ISDN, Sprawka, podstawy telekomunikacji


Politechnika Śląska

Wydział Elektryczny

LABORATORIUM:

PODSTAWY TELEKOMUNIKACJI

Studia: inżynierskie

Rok akademicki: 2006/2007

Semestr: VI

ISDN

Wykonali:

1. Gajdecka Damian

2. Kurzeja Maciej

3. Kurzeja Antoni

4. Majnusz Krzysztoff

5. Janus Michał

6. Wielicki Jacek

Data wykonania: 28.V.2007r.

Grupa KSS2 EiT

Sekcja

1. Technologia ISDN oraz jej zastosowanie w dostępie do Internetu.

Aby wykorzystać zasoby sieci działającej w standardach ISDN potrzeba najczęściej adaptera. Adapter ISDN zastępuje nie tylko modem, przejmuje również zadania faksu i automatycznej sekretarki. Dodatkowe wygody daje telefon ISDN. Oto kilka przykładów:

Sieci ISDN wykorzystują istniejącą infrastrukturę telekomunikacyjną, przy czym wymagane są cyfrowe centrale telefoniczne stosujące sygnalizację w trybie SS7.

2. Tryby pracy w technologi ISDN

Tryb podstawowy, zwany także dostępem BRA 2B+D (Basic Rate User Access), składa się z dwóch kanałów transmisyjnych B i jednego kanału sygnalizacyjnego D. Ze względu na wysokie opłaty abonenckie i koszty instalacji konfiguracja rozszerzona jest stosowana w firmach i przedsiębiorstwach, które korzystają z więcej niż dwóch urządzeń ISDN jednocześnie. Dostęp rozszerzony PRA 30B+D (Primary Rate User Access) obejmuje 30 kanałów B i jeden kanał D.

0x08 graphic

W przypadku dostępu podstawowego 2B+D, a 64 kb/s w przypadku dostępu rozszerzonego 30B+D. Całkowita przepustowość łącza podstawowego wynosi 144 kb/s (z tego 128 kb/s na potrzeby użytkownika). Łączna przepustowość łącza rozszerzonego sięga 2048 kb/s (abonent ma do dyspozycji 1920 kb/s).

Poprzez kanał sygnalizacyjny oprogramowanie karty otrzymuje informację o rodzaju przychodzącego połączenia. Usługa ta nosi miano automatycznego rozpoznawania terminali docelowych. Gdy połączenie przychodzące okaże się np. połączeniem faksowym, zostanie uaktywniony program do odbierania faksów, a w przypadku zwykłego połączenia telefonicznego - włączy się automatyczna sekretarka.

3. Wielofunkcyjność linii ISDN

Do łącza ISDN można podłączyć maksymalnie 8 urządzeń abonenckich tzw. terminali. Istnieje możliwość przydzielenia każdemu z nich oddzielnego numeru miejskiego. Usługa ta nosi miano MSN (multiple subscriber number, czyli wielokrotny numer abonencki). Oprócz selektywnego rozróżniania terminali, umożliwia indywidualną taryfikację opłat za połączenia.

Jednocześnie mogą być aktywne dwa ze wspomnianych urządzeń:

Pozwala to np. prowadzić rozmowę na jednym kanale, podczas gdy drugi służy do odwiedzania witryn internetowych lub do nawiązania połączenia faksowego (niezależnego od rozmowy na innym kanale). Zamiast dwóch niezależnych połączeń użytkownik może nawiązać połączenie dwukanałowe. Wówczas przepustowość linii wzrośnie do 128 kb/s.

Obok identyfikacji urządzeń w trybie MSN istnieje wariant DDI (direct dial in). W tym przypadku abonent otrzymuje jeden numer identyfikacyjny na wszystkie urządzenia. DDI wymaga od użytkownika nabycia centralki abonenckiej.

Rozpoznawanie urządzeń docelowych można rozszerzyć na inne terminale, np. telefon ISDN, przyporządkowując im ten sam numer wywoławczy co karcie ISDN. Wówczas telefon nie będzie dzwonił, gdy ktoś wyśle do Ciebie faks albo pliki danych.

4. Struktura sieci ISDN

0x08 graphic

ET Wyposażenie centrali, analizuje sygnalizację

LT Blok zakończenia liniowego (Loop Termination). Głównym jego celem jest zapewnienie właściwiej współpracy systemu z łączem abonenckim

NT1 - Network Termination Type 1. Urządzenie instalowane u abonenta, do jego zadań należą:

NT2 - Network Termination Type 2 - wewnętrzna centrala sieci abonenta, umożliwia budowanie podsieci abonenckiej.

TE1 - Terminal Equipment Type 1 - urządzenia spełniające normy sieci ISDN

TA - Terminal Adapter - umożliwia podłączanie urządzeń nie spełniających norm

ISDN do sieci

TE2 - Terminal Equipment Type 2 - urządzenia nie spełniające normy sieci ISDN

(np. telefon analogowy)

5. Terminale

Terminale są to urządzenia końcowe (np. karty ISDN, aparaty telefoniczne, faksy, bridge, routery) podłączane jako ostatnie do sieci telekomunikacyjnej. Końcówki wcale nie muszą obsługiwać cyfrowego standardu ISDN. Równie dobrze mogą to być urządzenia analogowe (np. zwyczajne aparaty telefoniczne), lecz wówczas winny być przyłączone poprzez centralkę abonencką wyposażoną w specjalny adapter cyfrowo-analogowy (lub bezpośrednio przez specjalny adapter).

0x08 graphic

6. Używane protokoły

Protokoły stanowią podstawę komunikacji, gdyż określają sposób przesyłania danych. By połączenie mogło dojść do skutku w sieci ISDN, nadawca i infrastruktura komunikacyjna muszą korzystać z tego samego protokołu kanału sygnalizacyjnego. Informację, jaki protokół ustawić w programie komunikacyjnym, znajdziesz w umowie na korzystanie z usług w sieci ISDN, którą otrzymasz od firmy telekomunikacyjnej obsługującej Twoje połączenie. W Polsce i w wielu krajach Europy popularny jest protokół EURO-ISDN (DSS1).

Jedną z zasadniczych zalet sieci ISDN jest transmisja synchroniczna, która nie ma miejsca w przypadku modemów analogowych. Zapewnia ona stały przepływ danych z określoną przepustowością, co jest istotne np. przy połączeniach FTP-owych. Dodatkową zaletą jest błyskawiczne nawiązywanie połączeń.

7. Dodatkowe usługi możliwe do zrealizowania w technologii ISDN

Skróty nazw usług ISDN:


CLIP - Calling Line Identification Presentation - prezentacja numeru abonenta wywołującego
CLIR - Calling Line Identification Restriction - blokada prezentacji numeru abonenta wywołującego
COLP - Connected Line Identification Presentation - prezentacja numeru abonenta wywołanego (identyfikacja łącza osiągniętego)
COLR - Connected Line Identification Restriction - blokada prezentacji numeru abonenta wywołanego (ograniczenie identyfikacji łącza osiągniętego)
DDI - Direct Dial In - bezpośrednie wybieranie numeru wewnętrznego
CW - Call Waiting - powiadomienie o wywołaniu oczekującym (pukanie)
AOC - Advice on Charge - informacja o opłacie
MSN - Multiple Subscriber Number - wielokrotny numer abonenta
SUB - Subaddressing - podadresowanie
CH - Call Hold - połączenie zawieszone, fizyczne przerwanie przy jednoczesnym, logicznym podtrzymaniu połączenia
TP - przenośność terminala
MCID - Malicious Call Identification - identyfikacja wywołań złośliwych
UUS - sygnalizacja abonent-abonent (wiadomości tekstowe)
CCBS - Completion of Calls to Busy Subscriber - automatyczne oczekiwanie na zwolnienie zasobów abonenta wywoływanego, którego linia przy pierwszej próbie nawiązania połączenia była zajęta
CFB - Call Forwarding Busy - przekierowanie wywołania w przypadku zajętości
CNFR - Call Forwarding No Reply - przekierowanie wywołania w przypadku braku zgłoszenia
CFU - Call Forwarding Unconditional - bezwarunkowe przekierowanie wywołania
CD - Call Deflection - odbicie wywołania - aktywna rola abonenta wywoływanego
OCB - blokada połączeń wychodzących

8. Jakość transmisji

Ponieważ ISDN działa w technologii cyfrowej, w praktyce nie dochodzi do błędów transmisji. Przy wysyłaniu danych do terminala analogowego, połączenie cyfrowe sięga tylko do ostatniej centrali telefonicznej. Tu dane są konwertowane na sygnały analogowe i w tej postaci transmitowane do urządzenia docelowego. Właśnie na tym etapie mogą wystąpić pewne błędy. Są one usuwane w ramach kompresji metodą V.42bis. Na pierwszy rzut oka transmisja za pośrednictwem karty ISDN jest wydajniejsza od najszybszych modemów w standardzie V.90. Tu maksymalna prędkość transmisji przy pobieraniu danych wynosi 56 kb/s. Jednak rzeczywista ilość danych przesłanych poprzez ISDN nie zawsze jest większa, gdyż w transmisji ISDN zazwyczaj nie stosuje się kompresji. Tymczasem modemy kompresują dane sprzętowo w standardzie V.42bis - rzeczywista ilość przesłanych danych niekiedy może być większa niż w przypadku ISDN. Z tego względu zaleca się stosować kompresję programową przy połączeniach ISDN. Jeżeli urządzenie docelowe korzysta z tego samego protokołu, wówczas automatycznie uaktywni mechanizm kompresji.

0x08 graphic



Wyszukiwarka