Ojcowie Kościoła - życie, nauki teologiczne

Pobierz cały dokument ojcowie.kosciola.zycie.nauki.teologiczne.doc Rozmiar 891 KB

Fragment dokumentu:

Ojcowie Kościoła

Życie. Twórczość. Nauka

Skrypt oprac. Leon Nieścior OMI

na podstawie wybranych podręczników

Obra 2002

Ojcowie Apostolscy

Ojcami Apostolskimi nazywamy pisarzy chrześcijańskich I i II wieku, będących w bezpośredniej lub pośredniej łączności z apostołami (przez osobistą znajomość apostołów lub ich uczniów) albo związanych z nimi bliskością czasu oraz treścią i formą głoszonej nauki. Określenie „Ojcowie Apostolscy” było nieznane w starożytności chrześcijańskiej. Wprowadzone zostało do patrologii w XVII wieku. Współcześnie do tej grupy zaliczanych jest siedmiu pisarzy: autor Didache, św. Klemens Rzymski, św. Ignacy Antiocheński, św. Polikarp ze Smyrny, Hermas, autor Listu Barnaby oraz Papiasz z Hierapolis.

Didache

Didache (tłum. BOK 10) jest zbiorem nakazów moralnych, modlitw, przepisów litur­gicznych i zarządzeń organizacyjnych pierwszych wspólnot chrześcijań­skich, sporządzonym przez anonimowego autora, prawdopodobnie w Syrii zachodniej, w drugiej połowie I wieku.

Nazwa. Didache (z gr. δδ - nauka, nauczanie) jest pierwszym wyrazem tytułu dzieła, który w formie skróconej brzmi: Nauka dwunastu apostołów.

Data powstania tego niewielkiego dzieła jest przedmiotem licznych dyskusji. Za ojczyznę Didache należałoby uznać Syrię-Palestynę, za czas powstania pierwszą połowę II w., jeszcze przed pojawieniem się montanizmu. Brak jednolitości stylowej Didache wska­zuje, że jest ona kompilacją kilku wcześniejszych pism.

Treść. Didache składa się z 16 rozdziałów, które można podzielić na 3 części: część pierwsza zawiera pouczenia moralne dla katechumenów (1-6), część druga - przepisy liturgiczne i modlitwy (7-10), część trzecia - zarządzenia organizacyjne pierwszych gmin (11-15). Zakończenie (16) jest wezwaniem do czujności w oczekiwaniu na powtórne przyjście.

Pouczenia moralne przedstawione są obrazowo w formie dwóch dróg: drogi życia (1-4) i drogi śmierci (5). Droga życia streszcza się w cytowanym na początku przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Jej opis zaczyna się od zestawienia pozytywnych nakazów zaczerpniętych z Ewangelii synoptycznych.

Chrzest winien zasadniczo odbywać się przez zanurzenie w „wo­dzie żywej”, tj. w rzece lub strumieniu. W razie konieczności dopuszcza się chrzest przez trzykrotne polanie wodą (7).

Eucharystia ma charakter prototypu Mszy św. Przemawiają za tym następujące okoliczności:

Pobierz cały dokument ojcowie.kosciola.zycie.nauki.teologiczne.doc rozmiar 891 KB