Dr. Karol Rostański

Polonii w Ameryce z Żydami sprawa

w dobie odnowy państwa polskiego

Drukiem Spółki Wydawniczej "ROZWÓJ", Zielna 47

Warszawa 1925

"Polakom w Ameryce

w uznaniu Wszystkiego,

co zrobili dla Ojczyzny,

poświęca AUTOR"

Dr. Karol Rostański

Wytłumaczenie wydania książki w 1988 roku: "In compliance with current copyright laws, LBS Archival Products produced this replacement volume on paper that meets the ANSI Standard Z39.48-1984 to replace the irreparably deteriorated original. 1988."

[Rozdział] I.

Polonia amerykańska odegrała rolę ze wszech miar wybitną, a nadzwyczajnie wydatną w staraniach i zabiegach ogólno-polskich o uznanie praw Narodu Polskiego przy rekonstrukcji stosunków politycznych po Wojnie Światowej i w pracach, mających na celu odbudowę Państwa Polskiego. Rola ta, w Polsce do dziś bardzo mało znana, i nie doceniania właściwie, zostanie niezawodnie oświetlona odpowiednio w niedalekiej przyszłości - należy się to bez wątpienia Rodakom w Ameryce i czas na to wnet przyjść powinien.

W niniejszej rozprawie omówić pragniemy tylko jedną z faz prac polsko-amerykańskich dla Polski, a mianowicie - tę, w której owe prace zetknęły się z wrogimi naszym staraniom politycznymi zabiegami żydów amerykańskich. Tę to akcję żydow za Oceanem, wymierzoną przeciwko Polsce i Polakom, a prowadzoną niezwykle intensywnie i konsekwentnie, zapisujemy tu dla pamięci i pouczenia społecznego, by w Polsce wiedziano, jak się do niej odnoszą ci, którzy z nami niby współżyją tu, a szkodzą nam tam, którzy w bardzo znacznej liczbie wyszli stąd - tam, a za to, że ich polska ziemia zrodziła, wyżywiła, wychowała - zamiast przywiązanie jakieś do tej ziemi odczuwać i pamięć dla niej żywić wdzięczną - korzystają z każdej nadarzonej okazji, by jej szkodzić, by Narodowi Polskiemu trudności wytwarzać, by we wszystkim u wszystkich obcych sławę jego szarpać i kalać. Tak właśnie działali i działają żydzi w Ameryce, a jako każdego czynu waga potęguje się okolicznościami towarzyszącymi, tak więc i w omawianej sprawie - okoliczności potęgują przestępczość działania żydów, gdyż pracowali oni wyraźnie i pracują na szkodę Polski - czynili to np. w okresie największych dla niej trudności, w dobie, gdy walczyć nam trzeba było w świecie o każdej rzeczy uznanie, gdy nieledwie forsować musieliśmy najprymitywniejsze, najbardziej zasadnicze prawa naszej własności, naszej samorządności i naszej godności narodowej. W tym to okresie - żydzi zaszkodzili Sprawie Polskiej bardzo wiele, a w Polonii amerykańskiej - nie tajną jest rzeczą - przeciwnie pisze się tam o tym głośno i jawnie, daleko śmielej i silniej - niż o tym w Polsce piszą, że w ogromnie znacznej mierze żydzi sprawili - już poza osławionymi restrykcjami mniejszości narodowych, - także i nieprzyznanie nam Gdańska, i plebiscyt na Śląsku, że psują nam imię i kredyt w Anglii, Francji i Ameryce, że w tej ostatniej np. posiadając znaczne wpływy w partii republikańskiej, raczej plutokratycznej - używają tych wpływów stale i wyłącznie na nasze zło, że dalej ingerencje ich sięgają możliwie najwyżej w gabinetach naczelnych rządów alianckich, iż tylko wzmiankujemy, dla przykładu, panów Facta i Nitti, niedawnych ministrów włoskich, oraz przypominamy rolę, szczególnie szkodliwą, p. Szancera na Konferencji Rozbrojenia w Waszyngtonie, lub zachowanie sie wrogie względem Polski Lloyd George'a w Anglii, który nieodmiennie słucha, nawet w najbliższym otoczeniu swym, nawet w rodzinie, nieprzyjaznych dla Polski inspiracji i podszeptów a pouczeń żydowskich.

W Stanach Zjednoczonych żydzi sięgnęli, aż do Senatu amerykańskiego, aż do bezpośredniego otoczenia ex-prezydenta Wilsona, że wzmiankuję tylko przyjaciela pani Wilson, sędziego Najwyższego Trybunału Stanów Zjednoczonych, p. Brandeisa, oraz znanego nam dobrze, komisarza dla kwestii żydowskiej" w Polsce, p. Morgenthaua; słowem - żydzi dotrą wszędzie, a zawsze w odnoszeniu się do nas występują jednako wrogo i nieubłaganie szkodniczo, z nieprzebieraniem w środkach i zaciekłością, właściwymi temu plemieniu.

To stwierdzenie ogólne faktu; - przejdziemy teraz do szczegółów, które fakt ów zilustrują i podkreślą w uwadze i pamięci Czytelników.

*

Przede wszystkim słów kilka o żydach w Ameryce:

Mają ich Stany Zjednoczone masę całą. Myślicie, że tam żydzi są inni, niźli tu, w Polsce?... Może - ale po wierzchu tylko, w głębi swych dusz jednak pozostają oni wszędzie ci sami i zawsze nieodmienni.

Żyd, przyjechawszy do Ameryki, zmienia skórę jak wąż, w mig się przedzierzga w "Amerykanina" i udaje - "postępowca". Gdy Polak np. asymiluje się tam stosunkowo powoli, a ulega fali zalewającej obczyzny opornie, żyd zaraz po przyjeździe przywdziewa krótki surdut, goli brodę i "loczki" koło uszu, za tydzień zaczyna szwargotać z żargonu na mowę "americka", w parę miesięcy jest tam, jak u siebie w domu, ba - już po innych, takich jak sam, pisze do Polski.

I Amerykanie cieszą się, że przybysze tak łatwo się "amerykanizują". Dobroduszni i łatwowierni! Niechby zaglądnęli do chicagowskich i nowojorskich ostępów i kniei żydowskich, do takich dzielnic, jak "Bowery" w New Yorku, a "Ghetto" w Chicago: ujrzeliby tam tę "asymilację" - taką, iżby ich od niej - zgroza zajęła! W tych to dzielnicach, wstrętnych, brudnych, ciasnych i ciemnych utrzymuje się najbardziej zacofana odrębność, ekskluzywność - najbardziej konserwatywna co do obyczaju i rytuału: tam się to uprawia we wszystkim w jasny dzień, w całym życiu, w mowie, prasie, toku geszefciarstwa - naprawdę, niczym nieróżniącego się od warszawskich Nalewek, a krakowskiego Kazimierza; wejdź tam, a pomyślisz, żeś w jakimś najdalej orientalnym środowisku, brudnym i cuchnącym: szyldy, stroje, szwargoty, brudy żydowskie - sklepione jak robactwo, jak rojowisko olbrzymie, w przejawach życia tak wstrętnych, iż podobnych - żaden naród nie ma, żaden inny znieść by nie mógł równie obmierzłych form bytowania. Tak wyglądają te - największe na świecie - miasta żydowskie. W tych kniejach ich płodzą się całe pokolenia, chuderlawe, anemiczne, rachityczne - marne, by znowu między sobą łączyć się, znowu płodzić i rodzić jeszcze gorszych, jeszcze bardziej zdegenerowanych. A nad wszystkim tym góruje jedno - żądza zysku - pieniądz tam włada niepodzielnie: wzbogacić się, nagrabić złota - jak najwięcej - oto myśl przewodnia!

Więc po to złoto z kłębowisk owych wyprawiają się gromady całe na łowy pajęcze pomiędzy chrześcijan: w spokojnych, kulturalnych dzielnicach chrześcijańskich operują owi złotego cielca wyznawcy, a żniwa miewają dobre, bo "głupie goje" i w Ameryce nawet - łatwo tumanić się dadzą. Tedy z kramików i straganów żydowskich wnet robią się składy i sklepy, a ze składów i sklepów wyrastają tzw. składy departamentowe, których właściciele robią się z niedawnych chasydów - "czcigodnymi obywatelami" i wkraczają śmiało w sfery wyższe, bo tych ogrodzenia - mul, naładowany złotem przebywa bez trudu; zaczynają więc grać role w komitetach obywatelskich, w polityce, w społeczeństwie - i oto tak się odbywa zażydzanie ogółu, zwłaszcza plutokracji amerykańskiej, lubiącej się przezywać "arystokracja". Za tym idą wpływy żydowskie daleko na cały kraj sięgają, oddziaływują na jego tok spraw najważniejszych, na najwyższe sfery decydujące o jego polityce, wewnętrznej i zagranicznej - na rząd i wszystkie jego wydziały.

Moglibyśmy przytoczyć całe szeregi nazwisk takich, jak bracia Mandel, jak Rothschildowie, jak Straussowie, Sterny, Siegle, Hartmany i wielu innych - właścicieli ogromnych firm amerykańskich, których tam pamiętają, jak zapałki sprzedawali na brukach chicagowskich, czy nowojorskich - oni sami, lub ich ojcowie; tacy Mandle np., z naszej Galicji dawnej pochodzą (nawet się tego nie zapierają), a podobnych im jest tam wielu - bardzo wielu, bo na wszystkich szczeblach społecznej drabiny amerykańskiej nie zbraknie "wybranego narodu". I na drabiny tej szczeblach żydzi trzymają się silnie, bo wierzcie nam, że pomimo pozornych kontrastów - społecznych, majątkowych, czy intelektualnych, żydzi z górnych szczebli komunikują się nieustannie i nieprzerwanie z żydami na szczeblach niższych; trzymają się oni razem z przysłowiową, właściwą im solidarnością i spójnością, a stąd mają żydowscy plutokraci amerykańscy, doskonały kontakt z bliskimi im masami żydostwa tamtejszego, przez nie zaś kontakt ten utrzymują z żydostwem całego świata; - że zaś posiadają żydzi w Ameryce potęgę bardzo wielką, że plutokracja ich pozyskała tam najznakomitsze koneksje i wpływy - polityczne, finansowe, towarzyskie i Bóg wie, jakie, - przeto mają oni na tok spraw wszelkich ingerencję bezpośrednią, baczną, pilną, a nader znamienną. Trzymając w owym, tak handlowym i przemysłowym kraju chyba co najmniej połowę wszystkich interesów w swym ręku i w kieszeniach swoich, wywierają wpływy przeważnie na przemysł, na społeczne sprawy, na polityczne gry partii amerykańskich, na wybory do rządów stanowych i do rządu federalnego w Waszyngtonie, są liczni wszędzie - na urzędach, w armii, we flocie, w sądownictwie, w Kongresie i w Senacie Stanów Zjednoczonych.

*

Gdy Sprawa Polska stała się aktualna na Kongresie Pokojowym - po Wojnie Światowej i później, gdy określano granice Polski, gdy wyłoniły się pretensje "Judeo-Polonii" i ambicje żydowskie mniejszościowe - w Polsce, gdy wśród tego nastał najazd rosyjsko-bolszewicki, w którym zdawało się, iż dopiero co odzyskana niepodległość Polski - legnie znowu pod nawałą barbarzyństwa ze wschodu, gdy Polska parając się z bolszewizmem, zaczęła ukrócać słusznie, a w jakie-takie karby brać rozzuchwalone żydostwo, które zdradziecko służyło najeźdźcom, torując im drogę, witając ich, organizując dla nich sowieckie rządy lokalne - podobnie, jak dawniej żydzi zawsze służyli naszym wrogom, trzymając z silnymi przeciw nam, gdyśmy byli słabi, - gdy więc tu i ówdzie władze Rzeczypospolitej, czy też polskie władze wojskowe żydów najsprawiedliwiej na wodze ujęły, - podniosło żydostwo poza Polską gwałt niebywały, urządziło wrzask pełen żalów i skarg, wołając na świat cały, iż to - pogromy w Polsce się organizuje!

Propaganda antypolska, urządzona przez żydow, obleciała świat cały. Najsilniejsze bodaj i najbar­dziej znamienne wywołała ta nagonka przejawy - w Ameryce. Tam ku celom antypolskim żydzi wykorzys­tali wszystkie wpływy swoich stanowisk i zasobów, a tak sprawnie rzecz zaaranżowali, że w tydzień, dwa - cały kraj olbrzymi, od Atlantyku do Pacyfiku, obleciała wroga Polsce orientacja, godząca w nas - za rzekomą zbrodnię, popełnioną na rzeczy, którą każdy Amerykanin uważa za najcenniejsze dobro obywatelskie; za gwałcenie wolności sumienia, swobody myśli, za nietolerancyjność polską - w rzekomych pogromach żydów barbarzyńsko przejawioną.

*

Tu nam wypada rzec słów parę o owej tolerancji i nietolerancyjności, jak je pojmują w Ameryce, a to dla wyjaśnienia, czemu zarzuty, przez żydów pod naszym adresem rzucone, wydały się właśnie Amerykanom szczególniej potworne i ciężkie. Stany Zjednoczone do dziś nie mają, w ścisłym tego słowa znaczeniu, - narodu; posiadają tylko społeczeństwo. Ludność ich jest konglomeratem etnicznym, jest zlepkiem najróżnorodniejszych narodowości i plemion - nawet ras, które dopiero w czasach bieżących usilnie i uporczywie usiłuje się stapiać w to, co ma być kiedyś - amerykańskim - narodem. (Tendencja taka jest właśnie jedną z przyczyn ograniczeń imigracyjnych: Ameryka chce strawić to, co połknęła, nim przyjmie więcej...) Mając w swym kraju, w swych przeludnionych miastach, w swych olbrzymich wytwór­niach, w całym przemyśle i handlu - ludzi ze wszystkich końców świata, ze wszystkich krajów i narodów, - musiała Ameryka wpoić im przed wszystkim innym, wyrobić w nich, podać im - jako fundamentalne przykazanie - zasadę zgodnego współżycia, pomagania sobie wzajem, przyjaznego uzupełnienia się i brater­stwa - w amery­kańskim obywatelstwie. Kazano im zapomnieć o różnicach i waśniach "starokrajskich", a skłaniano, w potrzebie przymuszano, do zgodnego życia w dobrobycie - Wolnej Ziemi. Tego rodzaju pojęcia, wpajane od najdawniejszych czasów, bo jeszcze z przed wojny rewolucyjnej się datują, z okresu, kiedy "pielgrzymi amerykańscy" uchodzili tam z Europy przed prześladowaniami religijnymi i politycznymi, - ten więc sposób myślenia wyrobił, w pokolenia wkorzenioną, ideologię tolerancji, uznawania i szanowania ponad wszystko własnej i cudzej swobody wierzeń religijnych i orientacji politycznych, wolność sumienia, słowa, przekonania.

Taką ideologią przejęci, Amerykanie, stawiający na piedestale cnotę współżycia zgodnego, współpracy i owego braterstwa obywateli amerykańskich, mający obok siebie zgodnie żyjących: Francuzów i Niemców, Irlandczyków i Anglików, Polaków i Rosjan, itd., nie mogli zrozumieć dlaczego podobnie zgodne współżycie i braterstwo, jakie jest u nich - nie miałoby być możliwym w innym kraju - demokratycznym, a więc w Rzeczypospolitej Polskiej. Nie znali oni i nie znają dziś tylu naszych miejsco­wych trudności z mniejszościami narodowymi, ni naszych plag lokalnych - takich, jak właśnie żydostwo, które, współżyjąc z nami, nie zżyło się, współpracując - czyha jedynie na naszą stratę, które nie współzawodniczy godziwie z Polakami - pokojowo, ale od wieku przejęte jest duchem podstępnej walki, walkę tę kontynuuje na wszystkich polach z całą bezwzględnością i nieprzejednaną żądza własnego zysku, dążąc do opanowania dla siebie naszych dóbr i zasobów, a pogrążenia nas w nędzę najpodlejszej niewoli - uczynienia nas "bydłem jucznym wybranego narodu" - w pełni znaczenia tych wyrazów: w takich warunkach, jakie my w Polsce mamy, w jakich my żyjemy, pracujemy, produkujemy i zbywamy - zaiste nie mogło i nie może być mowy o braterstwie z żydami! Współżycie i owo braterstwo w asymilacji i unarodo­wieniu żydów - proponowali im nieraz nasi ideolodzy, wierzący w możność zbliżenia ich ku nam: i - nie zjednali ich, nie sprawili niczego! Wyjątkowe jednostki niczego nie stanowią - te wyjątki z żydowszczyzną wprost niczego wspólnego nie mają, a należą duchem - szczerze do Narodu Polskiego. Ogół, masy żydowskie pozostały, jak były - złe i wrogie w separatyzmie swym, a szkodnicze w swej zawsze przeciwko Polsce wymierzonej, politycznej i ekonomicznej - działalności.

U nas o tolerancji mowy nie ma, bo tolerancja nasza byłaby niedołęstwem, byłaby samozaparciem się własnej godności, praw i własnego mienia, byłaby samo skazaniem się na wygnanie z własnej ziemi, byłaby poddaniem się żydom - dobrowolnym. Tego Amerykanie nie wiedzą, nie znają, nie rozumieją i wiemy, że zrozumieć to im nie łatwo: musieliby żyć wśród nas choć lat kilkadziesiąt, doświadczyć metod żydowskich na własnej skórze, może by wtedy nas pojęli i mniej skwapliwie potępiali.

*

W momencie, o którym piszemy, w okolicznościach, jak wspomniane, było nam bardzo ciężko i trudno walczyć z nieprzyjacielem, tak agresywnym, zasobnym, ustosunkowanym jak żydzi; szczególniej ciężkim i trudnym to było w tej politycznej chwili, jaką właśnie świeżo odrodzone Państwo Polskie przeżywało. Polska stawiała dopiero pierwsze słabe kroki swej państwowości - ważyły się wtedy na szalach, w obcych, zimnych ręku trzymanych - sprawy doniosłe, przede wszystkim pierwsze: sprawy godności narodowej i mienia narodowego. Uszczuplać nam chciano jednego i drugiego, szło o granice, szło o prawa, o rząd silny w kraju, o uznanie poza nim! A tu ze wschodu wróg wciąż groził i - choć odparty, pokoju z nim jeszcze nie było; a tu było tyle spraw zaczętych - niezałatwionych, wciąż tułających się po gabinetach rozmaitych, obcych dygnitarzy, którzy nie tylko, że o sprawach tych pojęcia nie mieli, ale ich one przecie ni ziębiły, ni grzały; o wszystko trzeba było walczyć, wojować, wszystko prawie wydrzeć, gdy za granicą sądzono ogólnie, że Polska i tak wszystkiego za wiele otrzymuje! - W takich chwilach nagonka żydowska była istotnie nad wszelki wyraz niebezpieczna i szkodliwa.

Stany Zjednoczone w wojnie ostatniej wybiły się na najpocześniejsze w zastępie narodów i państw stanowisko - tak, że ich wpływy i opinie mogły decydować o wielu sprawach wielu ludów, wobec czego żydzi w swej kampanii antypolskiej mądrze a zawzięcie skupili całe wysiłki w Ameryce i rzeczywiście zdołali, zwłaszcza w pierwszych owej kampanii chwilach - wrzaskiem a intensywnością akcji zdobyć uwagę i wiarę amerykańskiego społeczeństwa. Stany Zjednoczone - ich rząd, prasa, koła obywatelskie, wybitni, posłuch w społeczeństwie mający, mężowie - wszyscy ujęli się za żydami! Za nami mało kto ważył się słowo rzec: Polska była daleko - za morzami, zajęta wojowaniem o byt i jego zasadnicze kwestie, nawet jej oficjalne czynniki, jak np. ówczesna reprezentacja polska w Waszyngtonie, nie umiały się zdobyć na silne, stanowcze i skuteczne odparcie napaści żydowskiej.

Zrazu nawet i nie mięliśmy jeszcze owej oficjalnej reprezentacji Państwa Polskiego w Ameryce, bo zamianowanie jej właśnie nastąpiło dopiero w omawianym czasie. Było ono Polakom amerykańskim serdecznie pożądane: słusznie oczekiwano, że poseł Polski będzie chciał, umiał i - mógł wystąpić legalnie i kompetentnie, z całą urzędu swego a godności poselskiej powagą - we wszystkich sprawach, angażujących Polskę i jej cześć, w nagonce żydowskiej tak dotkliwie szarpaną; spodziewano się, że zdanie posła Polski zaważy w tym znakomicie i decydująco, przeto zdania tego oczekiwano z upragnieniem, gdyż nas od razu potwarcza propaganda żydowska nacisnęła, jak nigdzie, a samym odciętym od Ojczyzny, pozbawionym wieści z niej - bronić się było nader trudno.

Niestety - przeliczyli się Polacy amerykańscy w swych oczekiwaniach: oficjalne czynniki z Polski, szczególniej powołane do wystąpienia w obronie jej czci, nie wystąpiły wcale, rola ta więc przypadła prawie wyłącznie Polonii amerykańskiej - samej, której organizacja i prasa oraz współdziałający z nią, niektórzy obywatele polscy i amerykańscy podjęli obronę Polski z wiarą w czystość jej sprawy i konieczność oczywistą jej ostatecznego zwycięstwa, nie skalanego niczym - tak jasnego, izby go oszczerstwa i potwarze żydowskie ani sięgnąć nie mogły.

*

Jakież były niektóre formy i sposoby ataków na cześć i interesy Polski ze strony żydow w Ameryce?

Przede wszystkim organizacje żydowskie, posiadające nieograniczone bogactwo środków finanso­wych, zorganizowały całą prasę amerykańską w napaściach na Polskę za rzekome pogromy, za odwieczne krzywdy, czynione żydom na ziemiach polskich, za pomiatanie, pogardzanie, prześladowanie - za wszystko, co chcecie, za wszystko, co żydzi czynią tu nam - a co imputowali, że czynimy im - my. Żydów w Polsce porównywano w tej kampanii do... dawnych męczenników chrześcijaństwa, szarpanych przez - dzikie bestie na arenach rzymskich Cezarów; żydzi to niewinna, potulna ofiara - jako owieczka, idąca pod nóż cicho, a Polaków przedstawiano Amerykanom za gorszych barbarzyńców, - niż bolszewicy; zaiste - wobec okrucieństw, spełnianych w Polsce przez pogromy, nikły bolszewickie orgie; przedstawiano Polskę - jako przyszłą ostoję niezawodną - zacofania, wstecznictwa, fanatyzmu i drzemiących w ludzie polskim najdzikszym, prawdziwie zwierzęcych popędów. Po gazetach amerykańskich pisano łokciowe - dosłownie - wywiady, artykuły, korespondencje, felietony, podawano reprodukcje fotograficzne mordów, w polskich miastach i mias­teczkach rzekomo spełnianych, pisano wiersze na cześć żydowskiej martyrologii, urządzano żałobne manifestacje, obchody i modły!

Ręce opadały, bezsilność brała tępa i obezwładniająca, gdy się te rzeczy czytało, słyszało, widziało wszędzie wokół, gdy się tym dzień za dniem karmionym było, gdy się to w oczy i gardła lało brudnym zalewem kłamstwa. Dochodziło do prowokacji najbardziej oburzających: były wypadki, w których żydzi, w dzielnicach swoich, napadali na przechodzących Polaków i kupami całymi atakowali ich - oczywiście, po żydowsku - dla bezpieczeństwa: w stu na jednego; wybijano szyby w polskich domach i składach, żydówki nawet napadały na kobiety polskie; raz po raz np. paniom albo dzieciom polskim, czytającym w tramwaju gazetę polską, żydzi wyrywali ją z rąk i urządzali w tramwaju awanturę... I nikt nie ujmował się za krzywdzonymi rzeczywiście - Polakami, przeważnie brano stronę żydow. W całym słowa tego znaczeniu działo się tak, jak przysłowie powiada: bili, napadali, krzywdzili - żydzi, a wrzeszczeli, że to ich biją, napadają i krzywdzą.

*

Prasa w Ameryce - w bardzo wysokim procencie - pozostaje pod kontrolą żydowskiej finansjery: łatwo zgadnąć, iż prasa ta poszła od razu w owo pospolite przeciwko Polsce ruszenie! Niemożliwą byłoby rzeczą zarejestrować tu pisma, występujące wówczas wrogo przeciw Polsce; daleko łatwiej byłoby spisać te, które nam zachowały życzliwość, gdyż w nader znikomej były mniejszości. Korzystamy z każdej okazji by zaznaczyć z uznaniem, że życzliwie odniósł się do Polski demokratyczny "Times" z Nowego Jorku, podobnież zachowały się chicagowskie wielkie dzienniki: demokratyczny "Journal", republikańska "Post", a przeważnie też i republikańska "Tribune", dalej - stale i niezmiernie życzliwym był dla nas organ Henryka Forda, p.n. "Dearborn Independent", który nawet rozpoczął (zresztą nie z naszego powodu) energiczną kampanię prasowa - antyżydowską, która żydom wiele krwi napsuła; pismo to zasilało się nieraz informacjami i artykułami ze strony polskiej. Poważny organ prasowy p.n. "The Literary Digest" urządził rodzaj ankiety, czy przeglądu wśród pism amerykańskich z racji nagonki żydowskiej, po paru tygodniach jej trwania: wówczas to stwierdziliśmy, jak mało mieliśmy rzeczywistych przyjaciół w prasie amerykańskiej, a jak wiele pism tamtejszych obwiniało nas - same nie wiedząc o co, potępiały Polskę bez wysłuchania oskarżanej, a raczej - oczernianej niezasłużenie. Sprawiedliwość przyznać każe, iż miesięczne czasopisma - najpoważniejszego autoramentu - występowały ostrożniej i oględniej, ale też te mniej miały wpływu, jako czytywane przez stosunkowo nieliczną, wyższą inteligencję; milionowe masy karmiły się bezkrytycznie potwarzą i plotką, podawaną im bez miary i wagi przez sensacyjną prasę codzienną. Poważne pismo, poświęcone specjalnie historii bieżącej, "Current History", odnosiło się do sprawy na ogół bezstronnie i sprawiedliwie, a gdy raz podano tam artykuł, Polskę atakujący, w następnym numerze miesięcznym zamieszczono naszą obronę polską; innym razem, gdy Polacy ogłosili w tymże piśmie artykuł w swej sprawie - pismo rzeczone zaraz później podało replikę naszych przeciwników - dla zasady: "audiatur et altera pars".

Z pism, nieodmiennie wrogich względem nas - wyróżnił się pamiętnie trust (syndykat) prasowy milionera amerykańskiego, Hearsta, posiadającego w kilku wielkich miastach tamtejszych szereg sensacyjnie - brukowo redagowanych dzienników; otóż ten to p. Hearst, który jeszcze czasu Wielkiej Wojny stale stał po stronie niemieckiej i w ogóle centralne uprawiał orientacje, konsekwentnie zmierzając do osłabienia Polski, jako "kreacji" alianckiej, wystąpił w nagonce żydowskiej - jako specjalny rzecznik żydowskiej krzywdy i wziął w kalumniarskiej przeciw nam robocie - wszystkie możliwe rekordy! Zorganizował on korespondencje, wywiady umyślne, postarał się o jakieś zdjęcia fotograficzne z "polskich pogromów", sążniowymi literami co dnia drukował coraz nowe szczegóły rzezi i mordów, dokonywanych rzekomo w Polsce, opracowywał statystykę pomordowanych w pogromach polskich itd., itd. Pisywał dlań te rzeczy, między innymi, Herszko - alias Henryk Bernstein, który miał gdzieś kiedyś bawić w Polsce, czy też podróżował tędy już po wojnie, z tej więc racji opracowywał, rozwałkowując iście po "kompozytorsku", w olbrzymich pismach amerykańskich, potworne szczegóły okrucieństw pogromowych. Innym specjalistą owych straszliwości, referowanych dla prasy amerykańskiej, był chicagowski filar i światło żydowszczyzny, dr. Melamed, który w angielskich i niemieckich gazetach pisywał długo i szeroko o pogromach, a jako filozof-socjolog, wychodził dalej, sięgał głębiej i ze sprawy pogromów wywodził uzasadnienia swej tezy - takiej, że Polskę należy koniecznie wziąć pod kuratelę mocarstw, że Polacy - to plemię niższo-wartościowe, bo nie umieli nigdy i nie potrafią w przyszłości rządzić się samodzielnie, a pozostawieni sami sobie, niedorośli intelektem, ni moralnością do samodzielności - zagrażają innym, kulturalniejszym od siebie narodom - oczywiście żydom w pierwszym rzędzie. Chicagowska "Staatszeitung" zamieszczała często owe elukubracje dra Melameda. Wspominamy tu jeszcze występy pism czysto żydowskich - takich, jak "Sentinel", "Daily Jewish Curier" i wielu innych: piśmidła owe - rozumie się - urządzały istne wyścigi w wypluwaniu oszczerstw i miotaniu błota kalumnii na Polskę i Polaków; prócz artykułów - pisano wiersze, komponowano felietony, rysowano ilustracje, karykatury i alegorie, zohydzające Polskę, a przedstawiające żydów, jako męczone ofiary, na pastwę Polsce drapieżnej rzucone.

*

Dla zilustrowania bezwzględnych sposobów zaciekłej walki, przeciw nam podjętej przez żydów w Ameryce, oraz dla upamiętnienia na wszelką przyszłość znamiennych walki tej szczegółów - przytaczamy poniżej parę przykładów z ciężkich owych chwil i przeżyć.

Powiedzieliśmy, że w niecnej owej robocie prym wiodły pisma Hearsta, które zawsze były gotowe napisać wszystko przeciw Polsce: zamieszczały więc one najwstrętniejsze wymysły, od żydów pochodzące. Na przykład 17 maja 1920 r. w chicagowskim "American" czytaliśmy artykuł redakcyjny, w którym powiedziano, iż "Polska, ujarzmiona wbrew woli swej i swego ludu przez znienawidzony rząd arystokratów i tyrańskich posiadaczy wielkich obszarów ziemnych - walczy z Ukrainą o posiadanie Galicji bogatej, ruskiej, a rząd jej godzi na zabór ziem Litwy i Niemiec(!), jednocześnie z wysiłkiem tłumiąc zbrojne rewolucje we wnętrzu kraju"... W tymże samym piśmie co dnia drukowano ubolewania nad losem żydów w Polsce. Inne pisma hearstowskie - podobne elukubracje powtarzały stale, łącząc kwestie żydowskiego w Polsce ucisku z zarzutami krzyczącymi tendencji zaborczych, imperialistyczno-militarnych, godzących we wszystkich naszych sąsiadów: jasna rzecz, że tym spraw owych wyłganych łączeniem kombinowali sobie politycy żydowscy realizację intryganckiego planu skłócenia Polski z sąsiadami, dla nastrojenia całego świata - przeciw Polsce.

Tendencję ową, wrogą nam nieubłaganie, najwybitniej reprezentował w prasie amerykańskiej właśnie ów wzmiankowany już kilkakrotnie syndykat Hearsta, który w sprawie owej działał z charakterys­tyczną, stereotypową nieodmiennością i bezskrupułowością sposobów; specjalnym zaś pisarskim protektor­rem i patronem wielkiego żydostwa, wszystkich spraw i sprawek jego - gdziekolwiek by one występowało, czy na tej, czy na owej półkuli, w Polsce, czy np. w nowojorskiej "Bowery", lub w chicagowskim "Ghetto", był (i jest) p. Brisbane, redaktor hearstowskich dzienników; we wszystkim, co żydostwo robi, czy by to były jakieś małe szacherki pokątne, z których żydzi zbijają fortuny, czy też wielkie machinacje polityczne - a la bolszewizm w Rosji, lub intrygi antypolskie, zamierzające do odwrócenia uwagi świata od żydowskiej polityki rozkładowo-wywrotowej, zmierzającej do tego, by na gruzach cywilizacji chrześcijańskiej - własny "nowy zaprowadzić ład", we wszystkim p. Brisbane, reklamowany - jako "the best salaried newspaperman in America" (najlepiej płatny dziennikarz w Ameryce), występował przeciw Polsce niezmiennie, nieubła­ganie wrogo: żydom służył dobrze i wiernie.

Takie kuratele płacą - a dopieroż kuratele żydowskie, z poręki i pod opieką żydów! Z tego naprawdę można mieć ładne dochody! Trwa więc od dawna, trwa dziś jeszcze owa systematyczna, ścisła, pasująca do siebie kooperacja: opiekuje się p. Brisbane żydostwem w prasie amerykańskiej, eksploatują do tego hearstowski syndykat, rozległe posiadający środki, wielką cyrkulację - słowem stanowiący "medium" dla podobnej roboty nader podatne, w zamian za to żydzi opiekują się kieszenią i kontem pp. Hearsta i Brisbane: ręka rękę myje - no i obie stale pozostają - brudne... srebrnikami, za jednaką płynącymi robotę.

Przy naszej jednak sprawie p. Brisbane stanowczo przeholował, przesadził, prawdziwie - "w piętkę gonił"... ze swoja "pochwałą żydowszczyzny": jeśli bowiem publice niedołężnie cierpliwej i bezmyślnie potulnej powie się od czasu do czasu to, lub owo głupstwo z pozorami "prawdy historycznej", której nikt nie pokwapi się sprawdzać, albo jeśli np. rzuci się jakiś silny "aksjomat", którym nikt nie zechce - pokiwać, by się przekonać, o ile on nie silny i jak łatwo przyszłoby obalić go - jeśli w owych "historycznych prawdach" napisze się np., że żydzi to same Salomony i Machabeusze - filozofy i bohatery, a w "aksjomacie", każe się wszem i wobec wierzyć, że żydzi to "sól narodów", - no, to ostatecznie ten i ów to przeczyta, więcej nie przeczyta, ten i ów z powątpiewaniem głową pokręci, ale przypomniawszy że to pisze "the best salaried newspaperman in America" - pomyśli, iż może on naprawdę taki mądry - trzeba mu wierzyć!... Koniec końców - jednakże zapomną o tym i przy następnej dawce podobnego "filosemityzmu" nie zauważą, iż im już coś podobnego aplikowano niedawno przedtem... Tak możnaby robić - ostrożnie i choć potrosze taktowanie: taka ostrożność i takt znamionowałyby właśnie rozsądek i wyrobienie dyplomatyczne. Ale p. Brisbane w sprawie z Polskę nie zrywał z taktem i rozsądkiem, owszem wykazał - jak na dłoni, że pierwszego nie miał nigdy, a drugi zdawkowo u niego funkcjonował - kiedyś, lecz popsuł się widocznie wskutek nadmiaru gorliwości zasłużonego w hearstowskiej propagandzie semityzmu - skryby.

Bo oto niechby się w świecie coś, gdzieś kiedyś działo, coś wydarzyło gdziekolwiek - w polityce, w produkcji przemysłowej, w finansowym zakresie - ba, w kalendarzu nawet, zaraz Brisbanowi żydostwo się odbija, zaraz z "hearstówek" smak żydowszczyzny i zapach - jedzie na całą Amerykę!... Na tym się ludzie poznać musieli - wreszcie, tego nie podobna było długo nie widzieć, nie czuć, a poczuwszy - rozmiłować się w tym i akceptować, bądź co bądź nieżydowskiej jeszcze większości ludów, w Stanach Zjednoczonych zamieszkałych. Więc w ostatecznym rezultacie propaganda pp. Hearsta i Brisbane - zbyt nachalna, natrętna, musiała chybić celu - i chybiła, ale zanim się to stało, znieść, wycierpieć trzeba nam było niemało, bo nachalność owa agitacji prożydowskiej p. Brisbane przeszła wszystko co napisano w tej kwestii!

*

Przykładów parę: Nie było dość p. Brisbane rozpisać się pochwalnie w ciągu wielu dni i więcej jeszcze szpalt olbrzymich gazet hearstowskich, z racji zgonu żydowskiego finansisty amerykańskiego Schiffa, który zmarł właśnie w czasie tu omawianym; niechby na tym poprzestano, nikt by ostatecznie nie miał nic przeciwko temu, bo Schiff był naprawdę żydem, był nawet wybitnym żydem i podobno miał swe dobre strony: Niechby je Hearst z Brisbanem chwalili, ile chcieli. Ale oto Brisbane zaczął pchać żydostwo wszędzie i wszystkim narzucał je przemocą, z arogancją i z - ignorancją, które przecie musiały kogoś kiedyś z równowagi wytrącić. Nie dość więc że napisał, iż Alexander Wielki miał w żyłach krew żydowską, nie dość, iż radował się okrutnie ze zwycięstw Lejby Trockiego, przypominając wszystkim "gojom" w Ameryce, iż to od czasów bohatera nad bohatery, Machabeusza biblijnego - znowu raz żydostwo zwycięskiego wodza dostało (dosłownie!), prowadzącego wybrany naród na podbój świata całego; nie dość też było, iż Polakom p. Brisbane głupstw nagadał, przywodząc, na pamięć ku naszemu wstydowi wiekuistemu, że niczym był nasz Kościuszko, niczym nasz Pułaski, niczym ich obu zasługi historyczne w Ameryce, bo oto jeden żyd - nazwiskiem "Salomon" - zrobił sam dla Ameryki więcej, niż dwaj ci nasi bohaterzy - i to razem wzięci!... Więc szukano, pytano, dowiadywano się - i nikt w Ameryce o żadnym takim "zasłużonym Salomonie" nie wiedział. Cóż za - niewdzięczny kraj ta Ameryka, że tak zapomina swoich wielkich, których jej dopiero mądry, jak Salomona... szaty, pisarek hearstowkich musiał przypominać!... Widocznie to o biblijnym Salomonie pisał p. Brisbane, jego mając na myśli, jako że innego dzieje świata - tak "zasłużonego" Salomona absolutnie nie wykazują? Jeśli tak, to tego Salomona zasługi względem Ameryki były - pośrednie raczej, pewnie takie, o jakich w biblii "stoi", że miał Salomon tyle a tyle żon, a jeszcze w tysiąckroć tyle nałożnic: jużci żydówki to były, a niech tylko z każdej przybyła jedna pociecha Salomonowi i narodowi żydowskiemu, - to nie dziw, że takiej "zasługi" wystarczyło, by zażydzić Amerykę, która może obecnie za protekcją p. Brisbane'a Salomonowi dziękować za swoich posalomońskich Samuelów, Szmulów, Srulów i innych "od naszej wiary" - patriotów i filantropów.

Wszystko to było jeszcze niczym wobec dalszych odkryć historycznych p. Brisbane'a. Co bo tam - bohaterowie polscy! Żydzi do Polaków zawsze byli śmiali: Właśnie z rezerwacji mniejszości narodowych Judeo-Polonię chcieli zrobić z Polski, więc nie dziwota, iż się nad nami wytrząsali! Ale nareszcie zadarł p. Brisbane - imieniem żydowskim - także z Hiszpanią, Portugalią, z Włochami - ba, z Ameryką samą, pisząc z okazji wychwalań żydowszczyzny, że nawet odkrywca Ameryki, Krzysztof Kolumb, też był pochodzenia żydowskiego, bo matka jego miała być żydówką. Więc nie zasługą Włochów, nie Hiszpanów - odkryta została Ameryka, ale zasługą żydowskiego syna! Żydówka - Ameryce dała jej odkrywcę! Dotąd Włochy, Hiszpania, Ameryka - świat cały w Kolumbie widział personifikację światła chrześcijańskiego, niesionego na nową półkulę, w światy nowe, przez tego żeglarza-odkrywcę, który wychodząc ze swych korabli krzyż zatknął na brzegach amerykańskich! A oto p. Brisbane powiada, iż Kolumb "właściwie i naprawdę" to był żyd!

"Odkrycie" owo p. Brisbane wywołało jednak uzasadnione oburzenie i właściwe jego w prasie przejawy. Przeliczył się ciężko hearstowski protektor żydostwa! Abraham Lincoln powiedział, iż można zwieść raz - każdego człowieka, ale nie dadzą się zwodzić - stale - wszyscy! A właśnie chyba zaczyna widzieć świat amerykański, iż go żydzi za nos wodzą - przez takich Heartsów i Brisbanów; więc odruch przeciwżydowski w zażydzonej Ameryce krzepi się stale, a taka właśnie akcja, jakkolwiek nie od razu wcale i nie bez zastrzeżeń zbyt wielu - stała się pomocą sprawie polskiej, której rzecznicy nie omieszkali Amerykanom wykazywać zgubności żydowskich tendencji na ich własnych, krajowych i społecznych interesach - na własnej, więc najczulszej skórze.

Wracajmyż do naszych własnych rozpraw z żydowską nagonką.

*

Głosy prasy, przeciw Polsce nastrojonej, dotarły rychło do najwyższych kół Stanów Zjednoczonych. Po legislaturach stanowych posłowie żydowscy i przez żydów inspirowani pownosili interpelacje i rezolucje antypolskie, w Kongresie dłuższy czas toczyła się dyskusja, dla nas w najwyższym stopniu niepochlebna i nieprzychylna, która w końcu doprowadziła do tego, że po części dla uspokojenia opinii publicznej, na serio wzburzonej, a po części dla wglądnięcia w istotne meritum sprawy i dla dojścia do wątka prawdy - wysłano do Polski głośną komisję z pp. Morgenthauem i gen. Jadwinem na czele. Jak wypadła misja owa i jakim był jej raport - to szczegóły w Polsce znane: krótko tu wspomnimy, iż p. Morgenthau, po którego występach z czasu jego ambasadorstwa w Konstantynopolu i obronie mordowanych przez Turków Ormian - obiecywaliśmy sobie wiele, złożył raport mocno stronniczy, spisany wprost przewrotnie i raczej nam nieprzychylny - a tak dalece niezgodny z istotnym rzeczy stanem, że generał Jadwin, który jako drugi komisarz towarzyszył Morgenthauowi, uważał za konieczne złożyć swój raport oddzielnie, a ten dokument wypadł juz bezwzględnie korzystnie i zupełnie zaszczytnie dla Polski.

W Kongresie Stanów Zjednoczonych dzielnie bronił sprawy naszej jedyny podówczas polski poseł do Kongresu, adwokat Kleczka, z Milwaukee, którego w tej akcji podtrzymywały wydatnie polsko-amerykańskie organizacje i prasa, dostarczając mu potrzebnych materiałów, dokumentów itp. Pisma polskie również bardzo dzielnie, acz w nie dość skonsolidowany sposób - odpierały napaści żydowskie; toż samo robiły organizacje, jak: "Polska Rada Narodowa", "Zjednoczenie Polskie", "Związek Narodowy Polski", "Związek Polek" i inne; mniej czynności wykazał w tej sprawie - dawniej bardzo czynny i zasłużony, ale w okresie omawianym już mniej wpływowy "Polski Wydział Narodowy". O robocie organizacji polskich toż samo - mimochodem - rzec tu można, co o akcji prasy polsko-amerykańskiej i o całej w ogóle działalności polskiej w Ameryce - iż brakło jej w tej, jak w innych sprawach, zjednolicenia i pokierowania. Pokierowanie to mogli byli mieć - powinni byli teraz je dostać Polacy amerykańscy od najbardziej powołanego do roli przewodniej czynnika, jakim była oficjalna reprezentacja Rzeczy Pospolitej w Waszyngtonie; niestety za pierwszego posła naszego w Ameryce nie było żadnej łączności pomiędzy nim a społeczeństwem polsko-amerykańskim, w tej zaś aferze, o której mowa, poselstwo wykazało apatię niegodną i szkodniczą, której nawet interpelacje, wzywania i krytyki, ze strony pism polskich pod jego adresem zwracane - przerwać, ni odmienić nie zdołały.

Akcja polsko-amerykańska miała niezawodnie braki i ograniczenia, wynikające po części z winy polskich usposobień, nieodmiennych nawet w Ameryce, więc najczęściej trudnych do sprowadzenia do wspólnego mianownika, po części zaś wynikłych ze specyficznych warunków amerykańskich, w których trudno było bardzo - na niezmiernych przestrzeniach kraju, wśród olbrzymio przeważanych mas współobywatelstwa obcoplemiennego, nam - mniej zamożnym, mniej umiejętnym od innych - przeciwdziałać tak potężnie zorganizowanej na nas wyprawie Judy. Nie mniej - nie zakładano rąk i nie upadano na duchu; robiono co tylko się dało; polemizowano w pismach polskich z żydami, gdy można było sięgnąć ich z gazet naszych, uświadamialiśmy rodaków o tym, co się dzieje, zorganizowaliśmy to uświadomienie, o ile się dało, skutecznie - w tym kierunku, by żydów nie prowokować, nie mścić się na nich, nie szukać odwetu, nie atakować ich niczym, bo by tego nie omieszkali wywlec i użyć przed obcymi - przeciw nam; - za to godzić w ich słabą stronę, w której są jedynie tkliwi, a szczególniej czuli - w interesy, w kieszenie; więc nie kupować u nich - solidarnie i konsekwetnie, a zaznaczyć na każdym kroku, że to, co się czyni, czyni się rozmyślnie i konsekwentnie - dlatego jedynie, iż żydzi szkodzą nam ciężko, a niezasłużenie, że to oni nas prowokują, atakują oni - my bronimy się tylko. Urządzono coś w rodzaju bojkotu żydowszczyzny, jaki w Polsce swego czasu praktykowano tak bardzo skutecznie; nb. nie nazywano tego bojkotem, bo słowa tego Amerykanie nie lubią, jako że gwałci ono - w ich pojęciach - owo umiłowane rozumienie wszechtolerancyjności, więc - jak to tam sobie pomiędzy sobą zwali Polacy amerykańscy - o to mniejsza, fakt najważniejszy był taki, iż na skutek intensywnego pouczania ze strony pism i organizacji polskich - nagle w składach żydowskich, których pełne są wszystkie dzielnice polskie po miastach amerykańskich, stało się tak pusto, iż jak zapowietrzone wyglądały, a żydowskim naganiaczom, ani przemocą nawet wciąganie odbiorców do składów i sklepów nie pomagało.

Przez pewien czas póki nie minęła najgorsza fala napaści i ujadań żydowskich - Polacy trzymali się nadzwyczajnie. Składy żydowskie były, jak wymarłe, bo kupujących z naszej strony im brakło. Później, gdy przeminął okres główny żydowskiej nagonki, i polska w dobrym wytrwałość osłabła, niestety, bardzo dotkliwie.

Przypadło w czasie owej kampanii polskiej wielkie święto amerykańskie tzw. "Decoration Day", w które rok rocznie Polacy chicagowscy urządzają masowy wymarsz wszystkich korporacji i organizacji swoich pod pomnik Kościuszki w jednym z tamtejszych parków: tego właśnie roku pochód ów przygotowano szczególnie wspaniały i wielki. Droga do parku prowadzi przez dzielnice żydowską: zachodziła największa obawa, że z okazji manifestacji, tamtędy właśnie podążającej, przyjść by mogło do ekscesów, do jakiegoś wyładowani uzasadnionych niechęci polskich na żydach, do porachowania się z nimi za wszystkie oszczerstwa i potwarze. Były nawet podejrzenia, że żydzi zechcą prowokować naszych, by doprowadzić do czegoś, co by Amerykanom, dało naoczne potwierdzenia pogromowych "apetytów" u Polaków. Zorganizowana akcja polska w Chicago dołożyła wszelkich starań, by nie dopuścić do zaburzeń i mimo wysoce naprężonego nastroju, a groźnych usposobień - zdołano zachować spokój zupełny, co bardzo znacznie przyczyniło się do otwarcia oczu Amerykanom i okazania im naszego sposobu postępowania w prawdzie istotnej, we właściwym, nie osłanianym brudami żydowskimi - świetle.

Prawdę tę wydobywaliśmy przemocą, skąd się jeno dało: pisaliśmy o niej do pism angielskich i wiele ich istotnie korzystało z naszych informacji; wykazaliśmy, iż artykuły Herszke Bernsteina w pismach Hearsta były łgarstwem, lub szaloną przesadą w najlepszym razie, - że pogromy żydowskie w Polsce były dosłownie niczym wobec pogromów rzeczywistych, jakie np. w Rosji i na Ukrainie bywały, że ilustracje, dotyczące rzekomo - polskich pogromów, podawane w pismach Hearsta, były reprodukcjami zdjęć czy ilustracji z kiszyniowskiego pogromu - z przed lat kilkunastu; udowodniliśmy wreszcie, że cała statystyka Bernsteina była jednym wierutnym zmyśleniem, bo pogromami Bernstein nazywał wypadki, w których... gdzieś tam jakiemuś żydowi okno wybito, albo skórę za paskarstwo przetrzepano.

Podobnie odparto jasno i dowodnie wszelkie inne inwektywy i kalumnie.

Nadeszły wreszcie i z Polski zaprzeczenia: odezwał się, tak popularny w Ameryce, Paderewski, oświadczając, że pogromów nie było, potwierdził to jego zdanie dwukrotnie poseł amerykański w Warszawie, p. Hugh Gibson, w końcu i raporty oficjalne pp. Morgenthaua i Jadwina zaprzepaszczały - rzeczowo je biorąc, sprawę żydowskiej hecy...

Nie podniósł jej już ni sukurs Anglii, która w ślad za amerykańską - wysłała własną misję do Polski - osławionego p. Samuelsa, jednego z informatorów i zauszników ówczesnego premiera, Lloyd George'a, który, jak wzmiankowano, w gabinecie swoim miał na stanowisku sekretarza osobistego - żyda Sassoona, za którego nawet i córkę jedyną wydał, wprowadzając żyda do własnej rodziny.

[Rozdział] II.

Opisaliśmy poprzednio w sposób krótki i zwięzły - przebieg nagonki przeciw-polskiej [zorganizowanej i przeprowadzonej przez] żydów, zaznaczyliśmy, ogólnie przez kogo i poco była robiona i do czego zmierzała. O niektórych roboty tej etapach, przejawach znamienniejszych i szczegółach, zasługujących na trwałe u nas upamiętnienie wypada - tak mniemamy - napisać tu jeszcze nieco obszerniej, by rzeczy owe zbyt rychło - jak u nas bywa - nie wypadły z pamięci i nie pozostały bez rezultatów w społeczeństwie, które powinno pamiętać, że w żydostwie nieubłaganego ma wroga, sięgającego swymi wpływy daleko, w środkach nie przebierającego, wroga przy tym takiego, co ze słabymi się nie liczy, względem którego więc silnie, a roztropnie i stanowczo występować nam trzeba.

Otóż wspomnieliśmy w jednym z poprzednich ustępów o szalonej zaciekłości prasy żydowskiej w Ameryce przeciwko Polsce i wzmiankowaliśmy chicagowskiego "Sentinela", jako jednego z chorążych judejskiej na nas wyprawy. Dla zachowania przykładu tego skrybów żydowskich zapędu, zaprawionego aż do śmieszności posuniętą blagą i plotką - przytaczamy z artykułu owego "Sentinela" wyimki, z dnia 23.VII.1920 r.

Numer to był w całym tego słowa znaczeniu anty-polski, a w zaciekłości swego ataku wprost skandaliczny, rekordowy prawdziwie w tej kampanii potwarzy, łgarstwa, nienawiści i przewrotności łotrowskiej, obliczanej niezawodnie na to, by w Ameryce, kraju, w którym nam o dobre imię tak usilnie zabiegać należało - by nam tam właśnie dobre imię psuć, a tym odwracać sympatię od nas, nastrajać ogół przeciw nam, a skrzykiwać, skupiać przeciwko nam wszystkich i wszystko.

Pamiętać należy, że taki "Sentinel" drukowany jest w języku angielskim, że się to rozchodziło w dziesiątkach tysięcy egzemplarzy, że żydzi piśmidła swe podawali, podsuwali, rozsyłali Amerykanom, osobistościom wpływowym, wszystkim w ogóle, na których im zależało, obliczając słusznie, że gdy tak skutecznie będą sobie tych Amerykanów sądy i zdania urabiali - przez systematyczne filtrowanie im swoich potwarczych, antypolskich zaciekłości, to z czasem niezawodnie z tego rezultat jakiś uzbiera się na oczywistą szkodę Polski.

Nikt, kto rzeczy tych nie czytał, pojęcia mieć nie może, jaką wściekłością jaką nienawiścią opętańczą, jaką żądzą wytracenia, a jeszcze przedtem udręczenia nas wszystkich razem i każdego z osobna - z premedytacją i z delektowaniem się, - pałały wszystkie wyskoki żydowskie, rejestrowane właśnie przez owego "Sentinela"; każda stronica sporego tygodnika tego - pełna bywała kłamstw o Polsce, z Polski, o Polakach, o żydach w Polsce - przy czym wypisywano idiotyzmy na temat wysławiania lojalności żydowskiej, chwaliło się żydów np., iż "modlą się i poszczą" - aby Bóg odwrócił najazd bolszewicki, podnoszono, że żydzi obchodzili w Polsce 4-ty lipca - z czci i miłości dla Ameryki, na co im Polacy nie chcieli pozwolić, zakazując wszelkich objawów sympatii dla Ameryki itd. Odpowiedź na to ze strony polskiej nadeszła na szczęście w sam czas wiadomością o wielkiej manifestacji w stolicy Polski na cześć Ameryki, urządzonej w dniu 4-go lipca, tj. w Święto ogłoszenia Niepodległości Stanów Zjednoczonych.

Dalej pisał "Sentinel", że Polska ani trochę się nie poprawiła, że nawet wobec katastrofy na wschodnich kresach uprawia pogromy i prześladowania żydów, o czym szczegółów pełno podawała każda pisma wzmiankowanego karta. Ach, co też tam wszystkiego nie nazbierano! Włosy stają na głowie od tych okropności pogromowych w Polsce! Ktoś tam chciał żydów wieszać w samejże sali Polskiego Sejmu!... W Poznaniu na ulicach rozwieszano afisze, wzywające do pogromów żydowskich!... Ktoś gdzieś żyda osmarował... czernidłem do butów, a potem "pucował na glanc" ostrą szczotką! (dosłowne przytoczenie)... Ktoś żydowskich redaktorów kazał aresztować!... A ktoś znowu nie dopuszczał żydków do komendy w polskim wojsku!... Inny ktoś aresztował żydowskiego cenzora, czy tłumacza rządowego w Warszawie za to, że wykryto i dowiedziono, iż należał do szajki, która podrabiała pieniądze!... Oto same bardzo straszne i bardzo okropne prześladowania żydowskie same "pogromy", za które cały świat powinien mścić się za żydów "niewinnych", cierpiących w Polsce gorsze tortury, niż te, jakie hiszpańska inkwizycja (dosłownie!...) zadawała swoim pacjentom...

Koroną wszystkiego - był bezczelny w arogancji i w prowokatorskim iście tonie napisany artykuł wstępny omawianego numeru "Sentinela" - na temat jakiegoś wywiadu, danego amerykańskiej prasie przez polskiego konsula w Nowym Yorku, przy czym utrzymywano, iż wobec polskiej konstytucji każdy obywatel zostać może w Polsce, bez różnicy wyznania, czy przekonania politycznego, a więc i żydzi, jeśli tylko zechcą być lojalni, żadnych nie będą znosić w Polsce przykrości, żadnych trudności nie doznają. Od tego oświadczenia przeszedł autor "repliki" żydowskiej do pewnego artykułu p. Zygmunta Stojowskiego, znanego muzyka polskiego, zamieszczonego w "North American Review", w którym p. Stojowski pisał pięknie i entuzjastycznie o przyszłej Polsce ludowej, której ideowość i posłannictwo kulturalne stawiał wysoko pośród ludów europejskich. Żydowski gwazdracz i potwarca poprzekręcał i naciągał zarówno powiedzenia polskiego artysty, jak polskiego konsula, a szydząc z obu w nikczemnie obelżywy sposób, nie żałując im wyzwisk - czysto rynsztokowych, plwał po drodze na całą Polskę, na całą konstytucję naszą, całe Państwo nasze, całe dzieje jego i całą jego i ludu polskiego przyszłość! Dlaczego? - Bo: "żydzi na świecie całym nigdzie tyle nie wycierpieli, co w Polsce, bo ich nawet inkwizycja w Hiszpanii(!) tak nie udręczyła, jak Polacy ich torturują - (pewnie tym czernidłem do butów!...), a i dziś Polska jest krajem ich cierpienia - wbrew wszystkiemu, co kłamią światu Polacy!... Polska to kraj upadły, zdemoralizowany, w nędzy gnijący; Polacy - naród degeneratów, popsuty, w zbrodni zrodzony - w zbrodni zginie!"... Oto dosłowne cytaty i konkluzja owego żydowskiego artykułu i pisma.

Z całego artykułu biła taka niezmierna, niepohamowana, taka przeklęta nienawiść, do jakiej lud żydowski, jedynie jest zdolny! Prawie widać było z owych szpalt i złych słów chasydzkiego pismaka, jak się pieni, ciska, skrobiąc swój artykuł zaciekły, jak nim rzuca zajadłość szalona, jak go złość bezsilna rozpiera, że nie może sam własnymi rękoma tej całej Polski szarpać, targać, bić, deptać, że sam jej do gardła nie może się rzucić, by z niej, żywej, jeszcze, ciepła krew chłeptać! Więc bezsilność tę odbijała sobie bestia żydowska w potwarzach, kalumniach i wyzwiskach zapamiętałych.

Oto jaki głos o nas posłał w świat amerykański - "Sentinel" żydowski. Szaleńczych inwektyw żydowskich nie miejsce tu zbijać; co mogli, robili ku temu pisarze i działacze polsko-amerykańscy, którzy nawet z owej zaciekłości żydowskiej biorąc argument, wskazywali polskiemu społeczeństwu, iż nie zazna ni łatwo, ni rychło spokoju ze strony żydowskiej: "Żydostwo - tak, jak próbowało podburzyć przeciwko nam opinię amerykańską i nastroić ją wrogo, tak i dziś nie zrezygnowało z dopięcia tego celu skrytobójczego, lecz zmierza doń wytrwale, szkodząc nam - jak może, na każdym kroku. Tedy nam się bronić należy: więc choć od czasu do czasu zdałoby się skreślić o tych sprawach jakieś słowo poważne, silne - za granicą, na forum światowej opinii, dla dania odprawy potwarcom, by nie myślano, że wszystko [jest] prawdą, co żydzi piszą, skoro Polacy - milczą"...

Z drugiej strony wskazywano społeczeństwu amerykańskiemu ze strony polskiej, iż artykuły takie, jak omówiony "Sentinela" - demaskują samych żydów, bo ton ich, taki zaciekły i nastrój - każdemu bezstronnemu i nieuprzedzonemu muszą przecie dać do myślenia, muszą go zastanowić i muszą mu zarazem - oczy otworzyć. Przecie to jasne, że żydzi, tak strasznie nienawidzący Polski, jak to bije z ich skarg i oskarżeń, nie mogą być dobrymi obywatelami Polski, a skoro tak, to muszą mieć Polacy choć w części rację, jeśli pewne restrykcje na nich nakładają!... Czyż nie prawda?... A dalej powinno być w świecie wiadomo, że mimo tragikomicznego wymyślania - żydowskie inkryminacje przeciw Polakom są po prostu błahostką, jak właśnie wyżej wymienione "prześladowania", jak owe niedawne "pogromy", dokonane na pośladkach jakiegoś paskarza, nad którymi krokodyle łzy wylewał Herszko Bernstein, żydowskich pogromów nieistniejących "historyk"!... Więc - za takie to głupstwa, za wymierzenie kar, w poszczególnych wypadkach więcej niż zasłużonych, żydzi żywią aż takie uczucia, takiej wzywają pomsty, tak się oto do Polski odnoszą?! I z tym mają oni być lojalnymi polskimi obywatelami? To przecież oczywiście niemożliwe!... Tak każdy roztropny i krytyczny czytelnik jeremiad żydowskich pomyśleć był powinien! A jednak - nie myślano; przeciwnie potępiano nas bez sądu, bez wysłuchania nas i nie mało upłynęło czasu, nim strona polska w swej obronie głos otrzymała.

*

Żydzi w owej przeciw Polsce nagonce znaleźli bardzo rychło sprzymierzeńców pośród wszystkich tych, co byli niezadowoleni z restytucji Rzeczpospolitej, co na koszt tej restytucji coś potracili - jak np. Niemcy, albo kosztem umniejszenia Polski coś mogli zyskać, jak np. Rusini, Litwini i wszyscy podobni nasi "Przyjaciele serdeczni".

Niemcy sekundowali żydom w robocie antypolskiej od samego początku nagonki: Niemcy zawsze z żydami szli przeciw Polakom, a żydzi protekcje u nich mieli stale na naszą szkodę. Dla przykładu wzmiankujemy skandaliczne wprost artykuły chicagowskiej "Illinois StaatsZtg.", wzmiankowanej już poprzednio, których autor, hakatysta jakiś oczywisty - po staremu Polskę nazywał "Pollackei", gospodarkę polską powiadał być serią "gwałcenia" Litwinów, Rusinów i żydow, a oczywista wszystkich w obronę brał ochotnie - byle Polska nie była za duża, za potężna!

Artykuły owe, pełne najordynarniejszych łgarstw, na pewno rozmyślnych - warte były - staro-polskiej na ich pisarka metody... odszczekiwania z pod ławy pod blizuną grożą!... Powiadano w nich, że w Poznańskim Polacy tak dobrze się mieli, iż z pewnością do Polski nie chcieliby wracać, ze Prusy nie mogą się Polsce dostać, bo tam przeważają Niemcy, że Polacy zawsze, jak np. we Lwowie i w Drohobyczu maltretowali żydów, iż od nie wiadomo jak dawna gwałcili Rusinów, za którymi aż się Bjoernson ujmować musiał, a także gwałciliśmy i dalej gwałcić pragniemy Litwinów, których głupi Niemiec naliczył "tylko" 25 milionów... Ten sam ostatni szczegół dowodził z jakim to się ekspertem spraw miało do czynienia!

Kiedy wskutek nagonki żydowskiej Stany Zjednoczone wysłały do Polski osławioną Komisję Morganthau'a, to po tejże misji powrocie i ogłoszeniu jej raportów, stwierdzających, mimo krętactwa i wybiegów, że pogromów, w istotnym słowa znaczeniu - w Polsce przecie jednak nie było, Niemcy, zawiedzeni dotkliwie w swych oczekiwaniach, że Morgenthau Polskę ostatecznie pogrąży, - wystąpili przeciw niemu i jego raportowi w sposób zdzierający maskę z ich oblicza przed całym amerykańskim ogółem. W cytowanej poprzednio "Staatsztg.", jednym z najwybitniejszych pism niemieckich w Ameryce, zamieszczono wówczas artykuł, pełen typowo-niemieckiej złośliwości i zaciekłości, skierowany przeciw Morgenthau'owi - za to, że Polaków nie potępił. Zarzucono mu wszystko, co tylko zarzucić by się dało: zdradę interesów żydowskich i zaprzaństwo względem współbraci, że dał się... przekupić Polakom, że się z nimi złączył na szkodę żydów, dla jakichś skomplikowanych wyrachowań finansowych... Pisano dosłownie w "Staatsztg.", że Morgenthau pozwala, ażeby Polacy rżnęli w pień żydów - pod jego nosem, że zawarł przyjaźń z polskimi patriotami - znaku pogromowego, że skompromitował Amerykę i stał się niegodnym miana Amerykanina... Powiadano dla przykładu, iż gdy wojska polskie wkraczały do Mińska, to Morgenthau wystosował ostrą przestrogę do tamtejszych żydów, aby nie występowali wrogo przeciw Polakom... skutkiem tego żydzi mińscy ani nawet na ulicach się nie pokazali, lecz Polacy pohulali sobie na nich i tak, bo ich wyciągali przemocą z domów, z piwnic i mordowali ich wśród najokropniejszych okrucieństw! A Morgenthau - i na to nic!

Wiec dlatego: "żydzi się odeń odwrócili, francuscy żydzi ogłosili, ażeby raportom jego nie wierzyć, Anglia zaś, która jest przekonana o prawdzie pogromów w Polsce - wysłała drugą do Polski - swoją własną komisję."

Oto treściwie zebrane wywody "Staatsztg." ex re raportu Morgenthau'a, choć nam bynajmniej nie życzliwego, lecz żydów i Niemców przecie nie zadawalającego. W okazji tej Niemcy i żydzi wykazali idiotyczną iście w opętaniu zaciekłym złość prusaczą, przeciwko nam skierowaną, taką ślepą, taką bezmyślnie tępą w swej wściekłości, że wobec tego ustaje wszystko, że to aż rozbraja, dyskutować z tym wprost - nie można!... Morgenthau - milioner wielokrotny, miałby się dać przekupić Rządowi polskiemu! Morgenthau "przyjaźnił się" z Polakami, którzy jednak, jak wiadomo, odnosili się doń wprost niechętnie i słusznie przyjmowali misję jego nader sceptycznie! Morgenthau - "pozwalał rżnąć żydów" i patrzył się na pogromy obojętnie! A przecie ani jednego zaburzenia za jego pobytu nie było - to fakt, bo wówczas już władze polskie wszędzie panowały dostatecznie nad sytuacją...

Najbardziej kapitalnym przykładem nonsensu łgarstw niemiecko-żydowskich - jest owa historia o Mińsku, którego żydów miał Morgenthau przestrzegać przed zaczepianiem wkraczających wojsk polskich. Ależ wejście wojsk polskich do Mińska, oraz afera osądzenia wojennego tamże - przywódców bolszewickich, którzy prawie wszyscy byli żydami, (co potem żydzi właśnie "pogromem" nazwali) miała miejsce na szereg miesięcy przed przyjazdem Morgenthau'a do Polski!... Jakże tedy mógł Morgenthau patrzeć na pławienie się Polaków we krwi mińskich żydów i jeszcze przykazywać żydom, by przy tym cicho byli, skoro wtedy wcale go w Polsce jeszcze nie było, a nawet myśli o misji amerykańskiej do Polski na świecie wówczas też nie było!...

Oto próbki metod i prawdomówności w wywodach i argumentach nagonki z żydowskiej inspiracji: każde przyjmowano łgarstwo, każde oszczerstwo, byle tylko przeciw Polsce nieodmiennie - nieubłaganie wrogo knuć, intrygować! Każda sposobność po temu była dobra i pożądana! Bezkrytyczny ogół na kłamstwie się nie poznawał, a zło zawsze swoje - choć po trosze - robiło.

*

Wspominaliśmy już poprzednio niejakiego Dra Malameda, jako jednego z chorążych pisarskich w papierowej przeciwko nam wojnie. Ten pan, którego nazwisko samo dostatecznie go określa, pisywał do gazet niemieckich przeglądy ze spraw polskich, w okresie owym formowania się Państwa Polskiego i jego początkowych trudności. Więc obserwowano nas tam bardzo pilnie! W polskich gazetach nie posiadano tak dokładnych i takich skwapliwych zapisków z rozwoju spraw polskich, ni referatu tak dokładnego z tego, co się w Polsce dzieje - jak to miały te wrogie nam gazety, zgryźliwie notujące i komentujące wszystko - zacząwszy od ustaw Sejmu, a skończywszy na ostrzyżeniu czupryny p. Paderewskiego (autentyczne)... Jednocześnie w redakcyjnej części pism znajdowaliśmy często artykuły, ogólnie przeglądowe, omawiające sprawy nasze, oczywista - wyłącznie z niemieckiego, a raczej niemiecko-żydowskiego, nieodmiennie i nieubłaganie wrogiego nam, punktu widzenia: wszystko, co nasze, co sie u nas działo, projektowało, zamyślało, wszystko było złe, bezwartościowe, niegodne! Cała Polska, cały naród polski przeznaczone miały być jedynie na to, aby paść inne narodowości i państwa, tuczyć innych! "Nie mamy my ni zdolności państwowo-twórczych, politycznie nie jesteśmy dorośli, ni dojrzali, a w niedojrzałości swej jesteśmy popsuci wygórowanym indywidualizmem, samowolą i bezrządem"... Taki sąd o nas - stale, w coraz nowej formie, przejawiał się w pismach niemieckich, których Dr. Malamed był referentem dla spraw polskich.

W jednym z takich swoich "politycznych" artykułów pan ten omawiał szanse przyszłe "wielkiej" Polski, która według niego jest szkodliwą, złą mrzonką, jest chorobliwą ambicję - niektórych polityków polskich i zachodnio-europejskich, głównie francuskich, mających na oku stworzenie Polski potężnej, by Francja miała "kontra balans" sprzymierzeńca, dawniej rosyjskiego, a na przyszłość polskiego - przeciwko Niemcom... Ale Malamed urągliwie szydził z planu takiego, w którym by rolę grać miał nieliczny naród polski, niezdolny do samorządów - prawie azjatycki!... (dosłownie), który raz już zaprzepaścił swe państwo, dzięki osławionej "polskiej gospodarce". Polacy nie są zdolni do przeprowadzenia takiego planu, ni do uczestniczenia w nim... Wszakże nie zdołali się oni uporać ze swoimi własnymi ludami pokrewnymi - dowodem: Ukraińcy, Chełmszczyzna, Galicja, Białoruś... Ludy te wszystkie przeciw Polakom powstają, a w dodatku bolszewicy rosyjscy wnet zwrócą się z całą siłą na Polskę i skończą z nią rychło.

Tak cieszył się żydowsko-niemiecki bolszewik, pokazujący w tej radości spodziewanego sukcesu bolszewickiego - wilcze ucho z pod baraniej skóry... Niemiecko-żydowski pismak śmiał zwać Polaków prawie azjatyckim narodem i "polską gospodarkę" nam wyrzucał... Zapomniał, iż Polska stworzyła system państwowy, demokratyczny, wolnościowy, a jednocześnie potężny, zwarty i trwały - już wtedy, kiedy Niemcy pogrążone jeszcze były w chaosie drobniuchnych państewek, zwalczających się wzajem, nie mających krzty poczucia plemiennego, ani jednolitości państwowej, kiedy "raubritterstwo" i wojny religijne, w najbardziej barbarzyński prowadzone sposób, grasowały w całym tym kraju tak, że kupiec zbroić się musiał i zbierać w karawany obronne, nim się przez Niemcy podróżować odważył, a chłop niemiecki, jęczał w najstraszniejszym ucisku, jakiego nigdy nie było w Polsce, że był to - słowem - kraj zupełnego rozpętania i zamętu, które trwały tak długo, aż pięść i przemoc nie wzięły Niemców w garść i nie przymusiły do skupienia, do posłuchu - pięść i przemoc pruska...

Gdzież tu więc porównanie Niemców takich, zdolnych jeno do najmowania się na parobków kondotierskich cudzym panującym - gdzież porównanie ich z Polską, która od set lat przez setki lat dalsze - miała państwo potężne, przez długie czasy - najsilniejsze w świecie, miała politykę o wytycznej jednolitej, konsekwentnie prowadzonej, o myśli przewodniej zawsze ideowej, nigdy niezamąconej... godnej, czystej, nie zaborczej, nigdy niekrzywdzącej sąsiada czy bliźniego!... Gdzież to więc parobkom, zbirom i katom niemieckim mierzyć, albo równać się z Polaków Rzeczą Pospolitą!...

"Polskie gospodarstwo" nam Malamed wypominał. Ha - tak: było ono u nas liche, niestety, ale nastało dopiero wtedy, kiedy saskie, więc niemieckie pasibrzuchy dostały się na tron polski, kiedy ich zepsucie, niewiara, utracjuszostwo, rozpusta, skaziły nasz czysty obyczaj!... Cóż to dobrego z Niemiec przyjść nam mogło?... Dostaliśmy od nich zadatek rozkładu - narkotyk bezczynu i niewidomość dobra własnego, a w rezultacie - stulecie z górą niewoli, która nam się nie tylko najtwardszą stała szkołą, lecz i uleczeniem, takim silnym, tak zbawiennym, jak - ospy szczepienie, które nas powinno uchronić od zarazy ulegania zgubnym wpływom niemieckim - na całą przyszłość!

Jako dowód nieumiejętności naszej rządzenia - Malamed wskazywał, żeśmy się z własnymi pobratymcami nie uporali: zapewne - zapewne Niemcy byliby się uporali z nimi i z innymi jeszcze - o wiele łatwiej; mają oni specjalne sposoby po temu, jakich żaden inny naród nie praktykuje... Uczyli nas przecie na własnych skórach metod tych - Krzyżacy, owi palący nasze wsie, mordujący ich ludność i porywający dzieci polskie - przewrotni mnisi, co najwznioślejsze prawdy Boże przekręcali na swego szatańskiego łakomstwa intrygę; potem uczył nas tych metod arcyłotr koronowany, Frederyk II, co pieniądze fałszował, kradł, oszukiwał, co żadnej zbrodni nie ma niespełnionej - w swym brudnym żywocie; potem Niemcy z zaboru pruskiego z Wrześnią, wywłaszczeniem i prawami wyjątkowymi - potępionymi przez cały świat cywilizowany: - oto sposoby asymilacji prusko-niemieckiej, i "uporania" się z ludami obcymi... Do takich - my "niepojętni", nie znamy takich i nie chcemy! Dobrze, że nas o to potępiają żydowsko - niemieccy politycy i krytykują nas z tej przyczyny. Wzdychają żydzi, iż Niemcy, prędzej i lepiej od nas, "uporaliby się" z Ukraińcami i z Litwinami, z tymi i owymi - wierzymy chętnie!... Nie wiedzą, w co lecą nasi pobratymcy, gdy w zaślepieniu głupim grawitują ku Niemcom... Niechajże popróbują! Nauczą się wnet cenić przyjaźń i opiekę Polski!...

Miejmy nadzieję, iż pobożne obawy o Polskę i tęsknoty polityczne do jej unicestwienia wszystkich żydo-Niemców, a la Malamed amerykański, nie ziszczą się wcale, że będzie ona naprawdę wielka i potężna, a choć wierzymy szczerze, bo to na żydowskiego Niemca i niemieckiego żyda najzupełniej dobrze wygląda, że radby jeden i drugi widział nowy rozbiór Polski, to jednak jesteśmy pewni, iż te intencje nie wypełnią się wcale, a Polska zostanie trwale we wschodnio-centralnej Europie ostoją ładu i porządku.

*

Innym wybitnym sprzymierzeńcem żydów, w ich przeciw Polsce robocie - byli rusińscy Urkaińcy, którzy - jak wszyscy, co już wspomnieliśmy, którzy cośby chcieli zyskać - kosztem odradzającej się Polski, knuli, ryli pod nią, kiedy była jeszcze słaba, jeszcze nie zwarta w sobie - wiedząc dobrze, iż później, kiedy będzie zwarta i silna - wtedy już nic z niej urwać, nic się zyskać nie da, bo sobie nie pozwoli. Więc tak, jak Niemcy i żydzi, tak Ukraińcy, Litwini i Czesi przyczepiali swe pretensje i porachunki do żydowskich inwektyw, a prześcigali się wzajem w potwarczej partyzantce antypolskiej; raz po raz więc trzeba było odbijać, odpierać ich zarzuty zmyślone, a wyogromniane, nieraz tak monstrualne, że tylko my sami pojęcie mieć możemy o bezpodstawności i bezczelności owych napaści; obcy w to nie uwierzą i nie pojmą tego. Długo nie dawała za wygrane kompania oszczercza!... Intrygi trwały, krety działały nieustannie, uderzały z kilku stron naraz, usiłując szkodzić Polsce i osłabić ją na przyszłość. Rusini zdołali ze swymi zmyślonymi, nieprawymi argumentami dotrzeć aż do prezydenta Wilsona, którego pozyskali na tyle, iż on to głównie nastawał na zawieszenie broni w Galicji - podczas wojny tam wszczętej o Lwów i o całe Wschodnie Kresy. Żydzi zaraz podparli rusińsko-ukraińskie pretensje i łącząc z nimi własne rachuby, zawodzili, że Polacy we Lwowie pogrom im zrobili.... Wiemy i wie dziś świat, że zajścia we Lwowie były walką powszechną - bynajmniej nie tylko przeciw żydom skierowaną, wybuchłą w czasach najgorszych rozterek ogólnych, jakie miasto to przeszło: żydzi w tym zajęli zdecydowanie wrogie względem Polaków stanowisko, z okien swych domów rzucali na polskich żołnierzy kamienie i sprzęty, lali wodą gorącą - jest więc oczywiste, że za przyjęcie takie dostało się im wzajemnie i to jest więcej niż słuszne, - w awanturach zaś na mieście szkody i cięgi ponieśli kupcy, zarówno polscy, jak żydowscy: nie był to zatem pogrom, inicjowany przez Polaków, ani "specjalizowany" przeciwko żydom.

Przypominamy tu, jak w Ameryce pisali o tym Rodacy tamtejsi, kto to właściwie pogromy inicjował i urządzał. Wszakże to od setletnią jest tradycją Chmielnicczyzny! Wszakże to Chmiel-"batko" i wszystkie godne jego "heroje", Gonty i Żelaźniaki, a ostanio rozmaite inne, równie kulturalne okazy, przy każdej ulubionej sposobności podnosili i podnoszą hasło krwawe - "Na Lachów, na popów i na jewrejów!" Były przecie telegraficzne wiadomości, iż Ukraińcy, to znaczy bolszewickie bandy ruskie, gdzie weszły w Małopolsce Wschodniej, tam żydów rżnęły - co prawda, "Lachów" także nie żałując, przeciwnie znęcając się nad nimi najokrutniej. Tak np. było w Żytomierzu, Proskurowie, Ramadanach, Berdyczowie, Owruczu, Ostrogu, Bałcie i wielu, wielu innych miejscach. Może Amerykanin nie znać geografii i etnografii wschodniej Europy, ale wiedzieli dobrze Ukraińcy i żydzi - o co im chodziło, co się działo, gdzie się działo i za czyją sprawą: wiedzieli pewnie. Polska co do tych zajść miała i ma sumienie czyste, a mimo to, mimo wszystkich z naszej strony zaprzeczeń i dowodów, stale, raz po raz wypuszczano przeciw nam, szczuto na nas - baśń o pogromach w Polsce!

W jednym z chicagowskich dzienników angielskich zadokumentował ruskie z żydostwem przeciw Polsce przymierze niejaki "Dołynianin", żydowski Rusin, czy rusiński żyd, który w artykule "The Junkers in Poland" ("junkry w Polsce"), biorąc niby uciśnionych żydów w obronę, kalumniarską przeciw nam urządził wycieczkę.

Na artykuł ów odpowiedź w języku angielskim ogłosił "Dziennik Chicagowski", jeden z najpoważniejszych organów polskiej prasy w Ameryce; artykuł ten przedrukowało wiele pism amerykańskich, niepolskich, niezawodnie też oddał on sprawie naszej dobrą przysługę, jak w ogóle pismo wymienione jednym z najdzielniejszych było rzeczników i szermierzy naszych w omawianej i w innych potrzebach obrony.

Artykuł "Dziennika Chicagowskiego", jako typowy dla polskiej strony w polemice z żydami w prasie amerykańskiej, a dobrze oddający poważny rodzaj i charakter obrony polskiej przed zarzutami oszczerców na forum międzynarodowym - przytaczamy poniżej w oryginale i tłumaczeniu:

To the Editor of the "Chicago Daily News"

Sir:

Appreciating the great value and importance of your paper's judgement and being convinced, that your influences intend to be based on impartial opinions, I ask to publish among your "Voices of the People" our answer to the "Dolynian's" article "The Junkers in Poland", following herewith:

The whole "Dolynian's" article is a conglomeration of base lies, not supported by a single historical fact, directed through hate and invidy and slander, before the American Public, which on the point of the Polish question is mostly uncritical, as it is unable to know, which side is right. The contents of this article, the sentiment in it show to the Pole, that he has to do with a Ruthenian... We do not intend to offend the Ukrainian Nationality, but we do not feel inclided to deal with any consideration with an anonimous slanderer, with a writer, who grasps the opportunity before unknowing public and tries to hurt, to kill - if he could, the whole nation's good name, to discredit, disgrace the highest aspirations and ideas of Poland ! We could compare such an action with the treacherous murder of the Polish governor Potocki in Lwow, by the Ruthenian student, Siczynski, who bringing some request, took the opportunity to murder Potocki.

From this point of view considering the action and "noble motives" of the "Dolynian" we do not regard him as worthy of any answer at all, but we think it necessary to correct his statements for the benefit of the American Public.

Positive facts of which not a single word we shall retract, are following: The Poles want to have a republican form of government, with unrestricted People's rule; in fact we already have a republic in Poland, therefore - scaring the Americans with the Polish aristocracy and its monarchical tendencies is a gross nonsense, beyond any discussion.

All political parties in Poland wish to have a republic - there is not a single exception in this respect. Calling our aristocrats (infinite minority) "junkers" is a slanderous insinuation! Polish aristocracy possesses some good and some wrong sides as any political party or group - but it has a splendid past, it rendered to the country excellent services, and it is now democratically inclined, striving with our democracy for the future of the republican Poland.

The Poles do not pretend to any aggranddizement of their country with the loss of their neighbors: we do not maintain any claims for Ruthenian, Lithuanian or German lands, but we will always protect our own soil and its aboroginal dwellers and toilers.

Considering the above, the Poles never have put any claims for - Palestina, but they will never let the Jews make of Poland a "Judeo-Polonia", as the Jews have claimed... Let the Jews in Poland be Polish citizens, as they must be American citizens in America, though the United States are the home of Liberty and Freedom. The Polish regency never denied the Jews equal suffrage or civil privileges, but it refused them the right of exlusive communities and "haders" (yiddish - orthodox schools): we are convinced, that our government would do the same for the sake of progress and patriotism.

There never were in Poland any "pogroms", even the word itself is foreign and strange to our language. "Pogroms" were arranged in Russia and in Ukraina, since Chmielnicki's rebellion (XVII. cent.), but the blame for "pogroms" has been put on the Poles calumniously and baselessly! - This is history, not polemics, - these are the positive facts, which can be verified in any schoolbook of history.

The Poles had to defend themselves against the Jews - economically, because the Jews have joined the Russians against us before the war, and they threatened to Russianize our commerce and industry; the Poles had to defend themselves against the Jews - politically, during this war, because the Jews joined the Germans in Poland against our population: same, as they were mostly pro-German also here in this country. They used all possible means to hurt us, to wrong us, they served the Germans as spies, denunciators etc. During the time of Poland's oppression the Jews stood always with the oppressor, never with the oppressed. - Do they deserve for such a conduct a special consideration, exceptional recognition and extra privileges?...

Charles H. Wachtel, Ph.D.

Editor of the Polish Daily News

(w tłumaczeniu:)

Do Redaktora "Chicago Daily News":

Sz. Panie!

Oceniając ogromne znaczenie i doniosłość osądu pańskiego Pisma, będąc zarazem przekonany, że Pańskie wpływy mają zamiar być oparte na bezstronnej opinii, proszę o umieszczenie wśród "Głosów Ludu" naszej odpowiedzi na "Dołynianina" artykuł o "Polskich Junkrach", jak poniżej następuje.

Cały "Dołynianina" artykuł jest zbiorem nikczemnych kłamstw, nie opartych na żadnym fakcie historycznym, kierowanych zaciekłą zawiścią, a wspartych potwarzą i oszczerstwem, rzucanymi przed amerykańską Publiczność, która na punkcie Polskiej Sprawy jest zupełnie bezkrytyczna i nie może wiedzieć, która strona ma słuszność.

Treść tego artykułu, sentyment jego wskazują Polakowi, że ma do czynienia z Rusinem. Nie mamy zamiaru urażać Ukraińskiej Narodowości, ale nie czujemy też skłonności do kierowania się jakąkolwiek względnością dla anonimowego oszczercy, dla pismaka, który chwyta pierwszą lepszą sposobność, by przed nieuświadomioną (w danej kwestii) publicznością - szkodzić, chciałby ubić - gdyby mógł, całego Narodu imię dobre, usiłując dyskredytować, zniesławić wszystkie najszczytniejsze aspiracje i idee Polski!

Moglibyśmy porównać taką robotę ze zdradzieckim zamordowaniem polskiego namiestnika, Potockiego, we Lwowie, przez rusińskiego studenta, Siczyńskiego, który zanosząc jakąś petycję, skorzystał ze sposobności, by Potockiego zamordować...

Z takiego punktu widzenia osądzając robotę i "szlachetne" motywy "Dołynianina", nie uważalibyśmy go za godnego jakiejkolwiek odpowiedzi w ogóle, ale uważamy za konieczne, by sprostować jego twierdzenia - dla dobra amerykańskiej Publiczności.

Fakty pozytywne, z których ani słowa nie odwołamy, są następujące: Polacy pragną mieć republikańską formę rządu, z nieograniczoną władzą Ludu; w istocie mamy już taką republikę w Polsce - przeto straszenie Amerykanów polską "arystokracją", i jej tendencjami monarchistycznymi - jest grubym nonsensem, uchylającym się od jakiejkolwiek dyskusji.

Wszystkie partie polityczne w Polsce chcą republiki, niema ani jednego wyjątku w tym względzie, a nazywanie naszych arystokratów (jest ich znikoma mniejszość) "junkrami" - jest oszczerczą insynuacją: polska arystokracja posiada dobre i złe strony, jak każda polityczna partia, lub grupa - ale ma ona też wspaniałą przeszłość, oddała bowiem niezrównane usługi , a obecnie jest też demokratycznie usposobiona, zabiegając wraz z naszą demokracją o przyszłość republiki Polskiej.

Polacy nie dążą do powiększenia swego kraju ze stratą sąsiadów; - nie podnosimy żadnych żądań względem rusińskich, litewskich lub niemieckich ziem, ale będziemy zawsze bronili i będziemy wiedzieli, jak bronić, naszej własnej ziemi i jej odwiecznych mieszkańców.

Zważywszy - powyższe, Polacy nigdy nie zgłosili żadnych pretensji do - Palestyny, ale nie pozwolą nigdy - żydom zrobić z Polski "Judeo-Polonii", jak tego żydzi chcieli. Niechaj żydzi w Polsce będą polskimi obywatelami - tak, jak muszą w Ameryce być obywatelami amerykańskimi, choć Stany Zjednoczone są przecie samą ojczyzną niezawisłości i swobody.

Polski rząd (regencja) nigdy nie odmawiał żydom równego głosu, ani przywilejów obywatelskich, ale odmawiał im prawa formowania osobnych gmin i "hader'ow" (żydowskie szkoły ortodoksów); jesteśmy przekonani, że rząd nasz (amerykański) uczyniłby to samo - dla dobra postępu i patriotyzmu.

W Polsce nigdy nie było żadnych "pogromów"; sam wyraz ten jest obcy i nie znany w naszym języku. "Pogromy" były urządzane w Rosji i na Ukrainie, od czasów buntu Chmielnickiego (XVII wiek), ale winę za pogromy zrzucono bezpodstawnie i oszczerczo na Polaków. To - historia, nie polemika, to pozytywne fakty, które mogą być sprawdzone w jakimkolwiek bądź szkolnym podręczniku historycznym.

Polacy musieli bronić się przeciw żydom - ekonomicznie - z tego powodu, iż żydzi przed wojna połączyli się z Rosjanami przeciwko nam, grożąc zrusyfikowaniem naszego handlu i przemysłu; Polacy musieli bronić się przeciwko żydom - politycznie - w ciągu wojny światowej, ponieważ żydzi połączyli się z Niemcami w Polsce przeciw polskiej ludności, tak samo, jak byli przeważnie pro-niemcami w naszym kraju (w Ameryce).

Używali oni wszelkich możliwych sposobów, by nam szkodzić i by nas krzywdzić, służyli oni Niemcom, jako szpiedzy, donosiciele etc. W okresie niewoli Polski żydzi zawsze stali po stronie ciemiężców, nigdy po stronie ciemiężonego ludu. Czy po takim zachowaniu się zasługują oni na specjalne względy, wyjątkowe uznanie i na szczególniejsze uprzywilejowanie?

Dr. C. H. W.

Redaktor "Dziennika Chicagowskiego"

*

Nadzwyczajnie pewni siebie, ufni w protekcję całej nieledwie opinii publicznej, żydzi rychło zaczęli przybierać tony tym śmielsze, z żydowska typowe, aroganckie, a sposoby ich z dniem każdym stawały się coraz więcej agresywne i wprost napastnicze. Wnet wystąpili ostro - prowokująco względem samych Amerykanów, zwłaszcza sobie niemiłych, np. Amerykanów Polaków i tych wszystkich, co śmieli opowiedzieć się po stronie Polski. Wiadomości o takich prowokacjach żydowskich, o awanturach, przez żydów wszczynanych, napływały z miast wielu! Co więcej, już żydzi i przeciw Amerykanom samym wystąpili czelnie z pretensjami swoimi. W nowojorskim "Times'ie" ogłoszono np. artykuł, omawiający zajścia pewne na Uniwersytecie Stanu Nowy York, gdzie żydzi, niezadowoleni z wyniku wyborów do towarzystw studenckich, wystąpili z hałaśliwym - po swojemu - oskarżeniem, iż na tym uniwersytecie panuje antysemityzm, że się im dzieje krzywda i niesprawiedliwość. Aż same władze uniwersyteckie musiały na te zarzuty żydowskie odpowiadać i w pismach tłumaczyć rzecz, która okazała się niczym więcej, jak zwyczajną, pretensjonalną, bezczelną arogancją żydowską!... Bo żydzi stale wrzeszczą, że "cały świat przeciwko nim!"... Tak - "prześladują" żydów wszyscy! Nawet i w Ameryce!

Warto w niedługiej dygresji zastanowić się, czemu to miałby istotnie świat cały być usposobiony przeciw żydom - miałby być im wrogi? Skąd pochodzi to, co widocznie oni sami odczuwają, że wszyscy i wszędzie są tak niechętnie usposobieni względem tego "wybranego ludu"? Bo faktem jest - czy srożej, czy mniej srogo burzą się przeciw żydom w Europie wschodniej i wschodnio-środkowej - że i w innych krajach odnoszą się do nich również nieżyczliwie; zauważmy dalej, że przecież dawniejszymi czasy prześladowano żydów prawie wszędzie, gdzie się tylko zagnieździli; w jednej Polsce tylko dano im prawa i swobody!... Cały tedy świat - przeciwko żydom? Dlaczego?... Dlaczego nie skarży się ten, czy ów naród niejeden, również ciężką dolę mający, czemu ci - owi nie wszczynają jeremiad międzynarodowych, tylko zawsze żydzi - zawsze oni w lamentach, wrzaskliwych i hałaśliwych, z żydowska charakterystycznych obnoszą swoje krzywdy - bezambitnie, żebraczo jęczą zmiłowania innych narodów świata za to, że ich wszyscy nie cierpią i prześladują, i krzywdzą?... Czyż to nie podpadająca uwadze okoliczność? Cóż jest powodem tego, stale powtarzającego się, nieodmiennie stereotypowego faktu?

Oto powodem jest pewnik ten, iż żydzi zawsze i wszędzie jednakowi - wszystkim we znaki dać się muszą, gdzie tylko dłużej zasiedzą. Czy w wiekach dawniejszych, czy w dzisiejszych czasach - lud ten, podtrzymywany w swej ekskluzywności wyznaniowymi praktykami, które mu nakazują nie łączyć się, ani mieszać z innymi ludami, a pozwalają bez grzechu krzywdzić i wyzyskują chrześcijan - lud ów, zachłanny i łakomy ma mienie - stał się wszędzie pasorzytem - jemiołą, rosnącą na ciele tych społeczeństw, wśród których osiadł: wszystkim jest on pijawką wstrętną, ze wszystkich ssie dobytek, wyzyskuje wszystkie ludy na swoją egoistyczną korzyść! I wierni swoim zasadom, nie łączą się żydzi z narodem żadnym lub tylko w nieznacznej stosunkowo mierze, a ciągną korzyści wszędzie - i jak polip nieznośny rosną, bogacą się wciąż kosztem ludów, wśród których grasują, ich krzywdą się sycą - oni coraz bogatsi, a ludy owe coraz biedniejsze.

Aż wreszcie lud ten czy ów musi przejrzeć i zobaczyć, do czego go doprowadza tolerowanie żydostwa: wtedy zrywa się w oburzeniu uzasadnionym i wybucha nienawiścią zupełnie słuszną. Jakże to? Te przybłędy, intruzy - tuczą się krzywdą naszą, oszukują, wyzyskują, mataczą i kręcą, a od wieków żyjąc wśród nas - nie chcą nawet w społecznych, narodowych sprawach służyć tym samym ideom, co my, ale poważają się jeszcze uprawiać polityczne machinacje odrębne i wrogie, z nieprzyjacielem trzymają, przeciwko krajowi naszemu występują nienawistnie i szkodniczo? A gdy np. w Polsce wojna ziemie i mienie wyniszczyła, gdy głodem marliśmy my i dzieci nasze, żydzi gromadzili zapasy, choć nie wolno było, lichwiarsko, po wygórowanych cenach sprzedawali je, zbijając majątki z nędzy naszej ostatecznej, z głodowej śmierci niewiast i dziatek!... Tak myślano w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, w Serbii, i gdzie indziej jeszcze, a uświadomienie to krzywd, zadawanych przez żydów, wybuchało istotnie słusznym uniesieniem, które - to się dało miarkować - jak u nas i raptem się skrupiło na "paskarzach", ale dalej na wschód wyrzynali Rusini po 2000 żydów i więcej, a Serbowie swoje lasy i ogrody ich wisielcami dekorowali.

Lecz nie tylko w tej wielkiej "niecywilizowanej" połaci Europy tak sie działo! Przypomnijcie sobie, że w Anglii topiono żydów masami, jak szczury, w Hiszpanii palono ich, jakby szarańczę, jeszcze gdzieindziej zamykano ich, jak trędowatych, w ściśle oznaczonych dystryktach miast, poza które oddalać się im nie było wolno, oraz znaczono ich haniebnie wstrętnymi, zółtymi piętnami, by chrześcijanin mógł żyda poznać z dala i unikać go, jak psa wściekłego! Tak ich kochały i kochają wszystkie narody - za to, że w żadnym narodzie nie chcieli być z narodem, że zamknięci w sobie, zadawnioną, nieludzką nauką zawziętej nienawiści - tresowali mózgi jedynie i wyłącznie do krzywdzenia wyrafinowanego wszystkich, co po za nimi, do wyzyskiwania ich do ostatka.

W Polsce - w okresie czasu omawianym - żydostwo uprawiało "paskarstwo" na taką skalę, iż nawet sami przełożeni wyznaniowi żydów przeciwko owej pladze wystąpić musieli i "paskarzom" zagrozili - klątwami;... nie dziwne tedy, iż zdarzały się zaburzenia, zwłaszcza w tak niespokojnych jeszcze czasach; w Polsce tłumiło je, do poważnych zajść nie dopuszczając - wojsko polskie - z polecenia rządu, ale poza Polską były rzeczywiście pogromy, były one w Rosji i na Ukrainie np. w Homlu Ukraińcy 2.500 żydów wymordowali, były też zbiorowe zaburzenia, przeciw żydom skierowane, miejscowej ludności w Rumunii, były w Serbii i na Węgrzech, a wystąpienia na mniejszą i na większą skalę miały miejsce jeszcze i po wielu innych krajach.

Okazało się dowodnie, iż wszędzie ludność miejscowa - jakiego bądź narodu, z przyczyn wyżej napomkniętych, wrogo jest usposobiona przeciwko żydostwu, że wszędzie do usposobienia tego wystarczy dodać już bardzo niewiele tylko, a nagromadzane antypatie wybuchną bardzo gwałtownie i skrupią się dotkliwie na żydowskiej skórze. I nic tam wtedy nie znaczą kultura, cywilizacja - nic wyrobienie, oraz wszelkie możliwe zalety indywidualne danego społeczeństwa: masy jego wyrzucą z siebie silne i potężnie długo tłumioną niechęć i nienawiść, a jedynie doraźne uczuć owych objawy kontrolować można i łagodzić do pewnego stopnia kulturą, wyrobieniem i wrodzonymi skłonnościami danego ludu, czy społeczeństwa. Piszemy o tym, gdyż żydzi bili w nas tymi czasy zarzutami, iż to "barbarzyństwo polskie" ich morduje, że to brak kwalifikacji, kulturalnych w społeczeństwie jest podłożem "pogromów" w Polsce!... Otóż tu znowu żydowska prawda w jasnym ukazała się oświetleniu, gdyż właśnie dlatego, że w Polsce kultura wyższa, owe "pogromy" ograniczały się na splądrowaniu składów żydowskich "paskarzy" i zabieraniu żywności przez wygłodniałe, ale przecie nie zbrodnicze masy, gdzie zaś zapowiadały się ekscesy poważniejsze, tam je z polecenia rządu wojsko w karby ujęło i żydów w obronę brało (fakt!).

Tak było w Polsce. A zaraz za granicami Polski, w Homlu, Rusini 2.500 "jewrejów" wyrżnęli - a równie krwawo zaznaczyły się prześladowania w Rumunii, - a w Serbii znów na każdym drzewie, jakie tam pozostało po inwazji germańskiej, żyd zawisnął - jak na Ukrainie za kozackiej "batka Chmiela" gospodarki!...

Tu się więc pokazało, jaka gdzie kultura: gdzie wyższa, gdzie niższa; jeno tego żydzi nie przyznawali, bo im stwierdzenie takiej prawdy było niepożądane: o Serbie im nie szło, o Rumunię już więcej, Ukrainę radzi wspomóc, więc przez palce patrzyli na jej pogromy, a Polskę usiłowali osłabić za wszelką cenę - dlatego w nią skierowali obuch swej nienawiści zaciekłej.

*

Z kolei przypomnimy przy sposobności, jakie więc były owe "pogromy" w Polsce:

Naprzód - co to jest "pogrom". Wielu za granicą i wielu u nas nie umie słowa tego dobrze wytłumaczyć, nie wie, co ono znaczy naprawdę, - biorą je za synonim, (równoznacznik) morderstwa. Błędne to mniemanie. Więc, ze strony polskiej tłumaczono za granicą, Amerykanom w szczególności, że "pogromy" to są masowe rzezie i mordy, które, jak i wyraz je określający, są pochodzenia rosyjsko-ruskiego. Fakt to jest niezaprzeczony, historycznie dający się stwierdzić, że od czasu wielkich buntów, w drugiej połowie siedemnastego wieku, chłopstwa na Ukrainie, leżącej wówczas w granicach Rzeczy Pospolitej Polskiej, żyje tam do dziś i odnawia się raz po raz krwawa tradycja złowrogiego hasła, podanego motłochowi, pijanemu krwią i wódką, przez zdradzieckiego herszta band kozackich, Chmielnickiego, hasła: "Na Lachiw, na popiw, na jewrejiw!" W potwornych walkach, poprowadzonych bratobójczo pod tym hasłem, wyczyszczono Ukrainę z żydów, choć także wyginęły przy tym nieprzeliczone masy Polaków i Rusinów...

Podobnie działo się i w Wielkiej Rosji, gdzie żyd był również w pogardzie i upośledzeniu, i to do ostatnich czasów caratu, który żydów trzymał pod prawami wyjątkowymi, bardzo ciężkimi, a nie dość tego - pędził ich jeszcze precz z Rosji do Polski, zażydzając i rusyfikując jednocześnie ziemie dawnej Rzeczpospolitej Polskiej. (Litwacy!) Przy lada też okazji przychodziło w Rosji do rzeczywistych pogromów żydowskich: i tak w r. 1882 odbył się wielki - pogrom żydów w Niżnym Nowogrodzie, a już w bieżącym stuleciu, w r. 1903 w Kiszyniowie przyszło do najstraszniejszego z pogromów, w którym z górą 300 żydów zginęło, około 4.000 odniosło rany, okaleczenia, lub guzy conajmniej, a cała dzielnica zażydzonego tego miasta, którego ludność w 43 procentach jest żydowska - została splądrowana, zrabowana i zburzona.

To były i takie były pogromy żydów rzeczywiste.

Czyż więc takie "pogromy" były w Polsce?

Prasę amerykańska całą - poruszyły artykuły wrzaskliwe, okrzykujące krzywdę żydowską i nie dające się opisać - okrucieństwa, spełniane w "pogromach", w Polsce; charakterystycznym jednakże było, iż wszystkie te artykuły, nieraz całostronicowej rozciągłości (zauważcie tylko, ile to kosztowało w amerykańskich stołecznych dziennikach), wszystkie były wielce ogólnikowe, żadnych w nich nie było szczegółów, żadnych dat, żadnej statystyki owych spełnionych w Polsce "masowej rzezi i mordów"... Zaprzeczyła zarzutom stanowczo strona polska i żydzi musieli zrazu zamilknąć, ale wnet dla poparcia swego stanowiska wystąpili z "dokumentami"!... Jakież to dokumenty? Oto przywiedli, że w Pińsku wymordowali Polacy trzydziestu, czy ilu tam żydów; w Wilnie wymordowali ich - tylu i tylu; we Lwowie miano wymordować, przy wypędzaniu z miasta tego Austriaków i Ukraińców, aż 1.600 żydów - tak naprzód głoszono, lecz zaraz potem spuszczono znacznie i ogłoszono, że tylko 124 było tych ofiar "barbarzyństwa polskiego", pod koniec zaś i tę liczbę zdewaluowano, ponieważ Herszko Bernstein, autor jedynej statystyki "okropnych okrucieństw" polskich na żydach - już tylko 73-ch żydów zabitych we Lwowie wzmiankował.

W owych więc 3-ch miastach liczby żydów zabitych były w każdym razie znaczne - czyli, że tam pozory "pogromu" były uzasadnione - w myśl tego, co wyżej o znaczeniu słowa powiedziano. Przypomnijmy - czy były tam rzeczywiście pogromy?

Naprzód - Pińsk: Przypominamy wszystko, co w tej sprawie napisano ze strony polskiej: Komunikaty oficjalnie stwierdziły, iż w Pińsku, zajętym przez wojska polskie, osądzono sądem wojennym najbardziej formalnie w świecie i rozstrzelano kilkudziesięciu - może i trzydziestu, szkoda, że nie więcej, bolszewickich prowodyrów: wśród straconych - większość była żydów. To jest fakt. Cóż on znaczy? Czy to w Pińsku żydów tracono - mordowano? Nie. Tam sądzono i z zachowaniem wszelkich formalności skazano - bolszewików: to nie był pogrom - to był sąd wojenny! Czyż w takim faktów zbiegu - winnym ma być trybunał, nie zaś, jak zwykle i wszędzie bywa na świecie - złoczyńca? W Polsce była wtedy wojna, a z nią wojenne sądy, te zaś nie przebierają, nie żartują; procedura ich szybka i ostra! I taki polski sąd wojenny w Pińsku nie sądził i nie karał swoich nawet - lecz nieprzyjaciół, wrogów ciężkich, a barbarzyńsko występujących przeciw wszystkiemu co polskie. Wszakże to Pińsk wtedy właśnie z bolszewickich łap wydarto, więc tylko sprawiedliwości zadość uczyniono, iż sądzono i karano tych, którzy wbrew wszelkim prawom Boskim i ludzkim popełniali niewysłowione gwałty i okrucieństwa, walcząc, nie jak żołnierze, ale jak dzicz! Słuszną jest rzeczą, iż choć prowodyrów owych rezunów bolszewickich stracono!

Dodamy, że nader ciekawe z zajścia tego pada światło na rolę żydów w tym wszystkim, co się w Europie wschodniej działo, iż "zbiegiem okoliczności" - wśród owych trzydziestu bolszewickich hersztów - właśnie większość - prawie wszyscy, byli żydami!... Czyż to nie dowodzi faktu, że to żydzi stoją na czele bolszewickiego ruchu anarchistycznego, nie tylko w Rosji, ale na całym świecie!?

Kto nie wierzy, temu potwierdza fakt ów - i drugiego "pogromu" historia, mianowicie to, co się działo w Wilnie. O Wilnie mieliśmy raporty rządowe, zupełnie pewnie stwierdzające, że tam prawie cały sztab bolszewicki - przy odebraniu miasta zagarnęła Armia Polska i - znowu prawie wszyscy byli - żydami... tych z pewnością podobnież osądzono jak w Pińsku - a żydostwo znowu puściło rejwach po świecie o wileńskim "pogromie".

Że "pogromu" w Wilnie nie było, o tym znaleźliśmy świadectwo bardzo cenne i ciekawe w słowach, wyrzeczonych na zebraniu polsko-żydowskiego towarzystwa "Zgoda" w Paryżu - przez dra Downarowicza, b. ministra polskiego, z gabinetu Moraczewskiego, który powiedział, co następuje:

"Wracam z Wilna, gdziem słyszał od naocznych świadków, jak od Piłsudskiego, że przy zdobywaniu Wilna żydzi rzucali na wojsko polskie - bomby, strzelali do niego z ukrycia, a nawet rzucali się na nie z siekierami!... A jednak pogromu nie było, bo oto sam rabin wileński, Rubinstein, przyjechał do Piłsudskiego i dziękował mu za to, że pomimo prowokacji ze strony grup żydowskich, do pogromu nie doszło".

Szczegóły te ogłoszono ze strony polskiej w prasie amerykańskiej, ze szczególniejszym naciskiem, wskazując, że świadectwo powyższe podały usta, którym kłamu i blagi zadać nie wolno: naczelnik tu Państwa Polskiego był wymieniony - jako świadek, a rzecz podął minister i członek reprezentacji polskiej na Kongresie Pokojowym. Nie było zatem pogromu i w Wilnie - choć tam również cały sztab żydowsko-bolszewicki zajęto i osądzono.

Z kolei Lwów z jego 73-ma zabitymi żydami: Prasa polsko-amerykańska tłumaczyła, że zajścia w tym mieście miały miejsce, kiedy miasto odbierali Polacy z rąk autriacko-ukraińskich: wówczas to ustępujący wróg otworzył więzienia lwowskie i wypuścił z nich tysiące opryszków, którzy po swojemu zaczęli gospodarować wśród ludności. Jednocześnie wrzały zacięte walki na ulicach miasta, w których dostało się niejednemu - pewnie i żydowi, ale dostało się równie dobrze chrześcijanom, Polakom i Rusinom. Swego czasu podawano nawet liczby, dowodzące, iż kupcy i w ogóle mieszkańcy chrześcijańscy Lwowa ponieśli wówczas straty większe od żydów - pod każdym względem! Czemuż tego nie ogłaszano - jako pogrom Polaków, albo pogrom Rusinów lwowskich, tylko akuratnie miał być pogrom żydów - skoro ich naprawdę było ledwie kilkudziesięciu pośród tysiącznych ofiar owych strasznych dni Lwowa? Faktem jest, iż dopiero Polacy przywrócili w mieście ład i spokój, a rabunek i gwałty ukrócili: za to z całą świadomością ciskanej kalumni - powiadano po świecie, że oni to byli sprawcami rzezi lwowskiej! O rzeczy tej z wyżej cytowanego przemówienia p. Downarowicza w Paryżu, przytaczamy słowa następujące:

"W Warszawie też były liczne zamachy na oficerów i żołnierzy polskich; czasem sprawcę zdołano schwytać: zawsze to był żyd! Ale stąd nie czyni się zarzutu całemu społeczeństwu żydowskiemu: napastnik to był zbrodniarz - nic więcej. Niechże żydzi również nie zwalają winy na cały naród polski za wybryki opryszków, którzy łupią sklepy, lub za występki zbrodniarzy, umyślnie przez wroga wypuszczonych z więzień, jak to się stało we Lwowie. W społeczeństwie polskim nastoju pogromowego niema - o tym wiedzą dobrze ci, sami którzy oskarżają naród polski o pogromy."

Więc dlaczego oskarżali i oskarżają nas, czemu nas żydzi czernili, potwarzyli z całą - powtarzamy - samowiedzą ciskanej kalumnii? Bo im nie o krzywdę żydowską szło nie ujmowali się tym za pobratymcami, ale szło im o to, aby z Polski, gdy słaba jeszcze była, wydrzeć jak najwięcej przywilejów i praw wyjątkowych - wyłącznych, ażeby swe czelne, uzurpacyjne projekty "Judeo-Polonii" posunąć jak najdalej; jednocześnie szło żydom o sprytne zamaskowanie wyglądającego niewątpliwie z zajść w Polsce tego faktu, że bolszewizm - judaizmem jest natchniony że bolszewicy myślą żydowskimi mózgami i żydowskie ich prowadzą złe instynkty!

To jasno wykazywano Ameryce - ze strony polskiej i powoli prawdę tę niezaprzeczoną filtrowano w opinie zagraniczne, jednocześnie zdzierając brudną pajęczą sieć kłamstw żydowskich, na Polskę ciskanych! Więc w szeregu publikacji pisano, jak to naprawdę żydów w Polsce "gromiono"! Np. o głośnej statystyce Herszka Bernsteina, która obiegła całą prasę amerykańską, pisano, co cytujemy z "Dziennika Chicagowskiego" - jak następuje:

"Poza zajściami w Pińsku, Wilnie i Lwowie, objaśnionymi, jak wyżej, Bernstein wyliczył jeszcze - aż... sto trzydzieści miejscowości w Polsce, w których "gromiono" i podawał, co się gdzie i komu zrobiło. Otóż w tych stu trzydziestu miejscowościach, wśród których było i wiele największych miast w Polsce, gdzie więc owe najbardziej masowe miały dziać się mordy (Lwow 73, Pińsk 30) - we wszystkich tych 130 "pogromach" zginąć miało, jak wylicza Herszko B. - razem 115 żydów!... W komitecie Polskim zadano sobie sporo trudu: przeczytano i przestudiowano ten cały stek blagi i nonsensów, zawartych w "dokumentach", które pojawiły się sie np. w "N.Y. Herald", w "St. Louis Globe and Democrat", w detroickiej "Free Press" i innych pierwszorzędnych pismach amerykańskich. Przypomnij jeno Czytelniku, że pogrom to mord masowy ("massacre"), i zestaw to pojęcie z owymi 115-tu żydami, zabitymi w 130-tu miejscowościach; po odliczeniu notabene zajść w "pogromach" głównych, we Lwowie, Wilnie, Pińsku, o których pisaliśmy wyżej.

Cóż wyniknie? Otóż - to, że poza tymi miastami - rzadko gdzie żyd został istotnie w zajściach, czy zaburzeniach jakichś - zabity! To jest rezultat niezawodny, wynikający samoistnie, logicznie, bez naciągania jakiegokolwiek - z własnej żydów statystyki! Czyli, że żydzi sami dowiedli - tylko policzyć - iż pogromów w Polsce nie było! I nawet gdyby z owych 130 miast - wszędzie istotnie choć po jednym żydzie utłuczono, toby to jeszcze nie były "mordy masowe", nie byłyby "pogromy".

Cóż więc było?

Ach i na to dał sam Herszko B. odpowiedź dostateczną. Jak zaznaczyliśmy, przy miejscowościach - podał on, co się w nich komu stało. Więc pisze np., że w jednej dziurze jakiejś splądrował tłum domy żydowskie - to "pogrom"; gdzieindziej wybito okna w jednym domu żydowskim - to także "pogrom" (przytoczenia z owej "statystyki" dosłowne); jeszcze gdzieindziej, gdy wojska polskie przyszły, oficer w drodze kary za "paskarstwo", którym trudnią się żydzi notorycznie, na krzywdę straszną ludności głodnej, kazał starszego żydowskich "paskarzy" na rynku - orżnąć: dostał 10 kijów (dosłownie) na "gołe ciało!"... To był także "pogrom"!!..."

Takie więc przykłady "niewypowiedzialnych okrucieństw" cytowała żydowska statystyka "pogromów" w Polsce! Śmiech brał, gdy się czytało te komiczne patetyczne, napuszone jeremiady, te lamenty - z przyczyny - że tam jakiemuś żydziakowi za "paskarstwo", które jest złodziejstwem arcyszelmowskim, pogromiono... pośladki - i to jeszcze bardzo umiarkowanie... Takie oto były autentyczne szczegóły i okoliczności tych "pogromów" - taka była o nich prawda. Niestety - źle było, bardzo źle, że o tym wszystkim wiedzieliśmy zrazu - my tylko. Władze nasze powinny były postarać się o spopularyzowanie tych i wielu innych faktów w prasie amerykańskiej, byłaby to stosowna, poważna i skuteczna akcja przeciwko żydowskiej nagonce, ale niestety - władze polskie, oficjalne czynniki, reprezentacja polska, milczały, walczyli tylko w obronie czci i sławy polskiej wolontariusze z polsko-amerykańskiego komputu, często niesłuchani, nieuznawani, zawsze odosobnieni i niepoparci ze strony tej, skąd nie tylko poparcia, ale inicjatywy - pokierowania oczekiwali. Dla braku takiego autorytetu walka była długa, tym więcej uparta, tym trudniejsza, a rezultat jej zapowiadał się dla Polski - najniekorzystniej.

*

Nagonka na nas powracała kilkakrotnymi przypływami kalumniarskiego zalewu, a za każdym razem wylewano przeciw nam i powtarzano już poprzednio odparte zarzuty. Ową statystykę Bernsteina w kilku opublikowano nam nawrotach, a nigdy nie zaznaczono o niej opinii polskiej, fakty zaś, w niej podawane - ogłaszano, jakby jakieś nowe szczegóły, nowe zajścia, nowe zbrodnie. W dyskusjach prasowych i polemikach, ba - nawet po legislaturach amerykańskich i w Kongresie samym Stanów Zjednoczonych wzmiankowano miejscowości rozmaite, w których pogromy miały miejsce - jako dowód i argument, iż to tak właśnie w Polsce - Polacy żydów mordują okropnie... No i nikt ze słuchaczy, Amerykanów, nie miał na to nic do powiedzenia: fakty zdawały się być pewne, wiadomości miarodajne! Tylko ludzie, co to gadali i słuchali tego, a potem rezolucje, wrogie Polsce i Polakom, uchwalali - nie mieli pojęcia np. o geografii okolic, o których była mowa, nie wiedzieli, że miejscowości, wzmiankowane w zarzutach - nie są w Polsce wcale!... Mówiono raz po raz o Homlu, gdzie wyrżnięto blisko półtrzecią tysiąca żydów, ale nie powiadano, że Homel leży poza granicami dzisiejszej Polski i rzezi tam dokonali, jak [wyżej] zaznaczono, Ukraińcy!... Mówiono o innym polskim "pogromie", gdzieś aż niedaleko Odessy! Ale dzisiejsza Polska również "jeszcze" tak daleko ku Morzu Czarnemu nie sięgnęła. Oto przykłady metod w zarzutach żydowskich, oto ich miarodajność i wiarygodność! Żydzi jednak wiedzieli, co piszą i czego chcą! Oni nie mylili się w swoich łgarstwach i z całą świadomością, z całym wyrachowaniem podawali zmyślone nonsensy, licząc na ignorancję tych, którzy ich słuchali i budując swe intrygi właśnie na bezkrytyczności środowiska, wśród którego działali. Tu więc pokazała się ich złość wyrafinowana i przewrotna, w całej pełni obłudy a chytrości jadowitej. Z takimi metodami walczyć było nader trudno, trzeba by było dopiero edukować tych, do których się gadało i pisało a potem, gdyby zrozumieli sprawę - dopiero możnaby było mówić i pisać o zbijaniu zarzutów - skłamanych i oszczerczych.

Klasyczny wreszcie, poglądowy przykład podstępów i przewrotności żydowskich, jakimi się posługiwano w nagonce przeciw nam, przytaczamy z nowojorskiego "Heralda" (wydawnictwo Hearsta) pisma tego samego, w którym rozpoczęto całostronicowe, sensacyjnie ogłaszane artykuły Bernsteina, z jego statystykami pogromowymi. Oto na czele tych sensacji podano ilustracje "Pogromy żydowskie w Polsce"; a pod ilustracjami, na których widać jakichś pomordowanych i poranionych - napisano, że to są "Ofiary pogromu"... Ale zdjęcia podane były fotografiami z pogromu w Kiszyniowie z r. 1903, jak to odszukaliśmy i udowodniliśmy niezbycie!... Amerykanie - czytali, patrzyli, zdumiewali i oburzali się - bo nie wiedzieli, iż pogromy w Kiszyniowie, zrządzone przez rosyjskie czarne sotnie, miały miejsce poza Polską i na wiele lat przed wojną światową! Myśleli, że to się działo w Polsce, ostatnio, że tam tyle żydów Polacy narżnęli, że jeszcze nie ostygły te trupy, jeszcze pogorzeliska dymią od owych zbrodni i okrucieństw polskich!... Tak sądził ogół bezkrytyczny, pojęcia o rzeczy niemający.

*

Ale niektórzy zaczęli myśleć poważniej, zaczęto do gwałtów żydowskich odnosić się krytyczniej, z rezerwą, ostrożnością, - a tak począł dokonywać się - choć bardzo powoli - zwrot w opinii amerykańskiej na naszą korzyść. Zbierano, podkreślano zwrotu tego przejawy z uczuciem ulgi wielkiej: widzieliśmy, że przecie nie wszyscy potępili nas, bez sądu, bez wysłuchania obrony - nie wszyscy potracili głowy, lub też nie wszyscy - kupić się dali! Heca żydowska powoli zaczęła przechodzić, jak paroksyzm obłędu - niepoczytalności, a coraz więcej słyszeć i czytać można było głosy poważnych, umiarkowanych - chłodniejszych i hoc nam wcale nie przychylnych, ale w każdym razie rozsądniej nagonkę żydowską traktujących. Głosom tym słów parę należy również poświęcić.

Przede wszystkim - Senat Stanów Zjednoczonych, poważne ciało reprezentacyjne najwyższej władzy krajowej, przyjął rezolucję, podaną przez senatora Caldera z N. Yorku, w której upraszano prezydenta Wilsona, by zniósł się z rządami Polski i Rumunii, uzyskał od rządów tych miarodajne wytłumaczenie faktów i zarzutów żydowskich, poczym, aby o wyniku swoich kroków senat poinformował. Wszystko w porządku: rezolucja taka była najzupełniej na miejscu. Mogła ona oznaczać pewnego rodzaju sympatię dla żydów, w mierze, do jakiej każdy jest uprawniony, bez pozoru specjalnych faworów, ale względem Polski wyrażała chęć zachowania się sprawiedliwego i bezstronnego: niczego więcej nie chciała Polska i o sprawę swą była najzupełniej spokojna...

W legislaturze Stanu Wisconsin senator Huber wniósł propozycję, ażeby legislatura ta natychmiast uchwaliła - prośbę do prezydenta Wilsona i Kongresu o powzięcie kroków celem wstrzymania rzezi żydów w Europie Wschodniej; inny senator, nazwiskiem Fons - wystąpił jednak przeciwko owej propozycji, scharakteryzował ją, jako przeciwko Polsce skierowaną - niezasłużenie i niesprawiedliwie, wykazywał, że pogłoski o pogromach są rozpuszczane przez agentów i propagandystów żydowsko-niemieckich, a także przez bolszewików rosyjskich, którzy są żydami w największej części - jak wiadomo. Wywody senatora Fonsa, poparł senator Bird i obu ich głosy przeważyły tak dalece, że tylko pięciu senatorów głosowało, za rezolucją Hubera, a reszta wszyscy oświadczyli się przeciwko niej - tak, iż rezolucja owa upadła bardzo znaczną większością.

Z kolei należy wzmiankować zdania wybitnych Amerykanów, jak np. prof. dra Vernona Kelloga, który był kierownikiem akcji ratunkowej amerykańskiej w Polsce, oraz z nim bawiącego wówczas w Ojczyźnie naszej brata jego, George'a Kelloga: obaj ci gentlemani złożyli bardzo zaszczytne dla nas i narodu naszego oświadczenia, odpierając zarzuty żydowskie.

Szczególniej dosadnym, a miłym nam był list p. George'a Kelloga, wystosowany do nowojorskiego "Globe'a"; w liście tym p. Kellog polemizował skutecznie z napaścią na Polskę jakiegoś żyda (Redelheima), któremu trafnie zarzucał tendencję bolszewicką wywołania nienawiści rasowych w Polsce, by łatwiej dostęp bolszewizmowi otworzyć. "Ja w ciągu miesięcy kilku, w których przebywałem w Polsce - tak pisze p. G. K. - pokochałem naród polski, bo to jest naród łagodny i szanujący prawa." Serdecznego zobowiązania trwałą wdzięczność powinna Polska zacnemu Amerykaninowi za to o nas poczciwie i tak piękne świadectwo - dane w czasach takich krytycznych, kiedy przyjaciół szczerych mamy tak mało, a tak bardzo ich nam potrzeba.

Na koniec wspomnimy jeszcze, choć w paru słowach, o tygodniku nowojorskim "America", który w jednym z numerów, na naczelnym swym miejscu zamieścił artykuł wstępny, przestrzegający przed żydowską propagandą, jaka pismu temu wydała się mocno przesadna, a zarazem bardzo podejrzana co do źródeł i zamierzeń. Wskazywało przy tym pismo wymienione na rażącą niesprawiedliwość, z jaką prasa amerykańska odnosiła się do kwestii: żydów zarzuty i oszczerstwa łokciowymi głoskami, na pierwszych stronach pism i całe im stronnice poświęcano, a zaprzeczenia polskie - drobno i niepozornie po kątkach zamieszczano.

*

Nie zrażali się tym szermierze Sprawy Polskiej w Ameryce i wskazywali Amerykanom istotną prawdę, a w niej żydowskie intencje - prawdziwe. Dowodzono w przemówieniach na zebraniach publicznych, w prasie, w rezolucjach i memoriałach, słanych do Waszyngtonu, z delegacjami, że żydzi w Polsce i w całym świecie byli rozsadą bolszewizmu, że właśnie w tym względzie Polska i to, co się z nią dzieje przez żydów, winna być ostrzegawczym dla świata przykładem. Gdy jednak nie wierzono w świecie naszym oświadczeniom i zeznaniom, fakty dziejowe w wojnie z Rosją bolszewicką przejawione - oczywistym stały się przekonaniem. Żydzi sami odkryli karty: wszakże jak daleko zaszły w Polsce sowieckie bandy i hordy, tak daleko żydzi łączyli się z nimi! Po miastach po miasteczkach oni pierwsi zakładali "sowiety" lokalne, wszędzie opowiadali się po stronie zwycięzców, przyjmowani przez nich ochotnie, bo całe kierownictwo bolszewi to żydzi, a w bolszewickich wojskach nawet generałowie - też żydzi, lub jeśli nie generałowie, to przynajmniej pół setki komisarzy ludowych - sami żydzi! Więc żydostwo z Polski owe "komisary" przyjmowało, ba intrygowali z żydami, knuli urządzenie "powstania" żydowskiego w Polsce; a przecie i armia żydowska powstała, jeśli nie cała, to jakaś jej brygada - po stronie sowietów: to Żydzi z Wilna urządzili korpus ochotniczy - przeciw Polsce! Więc jedną rzecz jaskrawo z tej całej historii pokazało się, mianowicie, że żydzi, jak dawniej z wrogiem Polski stawali przeciw Polakom, tak teraz z bolszewikami działali znowu przeciw Polsce! I dziwny zbieg okoliczności przy tym zachodzi: w Wilnie władze wojskowe osądziły śmiercią żydowskich "bolszewików"; żydzi okrzyczeli to pogromem i utrzymywali, że oni tam nic z bolszewizmem nie mieli wspólnego; otóż z tegoż samego Wilna, gdy je później znów bolszewicy zajęli, a żydzi myśleli, że już całej Polsce "NA POHYBEL" przyszło - z tegoż samego Wilna żydzi urządzili sobie ową bolszewicką brygadę - na przekonanie świata całego, że oni właśnie są z bolszewizmem, jak faktem jest, że oni są samą duszą bolszewizmu i przewodnią grają w nim rolę.

Doniesienia z Polski stwierdzały jasno i pewnie, iż tak ogromnie wiele żydów połączyło się w Polsce z wkraczającymi i zajmującymi miasta i miasteczka nasze bolszewikami, że później , gdy bolszewików przepędzono, żydów wielu nie mogło już pozostać na miejscu, tak byli skompromitowani, więc musieli uciekać przecz z najeźdźcami razem - a potem ich masy wojska polskie ogarniały, też razem z Moskalami. Wielu żydów władze nasze wojskowe - po miastach i miasteczkach sądami wojennymi sądziły i karały, przy czym ponad wszelką wątpliwość w przewodach sądowych stwierdzono, iż żydzi pierwsi "sowiety" urządzali i wysługiwali się wrogom, a we znaki się dawali ludności polskiej i chrześcijańskiej: takich więc jak zdrajców traktowano - od razu kula w łeb, boć na nic lepszego nie zasłużyli. Za to żydzi wrzeszczą do dziś po świecie, że im Polacy "pogromy" urządzali - ale już im chyba świat nie uwierzy tak łatwo, bo w tym, jak się żydzi wobec inwazji bolszewickiej zachowali - jasno wystąpiła prawda niezbita: dowodnie okazał się ich zdradziecki, wrogi Polsce sentyment.

Jak wielu żydów stało się winnymi tego sentymentu - tej nowej krzywdy i zdrady względem Polski, - tego dowiodły doniesienia urzędowe z niektórych okolic, z których komendanci raportowali, że tam większość żydów miejscowych poszła z bolszewikami przeciw Polakom, przeto gdy wielu z tych zdrajców wyłapano, pytali władz polskich urzędowo, co z nimi zrobić, boć trudno wszystkich wystrzelać - gdyżby połowę chyba przyszło wytracić, a drugą połowę skazać by należało na kary więzienne za zdradzieckie względem wroga wysługi; wielu też śmiercią karać nie chciano, bo były to albo młodziaki albo kobiety... Oto macie prawe i szlachetne usposobienie polskie: nawet wrogom i zdrajcom okazywano zmiłowanie i wyrozumienie!... Za to zaś ci sami, których oszczędzono, przed światem czernili i spotwarzali...

[Rozdział] III.

Przejdźmy teraz do wspomnianej już uprzednio sprawy owej Misji Amerykańskiej, w kwestii żydów wysłanej do Polski, która - stanowi dotkliwą, niezatartą i niezapomnianą ujmę dla Polaków - jako wyraźne dla nich votum nieufności, nadto zaś dała ona początek osławionym mniejszościowym restrykcjom, które stały się żydostwu w Polsce podstawą do zachowania się względem Polaków, tak wyzywająco aroganckiego, na jakie nie byliby sobie pozwolili nigdy dawniej; wreszcie Misji owej ekspedycja wytworzyła niekorzystny dla Polski precedens, na mocy którego żydzi odwołują się i odwoływać się będą do państw zagranicznych ze swymi nieustannymi pretensjami, które w Polsce i wszędzie jedynie wewnątrz krajową kwestię stanowić powinny: z tych wszystkich względów ingerencja obca, wywarta w owej Misji, jest dla Polski trwale szkodliwym, a silnie ubliżającym państwowemu jej autorytetowi wtrącaniem się w jej własne sprawy.

Jakże przyszło do wysłania owej Misji i jakie były jej prac wyniki, jej raporty? Łączy się ta rzecz z wniesieniem sprawy żydów w Polsce - do Kongresu w Waszyngtonie i z usiłowaniami polskimi zażegnania tam zła, przy pomocy miarodajnych opinii z Polski.

Jak wzmiankowano poprzednio, nagonka na żydowska Polskę sięgnęła aż do najwyższego ciała prawodawczego Stanów Zjednoczonych, do Kongresu w Waszyngtonie, gdzie przez wiele dni nader gorące toczyły się debaty w kwestii "pogromów" w Polsce, co do których posłowie żydowscy pownosili rezolucje żądające natarczywie cofnięcia Polsce wszelkich ze strony Ameryki protekcji, a nawet wystąpienia przeciw niej otwartego i stanowczego. Sprawa ważyła się dość długo i nader niebezpiecznie dla strony polskiej. W tymże jednak czasie kontrakcja polska osiągnęła również swą amplitudę, zdobyła się na najwyższy, zgodny ton protestu, a co najważniejsza - zgodny czyn wysiłku! Połączyły się (niestety na krótko) obozy i partie: widziano wówczas socjalistów, zgodnie radzących z "kropidlarzami" tj. partią religijną - wszyscy razem skupili się dla odparcia ataku żydowszczyzny. Wysłano do Waszyngtonu delegacje z rezolucjami wszystkich ważniejszych organizacji, pism i kół polsko-amerykańskich, prasę własną i obcą zasilano rzeczowymi artykułami, komunikowano się z wybitniejszymi osobistościami w Polsce, by ich opinie kompetentne, a za granicą respektowane zużytkować dla obrony czci Polski.

I rzeczywiście zdołano zrobić wiele - bardzo wiele, jak na krótki czas, spieszne tempo pracy, odosobnienie i odcięcie od Kraju, oraz szereg innych, niesprzyjających nam okoliczności. Nadarzyły nareszcie i z Polski tak upragnione zaprzeczenia pogromów, które niemałą stały się naszym obrońcom w Ameryce pomocą; i tak: nadeszły, jak poprzednio już pisaliśmy, zaprzeczenia urzędowe od przedstawiciela Rządu Polski, ówczesnego jej premiera, Paderewskiego pochodzące, oraz od posła amerykańskiego w Warszawie, p. Gibsona; oba dokumenty znakomicie się wzajem uzupełniały. P. Gibson pisał w swoim oświadczeniu, które było komunikatem, oficjalny charakter dla rządu amerykańskiego mającym, iż nie wie nic, nie słyszał nic o pogromach żydów w Polsce. Raport ten p. posła odczytano w Izbie niższej Kongresu, w Waszyngtonie, a wobec tego musiały go podać i dzienniki angielskie, nam charakterystycznie wrogo usposobione, bo inspirowane przez propagandę żydowską. Jak się traktowało te rzeczy w prasie angielsko-amerykańskiej - przykład w tym, iż gazety, ex re tego raportu pana Gibsona, podały, że gdy trzej posłowie nowojorscy, o żydowsko niemieckich nazwiskach, ujęli się w Kongresie za żydami, ostro potępiając Polskę, gdy zaś im na to odpowiedział, broniąc Polski, Polak kongresmen - p. Kleczka, wówczas odczytano raport posła Gibsona z Warszawy, stwierdzający, że w Wilnie mordowano żydów i że im tam rzeź istną urządzono! Tak dosłownie wypisały gazety angielskie, dając wszelkie pozory do uzasadnionego przypuszczenia, iż raport Gibsona zbijał Kleczki twierdzenia, a potwierdzał wieści o pogromach. Tymczasem było to oczywistym fałszem, więc dopiero na skutek demonstracji polskiej na drugi dzień - na ubocznym miejscu podano wiadomość prawdziwą, możliwie jak najzwięźlej, iż "asystent sekretarza wojny, p. Philips odczytał raport posła amerykańskiego z Warszawy, stwierdzający, że pogromów w Polsce nie było". W taki to sposób, stronniczy i krzywdzący, referowała prasa amerykańska sprawę polsko-żydowską.

Raport ów p. Gibsona objaśniła i uzupełniła enuncjacja oficjalna Paderewskiego, który w kilku oświadczeniach ogłosił, iż pogromów w Polsce nie było i niema, że były przeróżne ruchawki i rozruchy, ale w tych ginęli wszyscy - bez różnicy wyznania i narodowości. Nie żydów więc specjalnie mordowano! Czemuż nikt nie rachował niewinnie poległych chrześcijan? Tych poginęło nieskończenie więcej! Tylko żydzi mają prawo być liczeni, żałowani i pomszczeni? Oni lepsi niż reszta mieszkańców Polski?... W oświadczeniach Paderewskiego znaleźli też Polacy amerykańscy poparcie własnych przestróg, iż żydzi skargami swymi odwracają świata uwagę od faktu niezaprzeczonego, że bolszewicy - to są żydzi!... że bolszewizm rosyjski jest prowadzony na żydowskim pasku i przez żydowskie głowy, że zacząwszy od prowodyrów, a skończywszy na lokalnych awanturnikach, przeważnie to wszystko żydzi i tylko żydzi!...

*

Nadeszły następnie wieści z Polski o dyskusji w Sejmie - na temat aroganckich roszczeń żydowskich:

Przypominamy, że gdy Priłuckij, żyd - rosyjski raczej, nie polski, adwokatował sprawę wyjątkowych praw specjalnych dla żydowskiej mniejszości, a sekundował mu w tym poseł Grunbaum - zgoła przeciwne stanowisko zajął Natan Lewensztajn, wybitny adwokat lwowski i zwolennik - narodowo polskiego kierunku asymilacyjnego wśród żydów, który ostro polemizował z Priłuckim i dowodził absurdów w jego domaganiu się uznania żydowskiej mniejszości, niby - status in statu - państwo w państwie!

Popierał wywody posła Lewensztajna poseł Korfanty, wybitny działacz polski na Śląsku; słusznie wywodził on, że nawet najbardziej wolnościowy kraj na świecie, Ameryka - podobnych swobód przecie dać by nie mogła, ponieważ byłyby one przeciwne zasadzie jedności narodowej państwa! Poseł Korfanty trafnie porównywał, mówiąc, iż choć Nowy York np. ma znaczną ludność żydowską, ale Ameryka nie przyzna miastu temu nigdy miana, ni charakteru miasta żydowskiego, a żydzi nowojorscy czy amerykańscy aniby się nie poważyli żądać w Stanach Zjednoczonych praw i uznania odrębności dla swej mniejszości, jakby z państwa wyjętej i odrębne państwo tworzyć chcącej.

Wywody posła Korfantego, prasa polsko-amerykańska spopularyzowała: w Ameryce zrobiły one, wraz z innymi oficjalnymi głosami z Polski, nader znamienne wyrażenie.

Zapewniali wówczas Polacy w gazetach angielskich w Ameryce, że skoro Sejm Polski już się zabrał do żydowskiej kwestii, to załatwi ją rychło, a sprawiedliwie - w duchu powszechnej w Polsce równości klas i stanów obywateli lojalnych, dając światu najlepszy dowód, jak się na przyszłość odnosić zamierzamy my i Państwo nasze do żydów i wszystkich innych nie-Polaków. Nie ulega żadnej wątpliwości - pisano ze strony polskiej - że Polska da swobodę, wolność i równość wobec prawa - wszystkim absolutnie, ale nie da nikomu, ni obcemu, ni swemu, żadnych praw wyjątkowych, odrębnych - separatystycznych - i w tym nam wszyscy rację przyznają. Załatwiając w tym duchu sprawę żydowską, Sejm Polski zamknął brudne usta wszystkim oszczercom, wszystkim kującym dla siebie monetę z kłamliwej propagandy, która jednak - niema wątpienia - szkodzić nam może i nadal - pomimo słuszności sprawy naszej i mimo pojednawczości naszej, gdyż świat mało wie o nas, o naszym sposobie myślenia, a żydzi wszędzie mają wpływy, stosunki i majątki ogromne, więc wszystkich tych dźwigni i sposobów używali i używają w agitacji wrogiej przeciw nam.

W łączności ze wzmiankowanymi wyżej głosami z Polski i o Polsce podano jeszcze Amerykanom opinie wybitnego żyda, ale i dobrego Polaka, prof. dra Mutermilscha, który w kwestii żydowskiej udzielił amerykańskiej "Associated Press" następujących niżej - wysoce miarodajnych - boć to żyda głos - informacji:

"Nagonka pogromowa została urządzona i wykorzystana przez żydów na koszt Polski - celem wywarcia pewnych wpływów na uczestnikach Kongresu Pokojowego: żydom idzie o zdobycie koncesji narodowościowych w Polsce i politycznych - nie religijna to więc sprawa, bo Polska nigdy religijnych wyznań nie krępowała; żydzi usiłują sformować silną, własną partię narodową, która chce nie tylko swoich szkół, ale i sądów i gmin, a nawet chcieliby własny parlament dostać, czyli pragną wytworzyć - państwo w państwie!... Absurd oczywisty! W Polsce, w interesie tych swoich zakusów, żydzi dzielą polskie partie między sobą i intrygują między nimi: sami żydzi mają pięć wybitniejszych partii, z takich partia staro-żydowska jest najliczniejsza, ale socjaliści żydowscy są najczynniejsi. Za granicą żydzi w ostatnich kilkunastu latach stale uprawiają propagandę oszczerczą, wrogą Polsce, co jest czarną niewdzięcznością z ich strony względem Polski, która tyle im dobrego sprawiła, a bronić się szansy nie miała żadnej!..."

*

Wszystkie te sądy i opinie, tak łagodne, a tak odmienne od wrzasku żydowskiego, musiały też zrobić swoje: nawet złota żydowskiego masy nie zdołały ich unicestwić, bo nie podobna było ignorować ni raportu posła Stanów Zjednoczonych, ni urzędowego oświadczenia Rządu Polskiego i jego rzecznika, Paderewskiego, więc powoli właściwie zrozumienie kampanii żydowskiej zaczęło nareszcie torować sobie drogę, a skargi i żale żydów zaczynały blednąć i tracić na efekcie z dniem każdym. Zoriętowano się też, że żydzi żadnych faktów nie podają, a przynajmniej faktów - nowych, stare zaś wielokrotnie i nader poważnie zostały przez polskich rzeczników objaśnione i odparte w sposób wystarczający i stanowczy.

Zaczynano rozumieć grę żydów i oceniono nareszcie właściwie wartość i cele ich nagonki przeciwko nam; doszło do tego, że kiedy później sam Bernstein, wzmiankowany poprzednio "statystyk" pogromowy, przyjechał - z "dokumentami" i "rewelacjami", jeszcze bardziej sensacyjnymi od poprzednich - spaliło najkompletniej na panewce i - poza żydostwem - nie uzyskał uwagi. Gazety, należące do syndykatu Hearsta, zamieściły artykuły jego, bo już zapłacone były i tak; zresztą w amerykańskiej prasie kwitnie w najlepsze metoda zapychania miejsca, wolnego od ogłoszeń, wszelkiego rodzaju sieczką gazeciarską, na którą się byle co nadaje - przeto poszły i owe Herszka B. artykuły o pogromach w Polsce, - lecz efekt z tego, w porownaniu z poprzednim rejwachem - był żaden.

Na razie sprawa była zlokalizowana. W Kongresie Stanów Zjednoczonych nie załatwiono rezolucji wniesionych i postanowiono czekać szczegółowych, dokładnych raportów - te bowiem które dotychczas były do dyspozycji specjalnego, dla tej sprawy wysadzonego komitetu kongresowego, zdawały się stwierdzać co najmniej wygórowaną niemożliwie przesadność zarzutów żydowskich - jak to otwarcie zaznaczył przewodniczący komitetu, - oraz tendencyjność wrogą, ukrywającą się poza całą robotą antypolską, pochodzącą najwidoczniej ze źródeł, wrogich Państwom Koalicji z czasu Wojny Światowej, obsługiwanych z charakterystyczną skwapliwością przez żydowską organizację nagonkową.

Stwierdzenie tych szczegółów w poważnym komitecie kongresowym było niezaprzeczonym sukcesem naszym i naszej Sprawy, który po stronie polskiej przyjęto z ulgą zadowolenia, łatwo zrozumiałego, bo choć wszyscy byli pewni czystości strony polskiej, ale propaganda żydowska (a z nią i niemiecka) rozhulała się w Ameryce w rozmiary takie, iż nas przecie zaniepokoiła poważnie - zwłaszcza, że nasi nie mieli i nie mają środków po temu, by jej odpowiedzieć sposobami tymi samymi. Więc rozpatrywanie sprawy odłożył Kongres do lepszych czasów, do szczegółowych bardziej raportów i materiałów, jakie miał nadesłać poseł amerykański w Warszawie, oraz tych, jakich oczekiwano po Misji Morgenthau'a.

*

Z kolei raportom owej Misji chcemy poświęcić słów kilka omówienia i charakterystyki - choćby najzwięźlejszej: by je bardziej szczegółowo, krytycznie omawiać - trzeba by broszurę napisać, większą niż raporty.

Przede wszystkim - dlaczego były dwa raporty? Oto jenerał Jadwin - drugi i p. Johnson - trzeci członek Misji, oświadczyli, że powodem ich oddzielnego raportu jest zasadnicza różnica, jaka istnieje pomiędzy poglądem na rzecz p. Morgenthau'a, a poglądem dwu pozostałych członków komisji, pp. Jadwina i Johnsona. Różnica ta uderzała juz z samego przeczytania obu raportów, tu więc o niej tylko napomykamy, uwydatniając ją ogólnie i choć po wierzchu tylko, w omówieniu najbardziej zasadniczych punktów obu dokumentów.

Piszący te słowa bawił w czasie tu omawianym - w sprawie żydowskiej - w Waszyngtonie i miał sposobność zetknąć się osobiście z p. Morgenthau'em, oraz słyszeć o stanowisku p. Jadwina: właśnie wtedy p. M. złożył swój raport Kongresowi, lecz ogólnie wiadomym było, iż z treścią raportu nie godzi się p. J. i dlatego opracowuje raport odrębny; słyszeliśmy o tym w urzędowych kołach, takiego zbiegu okoliczności nie skrywano zresztą wcale, jakkolwiek sam p. Morgenthau nie lubił mówić o szczegółach swojego raportu, zapewniał tylko, iż raport jego nie jest względem Polski - wrogim.

Wrogim nie był rzeczywiście, bo nie mógł - ale był tak sprytnie napisany, iż służyć mógł za przykład i wzór powiedzenia prawdy - takiego, by razem z nią dać o Polsce wrażenie, że nie wszystko w niej dobrze, owszem dużo złego, że mogła zrobić, może chciała, ale nie zrobiła i to i owo, by zapobiec,... powstrzymać,... że wprawdzie nie było pogromów co do definicji, ale były gwałty, zbrodnie i bez definicji itd., itd. Pan Morgenthau nader zręcznie tuszował, pomijał, przechodził pobieżnie nad tym wszystkim, co można było rzec na korzyść zarządzeń polskich w kwestii odnoszenia się ludności do żydów, oraz na usprawiedliwienie Polskiego Rządu, pogrążonego w stu tysiącach trudności, wreszcie też - ludu polskiego, niemożliwie prowokowanego przez żydowskie mrowie wyzyskiwaczy i intrygantów, zawsze wrogich. W niektórych sprawach (Pińsk!) nie uznawał on wprost opinii oficjalnej Rządu Polskiego i pobłażliwie przechodził nad nią - sam siebie za najwyższy stawiając autorytet; - o Lwowie pisząc, śmiał się wyrazić, iż obronę jego podjęła gromada ludzi "wątpliwego charakteru!" - dyskredytując potrosze, gdzie się dało - oficerów polskich i wojska polskie; o kooperatywach polskich, które podjęły samoobronę przed wyzyskiem żydowskim, pisał tak, że oczywiste odnosiło się wrażenie, iż tylko dlatego ich nie potępia, bo nikt by go czytać, ni słuchać nie chciał, jako że kooperatyw nie doceniać - dziś może jedynie - ignorant absolutny!...

W ogóle w raporcie p. Morgenthau'a wszędzie pozacierano zręcznie - sprytnie argumenty na korzyść Polski, a użyto, podkreślono wszędzie - we wszystkim - argumenty na rzecz żydów: lisio to napisana była rzecz - lisio, po żydowsku! - przebiegle, po faryzejsku! Nigdzie nie chciałby Morgenthau zdradzić się z taką swą żydowską parcjalnością, owszem bezstronności pragnąłby zachować pozory, ale między wierszami, kto czytać potrafił - kto nie był nieuleczalnie naiwny, ten się doczytał i zrozumiał, jakim był sentyment i tendencja tego "raportu".

Wniosek końcowy Morgenthau'a - o zamianowanie jeszcze jednej komisji do badania spraw w Polsce, jakiejś ogromnej komisji wszelkiego rodzaju rzeczoznawców - na czas nieograniczony - zakrawał na zgoła niemądrą już ...utopię! Nie przyjęła go Ameryka, mająca dość od dawna mieszania się w sprawy obce, a odparła stanowczo - Polska, która wprawdzie ma na swych obszarach trąd wstrętny żydostwa, ale go już nadal kurować będzie sama, bez cudzych doktorów w rodzaju p. Morgenthau'a, którego charakterystyka obrońców Lwowa - powinna się nam upamiętnić dobrze - na równi z jego "bezstronną" obietnicą, daną żydom w Pińsku, czy w Mińsku, czy u rabina w Częstochowie, iż "po to przyjechała do Polski misja amerykańska, by żydom w Polsce wielki bank założyć za pieniądze amerykańskie - na obronę żydowszczyzny"...

*

Widocznie innego zdania o zadaniach Misji Amerykańskiej w Polsce był p. jenerał Jadwin i towarzysz jego, p. Homer Johnson: dlatego też raport ich w zgoła odmiennym zredagowany był tonie:

Jadwin stwierdził z całą stanowczością, iż pogromów w Polsce nie było, że to tylko Niemcy i żydzi w świat puszczali pogłoski o pogromach, by Polsce szkodzić, by ją osłabiać w opinii za granicą. Omawiając nieznaczne i nieliczne zajścia antyżydowskie, stwierdzał p. Jadwin, że winę ich ponosi "stanowisko żydów historycznie - stale nieżyczliwe Polakom", oraz "wyczekiwanie ich - kto zwycięży", które musiało Polaków zrazić i uprzedzić do żydów. Zupełnie innym też było przedstawienie faktów samych u p. Jadwina - niż u p. Morgenthau'a: wszędzie podnosił Jadwin szczere usiłowania władz polskich około tłumienia rozruchów, podkreślał, iż w każdym wypadku władze te działały uśmierzająco, że wymierzały ściśle sprawiedliwość, że w żadnym względzie nie można rzec, iżby zajścia przestępcze, odosobnione i jedynie na tle wojennych, burzliwych stosunków wydarzone - miały już nie aprobatę Rządu, ale choćby tolerowane były, lub by jakimś przez palce patrzeniem Rządu były protegowane. Podkreślał i podnosił pan Jadwin wszelkie możliwe okoliczności łagodzące, jakich przy zajściach tych można się było dopatrzeć, o których Morgenthau zamilczał zupełnie, podawał tłumaczenia zajść szczegółowe i wchodzące we wszystkie strony współżycia Polaków z żydami, które to współżycie wykazuje braki, przewinione w ogromnej mierze przez żydów samych. W ogóle pisał Jadwin o sprawie o wiele więcej konstruktywnie, jemu nie dość było, jak u Mongenthau'a, przedstawić ponumerowane fakty skąpe i kręcić nimi; on z nich wysnuwał psychologiczny obraz stosunków, aby czytelnik raportu jego rozumiał, co w tych stosunkach było ujemne i co czynić należałoby, aby ujemne strony owe poprawić, albo trwale zaleczyć.

Pierwszorzędnej wartości były też rady jenerała Jadwina, w tej właśnie części raportu podane: rady to nie tylko pod adresem Polski, i choć i takich nie było brak, ale - co w danych okolicznościach ważniejsze, pod adresem zagranicy, której jasno i silnie powiadał, co jest winna Polsce i co jej względem Polski zrobić należy, jeśli chce szczerze - nie tylko frazeologiczną pisaniną - przyczynić się do uregulowania stosunków w tym państwie, które ma wszelkie szanse po temu, by się stało wzorową demokracją i potężną obroną przed wszelkimi wrogimi zakusami, skądkolwiek by one nie nadciągały - czy od strony zachodniego, czy wschodniego sąsiada Polski. Ojczyźnie naszej p. Jadwin w swym referacie wróży świetną przyszłość, wierzy on silnie w tę przyszłość naszą, zagranicy zaś całej wskazuje niedwuznacznie, że w swoim własnym interesie powinna współdziałać z Polską we wszelkich dziedzinach, złączonych ze sprawą jej postępu, rozwoju i umocnienia, a więc równie w rzeczach natury politycznej, jak ekonomicznej, edukacyjnej itp.

Taka była treść i charakterystyka raportu p. Jadwina, który znakomicie oświetlił wywody pana Morgenthau'a i w zestawieniu z nimi pouczał, co o nich sądzić należy. Mniemamy, że tendencje skrytą, a nam niechętną raportu Morgenthau'a, opinia p. Jadwina unieszkodliwiła w znacznej mierze, za co Polska p. Jadwinowi powinna być szczerze wdzięczna.

*

Omówione tu raporty Misji Amerykańskiej zrozumiałe wywołały niezadowolenie wśród żydowskich polityków, działających przeciw Polsce i wszystkich ich kooperantów: poważna, wpływowa i wielce dla Polski niebezpieczna ich grupa działała w Anglii, pod bokiem ówczesnego premiera angielskiego, Lloyd George'a, który przez zawiść Polsce szans przyszłej potęgi i mienia, występował przy każdej nadarzonej sposobności przeciwko naszej Rzeczy Pospolitej. Lloyd George pozostawał stale i wybitnie pod dyktatem orientacji żydowskich, które więc nietrudno uzyskały u rządu brytyjskiego wysłanie nowej, angielskiej, skoro amerykańska spełzła na niczym, Misji do Polski: pojechał z nią przyjaciel Lloyd George'a, p. Samuels, który po paru tygodniach konszachtów z żydami w Polsce i na Litwie, wystąpił również ze swym "raportem" dla zagranicy. Raport ten - jakkolwiek dość słabe wywarł wrażenie i poza Anglia nie uzyskał uwagi, zaznaczył się odkryciem, dokonanym przez p. Samuelsa, a mianowicie orzeczeniem, że choć w Polsce pogromów krwawych nie było, ale były i trwają tam "pogromy moralne".

Cóż to znów nowego być miało - owe moralne pogromy?

Tłumaczył to w swym raporcie żydowsko-brytyjski p. komisarz, jak niżej w polsko-amerykańskiej wersji i skomentowaniu, z prawdą zgodnym, podajemy:

Oto wiadoma była rzecz, iż spekulacją żydzi zajmują się, od czasu, jak się to z Palestyny rozlazło po świecie, w Polsce zaś spekulują najlepiej i najkorzystniej - oczywista dla siebie najkorzystniej - nie dla Polski przecie!... Wiedziano też dobrze, ogłaszano to ze szczegółami dokładnymi, że w czasie światowej i sowieckiej wojny - w ciągu tych straszliwie chudych lat, potłuścieli w Polsce jedynie żydzi, że byli oni i są paskarzami notorycznymi, że Polska, jej rząd, jej ludność były wprost bezsilne wobec tego wyzysku ze strony żydowskiego paskarstwa!

Przeciwko temu więc paskarstwu, tej lichwie, temu wyzyskowi pasożytniczemu, podjęto obronę nareszcie - zorganizowano się pod hasłem: "Kupuj tylko u Polaka"! - i polecano, by nie sprzedawać żydom ziemi, ni domów. Wówczas żydzi przed światem podnieśli rejwach, żeśmy utworzyli bojkot przeciwko nim, a to właśnie komisarz p. Samuels w raporcie swoim nazwał aż... "pogromem moralnym"...

Ha, gotowiśmy tym razem zgodzić się nawet z p. Samuelsem, choćby co do tego wyrażenia, lecz znaczenie słów "pogrom moralny" odwrócimy po swojemu: Przyznajemy, iż pogromy takie, jak je urządzali Moskale w Kiszyniowie, a ostatnio Ukraińcy na Ukrainie - są to zbrodnie, to mordy i gwałty, nas nie godne i z duchem ludu naszego nie zgodne - to więc naprawdę - bardzo niemoralne historie; ale jeśli pogromem podobało się nazwać p. Samuelsowi naszą słuszną samoobronę - nasze choćby próby samoobrony narodowego interesu, najsprawiedliwszego, gdy przy tym my byliśmy i jesteśmy dziś w stosunku do przeciwnika o wiele słabsi - finansowo, słabsi organizacją, słabsi nawet rozumieniem rzeczy i poczuciem potrzeby solidarności w tej samoobronie, gdy razem z tym wszystkim ograniczamy się do tego tylko, iż przekładamy naszym, żeby od lichwiarzy nie dawali się wyzyskiwać, a nie zaprzepaszczali w ich kieszeniach swoich sumień, ziemi rodzinnej i dobra narodu, jeśli to robimy godnie i spokojnie - to moralne to jest, bardzo moralne, a gdy to właśnie p. komisarz Samuels "pogromem" nazywa - to ma rację dodając, że to jest - moralny pogrom...

Ów termin o "moralnym pogromie", pochwycony przez żydostwo, zaczęto aplikować i Polakom w Ameryce, wskazując, że prócz walki w polityce i w prasie, stosują także bojkot przeciw żydom: przytaczano fakty takie, że pod wpływem agitacji przeciw-żydowskiej kupcy polscy w krótkim czasie - prawie wysprzedali towary swoje, jakie tylko mieli pod ręką, a nastarczyć nie mogli zamówieniom, obrót zaś ich wzrósł w tym czasie od 20 do 30 procent!... To był rezultat świetny, wykazał on, jak bardzo wiele sprawić mogła solidarność pod hasłem "Swój do Swego". Kupcy i właściciele składów polskich po miastach amerykańskich powiadali, iż prawie nie wiedzieli o tym, jak wiele i że tak bardzo wiele jest polskich odbiorców; dopiero teraz, w tych dniach i sprawach, pokazał się w całej pełni ogrom tego, co nazwano widocznie: "Polish trade" (polska klientela): dotąd liczba ogromna rodaków kupowała po składach żydowskich - a pod wpływem nagonki żydowskiej ławą całą, masowo zawróciła do swoich.

Powinno to pouczać nas dowodnie, pouczać zawsze - nie tylko w dobie potrzeby nagłej i walki koniecznej, pouczać wszędzie, a przede wszystkim w Ojczyźnie, tak ciężko plagą żydostwa dotkniętej - wiele dobrego sprawić można robotą rozumną, konsekwentną a solidarną.

Nie krwawych pogromów na żydow zwalczenie nam trzeba: oni boją się więcej owego pogromu moralnego, który jest naszym prawem słusznym, co więcej - jest naszym obowiązkiem społecznym i narodowym.

*

Roman Dmowski podaje (w książce pod tytułem "Jak odbudowano Polskę") taką wzmiankę ze swego w czasie spraw omawianych w St. Zjednoczonych pobytu:

"Wkrótce po moim przyjeździe zgłosił się do mnie powszechnie znany przywódca żydów w Ameryce, adwokat i finansista nowojorski, p. Louis Marschal. [sic] [powinno być "Louis Marshall"]. Przyjąłem go i rozmawialiśmy aż dwie godziny. Powiedział mi bez ogródek, że żydzi są wrogami Polski, bo Polska prześladuje ich współwyznawców. Gdy mu zwróciłem uwagą, że w Polsce pogromów nie było i niema, usłyszałem znamienną odpowiedź, że żydzi woła pogromy od bojkotu. Zawsze to myślałem. Gdy się skarżył na to, że żydzi w Polsce są wygładzani, wskazałem mu, że Polska, uciśniona i wyzyskiwana przez obcych, jest sama głodna, a jeżeli żydzi chcą, ażeby ich współwyznawcom w Polsce lepiej się działo, powinni na równi z nami starać się o to, ażeby Polska była niezawisła, silna i bogata. To wszakże p. Marshalowi nie trafiło do przekonania. Rozmowa nasza nie dała żadnych określonych wyników. Później wespół z Paderewskim, - wzięliśmy udział w obiedzie politycznym z przywódcami żydowskimi, urządzonym przez jednego z działaczy nowojorskich. Byli tam żydzi-Amerykanie, którzy mieli w swej przeszłości nawet stanowiska w dyplomacji amerykańskiej i przywódcy syjonistów. Tam już stawiano nam żądania, z tym, że jeżeli je spełnimy, możemy otrzymać ich poparcie dla sprawy polskiej. Jedno z żądań było, żebyśmy wprowadzili do naszego Komitetu Narodowego żyda, cieszącego się ich zaufaniem. Okazało się wszakże natychmiast, że niema takiego żyda, któryby posiadał jednocześnie nasze i ich zaufanie. Ważniejsze było żądanie, zwrócone już do mnie osobiście, ażebym wystosował odezwę do społeczeństwa polskiego, wzywającą je do zaprzestania bojkotu żydów. Nie chciałem im dać na to odpowiedzi kategorycznej, - ażeby jej nie wyzyskiwali do hałaśliwej kampanii przeciw Polsce, powiedziałem im więc, że dobrze, że wydam taką odezwę, ale pod warunkiem, że oni przedtem wydadzą odezwę do żydów w Polsce, wzywającą ich do wiernej służby w Polsce do tego, by pracowali i walczyli o zjednoczenie i niepodległość Polski. Dali mi odpowiedź, której z góry byłem pewny - że to jest niemożliwe. Tak tedy i ta konferencja skończyła się bez żadnego wyniku. Gdy się zbliżył ku końcowi mój pobyt w Stanach Zjednoczonych, wiedziałem to samo, com wiedział, gdym do Ameryki jechał - mianowicie, że podczas konferencji pokojowej najzażartszych wrogów naszej sprawy będziemy mieli w żydach."

Tak też i było: wpływy żydowskie olbrzymio potężne spowodowały nam szkód co nie miara, których do dziś powetować nie zdołaliśmy i które - kto wie, czy kiedy w przyszłości powetować zdołamy.

Podkreślamy w podanym wyżej przytoczeniu z książki R. Dmowskiego ów najbardziej dla naszego współżycia z żydami znamienny szczegół, że "żydzi wolą pogrom od bojkotu": bojkotem zwą oni naszą samoobronę i o nią gwałty za granice Polski wynoszą; przed tym najusilniej bronić się nam trzeba, a skoro wrzaskiem swym sami okazują nam swą najsłabszą stronę, bijmy w nią tym potężniej, tym skuteczniej, a nie ustawajmy w tej robocie - ani na moment. Powołane do obrony czci i sławy Polski czynniki bronić nas muszą przed światem wobec żydowskich kalumni, społeczeństwo zaś u siebie w domu niechaj broni się tak - jak się tego nieprzyjaciel najbardziej obawia: rezultat walki musi dać zwycięstwo na naszą stronę, bo to walka światła z ciemnością i dobra ze złem: nie mogą zwyciężyć - zło i ciemność, bo by chyba nie Bóg władał światem!

Na zakończenie tych wspomnień o rozprawie Polaków z żydami na terenie amerykańskim - pragniemy dodać jeszcze jeden szczegół ciekawy: sprawiedliwa Opatrzność nie poskąpiła nam w starciu owym, które nas tak bardzo wiele kosztowało, pewnej - komicznej nie ledwie satysfakcji. Oto pod koniec nagonki żydowskiej, kiedy już przemijała walka, nią wywołana i nawet odgłosy jej cichły, - wybuchły, wydarzyły się prawdziwe pogromy u tych, co za pogromy nas sądzić śmieli, a mianowicie w Stanach Zjednoczonych i w Anglii. Było to tak: Mają w Stanach Zjednoczonych wielką liczbę murzynów, których, mimo górnolotnej frazeologii o równości wszystkich ludzi, tak ulubionej w Ameryce, traktuje się tam (zwłaszcza np. w Stanach południowych) naprawdę o wiele gorzej, niż Polska traktuje żydów. I o to los chciał, że krótko po tym, kiedy w Kongresie amerykańskim nad "wyrokiem" na Polskę debatowano, kiedy to wygłaszano tam arcygórnolotne frazesy o "ludzkości", o "równości praw", o "tolerancji" i "postępowości", przykazując je, jak "suplementy" do nowego dekalogu - biednej Polsce, pokornej i bezbronnej wobec amerykańskiego "Sanhedrynu", potępiającego bez sądu,... krótko, powiadamy, bo ledwie w parę tygodni potem, za plecami Sanhedrynu owego - w samejże Ameryce, ba, w samej jej stolicy, w największych jej miastach, wybuchły na ogromną skalę rozruchy rasowe: urządzili tam sobie biali - pogromy murzynów takie, że zadały one kłam wszystkim napuszonym gadaniom o równości, wolności, tolerancji i wszelkich innych cnotach amerykańskich... Za górami - za morzami, daleko - "pod lasem" widziała Ameryka usterki w Polsce, a swoich własnych "linczów" i niesprawiedliwości od tylu lat - nie widziała, dostała więc teraz "pod nosem" pogromy w całej pełni i w strasznej słowa tego prawdzie realnej...

A dla dopełnienia jeszcze obrazu ironicznego rewanżu w tym odwróceniu się szans przeciwko tym, co wyrokowali o nas, "pobielanym grobom", doszły szczegóły i obrazki takie, iż np. żydkowie chicagowscy, widząc gdzieś kilku negrów, uciekających w popłochu, przed banda białych, zabrali się również do "gromienia", a przypomniawszy przodków z pod Jerycha, połapali kije i cegły, chcieli dopomóc w mordowaniu murzynów, jeno ich policja wczas od tego szlachetnie walecznego czynu powstrzymać zdołała... Żydzi, co lamentowali z powodu pogromów zełganych w Polsce - chcieli pogromy prawdziwe urządzać w Ameryce!... Doprawdy trudno się ustrzec od złośliwości przy takim okoliczności zbiegu, kapitalnie mszczącym się za dyshonor - nam wyrządzony!...

Więc powinna była teraz z kolei Polska wystąpić z jakąś pod adresem Ameryki re demonstracją, czy admonicją...

Niemożliwe? Niestosowne? Nieprawdopodobne?

Może - w praktyce, bo równość i prawo i sprawiedliwość są jeszcze i dziś na świecie utopiami! W zasadzie - powinno to było być słuszne, prawne i uzasadnione! Polska jest Państwem, nie gorszym i nie mniej ważnym od Stanów Zjednoczonych, jest członkiem Ligi Narodów i jednym z jej założycieli: w myśl statutu tejże Ligi i praw jej, adwokatowanych wówczas przez same Stany Zjednoczone, praw obrony mniejszości narodowych, których gwarancje Polsce narzucono, aż do ograniczenia prawie jej suwerenności się posuwając tak - jak Ameryka w dalekiej Polsce ujmowała się za żydami, tak samo mogłaby była i Polska w dalekiej Ameryce ująć się za murzynami, którzy tam naprawdę są o wiele biedniejsi i za którymi ująć się niema komu w świecie. Mógłby tedy np. Sejm w Warszawie przyjąć jakąś rezolucyjkę, wglądającą w sprawy owe, wstrętne i brudne, mógłby wytknąć Ameryce, iż podobnych awantur Polska w tysiącu lat dziejów swoich nie miała, jak zresztą nie miała i niewolnictwa, które aż wojną domową, jedną z najstraszniejszych w ostatnich lat dziejach - zrywać było potrzeba... Możeby się też dało wysłać jakąś komisję z Polski do Ameryki dla zbadania tam spraw stosunków pogromowych i możeby się znalazł tak - jak amerykański żyd, p. Morgenthau, jakiś "polski murzyn", któryby był w odpowiedniej kompetencji, tyle samo właśnie ukwalifikowany do tego samego, jak p. Morgenthau, dwoistego mandatu...

Śmiesznie to wszystko brzmi - nieprawdaż? - na nonsens zakrawa!... A jednak w zasadzie powtarzamy - miałoby to takie samo właśnie uzasadnienie i prawo, jak wtykanie się Ameryki w Polskie interesy wewnętrzne! Szanse powinny być równe, a prawo dla wszystkich - jedno.

*

Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, tak i w Anglii doszło w tymże samym prawie czasie do pogromu murzynów tamtejszych ze strony ludności białej: krwawe, masowe zajścia, bójki, awantury powtarzały się przez dni parę w większych miastach, jak w Londynie i Liverpoolu, oraz po wielu mniejszych. W miejscowościach owych znajdowała się wielka liczba murzynów z wojsk kolonialnych brytyjskich, wówczas demobilizowanych; murzyni ci stali się niepożądani dla ludności białej ze względów, z których najważniejszym był wzgląd pracy - zarobku: biali zazdrościli go czarnym, stąd były wystąpienia, ataki, bójki masowe, rabunki i gwałty wszelkiego rodzaju.

I czemuż to Kongres Stanów Zjednoczonych nie zajął się tą sprawą, nie zaopiekował się murzynami, prześladowanymi w Wielkiej Brytanii? A któż więcej do tego był powołany, nad to amerykańskie przewodnie ciało rządzące?... Możeby również i Sejm Polski wglądnął za przykładem Ameryki w angielskie sprawy wewnętrzne, widocznie bardzo wiele co do urządzeń swych - pozostawiające do życzenia!... W polityce światowej powinno się postępować bardzo ściśle: konkretne prawa, ugruntowane precedensy - stanowią, nie sentyment, nie przypadki, nie okoliczności, kunsztownie wytworzone! Jedno dla wszystkich prawo, jednakowy sposób odnoszenia się do wszystkich - oto idea; co się tej idei podporządkować nie da, co się jej sprzeciwia, jej zaprzecza - to nieprawe, niesprawiedliwe, to fawory, konszachty, intrygi, niegodne czystej zasady postępowania, jaka od czasów zwycięstwa w Wielkiej Wojnie miała obowiązywać w międzynarodowych stosunkach.

W Polsce żydowskim lichwiarzom i "paskarzom", ludność głodna, wyzyskiwana nieludzko, raptem powybijała okna, a spekulantom tu i ówdzie skórę skropiono: żydzi o to podnieśli rejwach w świecie, że to "pogromy"!... I zaraz ujęły się za żydostwem tak Stany Zjednoczone, jak Anglia, domagając się dla żydów praw wyjątkowych; toż i w Kongresie Stanów Zjednoczonych paru żydowskich posłów wniosło rezolucję ganiącą Polskę barbarzyńską za "pogromy". Tak się zachowano względem Polski i zmyślonych intrygą żydowsko-angielsko-niemiecką "pogromów".

Ale oto były naprawdę pogromy w Anglii, w kulturalnej, cywilizowanej wysoko Anglii: tam bito murzynom nie okna, ale czaszki i karki; murzynów tych Anglia, gdy ich do wojny potrzebowała, posprowadzała z końców świata - bynajmniej nie z ich własnej woli, nie prosili się oni pobytu w Anglii, jak się prosili żydzi o przyjęcie ich na ziemie Polski. Czyż to zatem słuszne, sprawiedliwe, czy to z Anglii kulturą wysoką było zgodne, by biedaków tych gromić, gdy już byli - zbędni! Słuszną było rzeczą, powtarzamy, aby Stany Zjednoczone, ujmujące się za uciśnionymi - w imaginacji - żydami w Polsce, a "ganiące" ją za to, co nigdy nigdzie miejsca nie miało - ujęły się za prawdziwie gromionymi murzynami w Anglii tam, gdzie to pogromy pewne były, jak słońce na niebie! A Stany obowiązek taki miały tym większy, że posiadają obywateli murzynów, których imieniem słusznie by się należało upomnieć o ich współplemieńców, tak niepoczciwie potraktowanych w Anglii.

Lecz - Polska była słaba, więc się po niej przejechano bezkarnie, Anglia zaś potężna, więc na sobie jeździć nie dała: zatem nie interweniował nikt o pogromy murzynów, ani w Anglii, ani w Ameryce: tak właśnie wygląda w praktyce idealna teoria o wszechrówności i tolerancji w swobodzie ogólnej.

Oto sprawiedliwość i stosowanie równej miary - dla stron obu!...

Poczekamy wszyscy lat parę: Wzrośnie Polska w siły, przebędzie początkowe stadia trudności tysiącstronnych, wzbogaci się i wspomoże: poczuje wtedy świat jej siłę i znaczenie... Wtedy też sami znajdą się jej przyjaciele, choć dziś ich doszukać się trudno - i jak liczni!... Wszyscy co wczoraj i dziś jeszcze na Polskę kamieniami oszczerstwa miotają i zawiści, wszyscy ci przyjdą kupczyć z nią, zarobić coś na niej, chleb swój w niej omastą okrasić i świadczyć jej będą i będzie ona wtedy wszystkim dobra, zacna, jak dziś jest lekceważona. Nie zbraknie nam wtedy przyjaciół!...

A my dobrze jednak zapamiętamy sobie, zakarbujemy trwale tych, co nam Ojczyznę naszą i imię narodu spotwarzali, byśmy się z nimi porachowali, gdy nasz dzień nadejdzie, byśmy wiedzieli, z kim do czynienia mamy i nie pozwolili wyzyskiwać się wrogom i pasożytom, którzy z nas jeszcze poza oczyma szydzić gotowi - jako z głupców dobrodusznych, biorących wszystko za dobrą monetę i wszystkich za przyjaciół od serca. Nie głosimy zasady "oko za oko" - niezgodne to z duchem wzniosłym narodu naszego, ale praktycznie zastosuje kiedyś Polska zasadę zupełnie godziwą i moralną: "jaką miarką mierzyłeś, taką miarką ci odmierzą"...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Więc spełzła na niczym - stopniała, jak brudny, z błotem zmieszany śnieg na wiosnę - oszczercza nagonka żydowska w Ameryce, a prawda polska wschodziła nam ze wszech miar zaszczytnie. Zwycięstwo po naszej było stronie. Zaznaczamy z naciskiem, że choć wielkie i niezaprzeczone, było to zwycięstwo raczej moralne tylko, a mało niestety realnej miało wartości. Przede wszystkim - szkód, zrządzonych przez żydów, nigdy nie zdołamy powetować ni w świecie, ni w Ameryce, w opinii tamtejszego obywatelstwa, wśród którego niezawodnie cień podejrzeń i niechęci pozostaje po dziś dzień - w myśl utartego powiedzenia, że "skoro był dym - musiał być i ogień" - bo nic się bez przyczyny nie dzieje, nie wszyscy więc nam wiarę dali; cośmy zaś stracili na terenie polityki światowej - o tym lepiej nie wspominać, bo jeno uniesienie wzbiera i chęć odwetu.

Tedy nie gadać wiele o tych sprawach, nie rozprawiać, nie krzyczeć, nie wynosić ich na ulice, bo z tego nie będzie dobrego nic, jeno się nienawiść wzajemną i zawziętość posiewa; nam trzeba postępować spokojnie, konsekwentnie, a solidarnie: w tym rzecz! Poznać przeciwnika, jego metody i sposoby, odrzucić nieprawe, nas nie godne, a stosować te, co się nadają w godziwej walce, walce obronnej własnego bytu i stanu posiadania na polskiej, rodzonej ziemi naszej, w której my panami, nie przybłędy i pasożyty, obce nam plemieniem i duchem. Poznać więc ich, uczyć się od nich czego nam potrzeba, a walczyć z nimi - nie bronią ostrą, lecz bronią solidarności w pracach około unarodowienia naszego handlu i przemysłu, naszych zasobów i majętności. Oto broń, oto walka, w której przy dobrej woli i wytrwałości - zwycięstwo ostatecznie musi być po naszej stronie.

A wpływów żydowskich poza granicami Polski nie lekceważyć, nie przechodzić nad nimi do porządku dziennego - jako nad czymś nieodmiennym, czymś, co - nie do odrobienia.

Sprawa, tu omówiona, wykazuje dwa pewniki:

Po pierwsze wykazuje one, iż wpływy żydowkie, działać mogą nader zgubnie, a trwają wciąż, nie ustają i teraz, że więc nie powinno się zaniedbywać żadnych możliwości, ni okazji do kontrakcji z naszej strony. Ku temu tutejsze koła i czynniki decydujące znaleźć powinny wystarczająco miarodajne sposoby: polskie agencje dyplomatyczne powinny stale i systematycznie zasilać prasę zagraniczną odpowiedzialnymi komunikatami, powinno się tworzyć i subwencjonować pisma w językach obcych, w stolicach zagranicznych - właściwie oświetlające sprawy nasze dla obconarodowych społeczeństw, na których musi nam zależeć - w naszym własnym interesie. Dotychczas takiej akcji oficjalnej ze strony Polski niema prawie wcale, a stworzenie jej jest rzeczą elementarnej doniosłości.

Po wtóre rozprawa polsko-amerykańska z żydostwem dowodzi, że nawet w najtrudniejszych warunkach walki - zwycięstwo z omawianym przeciwnikiem jest dla nas możliwe! Oto niezasobna, niezjednolicona wcale, nieliczna w części intelektualnej swego zespołu, ale pełna dobrej woli Polonia amerykańska walkę taką podjęła za Polskę i dla Polski - podjęła ją w chwili najtrudniejszej - podjęła z nieprzyjacielem bardzo groźnym i walkę tę - niezaprzeczenie wygrała. Cóż zdziałać zdoła wielka, zasobna, tylu światłych mężów, tylu znakomitych działaczy patriotów mająca - Polska, jeśli tylko zechce. Więc jeno naprawdę - chcieć!

Koniec.

ANEKS 1

The below given report is a U.S. War Department investigation and evaluation of issues generated by Jewish power. It was compiled in August 1919 and given SECRET classification until 1973.

A hard copy of this document may be obtained from U.S. National Archives in Washington DC, - its number is 245-1.

This is PART 1, of serial parts as transcribed by PAPUREC.

[page 1 of doc. begins]

THE POWER AND AIMS OF INTERNATIONAL JEWRY

The recent emphasis in American public opinion placed on the part the Jews have been taking in world events, has seemed to warrant the Department in undertaking a preliminary study of the particular matters in controversy and also the larger question of the scope of Jewish influence in world affairs today. Among the more important points around which controversy has waged are:

I. The authenticity of the so-called Jewish Protocols, which purport to set forth a Jewish plan, centuries old, of world domination.

II. The question of how far Jewry as such is connected with Bolshevism, not only in the Soviet Government of Russia and Hungary, but in all the other countries of the world and particularly Germany and the United States.

III. The various phases of the Polish question:

(a) Whether the Jewish anti-Polish propaganda in the United States has been based on actual widespread Jewish Pogroms in Poland, or

(b) Whether, on the contrary, the stories of pogroms have been greatly exaggerated as a part of a deliberate Zionist propaganda to get for the Jews in Poland minority rights which both factions of American Poles publicly denounce as amounting to the creation of a state within a state.

(c) How serious is the nation-wide secret boycott against all Jews and Jewish goods recently started by the American Poles and other Slavic sympathizers ?

[page 2 of doc. begins]

It is self evident that in controversies such as these the Jews are strongly on the defensive on one side while the Slavic peoples are bitter in their denunciation upon the other. The important thing for us, however, is the fact that Americans in the main do not sense the situation nor appreciate its dangerous possibilities. Unfortunately there is too much truth in the charge made by the Slavs that the reasons for this is that the American press is so largely owned and controlled by the Jews. Witness the fact that the so-called Jewish Protocols which constitute by far the most serious charge against the Jews of those above enumerated, have never been mentioned in any American publication other than the official report of the Senate Judiciary Committee containing the testimony about the Protocols.

I. THE JEWISH PROTOCOLS:

The so-called Jewish Protocols purport to be the official pronouncement of the program of Jewish world domination drawn up by Theodore Herzl the founder of the modern Zionist movement and presented by him in 1897 to the inner circle of the first Zionist Congress at Basle, Switzerland. A summary of them was first published in Russia about 1905 by Serge Nilus who claims to have had a copy stolen from the Zionist files in France. In 1915 [barely legible on doc. possibly reads 1916] Nilus wrote another book entitled "IT IS NEAR RIGHT AT THE DOOR”, dealing largely with the danger of the Jew in world affairs. Here he sets out what he claims to be the full and exact translation of the Protocols. This book was published early in 1917 at a Russian Monastery near Moscow, but shortly after the first Russian Revolution of 1917 it was ordered suppressed and so even in that country it was exceedingly difficult to obtain.

[page 3 of doc. begins]

Dr. George A. Simons testifying before the Senate Committee said (Pages 135, 136 and 137 of the Record):

Senator Nelson: Are Lenine and Trotsky Yiddish ?

Mr. Simons: Lenine is from a very fine old Russian family, so we are told, and is intellectually a very able man. A fanatic, he was called the brains of this movement. Trotsky is a Jew. His real name is Leon Bronstein.

Senator King: Why are they so bitter toward religion, especially the Christian religion ?

Mr. Simons: There is a gentleman here in America who last night called on me, Dr. Harris A. Houghton, I think is his full name. I knew him out in Bay Side when I was the pastor of that church. He called on me last night. He is a Captain in the United States Army. I had not seen him for six years. He asked me whether I knew anything about the anti-Christian element in the Bolshevik regime. I said, "Indeed I do". I do know all about it." He said, "Did you ever come across the so-called Jewish protocols ?” I said "Yes, I have had them." "I have a memorandum” he said, "and last winter after much trouble I came into possession of a book which was called "REDUSTI, ANTI-CHRIST." Now, Dr. Houghton in the meantime had investigated this. He had come into possession of this book, which is quite rare now, because it was said that when the edition came out it was immediately bought up by the Jews in Petrograd and Moscow. That book reflects a real organization. That book is of some consequence. But the average person in official life here in Washington and elsewhere is afraid to handle it. Houghton says that even in his intelligence bureau they were afraid of it.

Senator King: Tell us about the book. What is bad about it ? Is it anti-Christian ?

Mr. Simons: It is anti-Christian and it shows what this secret Jewish society has been doing in order to make a conquest of the world, and to make the Christian forces as ineffective as possible, and finally to have the whole world, if you please, in their grip; and now in that book ever so many things are said with regard to their program and their methods, which devetail into the Bolshevik regime. It just looks as if that connected in some way.

Now, I have no animus against the Jews, but I have a great passion for truth: If there is anything in it I think we ought to know. The man who wrote it is considered a truth-loving man, a man held in the highest esteem by the authorities of the Russian Orthodox Church. ******

Senator Nelson: In this book that you refer to is there anything that goes to show that this Bolshevik government of Russia are supporting, directly or indirectly, this book of protocols ?

[page 4 of doc. begins]

Mr. Simons: Before answering that question I should like to see that translation, because I do not know how this thing has been done. (A pamphlet was handed to the witness.)

Senator Nelson: You have seen the original book ?

Mr. Simons: Yes. Some very finely educated Russian generals of note have told me that they considered this as an authentic thing, and they say the marvelous part of it is that nearly all of that is being executed under the Bolsheviki.

It is true by his extravagant statements since giving this testomony Dr. Simons has been somewhat discredited. However, while on the stand, under oath, he spoke with unusual care, and other people who had been in Russia at the time covered by his testimony were unable to criticize his story. Those of his statements reprinted in the press brought out the first public condemnation of Bolshevism by such Jewish leaders in America as Louis Marshall.

Recently the Department was able to examine what is said to be the only copy now in the United States of this Nilus book containing the Protocols. At that time photostatic copies of the Russian text were made for the Department files.

As stated above, there has been no reference in the press to the existence or the contents of the Protocols, nor to Dr. Simons testimony concerning them, although there was wide publicity to this more general charges as to the part the Jews were taking in the Bolshevik Government and an equally wide publicity to the vigorous denial of leading American Jews to this letter charge. Nevertheless, the testimony concerning the Protocols, which was given at an open public hearing and which has recently been published in the official Senate Report, has given them a certain limited publicity. We have been informed at second hand that an English translation of the Protocols has been shown to Justice Brandeis and Jacob Schiff each of whom vigorously disclaimed their authenticity, Mr. Schiff asserting that they are a creation of German propagandists. This explanation seems almost impossible considering the circumstances of the Russian publication - facts which

[page 5 of doc. begins]

perhaps were not made known to him, at the time he saw the translation, much less probable than the suggestion said to have been made by Justice Brandeis that the Protocols are the creation of a fanatic Russian anti-Semite.

It is not the purpose of this memorandum to make any argument toward establishing their genuineness. As previously stated, [hand written insert illegible] the Protocols are attributed to Herzl himself and one certainly must note the identity of thought found in the Protocols on the one hand and in Herzl's public writings, and in the writings of other prominent past and contemporary Jewish leaders on the other. (Note 1.)

Note 1:

Protocol 1, page 1: "According to the law of being might is right."

Protocol 1, page 3: "Our right lies in force."

Herzl, "The Jewish State”, page 2: "For this, as indeed every point which arises in the commerce of nations, is a question of might. ******* In the world of today and for an indefinite period, it will probably remain so, might precious right."

A number of similar illustrations such as the quotations relating to the "Terrible power of the Jewish purse” are set out in Appendix A.

[page 6 of doc. begins]

Some of the important events which have occurred since 1897 have fulfilled in a striking manner the predictions and aims expressed in the Protocols themselves. (Note 2.)

Furthermore, it is impossible to read far in the Protocols and in the public writings of Hess, Herzl and other Jewish Leaders without being impressed with the constant reiteration of certain fundamental principles and ideals. Among the more important of these around which the forces of Jewry are now rallying are the following:

1. The Jews are a nation held together by their commom enemies. (Note 3.)

2. With the Jews Nationality and Religion are inseparable and co-extensive.

3. All groups of Jews from the extreme radicals (Poole Zionist) to the most conservative, are united in this National Religious Movement.

4. Once a Jew always a Jew.

5. The teachings of the Talmud still exercises a profound influence on Jewish life.

6. Judaism and Socialism are different expressions of the same movement.

7. The Jews consider themselves the original exponents of internationalism and the League of Nations. (Note 4.)

--------------------------------O------------------------------------

Note 2: The coming of a world war is predicted which the Jews are to secretly promote. The creation of the chaos of Bolshevism is described as to be worked out by Jews all over the world as a step towards Jewish world dominion. For a fuller discussion of these and similar illustrations seeAppendix B.

Note 3: See Herzl's "Jewish State" page 4, and Dr. Solomon Prest, of the United Synagogues of America. (New York Times, June 17, 1919, page 3.)

Note 4: For a full discussion of these principles with citations from Moses Hess, Theodor Herzl, Bernard Lazarre, H. Sacher and the lectures now being distributed by the Zionist Organization in America, see Appendix C.

[page 7 of doc. begins]

In any event the Protocols are of suggestive value in the study of present-day International Jewry. They indicate possible or probable fields of Jewish activities, aims and methods, and as such, without relying on them at all as evidence in themselves, we have used them as a point of departure for some phases of our study.

[page 8 of doc. begins]

II. HOW FAR IS JEWRY, AS SUCH, CONNECTED WITH BOLSHEVISM, NOT ONLY IN THE SOVIET GOVERNMENT OF RUSSIA AND HUNGARY BUT IN ALL OTHER COUNTRIES OF THE WORLD AND PARTICULARLY IN GERMANY AND IN THE UNITED STATES.

(a) There is, of course, a vast amount of material in the Department relating to this problem. Here, however, a mere outline will be sufficient to indicate the general tendencies. The following quotation will illustrate the widespread participation of Jews in all revolutionary movements:

(1) Theodore Herzl's "JEWISH STATE".

Page 8. "Educated Jews without means are fast becoming Socialists."

Page 10. "When we sink we become a revolutionary proletariat, the subordinate officers of the revolutionary party."

(2) Theodor Herzl's "CONGRESS ADDRESSES".

Page 13. "That the Jews constitute a disintegrating element is habitually maintained."

(3) Lecture on "SOCIAL ZIONISM” published and now circulated by the Zionist organization of America.

Page 4. "From the days of the prophets down to the present time the Jew has been the inveterate enemy of tyranny and our contribution to the ranks of labor leaders and social philosophers is one of the marvels of history. In ancient times it was Isaiah, Jeremiah and the lesser Prophets who thundered agains those who added "house to house” while the common people were suffering against huger and privations. The thinkers and leaders of the Socialist Party during the last century, Karl Marx, Ferdinand Lasalle and many others were Jews, even though some of them sold their birthright for "a mess of pottage". In fact any careful historian must come to the conclusion that the Jews are a race representing the great social factor in modern history."

(4) Rabbi Judah L. Magnus, who has been very closely associated with Jacob H. Schiff, in a speech before the Jewish Labor Congress January 15, 1919 published in the JEWISH FORUM for February 1919 states:

Page 722: "When the Jew gives his thought, his devotion to the cause of the workers and of the dispossessed,

[page 9 of doc.begins]

of the disinherited of the world, the radical quality within him there, too, goes to the root of things, and in Germany he comes as Marx and a Lasalle, a Haas and an Edward Bernstein; in Austria he becomes a Victor Adler and a Friederich Adler; in Russia a Trotsky. Just take for a moment the present situation in Russia and Germany. The Revolution set creative forces free, and see what a large company of Jews was available for immediate service. Socialist Revolutionaries and Mensheviki; Bolsheviki; Majority and Minority Socialists whatever they be called ******* Jews are to be found among the trusted leaders and the routine workers of all those revolutionary parties."

(b) RUSSIA !

Many of the witnesses who testified before the Senate Committee stated quite definitely that most of the prominent Bolshevik leaders were Jews. The following are quotations from one or two:

(1) Mr. Theodor Kryshtofovitch (page 424 Senate Record):

"Most of the people governing Russia now are Jews. I am not against Jews in general. They are a very capable and energetic people, but as you Americans say, the right man must be in the right place. Their place is in the Commission Houses, in Banks, in the offices, but not in the government of a fine agricultural country. They do not understand anything about agriculture, about production, about keeping materials and about distribution ********* I am talking about Bolsheviki; because if you take our Bolshevik Government, Lenine is a Russian and all these constellations that are turning around this sun are Jews. They have changed their names. For instance, Trotsky is not Trotsky but Bronstein."

Again on page 431 he says:

"They oppose the Russian clergy and the Russian clergy oppose the Bolsheviki, and the Russian priests are treated very badly. For instance, they are set to do street work, cleaning the streets, paving streets, digging ditches, and so on. The workmen told me several times: `The Bolsheviki are sending out priests to work in the streets. Why do they not send their Rabbis ?' And that is true. The Jewish Rabbis are not sent to work on the streets."

Colonel V. S. Hurban, the leader of the Checho-Slovaks in Russia (page 444 of the Senate Record):

"It is also logical that the morals of the officials should be corrupt. I cannot deny it because it is a fact, and it is useless to deny it, that in the Soviets from the beginning there have been a very large percentage of Jews. It cannnot be denied. I can explain myself. We cannot blame them because it is just their revenge."

[page 10 of doc. begins]

(c) HUNGARY

The following appears in a despatch to the Department, describing conditions in Hungary, quoted on page 37 of the confidential weekly report of the Division of Western European Affairs for June 28, 1919:

"Of the Communist Commissaries (of whom 25 out of 32 are Jews), several are assigned to each department."

As a sample of general frank public comment on the Bolshevik regime in Hungary may be cited the following from an article on "The Forces of Disintegration” appering in THE NEW EUROPE of June 19, 1919:

"The internal situation in Hungary is comparatively simple at this moment. The issue of the war involved the bankruptcy of the whole ruling oligarchy and of the Jewish parasites who had battened upon them for over a generation past. But while the former fell with a resounding crash, a large section of the latter suddenly laid violent hands upon the machine of the State, and have since the Spring been endeavoring to recover, under a mask of advanced Communist theories, fragments of what the old imperialism had lost to the Magyar State. ********** Meanwhile we need be under no illusions as to the present regime in Hungary. In Budapest such illusions have long since vanished, and all who come from there tell the same tale. The present Communist Government of Budapest is merely a glorified edition of "Sussex Street". Bela Kun - a convicted thief who is proud of his record and brags publicly of his capacity for lying - is on a par with Peter the Painter, while his colleagues (save a couple of honest doctrinaires, and an occasional figurehead selected for purposes of camouflage) are altogether worthy of him.

(d) GERMANY:

The early efforts of the Bolsheviki to get control in Russia were financed by German Government, largely through the German Jewish banking firm of M. N. Warburg and Company of Hamburg, established in 1798, one of the most powerful banks in all of Germany, and instrumental in directing the international policy of the old German Empire. Max Warburg, head of this firm, cooperated in this matter with his brother Fritz, Financial Attache of the German Legation at Stockholm and as such, head of and general paymaster

[page 11 of doc. begins]

for the German spy system. Practically all of the men who participated in the negotiations with the Bolsheviki in turning over these funds were Jews.

A number of the returning Military Attaches as for example, Lieutenant Waldo from The Hague, have emphasized that the personnel, methods and aims of the new German Foreign Office were, in a large measure, the same as those of the old regime.

Therefore, the statement in the BRITISH CONFIDENTIAL WEEKLY REVIEW for June 4, 1919 (page 2) would seem at least possible:

"Evidence is accumulating that the German Government directed the Munich Revolution through Agents provocateurs. The "ROTE FAHNE” seems to have been under Government control, and an organization called: "VEREINIGUNG ZU BEKAMPFUNG DES BOLSHEVISMUS”, and espionage association covering the whole of Germany, had exact information on every phase of the Munich rising. This association is headed by Prussian Officers and works in connection with the Government."

... Concerning the leaders of the Munich Soviet Revolution, Ben Hecht, himself a radical, in a cable published in the CHICAGO DAILY NEWS said:

"As for the Communist leaders in Bavaria, for instance Toller, Levine, Muhsam, Landauer, Lipp, and, in fact, all whom I met in the April Soviet days in Munich, were Jews."

As to the general Jewish influence in Germany, Hecht states:

"One of the tragi-comic sides of the feverish German situation today is the position of the German Jews. Although less than one per cent of the German population consists of Jews, fully 75% of its present leaders - conservative and radical - are Semitic. The only political party which has no Jewish leaders is the centre or Catholic party, controlled by Mathias Erzberger. In Weimar, however, I have seen numerous centrist delegates to the national assembly whose Catholicism was political rather than racial.

As for the majority socialist, it must be remembered that the socialist party was founded by Karl Marx, a Jew, and co-ordinated by Ferdinand Lasalle and the elder Liebknecht, also Jews, while it was economically developed by Singer, another Jew. On the other hand the most active anti-socialist leaders in Germany - Theodor Wolff, George Bernhard and a dozen others of similar standing - are likewise Jews.

Hugo Haase, leader of the independent socialist party, is a Jew, as are practically all of its more important leaders, with the exception of Dr. Rudolph Breitscheld.

Nearly all of the newspaper editors and publicists whom I have encountered, from Maximilian Harden up and down the line, are Jews, and, so far as I can make out, nearly all the Berlin bankers are of the same race."

[page 12 of doc. begins]

(e) ENGLAND.

On April 8, 1919, the LONDON MORNING POST in an editorial commenting on the part the Jews were taking in Russian Bolshevism and the further fact that two of the leading British Jewish papers were openly pro-Bolshevik, stated:

"We have mentioned several times the disagreeable fact that the Russian Bolsheviks were Jews. These Jews are at the present moment in control of the Russian Government and they have powerful friends in all the Allied countries, who are helping them. We have appealed to the British Jews, but appealed so far in vain, to dissociate themselves from the cause which is doing the Jewish people terrible harm in all parts of the world. In reply the Jewish press shower upon us not only abuse but threats."

This article brought forth a letter published in the LONDON POST of April 23, 1919 signed by the following ten leading British Jews:

Major Lionel de Rothschild, M.P.

Lord Swaythling

Sir Philip Magnus, Bart, M.P.

Alderman Sir Marcus Samuel, Bart

Right Honorable Sir Harry S. Samuel, M.P.

Mr. Leonard L. Cohen

Sir Israel Gollancz

Lieutenant-General Sir John Monash, G.O.N.G.

Mr. Claude G. Montefiore

Sir Isidore Spielmann, C.M.G.

The letter stated in part:

"We have read with the deepest concern and with sincere regret certain articles which have recently appeared in two closely associated Jewish newspapers in this country on the topic of Bolshevism and its "ideals". In our opinion, the publication of these articles can have no other effect than to encourage the adoption of the theoretic principles of Russian Bolsheviks among foreign Jews who have sought and found refuge in England. We welcome, accordingly, your suggestion that British Jews should "dissociate themselves from a cause which is doing the Jewish people harm in all parts of the world". This is profoundly true, and we, on our own behalf and on behalf of numbers of British Jews, with whom we have conferred, desire to dissociate themselves absolutely and unreservedly from the mischievous and misleading doctrine which those articles are calculated to disseminate. We repudiate them as dangerous in themselves and as false to the tenets teachings of Judaism.

Partly in order to counteract the mistaken policy of the newspapers referred to, the League of British Jews was founded in November 1917. The proceedings and views of the League are published in a monthly bulletin, entitled JEWISH OPINION which can be obtained at the Offices of the League, 708-709, Salisbury House, E.C. 2, and which may eventually be merged

[page 13 of doc. begins]

"in a larger journal appearing at more frequent intervals. For we thoroughly concur with your criticism that the "British Jewish Community”, most of whom, as you rightly say, are by no means in sympathy with this (Nationalist) crusade, are being served very badly by their newspapers". Meanwhile we take this opportunity of repudiating in public the particular statements in those newspapers to which you have felt it your duty to call attention."

(f) UNITED STATES

Under date of February 15, 1919 Louis Marshall in denying the charges made before the Senate Committee that the New York East Side was Bolshevist and had furnished many Russian Bolshevists Commissars said: (Page 379 of the Senate Record):

"I read the Yiddish newspapers and am constantly called into consultation and conference with respect to every imaginable movement that can concern the public which affects the East Side, and I can, therefore, speak with authority when I say that there never has been a baser slander uttered than to charge by innuendo that the Jews of the East Side are Bolshevists."

In a report dated May 20, 1919, M. C. Keyes, Treasury Secret Service Agent stated:

When Dr. Simons, formerly a resident of Russia made the statement that "90% of the Bolsheviks in New York were Jews”, the entire radical element in New York rose in arms and through the influence that they could exert they villified a man whose only crime was being too modest in his calculations. I am satisfied that instead of 90% it should be nearer the actual amount to say that 95% of the Bolsheviks are Jews. Only recently I had the opportunity to look over the records of one Soviet branch in New York. Out of a membership of 700, 625 were Jews. ****** ”

On June 17, 1919 a conversation was overheard between Nuorteva and Charles Recht, both Bolshevist Jews, in New York, in which it wa stated that the entire 500,000 Jews of the East Side were Bolshevists.

Vice Consul R. B. Dennis testyfying before the Senate Committee said: (Page 178 of the Senate Record)

"Mr. Dennis: I do not know whether this belongs in this hearing or not, but a thing that interested me very much was to discover a number of men in positions of power, commissars in the cities here and there in Russia, who had lived in America.

Senator Nelson: Who had been graduated here ?

Mr. Dennis: Yes.

[page 14 of doc. begins]

Senator Nelson: Where had they lived mostly, in New York ?

Mr. Dennis: In the industrial centers. I met a number of them and I sat around and listened to attacks upon America that I would not take from any man in this country; but I took it over there because I was asking favors, and I was not in a position to get into an altercation, as I did not want to get in jail.

Senator Nelson: Were the men who had lived for years in this country, and had gone back there, occupying prominent positions in the Bolshevik Government ?

Mr. Dennis: Yes Sir.

Senator Wolcott: In the main, of what nationality were they ?

Mr. Dennis: Hebrew.

Senator Wolcott: German Hebrews ?

Mr. Dennis: Russian Hebrews. The men that I met there had lived in America according to their stories, anywhere from 5 to 12 years.

[page 15 of doc. begins]

 

III. THE POLISH QUESTION

(a) Has the Jewish anti-Polish propaganda in the United States been based on actual widespread Jewish pogroms ?

Louis Marshall, Judge Mack, Jacob Schiff, Israel Cohen, the British Zionist investigator, and other Jewish leaders all answer "yes".

Hugh Gibson, United States Minister to Poland on the other hand says the stories have been greatly exaggerated. For this statement he has been bitterly villified by Mr. Marshall and the American-Jewish News. Mr. Gibson also reported that many of the exaggerated pogroms stories were traceable to German propaganda sent out by way of Copenhagen. In this he is corroborated by the report of Colonel Mason of the Military Intelligence, General Staff, who spent a month in Poland during March and April.

The following quotation from Professor Askenazy, a Polish-Jewish educator and historian of Warsaw, appearing in the NEW YORK WORLD of July 2, 1919 and reprinted in FREE POLAND for July 16, 1919, would seem to present an accurate summary:

"The outside world is getting an entirely exaggerated idea, and I see my co-religionists in New York are acting on what was evidently unverified information coming from many sources. They have denounced Poland for things which never happened. With Poland young and struggling and beset with enemies it has enough trouble without having attacks from our people, who have always received better treatment from the Poles than from any other people in Eastern Europe. ****

It is true that there have been local outbreaks against the Jews, for special reasons, due to upset conditions, and tales about Jewish profiteering, particularly from Russian Bolshevik Jews, who are trying to upset the Polish nationalist spirit. **** I remark with wonder that the leaders of America's greatest Jewish societies are lending themselves to this movement, for all this agitation in America is only helping Germany and Bolshevik Russia. *** Whenever one Jew has been hurt in Poland, Jews say ten were killed and Germans say a thousand. If a Jew is killed in conflict, like the Jews in Vilna who fought with the Bolsheviki, the German press immediately spreads a tale of a Polish pogrom in Vilna."

[page 16 of doc. begins]

(b) Have the Jewish Zionists as a part of a definite propaganda to get for the Jews of Poland minority rights, deliberately exaggerated the stories of pogroms in Poland ?

The BILL OF RIGHTS adopted at the American-Jewish Congress at Philadelphia on December 19, 1918, requested the Peace Conference to grant to the Jews in new or enlarged states to be created by the Conference, autonomous management of all Jewish communal institutions and insisted that such autonomy be a condition precedent to the creation of any such state. Poland being the largest and most important new state thus to be formed, it was natural that the Jews should center their efforts on establishing this principle there.

To quote from one of their own number, (Israel Cohen, in the WASHINGTON POST, May 30, 1919):

"MINORITY RIGHTS"

There is only one way in which the civil equality of the Jews can be preserved and that is by their being given the rights of a national minority. The Jews should be given autonomy as far as the administration of their religious, cultural, social and charitable affairs are concerned, but they should also be constituted a separate electoral college with the right to proportional representation in the Polish Parliament. And in order to establish a good working understanding between them and the government, it is advisable that there should be a ministry of Jewish affairs, the head of which should be responsible to a representative council of the organized Jewish communities."

The Polish protest against the published demands of the Jews was followed by a publicity campaign to create a sentiment hostile to Poland, principally in the United States, for use at the Peace Conference in support of the Jewish claims.

In the United States the propaganda adopted by the Jews took two forms: (1) Newspaper attacks, and (2) organized protest meetings, parades and similar demonstrations.

(1) A careful reading of the prominent articles concerning alleged atrocities against the Jews in Poland which began appearing simultaneously in the leading American papers about the middle of May, shows a striking similarity in form, in substance and in

[page 17 of doc. begins]

headlines, a similarity so striking as to have no other reasonable explanation than that of a thoroughly planned propaganda. Information has come to us at second-hand that Reuben Fink, Washington representative of the Zionists, supervised the dissemination of this newspaper material. Confidential despatches from Copenhagen describe a German inspired organization abroad to supply news of pogroms for publication in the American-Jewish press.

Many of the first stories published in May were based on a report of Israel Cohen published in the LONDON TIMES of February 14, 1919. For example, on May 28, 1919 the NEW YORK HERALD and the WASHINGTON POST ran front page accounts by Herman Bernstein of Cohen's report, but the phrasing was such as to lead the readers to believe that they described Pogroms which were still going on, whereas, Cohen was actually reporting as to events in November, December and January when, as is well known, during the chaos attendant on the triangular struggle with the Germans' retreating and attempting to turn the country over to the Bolsheviki, and the Poles asserting their National Independence against both groups, there were, of course, many Jews, Poles, Germans and Bolshevists killed. Moreover, Cohen only recited the killing of 161 people during the entire three months covered by his report.

Contrast with this the statement of Rabbi Tittlebaum (State Department I. B. 861.4016/245 [decipherment may not be accurate]) concerning the persecution of the Jews in Southern Russia, in which he tells of the killing and wounding of hundreds of thousands, 5000 being killed in the town of Proscorof alone. There has been little publicity about this in the United States, probably because it would defeat the purpose of the Zionist propaganda as showing that the outbreaks against the Jews in Poland were more restrained and accompanied by much less loss of life that those in other places where chaotic conditions prevailed, such as Southern Russia.

[page 18 of doc. begins]

A further illustration of the way false stories of atrocities were used is shown by the articles about Vilna. The Department received word in May that the Zionist Bureau at Berlin reported 200 Jews killed at Vilna. On June 8, 1919 the WASHINGTON POST, NEW YORK TIMES and others carried a story from Paris under a large headline saying: "1600 Jews killed at Vilna." From Gibson's reports (telegram June 17, 1919), it appears that 64 Jews were shot and at least ten of them were admitted by the Jewish representatives to have been killed in the house-to-house fighting by which the Poles took the city from the Bolsheviki.

(2) In all the principal cities of the United States mass meetings were held, preceded by parades for which the Jewish workmen obtained a half holiday. The principal meeting was held at Madison Square Garden, New York on May 21, 1919 following a series of parades and other thoroughly organized demonstrations in which a large number of the Jews of the East Side participated. The most important addresses were made by Charles E. Hughes and Jacob Schiff. Mr. Hughes in defending himself against the charge by the Poles that he was playing politics, and had no facts upon which to base his protest, stated that "a careful investigation should speedily be had, but in the meantime the report which have come in - vouched for by such men as Judge Mack and Louis Marshall, men of recognized standing, ability and probity, - justify in my opinion, the most earnest protest."

In determining whether Mr. Hughes was warranted in accepting this ex parte statement, it should be noted that both Judge Mack and Mr. Marshall, as well as Jacob Schiff, are all members of the Executive Committee of the Jewish Kehillah in New York, which Committee has as its Chairman Rabbi Judah L. Magnus who, at one time, was very pro-German and is now an open and avowed advocate of Bolshevism both in Russia and in the United States. As to the Kehillah itself, while it is ostensibly interested solely in Jewish Community work, some question has been raised to its alleged pro-German and subsequent pro-

[page 19 of doc. begins]

Bolshevik tendencies. Furthermore, Mr. Marshall's partner, Samuel Untermeyer, received considerable notoriety at the Senate hearing on German propaganda because of his pro-German activity. Mr. Untermeyer has now appeared as chief counsel for the Rand School and the American Socialist Society in defending their charter.

In the NEW YORK TIMES of May 24, 1919, Felix M. Warburg is quoted as saying:

"It is to be regretted that the protest meetings of the Jews against the Pogroms which have taken place, in the desire to prevent further ones, appear in the papers as an attempt by the Jews to prejudice Americans against the new Polish Government."

"Naturally the Jews are deeply interested in the welfare of their co-religionists, of whom about 5,000,000 are not living in the new Poland. What these protests mean is simply an earnest pleading that every possible step, official and unofficial, be taken by the new Polish Government to prevent outbreaks by an excited populace which, feeling its new strength and old prejudices may, if not held in check, break loose when not watched. That is all we hope for."

As a commentary on this interview the following extracts from an article entitled "PEACE WITHOUT HONOR” by G. K. Chesterton, appearing in THE NEW WITNESS, an English anti-Semitic paper, of April 18, 1919, page 494, seems in point:

"What concerns us in the crisis of Europe is the facts, and when we know we are dealing with the facts of hatred, we connot be confused or even delayed by the fiction of hypocrisy. ***** and the fact is not that the Jews wish well to the new State, but that the Jews are at this moment using all their keen intellectual activity and their deep racial loyalty, working all over the world at high pressure, to prevent the new Polish State coming into existance at all."

******** We know that if they lose their port (Danzig) it will not be by any act of English public opinion or any public opinion, but by the most secret of all secret diplomacy; that it will not even be given up by the English to the Germans, but by the Germans Jews to other German Jews."

As a further comment in the attitude of the Polish Jews themselves toward the new Polish State may be quoted the following from Colonel Mason's report:

"Poland has recently put into effect a universal draft law, and the army is being mobilized under it. The men

[page 20 of doc. begins]

are collected at training stations and are receiving training under the general supervision of a French General, the actual instructors being Poles who have had military training or experience in either the German, Austrian or Russian armies. The army is very largely composed of Poles. Upon the passage of the draft law, 90% of the Jews of the country called for what is known as the blue ticket, which is an exemption certificate given to those who are aliens. Incidentally this has an important political bearing as being an official announcement by 90% of the Polish Jews that they consider themselves not Poles but Jews per se."

As a result of the publicity given these Jewish and German inspired anti-Polish protests, both in this country and abroad, the Poles were defeated and "The Combined Jewish Committees of the World” headed by Mr. Louis Marshall were able to secure (1) the special provisions set out in Articles 8 to 12, inclusive, of the Polish Treaty and, (2) the general acquiescence in these provisions on the part of the American Press. The American Poles, however, are more bitter than ever in their denouncement of these articles as undemocratic and un-American. Because of this attitude on their part it seems in point to analyze the articles in question.

Article 8 - provides that racial, religious and linguistic minorities shall have the right to establish, manage and control, at their own expense,charitable, religious and social institution and schools, with the right to use their own language and to exercise their own religion freely therein.

Article 9 - provides (Paragraph 1) that in public schools where there is a considerable proportion of Polish nationals of other than Polish speech the children shall be taught in their own language.

Article 9 - (Paragraph 2) Racial, religious and linguistic minorities shall be assured an equitable share in the enjoyment and application of the sums which may be provided out of public funds ***** for educational, religious or charitable purposes. (This paragraph would appear to supercede in a large measure Article 8 above.)

Article 10 - Educational Committee appointed locally by Jewish communities will provide for distribution of proportional share of public funds allocated to Jewish schools in accordance with Article 9 and for organization and management of these schools. The provisions of Article 9 concerning the use of language in schools shall apply to these schools.

[page 21 of doc. begins]

Article 11 - provides that Jews shall not be compelled to violate their Sabbath and that no elections or registration shall be held on a Saturday.

Article 12 - provides that the foregoing provisions constitute obligations of international concern and shall he placed under the guarantee of the League of Nations, no change to be made without the consent of majority of council of League of Nations which will be binding on the United States and the leading Allies. Any member of the League Council can call attention of the Council to possible infraction, and Coucil may take jurisdiction of question.

Mr. Marshall in an interview of July 24, 1919 said: "The rights which have been secured have not been affected in favor of the Jews alone, but for all minorities." In this connection it is worthy of notice that Article 10 and 11 relate solely to the Jews.

In an earlier interview of June 30, 1919 (NEW YORK TIMES, July 1) Mr. Marshall said:

"Nothing thus far accomplished by the Peace Conference exceeds in importance the Polish Treaty. **** It is literally a charter of Liberty and the final act of emancipation of those who, for centuries, have been bereft of elemental human rights. ******* It enshrines in the law of nations the eternal principles of human liberty that constitute the distinctive features of the Ameican Constitution by means of which, despite the divergent racial elements of our population, we have become in fact as well as in spirit, a homogeneous, patriotic, just nation. We have long appreciated what at last is to enter into the consciousness of all people - that the true purpose of government cannot be realized until majorities look upon minorities as their equal before the law."

This statement is misleading because it gives the reader the idea that the rights granted the Jews in Poland are only those enjoyed by Jewish Americans whereas, quite the contrary is true. Another interesting point is that this interview bears the same date as the text of the Polish Treaty, namely, June 30, 1919, but the interview appeared July 1, 1919 in the NEW YORK TIMES, while the Treaty was withheld until the day following.

Premier Clemenceau as quoted in the NEW YORK TIMES of July 2d defended the provisions above set out saying:

"The following articles are of a rather different nature, in that they provide special privileges to certain groups of”

[page 22 of doc. begins]

these minorities: ****

"Six - Clauses 10 and 12 deal specifically with the Jewish citizens of Poland. The information at the disposal of the principal Allied and Associated Powers as to the existing relations between the Jews and the other Polish citizens has led them to the conclusion that in view of the historical development of the Jewish question and the great animosity aroused by it, special protection is necessary for the Jews of Poland. These clauses have been limited to the minimum which seems necessary under the circumstances of the present day, viz., the maintenance of Jewish schools and the protection of the Jews in the religious observance of their Sabbath.

It is believed that these stipulations will not create any obstacle to the political unity of Poland. They do not constitute any recognition of the Jews as a separate political community within the Polish State. The educational provisions contain nothing beyond what is in fact provided in the educational institutions of many highly organized modern states. There is nothing inconsistent with the sovereignty of the State in recognizing and supporting schools in which children shall be brought up in the religious influence to which they are accustomed in their home. Ample safeguards against any use of non-Polish language to encourage a spirit of national separation have been provided in the express acknowledgment that the provisions of this Treaty do not prevent the Polish State from making the Polish language obligatory in all its schools and educational institutions."

In an editorial in the NEW YORK TIMES of July 25, 1919 it is frankly admitted that the rights granted to the Jews in Poland would not be tolerated for a moment in this country and offers the weak excuse for differentiation that our immigrants came here voluntarily while the racial minorities in Eastern Europe have been there for thousands of years. This utterly misses the real point of the criticism, going to the ultimate justice of the rights granted.

Says the TIMES: - "Those in this country who have feared that our participation in this arrangement will make it easy for European nations to demand similar liberties for naturalized citizens in this country and thus make impossible any attempt at real Americanization are somewhat unduly alarmed. Most of the rights included in the term "cultural autonomy” are already possessed by everybody in America. Some of them are not: the provision for separate schools in which the mother tongue of the pupils is the language of instruction, though the language of the State must also be taught, and taught satisfactorily, would only perpetuate a condition which German immigrants have brought about in some parts of this country; but the further provision that such schools should receive part of the State funds would, of course, be inadmissible here - though we have heard in the last year or two of American public schools in which German is about the only language known to teachers and pupils. Such guarantees would also perpetuate the foreign language press.

[page 23 of doc. begins]

"But no racial group in America has any reason or right to claim privileges such as are provided in the Polish Treaty, since they are all recent immigrants who of their own choice came to a country which had its own institutions and used the English language. The racial minorities of Eastern Europe have dwelt alongside other people, intermingled beyond any hope of complete separation, for hundreds and sometimes thousands of years."

In further relation to Mr. Marshall the following additional facts are of interest:

(1) On June 7th the Department issued a statement giving a summary of Mr. Gibson's reports to the effects that the stories as to pogroms were greatly exaggerated.

(2) On June 10th Mr. Marshall gave out in Paris a report from his personal representative in Poland in which it was stated:

8 "In its horror and system the acts recalled the worst epochs of the Middle Ages."

(3) This was followed on June 17th by a statement from Mr. Marshall making a bitter and vituperative attack on Mr. Gibson, charging that "Gibson's report is necessarily based on the merest hearsay, parrot-like repetition of what has been told him in court circles." Many specific charges of cruelty were also set out including several which have since been reported by Mr. Gibson as unfounded.

This statement was played up in "THE JEWISH DAILY NEWS” (New York) of June 18th under the headlines "Mr. Gibson Indicted". The article stated:

"Mr. Louis Marshall, chairman of the Jewish Delegation in Paris, has not permitted the grass to grow beneath his feet. No sooner did Mr. Hugh Gibson, whose nomination as Ambassador to Poland is now before the Senate, report to the State Department that there were no pogroms in Poland that Mr. Marshall set to work to show that Mr. Gibson "has reported contrary to facts". Through Mr. Charles A. Selden, the Paris correspondent of the "NEW YORK TIMES”, Mr. Marshall issued a statement giving chapter and verse of the atrocities committed against the Jews in Poland by the Poles themselves. From the statement which appears on this page, it will be seen that the Poles admitted the pogroms, yet Mr. Gibson never heard of pogroms or knows anything of them. In other words his report is an attempt to whitewash the Poles." ***** In view of Mr. Marshall's statement, and the attitude adopted by Mr. Gibson, we do not think the latter is the proper person to represent this country in Poland. His nomination is, as we have already said, now pending before the United States Senate. We have felt it our duty to protest against Mr. Gibson's confirmation by the Senate and have sent the following telegram to Senator Calder, Wadsworth and Penrose:

[page 24 of doc. begins]

`Louis Marshall's indictment of Hugh Gibson, him deliberately reporting conditions in Poland contrary to facts, as printed in today's `NEW YORK TIMES', makes Mr. Gibson unfit to be American Ambassador to Poland. We appeal to you to block confirmation of his nomination.'

"We want to go on record that a man who in toto denies the wantom slaughter of human beings, of old men and women, of young girls and little children, is not the man to whom should be entrusted so important a post as the American Ambassadorship to Poland.

If the stories of the pogroms had been found to be untrue we would have accepted Mr. Gibson's report, but when he bases his finding upon mere hearsay, we must dissent."

In relation to the deliberate campaign to defeat Mr. Gibson's confirmation, shown in the above quotation, added significance attaches to the confidential report to the Department from Secretary Lansing contained in telegram No. 2910 of June 26, 5 p.m. that "Judge Brandeis and Felix Frankfurter in conversation with Gibson yesterday, intimated that confirmation of his appointment by the Senate might be jeopardized by the nature of his reports which they stated had done great harm to the Jewish race."

(6) On June 19, 1919 the American Mission stated in a telegram to the Department that Marshall and Cyrus Adler advised Ambassador Morganthau to decline to serve on the President's commission to investigate pogroms against Jews and Jewish persecutions "urging that no Jew be appointed". The telegram continued: "Mr. Morganthau is in doubt and requests that you promptly ascertain the opinion of Schiff, Elkus, Nathan Strauss, Wise, Rosenwald and Samuel Lachman as to his acceptance."

On June 23, 1919 the Department sent duplicate telegrams to Louis Marshall at Paris and Felix Frankfurter in London conveying the following message from Judge Mack:

"All parties consulted advised Morganthau to decline appointment. Schiff, Elkus, Mack, Rosenwald, Wise, Nathan Strauss in wire to President are suggesting postponement until his return of commission and legal and technical advisors, but if inadvisable suggesting he consult Marshall and Frankfurter before acting. We have been allowed to see all of Gibson's despatches. Statement commented on by Marshall erroneously attributed to Gibson, who is shortly due in Paris. Have requested that Gibson's report be shown to Marshall. After seeing them and Gibson, advise strongly additional statement by Marshall. Mack."

[page 25 of doc. begins]

It seems quite possible that these Jewish leaders realized that an honest report would destroy the ammunition for their anti-Polish propaganda and show up more strikingly the utter unfairness of the attack on Mr. Gibson's confirmation.

... (7) On July 24 Mr. Marshall stated that:

"The horror of the Pogroms in Poland and Ukrainia will `stagger the world' when the truth becomes known. Tens of thousands of Jews have been killed. The pogroms were not so much the result of an organized movement as they were the outgrowth of unsettled anarchistic tendencies in the countries where they occurred. They found expression in attacks of Jews."

Heretofore he has never mentioned the Ukraine in his interviews, except very casually.

On August 1, 1919 Mr. Marshall made public the following telegram dated July 30, 1919 from Leo Motkin, Secretary of the "Combined Jewish Committee of the World” at Paris:

"Zuckerman arrived and confirms former communications. He reports new and terrible Pogroms which occurred during June at Kaminets, Podolsk, Kitaigorod, Ourinine, et cetera. The latest news is certified by three Rabbis and by other Jewish representatives at Khotine. I know these men who are from the Ukraine. They state that altogether 120,000 have been killed. In Proskurof alone 3,964 inhabitants and numerous passing people have been killed and 2,000 wounded. Among the killed were 1500 school children. Ukrainian Judaism fears total extermination. It is impossible to check the exact figures. In all of the pogroms undoubtedly dozens of thousands have been massacred."

The Department has in its files a despatch (heretofore referred to on Page 17) dated April 2, 1919 from the American Commissioner at Constantinople quoting Rabbi Tittlebaum in which he stated hundreds of thousand of Jews had been killed and wounded in the Ukraine and that 5000 were killed in Proscorog alone. This information undoubtedly came to Mr. Marshall in April. Why then, has the story remained unpublished all these months ? It is asserted by the Poles to be because such a publication would have weakened, if not utterly destroyed the case which they claim the Jews were so laborously building up in support of their minority rights in Poland.

[page 26 of doc. begins]

On August 2, 1919 the day following the publication of the above telegram, the Ukrainian National Committee in New York issued a statement in part as follows:

"There are not and have not been pogroms in Ukraine outside the zone of Bolshevism. While unfortunately it probably is true that there have been many innocent victims of lawless bands in Ukraine, just as there have been Jewish victims of the Polish soldiery in Galicia, the killings are the work of the Bolsheviki and the Bolsheviki alone." ******

"The Ukrainian People's Republic has granted autonomy to all national minorities, including the Jews. Special privileges have been granted the Jews and members of the race are not only members of the General Rada but are included in the ministry. The Ukrainian paper money even bears inscriptions in Jewish characters. It is significant fact that the Ukrainian Jews have never raised a single protest against Petlura's government, but have always supported it heartily."

"Petlura, of course, has not been able to prevent pogroms in the portion of Russian Ukraine controlled by the Bolsheviki or the part of Galician Ukraine overrun by the Polish imperialists. He is making progress in both sections, however, and when he has restored the entire Ukrainian territory to the Ukrainians there will be no massacres in Ukraine."

Whether the cooperation between the Jews and the Ukrainians here shown is born simply of their mutual hatred of the Poles, or whether in addition the Ukrainians are receiving financial support from the Jews, it is in any case particularly interesting just now when the Department is being flooded with anti-Polish protests from the Ukrainians and Lithuanians in this country and in Canada.

At least one group of the Ukrainians, were openly pro-German and pro-Austrian during the war and there is evidence that in this connection it should be recalled that the Ukrainian separatist movement was started by Austria.

As to the Lithuanians and their relations with the Jews here in America may be cited the full page ad which appeared in the NEW YORK TIMES, NEW YORK WORLD, CHICAGO TRIBUNE, BOSTON POST and WASHINGTON POST on June 3 and 4, 1919, protesting against "Polish

[page 27 of doc. begins]

Imperialism and Jewish Massacres". In this ad appears a letter from the Lithuanian National Council to the Secretary of the American Committee for the Defence of the Jews in Poland, which contains the following:

"Your cause is our cause as well. The cause of all oppressed people the world over strikes a responsive chord in our hearts, but you have in common with us the additional fact that your oppressors are also our oppressors."

"Using Bolshevism as a pretext, Poland has invaded, and is now occupying, large parts of Lithuania. Its troops are there indulging in atrocities so horrible that the entire liberal opinion of the world stands aghast and raises the query once more whether Poland can really be trusted with the powers of self-government."

[page 28 of doc. begins]

(c) How serious is the nation-wide boycott against all Jews and Jewish goods recently started by the Americans of Polish descent and their Slavic sympathizers ?

The Foreign Language Bureau of the Government Loan Organization of the United States Treasury in a report of June 4, 1919 states:

"The demonstrations of May 21st, participated in by the Jewish people all through the United States in the form of a public protest against the persecution of the Jews in Poland, has produced on the part of the Polish population in the U. S. A. (nearly 4,000,000) a well managed, quietly conducted commercial and financial boycott of all Jewish merchants and vendors.

Both sides of the controversy have had ample public hearing in the Press of the U. S. A. The Poles privately maintain that the Jews are disappointed in the development of Poland into a free and independent Nation as the ambition of Jewish leaders for many generations has been to make of Poland a Jewish economic state commanding the commercial and financial channels of Eastern Europe, under a German protectorate.

Be that as it may, the Polish resentment of the Jewish propaganda against them is deep and bitter and their spirit of retaliation in this country proceeds against the Jewish pocketbook. The boycott is now well advanced all through this country and is active in every channel of trade, extending even to places of amusement.

From another source comes the information that other racial groups, namely, Russians, Ukrainians, Roumanians, Lithuanians, Czecho-Slovaks, Jugo-Slavs, Findlanders, Letts, all of Slavic origin will join in this Jewish boycott. Operations for management of same are now under way."

The Department has received a number of telegrams from the American-Polish organizations calling attention to the danger of racial conflicts here and "condemning the insincere tactics of the Jewish imperialists". (See particularly telegram from mass meeting of 15,000 in Boston June 8, 1919 representing 200,000 Polish-Americans in Massachusetts, and telegram of June 15, 1919 from mass meeting at Newark, N.J.) This last telegram also charges that Jewish employers in America have discharged Polish workers and Jewish landlords have evicted Polish tenants.

If such oppression is practiced on any large scale by the American Jews it will inevitably strengthen the boycott movement among the American Slavs and continue to fan the flame of mutual hatred between the two nationalities.

- - - - - - - - -

Appendices A to D are marked with reference number "NNAD 740058, initial MB, NARA date December 28, 2001" or "DECLASSIFIED, E.O 11852, Sec. 3(E) and 5(D) and (E). Dept. of State Ltr. Mar, 21, 1973, By [illegible], NARS Date March 29, 1973". Appendix E is to date not available.

APPENDIX A

COMPARATIVE QUOTATIONS FROM THE PROTOCOLS AND THE WRITINGS OF JEWISH LEADERS.

1. Extracts from Protocol I, Pages 4 and 5:

"It is necessary to realize that the power of the masses is blind, unreasoning and unintelligent, prone to listen to the right and to the left. A blind man cannot lead the blind without bringing them to a precipice: consequently individuals from the crowd, upstarts from the people even though intelligent to the point of genius, but unversed in politics, connot step forward as leaders of the masses without ruining the entire nation."

"Only the person prepared from childhood to autocracy can understand the words which are formed by political letters. The masses left to themselves, that is to the upstarts from among them, wreck themselves by party divisions created by the anxiety for authority and honors, and by the disorders created through that." * * * * * * * * * * *

"Only the autocrat's plans can be laid out on a big scale, clearly and in order, placing everything in the mechanism of the government machinery. From this it is concluded that the expedient government for the benefit of a country must be concentrated in the hands of one responsible person. Civilization cannot exist without absolute despotism, because it is carried on not by the masses, but by their leader whoever he might be."

Compare: Herzl Jewish State, Page 37:

"I think a democratic monarchy and an aristocratic republic are the two most superior forms of a State, because in them the form of State and the principle of government are opposed to one another, and thus preserve a true balance of power. I am a staunch supporter of monarchical institutions, because these allow of a consistent policy, and represent the interests of a historically famous family born and educated to rule, whose desires are bound up with the preservation of the State. But our history has been too long interrupted for us to attempt to direct continuity of ancient constitutional forms without exposing ourselves to the charges of absurdity. * * * * * * * * *

"I also hold a settling of questions by the public voice to be a foolish proceeding, because there are no simple political questions which can be settled by Ayes and Noes. The masses are also more prone even than Parliaments to be led away by heterodox opinions, and to be swayed by vigorous ranting. It is impossible to formulate a wise internal or external policy in a popular assembly."

[page 2 of App. A begins]

2. Extract from Protocol V, Page 21

"Temporarily an all-world coalition of the Goys might be able to deal with us, but we are insured against this by such deep roots of dissention amongs them as can no longer be torn out. Within the camps of the Goys we have aroused antagonism on the basis of personal and national interests, religious and race hatreds which have been nurtured by us in their hearts during the course of twenty centuries. Owing to all this not a single state will obtain the help it asks for; each will think that a coalition against us will be disadvantageous to its interests. We are too powerful; we must be taken into consideration; no country can make even a small private understanding without our being secret parties to it."

Extract from Protocol III, Page 16:

"At present as an international force we are unconquerable, because if we alone are attacked, other states protect us."

Extract from Protocol IX, Page 32:

"De Facto we have already eliminated all governments except ours, although de jure there are still many others left."

Compare: Herzl Jewish State, Pages 9 and 10:

"Nothing effectual can really be done to our injury. In old days our jewels were seized. How is our movable property to be got hold of now ? It is comprised in printed papers which are scattered over the world, locked up may be in the coffers of Christians. It is of course possible to get at shares and debentures in railways, banks and industrial concerns of all descriptions, by taxation, and where the progressive income tax is in force, all our realized property can eventually be laid hold of. But all these efforts cannot be directed against Jews alone, and where they have nevertheless been made, severe economic crises with far-reaching effects have been their immediate consequence. The very impossibility of getting at the Jews nourishes and embitters hatred of them. . . . . When we sink, we become a revolutionary party; when we rise, there rises also our terrible power of the purse."

Faingold, "To Arms", Paris 1916:

"Thus, without having as yet a well established government, without having as yet a territory of their own assigned to itself, the Jewish people could already now, by the very prestige of frank determination impose upon their own kind, their own command and upon all other nations the taking into consideration of their interests."

Herzl Jewish State, Page 11:

"The Governments of all countries scouraged by Anti-Semitism will serve their own interests in assisting us to obtain the sovereignty we want.

[page 3 of App. A begins]

Herz Jewish State, Page 43:

"Individuals or even powerful bodies of Jews might be attacked, but Governments will take no action against the collective nation. The equal rights of Jews before the law cannot be withdrawn where they have once been conceded; for the first attempt at withdrawal would immediately drive all Jews, rich and poor alike, into the ranks of the revolutionary party."

3. Extract from Protocol V, Page 17:

"The prophets have told us that God Himself chose us to reign over the whole world. God has rewarded us with genius to enable us to handle our problems."

Compare: Extract from appeal made in 1860 by Kremje, a well known French Jewish leader on the occasion of this founding the Alliance Israelite Universelle:

"Our Union is not a French one, nor English, nor Swiss, not German. Nay, our Union is Jewish and it is universal. The other peoples are split into nationalities. We, however, are the only ones who have no co-citizens but exclusively co-religionists. The Jew will not sooner become friend of a Christian or a Mohamedan than at the time when the light of the Jewish faith - the only religion of reason - will spread throughout the world. Scattered among peoples who are hostile to our rights, to our interests, we wish above all to be and always remain Jews. Our nationality is the religion of our fathers and we do not recognize any other. Living in lands of dispersion we cannot be concerned about the changing aims of those lands which are strange to us until the time when our own aims both moral and material are in danger. The Jewish teachings must spread all over the world. Sons of Israel: however much the faith would disperse you all over the earth, always consider yourselves as members of a chosen people. If you realize and if you understand that the faith of our ancestors is our sole patriotism, if you realize that in spite of your cover nationalities, you form only one and the same people, if you could believe that only Judaism constitutes the religious and political truth, if you are conviced in the above, you universal Sons of Israel, you will come to us, you will listen to our appeal and you will prove that you accept it. Our task is great and holy, and its success is guaranteed. Catholicism, our greatest foe, lay wounded in its brains. The net which is being spread by Israel all over the surface of the earth, will spread day by day and the glorious prophecies of our holy rights will be finally realized. The time is approaching when Jerusalem will become the home of worship of all peoples and the banner of the Jewish monotheism will be flying on the most distant coast. Our strength is enormous, we must learn how to apply it in practice. What have we to be afraid of ? The day is approaching when all the wealth of the world will become the property of the Sons of Israel."

[Page 4 of App. A begins]

Rabbi Salomon Lipmann-Cerfberr in his opening speech delivered on July 26, 1806 at the meeting preparatory to the Synedrion. Quoted by H. S. Chamberlain in his "The Foundations of the Nineteenth Century", Vol. I, page 329:

"Let us forget whence we sprang. No more talk of `German' or of `Portugese' Jews. Though scattered over the earth we are nevertheless a single people."

Paul Goodman, "Zionism and Liberal Judaism", - Zionist Review, Nov. 1917:

"It has always been a unique feature of Judaism that its traits of particularism - essential to its self-preservation - have been blended with the highest aspirations of universalism."

Archives Israelitates, 1864, quoted by Ed. Drumont. La France Juive, Vol. I, page14, 12th Ed. aris O Marpont, E. Flammarion:

"Israel is a nationality. We are born Jews, `natu' because we are born Jews. A child born from Jewish parents is Jewish. The very birth casts on him all the duties of an Israelite. It is not through circumcision that we obtain our Israelan quality. Nay, circumcision is in no way analogous to Christian baptism. We are not Israelites because we are circumsized, but on the contrary, we circumcise our children because we are Israelites. We acquire the Jewish character through our birth, and we can never lose it, nor get rid of it. Even if a Jew denies his religion, even if he makes himself baptized, he does not cease to be an Israelite. All Israelite duties continue to remain with him."

[Page 5 of App. A begins]

4. Extract from Protocol I, Page 1:

"According to the law of being might is right."

Protocol I, Page 3:

"Our right lies in force."

Compare: Herzl Jewish State, Page 2:

"For this, as indeed every point which arises in the commerce of nations, is a question of might. . . . . . . In the world of today and for an indefinite period, it will probably remain so, might precedes right."

A number of similar illustrations such as the quotations relating to the "Terrible power of the Jewish purse" are set out in Appendix A. [error here, - we are in Appendix A]

5. Extract from Protocol V, Page 19:

"We will so tire the Goys by all this that we will force them to offer us an international power which, by its position, will enable us to conveniently absorb all the government forces of the world and thus to form a super-government."

Compare: Herzl Congress Addresses, Page 10:

"Would not our enemies proffer the accusation that we desired to form an international league against our Christian fellow-citizens ?"

Faingold, "To Arms", Paris 1916:

"England, France and America would offer us all the necessary guarantee."

AMERICAN JEWISH NEWS, Dec. 27, 1918:

"It was the great Jewish statesmen, Isaiah and Micah who first announced the principle that all the nations should be united under one law."

End of APPENDIX A.

APPENDIX B

PROTOCOLS FULFILLED BY WORLD EVENTS.

1. A World War predicted.

Protocol VII, Page 29:

"We must be able to counteract all opinion by war on the neighbors of that country which would dare to contradict us but even should those neighbors decide to stand collectively against us we must protect ourselves by a world-wide war. * * * * *

"We must force the Goy Governments as it were by public opinion to beneficial action in favor of our broadly conceived plan, now approaching its triumphant goal, ostensibly through public opinion which has been build up with the help of the so-called "Great Power" of the Press, which with few exceptions that need not be considered, is already entirely in our hands. In a word, to sum up our system of shackling the Goy Governments of Europe, we will show our power to some of them by assassinations, that is by terrorism, but to all of them, if one is to allow for the possibility of their rising against us, we will answer them with American, Chinese or Japanese guns."

Protocol IX, Page 35:

"You state that there will be an armed rising against us if the situation is discovered before the time is ripe; but against this we have such a paralyzing manoeuvre in the West that the bravest soul will shudder; underground corridors will be established by that time in all cities, where they can be exploded with all their institutions and government documents.

2. Chaos of Bolshevism planned.

Protocol III, Pages 14 and 15:/P>

"We shall appear, as it were, as the saviors of the workmen from this oppression, when we shall suggest that they enter our army of Socialists, Anarchists, and Communists, to which latter we always give support, acting as it were on the fraternal principle of the guise of the rule of brotherhood, demanded by the common world-wide solidarity of our social masonry.

* * * * *

"Having organized a general economic crisis, by all underhand means available to us, with the help of gold, which is all in our hands, we will throw whole crowds of workmen into the street, simultaneously in all countries of the world. These mobs will gladly shed the blood of those of whom they, in the simplicity of their ignorance, have been jealous since childhood and whose property they will then be able to loot. They will not touch our people, because we will know of the time of attack and we will take measures to protect our own.

Protocol VI, Page 27:

"We will also artificially and deeply undermine the source of industry by teaching the workmen anarchy and the use of alcohol. At the same time making arrangements to exile all

[page 2 of App. B begins]

the intellectual forces of the Goys from the countries.

"That the true situation should not be noticed by the Goys until the proper time, we will mask it by a pretended desire to help the working classes and great economic principles, an active propaganda of which is being carried on through our economic theories."

Protocol VII, Page 28:

"We must create, forment, dissention and animosities throughout Europe and with her help in other continents. There is a double usefulness in this: first, we will retain the respect of all countries by this method, for they will realize that we have the power to create disorders or to bring order whenever we wish. All these countries have come to regard us as a necessary pressure. Secondly, we will entangle by intrigues all the threads stretch by us into all the government cabinets with the aid of politics, economics, treaties or indebtedness."

Protocol II, Page 9:

"It is necessary for us that war, whenever possible, should bring no territorial advantages; this will shift war to an economic basis and force nations to see the strength of our power by which nations receiving our aid will see the force of our predominance ... Then our international rights will eliminate national rights in a narrow sense, and they will govern the people in the same way that the civil power of the governments govern the relationships of its subjects among themselves.

3. Red Terror.

Protocol I, Page 6:

" .... we must follow a program of violence and hypocricy, not only for the sake of profit, but also as a duty and for the sake of victory."

Protocol XV, Page 57:

"When we finally definitely become rulers by the aid of political coup d'etat, which will be prepared everywhere for one and the same day after the final admission of the insufficiency of all existing Governments and which will not happen soon, perhaps not before a whole century, we shall then take steps so that against us there should be no conspiracies and we shall relentlessly punish all those who shall meet our accession to power with arms in hand. All organization of any kind of new secret society will be met by the death penalty, and those societies which now exist and are known to us and either work or have worked for us, will be disbanded and exiled to continents far removed from Europe."

[Page 3 of App. B begins]

Protocol XV, Page 60:

"How far sighted were our wise men of old when they said that to attain a serious object one must not stop at the means, nor should one count the victims sacrificed to the cause. We have not counted the victims from among the Goys, those seeds of cattle. Although we have sacrificed many of our own we have already given them in return an undreamed of position on earth. The comparatively small number of victims from among our own people has been a guarantee from destruction."

4. Destruction of all Religions save the Jewish.

Protocol IV, Page 18:

"It is for this reason that we must undermine faith, extract from the minds of the Goys the very principle of God and Soul and replace those conceptions by arithmetical calculations and material demands.

Protocol XIV, Page 55:

"When we become rulers we will not allow the existance of any religion, except our own, proclaiming one God, with whom our fate is tied because we are the chosen people and by whom our fate has been made one with the fate of the world. For this reason we must destroy all religions. If this results in the rise of contemporaty atheists, then as a transitory step, this will not impede our views, but will act as an example to those generations which will listen to our teachings of the religion of Moses, which led to the subjugation of all nations by us, owing to its solid and thoughtful system."

End of APPENDIX B.

APPENDIX C.

QUOTATIONS FROM JEWISH LEADERS RELATING TO CERTAIN JEWISH PRINCIPLES AND IDEALS.

I. THE JEWS ARE A NATION HELD TOGETHER BY THEIR COMMON ENEMIES.

Herzl, Jewish State, Page 4:

"It might more reasonably be objected that I am giving a handle to Anti-Semitism when I say we are a people - One people: * * * *

However much I may worship individuality - powerful personal individuality in statesmen, inventors, artists, philosophers, or commanders, as well as conjoint individuality in a historic group of human beings, which we call a nation - however much I may worship individuality, I do not regret its disappearance. Whatever is unfit to survive can, will, and must be destroyed. But the distinctive nationality of Jews neither can, will, nor must be destroyed. It cannot be destroyed, because external enemies consolidate it. ** It will not be destroyed: this it has shown during 2000 years of appalling suffering. It must not be destroyed, and that, as successor to numberless Jews who refused to despair, I am trying once more to prove in this pamphlet. Whole branches of Judaism may wither and fall, but the trunk remains."

" * * Answering Major Evans Gordon, before the British Royal Commission on Alien Immigration in August, 1902, Dr. Herzl said: `I will give you my definition of a nation, and you can add the adjective "Jewish". A nation is, in my mind, a historical group of men of a recognizable cohesion held together by a common enemy. That is in my view a nation. Then if you add to that the word "Jewish" you have what I understand to be the Jewish nation.'"

Herzl, Jewish State, Page 10:

"The world is provoked by our prosperity, because it has for many centuries been accustomed to consider us as the most contemptible among the poverty stricken. It forgets, in its ignorance and narrowness of heart, that prosperity weakens our Judaism and extinguishes our peculiarities. It is only pressure that forces us back to the parent stem: it is only hatred encompassing us that makes us strangers once more.

"Thus, whether we like it or not, we are now, and shall henceforth remain, a historic group with unmistakable characteristics common to us all."

"We are one people - our enemies have made us one in our despite, as repeatedly happens in history. Distress binds us together, and, thus united, we suddenly discover our strength."

Herzl, Congress Addresses, Page 11:

"It is not sufficient that we feel and recognize ourselves to be a nation. Once the national consciousness is awakened the national will must also be aroused."

[page 2 of App. C begins]

Great Britain, Palestine and the Jews. Published by H. Doran Company, 1918.

Page 73:

"From Dr. Weisman's speech, delivered in Manchester, England, on December 9th, 1917: `Here we are, just Jews and nothing else, a nation among nations, take it or leave it.'"

Page 78:

"From the speech of Mr. N. Sokolov, delivered in Manchester, England, on December 9th, 1917: `Zionism means consciousness of a nation.'"

Page 89:

"From the Zionist Review (Special Supplement) December 1917: `The Declaration is, first, a formal public recognition by Great Britain (and that is by the Allies) that Israel is a nation lives and persists."

Page 93:

"From the Wahrheit, New York, 1917: `Every Zionist victory makes clear to the world that only those are entitled to speak in the name of the Jewish who proclaim our nationality.'"

Lecture on Historic Causes and Modern Zionism. (Lecture IV, Series I, as published by the Zionist Organization of America.) Page 14:

"It was realized that Jewish nationalism is not a garment to be put on and taken off: it is deeper than skin deep. . . . . . . this Jewish nationalism must therefore now be made a creative force."

Lecture on Nationalism, Internationalism, and the Jewish Nation. (Lecture II, Series I, published by Zionist Organization of America.) Page 20:

"We remained true to the God of national liberty. It was our religion, teaching us that we were a people, a nation, chosen for an international task, that made it possible for us to keep our nationhood, our spiritual freedom through 2000 years of physical subjection."

II. WITH THE JEWISH, NATIONALITY AND RELIGION ARE INSEPARABLE AND CO-EXTENSIVE.

Moses Hess, Rome and Jerusalem:

Page 36:

"this people has conserved its nationality, in the form of its religion and united both inseparably with the memories of its ancestral land."

Page 62:

"The pious Jew is above all a Jewish patriot."

Page 63:

"All feast and fast days of the Jews, their deep piety and reverence for tradition, which almost apotheosizes everything

[page 3 of App. C begins]

Hebraic, may even the entire Jewish cult, all have their origin in the patriotism of the Jewish nation."

Page 64:

"The Jewish religion is, above all, Jewish patriotism."

Page 71 (Note):

" . . . . . the Jews are something more than mere "followers of a religion", namely they are a race brotherhood, a nation . . . . ."

Page 95:

"Judaism, like Christianaity, would have to disappear as a result of the general state of enlightenment and progress, if it were not more than a mere dogmatic religion, namely, a national cult."

Page 100, a striking phrase:

"our holy national worship".

Herzl, Jewish State, Page 2:

"I think the Jewish question is no more a social than a religious one, notwithstanding that it sometimes takes these and other forms. It is a national question, which can only be solved by making it a political world-question to be discussed and controlled by the civilized nations of the world in council."

Page 38:

"Our communal tie is peculiar and unique and we are bound together only by the faith of our fathers."

Lecture on Nationalism, Internationalism, and the Jewish Nation. (Lecture II, Series I) Page 21:

"What is Jewish religion ? What is Jewish nationalism ? They are inseparable in the Jewish faith."

Extract from Lecture IV, Series II, entitled "Social Zionism":

"Indeed, throughout the ancient days, the Jewish religion was even then regarded not merely as a narrow field where God and man meet (as it is often presented in Christian theology), but as a vast body of social laws binding together the Jewish people into a united House of Israel."

III. ALL GROUPS OF JEWS ARE UNITED IN THE NATIONAL RELIGIOUS MOVEMENT.

Jacob de Haas in Preface to Herzl's Jewish State, Page 8:

"A distracted and divided people have been so well instructed in the thought that the unity of Israel is greater than all the differing religious, social, economic and political views of the individuals who make up a nation, that the Rabbis of Eastern Europe have entered in full force into the vanguard of the movement."

[page 4 of App. C begins]

... Herzl, Congress Addresses, Page 6:

"Zionism has already brought about something remarkable, heretofore regarded as impossible: a close union between the ultra-modern and the ultra-conservative elements of Jewry. The fact that this has come to pass without undignified concessions on the part of either side, without intellectual sacrifices, is further proof, if such proof be necessary, of the national entity of the Jews. A union of this kind is possible only on a national basis."

Rabbi Elias L. Solomon, President of the United Synagogue, (New York Times, June 17, 1919):

"All sections of Jewry will, in time, join hands to make common war against the foes of Israel and of all Judaism."

IV. ONCE A JEW, ALWAYS A JEW: NEITHER CONVERSION NOR NATURALIZATION WILL CHAGE HIM.

Moses Hews, Rome and Jerusalem:

Page 97:

" . . . . . Judaism has never excluded anyone. The apostates severed themselves from the bond of Jewry. `And not even them has Judaism forsaken', added a learned Rabbi, in whose presence I expressed the above-quoted opinion.

"In reality, Judaism as a nationality has a natural basis which cannot be set aside by mere conversion to another faith, as is the case of other religions. A Jew belongs to his race and consequently also to Judaism, in spite of the fact that he or his ancestors have become apostates. . . . . . The converted Jew remains a Jew no matter how much he objects to it."

Page 167:

"Every Jew, even the converted, should cling to the cause and labor for the regenaration of Israel."

Page 74:

"We shall always remain strangers among the nations . . . . . the Jew in exile who denies his nationality will never earn the respect of the nations among whom he dwells. He may become a naturalized citizen, but he will never be able to convince the gentiles of his total separation from his own nationality."

Herzl, Congress Addresses, Page 28:

"We no longer want to wear the mask of any other nationality."

Herzl, Jewish State, Page 4:

"Hence, if all or any of the French Jews protest against this scheme on account of their own "assimilation", my answer is simple: The whole thing does not convern them at all. They are Jewish Frenchmen, well and good: This is a private affair for the Jews alone.

[page 5 of App. C begins]

"The movement towards the organization of the State I am proposing would, of course, harm Jewish Frenchmen no more than it would harm the "assimilated" of other countries. It would, on the contrary, be distinctly to their advantage. For they would no longer be disturbed in their "chromatic function", as Darwin puts it, but would be able to assimilate in peace, because Anti-Semitism, now active, would have been stopped for ever. They would certainly be credited with being assimilated to the very depths of their souls, if they stayed where they were after the Jewish State, with its superior organization had become a reality."

Bernard Lazare, a French Jew, on Antisemitism, Page 314:

"But as a general thing, the Jew, even the extreme Jewish radical, can not help retaining his Jewish characteristics, and though he may have abandoned all religion and all faith, he has none the less received the impress of the national genius acting through heredity and early training."

V. TEACHINGS OF THE TALMUD STILL EXERCISE A PROFOUND INFLUENCE OVER JEWISH LIFE.

Hess, Rome and Jerusalem,

Page 39:

"They (the Reformers) did not recognize the fountain of life, whence flowed our entire literature, Talmudic as well as Biblical. So much did they mistake the origin and cause of our literature that they considered that great organic creation, the Talmud, as representing merely the ever-changing result of an attempt to accomodate the life of the people to ever-changing conditions and environments.

Page 102:

" . . . . . they (the Reformers) set up the Bible, in contradiction to the Talmud, as the positive content of regenerated Judaism, and by this anachronism, which was merely an imitation of a foreign movement, they only made themselves ridiculous. It is, in reality, a narrower point of view than that of orthodox Judaism, to declare the living, oral tradition to be a `human fiction' and because it was written down at later time, to discard it, while admitting the law of the Bible to be divine."

Page 103:

" . . . . . the spirit which at the time of the restoration inspired the Sopherim and the sages of the Great Synagogue, was freer, holier, and more patriotic, than the spirit which inspired Moses and the Prophets."

Page 109:

"The typical national cult, finding its expression in the study and in the minute observance of thousands of precepts with which Judaism fenced itself around in order to preserve its integrity in dispersion, is misconceived by our enlightened Jews."

Page 111:

" . . . . . what would bave become of Judaism and the Jews if they had not, through the institutions of the Talmudic sages, thrown a protecting fence around their religion, so as to safeguard it for the coming days ?"

[page 6 of App. C begins]

Lazare, in "Antisemitism",

Page 262:

"Its (the Talmud's) brutality has been exposed by the Christian antisemites, because this brutality shocked them directly, but in saying, `Kill even the best of Goym', Rabi Simon ben Jochal was no more cruel than was Saint Louis."

Page 264:

"Preserved in this book of enormous authority, in this Talmud which for the Jews has been a code, an expression of their nationality, which has been their soul, - these cruel and narrowminded assertions have acquired at least a moral if not a legal force.

Page 299:

"But in reality it is not so much Judaism which is non-progressive as Talmudism. We have just seen that it is the Talmud alone that can subdue the Jew and tame his rebellious instincts, and it is the study of the Talmud, obligatory and exclusive, that has prevented the Jew from drinking at the real fountain-head, the Bible; the doctors have stifled the prophets."

Page 332:

"The wealth of the Jew, it was said, is gained at the expense of the Christian. It is acquired through deception, through fraud, through opression, by all means and principally by detestable means. . . .

Is this charge well founded ? It was true and still is true in all those countries where the Jew is kept outside of society; where he receives only the traditional Talmudic education."

Lecture, Social Zionism, published by Zionist Organizations of America, Lecture IV, Series II, Page 5:

"We need but take the precepts of the Prophets, the law cases of the great Rabbis as presented in the Talmud, and add thereto the works of the great Jewish social leaders in modern days, in order to build the legal and social foundation for the third Jewish commonwealth."

Among the affiliated organizations which met in Chicago at the same time as the recent Zionist Congress, September 14-19, 1919, was the Talmud Society whose prime object was to revive interest in rabbinical lore. In this connection the Jerusalem Printing Works was founded to revive production of the Talmudic and Rabbinic books.

[page 7 of App. C begins]

VI. JUDAISM AND SOCIALISM ARE DIFFERENT EXPRESSIONS OF THE SAME MOVEMENT.

Meyer Waxman, in Translator's Introduction to Rome and Jerusalem, by Hess, Page 32:

"The Jewish nation belongs to the creative organs of humanity. The Jews have taught humanity true religion, a religion which is neither materialistic nor spiritualistic, which has for its aim, unlike Christianity, not the salvation of the individual in the other world, but the perfection of social life in this world. And it is this function which they have to discharge to create for humanity new social values."

Hess, Rome and Jerusalem, Page 119:

"It is our [sic.] of Judaism that our humanitarian view of life sprang."

Herzl, Jewish State, Page 9:

"The Christian bourgeoisie would not be unwilling to cast us as a sacrifice to Socialism, though that would not greatly improve matters. At the same time, the equal rights of Jews before the law cannot be withdrawn where they have once been conceded. Not only because their withdrawal would be opposed to the spirit of our age, but also because it would immediately drive all Jews, rich and poor alike, into the ranks of the revolutionary army."

Lecture, Social Zionism, published by Zionist Organization of America. Lecture IV, Series II.

Page 7:

"It was moses Hess, the Jew and the Socialist, who first connected the theory of Jewish state with the prospect of a model social commonwealth. Herzl inherited this social vision and gave us a Utopian picture of a model state in operation in this political novel, 'Altneuland.'"

Page 9:

"As early as the Seventh Zionist Congress in 1906, the Poale Zion was recognized as a faction (or party) within the international Zionist Congress. This party represents the socialistic element of Zionism. But it would be a mistake to regard Poale Zionism as merely socialism within the Zionist Organization. The Poale Zionist is a Jew who endorses the Zionist program, who not only interprets that program in accordance with Socialist ideals, but who supplements and `corrects' that program so as to fit in with his concept of what a Jewish State ought ot be. Poale Zionism is not something added on to Zionism - it is a different kind of Zionism."

End of APPENDIX C

APPENDIX D

MISCELLANEOUS EXTRACTS AND QUOTATIONS

QUOTATIONS RELATING TO RUSSIA:

Dr. George A. Simons testifying before the Senate Committee said (Pages 135, 136 and 137 of the Record):

Senator Nelson: Are Lenine and Trotsky Yiddish ?

Mr. Simons: Lenine is from a very fine old Russian family, so we are told, and is intellectually a very able man. A fanatic, he was called the brains of this movement. Trotsky is a Jew. His real name is Leon Bronstein.

Senator King: Why are they so bitter toward religion, especially the Christian religion ?

Mr. Simons: There is a gentleman here in America who last night called on me. Dr. Harris A. Houghton, I think is his full name. I knew him out in May Side when I was the pastor of that church. He called on me last night. He is a captain in the United States Army. I had not seen him for six years. He asked me whether I knew anything about the anti-Christian element in the Bolshevik regime. I said, "Indeed I do". "I do know all about it." He said, "Did you ever come across the so-called Jewish protocols ?" I said "Yes, I have had them". "I have a memorandum", he said, "and last winter after much trouble I came into possession of a book which was called `Redusti, anti-Christ'". Now, Dr. Houghton in the meantime had investigated this. He had come into possession of this book, which is quite rare now, because it was said that when the edition came out it was immediately brought up by the Jews in Petrograd and Moscow. That book reflects a real organization. That book is of some consequence. But the average person in official life here in Washington and elsewhere is afraid to handle it. Houghton says that even in his intelligence bureau they were afraid of it.

Senator King: Tell us about the book. What is bad about it ? Is it anti-Christian ?

Mr. Simons: It is anti-Christian and it shows what this secret Jewish society has been doing in order to make a conquest of the world, and to make the Christian forces as ineffective as possible, and finally to have the whole world, if you please, in their grip; and now in that book ever so many things are said with regard to their program and their methods, which dovetail into the Bolshevik regime. It just looks as if that connected in some way.

Now, I have no animus against the Jews, but I have a great passion for truth. If there is anything in it I think we ought to know. The man who wrote it is considered a truth-loving man, a man held in the highest esteem by the authorities of the Russian Orthodox Church. * * * * * *

Senator Nelson: In this book that you refer to is there anything that

[page 2 of App. D begins]

goes to show that this Bolshevik government of Russia are supporting, directly or indirectly, this book of protocols ?

Mr. Simons: Before answering that question I should like to see that translation, because I do not know how this thing has been done. (A pamphlet was handed to the witness.)

Senator Nelson: You have seen the original book ?

Mr. Simons: Yes. Some very finely educated Russian generals of note have told me that they considered this as an authentic think, and they say the marvelous part of it is that nearly all of that is being executed under the Bolsheviki.

Mr. Theodor Kryshtofovitch (page 424 Senate Record):

"Most of the people governing Russia now are Jews. I am not against Jews in general. They are a very capable and energetic people, but as you Americans say, the right man must be in the right place. Their place is in the Commission House, in Banks, in the offices, but not in the government of a fine agricultural country. They do not understand anything about agriculture, about production, about keeping materials, and about distribution * * * I am talking about Bolsheviki; because if you take our Bolshevik Government, Lenine is a Russian and all these constellations that are turning around this sun are Jews. They have changed their names. For instance, Trotsky is not Trotsky but Bronstein."

Again on page 431 he says:

"They oppose the Russian clergy and the Russian clergy oppose the Bolsheviki, and the Russian priests are treated very badly. For instance, they are set to do street work, cleaning the streets, paving streets, digging ditches, and so on. The workmen told me several times: `The Bolsheviki are sending our priests to work in the streets. Why do they not send their Rabbis ?' And that is true. The Jewish Rabbis are not sent to work on the streets."

Colonel V. S. Hurban, the leader of the Czecho-Slovaks in Russia (page 444 of the Senate Record):

"It is also logical that the morals of the officials should be corrupt. I cannot deny it because it is a fact, and it is useless to deny it, that in the Soviets from the beginning there have been a very large persentage of Jews. It cannot be denied. I can explain myself. We cannot blame them because it is just their revenge."

The following quotation from the New York Jewish Daily "THE DAY" of June 24th republished in Martens' organ "SOVIET RUSSIA", illustrates the special privileges enjoyed by the Jews in Soviet Russia:

"GLAD TIDINGS FROM RUSSIA"

"The Zionists have organized throughout Russia Food Cooperative Societies which are united in every city into

[page 3 of App. D begins]

Central Cooperative Associations, united in the All-Russian Federation of Jewish Food Co-Operative Associations.

"The Federation is in part subsidized by the Moscow Soviet Government. All schools of the Zionists in which the language of instruction is ancient Hebrew, as well as the Hebrew High School in Minsk, have been taken over by the government. They have been incorporated in the public school system which is maintained by the Commissariat of Public Education."

In a note appearing on page 53 of the English edition of THE BOLSHEVIK REVOLUTION by Maxim Litvinoff, former representative of the Bolsheviki in London, appears this statement:

"In June last year, in connection with a sordid affair of speculation in real estate, in which several ecclesiastical friends of Patriarch Tikhon were involved, a search was made in the residence of the Patriarch, and a number of highly incriminating documents were seized. The most interesting was a forged manifesto purporting to come from the non-existing "Central Committee of the Petrograd Department of the Univeral Israelite Alliance", which was obviously intended to provoke pogroms, and which expressed joy at the "approach of the hour of victory", when the Jews would be in possession of supreme power and would take their revenge upon the Gentiles: "We shall enslave Russia economically, and will take all her riches. Scores of the Sons of Israel are already occupying the highest Posts in the State." The Soviet Government mildly punished the Patriarch by confining him to a monastery. Other dignitaries of the Church, including several bishops, paid for similar and even worse offences more dearly: hence the cries which have so moved our own Church dignitaries about the "persecution of the Church" which eminate from bishops and archbishops who have found shelter under the protection of various Koltchaks and the Allies at Odessa and Omsk."

The LONDON TIMES of March 29, 1919, in one of a series of articles entitled "Bolshevik Portraits" says:

"Of the twenty or thirty commissaries or leaders who provide the central machinery of the Bolshevist movement, not less than seventy-five per cent, are Jews."

Robert Wilton in his recent book "RUSSIA'S AGONY" states, page 139:

"Subversion had been carried out by a handful of pseudo-Jew Extremists in the Soviet . . . Afterwards their numbers increased largely . . . although they studiously concealed their identity under assumed Russian or Polish names . . . "

On September 2, 1919 Vice Consul Imbrie telegraphed that "a strong anti-Jewish feeling has grown among the workmen and peasants in Bolshevik Russia. In order to check this movement the Bolshevik officials issued

[page 4 of App. D begins]

an appeal calling on the people to suppress all race antipathy and to substitute instead class hatred. The preponderance of Jews continues marked among the Commissaries and Bolshevik officials."

In Odessa which has just been retaken from the Bolsheviki for the second time, the Jews completely controlled the Bolshevik Government. Thomas Whittimore who went into Odessa on the first Russian relief ship states that his "most conservative estimate places the number of Jewish Commissioners at seventy-five per cent." Considering the hundreds murdered during the terror, Whittimore reports that many were killed by a Jewish girl of twenty. "Her specialty was shooting in the eyes." As a result of all this "there are severe pogroms of Jews in towns between Kief and Odessa".

.. Jewry and the Enemies of the Soviets.

Article by Vatin - PETROGRAD PRAVDA (Official organ of the Communist Party) April 27, 1919:

"Where the Soviet Authority exists there are no Jewish pogroms: where the Soviet authority is overthrown medieval orgies begin. It was thus "democracy" triumphed as we see in the Ukraine under Petliura. Here is what we read in the Bourgeoisie-Zionist "JEWISH LIFE" (Nos. 13 to 14, of April 18) with respect to the pogrom in Gomel:

`In Gomel and environs at the end of March there was an uprising against the Soviet authority. Sections of the troops that had mutinied and of the local reactionary population beat up many of the representatives of authority, and then began to beat up the Jewish population and loot their houses and property. For several days Gomel was in the power of these rioters, and according to private information the number of killed and wounded Jews exceeded 100. The uprising spread over the whole district of the railway from Gomel to Bokhmach and was put down only during the first days of April by the military reinforcements that arrived.'

"The overthrow of the Soviet authority brings dark days also for the Jews. And in Gomel the uprising took place under the slogan of the Constituent assembly.

"And this is what we read in that same number with regard to the development of reactionary agitation:

`We receive news from many cities of the great course of anti-Semitic agitation among the darker elements of the population. The reactionary agitators bring the customary charges against the Jews that they are responsible for the present chaos and also make wide use of the conclusion that the Jewish population is placed in a priviledged position with respect to food supplies as it was given the right to receive for Easter wheat flour to prepare the special Jewish holiday cakes.'

`In view of the state of unrest the Jewish organizations of many cities refused to take advantage of the right to receive wheat flour. In Petrograd, for the same reason, it was necessary to close one of the bakeries where the holiday cakes were being prepared. As is well known in actual fact, the "privileged" position of the Jewish population

[page 5 of App. D begins]

amounts simply to this, that instead of usual allowance of bread the Jews have the right to receive the same quantity of white flour and in many cities bread from white flour will be issued also to the Christian population for the Christian holidays. In Petrograd the total amount of white flour issued to the Jews was 3 1/2 pounds for the 8 days of the Jewish Easter.

"As one can conclude from the Communications in Soviet newspapers the authorities will carry on an energetic struggle against anti-Semitic agitation. In Chernigov the military commissariat, in the posters distributed throughout the city announced that all provocatory agents sowing the seeds of anti-Semitism and appealing for pogroms should be shot on the spot."

"The proletariat is the irreconcilable enemy of exploitation and aggression in all forms including the oppression because of nationality. A proletarian government gives to the oppressed Jewish people the one hope of defense."

List of Jewish Bolshevik Commissars in Russia with their Aliases:

Cover Name		Real Name
Trotsky	-	Braunstein [Bronstein]
Steklov	-	Nachamkes
Martov	-	Zederbaum
Zinoviev	-	Apfelbaum
Kamenov	-	Rosenfeld
Souchano	-	Gimel
Zagorsky	-	Krochman
Bogdanov	-	Zilberstein
Larin	-	Lurje
Gorov	-	Goldman
Uritsky	-	Radomilsky
Kamkov	-	Katz
Ganetzky	-	Furstenberg
Dan	-	Gourevich
Meschkowsky	-	Goldberg
Parvus	-	Goldfandt
Riazanov	-	Goldenfarb
Martinov	-	Zikar
Chernomorsky	-	Chernomordkin
Solntzev	-	Bleichman
Piatnitzky	-	Zivin
Abramovich	-	Rein
Zvesdin	-	Vainstein
Maklakowsky	-	Rosenblum
Lipinsky	-	Loewensohn
Bobrov	-	Nathansohn
- - - -	-	Stimberg
Roshal	-	[illegible]
Lieber	-	Goldman
Axelrod	-	- - - -
Garin	-	Garfield
Glasounov	-	Von Schultze
- - - -	-	Joffe
Zorin	-	Gomberg
Schatov	-	- - - -
M. Soermus	-	- - - -
- - - -	-	Zolkan
- - - -	-	Reinstein
Litvinov	-	Finkelstein
- - - -	-	Krasin
- - - -	-	Skiliamki
- - - -	-	Shklovski

[page 6 of App. D begins]

QUOTATIONS RELATING TO HUNGARY:

Extract from an article on "The Forces of Disintegration" appearing in THE NEW EUROPE of June 19, 1919:

"The internal situation in Hungary is comparatively simple at this moment. The issue of the war involved the bankruptcy of the whole ruling oligarchy and of the Jewish parasites who had battered upon them for over a generation past. But while the former fell with a resounding crash, a large section of the latter suddenly laid violent hands upon the machine of State, and have since the spring been endeavoring to recover, under a mask of advanced Communist theories, fragments of what the old imperialism had lost to the Magyar State. . . . Meanwhile we need to be under no illusions as to the present regime in Hungary. In Budapest such illusions have long since vanished, and all who come from there tell the same tale. The present Communist Government of Budapest is merely a glorified edition of "Sussex Street".

Extract from editorial in LONDON MORNING POST, August 5, 1919:

"Bela Kun and his fellow-terrorists have scattered and fled before the Roumanian army which has now occupied Budapest. Thus ends one of the most remarkable reigns of terror in history. Bela Kun himself and almost the whole of his administration were Jews. Several of them were Jews who had come from Germany only a short time before and were suspected - on good grounds - of being German agents. Several others had come from Russia and were just as obviously the agents of Lenin and Trotsky. Bela Kun himself was a convicted thief, and several of his colleagues belonged to the criminal classes - who appear to be the true exponents of the new Democracy. They established a reign of terror in Budapest and throughout a large part of Hungary. Their laws modeled on those of Bolshevist Russia, nationalized everything, even to houses. Workmen were compelled to work for the State and were forbidden to strike. As for the bourgeoisie, it lived upon suffrance and by paying blackmail to such scoundrels as Szamuely, otherwise Samuel, who tried to escape with his ill-gotten gains, and committed suicide when he was captured on the border." (See photographs of Commissars, Appendix E.)

[page 7 of App. D begins]

QUOTATIONS RELATING TO GERMANY:

As to the general Jewish influence in Germany, Hecht states:

"One of the tragi-comic sides of the feverish German situation today is the position of the German Jew. Although less than one per cent of the German population consists of Jews, fully seventyfive per cent of its present leaders - conservative and radical - are Semitic. The only political party which has no Jewish leaders is the center or Catholic party, controlled by Mathias Erzberger. In Weimar, however, I have seen numerous centrist delegates to the national assembly whose Catholicism was political rather than radical.

"As for the majority socialists, it must be remembered that the socialist party was founded by Karl Marx, a Jew, and co-ordinated by Ferdinand Lasalle and the elder Liebknecht, also Jews, while it was economically developed by Singer, another Jew. On the other hand the most active anti-socialist leaders in Germany - Theodor Wolff, George Bernhard and a dozen others of similar standing - are likewise Jews.

"Hugo Haase, leader of the independent socialist party, is a Jew, as are practically all of its more important leaders, with the exception of Dr. Rudolph Breitscheld.

"Nearly all of the newspaper editors and publicists whom I have encountered, from Maxmilian Harden up and down the line, are Jews, and, so far as I can make out, nearly all the Berlin bankers are of the same race."

QUOTATIONS RELATING TO ENGLAND:

On April 8, 1919, the LONDON MORNING POST, in an editorial commenting on the part the Jews were taking in Russian Bolshevism and the further fact that two of the leading British Jewish papers were openly pro Bolshevik, stated:

"We have mentioned several items the disagreeable fact that the Russian Bolsheviks were Jews. These Jews are at the present moment in control of the Russian Government and they have powerful friends in all the Allied countries, who are helping them. We have appealed to the British Jews, but appealed so far in vain, to dissociate themselves formally from a cause which is doing the Jewish people terrible harm in all parts of the world. In reply the Jewish press shower upon us not only abuse but threats."

... This article brought forth a letter published in the London Post of April 23, 1919 signed by the following ten leading British Jews:

Major Lionel de Rothchild, M.P.

Lord Swaythling

Sir Philip Magnus, Bart, M.P.

Alderman Sir Marcus Samuel, Bart

Right Honorable Sir Harry S. Samuel, M.P.

Mr. Leonard L. Cohen

Sir Israel Collancz [Gollancz]

Lieutenant-General Sir John Monash, C.C.M.G.

Mr. Claude C. Montefiore

Sir Isidore Spielmann, C.M.G.

[page 8 of App.D begins]

The letter stated in part:

"We have read with the deepest concern and with sincere regret certain articles which have recently appeared in two closely associated Jewish newspapers in this country on the topic of Bolshevism and its "ideals". In our opinion, the publication of these articles can have no other effect that to encourage the adoption of the theocratic principles of Russian Bolsheviks among foreign Jews who have sought and found a refuge in England. We welcome, accordingly, your suggestion that British Jews should "dissociate themselves from a cause which is doing the Jewish people harm in all parts of the world". This is profoundly true, and we, on our own behalf and on behalf of numbers of British Jews, with whom we have conferred, desire to dissociate themselves absolutely and unreservedly from the mischievious and misleading doctrine which those articles are calculated to disseminate. We repudiate them as dangerous in themselves and as false to the tenets and teachings of Judaism."

"Partly in order to counteract the mistaken policy of the newspapers referred to, the League of British Jews was founded in November 1917. The proceedings and views of the League are published in a monthly bulletin, entitled JEWISH OPINION, which can be obtained at the Offices of the League, 708-709 Salisbury House, N.C. 2, and which may eventually be merged in a larger journal appearing at more frequent intervals. For we thoroughly concur with your criticism that the "British Jewish Community" most of whom, as you rightly say, are by no means in sympathy with this (Nationalist) crusade, are being served very badly by their newspapers. Meanwhile we take this opportunity of repudiating in public the particular statements in these newspapers to which you have felt it your duty to call attention."

A letter editorial in the LONDON MORNING POST (August 5, 1919) states:

"Not long age it (Jewish Press of England) provoked ten of our most distinguished Jews to write a letter to protest to these columns, and the manner in which that protest was received was not encouraging. The ten were loaded with the vilest vituperations, and the JEWISH WORLD had an article suggesting that disembowelling was the only fit punishment for these gentlemen. That paper, by the way, has since published the photograph of Bela Kun alongside picture of a Rothchild and a Brandeis. We notice also that the JEWISH CHRONICLE this week, in the person of its favorite contributor, hails the labor party "and like groups in other lands" as the best friends of the Jews, and looks forward to the time when "Britain becomes the mandatory of Palestine under the League of Nations and a Labor Government has to deal with the Jewish national problems." We have already remarked upon the circumstances that labor politics, international in everything else, becomes national where the Jews are concerned."

LONDON MORNING POST, Editorial of August 30, 1919:

"An Insult to Poland.

We have pointed out from time to time the various steps of the great conspiracy against Poland. That conspiracy, as we proved by documentary evidence, was thought out in Germany; but it has its agents of tools in every country, - and England is no exception.

[page 9 of App. D begins]

One part of the conspiracy is to discredit Poland by suggesting that she is given to the barbarous pastime of pogroms, which, like bull-baiting and cock-fighting, has long been extinct in the more humane countries of the West. Now both the British and the American representatives in Poland have reported to their Governments that this part of the conspiracy is founded in falsehood. It has been shown over and over again that the alleged pogroms, in which thousands of Jews were said to have perished, either had not taken place at all, or were in reality the tumults, riots and confused street fighting inevitable in a state of war and anarchy such as existed in Poland after the German departure and before the creation of a regular Polish Government. There were also cases in which Polish troops killed Bolshevist Jews in the fighting which has been going on between the Poles and the Bolsheviks. It is unfortunately true that Bolshevism is very likely a Jewish movement. In Russia the Jewish Bolsheviki have taken a terrible revenge upon all whom they regarded as enemies, and also upon all who had protected the Russian peasantry against the exactions of Jewish usurers. If the Jews had a grievance against Imperial Russia, it is wiped out in such blood and massacre as leaves the balance of cruelty on the other side. The Jews have destroyed an enemy, but they have lost the title to be called an oppressed race. In Russia the oppressed have become the oppressors, and if the Russian Jews in Poland tried to carry into that country also the methods of their kingsmen on the other side of the Border, the Poles were thoroughly justified in fighting Bolshevism and Bolsheviks.

"That the treatment of the Jews by the Poles is liberal and humane is proved not only by the despatches of our representatives, but by the testimony of many Polish Jews themselves. Only the other day we received a letter from a prominent Polish Jew warmly protesting against the anti-Polish propaganda - which we can assure those engaged in it is doing great injury to their Polish co-religionists. He described how the Germans had for 150 years followed a policy of setting the Polish Jews against the Christian Poles, and had even gone so far as to force Polish Jews to take derisory German names, which are even now, he argues, a great obstacle in the way of assimilation. He asserts that the Polish Jews desire to take Polish names and co-operate with the Christian Poles in creating a Polish nation. But they cannot hope to do this as long as Jewish nationalists and German propagandists stir up the Jews against the Poles and the Poles against the Jews. Those English Jews, therefore, who are carrying on a propaganda against Poland are doing very ill-service to their kindred in that country.

"But there is a more serious side to this matter. The British Foreign Office is being used by these Jewish propagandists to harass and insult Poland at this most critical and dangerous time. We drew attention before to the propaganda which an official of the Foreign Office was carrying on against Poland in a weekly paper called the "NEW EUROPE". This official, Mr. Lewis. B. Namier, has transferred his activities to the "NEW STATESMAN", or so it is stated in the "NEW WITNESS". It is interesting, therefore to hear that Mr. Namier, who is said to carry on this propaganda from the secure base of the Foreign Office, was originally Ludwig Bernstein, and hails from Galicia. No doubt he is disinterested in his animosity against Poland; but we are entitled to know if the

[page 10 of App. D begins]

Foreign Office approves of his propaganda against an Allied Government. Not only so; but we see it stated that a Commission is being sent from this country to investigate the condition of the Jews in Poland, of which Commission Sir Stuart Montagu Samuel is chief. Now, why should the British Government engage in this investigation at all ? They have their own representatives in Poland who are fully qualified to give an accurate and impartial report on the subject. But if there must be a mission, is it not grossly unfair and insulting to Poland to put a Jew at the head of it ? Suppose we were to send out a negro Commissioner from Sierra Leone to investigate the complaints of the American negroes against the American people. Such a course would exactly correspond to the course we are not [sic. should be "now"] taking in this matter. Again, suppose Sir Stuart Samuel reports in a sense contrary to the report of our regular representative in Poland ? Is our Government to throw over its servant - and English official - and prefer the word of a Jew in a purely Jewish quarrel ? Sir Stuart Samuel is - or rather was - a politician. His retirement from Parliament was the result of a case in which he was found to have broken the law - a very wholesome law, by the way, directed against a very dangerous form of corruption in Parliament. This is the gentleman who will represent the justice, the righteousness, and the impartiality of Christian England to a Christian Ally. We must protect with all the energy of which we are capable against a policy which deliberately insults Poland in order to ingratiate the Government with the Jewish vote. And we warn the Jews also, not for the first time. They are showing themselves not Englishmen of the Jewish Faith, as we used to consider them, but a nation with a foreign policy of their own - and that policy hostile to the friends of England. And that is what in the end Englishmen will not stand.

[page 11 of App. D begins]

QUOTATIONS RELATING TO UNITED STATES:

Under date of February 15, 1919, Louis Marshall in denying the charges made before the Senate Committee that the New York East Side was Bolshevist and had furnished many Russian Bolshevist Commissars said: (Page 379 of the Senate Record)

"I read the Yiddish newspapers and am constantly called into consultation and conference with respect to every immaginable movement that can concern the public which affects the East Side, and I can, therefore, speak with authority when I say that there never has been a baser slander uttered than to charge by innuedno that the Jews of the East Side are Bolshevists."

Vice Consul R. B. Dennis testifying before the Senate Committee said: (Page 176 of the Senate Record)

"Mr. Dennis: I do not know whether this belongs in this hearing or not, but a thing that interested me very much was to discover a number of men in positions of power, Commisars in the cities here and there in Russia, who had lived in America.

Senator Nelson: Who had been graduated here ?

Mr. Dennis: Yes.

Senator Nelson: Where had they lived mostly ? New York ?

Mr. Dennis: In the industrial quarters. I met a number of them and I sat around and listened to attacks upon America that I would not take from any man in this country; but I took it over there because I was asking favors, and I was not in a position to get into an altercation, as I did not want to get in jail.

Senator Nelson: Were the men who had lived for years in this country, and had gone back there, occupying prominent positions in the Bolshevik Government ?

Mr. Dennis: Yes, Sir.

Senator Wolcott: In the main, of what nationality were they ?

Mr. Dennis: Hebrew.

... Senator Wolcott: German Hebrews ?

Mr. Dennis: Russian Hebrews. The men that I met there had lived in America according to their stories, anywhere from 3 to 12 years."

Robert Minor, whose recent release while waiting trial, for spreading Bolshevik propaganda caused much protest, likewise states that many of the Bolshevik leaders have been in America. "They were the most radical of all * * * I ran across these American-Russians everywhere, * * * (NEW YOR CALL magazine, September 14, 1919, page 4.) The only two he mentions by name - Trotsky and Bill Shattoff - are Jews.

[page 12 of App. D begins]

QUOTATIONS RELATING TO POLAND:

Israel Cohen, in "THE WASHINGTON POST", May 30, 1919:

"Minority Rights"

There is only one way in which the civil equality of the Jews can be preserved and that is by their being given the rights of a national minority. The Jews should be given autonomy as far as the administration of their religious, cultural, social and charitable affairs are concerned, but they should also be constituted a separate electoral college with the right to proportional representation in the Polish Parliament. And in order to establish a good working understanding between them and the government, it is advisable that there should be a ministry of Jewish affairs, the head of which should be responsible to a representative council of the organized Jewish communities."

In the "NEW YORK TIMES" of May 24, 1919, Felix M. Warburg is quoted as saying:

"It is to be regretted that the protest meetings of the Jews against the pogroms which have taken place, in the desire to prevent further ones, appear in the papers as an attempt by the Jews to prejudice Americans against the new Polish Government."

"Naturally the Jews are deeply interested in the welfare of their co-religionists, of whom about 5,000,000 are now living in the new Poland. What these protests mean is simply an earnest pleading that every possible step, official and unofficial, be taken by the new Polish Government to prevent outbreaks by an excited populace which, feeling its new strength and old prejudices, may, if not held in check, break loose when not watched. That is all we hope for."

"What concerns us in the crisis of Europe is the facts, and when we know we are dealing with the facts of hatred, we cannot be confused or even delayed by the fiction of hypocrisy . . . . and the fact is not that the Jews wish well to the new State, but that the Jews are at this moment using all their keen intellectual activity and their deep racial loyalty, working all over the world at high pressure, to prevent the new Polish State coming into existence at all.

. . . We know that if they lose their port (Danzing) it will not be by any act of English public opinion or any public opinion, but by the most secret of all secret diplomacy: that it will not even be given up by the English to the Germans, but by German Jews to other German Jews."

Mr. Marshall in an interview of July 24, 1919, said: "The rights which have been secured have not been effected in favor of the Jews alone, but

[page 13 of App.D begins]

for all minorities." In this connection it is worthy of notice that Article 10 and 11 relate solely to the Jews.

In an earlier interview of June 30, 1919 (NEW YORK TIMES, July 1) Mr. Marshall said:

"Nothing thus far accomplished by the Peace Conference exceeds in importance the Polish Treaty . . . . It is literally a charter of liberty and the final act of emancipation of those who, for centuries have been bereft of elemental human rights . . . . It enshrines in the Law of Nations the eternal principles of human liberty that constitutes the distinctive features of the American Constitution by means of which, despite the divergent racial elements of our population, we have become in fact, as well as in spirit, a homogeneous, patriotic, just nation. We have long appreciated what at last is to enter into the consciousness of all people - that the true purpose of government cannot be realized until majorities look upon minorities as their equal before the law."

In further relation to Mr. Marshall the following additional facts are of interest:

(1) On June 7th the Department issued a statement giving a summary of Mr. Gibson's reports to the effects that the stories as to pogroms were greatly exaggerated.

(2) On June10th Mr. Marshall gave out in Paris a report from his personal representative in Poland in which it was stated:

"In its horror and system the acts recalled the worst epochs of the Middle Ages."

(3) This was followed on June 17th by a statement from Mr. Marshall making a bitter and vituperative attack on Mr. Gibson, charging that Gibson's report is necessarily based on the merest hearsay, parrotlike repetition of what has been told him in "court circles". Many specific charges of cruelty were also set out including several which have since been reported by Mr. Gibson as unfounded.

(4) This statement was played up in the "JEWISH DAILY NEWS" (NEW YORK) of June 18th under the headlines "Mr. Gibson Indicted". The article stated:

"Mr. Louis Marshall, chairman of the Jewish Delegation in Paris has not permitted the grass to grow beneath his feet. No sooner did Mr. Hugh Gibson, whose nomination as Ambassador to Poland is now before the Senate, report to the State Department that there were no pogroms in Poland than Mr. Marshall set to work to show that Mr. Gibson "has reported contrary to the facts". Through Mr. Charles A. Selden, the Paris correspondent of the "NEW YORK TIMES", Mr. Marshall issued a statement giving chapter and verse of

[page 14 of App. D begins]

attrocities committed against the Jews in Poland by the Poles themselves. From the statement which appears on this page, it will be seen that the Poles admitted the pogroms, yet Mr. Gibson never heard of pogroms nor known anything of them. In other words his report is an attempt to whitewash the Poles. . . . In view of Mr. Marshall's statement, and the attitude adopted by Mr. Gibson, we do not think the latter is the proper person to represent this country to Poland. His nomination is, as we have already said, now pending before the United States Senate. We have felt it our duty to protest against Mr. Gibson's confirmation by the Senate and have sent the following telegram to Senators Calder, Wadsworth, and Penross:

`Louis Marshall's indictment of Hugh Gibson, him deliberately reporting conditions in Poland contrary to facts, as printed in today's NEW YORK TIMES, makes Mr. Gibson unfit to be American Ambassador to Poland. We appeal to you to block confirmation of his nomination.'

(5) On June 19, 1919, the American Mission stated in a telegram to the Department that Marshall and Cyrus Adler advised Ambassador Morgenthau to decline to serve on the President's commission to investigate pogroms against Jew and Jewish persecutions "urging that no Jew be appointed". The telegram continued: "Mr. Morgenthau is in doubt and requests that you promptly ascertain the opinion of Schiff, Elkus, Nathan Strauss, Wise, Rosenwald and Samuel Lachman as to his acceptance."

(6) On June 23, 1919, the Department sent duplicate telegram to Louis Marshall at Paris and Felix Frankfurter in London conveying the following message from Judge Mack:

"All parties consulted advised Morgenthau to decline appointment. Schiff, Elkus, Mack, Rosenwald, Wise, Nathan Strauss in wire to President are suggesting postponment until his return, of commission and legal and technical advisors, but if advisable suggesting he consult Marshall and Frankfurter despatches. Statement commented on by Marshall erroneously attributed to Gibson, who is shortly due in Paris. Have requested that Gibson's reports be shown to Marshall. After seeing them and Gibson, advise strongly additional statement by Marshall. Mack."

Premier Clemenceau as quoted in the "NEW YORK TIMES" of July 2nd defended the provisions above set out saying:

"The following articles are of a rather different nature, in that they provide special privileges to certain groups of minorities: . . .

"Clauses 10 and 12 deal specifically with the Jewish citizens of Poland. The information at the disposal of the principal Allied and Associated Powers as to the existing relations between the Jews and the other Polish citizens has led them to the conclusion that, in view of the historical development of the Jewish question and the great animosity arounsed by it, special protection is necessary for

[page 15 of App. D begins]

the Jews of Poland. These clauses have been limited to the minimum which seems necessary under the circumstances of the present day, vis., the maintenance of Jewish schools and the protection of the Jews in the religious observances of their Sabbath.

"It is believed that these stipulations will not create any obstacle to the political unity of Poland. They do not constitute any recognition of the Jews as a separate political community within the Polish State. The educational provisions contain nothing beyond what is in fact provided in the educational institutions of the many highly organized modern states. There is nothing inconsistent with the sovereignty of the State in recognizing and supporting schools in which children shall be brought up in the religious influence to which they are accustomed in their home. Ample safeguards against any use of non-Polish language to encourage a spirit of national separation have been provided in the express acknowledgment that the provisions of this treaty do not prevent the Polish State from making the Polish language obligatory in all its schools and educational institutions."

...Says the TIMES in an editorial of July 26, 1919:

"Those in this country who have feared that our participation in this arrangement will make it easy for European nations to demand similar liberties for naturalized citizens in this country and thus make impossible any attempt at real Americanization are somewhat unduly alarmed. Most of the rights included in the term "cultural autonomy" are already possessed by everybody in America. Some of them are not; the provision for separate schools in which the mother tongue of the pupils is the language of instruction, though the language of the State must also be taught, and taught satisfactorily, would only perpetuate a condition which German immigrants have brought about in some parts of this country; but the further provision that such schools should receive part of the State funds would, of course, be inadmissible here - though we have heard in the last year or two of American public schools in which German is about the only language known to teachers and pupils. Such guarantees would also perpetuate the foreign language press."

The following is a copy of the statement issued by, and resolutions adopted by, the only two organized bodies of Polish opinion in the United States, which calls for an international commission to make a first hand investigation of the so-called anti-Jewish pogroms in Poland. The statement and resolutions are self-explanatory:

"New York, December, 1918. For the purpose of establishing once and for all the truth or falsity of the stories of Jewish pogroms in Poland, the Polish National Department, and the Polish National Defense Committee have united in a formal demand on the American and Allied governments that they dispatatch at once to Poland a special commission, on which the Jews and Polish immigration in the United States shall have membership, to investigate the actual existing conditions, and to report the results of their investigation to the people of the United States and the Allied nations."

"The Polish people in the United States have for some time been viewing with distress and alarm, the news items being printed in the American newspapers from Copenhagen, from Amsterdam, from Switzerland and other centers, setting forth that the Poles are promoting general pogroms against the Jews. While many of the dispatches also mention pogroms in Russia, Roumania, and portions of Czecho-Slovakia, the main

[page 16 of App. D begins]

burden of responsibility is inevitably centered on the Poles. While representatives and reputable Poles in the United States, men acquainted intimately with the relations of the Poles and Jews in Poland, have made denials at various times, their letters are often refused and only rarely see the public eye.

"It is because of their appreciation that this campaign, wittingly or unwittingly is certain to react against the cause of the new Independent and United Polish State at the Peace table, that the proposition is now advanced for an investigation by an inter-Allied and American Commission.

"Inasmuch as representatives of the Jewish organizations in the United States have already petitioned the Allied governments that Poland virtually be denied even a seat at the Peace table or an opportunity to state its cause before that august tribunal, the situation is most critical, and in this emergency, the representatives of the Polish National Department and of the Polish National Defense Committee, two organizations, which, since the opening of the war, have differed widely on general programs, have united to present a common front against this particular insidious attack on the Polish Nationality. The formal resolution calling for the appointment of the Commission and setting forth the need of the same was signed at the Hotel Gotham by Messrs. John F. Smulski, Chairman, P.N.D., Dr. K. Zurarski, Chairman, N.D.C., Dr. Adam Szwajkart, K. Zychlinski, Alexander Debski, and Dr. B. Kolakowski.

"Messrs. Smulski and Kolakowski, representing the two organizations, and in explanation of the resolutions, said last night that they had asked for this Commission with every confidence that it would brand as false, the stories being so widely circulated. Poland, they declared, is at war with Bolshevism, at war with various forms of anarchy. It is still at war with the Ukrainians, who, under the leadership of German and Ukrainian officers, are attempting to seize Polish territory, at war with Germany, which did send also an army against Poland. Unfortunately, perhaps the Bolshevik emissaries sent from Russia into Poland have in many cases been Jews racially, though we appreciate they have long ceased to follow the religious observances of the faith. When it happens that a people are protecting their country and its frontiers from invading, marauding or looting forces, it is impossible to segregate the enemy on religious lines in order that the [one word illegible] forces be used only against the Christians. We now solemnly declare that the dispatches setting forth that massacres of the Jews are taking place in Warsaw are false.

"We most respectfully ask that the American people picture for the time being, the actual conditions in Poland. German soldiers retreating into Germany, Russian soldiers making their way into Russia, are all traversing the distracted land, ravaging and looting. Willis J. Rose, an agent of the Slovens Government, has, according to the Thursday papers, set forth graphically to Colonel House at Paris, a statement of present conditions in his petition for aid. We are firmly convinced that the assaults upon the Jews, which these troops are committing are assaults which are being charged to Poles. In short, we hope that such a commission when appointed will carefully examine the Polish Rabbis in Poland, men who are Poles but of Jewish faith, and from their lips we expect a vindication.

"Meanwhile, we find it impossible to dispel from our minds the feeling that our Jewish countrymen in America who are supplying this information are creating a situation which will be only to the profit of Germany and Bolsheviks.

[page 17 of App. D begins]

"In stemming the tide of Bolshevism in Poland, we are advised that the one great saving feature is the united nationalistic sentiment of the people. We fear, accordingly, that if the aspirations back of this sentiment are denied through proper representatives at the Peace Congress, that Poland will cease to be an island of constructive social forces in the sea of anarchy. Despair and distrust are bad counsillors [sic.]."

RESOLUTIONS ADOPTED

"The undersigned, representatives of both political organizations, declare hereby in the name of the Polish immigrants in America as follows:

The following the old-time beaten path of the first attacks against independent Poland, attacks which ultimately lead to Poland's partitions, the enemy's hand dares to touch the unstained honor of the Polish nation and to case [sic. should be "cast"] suspicion on the thousand years old culture of the latter.

"The systematic campaign, that was waged against the Polish nation in the beginning of the present war by men like Herman Bernstein [or Bornstein], Melamed and other Jewish publicists, is repeating itself. Again, as of old, these calumniators are finding easy access to the American people, and truth is encountering unusual obstacles in its way.

"At the moment, crucial for Poland, hostile influences are endeavoring to present Poland as a country of pogroms and of barbarism. These influences are spread on the basis of mendacious dispatches and giving misinformation about race riots, tending to create the impression that Poland is unworthy of an independent existance.

"Mr. Louis Marshall, Chairman of the American Jewish Committee declared plainly, that the principles of sovereignty of each people with regard to its own territory, a principle recognized universally, ceased to be obligatory when applied to Poland. He voiced this extraordinary idea at the annual meeting of the American Jewish Committee, November 10, 1918, when the compact of the people in their constitution as to equality and freedom of religious and civil right would not be considered sufficient, but that in addition pledges and guarantees must be added.

"Mr. Julian Mack, Chairman of the Zionist Organization of America, jointly with Mr. Louis Marshall, addressed himself to the Allied governments and to the Government of the United States asking for assistance for the Jews. In their appeal, they betrayed their actual motives, which were prompting on the quiet this campaign of calumny against Poland. They stated therein verbatim as follows:

"We ask that the Government make clear that the claims of only such nations will be recognized, which, by the treatment of national minorities prove worthy of political national independence."

"If the Poles are not to govern Poland, to whom do Messrs. Mack and Marshall want to make Poland subjects. Their appeals to the Allied governments, are actually appeals that the Poles be denied even their day in court. On the basis of the mendacious news dispatches, they ask that the Poles be actually forbidden even an opportunity at the Peace table.

"Is it the desire of Messrs. Mack and Marshall to have Poland as a whole, turned back to Germany or to Russia, that they even avail themselves of calumnies thrown at the nation as a whole ? Prior to the war, the Jews in Europe favored Russia's domination over Poland.

[page 18 of App. D begins]

After the occupation of Warsaw by the Germans, they in turn favored German domination over that country. We demand, therefore, a clear and public answer in this matter.

"We equally demand from Messrs. Mack and Marshall, a clear answer as to whether here in America, they consider themselves as Jews or as Americans ? Whether they are in this country a "national minority" and whether they demand also that in this country "Yiddish" be put on terms of equality with the English language in schools, courts of justice, government and administration work, or whether they were condemning Poland to serve as an experiment in this respect ?

... "We declare that in accordance with the centuries old traditions of the Polish nation, the Jews will have in Poland exactly the same rights as they have in America, to wit, the full and equal measure of civil rights and obligations, as citizens of the country and absolute religious freedom. But, just as here, the Jews cannot have any special rights and privileges in Poland.

"We point out with emphasis the fact, that Jews settled for centuries in Poland had, and have, nothing in common with the anti-Polish propaganda, and that on the contrary, they were vigorously opposing the Jews who arrived from Germany and Russia and who alone were conducting the racial struggle. Thus, foreign Jews, against the will and without the knowledge even of the Polish Jews of Poland, are sowing discord and chaos.

"In order to render impossible once for all any campaign of calumnies against Poland, which was the only country in the Middle Ages to offer an asylum for the Jews, we beg to request the Government of the United States and the Governments of the Allied Powers as well, to dispatch forthwith an international commision to Poland, in which commission there should participate representatives of the Jews and also of Polish immigration in America, to investigate and report on the actual conditions.

Signatures:

For the Polish National Department:

John F. Smulski, Chairman

Dr. Adam Szwajkart, Sec'y

K. Zychlinski, Vice-Chairman

For the Polish National Defense Committee:

Dr. K. Surawski, Chairman

Alexander H. Debski

Dr. B Kulakowski"

- - - - - - - - - - - -

Letter from Louis Marshall to the President, dated at New York, August 6, 1919:

"Dear Mr. President:

"One of the most serious questions which has arisen in Eastern Europe is that which relates to East Galicia. The Poles and Ukrainians are both claiming the territory. Approximately 750,000 Jews live in that area and have suffered severely both from Polish and Ukrainian hostility. The Commission designated by the Peace Conference to report as to the future government of East Galicia, of which General La Rond, Dr. Lord and Mr. Paton are members, several weeks ago requested the Jews of East Galicia who were then in Paris, to express their views on this problem, and at their request, I accompanied the delegation as their spokesman. We took the position that the Jews as a minority, could not safely assume an attitude for or against either of the two contending nationalities, who for months have been engaged in a bitter warfare, and that each of them resented any action that the Jews might take, as was evidenced by the series of pogroms

[page 19 of App. D begins]

which, ever since last November, have from time to time occurred in East Galicia in which the Poles and the Ukrainians both participated. Without undertaking to interfere with the political situation, we tentatively expressed the belief, that until conditions in East Galicia had become settled, and for a period of probably ten years, it might be desirable for the League of Nations to administer East Galicia through a High Commission, and that at the expiration of that period a plebiscite should determine the nature of the future government. That would afford a guarantee for the peaceful development of the country and give assurance of the avoidance of conflict likely to arise at any moment and to degenerate into bloodshed. The Commission intimated that a mandate over East Galicia would probably be given to Poland for a definite period, to be followed by a plebiscite, and that in the meantime the various nationalities would be enabled, by the operation of catastres or electoral colleges, to secure representation in the national and local legislative bodies. In view of the fact that the Jews of East Galicia were prepared to submit to any plan that might prove acceptable to the Peace Conference so long as they were permitted to retain their neutrality until a plebiscite had finally determined the permanent form of government, we stated that if that could be accomplished the Jews would willingly acquiesce in the plan indicated, provided (1) that they likewise were permitted to have a catastre or electoral college of their own; (2) that on account of their exceptional position they were to be exempted from conscription until after the plebiscite, and (3) that, as in the Ukraine and Lithuania, a Jewish secretariat should be created in the provincial cabinet for the protection of the Jews of East Galicia. In addition to these provisions it was contended that the clauses protective or racial, religious and linguistic minorities, contained in the Polish Treaty, should be applicable to East Galicia.

"I have just received a cablegram to the effect that the Polish leaders are insisting in the Diet at Warsaw that catastres or electoral colleges should be created for the Poles and Ukrainians only, and that the Jews of East Galicia are to be forced to participate either in the Polish or Ukrainian catastres. It is also stated that Mr. Padarewski has expressed his opposition against any measure that would relieve the Jews of East Galicia from conscription and has made disagreeable comments upon the Jews, who desire to be relieved from the jeopardy in which they would find themselves of being ground between the upper and the nether millstone of Polish and Ukrainian agitation.

"I am confident that a word from you would assure to these unfortunate people that protection which is essential to them in the extraordinary circumstances in which they now find themselves and would secure to them the right of remaining neutral in the bitter conflict between the two nationalities now struggling for the ultimate sovereignty over East Galicia, one or both of whom will be swift to resent as hostile and to wreak vengeance upon the Jews for any action taken that may not be in accordance with the wishes, policies or prejudices of the contending factions.

"I am, with great respect and gratitude, Cordially yours, LOUIS MARSHALL"

- - - - - -

Letter from Louis Marshall to the President, dated at New York, August 18, 1919:

"Dear Mr. President:

"It pleased me greatly to learn from yours of the 14th instant of your intention to cable to the American Commissioners in Paris the substance of my letter of the 6th instant relative to East Galicia.

[page 20 of App. D begins]

"After our interview in Paris on the subject of the creation of a separate Jewish electoral college in Poland, wherein you announced the conclusion that you did not deem it advisable, your judgment was at once accepted because the reasons on which it was based were regarded as indisputably reasonable. It was not for the purpose of questioning that conclusion or rearguing the matter that I ventured to suggest that an exception might be made in respect of East Galicia. In Poland, Roumania, Czecho-Slovakia, and other of the European countries, none of the different nationalities exercise the franchise in curiae or electoral colleges. I understand, however, that in East Galicia it is intended, during the period which is to precede the holding of a plebiscite determinative of the ultimate form of government and the sovereignty which that territory is to enjoy, the Poles and Ukrainians are to vote through the medium of Polish and Ukrainian curiae or electoral colleges, and that the Jews, who number 750,000 approximately, are not to have that right. That would result either in their disfranchisement, due to their unwillingness to incur the animosity of the Poles and the Ukrainians, or would force them to vote either as Poles or as Ukrainians or some as Poles and others as Ukrainians, with the consequence that the unfortunate conditions which have heretofore made their situation desperate would be apt to continue.

"Within the past few days I have received a cablegram to the effect that one of the leading Jews of East Galicia has been imprisoned at Przemysl on the charge of treason, because he advised the Jews to remain neutral as between the Poles and the Ukrainians. In the same cablegram it is stated that the Jewish teachers in elementary schools in East Galicia have been refused admission into the Polish schools because they took the oath of allegiance to the Ukrainian Government while it was in control. On the other hand, the Ukrainian teachers have been admitted into the Polish schools. These occurrences are symptomatic and prophetic. I know that you will give them due weight.

"You will pardon me if I call your attention to another point. It relates to the proposed treaties with Roumania and Czecho-Slovakia. I learn from my friends in Paris, that within the past few days, a determined effort is being made by the representatives of these governments to eliminate from the treaties which they are to enter into with the Principal Powers, the provisions which are contained in Article 10 and 11 of the Polish Treaty. The first of these articles relates to the appointment locally by the Jewish communities of Poland of educational committees, and the second to the immunity of the Jews from being compelled to desecrate their Sabbath. Poland has ratified the treaty with these clauses. They are both of great importance and are fully as essential for the protection of the Jews in Roumania and Czecho-Slovakia as they are for that of the Jewish citizens of Poland. The very fact that, for forty years, Roumania deliberately and confessedly violated the Treaty of Berlin, which was enacted to protect the Jews, make it of the utmost importance that no opening shall be created for further quibbling by the representatives of that government. Moreover, if these articles which Poland has now accepted, were to be omitted from the treaties entered into with other of the European governments, Poland might argue, with considerable force, that she has been discriminated against, in that the terms of the treaties with her neighbors are less drastic than those imposed upon her. There is no reason why the same standard should not be applied to all of these new and enlarged States.

"I am, with great respect, Most cordially yours, LOUIS MARSHALL"

End of APPENDIX D

Marty Cepielik, Editor

NEWS OF POLONIA

Pasadena, CA

Dear Editor,

I wish to express my gratitude for your publication of some of the formerly classified US Government documents pertaining to the undue influence the Jews were exerting in the international community following WWI, and particularly with regard to the dastardly way Jews were smearing Poles and Poland so that they could be in full control of whatever would transpire in the yet to be determined territory of de-partitioned Poland.

The information you published is of paramount importance to all individuals of Polish descent, praticularly students and young people who are subject to ongoing victimization by teachers and professors who are perpetuating the gross slanderous accusations against Poland concocted by International Jewry and their accomplices nearly a century ago.

Those who have seen that disgusting PBS production called SHTETL, will remember the scenes in which Mayor Romaniuk was blasted by a bunch of sputtering nearly apoplectic Jewish students who have a vested interest in maintaining a hostile and guilt inducing position towards Poles and Poland. These young Jews were obviously drunk with the veritable sea of antiPolish poison their not too distant ancestors flooded the world with.

Most Jews know that the calumny they continue to spread about Poland and Poles is false, but they are counting on the fact that Poles and Polonians, and indeed, the rest of the world is ignorant of that fact. Thank you for taking the first step in enlightening your readership and arming them with the facts with which to hold the Jews accountable for their historical and ongoing programs of physical and cultural genocide against Poles and Poland.

Going back in Polish History to the period of the Swedish Invasions, we can survey the tremendous damage done to Poland by Jews residing in Poland through their widespread collaboration with the invading enemy. (An historically consistant pattern of Jewish behaviors in any country foolhardy enough to give Jews quarter.) In relative terms, there was proportionately more material destruction visited upon Poland by the Swedes than more recent 20th century invaders. Poles have the Jews, in large part to thank for this. (Ref: "THE ECONOMIC ORIGIN OF ANTI-SEMITISM IN POLAND, and its Jews in the Early Modern Period" by Hillel Levine) Jews also aided and abetted the ongoing destabilization of Poland to the point at which the country was wiped off the map. Poland, once the largest and most advanced political entity in all of Europe has been turned into an absurd non-entity at the hands of the Jews. History will no doubt repeat itself in these United States if nothing is done to stop the Jewish onslaught.

Your choice of words "Polish Jewish Relations" as the heading of one of the aforementioned columns is rather ill-suited. There cannot be and should not be any such thing as Polish-Jewish Relations. Jews have so thoroughly and extremely trespassed beyond any boundaries of decency with regard to Polish matters as to never ever be allowed any participation in or any influence over the same. For the better part of the last half of the twentieth century, the so called Polish-Jewish dialogue has not managed to manifest even one scintilla of good faith on the part of the Jews. Jews use the "dialogue" to further browbeat Poles into even deeper submission to outrageous Jewish demands.

The Jews are a politico-socio-economic-ideo-national embodiment of the "batterer" personality. As psychologists and sociologists often repeat: "THERE CAN BO NO DIALOGUE WITH BATTERERS !" The batterer is simply too expert in using any contact with their victim as an occassion for further victimization. As the leading global BATTERER entity, the Jews have left much of the world in a state of what is called "learned helplessness" by psychologists. The Jews have impressed upon their victims that resistance is futile. Well, - RESISTANCE IS NOT FUTILE, and your publication must be commended on breaking through the "fear barrier".

Terese Pencak Schwartz's reaction to your publication of portions of the US Government documents is quite revealing, and you are to be congratulated on your thoughtful and thorough response. At the present day intensity of the Jewish efforts to destroy Poland, Ms. Schwartz and company would like Polonians to feel grateful that Jews are mounting some version of Wycinanki at the Skirball Center. GET REAL !

An important point to consider, is that the Polish experience related to WWII and its aftermath was so unique and extreme as to be totally above and beyond the current meanings of the word "Holocaust" as capitalized on by the Jews. Poles can not operate on the assumption that their tragic history will only be brought to the public consciousness as a footnote to Jewish pontifications on the era. Poles must define themselves and present themselves to the world in their own light. Poles do not need the Jews' permission to do this, no matter how much influence the Jews have been allowed in government, the media and academia.

Thanks to the efforts of many individuals, the US Government documents you have begun to publish have come to light. Documented in those papers are mass public demonstrations of Polish-Americans protesting the actions of Jews against Poland. One demonstration had 20,000 participants and another had 15,000 ! That was in 1919 ! Polonia needs to rise to the level of political activism of its early twentieth century constituents. Thank you and your publication for getting us to the first rung of the ladder.

Bruno Hetmanski

Rye, NY

Marty Cepielik, Editor

NEWS OF POLONIA

Pasadena, CA

Dear Editor:

I was very pleased to see the material you published in your January and February issues regarding historical information related to Poland. The revelation of interference in Poland's Independence, - in fact, attempts to thwart it by the Jews in America, is a valuable knowledge to all of us. Please continue to publish such materials that may come your way.

In reading this history, I am reminded of the all-too-often-repeated suffering of our Polish nation as well as of the tremendous valor and sacrifices of her fighting forces. We must always give the honor of memory with gratitude due to them. We must be vigilant and each do our part to preserve the independence of our home country and our national identity.

A comment on the title "Polish Jewish Relations". I feel this title tends to mislead. There are no "Polish Jewish Relations". As the history you published reminds us, and a glance into our distant history as well as current events confirm, the Jews unceasingly assault, - one way or another. Poles respond with explanations, corrections of history, sometimes appeals to fairness, even unnecessary apologies, - all to no avail. Once in a while, a few token crumbs are thrown our way, e.g. the latest rebroadcast on PBS of "Polish Americans", an outdated program poorly representing U.S. Polonia's achievements and contributions to this country. The other, is right in the February issue (page 6) of NEWS OF POLONIA. Ms. Terese Pencak Schwartz' request that you publish "about the Polish Papercuts exhibit" as indicative of "efforts ... to bring together Polish Jews and non-Jewish" is almost amusing among the published efforts to destroy Poland in 1919, and at the time when Polish patriots, Henryk Pajak, Jerzy Robert Nowak and Dariusz Ratajczak are under assault in Poland for writing Polish history in a manner displeasing to the Jews.

Sincerely,

Jerzy Piaski

Sunnyvale, CA

Below are two Reports of the American Commission sent to Poland in 1919 by the United States Government, to investigate conditions prompted by Jewish accusations of wholesale atrocities perpetrated by Poles against them. The first Report is by Henry Morgenthau followed by the Report of his associates, Brig. Gen. Edgar Jadwin and Homer H. Johnson. Both Reports are available in major universities, libraries or other institutions which are depositories of U.S. Government documents.

The H. Morgenthau Report was also published in THE NEW YORK TIMES, page 6, on January 19, 1920 and is available in most libraries on micro film. We are including here the headlines and introductory paragraph as they appear in the THE NEW YORK TIMES, then follow with transcription of the Reports from the "66th Congress, 2d Session, U.S. Senate Document No. 177".

Please note that the much publicized "Polish pogroms” by antiPolish propaganda of that time, claiming Jewish victims in the tens of thousands per incident, is reduced in the Reports to about "280 Jews". In the U.S. War Department document entitled "THE POWER AND AIMS OF INTERNATIONAL JEWRY”, there was discussion as to whether or not Mr. Morgenthau would be an appropriate individual to undertake this investigation of alleged atrocities. Upon Mr. Morgentau's submission of his Report, Gen. Jadwin and Homer H. Johnson refused to affix their signatures as coinvestigators. These gentlemen felt that the information presented by Mr. Morgenthau still exagerated claims of Polish atrocities against Jews, and submitted their separate Report based on their own investigation.

This is PART 1, of serial parts as transcribed by PAPUREC.

NEW YORK TIMES headlines and paragraph:

THE NEW YORK TIMES, Monday, January 19, 1920

FIXES BLAME FOR POLISH POGROMS

Morgenthau Puts It on Polish Troops, but finds Extenuating Circumstances

280 Jews were victims

Case of Lemberg Shows That More Vigorous Policy Would Have Minimized Fatalities.

URGES A NEW COMMISSION

Hope Expressed That One Appointed by the League Will Bring Harmony in Poland.

Special to the New York Times.

WASHINGTON, Jan 18. - Pressing necessity for the re-establishment of normal conditions in Poland is emphasized by the report of Henry Morgenthau, former Ambassador to Turkey, who was a member of the American commission which was sent to investigate conditions in Poland. Associated with Mr. Morgenthau were Brigadier Gen. Edgar Jadwin and Homer H. Johnson. General Jadwin made a report in regard to the allegations of pogroms.

Mr. Morgenthau in his report recommended that the League of Nations or the principal world powers should send to Poland industrial and economic experts to rehabilitate that country. Here is Mr. Morgenthau's report: -- End of quoted New York Times.

[page 1 of Senate Doc. begins]

66th Congress, 2nd Session ----- SENATE ----- Document No. 177

MISSION of the UNITED STATES to POLAND

MESSAGE from the President of the United States transmitting: pursuant to a Senate Resolution of October 28, 1919, a communication from the Secretary of State submitting a Report by the Hon. Henry Morgenthau on the work of the Mission of the United States to Poland.

January 15, 1920. - Read: referred to the Committee on Foreign Relations, and ordered to be printed.

WASHINGTON, Government Printing Office 1920.

[page 2 of Senate Doc. begins]

To the Senate:

I transmit herewith a report from the Secretary of State, with accompanying papers in response to a resolution of the Senate requesting him to furnish that body, if not incompatible with the public interest, with the reports made by the mission of the United States to Poland, headed by the honorable Henry Morgenthau.

WOODROW WILSON.

THE WHITE HOUSE,

January 15, 1920.

______________

THE PRESIDENT:

The undersigned, the Secretary of State, in response to a resolution passed by the Senate of the United States on October 22 (calendar day, October 28), 1919, reading as follows:

Whereas it is understood that the mission of the United States Government to Poland, headed by Hon. Henry Morgenthau, has completed its work, and Mr. Morgenthau has made a report to the Secretary of State: Therefore be it Resolved, That the Secretary of State is hereby requested to send to the Senate, if it is not incompatible with the public interest, a copy of said report,

has the honor to submit herewith for transmission to the Senate, if the President

approve thereof, a copy of the report made by the honorable Henry Mortenthau,

head of the mission, and a copy of a report made by the other members of the

mission, Gen. Edgar Jadwin, United States Army, and Mr. Homer H. Johnson.

Respectfully submitted,

ROBERT LANSING,

DEPARTMENT OF STATE,

Washington, January 14, 1920.

[page 3 of Senate Doc. begins]

MISSION OF THE UNITED STATES TO POLAND

AMERICAN COMMISSION TO NEGOTIATE PEACE.

MISSION TO POLAND. Paris, Oct. 3, 1919

To the American Commission to Negotiate Peace:

Gentlemen:

1. A mission consisting of Mr. Henry Morgenthau, Brigadier General Edgar Jadwin, and Mr. Homer H. Johnson was appointed by the American Commission to Negotiate Peace to investigate Jewish matters in Poland. The appointment of sucha Mission had previously been requested by Mr. Padarewski, President of the council of Ministers of the Republic of Poland. On June 30, 1919, Secretary Lansing wrote to this mission:

"It is desired that the Mission make careful inquiry into all matters affecting the relations between the Jewish and non-Jewish elements in Poland. This will, of course, involve the investigation of the various massacres, pogroms and other excesses alleged to have taken place, the economic boycott and other methods of discrimination against the Jewish race. The establishment of the truth in regard to these matters is now, however, an end in itself. It is merely for the purpose of seeking to discover the reason lying behind such excesses and discrimination with a view to finding a possible remedy. The American Government, as you know, is inspired by a friendly desire to render service to all elements in the new Poland, Christians and Jews alike. I am convinced that any measures that may be taken to ameliorate the conditions of the Jews will also benefit the rest of the population, and that conversely, anything done for the community benefit of Poland as a whole will be of advantage to the Jewish race. I am sure that the members of your Mission are approaching the subject in to right spirit, free from prejudice one way or the other, and filled with a desire to discover the truth and evolve some constructive measures to improve the situation which gives concern to all the friends of Poland."

2. The Mission reached Warsaw on July 13, 1919, and remained in Poland until Sept. 13, 1919. All the places where the principal excesses had occurred were visited. In addition thereto, the Mission also studied the economic and social conditions in such places as Lodz, Krakau, Grodno, Posen, Chelm, Lublin, and Stanislawow. By automobiling over 2,500 miles through Russian, Austrian, and German Poland the Mission also came into immediate contact with the inhabitants of the small towns and villages. In order properly to appreciate the present cultural and social conditions, the Mission also visited educational insitutions, libraries, hospitals, museums, art galleries, orphan asylums, and prisons.

3. Investigations of the excesses were made mostly in the presence of representatives of the Polish Government and of the Jewish communities. There were also present in many cases military and civil officials, and wherever possible officials in command at the time of the excesses occurred were conferred with and interrogated. In this

[page 4 of Senate Doc. begins]

work the Polish authorities and the American Minister to Poland, Mr. Hugh Gibson, lent the Mission every facility. Deputations of all kinds of organizations were received and interviewed. A large number of public meetings and gatherings were attended, and the Mission endeavored to obtain a correct impression of what had occurred, of the present mental state of the public, and of the attitude of the various factions toward one another.

4. The Jews entered Poland in large numbers during the twelfth and thirteenth centuries, when they migrated from Germany and other countries as the result of severe persecutions. Their language was German, which subsequently developed into a Hebrew-German dialect, or Yiddish. As prior to this immigration only two classes or estates had existed in Poland (the owners and the tillers of the soil) the Jewish immigrant became the pioneer of trade and finance, settling in the towns and villages. As time went on it became generally known throughout Europe that Poland was a place of refuge for the Jews, and their numbers were augmented as the result of persecutions in Western Europe. Still more recently as a result of the expulsion of the Jews from Russia on account of the enforecement of the Pale of Settlement and of the May laws of 1882, their number was further increased.

5. Notwithstanding the fact that Poland has been a place of refuge for the Jews, there have been anti-Jewish movements at various times. The present anti-Semitic feeling took a definite political form after the Russian revolution of 1905. This feeling reached an intense stage in 1912, when the Polish National Democratic Party nominated an anti-Semite to represent Warsaw in the Russian Duma and the Jews cast their vote for the Polish Socialist and carried the election. The National Democratic Party then commenced a vigorous anti-Semitic campaign. During the German occupation this campaign was temporarily reduced. At the end of the great war the chaotic and unnatural state of affairs in which Poland found itself, gave good ground for a condition of social unrest, which together with the world stimulated tendency toward national self-determination, accentuated the feeling between Jewish and non-Jewish elements. The chauvinistic reaction created by the sudden acquisition of a long coveted freedom ripened the public mind for anti-Semitic or anti-alien sentiment, which was strongly agitated by the press and by politicians. This finally encouraged physical manifestations or violent outcroppings of an unbalanced social condition.

6. When in November, 1918, the Austrian and German armies of occupation left Poland, there was no firm government until the arrival of General Pilsudski, who had escaped from a German prison, and it was during this period, before the Polish Republic came into being, that the first of the excesses took place. The use of the word "pogrom” has purposely been avoided, as the word is applied to everything from petty outrages to premeditated and carefully organized massacres. No fixed definition is generally understood. There were eight principal excesses, which are here described in chronological order:

1. Kielce, Nov. 11, 1918.

Shortly after the evacuation of the Austrian troops, the Jews of this city secured permission from the local authorities to hold a meeting in the Polski Theatre. The purpose of this meeting was to discuss Jewish national aspiration. It began shortly before 2 o'clock and filled the theatre to overflowing. During the afternoon a small crowd of Polish civilians largely composed of students

[page 5 of Senate Doc. begins]

gathered outside of the theatre. At 6:30 P.M. the meeting began to break up, and when only about 300 people remained in the theatre, some militiamen entered and began to search for arms. A short while thereafter and while the militiamen were still in the building, a crowd of civilians and some soldiers came into the auditorium and drove the Jews toward the stairs. On the stairs there was a double line of men armed with clubs and bayonets, who beat the Jews as they left the building. After the Jews reached the street they were again beaten by the mob outside. As the result of this attack four Jews were killed and a large number wounded. A number of civilians have been indicted for participation in this excess, but have not as yet been brought to trial.

2. Lemberg, Nov. 21-23, 1918

On Oct. 30, 1918, when the Austrian Empire collapsed, the Ukrainian troops, formerly in the Austrian service, assumed control of the town. A few hundred Polish boys, combined with numerous volunteers of doubtful character, recaptured about half the city and held it until the arrival of Polish re-enforcement on Nov. 21. The Jewish population declared themselves neutral, but the facts that the Jewish quarter lay within the section occupied by the Ukrainians and that the Jews had organized their own militia, and further, the rumor that some of the Jewish population had fired upon the soldiery, stimulated among the Polish volunteers an anti-Semitic bias that readily communicated itself to the relieving troops. The situation was further complicated by the presence of some 15,000 uniformed deserters and numerous criminals released by the Ukrainians from local jails, who were ready to join in any disorder particularly if, as in the case of wholesale pillage, they might profit thereby.

Upon the final departure of the Ukrainians, these disreputable elements plundered to the extent of many millions of crowns the dwellings and stores in the Jewish quarter, and did not hesitate to murder when they met with resistance. During the ensuing disorders, which prevailed on Nov. 21, 22 and 23, sixty four Jews were killed and a large amount of property destroyed. Thirty eight houses were set on fire, and owing to the paralysis of the Fire Department, were completely gutted. The synagogue was also burned and a large number of the sacred scrolls of the law were destroyed. The repression of the disorders was rendered more difficult by the prevailing lack of discipline among the junior officers to apply stern punitive measures. When officers' patrols under experienced leaders were finally organized on Nov. 23, robbery and violence ceased.

On December 24, 1918, the Polish Government, through the Ministry of Justice, began a strict investigation of the events of Nov. 21 to 23. A special commission headed by a Justice of the Supreme Court, met in Lemberg for about two months, and rendered an extensively formal report which has been furnished the Mission. In spite of the crowded dockets of the local courts, where over 7,000 cases are now pending, 164 persons, ten of them Jews, have been tried for complicity in the November disorders, and numerous similar cases await disposal. Forty-four persons are under

[page 6 of Senate Doc. begins]

sentence ranging from ten days to eighteen months. Aside from the civil courts the local court-martial has sentenced military persons to confinement for as long as three years for lawlessness during the period in question. This Mission is advised that on the basis of official investigations the Government has begun the payment of claims for damages resulting from these events.

3. Pinsk, April 5, 1919.

Late in the afternoon on April 5, 1919, a month or more after the Polish occupation of Pinsk, some 75 Jews of both sexes, with the official permission of the town commander, gathered in the assembly hall at the People's House, in Kupiecka Street, to discuss the distribution of relief sent by the American Joint Distribution Committee. As the meeting was about to adjourn it was interrupted by a band of soldiers, who arrested and searched the whole assembly, and after robbing the prisoners marched them at a rapid pace to gendarmerie headquarters. Thence the prisoners were conducted to the market place and lined up against the wall of the cathedral. With no lights except the lamps of a military automobile, the six women in the crowd and about twenty- five men were separated from the mass, and the remainder, thirty-five in number, were shot with scant deliberation and no trial whatever. Early the next morning three wounded victims were shot in cold blood as soon as life revealed itself in them.

The women and other reprieved prisoners were confined in the city jail until the following Thursday. The women were stripped and beaten by the prison guards so severely that several of them were bedridden for weeks after, and the men were subjected to similar maltreatment.

It has been asserted officially by the Polish authorities that there was reason to suspect this assemblage of Bolshevist allegiance. We are convinced that no arguments of a Bolshevist nature were mentioned in the meeting in question. While it is recognized that certain information of Bolshevist activities in Pinsk had been reported by two Jewish soldiers, we are convinced that Major Luszynski, the Crown Commander, showed reprehensible and frivolous readiness to place credence in such untested assertions, and on this insufficient basis took inexcusably drastic action against reputable citizens whose loyal character could have been immediately established by a consultation with any well known non-Jewish habitant.

The statements made officially by Gen. Listowski, the Polish Group Commander, that the Jewish population on April 5 attacked the Polish troops, are regarded as devoid of foundation. We are further of the opinion that the consultation prior to executing the thirty-five Jews, alleged by Major Luszynski to have had the characted of a court-martial, was by the very nature of the case a most casual affair with no judicial nature whatsoever, since less than an hour elapsed between the arrest and execution. It is further found that no conscientious effort was made at the time to investigate the charges against the prisoners or even sufficiently to identify them. Though there have been official investigations of this case, none of the offenders answerable for this summary execution has been punished or even tried nor has the Diet Commission published its findings.

[page 7 of Senate Doc. begins]

4. Lida, April 17, 1919.

On April 17, 1919, the Polish military forces captured Lida from the Russian Bolsheviki. After the city fell into the hands of the Poles the soldiers proceeded to enter and rob the houses of the Jews. During this period of pillage 30 Jews were killed. A large number of Jews including the local rabbi, were arbitrarily arrested on the same day by the Polish authorities and kept for twenty-four hours without food amid revolting conditions of filth at No. 60 Kamienska Street. Jews were also impressed for forced labor without respect for age or infirmity. It does not appear that any one has been punished for these excesses, or that steps have been taken to reimburse the victims of the robberies.

5. Wilno, April 19-21, 1919

On April 19, Polish detachments entered the City of Wilna. The city was definitely taken by the Poles after three days of street fighting, during which time they lost thirty-three men killed. During the same period some sixty-five Jews lost their lives. From the evidence submitted, it appears that none of these people, among whom were four women and eight men over 50 years of age, had served with the Bolsheviki. Eight Jews were marched three kilometers to the outskirts of the City of Wilna, and deliberately shot without the semblance of a trial or investigation. Others were shot by soldiers who were robbing Jewish houses, No list has been furnished the mission of any Polish civilians killed during the occupation. It is, however, stated on behalf of the Government that the civilian inhabitants of Wilna took part on both sides of the fighting, and that some civilians fired upon the soldiers. Over two thousand Jewish houses and stores in the city were entered by Polish soldiers and civilians during these three days, and the inhabitants robbed and beaten. It is claimed by the Jewish community that the consequent losses amounted to over 10,000,000 roubles. Many of the poorest families were robbed of their shoes and blankets. Hundreds of Jews were arrested and deported from the city. Some of them were herded into box cars and kept without food or water for four days. Old men and women were carried away without trial or investigation. Two of these prisoners have since died from the treatment they received. Included in this list were some of the most prominent Jews of Wilna, such as the prominent Jewish writers Jaffe and Niger. For days the families of these prisoners were without news from them and feared that they had been killed. The soldiers also broke into the synagogue and mutilated the sacred scrolls of the law. Up to August 3, 1919, when the Mission was in Wilna, none of the soldiers or civilians responsible for these excesses had been punished.

6. Kolbussowa, May 7, 1919.

For a few days before May 7, 1919, the Jews of Kolbussowa feared that excesses might take place, as there had been riots in the neighboring towns of Rsoszow and Glasgow. These riots had been the result of political agitation in this district, and of excitement caused by a case of alleged ritual murder in which the Jewish defendant had been acquitted. On May 6 a company of soldiers was ordered to Kolbussowa to prevent the threatend trouble. Early in the morning of May 7 a great number of peasants, among whom were

[page 8 of Senate Doc. begins]

many former soldiers of the Austrian Army, entered the town . The rioters disarmed the soldiers and three peasants had been killed. They then proceeded to rob the Jewish stores and to beat any Jews who fell into their hands. Eight Jews were killed during this excess. Order was restored when a new detachment of soldiers arrived late in the afternoon. One of the rioters has since been tried and executed by the Polish Government. 

7. Czestochowa, May 27, 1919.

On May 27, 1919, at Czestochowa, a shot fired by an unknown person slightly wounded a Polish soldier. A rumor spread that the shot had been fired by the Jews, and riots broke out in the city in which Polish soldiers and civilians took part. During those riots five Jews, including a doctor who was hurrying to aid one of the injured, were beaten to death and a large number were wounded. French officers, who were stationed at Czestochowa, took an active part in preventing further murders.

8. Minsk, August 8, 1919.

On Aug. 8, 1919, the Polish troops took the City of Minsk from the Bolsheviki. The Polish troops entered the city at about 10 o'clock in the morning, and by 12 o'clock they had absolute control. Notwithstanding the presence in Minsk of General Jadwin and other members of this mission, and the orders of the Polish Commanding General, forbiddidng violence against civilians, thirty-one Jews were killed by the soldiers. Only one of the number can in any way be connected with the Bolshevist movement. Eighteen of the deaths appear to have been deliberate murder. Two of these murders were incident to robberies, but the rest were committed to all appearances, solely on the ground that the victims were Jews. During the afternoon and in the evening of Aug. 8, the Polish soldiers, aided by civilians, plundered 377 shops, all of which belonged to the Jews. It must be noted, however, that about 90 per cent of the stores in Minsk are owned by Jews. No effective attempt was made to prevent these robberies until the next morning, when adequate officers' patrols were sent out through the streets and order was established. The private houses of many of the Jews were also broken into by soldiers and the inhabitants were beaten and robbed. The Polish Government has stated that four Polish soldiers were killed while attempting to prevent robberies. It had also been stated to the mission that some of the rioters have been executed.

7. There have also been here and there individual cases of murder not enumerated in the preceding paragraphs, but their detailed description has not been considered necessary, inasmuch as they present no characteristics not already observed in the principal excesses. In considering these excesses as a whole, it should be borne in mind that of the eight cities and towns at which striking disorders have occurred, only Kielce and Czestochowa are within the boundaries of Congress Poland. In Kielce and Kolbussowa the excesses were committed by city civilians and by peasants respectively. At Czestochowa both civilians and soldiers took part in the disorders. At Minsk the excesses were essentially the fault of one officer. In Lemberg, Lida, Wilno, and Minsk the excesses were committed by the soldiers who were capturing the cities and not by

[page 9 of Senate Doc. begins]

the civilian population. In the three last cities the anti-Semitic prejudice of the soldiers have been inflamed by the charge that the Jews were Bolsheviki while at Lemberg it was associated with the idea that the Jews were making common cause with the Ukrainians. These excesses were, therefore, political as well as anti-Semitic in character.

The responsibility for these excesses is borne for the most part by the undiscipled and ill-equipped Polish recruits who, uncontrolled by their inexperienced and oftimes timid officers, sought to profit at the expense of that portion of the population which they regarded as alien and hostile to Polish nationality and aspirations. It is recognized that the enforecement of discipline in a new and untrained army is a matter of extreme difficulty. On the other hand, the prompt cessation of disorder in Lemberg after the adoption of appropriate measures of control shows that an unflinching determination to restore order and a firm application of repressive measures can prevent, or at least limit, such excesses. It is therefore believed that a more aggressive unitive policy and a more general publicity of reports of judicial and military prosecutions would have minimized subsequent excessed by discouraging the belief among the soldiery that robbery and violence could be committed with impunity.

8. Just as the Jews would resent being condemned as a race for the action of a few of their undesirable co-religionists, so it would be correspondingly unfair to condemn the Polish nation as a whole for the violence committed by uncontrolled troops or local mobs. These excesses were apparently not premeditated, for if they had been part of a preconceived plan, the number of killed would have run into the thousands instead of amounting to about 280. It is believed that these excesses were the result of a widespread anti-Semitic prejudice aggravated by the belief that the Jewish inhabitants were politically hostile to the Polish State. When the boundaries of Poland are once fixed and the internal organization of the country is perfected the Polish Government will be increasingly able to protect all classes of Polish citizenry. Since the Polish Republic has subscribed to the treaty which provides for the protection of racial, religious and linguistic minorities, it is confidently anticipated that the Government will whole-heartedly accept the responsibility, not only of guarding all classes of its citizens from aggresion but also of educating the masses beyond the state of mind that makes such aggression impossible.

9. Besides those excesses there have been reported to the mission numerous cases of other forms of persecutions. Thus, in almost every one of the cities and towns of Poland, Jews have been stopped by the soldiers and have had their beards either torn out or cut off. As the Orthodox Jews feel that the shaving of their beards is contrary to their religious belief, this form of persecution has a particular significance to them. As a result many of them are afraid to travel. The result of all these minor persecutions is to keep the Jewish population in a state of ferment and to subject them to the fear that graver excesses may again occur.

[page 10 of Senate Doc. begins]

10. Whereas it has been easy to determine the excesses which took place and to fix the approximate number of deaths, it was more difficult to establish the extent of anti-Jewish discrimination. This discrimination finds its most conspicuous manifestation in the form of an economic boycott. The National Democratic Party has continuously agitated the economic strangling of the Jews. Through the press and political announcement, as well as by public speaches, the nonJewish elements of the Polish people is urged to abstain from dealing with the Jews. Land owners are warned not to sell their property to the Jews, and in some cases where such sales have been made the names of offenders have been posted with black bordered notices stating that such venders were "dead in Poland". Even at the present time, this campaign is being waged by most of the non-Jewish press, which constantly advocates that the economic boycott be used as a means of ridding Poland of its Jewish element. This agitation has created in the minds of some of the Jews the feeling that there is an invisible rope around their necks, and they claim that this is the worst persecution that they can be forced to endure. Non-Jewish laborers have in many cases refused to work side by side with Jews. The percentage of Jews in public office, especially those holding minor positions, such as railway employees, firemen, policemen and the like has been materially reduced since the present Government has taken control. Documents have been furnished the mission showing that Government owned railways have discharged Jewish employees and given them certificates that they have been released for no other reason than that they belong to the Jewish race.

11. Furthermore, the establishment of co-operative stores is claimed by many Jewish traders to be a form of discrimination. It would seem, however, that this movement is a legitimate effort to restrict the activities and therefore the profits of the middleman. Unfortunately, when these stores were introduced into Poland they were advertised as a means of eliminating the Jewish trader. The Jews have, therefore, been caused to feel that the establishment of the cooperatives is an attack upon themselves. While the establishment and the maintenance of cooperatives may have been influenced by anti-Semitic sentiment, this is a form of economic activity which any community is perfectly entitled to pursue. On the other hand, the Jews complain that even the Jewish co-operatives and individual Jews are discriminated against by the Government in the distribution of Government-controlled supplies.

12. The Government has denied that discrimination against Jews has been practiced as a Government policy, though it has not denied that there may be individual cases where anti-Semitism has played a part. Assurances have been made to the mission by official authorities that in so far as it lies within the power of the Government this discrimination will be corrected.

13. In considering the causes for the anti-Semitic feeling, which has brought about the manifestations described above, it must be remembered that ever since the partition of 1705 the Poles have striven to be reunited as a nation and to regain their freedom. This continual effort to keep alive their national aspirations has caused them to look with hatred upon anything which might interfere with their aims. This had led to a conflict with the nationalist declara-

[page 11 of Senate Doc. begins]

tions of some of the Jewish organizations which desire to establish cultural autonomy financially supported by the States. In addition, the position taken by the Jews in favor of Article 93 of the Treaty of Versailles, guaranteeing protection to racial, linguistic and religious minorities in Poland, has created a further resentment against them. Moreover, Polish national feeling is irritated by what is regarded as the "alien” character of the great mass of the Jewish population. This is constantly brought home to the Poles by the fact that the majority of the Jews affect a distinctive dress, observe the Sabbath on Saturday, conduct business on Sunday, have separate dietary laws, wear long beards, and speak a language of their own. The basis of this language is a German dialect, and the fact that Germany was, and still is, looked upon by the Poles as an enemy country renders this vernacular especially unpopular. The concentration of the Jews in certain districts or quarters in Polish cities also emphasizes the line of demarcation separating them from other citizens.

14. The strained relations between the Jews and the non-Jews have been further increased, not only by the great war, during which Poland was the battleground for the Russian, German and Austrian armies, but also by the present conflicts with the Bolsheviki and Ukrainians. The economic condition of Poland is at its lowest ebb. Manufacturing and commerce have virtually ceased. The shortage, the high price, and the imperfect distribution of food are a dangerous menace to the health and welfare of the urban population. As a result hundreds of thousands are suffering from hunger and are but half-clad, while thousands are dying of disease and starvation. The cessation of commerce is particularly felt by the Jewish population, who are almost entirely depended upon it. Owing to the conditions described, prices have doubled and tripled and the population has become irritated against the Jewish traders whom it blames for the abnormal increase thus occasioned.

15. The great majority of Jews in Poland belong to separate Jewish political parties. The largest of these are the Orthodox and Zionist and the National. Since the Jews form separate political groups, it is probable that some of the Polish discrimination against them is political rather than anti-Semitic in character. The dominant Polish parties give to their supporters Government positions and Government patronage. It is to be hoped, however, that the Polish majority will not follow this system in the case of positions which are not essentially political. There should be no discrimination in the choice of professors and teachers, nor in the selection of railroad employees, policemen, and firemen, or the incumbents of any other positions which are placed under the civil service in England and the United States. Like other democracies, Poland must realize that these positions must not be drawn into politics. Efficiency can only be attained if the best men are employed, irrespective of party or religion.

16. The relations between the Jews and non-Jews will undoubtedly improve in a strong democratic Poland. To hasten this, there should be reconciliation and co-operation between the 86 per cent Christians and 14 per cent Jews. The 86 per cent must realize that they cannot present a solid front against their neighbors if one-seventh of their population is discontented, fear-stricken, and inactive. The minority must be encouraged to participate with their whole strength

[page 12 of Senate Doc. begins]

and influence in making Poland the great unified country that is required in Central Europe to combat the tremendous dangers that confront it. Poland must promptly develop its full strength , and by its conduct first merit and then receive the unstinted moral, financial and economic support of all the world, which will insure the future success of the republic.

17. It was impossible for the Mission, during the two months it was in Poland, to do more than acquaint itself with the general condition of the people. To formulate a solution of the Jewish problem will necessitate a careful and broad study, not only of the economic condition of the Jews, but also of the exact requirements of Poland. These requirements will not be definitely known prior to the fixation of Polish boundaries, and the final regulation of Polish relations with Russia, with which the largest share of trade was previously conducted. It is recommended that the League of Nations, or the larger nations interested in this problem, send to Poland a commission consisting of recognized industrial, educational, agricultural, economic and vocational experts, which should remain there as long as necessary to examine the problem at its source.

18. This commission should devise a plan by which the Jews in Poland can secure the same economic and social opportunities as are enjoyed by their coreligionists in other free countries. A new Polish constitution is now in the making. The generous scope of this national instrument has already been indicated by the special treaty with the allied and associated powers, in which Poland has affirmed its fidelity to the principles of liberty and justice and the rights of minorities, and we may be certain that Poland will be faithful to its pledge, which is so conspicuously in harmony with the nations's best traditions. A new life will thus be opened to the Jews and it will be the task of the proposed commission to fit them to profit thereby and to win the same appreciation gained by their coreligionists elsewhere as a valued asset to the commonwealths in which they reside. The friends of the Jews in America, England, and elsewhere who have already evinced such great interest in their welfare, will enthusiastically grasp the opportunity to cooperate in working out any good solution that such a commission may propound. The fact that it may take one or two generations to reach the goal must not be discouraging.

19. All citizens of Poland should realize that they must live together. They can not be divorced from each other by force or by any court of law. When this idea is once thoroughly comprehended, every effort will necessarily be directed toward a better understanding and the amerlioration of existing conditions, rather than toward augmenting antipathy and discontent. The Polish nation must see that its worst enemies are those who encourage this internal strife. A house divided against itself can not stand. There must be but one class of citizens in Poland, all members of which enjoy equal rights and render equal duties.

Respectfully submitted

HENRY MORGENTHAU

END of MORGENTHAU Report.

____________________________

 

Excerpt from the book "MOSTLY MORGENTHAUS, A Family History” (1991) by Henry Morgenthau III, Chapter 17, `The Polish Mission', page 204, 205:

" ... ... Morgenthau had anticipated before going to Poland that his findings would please no one. His forebodings were amply borne out, especially since his official report and his subsequent comments were unmistakably colored by his anti-Zionist sentiments. "One of the deep and obscure causes of the Jewish trouble in Poland”, the report concluded, was the "Nationalist-Zionist leadership that exploited the Old Testament prophecies to capture converts to the Nationalist scheme." Morgenthau compared the militant Zionists to labor unions' "walking delegates”, who "agitate in order to maintain their leadership". The majority of Polish Jews were Orthodox. Morgenthau criticized them for their alien ways, their separatism, and their Yiddish (akin to the language of Poland's German-speaking enemies) as cause for Polish resentment. Furthermore, he pointed out that Article 93 of the Versailles Treaty (advanced by the international Jewish delegation in Paris, which Morgenthau had shunned) had exacerbated Polish resentment against the Jews in general; it guaranteed protection of minority rights in Poland and elsewhere. ... ...

... ... But while Morgenthau was suffering attacks for having gone too far in trying to justify Polish acts and attitudes, his two fellow commissioners, Jadwin and Johnson, held that he had not gone far enough. They refused to sign the Morgenthau report and eventually filed a separate one of their own. ... ... ”

THE REPORT by Brig. Gen. Edgar Jadwin and Homer H. Johnson

[page 13 of Senate Doc. begins]

AMERICAN COMMISSION TO NEGOTIATE PEACE,

MISSION TO POLAND,

Paris, October 31, 1919

GENTLEMEN:

1. The mission to Poland (consisting of Mr. Henry Morgenthau, Brig. Gen. Edgar Jadwin, and Mr. Homer H. Johnson) was named for the purpose of carrying out an investigation of question touching the relations between the Jewish and non-Jewish elements in the Republic. Accompanied by its working personnel, the mission remained in Poland from July 13, 1919, to September 13, 1919, and visited the scenes of the most widely reported excesses, studied economic conditions in the local centers of production and distribution, consulted Polish statesmen and Jewish men of affairs, observed living conditions among the common people, associated with officers of the army, and, considering always the historical environment influencing the nature, aims, and disposition of the Polish Nation, endeavored to arrive at a just understanding of the present relations between the component elements of the Republic. The mission owes its thanks to Gen. Pilsudski, the chief of state, Mr. Padarewski, president of the council of ministers, and to the Polish authorities in general for the facilities contributed toward the execution of its task, and is also indebted to Mr. Hugh Gibson, American minister to Poland, for his aid. In all localities visited, the Jewish communities extended to the mission their full confidence and cooperation.

It should be borne in mind that most of the time of the mission in Poland was taken up in the examination of complaints made by or in behalf of Jewish citizens of Poland, and that the material as to excesses is largely based on ex parte statements. While it was the original intention of the mission to give the Polish Government an opportunity for detailed rebuttal, the relatively small extent of the excesses themselves, as compared with the larger elements contributing to antisemitism, and the importance of a remedy, seemed to make such rebuttal unnecessary. Within the boundaries of Congress Poland only 18 Jews lost their lives, while in the whole territory now controlled or occupied by the Polish Republic the grand total of deaths from excesses in which antisemitism was a factor has not exceeded 300.

We were able to arrive at our conclusions from the data furnished by Jewish sources, from answers to specific questions addressed to various Polish ministries, from many conferences with other Polish citizens, and from utterances in the Polish press, and believe that those sources sufficiently disclosed the nature and cause of anti-Jewish disturbances without further pro-Polish evidence.

After the return of the mission to Paris its members were unable to consult together on account of the absence of Gen. Jadwin on other duty in southern Russia. Mr. Morgenthau before leaving Paris submitted a report representing his views of the situation, and the other members, in his absence, have prepared these considerations, which while differing but slightly from Mr. Morgenthau's, have been put in the form of a complete report as leading up to conclusions which differ from those of Mr. Morgenthau.

2. Polish opinion characterizes the traditional attitude of Poland toward the Jews as one of tolerance. When the Jews in western

[page 13 of Senate Doc. begins]

Europe fell prey to persecutions induced by the fresh wave of fanaticism incident to the Crusades, they migrated in large numbers to Poland as a place of refuge, where the Jewish communities received numerous special privileges, and possessed almost complete local government. This internal independence lasted until early in the nineteenth century, when it was finally so reduced as to apply to religious and educational matters only. The memory of former independence within the limits of the State plays a considerable role in the present aspirations of certain Jewish parties for autonomy with the right to receive and expend a pro rata part of State revenue. The traditional concentration of the Jews in their communities, due to the necessity of maintaining close connection with the synagogue, has given further impetus to the spirit of separatism and cleavage from the rest of the population, which aggravates the Jewish question at the moment. It is frequently alleged that even in the Middle Ages Jewish separatism, commercial competition, and acquisitiveness aroused a certain irritation among the Polish masses, which has persisted as an inherited prejudice to the present day.

With the accession of Nicholas I (1825), persecution of the Jews began with the official sanction of the Russian Empire, and continued until Nicholas was succeeded by Alexander II. In harmony with the latter's liberal policy, decrees were published in 1862 completely emancipating the Jews, but after the reaction from the insurrection on 1863, in which, at least in Warsaw, many Jews fought shoulder to shoulder with the Poles, these laws became a dead letter. Though frequently invoked as a proof of Polish tolerance, they have provided since that time no essential guarantees of Jewish rights. During the second half of the nineteenth century conditions in Poland were further complicated by the rigid enforecement of the pale of settlement. The original prohibition to settle outside the pale had been so modified under Alexander II as to allow wealthy Jewish merchants, Jewish holders of university degrees, and Jewish artisans, to reside in the interior provinces of Russia. This concession was counterbalanced by the laws of May 1882, forbidding Jews to reside in the country districts and small towns of the pale, and crowding them into the cities where their coreligionists were already congested. At the same time, the expulsion of Jewish artisans from Moscow aggravated the abnormal concentration of this section. The result of these conditions was a sharpering of competition between Jew and non-Jew in the districts where both elements lived side by side. The lack of opportunity for the Jew to engage in production drove him into small trading, a business already overflowing and incapable of providing a livelihood for even a small number of newcomers. Even before the war, the mass of Polish Jewry had to struggle for their daily bread, and in addition to commercial rivalry, popular resentment agains them was further accentuated by their religious separatism and their difference in dress, dietary habits, and Shabbath observances.

3. To the basic factors of the present situation must be added the cross-currents of functional aspirations and international intrigue caused by the Great War. During the German occupation of Poland, the Germanic character of the Yiddish vernacular and the readiness of certain Jewish elements to enter into relations with the winning side induced the enemy to employ Jews as agents for various

[page 15 of Senate Doc. begins]

purposes and to grant the Jewish population not only exceptional protection, but also the promise of autonomy. It is alleged that the Jews were active in speculation in foodstuffs, which was encouraged by the armies of occupation with a view of facilitating export to Germany and Austria. Notwithstanding the patriotic attitude assumed by many prominent Jews, the number of Hebrews employed by the German forces and occasinal cases of denuciation by Jews, added fuel to the flame of prejudice. A sensitive Polish nationalism has been resentful of any self-assertion from a minority whose very language recalls the heavy hand of the oppresssor.

It is not merely for his alleged German sympathies that the Jew is regarded with antipathy, but also for his supposed relations with the Bolsheviks. The Polish masses and soldiery who have come in contact with Bolshevism class the Jews as its supporters, and at Pinsk, Lida, and Wilna, where serious excesses occured concurrently with military operations, their argument was in each case advanced by local military authorities in partial explanation of the occurrences. It is also often asserted that the chiefs of the Bolshevists movement in Russia are Jews of Poland or Lithuania and there is no doubt that they played a prominent part in the Bolshevik government of such cities as Wilna, Lida, and Minsk before the capture of these cities by the Polish Army. The program of the Jewish Socialists belonging to the Bund Party is also adduced as a proof of Jewish sympathy with the Bolsheviks, though since the Russian revolution the Bund has allied itself with the moderate element (Mensheviki) among the Russian Socialists. It may be questioned whether undue arbitrary generalization has not been resorted to by elements hostile to the Jew in defining the Jewish political standpoint. It is no more fair to brand all Jews as Bolsheviks because some of them support the Soviets than to class all Poles as Jew-baiters because some of their military forces or of their lawless civil elements have occasionally been guilty of depradations and violence.

The alien sympathies attributed to the Jew vary with the racial problems in different sections of the country. Under the Austrian regime the situation of the Jews in Galicia had been favorable. But when the Hapsburg monarchy crumbled, and the struggle broke out between Pole and Ukrainian for the possession of Lemberg and eastern Galicia, the neutrality professed by a portion of the Jewish population resulted in increased hostility toward the Jew. The waiting game dictated at this juncture by the Jewish sense of expediency was interpreted by the Poles as Ukrainian partisanship. The disorders of November 21 to 23 in Lemberg became, like the excesses in Lithuania, a weapon of foreign anti-Polish propaganda. The press bureau of the Central Powers, in whose interest it lay to discredit the Polish Republic before the world, permitted the publication of articles like that in the "Neue Freie Presse” of November 30, 1918, in which an eyewitness estimated the number of victims between 2,500 and 3,000, although the extreme number furnished by the local Jewish committee was 76.

As the result of the war, the natural depression of industry and commercial life has also become a peculiar incident of antisemitism. The use of the country as a battle field by foreign armies, who requisitioned and plundered all available material, who made it difficult for the Jewish merchant, first, to secure goods with which to deal,

[page 16 of Senate Doc. begins]

and second, to charge other than high prices for them. When the merchant is able to secure a stock of goods the very fact that he has them in his possession, and that he is compelled to charge abnormal prices, lends to the popular conviction that he is a profiteer. The prevailing monetary insecurity also renders barter necessary and merchandising difficult, while the Jewish merchant, thus hampered in his business, is met by the increasing prejudice growing out of the abnormal conditions of war under which his trading must be carried on.

Some Poles have stated that the Jews permit a different standard of business deportment in dealings with non-Jews, and that they are thus, outside of passing conditions, responsible for existing prejudice. This is vigorously denied by the Jews. Furthermore, the use of economic questions with racial attachments for political arguments contributes to perpetuating an issue which, as a result of passing circumstances, should disappear with renewed economic activity.

4. The modern Polish State consists, or may consist when its boundaries are fixed, of five distinct sections: Congress Poland, Poznania, Galicia (eastern and western) , and portions of Lithuania and White Russia, Minsk, Grodno, Wolhynia, and part of Vitebsk. The proportion of Jews varies from less that 1 per cent in the immediate vicinity of the Prussian boundry to 75 per cent in the White Russian city of Pinsk. Out of 441 census divisions, there are about 13 in which the Jews exceed 20 per sent of the population. The old Russian provinces of Minsk and Volhynia have the largest percentage of Jewish inhabitants. In general, the percentage of Jews increases toward the eastward, and with the exception of Warsaw, Lodz, and some smaller cities in Congress Poland, is largest in the region running northeast from Warsaw to Wilna, and in the district extending south from Minsk across the Prypec toward the Dniester River. This concentration is due to the Russian laws confining the Jews within the Provinces making up the river systems of the Dnieper and the Niemen, and to the gradual eviction of the Jews from interior Russian cities into this so-called pale of settlement. Except in the cities, the proportion of Jews in Congress Poland does not exceed 10 per cent of the population, and with the cities included about 15 per cent is Jewish.

The percentage of Poles in Congress Poland, except in the cities where Jews have settled, rises about 75 per cent. West of Posen, toward the Prussion boundary, the proportion of Poles shades off to 25 per cent and less. A fairly distinct belt of Polish-speaking people extends north to Danzing and the edge of Pomerania. Owing to the extreme variations in the Russian census of 1897 and 1909 for Lithuania and the Ukraine, it is difficult to give accurate figures as to the Polish population east of the Bug River. In Lithuania, with the exception of Wilna and environs, the proportion of Poles nowhere passes 25 per cent. In Wilna itself the Poles are variously estimated at 20 to 43 per cent, with some present claims as high as 55 per cent. In White Russia, on the contrary, the Polish population is extremely small, especially in the Province of Minsk, where it does not exceed 10 per cent, although the city of Minsk, has about 25 per cent. In western Galicia, centering about Cracow, the Poles reach 75 per cent, while in eastern Galicia they share the territory about equally with the Ukrainians, though retaining considerable superiority in the city

[page 17 of Senate Doc. begins]

of Lemberg itself. There has been a distinct eastward drift to Polish emigration, so that Polish infiltrations appear as far east as Kiev and the Province of Mohilov. Owing to peculiar agrarian conditions, the Poles before the war held nearly half of all real estate in Lithuania and Ukraine.

It will thus be seen that the percentage of population in the various sections of what is now Poland, or what may be Poland, adds to the general complexity of the influences entering into the problem of anti-Semitism. Naturally the relations in the eastern districts now held by Poland are affected not only by the percentage of Jews, but by the small proportion of Polish inhabitants in those sections. The attitude of the various elements of the population and the play of sentiment as to the political future of the country further contribute to this puzzling complexity. In spite of considerable agitation, no serious difficulty exists in Posen, and even in Cogress Poland there is little disturbance of fundamental relations. But in view of the uncertainty as to whether the regions in the East are to be Polish, Russian, or independent, it is readily seen that the relation of the Jew to the eventual political disposition of these territories is still an irritating element. These same problems are to some extent inherent in every other country where the Jewish character and habits develop a racial solidarity, necessarily accompanied by an economic and social intermingling with the other elements of the population.

5. The Jewish situation is rendered more difficult by the efforts of certain malicious German influences to further their eastern projects by discrediting Poland financially and otherwise. It is not to the interest of the German State to allow Poland to become a powerful and prosperous competitor, since Poland is more favorably situated to act as a center of exchange between Russia and the west. There are also conservative elements among Russian statesmen who are equally anxious to prevent foreign financial aid to Poland and are using criticism of the Polish State as a weapon to forestall the assistance of the allied and associated powers. If Poland is to become a firmly established State, the needs of the Republic must be considered from the angle of Polish national aspirations and rights, and not simply on the basis of the purposes of its temporarily paralized neighbors to the east and west.

In common with all free Governments of the world, Poland is faced with the danger of the political and international propaganda to which the war has given rise. The coloring, the suppression, and the invention of news, the subornation of newspapers by many different methods, and the poisoning by secret influences of the instruments affecting public opinion, in short, all the methods of malevolent propaganda are a menace from which Poland is a notable sufferer. This applies to propaganda both at home and from abroad. While the Polish press as a whole may not be charged with irresponsibility, it has in general gone to the extreme of political propriety, and many of its organs have passed far beyond that limit, to the great detriment of their country.

6. Poland is beset by the confusion of ideas and the degeneration of popular morale, caused by decades of political tyranny and made acute by five years of war. For over 100 years all sections of Poland have been ruled by despotism of varying severity, and the people at large have been accustomed to identify the Government not with

[page 18 of Senate Doc. begins]

the manifestations of majority opinion, but with personal rule by [one word ineligible] and decree. The Jews suffer from the fact that the Polish Government, substituting popular government for despotic rule, lacks the will or the power to protect them, and have been ready to invoke external aid in order to exact from the Polish authorities protection of themselves not as a minority, but because of their racial allegiance. Some representatives of the Jewish national movement who have been conspicuously active refuse to subordinate the Jewish question to the general needs of the Polish State. The fault in this regard does not lie entirely on the Jewish side, since the question once raised was eagerly picked up by the National Democratic Party. The voluntary separation of the Jew from purely Polish interests has led, in localities where other problems of nationality exist, to arbitrary identification of the Jews with anti-Polish elements. So long as nationality is an issue, the Jew who does not declare himself Polish is regarded as the ally of any visible alien factor. On the other hand, in view of the uncertainty of the final disposition of White Russia, Lithuania, and Galicia, the difficulties besetting the Jews in these regions have been undeniably very great. Yet, since the Jews are enjoying the protection of the growing Polish State, the Poles claim that they owe active personal support to the Government that insures them liberty and commercial opportunity. The numerical inferiority of the Jews in what is undeniably Poland has at the same time proved no check to their political assertiveness. The opportunity to profit by an occasional balance of power claimed to excuse the maintenance of a Jewish national party does not appear to justify perpetuating so great an irritation and such a separation of the Jews from the customary divisions of modern politics.

We may here refer with propriety to the report of the interallied commission on Poland, of which Prof. R. H. Lord and Gen. Kernan were the American members, and to whose statements on the Polish problem it is desired to invite special attention. The account of the Jewish parties supplied by the Italian member of that commission has been found very helpful and substantially accurate. He invited the most important parties to submit any extensions or corrections which they desired to make, but no further information was suppled. As hereafter appears, most of the questions raised and of the suggestions made in the report on Poland have been met, in our judgment, by the free acceptance of the minorities treaty by the Polish Government and people.

We have, however, found some evidence of a disposition both in Poland and abroad to keep alive the controversy on the possible theory that focusing attention upon Poland will promote better treatment of the Jews. We feel that this dectrine of controversialism is founded on extremely dubious grounds, and that there should be no Jewish problem, aside from the general responsibility to the fundamental provisions which the Poles have agreed shall become part of their policy toward minorities. The ideal should be to have one and only one class of citizens politically with complete freedom in religious matters.

7. The question of popular education presents some possible difficulty. From American experience it is concluded that the public school, with universal instruction in the national vernacular, is one of the strongest forces toward the creation of a homogeneous body of citizens, speaking one language and expressing themselves on the basis of a common complex of social and political notions however much they differ on religious and cultural questions. In order that the Jew may fully enjoy his privileges and faithfully fulfill his obligations as a citizen, he must understand them in the same sense as his Polish neighbor. It is by means of public schools that Poland will lose its approximate 85 per cent of illiterates, and teach its people not only common school subject, but also the great principle of liberty and the rights of man, and by raising the level of popular knowledge arrive at a point where it can draw its State officials from the people at large, who will, by association in their school years, have acquired a common understanding impervious to propaganda or prejudice. While, therefore, the adoption of the treaty was essential to the integrity of Poland, it will in carrying out the educational paragraphs be well for Poles and Jews to keep in mind American experience in public-school development, and carefully to weigh the question, whether the permanency of the separate school plan will be advisable.

8. As to specific cases of violence leading to loss of life we invite attention to article 6 of Mr. Morgenthau's report, where the main facts are stated. Some additional considerations must be further recorded and especially that the excesses mostly took place either when the Republic was in process of organization or under the stress of military operations. For example, the outbreak in Kielce occurred on the day of the armistice, November 11, 1918. A Jewish meeting called in support of Jewish nationalism, which was easily rumored to be in opposition to Polish national independence, was broken up with fatal results to four people and injury to many others just after the city had been evacuated by the Austrian troops and before any Polish authorities existed to organize a service of security. At Lemberg while the outbreaks occurred a little later, November 21-23, 1918, it was at the end of hostilities between the Polish and Ukrainian elements of the population.

The Pinsk outrage, April 5, 1919, was 30 days after the capture of the town from the Bolsheviks by the Poles, but was a purely military affair. The town commander with judgment unbalanced by fear of a Bolshevik uprising of which he had been forewarned by two Jewish soldier informers sought to terrorize the Jewish population (about 75 per cent of the whole) by the execution of 35 Jewish citizens without investigation or trial, by imprisoning and beating others and by wholesale threats against all Jews. No share of this action can be attributed to any military official higher up, to any of the Polish civil officials, or to the few Poles resident in that district of White Russia.

The Czestochowa riots on May 27, 1919, while based on the supposed shooting of a Polish soldier by a Jew was not connected with a military operation and occurred after both military and civil government had been established. Only after five deaths was the outbreak arrested. These five deaths are the only fatalities from mob violence in Congress Poland discovered or reported to us since the establishment of a stable government in the Republic.

The military operations of the Polish Army in the taking of Lida (Apr. 17, 1919), of Wilna (Apr. 21, 1919), and of Minsk (Aug 8, 1919) in consideration of the facts of its organization, that it was still

[page 20 of Senate Doc. begins]

poorly organized, unequipped, underofficered and undisciplined, would not have been so noticeably irregular even though civilian deaths were considerable and robberies large, except for the fact that those killed and robbed were practically all Jews. Nor is it explained by the fact that most of the shops in those cities were Jewish. The fact that there were some non-Jewish establishments and that none of them were disturbed shows an intelligent and intentional discrimination on the part of the lawless element in the army disclosing a racial antipathy made more patent by the desire to rob and pillage, which was apparently felt not to be wrong or at least not to be severely punished by superiors. In Wilna there was active street fighting for three days, and while the army lost 33 the civilian loss was 65. But the civilians were all Jews, and many others were thereafter deported and subject to hardships which it is hard to justify by military practice. In support of the conviction that there had been active sympathy with the Bolsheviks by Jews and sniping by them during the street fighting we had many statements of eye witnesses presented to us. There can be no doubt that in a highly charged atmosphere there was quite enough fault on both sides to explain the adherence to the every-day practices of Russian civil warfare as it is reported to us in this almost civil strife on Russian territory. No one would attempt to justify it. Gen. Jadwin was present at the taking of Minsk and a personal witness to the strenuous efforts of the military authorities toward preventing acts of violence. The results showed definite progress among the military in the discipline of the army in the conception of their duty toward the civilian population and in their ability to carry it out. Proportionately to the population only about 20 per cent as many were killed as in Wilna. A large percentage of those were in suburbs and out of reach of the military patrols in the city. Part of those in the town were the result, according to bystanders' statements, of shots directed at the entering troops coming from a certain meeting house in which Jews had congregated, and five of them were killed. Reported Bolshevik activity and sniping with the desire to rob explain most of the cases except the reprehensible unbalanced conduct of one petty officer who killed nine. Many of the offenders were arrested and six of them were sentenced to be shot.

Following the Minsk experince, improvement was made in the technique of handling patrols so that further reports from Rowno and Bobruisk, subseqently captured by the Poles, indicate more successful precautions against maltreatment of the Jewish population.

In practically all of these cases inquiries have been regularly undertaken by the military authorities, by the civil Government of Poland, and in several by direct Diet committees. The local civil authorities have also followed the usual processes of criminal inquiry, and the cases are in various stages of development. In several the inquiry has been followed by the appropriation of damages to those who have suffered loss.

Payments had begun to be made in Wilna, Pinsk, and Lemberg before our departure from Poland. If complaints as to slowness and uncertainty of military and Government punishment and relief were heard, as they were, it seemed neverthelsess to indicate that orderly process of government was in operation. With a state of war in the land and the many vexing problems incident to Poland's situa-

[page 21 of Senate Doc. begins]

tion, we could not find substantial ground of criticism of the methods of prevention and relief for an altogether unhappy situation. Patience and forbearance must be administered to all sides of the question, with honest effort to recover their war-torn country as soon as possible. It will be a difficult matter to reassure the citizens of Poland that the outside world will be as prompt and efficient in doing its duty - to make the world safe for Poland and all other struggling democracies.

9. We are of the opinion, in view of the previous training of the Polish soldiery in the German, Austrian, and Russian Armies, the eastern low valuation of human life, the want of food and clothing which had accompanied the breaking up of the Central Powers, and the universal tenseness of popular nerves worn by the vicissitudes of war, that the antagonism felt by the Polish military toward the Jews and resulting in depredation and violence against them is not a matter of surprise, reprehensible and regrettable as it is. The habits of military warfare still obtaining in the civil war in Russia, and these military excesses in Poland, aggrevated as they were by civilian mobs, thoroughly justified the fear and anxiety expressed by many Jews lest the Poles had adopted Czarist and Bolshevik precedents of solving any question, including that of Jewish prejudice, by process of terror and extermination. It is to the credit of the Polish State that it has apparently passed through this crisis of organization, though still under the baneful influence of active warfare, without realizing this sinister expectation. We were assured by many representative Jewish delegations that while they were disturbed by the anti-Jewish feeling still inconveniently and unjustly exhibited, they did not fear for their lives and liberty; that they recognize their full duty as Polish citizens with all the reponsibilities and privileges that pertain thereto; that all citizens are subject to the rule of the majority in which any minority must acquiesce, and that the only remedy beyond this is the appeal to the conscience of the majority and its sense of justice and fair play. This uniting in the making, ratification, and execution of this treaty, with its appeal to the league of nations, is a credit to Jew and non-Jew alike, and barring the accident of an outside conflagration, is the best of auguries for Poland's future success.

10. While it is our opinion that a return to normal conditions in Poland will remove most of the danger of the Jewish question, it is recognized that this process of restoration is not solely dependent on the good will and exertions of the Poles themselves. The attention of Poland must be diverted from waging war, and the only means toward this end is the reestablishment of internal peace in Russia. Until this result is obtained, Poland remains with boundaries undetermined, forced to hold and administer a large territory, the inhabitants of which as yet have no fixed nationality. As long as Poland wages war, the Republic is a prey to militaristic methods and open to the peril of direct action. Until its army is reduced to a peace footing the problem of overpopulation and underemployment can not be solved. While a third of the meager income of the State is expended for military purposes, adequate attention can not be devoted to internal reconstruction. Until Russia is at peace Poland lacks her full field for trade and exchange and therefore can not regain her economic equilibrium, while an opportunity for emigration to an open and liberal Russia would provide an outlet for the surplus population

[page 22 of Senate Doc. begins]

of the Republic. With a stable government in Russia firmly allied in principle with the allied and associated powers, an end would be made to the German intrigue that is seeking to substitute Russia for Austria-Hungary as a field of exploitation and accordingly strives to discredit Poland as a dangerous competitor. In fact, protection afforded minorities such as before us in this investigation may well bring up the Russin condition where this problem is the protection of the majority against a minority based on a difference of social philosophy and wielding power by seizure of the instruments of war and by the use of most elementary forms of force and fear. Is not the duty of the nations as clear to determine the rule of the majority against despotism, whether one or many, thus preserving domestic tranquility as well as freedom from foreign invasion ? Is not the effect of domestic disorder in Russia upon Poland and upon the peace of the world quite as important a subject for regulation by the nations as in the limitation upon the majority's treatment of minorities ? Is not the solidarity of nations shown quite as much by one as the other and are they not both requisite for future peace ? The foundation of an enduring government in Russia depends on the certainty that no minority, whether autocratic or bolshevistic, shall ever be able to exploit the inertia of the masses in overthrowing any system of democracy that may be established within its boundaries. It is to the interest of the world that this internal security shall be perpetuated, and the rise of a powerful democrary on the eastern frontier of Poland will insure the safety and freedom of action of the Republic. In short, once the military threat against Poland is removed and the territorial uncertainty of the Republic is ended, the nation will be able to concentrate its energies on internal problems and, by the course of natural development, create a governmental system insuring equality, protection, and prosperity to all elements of its population. The mission thoroughly believes that Poland has the raw materials of citizenship quite equal to this accomplishment.

11. By way of summary, we find that beginning with the armistice, about November 11, 1918, and for six months and more during the establishment of orderly government in Poland, many regrettable incidents took place throughout both Congress Poland and the regions the future of which is still in doubt. The occurrences in Congress Poland were not so serious in number of deaths, but there have been violent collisions accompanied by riots, beatings, and other assaults which are apparently traceable in large part to anti-Jewish prejudice. In every case they have been repressed by either the military or the civil authorities, but only after grievious results. In the territory occupied or invaded by Polish troops, civilain mobs have followed the soldiery, and the two elements have engaged in robbery of shops and dwellings, and, in cases where resistance was offered, in assaulting and killing the owners or occupants. The circumstances of some of these incidents have been aggravated by intoxication due to the looting of liquor stores, with the usual adjuncts of criminal irresponsibility and mob rage. We believe that none of these excesses were instigated or approved by any responsible government authority, civil or military. We find, on the other hand, that the history and the attitude of the Jews, complicated by abnormal economic and political conditions produced by the war, have fed the flame of anti-Semitism at a critical moment. It is believed, however, that the

[page 23 of Senate Doc. begins]

gradual amelioration of conditions during the last 11 months gives great promise for the future of the Polish Republic as a stable democracy.

12. In spite of the existing anti-Semitism arising from very diverse factors we are convinced that religious differences as such play therein a relatively slight role, and that the Polish nation is disposed to religious tolerance and self-control in religious disagreements. The ending of the war, the removal of external menace, and the revivial of industry will reduce the present common irritation caused by abnormal conditions.

Jewish business men have also assured us that with the restoration of trade, industry, and banking, the Poles will cease to employ economic pressure as a political weapon.

13. In addition to the disposition toward tolerance evinced in the presence of violent party controversy and active propaganda from abroad, Poland has accepted the minorities clause of the treaty of Versailles, guaranteeing to all citizens security of life and property and equal protection of the laws. Despite dissatisfaction with some stipulations of this treaty, a determination has been expressed by prominent leaders of even the extremes in all political camps to execute it faithfully.

14. The duties of the outside world toward Poland are:

a) To establish the territoral extent of the Polish State. Should any of the eastern country which contains the largest proportion of Jews, revert to Russia, the problem thus transferred can be dealth with by the league of nations.

(b) To protect Poland from the menace of external interference by the application of article 10 of the covenant of the league of nations.

(c) To further by means of judiciously administered external help the recovery of Poland from five years of war. This material aid, in the nature of food, clothing, and raw materials, should not be gratuitously furnished or so distributed as to overtax the national credit or to pauperize the population. In accordance with President Wilson's speech of January 8, 1918, Poland should be freed from the limitation of all economic barriers and raised to a position where it can profit by the quality of trade conditions to be established among nations. Since no country can be a good financial risk without domestic tranquility and freedom from invasion, the fear of which may lead to over expenditure and competitive armament, this security should be provided for the good of Poland and the peace of the world. While we are convinced that Poland will abide by its obligations to preserve order at home, the protection against external interference is the duty of the league of nations. With political security, industrial peace, and an open market with no foreign debt not offset by foreign receivables, Poland, safeguarded by the league of nations and abundantly provided as she is with natural asset in property and man power, becomes an excellent commercial risk for foreign capital.

(d) To study the question of over population or under industrialization, not at all local to Poland but intimately connected with its future. It is not healthy for Poland to pursue a policy of summer emigration to other countries, nor is it desirable that it should continue a heavy emigration to America and elsewhere. It is a process from which the nation is still suffering, since it tends to take the

[page 24 of Senate Doc. begins]

strong and leave the less reliant. Furthermore, with the present development of the world, and the beginning of new thoughts in the development of the world, and the beginning of new thoughts in the development of nationalism, if emigration from Poland is to be necessary, the question as to whither and under what conditions it shall be directed becomes peculiarly subject to international solution.

If Poland, by her own initiative or through outside aid, can so speed up and direct her industrial policy as to absorb the potential labor supply, the Republic may solve the question under new conditions of political and economic freedom.

(e) To further the rapid development of Polish education. The safety of the masses from exploitation through the sophistries of monarchism or of anarchism depends on the degree of enlightenment they possess. It is therefore to the advantage of the league of nations to see instituted a campaign of univeral education toward a general understanding of the great ideals of democracy and for the protection of peoples against the agitator or the reactionary who deals in slogans that appeal to any populace untrained to estimate them at their proper value.

(f) To guarantee to Poland the disinterested counsel of the allied democracies based on their previous experience. Together with the other free peoples of the world, Poland must henceforth grapple not only with abuses of the outworn autocratic system but with political corruption, graft, party degeneracy, and yellow journalism joined with paid propaganda. The opportunity of the league of nations for the comparative study of democratic methods and policies, reinforced by common aims, by the full development of international feeling and the free exchange of free ideas, will react not only upon Poland but to the general advantage of the entire world. The greatest need at this crisis is the domestic and international application of general principles of democratic governments tested by the use and beaten out on the anvil of experience. Its highest and broadest attribute is that force shall give way to thought - the rule of reason rather than the reign of terror.

Respectfully submitted,

Edgar Jadwin,

Brigadier General, United States Army,

Homer H. Johnson

END of JADWIN/JOHNSON report.

_______________________________

END of "66th Congress, 2d Session, U.S. Senate Document No. 177".

MISCELLANEOUS No: 10 (1920)

Presented to Parliament by Command of His Majesty

LONDON:

Printed and Published by HIS MAJESTY'S STATIONARY OFFICE. To be purchased through any Bookseller or directly from H.M. STATIONARY OFFICE at the following addresses:

Imperial House, Kingsway, London, W.C. 2, and 

28, Abingdon Street, London, S.W. 1;

37, Peter Street, Manchester;

1, St. Andrew's Crescent, Cardiff;

23, Forth Street, Edinburgh;

or from E. PONSONBY, Ltd., 116, Grafton Street, Dublin

1920

[Cmd.674.] Price 6d. Net.

Report by Sir Stuart Samuel on his Mission to Poland

Sir H. Rumbold to Earl Curzon.

Warsaw, June 2, 1920

My Lord,

I HAVE the honour to transmit to your Lordship herewith Sir Stuart Samuel's report on his mission to Poland to investigate the massacres and general ill-treatment of Jews in this country. Captain Wright, who was also a member of Sir Stuart Samuel's mission, has submitted a separate report, which I have likewise the honour to enclose.

When the Germans evacuated Poland in 1918 a civil and military administration had to be set up by the Poles. It is obvious that this administration could not be anything but defective at first. The executive was weak and orders issued by the central authorities were frequentluy not carried out in the provinces. This absence of authority after four years of German occupation and iron rule accounts perhaps to a certain degree for the occurrence of excesses against the Jews.

It is also necessary to remember that the discipline of the Polish army was very different from the discipline of armies before the war. The excesses against the Jews were described as pogroms in the press of Western Europe, but it can be here remarked that the word "pogrom" is used in a different sense in Poland from that which it is understood to convery in Western Europe. The word "pogrom" conveys to the inhabitant of Western Europe massacres or excesses against a portion of the population which are either organised or countenanced by the authorities. In Poland the word is applied to disturbances in which lives need not necessarily be lost.

The excesses against the Jews can be divided from a geographical point of view into two categories: those which were perpetrated in Poland proper, in the course of which eighteen Jews lost their lives, and those which took place in the war zones which, in November 1918, included Lemberg, and where the majority of the murders occurred. Sir Stuart Samuel estimates the total number of lives lost at not less than 348, so that 330 Jews were killed in the war zone.

The character of the excesses differs considerably. In some cases, as at Lemberg, the Polish mob, worked up by the fighting which took place for the possession of the town, of set purpose attacked many Jews, killing fifty-two, wounding many more and doing much damamge to Jewish property. Excesses against the Jews on a larger scale also occurred in the following places: at Kielce, Pinsk, Lida, Vilna, Kolbuszowa, in Galicia, Czenstochowa and Minsk.

In other cases there was a sporadic outbreak causing the death of one or two Jews. In many instances the excesses took the form of more or less serious assaults on the Jews, such as cutting off beards, throwing out of trains, &c. But in view of the weakness of the central administration and the original want of discipline in the Polish army, it would appear that the authorities could not be held responsible for the excesses, and these therefore lose the character of pogroms. If the excesses had been encouraged or organised by the civil and military authorities the number of victims would probably have been much larger. The excesses are deplorable in themselves, and it is a matter for regret that the authors have not, so far as is known to the Legation, been brought to book.

In criticising the general condition of the Jews in Poland, it is necessary to bear in mind that their position in this country and the whole of Eastern Europe differs very much from that of their position in Western Europe. In the East they form a larger percentage of the population, and in many cases they form a prepondering element in the towns, so that it is only natural that separatism should have manifested itself. This was strengthened by the fact that the occupations of the Poles differed from those of the Jews. The Poles were either engaged in war or settled on the land, whilst the Jewish communities devoted themselves exclusively to commerce. To this must be added the difference of religion and the encouragement of an anti-semitic feeling, owing to the introduction by the Russians of special anti-Jewish legislation.

It must be further remembered that, under the influence of economic changes and owing to the fact that since 1832 the Poles have not been allowed to hold posts in the Government, they were gradually obliged to take to trade, and competition between the Jewish population and the Poles commenced. This competition became

Page 3.

stronger when the Russian Government allowed co-operative and agricultural societies to be started in Poland. The co-operative movement is becoming very strong and will undoubtedly form an important factor in the development of economic relations in Poland, so that indirectly it will be bound to affect the position of the small Jewish trader.

Sir Stuart Samuel would appear to be mistaken in his appreciation of the part played by the Jews in the pre-war business relations between Poland and Russia and in the industry of the former country. Whereas it is true that goods exported from Poland were to a large extent handled by the Jews, only a small percentage of those goods were actually manufactured by them. The cotton industry in Lodz owes its development more to the Polish industrial community of German extraction than to the Jews.

The statement that initiative in business matters was almost entirely a prerogative of the Jews is exaggerated. A case in point are the co-operatives, which are exlusively Polish.

The fact that Yiddish being akin to German may have been the reason why the Germans employed a large number of Jews during their occupation of Poland, although a great many of the Poles with a good knowledge of German could have been found. There is this difference, however, that the Poles only served the Germans by compulsion, as they considered them to be their enemies. This difference may account for the policy of the Polish Government in relieving many Jews who served Germany of their offices, and not reinstating them, whereas no such procedure was applied in the case of the Poles. In this respect it is perhaps interesting to point out that quite a number of Poles belonging to the so-called "Activists", whose sympathies were pro-German, have not yet obtained any posts under the present Polish Government.

The systematic attempt - more especially by provincial authorities - to oust the Jews from their trade to which Sir Stuart Samuel draws attention is probably due not so much to the action of these authorities as to the exceptional development of the co-operative movement in Poland.

In so far as the Polish Government are able to do so by legislation or proclamations, the boycotting of Jews should be prohibited. But I would point out that it is beyond the power of any Government to force its subjects to deal with persons with whom they do not wish to deal. The boycott on various occasions by the Chinese of Japanese merchants is an instance in point.

At the end of this report Sir Stuart Samuel makes various recommendations with a view to improve relations between the Poles and the Jews, and I venture to make the following observations with regard to these recommendations: -

1. The interpretation of the minority clause, article 93 of the Peace Treaty, by Sir Stuart is justifiable, and should prove workable if the spirit in which the Jewish community expect the Polish Government to interpret the clause in question is also adopted by the Jewish community with regard to the Polish State.

Recommendations Nos. 2 to 6 are certainly very appropriate.

As regards No. 9, Sir Stuart Samuel's recommendation is to be strongly supported. I doubt, however, whether the import of large quantities of raw materials into Poland will improve the situation of the Jewish population and turn it into producers, as the number of Jewish workmen before the war, when there was no scarcity of raw materials, was very limited.

As regards no 11, I would point out that there exists a national loan bank which at the present moment is playing the part of a State bank, and that there is no differentiation between the Poles and the Jews regarding the business which can be transacted by that bank.

Polish legislation, which is practically the old Russian legislation, makes no difficulties with regard to the founding of banks by Jews, so that the latter are able, if they need it, to start banks in which they can have confidence.

With regard to the final recommendation pointing out the desirability of attaching a secretary who understands and speaks Yiddish to the staff of His Majesty's Legation, I venture to observe that his duties would presumably mainly consist in seeing that article 93 of the Peace Treaty is applied. As the minority clause was guaranteed by the League of Nations it would appear desirable, if the Polish Government cannot be trusted with the application and carrying out of that article, that the League should supervise the execution of that clause, and I would deprecate His Majesty's Governemnt being alone identified with this question which, would be indirectly the case if the appointment suggested by Sir Stuart Samuel were made.

11 [3647] 4,000 F.O.P. 7/20 B 2

Page 4.

The two reports which I transmit herewith are, by the instructions given to the Commission, limited to Poland, and therefore do not discuss the conditions of the Jews outside that country. They therefore unavoidably give a partial and consequently false picture of the conditions of the Jews in Eastern Europe, for, as one of the reports points out, their condition in Poland, bad as it may have been or may still be, has been far better than in most of the surrounding countries. Unless all the information on that point is entirely inaccurate, the massacres of Jews by Ukrainian peasant bands can find, in their extent and thoroughness, no parallel except in the massacres of the Armenians in the Turkish Empire. Their very completeness has tended to keep the world in ignorance of them, for towns of many thousand inhabitants almost wholly Jewish have apparently been wiped out. Similar events have taken place outside the Ukraine proper and all over Southern Russia during the anarchy of the last three years, and in countries on a higher level of culture than Southern Russia, such as Hungary and Czecho-Slovakia, persecutions, less sanguinary perhaps, but very brutal and unjust, have also occurred in the interregnum which followed the armistice. These excesses can complete with any that have occurred on Polish territory.

In all these lands Jews formerly suffered, but like everybody else they suffered from the oppression of autocratic empires, all of which have now been destroyed. The present-day hardships of the Jews are as much as anything due to the strong nationalist feelings everywhere aroused by the Great War, and this perhaps inevitable conflict with national prejudice may prove even worse than the former oppression by absolute Governments.

The statesmen who drew up the Treaty of Versailles, recognising the above fact, have imposed special stipulations with a view to protect Jews and other minorities. They have done their best to assist the Jews, but the Jewish congregations in Western Europe should also recognise this aggravation in the state of their Eastern coreligionists, and reflect how best they can help them.

It is giving the Jews very little real assistance to single out as is sometimes done, for reprobation and protest, the country where they have perhaps suffered least.

I have, &.

H. RUMBOLD.

Enclosure No. 1

Sir,

I WAS entrusted by His Majesty's Secretary of State for Foreign Affairs with a mission to Poland on behalf of His Majesty's Government, the primary object of which was to examine the specific charges that have been brought against the Poles of having ill-treated the Jewish population of their country, including any fresh cases of ill-treatment that might be brought to my notice whilst my mission lasted. I was, in particular, instructed to use my best endeavours to ascertain in each case where massacres or outrages of Jews had taken place, where and to what extent the different grades of Polish authorities were to blame either for encouraging or culpably failing to prevent them, or whether they had taken all steps in their power to suppress outbreaks and punish the offenders. The aim of my mission was to dissipate any misunderstanding that might have arisen and thus to promote mutual goodwill between Poland and Great Britain. I was therefore instructed to make such recommendations to His Majesty's Government as might occur to me with the object of establishing greater harmony between Jewish and other elements of the population, as a satisfactory solution of that problem would obviously go far to promote the national prosperity. The mission left London early in September and remained in Poland about three months. I took excesses against the Jewish population which occurred in Cracow, Lodz, Wilna, Pinsk, and Lemberg as typical, and visited those places from Warsaw. Travelling conditions in Poland at the period of the visits of the mission presented such difficulty, owing to heavy falls of snow and to the fact that a large number of passenger trains had ceased running in consequences of their accomodation being required for the transport of food, that the mission was unable to visit further towns.

My instructions directed my particular attention to the necessity of enquiring into the statements respecting occurrences of excesses or "pogroms" in Poland. In Poland a "pogrom" is understood to be an excess against a certain section of the population, but in England, owing to the experience of previous outbreaks in Russia, the word "pogrom" has become associated with excesses organised by the Government against a portion of the population, or when the authorities took no steps to

[3647]

Page 5.

restrain those perpetrating the excesses, or intervened at a period too late to be effective in preventing the loss of human life. The result of my enquiries brought me to the conclusion that the occurrences at Lemberg, Lida and Vilna come under the head of pogroms in the sense generally understood in England. The awful massacre at Pinsk partook more of the character of a military murder. During the outbreaks which took place in the two other towns a certain number of Jews were assaulted and plundered, but the military authorities endeavoured to restrict the action of the soldiers as much as possible. Speaking generally, as the civil authority has been able to make its power effective, so the position in the rear of the troops has become more and more satisfactory.

The Polish Government has been confronted with the problem of maintaining order in those portions of the German, Russian and Austrain Empires which have been incorporated within the present Republic of Poland. The establishment of order was entrusted to a semi-military force known as the field gendarmerie, corresponding somewhat to a military police force. This body was recruited from a not very desirable class, and is practically independent of any but the highest civil authority. The gendarmerie has almost unlimited powers, and is in the habit of entering the houses, chiefly of the Jews, at any time of the day or night upon the pretext of searching for arms, and robs and beats the Jews. This is done quite openly, and the Jews may be said to have no means of redress. Proceedings, when taken, are allowed to drift for an inteminable period, and usually result in the implicated men being released. There is thus really no security for the Jewish population. Besides the gendarmerie there is a police force, but the remarks applied to the former can be taken as on the whole true with regard to the latter also. The Polish Government recognises the inadequacy of the body, and, I understand, is taking steps to reorganise it.

In addition, the junior authorities of justice and of civil administration also are of inferior standing and moral, taking advantage of their position not only to persecute the Jews, but also to exact bribes upon an astonishing scale.

The foregoing remarks apply in a less degree to Galicia, which has been brought under the administration of the Polish Government during the past year. Many former Austrian officials have been retained, who, having been trained under the Austrain Empire, maintian certain traditions which make for a better conditions of law and order. These remarks equally apply to the districts of Geman Poland, but in the remaining portion of Poland the officials being new and inexperienced the deplorable result I have mentioned has ensued. The higher officials both of the Government and of Justice, in my opinion, are not subject to these unfortunate failings, and whenever it is possible to obtain the attention of these authorities a rough form of justice is achieved.

The contention of the Polish Government, that it was not so strong enough to keep pogroms under control in the past, may perhaps have some cogency, but I should like to draw attention to the fact that, with the exception of events at Minsk, no pogroms have occurred during the stay of either the American Mission or the British Mission to Poland. I would therefore appear reasonable to deduce that if the Government is sufficiently strong to restrain wrongdoers for this period, namely, about five months, it should be competent to do so in future.

The Jews in Poland and Galicia number about 3 millions. As in other countries the large majority of them is very poor, suffering severely from hunger and privation. Want of employment is prevalent, although a large proportion of them are artisans and labourers. They are divided broadly into three classes, namely: -

1. What are known as the Assimilators; 

2. The Zionists; and 

3. The Orthodox;

though doubtless there are many Orthodox among the Zionists. They speak a jargon known as "Yiddish", which is to be found wherever Jews congregate, but of recent years there is a tendency to employ Hebrew as a living language, though it is seldom used as the colloquial language of the home circle. The fact of their language being akin to German often led to their being employed during the German occupation in preference to other Poles. This circumstance caused the Jews to be accused of having had business relations with the Germans. Almost as soon as the Polish government was established, ill-feeling became manifest against the Jews. Public opinion had been aroused against them by the institution of a virulent boycott. This boycott dates from shortly after the bye-election for the Duma, which took place in

Page 6.

Warsaw in 1912. Amongst the candidates was M. Dmowski, one of the leaders of the National Democratic party. When the names of the electors came to be scrutinised, it was found that the Jewish electors possessed the controlling influence in the election. They considered, however, that the capital of Poland should not be represented by a member of a minority in the country, and therefore did not present a Jewish candidate, but patriotically offered to support any candidate who would abstain from an anti-Semitic policy. The only candidate willing to accede to this condition was M. Jagiello, a Roman Catholic Pole, who was accordingly returned. M. Dmowski, who was defeated at the poll, thereupon set out on a campaign to break the Jewish influence, and from that time to this has pursued a policy with the object of driving the Jews from Poland, a step which can only be fraught with disaster to the country. During the war, owing to the scarcity of almost everything, the boycott diminished, but with the armistice it revived with much of its original intensity. A charge has been made against the Government of participation in the boycott. The Government publicly declared its disapproval of boycotting, but a certain discrimination seems to have been made in the re-employment of those who served under the German occupation. I find that many Jews who thus served have been relieved of their offices and not reinstated, whereas I can find no evidence of similar procedure in regard to other Poles. Jewish doctors are unable to obtain positions in the hospitals. Other qualified Jews cannot secure appointments as Post Office officials, on the railway staff or as teachers in the public schools and celleges, with the exception of Professor Askenazy, recently appointed to the chair in the University of Warsaw. There is also a limitation of the number of students professing the Jewish religion permitted to enter certain Universities. With the exception of doctors and a few officials in the administrative offices, there are few officers in the army. That this is merely a matter of religious prejudice is shown by the fact that all these posts are open to those Jews who are willing to change their religion.

In time of scarcity essential articles of food, such as bread, potatoes and sugar, are distributed to the population by minor officials. I received many complaints that the Christian population were supplied first, and that in numerous cases the stock was exhausted before all the Jews had received their share. The complaint that Jews and Christians were divided into separate queues, and also that the Jews were discriminated against to their disadvantage in the markets, could not be substaintiated.

Without doubt a systematic attempt, more especially by provincial authorities, is being made to oust Jews from their trades, and it is only where these authorities are as a result confronted by peculation and incompetency that they realise the futility of their action. The Government itself is not without some experience of this kind. I had my attention drawn to cases of discrimination against Jews dealing in hides, petroleum, salt, bread and other articles, which, in my opinion, could only have been based upon religious prejudice. I do not find, however, any ground for the complaint that the Government is putting Jewish merchants at a disadvantage in comparison with non-Jews with regard to permission to import goods from abroad. In fact, the club of Jewish merchants at Warsaw, consisting of several thousand members, assured me that the arrangements made were quite satisfactory. I have also received facts and figures from M. Szczeniowski, Minister of Commerce, fully bearing out this point.

A severe private, social and commercial boycott of Jews, however, exists amongs the people generally, largely fostered by the Polish press. In Lemberg I found that there was a so-called social court presided over by M. Przyluski, a former Austrian vice-president of the Court of Appeal, which goes so far as to summon persons having trade relations with Jews to give an explanation of their conduct. Below will be found a copy of a typical cutting from a Polish newspaper giving the name of a Polish countess who sold property to Jews. This was surrounded by a mourning border, such as is usual in Poland in making announcements of death: -

"Malopolska hrabina

"Anna Jablonowska

"sprzedala we wrzesniu b.r. swoje dwie kamienice przy ul. Stryjskiej 18 i 20 zydom:

Dogilewskiemu, Hubnerowi i Erbsenowi.

"Zastepa prawnym pani hrabiny byl adwokat Dr. Dziedzic, administratorem p. Naszkowski.

"Czy spoleczenstwo polskie bedzie wciaz martwe i bierne w takich wypadkach ?"

Page 7.

(Translation.)

"Countess Anna Jablonowska, resident in Galicia, has sold her two houses, Stryjska Street, Nos. 18 and 20, to the Jews, Dogilewski, Hubner and Erbsen.

"The attorney of the Countess was Dr. Dziedzic; her administrator, M. Naszkowski.

"Will the Polish public for ever remain idifferent and passive in such cases ?"

There can be no doubt that the Government could greatly restrain the virulency of this movement if the powers usually resident in a Government were effectually used to prohibit such agitation. Although the Government declares against boycotting, the Polish press is allowed openly to advocate it, whilst the Yiddish press is suspended for quite trivial offences. It is a well-known fact that the ill-results of boycotting cannot be limited to the class aimed at, for this weapon has a tendency to affect others, and eventually to react upon those who make use of it. The idea widely prevails that the so-called Litvaks, Russian Jews driven to Poland by the former Russian Government, should be induced to return, and I am of opinion that, should a suitable Government and peaceful conditions be re-established in Russia, there would be a general emigration to that country, not only of Jews, but also of other Poles. The ardent hope was frequently expressed to me that Russia would soon be open for immigration, for, although the late Russian Government fomented pogroms and massacres of the Jews, the Russian himself is of a kindly nature and friendly disposed to his neighbor. Business relations between Poland and Russia were very considerable in the past, and were generally in the hands of Jews, not only in the handling of the goods exported, but also of their manufacture. Warsaw, the Polish capital, formed a meeting-place for the merchants of Russia and the western States, and was also a depot for goods eventually destined for Russia. All these trading agencies are now at a standstill, and Poland is feeling the economic result of this stoppage. Other inducements for an industrial population, subjected to a boycott, to leave the country are to be found in the absence of raw materials and in the scarcity of food and fuel, as well as in the hardships consequent upon rising prices arising from the unfavourable conditions of foreign exchange.

Initiative in business matters is almost entirely the prerogative of the jewish population. In Lodz the cotton industry and the development of the town has been effected mostly through the instrumentality of the Jews. Manufactures and business generally have, owing to the circumstances prevailing before and during the war, fallen largely into the hands of the Jews. It is impossible to replace such a valuable section of the community by a fresh body of merchants untrained and unaccustomed to handle the important mercantile interests which should, in view of the advantages accruing to Poland under the Peace Treaty, largely increase in the near future.

The fallacious idea, however, is prevalent in Poland that it is possible to transfer a large percentage of the business carried on by the Jews to other hands. If a Jewish Pole is driven from his factory or business the act does not provide more work for the Christian Pole, but diminishes it. When the question of external trade comes to be considered it is impossible to displace without grave results firms who have built up a business over a long series of years, who are acquainted with, and know the requirements of, their customers in remote countries and have gradually acquired confidence and credit. No new combination, whether Jewish or Christian, could conduct such a business successfully except after long experience. Moreover, I found it to be a fact that the Jewish Pole commands greater trust than his neighbors. To such an extent is this the case in Poland that nearly the whole of the estate agents who act for the Polish nobility are of Jewish race. The real interest of the Polish State would seem to be rather in the direction of developing and encouraging the export business hitherto carried on by Jews; in this way lies almost the sole hope of the economic regeneration of Poland and of the rehabilitation of its depreciated currency. In this connection it should be remembered that depreciation of currency as expressed in terms of external values does not arise solely from an adverse trade balance, but that a normal rate of exchange demonstrates also the healthy functioning of stable Government and the consequent safety of life and property.

[Padarewski and the Jewish attacks]

... ... "But the dreadful situation in connection with the Jewish persecution was still upon me, still going on, for while I was in Paso Robles [California] an official of the Administration in Washington came to me and said that I must now make an affidavit stating that these accusations of the Jews were unfounded. But I asked, `Why do you come to me now about it ? I have made no complaint.' `No', he replied, `you have not, but the Administration at Washington is now aware of all these regrettable things that have happened, all these threatening letters, all the circulars, which were current and are still current all through the country, and besides you must now be informed that there has been a strong petition sent to the President by some of your influential friends from New York (and among them some of the notable Jews) asking the President to put an end to that propaganda which is unworthy of a civilized country'. That was President Wilson. So I had to make an affidavit at once that I had not established a newspaper, that I had nothing to do with organizing pogroms and that all these accusations were absolutely false", p. 389.

Here is the affidavit signed February 5, 1914:

"Ignace Jan Paderewski, being first duly sworn, deposes and says: My home is at Morges, in Switzerland; I am temporarily sojourning at the Hot Springs at El Paso de Robles, California. During the last year I have been publicly subjected to many unjust charges which have caused many of my friends indignation and concern. For the satisfaction of these good friends, and for such use as they may make of this affidavit, and to all whom it may concern, I hereby swear and declare:

"That I never gave money to any anti-Jewish newspaper whatsoever.

"That the establishment of the newspaper of which I am accused of being the founder, was absolutely unknown to me and, in fact, I only heard of its existence for the first time some two months after the date upon which (as I am informed) it was founded.

"That I never initiated or supported the boycotting of the Jewish trade in Poland [which did not exist in 1914], being entirely out of, and not taking any pact in active politics in Poland.

"That affidavit was sent, I understand, to all the New York newspapers. I, of course, was not in New York at the time, but I was informed that THE EVENING POST was the only New York newspaper that published the affidavit. ... ...

"But the persecution continued as before. It was not stopped for the rest of the tour, and for all the consecutive tours the Jews continued to attack me violently. They never believed my statements. Never.

"Some of my friends in New York even went to a Jewish newspaper protesting against such treatment, saying it was not true. The only reply was, `Oh, yes. We know it is not true, but it is good publicity ! It sells the newspaper.'

"The only result of the affidavit was that the promoters in Poland who were responsible for starting the paler got furious and turned on me and attacked me in that very paper ! My own paper, as they called it. What a fantastic situation ! ...

"War was already in the air, and it was in the interests of certain Jews to have that propaganda continue, not personally against me, but against Poland. Even after the war, during my last few tours in America, I found these circulars still being distributed in some places. Still going about - still making mischief.

"But, for the moment, I shall leave it as that. At another time there is more to say but it does not belong to this year of 1914. At a much later period the attack was renewed. Ignace Jan Paderewski and Mary Lawton.

The Paderewski Memoirs (New York: Scribner's, 1938) pp. 390-391. The book only covers the period to 1914 closing with the note that "Later memoirs in preparation" .

Pisma polskie zamieściły w swoim czasie korespondencję z Rzymu, poświęconą osobie tego pana, podając dość szczegółową biografię Schanzera, którego ojciec jeszcze był - "lwowianinem", to znaczy - lwowskim żydem. Biografia Schanzera zawiera szczegół dość charakterystyczny:

"Schanzer poznał córkę ministra włoskiego Giolittiego i rozpoczął starania o jej rękę. Darzony gorącą wzajemnością, małżeństwa jednak nie osiągnął. W każdym razie od owego czasu pozyskał już trwałą przyjaźń i protekcję głośnego polityka."

Przypominamy, że na Konferencji Rozbrojenia w Waszyngtonie, gdzie Schanzer występował w charakterze Włocha i przedstawiciela Włoch, przeciwstawiał się on energicznie stanowisku Francji, a żądał silnie rozbrojenia Polski. Żądanie to zostało stanowczo odparte ze strony Francji przez Brianda, który wykazał, że spełnienie tego zadania jest równoznaczne z oddaniem Polski na łup Niemiec i Rosji. W taki to sposób zaznaczyło się "polskie pochodzenie" Schanzera, jednego z "niezawodnych" naszych przyjaciół...

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

»paskarstwo« - przestępstwo gospodarcze; nieuczciwy i nielegalny handel przynoszący zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach, gromadzonych towarów, których brakuje na rynku.

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

»gwazdracz (gwazdacz)« - piszący niestarannie, nieudolnie, bazgrolący, gryzmolący, bez talentu, byle jak; o ujemnym odcieniu stylistycznym; jedno z drugim mieszający.

Odszczekiwanie pod ławą było specyficznie polską karą za oszczerstwo lub rzucenie potwarzy. Podług starego zwyczaju prawnego i statutu małopolskiego, oszczerca taki - o ile nie dowiódł oszczerstwa albo go natychmiast nie odwołał, ani nie przeprosił - podlegał karze 60 grzywien i musiał publicznie, wobec sądu i obrażonego, wejść pod ławę, na czworakach trzykrotnie zaszczekać i zawołać „zełgałem jako pies” (zawołanie to nawiązywało do staropolskiego wyrażenia „łże jak pies”, stawiającego znak równości pomiędzy ludzką obmową a psim szczekaniem) Karę taką stosowano jeszcze w 2 połowie XVII wieku.

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

»ex re« [eks re] (łc.) z powodu, z okazji.

Rosyjsko-ukraińskiego.

Róża Luksemburg w Niemczech, Bela Kun na Węgrzech…

»nota bene« (język łaciński) - w języku polskim używane w znaczeniu tak na marginesie, à propos, nawiasem mówiąc.

»paskarstwo« - nieuczciwy i nielegalny handel przynoszący zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku. - Oto przykładowa notatka prasowa o paskarstwie z omawianego okresu: »Zabrze. (Skandaliczna sprawa Paskarska). W środę po południu wykryto na polskiej stacji cłowej w Zabrzu, że pociąg idący z Mysłowic do Niemiec bezprawnie przewozi swój transport. Otóż pociąg ten, który zawierał 8 wagonów kartofli, 4 wagony świń, 5 wagonów mąki, 3 wagony wołów, miał być przewieziony do Niemiec na mocy fałszywych papierów. Po skontrolowaniu pociągu i spisaniu protokółu pociąg ten odesłano do Warszawy, gdzie sąd wojenny rozstrzygnie o rodzaju kary za paskarstwo. Przestępcom grozi niezwykle ostra kara.« („Kurier Śląski”, Nr 222, z 29 września 1922 r.).

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

Kiszyniów założono w 1466 roku na terenie Hospodarstwa Mołdawskiego. Na przełomie XV i XVI wieku wraz z całym krajem dostał się pod panowanie Turcji. W 1812 roku Kiszyniów zaanektowała Rosja, czyniąc je stolicą guberni besarabskiej. W 1903 roku miał miejsce w Kiszyniowie jeden z największych w historii pogromów ludności żydowskiej, inspirowany przez carską czarną sotnię (Żydzi stanowili wówczas większość mieszkańców Kiszyniowa). W 1918 roku miasto wraz z całą Besarabią zostało po raz pierwszy w swej historii wcielone do Rumunii. W 1940 r., na mocy ugody niemiecko-radzieckiej Kiszyniów wraz z Besarabią został przyłączony do ZSRR.

»na pohybel« - na zgubę, na nieszczęście.

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

Status „państwa w państwie” otrzymali w Polsce Żydzi po drugiej wojnie światowej, od komunistów, w tzw. okresie stalinowskim. Utworzono wówczas w Polsce m.in. rodzaj rządu żydowskiego pod nazwą Centralny Komitet Żydów w Polsce, osobne żydowskie spółdzielnie pracy, oddzielne żydowskie szkolnictwo, żydowskie teatry...

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

»parcjalność« - odłączenie czegoś od całości.

Generał Edgar Jadwin (ur. 07 sierpień 1865 - zm. 2 marca 1931). Brał udział a I wojnie światowej we Francji, w szefostwie amerykańskich wojsk inżynieryjnych. Po zakończeniu wojny, prezydent Woodrow Wilson wyznaczył gen. Jadwina do Misji, która miała zbadać warunki w Polsce w związku z kampanią oszczerstw jaką podjęli Żydzi przeciw odbudowującemu się (po 123 latach rozbiorów) państwu polskiemu. Został pochowany w Arlington National Cemetery z pełnymi honorami wojskowymi.

»admonicja« - pouczenie, napomnienie, nagana, reprymenda.

Dokumenty w tej sprawie (z archiwów amerykańskich, w języku angielskim) pochodzące ze strony: www.papurec.org, z działu: FUNDAMENTAL DOCS, zamieszczono w formie Aneksu nr 1 do niniejszego wydania.

»zakarbować« - utrwalić coś w pamięci, zapamiętać coś dobrze.

---