4049


Bogdan Wojciszke - rozdział 5 ,,Postawy i wartości”

  1. Struktura postaw i wartości.

0x01 graphic

-szczegółowe wartości układają się w 10 typów, każda wiązka wartości współwystępujących ze sobą w większości krajów

-wszystkie sąsiadujące ze sobą typy wartości są zgodne, czyli dodatnio skorelowane

-typy wartości umieszczone na rysunku naprzeciw siebie pozostają w konflikcie

-ćwiartki ukazują pewną samoorganizację systemu wartości

Rys. 5.2. Soczewkowy model wyznaczników i konsekwencji postaw - postawa jest jak „soczewka” pośrednicząca między naszymi przeszłymi i bieżącymi doświadczeniami z danym obiektem lub rodzajem obiektów. Z jednej strony postawa jest wyznaczana dotychczasowymi emocjami przeżywanymi w związku z obiektem, przekonaniami na jego temat i naszym zachowaniem. Z drugiej strony postawa wpływa na późniejsze reakcje emocjonalne w stosunku do obiektu, na nasze sądy, oceny i decyzje, a także działania.

0x01 graphic

  1. Funkcja orientacyjna - określony stosunek do jakiegoś obiektu pozwala zorientować się jaki on jest (pomimo nadmiaru lub niedoboru informacji), a także jakie są inne powiązane z nim obiekty np. ktoś ma pozytywny stosunek do Kościoła katolickiego, ponieważ pozwala mu się to zorientować w tym, co dobre (co głosi Kościół), a co złe (co Kościół potępia), pozwala uporządkować świat podziałów społecznych.

  2. Funkcja instrumentalna - obiekt jest dla nas pozytywny lub negatywny dzięki temu, że pomaga lub przeszkadza w realizacji ważnych dążeń (np. ktoś ma pozytywny stosunek do Kościoła, bo uważa, że zapewnia mu to zbawienie).

  3. Funkcja ekspresji wartości - utrzymywanie i ujawniane pewnych postaw sprawia nam satysfakcję, ponieważ w ten sposób możemy wyrażać wiarę w cnione przez nas wartości, a więc wyrażać kim w istocie jesteśmy.

  4. Funkcja społeczno - adaptacyjna - żywimy określona postawę wobec jakiegoś obiektu, ponieważ pomaga to zaprezentować się innym ludziom w pozytywnym świetle i podtrzymać pożądane przez nas więzi społeczne.

  5. Funkcja obrony ego - wartości pomagają jego wyznawcy w utrzymaniu dobrego mniemania o sobie lub rozwiązaniu wewnętrznych konfliktów (np. katolik może czuć się przyzwoity, nawet jeśli jest alkoholikiem, gdyż pozytywna postawa wobec Kościoła staje się baza do obronnego wnioskowania o własnej przyzwoitości).

-wiele badań przekonuje o plastycznym charakterze postawi i wartości → Seligman, Katz (1996) - hierarchia wartości tej samej osoby zmienia się w zależności od tego, o czym myśli przed jej pomiarem, co sugeruje że aktywizacja różnych treści powoduje wydobywanie z umysłu różnych wersji hierarchii wartości

-w hierarchii wartości formułowanej dla ja dominują wartości egoistyczne, wyrażające koncentrację na własnym interesie (niezależny, odważny, ambitny)

-w hierarchii dla innych dominują wartości społeczne (inni powinni być uczciwi, pomagający, grzeczni)

  1. Geneza postaw.

Pх = ∑ pi oi (równanie Fishbeina)

Podstawowy mechanizm wykształcania skojarzeń do warunkowanie klasyczne: pojawienie się obiektu przed lub w towarzystwie dowolnej nagrody prowadzi pozytywnej postawy wobec tego obiektu , podczas gdy pojawienie się tego samego obiektu przed lub w towarzystwie jakiegoś zdarzenia karzącego prowadzi do wykształcenia się postawy negatywnej. Takiej genezy dowodzi wiele badań, w których początkowo obojętnymi obiektami były np. słowa bezsensowne, zaś bodźcami, które z nimi współwystępowały i „użyczyły” swego znaczenia afektywnego, były słowa o silnie oceniającej treści („szczęśliwy”, „paskudny”). Warunkowanie klasyczne polega na bezpośrednim kształtowaniu stosunku emocjonalnego do obiektu, czemu może towarzyszyć następcza zmiana przekonań o obiekcie. Jednak gdy postawie wobec jakiegoś obiektu towarzyszy duża ilość wiedzy, ulega ona słabszej zmianie pod wpływem warunkowania klasycznego.

Inny mechanizm tworzenia skojarzeń to warunkowanie sprawcze, które polega na uczeniu się znaczenia pierwotnie obojętnej reakcji dzięki temu, że po niej i zwykle z jej powodu pojawiają się pozytywne lub negatywne dla jednostki zdarzenia.

Insko (1965) → podczas rozmowy telefonicznej z badanymi na temat pewnej lokalnej imprezy wzmacniano (mówiąc „dobrze, dobrze”) albo pozytywne, albo negatywne wypowiedzi na temat tej imprezy. Przeprowadzony tydzień później pomiar opinii „na tematy lokalne” wykazał, że osoby u których wzmacniano pozytywne wypowiedzi o imprezie cechowały się bardziej pozytywnym do niej stosunkiem niż osoby, u których wzmacniano wypowiedzi negatywne.

Zakres stosowalności warunkowania instrumentalnego jako techniki kształtowania postaw jest ograniczony, gdyż wymaga indywidualizacji kontaktu między dysponentem wzmocnień a osobą poddaną oddziaływaniom, co utrudnia stosowanie tego typu warunkowania na skalę masową.

Zjawisko samej ekspozycji (Zajonc, 1968; 1985; Bornstein, 1989) → im częściej jakiś obiekt jest eksponowany , tym bardziej jest lubiany - sama ekspozycja obiektu wystarcza więc do jego polubienia.

-Moreland, Beach (1992) → im częściej dana osoba pokazywała się na wykładach, tym bardziej była lubiana przez kolegów i koleżanki, choć zgodnie z instrukcja badaczy nigdy z nikim nie rozmawiała i natychmiast po zajęciach wychodziła z Sali

-efekt samej ekspozycji - występuje nawet wtedy, gdy „stare” obiekty są eksponowane tak krótko, że badani w ogóle nie zdają sobie sprawy z ich występowania; wzrost lubienia bodźców wskutek samej ekspozycji jest nawet silniejszy w odniesieniu do bodźców prezentowanych podprogowo

-warunki wystąpienia zjawiska samej ekspozycji:

a) obiekt musi na wstępie neutralny albo przynajmniej nieawersyjny

b) obiekt nie może być eksponowany bez przerwy, bo prowadzi to do znudzenia

c) obiekty złożone bardziej zyskują na powtarzaniu ich ekspozycji niż obiekty proste, których znudzenie występuje znacznie szybciej

d) efekt samej ekspozycji jest najsilniejszy w odniesieniu do słabo znanych obiektów, więc kiedy nie dysponuje innymi, ważniejszymi przesłankami postawy

-Cohen (1962) → badanych poproszono o napisanie eseju popierającego akcję policji w celu stłumienia zamieszek, badani otrzymywali za to nagrodę pieniężną - pół, jednego, pięć lub dziesięć dolarów, po napisaniu wypracowania (ewidentnie sprzecznego z ich początkowymi postawami) zapytano ich o postawę wobec akcji policji - okazało się, że im mniejsza była nagroda uzyskana za wypracowani, tym bardziej pozytywnie byli studenci ustosunkowani do policyjnej akcji

-Aronson, Carlsmith (1963) → badania przedszkolaków - zakaz bawienia się zabawką pod groźbą kary małej lub dużej, dla dzieci oczekujących dużej kary zabawka nie stała się mniej atrakcyjna, jedynie w warunku kary małej w wielu dzieci nastąpił spadek atrakcyjności zabawki pod wpływem zakazu i niebawienia się nią (czyli własnego zachowania)

-wniosek z badań: wzmocnienia (kary lub nagrody) duże wywierają słabszy wpływ na postawy poddanych im osób, niż wzmocnienia małe; możliwe wyjaśnienia:

a) teoria dysonansu poznawczego

b) teoria autopercepcji - jeśli w zewnętrznych okolicznościach nie dostrzeżemy wytaczającego uzasadnienia naszego działania, to odwołujemy się do dodatkowych, wyjaśnień wewnętrznych (niewielka kara nie wystarczy do uzasadnienia → zaczynami uważać, że akcja policji nie była pozbawiona racji)

- mechanizm uzasadniania własnego postępowania wyjaśnia, co dzieje się sytuacji naduzasadnienia zachowania, w której człowiek otrzymuje zewnętrzne nagrody za postępowanie zgodne z własnymi postawami i upodobaniami (gdzie dysonans nie występuje), w takiej sytuacji człowiek często przestaje lubić daną czynność, ponieważ zaczyna widzieć własne działanie jako powodowane chęcią uzyskania nagrody, a nie zaś chęcią wykonywania samej czynności

-Lepper i in. (1973) → badanie przedszkolaków - paradoksalne skutki nagrody: zamiast nasilić lubienie czynności, za która została uzyskana, spowodowała ona skutek dokładnie odwrotny (dzieci rysujące dla uzyskania nagrody bawiły się potem mazakami o połowę krócej, niż dzieci z innych grup)

-wzmocnienia nie zawsze działają w tak paradoksalny sposób, istnieje wiele dowodów pokazujących ich wpływ na wzrost motywacji (np. pochwały dzieci za dobre stopnie)

-różne wzmocnienia mogą mieć dla podmiotu różne znaczenia, może zostać uwypuklony w nich aspekt kontroli lub kompetencji (Deci, 1975):

a) aspekt kontroli - polega na tym, że nagroda prowokuje do wysiłku i działania mającego na celu jej uzyskanie

b) aspekt kompetencji - polega na tym, że nagroda jest informacja o przejawionym poziomie sprawności, umiejętności, czy jakości wyniku

-czynnik decydujący o efektach nagrody - za co jest ona dawana

* jeśli nagroda osiągnięta za określony poziom wyniku to oddziałuje ona w normalny sposób → im większa nagroda, tym bardziej dodatni wpływ na lubienie danej czynności i dalszą ochotę do jej wykonywania

* jeśli nagroda informuje odbiorcę nie tylko o osiągnięciach, ale także o powodach jego działania, o tym że podjął działanie, aby zdobyć nagrodę to zostaje uwypuklony aspekt jej treści → im większa nagroda, tym bardziej ujemny wpływ na lubienie danej czynności i dalszą ochotę do jej wykonywania

-Enzle, Ross (1978) → badani dostawali małą lub dużą nagrodę za rozwiązanie serii zagadek, jednej grupie zapowiedziano, że otrzyma pieniądze za udział w eksperymencie (zapłata za wysiłek), drugiej - za osiągnięty wynik rozwiązania zagadek (zapłata za osiągnięcia), a trzecie grupa otrzymywała nagrodę niezapowiedzianą (grupa kontrolna), następnie pytano badanych, jak bardzo lubią rozwiązywać zagadki

-wyniki:

* badani otrzymujący duże nagrody za wysiłek mniej lubili rozwiązywanie zagadek niż badani otrzymujący za to samo nagrody małe lub niezapowiedziane

* duże nagrody zniechęcały badanych do czynności, za jakie były udzielane

* jednak badani otrzymujące duże nagrody za osiągnięcia nasilili swój pozytywny stosunek do rozwiązywania zagadek w porównaniu z tymi, którzy otrzymali zagrody małe lub niezapowiedziane

Telewizja a nierealistyczny obraz świata społecznego.

-Pratkanis, Aronson (200) → badania eksperymentalne, w których uczestnicy przez tydzień oglądali wiadomości telewizyjne spreparowane w taki sposób, że częściej była w nich mowa o pewnych rodzajach treści np. o zanieczyszczaniu środowiska, inflacji i problemach ekonomicznych → badani częściej oglądający wiadomości ekonomiczne uważali te problemy za ważniejsze dla kraju i bardziej uzależniali swoją ocenę prezydenta od sposobu, w jaki rodzi sobie z ekonomią niż z ekologią, zaś odwrotnie było z badanymi częściej oglądającymi wiadomości dotyczące ekologii (mass media decydują nie tyle o treści postaw, co ważności kwestii, których postawy dotyczą)

  1. Wpływ postaw i wartości na przetwarzanie informacji.

-hipoteza selektywnej ekspozycji → badania pokazują, że obowiązuje w ograniczonych warunkach:

* unikanie argumentów sprzecznych z własna postawą zanika w warunkach wymuszających bezstronność (np. wskutek publicznego charakteru własnego zachowania), gdy sprawa jest dla nas mało ważna, gdy jesteśmy przekonani, że łatwo poradzimy sobie z kontrargumentami, a także wtedy, gdy przygotowujemy się do zmiany własnego poglądu (np. zamierzamy rzucić palenie), a więc szukamy już argumentu na rzecz zmienionego, przyszłego poglądu

-badanie Fazio i in. (1983) dotyczące wykształcania skojarzeń między obiektami postaw, którymi były różne rodzaje zagadek, skojarzenia obiekt-postawa wytwarzano na dwa sposoby: umożliwiając bezpośredni kontakt z obiektem postawy (badani rozwiązywali zagadki) albo prosząc badanych o wielokrotne powtarzanie tego skojarzenia (badani powtarzali, jaka jest ich postawa wobec łamigłówek), potem badanym eksponowano łamigłówki wśród innych bodźców w trakcie oceniania dwuznacznych informacji → badani, którym „przypadkowo” eksponowano ich ulubioną łamigłówkę, interpretowali ową informację w sposób bardziej pozytywny niż badani, którym eksponowano łamigłówkę przez nich nielubianą → samo pojawienie się obiektu postawy w polu naszego widzenia aktywizuje skojarzaną a nią pozytywna lub negatywną reakcję uczuciową, która utendencyjnia przetwarzanie aktualnych informacji

- badania pokazały, że wpływ reakcji uczuciowej aktywizowanej przez pojawienie się obiektu postawy jest automatyczny i niespecyficzny → wyjaśnia to źródło tendencyjnego przetwarzania danych na temat obiektu postawy, a także samopodtrzymujący się charakter postaw, ponownie spotykając obiekt postawy prawdopodobnie zinterpretujemy dotyczące go informacje w sposób raczej zgodny niż sprzeczny z już posiadaną postawą (szczególnie, gdy informacje są wieloznaczne)

-Edwards, Smith (1996) → argumenty zgodne z własną postawą przetwarzane są krócej i w sposób bardziej automatyczny, zaś argumenty z nią sprzeczne poddawane są dłuższej analizie i krytyce przez celowe wydobywanie z pamięci informacji podtrzymujących początkową postawę, intensywność obrony postawy i zwalczania sprzecznych argumentów wzrasta wraz ze stopniem zaangażowania emocjonalnego posiadacza postawy

-wyznawane postawy wywierają także wpływ na spostrzeganie innych osób w zależności od tego, jakie są ich poglądy, postawy stanowią przesłankę do podziału świata społecznego na swoich i obcych

-Maio, Olson (1998) → przeciętny student potrafi wymienić zaledwie 2 powody, dla których należy postępować z godnie z wartościami prospołecznymi, jak altruizm czy ochrona środowisk, a prawie 5 powodów, dla których lubi coca-colę lub fantę (być może wartości to truizmy kulturowe - są tak bardzo rozpowszechnione i niekwestionowane, że mają za sobą poparcia w postaci powiązanych z nimi poglądów)

Wpływ telewizji na wybory polityczne: oni ulegają, ja nie.

-Skarżyńska (2001) → ludzie sądzą, że telewizja nie wpływa na ich decyzje wyborcze, choć sądzą, że wpływa ona na decyzje innych, przede wszystkim przeciwników politycznych („onych”), spostrzegana różnica wpływu na własne i cudze poglądy:

* rośnie, gdy intencja nadawcy jest uznawana za negatywną lub nadawca jest widziany jako niewiarygodny

* rośnie, gdy przekaz jest uważany za szkodliwy społecznie

* spada do zmiany znaku włącznie (tzn. siebie ulegamy za bardziej uległych niż innych), gdy wpływ mediów jest uważany za dobroczynny

* rośnie wraz ze wzrostem poczucia własnych kompetencji w sprawie, której dotyczy przekaz (im bardziej czujemy się kompetentni, tym bardziej nie doceniamy wpływu wywieranego na nas, a przeceniamy wpływ wywierany na innych)

* przekonanie o uleganiu wpływu telewizji na poglądy i zachowania pozostaje w służbie autowaloryzacji - zależy od tego, czy uleganie temu wpływowi dobrze czy źle świadczy o człowieku

-Iyengar, Kinder (1987) → osoby oglądające programy telewizyjne dotyczące ekonomii najsilniej opierali swojego oceny prezydenta na jego osiągnięciach w dziedzinie ekonomii, natomiast osoby oglądające programy ekologiczne zwracali uwagę na jego osiągnięcia w zakresie ekologii

* telewizja wpływa na nasze zachowania i poglądy, niekoniecznie przez dosłowne implantowanie jakiś poglądów, ale poprzez określanie, co jest ważne, a co błahe, na czym opierać ocenę polityka

  1. Wpływ postaw na zachowanie.

Poszukiwanie tych czynników podporządkowuje się zwykle strategiom:

-metodologicznej (dopasowanie metod pomiaru postaw i zachowań)

-strategii poszukiwania moderatorów zgodności (dodatkowych czynników, od których występowanie zgodności zależy)

-strategii poszukiwania mediatorów (procesów psychicznych, za pośrednictwem których postawy wpływają na zachowanie)

-założenie, że zgodność postaw z zachowaniem jest w rzeczywistości duża, natomiast wiele badań nie jest w stanie jej wykazać, bo dopuszczają się błędów: posługują się pojedynczymi aktami behawioralnymi jako wskaźnikami zachowania albo porównują szczegółowe zachowania z ogólnymi postawami

-remedium na te błędy:

* agregacja danych o zachowaniu - uśrednione lub zsumowane dane o licznych aktach zachowania (to lepszy wskaźnik zachowania niż pojedynczy akt behawioralny)

* konkretyzacja mierzonej postawy - pojedyncze zachowanie może być dobrze przewidywane, jeśli tylko stanowiąca źródło przewidywań postawa jest równie szczegółowa, jak przewidywane zachowanie

-Ajzen, Fishbein (1977) - przewidywanie częstości używania pigułki antykoncepcyjnej na podstawie szeregu coraz to bardziej konkretnych postaw → im bardziej konkretna postawa, tym silniejszy był jej związek z faktycznym używaniem pigułki: w przypadku postawy wobec kontroli urodzeń korelacja wyniosła tylko 0,008, zaś w przypadku używania pigułki przez te dwa lata, w ciągu których mierzono faktyczne zachowania aż 0,57 (postawa wobec określonego działania skierowanego na obiekt jest lepszym predyktorem działania niż ogólna postawa wobec tego obiektu)

-stopień zgodności zachowania z postawą zależy także od innych zmiennych - moderatorów (modyfikatorów) zgodności

-zmienne te mogą się wiązać z cechami sytuacji, w której dochodzi do danego zachowania, z cechami samego zachowania, a także z cechami postawy

-Abelson (1982) - wyróżnienie trzech typów sytuacji:

*sytuacje indywiduujące - to warunki umożliwiające zachowanie się zgodnie z naszymi preferencjami, nakłaniające do myślenia o sobie lub o własnych poglądach i zachęcające do wykorzystywania płynących stąd wniosków w działaniu (warunki autokoncentracji owocujące wzrostem zgodności zachowania z własnymi poglądami)

*sytuacje dezindywiduujące - to warunki, w których następuje czasowe nasilenie identyfikacji jednostki z jakąś grupą, jej symbolami i wartościami w takim stopniu, że osobiste wartości i opinie jednostki przestają reglowa jej zachowanie (demonstracja, strajk), sensem zachowania staje się nie ekspresja siebie, lecz wyrażenie symbolicznych wartości grupy (stopień uczestniczenia w strajku z reguły nie ma związku z postawą poszczególnych uczestników wobec pracy)

*sytuacje skryptowe - to warunki, które mniej lub bardziej automatycznie inicjują gotowy już ciąg działań, czyli skrypt (podczas egzaminu czy pogrzebu wszyscy zachowujemy się w bardzo podobny sposób, ponieważ dla każdej z tych sytuacji istnieje dość sprecyzowany scenariusz zachowań wykluczający wpływ własnych postaw czy upodobań)

-cechy postawy decydujące o zgodności postawa-zachowanie to jej: ważność, bezpośredniość genezy postawy i stopień wewnętrznej jednorodności

*chętniej wprowadzamy w życie postawy ważne, dotyczące kwestii mających bezpośredni wpływ na nasze losy

*postawy wywodzące się z osobistych doświadczeń z danym obiektem generują zachowania bardziej z nimi zgodne

*im postawa bardziej jednorodna ewaluatywnie (pozbawiona ambiwalencji), tym bardziej są do siebie zbliżone poszczególne oceny cząstkowe danego obiektu, wynikające z naszych szczegółowych przekonań na temat tego obiektu (co ostatecznie implikuje większą zgodność naszego zachowania z tymi postawami)

*postawa jest tym bardziej ambiwalentna, im większy jest rozrzut poszczególnych aspektów obiektu tejże postawy

-postawy mogą wpływać na zachowanie kształtując:

a) sposób spostrzegania ich obiektu - mechanizm bazuje na wpływie postawy na sposób spostrzegania jej obiektu, na interpretację jego zachowań i na selektywność zapamiętywania jej danych o tym obiekcie (górna część rys. 5.8) → kluczowe dla modelu Fazio jest pojęcie aktywizacji postawy - postawa ulega aktywizacji wskutek samego pojawienia się jej obiektu w polu wiedzenia, co powoduje tendencyjność w przetwarzaniu informacji na jego temat (np. uważamy dane pozytywne za bardziej wiarygodne), w rezultacie widzimy własności obiektu jako bardziej pozytywne niż w przypadku braku postawy, a cały kontakt z obiektem jest definiowany jako przyjemny i pozytywny, co prowadzi do własnego zachowania zgodnego z tą definicją

-cecha modelu Fazio - automatyczny, niekoniecznie uświadamiany charakter procesów psychicznych pośredniczących między sama postawą a wyrażającym ją zachowaniem

b) świadome intencje zachowania się w ten, a nie inny sposób wobec danego obiektu - teoria działań przemyślanych Ajzena i Fishbeina (1980) - dolna część rys. 5.8

-zachowanie jest bezpośrednią konsekwencją świadomej intencji działającego człowieka

-treść intencji uwarunkowana jest dwoma czynnikami:

*postawą wobec danego działania (która z kolei zależy od przekonania, że działanie prowadzi do określonych rezultatów i od ich oceny) oraz

*subiektywną treścią norm społecznych dotyczą danego zachowania (taka subiektywna norma zależy z kolei od przekonania człowieka, że inni, ważni dla niego ludzie uważają, że powinien się w dany sposób zachować oraz od motywacji do ulegania tym wymaganiom)

-zgodność rzeczywistego zachowania z postawą jest więc tym większa, im słabiej intencja jest uzależniona od norm obowiązujących w danej sytuacji

0x01 graphic

-modyfikacje, których wymaga teoria działań przemyślanych:

* intencje zależą nie tylko od postawy wobec zachowania i subiektywnej normy, ale ponadto od spostrzeganej przez człowieka kontroli zachowania (czyli oczekiwania, że jest w stanie zachowanie to wykonać) → teoria zachowań planowych (Ajzen, 1988) to koncepcja zmodyfikowana o ten trzeci czynnik

* postawa nie zawsze wpływa na zachowanie za pośrednictwem świadomych intencji - metaanalizy Quellette i Wood (1998) - intencje odgrywają dużą rolę w przypadku zachowań rzadko wykonywanych (np. krwiodawstwo), natomiast w przypadku zachowań nawykowych (zapisanie pasów bezpieczeństwa w samochodzie) intencja jest znacznie słabszym predyktorem zachowania niż to, co człowiek robił w przeszłości

-teoria działań przemyślanych postuluje świadomy, kontrolowany przebieg procesów pośredniczących między postawą a zachowaniem (procesy te obowiązują wtedy, gdy jest i motywacja, warunki o myślenia o własnych postawach, w pozostałych przypadkach zgodność zachowania z postawami występu jena mocy drugiego z mechanizmów, czyli opisanego w modelu Fazio

-Kofta (1982) → wykazanie, że zgodność między rzeczywistą pomocą stopniem cenienia sobie wartości „pomaganie” wzrasta, gdy człowiek bezpośrednio przedtem wybiera między różnymi jej formami (swoboda wyboru nasila postępowanie w zgodzie wyznawanymi wartościami, być może dlatego, że wybór oznacza konieczność przemyślenia własnych preferencji, co włącza kontrolowane przetwarzanie informacji)

Teoria autopercepcji - Daryl Bem (1967; 1972)

0x01 graphic

13


Wyszukiwarka