P A R A Z Y T O L O G I A

t e s t
E G Z A M I N 2002

ZESTAW A

	Inwazje pierwotniaków wywołują m.in. następujące zmiany patologiczne u żywicieli:
P	1. Anemię krwotoczną, hemolityczną i niedoborową
P	2. Zmiany zapalne dróg rodnych i poronienia
P	3. Porażenia i zaburzenia ruchu
P	4. Zaburzenia wzroku
	"Spacerujący" łupież :
P	5. Jest to wysoce zaraźliwa dermatoza wywoływana przez Cheyletiella sp.
F	6. Jest to wynik zmian zapalnych skóry i jej silnego złuszczania wywołanych inwazją Notoedres cati
P ?	7. W ostrych stanach tej choroby może dochodzić do rozległych wyłysień
P	8. Może być przyczyną reakcji uczuleniowych u właścicieli i opiekunów chorych zwierząt
	Świerzb naskórny owiec wywołany inwazją Psoroptes ovis:
P	9. Zmiany chorobowe obserwuje się na skórze górnej części szyi, nasady ogona i grzbietu
F	10. Objawy chorobowe nasilają się późną wiosną
P	11. Powoduje wypadanie wełny
P	12. Roznosi się przez kontakt bezpośredni
	Świerzb drążący ssaków
F	13. Wywoływany jest przez pajęczki pasożytujące na powierzchni skóry
P	14. Sarcoptes scabiei var. suis jest jedynym gatunkiem świerzbowca występującym u świń
F	15. Na inwazje S scabiei v. suis szczególnie podatne są zwierząta dorosłe
	16. Rezerwuwarem inwazji S. scabiei v. suis są knury i maciory
	17. Zarażone świnie produkują znaczne ilości przeciwciał przeciwko antygenom Sarcoptes dlatego też w diagnozowaniu coraz powszechniej stosowany jest test immunoenzymatyczny ELISA
	Toxocara canis:
	18. Dorosłe glisty są wysoce specyficzne dla żywiciela zaś larwy zarażają szeroki krąg żywicieli paratenicznych
	19. U szczeniąt poniżej l miesiąca życia większość larw dojrzewa do postaci dorosłych
P	20. Migrujące larwy T. canis mogą wywoływać zmiany zapalme zarówno u żywiciela swoistego jak nieswoistego
P	21. W nerkach psów zarażonych dużą liczbą larw stwierdzane są liczne granulomy
P	22. Zwalczaniu glistnicy sprzyja fakt, że jaja glist są bardzo wrażliwe na środki dezynfekujące
	Kleszcze gniazdowo-norowe (Argasidae)
F	23. Żerują na żywicielu: dorosłe - kilka razy, nimfy- 2 razy
F	24. Argasidae żerują od kilku minut do 2 godzin
P	25. W Polsce Argasidae atakują gołębie kury i człowieka
F	26. Kleszcze z tej grupy nie mogą wywoływać paraliżu
	Kleszcze właściwe (Ixodidae)
P	27. Atakują żywicieli na porośniętych krzakami łąkach lub śródleśnych ścieżkach i pastwiskach
P	28. Wydzielają feromony: gromadzenia się, przyczepu i płciowe
P	29. Ich ślina działa znieczulająco
P	30. Mogą wywoływać nieodwracalny paraliż żywiciela
P	31. Przenoszą boreliozy, brucelozę gruźlicę ptasią, babeszjozę psów i bydła oraz kilkaset innych patogenów
	Choroba zwana "czarną główką" :
P	32. Wywoływana jest przez wiciowca. Histomonas maleagridis
F	33. Jest śmiertelna dla indyków w wieku powyżej 12 miesięcy
P	34 Najsilniej atakuje jelita ślepe i wątrobę
P	35. W wątrobie występują ogniska martwicze o średnicy ok. l cm
	Kokcydioza królików
P	36. Występuje powszechnie a objawy kliniczne obserwuje się głównie u zwierząt młodych
P	37. Wywołują ją Eimeria perforans i E. magna lokalizujące się w jelicie cienkim oraz E. stiedai rozwijający się w wątrobie
	38. Zarażenie następuje przez zjedzenie żywicieli pośrednich (drobnych pajęczaków). w których rozwijają się inwazyjne oocysty
F ?	39. Śmiertelność królików w wyniku kokcydiozy jest wysoka
	Zjawisko self-cure (samowyleczenia)
P	40. Występuje najczęściej po ponownej inwazji nicieni z rodziny Trichostrongylidae u uczulonego żywiciela
	41. Może być wywołane zarówno przez żywe jak i martwe larwy nicieni
P	42. Mechanizmy immunologiczne odpowiedzialne za SF należą do typu nadwrażliwości wczesnej.
P	43. Nie jest ono przejawem odporności na inwazję a wręcz przeciwnie, umożliwia osiedlanie się i rozwój nowej, czasami nawet większej, populacji pasożytów
	Ashwortius sidemi:
F	44. Nicień pasożytujący w tkance łącznej jeleniowatych i żubrów
	45. Do Polski został zawleczony z Kanady
P	46. Jest krwiopijny
P	47. Nie jest inwazyjny dla zwierząt hodowlanych
	Nużeńce (Demodex sp.)
P	48. Pasożytują w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych
P ?	49 Ich inwazje powodują powstawanie dobrze odgraniczonych wylysień
F ?	50. Inwazje te diagnozuje się badając zeskrobiny skóry na obecność 8 nożnch dorosłych i 6 nożnych nimf
F	51. Na wystąpienie klinicznych objawów nużycy nie mają wpływu dieta i status immunologiczny żywiciela
	"Skok wiosenny" czyli gwałtowny wzrost liczby jaj nicieni wydalanych z kałem zarażonych zwierząt:
P	52. Występuje najwyraźniej u owiec, kóz i świń w końcowym okresie ciąży i w czasie karmienia młodych. :
P	53. Etiologia tego zjawiska ma związek z czasowym obniżeniem odporności ciężarnych samic,
P	54. L4 wstrzymane w rozwoju w wyniku reakcji obronnych żywiciela dojrzewają wtedy i podejmują produkcję jaj
P	55. Wyższy odsetek larw z nowych inwazji osiedla się i dojrzewa u ciężarnych samic
	Wstrzymanie w rozwoju larw nicieni - hypobioza
P ?	56. Może być potwierdzone jedynie sekcyjnie
P	57. Hypobioza jest mechanizmem umożliwiającym ominięcie niekorzystnych dla pasożyta war. środowiska
F	58. Stymulowana jest wyłącznie przez bodźce środowiskowe działające na stadia wolnożyjące.
P	59. Może mieć także podłoże immunologiczne
	W patogenezie ostertagiozy bydła i owiec dużą rołę odgrywają:
P	60. Redukcja kwasowości trawieńca
P	61. Upośledzenie właściwości bakteriostatycznych soku żołądkowego.
	62. Uszkodzenia błony śluzowej żwacza i zaburzenia jego motoryki
P	63. Wzrost przepuszczalności epitelium trawieńca dla makromolekuł takich jak pepesynogen i białka surowicy
	W ostertagiozie bydła obserwuje się następujące zjawiska.immunologiczne:
P	64. Inwazja wywołuje opowiedz humoralną i komórkowa
P	65. Produkty ekskrecyjno-sekrecyjnych nicienia działają immunosupresyjnie na żywiciela.
N	66. Ponowny kontakt żywiciela z larwami nicienia wywołuje szok anafilaktyczny
P	67. Częściowo odporny na inwazję żywiciel produkuje przeciwciała hamujące aktywność enzymów katalizujących syntezę białek plemników i jaj a także białek somatycznych i strukturalnych nicienia
	Do głównych sposobów unikania przez pasożyty efektów reakcji obronnej żywiciela należą :
P	68. Stadiowo- swoiste immunodominujące antygeny powierzchniowe, ich szybka wymiana i odnowa
P	69. Maskowanie antygenów przy użyciu białek żywiciela
P	70. Rozszczepianie przeciwciał
	71. Wydzielanie substancji niszczących c\totoksyczne limfocyty T
	Kokcydiozy kur
F	72. Wywołuje kilka gat. pierwotniaków z rodzaju Eimena
P	73. Najbardziej patogcnny dla kur jest Eimeria tntn
P ?	74. Śmiertelność w następstwie kokcydiozy, szczególnie ptaków młodych może być znaczna
F	75. Diagnoza oparta jest na badaniu kału metodą flotacji na ober.ność nocyst •
	Zjadając surową rybę słodkowodną pies bądź kot mogą zarazić się :
F	76. Przywrą jelitową Echinochasmus perfoliatits
F	77. Przywrą kocią Opisthorchis felineus
F ?	78. Motyliczką wątrobową Dicrocoelium dendriticum
P	79. Bruzdogłowcem szerokim (Diphyllobothrium latum)
	Świerzb ptaków wywoływany jest przez roztocza a rodzaju Ctemidocoptes, które;
P	80. Pasożytują w skórze opierzonych części ciała ptaka
P	81. Wywołują zespół objawów zwanych "wapienna noga"
P	82.Lokalizują się na głowie i u nasady dzioba wywołując zniekształcenia i trudności w pobieraniu pokarmu
P	83.Lokalizują się w delikatnej skórze pod skrzydłami
	Słupkowce małe:
F	84. Mianem rym określa się 23-40 gat. nicieni ( 4.8-7.7 mm dług.) pasożytujących u koni
F	85.Konie zarażają się na pastwisku
F	86. Rozwój tych nicieni często ulega w żywicielu zahamowaniu w fazie L3
P	87. Nicienie te nabywają w krótkim czasie oporności na leki, szczególnie z grupy benzimidazoli
	Inwazje Ancylostomatidae u mięsożernych mogą stanowią istotny problem gdyż:
F	88. Każdy nicień dorosły otwiera co najmniej jedno naczynie krwionośne;
F	89. Populacja 25 samców i 50 samic wypija dziennie 4 ml krwi
P	90. Maksymalna utrata krwi przez żywiciela następuje jeszcze w okresie pre-patentnym
F	91. Inwazje tych nicieni stanowią śmiertelne zagrożenie dla szczeniąt
P	92. Tęgoryjce wywołują nie tylko anemię krwotoczną ale także wydzielają czynniki hemolityczne
	Haemonchus contortus:
P	93. Jest drugim co do częstości występowania pasożytem owiec w Polsce
P	94. Nicień ten ma wysoki potencjał biotyczny;
P	95. Jego rozwój na pastwisku w temp. 22C trwa jedynie 5 dni
P	96. Pojawienie się, zwłaszcza po okresie deszczów, dużej liczby L3 powoduje nagłe wystąpienie klinicznej hemonch u zdrowych owiec
P	97. Powoduje silną anemizację żywiciela
	98. Wykształca szybko szczepy oporne na najczęściej stosowane leki
	Inwazje nicieni żolądkowo-jelitowych u przeżuwaczy wywołują: ,
F ?	99. Podwyższenie temperatury ciała
P	100 Brak łaknienia oraz podwyższone pobieranie wody i zatrzymywanie wody w tkankach
P	101. Zahamowanie wzrostu i mineralizacji kości
P	102 Obniżoną zawartość białka w mięsie
P	103. W hemonchozie i kuperiozie bydła obniżona jest ilość produkowanego mleka i długosz laktacji.
	Inwazje Hypoderma sp. powodują:
F	104. Zahamowanie rozwoju młodych zwierząt
P	105. Zmiany martwicze w tkance mięśniowej i straty poubojowe
P	106. Uszkodzenia skóry
P	107. Zmiany zapalne wymion
	Inwazje meszek są istotnym problemem weterynaryjnym gdyż:
P	108. Owady te są żywicielem nicieni z rodzaju Onchocerca
F	109. Ślina meszek zawiera silne alergeny
F	110. Na alergeny meszek szczególnie wrażliwe są owce
P	111. Ukłucia meszek wywołują u bydła zapalenie skóry a w ciężkich przypadkach przyspieszony oddech , przyspieszone tętno , atonię żwacza, znaczne obrzęki podgardła, drgawki, obniżenie ciepłoty ciała
P	112. Śmierć opadniętego przez meszki żywiciela występuje w kilka godzin po pojawieniu się objawów ogólnych

	Tasiemczyce występujące u świń wywołane być mogą:
	113. Inwazją larw Taenia soluim
	114. Inwazja strobilii Fimbruria sp.
	115. Zarażeniem bąblowcami
P	116. Inwazjami (cysticcrcus encuicollis
P	117. Zarażeniem Cysticcrciis cellulose
	Do cech pasożytów różniących je od spokrewnionych form wolnożyjących należą:
P	118. Hypertrofia układu rozrodczego
F	119 Hypertrofia narządów zmysłów
P	120. Silny rozwój narządów czepnych
P	121. Uproszczenie budowy układu trawienia
	Przywry Digenea (Trematoda)
P	122. Zawsze wykorzystują ślimaka jako pierwszego żywiciela pośredniego
P	123. Wewnątrz pierwszego żywiciela pośredniego zachodzi namnażanie postaci rozwojowych przyvry
P	124. Zawsze wymagają do rozwoju drugiego żywiciela pośredniego, którym zawsze jest stawonóg
F	125. Cerkarie wszystkich znanych gatunków penetrują aktywnie przez skórę żywiciela ostatecznego
	Tasiemiec Echinococcus granulosus:
F	126. Posiada w swoim cyklu życiowym larwę typu cenurus
P	127. Jaja tego tasiemca są źródłem inwazji dla żywiciela ostatecznego
P	128. Jest przyczyną obniżenie kondycji dzikich przeżuwaczy, które często są żywicielami pośrednimi tego tasiemca
F	129. W żywicielu ostatecznym tworzy długie strobile
	Przywry pasożytujące w przewodzie pokarmowym ptaków:
F	130. Wywołują biegunki (niekiedy krwawe), wychudzenie, anemią, zahamowanie rozwoju
P	131. Inwazje Notocotylus attenuatus wywołują drgawki epileprycznczne i niedowład nóg
P	132. Inwazję Psi la trema oligoon najbardziej niebezpieczne są dla gąsiąt do 3 miesiąca życia
F	133. Bilharziella polonica powoduje silne stany zapalne jelit ślepych u kaczek
	Ostra faza choroby motyliczej owiec charakteryzuje się:
P	134. Bolesnością i powiększeniem wątroby
P	135. Powiększeniem brzucha
F	136 Występowaniem ślinotoku i wycieku z nozdrzy
P	137. Niedokrwistością
F	138. Zaparciami i pobudzeniem ruchowym
	Metacerkarie Fasciola hepatica:
P	139. Pozostają inwazyjne na pastwisku przez kilka miesięcy
P	140. Ekscystują się w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego i migrują przez jamę otrzewnową do wątroby
F	141. Po ekscystacji młodociane przywry wędrują do wątroby przez przwód żółciowy
F	142. Po ekscystacji młodociane przywry wędrują przez parenchymę wątroby przez 16-18 tygodni
	Toxoplazmoza
P	143. Ostra i przewlekła toxoplazmoza wywołuje nieswoistą supresję funkcji immunologicznych żywiciela
F	144. Koty wydalają zwykle oocysty w 1-2 tygodnie po zarażeniu cystami tkankowymi
F	145 Psy i drób nie zarażają się T. gonclii
F	146. Inwazje T. gondii są częstą przyczyną poronień u owiec
	Eimeria truncata pasożytuje:
F	147. W nabłonku jelita cienkiego owiec
F	148. W tylnych odcinkach jelita cienkiego indyków
P	149. W nabłonku kanalików nerkowych gęsi
F	150. W nabłonku jelit ślepych kur
	Mikrosporidia:
P	151. Są to małe, niektóre wielkości bakterii, wewnątrzkomórkowe pasożyty,
F	152. Mają bardzo charakterystyczny sposób zarażania komórki przez tzw rurkę biegunową.
P	153. Są to pasożyty przede wszystkim bezkręgowców i ryb.
P	154. Ostatnio coraz częściej wykrywa się mikrosporydia (Enterocytozoon bieneusi i E. intestinalis) jako przyczynę "biegunki podróżników"
	Robaki pasożytnicze uwalniają najczęściej do organizmu żywiciela:
P	155. Antygeny zasłony dymnej
F	156. Antygeny białkowe,
F	157. Antygeny wywołujące odporność żywiciela na ponowne zarażenie
	Pierwotniak Neospora caninum
F	158. Potwierdzenie, że pies jest jego żywicielem ostatecznym uzyskano w 1998 roku.
P	159. Uznawany jest za główną przyczynę poronień u bydła
P	160. Większość wywoływanych tą inwazją poronień występuje między 5-6 miesiącem ciąży.
P	161. Cielęta z wrodzoną neosporozą wykazują często poważne objawy neurologiczne.
	Babesia canis:
F	162. Psy młode bardziej wrażliwe na zarażenie niż starsze.
P	163. l kleszcz może przekazać dawkę śmiertelną.
	164. Zarażenie bezobjawowe może trwać nawet do 2 lat.
F	165. Hemoglobinuria występuje jedynie u 30% zarażonych psów
P	166. Do najczęściej występujących objawów klinicznych babeszjozy należą: apatia, wzrost ciepłoty ciała, wymioty
	Spośród pasożytów koni w Polsce lekooporne szczepy wykształciły:
P	167. Slupkowce małe
F	168. Shipkowce duże
F	169. Cyathostominae
F	170. W Polsce nie występują lekooporne szczepy pasożytów koni
	Dotychczas wykryte w świecie lekooporne szczepy pasożytów koni wykazują oporność na leki z grupy:
F	171. Iwermektyn
F	172. Milbemycyn
P	173. Benzimidazoli
F	174. Wszystkie grupy leków
	U owiec występują szczepy nicieni oporne na:
P	175. Wszystkie stosowane obecnie grupy leków
F	176. Tylko na lewamizol
F	177. Tylko na benzimidazole
	Wśród pasożytów owiec oporność na leki wykryto u:
F	178. Fasciola hepatica
F	179. Haemonchus contortus
F	180. Trichostrongylus colubriformis
	Napady padaczkopodobne wywołują u świnek morskich inwazje:
	181. Hymenolepis diminuta
	182. Taenia solium
	183. Wszołów
	Sternostoma tracheocolum pasożytuje w układzie oddechowym
	184. Świnek morskich
	185. Królików
	186. Papug
	187. Kanarków
	U chomików największym problemem pasożytniczym są:
	188. Inwazje nicieni
	189. Świerzb uszny i uogólniony
	190. Pchlice
	191. Kokcydiozy
	Spośród nicieni z rodzaju Trichinella kapsuły (torebki) nie wytwarzają gatunki:
F	192. Trichinella nativa
F	193. T. Nelsoni
F	194. T. britovi
P	195.T. pseudospiralis,
P	196. T. papue
	Elaphostrongylus cervi :
	197. Jest szeroko rozpowszechnionym w Polsce pasożytem jeleniowatych
	198. larwy inwazyjny rozwijają się w mięśniu nogi ślimaków lądowych
	199. Nicienie zlokalizowane w ośrodkowym układzie nerwowym mogą wywołać ciężkie kliniczne objawy nerwowe kończące się często śmiercią zwierząt.
	200. W czasie inwazji występuje suchy, nierzadko napadowy kaszel

ZESTAW B

	Inwazje nicieni wywołują m.in. następujące zmiany patologiczne u żywicieli:
P	1. Anemię krwotoczną
P	2. Zmiany zapalne dróg rodnych i poronienia
P	3. Porażenia i zaburzenia ruchu
F	4. Zaburzenia wzroku
	"Spacerujący" łupież :
F	5. Jest to wysoce zaraźliwa dermatoza wywoływana przez Ornithodoros sp.
F	6. Jest to wynik zmian zapalnych skóry i jej silnego złuszczania wywołanych inwazja Otodcctcs cynotis
P	7. W ostrych stanach tej choroby może dochodzić do rozległych wyłysień
P	8. Może być przyczyną reakcji uczuleniowych u właścicieli i opiekunów chorych zwierząt
	Świerzb pęcinowy owiec :
P	9. Zmiany chorobowe obserwuje się na skórze górnej części szyi, nasady ogona i gzbietu
P	l0. Objawy chorobowe nasilają się jesienią i zimą
P	11. Powoduje wypadanie wełniy
F	12. Jest chorobą przenoszoną wyłącznie przez kontakt bezpośredni
	Świerzb drążący ssaków
P	13. Wywoływany jest przez pajęczki pasożytujące w naskórku
F	14. Sarcoptes scabiei var. suis jest jednym z 3 gatunków świerzbowców występujących u świń
P	15. Na inwazje S. scabiei v. suis szczególnie podatne są prosięta
F	16. Rezerwuwarem inwazji S. scabiei v. suis jest ściółka
P	17. Zarażone świnie wykazują objawy immunosupresji
	Toxocara canis:
F	18. Dorosłe glisty i larwy zarażają szeroki krąg żywicieli paratenicznych
F	19/. U szczeniąt powyżej l miesiąca życia większość larw dojrzewa do postaci dorosłych
P	20. Migrujące larwy T. canis mogą wywoływać u ludzi syndrom "larva migrans visceralis"
P	21. W nerkach psów zarażonych dużą liczbą larw stwierdzane są liczne granulomy
P	22. Zwalczaniu glistnicy nie sprzyja fakt, że jaja glist są bardzo mało wrażliwe na środki dezynfekujące
	Kleszcze gniazdowo-norowe (Argasidae)
P	23. Żerują na żywicielu nocą
P	24. Argasidae żerują od kilku minut do 2 godzin
F	25. W Polsce Argasidae atakują wyłącznie gołębie
P	26. Kleszcze z tej grupy mogą wywoływać paraliż
	Kleszcze właściwe (Ixodidae)
P	27. Atakują żywicieli w dni słoneczne, w godzinach południowych
F	28. Nie wydzielają feromonów
F	29. Ich ślina działa drażniąco
P	30. Mogą wywoływać odwracalny paraliż żywiciela
F	31. Są żywicielami ostatecznymi Babesia sp. i Theileria sp.

	Choroba zwana "czarną główką" :
F	32. Wywoływana jest przez kokcydia
P	33. Jest śmiertelna dla kurcząt
F	34 Najsilniej atakuje jelito cienkie i wątrobę
F	35. W wątrobie występują ogniska martwicze o średnicy ok. O, l mm
	Kokcydioza królików
F	36, Występuje sporadycznie a objawy kliniczne obserwuje się wyłącznie u zwierząt z niedoborami immunologiczny
F	37. Wywołują ją Eimeria stiedai rozwijający się w jelicie cienkim
F	38. Zarażenie następuje przez zjedzenie żywicieli pośrednich (drobnych pajęczaków). w których rozwijają się inwazyjne oocysty
F	39. Śmiertelność królików w wyniku kokcydiozy jest sporadyczna
	Zjawisko self-cure (samowyleczenia)
P	40. Występuje najczęściej w czasie pierwotnej inwazji nicieni z rodziny Tńchostrongylidae u żywiciela
P	41. Może być wywołane jedynie przez żywe larwy nicieni
F	42. Mechanizmy immunologiczne odpowiedzialne za SF należą do typu nadwrażliwości późnej.
P	43. Zjawisko to nie jest przejawem odporności na inwazje
	Ashwortius sidemi;
P	44. Nicień pasożytujący w trawieńcu jeleniowatych i żubrów
F ?	45. Do Polski został zawleczony wraz z jeleniami z Azji Pd.-Wsch.
P	46. Jest krwiopijny
P	47. Może stanowić zagrożenie dla bydła wypasanego na pastwiskach odwiedzanych przez dziko żyjące przeżuwacze
	Nużeńce (Demodex sp.)
F	48. Pasożytują w naskórku
F	49 Ich inwazje nie powodują powstawania wyłysień
P	50. Inwazje te diagnozuje się badając zeskrobiny skóry na obecność 8 nożnch dorosłych i 6 nożnych nimif
P	51. Na wystąpienie klinicznych objawów nużycy mają wpływ dieta i status immunologiczny żywiciela
	"Skok wiosenny" czyli gwałtowny wzrost liczby jaj nicieni wydalanych z kałem zarażonych zwierząt:
P	52. Występuje najwyraźniej u owiec, kóz i świń wczesną wiosną •
F	53. Etiologia tego zjawiska ma związek z wydłużaniem się dnia
P	54 L4 wstrzymane w rozwoju dzięki osłabieniu reakcji obronnych żywiciela dojrzewają i podejmują produkcję jaj
P	55. Wyższy odsetek larw z nowych inwazji osiedla się i dojrzewa u zwierząt osłabionych zimowaniem
	Wstrzymanie w rozwoju larw nicieni - hypobioza
P	56. Może być potwierdzone badaniem koproskopowym
P	57. Hypobioza nie jest mechanizmem umożliwiającym ominięcie niekorzystnych dla pasożyta war. środowiska
F	58. Stymulowana jest wyłącznie przez status immunologiczny żywiciela.
F	59. Hypobioza podlegają wyłącznie larwy nicieni z rodziny Trichostronylidae
	W patogenezie ostertagiozy bydła i owiec dużą rolę odgrywają:
P	60. Zniszczenie gruczołów trawieńca
F	61. Wzrost poziomu pepsynogenu
F	62. Uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego i zaburzenia jego motoryki
P	63. Wzrost przepuszczalności epitelium trawieńca dla makromolekuł takich jak pepesynogen i białka surowicy
	W ostertagiozie bydła obserwuje się następujące zjawiska immunologiczne:
F ?	64. Inwazja wywołuje wyłacznie opowiedz komórkową
	65. Produkty ekskrecyjno-sekrecyjnych nicienia stymulują limfocyty B żywiciela do nieswoistej proliferacji
	66. Ponowny kontakt żywiciela z larwami nicienia wywołuje odpowiedź obronna
	61. U odpornego na inwazję żywiciela nicienie osiągają mniejsze wymiary i produkują mniej jaj
	Do głównych sposobów unikania przez pasożyty efektów reakcji obronnej żywiciela należą :
P	68. Wytwarzanie antygenów "zasłony dymnej"
P	69. Hamowanie aktywności makrofagów
P	70. Zniszczanie antygenów powierzchniowych
P	71. Indukcja supresorowych limfocytów

	Kokcydiozy kur
P	72. Wywołuje 3 gat. pierwotniaków z rodzaju Eimeria
F	73. Najbardziej patogenny dla kur jest Eimeria tenella
P	74. Śmiertelność w następstwie kokcydiozy, szczególnie k. jelit ślepych, może być znaczna
P	75. Diagnoza oparta jest na badaniu kału metoda sedymentacji na obecność oocyst
	Zjadając surowa rybę słodkowodną pies bądź kot mogą zarazić się :
P	76. Przywrą Alaria alata
F	77. Tasiemcem Taenia hydatigena
F	78. Przywrą Heterophyes sp.
P	79. Bruzdogłowcem szerokim (Diphyllobothrium latum)
	Świerzb ptaków wywoływany jest przez roztocza z rodzaju Ctemidocoptes, które;
P	80. Pasożytują na skórze opierzonej
P	81. Powodują "podminowanie" łusek w części nie opierzonej nóg
P	82. Lokalizują się na głowie i u nasady dzioba papug
F	83. Lokalizują się w delikatnej skórze pod skrzydłami
	Słupkowce małe:
P ?	84. Mianem tym określa się 23-40 gat. nicieni pasożytujących w tkance podskórnej koni
P	85. Inwazyjne mikrofilarie są przenoszone przez owady krwiopijne
P	86. Rozwój tych nicieni często ulega wżywicielu zahamowaniu w fazie L4
P	87. Nicienie te wykształciły oporność na pyrantel
	Inwazje Ancylostomatidae u mięsożernych mogą stanowią istotny problem gdyż:
P	88. Każdy nicień dorosły niszczy kilka gruczołów w żołądku
F	89. Populacja 25 samców i 50 samic wypija dziennie 50 ml krwi
F	90. Maksymalna utrata krwi przez żywiciela następuje w okresie rozwoju od L4 do dorosłych
P	91. Inwazje tych nicieni stanowią śmiertelne zagrożenie dla ciężarnych samic
P	92. Tęgoryjce wywołują anemię niedoborową
	Haemonchus contortus-
	93. Jest nicieniem krwiopijnym
P	94. Larwy inwazyjne mogą wywołać u żywiciela reakcję self-cure
	95. Żywe samice są barwy czerwono-białej
	96. Jednym z objawów haemochozy u jagniąt jest obrzęk podszczękowy
P	97. H. contortus wykazuje b. dużą płodność.
P	98. Wykształcił szczepy oporne na najczęściej stosowane leki
	Inwazje nicieni żołądkowo-jelitowych wywołują:
F	99. Spadek przyrostu wełny u owiec i kóz
P	100 Biegunki
P	101. Zahamowanie przyrostu masy ciału
P	102 Obniżoną zawartość białka w mięsie
P	103. W ostertagiozie bydła obniżona jest ilość produkowanego mleka i długość laktacji.
	Inwazje Hypoderma sp. wywołują:
P	104. Produkcję przeciwciał IgG przeciwko antygenom larw
P	105.Zmiany martwicze w tkance mięśniowej i straty poubojowe
P	106. Uszkodzenia skóry
F	107 Trudności w przełykaniu
	Inwazje meszek są istotnym problemem weterynaryjnym gdyż:
P	108. Owady te atakują w chmarach liczących tysiące osobników
P	109. Ślina meszek zawiera substancje paraliżujące
F	110. Na ukłucia meszek szczególnie wrażliwe są owce
P	111. Atakując owady te wchodzą głęboko w górne drogi oddechowe blokując wymianę gazową
P	112. Śmierć napadniętego przez meszki żywiciela występuje w kilka godzin po pojawieniu się objawów ogólnych

	Tasiemczyce występujące u świń wywołane być mogą:
	113. Inwazją larw Taenia saginuta
	114. Inwazją strobiln Diphylohothrium latum.
	115. Zarażeniem larwami E. multilocularis
	116. Inwazjami Cysricercus temucollis
	117. Zarażeniem Cysticercus cellulose
	Do cech pasożytów różniących je od spokrewnionych form wolnożyjących należą:
P	118. Zanik lub słaby rozwój oczu
P	119 Hypertrofia okryw ciała
P	120. Silny rozwój narządów czepnych
F	121. Uproszczenie budowy układu rozrodczego
	Przywry Digenea (Trematoda)
F	122. Zawsze wykorzystują owady jako żywicieli pośrednich
F	123. Wewnątrz pierwszego żywiciela pośredniego z l miracidium powstaje i cerkaria
P	124. Niektóre wymagają do rozwoju drugiego żywiciela pośredniego, którym mogą być owady bądź kręgowce
F ?	125. Cerkarie penetrują aktywnie przez skórę żywiciela ostatecznego bądź jako metacerkarie Zarażają go drogą pokarmową
	Tasiemiec Echinococcuts granulosus:
P	126. Posiada w swoim cylklu życiowym larwę typu bąblowiec
P	127. Jaja tego tasiemca są źródłem inwazji dla żywiciela pośredniego
P	128. Jest przyczyną obniżenie kondycji dzikich przeżuwaczy, które często są żywicielami pośrednimi tego tasiemca
F	129. W żywicielu ostatecznym tworzy strobile długości 2,0-6 mm
	Przywry pasożytujące w przewodzie pokarmowym; ptaków;
F	130. Nie wywołują objawów chorobowych
	131. Inwazje Noiocorylus attenuatus wywołują drgawki epileptyczne i niedowład nóg
F	132. Inwazję Psilotrema oligoon najbardziej niebezpieczne są dła gęsi w okresie nieśności
	133. Bilharziella polonica powoduje silne stany zapalne żołądka kaczek
	Ostra faza choroby motyliczej owiec charakteryzuje się:
P	134. Bladością błon śluzowych
P	135. Zaburzeniami w oddychaniu
F ?	136 Występowaniem ruchów maneżowych
P	137. Niedokrwistością
	N 138. Podwyższeniem temperatury ciała
	Metacerkarie Fasciola hepatica:
P	139 Pozostają inwazyjne na pastwisku najwyżej przez kilka tygodni
F	140, Ekscystują w żwaczu żywiciela ostatecznego i migrują przez przewody żółciowe do wątroby
P	141. Po ekscystacji młodociane przywry wędrują do wątroby przez jamę otrzewnową
P	142. Ekscystują w jelicie cienkim
	Toksoplazmoza
P	143. Ostra i przewlekła toksoplazmoza wpływa immunomodukujaco na organizm żywiciela
P	144. Postać jelitowa inwazji występuje jedynie u kołowatych
P	145 Inwazje T. gondii są częstą przyczyną poronień u owiec 146. Ptaki nie zarażają się T. gondii
P	146
	Eimeria truncata pasożytuje:
	147. W nabłonku kanalików nerkowych gęsi
	148. W tylnych Odcinkach jelita cienkiego gołębi
	149. W nabłonku jelita cienkiego kaczek
	150. W nabłonku jelit ślepych kur
	Mikrosporidia:
P	151. Są to pasożyty przede wszystkim bezkręgowców i ryb
P	152. Mają bardzo charakterystyczny sposób zarażania komórki przez tzw rurkę biegunową
P	153. Są to małe, niektóre wielkości bakterii, wewnątrzkomórkowe pasożyty,
P	154. Ostatnio coraz częściej wykrywa się mikrosporydia (Entcrocytozoon bieneusi i E. intestinalis) jako przyczynę "biegunki podróżników"
	Robaki pasożytnicze uwalniają najczęściej do organizmu żywiciela:
F	155. Antygeny wywołujące odporność żywiciela na ponowne zarażenie
P ?	156. Antygeny białkowe,
P ?	157. Polisacharydy
	Pierwotniak Neospora caninum
F	158. Uznawany jest za główną przyczynę poronień u świń
F	159. Większość wywoływanych tą inwazją poronień występuje między 1-3 miesiącem ciąży.
P ? P	160. Potwierdzenie, że pies jest jego żywicielem ostatecznym N. caninum uzyskano w 1988 roku. 161. Cielęta z wrodzoną neosporozą wykazują często poważne objawy neurologiczne.
	Babesia canis:
P	162. Hemoglobinuria występuje u wszystkich zarażonych psów.
P	163 l kleszcz może przekazać dawkę śmiertelna.
F	164. Kleszcze mogą przekazywać tę inwazję wertykalnie
F	165. Psy młode bardziej wrażliwe na zarażenie niż starsze
P	166. Do najczęściej występujących objawów klinicznych babeszjozy należą: apatia, wzrost ciepłoty ciała, wymioty
	Spośród pasożytów koni w Polsce lekooporne szczepy wykształciły:
	167. Anoplocephalidae
P	168. Słupkowcc małe
F	169. Slupkowce duże
F	170. W Polsce nie występują lekooporne szczepy pasożytów koni
	Dotychczas wykryte w świecie lekooporne szczepy pasożytów koni wykazują oporność na leki:
P	171. Pyrantel
	172. Milbemycyny
P	173. Benzimidazole
	174. Wszystkie wyżej wymienione
	U owiec występują szczepy nicieni oporne na:
P	175. Tylko na benzimidazole
	176. Tylko na lewamizol
	177. Wszystkie stosowane obecnie grupy leków
	Wśród pasożytów owiec oporność na leki wykryto u:
P	178. Fasciola hepatica
P	179. Haemonchus contortus
	180. Teladorsagia circumcincta
	Napady padaczkopodobne wywolują u świnek morskich inwazje:
	181.Hymenolepis diminuta
	I82. Wszolów
	183.Pcheł
	Sternostoma tracheocolum pasożyt dróg oddechowych należy do:
	184. Nicieni
	185. Przywr
	186. Roztoczy
	187. Pierwotniaków
	U chomików największym problemem pasożytniczym są:
F ?	188. Glistnice
F ?	189. Kokcydiozy
F ?	190. Pchlice
P ?	191. Świerzb uszny i uogólniony

	Na terenie Polski poza Trichinella spiralis występuje/ą jeszcze:
F	192. Trichinella naliva
F	193. T. nelsoni
P	194. T. britovi
P ?	195.T. pseudosplralis,
F	196. T. mureli
	Elaphostrongylus cervi:
	197. Jest nicieniem należącym do rodziny Protostrongylidae
	198. W cyklu życiowym wykorzystuje ślimaki lądowe jako żywicieli pośrednich
	199. Nicienie zlokalizowane w tkance łącznej międzymięśniowej nie wywołują wyraźnych objawów klinicznych
	200. W czasie inwazji występuje suchy, nierzadko napadowy kaszel

Strona 1/11

---