3650


OBRÓBKA PLASTYCZNA

Nazwisko i imię: Tomasz Machowiak

Semestr:

IV

Wydział:

BMiZ

Kierunek:

MiBM

Grupa:

M4

Temat ćwiczenia: Walcowanie gwintów.

Data wykonania ćwiczenia:

20.03.2003.

Nazwisko prowadzącego:

dr inż. A. Bączkowski

Ocena:

  1. Opracowanie teoretyczne.

Rozróżniamy następujące metody walcowania gwintów zewnętrznych na walcarkach:

- dwoma i trzema walcami (wgłębne i przelotowe),

- ze stycznym posuwem półwyrobu,

- wielokrotne.

Walce obracają się w tym samym kierunku. Przedmiot obrabiany spoczywa na podtrzymce i pod działaniem sił tarcia wykonuje ruch obrotowy. Jeden z walców wykonuje ruch w kierunku promieniowym (posuw wgłębny). Na walcach wykonany jest gwint wielokrotny, o takim samym skoku i zarysie jak gwint który chcemy uzyskać. Osie walców są do siebie i do materiału gwintowanego równoległe. Jednak oś materiału gwintowanego jest przesunięta w dół względem osi walców.

Walcowanie wgłębne stosuje się do kształtowania dokładnych gwintów o dużych skokach i głębokich zarysach. Długość części gwintowanej jest ograniczona, nie można gwintować śrub z łbem.

Schemat walcowania wgłębnego:

0x01 graphic

1 - walce, 2 - podtrzymka, 3 - przedmiot gwintowany, e - przesunięcie osi przedmiotu, p - posuw wgłębny.

Podczas walcowania przelotowego walce nadają przedmiotowi ruch śrubowy. Średnica podziałowa gwintu walca jest nieco inna niż średnica przy walcowaniu wgłębnym. Różnica kątów wzniosu powoduje wystąpienie osiowej składowej siły walcowania i przesuw przedmiotu obrabianego. Walec posiada część wejściową o stopniowo wzrastającej średnicy, co umożliwia uchwycenie przedmiotu. Na jego powierzchni nacięte są pierścienie o takim samym skoku i zarysie jak gwint który chcemy uzyskać.

Walcowanie przelotowe stosuje się do walcowania gwintów średnio dokładnych o dużych długościach, można w tej metodzie gwintować śruby z łbem w odróżnieniu do metody wgłębnej.

Schemat walcowania przelotowego dwoma walcami:

0x01 graphic

1 - walce, 2 - podtrzymka, 3 - przedmiot gwintowany, e - przesunięcie osi przedmiotu, p - posuw osiowy

Narzędzia posiadają następujące części: wejściową , kalibrującą i wyjściową . Jedna szczęka jest stała, druga wykonuje ruch posuwisto-zwrotny. Uchwycenie przedmiotu obrabianego i walcowanie następuje na części wejściowej. Na powierzchniach szczęk wykonane są rowki o kształcie odpowiadającym zarysowi walcowanego gwintu, nachylone do kierunku ruchu.

Omawiany sposób zapewnia średnią dokładność i dużą wydajność pomimo strat czasu na ruch jałowy (powrót szczęki ruchomej do położenia początkowego).

Do pomiarów gwintów można wykorzystywać praktycznie większość przyrządów pomiarowych tj. suwmiarki, mikromierze, a także bardziej skomplikowane (mikroskopy z wbudowaną podziałka na okularze). Ponadto najprostszą metodą pomiaru gwintów jest metoda porównania z wzorcami. Przy pomiarze gwintów mierzymy:

  1. Część praktyczna.

Na zajęciach gwintowaliśmy metodą wgłębną oraz przelotową.

Długość lg [mm]

Średnica d [mm]

Przed walcowaniem

50

7,1

Po walcowaniu wgłębnym

50

7,7

Po walcowaniu przelotowym

50

7,6

Szkic walcarki do gwintów zewnętrznych:

0x01 graphic



Wyszukiwarka