PODZIAŁ ODLEWNICTWA

I. Ogólny (żeliwa, staliwa, metali niezależnych)

II. Według sposobu zalewania form (grawitacyjne, odśrodkowe, ciśnieniowe, próżniowe, wibracyjne);

III. Ze względu na rodzaj formy:

1. Nietrwała (jednorazowa): piaskowa (wilgotna, suszona, utwardzona CO2, z mas ciekłych samoutwardzalnych), skorupkowa (proces „C”, proces „D”), precyzyjna (modele wytapiane: woskowe, rtęciowe, soli azotowych, polistyrenowych; szklana; gipsowa; kauczukowa; wykonana metodą Shawa)

2. Półtrwała (szamotowa; metalo-ceramiczna; cementowa)

3. Trwała (grawitacyjna, wirująca, ciśnieniowa, zalewana w sposób ciągły)

OCHŁADZALNIK

Element formy (wkładka metalowa) lub z innego materiału różniącego się współczynnikiem akumulacji ciepła od masy formierskiej, który stosuje się w celu miejscowego wzrostu szybkości chłodzenia odlewu lub jego części efektem czego jest większa szybkość krystalizacji co eliminuje niekorzystne skutki skurczu. Ochładzalnik stosuje się w tych miejscach formy w których ze względów technologicznych lub ekonomicznych niemożliwe jest zastosowanie nadlewu. Są dwa rodzaje ochładzalników:

- wewnętrzne (ulegają stopieniu lub wtopieniu w strukturę odlewu)

- zewnętrzne (wielokrotnego użycia, przylegają do węzła cieplnego dla zapewnienia większej jego szybkości krystalizacji)

ŻELIWIAK

Do wytapiania stosuje się materiały wsadowe, paliwa, topniki.

Zalety: duża sprawność cieplna (dzięki przeciw prądowej wymianie ciepła), korzystna cena paliwa. Wady: trudność w uzyskaniu wysokiej temperatury przegrzania (pow. 1500 st.C), trudność w utrzymaniu składu chemicznego (powyżej 3,7% Ci poniżej 3,0%C) oraz jego zmiany w czasie trwania wytopu, niemożność przetrzymywania ciekłego metalu bez spadku temperatury, zanieczyszczenie metalu siarką (z koksu) tlenem i wodorem.

---