BUDOWA ANATOMICZNA MIʌNI BRZUCHA

    Mięœnie brzucha płeniš wiele niezwykle istotnych funkcji w życiu człowieka, współdziałajšc z prostownikami grzbietu i innymi mięœniami, zapewniajš pozycje stojšcš, tworzš tzw. tłocznię brzusznš, utrzymujš trzewie we właœciwym położeniu, współdziałajš w akcie oddychania: Mięœnie brzucha kształtujš talię stanowišcš niejeako oœ całej sylwetki. Sš niezwykle istotne w proporcjonalnej sylwetce kulturystycznej. Bez ich prawidłowej masy i rzeŸby trudno sobie wyobrazić dobrego kulturystę.

MIĘSIEŃ PROTY BRZUCHA (m. rectus abdominis)

    Stanowi silny płaski brzusiec mięœniowy rozpoczynajšcy się na wyrostku mieczykowatym mostka i na chrzšstkach żebrowych poczynajšc od V do koœci łonowej i spojenia łonowego. Na przebiegu mięœnie występujš 3-4 poprzeczne smugi œcięgniste.

1.M. skoœny zewnętrzny brzucha. 2.M. prosty brzucha. 3.PowieŸ powierzchowna brzucha.

Działanie:
    Skurcz mięœnia zbliża do siebie mostek i spojenie łonowe ( jak przy wykonaniu siadu równoważnego). Przy ustalonej miednicy i kończynach dolnych praca mięœnia prostego brzucha unosi w górę tułów - do siadu płaskiego. Przy ustalonej klatce piersiowej i rękach skurcz mięœnia unosi w górę miednicę i koczyny dolne (np. przy zwisach).

MIĘSIEŃ SKOŒNY BRZUCHA ZEWNĘTRZNY (m.obliquus extrenus abdominis)

    Rozpoczyna się oœmioma zębami na powierzchni bocznej oœmiu dolnych żeber. Włókna biegnš skoœnie ku dołowi i œrodkowi, przechodzšc w rozcięgno wchodzšce w skład œciany przedniej pochewki mięœnia prostego brzucha. Dolna częœć mięœnia łšczy się z więzadłem pachwinowym. Najniższe pęczki włókien kończš się na grzebieniu biodrowym koœci biodrowej.
Działanie:
    Przy ustalonej miednicy skurcz mięœnia powoduje zgięcie tułowia do przodu. W tej samej pozycji skurcz jednostronny mięœnia powoduje zgięcie kręgosłupa i klatki piersiowej w bok w tę samš stronę i obrót tułowia w stronę przeciwnš. W ruchu skrętnym, mięsieńskoœny zewnętrzny współdziała z mięœniem skoœnym wewnętrznym strony przeciwnej.
    Przy ustalonej klatce piersiowej skurcz jednostronny powoduje wznos nóg wraz z miednicš w bok w tę samš stronę, z obrotem w stronę przeciwnš, a obustronny uniesienie miednicy i nóg w górę.

MIĘSIEŃ SKOŒNY BRZUCHA WEWNĘTRZNY (m.obliquus internus abdominis)

    Rozpoczyna sie na powiezi piersiowo - lędŸwiowej, na grzebieniu koœci biodrowej, na bocznej częœci więzadła pachwinowego. Włókna jego biegnš ku górze i œrodkowi, krzyżujšc się z włóknami mięœnia skoœnego zewnętrzbego. Częœć ich przyczepia się do brzegów trzech dolnych żeber a reszta kończy w pochewkach mięœnia prostego brzucha.

1.M. skoœny wewnętrzny brzucha. 2.M. prosty brzucha. 3.M. poprzeczny brzucha.

Działanie:
    Przy ustalonej miednicy jednostronny skurcz zgina tułów i obraca w tę samš stronę. Skurcz obustronny zgina tułów w przód pocišgajšc klatkę piersiowš ku dołowi. W zgięciu w bok tułowia mięsień skoœny wewnętrzny współdziała z mięœniem skoœnym zewnętrznym tej samej strony, a przy ruchu skrętnym ze skoœnym zewnętrznym strony przeciwnej.
    Przy ustalonej klatce piersiowej jednostronny skurcz mięsnia powoduje wznos nogi z miednicš w górę w skos w tę samš stronę co działajšcy mięsień. Przy skurczu obustronnym następuje wznos obu nóg wraz z miednicš.

MIĘSIEŃ POPRZECZNY BRZUCHA(m. transversus abdomnis)

    Rozcišga się od kręgosłupa do kresy białej (centralna oœ mięœni prostych brzucha), obejmujšc trzewia jamy brzusznej jakby pasem o szerokoœci od miednicy aż po żebra (od VII do XII). Jego odmiennoœć w stosunku do innych mięœni polega na tym, że nie zbliża on w swym działaniu żadnych elementów kostnych, ale poprzez swe napięcie wytwarza tłocznię brzusznš i zwęża klatkę piersiowš przybliżajšc do siebie żebra.
    Dokładna analiza przyczepów poszczególnych mięœni brzucha pozwoli na œwiadome kształtowanie talii oraz na prawidłowy dobór ćwiczeń na poszczególne mięœnie. Sczególnie mięœnie skoœne i mięsień prosty brzucha.

ĆWICZENIA MIʌNI BRZUCHA

Ćwiczenie 1.    Z leżenia na plecach na materacu, uniesienia w górę i przycišgnięcie jednego kolana do klatki piersiowej. Ręce obejmujš przycišgane kolano a głowa i tułów unoszš się w górę. Staramy się dotknšć czołem do kolana. Druga noga powinna byc wyprostowana. Pewnym utrudnieniem tego ćwiczenia jest trzymanie ršk splecionych na karku.     Ćwiczenie głównie wzmacnia mięœnie proste brzucha. Nalezy ćwiczyć na zmianę raz jedna raz druga nogę. Korzystne jest wstrzymanie ruchu w fazie szczytowej na 2-3 sekundy. poczatek
Ćwiczenie 2.     W pozycji jak w ćwiczeniu nr.1 uniesienie obu nóg w górę i przycišgnięcie kolan do klatki piersiowej. Podobnie jak w ćwiczeniu pierwszym równoczeœnie unosimy w górę klatkę piersiowš i głowę, a rękoma dociskamy kolana. I w tym ćwiczeniu utrudnieniem będzie trzymanie ršk na karku. W pozycji z przycišgniętymi kolanami staramy się wytrzymać 3-4 sekundy. Ćwiczenie to wzmacnia mięœnie proste brzucha. poczatek
Ćwiczenie 3.     W leżeniu tyłem na materacu, nogi lekko ugięte, stopy oparte o podłoże, dłonie splecione na karku. Z tej pozycji jednoczesny skłon tułowia w przód i wyprost nóg w górę. Zatrzymujemy skurcz mięœnia na ok. 3-4 sekundy. Ćwiczenie to wzmacnia mięœnie proste brzucha. poczatek
Ćwiczenie 4.     W leżeniu tyłem na materacu, dłonie splecione na karku, nogi wzniesione do pionu. Z pozycji tej unosimy w górę ze skrętem klatkę piersiowš. Staramy się dotknšć łokciami raz jednego raz drugiego kolana. W fazie szczytowego napięcia wytrzymujemy 4-5 sekund. Jest to intensywne ćwiczenie na rozwój mięœni skoœnych brzucha, zrówno wewnętrzynych jak i zewnętrznych, oraz w mniejszym stopniu mięœni prostych brzucha. poczatek
Ćwiczenie 5.     Z leżenia tyłem na materacu nogi wyprostowane, ręce wzdłuż tułowia. Unoszenie w górę klatki piersiowej i jednej nogi (wyprostowanej w stawie kolanowym) tak aby dłońmi dotknšć kolana uniesionej nogi. W pozycji maksymalnego skurczu wytrzymujemy 2-3 sekundy. Ćwiczenie to wzmacnia głównie mięsień prosty brzucha. Gdy chcemy włšczyć do pracy równoczeœnie mięœnie skoœne, należy nogę unieœć nieco w górę w bok, a skłon tułowia wykonać z lekkim skrętem do uniesionej nogi. poczatek
Ćwiczenie 6.     Z leżenia tyłem, nogi wyprostowane, ręce wzdłuz tułowia. Równoczesne unoszenie w górę tułowia jak i wyprostowanych złšczonych nóg. Dłońmi staramy się dotknšć do stóp.     Ćwiczenie to bardzo intensywnie wzmacnia mięsień prosty brzucha. A intensywnoœć tę można zwiększyć wytrzymujšc w fazie skurczu mięœni 2-3 sekundy. Podobnie jak w ćwiczeniu poprzednim możemy włšczyć do pracy mięœnie skoœne brzucha. Wystarczy nogi unosić w bok a tułowie w górę w bok w stronę przeciwnš. poczatek
Ćwiczenie 7.     Leżenie tyłem na materacu, stopy zablokowane drabinkami. Nogi lekko ugięte w stawach kolanowych. Przechodzenie z leżenia do siadu plaskiego i lekkiego skłonu w przód. W wersji najłatwiejszej ręce powinny spoczywać wzdłuż tulowia, utrudnieniem jest trzymanie na karku lub na klatce piersiowej talerza od sztangi. Ruch należy wykonywać powoli i dokładnie, szczególnie fazę opuszczania tułowia w tył do leżenia.     Ćwiczenie to wzmacnia mięœnie proste brzucha,można także poprzez skłon do prawej i lewej nogi (nogi w rozkroku) wzmocnić mięœnie skoœne wewnętrzne i zewnętrzne poczatek
Ćwiczenie 8.     Z leżenia tyłem, nogi wyprostowane i złšczone, ręce wzdłuz tułowia. Z pozycji tej unoszenie w góre wyprostowanych nóg. Nóg nie należy unosić za wysoko wystarczy 45-50 stopni.     Ćwiczenie to wzmacnia mięsień prosty brzucha, szczególnie jego częœć pod pępkowš.Aby wzmacniać jednoczeœnie mięœnie skoœne nleży unosić nogi w górę w bok lub wykonywać nimi obszerne kršżenie w prawo i w lewo. poczatek
Ćwiczenie 9.     W zwisie na skoœno ustawionej ławce w dół unoszenie w górę tułowia. Ćwiczenie to jest utrudnieniem ćwiczenia np.7. Kšt ustawienia ławki należy zwiększać gdy chcemy zwiększać obcišżenie, przy zmniejszeniu kšta obcišżenie maleje. Ręce należy trzymać na karku lub przed sobš lekko ugięte w stawach łokciowych.     Ćwiczenie to wpływa na rozwój mięœni prostych gdy dodamy do niego skręty tułowia zmusimy do pracy także mieœnie skoœne. poczatek
Ćwiczenie 10.     W zwisie na drabince lub skoœnej ławce unoszenie nóg do pionu. Nieco łatwiejszš wersjš tego ćwiczenia jest przycišganie kolan do klatki piersiowej. Gdy nogi wznosimy pionowo w górę wzmacniamy głównie podpępkowš częœć mięœni prostych w górę w skos natomiast włšczamy mięœnie skoœne brzucha. Można również w zwisie wykonywać kršżenie obunóż w praco i w lewo, ćwiczenie to harmonijnie rozwija wszystkie składowe mięœni brzucha. poczatek
Ćwiczenie 11.     W siadzie na krawędzi ławeczki wznosy i opuszczania wyprostowanych nóg. Aby zaktywizować wszystkie włókna mięœni prostych brzucha, należy w momencie unoszenia nóg w górę pochwilić tułów do przodu. Tułów powinien być odchylony do tyłu na tyle aby opuszczone w dół nogi tworzyły łuk napięty. Wzrasta wówczas droga, którš mięœnie majš do pokonania, a i sam ruch mięœni rozpoczyna się od biernego ich rozcišgnięcia. Jet to korzystne z punktu widzenia teorii treningu i filozofii.     Unoszšc nogi w górę lekko w bok aktywizujemy włókna mięœni skoœnych. poczatek
Ćwiczenie 12.     W leżeniu na skoœnej desce (kšt 30 stopni), tułów unosimy w górę (jak w siadze płaskim), dłonie splecione na karku. Intensywny skręt tułowia w prawo i w lewo z jednoczesnym powolnym przechodzeniem do leżenia tyłem. Należy wykonać przynajmniej po 5 skrętów w każdš stronę.     Ćwiczenie to intensywnie rozwija mięœnie skoœne brzucha, oraz zmusza mięœnie proste do pracy ekscentrycznej. poczatek
Ćwiczenie 13.     Leżenie tyłem na materacu, szerokim chwytem trzymamy się dolnego szczebla drabinek. Przenoszenie uniesionych pionowo nóg na zmianę w prawo i w lewo. Stopami nie dotykamy materaca.     Ćwiczenie to wzmacnia mięœnie skoœne zewnętrzne i wewnętrzne. Osoby o dużym stażu treningowym w ćwiczeniu tym mogš sobie dodatkowo obcišżyć stopy. poczatek
Ćwiczenie 14.     W siadzie płaskim na ławce, na karku dršżek lub w przypadku ćwiczšcych zaawansowanych sztanga. Skręty tułowia w osi długiej w prawo i w lewo. Ruch należy wykonywać szybko, aby siłš mięœni pokonywać bezwładnoœć dršzka lub gryfu sztangi. Mięœnie powinny być przez całe ćwiczenie napięte.     Ćwiczenie to wzmacnia w sposób izolowany mięœnie skoœne zewnętrzne i wewnętrzne , oraz w mniejszym stopniu mięœnie proste i poprzeczne. poczatek
Ćwiczenie 15.     Leżenie bokiem na ławeczce, stopy unieruchomione, tułów wysunięty poza krawędŸ ławeczki, dłonie splecione na karku. Z pozycji tej wykonujemy boczne skłony tułowia. Ruch prowadzimy powoli i dokładnie, zatrzymujšc go na 2-3 sekundy w fazie maksymalnego napięcia mięœni. Ćwiczenie to rozwija przedewszystkim mięsień skoœny zewnętrzny. poczatek
Ćwiczenie 16.     W pozycji stojšcej w lekkim rozkroku z gryfem sztangi na karku - boczne skłony tułowia w prawo i w lewo. Należy pamiętać, aby w czasie ćwiczeń nie pochylać tułowia ani w przód ani w tył. Ruch prowadzimy szybko, przeciwstawiajšc siłę mięœni skoœnych zewnętrznych siłę bezwłšdnoœci gryfu. poczatek
Ćwiczenie 17.     W opadzie tułowia w przód, na karku dršżek - skręty tułowia w prawo i w lewo. Ruch wykonujemy szybko zwiększajšc tym samym wymagania stawiane mięœniom skoœnym zewnętrznym w wewnętrznym, gdyż one głównie biorš udział w tym ćwiczeniu. Osoby z dużym stażem treningowym mogš zamiast drewnianego dršżka używać gryfu metalowego. poczatek
Ćwiczenie 18.     W leżeniu bokiem na podłodze, ramiona splecione na klatce piersiowej, równoczesne unoszenie bokiem w górę wyprostowanych i złšczonych nóg oraz tułowia. Jest to bardzo intensywne ćwiczenie praktycznie aktywizujšce wszystkie mięœnie brzucha. W fazie maksymalnego skurczu mięœni należy wytrzymać 2 - 3 sekundy dla pełniejszego napięcia wszystkich aktonów. poczatek
Ćwiczenie 19.     W klęku na obu kolanach tyłem do linki wycišgu bloczkowego (uczwyt linki trzymany oburšcz na jednym barku) wykonujemy skołon tułowia w przód ze skrętem w stronę przeciwnš do barku na którym znajduje się linka. W maksymalnym skręcie należy wytrzymać 2 - 3 sekundy.     Ćwiczenie to można wykonywać również w siadzie na stołku lub siadzie klęcznym (z klęku prostego siadamy na piętach). Ćwiczenie wzmacnia wszystkie mięœnie brzucha . poczatek
Ćwiczenie 20.     W pozycji klęczšcej tyłem do linki wycišgu bloczkowego œcišganie oburšcz dršzka zza głowy aż do podłogi z jednoczesnym skołonem tułowia w przód - do dotknięcia podłoża przedramionami.     Ćwiczenie to wzmacnia głównie mięœnie proste brzucha. poczatek

Mięśnie brzucha wypełniają przestrzeń pomiędzy klatką piersiową a górnym brzegiem miednicy. Z przodu i po bokach znajdują się mięśnie brzucha: skośny zewnętrzny, skośny wewnętrzny, poprzeczny i piramidowy. W odcinku lędźwiowym znajduje się mięsień czworoboczny lędźwi.

Mięsień skośny zewnętrzny brzucha (łac. musculus obliquus externus abdominis) ma kształt spłaszczonego czworokąta. Rozpoczyna się na zewnętrznej powierzchni żeber (od V do XII żebra) do przodu od mięśnia zębatego przedniego i najszerszego grzbietu. Włókna mięśnia biegną następnie do przodu i dołu tworząc rozcięgno i przednią pochewkę mięśnia prostego brzucha, a u dołu łączą się z więzadłem pachwinowym lub kończą na grzebieniu kości biodrowej.

Mięsień skośny wewnętrzny brzucha (łac. musculus obliquus internus abdominis) wyglądem przypomina mięsień poprzedni, jednak przebieg jego włókien jest odmienny. Mianowicie przebiega on od powięzi piersiowo-lędźwiowej (powięź obejmująca mięśnie głębokie grzbietu), grzebienia kości biodrowej i bocznej części więzadła pachwinowego ku górze i przyśrodkowo a kończy na brzegach dolnych żeber. W skład rozcięgna wchodzą włókna leżące bardziej przyśrodkowo. Dolne pasma włókien oddzielają się od mięśnia w postaci mięśnia dźwigacza jądra u mężczyzn, a u kobiet, jako więzadło obłe macicy przechodzące przez kanał pachwinowy.

Skurcz mięśnia skośnego zewnętrznego jednej strony oraz skośnego wewnętrznego strony przeciwległej powoduje zgięcie tułowia i obrót w stronę przeciwną. Natomiast jednostronny skurcz obu mięśni powoduje zgięcie tułowia w ich kierunku. Obustronny skurcz mięśni skośnych zewnętrznych i wewnętrznych powoduje zgięcie tułowia ku przodowi.

Mięsień poprzeczny brzucha (łac. musculus transversus abdominis), jak wynika z nazwy, przebiega poprzecznie od kręgosłupa do kresy białej po obu stronach ciała. Obejmuje on narządy jamy brzusznej niczym pas. Przyczepy początkowe mięśnia znajdują się na wewnętrznej powierzchni żeber (VII-XII), powięzi piersiowo-lędźwiowej (powięź obejmująca mięśnie głębokie grzbietu), grzebieniu biodrowym oraz więzadle pachwinowym. Włókna mięśniowe przechodzą następnie w rozcięgno tworzące pochewkę mięśnia prostego brzucha. Mięsień współtworzy również mięsień dźwigacz jądra. Dzięki skurczowi mięsień poprzeczny brzucha uczestniczy w fazie wydechu i wytwarza tłocznię brzuszną. Unaczynienie: odgałęzienia tętnicy biodrowej zewnętrznej, pachowej, piersiowej wewnętrznej i tętnic międzyżebrowych. Unerwienie: nerwy międzyżebrowe, biodoro-pachwinowy, płciowo-udowy.

Mięsień prosty brzucha (łac. musculus rectus abdominis) jest najbardziej zewnętrznie leżącym mięśniem rozciągającym się między mostkiem (jego wyrostkiem mieczykowatym), żebrami (V-VII) a kością łonową. Włókna mięśniowe przebiegają od góry do dołu równolegle oddzielone prostopadłymi do ich przebiegu pasmami łącznotkankowymi na odcinki tworzące smugi ścięgniste. U dołu włókna mięśniowe krzyżują się z włóknami strony przeciwległej.

Pochewka mięśnia prostego brzucha stabilizuje mięsień w swoim położeniu. Tworzą ją rozcięgna mięśni przedniej ściany brzucha. Pochewka składa się z dwóch blaszek: przedniej i tylnej. Blaszka przednia utworzona jest przez rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego i wewnętrznego w górnej części, zaś w dolnej dodatkowo przez mięsień poprzeczny. Blaszkę tylną tworzą mięsień poprzeczny i część włókien mięśnia skośnego wewnętrznego. Obie blaszki łączą się w linii pośrodkowej ciała wytwarzając kresę białą (łac. linea alba).

Mięsień prosty brzucha umożliwia zbliżenie wyrostka mieczykowatego ze spojeniem. W pozycji na plecach powoduje uniesienie kończyn dolnych i miednicy. W pozycji siedzącej przyciąga klatkę piersiową. Unaczynienie: tętnica nabrzuszna dolna i górna Unerwienie: nerwy międzyżebrowe.

Mięsień czworoboczny lędźwi (łac. musculus quadratus lumborum) ma kształt spłaszczonego czworoboku i znajduje się symetrycznie po obu stronach części lędźwiowej kręgosłupa. Włókna mięśnia przebiegają od wyrostków żebrowych kręgów lędźwiowych (L2-L5) oraz grzebienia biodrowego do dwunastego żebra, trzonu ostatniego kręgu piersiowego (Th12) oraz wyrostków żebrowych (L1-L4). Przednia powierzchnia mięśnia skierowana jest do jamy brzusznej.

Skurcz jednostronny mięśnia czworobocznego lędźwi powoduje zgięcie tułowia w bok. Obustronny skurcz stabilizuje odcinek lędźwiowy kręgosłupa i obniża XII żebro. Unaczynienie: gałęzie odchodzące od tętnicy biodrowej wewnętrznej, aorty brzusznej i tętnicy podżebrowej. Unerwienie: gałęzie splotu lędźwiowego i n. podżebrowy.

Kanał pachwinowy odgrywa ważną rolę w występujących coraz częściej wśród populacji ludzkiej przepuklin pachwinowych. Do powstania przepukliny w tej okolicy dochodzi w wyniku osłabienia struktur tworzących kanał pachwinowy.

Kanał pachwinowy jest strukturą anatomiczną znajdującą się w przedniej ścianie brzucha w okolicy pachwinowej. Ma długość około 4-5 cm. Przebiega skośnie od góry, tyłu i boku ku dołowi, do przodu i w stronę przyśrodkową. Wejście do kanału tworzy pierścień pachwinowy głęboki, wyjście zaś pierścień pachwinowy powierzchowny. Ścianę przednią kanału pachwinowego tworzy rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego, tylną- powięź poprzeczna brzucha. Ściana górna utworzona jest przez mięsień skośny wewnętrzny oraz poprzeczny, a dolna przez więzadło pachwinowe. Przez kanał przebiegają: u mężczyzn powrózek nasienny, u kobiet więzadło obłe macicy. Przez kanał pachwinowy zstępuje jądro z jamy brzusznej w czasie rozwoju osobniczego mężczyzny.

Anatomia mięśni brzucha

Mięśnie brzucha pełnią wiele niezwykle istotnych funkcji w życiu człowieka, współdziałając z prostownikami grzbietu i innymi mięśniami, zapewniają pozycje stojącą, tworzą tzw. tłocznię brzuszną, utrzymują trzewie we właściwym położeniu, współdziałają w akcie oddychania.

 

Mięśnie brzucha kształtują talię stanowiącą niejako oś całej sylwetki.

 

Mięsień prosty brzucha

 

Mięsień prosty brzucha (łac. musculus rectus abdominis) - mięsień współdziałający z mięśniami płaskimi brzucha, przeponą i mięśniami krocza w wytwarzaniu tłoczni brzusznej (prelum abdominale). Jego przyczepami początkowymi są chrząstki żeber V-VII, wyrostek mieczykowaty mostka oraz więzadło żebrowo-mieczykowe, zaś końcowymi spojenie łonowe i grzebień łonowy kości miednicznej. Przedłuża się u mężczyzn w więzadło wieszadłowe prącia (ligamentum suspensorium penis) i w więzadło wieszadłowe łechtaczki (ligamentum suspensorium clitoridis) u kobiet. Objęty jest pochewką mięśnia prostego brzucha (vagina musculi recti abdominis). Posiada tzw. smugi ścięgniste (intersectiones tendineae). Unerwiony jest przez nerwy międzyżebrowe (Th6-Th12) oraz często pierwszy nerw lędźwiowy (L1). Za unaczynienie odpowiadają tętnice nabrzuszne dolna i górna.

Funkcje mięśnia prostego:

• zgina tułów,

• obniża klatkę piersiową do miednicy (mięsień wydechowy),

• wzmacnia tłocznię brzuszną,

• obniża żebra,

• unosi miednicę

 

Mięsień skośny zewnętrzny brzucha

 

Mięsień skośny zewnętrzny (łac. musculus obliquus externus abdominis) - jeden z mięśni brzucha. Jego przyczepem początkowym jest powierzchnia zewnętrzna V - XII żebra, a przyczepami końcowymi - grzebień biodrowy, więzadło pachwinowe i kresa biała. Jest unerwiony przez nerwy międzyżebrowe V-XII, nerw biodrowo-podbrzuszny i nerw biodrowo-pachwinowy.

Funkcje:

• 
  zgina kręgosłup i obraca tułów w stronę przeciwną,

• skurcz obustronny zgina kręgosłup do przodu i pociąga klatkę piersiową ku dołowi (mięsień wydechowy),

• jednostronny skurcz mięśnia skręca tułów i kręgosłup w stronę przeciwną,

• obraca tułów w stronę przeciwną,

• zgina i pochyla w bok,

• unosi miednicę

Mięsień skośny wewnętrzny brzucha

 

Mięsień skośny wewnętrzny brzucha (łac. musculus obliquus internus abdominis) - mięsień umiejscowiony pod mięśniem zewnętrznym brzucha, rozciągający się od kresy białej do grzebienia biodrowego i powięzi piersiowo-lędźwiowej. Jego przyczepy końcowe to powięź lędźwiowo-biodrowa i grzebień kości biodrowej. Jest unerwiony przez nerwy międzyżebrowe V-XII, nerw biodrowo-podbrzuszny i nerw biodrowo-pachwinowy.

Funkcje:

 

• jednostronnie obraca i zgina tułów w tę samą stronę,

• obustronnie zgina tułów do przodu (mięsień wydechowy),

• współdziała ze skośnym zewnętrznym tej samej strony powodując boczne zgięcie tułowia

• obniża żebra,

• od dolnego brzegu mięśnia odczepia się wiązka włókien, która tworzy mięsień dźwigacz jądra

Mięsień poprzeczny brzucha

 

Mięsień poprzeczny brzucha (łac. musculus transversum abdominis) - jeden z mięśni biorących udział w wytwarzaniu tłoczni brzusznej. Jest unerwiony przez nerwy międzyżebrowe VI- XII, nerw biodrowo-podbrzuszny, nerw biodrowo-pachwinowy oraz nerw płciowo-udowy.

Przyczepy:

• 
  przyczepy początkowe - powięź wewnętrzna VII - XII żebra, powięź piersiowo-lędźwiowa,

• przyczepia się do powięzi piersiowo-grzbietowej i biegnie do kresy białej

 

Funkcje:

• 
  zbliża żebra do płaszczyzny pośrodkowej,

• zwęża klatkę piersiową (mięsień wydechowy)

• zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej,

• od dolnego brzegu mięśnia odczepia się wiązka włókien, która z podobną wiązką mięśnia skośnego wewnętrznego brzucha tworzy mięsień dźwigacz jądra.

Mięsień czworoboczny lędźwi

 

Mięsień czworoboczny lędźwi (łac. musculus quadratus lumborum) - mięsień ludzki stanowiący tylną ścianę brzucha. Położony po obu stronach kręgosłupa lędźwiowego, składa się z dwóch warstw.

Rozpoczyna się pod 12. żebrem, a kończy na wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych oraz grzebieniu biodrowym. Kurcząc się obniża 12. żebro i zgina kręgosłup w swoją stronę. Przy działaniu obustronnym ustala odcinek lędźwiowy kręgosłupa.

 

Mięśnie brzucha to zbiór, do którego należą: mięsień prosty brzucha, mięsień skośny zewnętrzny i wewnętrzny, mięsień poprzeczny brzucha oraz mięsień czworoboczny lędźwi. Wszystkie te mięśnie pełnią funkcje ruchowe: wpływają na ruchy w obrębie kręgosłupa, pełnią funkcje stabilizacyjne: pomagają utrzymywać pozycję w pionie oraz pełnią funkcję ochronną: chronią narządy wewnętrzne zlokalizowane w brzuchu. Wiedza o mięśniach brzucha powinna być znana każdemu.

Sportowa sylwetka, czy to męska, czy żeńska,  zawsze wiąże się z dobrze wyglądającymi mięśniami brzucha. Brzuch powinien:

• mieć mały obwód - mniejszy niż obwód klatki piersiowej oraz obwód miednicy

• charakteryzować się niskim poziomem tkanki tłuszczowej - warstwa tłuszczu nie powinna być większa niż 1 cm

• posiadać dobrze ukształtowane mięśnie brzucha - widoczne cegiełki, które tworzą charakterystyczny układ "6 kostek"

Im większa wiedza z zakresu anatomii człowieka, tym trening może być bardziej przemyślany. Efekt: trening może być bardziej skuteczny.

Mięśnie brzucha zlokalizowane są pomiędzy miednicą, a klatką piersiową. Tworzą pas mięśni wokół kręgosłupa. Do najważniejszych funkcji zalicza się: ruchy tułowia, żeber, miednicy; stabilizacja kręgosłupa podczas chodzenia, stania; ochrona narządów wewnętrznych przed czynnikami zewnętrznymi oraz pomoc w oddychaniu.

Budowa i funkcja mięśni brzucha:

• Mięsień prosty brzucha: przyczep początkowy to wyrostek mieczykowaty, chrząstki żeber i więzadło żebrowo-mieczykowe. Przyczep końcowy to spojenie łonowe oraz kość miednicza, dokładnie grzebień łonowy. Mięsień odpowiedzialny jest za zginanie tułowia, ruchy miednicy (unoszenie), obniżanie klatki piersiowej i  żeber oraz oddychanie.

• Mięsień skośny zewnętrzny: przyczep początkowy to żebra - powierzchnia zewnętrzna (żebra od piątego do dwunastego powierzchni żeber). Przyczep końcowy: kresa biała, wiązadło pachwinowe oraz grzebień kości biodrowej. Mięsień odpowiedzialny jest za zginanie, skręcanie, pochylanie i obracanie tułowia, ruchy miednicy (unoszenie) oraz oddychanie.

• Mięsień skośny wewnętrzny: przyczep początkowy to powięź piersiowo-lędźwiowa, grzebień kości biodrowej oraz wiązadło pachwinowe. Przyczep końcowy to brzegi dolne żeber. Mięsień odpowiedzialny jest za skręcanie i pochylanie tułowia, współpracuje z mięśniami skośnymi zewnętrznymi.

• Mięsień poprzeczny brzucha: przyczep początkowy to powięź piersiowo-lędźwiowa oraz wewnętrzna powierzchnia żeber (od siódmego do dwunastego). Przyczep końcowy to kresa biała i powięź piersiowo - grzebieniowa. Mięsień odpowiedzialny jest za zwężanie żeber i klatki piersiowej, dźwiganie jądra oraz oddychanie (wytwarza tłocznie brzuszną).

• Mięsień czworoboczny lędźwi: przyczep początkowy to dwunaste żebro, trzon ostatniego kręgu piersiowego oraz wyrostek żebrowy. Przyczep końcowy to poprzeczny wyrostek żebrowy kręgów lędźwiowych oraz grzebień kości biodrowej. Mięsień odpowiedzialny jest za ruchy żeber (obniża) i zginanie tułowia.

Popularne ćwiczenia kształtujące mięśnie brzucha:

• Skłony tułowia w  leżeniu

• Skłony tułowia z  nogami powyżej 30 cm

• Podnoszenie nóg do klatki piersiowej w zwisie

• Skręty tułowia w  leżeniu

• Podnoszenie prostych nóg w górę w leżeniu

• Przenoszenie nóg w bok z lewa na prawa w leżeniu

• Rowerek

• Nożyce poziome i  pionowe

---