POKRZYWDZONY

Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna osoba nie posiadająca osobowości prawnej a także zakład ubezpieczeń której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo

Zakres podmiotowy: osoba fizyczna, osoba prawna, instytucja samorządowa bądź społeczna nie posiadająca osobowości prawnej

Przedmiot naruszenia: dobro prawne

Sposób naruszenia: bezpośrednie naruszenie lub groźba naruszenia

OSKARŻYCIEL POSIŁKOWY art. 53-58
W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego.
Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć oświadczenie, że będzie działał w char. oskarżyciela posiłkowego, a odstąpienie oskarżyciela publicznego nie pozbawia go uprawnień.
Sąd może ograniczyć liczbę oskarżycieli w sprawie, jeśli jest to konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, orzeka że oskarżyciel nie może brać udziału w sprawie, gdy bierze w niej już udział określona przez sąd liczba, a także, gdy jest on osobą nieuprawnioną lub złożył oświadczenie po terminie. Na ograniczenie to nie przysługuje zażalenie. Oskarżyciel nie biorący udziału w sprawie może jednak przedstawić swoje stanowisko w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
W razie odstąpienia od oskarżenia, nie może on ponownie przyłączyć się do sprawy, gdy nie ma publicznego, zawiadamia się prokuratora - 14 dni na przystąpienie, inaczej umorzenie.
Śmierć os nie tamuje biegu postępowania, osoby najbliższe mogą przystąpić do postępowania jako os w każdym stadium postępowania + art. 61

SUBSYDIARNY AKT OSKARŻENIA, OSKARŻYCIEL SUBSYDIARNY art. 55
W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania z art. 330 § 1, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu, dołączając po jednym odpisie dla każdego oskarżonego oraz dla prokuratora.
Akt ten powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata z zachowaniem warunków z art. 332 - 333 §1. Jeśli pokrzywdzonym jest instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, akt ten może sporządzić radca prawny.
Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania. W sprawie tej może brać udział również prokurator.

JAKIE PODMIOTY MOGĄ WYSTĘPOWAĆ W ROLI OSKARŻYCIELA PUBLICZNEGO?
Organami uprawnionymi do pełnienia funkcji oskarżyciela publicznego są

• Prokurator

• Jest upoważniony do występowania jako oskarżyciel publiczny we wszystkich sprawach bez względu na tryb postępowania.

• Występowanie oskarżyciela publicznego jest regułą a występowanie innych podmiotów jest tylko wyjątkiem

• Inne osoby uprawnione na podstawie szczególnych ustaw, określających zakres ich działania
  - Asesor (art. 45§2) - rola prokuratora, ale ograniczona;
  -> tylko przed sądami rejonowymi
  -> nie może dokonywać czynności w sprawach
  rozpatrywanych przez SN

Do czynności do, których jest zobowiązany i uprawniony oskarżyciel należy:

1. przygotowanie się do rozprawy

2. wniesienie i popieranie oskarżenia

3. uczestniczenie w posiedzeniach sądu

4. składanie wniosków we wszelkich kwestiach rozpatrywanych przez sąd

5. udział w rozprawie głównej i składanie na niej wszelkich wniosków oraz oświadczeń

6. wygłoszenie przemówienia końcowego

7. wnoszenie środka odwoławczego

Oprócz prokuratora oskarżycielem publicznym przed sadem jest organ, który wnosi i popiera akt oskarżenia przed sądem(obok lub zamiast prokuratora)

Wyłączenie: zamiast prokuratora mogą działać organy działające w trybie uproszczonym, np. organy finansowe (kks)
art. 447 kpk -> niestawiennictwo oskarżyciela publicznego ramach post. Uproszczonego nie tamuje toku rozprawy ani posiedzenia

POWÓDZTWO CYWILNE/POWÓD CYWILNY/Adhezyjne

Powód cywilny to pokrzywdzony, który ma prawo aż do rozpoczęcia rozprawy głównej wytoczyć powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z przestępstwa.

Powództwo cywilne może również wnieść osoba najbliższa( w razie śmierci uprawnionego) a także prokurator

W postępowaniu adhezyjnym, można dochodzić zarówno odszkodowania za rzeczywistą szkodę jak i utracone korzyści.

W przypadku zaistnienia pewnych przesłanek sąd może odrzucić powództwo cywilne.

Nie można wszcząć postępowania cywilnego w przypadku, odmowa wszczęcia:

• Postępowania przeciwko nieletnim

• Brak bezpośredniego związku z aktem oskarżenia

• Wniesienie powództwa cywilnego przez osobę nieuprawnioną

• Roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub i roszczeniu tym prawomocnie orzeczono

• Występowanie współuczestnictwa koniecznego z instytucją państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w roli oskarżonego

• Złożono wniosek o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem(może złożyć aż do zakończenia 1 przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej)

Pozostawienie bez rozpoznania:

• W przypadku ujawnienia się okoliczności, które powinny skutkować odmową wszczęcia procesu, po jego rozpoczęciu

• Gdy powód cywilny zmarł, a żadna osoba uprawniona do wstąpienia w jego prawa nie wstąpiła

• Jeśli powód cywilny nie stawił się na rozprawie główną, do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego, chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie, pomimo jego nieobecności.

• Gdy materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a jego uzupełnienie powodowałoby znaczne przedłużenie postępowania

• W przypadku uniewinnienia oskarżonego w postępowaniu karnym.

Na odmowę wszczęcia lub pozostawienia bez rozpoznania przysługuje zażalenie.

Pokrzywdzony ma 30 dni od chwili odmowy albo pozostawienia bez rozpoznania na przekazanie sprawy do sądu cywilnego

Powód cywilny jest w postępowaniu samoistną stroną procesową i może korzystać z pomocy pełnomocnika.

Zadośćuczynienie może być zasądzone urzędu.(nie w sytuacjach wymienionych przy odmowie wszczęcia).

WŁAŚCIWOŚĆ SĄDÓW

Można tu wymienić trzy kryteria:

1. Właściwość rzeczowa - oznacza określenie, który sąd jest właściwy do rozpatrywania sprawy w I instancji

1. Sąd rejonowy - domniemanie kompetencji

2. Sąd okręgowy - jest właściwy w przypadku:

1. Zbrodni

2. Enumeratywnie wymienionych występków

3. Występków, które na mocy przepisów szczególnych są przekazane sadom okręgowych

4. Sprawy szczególnie zawiłe przekazane sądom okręgowym na mocy ar 25 kpk

2. Właściwość miejscowa - decyduje o tym, który z sądów właściwych w I instancji jest upoważniony do rozpoznania sprawy lub podjęcia określonej czynności procesowej ze względu na miejsce popełnienia przestępstwa -

1. ten w którego okręgu popełniono przestępstwo(gdzie sprawca działał, zaniechał działania, lub nastąpił skutek ),

2. jeśli przestępstwo popełniono je na polskim statku powietrznym lub morskim - właściwy jest sąd miejsca rejestracji statku,

3. jeśli właściwych jest więcej niż jeden sąd decyduje to gdzie sprawa zawisła jako pierwsza(postępowanie przygotowawcze)

4. jeśli nie można określić miejsca w którym popełniono przestępstwo to sprawa toczy się w sadzie gdzie :

1. ujawniono przestępstwo

2. ujęto oskarżonego

3. oskarżony przed popełnieniem przestępstwa stale mieszkał lub czasowo przebywał

4. jeśli nadal nie można ustalić miejsca sadu to właściwym jest sąd właściwy dla Warszawy śródmieście

Właściwość funkcjonalna - decyduje o tym jaki sąd jest właściwy do dokonania określonej czynności procesowej

ZATRZYMANIE

A. Ujecie obywatelskie - Ujecie obywatelskie to uprawnienie przysługujące każdemu obywatelowi do zatrzymania osoby w momencie popełnienia przestępstwa, bądź w bezpośrednim pościgu po jego dokonaniu.

B. Zatrzymanie właściwe - Zatrzymania tego dokonuje policja lub inne organa ścigania karnego, uprawnione do tego. Zatrzymać można osobę podejrzaną, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełniła przestępstwo i zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby, albo zatarcia śladów przestępstwa, bądź też nie można ustalić jej tożsamości.

Zatrzymanego należy natychmiast pouczyć o jego prawach

Zatrzymanemu służy zażalenie na zatrzymanie do sądu(7 dni od momentu zatrzymania)

W razie stwierdzenia bezzasadności zatrzymania sąd nakazuje natychmiastowe uwolnienie

C. Zatrzymanie na żądanie prokuratora - Może je zarządzić prokurator, w toku prowadzonego przez niego postępowania może być połączone z przeszukaniem i przymusowym doprowadzeniem (przysługuje zażalenie do sądu

PRZESŁANKI STOSOWANIA ŚRODKÓW ZAPOBIEGAWCZYCH

Cel: zabezpieczenie i zapewnienie prawidłowego toku postępowania, zapobiegnięcia popełnienia przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa

• duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo,

• zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego,

• zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości

• albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu,

+ zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne

*(formy:

• tymczasowe aresztowanie

• poręczenie majątkowe

• poręczenie społeczne

• dozór policyjny

• środki zapobiegawcze z artykułu 276 Kodeksu postępowania karnego

• zakaz opuszczania kraju )

TYMCZASOWE ARESZTOWANIE
Jeden ze środków zapobiegawczych stosowanych wobec podejrzanego w toku postępowania karnego, polegający na osadzeniu go w stałym miejscu (areszcie śledczym), w izolacji od świata zewnętrznego. O tymczasowym aresztowaniu rozstrzyga sąd na wniosek prokuratora, kierując się potrzebą zapewnienia prawidłowego biegu postępowania. Sąd oznacza okres tymczasowego aresztowania, który w zasadzie nie może przekraczać trzech miesięcy. Na postanowienie sądu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania przysługuje zażalenie.

Może nastąpić tylko wtedy, gdy:
a) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się, zwłaszcza, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma w kraju stałego miejsca pobytu
b) zachodzi obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie.
c) Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonemu karą pozbawienia wolności, której górna granica co najmniej 8 lat, albo gdy sąd I instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, zastosowanie TA może być uzasadnione grożącą karą.

d)Może wyjątkowo także nastąpić, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu, lub bezpieczeństwu powszechnemu, albo gdy takowym groził.

TA nie stosuje się gdy:
a) gdy pozbawienie wolności spowodowałoby niebezpieczeństwo dla zdrowia lub życia
b) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub najbliższej rodziny
c) gdy na podstawie okoliczności sprawy można spodziewać się, że sąd orzeknie karę z warunkowym zawieszeniem wykonania lub łagodniejszą, albo że okres TA przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia
d) przestępstwo zagrożone jest karą niższą niż rok pozbawienia wolności - chyba że sprawca został ujęty na gorącym uczynku
ograniczenia z c i d nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwanie, lub w inny sposób utrudnia prowadzenie postępowania.

PRAWA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO

Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą

podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie

EUROPEJSKI NAKAZ ARESZTOWANIA

Obowiązuje jedynie w państwach UE, unormowanie w kodeksie stanowi implementację dyrektywy ramowej Rady UE w sprawie ENA. Decydujące znaczenie dla przekazania osoby ma miejsce zamieszkania a nie obywatelstwo. Jest to odmiana ekstradycji o uproszczonej procedurze.
Występowanie z ENA do państw UE przez organy PL:

Nakaz, na wniosek prokuratora, w formie postanowienia wydaje właściwy sąd okręgowy, tj. sąd, w którego okręgu toczy się postępowanie przeciw osobie ściganej lub zapadł wyrok. Nakaz może dotyczyć osoby:

• Wobec której przeprowadzane jest postępowanie karne

• Wobec której orzeczono już prawomocnie karę lub środek pozbawienia wolności

Nakaz może być wydany w razie podejrzenia, że osoba ścigana za przestępstwo popełnione na terenie PL przebywa na terytorium państwa UE. Nie musi być skonkretyzowane co do kraju, choć wymaga się przetłumaczenia na język państwa wykonania.

Niedopuszczalne jest wydanie nakazu, gdy dotyczy czynów zagrożonych w państwie wystawienia karą pozbawienia wolności do roku oraz dla wykonania prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności do 4 m-cy.

Treść nakazu: konieczne wskazanie

• Sądu, który nakaz wydał wraz z danymi kontaktowymi

• Data i miejsce wydania

• Dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej

• Sygnaturę i rodzaj prawomocnego orzeczenia podlegającego wykonaniu

• Opis i kwalifikację prawną czynu, a także górną granicę kary

• Wskazanie następstw czynu nieobjętych znamionami ustawowymi

• Opis stanu faktycznego

Szczegółowe wymogi określa wzorzec do rozporządzenia MS. Nakaz przekazuje się bezpośrednio do organu sądowego państwa wykonania a odpis do MS, chyba że nie wiadomo gdzie przebywa - wtedy poprzez MS.
Osoba przekazana do PL może być ścigana tylko za przestępstwa z nakazu -> zasada specjalności. Ograniczenie to nie działa gdy:

• Oświadczenie państwa w SG UE oświadczenie o dopuszczalności za wszystkie czyny przed przekazaniem

• Organ sądowy państwa obcego wyrazi następczą zgodę na szersze ściganie lub wykonanie

• Osoba przekazana wyraziła zgodę na przekazanie i zrzekła się przywilejów albo dokonała tego w PL

• Osoba nie opuściła w ciągu 45 dni od prawomocnego wyroku, albo powróciła do PL

Na dalsze przekazanie osoby ściganej jak i na jej wydanie wymagana jest zgoda organu państwa nakazu. Podlega jednak, gdy:

• Ścigany wyraził zgodę na przekazanie do kraju innego niż państwo wykonania

• Nie stosuje się zasady specjalności

• Nie opuścił PL (jak wyżej)

Przekazanie warunkowe: przekazanie osoby ściganej pod warunkiem że wykonanie kary nastąpi jednak w kraju wykonania nakazu

ZASADY WYKONYWANIA ENA W PL:

Nakaz do sądu okręgowego., może być połączony z wnioskiem o zastosowanie środka zapobiegawczego. Najpierw przesłuchanie przez prokuratora, on przekazuje sprawę do właściwego sądu, chyba że potrzebne zezwolenie na ściganie.

Sąd na posiedzeniu, w którym uczestniczy prokurator, obrońca, a także ścigany, jeśli jest od niego odbierana zgoda na przekazanie lub przesłuchanie na wniosek organu wydającego nakaz. Na postanowienie w przedmiocie przekazania, w razie zgody zażalenie 3 dni, przysługuje też na TA i inne środki. Postanowienie w terminie 60 dni od zatrzymania, a gdy zgoda - 10 dni od jej uzyskania. Przekazanie - 10 dni od uprawomocnienia postanowienia, co można odroczyć ze względu na stan zdrowia lub siłę wyższą. Odroczenie, jeśli odbywa karę lub ma postępowanie w PL.

Obligatoryjnie odmawia się wyk. Nakazu:

• Przestępstwo z mocy prawa pl ulega darowaniu

• Wobec ściganego zapadło w innym państwie niż nakazu co do tego samego czynu prawomocne orzeczenie lub nie można jej wykonać wg przepisów państwa, w którym wyrok zapadł

• Zapadło prawomocne postanowienie o przekazaniu do innego państwa ue

• Z powodu wieku nie ponosi odpowiedzialności wg prawa polskiego

Obligatoryjnie, acz względnie nie stosuje się nakazu w celu odbycia kary- do obywatela PL lub azylanta, chyba że ich zgoda - orzeczenie o wykonaniu w PL kary orzeczonej w państwie nakazu. Gdy w celu postępowania - warunkowo, z zastrzeżeniem odbycia kary w PL.

EKSTRADYCJA

W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego.

Sąd okręgowy wydaje na posiedzeniu postanowienie w przedmiocie wniosku państwa obcego, przed jego wydaniem należy umożliwić osobie ściganej złożenie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, a w razie wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy na uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.

W posiedzeniu ma prawo wziąć udział obrońca. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności wydania, wydanie nie może nastąpić. Przysługuje zażalenie

Sąd przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym właściwy organ państwa obcego.

Wniosek o tymczasowe aresztowanie:
Jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi, wniosek państwa obcego o zastosowanie tymczasowego aresztowania osoby ściganej zastępuje wniosek o wydanie. prokurator podczas przesłuchania informuje osobę ściganą o możliwości wyrażenia przez nią zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 i 597. Jeżeli osoba ścigana wyrazi wolę złożenia takiego oświadczenia, prokurator kieruje sprawę do sądu okręgowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

Sąd na posiedzeniu rozstrzyga o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej, odbiera oświadczenie o wyrażeniu zgody na wydanie lub zgody na wydanie połączonej ze zrzeczeniem się korzystania z ograniczeń określonych w art. 596 i 597, a także wydaje postanowienie o dopuszczalności wydania. Zgoda osoby ściganej oraz zrzeczenie nie mogą zostać cofnięte, o czym poucza się osobę ściganą.

Sąd niezwłocznie przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który rozstrzyga o wydaniu osoby.

Jeżeli oświadczenie nie zostało złożone lub sąd stwierdził, że zachodzi okoliczność niedopuszczająca albo jeżeli posiedzenie zostało odroczone na czas przekraczający 7 dni, stosuje się przepisy art. 602 § 2, art. 603 i 605.

Wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli:

  1)   osoba, której wniosek dotyczy, jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu,

  2)   czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo gdy ustawa uznaje, że czyn nie stanowi przestępstwa albo że sprawca nie popełnia przestępstwa lub nie podlega karze,

  3)   nastąpiło przedawnienie,

  4)   postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone,

  5)   byłoby ono sprzeczne z polskim prawem,

  6)   zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania wobec osoby wydanej może zostać orzeczona lub wykonana kara śmierci,

  7)   zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej,

  8)   dotyczy osoby ściganej za popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych.

Wydania można odmówić w szczególności, jeżeli:

  1)   osoba, której wniosek dotyczy, ma w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania,

  2)   przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym,

  3)   co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne,

  4)   przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego,

  5)   według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą łagodniejszą albo orzeczono taką karę,

  6)    przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, jest przestępstwem o charakterze wojskowym lub skarbowym, albo o charakterze politycznym innym niż wyłączające wydanie,

  7)   państwo, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia wzajemności.

Gdy przeciw tej osobie toczy się postępowanie rozpoznanie wniosku o wydanie można odroczyć do czasu ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej kary albo jej darowania.

Tymczasowe aresztowanie:

Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca podlega wydaniu, sąd okręgowy z urzędu lub na wniosek prokuratora może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; przepis art. 263 stosuje się odpowiednio. Przed złożeniem wniosku o wydanie sąd może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu ściganego na czas nie dłuższy niż 40 dni, jeżeli organ państwa obcego zwraca się o to, zapewniając, że wobec tej osoby zapadł w tym państwie prawomocny wyrok skazujący lub wydano decyzję o tymczasowym aresztowaniu. Przysługuje zażalenie. O dniu TA poinformować MS i organy drugiego państwa.

 Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi, postanowienie o tymczasowym aresztowaniu uchyla się.

W razie odmowy wydania, cofnięcia przez państwo obce wniosku o wydanie lub tymczasowe aresztowanie albo w razie gdy organ państwa obcego zawiadomiony o czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmuje jej w terminie 7 dni od ustalonego dnia wydania, zarządza się zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie.

 Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela Minister Sprawiedliwości. Jeśli samolot i nie przewiduje się lądowania, to wystarczy powiadomienie Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium.

Do rozstrzygania wniosków państwa obcego, dotyczących wydania przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych w wyniku przestępstwa, właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia przedmioty te zostały zdeponowane.

LIST GOŃCZY
Jeśli miejsce pobytu oskarżonego lub podejrzanego nie jest znane zarządza się jego poszukiwanie. Gdy wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu a oskarżony się ukrywa sąd lub prokurator wydaje postanowienie o poszukiwaniu listem gończym. Gdy postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie podejrzanego.
Treść listu gończego powinna zawierać:

1. określenie sądu lub prokuratora, który wydał postanowienie,

2. dane o osobie poszukiwanej ( personalia, rysopis, itp.),

3. informacje o treści zarzutu, o postanowieniu o jego tymczasowym aresztowaniu albo o zapadłym wyroku,

4. wezwanie każdego, kto zna miejsce pobytu, do zawiadomienia najbliższej jednostki policji, sądu lub prokuratora,

5. ostrzeżenie o odpowiedzialności karnej za ukrywanie lub pomoc w ucieczce.

+ Można wyznaczyć nagrodę za ujęcie lub przyczynienie się do ujęcia a także zapewnić o anonimowości.

DOCHODZENIE

Dochodzenie - jest prowadzone w sprawach enumeratywnie wymienionych w art. 325b

Dochodzenie prowadzi Policja lub organy, o których mowa w art. 312 (Straż Graniczna, CBA, ABW) chyba

że prowadzi je prokurator. Nie jest wymagane powiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów

oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany

jest tymczasowo aresztowany.

1. Przesłanki pozytywne

W sprawach właściwych dla sądu rejonowego:

1. Zagrożonych karą do 5 lat pozbawienia wolności, a w przypadku przestępstw przeciwko mieniu do 100 000 zl

2. Przewidziane za bójkę, pobicie z użyciem niebezpiecznego przedmiotu i znieważenie, ograbienie zwłok (art. 159 i 262 k.k.),

3. Przewidzianych za kradzież z włamaniem, oszustwo, wymuszenie okupu, zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia (art. 279,286, 289 kk.) jeśli wartość przedmiotu przestępstwa nie przekracza 100 000 zł

2. Przesłanki negatywne

1. Nie stosuje się do przestępstw wymienionych w 325b. 2

2. W przypadku 325c kpk

1. Oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub TA wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio po nim

2. Jeśli zachodzą przesłanki obrony obligatoryjnej

3. Czas - powinno trwać 2 miesiące może być przedłużone przez prokuratora do 3 miesiące po tym okresie prokurator może przedłużyć dochodzenie o dalszy oznaczony czas

4. podział

1. Zwykłe

2. W niezbędnym zakresie - Wszczęcie dochodzenie lub śledztwa nie wymaga wydania uprzedniego postanowienia o jego wszczęciu w przypadkach nie cierpiących zwłoki, czyli tzw. dochodzeń w niezbędnym zakresie 5 dni na jego zakończenie od dnia dokonania 1 czynności

3. Rejestrowe - w przypadku kiedy dane uzyskane w toku trwającego 5 dni dochodzenia nie stwarzają podstaw do wykrycia sprawcy, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw (policja nadal dokonuje czynności w celu wykrycia sprawcy), kiedy policja odnajdzie podejrzanego wtedy dochodzenie wszczyna się na nowo

ŚLEDZTWO

śledztwo prowadzi prokurator (z możliwością powierzenia Policji)

Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa lub zebrane w jego toku

uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza

się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie

podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że ogłoszenie postanowienia lub

przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodu jego ukrywania się lub

nieobecności w kraju.

i prokuratorskie(może zastrzec dla siebie jakąkolwiek czynność śledztwa):

ii własne - prowadzone przez prokuratorów osobiście

iii powierzone - przez prokuratora policji

1. w całości

2. w określonym zakresie

3. w celu dokonania poszczególnych czynności śledczych

nie może powierzyć policji:

w spawach o występki - gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz policji lub ABW lub agencji wywiadu

o występki kiedy podejrzanym jest funkcjonariusz straży granicznej , żw, finansowych organów dochodzenia o występki w związku z wykonywanymi przez tych funkcjonariuszy zadaniami

zakres spraw w których prowadzi się śledztwo

- w sprawach w których rozpoznanie należy w I instancji do sądu okręgowego

- występki osób wymienionych powyżej

- występki w których nie prowadzi się dochodzenia

- zagrożone karą wyższą niż 5 lat pozbawienia wolności

- inne, które prokurator uzna za istotne(ze względu na wagę i zawiłość) - fakultatywne

występki kiedy prok tak postanowi

czas trwania 3 miesiące prokurator może jednak przedłużać śledztwo(o 3 miesiące) w uzasadnionych przypadkach, aż do 1 roku przedłużenie ponad okres roczny może nastąpić tylko w drodze decyzji prok. Nadrzędnego w szczególnie uzasadnionych przypadkach

KONTROLA SĄDU W POSTĘPOWANIU PRZYGOTOWAWCZYM

Do decyzji podejmowanych przez sąd w postępowaniu przygotowawczym należy zaliczyć:

• umorzenie postępowania w razie stwierdzenia niepoczytalności podejrzanego i stosowanie środków zabezpieczających

• decydowanie o skierowaniu podejrzanego na obserwacje psychiatryczną w zakładzie lecznictwa zamkniętego

• warunkowe umorzenie postępowania karnego na wniosek prokuratora po zakończeniu postępowania przygotowawczego

• zarządzenie kontroli i utrwalenia treści rozmów telefonicznych oraz zatwierdzenie postanowień prok. w przypadkach nie cierpiących zwłoki

• stosowanie tymczasowego aresztowania w toku dochodzenia i śledztwa

• stosowanie aresztu jako kary porządkowej w toku postępowania przygotowawczego, na wniosek prokuratora

• wydawanie listu żelaznego

• orzeczenie o przepadku poręczenia majątkowego

• orzeczenie o przepadku rzeczy tytułem środka zapobiegawczego po umorzeniu postępowania przygotowawczego

przejawem kontroli następczej jest rozpatrywanie zażaleń na:

• odmowę wszczęcia postępowania oraz jego umorzenia jeśli nie zostało ono uwzględnione przez prok. nadrzędnego

• postanowienia prok. o utrwaleniu i kontroli rozmów telefonicznych

• postanowienie prok. o stosowaniu nieizolacyjnych środków zapobiegawczych

• postanowienie prok. o zastosowaniu zabezpieczenia majątkowego

• postanowienie o zatrzymaniu osoby

TRYBY WYŁĄCZENIA SĘDZIEGO
Dwie grupy sytuacji - wyłączenie z mocy prawa (iudex inhabilis) z art. 40 i wyłączenie na wniosek (iudex suspectus).
Wyłączenie z mocy prawa następuje: art. 40
a) jeżeli sprawa dotyczy sędziego bezpośrednio - nie tylko strona, ale też bezpośredni wpływ na uprawnienia i interesy sędziego

b) jest on małżonkiem strony lub pokrzywdzonego albo ich obrońcy, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego, bądź pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób
c) jest on dla strony lub jej procesowego reprezentanta krewnym lub powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia między dziećmi ich rodzeństwa, lub jest z jedną z tych osób związany węzłem przysposobienia, opieki, kurateli
d) był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, albo w tej samej sprawie był przesłuchiwany lub brał udział jako biegły
e) brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia lub wydał zaskarżone zarządzenie

f) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone, albo w wydaniu orzeczenia, co do którego wniesiono sprzeciw

g) prowadził mediację
Wyłączenie na wniosek art. 41 - jeżeli istnieje okoliczność, która mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wniosek, złożony po rozpoczęciu przewodu sądowego pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu

Tryb wyłączenia sędziego określa art. 42:

Wyłączenie następuje na żądanie sędziego, z urzędu albo na wniosek strony. Jeżeli sędzia uznaje, że zachodzi przyczyna wyłączająca go z mocy art. 40, wyłącza się składając oświadczenie na piśmie do akt, a na jego miejsce wstępuje inny sędzia. Sędzia, co do którego złożono wniosek o wyłączenie z art. 41, może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału w sprawie, jest jednak obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki. O wyłączeniu orzeka też sąd, przed którym toczy się postępowanie, w składzie orzekającym o wyłączeniu nie może brać udziału sędzia, którego dotyczy wyłączenie. W razie niemożności utworzenia takiego składu, orzeka sąd wyższego rzędu.

JAKIE DECYZJE MOGĄ BYĆ PODEJMOWANE W TRAKCIE PRZYGOTOWANIA DO ROZPRAWY

Prezes określa:

• obsadę składu orzekającego,

• dzień, godz, salę rozprawy,

• strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie,

• dopuszcza dowody i zarządza sprowadzenie ich na rozprawę (tu: świadek incognito?),

• odroczenie rozprawy tytułem wniosku oskarżonego z powodu jego usprawiedliwionej nieobecności

W sądzie odwoławczym:

- wydanie postanowienia o dopuszczeniu dowodu,

- w kwestii sprowadzenia na rozprawę oskarżonego pozbawionego wolności

- stosowania środków zapobiegawczych

PRZYRZECZENIE

Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia wyznaczony. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli strony nie sprzeciwiają się temu.

Świadek składa przyrzeczenie powtarzając za sędzią słowa roty. W czasie przysięgi wszyscy stoją. Osoby nieme i głuche składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu. Świadkowi, który w danej sprawie już składał przyrzeczenie, sąd przypomina je przy przesłuchaniu, chyba że za zasadne uzna jeszcze raz złożenie.
NIE ODBIERA SIĘ przyrzeczenia od:

• Osób, które nie ukończyły 17 lat

• Gdy podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia

• Gdy jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem przedmiotu przestępstwa albo gdy został za to przestępstwo skazany

• Gdy był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie

Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy.

ŚWIADEK ANONIMOWY art. 184

Świadek incognito, a właściwie świadek anonimowy, to świadek, który został przesłuchany w toku postępowania karnego, a którego okoliczności umożliwiające ujawnienie tożsamości (np. wady wymowy) w tym dane osobowe, poza prokuratorem i sądem, z uwagi na uzasadnioną obawę niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej, nie są znane innym uczestnikom postępowania.

W przeciwieństwie do instytucji świadka koronnego (który jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstw, a korzysta z bezkarności w zamian za zeznania dotyczące popełnionych przestępstw), świadkiem anonimowym może zostać każda osoba, świadek przestępstwa, wobec którego (lub osoby dla niego najbliższej) zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach.

O przyznaniu statusu świadka anonimowego decyduje z urzędu, lub na wniosek świadka, prokurator w postępowaniu przygotowawczym, a sąd w postępowaniu sądowym.

Decyzja o ustanowieniu określonej osoby świadkiem anonimowym następuje w trybie postanowienia sądu lub prokuratora o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych, na które świadkowi i oskarżonemu, a w postępowaniu przed sądem także prokuratorowi, przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Postępowanie dotyczące zażalenia toczy się bez udziału stron i objęte jest tajemnicą państwową.

W przypadku uwzględnienia zażalenia protokół zeznań świadka anonimowego ulega zniszczeniu.

W razie uprawomocnienia się postanowienia dane osobowe świadka i inne dane, które mogą doprowadzić do ustalenia tożsamości świadka są chronione jako ściśle tajne. Oskarżony i obrońca mogą zapoznać się tylko z wyciągiem z protokołu przesłuchania świadka, który nie zawiera ani danych świadka, ani tych fragmentów jego zeznań, których ujawnienie może zdekonspirować świadka.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa świadka anonimowego przesłuchanie może odbyć się w formie wideokonferencji, z zastosowaniem aparatury zmieniającej wizerunek i głos zeznającego.

W przypadku świadomego złożenia przez świadka anonimowego fałszywych zeznań, prokurator w postępowaniu przygotowawczym, a sąd w postępowaniu sądowym, może uchylić postanowienie o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych. Protokół przesłuchania świadka podlega wówczas ujawnieniu w całości.

KARY PORZĄDKOWE
Mają na celu wymuszanie określonego zachowania się w toku postępowania karnego osób, na których ciążą przewidziane w kpk obowiązki (np obowiązek stawiennictwa, złożenia zeznania, wydania przedmiotu). W większości dotyczą wymuszania obowiązku dowodowego. Mogą być stosowane także, gdy organ procesowy rezygnuje z udziału danej osoby w postępowaniu. Nie mają charakteru kryminalnego, orzekane są incydentalnie. Zbliżone są do środków stosowanych w celu utrzymania powagi sądu.
Karę porządkową w wys. do 10 000 zł można nałożyć na:

a) na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę - który bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie, albo bez pozwolenia organu oddalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem
b) na osobę, która bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu, dopełnienia obowiązków poręczyciela lub spełnienia innego ciążącego na niej obowiązku w toku postępowania;
W wypadkach z pkt a można ponadto zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza lub specjalisty stosuje się wyjątkowo.

W razie uporczywego uchylania się pkt b można zastosować aresztowanie na czas max 30 dni. Nie można zastosować aresztowania bez jednoczesnego lub wcześniejszego nałożenia kary i bez stwierdzenia uporczywości.
Osobę, która przez niewykonanie obowiązków spowodowała dodatkowe koszty, można nimi obciążyć.
Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub oddalenie. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba spełni obowiązek albo postępowanie zakończono.
Kar porządkowych nie stosuje się do stron procesowych, ich obrońców, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy - także do osób, które mogą uchylić się od złożenia zeznań.
Postanowienia wydaje sąd, a w toku postępowania przygotowawczego - także prokurator. Aresztowanie, na wniosek prokuratora stosuje sąd rejonowy. Na te postanowienia przysługuje zażalenia. Złożenie zażalenia wstrzymuje postanowienie o aresztowaniu.

PROTOKOŁY

Spisania protokołu wymagają:

1) przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i

jego cofnięcie,

2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora,

3) dokonanie oględzin,

4) dokonanie otwarcia zwłok oraz wyjęcie zwłok z grobu,

5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania,

6) przeszukanie osoby, miejsca, rzeczy i systemu informatycznego oraz

zatrzymanie rzeczy i danych informatycznych,

7) otwarcie korespondencji i przesyłki oraz odtworzenie utrwalonych

zapisów,

8) zaznajomienie podejrzanego z materiałami zebranymi w postępowaniu

przygotowawczym,

9) przyjęcie poręczenia,

10) przebieg posiedzenia sądu, jeżeli stawią się na nim uprawnione osoby

albo ich obecność jest obowiązkowa,

11) przebieg rozprawy.

Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga

albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W innych wypadkach

można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.

Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu. Protokół może

też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu orzekającego.

Protokół powinien zawierać:

1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,

2) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,

3) wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie

lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu,

4) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu

czynności.

Odczytywanie protokołów:

Jeżeli oskarżony odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia odmiennie niż poprzednio

albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno na rozprawie odczytywać

tylko w odpowiednim zakresie protokoły jego wyjaśnień złożonych

poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie w postępowaniu

przygotowawczym lub przed sądem albo w innym postępowaniu przewidzianym

przez ustawę.

Po odczytaniu protokołu przewodniczący zwraca się do oskarżonego o wypowiedzenie

się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.

Jeżeli świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio

albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta, albo przebywa

za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania, albo nie stawił się z

powodu niedających się usunąć przeszkód lub prezes sądu zaniechał wezwania

świadka na podstawie art. 333 § 2, a także wtedy, gdy świadek zmarł, wolno

odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez

niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem w tej lub

innej sprawie albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę

OBRONA OBLIGATORYJNA

Inaczej formalna obowiązkowa. Gdy ustawodawca wymaga, by miał obrońcę, niezależnie od tego, czy on sam sobie tego życzy. W całym postępowaniu:

• nieletni,

• głuchy, niemy, niewidomy,

• zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,

• gdy sąd tak uzna, i jest to niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę

W postępowaniu przed sądem:

• gdy sądem I instancji jest okręgowy, gdy zarzucono mu zbrodnię lub jest pozbawiony wolności

Toczy się przed sądem wojskowym

ODMOWA ZEZNAŃ art. 182
Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić składania zeznań. Prawo to trwa nawet mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia. Prawo odmowy zeznań przysługuje również świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.

DOBROWOLNE PODDANIE SIĘ ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ art. 387

Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.

Sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwią się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego tego wniosku.

Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany. Przepis art. 341 § 3 (mediacja) stosuje się odpowiednio.

Przychylając się do wniosku sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.

Jeżeli wniosek złożono przed rozpoczęciem rozprawy, sąd rozpoznaje go na rozprawie.

WNIESIENIE O WYDANIE WYROKU SKAZUJĄCEGO
Prokurator stosownie do regulacji zawartej w art. 335 może po uprzednio poczynionych z oskarżonym ustaleniach, co do kary i środka karnego, jakie mają zostać orzeczone za popełnienie przez niego występku zagrożonego karą nie-przekraczającą 10 lat pozbawienia wolności - zawrzeć w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy.

Warunkiem jest tu:

1. okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości

2. cele postępowania mimo odstępstwa od przeprowadzenia rozprawy zostaną w pełni osiągnięte

Zgoda oskarżonego na skazanie bez rozprawy powinna być złożona przez niego osobiście na piśmie. Sąd może do wniosku prokuratora zastosować korektę, brak zgody na modyfikację skutkuje jego oddaleniem. Wyrok podlega doręczeniu stronom

UMORZENIE ABSORBCYJNE

Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.

Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo

Postępowanie umorzone można wznowić w wypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego wyroku, z powodu którego zostało ono umorzone.

MEDIACJA
Sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i oskarżonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między pokrzywdzonym i oskarżonym. Postępowanie mediacyjne nie powinno trwać dłużej niż miesiąc, a jego okresu nie wlicza się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

Postępowania mediacyjnego nie może prowadzić osoba, co do której w konkretnej sprawie zachodzą okoliczności określone w art. 40-42, czynny zawodowo sędzia, prokurator, adwokat, radca prawny, a także aplikant do tychże zawodów albo inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze lub innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw.

Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników. (wynik może mieć znaczenie przy stwierdzeniu pojednania się z pokrzywdzonym, naprawienia szkody/krzywdy przez oskarżonego, lub do wykazania iż brak sukcesywności był spowodowany jedynie złą wolą pokrzywdzonego, ma to znaczenie np. przy warunkowym umorzeniu, wymiarze kary, zawieszeniu wykonania kary)

*Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres i warunki udostępniania akt instytucjom i osobom uprawnionym do przeprowadzenia mediacji oraz sposób i tryb postępowania mediacyjnego, mając na uwadze potrzebę skutecznego przeprowadzenia tego postępowania.

PYTANIA PRAWNE art. 441

Jeżeli przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoni się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, sąd odwoławczy może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu. Sąd Najwyższy może przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi tego sądu. Uchwała Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca. Prokurator, obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Sąd Najwyższy może przejąć sprawę do swego rozpoznania

LIST ŻELAZNY

Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi się do sądu

lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej

stopy, właściwy miejscowo sąd okręgowy może wydać oskarżonemu list żelazny.

List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do prawomocnego

ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony:

1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu

przygotowawczym - także na wezwanie prokuratora,

2) nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w

kraju,

3) nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny

sposób starał się utrudniać postępowanie karne.

. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego na wezwanie lub

naruszenia innych warunków wymienionych w § 1, właściwy miejscowo sąd

okręgowy orzeka o odwołaniu listu żelaznego.

. Wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego.

. W razie odwołania listu żelaznego z powodu naruszenia warunków wymienionych

w art. 282 § 1, wartości majątkowe udzielone z tytułu poręczenia ulegają

przepadkowi lub ściągnięciu; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2.

Na postanowienia sądu wydane w trybie art. 282 § 2 i art. 283 § 2 przysługuje

zażalenie.

QUASI-LIST ŻELAZNY
Wezwany z zagranicy świadek lub biegły nie będący obywatelem polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany, ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być także w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo.

Świadek lub biegły traci ochronę, jeżeli nie opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna.

Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu - wynagrodzenie za sporządzenie opinii. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów. Nie należy natomiast zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu niestawiennictwa

ZAKAZY DOWODOWE

Przez zakazy dowodowe należy rozumieć normy prawne zabraniające uzyskiwania bądź wprowadzania do procesu dowodów w określonych sytuacjach.

Zakazy dowodowe możemy podzielić ze względu na:

- podmiot (zakaz podmiotowy) np. zakaz przesłuchiwania świadka, który odmówił zeznań będąc osobą najbliższą oskarżonego, bądź w innej sprawie toczy się przeciwko niemu sprawa o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem

- okoliczność która nie może być przedmiotem dowodzenia

1. całkowite - zakaz dowodzenia określonych czynności jakimikolwiek środkami dowodowymi

np. zakaz dowodzenia narady i głosowania nad orzeczeniem

2. częściowe - zakazują dowodzenia określonej okoliczności za pomocą określonych środków dowodowych

- sposób w jaki dowód nie może być uzyskany ani wykorzystany w procesie - przejawia się przede wszystkim w zakazie wpływania w określony sposób na swobodę wypowiedzi osoby przesłuchiwanej

*wg Tylman Grzegorczyk:

• zupełne (zakazem objęta dana okoliczność bez względu na metodę i środki),

• niezupełne (w innej okoliczności dowodzenie jest możliwe):

• bezwzględne (nie można uchylić w żaden sposób, np. spowiedź),

• względne (można uchylić, np. tajemnica państwowa/służbowa).

ODDALENIE WNIOSKU DOWODOWEGO/ przesłanki odrzucenia dowodu art. 170
Oddala się wniosek dowodowy, jeżeli:

1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,

2) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,

3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności,

4) dowodu nie da się przeprowadzić,

5) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania.

Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić.

Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności.

PRZERWA

Ze względu na konieczność sprowadzenia dowodu, potrzebę wypoczynku, inną ważną przyczynę (np. choroba ławnika) zarządza ją przewodniczący na czas nie dłuższy niż 35 dni. W razie przekroczenia czasu rozprawę uważa się za odroczoną. Przy zarządzeniu przerwy sąd może wyznaczyć czas i miejsce nowej rozprawy a osoby obecne na rozprawie zobowiązane są stawić się na nowy termin bez wezwania. Przerwaną prowadzi się w dalszym ciągu chyba, że skład uległ zmianie sąd uzna to za konieczne. Orzeczenia zapadające w czasie przerwy wydaje się w składzie rozpoznającym sprawę a jeśli to niemożliwe to w takim samym składzie ilościowym.

ODROCZENIE
Dłuższy niż 35 dni w postanowieniu prowadzi się od nowa chyba, że sąd co innego orzeknie. Pamiętać o zasadzie ciągłości rozprawy i szybkości postępowania ale zrównoważyć zasadą prawdy materialnej i prawem do rzetelnego sądu.

(np. gdy oskarżony usprawiedliwił swą nieobecność i wnosił o odroczenie; w sytuacji niedopełnienia obowiązku prawidłowego zawiadomienia stron; jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia; 397-zwrot prokuratorowi do usunięcia błędów-istotnych braków postępowania przygotowawczego)

UMORZENIE
- zagrożenie karą nie przekracza 3 lat albo 5

• jeśli oskarżony pojednał się ze sprawcą naprawił szkodę lub uzgodnił jak ją naprawi,

• wina i społeczna szkodliwość nie są znaczne, okoliczności nie budzą wątpliwości,

• nie karano sprawcy za przestępstwo umyślne,

• pozytywna prognoza co do sprawcy,

• brak sprzeciwu oskarżonego

(+umorzenie absorpcyjne art.11.

+ umorzenie i orzeczenie środków zabezpieczających: {izolacyjno-lecznicze:

-umieszczenie w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym,

-umieszczenie w zakładzie karnym, w którym stosuje się szczególne środki lecznicze lub rehabilitacyjne,

-umieszczenie w zakładzie zamkniętym lub skierowanie na leczenie ambulatoryjne po odbyciu kary,

-umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego,

-skierowanie na leczenie ambulatoryjne lub na rehabilitację do odpowiedniej placówki połączone z oddaniem pod dozór kuratora

administracyjne:

-zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej,

-zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi,

-obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach,

-zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu,

-zakaz prowadzenia pojazdów,

-przepadek}

PROCES WPADKOWY 398

Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel

zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd

może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie,

chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego

co do nowego czynu.

W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt

oskarżenia.

POSTĘPOWANIE UPROSZCZONE

Sąd prowadzi w trybie uproszczonym sprawy, które w postępowaniu przygotowawczym prowadzone było w formie dochodzenia(nawet jeśli dokończone było w formie śledztwa)

Odstępstwa od postępowania zwyczajnego:

 wniosek oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze złożony przed rozprawą sąd może rozpatrzyć na posiedzeniu nieobecność pokrzywdzonego lub oskarżyciela posiłkowego nie stwarza przeszkód w jego uwzględnieniu

 odpis aktu oskarżenia można doręczyć łącznie z wezwaniem na rozprawę

 sąd rozpoznaje sprawę 1-osobowo(prezes sądu może zarządzić 1 w postępowaniu odwoławczym)

 niestawiennictwo oskarżyciela nie tamuje rozprawy ani posiedzenia o ile został prawidłowo powiadomiony

 brak oskarżyciela na rozprawie skutkuje tym, że akt oskarżenia odczytuje protokolant

 każdorazowa przerwa w rozprawie nie może przekroczyć 21 dni - jeśli nie można dotrzymać terminu postępowanie przekształca się w zwyczajne

 niestawiennictwo oskarżonego nie tamuje rozprawy jeśli został prawidłowo powiadomiony -> możliwość rozstrzygnięcia sprawy wyrokiem zaocznym, gdy:

• Oskarżony nie stawił się na termin rozprawy, o której był prawidłowo zawiadomiony i nie usprawiedliwił swojej nieobecności oraz

• W jego imieniu nie stawił się obrońca,

• Oskarżony złożył wcześniej wyjaśnienia.

Przy czym brak jest podstaw do wydania wyroku zaocznego jeżeli oskarżony po złożeniu wyjaśnień samowolnie opuścił salę rozpraw lub świadomie wprowadził się w stan niezdolności do udziału w rozprawie, albo oświadczył, że nie weźmie w niej udziału, lub uniemożliwił doprowadzenie go na rozprawę lub odmówił brania udziału w dalszej jej części. W wyroku zaocznym NIE MOŻNA orzec innego środka zabezpieczającego niż przepadek przedmiotów.

TRYB PRYWATNO-SKARGOWY

Do postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego mają zastosowanie przepisy dotyczące postępowania uproszczonego z modyfikacjami

Do przesłanek dodatnich, umożliwiających stosowanie tego trybu względem oskarżonego należy zaliczyć:

1. zaistnienie czynu ściganego w postępowaniu prywatnoskargowym
   - Nieumyślne uszkodzenie ciała o charakterze innym niż powodujące ciężki uszczerbek na
   zdrowiu

- Lekkie uszkodzenie ciała, czyli powodujące naruszenie narządów ciała lub rozstrój
zdrowia na czas nie dłuższy niż 7 dni

- Zniesławienie i zniewaga

-Naruszenie nietykalności cielesnej

2. wniesienie i popieranie skargi przez pokrzywdzonego lub złożenia oświadczenia w przypadku odstąpienia oskarżyciela publicznego

do przesłanek ujemnych należy zaliczyć:

• rezygnacja oskarżyciela prywatnego ze ścigania

• przedawnienie karalności

B. Postępowanie przygotowawcze

W przepisach nie przewidziano prowadzenia postępowania przygotowawczego. Nałożono jedynie obowiązek przyjęcia przez policję ustnej lub pisemnej skargi pokrzywdzonego a także zabezpieczenia w razie potrzeby dowodów - organ dokonuje tych czynności wyłącznie na wniosek pokrzywdzonego. Odmienna sytuacja następuje gdy do oskarżenia przyłącza się prokurator postępowanie powiem wtedy toczy się w trybie publiczno-skargowym.

W przypadku odstąpienia prok. w ciągu 14 dni pokrzywdzony musi złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje akt oskarżenia

C. Postępowanie sądowe

Postępowanie sądowe inicjuje:

1. oświadczenie pokrzywdzonego, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne w sytuacji, kiedy zostało ono złożone w ciągu 14 dni od daty powiadomienia go o odstąpieniu prok. od sprawy

2. skarga złożona przez pokrzywdzonego do sądu(w powyższym terminie), a także niepóźnej niż po roku jak dowiedział się o osobie sprawcy i niepóźnej niż 3 lata od popełnionego czynu przedawnienie karalności czynu z oskarżenia prywatnego następuje po 5 latach

3. akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie

4. równocześnie z aktem oskarżenia albo oświadczeniem(…)oskarżyciel prywatny składa dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków, niewpłacenie rodzi obowiązek wezwania oskarżyciela prywatnego do zapłaty i uiszczenia należności w ciągu 7 dni. Natomiast jeśli wykaże, że Ne ma środków a uiszczenie kwoty byłoby zbyt uciążliwe może się zwolnić od kosztów w całości lub w części

5. posiedzenie pojednawcze - lub na wniosek lub za zgodą stron postępowanie mediacyjne - z tych czynności należy sporządzić protokół odnotowując stanowiska stron

1. jeżeli doszło do pojednania protokół podpisują strony a postępowanie umarza się

2. nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego ani jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze należy rozumieć jako dorozumiane odstąpienie od aktu oskarżenia

3. w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego lub gdy nie doszło do pojednania sprawę kieruje się na rozprawę główną

4. oskarżyciel prywatny może podczas posiedzenia pojednawczego odstąpić os aktu oskarżenia

5. strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe

6. sprawa jest rozpatrywana w składzie jednoosobowym a w przypadkach spraw z art. 212 kk skład 3 osobowy ławniczy, skład ten może być też zastosowany w każdej sprawie na prezes sądu lub sąd tak zdecyduje

7. sąd umarza postępowanie jeśli

1. wystąpiło nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego obrońcy na pierwszej rozprawie

2. oskarżyciel prywatny odstąpił od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu na pierwszej rozprawie głównej

3. nastąpiło pojednanie stron

8. możliwość wniesienia oskarżenia wzajemnego jeśli

1. zarzucany czyn też musi mieć charakter prywatnoskargowy

2. obydwa czyny pozostają w związku

3. osobą, której zarzuca się czyn wzajemny musi być oskarżyciel prywatny

4. osobą, która jest przedmiotem oskarżenia nie może być nieletni

5. oskarżycielem prywatnym może być tylko osoba fizyczna

6. wnoszone oskarżenie wzajemne może odnosić się tylko oskarżyciela, który jednocześnie jest pokrzywdzonym

7. oskarżenie wzajemne może zostać wniesione do czasu rozpoczęcia przewodu sadowego

negatywna

8. niedopuszczalne jest kiedy do oskarżenia przyłączył się prokurator(jeśli dołączył się po oskarżeniu wzajemnym to oskarżenie rozpatrywane jest w innym postępowaniu)

modyfikacje oskarżenia wzajemnego:

• obie sprawy są rozpatrywane łącznie

• obydwaj oskarżyciele korzystają z praw oskarżonego

• pierwszeństwo w zadawaniu pytań przysługuje temu oskarżycielowi który wniósł oskarżenie jako pierwszy

• odstąpienie jednego z oskarżycieli powoduje umorzenie postępowania tylko w części

• sąd oznacza w wyroku, że postępowanie toczyło się z powodu oskarżeń wzajemnych

koszta postępowania są zwracane kiedy:

• doszło do pojednania

• warunkowo umorzono postępowanie

• umorzono postępowanie z powodu niepoczytalności sprawcy lub znikomej szkodliwości społecznej albo z powodu stwierdzenia znamion przestępstwa ściganego z urzędu

• doszło do zmiany trybu ścigania i zakończono postępowanie w trybie publiczno-skargowym

POSTĘPOWANIE NAKAZOWE
przesłanki dodatnie:

• skierowanie do sądu sprawy, która podlega rozpoznaniu w post. uproszczonym,

• kompletność zebranego w post.przyg. materiału dowodowego,

• brak wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu i winy oskarżonego,

• niecelowość przeprowadzenia rozprawy głównej,

• możliwość orzeczenia kary ograniczenia wolności lub grzywny

przesłanki ujemne (wyrok nakazowy niedopuszczalny);

• w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie,

• w sprawie z oskarżenia prywatnego (chyba że objął prokurator z art.60),

• jeżeli zachodzą okoliczności obligatoryjnego posiadania obrońcy przez oskarżonego.

Wyrok: 1-osobowo, na posiedzeniu, bez udziału stron,

Karę ograniczenia wolności do 12 miesięcy

Zasądzenie w całości roszczenia z powództwa cywilnego lub odszkodowanie pieniężne

Może nie zawierać uzasadnienia

Oskarżony i oskarżyciel prawo do sprzeciwu (7 dni)-> wyrok nakazowy traci moc, sprawa podlega rozstrzygnięciu na zasadach ogólnych-nie obowiązuje zakaz reformationis in peius!!!

POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE

Wprowadzone w 2006r., pod hasłem sadów 24 godzinnych.

Policja zatrzymawszy sprawcę, ma go przekazać do dyspozycji sadu w ciągu 48 godzin od zatrzymania, a prezes sadu po przyjęciu sprawy musi przed rozprawa doręczyć obronie wniosek o rozpoznanie sprawy i oznaczyć oskarżonemu i obrońcy czas na przygotowanie się do sprawy. ( to i rozpoczęcie sprawy dzieje się w ciągu 24 godz. od doprowadzenia do sadu)

Przesłanki dodatnie:

• Popełnienie przestępstwa publiczno-skargowego/prywatnoskargowego o charakterze chuligańskim( działanie bez powodu, publiczne, lub z oczywiście błahego powodu) lekceważąc porządek prawny

• Ujęcie sprawcy na gorącym uczynku lub bezpośrednio po nim( w miejscu zdarzenia/ pościgu)

• Zatrzymanie sprawcy i doprowadzenie go do dyspozycji sadu w ciągu 48 godz.

Przesłanki ujemne:

• Niemożność niezwłocznego rozpoznania sprawy

• Potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego zbyt trudna

• Przewidywana możliwość orzeczenia kary > niż 2 lata pozbawienia wolności

Orzeka jednoosobowo.

Obowiązek posiadania obrońcy i jego udziału w rozprawie

Możliwa apelacja 7 dni od otrzymania wyroku z uzasadnieniem, sad rozpatruje ja w ciągu miesiąca. Jeśli uwzględniona - postępowanie w trybie uproszczonym.

Wyrokowanie

ostatni etap rozprawy głównej

czynności tajne: narada, głosowanie, sporządzenie

czynności jawne: (ogłoszenie wyroku <zawsze jawne>, ustne przytoczenie najważniejszych powodów, pouczenie o sposobie i trybie zaskarżenia)

Każdy wyrok powinien zawierać:

1) oznaczenie sądu, który go wydał, oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i

protokolanta,

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku,

3) imię, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,

4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel

zarzucił oskarżonemu,

5) rozstrzygnięcie sądu,

6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej.

Wyrok skazujący powinien ponadto zawierać:

1) dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację

prawną,

2) rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do zaliczenia

na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków

zapobiegawczych wymienionych w art. 276.

+ ocena zasadności powództwa cywilnego

+ wypowiedzenie się w kwestii zasądzenia z urzędu odszkodowania na rzecz pokrzywdzonego,

+ zajęcie stanowiska co do określonego w ustawie obowiązku orzeczenia o nawiązce na rzecz pokrzywdzonego

^ mają w postępowaniu cywilnym powagę res iudicata tylko pomiędzy stronami postępowania karnego

+ ocena zasadności prokuratora w zw. z 416

+ zaliczenie na poczet kary tymczasowego aresztu

VOTUM SEPARATUM

Występuje w trakcie narady i głosowania. Jest to zdanie odrębne. Składając podpis pod orzeczeniem, członek składu orzekającego może zaznaczyć swoje zdanie odrębne, podając w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie. Może dotyczyć samego uzasadnienia i wówczas zdanie odrębne zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia. Jeżeli zgłoszono votum, rodzi ono obowiązek podpisania uzasadnienia przez wszystkich członków składu (a nie tylko sędziowie). Jeżeli podpisując orzeczenie nie zaznacza votum, przyjmuje się, że nie zgłoszono, bo sam fakt przegłosowania nie jest istotny. Zaznaczenie następuje przez stosowny zapis i wskazanie rozstrzygnięcia/fragmentu/kierunku.

Złożenie votum zmusza do sporządzenia uzasadnienia orzeczenia z urzędu. Jeżeli nie wymagane w danej chwili, to 7 dni od wydania orzeczenia, a składający zdanie odrębne w ciągu następnych 7 dni uzasadnienie vs - nie dotyczy ławników.

VS dotyczące wyroku podaje się do wiadomości po ogłoszeniu jego sentencji , a przed podaniem najważniejszych powodów wyroku

KIERUNEK ŚRODKA ODWOŁAWCZEGO

Na korzyść oskarżonego:

• Oskarżony i jego ustawowi przedstawiciele,

• Oskarżyciel publiczny

Na niekorzyść oskarżonego:

• oskarżyciel posiłkowy i prywatny + ich pełnomocnicy,

• powód cywilny + jego pełnomocnik (ale tylko w zw. z powództwem cywilnym!),

• oskarżyciel publiczny.

*Tu: zakaz reformationis in peius (z regułą przy nadzwyczajnym złagodzeniu kary/warunkowym zawieszeniu przy współdziałaniu-nie powinien oskarżony odwoływać się skoro i tak sąd już orzekł na jego korzyść, gdyby jednak oskarżony odwołał się musi się liczyć z tym, że zakaz r.i.p. nie będzie go chronił)

GRAVAMEN - interes prawny w zaskarżaniu

Wnikający z prawa karnego procesowego obowiązek wskazania w skardze, że rozstrzygnięcie sądu narusza prawa odwołującego się lub że szkodzi jego interesom. Gravamen nie musi być wykazywany przez oskarżyciela publicznego, gdyż działa on w interesie społecznym.

PRZESŁANKI WZGLĘDNE

Orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia:

1) obrazy przepisów prawa materialnego,

2) obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść

orzeczenia,

3) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli

mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia,

4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo

niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka.

BEZWZGLĘDNE

To uchybienia, które uznaje się za tak istotne, że bez względu na ich wpływ na treść orzeczenia powodują zawsze uchylenie zaskarżonego orzeczenia. Powodują tylko uchylenie orzeczenia, nigdy jego zmianę. W wyniku uchylenia organ odwoławczy bądź umarza postępowanie, bądź przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania. Podstaw nie można interpretować rozszerzająco, podane tam przyczyny zachodzą tylko wtedy, gdy zaistniały w rzeczywistości.

Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu

uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone

orzeczenie, jeżeli:

1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do

orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,

2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był

obecny na całej rozprawie,

3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu

szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do

właściwości sądu powszechnego,

4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu

wyższego rzędu,

5) orzeczono karę, środek karny lub środek zabezpieczający nieznane

ustawie,

6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało

podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,

7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego

wykonanie,

8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego

czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone,

9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych

w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8-11,

10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach

określonych w art. 79 § 1 i 2, art. 80 oraz art. 517i § 1 lub obrońca nie

brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,

11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego

obecność była obowiązkowa.

§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 9-11 może nastąpić

tylko na korzyść oskarżonego.

§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Przepis

art. 451 stosuje się odpowiednio.

Apelacja

• Inicjuje skarga apelacyjna,

• Bezwzględnie dewolutywna, bezwzględnie suspensywna,

• Prawo złożenia: strony, podmiot z 416, pokrzywdzony (w zakresie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu)

• Termin do wniesienia apelacji zawity (przekroczenie = bezskuteczność) 14 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem; 7 dni od daty ogłoszenia lub doręczenia odpisu wyroku-o ile nie wystąpiono z wnioskiem o sporządzenie motywów-wtedy jest jednocześnie wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia,

• Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora lub osoby wymienionej w art. 88 § 2 i 3, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata,

• Wnosi się do sądu wyższej instancji za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,

• Apelacja co do winy (uznaje się, że co do całości wyroku) lub co do kary ,

• kontrola formalna (przez Prezesa sądu) -> zwrot do uzupełnienia (7 dni) lub zarządzenie o przyjęciu i niezwłoczne przedstawienie sądowi II inst.

• Ponowna kontrola formalna (przez Prezesa) ->wniesienie na posiedzenie i pozostawienie bez rozpoznania (przysługuje zażalenie) lub ocena orzeczenia pod względem 439 i rozpoznanie apelacji na rozprawie

• niestawiennictwo należycie zawiadomionych stron, obrońców, pełnomocników nie tamuje rozpoznania, chyba, że ich udział jest oblig.,

• ustne sprawozdanie z przebiegu i wyników dotychczasowego post,

• postępowanie dowodowe (nie może dotyczyć istoty sprawy), przeprowadzenie dowodu tylko wyjątkowo jeśli przyczyni się do przyspieszenia i nie jest konieczne przeprowadzanie na nowo przewodu w całości lub w znacznej części,

• przewodniczący udziela głosu stronom: 1. skarżący

2. i nast.: wg uznania

oskarżony + jego obrońca: mogą po przemówieniach wszystkich

• wyrokowanie:

• sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I inst, lub co do którego umorzono post. lub warunkowo umorzono post,

• może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podst. zaskarż. wyroku (jeśli zachodzi potrzeba ich modyfikacji to uchylenie i zwrot do ponownego rozpoznania, gdzie można wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko, gdy orzeczenie było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego),

• nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary dożywotniego pozbawienia wolności,

• uzasadnienie z urzędu (14 dni od ogłoszenia), *jeżeli apelacja uznana za oczywiście bezzasadną uzasadnienie jedynie na wniosek str., chyba że zdanie odrębne.

• Nie zmieniając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść

RÓŻNICE MIĘDZY SYSTEMEM REWIZYJNYM A APELACJĄ

Rewizja:

• Od wyroków I inst. Strony, prokurator, oskarżony, przedstawiciel ustawowy (tu wymienienie enumeratywne) oskarżonego,

• Można orzec co do istoty sprawy i w tym zakresie skazać oskarżonego uniewinnionego, albo zaostrzyć orzeczoną karę (choć jedynie gdy założenie rewizji było na niekorzyść oskarżonego),

• Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy sąd nie może nie może zwiększyć kary orzeczonej w uchylonym wyroku, jeżeli uchylenie nastąpiło na wniosek oskarżonego (chyba, że nowe dowody, istotne dla wymiaru kary,

• Strona zamierzająca założyć rewizję powinna o tym zapowiedzieć,

• Podstawą mogą być wyłącznie zarzuty:

- obrazy przepisów prawa materialnego,

• błędnej oceny okoliczności faktycznych będących postawą wyroku,

• ograniczony zasięg bezwzględnych przyczyn odwoławczych,

• rażącej niewspółmierności kary,

• obrazy przepisów prawa procesowego, jeżeli obraza ta mogła mieć wpływ na wyrokowanie

*Rewizja nadzwyczajna:

• nie ma potrzeby zapowiedzi,

• nie mogą wnosić strony (tylko MS, PG, 1PSN-> konieczność skierowania do nich podania),

• bezpośrednio do SN,

• nadzór judykacyjny SN nad orzecznictwem sądów,

ZAŻALENIE art., 459 - 467
Zażalenie jest środkiem odwoławczym służącym zaskarżeniu postanowień, zarządzeń i wszelkich innych niż decyzje procesowe czynności.

Względnie dewolutywne, względnie suspensywne.

Służy na:
a) wszelkie postanowienia zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa wyłącza zaskarżalność - takie postanowienie, w efekcie którego powstaje sytuacja procesowa, w której pewne jest, że wydanie wyroku w danym postępowaniu nie nastąpi

b) wszelkie postanowienia „co do środka zabezpieczającego” - każde postanowienie dot. Takiego środka przewidzianego w pkm tak o jego zastosowaniu lub odmowie zastosowania, jeżeli decyzje te przybierają postać postanowienia a nie zawarte są w wyroku

c) inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie, np. w kwestii właściwości sądu, o odmowie udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym;

d) zarządzenia odpowiadające podobnym wymogom - zamykające drogę do wydania wyroku, dotyczące środka zabezpieczającego, zaskarżalne z mocy przepisów szczególnych

e) wszelkie postanowienia i zarządzenia, ale wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym - tylko w odniesieniu do osób niebędących stronami, gdy naruszają one ich prawa lub interesy

f) czynności lub zaniechania czynności w wypadkach przewidzianych w ustawie - np. zażalenie na zatrzymanie

Zażalenie służy stronom, a także osobie, której postanowienie, zarządzenie lub czynność dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Zażalenie wnosi się do organu, który wydał zaskarżaną decyzję w terminie zawitym 7 dni od jej ogłoszenia lub daty doręczenia.
jeżeli uzasadnienie wyroku - 14 dni od daty otrzymania wyroku z uzasadnieniem co do rozstrzygnięcia o kosztach.

RODZAJE ORZECZEŃ SĄDU ODWOŁAWCZEGO art. 437

Po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka

• o utrzymaniu w mocy,

• zmianie lub

• uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części.

Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka odwoławczego od uzasadnienia orzeczenia.

Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania; przepis art. 397 stosuje się odpowiednio.

COFNIĘCIE ŚRODKA ODWOŁAWCZEGO art. 431

Oskarżony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że wniósł go oskarżyciel publiczny lub zachodzi wypadek przewidziany w art. 79. Środka wniesionego na korzyść oskarżonego nie można bez jego zgody cofnąć. Cofnięty środek odwoławczy sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z przyczyn stanowiących:
a) tzw. bezwzględne powody odwoławcze

b) rażącą niesprawiedliwość orzeczenia z art. 440

ZAKAZ REFORMATIONIS IN PEIUS
434 sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu. Środek wniesiony na niekorzyść może spowodować orzeczenie na korzyść. Ograniczenia nie stosuje się przy nadzwyczajnym złagodzeniu kary.

Kasacja

Tylko z powodu 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło mieć wpływ na treść orzeczenia

Nie może być wniesiona tylko z powodu niewspółmierności kary!!! (ale można ten zarzut w niej podnieść m.in.)

Można wnieść na korzyść tylko w razie skazania za przestępstwo (lub przestępstwo skarbowe) na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia (chyba że 439 lub wnosi PG/RPO od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie)

Nie można podnieść zarzutu jedynie na podst. dyrektywy ogólnej, niewywiązania się sądu z fakult., błędu w ustaleniach faktycznych.

Zawity termin 30 -dniowy (7-dniowy jeżeli rezygnuje z wniosku o doręczenie z uzasadnieniem)

Do SN za pośrednictwem s.odwoławczego.

Wyjście poza kasację, gdy:

-istnieje możliwość uchylenia/zmiany orzeczenia na korzyść współoskarżonych,

-439,

-możliwość poprawienia błędnej kwalifikacji prawnej czynu

PRZYMUS ADWOKACKI

Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora lub osoby wymienionej w art. 88 § 2 i 3 (pełnomocnika), powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata.

Do apelacji sporządzonej przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla stron przeciwnych; do apelacji wnoszonej do sądu apelacyjnego dołącza się dodatkowo jeden odpis.

Przymus adwokacki także przy kasacji. Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego albo Rzecznika Praw Obywatelskich, powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.

WZNOWIENIE POSTĘPOWANIA
Podstawy wznowienia:

1. w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa i istnieje uzasadniona obawa, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia

2. po wydaniu orzeczenia ujawniają się nowe fakty i dowody nieznane przedtem wskazujące:

a) skazany nie popełnił czynu, albo czyn jego nie stanowił przestępstwa

b) skazano go karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności łagodzących

c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie błędnie przyjmując popełnienie czynu przez oskarżonego

d) jeżeli w wyniku orzeczenia TK stracił moc obowiązywania przepis na podstawie którego skazano lub warunkowego umorzenia(na korzyść)

e)(na korzyść) gdy potrzeba taka wynika z orzeczenia międzynarodowego organu działającego na mocy ratyfikowanej przez RP umowie międzynarodowej.
Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu. W razie śmierci strony może też go wnieść osoba najbliższa. Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

Wznowienie postępowania ograniczające się tylko do roszczenia majątkowego wynikającego z przestępstwa może nastąpić tylko przez sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych.

W kwestii wznowienia orzeka sąd okręgowy, zaś w kwestii wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem sądu okręgowego sąd apelacyjny

W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów.

W kwestii wznowienia sąd orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że sąd postanowi inaczej

Jeżeli sąd zarządził sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97, strony maja prawo uczestniczyć w czynnościach sprawdzających.

UŁASKAWIENIE
Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo, małżonek i osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu.

Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub niedopuszczalną z mocy ustawy sąd pozostawia bez rozpoznania.

Osoba, która wniosła prośbę o ułaskawienie, może ją cofnąć.
Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w pierwszej instancji. Sąd powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania.

Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku. Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po wydaniu wyroku.

Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną - przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej - pozostawia prośbę bez dalszego biegu.

Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią.

Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z opiniami. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w I zdaniu.
Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem.

Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 561 albo art. 567

Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez rozpoznania. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje.
Uznając, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie.

WYROK ŁĄCZNY
Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu. W razie zbiegu wyroków sądu powszechnego i szczególnego, o karze łącznej orzeka ten z sądów, który wymierzył karę surowszą podlegającą łączeniu. Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora.

Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co do stanu zdrowia skazanego oraz danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków. Wniosek o wydanie wyroku łącznego pochodzący od prokuratora powinien zawierać te dane. Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy. Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd postanowi inaczej. Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio. W kwestiach nie uregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji.

Jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc. Jeżeli choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje nowy wyrok łączny.

Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.

W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. Przesyłając zarządzenie do wykonania, załącza się wydany wyrok łączny.

W wyroku łącznym należy oznaczyć w miarę potrzeby datę, od której należy liczyć początek odbywania kary orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej.

UZASADNIENIE ORZECZENIA

POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE

MATERIALNE PRZESŁANKI ODMOWY WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA

20

---