KTO TO JEST LIDER .CZY JA MOGĘ ZOSTAĆ LIDEREM .

JAKIE ROZRÓZNIAMY SPOSOBY PRZYWÓDZTAWA.

Znaczenie słowa Lider (leader)pochodzi od staro angielskiego leadera, co oznacza prowadzić kogoś w podróży.

Lider to po prostu osoba, która przewodzi innym. Może być to osoba, która posiada formalną władzę (na przykład została wybrana na przewodniczącego klasy), albo nieformalną (na przykład w grupie znajomych). Od dawna trwają dyskusje na temat cech dobrego lidera. Dla wielu ludzi jest to osoba dominująca w określonym środowisku, a niekiedy uważana jako swoisty rodzaj dyktatora. Taki pogląd jest zbyt skrajny i nie oddaje istoty zdań realizowanych przez współczesnego lidera.

To rodzaj i charakter zadań oraz inna organizacja pracy stanowiąca podstawę wyróżniania dwóch środowisk przywództwa: lidera i menedżera.

Realizowanie się w roli lidera przebiega w zdecydowanie innych warunkach niż menedżera. Lider to również rola społeczna, której efektywne, tj. dobre lub bardzo dobre spełnianie uwarunkowane jest wieloma czynnikami natury zewnętrznej i wewnętrznej.

Nie można być liderem bez innych, to znaczy muszą być jakieś inne osoby, grupy, które uznają przewodzenie tego konkretnego lidera. Lider to specjalna rola, która pełni się w grupie. Zazwyczaj dobry lider nie od pełni tę rolę. Na początku ludzie, którzy się jeszcze nie znają, przyglądają się sobie, miejscu w którym się znaleźli. Tak jest na przykład w chwili, gdy po raz pierwszy spotyka się nowa klasa w gimnazjum, czy szkole średniej .Nie bardzo jeszcze wówczas wiadomo, komu można zaufać, kto okaże się być niebezpieczny, kto może być moim kolegą, a od kogo lepiej będzie trzymać się z daleka. Ludzie w takiej grupie starają się wówczas jak najszybciej poznać, ale też jak najlepiej wypaść przed innymi. Ważne jest także poznanie zasad obowiązujących w danym miejscu. Zarówno tych formalnych, jak i nieformalnych. Po jakimś czasie, gdy ludzie w nowej grupie trochę lepiej się poznają, zaczynają między sobą ustalać, kto będzie w klasie pełnił jakąś funkcję. Te funkcje, które się pełni w grupie, to są właśnie role grupowe. Te role są bardzo różne: ktoś zostaje rzecznikiem prasowym osobą która reprezentuje grupę na przykład przed nauczycielem. Inną osobą to taka klasowa gwiazda, którą wszyscy podziwiają. Ktoś zostaje ekspertem osoba, która najlepiej zna się na różnych zagadnieniach. Wreszcie, pojawia się lider osoba, której inni się słuchają .Liderzy powinni zapewniać ludziom to, czego potrzebują, a nie to, czego chcą. Twarda empatia oznacza równowagę między respektowaniem charakterów i oczekiwań a konkretnymi wymaganiami firmy.

Podkreślają swoją odrębność. Określają swój wizerunek zaznaczając chętnie pewne cechy oryginalne, specyficzne. Przejawiać się to może w sprawach drugorzędnych, jak wygląd fizyczny lub ubiór, ale zwykle chodzi o wyróżnianie się pewnymi cechami intelektu i charakteru, jak: wyobraźnia, umiejętności fachowe, lojalność. Niebezpieczeństwo rodzi się jednak w przypadku zbytniego czy nadmiernego podkreślenia swojej odrębności, co grozi utratą dostatecznie bliskich kontaktów ze swymi pracownikami. Stworzenie nadmiernego dystansu uniemożliwia bowiem wykrywanie ukrytych problemów i rozwiązywanie ich w porę. Oczekiwania wobec kadry zarządzającej odnoszą się nie tylko do wiedzy, umiejętności, posiadanej władzy, lecz przede wszystkim do odpowiednich przekonań i zachowań. Lider powinien mieć szeroką orientację, by dobrze dostrzegać konsekwencje swego działania.

Jak być dobrym liderem? Na to pytanie od niepamiętnych czasów usiłują odpowiedzieć sobie wszyscy, którzy próbują przewodzić innym. Co zrobić, czego nie robić, jak spowodować to, że inny ludzie wprowadzą w życie nasze pomysły, wykonają nasze polecenia? Straszyć? Prosić? Rozkazywać? Zachęcać? Czekać, aż się sami domyślą? Pokazywać różne możliwe rozwiązania, ale nie podejmować za innych decyzji? Zrobić wszystko za innych, żeby byli wdzięczni? Czy jest najlepsze rozwiązanie?

To, co wyróżni a dobrego lidera to osobowość. Osobowości trudno zmienić, ale nie zachowanie. Wielu niezwykle skutecznych kierowników zmieniło swoje zachowanie po to by lepiej wykonywać pracę. Lider zespołu jest odpowiedzialny za organizację zespołu umożliwiająca mu osiąganie celów. By sprostać temu obowiązkowi szef musi mieć strukturalne podejście i umiejętność planowania.

Lider zespołu jest również odpowiedzialny za jakość efektów pracy zespołu. Lider musi także posiąść umiejętność kontrolowania efektywności zespołu po to by mieć pewność, że efekty i tempo pracy zespołu są właściwe. Musi także sam mieć dość pewności siebie i odporności, by jednocześnie uczyć się na błędach i nie poddawać się krytyce pod własnym adresem.

W miarę rozwoju zespołu jego wymagania wobec szefostwa ulegają zmianie. Na początku zespołowi potrzebne jest mnóstwo wskazówek i ścisła kontrola. W fazie dojrzałości pracuje się o wiele lepiej, gdy szef ingeruje jak najmniej. By umożliwić zespołowi gładkie przechodzenie przez poszczególne fazy rozwoju szef powinien być elastyczny. Jeśli sam narzuca rozwiązania, zespól nie ma możliwości rozwoju.

Istnieją naturalne tendencje zespołu do zamykania się w sobie, skupiania uwagi na własnej pracy i ignorowania reszty osób z firmy. By tendencje te nie przybierały większych rozmiarów szef powinien być odpowiedzialny za każdy zespól pracowniczy. Dobrze jest, gdy wszyscy pracownicy realizują cele i misje firmy a nie skupiają się tylko na własnych, krótkich planach i osiągnięciach. Tak więc dobry lider powinien włączyć w sobie dwie cechy: szerokie spojrzenie z umiejętnością zachowania dystansu.

Dobry lider powinien m.in. wyłuskiwać z zespołu nowe pomysły na rozwiązanie problemu, wyjaśniać lub porządkowanie różne pomysły, wyrażać swoją opinię, pytać o opinię członków zespołu, zachęcać do gry zespołowej, podejmować próby łagodzenia sytuacji konfliktowych, dzielić się obserwacjami o funkcjonowaniu grupy, zachęcać biernych do zabierania głosu i aktywności, przypominać reguły i cele grupy, aby zwiększyć efektywność pracy zespołowej, akceptować i wspierać pomysły.

Aby być liderem trzeba chcieć nim być, gdyż początek bierze się z gotowości i ochoty .Ja bardzo chciała bym być Liderem .Ponieważ lubię stawiać sobie nawę wyzwania .Bycie liderem to nie wątpliwie wielkie wyzwanie dla każdego z nas .Trzeba przede wszystkim wykazać się z jak najlepszych stron. Posiadam osobowość silnego człowieka ,dzięki temu mam dużą łatwość w przewodzeniu. Jestem osoba pomysłową i zdeterminowaną ,z łatwością przychodzi mi wprowadzanie swoich pomysłów w życie .Nie mam problemów z porozumiewaniem się z innymi osobami ,bardzo szybko buduję sieć kontaktów .Potrafię świetnie planować swój czas .Jeśli za coś się biorę to robię to najlepiej jak tylko potrafię. Od liderów oczekuje się, że przede wszystkim, że będą oni efektywni, a więc zdolni do realizacji założonych celów w określonym czasie. Wychodzę z takiego założenia że jeżeli pokażemy się z jak najlepszej strony i będzie to zauważalne dla innych wtedy nasi "podwładni" będą próbowali nas naśladować. Będą się wzorować na swoim liderze. Cenię sobie szczerość i pracowitość a przede wszystkim lojalność wobec drugiej osoby. Każda dobrze wykonana praca powinna być wynagrodzona. Motywowanie pracowników do pracy jest kluczem do sukcesu grupy. Ogniskuje swoje wysiłki raczej na rezultatach niż na samej pracy. Na samym początku stawiam sobie pytanie "jakich rezultatów się po mnie oczekuje" Jestem osobą która się nigdy nie poddaje ,pomimo poniesionej porażki brnę dalej ,nie zatrzymuje się w miejscu ,wierzę w siebie. Potrafię zaufać ludziom, ale nie do końca, zawszę trzymam rękę na pulsie aby w miarę zareagować ,w razie potrzeby pomóc.

Panuje przekonanie, że ludzie rodzą się z właściwościami przywódczymi. Często boimy się pokierować ludźmi. Gdyż nie wiemy jak to robić. Jednak jak wynika z doświadczenia, większość ludzi może pełnić funkcje liderów, jeśli tylko otrzymają odpowiednie wsparci i możliwość rozwoju.

Przywództwo w równym stopniu wiąże się z odpowiedzią na pytanie dlaczego, jak i na pytanie co. Przełożony może powiedzieć co ma ktoś zrobić, a lider powinien wyjaśnić i przekazać dlaczego, co stanowi podstawę owocnej i dobrowolnej współpracy .

Przywództwo na wszystkich poziomach powinno wyzwalać i stymulować wyczucie kierunku. Liderzy muszą być w stanie myśleć a często i mówić kategoriami związanymi z kierunkiem. Umiejętność ta pozwala na przejście od zadań jednostkowych do bardziej ogólnych, od konkretu do abstraktu. Rozróżniamy kilka sposobów przywództwa miedzy innymi ;

1. Styl nakazowy

Lider dostarcza swoim podwładnym instrukcji i ściśle nadzoruje ich wykonanie. Styl ten powinien być stosowany gdy pracownicy nie posiadaj± wystarczającej wiedzy, umiejętności, doświadczenia oraz nie są wystarczająco motywowani, zaangażowani i nie maja zaufania do własnych możliwości.

2. Styl perswazyjny

Lider podejmuje decyzję jednoosobowa, którą wyjaśnia podwładnym i pozostawia do przedyskutowania. Wzmożona aktywność lidera nastawiona jest na kontakt z pracownikami. Styl ten powinien być stosowany, gdy pracownicy wykazują wystarczające zaangażowanie, ale nie posiadają wystarczających umiejętności i wiedzy.

3. Styl oparty na współpracy

Lider pracuje z zespołem pracowników, którzy posiadają wiedzę, doświadczenie i umiejętności, ale brakuje im pewności siebie, zaangażowania, motywacji. Ogranicza on swój udział do pomocy w podejmowaniu decyzji.

Nastawiony jest na kontakt z pracownikami. Decyzje podejmują pracownicy przy poparciu lidera lub sam lider.

4. Styl przekazujący kompetencje

Lider przekazuje podwładnym odpowiedzialność za podejmowane decyzje i wprowadzenie ich w życie. Pracownicy posiadają wysokie kompetencje i są mocno zaangażowani w realizację zadań. Lider celowo pozostaje na uboczu.

Wybór najefektywniejszego ze stylów kierowania wymaga uwzględnienia roli motywacji bezpośrednich wykonawców w realizacji zadań.

Na zakończenie chciałabym podsumować wszystko to o czym napisałam. Większość dobrych przywódców wyłania się i rozwija raczej pomimo swych przedsiębiorstw niż dzięki nim. Lider powinien w swej pracy przede wszystkim myśleć o współpracownikach, myśleć jak przywódca, a zarazem jak człowiek odpowiedzialny, organizator, przewodnik, wzór do naśladowania. Nie istnieje jednak żaden niezawodny system. Każdy człowiek jest osoba jedyną w swoim rodzaju, z własną drogą wiodącą do przywództwa. Nikt nie może jej mu wytyczyć, musi ją odkryć samodzielnie. Bycie liderem to nie tylko władza i większe zarobki, to przede wszystkim odpowiedzialność za powierzone zadania i za grupę. Mam wielką nadzieje ,że moje marzenia plany na przyszłość bycia liderem kiedyś się zrealizują. Od mojej Liderki w pracy czerpie wiele nowych spostrzeżeń ,wiele się od niej uczę. Bazuje na jej wiedzy kompetencjach. Bycie liderem na pewno wiąże się z poświęceniami ale z całą pewnością jestem na to gotowa.

---