Różanecznik japoński
Różanecznik japoński, azalia japońska. Występujące u nas rośliny ozdobne o nazwie azalia japońska to jednak nie jest forma typowa. Wspólną nazwą azalia japońska określa się nie tylko ten gatunek, ale grupę kilku gatunków i mieszańców międzygatunkowych. Ich wspólną cechą jest to, że ich liście opadają na zimę. W ogrodnictwie nazwą różanecznik określa się gatunki i mieszańce rodzaju Rhododendron o zimozielonych liściach.
Morfologia
Pokrój
Niski, szeroko rozpostarty krzew. Stare rośliny osiągają szerokość większą od wysokości. Rośnie powoli. Uprawiane odmiany azalii dorastają do 2 m.
Liście
Gatunek o liściach opadających na zimę. Liście o eliptycznym kształcie, drobne, błyszczące i z wierzchu delikatnie owłosione.
Kwiaty
Kwitnie niezwykle obficie, tak, że kwiaty całkowicie pokrywają krzew. Kwitnie w maju, przed rozwojem liści, co dodatkowo potęguje efekt. Kwiaty wyrastają w kwiatostanach po 5 - 10 sztuk. Mają kształt szerokodzwonkowaty. Właściwy gatunek ma kwiaty o kolorze pomarańczowoczerwonym. Wyhodowano ogromną ilość odmian o kolorze od białego poprzez żółty, pomarańczowy do fioletowego.
Różanecznik żółty
Zagrożenia i ochrona
Jest objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Roślina trująca: liście i młode gałązki zawierają trujące glikozydy.
Morfologia
Pokrój
Krzew do 2,5 m wysokości o luźnej koronie. Stare krzewy osiągają szerokość większą od wysokości. Na korzeniach tworzą się odrosty korzeniowe.
Liście
Wąskoeliptyczne, orzęsione na brzegach, szorstkie liście opadają na zimę. Mają długość od 6 do 12 cm. Młode liście, pączki i pędy mają gruczołowe, lepkie włoski. Jesienią przebarwiają się na czerwono. Już w lipcu zaczyna wytwarzać pączki na następny rok.
Kwiaty
Na wierzchołkach pędów wyrastają, zebrane w 12-20 kwiatowe baldaszki. Są to żółte kwiaty, o średnicy 3 - 7 cm i gruczołowato owłosione. Ich kielich składa się z 5 podługowatych działek rozciętych niemal do nasady. Korona kwiatu prawie grzbiecista, lejkowata rurka korony długa na ok. 3 cm. Wewnątrz korony jest 5 pręcików i 1 słupek, wystających na zewnątrz korony. Jej żółtej barwy kwiaty rozwijają się jeszcze przed liśćmi lub równocześnie z nimi.
Owoc
Elipsoidalna torebka zawierająca liczne, drobne nasiona.
Ekologia
Występuje na dobrze nasłonecznionych stanowiskach, jest heliofitem. Rośnie na piaszczystych wydmach, tworząc zarośla. Nie ma większych wymagań co do gleby i jest odporny na mróz, przetrzymuje największe mrozy w Polsce.
Zastosowanie
Roślina ozdobna: w celach ozdobnych uprawiana jest forma typowa, jej odmiany uprawne oraz liczne mieszańce międzygatunkowe.
Borówka czarna
Owoce
Borówka czarna: gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych Ma wiele zwyczajowych nazw: jagoda, czernica, czarna jagoda, czarna borówka..
Morfologia
Pokrój
Krzewinka osiągająca od 15 do nawet 60 cm wysokości[3].
Gałązki ostro kanciaste, nagie, zielone, gęsto rozgałęzione.
Ulistnienie skrętoległe, liście z zewnątrz połyskujące, od spodu jaśniejsze, cienkie, podługowato-jajowate, na brzegach drobno piłkowane, zaostrzone na szczycie. Ogonki krótkie. Na zimę opadają.
Pojedyncze, zwisające w kątach liści na szypułkach długości 3-5 mm. Korona różowozielonkawa do białaworóżowej o beczułkowatym kształcie, cztero- lub pięciokrotnie wrębna. Posiada 10 pręcików i słupek złożony z 4-5 owocolistków.
Czarna jagoda z niebieskawym, woskowym nalotem.
Zastosowanie
Roślina lecznicza- surowiec zielarski; owoce wykorzystywane w sztuce kulinarnej.
Borówka bagienna
Borówka bagienna- zwyczajowo nazywana także łochynią, łochinią, pijanicą, durnicą
Morfologia
Pokrój
Krzewinka o wysokości 15-80(100) cm o brązowawych, obłych i owłosionych gałązkach.
Dzwonkowate, białe lub różowawe, zebrane po kilka w grona na końcach gałązek.
Jagoda pozorna z białym miąższem znajdująca się pod liśćmi.
Biologia i ekologia
Krzewinka, chamefit. Kwitnie w maju-czerwcu. Występuje na torfowiskach i bagnach.Często mylnie sądzi się, że owoce borówki bagiennej powodują odurzenie. W rzeczywistości powoduje to pyłek kwiatowy bagna zwyczajnego, które rośnie zazwyczaj obok tej borówki. Jagody borówki bagiennej są smaczne i zawierają witaminy oraz kwasy organiczne.
Borówka brusznica
Borówka brusznica, nazywana także borówką czerwoną.
Morfologia
Pokrój
Lekko pokładająca się krzewinka, dorastająca do 15-25 cm wysokości, o obłych, delikatnie omszonych gałązkach wyrastających gęstymi kępkami. Posiada zdrewniałe, silnie rozgałęzione podziemne rozłogi.
Zimotrwałe, skórzaste, eliptyczne do odwrotnie jajowatych, o lekko podwiniętych brzegach, długości 10-25 mm. Strona wierzchnia ciemnozielona, błyszcząca, spodnia sinawozielonkawa, lekko matowa, o licznych ciemnych gruczołkach. Mają krótkie ogonki.
Zebrane w kwiatostan, tworzący grono, osadzone na krótkich szypułkach. Kolor biały z różowawym odcieniem do jasnoróżowych. Korona dzwonkowata, 4 - płatkowa, kielich błoniasty z 5 ząbkami, działki trójkątne, 8-10 pręcików. Znamię wystaje z kwiatu.
Błyszcząca jagoda, początkowo białokremowa, w czasie dojrzewania czerwieniejąca.
Zastosowanie
Roślina lecznicza- surowiec zielarski, ma działanie moczopędne, przeciwbiegunkowe, antyseptyczne i ściągające. Używana w sztuce kulinarnej. Gałązki borówki brusznicy są używane do ozdabiania koszyczków wielkanocnych oraz zawartego w nich pożywienia.
Wyszukiwarka