Model Kaleckiego

r= ∆D/D=(1/K · I/D) - a + U

Równanie kierunkowe

Y= ax + b

x- stopa inwestycji

a- zależy od postępu:

• kaptiałooszczędny

• kapitałochłonny

tg α=a=1/k - produktywność inwestycji

Tempo wzrostu dochodu jest wprost proporcjonalne do produktywności inwestycji, a odwrotnie proporcjonalne do kapitałochłonności.

-s + u + n - a = b ← z równania kierunkowego

s- zamrożenie nakładów inwestycyjnych (stopa dyskonta)

u- usprawnienia techniczne i organizacyjne

n- zmianowość

a- zużycie fizyczne i moralne środków trwałych

Koszt alternatywny w okresie n (B_n) → przeciętny nakład (b₁) na dany rok- jest to koszt rezygnacji z lokaty.

B_n= B₁ · (1+q)ⁿ ← procent składany

B₁= B_n/(1+q)ⁿ ← stopa dyskonta

q- stopa procentowa

Równanie Kaleckiego jako przykład podażowego modelu wzrostu gospodarczego 

   Model Kaleckiego ujęty został od strony podażowej. Kalecki uważał, iż tempo wzrostu dochodu uzależnione jest od stopy inwestycyjnej. Tempo wzrostu jest wprost proporcjonalne do stopy inwestycji. Przy takim samym nakładzie może być różny efekt inwestycji, różny stopień ich wykorzystania. 

 Model prof. Michała Kaleckiego 

   r = i * 1 / k - a + u ;

   gdzie :

   r - stopa wzrostu

   i - stopa inwestycji

   k - współczynnik kapitałochłonności

   a - parametr amortyzacji

   u - współczynnik usprawnień

    Model Kaleckiego zakłada, że tempo wzrostu dochodu zależy od inwestycji (stopy) i ich efektywności. 

Dokonania prof. Kaleckiego 
 
 Kalecki poza teorią cyklu koniunkturalnego , zajmował się pracami związanymi z analizą problemów dochodu narodowego, jego części składowych, stopy % i inwestycji.

Uzależniał zmiany relacji płac i zysku w dochodzie od zmian stopnia monopolizacji gospodarki.

W procesie wzrostu gosp. duże znaczenie miał dla Kaleckiego  podział na konsumpcję i oszczędności:

Y = C + S

 Teoria cyklu koniunkturalnego według Kaleckiego

• MICHAŁ KALECKI (1899-1970) - publicysta gospodarczy, pracownik Instytutu Badań Koniunktur Gospodarczych i Cen, do zak. II wojny przebywał na emigracji w Anglii.

• Teoria cyklu koniunkturalnego, powstała niezależnie i wcześniej od teorii J.M.Keynesa, wnosząc nowatorski charakter zarówno w interpretacji przyczyn wahań cyklicznych jak i roli państwa w życiu gospodarczym.

 

Teoria cyklu koniunkturalnego Kaleckiego

   Punktem wyjścia teorii cyklu Kaleckiego jest teza, że o poziomie dochodu narodowego decyduje proces inwestycyjny. Na przebieg procesu wpływa przewidywana rentowność, określająca rozmiary nakładów inwestycyjnych. 

    Przyjęcie przez Kaleckiego wzajemnej zależności między rentownością a inwestycjami pozwoliło na przedstawienie cyklu koniunkturalnego w kategoriach dochodu narodowego. Stało się także podstawą matematycznego rozwiązania problemów wahań koniunkturalnych.

 

  Analizował wpływ rynku pieniężnego, produkcji, cen i płac oraz karteli na przebieg cyklu. Zapotrzebowanie na środki obiegowe podnosi się w okresie ożywienia gospodarczego i rozkwitu a spada w fazie kryzysu i depresji. Towarzyszy temu wzrost i spadek stopy %.

   Występuje przeciwko fałszywemu jak twierdzi poglądowi, że obniżka płac przyspiesza wyjście z kryzysu. Przeciwnie, uważa że spadek płac spowodowałby spadek cen i w ten sposób, to co przedsiębiorcy zyskaliby na płacach, utraciliby na cenach. Wykazuje, że obniżka płac nominalnych prowadzi do obniżki płac realnych w wyniku sztywności cen, w rezultacie spada popyt konsumpcyjny i zatrudnienie i rosną zapasy.

   Podważa pogląd, ze wysokie ceny przyspieszają poprawę koniunktury. Odwrotnie, obniżka cen (zwłaszcza artykułów konsumpcyjnych ) pobudza popyt globalny i tworzy podstawę do wyjścia z kryzysu.

 Według Kaleckiego :

   Inwestycje - wpływają na poprawę koniunktury tylko w czasie ich wykonywania, otwierając wentyl, przez który dostaje się do gospodarstw domowych dodatkowa siła nabywcza. Produkcyjny charakter tych inwestycji stanowi przyczynę zahamowania, a wreszcie i załamania ożywienia.

---