Wrocław, dnia ……………

PLAN - KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć z reagowania kryzysowego

z kompanią radioliniową w dniu

I. TEMAT: 10. Działanie pododdziału podczas gaszenia pożaru.

II. CELE ZAJĘĆ:

Doskonalić: .

• znajomość zasad postępowania w przypadku pożaru,

• znajomość zasad prowadzenia akcji ratowniczej.

III. METODA: Wykład informacyjny.

IV. CZAS: 2 x 45 minut.

V. MIEJSCE: Świetlica

VI. ZAGADNIENIA:

1. Schemat rozwoju pożaru.

2. Zasady postępowania w przypadku pożaru.

3. Lokalizacja poszkodowanych.

VII. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

• Szkoleni słuchają wykładu instruktora i dokładnie notują.

• Zajęcia prowadzone będą w formie wykładu ale z aktywnym udziałem szkolonych.

VIII. LITERATURA:

• Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (DzU z 2002 r. nr 147, poz. 147 ze zm.);

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80, poz. 563);

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wykazu wyrobów służących zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia, a także zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów do użytkowania DzU nr 143, poz. 1002);

• J. Szumiał „Wypadek drogowy. Pierwsza pomoc. Poradnik ratownika” wyd. Image 2006;

• www.supron1.com.pl (strona przeglądana w dniu 08.03.2010r.);

• J. Stępińska i T. Szajewski "Pierwsza pomoc", Warszawa 1998 Pruszyński i S-ka.

IX. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:

• Zeszyty i przyrządy piśmiennicze - 100% szkolonych;

• Rzutnik multimedialny, laptop.

X. ORGANIZACJA ZAJĘĆ:

XI. PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA (5 min)

• przyjęcie meldunku;

• sprawdzenie obecności;

• podanie tematu i celu zajęć;

• podanie organizacji zajęć;

• rozpoczęcie zajęć.

1. CZĘŚĆ GŁÓWNA (80 min)

• realizacja zagadnień szkoleniowych.

ZAGADNIENIE 1 (5 min)

Schemat rozwoju pożaru.

Projekcja i omówienie krótkiego filmu instruktażowego „Schemat rozwoju pożaru”

ZAGADNIENIE 2 (35 min)

Zasady postępowania w przypadku pożaru.

W przypadku powstania pożaru wszyscy zobowiązani są podjąć działania w celu jego likwidacji:

• zaalarmować niezwłocznie, przy użyciu wszystkich dostępnych środków osoby będące w strefie zagrożenia,

• wezwać straż pożarną.

Po wykręceniu numeru alarmowego straży pożarnej 998 i zgłoszeniu się dyżurnego należy spokojnie i wyraźnie podać:

• swoje imię i nazwisko, numer telefonu, z którego nadawana jest informacja o zdarzeniu,

• adres i nazwę obiektu,

• co się pali, na którym piętrze,

• czy występuje zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego,

• po podaniu informacji nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia.

Przyjmujący może zażądać:

• potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie,

• dodatkowych informacji, które w miarę możliwości należy podać.

W przypadku pożaru należy:

• wyprowadzić dzieci i osoby niepełnosprawne,

• w zależności od zaistniałej sytuacji podjąć działania gaśnicze, wyłączyć dopływ gazu i energii elektrycznej, nie otwierać okien,

• jeśli ugaszenie pożaru we własnym zakresie jest niemożliwe, opuścić pomieszczenie zamykając drzwi jedynie na klamkę,

• przystąpić niezwłocznie, przy użyciu miejscowych środków gaśniczych do gaszenia pożaru i nieść pomoc osobom zagrożonym w przypadku koniecznym przystąpić do ewakuacji ludzi i mienia.

• jeśli pożar odciął Ci drogę do wyjścia, zamknij się w pomieszczeniu, z którego możliwa jest ewakuacja np. przez okno i uszczelnij nieszczelności w drzwiach materiałami (np. ręcznikami itp.) w miarę możliwości mokrymi. Przemieść się w pobliże okna i oczekuj na pomoc.

• gdy zauważysz strażaków zwróć na siebie ich uwagę. Wykonuj ich polecenia;

• równie niebezpieczne jak promieniowanie cieplne są gazy wydzielające się w czasie pożaru.

Jeśli do pomieszczenia przedostaje się dym , zabezpiecz własne drogi oddechowe (nos, usta) mokrą chusteczką i przyjmij pozycję przy podłodze- tu stężenie gazów jest najniższe.

Otwórz okno, nie wybijaj szyb. Będziesz miał możliwość zamknięcia okna w sytuacji, gdy dym zacznie się dostawać do pomieszczenia z zewnątrz. Należy czynności te wykonać w taki sposób, aby nie doszło do powstania paniki jaka może ogarnąć ludzi będących w zagrożeniu, które wywołuje u ludzi ogień i dym.

Panika może być przyczyną niepotrzebnych i tragicznych w skutkach wypadków w trakcie prowadzenia działań ratowniczo gaśniczych.

Kierujący akcją ratowniczą lub innymi działaniami ratowniczymi prowadzonymi przez jednostki ochrony przeciwpożarowej jest uprawniony do zarządzania :

1. Ewakuacji ludzi z rejonu objętego działaniem ratowniczym w przypadku zagrożenia życia i zdrowia, a w szczególności gdy:

• istnieje możliwość powstania paniki;

• przewidywany rozwój zdarzeń może odciąć drogi ewakuacyjne.

2. Zakazu przebywania w rejonie objętym działaniem ratowniczym osób postronnych oraz utrudniających prowadzenie działań.

3. Ewakuacji mienia w szczególności gdy:

• istnieje możliwość rozprzestrzenienia się pożaru lub innego zagrożenia;

• usytuowanie mienia utrudnia prowadzenie działań ratowniczych.

4. Prac wyburzeniowych oraz rozbiórkowych w szczególności w sytuacjach:

• zagrożenia ludzi , zwierząt i mienia;

• potrzeby dotarcia do źródeł zagrożenia;

• potrzeby użycia środków gaśniczych i neutralizatorów oraz odprowadzenia substancji toksycznych.

5. Wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym w sytuacji:

• zapewnienia właściwego ustawienia i eksploatacji sprzętu ratowniczego;

• zapewnienia dróg komunikacyjnych na potrzeby działań;

• eliminacji zagrożeń powodowanych przez środki komunikacji.

6. Przejęcia w użytkowanie na czas niezbędny do działania ratowniczego pojazdów, środków technicznych i innych przedmiotów, ujęć wody, środków gaśniczych oraz nieruchomości potrzebnych w działaniu ratowniczym.

7. Odstąpienia od zasad uznanych powszechnie za bezpieczne z zachowaniem wszystkich możliwych w danych warunkach zabezpieczeń jeśli istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego w szczególności w przypadku gdy:

• z powodu braku specjalistycznego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania sprzętu zastępczego;

• fizyczne możliwości ratownika mogą zastąpić brak możliwości użycia właściwego sprzętu;

• jest możliwe wykonanie określonej czynności przez osobę zgłaszającą się dobrowolnie.

Kierujący działaniami ratowniczymi jest uprawniony do żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych , jednostek gospodarczych i organizacji społecznych i od obywateli. Realizacja uprawnień występuje wyłącznie w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności przy czym:

• do skorzystania z uprawnień pkt. 1-5 wystarczające jest wydanie ustnego polecenia, które należy potwierdzić na piśmie na żądanie zainteresowanego

• przejęcia w użytkowanie na czas niezbędny do działania ratowniczego nieruchomości, środków, przedmiotów - wymaga wydania pokwitowania określającego cechy przejętego mienia, które podlega zwrotowi a w razie potrzeby sporządza się protokół zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

ZAGADNIENIE 3 (40 min)

Zasady prowadzenia akcji ratowniczych.

Organizacja akcji

Celem podstawowym każdej akcji gaśniczej jest ostateczne ugaszenie pożaru.

Wyróżnia się dwa etapy akcji gaśniczej:

• okres lokalizacji pożaru - od chwili rozpoczęcia działań do ograniczenia rozszerzania się pożaru i zmniejszenia szybkości palenia się;

• okres likwidacji pożaru - stanowiący końcowy etap działań, polegający na ostatecznym ugaszeniu pożaru.




Rozpoznanie podstawą prowadzonej akcji.

Rozpoznanie to proces zdobywania informacji o terenie, warunkach i sytuacji związanej ze zdarzeniem .

Rozpoznanie wstępne - ogólne wiadomości o:

• zagrożeniu ludzi i miejscu pożaru;

• sytuacji atmosferycznej i mikroklimatycznej;

• warunkach terenowych;

• posiadanych siłach i środkach.

Rozpoznanie właściwe - szczegółowe wiadomości o:

• zagrożeniu ludzi i miejscu pożaru;

• zaopatrzeniu wodnym;

• zagrożeniu materiałami toksycznymi lub wybuchowymi.

Podstawowe elementy rozpoznania:

Zadania rozpoznania miejsca pożaru:

• czy zagrożone jest życie ludzkie (gdzie i jak ewakuować),

• w którym miejscu się pali,

• jakie materiały się palą,

• kierunek i prędkość rozprzestrzeniania się pożaru,

• drogi dojścia do pożaru,

• zagrożenie budynków sąsiednich,

• niebezpieczeństwo wybuchu, zawalenia się konstrukcji, wydzielanie się trujących gazów i par, obecność urządzeń pod napięciem,

• czy konieczna jest ewakuacji ludzi lub zwierząt.

Wywiad ogniowy - natychmiast po przybyciu jednostki i kontynuuje się go do momentu zakończenia akcji.

Rozpoznanie zaopatrzenia wodnego

Rozpoznanie wodne ma na celu:

• ustalenie miejsca znajdowania się wody gaśniczej;

• rodzaj zbiorników z wodą gaśniczą;

• ilość punktów czerpania wody;

• odległość od miejsca pożaru;

• czy istnieją stanowiska wodne przy zbiorniku;

• sposób dostarczenia wody do miejsca pożaru;

• możliwości dojazdu do zbiorników i stopień zanieczyszczenia wody.

Rozpoznanie sytuacji atmosferycznej i mikroklimatycznej.

• wiatr - siła i kierunek

• temperatura powietrza

• opady i ich ilość

Sytuacja mikroklimatyczna - szereg zjawisk występujących w powietrzu bezpośrednio otaczających miejsce pożaru.

• prądy powietrzne pionowe i poziome tworzące się w wyniku różnic cieplnych stykających się ze sobą w powietrzu.

Należy zwrócić uwagę na następujące elementy:

• stopień zadymienia pomieszczeń;

• wpływ wzrostu wilgotności na rozwój pożaru;

• różnica temperatury powietrza i palących się materiałów oraz siły prądów powietrznych stąd wynikających.

Rozpoznanie warunków terenowych

Należy zwrócić uwagę na:

• przeszkody naturalne;

• istniejącą różnicę wzniesień.

Rozpoznanie posiadanych sił i środków na terenie akcji

Rozpoznanie to obejmuje ilość sił i stopień ich wyszkolenia i doświadczenia oraz ustalenia środków gaśniczych i sprzętu.

Źródła informacji:

• zgłoszenie pożaru lub zdarzenia;

• plany ochrony przeciwpożarowej, operacyjny plan obrony, karty informacyjne, miejscowości;

• informacje osób postronnych i kompetentnych;

• zewnętrzne objawy pożaru;

• rozpoznanie osobiste pożaru;

• zamiar taktyczny - plan akcji, wybranie jednej z kilku możliwości;

• barwy bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwa.




Zasady bezpieczeństwa.

„Aby ratować, należy najpierw zabezpieczyć siebie”.

Zabezpieczenie zależy od rodzaju zdarzenia i zagrożeń.

Pożar - zagrożenia:

Bezpośrednie działanie płomieni i wysokich temperatur - średnia temperatura płomieni waha się w granicach 1200-1600°C, a temp. promieniowania cieplnego około 800°C. Człowiek bez specjalnego zabezpieczenia nie jest w stanie przebywać w takich temperaturach.

Zadymienie - mieszanina gazowych i stałych produktów spalania i rozkładu termicznego z powietrzem. Zagrożenia spowodowane zadymieniem: utrudnienie lub uniemożliwienie opuszczenia pomieszczeń lub budynku; zmniejszenie orientacji przestrzennej powodując potknięcia, upadki i uderzenia o niewidoczne przedmioty; ograniczenie widoczności; działa drażniąco na oczy i układ oddechowy; wysoka temp. (ok. 300°C),wdychanie ich powoduje oparzenia przewodu oddechowego; zatrucia produktami powstającymi podczas spalania i rozkładu różnych materiałów.

• Niedobór tlenu w środowisku otaczającym strefę spalania;

• Występowanie substancji toksycznych;

• Możliwość uszkodzenia konstrukcji budynków (zawalenie się ścian, stropów, podciągów i innych elementów konstrukcyjnych;

• Możliwość występowania wybuchów.




Sposoby ochrony:

• utrzymanie odległości,

• ubrania ochronne,

• środki ochrony dróg oddechowych,

• ochronne działanie prądów wody,

• sprzęt oświetleniowy,

• działanie w strumieniu świeżego powietrza.

Zdarzenie chemiczne - zagrożenia:

• toksyczne oddziaływanie substancji pierwotnej i produktów możliwej reakcji z otoczeniem,

• działanie żrące,

• możliwość pożaru,

• możliwe zagrożenie wybuchowe,

• możliwe trudności w określeniu strefy skażenia,

• konieczność prognozowania możliwości rozprzestrzenienia się zagrożenia,

• możliwość konieczności ewakuacji dużego obszaru.





Sposoby ochrony:

• identyfikacja substancji i ustalenie jej parametrów,

• ostrożność w podejściu (z wiatrem, unikać miejsc rozsypań, rozlewisk, obłoków par i mgieł, wskaźniki biologiczne,

• ustalenie granic stref na podstawie wskazań przyrządów pomiarowych,

• odpowiedni sposób zabezpieczeń w poszczególnych strefach,

• pomiary w terenie celem ustanowienia strefy niebezpiecznej i podjęcia ewentualnej ewakuacji,

• dekontaminacja ludzi, sprzętu i wyposażenia.

Ewakuacja ludzi, zwierząt i mienia

Warunki ogólne

1. Ewakuację należy podjąć z chwilą gdy zaistniałe zdarzenie może stwarza zagrożenie dla ludzi, zwierząt bądź mienia.

2. Decyzję o ewakuacji podejmuje kierownik akcji, dowódca jednostek ratowniczych lub osoby odpowiedzialne za dany obiekt.

3. Akcja ewakuacji powinna być prowadzona innymi drogami aniżeli akcja gaśnicza.

4. Akcję ratowniczą należy podjąć gdy występuje bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzi i zwierząt bądź groźba zniszczenia mienia szczególnej wartości kulturowej, technicznej czy materialnej.

5. Decyzję o wszczęciu akcji ratowniczej podejmują oraz każdy ratownik, który niebezpieczeństwo spostrzegł.

6. Ratownictwo i ewakuacja, o ile jest to możliwe powinny być prowadzona naturalnymi drogami komunikacyjnymi. W przypadku niemożliwości skorzystania z dróg naturalnych do akcji skierować należy sprzęt ratowniczy będący na wyposażeniu straży pożarnych lub innych podmiotów ratowniczych.

7. Drogi ewakuacji i ratownicze powinny być odpowiednio zabezpieczone i oświetlone.

Ratownictwo ludzi

1. W rozpoznawaniu ratowniczym ustalamy :

• ile osób znajduje się w niebezpieczeństwie,

• wiek zagrożonych i ich stan psychofizyczny

• prawdopodobne miejsca pobytu ludzi jeżeli nie są widoczni z zewnątrz,

• rodzaj i stopień zagrożenia,

• możliwości dotarcia i udzielenia pomocy.

• W razie utrudnień w ustaleniu liczby osób lub w przypadku zagrożenia dla liczniejszej grupy, do rozpoznania wprowadzić większą ilość patroli.

• Należy starannie rozpoznać każde i wszystkie pomieszczenia, szczególnie gdy w obiekcie znajdowały się dzieci.

• O kolejności ratowania decyduje kierownik akcji lub dowódca oddziału (pododdziału) wyznaczonego do ratowania - kierując się własną oceną stopnia zagrożenia.

• Z ludźmi oczekującymi pomocy należy nawiązać kontakt słowny i uspokoić ich. Z ludźmi o upośledzonym słuchu starać się utrzymać kontakt wizualny. Ludzi z upośledzonym widzeniem stale informować o działaniach podjętych dla udzielenia im pomocy.

• Ratownik w swym postępowaniu musi być opanowany, stanowczy i taktowny. Swoją postawą narzucić musi spokój ratowanemu.

• W grupach będących w zagrożeniu nawiązać kontakt z przywódcą (osobą cieszącą się autorytetem), także wyłonionym samoistnie, by uzyskać dodatkową pomoc.

• Osobom mogącym poruszać się o własnych siłach można wskazać bezpieczną drogę i ułatwić opuszczenie miejsca zagrożonego. Osoby nie mogące poruszać się o własnych siłach należy wynosić i transportować w miejsca bezpieczne. Do akcji skierować wówczas większą liczbę ratowników. .

• W przypadku konieczności przeprowadzania ludzi przez strefę zagrożoną powinni robić to strażacy-ratownicy. Ratowanym należy polecić zabezpieczenie dróg oddechowych prowizorycznymi tamponami. W razie potrzeby podać zapas powietrza lub tlenu z własnego aparatu oddechowego. Przechodząc przez strefę podwyższonych temperatur lub zagrożoną płomieniem, ratowanych przykryć jakimkolwiek okryciem (w miarę możliwości zwilżonym) i po pokonaniu owej strefy okrycie odrzucić. Małe dzieci wynosić na rękach uprzednio okrywszy je.

• Mając do czynienia z osobami niewidomymi lub niedowidzącymi należy przestrzegać następujących zasad:

• wyraźnie sygnalizować naszą obecność, utrzymywać stały kontakt słowny z ratowanym. Wyprowadzając ze strefy zagrożenia informować o każdej przeszkodzie i podejmowanych czynnościach,

• zachować kontakt dotykowy. Jeżeli ratowany może poruszać się samodzielnie on powinien trzymać się ratownika. Pozwolić by ratowany wyczuwał ruchy prowadzącego i odbierał informacje przekazywane ciałem,

• wchodząc lub wychodząc z pomieszczeń ratownik idzie pierwszy zapewniając ratowanemu konieczną ochronę i informację.

11. Grupa ludzi poruszających się samodzielnie musi być eskortowana przez strażaków (ratowników). W grupie utrzymywać stały kontakt (np. poprzez trzymanie się rozwiniętej linki bądź węża) i nie pozwolić na rozejście się przed strefą bezpieczną. Jeden ze strażaków (ratowników) przemieszcza się na początku grupy, drugi zamyka ją kontrolując zachowania.

12. Nie wykorzystywać dla potrzeb ratowniczych dźwigów bez wydzielenia pożarowego i niezależnego zasilania. W przypadku konieczności skorzystania z dźwigów nie spełniających tych wymagań należy uzyskać zgodę dowódcy, który poleci lub podejmie śledzenie pracy urządzenia. Do windy powinien wejść także ratownik przygotowując dźwig do awaryjnego opuszczenia i utrzymując spokój wśród ratowanych.

13. W przypadku korzystania z drabin ratowani muszą być asekurowani przez strażaków. Asekurację można zapewnić za pomocą linek lub idąc po drabinie przed ratowanym chroniąc go własnym ciałem.

14. Korzystając z innego sprzętu ratowniczego (jak: linki, linkowe aparaty ratownicze, wory i rękawy ratownicze, poduszki pneumatyczne) ratowanym należy zapewnić odpowiednie warunki bezpieczeństwa stosując się ściśle do zasad obsługi sprzętu.

15. W przypadku przemieszczania się tłumu panicznego nie stawać w przejściu. Otworzyć wszystkie możliwe wyjścia. Starać się rozgęścić tłum przez odciąganie z niego pojedynczych ludzi i kierowanie ich do innych przejść.

16. W sytuacjach gdy do zagrożonych dostać się można tylko poprzez otwory wykonywane w stropach lub ścianach, przejścia muszą być dostatecznie szerokie dla swobodnego wyjścia i transportowania ratowanych.

17. W stosunku do osób ogarniętych paniką, stawiających opór i stwarzających zagrożenie dla ratowników, gdy nieskuteczne jest łagodne oddziaływanie można zastosować środki przymusu bezpośredniego.

18. Kończąc akcję ratowniczą wszystkie pomieszczenia (szczególnie w obiektach użyteczności publicznej) muszą być ponownie starannie przejrzane. Patrole ratownicze winny informować się wzajemnie o miejscach już spenetrowanych.

19. Zwrócić uwagę na stan zdrowia ratowanych, których lokować należy w miejscach bezpiecznych. Potrzebującym zapewnić niezbędną pomoc medyczną.

20. W przypadkach zagrożenia masowego zabezpieczyć środki transportu do przewożenia ewakuowanych i ratowanych w miejsca bezpieczne. Kierownik akcji lub administrator obiektu musi posiadać informacje do których miejsc ludzie zostali skierowani.

Taktyka działań ratowniczych. Wykorzystanie uwarunkowań budowlanych i terenowych do właściwego prowadzenia akcji ratowniczych.

Teren pożaru dzieli się na odcinki bojowe w celu usprawnienia dowodzenia jednostkami. W zależności od rodzaju i cech szczególnych pożaru granice odcinków bojowych ustala się:

• pięter piwnic, strychów oraz klatek schodowych - gdy pożar rozwija się w jednym budynku,

• części obwodu - gdy pali się poszczególny obiekt,

• poszczególnych obiektów - gdy pożar objął teren z kilkoma obiektami,- części powierzchni ziemi - gdy pali się otwarty obszar (lasy, trawy, torfowiska, itp.).

W zależności od rodzaju i cech szczególnych pożaru, granice odcinków bojowych ustala się wg:

• pięter, piwnic, strychów, pokryć oraz klatek schodowych, gdy pożar rozwija się w jednym budynku,

• części obwodu, gdy pali się np. sterta siana, łomy, zbiornik z paliwem i t p.

• poszczególnych obiektów, gdy pożar objął teren, na którym znajduje się kilka obiektów np. obiekty wiejskie; przegród przeciwpożarowych w budynkach (halach) przedzielonych tymi przegrodami,

• części powierzchni ziemi, gdy pali się otwarty obszar np. torfowiska, lasy, łany zbóż itp.

Praca w różnych warunkach atmosferycznych

W niskich temperaturach otoczenia należy:

1. unikać oblewania wodą ludzi i sprzętu,

2. rozdzielacze ustawiać w miarę możliwości wewnątrz obiektów, a jeżeli to niemożliwe zasypywać je śniegiem lub okrywać np. szmatami, słomą itp.

3. zapewnić ciągły przepływ wody przez linie wężowe;

4. w przypadku bardzo niskich temperatur stosować środki obniżające temperaturę krzepnięcia wody

5. wyposażyć zastępy w sprzęt do rozmrażania hydrantów, armatury wodne i pomp;

6. w przypadku wystąpienia oblodzenia stosować środki zapobiegające wypadkom ze zwróceniem szczególnej uwagi na stanowiska bojowe pracujące na drabinach, dachach itp.;

7. zapewnić ratownikom częste podmiany, umożliwić wypoczynek, ogrzania się, wymianę odzieży, dostarczyć ciepłe napoje i posiłki. Podobne zabieg należy podjąć wobec poszkodowanych, ewakuowanych o ile nie mają możliwości skorzystania z pomocy innych osób lub instytucji

Podczas silnego wiatru należy:

1. zwracać szczególną uwagę na możliwość szybkiego rozprzestrzeniania się pożaru i dalekich przerzutów ognia;

2. ze względu na występujące ognie lotne powodujące powstawanie nowych odległych ognisk pożarów obronę dalszą prowadzić większą ilością sił i środków;

3. bezwzględnie utworzyć odwód taktyczny;

4. na froncie pożaru podawać zwarte prądy wody o dużym zasięgu rzutu i wydajności;

5. na tył pożaru podawać silne prądy rozproszone lub pianę gaśniczą;

6. stanowiskom bojowym pracującym na głównym kierunku rozprzestrzeniania się ognia zapewnić możliwość odwrotu;

7. drabiny zabezpieczyć przed wywróceniem a stanowiska bojowe pracujące na wysokościach muszą być odpowiednio zabezpieczone przed możliwością upadku ratownika;

8. po zakończeniu akcji starannie wygasić pogorzelisko i zapewnić nad nim dozór czasowo niezbędny.

3. CZĘŚĆ KOŃCOWA (5 min)

• zakończenie zajęć;

• omówienie realizacji celu zajęć;

• zaznaczenie najważniejszych treści;

• podanie zadań na naukę własną;

• odpowiedzi na ewentualne pytania.

OPRACOWAŁ

1

11

ZATWIERDZAM

Rozpoczęcie zajęć

Prowadzę osobiście

Czas 5 minut

ZAGADNIENIE 1

Schemat rozwoju pożaru

Prowadzę osobiście

Czas 5 minut

ZAGADNIENIE 2

Zasady postępowania w przypadku pożaru

Prowadzę osobiście

Czas 35 minut

Zakończenie zajęć

Prowadzę osobiście

Czas 5 minut

ZAGADNIENIE 3

Zasady prowadzenia akcji ratowniczych

Prowadzę osobiście

Czas 40 minut

---