonych.

57. Uprawnienia Rady Bezpieczeństwa w zakresie zagrożeń i naruszeń pokoju.

58. Finansowanie działalności ONZ.

59. Skład i kompetencje Rady Gospodarczo -społecznej ONZ.

60. Komisje i agencje specjalne Rady Gospodarczo -społecznej ONZ.

61. Powiązanie organizacji pozarządowych z Radą Gospodarczo - społeczną ONZ.

62. Organizacje wyspecjalizowane ONZ.

Organizacje wyspecjalizowane ONZ (ang. UN Specialized Agencies, dlatego też w języku polskim niekiedy nazywa się je agencjami wyspecjalizowanymi ONZ) - organizacje międzynarodowe powiązane i blisko współpracujące z Organizacją Narodów Zjednoczonych. ONZ wraz z jej organizacjami wyspecjalizowanymi nazywa się "rodziną ONZ".

Organizacje wyspecjalizowane muszą spełnić następujące warunki:

• być organizacjami międzyrządowymi,

• mieć charakter powszechny, tj. otwarty dla wszystkich państw świata,

• posiadać szerokie kompetencje choćby w jednej z dziedzin o której mowa w art. 57 Karty Narodów Zjednoczonych^[1]

• musi być związana z ONZ umową międzynarodową.

Organizacje wyspecjalizowane są autonomicznymi organizacjami, stanowią odrębne podmioty prawa międzynarodowego, mają swoich członków, odrębne organy i własne budżety, a z ONZ są połączone specjalnymi porozumieniami zawieranymi z Radą Gospodarczo-Społeczną ONZ a zatwierdzanymi przez Zgromadzenie Ogólne ONZ^[2]. Organizacje wyspecjalizowane przedkładają sprawozdania ze swej działalności tym dwóm organom ONZ.

• Międzynarodowa Organizacja Morska, skróty: (ang.) IMO

• Międzynarodowa Organizacja Pracy, skróty: (pol.) MOP, (ang.) ILO

• Międzynarodowy Fundusz Rozwoju Rolnictwa, skrót: (ang.) IFAD

• Międzynarodowy Fundusz Walutowy, skróty: (pol.) MFW, (ang.) IMF

• Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, skróty: (pol.) MZT, (ang.) ITU

• Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, skrót: (ang.) ICAO

• Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa, skróty: (ang.) FAO

• Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury, skrót: (ang.) UNESCO

• Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego, skrót: (ang.) UNIDO

• organizacje Grupy Banku Światowego:

• Agencja Wielostronnych Gwarancji Inwestycji, skrót: (ang.) MIGA

• Międzynarodowa Korporacja Finansowa, skrót: (ang.) IFC

• Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, skrót: (ang.) ICSID

• Międzynarodowe Stowarzyszenie Rozwoju, skrót: (ang.) IDA

• Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, skróty: (pol.) MBOR, (ang.) IBRD

• Światowy Związek Pocztowy, skrót: (ang.) UPU

• Światowa Organizacja Meteorologiczna, skrót: (ang.) WMO

• Światowa Organizacja Własności Intelektualnej, skróty: (ang.) WIPO

• Światowa Organizacja Turystyki, skrót: (ang.) UNWTO^[4]

• Światowa Organizacja Zdrowia, skrót: (ang.) WHO

63. Kompetencje Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.

główny organ sądowy ONZ. Został utworzony w 1945. Trybunał działa według swego Statutu, który opiera się na Statucie Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej i stanowi integralną część Karty Narodów Zjednoczonych.

1. Kompetencje ratione personae. Art. 34 Statutu MTS głosi, że jedynie państwa mają prawo stawać jako strony przed Trybunałem. Trybunał jest dostępny dla państw członkowskich ONZ oraz dla innych, które są stronami statutu.

Art. 62 statutu głosi,że państwo mające interes natury prawnej, który mógłby być naruszony wyrokiem Trybunału w danej sprawie, może domagać się uczestnictwa w procesie w charakterze interwenienta.

Statut MTS przyznaje pewne uprawnienia rządowym organizacjom międzynarodowym. Trybunał może zwrócić się do tych organizacji o informacje mające znaczenie dla rozpatrywanej sprawy oraz może przyjmować takie informacje dostarczone przez organizację z własnej inicjatywy.

2. Kompetencje ratione materiae. Art. 36 ust. 1 mówi, że kompetencje MTS obejmują "wszelkie spory, które strony doń wniosą, oraz wszelkie sprawy wyraźnie wymienione w Karcie NZ albo w obowiązujących traktatach i konwencjach". Zatem kompetencja MTS ma charakter dobrowolny. MTS działa tylko wówczas, gdy strony przekażą mu sprawę do rozstrzygnięcia.

Możliwa jest jednak sytuacja, gdy MTS działa na wniosek jednej tylko strony konfliktu. Tę kompetencję obligatoryjną określa art. 36 ust. 2 statutu MTS, który nazywa się często "klauzulą fakultatywną", gdyż od woli poszczególnego państwa zależy przyjęcie bądź nie przyjęcie zobowiązań określonych w tej klauzuli.

Zgodnie z art. 96 Karty NZ, Zgromadzenie Ogólne lub Rada Bezpieczeństwa mogą zwrócić się do MTS o wydanie opinii doradczej w każdej kwestii prawnej. Podobnie zresztą jak wszystkie inne organizacje wyspecjalizowane ONZ. Obecnie takie upoważnienie posiada 16 organizacji wyspecjalizowanych ONZ oraz IAEA (International Atomic Energy Agency).

3. Kompetencje ratione iuris. MTS wydaje swoje decyzje na podstawie przepisów określanych w art. 38 ust. 1 statutu MTS. Zgodnie z nim, Trybunał stosuje: a) konwencje międzynarodowe, bądź ogólne, bądź specjalne, ustalające reguły wyraźnie uznane przez państwa wiodące spór b) zwyczaj międzynarodowy jako dowód istnienia powszechnej praktyki przyjętej za prawo c) ogólne zasady prawa uznane przez narody cywilizowane d) wyroki sądowe i opinie znawców prawa publicznego różnych narodów jako środek pomocniczy do stwierdzenia przepisów prawnych.

Trybunał posiada także kompetencję orzekania według zasad słuszności, tzw. "ex aequo et bono", jeśli strony się na to zgodzą. Nie było jednak przypadku, kiedy strony się na taką zasadę zgodziły.

64. Pozycja i zadania Sekretariatu ONZ.

Sekretariat składa się z Sekretarza Generalnego i personelu, jaki może być Organizacji potrzebny. Sekretarza Generalnego wybiera Zgromadzenie Ogólne na zalecenie Rady Bezpieczeństwa. Jest on najwyższym funkcjonariuszem administracyjnym Organizacji.

65. Siedziba ONZ - jej status i regulacje.

Umowa między ONZ a USA -26.06.1947 - określa granice okręgu administracyjnego ONZ, wyłączona spod jurysdykcji USA, gwarantowana jest nietykalność okręgu administracyjnego.

Na terenie ONZ nie jest możliwe dostanie azylu. Dostęp do siedziby organizacji - przedstawiciele państw członkowskich oraz funkcjonariusze ONZ i ich rodziny, eksperci działający na rzecz organizacji, przedstawiciele prasy, radai, miediów, których ONZ zgadza się przyjąć- ta zgoda konsultatywna jest z USA przedstawicieli pozarządowych mających status konsultacyjny wszystkie inne osoby zapraszane przez ONZ.

66. Podstawy prawne funkcjonowania i członkostwo OBWE.

67. Podmiotowość OBWE.

68. Struktura organizacyjna OBWE.

Organy o charakterze politycznym^[4]:

1. Spotkania Szefów Państw i Rządów (tzw. szczyty) - spotkania odbywające się co dwa lata, których celem jest ustalenie zasadniczych kierunków działań Organizacji;

2. Konferencje Przeglądowe - ich zadaniem jest dokonywanie przeglądów przyjętych już aktów prawnych i ocena ich realizacji. Ponadto opracowują nowe dokumenty, które przyjmowane są na Spotkaniach Szefów Państw i Rządów. Konferencja organizowane są co dwa lata;

3. Rada Ministerialna (d. Rada KBWE) - główne forum konsultacji politycznych. Stanowi także naczelny organ decyzyjny i odpowiada za przygotowanie Spotkań Szefów Państw i Rządów. Zbiera się przynajmniej raz do roku na szczeblu ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich;

4. Wysoka Rada (d. Komitet Wysokich Przedstawicieli) - organ zarządzający. Spotyka się przynajmniej dwa razy w roku na szczeblu dyrektorów politycznych ministerstw spraw zagranicznych. Określa kierunki działań politycznych Organizacji oraz podejmuje decyzje w tym zakresie. Koordynuje także współpracę gospodarczą państw - raz w roku funkcjonuje jako Forum Gospodarcze. Znaczenie tego organu spadło wraz z utworzeniem Stałego Komitetu;

5. Stała Rada (d. Stały Komitet) - koordynuje prace organizacji między poszczególnymi sesjami Wysokiej Rady. Podejmuje również decyzje związane z bieżącą działalnością OBWE. Organ tworzony jest przez przedstawicieli państw przy Organizacji;

6. Urzędujący Przewodniczący - koordynuje działania Organizacji. Funkcję tę sprawuje rotacyjnie przez jeden rok minister spraw zagranicznych z danego kraju członkowskiego. Wraz ze swym poprzednikiem i następcą tworzy tzw. Trójkę;

organy o charakterze administracyjnym^[4];

7. Sekretariat - pełni funkcje usługowo-techniczne. Jego siedzibą jest Wiedeń. Podlega mu Centrum Zapobiegania Konfliktom (jako departament Sekretariatu). Filia Sekretariatu mieści się w Pradze - znajduje się tam archiwum OBWE;

8. Sekretarz Generalny - najwyższy urzędnik struktur Organizacji. Nadzoruje i organizuje ich pracę. Podlega zwierzchnictwu Urzędującego Przewodniczącego;

9. Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (d. Biuro Wolnych Wyborów) - instytucja odpowiedzialna za działania w zakresie wymiaru ludzkiego OBWE. Jej siedzibą jest Warszawa. Organizuje m.in. szkolenia, konferencje, nadzoruje wybory, odpowiada za kontakt m.in. z Radą Europy i organizacjami pozarządowymi. Tworzy także bazę informacyjną o sytuacjach kryzysowych.;

inne organy^[4];

10. Wysoki Komisarz OBWE ds. Mniejszości Narodowych - odpowiada za wczesne ostrzeganie i wczesne reagowanie w związku z potencjalnymi konfliktami o charakterze etnicznym na obszarze Europy. Zastrzeżenia może zgłaszać Wysokiej Radzie. Powoływany jest na trzyletnią kadencję przez Radę Ministerialną;

11. Przedstawiciel ds. Wolności Mediów - zajmuje się kontrolną w zakresie wolności środków masowego przekazu;

12. Forum ds. Współpracy w Dziedzinie Bezpieczeństwa - organ autonomiczny zajmujący się sprawami rozbrojenia i zapobiegania konfliktom oraz CSBM;

13. Zgromadzenie Parlamentarne OBWE - tworzone przez parlamentarzystów państw członkowskich, zbiera się raz do roku. Omawia sprawy dotyczące funkcjonowania i realizacji zasadniczych celów Organizacji;

14. Trybunał OBWE ds. Koncyliacji i Arbitrażu - trybunał powołany na mocy Konwencji o arbitrażu i koncyliacji z 1992, pozostający de facto instytucją martwą.

69. Specyfika decyzji OBWE oraz jej procedury decyzyjne.

70. Członkostwo w NATO.

Początkowo : Belgia Francja Luksemburg Holandia WB - Układy Brukselskie, potem Dania, Holandia, Islandai, Kanada, Norwegia, Portugalia, Grecja, Turcja, RFN-NIEMCY, Hiszpania, Czechy Polska, Węgry Rumunia Litwa Słowacja, Bułgaria Estonia Łotwa Słowenia Chorwacja

Każde z państw przystępuje do NATO dobrowolnie, po przeprowadzeniu debaty publicznej oraz stosownej ratyfikacyjnej procedury parlamentarnej. Pakt Północnoatlantycki gwarantuje swoim członkom suwerenne prawa, ale także nakłada zobowiązania międzynarodowe, które należy bezwzględnie respektować.

71. Główne postanowienia statutu NATO.

-zasada suwerenności państw członkowskich, każdy ma takie same prawa i obwiązki

-zasada jednomyślności i zgody w podejmowaniu decyzji

-rozdział struktur politycznych NATO od zintegrowanej struktury dowodzenia.

72. Struktura polityczna NATO.

 Rada Północnoatlantycka (NAC, czyli Rada Ministerialna) - jedyny organ traktatowy NATO - Rada Północnoatlantycka jest jedynym organem NATO, który powstał i działa wyłącznie na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, przyjętego 4 kwietnia 1949 roku. Traktat dał Radzie Północnoatlantyckiej możliwość tworzenia organów jej podległych. Dlatego też jej prace wspierają liczne rady i komitety.

 Komitet Planowania Obronnego (DPC) stanowi kluczowy organ decyzyjny i doradczy w kwestiach związanych z integracją sił militarnych państw członkowskich NATO. Wspiera on w tym zakresie dowództwa wojskowe poszczególnych państw członkowskich poprzez określanie dla nich konkretnych celów i ocenę stopnia ich wywiązania się ze swoich zobowiązań wojskowych wobec Sojuszu Północnoatlantyckiego. Komitet zajmuje się również planowaniem zintegrowanej obrony Sojuszu Północnoatlantyckiego. Komitet Planowania Obronnego działa równolegle z Radą Północnoatlantycką (NAC) oraz Grupą Planowania Nuklearnego (NPG). W Komitecie Planowania Obronnego zasiadają reprezentanci wszystkich państw członkowskich NATO poza Francją. Jego posiedzenia odbywają się na dwóch szczeblach:

• ministerialnym; tu obradują dwa razy w roku ministrowie obrony państw członkowskich,

• stałych przedstawicieli.

 Grupa Planowania Nuklearnego (

73. Struktura wojskowa NATO.

 Komitet Wojskowy NATO (MC) \

Dowództwo Sił Sojuszniczych NATO ds. Operacji (ACO)

Dowództwo Sił Sojuszniczych NATO ds. Transformacji (ACT)

74. Problemy reformy ONZ.

75. Zasady funkcjonowania NATO.

- zasada solidarności wobec napaści

-zasada użycia siły zbrojnej w obronie napadniętego sojusznika

-zasada adekwatności reakcji - odpowiedź na agresję powinna być opow.. do jej rozmiarów

76. Opcje postrzegania podmiotowości OM.

Org. Międzynarodowe są postrzegane jako stała, wielostronna forma SM

Forma -zewnętrzny wyraz czegoś. Traktowanie org. Jako formy zabiera im podmiotowość. Sama w sobie org. Nie jest podmiotem SM.

Postrzeganie org. Międzyn. Jako organy polityki zagr. Państw -organ. Są traktowane instrumentalnie prze państwa. Marionetkowa podmiotowość. Sama w sobie org. Nie jest podmiotem SM.

Org. Jako autonomiczny, specyficzny, podmiot SM są odrębnym podmiotem SM.

PODMIOTOWŚĆ- zdolnośc do celowego, świadomego działania.

Podmiot. Prawnomiędz. Mają ją orgaznaizacje.

P. Prawnomiędzynarodowa - tylko orga. międzyrządowe ją mają. Warunkiem posiadania tej podmiotowości przez organiz. Jest akt nadania statutu, który jest wielostronną umową międzyn. Niezbędne jest rozróżnienie zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych. OM mają zdolność prawną gdy istnieje ten akt nadania. Ta zdolność prawna oznacza możliwość bycia podmiotem praw i obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego.

Zdolność do czynności prawnych - możliwość wywoływania skutków prawnych poprzez własne działania :

Orgazniazacjom międzyn. Właściwa jest zdolność traktatowa- mogą zawierać IM mogą być ich stroną.

ORG> mogą zawierać UM z państwami:

-org. Mogą zwierać umowy między sobą np. system ONZ Org. Wyspecjalizowane mają umowę z ONZ.

Tylko organizacje międzyrządowe mogą być podmiotem prawa międzynarodowego,

Prawo legacji : zdolność do utrzymywania stosunków z innymi podmiotami prawa międzyn.

Czynne - wysyłanie przedstawicieli innych podm. Prawa międzyn.

Bierne - przyjmowanie ---^^^----

Org. Korzystają bardziej z biernego prawa legacji. OM w mniejszym korzystają z c czynnego prawa legacji np. przedstawicielstwo OE w Polsce. To też wysyłanie misji doraźnych spory tylko między państwami.

ETS - może być

77. Zasady funkcjonowania NATO.

78. Uprawnienia Rady Bezpieczeństwa w sytuacjach zagrożenia lub naruszenia pokoju i ataków agresji.

79. Amnesty International jako organizacja pozarządowa.

80. Postanowienia Karty ONZ (rozdz. VIII) w sprawie organizacji regionalnyc.

 Żadne postanowienie niniejszej Karty nie wyłącza istnienia układów lub organizacji regionalnych dla załatwiania spraw dotyczących utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, które nadają się do akcji o charakterze regionalnym pod warunkiem, że takie układy lub organizacje oraz ich działalność zgodne są z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych.

 Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych, którzy zawierają takie układy lub tworzą takie organizacje, dołożą wszelkich starań w celu pokojowego rozstrzygania sporów o charakterze lokalnym na podstawie tych układów lub przy pomocy tych organizacji, zanim przedstawią takie spory Radzie Bezpieczeństwa.

 Rada Bezpieczeństwa będzie popierała rozwój instytucji pokojowego rozstrzygania sporów lokalnych na podstawie układów regionalnych lub przy pomocy organizacji regionalnych bądź z inicjatywy państw zainteresowanych, bądź na skutek przekazania sprawy przez Radę Bezpieczeństwa.

81. Scharakteryzuj na wybranych przykładach organy sądowe OM.

82. Rola mocarstw w procesie tworzenia OM.

Organizacja aby była skuteczna musi być reprezantywna, dla stany środowiska międzyn. Także w sensie jego biegunowości.

Liga Narodów - nieskuteczna w sprawie bezp. Bo nie była re prezent. Dla ówczesnego układu sił.

83. Postanowienia szczytu „Millennium +5” w sprawie reformy ONZ.

84. Millennijne cele rozwoju ONZ.

1. Wyeliminować skrajne ubóstwo i głód

2. Zapewnić powszechne nauczanie na poziomie podstawowym

3. Promować równość płci i awans społeczny kobiet

4. Ograniczyć umieralność dzieci

5. Poprawić opiekę zdrowotną nad matkami

6. Ograniczyć rozprzestrzenianie się HIV/AIDS, malarii i innych chorób

7. Stosować zrównoważone metody gospodarowania zasobami naturalnymi

8. Stworzyć globalne partnerskie porozumienie na rzecz rozwoju

---