Plan edukacji religijnej w Publicznym Gimnazjum nr 2 w Łasku

opracowany na podstawie podręcznika „Jezus prowadzi i zbawia” z serii „W drodze do Emaus”

klasa III

Semestr I

1. Nr lekcji, temat (dziennik, zeszyt ucznia)	2. Cele	3. Zadania	4. Treści	5. Procedury osiągania celów	6. Ścieżki międzyprzedmiotowe, korelacje	7. Przewidywane osiągnięcia	8. Diagnozowanie osiągnięć
I. Nikt nie jest samotną wyspą
1, 2. Wprowadzenie w wymagania katechezy w klasie III gimnazjum. (Rozpoczynamy katechezę w klasie III gimnazjum). IX	Wytworzenie postawy otwartości na przyjęcie orędzia zbawczego. Twórcze zaangażowanie w realizowany program. Wywołanie poczucia odpowiedzialności za własny rozwój religijny.	Pogłębianie przez ucznia potrzeby uczestniczenia w katechizacji. Zaciekawienia proponowaną tematyką zajęć. Zapoznanie z zasadami przygotowania w parafii do przyjęcia sakramentu bierzmowania.	Program nauczania w klasie III gimnazjum, kryteria oceniania, zasady zachowania, główne środki rozwoju religijnego (codzienna modlitwa, częsta lektura Pisma Świętego, niedzielna Eucharystia, częsta spowiedź), wymagania w zakresie przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania w parafii (obecność na niedzielnych Mszach świętych, spowiedź pierwszopiątkowa, nabożeństwa okresowe, spotkania formacyjne, Katechizm Bierzmowanych, wymagania formalne (świadectwo chrztu).	Rozmowa kierowana, wykład, Formy pracy: frontalna		Katechizowany: - zna zasady zachowania na katechezie, - zapoznaje się z programem nauczania religii w kl. III gimnazjum, - zna system oceniania na religii, - zgłasza potrzeby i oczekiwania w zakresie własnego rozwoju religijnego, - zna zasady przygotowania do sakramentu bierzmowania w parafii.
3. Odkrywanie tajemnicy człowieka. (1. Tajemnica człowieka). IX	Ukazanie, że człowiek jest powołany do życia we wspólnocie z innymi.	Uświadomienie, że najgłębszą podstawą społecznej natury człowieka jest jego godność. Zachęcenie do odkrywania swojej i innych godności.	Rdz 1, 26-27.31; Rdz 2, 7-8.18; Rz 8, 14-24.28-30; Ps 8. Godność człowieka. Celem życia jest Bóg i relacje z innymi oparte na bezinteresownym darze z samego siebie. Chrystus odnowił w nas godność dziecka Bożego.	„Słoneczko”, nagranie CD, pogadanka, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna	Człowiek istotą społeczną (wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - uzasadnia, iż człowiek jest istotą społeczną; - określa, co jest podstawą więzi łączących ludzi; - wskazuje źródłowe podstawy godności człowieka; - rozumie, na czym polega jego godność.	Poszanowanie swojej i innych godności w ramach nawiązywanych relacji z Bogiem i ludźmi.
4. Pogłębianie zaangażowania w życie Kościoła. (2. We wspólnotach). IX	Ukazanie cech charakterystycznych dla wspólnot religijnych i struktury Kościoła katolickiego.	Zachęcanie do osobistego zaangażowania w życie wspólnoty parafialnej.	ChL 26, 27. Wspólnoty religijne, kult liturgiczny, struktura. Kościół partykularny. Kościół jest wspólnotą Ludu Bożego.	Pogadanka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem nagranie CD, szablony. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Wspólnoty religijne (historia, wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - wylicza elementy typowe dla Kościoła katolickiego; - wyjaśnia, do czego dążą wspólnoty religijne; - wyjaśnia, co to jest Kościół partykularny; - dowodzi konieczności osobistego uczestniczenia w życiu Kościoła.	Uczestnictwo w życiu wspólnoty parafialnej.
5. Kształtowanie troski o dobro wspólne. (3. Dobro wspólne). IX	Ukazanie dobra wspólnego jako zasady życia społecznego.	Zachęcanie do osobistej troski o dobro wspólne.	Dobro osobiste i wspólne wzajemnie się dopełniają. Elementy dobra wspólnego: poszanowanie osoby, dobrobyt społeczny i rozwój społeczności, zapewnienie pokoju. Sprawiedliwość społeczna.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, „zdanie niedokończone”, plakat, wystawa, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Dobro wspólne (wiedza o społeczeństwie, geografia, edukacja europejska, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wylicza zasady dobra wspólnego; - podaje definicję dobra wspólnego; - tłumaczy, dlaczego państwo ma obowiązek dbania o dobro wspólne; - wykazuje zależność dobra wspólnego od dobra osobistego.	Świadomość troski o dobro wspólne.
6. Przedstawienie istoty międzyludzkiej solidarności. (4. Ludzka solidarność). IX	Ukazanie, że sposobem obrony przed egoizmem jest ludzka solidarność.	Kształtowanie przekonania o możliwości kierowania się zasadą międzyludzkiej solidarności.	Mt 25, 35-36. Porządek społeczny. Konieczność wyeliminowania egoizmu i pychy. Miłość jest podstawą służby drugiemu. Czyny miłosierdzia odnoszące się do ciała i duszy człowieka.	Pogadanka, tworzenie łańcucha przyjaźni, uzupełnianie tabeli, opowiadanie, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Zasady życia we wspólnocie (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wymienia sposoby realizacji solidarności międzyludzkiej; - tłumaczy, w jaki sposób można obronić się przed egoizmem; - wylicza uczynki miłosierdzia; - interpretuje tekst biblijny Mt 25, 35-36.	Czynne praktykowanie miłości solidarnej.
7. Rozwijanie wiary w zbawczą działalność Kościoła. (5. Wspólnota wierzących w Chrystusa). IX	Odkrywanie istoty Kościoła.	Wyjaśnienie odmienności wspólnoty Kościoła na tle innych społeczności oraz znaczenia Kościoła dla każdego z jego członków.	J 10, 1-16; 15, 1-11; 14, 1-6. Mk 3, 31-35. Obrazy, którymi posługuje się Jezus, by przybliżyć i objaśnić tajemnicę Kościoła. Solidarność we wspólnocie Kościoła. Rzeczywistość Kościoła. Kościół jako wspólnota wierzących w Chrystusa.	Audycja, nagranie CD, praca z tekstem, analogie, fotosymbole, teksty biblijne. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Identyfikacja ze wspólnotą (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wykazuje, że niechętne nastawienie do Kościoła spowodowane jest niewiedzą; - wyjaśnia eklezjalne teksty biblijne, - wyjaśnia, co wyjątkowego można odkryć w Kościele, jako wspólnocie wierzących; - wymienia zadania ochrzczonych.	Identyfikacja ze wspólnotą wiary - Kościołem.
8. Ukazanie Różańca jako drogi życia chrześcijańskiego (Różaniec - droga życia chrześcijanina) IX	Pogłębienie świadomości ważności modlitwy Różańcowej. Ukazanie Różańca jako modlitwy odzwierciedlającej życie człowieka.	Pomoc w odkryciu związku modlitwy różańcowej z życiem człowieka i poszukiwaniem pomocy w życiowych problemach na modlitwie.	Analiza tajemnic Różańca w kontekście życia człowieka, związek życia Jezusa Chrystusa i Maryi z życiem współczesnych ludzi.	Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	czytelnicza i medialna /3/, /4/, /5/, /6/, /7/ europejska /2/	Katechizowany: - pogłębia własne motywacje dotyczące indywidualnej praktyki modlitwy różańcowej - uświadamia sobie związek modlitwy różańcowej z życiem człowieka - odkrywa modlitwę jako środek do rozwiązywania życiowych problemów - dostrzega różne aspekty ludzkiego życia i w modlitwie różańcowej odkrywa sposób łączenia własnego życia z wiarą - pogłębia świadomość znaczenia modlitwy różańcowej w walce ze złem - uświadamia sobie moralne zobowiązania spoczywające na wyznawcach Chrystusa
Nabożeństwo Różańcowe - październik
9. Przygotowanie do uroczystości odpustowej w parafii św. Faustyny w Łasku. (Znaczenie wizji św. Faustyny dla życia współczesnych ludzi.) X	Wywołanie zainteresowania posłannictwem św. Faustyny Kowalskiej oraz ideą Bożego Miłosierdzia przekazana jej przez Jezusa.	Zapoznanie z posłannictwem św. Faustyny Kowalskiej. Przygotowanie do dobrego przeżycia uroczystości odpustowej w parafii.	Fragmenty „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej, nauczanie Kościoła o Bożym miłosierdziu (homilia Jana Pawła II z mszy beatyfikacyjnej i kanonizacyjnej św. Faustyny)	Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	czytelnicza i medialna /3/, /4/, /5/, /6/, /7/ europejska /2/	Katechizowany: - wie, jaka jest nauka Kościoła o Bożym miłosierdziu, - zna przesłanie „Dzienniczka” św. Faustyny, - zna nauczanie Kościoła o posłannictwie św. Faustyny, - wie, jakie jest znaczenie przesłania o Bożym miłosierdziu dla współczesnego świata.
II. Wspólnota Ducha Świętego
10. Odkrywanie działania Ducha Świętego w Kościele. (6. Duch Święty w Kościele). X	Ukazanie działalności Ducha Świętego w Kościele.	Zachęta do odkrywania działania Ducha Świętego w życiu wierzących.	J 14, 26; 1 Kor 12, 7-11.12-13; Rz 8, 14-16; Rz 8, 5-6. 26. Znaki działania Ducha Świętego. Rola Ducha Świętego w Kościele. Duch Święty jest największym darem dla Kościoła i człowieka, a zarazem źródłem wielorakich darów.	Pogadanka, praca z tekstem, przemówienie, skojarzenia, nagrania CD. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.	Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej, historia).	Katechizowany: - dostrzega współzależność i współdziałanie Ducha Świętego i Kościoła; - redaguje modlitwę do Ducha Świętego; - wie, kim jest Duch Święty dla Kościoła; - wyjaśnia, na czym polega działanie Ducha Świętego w Kościele.	Dostrzeganie związku Ducha Świętego z Kościołem.
11. Ukazanie siły i słabości Kościoła. (7. Siła i słabość Kościoła). X	Ukazanie prawdy, że Kościół jest rzeczywistością złożoną, w której zrasta się pierwiastek Boski i ludzki.	Kształtowanie postawy świadomego przeżywania swojej obecności w Kościele.	KKK 770, 771. Kościół można zrozumieć tylko w perspektywie wiary. Kościół jest w Jezusie Chrystusie znakiem i narzędziem powszechnego zbawienia ludzkości.	Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem, schemat do prezentacji różnych perspektyw, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Różnorodne doświadczenia Kościoła (historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - przyjmuje odpowiedzialność za swoje miejsce w Kościele; - wyjaśnia znaczenie stwierdzenia „Kościół święty i grzeszny”; - interpretuje teksty eklezjalne z KKK; - uzasadnia, że Kościół można zrozumieć tylko w perspektywie wiary.	Refleksja nad swoim miejscem w Kościele.
12. Dostrzeganie roli Kościoła wobec świata. (8. Kościół a świat). X	Rozwijanie świadomości, że Kościół działa w świecie na rzecz prawdziwego dobra człowieka.	Kształtowanie postawy aktywnego włączania się w powierzoną Kościołowi przez Chrystusa misję zbawienia człowieka i świata.	ChL 42. Zadania Kościoła wobec świata. Każdy ochrzczony powinien starać się zrozumieć, na czym może polegać jego rola w świecie. Zaangażowanie chrześcijańskie w życie społeczno-polityczne.	„Antytemat”, dyskusja panelowa, tekst ChL, panel, nagranie CD, pogadanka. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Udział w życiu społecznym (wiedza o społeczeństwie, historia).	Katechizowany: - określa rolę Kościoła wobec świata; - wyjaśnia, w jaki sposób chrześcijanin winien rozumieć sprawowaną władzę; - tłumaczy, dlaczego wierzący powinni włączać się w życie społeczne; - wyjaśnia związek: chrześcijanin i życie społeczne.	Chrześcijański wkład w życie społeczne.
13. Motywowanie do współpracy z pasterzami Kościoła. (9. Pasterze Kościoła). X	Ukazanie hierarchicznej struktury Kościoła i zadań pasterzy Kościoła.	Zachęta do podejmowania współodpowiedzialności za Kościół.	Ef 2, 19-22; KKK 2032-2040. Hierarchiczna struktura Kościoła. Depozyt wiary. Urząd Nauczycielski Kościoła.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	Urząd Nauczycielski Kościoła (historia).	Katechizowany: - przedstawia hierarchiczną strukturę Kościoła; - opisuje, jaką rolę pełnią w Kościele następcy Apostołów; - wymienia zadania pasterzy Kościoła; - wyjaśnia, czym jest depozyt wiary.	Podejmowanie odpowiedzialności za Kościół i współpracę z jego pasterzami.
14. Przestrzeganie prawa moralnego Kościoła. (10. Prawo moralne w Kościele). X	Ukazanie konieczności respektowania prawa moralnego.	Rozwijanie przekonania, że Duch Święty uzdalnia nas do wypełniania przykazania miłości.	Mt 5, 3-11; Mt 22, 37-39. Zależność pomiędzy Dekalogiem, Kazaniem na Górze i przykazaniem miłości. Przestrzeganie zasad moralnych wynika z miłości do Boga.	Pogadanka, praca z tekstem podręcznika, schemat zależności, artykuł prasowy, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	Prawo moralne (edukacja filozoficzna, wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - podaje zasady, jakimi powinien kierować się chrześcijanin; - interpretuje wskazane teksty biblijne; - wykazuje związek pomiędzy Dekalogiem, Kazaniem na Górze i przykazaniem miłości; - tłumaczy, na czym polega przestrzeganie prawa moralnego.	Gotowość do respektowania prawa moralnego.
15. Pogłębianie świadomości eklezjalnej - powtórzenie i utrwalenie treści działu. (10a. Wspólnota Ducha Świętego). X	Odkrywanie prawdy o Kościele jako wspólnocie Ducha Świętego.	Rozwijanie świadomości przynależności do Kościoła. Kluczowe pojęcia II grupy tematycznej: Kościół, Duch Święty, świat, pasterz, prawo.	Umiejętność formułowania modlitwy w oparciu o treści II grupy tematycznej. Świadomość przynależności do Kościoła.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, mapa pojęć. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Kościół i prawo moralne (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - określa, czym charakteryzuje się wspólnota Kościoła; - tłumaczy, na jakiej podstawie możemy nazwać Kościół wspólnotą Ducha Świętego; - wykonuje tematyczną mapę pojęć; - formułuje modlitwę na podstawie treści działu.	Umiejętność tworzenia mapy pojęć i tematycznej modlitwy.
III. Duch Święty w życiu chrześcijanina
16. Odkrywanie działania Ducha Świętego - Ożywiciela. (11. Duch Święty - Ożywiciel). X	Ukazanie działania Ducha Świętego w życiu poszczególnego człowieka.	Zachęta do otwarcia się na ożywcze działanie Ducha Świętego.	Łk 4, 14-21; Dz 2, 1-11. Tertio millennio adveniente, 44-45. Tt 3, 5-6. Wybrane teksty z liturgii. Duch Święty sprawia, że człowiek otwiera się na zbawcze działanie Boga. Przez to działanie człowiek ma udział w życiu Boga.	Pogadanka, krzyżówka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, „śnieżna kula”, „2-4-8”, zdania niedokończone, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna, w parach, grupowa.	Czynienie dobra (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - przedstawia poznane informacje na temat Ducha Świętego; - opisuje, w jaki sposób Duch Święty działa w życiu człowieka; - prezentuje wybrane sposoby działania Ducha Świętego w życiu człowieka; - określa związki pomiędzy działaniem Ducha Świętego i życiem ochrzczonych.	Zrozumienie, co najbardziej wymaga ożywiającego działania Ducha Świętego.
Uroczystość Wszystkich świętych i Dzień Zaduszny
17. Kształtowanie relacji do Boga jako naszego Ojca. (12. Uczy nazywać Boga Ojcem). XI	Odkrywanie prawdy o Bogu jako naszym Ojcu.	Ukazanie roli Ducha Świętego w odkrywaniu naszego dziecięctwa Bożego.	Mt 5, 43-48; Mt 6, 7-15; Mt 6, 25-34; Łk 11, 9-13; Mt 5, 13-16; Mt 10, 24-31; Ga 4, 4-7. Charakterystyka Boga, który jest naszym Ojcem. Rola Ducha Świętego w rozpoznawaniu Boga jako Ojca.	Pogadanka, formułowanie oczekiwań, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, praca z partnerem, indywidualna.	Ojciec (wiedza o społeczeństwie, język polski).	Katechizowany: - charakteryzuje Boga, który jest naszym Ojcem; - rozumie, że Bóg jest naszym Ojcem; - tłumaczy, co to dla nas znaczy, że Bóg jest Ojcem; - wymienia działania, jakie autor tekstu biblijnego przypisuje Bogu, nazywając Go naszym Ojcem.	Przyjęcie Boga jako Ojca i uznanie swojego dziecięctwa Bożego.
18. Doskonalenie współpracy z Duchem Świętym - Uświęcicielem. (13. Duch Święty - Uświęciciel). XI	Ukazanie chrześcijańskiego rozumienia świętości jako daru udzielanego ludziom przez Ducha Świętego.	Zachęta do otwarcia się na działanie Ducha Świętego.	Świętość człowieka jest udziałem w świętości Boga i całkowitym zdaniem się na Boga. Duch Święty uświęca cały Kościół. Chrześcijańskie patrzenie na świętość.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, „okienko informacyjne”, scenki dialogowe, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Stawanie się lepszym (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - tłumaczy, dlaczego trzeba pozwolić prowadzić się Duchowi Świętemu; - przedstawia chrześcijańskie rozumienie świętości; - wyjaśnia, dlaczego człowiek powinien dążyć do świętości; - uzasadnia, że źródłem świętości jest Bóg.	Rozpoznawanie daru świętości.
19. Przedstawienie nauki Kościoła na temat cnót moralnych. (14. Ukierunkowuje na dobro). XI	Wyjaśnienie istoty cnót kardynalnych.	Ukazanie znaczenia cnót kardynalnych dla moralności chrześcijańskiej.	KKK 1804-1811. Cnoty kardynalne. Znaczenie cnót. Poddając się kierownictwu Ducha Świętego, człowiek pozwala, by cnoty kształtowały jego charakter i zabezpieczały go przed wpływem zła.	Pogadanka, ilustracje, malowanie definicji, nagranie CD, praca z podręcznikiem, analogie. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - definiuje pojęcie cnoty; - charakteryzuje cnoty główne; - rozumie znaczenie cnót kardynalnych w życiu człowieka; - ukazuje skutki nie rozwijania cnót kardynalnych.	Zrozumienie potrzeby formowania w sobie roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania, męstwa.
20. Ukazanie roli Ducha Świętego w chrześcijańskiej modlitwie. (15. Przewodnik naszej modlitwy). XI	Zachęta do poddania się na modlitwie kierownictwu Ducha Świętego.	Prowadzenie do odkrycia Ducha Świętego jako Źródła doświadczenia bliskości Boga.	Tematyczne fragmenty KKK. Duch Święty poprzez modlitwę wprowadza człowieka w świat Boga. Duch Święty wspomaga naszą modlitwę. Słuchanie i rozważanie słowa Bożego, liturgia Kościoła, cnoty teologalne.	Pogadanka, praca ze słownikiem, „zdania niedokończone”, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Umiejętność komunikacji (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - wymienia drogi, którymi Duch Święty prowadzi do modlitwy; - formułuje modlitwę do Ducha Świętego; - wyjaśnia, dlaczego podczas modlitwy warto sięgać do Pisma Świętego; - dowodzi, że Duch Święty jest przewodnikiem modlitwy.	Uznanie Ducha Świętego jako przewodnika na drodze swojego życia religijnego.
21. Współdziałanie z Duchem Świętym w budowaniu lepszego świata. (16. Pomaga budować lepszy świat). XI	Ukazanie, że budowanie lepszego świata jest możliwe tylko dzięki inspiracji Ducha Świętego.	Zachęta do współpracy z Duchem Świętym w czynieniu świata lepszym	Ga 5, 16-17.22-23.25-26. 1 Kor 12, 4-11. Duch Święty inicjuje w nas pragnienie dobra i wspomaga w czynieniu świata lepszym. Charyzmaty.	Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Czynienie dobra w świecie (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - tłumaczy, czym są dary Ducha Świętego; - ukazuje, w jaki sposób może budować lepszy świat w swoim środowisku; - rozróżnia uczynki rodzące się z ciała i z ducha; - rozpoznaje w sobie dary Ducha.	Odkrywanie znaczenia „owoców Ducha” w kształtowaniu lepszego świata.
22. Otwieranie się na działanie Ducha Świętego przy rozwiązywaniu trudności. (17. Wspiera w trudnych zadaniach). XI	Ukazanie działania Ducha Świętego wobec człowieka stojącego wobec trudnych zadań.	Zachęta do zaufania Bogu w sytuacjach trudnych.	Łk 1, 28-38. Duch Święty wspiera w rozwiązywaniu trudnych zadań. Wzorem powierzenia siebie Duchowi Świętemu są: Maryja, Apostołowie, święci.	Ćwiczenie: „kto wpływa na ciebie?”, praca z tekstem, „podróż w wyobraźni”, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami (język polski, wiedza o społeczeństwie, historia, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - wyjaśnia, na czym polega pomoc Ducha Świętego w rozwiązywaniu trudnych zadań; - uzasadnia swoje wybory; - wykazuje, że Duch Święty wspomaga w trudnych chwilach; - uzasadnia, że u Boga nic nie jest niemożliwe.	Poznawanie możliwości odpowiedzi na Bożą propozycję uczestnictwa w trudnym do wykonania zadaniu.
23. Współpraca z Duchem Świętym w dążeniu ku dojrzałości. (18. Prowadzi ku dojrzałości). XI	Ukazanie Bożego wezwania do odpowiedzialności za własny rozwój.	Zachęta do zwracania się do Boga o pomoc w dojrzałym wykorzystywaniu Bożych darów.	Mt 25, 14-18. Jezus naucza o dojrzałości chrześcijańskiej. Powierzenie Dobrej Nowiny o zbawieniu. Duch Święty prowadzi człowieka ku pełnej dojrzałości.	Pogadanka, „filiżanka herbaty”, praca z tekstem, wyodrębnianie scen z tekstu biblijnego. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.	Dojrzałość (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - tłumaczy, czym jest dojrzałość; - wylicza cechy dojrzałości, o której Jezus mówi w przypowieści; - opisuje, w jaki sposób Duch Święty prowadzi do dojrzałości; - wyjaśnia, jakie znaczenie w dążeniu do dojrzałości ma prawo moralne.	Modlitwa o dojrzałe wykorzystanie Bożych darów.
24. Religijno - moralny wymiar Adwentu (Adwent w życiu człowieka) XI	Odkrycie religijno - moralnego wymiaru Adwentu.	Zapoznanie z religijno - moralnymi powinnościami wynikającymi z trzech wymiarów Adwentu.	Powinności religijno - moralne wypływające z trzech wymiarów Adwentu: - oczekiwania na Mesjasza (wymiar historyczny) - oczekiwaniem na święta Bożego Narodzenia (wymiar teologiczny) - oczekiwaniem na Paruzję (wymiar eschatologiczny)	Pogadanka, wykład, Formy pracy: frontalna, (plansza z Okresami Roku Liturgicznego)		Katechizowany: - wylicza trzy wymiary Adwentu -rozumie cel chrześcijańskiego oczekiwania - pragnie odpowiedzialnie przeżywać czas Adwentu - przygotowuje się do przyjęcia tajemnicy przyjścia Syna Bożego - otwiera się na nadzieję zbawienia - dokonuje refleksji nad własnym życiem - uczy się umiejętności cierpliwego i zaangażowanego oczekiwania - uświadamia sobie powinności moralne, jakie nakłada na niego praktykowanie wiary chrześcijańskiej
Początek Adwentu
25. Odkrywanie działania Bożego Ducha w sakramencie pokuty i pojednania. (19. Obdarowuje Bożym przebaczeniem). XII	Ukazanie działania Ducha Świętego w sakramencie pokuty i pojednania	Zachęta do odkrywania działania Ducha Świętego na drodze osobistego nawrócenia.	J 16, 8. J 20, 22-23 Rz 8, 1-2.6. KKK 1448, 1441, 1449, 1484. Przemiana człowieka pod wpływem działania Ducha Świętego. Duch Święty w sakramencie pokuty i pojednania.	„Podróż w przeszłość”, praca z tekstem, schematyczne przedstawienie tekstu, pogadanka. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Przebaczenie (język polski, wiedza o społeczeństwie, historia, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - analizuje działanie Ducha Świętego w sakramencie pokuty i pojednania; - wie, co dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania; - weryfikuje swój stosunek do spowiedzi; - opowiada teksty biblijne o pojednaniu.	Przyjęcie pomocy Ducha Świętego na drodze pokuty i pojednania.
26. Wyjaśnienie, na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu. (20. Grzech przeciwko Duchowi Świętemu). XII	Ukazanie istoty grzechu przeciwko Duchowi Świętemu.	Uwrażliwienie na zagrożenie płynące z odrzucenia zbawienia.	Zagrożenia wiary. Bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu - odrzucenie przez człowieka zbawienia, które Bóg mu ofiaruje przez Ducha Świętego.	Pogadanka, sonda, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Postawy szkodliwe społecznie (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - opisuje, co dzieje się, gdy człowiek odrzuca Ducha Świętego; - wie, na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu; - wylicza zagrożenia wiary; - ukazuje szkodliwość zagrożeń wiary.	Uświadomienie szkodliwości wszelkich zagrożeń.
27. Duch Święty w życiu chrześcijanina - powtórzenie i utrwalenie treści działu. (20a. Dziwna zgoda: z ogniem woda, czyli o symbolach Ducha Świętego) XII	Wyjaśnienie symboli wskazujących na działanie Ducha Świętego	Kształtowanie umiejętności odkrywania działania Ducha Świętego w znakach codziennego życia. Wychowanie do rozumienia symbolu.	Problem nieumiejętności odczytywania działania Ducha Świętego w świecie. Znaki i symbole Ducha Świętego: woda, ogień, pieczęć, światło, namaszczenie, obłok, gołębica.	Pogadanka, skojarzenia, układanka pojęciowa, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Znaki i symbole (język polski).	Katechizowany: - odkrywa religijne znaczenie znaków natury; - modli się wersetami Pisma Świętego; - tłumaczy, w jaki sposób znaki i symbole odnoszą się do działania Ducha Świętego; - rozumie znaczenie symboli Ducha Świętego.	Odczytywanie religijnego znaczenia znaków natury.
IV. Mocni w Duchu
28. Rozpoznawanie własnej tożsamości w Kościele. (21. Poszukiwanie własnej tożsamości). XII	Odkrywanie cech charakteryzujących wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa.	Rozwijanie poczucia przynależności do wspólnoty Kościoła.	Dz 4, 31.33; Dz 2, 42.46-47; Dz 4, 32-35; 1 Kor 1, 10-13. Dz 15, 1-2.6-11. Obecność i pomoc Ducha Świętego w procesie budowania i określania tożsamości Kościoła.	Pantomima, praca z tekstem, artykuł prasowy, schemat koszulki, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Tożsamość chrześcijańska (wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej)	Katechizowany: - opisuje, w czym wyraża się tożsamość chrześcijan; - wylicza cechy pierwotnego Kościoła; - opisuje cechy Kościoła współczesnego; - porównuje cechy Kościoła pierwotnego i współczesnego.	Identyfikacja ze wspólnotą Kościoła.
29. Moralny wymiar Świąt Bożego Narodzenia. (Boże Narodzenie a życie chrześcijanina) XII	Ukazanie moralnego wymiaru Bożego Narodzenia	Wskazanie na moralne powinności chrześcijanina wypływające z faktu Bożego Narodzenia	Teologiczno - moralne znaczenie faktu Wcielenia, powinności chrześcijanina wobec Boga i ludzi wynikające z faktu Wcielenia	Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, Formy pracy. Frontalna, indywidualna	prozdrowotna /4/	Katechizowany: - pogłębia świadomość Tajemnicy Wcielenia - lepiej rozumie religijny sens świąt Bożego Narodzenia - uświadamia sobie powinności religijno - moralne płynące z faktu wyznawania wiary we Wcielenie Syna Bożego - czuje się zobowiązany do wypełniania moralnych nakazów religijnych
Uroczystość Bożego Narodzenia
30. Kolędy jako wyraz radości z Wcielenia Syna Bożego (Śpiewamy kolędy). I	Ukazanie tradycji śpiewania kolęd jako specyficznie polskiego sposobu przezywania Tajemnicy Wcielenia Wyrażenie radości z faktu wcielenia Syna Bożego	Nauczenie nowych kolęd i pastorałek, przypomnienie kolęd znanych, ukazanie śpiewu kolęd jako formy modlitwy	Teksty kolęd	Wspólny śpiew		Katechizowany: - uczy się nowych kolęd i pastorałek - dostrzega w nich wartości religijne
31. Ukazanie procesu tworzenia się zasad wiary Kościoła. (22.Pewność wyznawanej wiary). I	Ukazanie wartości symboli wiary oraz jedności Kościoła w czasie soborów.	Zachęta do wyznawania wiary Kościoła.	Wyznanie wiary. Określenia Osób Boskich stosowane w Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskim. Nauczanie pierwszych soborów powszechnych. Osobiste wyznanie wiary Kościoła.	Praca z tekstem, „linia czasu”, praca z podręcznikiem, pogadanka, nagrania CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Sobory (historia).	Katechizowany: - wylicza daty i miejsca pierwszych soborów; - określa problematykę podjętą podczas kolejnych soborów; - przedstawia postanowienia soborów; - wyjaśnia, po co istnieją w Kościele symbole wiary.	Znajomość fundamentalnych prawd wiary Kościoła rzymskokatolickiego.
32. Przedstawienie roli Kościoła w rozwoju kultury, sztuki i szkolnictwa w średniowieczu. (23. Służba Bogu w ludziach). I	Ukazanie różnych form działalności ludzi Kościoła w okresie średniowiecza.	Kształtowanie świadomości czerpania z wielowiekowej spuścizny Kościoła.	Średniowiecze. Kontrasty średniowiecza. Chrystianizacja Europy. Chrzest Polski. Najdawniejszy hymn narodowy. Święci okresu średniowiecza.	Pogadanka, „gwiazda skojarzeń”, metoda trybunału. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Chrzest Polski, Bogurodzica, średniowiecze (historia, język polski, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - podaje przykłady działalności Kościoła w okresie średniowiecza; - wylicza świętych okresu średniowiecza; - ukazuje kontrasty okresu średniowiecza; - omawia wkład Kościoła w dorobek średniowiecza.	Dostrzeganie zasług okresu średniowiecza.
33. Dostrzeganie form odnowy Kościoła w okresie renesansu. (24. Drogi odnowy życia wiarą). I	Ukazanie form odnowy życia religijnego w okresie renesansu.	Zachęta do włączenia się w odnowę życia Kościoła poprzez osobiste nawrócenie.	Humanizm odrodzenia. Wystąpienie Lutra. Reforma w Kościele. Święci okresu renesansu. Sobór Trydencki. Możliwość uczestniczenia w odnowie Kościoła. Owocem reformy powinien być powrót do Ewangelii.	Pogadanka, redagowanie gazetki, praca z podręcznikiem. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Renesans, święci odrodzenia (język polski, historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - tłumaczy, do czego powinna prowadzić reforma w Kościele; - wyjaśnia, na czym polegał „sukces” dążeń reformatorów Kościoła okresu odrodzenia; - charakteryzuje reformę w Kościele w okresie renesansu; - zna działalność świętych okresu renesansu.	Współtworzenie wspólnoty Kościoła przez dobre życie.
34. Ukazanie integracji dwóch źródeł poznania, niewłaściwie rozdzielanych w oświeceniu. (25. Wiara i rozum). I	Przedstawienie nauczania Kościoła na temat zależności pomiędzy poznaniem rozumowym a poznaniem płynącym z wiary.	Zachęta do godzenia ze sobą dwóch porządków poznania.	Oświecenie. Kierunki oświecenia. Rozwój zakonów. Działalność charytatywna Kościoła. Wzrost moralnego autorytetu Kościoła i papiestwa. Eklezjalne teksty o łączeniu poznania rozumowego z poznaniem płynącym z wiary.	Pogadanka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.	Okres oświecenia (język polski, historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - uzasadnia możliwość pogodzenia poznania rozumowego z poznaniem wiary; - tłumaczy, jak Kościół łączy możliwość poznania rozumowego z poznaniem wiary; - dostrzega brak sprzeczności pomiędzy wiarą a rozumem; - zna dorobek Kościoła w oświeceniu.	Odkrywanie relacji pomiędzy poznaniem rozumowym a poznaniem płynącym z wiary.
35. Przedstawienie wkładu Kościoła XXw. w odnowę życia religijnego i społecznego. (26. Mocni Bogiem). I	Przedstawienie udziału chrześcijan XX w. w posłannictwie Kościoła wobec świata.	Zachęta do działania na rzecz odnowy życia chrześcijańskiego.	Kościół XX w. Sobór Watykański II. Problem desakralizacji, dechrystianizacji, kryzysu wiary. Wartość ekumenizmu. Zadania misyjne Kościoła. Świadectwa chrześcijan.	Pogadanka, „ja - bohater”, praca z podręcznikiem, projekt przeźroczy, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Kościół i świat XX w. (historia, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - przedstawia świadectwa wybranych ludzi Kościoła XX w.; - charakteryzuje, jak swoje posłannictwo widzi Kościół; - dostrzega wartość Soboru Wat. II; - wie, czego dokonał Jan Paweł II i kard. Wyszyński.	Angażowanie się na rzecz odnowy życia chrześcijańskiego.
36. Uświadomienie konieczności składania świadectwa wiary. (27. Cóż mamy czynić?). I	Ukazanie form zjednoczenia z Jezusem.	Zachęta do korzystania z pomocy pozostawionej Kościołowi przez Jezusa.	Mt 28, 20. Identyfikowanie się ze wspólnotą Kościoła parafialnego. Konieczność doświadczenia miłości Boga i miłości braterskiej.	Pogadanka, puzzle plakatowe, praca z tekstem, refleksja. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Chrześcijaństwo i świadectwo wiary (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - wylicza formy, które pozostawił Kościołowi Chrystus dla umocnienia wiernych w czynieniu dobra; - wyjaśnia, w jaki sposób chrześcijanin może sobie radzić z trudnymi sytuacjami; - ukazuje wartość liturgii; - wymienia środki, które pogłębiają naszą relację z Bogiem.	Refleksja nad własnym współdziałaniem z Jezusem i innymi.
37. Mocni w Duchu - powtórzenie i utrwalenie treści działu. (27a. Mocni w Duchu) I	Ukazanie różnych form działalności Kościoła jako odpowiedzi na działanie Ducha Świętego.	Zachęta do gotowości podejmowania zadań stawianych Kościołowi współcześnie.	Kościół od chwili zaistnienia podejmował wiele inicjatyw w trosce o umacnianie religijności i życia moralnego. Gotowość podejmowania zadań, jakie stawia przed nami Duch Święty.	Praca z tekstem, zadanie testowe, metoda karuzeli, „zdania niedokończone”, krzyżówka. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Epoki historyczne (historia, język polski, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - tłumaczy, w czym wyraża się umocnienie chrześcijanina w Duchu Świętym; - przyporządkowuje wydarzenia do właściwych epok; - przyporządkowuje postacie świętych do epok historycznych; - analizuje treści działu Mocni w Duchu.	Gotowość realizowania zadań stawianych Kościołowi współcześnie.
38. Moralny wymiar Okresu Wielkiego Postu (Wielki Post - czas osobistego nawrócenia.) II	Ukazanie moralnego wymiaru Okresu Wielkiego Postu.	Motywowanie do podejmowania moralnych zobowiązań w Okresie Wielkiego Postu	Wybrane teksty z Liturgii niedziel Wielkiego Postu. Aspekt moralny Okresu Wielkiego Postu: zachęta do refleksji nad własną grzesznością, odnowienie zobowiązań chrzcielnych, konieczność podejmowania aktów pokutnych, dążenie do uporządkowania własnego życia według nakazów Ewangelii, niezbędność korzystania z sakramentów	Pogadanka, wykład. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.	prozdrowotna /5/, /6/, /7/	Katechizowany: - potrafi określić moralne nakazy zawarte w tekstach liturgicznych Okresu Wielkiego - rozumie ich znaczenie dla własnego rozwoju religijnego i moralnego - dokonuje refleksji nad własnym życiem religijnym i moralnym - podejmuje postanowienia dotyczące jego uporządkowania - rozumie konieczność pokuty i ascezy we własnym życiu - porządkuje własne życie sakramentalne
Początek Wielkiego Postu
V. Duch Święty jednoczy Kościół
39. Ukazanie trynitarnej natury Kościoła. (28. Kościół Ojca, Syna i Ducha Świętego). II	Ukazanie Kościoła jako sakramentu zbawienia. Wyjaśnienie, że Kościół jest dziełem Trójcy Świętej.	Zachęta do wyznania wiary w boskie pochodzenie Kościoła.	Rdz 15, 1-2.4-6; J 19, 32-34. Dz 2, 1-4. Kościół jest znakiem widzialnym i duchowym. Jest darem Bożym, prasakramentem, zjednoczonym w Chrystusie. Prawda o Kościele jest tajemnicą wiary.	Pogadanka, schematyczne rysunki, tabela, „zdania niedokończone”, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - wie, jakie jest pochodzenie Kościoła; - charakteryzuje etapy powstawania Kościoła; - uzasadnia, że Kościół jest dziełem całej Trójcy Świętej; - interpretuje teksty biblijne o pochodzeniu Kościoła.	Przyjmowanie biblijnej nauki na temat Kościoła.
40. Wyjaśnienie rozumienia przez Kościół znamienia jedności. (29. Jeden Kościół). II	Ukazanie widzialnych elementów świadczących o tym, że Kościół jest jeden.	Zachęta do troski o jedność Kościoła.	Trwanie w jedności z Bogiem. Jedna wiara, wspólne celebrowanie sakramentów, wspólna nadzieja, ta sama miłość, zjednoczenie ludu i kolegium biskupów z papieżem. Grzech zagraża jedności Kościoła.	Pogadanka, czytanie według 5 „kroków”, praca z podręcznikiem. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	Jedność (język polski, wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - ukazuje, po czym można poznać, że Kościół jest jeden; - wymienia czynniki jedności Kościoła; - tłumaczy, w jaki sposób realizuje się jedność Kościoła; - przedstawia, w jaki sposób może włączyć się w przywracanie jedności w Kościele.	Treść modlitwy o jedność Kościoła.
41. Podsumowanie pracy w I semestrze. II	Wywoływanie potrzeby autorefleksji nad własnym postępowaniem	Umiejętność autorefleksji i krytycznej oceny własnego postępowania,	Analiza osiągnięć w mijającym semestrze.	Formy pracy: indywidualna Rozmowa z każdym uczniem na temat jego pracy w mijającym semestrze	prozdrowotna /5/, /6/	Katechizowany: - dokonuje podsumowania własnej pracy w mijającym semestrze - dostrzega pozytywy i negatywy własnego postępowania - weryfikuje swoje postępowanie - wyciąga wnioski na przyszłość - podejmuje konkretne postanowienia dotyczące jego dalszej pracy
Koniec I semestru Uwagi: Semestr II
42. Przedstawienie rozumienia świętości Kościoła. (30. Święty Kościół). III	Ukazanie świętości jako znaku charakterystycznego dla Kościoła.	Uświadomienie przynależności od chrztu do świętego Kościoła.	Świętość Kościoła. Miarą świętości Kościoła jest Bóg. Zaproszenie do świętości w sakramencie chrztu świętego.	Pogadanka, kolaż, przygotowanie albumu. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - opisuje, na czym polega świętość Kościoła; - wskazuje elementy świadczące o świętości Kościoła; - wie, czemu ma służyć świętość Kościoła; - wyjaśnia sens symbolu wiary: „Wierzę w święty Kościół”.	Uświadomienie przynależności do Kościoła, który jest święty.
43. Wyjaśnienie, na czym polega powszechność Kościoła. (31. Powszechny Kościół). III	Wyjaśnienie formuły „Kościół powszechny”.	Uwrażliwianie na fakt, przynależności do Kościoła powszechnego.	Dz 17, 22-34; KKK 830, 835. Kościół partykularny. Kościół powszechny. Kościół lokalny trwa w jedności z Kościołem powszechnym w osobie biskupa. Kościół jest Ludem Bożym. Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi.	Pogadanka, analiza tekstu w postaci mowy, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD, refleksja. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Kościół katolicki i jego organizacja (historia).	Katechizowany: - przedstawia dwa sposoby rozumienia Kościoła powszechnego; - uzasadnia, dlaczego wszyscy wierzący mają obowiązek szerzenia wiary; - wylicza cechy powszechności Kościoła; - wyjaśnia, co wyraża wyznanie wiary w Kościół powszechny.	Refleksja nad możliwościami pomnażania dobra Kościoła powszechnego.
44. Przygotowanie do Rekolekcji Wielkopostnych. III	Motywowanie do aktywnego uczestniczenia w Rekolekcjach Wielkopostnych	osobiste nawrócenie, pojednanie z Bogiem i bliźnimi, świadome oczekiwanie na święta Zmartwychwstania,	Ustalenia parafialne co do przebiegu rekolekcji, przypomnienie o znaczeniu czasu rekolekcji i spowiedzi wielkanocnej	Pogadanka Formy pracy. frontalna, indywidualna	prozdrowotna /5/, /6/, /7/	Katechizowany: - wie, po co są rekolekcje - zna ich rozkład - postanawia przeżyć ten czas w skupieniu - podejmuje decyzję o osobistej przemianie wewnętrznej i trwaniu w dobru - pogłębia własne życie modlitwy, - pogłębia swój kontakt z Bogiem, - podejmuje autorefleksję i koryguje własne postępowanie
Rekolekcje Wielkopostne
45. Religijno - moralny wymiar Triduum Paschalnego III	Przygotowanie do religijnego przeżycia Triduum Paschalnego. Uświadomienie moralnych powinności płynących z wyznawanej wiary.	Kształtowanie świadomości moralnych zobowiązań płynących z faktu Misterium Paschalnego.	Wydarzenia zbawcze wspominane w Triduum Paschalnym i ich związek z życiem człowieka, powinności moralne chrześcijanina wypływające z faktu Odkupienia	praca z tekstem biblijnym, pogadanka, (plansza) Formy pracy. frontalna, indywidualna	prozdrowotna /5/, /6/, /7/	Katechizowany: -zna wydarzenia zbawcze wspominane w Triduum Paschalnym - odkrywa ich wartość dla własnego życia - jest wdzięczny Chrystusowi za zbawienie - uświadamia sobie konieczność świadczenia własnym życiem o Ofierze Chrystusa złożonej za zbawienie świata - rozumie wartość ofiary we własnym życiu - dokonuje refleksji nad własnym życiem.
Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego
46.Ukazanie istoty znamienia apostolskości. (32. Apostolski Kościół). III	Zapoznanie z wyjaśnieniami, w czym wyraża się apostolskość Kościoła.	Zachęta do podejmowania działań apostolskich	Mk 3, 13-19; Mt 16, 18-19; Ef 2, 19-22; KKK 863. Apostolskość Kościoła. Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów i ich nauce, w strukturze i posłannictwie wobec świata. Sukcesja apostolska.	„Kostka pamięci”, praca z tekstem biblijnym, test luk, pogadanka, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Papież, biskupi (wiedza o społeczeństwie, historia).	Katechizowany: - przedstawia różne rozumienia apostolskości Kościoła; - rozumie, dlaczego Kościół nazywany jest apostolskim; - opisuje, w czym najpełniej wyraża się apostolskość Kościoła; - przyjmuje odpowiedzialność za własne apostolstwo.	Poszukiwanie form apostolstwa.
47. Rozpoznawanie zasad wiary Kościołów chrześcijańskich. (33. Wyznania chrześcijańskie). III	Zapoznanie z cechami Kościołów rzymskokatolickiego, prawosławnego i protestanckiego.	Zachęta do troski o jedność.	Rozłamy w Kościele. Herezje. Kościół rzymskokatolicki. Kościół prawosławny. Kościoły protestanckie. Różnice i podobieństwa pomiędzy Kościołami.	Pogadanka, „linia czasu”, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Rozłamy w Kościele, Kościoły chrześcijańskie (historia).	Katechizowany: - wyjaśnia znaczenie dat: 1054, 1517; - przedstawia cechy charakterystyczne dla poszczególnych wyznań chrześcijańskich; - ukazuje, jakie są konsekwencje rozłamów w Kościele; - rozróżnia wyznania chrześcijańskie.	Poszukiwanie dróg jedności chrześcijan.
48. Kształtowanie postaw ekumenicznych. (34. Kościół dialogu). III	Ukazanie wysiłków zmierzających do jedności chrześcijan.	Zachęta do zaangażowania w ruch ekumeniczny.	J 13, 2; 17, 1.6-23. Działania na rzecz przywracania jedności Kościoła. Ruch ekumeniczny jako odpowiedź na oczekiwanie Jezusa wobec Kościoła. Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Zadania Kościoła jednoczące wierzących.	Pogadanka, „błyskawiczna zmiana ról”, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.	Ekumenizm (historia, wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - charakteryzuje zasady działań ekumenicznych; - wymienia, jakie działania podejmują wyznania chrześcijanie, aby osiągnąć porozumienie; - określa oczekiwania Jezusa wobec Kościoła zawarte w Modlitwie Arcykapł.; - formułuje modlitwę o jedność chrześcijan.	Dostrzeganie wartości ekumenizmu. Modlitwa o jedność chrześcijan.
49. Duch Święty jednoczy Kościół - powtórzenie i utrwalenie treści działu. (34a. Duch Święty jednoczy Kościół). IV	Ukazanie jednoczącej roli Ducha Świętego w Kościele.	Zachęta do poznawania nauki o Kościele dla lepszego rozumienia jego tajemnicy.	Kościół Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Jeden, święty, powszechny, apostolski Kościół. Kościół rzymskokatolicki, prawosławny, protestancki. Kościół dialogu.	Puzzle, herb, tworzenie wspólnego obrazu. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Kościoły chrześcijańskie (historia, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - wyjaśnia, w jaki sposób może odkrywać prawdę o Kościele; - wyjaśnia znaczenie twierdzenia: Duch Święty jednoczy Kościół; - charakteryzuje przymioty Kościoła; - wyznaje wiarę.	Utrwalenie treści w zakresie przymiotów Kościoła. Wyznanie wiary.
VI. Święty Wychowawca miłości
50. Poznawanie wskazań Jezusa - źródła miłości. (35. Źródło miłości). IV	Ukazanie, w czym się wyraża miłość Jezusa do ludzi.	Motywowanie do praktykowania przykazania miłości.	J 13, 34-35;14, 21-27. Objawienie miłości Boga do ludzi widoczne jest w całym nauczaniu i czynach Jezusa. Jan Paweł II o miłości - fragment wywiadu. Uzdolnienie do praktykowania miłości.	Audycja, praca z tekstem biblijnym, film celebracja liturgiczna, nagranie CD, świeca, teksty modlitw. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Praktykowanie miłości (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - przytacza Jezusowe słowa wzywające do praktykowania miłości; - tłumaczy, od kogo możemy się uczyć prawdziwej miłości; - wyjaśnia, dlaczego Jezus mówi, że nie można jednocześnie miłować Jego i świata; - wyjaśnia sens przykazania miłości.	Umiejętność realizowania w życiu przykazania miłości.
51. Praktykowanie miłości chrześcijańskiej. (36. Jaka miłość?). IV	Ukazanie możliwości wypełniania Jezusowego przykazania miłości.	Zachęta do praktykowania przykazania miłości w szkole.	Święci są wzorem w realizacji przykazania miłości. Zobowiązanie do praktykowania miłości. Przykazanie miłości współbrzmi z całym nauczaniem Jezusa.	Pogadanka, nagranie CD, „zdania niedokończone”, blog, wywiad. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Pomnażanie miłości (wiedza o społeczeństwie, język polski, filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - wie, jak praktykował miłość św. Maksymilian, - przedstawia czyny miłości św. Br. Alberta; - ukazuje, w jaki sposób bł. Matka Teresa z Kalkuty realizowała przykazanie miłości; - w życiu kieruje się miłością.	Szukanie sposobów realizowania przykazania miłości w szkole.
52. Ukazanie znaczenia i sensu modlitwy, postu oraz jałmużny. (37.Czyny miłości). IV	Ukazanie chrześcijańskiego znaczenia postu i jałmużny.	Zachęta do praktykowania czynów miłości.	Mt 6, 1-4. Mt 25, 40.45. Mt 6, 16-18. Modlitwa. Post. Jałmużna. Intencja czynów miłości. Podejmowanie czynów miłości ma wyrażać cześć i szacunek samemu Bogu.	„Antytemat”, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Wspomaganie potrzebujących (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - wie, czym jest post; - wyjaśnia, czym jest jałmużna; - uzasadnia wartość intencji czynów miłości; - analizuje, dlaczego Jezus zachęca do jałmużny i postu.	Weryfikowanie stosunku do postu i jałmużny.
53. Kształtowanie dobrych relacji z najbliższymi. (38.Życie z najbliższymi). IV	Uświadomienie potrzeby kształtowania wzajemnych relacji w rodzinie w oparciu o czwarte przykazanie.	Pogłębianie miłości najbliższych.	Mt 6, 14-15; Mt 5, 43-47. Mk 7, 10-13. Okazywanie czci rodzicom. Przebaczanie win. Konieczność weryfikowania własnych relacji z najbliższymi.	Pogadanka, genogram, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Życie rodzinne (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - określa, jakie wskazania w odniesieniu do naszych relacji z najbliższymi daje Jezus; - tłumaczy, dlaczego chrześcijanin ma wypełniać czwarte Boże przykazanie; - objaśnia treść czwartego przykazania Bożego; - weryfikuje własną postawę wobec najbliższych	Dążenie do lepszych relacji z najbliższymi.
54. Przedstawienie zasad życia społecznego zgodnego z nauką społeczną Kościoła. (39.Życie w społeczeństwie). IV	Zapoznanie z nauką Kościoła dotyczącą zasad życia społecznego.	Motywowanie do osobistej odpowiedzialności za chrześcijańskie formowanie życia społecznego.	Fragmenty encykliki Jana Pawła II Sollicitudo rei socialis. Zasady życia społecznego. Cywilizacja miłości. Przyjmowanie odpowiedzialności za własne postawy w życiu społecznym.	Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem, alfabet życia społecznego chrześcijanina, nagranie CD, teksty encykliki. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Wartości w życiu społecznym (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - podaje, na czym ma polegać udział chrześcijanina w życiu społecznym; - formułuje zasady życia społecznego; - tłumaczy, czym jest cywilizacja miłości; - charakteryzuje prawdziwie chrześcijańskie postawy ochrzczonych w społeczeństwie.	Zaangażowanie w proces współtworzenia chrześcijańskiego stylu życia w społeczeństwie.
55. Wyjaśnienie religijnego znaczenia pracy. (40.Praca). IV	Odkrywanie religijnego charakteru ludzkiej pracy.	Zachęta do łączenia pracy z ofiarą Jezusa Chrystusa.	KKK 2427, 2433, 2434. Praca jest wartością w wymiarze naturalnym i nadprzyrodzonym. Łączenie trudu pracy z ofiarą Jezusa Chrystusa.	„Zdania niedokończone”, praca z podręcznikiem i tekstami z nauczania Kościoła, metoda gry w karty, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, grupowa.	Wartość pracy (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Wartość pracy (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Włączanie swej pracy w ofiarę Jezusa Chrystusa.
56. Kształtowanie postawy miłości ojczyzny. (41. Patriotyzm). IV	Ukazanie religijnego znaczenia patriotyzmu.	Wdrażanie do troski o ojczyznę.	Sens i potrzeba identyfikowania się ze wspólnotą narodową i państwową. Sprawiedliwe, wierne i bezinteresowne oddanie się w służbę wspólnego dobra, powszechnej sprawiedliwości i innych wartości ogólnoludzkich.	Wspólne wypełnianie jednego arkusza, metoda „bliźniaki”, „zdania niedokończone”. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Patriotyzm (historia, wiedza o społeczeństwie, język polski, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wyjaśnia analogię pomiędzy miłością do rodziny i do ojczyzny; - wyjaśnia, dlaczego o miłości do ojczyzny mówimy w związku z czwartym przykazaniem; - rozumie, na czym polega miłość ojczyzny; - tłumaczy, na czym polega patriotyzm w rozumieniu chrześcijańskim.	Poznanie sposobów wyrażania miłości do ojczyzny.
Maj - Miesiąc Maryi
57. Uczenie szacunku dla przekonań innych ludzi. (42. Poszanowanie dla przekonań innych). V	Ukazanie tolerancji jako istotnej wartości w życiu każdego człowieka.	Zachęta do tolerancji względem przekonań religijnych innych ludzi.	Łk 10, 27. KKK 1934, 1935. Człowiek powinien kierować się w swoim postępowaniu prawem miłości, którego źródłem i dawcą jest sam Bóg.	Pogadanka, rysowanie mapy pojęcia, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Tolerancja (język polski, historia, wiedza o społeczeństwie, filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - przedstawia, jak Kościół rozumie tolerancję; - ukazuje troskę Kościoła o poszanowanie przekonań religijnych innych ludzi; - tłumaczy, czym jest wolność religijna; - określa granice tolerancji.	Poszanowanie godności osób o innych przekonaniach.
58. Ukazanie związków kultury z Ewangelią (43. Chrześcijanin w tworzeniu i rozwoju kultury). V	Odkrywanie związków pomiędzy kulturą i Ewangelią.	Zachęta do troski o kulturę narodową. KDK 58.	Pojęcie kultury. Kultura jest dobrem wspólnym. Współistnienie kultury i orędzia zbawczego. Obowiązek dbania o tożsamość kultury. Chrześcijańskie ukierunkowanie kultury.	Pogadanka, „piramida faktów”, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.	Kultura polska (historia, język polski, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).	Katechizowany: - definiuje pojęcie kultury; - wyjaśnia związek kultury z Ewangelią; - wykazuje, dlaczego kultura często czerpie inspirację z religii; - przyjmuje odpowiedzialność za poszanowanie kultury i troskę o jej rozwój.	Poszanowanie i rozwijanie skarbów kultury.
59. Przezwyciężanie uprzedzeń wobec nieprzyjaciół. (44. Ze względu na Ojca). V	Ukazanie chrześcijańskich zasad postępowania wobec nieprzyjaciół.	Rozwijanie odpowiedzialności za miłość wobec nieprzyjaciół.	Mt 5, 43-48. Jezus Chrystus o miłości nieprzyjaciół. Miłość nieprzyjaciół jest znakiem rozpoznawczym chrześcijanina i naśladowaniem Boga.	„Podróż w wyobraźni”, analiza strukturalna tekstu Pisma Świętego, praca z tekstem, charakterystyka postaci, refleksja. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Uczucia w życiu ludzi, relacje z osobami nieżyczliwymi (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).	Katechizowany: - określa uczucia towarzyszące człowiekowi w spotkaniu z innymi ludźmi; - dostrzega nowość nauki Jezusa w odniesieniu do nieprzyjaciół; - zastanawia się nad swoją postawą wobec nieprzyjaciół; - uzasadnia potrzebę miłości nieprzyjaciół.	Zrozumienie wezwania do miłowania nieprzyjaciół.
60. Święty Wychowawca miłości - powtórzenie i utrwalenie treści działu. (44a. Święty Wychowawca miłości). V	Ukazanie katolickiej nauki społecznej jako inspiracji do apostolskiego zaangażowania chrześcijan.	Uczenie odpowiedzialności za kształt własnego życia miłości w oparciu o relację z Jezusem. J 13, 34-35.	Nauczyciel miłości. Jaka miłość? Czyny miłości. Życie z najbliższymi. Życie w społeczeństwie. Praca. Patriotyzm. Poszanowanie dla przekonań innych. Chrześcijanin w tworzeniu i rozwoju kultury. Ze względu na Ojca.	Uroczyste czytanie tekstu biblijnego, praca z podr., kolaż, refleksja, wystawa, nagranie CD, materiały do przygotowania plansz. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.	Etyka w życiu publicznym (wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - zna wskazania dotyczące chrześcijańskiego życia w miłości; - podaje, w jaki sposób chrześcijanie mogą realizować zadania stawiane przez Wychowawcę miłości; - interpretuje wskazania nauki społecznej Kościoła; - uzasadnia tytuł działu Święty Wychowawca miłości.	Refleksja nad własnym zaangażowaniem w poznawanie wskazań Jezusa i praktyczną ich realizację.
Uroczystość Bożego Ciała
VII. Świadkowie miłości
61. Ukazanie znaczenia Jezusa dla ludzkich dziejów. (45.Jezus ośrodkiem dziejów ludzkości). V	Wyjaśnienie, że zwycięstwo Jezusa nad śmiercią, złem i szatanem czyni Go Panem dziejów ludzkości.	Umacnianie świadomości obecności Jezusa w dziejach świata.	J 8, 12; 1, 1-5; 9-10; Łk 8, 16. Ap 1, 4-6; 21, 6-7; 22, 12-13; 11, 15-17; 19, 5-6; Kol 1, 15-17. Jezus centralną postacią dziejów ludzkości. Dzięki Jezusowi wszystko istnieje i tylko w Nim jest nasze zbawienie.	Linia czasu, charakterystyka postaci, audycja, teksty biblijne, nagranie CD, nagranie fragmentu Wigilii Paschalnej. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Epoki historyczne (historia).	Katechizowany: - wyjaśnia, że narodzenie Jezusa wyznacza przełom w odmierzaniu czasu historycznego; - charakteryzuje postać Jezusa; - tłumaczy, dlaczego Jezus jest ośrodkiem dziejów ludzkości; - uzasadnia, że w Jezusie dokonuje się nasze zbawienie.	Uznanie, że Jezus jest centrum dziejów ludzkości.
62. Uświadomienie wypełnienia się ludzkich pragnień w Jezusie. (46. Potrzebujemy Jezusa). V	Ukazanie, na czym polega bezpieczeństwo, jakie może dać człowiekowi Jezus.	Uświadomienie, że wszyscy potrzebujemy Jezusa.	J 6, 1-21; J 6, 26b-27a. 47-49. 51. 53-54; Jezus przybywa nam z pomocą, chroniąc nas przed największym zagrożeniem, jakim jest dla człowieka śmierć duchowa. Potrzeba wiary i podtrzymywanie w sobie Bożego życia przez korzystanie z sakramentów.	Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Poczucie bezpieczeństwa, przyjmowanie wsparcia od innych (edukacja prozdrowotna, wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - rozumie, na czym polega bezpieczeństwo, jakie daje ludziom Jezus; - opisuje czyny Jezusa i reakcje ludzi na to, co Jezus czyni; - analizuje teksty biblijne o bezpieczeństwie przyniesionym ludziom przez Jezusa; - korzysta z darów sakramentalnych.	Ugruntowanie przekonania o bliskości Jezusa.
63. Dostrzeganie pomocy, jakiej Bóg udziela zagubionemu człowiekowi. (48. Jezus i zagubiony człowiek). VI	Ukazanie działania Jezusa wobec zagubionego człowieka.	Kształtowanie postawy gotowości przyjęcia pomocy od Jezusa.	Łk 19, 1-10. Bóg w swoim miłosierdziu poszukuje ludzi zagubionych. Zaproszenie do wspólnoty Kościoła i konieczność naprawienia zła. Przyjmowanie wsparcia od Boga i bliskich.	Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, identyfikacja z postacią biblijną, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami (wiedza o społeczeństwie, edukacja prozdrowotna i filozoficzna).	Katechizowany: - określa, co Bóg czyni dla zagubionego człowieka; - wyjaśnia, na czym polega pomoc Boga udzielana zagubionemu człowiekowi; - interpretuje opowiadanie o Zacheuszu; - przyjmuje wsparcie od Boga i bliskich.	Przyjmowanie Bożego wsparcia.
VIII. Nasze Emaus
64. Wędrowanie z Jezusem do Boga. (50. Z Jezusem w drodze do Boga). VI	Ukazanie, że Jezus towarzyszy człowiekowi w jego drodze do Ojca.	Zachęta do wspólnego wędrowania z Jezusem.	Łk 24, 33-35. Wyjaśnianie planu zbawczego Boga: od chrztu poprzez Eucharystię, rodzinę, katechezę, literaturę religijną, dobre czyny. Rozpoznawanie Jezusa po łamaniu chleba.	Pogadanka, praca z tekstem, metoda „gra w karty”, Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Katechizowany: - wyjaśnia, dlaczego tytuł serii podręczników nosi nazwę W drodze do Emaus; - tłumaczy, co znaczy być uczniem Chrystusa; - uzasadnia, że życie człowieka jest drogą; - dostrzega Jezusa na drodze swojego życia.	Zaproszenie Jezusa do codziennego życia.
65. Realizowanie chrześcijańskiego powołania. (51. Wspólne powołanie). VI	Uświadomienie, na czym polega powołanie chrześcijańskie.	Rozwijanie świadomości chrześcijańskiego powołania.	Mt 5, 13-16. Sól ziemi i światłość świata. Powołanie chrześcijanina do dawania świadectwa o Bogu.		.	Katechizowany: - przedstawia sens przypowieści o soli i świetle; - wyjaśnia, na czym polega powołanie chrześcijańskie; - wylicza zadania, jakie Jezus stawia swoim uczniom; - świadczy o Bogu wobec innych ludzi	Świadomość własnego powołania chrześcijańskiego.
66. Odkrywanie zróżnicowania powołań w Kościele. (52.Różnymi drogami) VI	Ukazanie różnych form realizacji powołania chrześcijańskiego.	Kształtowanie odpowiedzialności za odkrywanie i realizację własnego powołania.	Różne drogi realizacji powołania chrześcijańskiego. Zachęta do odkrywania własnego powołania. Modlitwa o wybór właściwej drogi życia.	Pogadanka, praca z tekstem, praca ze zdjęciami. Formy pracy: frontalna, indywidualna.	Różne drogi życia (wiedza o społeczeństwie).	Katechizowany: - definiuje termin „powołanie”; - objaśnia, dlaczego jedno wspólne powołanie chrześcijańskie można realizować na różne sposoby; - zastanawia się nad swoją drogą życia; - modli się o dar rozeznania drogi życia.	Modlitwa o rozpoznanie życiowego powołania.
67. Podsumowanie pracy na katechezie w klasie III gimnazjum. VI	Wywoływanie potrzeby autorefleksji nad własnym postępowaniem	umiejętność krytycznej oceny własnego postępowania	Analiza osiągnięć w mijającym roku szkolnym.	Formy pracy: indywidualna Rozmowa z każdym uczniem na temat jego pracy w mijającym semestrze	prozdrowotna /5/, /6/	Katechizowany: - dokonuje podsumowania własnej pracy w mijającym roku szkolnym - dostrzega pozytywy i negatywy własnego postępowania - weryfikuje swoje postępowanie - wyciąga wnioski na przyszłość - podejmuje konkretne postanowienia dotyczące jego dalszej pracy na katechezie

Koniec roku szkolnego

Uwagi:

SCIEŻKI EDUKACYJNE (TREŚCI) REALIZOWANE W TRAKCIE KATECHIZACJI:

I. EDUKACJA FILOZOFICZNA

1.Starożytne wezwanie: „Poznaj samego siebie”, a zawsze aktualne pytania: Kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam? Jaki jest sens życia ludzkiego?

5. Klasyczna definicja prawdy. Poszukiwanie prawdy przez stulecia.

6. Przykłady wykorzystania klasycznej wiedzy filozoficznej do analizy współczesnych problemów.

9. Koncepcja człowieka jako osoby, a więc istoty rozumnej, wolnej i zdolnej do poznania prawdy i dążącej do dobra.

10. Przykłady podstawowych i ponadczasowych prawd filozoficznych jako części duchowego dziedzictwa ludzkości.

II. EDUKACJA PROZDROWOTNA

4. Aktywność ruchowa i umysłowa:

2. wypoczynek bierny i czynny

4. osoby niepełnosprawne i ich potrzeby

5. Zachowania sprzyjające i zagrażające zdrowiu - podejmowanie odpowiedzialnych wyborów; [...]

6. Poczucie własnej wartości, dawanie i przyjmowanie wsparcia, asertywność.

7. Przyczyny i skutki używania m.in. środków psychoaktywnych, [...] sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

III. EDUKACJA EKOLOGICZNA

1. Przyczyny i skutki niepożądanych zmian w atmosferze, biosferze, hydrosferze i litosferze.

2. Różnorodność biologiczna (gatunkowa, genetyczna oraz ekosystemów) - znaczenie jej ochrony.

IV. EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA

3. Pojęcia komunikacji medialnej: znak, symbol, kod, język, denotacja, konotacja.

4. Drogi, formy i kanały komunikowania się ludzi, funkcje komunikatów - psychologiczne podstawy komunikowania się ludzi.

5. Formy komunikatów medialnych: słownych, pisemnych, obrazowych, dźwiękowych, filmowych i multimedialnych.

6. Kody ikoniczne i symboliczne. Języki poszczególnych mediów. Formy i środki obrazowe. Fikcja w mediach.

7. Słowo, gest i ruch jako forma wypowiedzi w życiu i w teatrze, gry dramatyczne, inscenizacje, teatr szkolny.

8. Media jako środki poznania historii i współczesności. Komunikaty informacyjne i perswazyjne /reklamowe, propagandowe, public relations/.

V. EDUKACJA REGIONALNA - DZIEDZICTWO KULTUROWE W REGIONIE

3. Charakterystyka i pochodzenie społeczności regionalnej.

4. Elementy historii regionu i jego najwybitniejsi przedstawiciele.

7. Główne zabytki przyrody i architektury w regionie.

8. Historia i tradycja własnej rodziny na tle historii i tradycji regionu.

VI. OBRONA CYWILNA

4. Powszechny obowiązek ochrony.

VII. EDUKACJA EUROPEJSKA

2. Zasady ładu europejskiego opartego na wspólnej, historycznej podstawie cywilizacyjnej: filozofii greckiej, prawie rzymskim, Biblii.

13. Prawa człowieka.

14. Duchowy wymiar wspólnoty europejskiej (przesłanie Jana Pawła II).

VIII. KULTURA POLSKA NA TLE TRADYCJI ŚRÓDZIEMNOMORSKIEJ

2. Elementy historii i geografii świata starożytnego.

8. Powstawanie kultury chrześcijańskiej i jej związki z kulturą Grecji i Rzymu.

9. Obecność wartości świata starożytnego w Średniowieczu i nowożytnej Europie.

Opracowano na podstawie serii „W drodze do Emaus”, red. ks. Zbigniew Marek SJ,

kl. III: „Jezus prowadzi i zbawia”, Kraków 2006, Wyd. WAM

---