Sprawozdanie z ćwiczeń terenowych z Ochrony Lasu
Rogów 3-4. X. 2001
Skład grupy:
Prowadzący:
dr Tomasz Mokrzycki
Komentarz do jesiennych poszukiwań szkodników sosny
Jesienne poszukiwania służą do prognozowania występowania pierwotnych szkodników sosny.
Poszukiwania wykonane zostały w dwóch oddziałach 139 i 137 na 12 powierzchniach podokapowych po 6 w każdym oddziele.
Przedmiotem poszukiwań były: gąsiennice, larwy, poczwarki i kokony najważniejszych szkodników sosny oraz odnotowywaliśmy owady pożyteczne i inne.
Ilość zebranego materiału świadczy o braku zagrożenia ze strony poszukiwanych szkodników ponieważ nie zostały przekroczone liczby ostrzegawcze zawarte w Instrukcji ochrony lasu. Spowodowane jest to urozmaiconym składem gatunkowym drzewostanów ( udział gatunków liściastych) dostosowanych do danych warunków glebowo siedliskowych.
Termin wykonania poszukiwań nie był najlepszy ponieważ nie wystąpiły jeszcze przymrozki i cześć poszukiwanych owadów nie zdążyła przemieścić się do ściółki.
Niemniej jednak nie ma potrzeby wykonywania kontroli nadzwyczajnych na wiosnę.
Komentarz do wykazu szkód od zwierzyny
Kontrola polegała na przejściu wzdłuż każdego rzędu uprawy modrzewiowej. Wszystkie drzewka zostały skontrolowane pod względem uszkodzeń takich jak:
uszkodzenie przez zwierzynę pędu głównego
spałowanie strzały na ponad 1/3 obwodu
złamanie wyrwanie bądź wykopanie drzewka
wydeptywanie sadzonek
Wykonane przez nas badanie terenowe wykazało zagrożenie jakim jest zgryzanie młodych drzewek. Nie jest ono jednak istotne ponieważ mieści się w granicach do 20 %. Zgryzanie jest bardziej powszechne niż spałowanie które wynosi ok. 5 %.
Komentarz do wykazu występowania szkodników glebowych
W ramach kontroli wykopanych zostało 8 dołów kontrolnych. Każdy z nich miał długość 1 m i szerokość 50 cm . Natomiast głębokość uzależnialiśmy od poziomu występowania szkodników. Wahała się ona zwykle od 50 do 80 cm. Badane były różne tereny, a rozmieszczenie dołów na powierzchniach i opis powierzchni przedstawione zostały na szkicach. Ilość materiału znalezionego w dołach na żadnej powierzchni nie przekracza liczb ostrzegawczych określonych w Instrukcji Ochrony Lasu. Świadczy to o braku zagrożenia ze strony żukowatych i nie ma konieczności wykonywania zwalczania.
Komentarz do protokołu stanu posuszu
Inwentaryzację posuszu w Lasach Państwowych prowadzone są rokrocznie dla leśnictw. Celem obserwacji jest określenie występowania i ilości czynnego posuszu stanowiącego potencjalne źródło rozwoju szkodliwych owadów. Zgodnie z Instrukcją Ochrony Lasu w protokole nie ujmuje się posuszu jałowego.
W naszym przypadku obserwację przeprowadziliśmy na obszarze pojedynczego oddziału nr 139 na terenie LZD Rogów dnia 03. 10 . 01. Na powierzchni występuje drzewostan Db So ( 7 So 3 Db) ze znacznym udziałem graba. oraz pojedynczo rozrzuconymi Md, Os, Brz. Stwierdziliśmy około 12 m3 posuszu stojącego i 4m3 leżaniny. W znakomitej większości był to posusz jałowy, a jedyną niepokojącą informacją może być występowanie licznego posuszu świerków stanowiących podszyt. Sytuacja ta jednak wynika najprawdopodobniej z silnej ekspansji wchodzącego w skład 2 piętra graba, co mogło spowodować zbyt silne ocienienie niższych warstw drzewostanu.
W rozumieniu rozporządzenia nr 11A traktującym o ekologizacji prowadzenia gospodarki leśnej przy dobrej kondycji i wielogatunkowości lasów rogowskich, a przy tym samym małym zagrożeniu gradacyjnym zaobserwowana liczba posuszu nie stanowi istotnego zagrożenia dla ekosystemów leśnych. Jest to natomiast miejsce rozwoju wielu pożytecznych oraz ciekawych gatunków owadów i grzybów mających istotne znaczenie w podnoszeniu biologicznej odporności i różnorodności ekosystemów. Uważamy więc że usunięcie posuszu mogło by wpłynąć niekorzystnie na drzewostany.
Karta sygnalizacyjna
Obok zwykłych obligatoryjnych kontroli prognozowania zagrożenia szkodliwych owadów rokrocznie prowadzonych we wszystkich nadleśnictwach jedną z metod prognozowania i stwierdzania występowania uszkodzeń powodowanych przez różne czynniki nie objęte kontrolami zwyczajnymi jest karta sygnalizacyjna. Jej celem jest określenie rozmiaru oraz typu uszkodzenia a w konsekwencji określenie sprawcy i dalszego sposobu postępowania w celu zwalczenia szkodnika. Wypełniamy ją w momencie kiedy dane uszkodzenie zostanie w mniejszym lub większym stopniu zauważone i kiedy nie wiemy z jakim sprawcą mamy do czynienia lub jeżeli sprawca jest znany- jak należy z nim postępować. Przekazanie karty sygnalizacyjnej do ekspertyzy prowadzonej przez IBL lub ZOL pozwala na kompetentne i profesjonalne rozwiązanie problemu.
W naszym przypadku wykonaliśmy przejście tyralierą przez oddział 89 z uwzględnieniem i opisaniem wszystkich uszkodzeń zaobserwowanych na jego terenie.
Na podstawie obserwacji określiliśmy występowanie grzybów oraz częściowego spałowania odnowienia na powierzchni gniazd oraz szereg innych drobniejszych uszkodzeń. Dało nam to podstawę do sporządzenia karty sygnalizacyjnej.
Podsumowanie:
Lasy na terenie LZD Rogów położone są na żyznych siedliskach co umożliwia tworzenie drzewostanów wielogatunkowych o strukturze wielopiętrowej, a to z kolei pociąga za sobą duże zróżnicowanie biologiczne i silny naturalny opór środowiska uniemożliwiający gradacyjny rozwój szkodników. Co prawda obserwuje się sporą ilość gatunków szkodników i grzybów pasożytniczych jednak w żadnym momencie nie zostały przekroczone liczby ostrzegawcze. Jest to wynikiem utrwalenie się względnej homeostazy w środowisku, tak więc silniejszy rozwój potencjalnego szkodnika pociąga za sobą reakcje populacji gatunków pożytecznych hamujących jego rozwój.
Stan sanitarny i zdrowotność lasów rogowskich jest więc w bardzo dobrym stanie.
Wyszukiwarka