Towarzystwo Zwalczania Chorób Mięśni
ul. Św. Bonifacego 10, 02-914 Warszawa
Tel./fax. (022) 642 75 07
--------------------- ---------------------
Dziedziczenie dystrofii mięśniowych
Adiustacje i konsultacje
Dr Maria Halina Strugalska-Cynowska
--------------------- ---------------------
Warszawa 2003
Dziedziczenie dystrofii mięśniowych
Zrozumienie sposobów dziedziczenia umożliwia w wielu przypadkach zapobieganie dalszym komplikacjom w wielu rodzinach.
Jeżeli po przeczytaniu tej broszurki uważasz, że ktoś z Twojej rodziny może być nierozpoznanym nosicielem dystrofii mięśniowej lub może na nią chorować, zgłoś się na konsultację do Poradni Chorób Mięśni w Warszawie, na ul Banacha 1a.
Obecnie istnieje możliwość diagnostyki molekularnej między innymi w dystrofiach: Duchennen'a, Beckera, Emery-Dreifussa, niektórych postaciach dystrofii obręczowo-kończynowej oraz dystrofii miotonicznej.
W jaki sposób dziedziczą się dystrofie mięśniowe?
Wszystkie cechy organizmu są kontrolowane przez geny. Geny - elementarne, funkcjonalne jednostki dziedziczenia - są częściami chromosomów, które przekazywane są potomstwu. Mamy po dwa geny na każdą dziedziczoną cechę, po jednym przekazywanym przez każdego z rodziców.
Struktura genu może być wadliwa, czego rezultatem są nieprawidłowości pewnych funkcji, które mogą być przekazane potomstwu.
Istnieją trzy podstawowe sposoby dziedziczenia:
dziedziczenie recesywne sprzężone z chromosomem X,
dziedziczenie autosomalne recesywne,
dziedziczenie autosomalne dominujące.
1. Cecha recesywna przekazywana za pomocą chromosomu X powiązana z płcią:
dystrofia mięśniowa typu Duchenne'a,
dystrofia mięśniowa typu Beckera,
dystrofia mięśniowa typu Emery-Dreifussa.
Ilustracja I. Jak dziedziczy się dystrofie mięśniowe przekazywane za pomocą chromosomu X.
X - prawidłowy chromosom X
[X] - chromosom X z wadliwym genem
Przy każdej ciąży para ta ma 25% szans na posiadanie zdrowej córki, 25% szans na córkę-nosicielkę, 25% szans na posiadanie chorego syna i 25% szans na zdrowego syna.
Jest to spowodowane przez defektywne geny przenoszone w jednym z chromosomów decydujących o płci dziecka. Skutkiem tego, chorują tylko chłopcy i to oni dziedziczą chorobę po matkach, które są nosicielkami. Nosiciele zazwyczaj nie wykazują oznak choroby (chociaż czasami występują niewielkie objawy), ale mogą przekazywać chorobę swoim synom.
Każdy syn nosicielki ma 50% ryzyka zachorowania na dystrofię mięśniową sprzężoną z chromosomem X, a każda córka ma 50% ryzyko bycia nosicielką (ilustracja I).
Zdrowi chłopcy nie przenoszą choroby, natomiast córki mężczyzn z dystrofią przekazywaną przez chromosom X, są wszystkie nosicielkami (ilustracja II).
Ilustracja II. Co się dzieje, gdy mężczyzna z dystrofią przekazywaną przez chromosom X ma dzieci.
X - prawidłowy chromosom X
[X] - wadliwy gen chromosomu X
Każda córka tej pary będzie nosicielką, wszyscy synowie będą zdrowi.
2. Cechy autosomalne recesywne:
większość postaci dystrofii obręczowo-kończynowych,
dystrofie mięśniowe wrodzone,
większość typów rdzeniowego zaniku mięśni.
Te choroby uwidaczniają się tylko wtedy, kiedy oboje rodzice są nosicielami wadliwego genu, ale żadne z nich nie wykazuje objawów choroby. Każde dziecko takich rodziców ma 25% szans na dziedziczenie obu genów chorobowych, a więc i choroby. Dziedziczą ją zarówno chłopcy, jak i dziewczynki (ilustracja III).
Ilustracja III. Dziedziczenie autosomalne recesywne.
- chromosom z wadliwym genem
- chromosom z prawidłowym genem
Przy każdej ciąży ta para ma 25/% szans na posiadanie zdrowego dziecka (przy tym sposobie dziedziczenia płeć dziecka nie ma znaczenia), 50% szans na posiadanie dziecka-nosiciela (również bez objawów choroby) i 25% ryzyka na to, że dziecko urodzi się chore.
Zatem przy każdej ciąży ryzyko urodzenia chorego dziecka jest 25%, a prawdopodobieństwo, że dziecko będzie zdrowe jest 75%.
Dzieci osób chorych są zazwyczaj zdrowe, ale małżeństwo w rodzinach pomiędzy zdrowymi lub chorymi krewnymi znacznie zwiększa ryzyko zachorowania u dzieci.
Dystrofie obręczowo-kończynowe to grupa chorób mięśni, które w większości (dziesięć postaci) dziedziczą się w sposób autosomalny recesywny.
Wiele przypadków dystrofii Beckera zdiagnozowano w przeszłości jako dystrofię kończynowo-obręczową, a czasami kobiety z dystrofią kończynowo-obręczową są w rzeczywistości nosicielkami genu dystrofii Duchenne'a.
3. Dziedziczenie dominujące autosomalne:
dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa,
dystrofia miotoniczna,
dystrofia oczno-gardłowa.
Objawy choroby pojawiają się u osób, które mają tylko jeden defektywny gen, chorują mężczyźni i kobiety. Dziecko chorego rodzica ma 50% ryzyko zachorowania - niezależnie od płci (ilustracja IV).
Ilustracja IV. Jak dziedziczą się dystrofie dominujące autosomalne.
- chromosom z wadliwym genem
- chromosom z prawidłowym genem
Bardzo często przebieg choroby różni się znacznie u poszczególnych pacjentów. Niektórzy ludzie mogą wykazywać tak nieznaczne objawy, że przez całe życie nie rozpozna się u nich choroby, ale ich dzieci mogą chorować dużo poważniej. W związku z tym ważne jest dokładne przebadanie wszystkich członków rodziny.
4. Nowe mutacje genetyczne (lub mutacje de novo).
Jest to nie dająca się przewidzieć zmiana w strukturze genu, która sprawia, że dana cecha nagle i po raz pierwszy pojawia się w rodzinie.
Około 1/3 dystrofii mięśniowych Duchenne'a powstaje na skutek mutacji genetycznych de novo.
Czy dystrofię mięśniową można stwierdzić u nienaro-dzonego dziecka?
Badania genetyczne umożliwiają już we wczesnej ciąży stwierdzenie występowania niektórych form dystrofii mięśniowej szczególnie typ Beckera, Duchenne'a i dystrofii miotonicznej). Chociaż testy te można wykonywać już od ósmego tygodnia ciąży, wymaga to wcześniejszych badań członków rodziny, aby stwierdzić czy dany rodzaj testu jest odpowiedni.
---------------------------- ----------------------------
Broszura wydana ze środków
Biura Polityki Społecznej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy
Urząd Miasta
Stołecznego Warszawy
Środki zostały pozyskane przez
Oddział Warszawski Towarzystwa Zwalczania Chorób Mięśni
8
Dziedziczenie dystrofii mięśniowych |