Kontrola skarbowa - konwersatorium 1

Wymogi:

Ustawa o kontroli skarbowej z 29.09.1991r,tekst jednolity Dz.U.2004r. nr. 8 poz.65

Ustawa z 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa, tekst jednolity 2005r. nr.8 poz. 60, dział 4 od Art 120, dział 5 od art. 272, dział 6 od art. 281

Ustawa z 27.06.2003r o utworzeniu wojewódzkich kolegiów Skarbowych, Dz. U. nr 137. poz. 1302 tylko art. 1

Ustawa z 2.07.2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, DZ. U. nr.173 poz. 1807 Art. 77-84

Organizacja kontroli skarbowej:

W strukturze kontroli skarbowej możemy wyróżnić 3 grupy:

1) organy KS (kontroli skarbowej)

2) jednostki organizacyjne KS

3) osoby wykonujące czynności kontrolne

KS mieści się ściśle w adm. rządowej i nie ma nic wspólnego z jednostkami samorządu terytorialnego ani jednostkami wojewódzkimi administracji rządowej.

Organy kontroli skarbowej posiadają prawo wydawania decyzji czyli wszystkie konsekwencje z tym związane.

Kogo zaliczamy do organów KS: 3 grupy

1. Najwyższy organ -Naczelny Organ KS jt. Minister właściwy do spraw finansów publicznych

2. Generalny inspektor KS jt. organ wyższego stopnia nad dyrektorami urzędów KS

3. Najniższy organ - Dyrektorzy Urzędów KS ( podstawowe organy KS działające bezpośrednio w stosunku do osób poddanych KS)

ORGANY KS:

Art. 8. 1. Organami kontroli skarbowej są:

  1)  minister właściwy do spraw finansów publicznych jako naczelny organ kontroli skarbowej;

  2)  Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej jako organ wyższego stopnia nad dyrektorami urzędów kontroli skarbowej;

  3)  dyrektor urzędu kontroli skarbowej.

1a. Wyłączenie organu kontroli skarbowej następuje z przyczyn określonych w art. 130 § 1 pkt 1-4, 6-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

2. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

3. Dyrektorów urzędów kontroli skarbowej powołuje, spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu, oraz odwołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, z zastrzeżeniem ust. 9.

4. Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie inspektorzy kontroli skarbowej posiadający:

   1)  wyższe wykształcenie magisterskie;

  2)  co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe na stanowisku inspektora kontroli skarbowej.

5. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

6. Konkurs polega na przeprowadzeniu postępowania egzaminacyjnego. W toku postępowania egzaminacyjnego sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań na stanowisku dyrektora urzędu kontroli skarbowej, predyspozycje i zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze.

7. Konkurs przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3 uczestników. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 1 kandydata.

8. Do czasu powołania dyrektora urzędu kontroli skarbowej w drodze konkursu, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wyznacza osobę pełniącą obowiązki dyrektora urzędu kontroli skarbowej.

9. W razie braku odpowiedniej liczby uczestników do przeprowadzenia konkursu lub gdy żaden z kandydatów nie uzyska pozytywnej opinii Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje dyrektora urzędu kontroli skarbowej bez przeprowadzenia konkursu.

10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania i tryb przeprowadzania konkursu, szczegółowe wymagania podlegające sprawdzeniu w toku postępowania egzaminacyjnego oraz skład komisji konkursowej, uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnego sprawdzenia kwalifikacji i predyspozycji osób przystępujących do konkursu.

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (GIKS) posiada funkcje merytoryczne.

Jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra właściwego do spraw finansów publicznych

Dyrektorów Urzędów KS z pośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu powołuje i odwołuje Minister właściwy ds. fin. publ. na wniosek GIKS

Ustawa daje ministrowi prawo ominięcia drogi konkursu jeżeli nie ma odpowiedniej liczby uczestników tegoż konkursu.

W przypadku odwołania organów KS - powołane są poza konkursem osoby którym powierza się pełnienie obowiązków.

Jeżeli konkurs nie przynosi rozwiązania, dopiero wtedy można powoływać dyrektora urzędu KS

Dyrektor Urzędu KS będący org. KS musi spełniać wymóg posiadania uprawnień i pełnienia funkcji Inspektora Kontroli Skarbowej

KTO MOŻE BYĆ INSPEKTOREM KS?

Art. 39. 1. Inspektorem może być ten, kto:

  1)  posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich;

  2)  ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej;

  3)  posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o specjalności przydatnej do kontroli skarbowej;

  4)  jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej i posiada co najmniej 5-letni staż pracy w organach administracji podatkowej albo 3-letnią praktykę w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej;

  5)  złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora przed komisją powołaną przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać na inspektora osobę niespełniającą warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

2a. Inspektorzy podlegają corocznej ocenie kwalifikacyjnej.

2b. Inspektorzy i pracownicy urzędów kontroli skarbowej będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja, składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona.

2c. Dyrektorzy i wicedyrektorzy urzędów kontroli skarbowej oświadczenia majątkowe składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.

2d. Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2e. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko inspektora.

Generalny Inspektor KS- zadania i uprawnienia

Art. 10. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej sprawuje nadzór nad działalnością:

  1)  Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych,

  2)  dyrektorów urzędów kontroli skarbowej,

  3)  inspektorów zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych,

  4)  inspektorów i pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1,

  5)  pracowników wywiadu skarbowego

- w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie.

2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej:

  1)  określa zadania i sprawuje kontrolę urzędów kontroli skarbowej;

  2)  organizuje szkolenia inspektorów, pracowników wywiadu skarbowego oraz pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1;

  3)  organizuje system informacji w urzędach kontroli skarbowej i zapewnia jego współdziałanie z systemem informacji innych instytucji, organizacji państwowych i samorządowych;

  4)  powołuje spośród inspektorów wicedyrektorów urzędów kontroli skarbowej i ich odwołuje;( z pośród inspektorów zatrudnionych w urzędzie)

  5)  upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych do przeprowadzania czynności kontrolnych, a także, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o zmianie inspektora lub pracownika prowadzącego czynności kontrolne;

  5a) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie;

  5b) wydaje wyniki kontroli;

  6)  ustala plany kontroli;(w skali kraju są planami ramowymi i zadaniowymi ustalanymi przez dyrektorów urzędów ks)

  7)  upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania danego urzędu lub w podmiocie, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników;

  8)  analizuje wyniki działalności kontroli skarbowej i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych propozycje ich wykorzystania;

  9)  uczestniczy w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się kontrolą skarbową;

  10) ustala zasady i kryteria dokonywania ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 39 ust. 2a.

2a. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej koordynuje działania w zakresie kontroli, podejmowane przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania określone w ustawie przy pomocy komórek organizacyjnych wyodrębnionych w tym celu w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz koordynuje ich prace.

1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może podawać do wiadomości publicznej zbiorczą informację dotyczącą działalności kontroli skarbowej.

Osobna grupa zadań to współpraca z Komisją Europejską której GIKS przekazuje plany kontroli dotyczące środków Unijnych.

Art. 11. 1. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej kieruje pracą urzędu kontroli skarbowej.

2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej w szczególności:

  1)  organizuje pracę urzędu kontroli skarbowej i jest przełożonym zatrudnionych w nim inspektorów oraz innych pracowników;

  2)  ustala plany kontroli;

  3)  upoważnia inspektorów i pracowników do przeprowadzenia czynności kontrolnych;

  3a) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie;

  3b) wydaje wynik kontroli;

  4)  dokonuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, zmiany inspektora lub pracownika prowadzącego czynności kontrolne;

  5)  może podawać do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące działalności kontroli skarbowej na terenie objętym zasięgiem działania urzędu kontroli skarbowej.

Zadania GIKS można podzielić na 2 grupy:

1. sprawowanie nadzoru

2. wykonywanie zadań merytorycznych

Sprawowanie nadzoru GIKS sprawuje nadzór na wojewódzkimi kolegiami KS

Art. 1. 1. Tworzy się Wojewódzkie Kolegia Skarbowe, zwane dalej "Kolegiami".

2. Zadaniem Kolegium jest konsolidacja i koordynacja działań w zakresie realizacji na obszarze województwa polityki finansowej państwa, w szczególności polityki podatkowej, celnej i kontrolnej, w tym:

  1)  uzgadnianie działań w zakresie realizacji polityki celnej, podatkowej i kontrolnej;

  2)  koordynacja planów kontroli i ich realizacji, w tym typowanie podmiotów przewidzianych do kontroli;

  3)  uzgadnianie trybu i zakresu wymiany informacji niezbędnych do realizacji zadań Kolegium;

  4)  inicjowanie i opiniowanie rozwiązań w zakresie prawa podatkowego i celnego.

3. W skład Kolegium wchodzą:

  1)  dyrektor izby skarbowej;

  2)  dyrektor izby celnej;

  3)  dyrektor urzędu kontroli skarbowej;

  4)  naczelnik urzędu skarbowego reprezentujący naczelników urzędów skarbowych z obszaru województwa - wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

4. W posiedzeniach Kolegium udział bierze również wojewoda.

5. Kolegium odbywa posiedzenia w miarę potrzeb, na wniosek jednej z osób wymienionych w ust. 3 pkt 1-3, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu. Jeżeli do 15 dnia miesiąca nie wpłynie żaden wniosek, posiedzenie Kolegium zwołuje dyrektor izby skarbowej.

6. Obradom Kolegium przewodniczy dyrektor izby skarbowej.

7. Uzgodnienia z posiedzenia są zamieszczane w protokole, który podpisują członkowie Kolegium.

8. Obsługę biurową Kolegium zapewnia izba skarbowa.

9. Nadzór nad działalnością Kolegiów sprawuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.

10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, regulamin Kolegium, określając w nim organizację i tryb odbywania posiedzeń oraz zasady współdziałania jego członków, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności i skuteczności wykonywania zadań Kolegium.

GIKS nadzoruje Dyrektorów Urzędów KS oraz Inspektorów KS ale tylko tych którzy są zatrudnieni w urzędzie obsługujący Ministra właściwego ds fin. Pub.

GIKS nadzoruje inspektorów KS i innych pracowników w wyodrębnionych komórkach KS a także sprawuje nadzór nad pracownikami wywiadu skarbowego (jt. wyodrębniona komórka podporządkowana GIKA w sensie sprawowania nadzoru).

Zadania merytoryczne

Priorytety zadań KS w oparciu o art. 2

- na 2006 zmniejszanie szarej strefy, zwalczanie przestępczości podatkowej, przeciwdziałanie korupcji w resorcie finansów, kontrola transferów finansowych(przekraczające granice kraju), konsolidacja pionu policji finansowej organizowanego w ministerstwie finansów w grudniu 2005r.

Jednostki organizacyjne jako 2 grupa w strukturze skarbowej:

Art. 9. 1. Jednostkami organizacyjnymi kontroli skarbowej są urzędy kontroli skarbowej i urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów kontroli skarbowej, biorąc pod uwagę administracyjny podział kraju.( w Polsce 16 urzędów ks)

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, organizację urzędów kontroli skarbowej, zapewniając sprawne wykonywanie zadań kontroli skarbowej.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze zarządzenia, nadaje statut urzędom kontroli skarbowej.

Właściwość miejscowa: kiedy kontrolowany podmiot ma oddziały poza zasięgiem terytorialnym jednego urzędu do przeprowadzenia czynności kontrolnych jest właściwy zarówno inspektor UKS właściwy ze względu na siedzibę centrali jak i inspektor właściwy na siedzibę tego oddziału, jeżeli kontrola została wszczęta przez inspektora który kontroluje siedzibę to może wędrować po całej Polsce za oddziałami tej firmy może również korzystając z pomocy prawnej innego urzędu zlecić kontrole w oddziale dla którego właściwym miejscowo byłby ten inny urząd.

Druga sytuacja gdy mogą wystąpić różnice miejscowe gdy w czasie trwania kontroli podmiot zmienił siedzibę z jednego województwa do innego, jeżeli w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego właściwym był organ z UKS Kraków to pomimo ze nastąpiła zmiana siedziby na teren właściwości innego urzędu organem właściwym do zakończenia kontroli będzie UKS w Krakowie, czyli ten kto zaczął kontrole ten ją kończy. Zasadą jest ze KS obejmuje okres zamknięty rok 2005 w tej chwili będzie poddawany kontroli jeżeli się tak zdarzy że kontrola weszła do podmiotu który w roku 2006 pojawił się np. na terenie urzędu krakowskiego ale w 2005r. był na terenie województwa Śląskiego to wówczas właściwym do prowadzenia postępowania za cały okres objęty kontrolą będzie Dyrektor UKS właściwy w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego.

Art. 9a. 1. Właściwość miejscową dyrektorów urzędów kontroli skarbowej określa się według terytorialnego zasięgu działania urzędu kontroli skarbowej.

2. Właściwość miejscowa i zakres zadań organów kontroli skarbowej są ustalane z uwzględnieniem również zadań i terytorialnego zasięgu działania organów kontroli skarbowej określonych w przepisach odrębnych, w szczególności przepisach o wprowadzeniu programów pilotażowych, określonych w art. 5 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302).

3. Jeżeli podmiot posiada oddziały (zakłady) na terenie działania innego urzędu kontroli skarbowej niż właściwy dla siedziby tego podmiotu, do przeprowadzenia czynności kontrolnych w tym oddziale (zakładzie) uprawniony jest również inspektor upoważniony przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej właściwego ze względu na miejsce położenia tego oddziału (zakładu).

4. Organ kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego pozostaje właściwy aż do dnia jego zakończenia, chociażby w toku postępowania zmieniły się podstawy właściwości.

5. Jeżeli kontrola dotyczy okresu, w którym właściwym miejscowo był inny organ kontroli skarbowej niż w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego, właściwym do prowadzenia postępowania za cały okres objęty kontrolą jest dyrektor urzędu kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia tego postępowania.

6. Inspektorzy prowadzą czynności kontrolne według terytorialnego zasięgu działania urzędów kontroli skarbowej, w których są zatrudnieni.

7. Inspektorzy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych są upoważnieni do prowadzenia czynności kontrolnych na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

8. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może upoważnić inspektora zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej do przeprowadzenia czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania tego urzędu.

Urząd obsługujący ministra właściwego do spraw fin publ

Jest to druga obok UKS jednostka organizacyjna KS

• urząd obsługujący ministra zatrudnia inspektorów jak również innych pracowników

• urząd ten jest właściwy dla całego kraju, może wykonywać kontrole na terenie całego kraju, nie ma ograniczeń terytorialnych

• inspektorzy zatrudnieni w tym urzędzie wykonują czynności także poza granicami kraju

• kontrole zagraniczne to przede wszystkim kontrole polskich placówek dyplomatycznych, konsularnych, polskich organizacji działających za granicą, polskich innych jednostek nie mających statusu urzędów konsularnych

• odbywa się to już na odrębnych zasadach

póki co inspektorzy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra wykonują czynności na terenie kraju bez konieczności oglądania się na zasięg terytorialny

3 grupą w strukturze organizacyjnej są inspektorzy i pracownicy zatrudnieni bądź to w UKS bądź to w urzędzie obsługującym właściwego ministra.

Kto może a kto nie może być inspektorem enumeratywnie wylicza art.. 39

Art. 39. 1. Inspektorem może być ten, kto:

  1)  posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich;(nie może być podwójne obywatelstwo)

  2)  ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej;

  3)  posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o specjalności przydatnej do kontroli skarbowej; (wyjątek w 1992r. tytuł biegłego księgowego)

  4)  jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej i posiada co najmniej 5-letni staż pracy w organach administracji podatkowej albo 3-letnią praktykę w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej;

  5)  złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora przed komisją powołaną przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać na inspektora osobę niespełniającą warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

2a. Inspektorzy podlegają corocznej ocenie kwalifikacyjnej.(przede wszystkim z tego ile decyzji w oparciu o ich prace zostało uchylone przez organy odwoławcze, o ile inspektor pracował na tyle źle ze decyzja wydana w oparciu o jego prace została uchylona przez organ odwoławczy z winy tegoż inspektora to ocena kwalifikacyjna jest ujemna i jeżeli w ciągu 2 lat powtarza się taka ocena kwalifikacyjna to taki inspektor może stracić uprawnienia.)

2b. Inspektorzy i pracownicy urzędów kontroli skarbowej będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja, składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona.

2c. Dyrektorzy i wicedyrektorzy urzędów kontroli skarbowej oświadczenia majątkowe składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.

2d. Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2e. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko inspektora

Inspektorom oprócz podstawowej pensji przysługuje dodatek skarbowy (za uciążliwe warunki pracy) wynosi u Inspektorów co najmniej 50% wynagrodzenia a u pozostałych pracowników do 50% wynagrodzenia to jest uregulowane w rozporządzeniach wykonawczych.

Inspektorzy w czasie i w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych podlegają ochronie przewidzianej w kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych co się z tym wiąże że w czasie wykonywania czynności nie mogą być zatrzymywani bez uprzedniej zgody GIKS. chyba że popełniają przestępstwo i są zatrzymywani na gorącym uczynku, w takiej sytuacji nie podlega inspektor żadnej ochronie. Natomiast jeżeli w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych mogły by zachodzić przesłanki ku temu ze powinien zostać zatrzymany

to wówczas nie wolno dokonać takiego zatrzymania bez uprzedniej zgody GIKS. Nie dotyczy to inspektorów którzy pracują pod przykryciem jako tajni funkcjonariusze oni pracują na zupełnie innych zasadach.

Jeżeli inspektor popełnił wykroczenie związane bezpośrednio z pełnieniem funkcji to za takie wykroczenie odpowiada bezpośrednio.Odwołanie inspektora:

kiedy może utracić prawo wykonywania i sprawowania funkcji inspektorskich:

- negatywne oceny w egz. kwalifikacyjnym

- rezygnacja z zajmowanego stanowiska, ale może dalej pracować nie będąc już inspektorem

Art. 40. 1. Inspektorom przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia nie niższy niż 50 % wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej.

1a. Pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, którzy nie są inspektorami, a wykonują osobiście czynności kontrolne lub czynności operacyjno-rozpoznawcze, przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia, w wysokości do 50 % wynagrodzenia.

1b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi zasady, wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1a.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje stanowisk inspektorów oraz wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1.

Art. 41. 1. Inspektorzy oraz inni pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

2. Inspektorzy w czasie wykonywania czynności kontrolnych nie mogą być zatrzymani bez uprzedniej zgody Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa.

3. Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych inspektorzy odpowiadają tylko dyscyplinarnie.

Art. 42. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z zajmowanego stanowiska, jeżeli inspektor:

  1)  złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska;

  2)  nie spełnia warunków określonych w art. 39 ust. 1 pkt 1 lub 2;

  3)  otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną dokonaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny;

  4)  utracił zdolność fizyczną lub psychiczną do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzoną orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia⁽⁴⁾;

  5)  nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów;

  6)  podjął zatrudnienie poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3.

2. Odwołanie inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 nie stanowi rozwiązania stosunku pracy; nowe warunki pracy i płacy proponuje odwołanemu inspektorowi dyrektor urzędu kontroli skarbowej - jeżeli inspektor jest zatrudniony w tym urzędzie, albo minister właściwy do spraw finansów publicznych - jeżeli inspektor jest zatrudniony w Ministerstwie Finansów.

3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora, jeżeli wystąpiły przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia, określone w ustawie o służbie cywilnej; odwołanie w tym trybie jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.( np. tany nietrzeźwości itp.)

Art. 43. W sprawach z zakresu stosunku pracy, nieuregulowanych w niniejszej ustawie, do inspektorów stosuje się przepisy ustawy o służbie cywilnej, a do innych pracowników urzędów kontroli skarbowej odpowiednio przepisy ustawy o służbie cywilnej lub ustawy o pracownikach urzędów państwowych.

Inspektorzy i pracownicy urzędów są uprawnieni do prowadzenia czynności kontrolnych. To upoważnienie wydaje inspektorom zatrudnionym w UKS Dyrektor tego urzędu natomiast w przypadku inspektora zatrudnionego w urzędzie obsługującym ministra właść. ds fin. pub. wydaje GIKS. Istnieje możliwość żeby inspektor dokonywał kontroli poza zasięgiem terytorialnym swojego urzędu KS gdy GIKS go upoważni do tego.

Art.9 pkt 8. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może upoważnić inspektora zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej do przeprowadzenia czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania tego urzędu.Jt. Złamanie właściwości miejscowej.

Istnieją także wyodrębnione komórki organizacyjne KS

Są to komórki które zajmują się badaniem i kontrolą obrotu towarowego za granicą, dawniej była inspekcja celna ale wchłonęła ją KS i KS po dokonaniu odprawy celnej na granicy ma prawo zatrzymać transport i dokonać konkretnej kontroli i w tym momencie kontrolowany jest zarówno urząd celny jak i ten który dokonuje przewozu towaru. KS może też dokonywać kontroli na drogach i sprawdzać czy urząd celny dobrze przeprowadził kontrole i czy przewoźnik wszystko zgłosił ( tzw. lotne brygady KS)

Pracownicy lotnych brygad - zatrudnieni są tam pracownicy którzy są rekrutowani w oparciu o przepisy do policji, absolutna zdolność fiz. i psych. mogą posiadać broń, pracować w kominiarkach.

Wykład 2 z 11.03.2006r. Uprawnienia KS - Rozdział 2 ustawy o KS

1. Organy KS mają prawo wystąpić do organów adm. publicznej, rządowej i samorządowej oraz do innych państwowych jednostek różnego stopnia (powiatowych, gminnych itd.) z żądaniem dostępu do informacji gromadzonych przez te organy.

Np. wydział geodezji urzędu miasta posiada informacje o gruntach, o mieniu nieruchomym posiadanym przez poszczególne osoby, osoby postronne praktycznie nie mają do tego dostępu, ale organy adm. państwowej taki dostęp mają a wynika to z ustawy o KS.Dostęp do wszelkich informacji gromadzonych przez org. adm. rządowej, samorządowej oraz inne państwowe gminne, powiatowe, wojewódzkie jednostki organizacyjne a nadto organy celne i podatkowe.

Art. 7. 1. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne państwowe, gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać, nieodpłatnie udostępniać informacje oraz udzielać pomocy organom kontroli skarbowej oraz inspektorom i pracownikom przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie.

2. Organy kontroli skarbowej są uprawnione do korzystania z informacji gromadzonych przez organy celne i podatkowe, w tym również z danych w formie zapisu informatycznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

3. Organy kontroli skarbowej współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współdziałania organów kontroli skarbowej oraz inspektorów i pracowników z organami i jednostkami, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewnienia skuteczności kontroli skarbowej.

Art. 7a. Organy kontroli skarbowej współpracują i współdziałają z innymi organami i instytucjami państwowymi oraz zagranicznymi, w tym z organami odpowiedzialnymi za ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej, a także z organizacjami międzynarodowymi w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań ustawowych.

Art. 7b. Organy kontroli skarbowej mogą zbierać i wykorzystywać w celu realizacji ustawowych zadań informacje, w tym dane osobowe, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą. Administrator danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe na podstawie imiennego upoważnienia organu kontroli skarbowej, okazanego przez inspektora lub pracownika wraz z legitymacją służbową. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.

2. Prawo do korzystania z pomocy odpowiednich organów i instytucji państwowych współdziałanie z nimi jak również współpraca i współdziałanie z instytucjami zagranicznymi w tym odpowiedzialnymi za interesy UE a także z międzynarodowymi organizacjami w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań ustawowych.

Na czy polega to udzielanie pomocy? - KS prosi a inni są zobowiązani tej pomocy udzielić.

KS może także korzystać z pomocy wszelakich innych jednostek organizacyjnych, przedsiębiorców nie tylko państwowych, ale i prywatnych oraz organizacji społecznych.

Na czym może polegać pomoc innego przedsiębiorcy niż tego, który kontroli jest poddawany?

Np. w sytuacji, gdy kontrola kończy się szacowaniem obrotu i ustalaniem wielkości tego obrotu w kwotach bezwzględnych może zachodzić potrzeba ustalenia cen, jakie są stosowane na rynku w okolicach, i wtedy kontrola może zwrócić się do przedsiębiorców z tych okolic o podanie cen, w jakich sprzedają swoje produkty.

3. Zbieranie informacji w tym danych osobowych od administratorów danych oraz ich przetwarzanie także bez wiedzy i zgody osób, których te dane dotyczą.

4. Uprawnienia kontroli skarbowej oraz zasady użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej

Od Art.11a-f te uprawnienia nie dotyczą wszystkich inspektorów i pracowników niektóre z nich dotyczą tylko i wyłącznie zatrudnionych w tych wyodrębnionych komórkach.

Art. 11a. 1. Inspektorzy i pracownicy wykonujący czynności związane z realizacją zadań ustawowych, określonych w art. 2, art. 2a ust. 1 i art. 3 ustawy, mają prawo do:

  1)  legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;

  2)  zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń (mieszkalnych, służbowych), bagażu i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego;

  3)  zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i pobierania ich próbek (chodzi o podatek akcyzowy), oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego; (to należy do tych komórek wyodrębnionych)

  4)  zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych, przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

2. Jeżeli przy dokonywaniu czynności służbowych zaistniała konieczność zdjęcia nałożonych uprzednio zamknięć celnych, inspektorzy i pracownicy mają obowiązek ponownego nałożenia zamknięć celnych i odnotowania tego faktu w treści odpowiedniego dokumentu.

3. Osoba posiadająca towary jest zobowiązana, na jej koszt, do wykonywania czynności umożliwiających przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, a w szczególności do rozładowania, okazania oraz załadowania towaru po zakończeniu czynności.

4. Osobie przysługuje zażalenie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na zasadność lub sposób dokonania czynności, o której mowa w ust. 3.

Art. 11b. 1. W toku wykonywania czynności służbowych inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich.

2. Inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do wykonywania czynności służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i przedsiębiorców, których te czynności dotyczą.

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki pozostające w dyspozycji organów kontroli skarbowej, inspektorów i pracowników są bezcelowe lub okazały się nieskuteczne.

4. W razie uzasadnionej potrzeby zatrzymaną osobę należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być dokonywane tylko przez umundurowanych inspektorów i pracowników, znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych, uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów.

Art. 11c. 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 3, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.

2. Z czynności wymienionych w art. 11a ust. 1 pkt 2-4 sporządza się protokół, a z czynności wymienionej w art. 11a ust. 1 pkt 1 - notatkę służbową.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, a także sposób i tryb współpracy z Policją w tym zakresie, uwzględniając w szczególności zapewnienie ich sprawności i skuteczności oraz zasady zatrzymywania pojazdów obowiązujące w Policji.

5. Zdejmowanie nałożonych zamknięć celnych. Wielu przewoźników towarów jak również wielu eksporterów dokonuje odpraw celnych we własnej jednostce i później urząd celny dokonuje zamknięcia celnego i kontener zamknięty, opieczętowany, zalakowany wędruje przez Europę przez wszystkie granice nieotwierany.

KS ma prawo na (terenie naszego kraju) zdjąć zamknięcie celne, skontrolować to, co zostało odprawione czy zgadza się z dokumentami i ma prawo założyć ponownie zamknięcie celne. Jest to kontrola zarówno przedsiębiorcy jak i służb celnych.

6. Stosowanie w określonych ustawą przypadkach środków przymusu bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się poleceniom oraz użycie broni palnej.

Art. 11d. 1. Inspektorzy i pracownicy mogą stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym w celu realizacji zadań określonych w art. 11g ust. 1.

2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte jedynie w zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na inspektora lub inną osobę.

3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu bezpośredniego, jakie odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, i pod warunkiem, że w inny dostępny w tej sytuacji sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie wykonać czynności służbowych.

Art. 11e. 1. Uprawnia się inspektorów i pracowników do stosowania następujących środków przymusu bezpośredniego:

  1)  siły fizycznej;

  2)  indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych.

2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, a także szczegółowe rodzaje i tryb wyposażania w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając zapewnienie możliwie najmniejszej dolegliwości dla osób.

Art. 11f. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 11e ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, inspektor i pracownik ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:

  1)  w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność własną lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu;

  2)  przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności inspektora, pracownika albo innej osoby;

  3)  przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną inspektorowi, pracownikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

  4)  w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na obiekty administracji skarbowej;

  5)  w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-3.

2. Użycie broni palnej powinno nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia tej osoby życia ani narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.

3. W broń palną może być wyposażony, przeszkolony w zakresie związanym z jej używaniem, inspektor i pracownik zatrudniony w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 11g ust. 1.

4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, biorąc pod uwagę użycie jej jako środka ostatecznego.

Art. 11g. 1. Uprawnienia, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 11d ust. 1, art. 11e ust. 1 i art. 11f ust. 1, przysługują inspektorom i pracownikom zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli skarbowej wyłącznie przy realizacji zadań określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2, 3, 12 i 13, art. 2a ust. 1 oraz art. 3 pkt 4. Inspektorom i pracownikom tym przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa.

2. Osoby zatrudnione w wyodrębnionych komórkach kontroli skarbowej, o których mowa w ust. 1, muszą odpowiadać kryteriom określonym w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036).

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:

  1)  tryb tworzenia i wykaz wyodrębnionych komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, oraz liczbę zatrudnionych w nich inspektorów i pracowników, uwzględniając potrzeby wynikające z konieczności zapewnienia właściwej realizacji zadań ustawowych;

  2)  tryb naboru do komórek, o których mowa w ust. 1, w sposób uwzględniający szczególny charakter zadań w nich wykonywanych oraz umożliwiający sprawdzenie posiadania przez kandydatów predyspozycji do wykonywania zadań służbowych.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:

  1)  uzbrojenie przysługujące pracownikom komórek kontroli skarbowej, o których mowa w ust. 1;

  2)  kryteria i tryb przydziału broni służbowej;

  3)  wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;

  4)  sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;

  5)  normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników;

6. normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady jego przyznawania i użytkowania.

7. Żądanie udostępnienia uwierzytelnionych kopii oświadczeń majątkowych. Wiele grup społecznych, zawodowych, politycznych samorządowych itp. ma obowiązek sporządzania oświadczeń majątkowych. KS może na zlecenie bądź też wynikające z własnych uprawnień prowadzić kontrole dotyczącą stanu majątkowego os. fiz. i jeżeli jest to osoba co do której istnieje obowiązek sporządzenia, oświadczenia majątkowego wówczas może wystąpić do beneficjenta tych danych o sporządzenie kopii, uwierzytelnienie tej kopii i dostarczenie KS.

8. Np. art. 33 Uprawnienie żądania pewnych informacji od instytucji finansowych różnego typu takich jak banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne, To są ściśle te instytucje finansowe, których działalność w sferze obsługi osób prywatnych i ich kont są objęte tajemnicą bankową.

Przepis ten można nazwać złamaniem tajemnicy bankowej. Nie jest wcale trudno, pomimo że ustawa nakłada szereg warunków, którym KS powinna się poddać żeby uzyskać takie dane, ale z drugiej strony jest to uprawnienie które znajduje się pod kontrolą sejmową. Sejm co roku wysłuchuje informacji ministra finansów, który ma obowiązek przedstawić sejmowi w ilu przypadkach wykorzystano właśnie to uprawnienie żądania informacji. Jakich informacji można żądać:

Art. 33. 1. Na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, wydane w związku z wszczętym postępowaniem przygotowawczym w sprawie o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, banki są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego w zakresie:

  1)  posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków; ( to są dwie różne rzeczy, posiadanie rachunku to jedna sytuacja a druga to stan i obroty na tym rachunku)

  2)  posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;

  3)  zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych;

  4)  nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;

  5)  obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie.

3. Towarzystwa funduszy inwestycyjnych, na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej przesłanek wystąpienia z żądaniem, stosuje się odpowiednio.

4. W żądaniu, o którym mowa w ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej określa zakres informacji oraz termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa", a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.

Art. 33 to prawo żądania informacji w związku z toczącym się postępowaniem karnym skarbowym. Jednym z zadań KS jest prowadzenie postępowań przygotowawczych czyli tzw. dochodzeń karnych skarbowych na podstawie kodeksu karnego skarbowego i kodeksu karnego. Te dochodzenia prowadzą Inspektorzy KS przy udziale asystentów. Takie postępowanie przygotowawcze kończy się aktem oskarżenia i występowaniem jako oskarżyciel IKS obok lub zamiast prokuratora, te uprawnienia nadaje kodeks karny skarbowy IKS. W związku z wszczętym postępowaniem karnym skarbowym, wykroczeniem skarbowym, banki są zobowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego lub oskarżonego w sprawie karnej skarbowej bądź innej.

Kolejny art.33a mówi o prawie żądania takich informacji w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym

Art. 33a. 1. Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 33 ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej może wystąpić również w związku z postępowaniem kontrolnym, po uprzednim wezwaniu kontrolowanego do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia instytucji finansowych do przekazania tych informacji, jeżeli kontrolowany uprzednio:

  1)  nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo

  2)  nie upoważni organu kontroli skarbowej do wystąpienia do instytucji finansowych wymienionych w art. 33 ust. 1-3 o przekazanie tych informacji, albo

  3)  w terminie wyznaczonym przez organ kontroli skarbowej nie udzieli informacji lub upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub 2, albo

  4)  udzielił informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej.

Wówczas KS ma prawo wystąpić z żądaniem do banku, biura maklerskiego lub innych instytucji finansowych o udzielenie informacji których zażąda.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

  1)  wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji;

  2)  dowody potwierdzające, że:

a)    kontrolowany odmówił udzielenia informacji lub

b)    kontrolowany nie wyraził zgody na udzielenie inspektorowi upoważnienia do zażądania tych informacji, lub

c)    w terminie określonym przez inspektora kontrolowany nie udzielił informacji albo upoważnienia.

3. Instytucje finansowe wymienione w art. 33 ust. 1-3 odmawiają udzielenia informacji, jeżeli żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2.

4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami; przepis art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej i dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych półroczne sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu postępowań w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, a także postępowań kontrolnych, w porównaniu z liczbą spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 33.

6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi, łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa.

Te informacje, które uzyskane są od banków, biur maklerskich i innych jednostek finansowych w czasie trwania postępowanie kontrolnego podlegają szczególnej ochronie. To że się uzyska od banku informacje o obrotach, stanach finansowych itd. nie oznacza że te informacje mogą być wszystkim dostępne. Tylko Inspektor, który prowadzi konkretne postępowanie, jego przełożony i organ KS czyli Dyrektor UKS mogą mieć dostęp do tych informacji. Po zakończeniu postępowania kontrolnego informacje uzyskane z banku podlegają wyłączeniu z akt kontroli, po to ażeby ci którzy mają prawo dostępu do akt kontroli nie mogli mieć dostępu do danych uzyskanych z banku. Tak więc te dane są chronione, są obwarowane tzw. tajemnicą skarbową.

9. Uprawnienie związane pośrednio z prawem prasowym to art. 35.

Art. 35. Na żądanie organu kontroli skarbowej wydawca i redaktor dziennika lub czasopisma są obowiązani do udzielania posiadanych informacji o nazwach i adresach przedsiębiorców lub nazwiskach i adresach osób fizycznych zamieszczających odpłatne ogłoszenia i reklamy w sprawach działalności gospodarczej.

Przede wszystkim chodzi o to ze czasem z ogłoszeń prasowych można wniknąć w sferę szarej strefy, informacje z prasy są bardzo cenne nad nimi pracują specjalne grupy pracowników prowadząc dokładne dokumentacje czego się tam dowiedziano.

PROCEDURY KONTROLNE I POSTĘPOWANIE KONTROLNE.

Źródła prawa procedury kontrolnej: ust. O kontroli skarbowej, ordynacja podatkowa- podstawowe, przepisy odnoszące się do policji, kpk, kpc - pr. wykonawcze

Natomiast, jeśli chodzi o prawo materialne to KS posługuje się ogromnym wachlarzem przepisów: prawo podatkowe, przepisy związane z prywatyzacją i prawem właścicielskim skarbu państwa, prawo celne, prawo dewizowe

Podstawowe elementy postępowania kontrolnego możemy wyodrębnić w ustawie:

postępowanie kontrolne to rozdział 3 od art 12

- zasada planowości KS

Art. 12. 1. Kontrola skarbowa, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa, jest prowadzona zgodnie z planem kontroli.

2. Plany kontroli ustalają dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej stosownie do zadań określonych przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

3. Kontrola skarbowa może być również prowadzona poza planem kontroli, w oparciu o uzyskane informacje lub materiały albo przeprowadzone analizy.

KS z zastrzeżeniem art.13 ust.9 jest prowadzona zgodnie z planem kontroli : jeżeli okoliczności faktyczne tego wymagają i uzasadniają podjęcie niezwłocznej kontroli kontrola może być wszczęta (podatkowa) w każdej sytuacji nawet bez upoważnienia.

Cały czas mówimy o KS ale w niej się zawierają kontrola podatkowa, dewizowa, celna itd. Wszystkie te kontrole przeprowadza się w oparciu o przepisy ordynacji podatkowej. Plany kontroli ustalają dyrektorzy i GIKS w ramach zadań i uprawnień jakie posiadają. Poza planem kontroli mogą być prowadzone kontrole w oparciu o pozyskane informacje, jak również własne materiały analityczne jakie każdy UKS wykonuje.

Wszczęcie KS następuje wyłącznie z urzędu, w przeciwieństwie do np. kontroli podatkowej która może być wszczęta na żądanie strony.

Wszczęcie postępowania kontrolnego następuje w formie postanowienia doręczanego kontrolowanemu, w sytuacjach ekstremalnych bez postanowienia ale wtedy trzeba spełnić pewne kryteria. Natomiast czynności kontrolne wykonuje się na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz po okazaniu legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych - to jest ta normalna procedura. Czyli mamy dwa dokumenty wszczęcie kontroli wszczęcie postępowania kontrolnego oraz upoważnienie do przeprowadzenia czynności kontrolnych.

Za datę wszczęcia postępowania kontrolnego uważa się dzień doręczenia kontrolowanemu postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego, kontrolowany ma to potwierdzić podpisem, jest do dowód w sprawie w razie odwołania czy też skarg do NSA gdyby takie były.

Na upoważnieniach do przeprowadzenia czynności kontrolnych mają być zawarte szczegółowe opisy czego dotyczy kontrola, jakiego okresu, kto będzie przeprowadzał to kontrole, jakie ma numery legitymacji i znaków identyfikacyjnych( powinny być takie same), musi się także znaleźć oznaczenie organu który wydaje upoważnienie, data i miejsce wystawienia, imię i nazwisko inspektora i innych pracowników z ich numerami legitymacji i znaków identyfikacyjnych. W takiej komisji kiedy bierze udział przedstawiciel UE bądź też innej międzynarodowej organizacji finansowej to również musi być wpisany do tego upoważnienia, musi też być wpisane do kogo jest ta kontrola skierowana, wskazanie daty rozpoczęcia i planowanego zakończenia kontroli (powinna trwać 8 tygodni), gdy jest uzasadniony powód kontrole można przedłużyć np. gdy czeka się na rozstrzygnięcie innego organu.

Inspektor dostaje zakres kontroli i poza ten zakres nie powinien wyjść chyba, że w toku trwania kontroli zauważy taką czy inną sytuację, ale wtedy musi dopełnić obowiązku rozszerzenia zakresu kontroli. Upoważnienie musi być podpisane przez org. KS który jest właściwy do wydania tego upoważnienia, z podaniem zajmowanego stanowiska i funkcji(Dyr. UKS albo GIKS)

Art. 13. 1. Wszczęcie postępowania kontrolnego, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa, następuje w formie postanowienia.

2. Datą wszczęcia postępowania kontrolnego jest dzień doręczenia kontrolowanemu postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa.

3. Czynności kontrolne przeprowadza inspektor wraz z upoważnionymi pracownikami po doręczeniu kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz okazaniu legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych.

4. W czynnościach, o których mowa w ust. 3, mogą uczestniczyć osoby uprawnione na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, a w przypadku dokonywania kontroli środków przekazanych Rzeczypospolitej Polskiej przez instytucje Unii Europejskiej - przedstawiciele organów Unii Europejskiej.

5. (uchylony).

6. (uchylony).

7. Upoważnienie do przeprowadzenia czynności kontrolnych jest wydawane przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej i określa:

  1)  imię i nazwisko inspektora, imiona i nazwiska pracowników, wykonujących czynności kontrolne, a także osób, o których mowa w ust. 4, jeżeli osoby takie będą brać udział w czynnościach kontrolnych;

  2)  numer legitymacji służbowej inspektora i upoważnionych pracowników;

  3)  oznaczenie kontrolowanego;

  4)  termin ważności upoważnienia;

  5)  zakres kontroli,

  6)  prawa i obowiązki kontrolowanego.

Art. 13a. 1. Wszczęcie postępowania kontrolnego w sprawach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-3, w stosunku do podmiotu, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników, może nastąpić wyłącznie:

  1)  na podstawie pisemnego wniosku właściwego dla tego podmiotu naczelnika urzędu skarbowego lub

  2)  w związku z zaistnieniem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, jeżeli właściwym do prowadzenia dochodzenia jest inspektor kontroli skarbowej, lub

  3)  w przypadku przypuszczenia wystąpienia lub wystąpienia powiązań lub związków, o których mowa w przepisach prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

2. Do wszczęcia postępowania kontrolnego w przypadkach określonych w ust. 1 nie stosuje się art. 284a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Art 13a. podlega ostatniej zmianie o kontroli skarbowej i prawdopodobnie będzie skreślony.

Inspektor dostaje postanowienie o wszczęciu oraz upoważnienie i z tymi dokumentami idzie do kontrolowanego i rozpoczyna czynności kontrolne. W czasie pracy doszedł do wniosku ze powinien sprawdzić u wystawcy konkretnej faktury lub innego dokumentu bo mu się coś nie spodobało czy to co jest na oryginale dokumentu u jego kontrolowanego odpowiada kopii u kontrahenta tegoż kontrolowanego w związku z czym przerywa czynności i udaje się albo pisze pismo do innego UKS żeby mu sprawdzili tą konkretną fakturę u tego i tego kontrahenta. To się nazywa ze inspektor przeprowadza czynności sprawdzające u kontrahenta kontrolowanego art13b. Jest to bardzo ważne bo świadczy o rzetelności dokumentu, jeżeli oryginał jest taki sam jak kopia to wszystko w porządku ale jeżeli są różnice to mamy nie tylko podatkową historię z Kks ale także z Kk - przestępstwo przeciwko dokumentom.

Kontrola podatkowa kończy się protokołem w momencie doręczenia tego protokołu, dalej toczy się postępowanie kontrolne pomimo że kontrola podatkowa zakończyła się protokołem doręczonym kontrolowanemu. W czasie tego postępowania kontrolnego można wykonywać jeszcze szereg czynności, uzyskiwać opinie biegłego czy ekspertyzy czy przeprowadzać jeszcze inne czynności sprawdzające. Gdy już kończymy postępowanie kontrolne, kończymy je dokumentami dwojakiego rodzaju: decyzją w rozumieniu ustawy ordynacja podatkowa - decyzje wydaje się wówczas gdy:* ustalenia dotyczą podatków których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników UKS oraz podatku akcyzowego, *opłaty i nie podatkowe należności budżetu państwa których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników UKS.

Art. 24. 1. Po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, lub po upływie terminu, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 2 tej ustawy, organ kontroli skarbowej wydaje:

  1)  decyzje w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa, gdy ustalenia dotyczą:

a)    podatków, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych oraz podatku akcyzowego,

b)    opłat i nie podatkowych należności budżetu państwa, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych,

z zastrzeżeniem pkt 2 lit. a;

  2)  wynik kontroli, gdy ustalenia dotyczą nieprawidłowości:

a)    w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4,   4)  kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji finansowych, podlegającymi zwrotowi;

Dysponowanie tymi środkami nie należy do naczelników UKS w związku z tym w sytuacji gdy stwierdzi się nieprawidłowości gospodarowania tymi środkami nie można wydać decyzji należy wydać wynik kontroli i przesłać go do beneficjęta tych środków np., gdy dysponentem środków publicznych jest wojewoda to wówczas decyzję na podstawie wyniku kontroli wyda wojewoda tu org. KS nie jest właściwy do wydania decyzji

b)    innych niż wymienione w pkt 1, w szczególności w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym, gdy nieprawidłowości nie stwierdzono albo gdy ustalenia dotyczą należności celnych.

2. Przed wydaniem decyzji lub wyniku kontroli organ kontroli skarbowej wyznacza stronie 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Art. 24a. W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 7, dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony upoważniony inspektor lub pracownik, wydaje wynik kontroli albo wydaje decyzje.

Art. 25. Decyzję doręcza się kontrolowanemu oraz właściwemu organowi podatkowemu reprezentującemu Skarb Państwa, który staje się wierzycielem obowiązków wynikających z tej decyzji.

Od decyzji istnieją środki odwoławcze do drugiej instancji czyli dla podatków i opłat i nie podatkowych należności budżetu państwa dla których właściwym jest naczelnik UKS tam drugą instancją jest Dyrektor izby Skarbowej i tam się składa odwołanie od decyzji za pośrednictwem org. Który ją wydał. Natomiast od decyzji w sprawie podatku akcyzowego składa się do Dyr. Izby celnej. Gdy decyzja zostaje utrzymana kontrolowanemu przysługuje jeszcze skarga do NSA. Może się zdarzyć, że Dyr. Izby skarb. uchylił decyzję organu KS wtedy 1) uchyla i daje do ponownego rozpoznania, wtedy organ KS po przeprowadzeniu postępowania wydaj nową decyzje 2) Dyr. Izby skarbowej uchyla decyzję org. KS i wydaje swoją decyzje w oparciu o materiały które otrzymuje od KS

Art. 26. 1. Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, służy odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo do właściwego dyrektora izby celnej, jeżeli decyzję wydał dyrektor urzędu kontroli skarbowej.

2. Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, wydanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej oraz od decyzji, o której mowa w ust. 3, nie służy odwołanie, jednakże stronie służy wniosek do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy.

3. Do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; w sprawach o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest ten organ.

4. Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczące odwołań.

Istnieje taka sytuacja gdy ustalenia dotyczą podatków ale nie można wydać decyzji: org. KS zrobił ustalenia, wyliczył zobowiązanie podatkowe i chce wydać decyzję a wtedy się okazuje że decyzja w tej sprawie została wydana przez Urząd Skarbowy o czym org. ks nie wiedział wtedy zamiast decyzji wydaje się wynik kontroli który przekazuje się naczelnikowi urzędu skarbowego temu właściwemu który wcześniej wydał decyzję i on ma dwie drogi: włoży do szuflady albo może uchylić swoją decyzję albo pozostawić bez zmian.

Co powinien zawierać wynik KS?

Art. 27. 1. Wynik kontroli powinien zawierać:

  1)  oznaczenie organu kontroli skarbowej;

  2)  oznaczenie kontrolowanego;

  3)  datę wydania;

  4)  zakres kontroli;

  5)  powołanie podstawy prawnej;

  6)  końcowe ustalenia i wnioski w zakresie ustalonym w art. 24 ust. 1 pkt 2;

  7)  termin usunięcia nieprawidłowości wskazanych przez organ kontroli skarbowej;

  8)  podpis organu kontroli skarbowej.

2. Wynik kontroli doręcza się kontrolowanemu oraz, z uwzględnieniem ust. 2a, właściwemu organowi lub dysponentowi części budżetu, któremu doręcza się ponadto dokumentację z czynności kontrolnych. Jeżeli wynik kontroli zawiera ustalenia obejmujące zagadnienia należące do właściwości różnych organów, każdemu z tych organów doręcza się wyciąg z wyniku kontroli i dokumentację zawierającą ustalenia w sprawie, w której właściwy jest ten organ.

2a. Wynik kontroli w zakresie:

  1)  należności celnych - doręcza się właściwemu dla kontrolowanego organowi celnemu;

  2)  oświadczenia o stanie majątkowym - doręcza się kierownikowi jednostki organizacyjnej, w której kontrolowany jest zatrudniony;

  3)  kontroli resortowej - doręcza się ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.

3. Kontrolowany jest obowiązany, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w ust. 2a, w ciągu 30 dni po upływie terminu określonego w ust. 1 pkt 7, poinformować organ kontroli skarbowej o sposobie usunięcia wskazanych nieprawidłowości.

Art. 28. Przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli ustalenia kontroli dotyczą spraw zakończonych decyzją organu podatkowego lub organu celnego. W tym przypadku organ kontroli skarbowej sporządza wynik kontroli, który przekazuje właściwemu organowi podatkowemu lub organowi celnemu oraz kontrolowanemu.

Wykład 3 z 25.03.2006 r.

Ustawę ordynacja podatkowa należy stosować odpowiednio tzn.:

Art. 31. 1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 54 i art. 290 § 3 tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

1a. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje się przepisów art. 121 § 2, art. 133-142, art. 145 § 2 i 3, art. 146, 147, 199, 200, 284a-285a, 286 § 2, art. 286a, 288, 288a, 291 § 1 i 2 i art. 292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

2. Użyte w ustawie określenia:

  1)  organ kontroli skarbowej,

  2)  inspektor kontroli skarbowej albo osoba dokonująca czynności kontrolnych, o której mowa w art. 38 ust. 3,

  3)  postępowanie kontrolne prowadzone przez organ kontroli skarbowej

oznaczają odpowiednio: organ podatkowy, kontrolującego, postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa.

3. Jeżeli przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązują kontrolujących do okazania legitymacji służbowej, kontrolujący, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zobowiązany jest do okazania legitymacji służbowej i znaku identyfikacyjnego, z zastrzeżeniem art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804).

Art.2 ust1 pkt. 15 -zakres kontroli resortowej, czyli kontroli w kontroli

Do zakresu kontroli skarbowej należy:  15) kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra;

Chodzi o to, że UKS, najczęściej są to jego pracownicy z jednego terenu, którzy kontrolują całą służbę ministra finansów na innym terenie. Do tej kontroli resortowej wiele przepisów ordynacji podatkowej nie ma zastosowania i o tym mówi pkt. 1a art. 31

Kontrola resortowa jest dość nietypowa na tle innych kontroli skarbowych, kontroluje się całe służby min. fin. czyli UKS, Izby Skarbowe, Izby Celne itd.

Wszędzie tam gdzie w ordynacji podatkowej (OP) jest wymieniony organ podatkowy, wszelkie uprawnienia i obowiązki organu podatkowego zawarte w OP przysługują org. KS (org.KS = Dyr. UKS, GIKS, min. fin.)

OP posługuje się terminem kontrolujący =Inspektor KS, pracownik Urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych

Postępowanie kontrolne składa się z wielu różnych części: kontrola podatkowa, sprawdzanie czynności kontrolnych, przesłuchiwanie świadków, dokonywanie obliczeń np. należności budżetowych (dokonuje Inspektor lub pracownicy pod jego nadzorem)

Przepisy OP regulują również szereg spraw, które są uregulowane w ustawie o KS

Art. 31 ust. 3 mówi nam, z czym powinniśmy wchodzić na kontrolę:

1) Postanowienie o wszczęciu,

2) upoważnienie do przeprowadzenia czynności kontrolnych,

3) legitymacje służbowe,

4) znaki identyfikacyjne

Aby czynność wszczęcia postępowania kontrolnego miała byt prawny dla późniejszych działań to te 4 dokumenty muszą być kontrolowanemu okazane. 2 pierwsze doręczone ( z datą potwierdzającą odbiór), 2 pozostałe do okazania.

Upoważniony do wystawienia tych dokumentów jest wyłącznie org. KS

Kiedy powstaje zobowiązanie podatkowe?

Powstawanie zobowiązania podatkowego

Art. 21. § 1. Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

  1)  zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania; czyli jeżeli jt. Ustawa o podatku dochodowym od os. fiz.to zaistnienie zdarzenia to będzie osiągnięcie przychodu

  2)  doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.( tutaj zobowiązanie powstaje z dniem doręczenia decyzji od tego dnia powstaje zob. podatkowe)

§ 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

§ 3. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo, że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

§ 3a. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik w złożonej deklaracji wykazał zwrot podatku w wysokości wyższej od należnej, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zwrotu podatku.

§ 4. Przepisy § 3 i art. 53a stosuje się odpowiednio, gdy podatnik obowiązany jest do zapłaty podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku bez złożenia deklaracji, a obowiązku tego nie wykonał w całości lub w części.

§ 5. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba, że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

POSTĘPOWANIE PODATKOWE (kontrolne)

Art. 120. Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa.

Art. 121. § 1. Postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

§ 2. Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.

Art. 122. W toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

Art. 123. § 1. Organy podatkowe obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się, co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

§ 2. Organ podatkowy może odstąpić od zasady przewidzianej w § 1, jeżeli w wyniku postępowania wszczętego na wniosek strony ma zostać wydana decyzja w całości uwzględniająca wniosek strony, oraz w przypadkach, o których mowa w art. 200 § 2 pkt 2.

Art. 124. Organy podatkowe powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwianiu sprawy, aby w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez stosowania środków przymusu.

Art. 125. § 1. Organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

§ 2. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwiane niezwłocznie.

Art. 126. Sprawy podatkowe załatwiane są w formie pisemnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Nie ma załatwień w cztery oczy, co, do których każda ze stron mogłaby się wycofać

Art. 127. Postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Pierwsza instancja wydaje decyzje, druga jest instancją odwoławczą

Art. 128. Decyzje, od których nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana tych decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie oraz w ustawach podatkowych.

Art. 129. Postępowanie podatkowe jest jawne wyłącznie dla stron.

Wyłączenie pracownika organu podatkowego oraz organu podatkowego

Można wyłączyć pracownika i organ. W niektórych sytuacjach musi się organ wyłączyć, co jest równoznaczne z wyłączeniem wszystkich podległych mu służb.

Pracownik = Inspektor i pracownicy mu podlegli

Art. 130. § 1. Pracownik urzędu skarbowego, urzędu gminy (miasta), starostwa, urzędu marszałkowskiego, izby skarbowej, funkcjonariusz celny lub pracownik urzędu celnego, izby celnej, urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz członek samorządowego kolegium odwoławczego podlegają wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w których:

  1)  są stroną;

  2)  pozostają ze stroną w takim stosunku prawnym, że rozstrzygnięcie sprawy może mieć wpływ na ich prawa lub obowiązki;

  3)  stroną jest ich małżonek, rodzeństwo, wstępny, zstępny lub powinowaty pierwszego stopnia;

  4)  stronami są osoby związane z nimi z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;

  5)  byli świadkami lub biegłymi, byli lub są przedstawicielami podatnika albo przedstawicielem podatnika jest jedna z osób wymienionych w pkt 3 i 4;

  6)  brali udział w wydaniu zaskarżonej decyzji; w sytuacji, gdy decyzja podlega odwołaniu do drugiej instancji, to ta instancja może uchylić decyzję i cofnąć akta do ponownego rozpatrzenia

  7)  zaistniały okoliczności, w związku, z którymi wszczęto przeciw nim postępowanie służbowe, dyscyplinarne lub karne;

  8)  stroną jest osoba pozostająca wobec nich w stosunku nadrzędności służbowej.

§ 2. Przyczyny wyłączenia od załatwienia sprawy trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 3. Bezpośredni przełożony pracownika lub funkcjonariusza celnego jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności niewymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności pracownika lub funkcjonariusza celnego.

§ 4. Jeżeli nastąpi wyłączenie pracownika lub funkcjonariusza, odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej lub minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczają innego pracownika lub funkcjonariusza do prowadzenia sprawy.

§ 5. W przypadku wyłączenia członka samorządowego kolegium odwoławczego jego prezes wyznacza osobę uprawnioną do zastąpienia osoby wyłączonej. Jeżeli samorządowe kolegium odwoławcze na skutek wyłączenia jego członków nie może załatwić sprawy z braku pełnego składu orzekającego, Prezes Rady Ministrów, w drodze postanowienia, wyznacza do załatwienia sprawy inne samorządowe kolegium odwoławcze.

Kiedy organ musi się wyłączyć? - kiedy kontrola dotyczy organu KS

Art. 131. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku gdy sprawa dotyczy:

  1)  naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy;

  2)  dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy;

  3)  małżonka, rodzeństwa, wstępnych, zstępnych albo powinowatych pierwszego stopnia osób wymienionych w pkt 1 albo 2;

  4)  osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo 2.

§ 2. W przypadku wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego z przyczyn określonych w:

  1)  § 1 pkt 1, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 1 - sprawę załatwia naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez właściwego dyrektora izby skarbowej;

  2)  § 1 pkt 2, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 2 - sprawę załatwia naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie może wyznaczyć naczelnika urzędu skarbowego podlegającego dyrektorowi izby skarbowej, której dyrektora lub jego zastępcy dotyczą przesłanki wyłączenia.

STRONA

Art. 133. § 1. Stroną w postępowaniu podatkowym jest podatnik, płatnik, inkasent lub ich następca prawny, a także osoby trzecie, o których mowa w art. 110-117, które z uwagi na swój interes prawny żądają czynności organu podatkowego, do której czynność organu podatkowego się odnosi lub, której interesu prawnego działanie organu podatkowego dotyczy. (płatnik wylicza i odprowadza podatek, ale nie jest to jego własny podatek, inkasent tylko zbiera podatki i odprowadza je do właściwego UKS) pracodawca państwa jest nie tylko płatnikiem, ale jest podatnikiem swojego podatku.

Stroną jest również następca prawny przejętej firmy.

Podatek od wartości dodanej obciąża spółkę cywilną i w przypadku rozwiązania spółki cywilnej nie ma komu przypisać zaległości podatkowej. W pewnych sprawach można osoby trzecie obciążyć zobowiązaniem podatkowym innej osoby.

§ 2. Stroną w postępowaniu podatkowym może być również osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej inna niż wymieniona w § 1, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego przed powstaniem obowiązku podatkowego ciążą na niej szczególne obowiązki lub zamierza skorzystać z uprawnień wynikających z tego prawa.

§ 3. W przypadku, o którym mowa w art. 92 § 3, jedną stroną postępowania są małżonkowie i każdy z nich jest uprawniony do działania w imieniu obojga.

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich

Art. 107. § 1. W przypadkach i w zakresie przewidzianych w niniejszym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie.

§ 1a. Osoby trzecie odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z następcą prawnym podatnika za przejęte przez niego zaległości podatkowe.

§ 2. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za:

  1)  podatki niepobrane oraz pobrane, a niewpłacone przez płatników lub inkasentów;

  2)  odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych;

  3)  niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz za oprocentowanie tych zaliczek;

  4)  koszty postępowania egzekucyjnego.

Art. 108. § 1. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji.

§ 2. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może zostać wszczęte przed:

  1)  upływem terminu płatności ustalonego zobowiązania;

  2)  dniem doręczenia decyzji:

a)    określającej wysokość zobowiązania podatkowego,

b)    o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta,

c)    w sprawie zwrotu zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług,

d)    określającej wysokość należnych odsetek za zwłokę;

  3)  dniem wszczęcia postępowania egzekucyjnego - w przypadku, o którym mowa w § 3.

§ 3. W razie wystawienia tytułu wykonawczego na podstawie deklaracji, na zasadach przewidzianych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przed orzeczeniem o odpowiedzialności osoby trzeciej nie wymaga się uprzedniego wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego i decyzji, o której mowa w art. 53a.

§ 4. Egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej może być wszczęta dopiero wówczas, gdy egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna.

Art. 109. § 1. W sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej przepisy art. 29, art. 33, art. 33a, art. 34 § 1, art. 41 § 1, art. 47 § 1, art. 48 § 1 pkt 2 i 3, art. 49, art. 51 § 1, art. 53 § 3, art. 55, art. 57, art. 59, art. 60, art. 64-66 oraz art. 67 § 1-3 stosuje się odpowiednio.

§ 2. W razie niedotrzymania terminu płatności osoba trzecia odpowiada również za naliczone po dniu wydania decyzji o jej odpowiedzialności podatkowej odsetki za zwłokę od:

  1)  zaległości podatkowych;

  2)  należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;

  3)  niezwróconych w terminie zaliczek na naliczony podatek od towarów i usług.

Art. 110. § 1. Rozwiedziony małżonek podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z byłym małżonkiem za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej, jednakże tylko do wysokości wartości przypadającego mu udziału w majątku wspólnym.

§ 2. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, nie obejmuje:

  1)  niepobranych należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;

  2)  odsetek za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych powstałych po dniu uprawomocnienia się orzeczenia o rozwodzie.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie unieważnienia małżeństwa oraz separacji.

Art. 111. § 1. Członek rodziny podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą za zaległości podatkowe wynikające z tej działalności i powstałe w okresie, w którym stale współdziałał z podatnikiem w jej wykonywaniu, osiągając korzyści z prowadzonej przez niego działalności.

§ 2. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, nie dotyczy osób, które w okresie stałego współdziałania z podatnikiem były osobami, wobec których na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny - w zakresie wynikającym z obowiązku alimentacyjnego.

§ 3. Za członków rodziny podatnika uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu.

§ 4. Przepis § 1 stosuje się również do małżonków, którzy zawarli umowę o ograniczeniu lub wyłączeniu wspólności majątkowej, których wspólność majątkowa została zniesiona przez sąd, oraz małżonków pozostających w separacji.

§ 5. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1:

  1)  ograniczona jest do wysokości uzyskanych korzyści;

  2)  nie obejmuje niepobranych należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1, z wyjątkiem należności, które nie zostały pobrane od osób wymienionych w § 3 i 4.

Art. 112. § 1. Nabywca:

  1)  przedsiębiorstwa,

  2)  zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

  3)  składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.000 zł⁽⁸⁾

- odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

§ 2. Składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych.

§ 3. Zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składników majątku.

§ 4. Zakres odpowiedzialności nabywcy nie obejmuje:

  1)  należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;

  2)  odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania, o którym mowa w art. 107 § 2 pkt 3, powstałych po dniu nabycia.

§ 5. Przepisu § 4 nie stosuje się do nabywców będących małżonkami lub członkami rodziny podatnika, o których mowa w art. 111 § 3.

§ 6. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

§ 7. Nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe zbywcy powstałe po dniu wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa, jego części lub składników majątku, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia:

  1)  upłynęło 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego części;

  2)  upłynęły 3 dni - w przypadku zbycia składników majątku.

Art. 113. Jeżeli podatnik, za zgodą innej osoby, w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się lub posługiwał się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, osoba ta ponosi solidarną odpowiedzialność z podatnikiem całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe powstałe podczas prowadzenia tej działalności.

Art. 114. § 1. Właściciel, samoistny posiadacz lub użytkownik wieczysty rzeczy lub prawa majątkowego pozostający z użytkownikiem danej rzeczy lub prawa majątkowego w związku, o którym mowa w § 2, odpowiada za zaległości podatkowe użytkownika powstałe w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez użytkownika, jeżeli dana rzecz lub prawo są związane z działalnością gospodarczą lub służą do jej prowadzenia.

§ 2. Związek, o którym mowa w § 1, ma miejsce, gdy podczas trwania użytkowania między:

  1)  właścicielem, samoistnym posiadaczem lub użytkownikiem wieczystym rzeczy lub prawa majątkowego i jej użytkownikiem lub

  2)  osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze albo kontrolne w podmiocie będącym właścicielem, samoistnym posiadaczem lub użytkownikiem wieczystym rzeczy lub prawa majątkowego i w podmiocie będącym jego użytkownikiem

- istnieją powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, lub wynikające ze stosunku pracy.

§ 3. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, ograniczona jest do równowartości rzeczy lub praw majątkowych będących przedmiotem użytkowania.

§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Art. 114a. § 1. Dzierżawca lub użytkownik nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem samoistnym nieruchomości za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych wynikających z opodatkowania nieruchomości, powstałych podczas trwania dzierżawy lub użytkowania.

§ 2. Zakres odpowiedzialności dzierżawcy lub użytkownika nieruchomości nie obejmuje należności wymienionych w art. 107 § 2.

Art. 115. § 1. Wspólnik spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej oraz komplementariusz spółki komandytowej albo komandytowo-akcyjnej, niebędący akcjonariuszem, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki i wspólników, wynikające z działalności spółki.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności byłego wspólnika za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań powstałych w okresie, gdy był on wspólnikiem. Za zobowiązania podatkowe powstałe, na podstawie odrębnych przepisów, po rozwiązaniu spółki odpowiadają osoby będące wspólnikami w momencie rozwiązania spółki.

§ 3. (uchylony).

§ 4. Orzeczenie o odpowiedzialności, o której mowa w § 1, za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 nie wymaga uprzedniego wydania decyzji, o których mowa w art. 108 § 2 pkt 2. W tym przypadku określenie wysokości zobowiązań podatkowych spółki, orzeczenie o odpowiedzialności płatnika (inkasenta), zwrocie zaliczki na naliczony podatek od towarów i usług lub określenie wysokości należnych odsetek za zwłokę następuje w decyzji, o której mowa w art. 108 § 1.

§ 5. Przepis § 4 stosuje się również w przypadku rozwiązania spółki.

Art. 116. § 1. Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

  1)  nie wykazał, że:

a)    we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo

b)    niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy;

  2)  nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

§ 2. Odpowiedzialność członków zarządu, określona w § 1, obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu.

§ 3. W przypadku, gdy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji lub spółka akcyjna w organizacji nie posiada zarządu, za zaległości podatkowe spółki odpowiada jej pełnomocnik albo odpowiadają wspólnicy, jeżeli pełnomocnik nie został powołany. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Art. 116a. Za zaległości podatkowe innych osób prawnych niż wymienione w art. 116 odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie organów zarządzających tymi osobami. Przepisy art. 116 stosuje się odpowiednio.

Art. 117. § 1. Osoba prawna powstała w wyniku podziału innej osoby prawnej odpowiada za zaległości podatkowe tej osoby całym swoim majątkiem solidarnie z:

  1)  innymi osobami prawnymi powstałymi w wyniku podziału;

  2)  innymi osobami prawnymi powstałymi w wyniku podziału oraz z osobą prawną, która uległa podziałowi.

§ 2. W przypadku określonym w § 1 pkt 2 odpowiedzialność obejmuje zaległości podatkowe osoby prawnej, która uległa podziałowi, z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych do dnia podziału.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do odpowiedzialności osoby prawnej przejmującej majątek innej osoby prawnej w wyniku jej podziału.

§ 4. Przepis art. 115 § 4 stosuje się odpowiednio do orzekania o odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe osoby prawnej wykreślonej z właściwego rejestru na skutek jej podziału.

Art. 118. § 1. Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat.

§ 2. Przedawnienie zobowiązania wynikającego z decyzji, o której mowa w § 1, następuje po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym została doręczona decyzja o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej. Przepisy art. 70 § 2 pkt 1 i § 3-5 stosuje się odpowiednio, z tym, że termin biegu przedawnienia po jego przerwaniu wynosi 3 lata.

Art. 119. § 1. Kwota, o której mowa w art. 41 § 1 i w art. 112 § 1 pkt 3, podlega w każdym roku podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w pierwszych dwóch kwartałach danego roku w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku, a jeżeli wskaźnik ten ma wartość ujemną, kwota nie ulega zmianie.

§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do dnia 15 sierpnia danego roku, kwoty, o których mowa w art. 41 § 1 i w art. 112 § 1 pkt 3, z zaokrągleniem do pełnych setek złotych (z pominięciem dziesiątek złotych).

Ci wszyscy mogą być stroną w postępowaniu kontrolnym jeżeli zaistnieje taka sytuacja, ale nie mogą być przywoływani jako osoby trzecie przez kontrolę skarbową. Decyzję o odpowiedzialności osoby trzeciej może wydać stricte organ podatkowy, czyli naczelnik UKS.

Art. 135. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych w sprawach podatkowych ocenia się według przepisów prawa cywilnego, jeżeli przepisy prawa podatkowego nie stanowią inaczej.

Dzieci mogą mieć dochody, które są opodatkowane i poprzez rodziców rozliczane z budżetem państwa.

Art. 136. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.

Art. 137. § 1. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych.

§ 2. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu.

Jeżeli pełnomocnictwo udzielone jest na piśmie to musi się odbyć bardzo formalnie, musi to być pełnomocnictwo poświadczone urzędowo. Najczęściej jest to pełnomocnictwo notarialne (rodzaje pełnomocnictwa np. do wykonania określonej czynności, do zastępstwa prawnego w każdym jednym przypadku, do reprezentowania przed organami adm. państwowej). Można nie żądać od wpół małżonka pełnomocnictwa w sprawach mniejszej wagi, ale nie zawsze można mu bez konkretnego pełnomocnictwa pokazać czy przekazać akta kontroli np. w przypadku kontroli spółki cywilnej.

§ 3. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

§ 3a. W poszczególnych wynikających w toku postępowania kwestiach mniejszej wagi organ podatkowy może nie żądać pełnomocnictwa, jeżeli pełnomocnikiem jest małżonek strony, a nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu jego upoważnienia do występowania w imieniu strony.

§ 4. W zakresie nieuregulowanym w § 1-3a stosuje się przepisy prawa cywilnego.

Art. 138. § 1. Organ podatkowy występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie kuratora dla osoby niezdolnej do czynności prawnych lub osoby nieobecnej, jeżeli kurator nie został już wyznaczony.

§ 2. W przypadku konieczności podjęcia czynności niecierpiących zwłoki organ podatkowy wyznacza dla osoby nieobecnej przedstawiciela, za jego zgodą, uprawnionego do działania do czasu wyznaczenia kuratora dla osoby nieobecnej przez sąd.

§ 3. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej nie może prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów, organ podatkowy składa do sądu wniosek o ustanowienie kuratora.

ZAŁATWIENIE SPRAW

Dla kontroli podatkowej ten rozdział powinien być stosowany bardzo wybiórczo i ostrożnie, ponieważ KS ma bardzo ważne, określone terminy, ale w czasie trwania postępowania kontrolnego może strona wystąpić z wnioskami czegoś sobie życząc, więc KS powinna załatwiać te wszystkie sprawy, na jakie napotyka się w czasie trwania postępowania kontrolnego bez zbędnej zwłoki.

Art. 139. § 1. Załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania dowodowego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. (bez zbędnej zwłoki = w miarę możliwości jak najszybciej, żeby nie przedłużać końca kontroli. Koniec kontroli może być przesunięty w razie zaistnienia przesłanek do przedłużenia)

§ 2. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone na podstawie dowodów przedstawianych przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub na podstawie faktów powszechnie znanych i dowodów znanych z urzędu organowi prowadzącemu postępowanie.

§ 3. Załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy.

§ 4. Do terminów określonych w § 1-3 nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.

Art. 140. § 1. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

§ 2. Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.

Art. 141. § 1. Na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art. 140 stronie służy ponaglenie do:

  1)  organu podatkowego wyższego stopnia;

  2)  ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej.

§ 2. Organ podatkowy wymieniony w § 1, uznając ponaglenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.

Art. 142. Pracownik organu podatkowego, który z nieuzasadnionych przyczyn nie załatwił sprawy w terminie lub nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 140 albo nie załatwił sprawy w dodatkowym terminie ustalonym zgodnie z art. 141 § 2, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej przepisami prawa.

Art. 143. § 1. Organ podatkowy(organ. ks.) może upoważnić funkcjonariusza celnego lub pracownika kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu i w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji, postanowień i zaświadczeń.

§ 2. Upoważnienie, o którym mowa w § 1, może być udzielone również:

  1)  pracownikom urzędu skarbowego - przez naczelnika urzędu skarbowego;

  2)  pracownikom izby skarbowej - przez dyrektora izby skarbowej;

  3)  funkcjonariuszom celnym lub pracownikom urzędu celnego - przez naczelnika urzędu celnego,

  4)  funkcjonariuszom celnym lub pracownikom izby celnej - przez dyrektora izby celnej.

§ 3. Upoważnienie udzielane jest w formie pisemnej.

Od 1992 do 2002r. inspektorzy byli organami ks. i mieli prawo wydawania decyzji.

DORĘCZENIA

Art. 144. Organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez upoważnione osoby.

Art. 145. § 1. Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela - temu przedstawicielowi.

§ 2. Jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi.

§ 3. Strona, ustanawiając pełnomocników, wyznacza jednego z nich jako właściwego do doręczeń. W przypadku niewyznaczenia pełnomocnika właściwego do doręczeń organ podatkowy doręcza pismo jednemu z pełnomocników.

Jeżeli jest ustanowiony pełnomocnik i pismo doręczono stronie tzn., że popełniono błąd, tak jakby pismo nie było doręczone i mogą minąć terminy. Gdy jest ustanowiony pełnomocnik, wszystkie pisma idą do niego.

W sytuacji, gdy sprawa jest trudna i z wielu zagadnień, może się zdarzyć, że strona wyznaczy kilku pełnomocników. Jeżeli jest wielu pełnomocników trzeba wyznaczyć jednego do odbioru korespondencji.

Art. 146. § 1. W toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o każdej zmianie swego adresu.

§ 2. W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

W czasie postępowania kontrolnego może nastąpić zmiana adresu, siedziby firmy i wtedy trzeba organ o tym poinformować.

Art. 147. § 1. W razie wyjazdu za granicę na okres, co najmniej 2 miesięcy, strona obowiązana jest do ustanowienia pełnomocnika do spraw doręczeń.

§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy również osób fizycznych będących nie rezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego. (rezydent jest to os. fiz. zamieszkała w kraju bądź też osoba prawna bądź też nie mająca osobowości prawnej jednostka posiadająca siedzibę w kraju, nie rezydent to os. fiz. nie mająca miejsca zamieszkania w kraju jak również os. prawna oraz nie mająca osobowości prawnej jednostka nie posiadająca siedziby w kraju. (tam gdzie jest centrala tam jest siedziba os. prawnej, miejscem zamieszkania os. fiz. jest miejsce, do którego osoba ta przybyła z zamiarem stałego pobytu.)

§ 3. Ustanowienie pełnomocnika do spraw doręczeń zgłaszane jest organowi podatkowemu właściwemu w sprawie.

§ 4. W razie niedopełnienia obowiązków przewidzianych w § 1-3 pismo uważa się za doręczone:

  1)  pod dotychczasowym adresem - w przypadku, o którym mowa w § 1;

  2)  pod adresem ostatniego czasowego pobytu - w przypadku, o którym mowa w § 2.

Art. 147a. W postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, stosuje się przepisy art. 83 i art. 84 Prawa celnego.

Art. 148. § 1. Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

§ 2. Pisma mogą być również doręczane:

  1)  w siedzibie organu podatkowego;

  2)  w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

§ 3. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Art. 149. W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Art. 150. § 1. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

  1)  poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę;

  2)  pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

§ 1a. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

§ 2. Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Art. 151. Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i art. 150 stosuje się odpowiednio.

Art. 151a. Jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Art. 152. § 1. Odbierający pismo potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia.

§ 2. Jeżeli odbierający pismo nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo, i przyczynę braku jej podpisu.

Art. 153. § 1. Jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu przez pocztę lub w inny sposób, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy.

§ 2. W przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata.

Art. 154. § 1. Pisma skierowane do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie mają organów, doręcza się kuratorowi wyznaczonemu przez sąd.

§ 2. Pisma skierowane do osób fizycznych nieznanych z miejsca pobytu, dla których sąd nie wyznaczył przedstawiciela, doręcza się przedstawicielowi wyznaczonemu na podstawie art. 138 § 2.

§ 3. Pisma kierowane do osób korzystających ze szczególnych uprawnień wynikających z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego doręcza się w sposób przewidziany w przepisach szczególnych, w umowach i przyjętych zwyczajach międzynarodowych.

Wykład 4 z 8.04.2006

Pytania:

1. Inspektor KS może powierzyć upoważnionym pracownikom przeprowadzenie czynności kontrolnych polegających na:

a) przesłuchaniu strony

b) przesłuchaniu świadka

c) dokonaniu oględzin

2. W przypadku, gdy strona ustanowiła pełnomocnika decyzję uważa się za doręczoną, jeżeli została doręczona:

a) stronie w miejscu zamieszkania

b) stronie w siedzibie kontrolowanego

c) pełnomocnikowi strony

3. Organem KS jest:

a) Inspektor KS

b) Dyrektor Izby Skarbowej

c) Dyrektor Urzędu KS

Art. 2. 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy:

  1)  kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych;

  2)  ujawnianie i kontrola niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów;

  3)  kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów;

  4)  kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji finansowych, podlegającymi zwrotowi;

  5)  kontrola wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków, o których mowa w pakt 4;

  6)  ⁽¹⁾ kontrola prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej;

  7)  certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej;

  8)  badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu;

  9)  badanie wykorzystania mienia otrzymanego od Skarbu Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz prawidłowości prywatyzacji mienia Skarbu Państwa;

  10) kontrola rzetelności wypełniania zobowiązań wynikających z udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji;

  11) kontrola zgodności wykorzystania środków, których spłatę poręczył lub gwarantował Skarb Państwa, z ich przeznaczeniem;

  12) kontrola zgodności z prawem przywozu towarów dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym lub mających inne przeznaczenie celne oraz wywozu towarów za granicę, a także kontrola i ujawnianie towarów nielegalnie wprowadzonych na polski obszar celny;

  13) ujawnianie składników majątkowych podmiotów zobowiązanych do uiszczenia należności publicznych lub podejrzanych o czyny zagrożone karą grzywny lub karami pieniężnymi, w celu zapewnienia skuteczności poboru tych należności oraz wykonania orzeczeń lub mandatów karnych;

  14) kontrola oświadczeń o stanie majątkowym osób - obowiązanych do ich składania - zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra;

  15) kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra;

  16) badanie przestrzegania przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń i obowiązków określonych w przepisach prawa dewizowego oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń, zezwoleń dewizowych i zezwoleń na prowadzenie działalności kantorowej;

  17) prowadzenie działalności analitycznej i prognostycznej w odniesieniu do negatywnych zjawisk występujących w obszarze właściwości kontroli skarbowej oraz przedstawianie w tym zakresie informacji i analiz organom administracji rządowej.

2. W ramach kontroli skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, badaniu podlega również rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania zobowiązań podatkowych stanowiących dochód jednostek samorządu terytorialnego.

W art. 3 mamy dodatkowe zadania Ustawy o KS.

Art. 3. W granicach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach kontrola skarbowa obejmuje ponadto:

  1)  (uchylony);

  2)  badanie prawidłowości stosowania cen urzędowych, a także cen umownych w zakresie objętym ograniczeniami swobodnego kształtowania ich poziomu;

  3)  (uchylony);

  4)  rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń związanych z obrotem z zagranicą towarami i technologiami objętymi kontrolą międzynarodową, naruszających prawa ochrony dóbr kultury narodowej, narodowego zasobu archiwalnego i ochrony własności intelektualnej, wprowadzania na polski obszar celny i wyprowadzania z tego obszaru środków płatniczych pochodzących z przestępstw, a także ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych;

  5)  zapobieganie i ujawnianie przestępstw, o których mowa w art. 228-231 Kodeksu karnego, popełnianych przez osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.

Główną grupą przestępstw skarbowych są przestępstwa podatkowe.

KS zajmuje się nie tylko zapobieganiem przestępstw, ale także zapobieganiem tych przestępstw spenalizowanych w kodeksie karnym skarbowym. Kodeks karny skarbowy w części ogólnej upoważnia do prowadzenia postępowań karnych przygotowawczych, czyli dochodzeń. Do prowadzenia dochodzeń w sprawach o przestępstwa karne lub karno skarbowe ujawnione przez KS kks upoważnia Inspektorów KS. Przygotowania te prowadzone są w oparciu o przepisy kks oraz przepisy kpk. Kończą się sporządzeniem aktu oskarżenia i wniesieniem go do sądu. Inspektor nie wnosi osobiście aktu oskarżenia do sądu tylko wnosi za pośrednictwem prokuratora. W sądzie Inspektor KS występuje obok lub zamiast prokuratora broniąc swoich ustaleń zawartych w akcie oskarżenia.

Art. 3a. 1. Certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej jest

Środki z UE, aby mogły być skonsumowane i przyznane muszą podlegać pewnemu trybowi kontroli i akceptacji. Ustawodawca nazwał to certyfikacją i wydawaniem deklaracji zamknięcia pomocy finansowej.(więcej informacji Dz. Nr 66 z 2004r poz. 607)

zespołem czynności materialno-technicznych mającym na celu potwierdzenie prawidłowości rachunków oraz sprawdzenie poprawności systemów zarządzania i kontroli programów współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.

2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1. i zespół z nim współpracujący. Inspektorzy ci dokonują sprawdzenia i kontroli i na podstawie zgromadzonych wyników GIKS wydaje certyfikat bądź protokół zamknięcia pomocy. Jeżeli tego nie zrobi z tych środków korzystać nie można.

3. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 10 ust. 3, na podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

4. Po przeprowadzeniu czynności, o których mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wydaje certyfikat lub deklarację zamknięcia pomocy.

5. W zakresie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów rozdziału 3 niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31, oraz przepisów działu VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256), z wyjątkiem art. 285a-287, art. 288a i art. 289.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1, sposób ich dokumentowania z uwzględnieniem międzynarodowych standardów audytu, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, oraz wzory dokumentów, o których mowa w ust. 4, mających stanowić krótkie, przejrzyste, dokładne i kompletne wnioski z przeprowadzonych czynności.

Kto podlega KS mówi art.4:( zakres podmiotowy)

Art. 4. 1. Kontroli skarbowej podlegają:

  1)  zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych funduszy celowych;( wszyscy podatnicy)

  2)  wydatkujący, przekazujący i otrzymujący środki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4;( ci którzy dysponują środkami publicznymi i z UE)

  3)  zobowiązani do wywiązywania się z warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5;( ci którzy otrzymują środki pomocy zgodnie z określonymi warunkami)

  4)  władający i zarządzający mieniem państwowym;

  5)  jednostki wykorzystujące mienie przekazane przez Skarb Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz sprywatyzowane mienie Skarbu Państwa;( środki te otrzymują głównie samorządy terytorialne na wykonanie zadań zleconych z budżetu państwa )

  6)  beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował;

  7)  osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra, zobowiązane do składania oświadczeń o stanie majątkowym;

  8)  jednostki organizacyjne administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urząd obsługujący tego ministra.

2. Kontroli skarbowej podlegają także płatnicy i inkasenci podatków i innych należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1.

 Art.2 pkt 15)

  Kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra;

Ks. dostała uprawnienia przeprowadzania kontroli wszystkich jednostek podległych min. wła. ds fin. publ. czyli jednostek adm. celnej (Urzędy celne, izby celne), adm. podatkowej (Urzędy skarbowe, izby skarbowe), kontroli skarbowej (urzędy KS i Urząd obsługujący min. właś. ds fin. publ.)

Kontroli resortowej nie musi prowadzić Inspektor KS - wyjątek!

Czynności kontrolne w ramach prowadzonej kontroli resortowej może wykonywać każdy upoważniony pracownik w pojedynkę bez udziału Inspektora KS.

Ustawa pozwala na przeprowadzanie KS u płatników i inkasentów.

Podatnik - osoba zobowiązana do zapłacenia podatku we właściwym US

Płatnik - może być równocześnie podatnikiem np. pracodawca jest podatnikiem jeśli chodzi o podatek, który płaci od swoich dochodów, natomiast płatnikiem jest wówczas gdy nalicza podatek od wynagrodzeń swoich pracowników; nalicza podatek od cudzego dochodu, pobiera go i odprowadza do urzędu skarbowego

Inkasent - pobiera podatek i odprowadza do US

Art. 5 wyłączenia spod działania przepisów KS:

Art. 5. 1. Nie podlega kontroli skarbowej celowość i sposób wykorzystywania środków budżetowych oraz mienia państwowego na cele specjalne w jednostkach organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu.2. Rada Ministrów określi cele, o których mowa w ust. 1, oraz organy, zasady i tryb przeprowadzania kontroli wykorzystania środków budżetowych i mienia państwowego na te cele.

Cele specjalne które nie są powiązane z żadną działalnością gospodarczą są wyłączone spod KS.

Art. 6 mówi, kto jest właściwy do sprawowania kontroliArt. 6. 1. Kontrolę skarbową w zakresie i trybie określonym w niniejszej ustawie sprawują organy kontroli skarbowej.

1a. Czynności związane z realizacją zadań ustawowych wykonują inspektorzy kontroli skarbowej i pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwani dalej odpowiednio "inspektorami" i "pracownikami". Inspektorzy i pracownicy, wykonując czynności służbowe, posługują się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi.

2. Inspektorzy prowadzą postępowanie przygotowawcze, w trybie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia i Kodeksu karnego skarbowego, w sprawach z zakresu kontroli skarbowej.

2a. (uchylony).

3. Przepisy dotyczące kontroli skarbowej nie naruszają przewidzianych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umowach międzynarodowych uprawnień do kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 2 i 3, przysługujących właściwym rzeczowo organom.

4. Inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wzory legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych, organy właściwe do ich wydawania, sposób ich wydawania, wymiany, składania do depozytu i zwrotu oraz posługiwania się nimi, uwzględniając w szczególności zapewnienie właściwej ich ochrony.

Art. 7. 1. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne państwowe, gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać, nieodpłatnie udostępniać informacje oraz udzielać pomocy organom kontroli skarbowej oraz inspektorom i pracownikom przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie.

2. Organy kontroli skarbowej są uprawnione do korzystania z informacji gromadzonych przez organy celne i podatkowe, w tym również z danych w formie zapisu informatycznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

3. Organy kontroli skarbowej współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współdziałania organów kontroli skarbowej oraz inspektorów i pracowników z organami i jednostkami, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewnienia skuteczności kontroli skarbowej.

Art. 7a. Organy kontroli skarbowej współpracują i współdziałają z innymi organami i instytucjami państwowymi oraz zagranicznymi, w tym z organami odpowiedzialnymi za ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej, a także z organizacjami międzynarodowymi w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań ustawowych.

Art. 7b. Organy kontroli skarbowej mogą zbierać i wykorzystywać w celu realizacji ustawowych zadań informacje, w tym dane osobowe, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą. Administrator danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe na podstawie imiennego upoważnienia organu kontroli skarbowej, okazanego przez inspektora lub pracownika wraz z legitymacją służbową. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.

Wezwania

Art. 155. § 1. Organ podatkowy może wezwać stronę lub inne osoby do złożenia wyjaśnień, zeznań lub dokonania określonej czynności osobiście, przez pełnomocnika lub na piśmie, jeżeli jest to niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy.

§ 2. Jeżeli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej ważnej przyczyny, organ podatkowy może przyjąć wyjaśnienie lub zeznanie albo dokonać czynności w miejscu pobytu tej osoby.

Art. 156. § 1. Wezwany jest obowiązany do osobistego stawienia się tylko na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa.(jeżeli wezwanie dotyczy innego województwa, wtedy korzysta się z pomocy prawnej tj. innego UKS)

§ 2. Jeżeli właściwym miejscowo do rozpatrzenia sprawy jest organ podatkowy mający siedzibę na obszarze województwa innego niż określone w § 1, osoba obowiązana do osobistego stawienia się może zastrzec, że chce stawić się przed organem właściwym do rozpatrzenia sprawy.

§ 3. W przypadku wszczęcia postępowania podatkowego z urzędu organ podatkowy w postanowieniu o wszczęciu postępowania poucza stronę o możliwości złożenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, zastrzeżenia, o którym mowa w § 2.

Art. 157. § 1. Jeżeli postępowanie podatkowe prowadzone jest przez organ podatkowy, którego siedziba nie znajduje się na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa osoba obowiązana do osobistego stawiennictwa, oraz jeżeli osoba ta nie złożyła zastrzeżenia, o którym mowa w art. 156 § 2, organ ten zwraca się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tej osoby o wezwanie jej w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań albo dokonania innych czynności, związanych z prowadzonym postępowaniem.

§ 2. Zwracając się do innego organu podatkowego, organ prowadzący postępowanie określa okoliczności, które mają być przedmiotem wyjaśnień lub zeznań, albo czynności, jakie mają być dokonane.

Art. 158. Przepisów art. 156 § 1 oraz art. 157 nie stosuje się w przypadkach, w których charakter sprawy lub czynności wymaga osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie.

Art. 159. § 1. W wezwaniu należy wskazać:

  1)  nazwę i adres organu podatkowego;

  2)  imię i nazwisko osoby wzywanej;

  3)  w jakiej sprawie i w jakim charakterze oraz w jakim celu osoba ta zostaje wezwana;

  4)  czy osoba wezwana powinna stawić się osobiście lub przez pełnomocnika, czy też może złożyć wyjaśnienie lub zeznanie na piśmie;

  5)  termin, do którego żądanie powinno być spełnione, albo dzień, godzinę i miejsce zgłoszenia się osoby wzywanej lub jej pełnomocnika;

  6)  skutki prawne niezastosowania się do wezwania.

§ 2. Wezwanie powinno być podpisane przez pracownika organu podatkowego, z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby podpisującej.

Wezwanie przekazuje się na piśmie.

Art. 160. § 1. W sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, wezwania można dokonać telegraficznie lub telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności, z podaniem danych wymienionych w art. 159 § 1.(można także e-mailem ale wtedy nie mamy pewności odebrania)

§ 2. Wezwanie przekazane w sposób określony w § 1 powoduje skutki prawne tylko wtedy, gdy nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie.

Przywrócenie terminu

Art. 162. § 1. W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.( strona musi udowodnić, że nie z jej winy nie zostało złożone odwołanie w terminie)

§ 2. Podanie o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie z wniesieniem podania należy dopełnić czynności, dla której był określony termin.

§ 3. Przywrócenie terminu do złożenia podania przewidzianego w § 2 jest niedopuszczalne.

§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się do terminów procesowych.

Art. 163. § 1. W sprawie przywrócenia terminu postanawia właściwy w sprawie organ podatkowy.(właściwym do przywrócenia terminu będzie organ odwoławczy, czyli org. odwoł. dla decyzji org. KS którym jest Dyrektor UKS będzie Dyrektor izby skarbowej) Przywrócenie terminu na wniesienie prośby o ponowne rozpatrzenie sprawy przez GIKS należy oczywiście do GIKS.

§ 2. W sprawie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ podatkowy właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia.

§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy zażalenie.

Art. 164. Przed rozpatrzeniem podania o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia organ podatkowy pierwszej instancji, na żądanie strony, może wstrzymać wykonanie decyzji lub postanowienia.

Rozdział 8 - nie uczymy się, wykreślamy

Protokoły i adnotacje

Inspektor KS bo nie organ tylko ten który wykonuje czynności kontrolne z każdej takiej czynności wykonuje protokół.

Art. 172. § 1. Organ podatkowy sporządza zwięzły protokół z każdej czynności postępowania mającej istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, chyba że czynność została w inny sposób utrwalona na piśmie.

§ 2. W szczególności sporządza się protokół:

  1)  przyjęcia wniesionego ustnie podania;

  2)  przesłuchania strony, świadka i biegłego;

  3)  oględzin i ekspertyz dokonywanych przy udziale pracownika organu podatkowego;

  4)  ustnego ogłoszenia postanowienia.

Art. 173. § 1. Protokół sporządza się tak, aby z jego treści wynikało, kto, kiedy, gdzie i jakich czynności dokonał, kto i w jakim charakterze był przy nich obecny, co i w jaki sposób w wyniku tych czynności ustalono i jakie uwagi zgłosiły obecne osoby.

§ 2. Protokół odczytuje się wszystkim osobom obecnym, biorącym udział w czynności urzędowej, które powinny następnie protokół podpisać. Odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokóle.

Art. 174. § 1. Protokół przesłuchania powinien być odczytany i przedłożony do podpisu osobie zeznającej niezwłocznie po złożeniu zeznania.

§ 2. W protokółach przesłuchania osoby, która złożyła zeznanie w języku obcym, należy podać w przekładzie na język polski treść złożonego zeznania oraz wskazać osobę i adres tłumacza, który dokonał przekładu. Tłumacz powinien podpisać protokół przesłuchania.

Art. 175. Organ podatkowy może zezwolić na dołączenie do protokółu zeznania na piśmie podpisanego przez zeznającego oraz innych dokumentów mających znaczenie dla sprawy.

Art. 176. Skreśleń i poprawek w protokóle należy tak dokonywać, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. Dokonanie skreśleń i poprawek powinno być potwierdzone w protokóle przed jego podpisaniem.

Art. 177. Czynności organu podatkowego, z których nie sporządza się protokółu, a które mają znaczenie dla sprawy lub toku postępowania, utrwala się w aktach w formie adnotacji podpisanej przez pracownika dokonującego tych czynności.

Udostępnianie akt

W każdym stadium postępowania strona ma prawo wglądu do akt sprawy, ma prawo wiedzieć co kontrolujący na jej temat zebrali i w jaki sposób to wykorzystują.

Art. 178. § 1. W każdym stadium postępowania organ podatkowy obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek, kopii lub odpisów.

§ 2. Czynności określone w § 1 dokonywane są w lokalu organu podatkowego w obecności pracownika tego organu.

§ 3. Strona może żądać uwierzytelnienia odpisów lub kopii akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów.

Art. 179. § 1. Przepisów art. 178 nie stosuje się do znajdujących się w aktach sprawy dokumentów objętych ochroną tajemnicy państwowej, a także do innych dokumentów, które organ podatkowy wyłączy z akt sprawy ze względu na interes publiczny.

§ 2. Odmowa umożliwienia stronie zapoznania się z dokumentami, o których mowa w § 1, sporządzania z nich notatek, kopii i odpisów, uwierzytelniania odpisów i kopii lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia.

§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 2, służy zażalenie.

Dowody

Art. 180. § 1. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Może być dowód który już sprawę wyjaśnił, mogą to być dowody w formie pisemnej, przesłuchania świadków na określony temat ale prowadzący postępowanie może odmówić przeprowadzenia dowodów np. przesłuchania następnych świadków jeżeli kontrolowany chce celowo przedłużać postępowanie, jeżeli sprawa została wyjaśniona innym dowodem.

§ 2. Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 181. Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe(pod warunkiem, że są one przeprowadzane w sposób rzetelny i prawidłowy), deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 2 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.(czyli w toku każdego postępowania karnego jeżeli zostały zebrane jakieś materiały które inspektorowi wydadzą się właściwe ze względu na udowodnienie tezy którą sobie założył wówczas może te materiały zebrane w toku postępowań karnych, karnych skarbowych czy też wykroczeń skarbowych wykorzystać jako dowód w postępowaniu.

Art. 187. § 1. Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy.

§ 2. Organ podatkowy może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu.

§ 3. Fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi podatkowemu z urzędu nie wymagają dowodu. Fakty znane organowi podatkowemu z urzędu należy zakomunikować stronie.

Art. 188. Żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem.

Art. 189. § 1. Organ podatkowy może wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodu będącego w jej posiadaniu.

§ 2. Termin ustala się uwzględniając charakter dowodu i stan postępowania, przy czym nie może on być krótszy niż 3 dni.

Art. 190. § 1. Strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub oględzin przynajmniej na 7 dni przed terminem.

§ 2. Strona ma prawo brać udział w przeprowadzaniu dowodu, może zadawać pytania świadkom i biegłym oraz składać wyjaśnienia.

Nie zawiadomienie o terminie może skutkować jako uchybienie proceduralne które stanowi przesłankę do uchybienia decyzji.

Art. 191. Organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

Art. 192. Okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możliwość wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów.

Cały art.193 poświęcony jest dowodom w postaci ksiąg

Art. 193. § 1. Księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów.

§ 2. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.

§ 3. Za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów.

§ 4. Organ podatkowy nie uznaje za dowód w rozumieniu przepisu § 1 ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy.

§ 5. Organ podatkowy uznaje jednak za dowód księgi podatkowe, które prowadzone są w sposób wadliwy, jeżeli wady nie mają istotnego znaczenia dla sprawy.

§ 6. Jeżeli organ podatkowy stwierdzi, że księgi podatkowe są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy, to w protokóle badania ksiąg określa, za jaki okres i w jakiej części nie uznaje ksiąg za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów.

§ 7. Odpis protokółu, o którym mowa w § 6, organ podatkowy doręcza stronie.

§ 8. Strona, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokółu, może wnieść zastrzeżenia do zawartych w nim ustaleń, przedstawiając jednocześnie dowody, które umożliwią organowi podatkowemu prawidłowe określenie podstawy opodatkowania(.szacowanie stanu gdy księgi są wadliwe istotnie)

Art. 194. § 1. Dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wydawania.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie wyłączają możliwości przeprowadzenia dowodu przeciwko dokumentom wymienionym w tych przepisach.

Art. 195. Świadkami nie mogą być:

  1)  osoby niezdolne do postrzegania lub komunikowania swych spostrzeżeń;

  2)  osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej lub służbowej na okoliczności objęte tajemnicą, jeżeli nie zostały, w trybie określonym obowiązującymi przepisami, zwolnione od obowiązku zachowania tej tajemnicy;

  3)  duchowni prawnie uznanych wyznań - co do faktów objętych tajemnicą spowiedzi.

Art. 196. § 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony, wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Prawo odmowy zeznań trwa także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub jego bliskich wymienionych w § 1 na odpowiedzialność karną, karną skarbową albo spowodować naruszenie obowiązku zachowania ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej.

§ 3. Przed odebraniem zeznania organ podatkowy poucza świadka o prawie odmowy zeznań i odpowiedzi na pytania oraz uprzedza o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania oraz przechowywania protokółów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej.

Art. 197. § 1. W przypadku gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ podatkowy może powołać na biegłego osobę dysponującą takimi wiadomościami, w celu wydania opinii.

§ 2. Powołanie na biegłego następuje z urzędu, jeżeli opinii biegłego wymagają przepisy prawa podatkowego.

§ 3. Do wyłączenia biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 § 1 i 2. W pozostałym zakresie do biegłych stosuje się przepisy dotyczące przesłuchania świadków.

Biegłego się też przesłuchuje, należy go pouczyć o prawie odmowy składania zeznań.

Art. 198. § 1. Organ podatkowy może w razie potrzeby przeprowadzić oględziny.

§ 2. Jeżeli przedmiot oględzin znajduje się u osób trzecich, osoby te są obowiązane, na wezwanie organu podatkowego, do okazania tego przedmiotu.

Art. 199. Organ podatkowy może przesłuchać stronę po wyrażeniu przez nią zgody. Do przesłuchania strony stosuje się przepisy dotyczące świadka, z wyłączeniem przepisów o środkach przymusu.

Świadek składa zeznania a strona wyjaśnienia.

Art. 200. § 1. Przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się:

  1)  w przypadkach przewidzianych w art. 123 § 2 oraz w art. 165 § 5;

  2)  w sprawach zabezpieczenia i zastawu skarbowego.

Zawieszenie postępowania

Art. 201. § 1. Organ podatkowy zawiesza postępowanie:

  1)  w razie śmierci strony, jeżeli postępowanie nie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe;

  2)  gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd; to jest najczęstsza przyczyna zawieszenia postępowania kontrolnego

  3)  w razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony;

  4)  w razie utraty przez stronę lub jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności prawnych;

  5)  w sprawie dotyczącej odpowiedzialności osoby trzeciej - do dnia, w którym decyzja, o której mowa w art. 108 § 2, stanie się ostateczna, z zastrzeżeniem art. 108 § 3 oraz art. 115 § 4.

§ 2. Postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania organ podatkowy doręcza stronie lub jej spadkobiercom.

§ 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy zażalenie.

Art. 202. Organ podatkowy, który zawiesił postępowanie z przyczyn określonych w art. 201 § 1 pkt 1, 3 i 4, nie podejmuje żadnych czynności, z wyjątkiem tych, które mają na celu podjęcie postępowania albo zabezpieczenie dowodu.

Art. 203. § 1. Organ podatkowy, który zawiesił postępowanie z przyczyny określonej w art. 201 § 1 pkt 2, wzywa równocześnie stronę do wystąpienia w oznaczonym terminie do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego, chyba że strona wykaże, że już zwróciła się w tej sprawie do właściwego organu lub sądu.

§ 2. Jeżeli strona nie wystąpiła do właściwego organu lub sądu w wyznaczonym terminie, organ podatkowy z urzędu zwróci się do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego.

Art. 204. § 1. Organ podatkowy, na wniosek strony, może zawiesić postępowanie w sprawie udzielenia ulg w zapłacie zobowiązań podatkowych.

§ 2. Jeżeli w ciągu 3 lat od daty zawieszenia postępowania strona nie zwróci się o jego podjęcie, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane.

§ 3. W postanowieniu o zawieszeniu postępowania organ podatkowy poucza stronę o treści § 2.

Art. 204a. W postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, stosuje się przepis art. 87 Prawa celnego.

Art. 205. § 1. Organ podatkowy podejmuje z urzędu lub na wniosek strony, w drodze postanowienia, zawieszone postępowanie, gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające jego zawieszenie.

§ 2. Na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie.

Art. 205a. § 1. Organ podatkowy podejmuje postępowanie z urzędu, gdy ustanie przyczyna zawieszenia, w szczególności:

  1)  w razie śmierci strony - po zgłoszeniu się lub po ustaleniu spadkobierców zmarłego albo po ustanowieniu, w trybie określonym odrębnymi przepisami, kuratora spadku;

  2)  w razie utraty zdolności do czynności prawnych - po ustanowieniu kuratora;

  3)  w razie braku przedstawiciela ustawowego - po jego ustanowieniu;

  4)  gdy rozstrzygnięcie sprawy jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd - w dniu powzięcia przez organ podatkowy wiadomości o uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego to postępowanie.

§ 2. Jeżeli w ciągu roku od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania nie zgłoszą się lub nie zostaną ustaleni spadkobiercy zmarłej strony, organ podatkowy może zwrócić się do sądu o ustanowienie kuratora spadku, chyba że kurator taki już wcześniej został ustanowiony.

Art. 206. Zawieszenie postępowania wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w niniejszym dziale.

W KS podstawą do zawieszenia postępowania będzie oczekiwanie na rozpatrzenie sprawy zagadnienia wstępnego przez inny organ!

Wykład 5 z 29.04.2006r.

Decyzje

Decyzja jest jedną z form zakończenia postępowania kontrolnego w KS.( art. 24-26 ustawy o KS)

Organ KS ma prawo wydawania decyzji. Decyzje mogą być wydawane nie tylko w sprawach dotyczących ustalenia zobowiązań podatkowych co wynika z ustawy o KS, ale mogą także dotyczyć umorzenia postępowania.

Art. 207. § 1. Organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

§ 2. Decyzja rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji.

Art. 208. § 1. Gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ podatkowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

§ 2. Organ podatkowy może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi publicznemu.

Art. 209. § 1. Jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, w tym wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie, decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ.

§ 2. Organ podatkowy załatwiający sprawę, zwracając się do innego organu o zajęcie stanowiska, zawiadamia o tym stronę.

§ 3. Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska, obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia o zajęcie stanowiska.

§ 4. Organ obowiązany do zajęcia stanowiska może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające.

§ 5. Zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

§ 6. W przypadku braku stanowiska w terminie określonym w § 3 stosuje się odpowiednio przepisy art. 139-142.

Art. 210. § 1. Decyzja zawiera:

  1)  oznaczenie organu podatkowego;

  2)  datę jej wydania;

  3)  oznaczenie strony;

  4)  powołanie podstawy prawnej;

  5)  rozstrzygnięcie;

  6)  uzasadnienie faktyczne i prawne;

  7)  pouczenie o trybie odwoławczym - jeżeli od decyzji służy odwołanie; (w niektórych sprawach odwołanie nie przysługuje)

  8)  podpis osoby upoważnionej, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. (Dyrektor UKS bądź GIKS)

§ 2. Decyzja, w stosunku do której może zostać wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, zawiera ponadto pouczenie o możliwości wniesienia powództwa lub skargi.

§ 3. Przepisy prawa podatkowego mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać decyzja.

§ 4. Uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, uzasadnienie prawne zaś zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa.

§ 5. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie strony. Nie dotyczy to decyzji wydanej na skutek odwołania bądź na podstawie której przyznano ulgę w zapłacie podatku.

Nie mają zastosowania niektóre z przepisów ordynacji podatkowej do decyzji wydawanych w postępowaniu kontrolnym.

Decyzja wydawana w trybie ustawy o KS i proceduralnie w trybie ordynacji podatkowej- od tych decyzji służy odwołanie. Nie ma takich sytuacji żeby od tych decyzji wnoszona była od razu skarga do NSA, natomiast służy odwołanie od decyzji Dyrektorów UKS. Wnosi się odwołanie do Dyrektora izby skarbowej i Dyr. Izby celnej jeżeli decyzja dotyczyła podatku akcyzowego. Natomiast od decyzji GIKS odwołanie nie przysługuje. Jedyną formą odwołania jest prośba o ponowne rozpoznanie efektów wydanej decyzji i ten wniosek składa się w terminach i trybie przewidzianym dla odwołania.

Przed wydaniem decyzji organ KS ma obowiązek zaprosić stronę do zapoznania się z kompletem materiałów zebranych w toku postępowania kontrolnego, jt. wymóg obligatoryjny i nie można z niego zrezygnować (7 dni na zapoznanie z materiałami).

Decyzje są doręczane kontrolowanemu jak również dysponentowi środków, których dotyczą. (W przypadku podatków jt. Naczelnik UKS który jest reprezentantem skarbu państwa i który z tym dniem staje się wierzycielem obowiązków wynikających z tej decyzji. Czyli inaczej mówiąc decyzję doręcza się organowi podatkowemu = naczelnik UKS)

Art. 211. Decyzję doręcza się stronie na piśmie.

Art. 212.Organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia, z zastrzeżeniem art 67 § 5.

Strona ma 14 dni na odwołanie, a termin się liczy od dnia następnego od dnia doręczenia. Przy rozpoczęciu biegu terminu nie liczy się żadnych dni świątecznych nie bierze się ich pod uwagę natomiast przy zakończeniu ważne jest kiedy ten ostatni dzień wypada (w przypadku święta dniem zakończenia będzie dzień kolejny).

Art. 213. § 1. Strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia lub co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.

§ 2. Organ podatkowy może z urzędu, w każdym czasie, uzupełnić albo sprostować decyzję w zakresie, o którym mowa w § 1.

§ 3. Uzupełnienie lub sprostowanie decyzji następuje w drodze decyzji.

§ 4. W przypadku wydania decyzji o uzupełnieniu lub sprostowaniu decyzji termin do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia tej decyzji. (pierwsze 14 dni kiedy strona złożyła odwołanie i drugie 14 od dnia gdy dostarczono decyzję o sprostowaniu bądź uzupełnieniu poprzedniej decyzji)

§ 5. Odmowa uzupełnienia lub sprostowania decyzji następuje w drodze postanowienia (gdy dotyczy omyłek, pomyłek , błędów), na które służy zażalenie. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 214. Nie może szkodzić stronie błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania, wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo brak takiego pouczenia.

Art. 215. § 1. Organ podatkowy może, z urzędu lub na żądanie strony, prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanej przez ten organ decyzji. (tak zwane autopoprawki)

§ 2. Organ podatkowy, który wydał decyzję, na żądanie strony lub organu egzekucyjnego wyjaśnia w drodze postanowienia wątpliwości co do treści decyzji.

§ 3. Na postanowienie w sprawie sprostowania i wyjaśnienia służy zażalenie.

Uchylenie zmiana i stwierdzenie nieważności decyzji. Właściwym do zmiany , uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora UKS jest GIKS. Natomiast gdy należy wznowić postępowanie w sprawach zakończonych decyzją GIKS właściwym jest GIKS. Mamy tu wyjątek od zasady dwuinstancyjności( po pierwsze nie służy odwołanie, po drugie GIKS sam jest właściwy w sprawach zakończonych jego własną decyzją ostateczną).

Postanowienia

Postanowienia wydaje się w tych sprawach, w których ustawa mówi że postanowienie należy wydać.

Art. 216. § 1. W toku postępowania organ podatkowy wydaje postanowienia.

§ 2. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania podatkowego, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

Art. 217. § 1. Postanowienie zawiera:

  1)  oznaczenie organu podatkowego;

  2)  datę jego wydania;

  3)  oznaczenie strony albo innych osób biorących udział w postępowaniu;

  4)  powołanie podstawy prawnej;

  5)  rozstrzygnięcie;

  6)  pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego;

  7)  podpis osoby upoważnionej, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.

§ 2. Postanowienie zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie.

Art. 218. Postanowienie, od którego służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego, doręcza się na piśmie.

Art. 219. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 208, 210 § 3-5 oraz art. 211-215, a do postanowień, na które przysługuje zażalenie oraz postanowień, o których mowa w art. 228 § 1, stosuje się również art. 240-249 oraz art. 252, z tym że zamiast decyzji, o których mowa w art. 243 § 3, art. 245 § 1 i art. 248 § 3, wydaje się postanowienie.

Odwołania

Stronie przysługuje tylko jedna droga w trybie odwoławczym bądź inna droga w trybie zaskarżenia decyzji do GIKS (gdy decyzja jest ostateczna)

Art. 220. § 1. Od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji.

§ 2. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ podatkowy wyższego stopnia.

Art. 221. W przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej lub przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie od decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym.

Art. 222. Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Najczęstszym odwołaniem jest obraza przepisów prawa materialnego, obraza zasad postępowania czyli uchybienia proceduralne jakich dopuścił się organ KS wydając decyzję tak więc można składać odwołanie nie tykając meritum decyzji.

Art. 223. § 1. Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję.

§ 2. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia:

  1)  decyzji stronie;

  2)  zawiadomienia, o którym mowa w art. 103 § 1.

Decyzja wydana przez organ skarbowy podlega wykonaniu, ale organ skarbowy nie jest właściwy do wstrzymania decyzji. Właściwym w tym momencie jest organ odwoławczy i do niego przekazuje się materiały dotyczące wstrzymania wykonania decyzji.

Art. 223a. Wykonanie decyzji, której podstawą jest przepis art. 24b, podlega wstrzymaniu do dnia upływu terminu do wniesienia odwołania.

Art. 220 do 223 to są proceduralne zasady odwołania

Art. 224. § 1. Wniesienie odwołania od decyzji organu podatkowego nie wstrzymuje jej wykonania, z zastrzeżeniem art. 224a.( zasada ta dotyczy organów podatkowych i org. KS)

Dopiero złożenie wniosku dobrze uzasadnionego może skłonić organ odwoławczy do zawieszenia wykonania decyzji do czasu, gdy zakończy się postępowanie odwoławcze.

§ 2. Organ podatkowy, ze względu na szczególnie ważny interes strony, może na jej wniosek lub z urzędu, w drodze postanowienia, wstrzymać wykonanie decyzji w całości lub w części.

§ 3. W sprawie wstrzymania wykonania decyzji postanawia:

  1)  organ, który wydał decyzję - do czasu przekazania odwołania wraz z aktami sprawy właściwemu organowi odwoławczemu;

  2)  organ odwoławczy - po otrzymaniu odwołania wraz z aktami sprawy.

§ 4. Postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji może być w każdym czasie uchylone lub zmienione. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 224a. Wykonanie zaskarżonej decyzji wydanej na podstawie art. 24b lub decyzji utrzymującej w mocy decyzję wydaną na tej podstawie podlega wstrzymaniu z mocy prawa - do czasu rozpatrzenia skargi przez sąd.

Art. 224b. Wstrzymanie wykonania decyzji nie pozbawia podatnika prawa do wykonania takiej decyzji.

Wznowienie postępowania, stwierdzenie nieważności decyzji uchylenie bądź zmiana decyzji ostatecznej- należą do właściwości GIKS jeśli chodzi o decyzje wydane przez Dyrektora UKS

Wznowienie postępowania

Organ podatkowy = organ kontroli skarbowej( w tym momencie będzie to wyłącznie uprawnienie GIKS jako organu KS)

Art. 240 mówi o przesłankach, które mogą służyć wznowieniu postępowania (trzeba zapamiętać!)

Art. 240. § 1. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:

  1)  dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe; ( z reguły określa to sąd)

  2)  decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;

  3)  decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu stosownie do art.

130-132;

  4)  strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;

  5)  wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję;

  6)  decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu;

  7)  decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione w sposób mogący mieć wpływ na treść wydanej decyzji;

  8)  została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał Konstytucyjny.

§ 2. Jeżeli sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne w celu ochrony interesu publicznego, postępowanie z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 lub 2 może być wznowione również przed wydaniem przez sąd lub inny organ orzeczenia stwierdzającego sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa.

(można wznowić postępowanie w razie domniemania sfałszowania dokumentów) (GIKS uchyla w całości lub części decyzję dotychczasową, jeżeli stwierdzi istnienie tych przesłanek i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź umarza postępowanie w sprawie i tutaj albo czeka na rozstrzygnięcie sądu stwierdzające że dowody były fałszywa albo wydaje przed wyrokiem sądu jeżeli jest oczywiste ze takie przesłanki istnieją)

§ 3. Z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn, określonych w przepisach prawa.

Paragrafy §2i3 stosuje się odpowiednio do pkt. 1 i 2

Art. 241. § 1. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony.

§ 2. Wznowienie postępowania z przyczyny wymienionej w art. 240 § 1:

  1)  pkt 4 następuje tylko na żądanie strony wniesione w terminie miesiąca od dnia powzięcia wiadomości o wydaniu decyzji;

  2)  pkt 8 następuje tylko na żądanie strony wniesione w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.

Art. 243. § 1. W razie dopuszczalności wznowienia postępowania organ podatkowy(GIKS) wydaje postanowienie o wznowieniu postępowania.

§ 1a. Wznowienie postępowania jest niedopuszczalne po upływie terminów przewidzianych w art. 68 lub w art. 70.

§ 2. Postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przesłanek wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. (żądanie wznowienia postępowania nie wiąże organu jakim jest GIKS do automatycznego wznowienia tego postępowania, GIKS może odmówić wznowienia postępowania i ta odmowa następuje w drodze decyzji.

§ 3. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze decyzji.

Art. 68 i 70 przeczytać!!!! Ponieważ wiąże się to z pojęciem wznowienia postępowania kontrolnego które jest niedopuszczalne po upływie przedawnienia do rozliczenia zobowiązań, należności podatkowych. Więc jeżeli przedawnienie zobowiązań podatkowych upływa np. po 3 latach od wydania decyzji to już żądanie postępowanie po upływie okresu przedawnienia tego zobowiązania podatkowego nie można dokonać, jest niedopuszczalne po upływie terminów przedawnienia.

Art. 244. § 1. Organem właściwym w sprawach wymienionych w art. 243 jest organ, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji.

§ 2. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działanie organu wymienionego w § 1, o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie wyznacza organ właściwy w sprawach wymienionych w art. 243 § 2.

§ 3. Przepis § 2 nie dotyczy przypadków, w których decyzja w ostatniej instancji została wydana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej lub samorządowe kolegium odwoławcze.

Art. 245. § 1. Organ podatkowy po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 243 § 2 wydaje decyzję, w której:

  1)  uchyla w całości lub w części decyzję dotychczasową, jeżeli stwierdzi istnienie przesłanek określonych w art. 240 § 1, i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub umarza postępowanie w sprawie;

  2)  odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, jeżeli nie stwierdzi istnienia przesłanek określonych w art. 240 § 1;

  3)  odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, jeżeli stwierdzi istnienie przesłanek określonych w art. 240 § 1, lecz:

a)    w wyniku uchylenia mogłaby zostać wydana wyłącznie decyzja rozstrzygająca istotę sprawy tak jak decyzja dotychczasowa, albo

b)    wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 lub art. 70.

§ 2. Odmawiając uchylenia decyzji w przypadkach wymienionych w § 1 pkt 3, organ podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza istnienie przesłanek określonych w art. 240 § 1 oraz wskazuje okoliczności uniemożliwiające uchylenie decyzji.

Art. 246. § 1. Organ podatkowy właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.

§ 2. Na postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji służy stronie zażalenie, chyba że postanowienie zostało wydane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej lub samorządowe kolegium odwoławcze.

Może się zdarzy że pomimo że decyzja jest prawomocna czyli np. od wydania decyzji upłynęło 14 dni i decyzja podlegała wykonaniu i nie została wykonana w całości albo w ogóle to w momencie gdy na żądanie strony wniesiony został wniosek o wznowienie postępowania GIKS może również wstrzymać wykonanie decyzji z uwagi na prawdopodobieństwo uchylenia tej decyzji w wyniku wznowienia postępowania jeżeli z akt sprawy takie prawdopodobieństwo wynika zasadnym jest wstrzymanie wykonania decyzji.

Rozdział 18

Stwierdzenie nieważności decyzji

Art. 247. § 1. Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:

  1)  została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości; (Dyrektorzy UKS działają na swoim terenie i są właściwi dla danego terenu)

  2)  została wydana bez podstawy prawnej;

  3)  została wydana z rażącym naruszeniem prawa;

  4)  dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;

  5)  została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie np. źle zaadresowana

  6)  była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;

  7)  zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa;

  8)  w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.

§ 2. Organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 lub art. 70.

§ 3. Odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji w przypadku wymienionym w § 2, organ podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza, że decyzja zawiera wady określone w § 1, oraz wskazuje okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności decyzji.

GIKS powinien stwierdzić, że decyzja zawiera wady, które przedstawiono we wniosku o stwierdzenie nieważności ale jednocześnie musi wskazać okoliczności uniemożliwiające unieważnienie stwierdzenia nieważności tej decyzji.

Art. 248. § 1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się z urzędu lub na żądanie strony.

§ 2. Właściwym w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest: GIKS

 

Art. 249. § 1. Organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności:

  1)  żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub

  2)  sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte jest na przepisie art. 247 § 1 pkt 4.

§ 2. Okoliczności, o których mowa w § 1, uwzględnia się również w zakresie wszczęcia postępowania z urzędu.

.

Art. 252. § 1. Organ podatkowy, właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzymuje z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 247 § 1.

§ 2. Na postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji służy zażalenie.

Rozdział od 19 do 23 skreślić tego nie będzie na zaliczeniu!

CZYNNOŚCI SPRAWDZAJĄCE

(nie będzie z tego pytań na teście ale trzeba przeczytać)

Art. 272. Organy podatkowe pierwszej instancji dokonują czynności sprawdzających, mających na celu:

  1)  sprawdzenie terminowości:

a)    składania deklaracji,

b)    wpłacania zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów;

  2)  stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów wymienionych w pkt 1;

  3)  ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.

Art. 274. § 1. W razie stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy lub oczywiste omyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, organ podatkowy zwraca się do składającego deklarację o złożenie niezbędnych wyjaśnień oraz o skorygowanie deklaracji, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość.

§ 2. Jeżeli podatnik skorygował deklarację w sposób powodujący usunięcie wątpliwości, organ podatkowy dokonuje odpowiedniej adnotacji w deklaracji, a jeżeli w wyniku skorygowania deklaracji wysokość zobowiązania podatkowego uległa podwyższeniu - organ podatkowy dodatkowo zamieszcza w niej informację, czy i w jakiej wysokości wpłacono zaległość podatkową.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do deklaracji składanych przez płatników lub inkasentów.

§ 4. (uchylony).

Art. 274a. § 1. Organ podatkowy może zażądać złożenia wyjaśnień w sprawie przyczyn niezłożenia deklaracji lub wezwać do jej złożenia, jeżeli deklaracja nie została złożona mimo takiego obowiązku.

§ 2. W razie wątpliwości co do poprawności złożonej deklaracji organ podatkowy może wezwać do udzielenia, w wyznaczonym terminie, niezbędnych wyjaśnień lub uzupełnienia deklaracji, wskazując przyczyny podania w wątpliwość rzetelności danych w niej zawartych.

Art. 274b. § 1. Jeżeli przeprowadzenie czynności sprawdzających zasadność zwrotu podatku wymaga przedłużenia terminu zwrotu podatku wynikającego z odrębnych przepisów, organ podatkowy może postanowić o przedłużeniu tego terminu do czasu zakończenia czynności sprawdzających.

§ 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy zażalenie.

Art. 274c. § 1. Organ podatkowy, w związku z prowadzonym postępowaniem podatkowym lub kontrolą podatkową, może zażądać od kontrahentów podatnika wykonujących działalność gospodarczą przedstawienia dokumentów, w zakresie objętym kontrolą u podatnika, w celu sprawdzenia ich prawidłowości i rzetelności. Z czynności tych sporządza się protokół.

§ 2. Jeżeli miejsce zamieszkania, siedziba lub miejsce wykonywania działalności kontrahenta kontrolowanego znajdują się poza obszarem działania organu przeprowadzającego kontrolę, czynności, o których mowa w § 1, na zlecenie tego organu może także dokonać organ właściwy miejscowo.

Art. 275. § 1. Jeżeli ze złożonej deklaracji wynika, że podatnik skorzystał z przysługujących mu ulg podatkowych, organ podatkowy może zwrócić się do niego o okazanie dokumentów lub o złożenie fotokopii dokumentów, których posiadania przez podatnika, w określonym czasie, wymaga przepis prawa.

§ 2. Banki, na żądanie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o zdarzeniach stanowiących podstawę do skorzystania przez podatnika z ulg podatkowych, jeżeli zostały wykazane w deklaracji złożonej przez podatnika.

§ 3. Przepis § 2 stosuje się również do zakładów ubezpieczeń i funduszy inwestycyjnych, w zakresie prowadzonych indywidualnych kont emerytalnych, oraz do domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską i towarzystw funduszy inwestycyjnych.

§ 4. Do informacji, o których mowa w § 2 i 3, przepis art. 82 § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 276. § 1. Organ podatkowy, za zgodą podatnika, może dokonać oględzin lokalu mieszkalnego lub części tego lokalu, jeżeli jest to niezbędne do zweryfikowania zgodności stanu faktycznego z danymi wynikającymi ze złożonej przez podatnika deklaracji oraz z innych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na cele mieszkaniowe.

§ 2. W przypadku określonym w § 1 pracownik organu podatkowego, w porozumieniu z podatnikiem, ustala termin dokonania oględzin. Podpisaną przez podatnika adnotację o ustaleniu terminu oględzin zamieszcza się w aktach sprawy.

§ 3. W razie nie udostępnienia lokalu mieszkalnego w uzgodnionym terminie organ podatkowy może wyznaczyć nowy termin przeprowadzenia oględzin.

§ 4. Pracownik organu podatkowego sporządza protokół przeprowadzonych oględzin, który dołącza do akt sprawy.

§ 5. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio w przypadku skorzystania przez podatnika z ulg inwestycyjnych.

Art. 277. Przepisy art. 274-276 stosuje się odpowiednio w przypadku złożenia deklaracji lub wniosku w sprawie zwrotu podatku.

Art. 278. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób określony w art. 21 § 1 pakt 1, w przypadku gdy czynności te dotyczą:

  1)  naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy;

  2)  dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy;

  3)  małżonka, rodzeństwa, wstępnych, zstępnych albo powinowatych pierwszego stopnia osób wymienionych
w pkt 1 albo 2;

  4)  osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo w pkt 2.

§ 2. Przyczyny wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie złożone przez naczelnika urzędu skarbowego (jego zastępcę). Oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania, jest składane dyrektorowi nadrzędnej izby skarbowej, w przypadku gdy naczelnik urzędu skarbowego jest właściwy miejscowo dla tych osób lub osób wymienionych w § 1 pkt 3 i 4.

§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do osób wymienionych w § 1 pkt 2 oraz osób pozostających z tymi osobami w stosunkach określonych w § 1 pkt 3 i 4, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, nad którym sprawuje nadzór dyrektor izby skarbowej (jego zastępca), jest organem właściwym miejscowo dla tych osób.

§ 5. W przypadku, o którym mowa w § 4, oświadczenie jest składane ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.

§ 6. W przypadku wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego z przyczyn określonych w:

  1)  § 1 pkt 1, 3 lub 4 - czynności sprawdzających dokonuje naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez dyrektora nadrzędnej izby skarbowej;

  2)  § 1 pkt 2-4 - czynności sprawdzających dokonuje naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

§ 7. Deklaracje są składane w urzędzie skarbowym, którego naczelnik podlega wyłączeniu. Urząd skarbowy, do którego wpłynęła deklaracja, sporządza jej kopię, którą dołącza do akt sprawy, a oryginał przekazuje urzędowi skarbowemu, którego naczelnik został wyznaczony zgodnie z § 6.

Art. 278a. W sprawach wyłączenia naczelnika urzędu celnego art. 278 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 278 § 6 pkt 1, właściwego naczelnika urzędu celnego wyznacza dyrektor nadrzędnej izby celnej.

Art. 279. § 1. Pracownik urzędu skarbowego, funkcjonariusz celny lub pracownik urzędu celnego podlegają wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli czynności te dotyczą zobowiązań podatkowych ciążących na pracowniku, funkcjonariuszu celnym lub osobach pozostających z nimi w stosunkach określonych w art. 278 § 1 pkt 3 lub 4.

§ 2. Przepis art. 278 § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie funkcjonariusza celnego lub pracownika składane odpowiednio naczelnikowi urzędu skarbowego lub naczelnikowi urzędu celnego. Przepis art. 278 § 3 stosuje się odpowiednio.

§ 4. W przypadku wyłączenia funkcjonariusza celnego lub pracownika odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do wyznaczenia innego funkcjonariusza celnego lub pracownika uprawnionego do wykonania czynności sprawdzających.

Art. 280. W sprawach nieuregulowanych w art. 272-279 stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1, 3, 5, 6, 9, 10, 14, 16 oraz 23 działu IV.

KONTROLA PODATKOWA

To musimy przeczytać!!!

Kontrola podatkowa prowadzona w ramach tego postępowania kontrolnego to nie jest tylko kontrola ściśle podatkowa, są to kontrole dewizowe, kontrola wykorzystania mienia państwa, są to kontrole różnego rodzaju ale przeprowadza się je wg. procedur zawartych w tym rozdziale.

Art. 281. § 1. Organy podatkowe pierwszej instancji przeprowadzają kontrolę podatkową u podatników, płatników, inkasentów oraz następców prawnych, zwanych dalej "kontrolowanymi".

§ 2. Celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie, czy kontrolowani wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego.

Art. 281a. Podatnicy, płatnicy, inkasenci oraz następcy prawni mogą, w formie pisemnej, wyznaczyć osobę fizyczną, która będzie upoważniona do ich zastępowania w trakcie kontroli podatkowej, oraz zgłosić tę osobę naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym.

Art. 282. Kontrolę podatkową podejmuje się z urzędu.

Art. 282a. § 1. W zakresie spraw rozstrzygniętych decyzją ostateczną organu podatkowego kontrola podatkowa nie może być ponownie wszczęta, z zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli kontrola podatkowa jest niezbędna dla przeprowadzenia postępowania w:

  1)  sprawie stwierdzenia nieważności, stwierdzenia wygaśnięcia, uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej lub wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną;

  2)  związku z uchyleniem lub stwierdzeniem nieważności decyzji przez sąd administracyjny.

Art. 284a należy się nauczyć, ponieważ ustawa się na niego powołuje. Są to te nadzwyczajne sytuacje, kiedy wszczyna się kontrolę bez upoważnienia bez postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego.

Art. 284a. § 1. W przypadku gdy okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne podjęcie kontroli, kontrola podatkowa może być wszczęta po okazaniu legitymacji służbowej kontrolowanemu lub osobie, o której mowa w art. 281a, albo osobie wymienionej w art. 284 § 2.

§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, kontrolowanemu lub osobie, o której mowa w art. 281a, albo osobie wymienionej w art. 284 § 2 należy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 dni od dnia wszczęcia kontroli, doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia kontroli.

§ 3. Dokumenty z czynności kontrolnych dokonanych z naruszeniem obowiązku, o którym mowa w § 2, nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym, z zastrzeżeniem § 4.

§ 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli nie można ustalić danych identyfikujących kontrolowanego. Upoważnienie doręczane jest po ustaleniu tych danych.

§ 5. Organ podatkowy może umorzyć kontrolę podatkową, jeżeli w okresie 30 dni od jej wszczęcia nie zostaną ustalone dane identyfikujące kontrolowanego. Kontrola może być wznowiona w każdym czasie, gdy ustalony zostanie podmiot, w stosunku do którego może być prowadzona.

§ 6. W sprawach, o których mowa w § 5, organ podatkowy wydaje postanowienie.

Taka sytuacja może się zdarzyć jeżeli Inspektor KS zauważy że powinien wkroczyć. Rzadko się to jednak zdarza bo jest to kłopotliwa sytuacja zwłaszcza dla Inspektora który jest sam więc jest to już niebezpieczna sytuacja, chyba że jest w towarzystwie innych funkcjonariuszy KS.

Art. 284b. § 1. Kontrola powinna zostać zakończona bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie wskazanym w upoważnieniu, o którym mowa w art. 283.

§ 2. O każdym przypadku nie zakończenia kontroli w terminie wskazanym w upoważnieniu, o którym mowa w art. 283, kontrolujący obowiązany jest zawiadomić kontrolowanego, podając przyczyny przedłużenia terminu zakończenia kontroli i wskazując nowy termin jej zakończenia.

§ 3. Dokumenty dotyczące czynności kontrolnych dokonanych po upływie tego terminu nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym, chyba że został wskazany nowy termin zakończenia kontroli.

Art. 285. § 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego wskazanej, chyba że kontrolowany zrezygnuje z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych. Jeżeli kontrolowanym jest osoba lub jednostka wymieniona w art. 284 § 2, czynności kontrolnych dokonuje się w obecności osób upoważnionych.

§ 2. Oświadczenie o rezygnacji z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych składane jest na piśmie. W razie odmowy złożenia oświadczenia kontrolujący dokonuje odpowiedniej adnotacji, dołączając ją do protokołu.

§ 3. W przypadku gdy w toku kontroli kontrolowany lub osoby go reprezentujące będą nieobecne i nie nastąpiło wskazanie osoby upoważnionej w trybie art. 281a lub 284 § 1 zdanie drugie, czynności kontrolne są dokonywane w obecności przywołanego świadka. Świadkiem, o ile to możliwe, powinien być pracownik kontrolowanego, osoba wykonująca czynności na rzecz kontrolowanego lub funkcjonariusz publiczny.

Art. 285a. § 1. Czynności kontrolne prowadzone są w siedzibie kontrolowanego, w innym miejscu przechowywania dokumentacji oraz w miejscach związanych z prowadzoną przez niego działalnością i w godzinach jej prowadzenia. W przypadku gdy księgi rachunkowe są prowadzone lub przechowywane poza siedzibą kontrolowanego, kontrolowany na żądanie kontrolującego obowiązany jest zapewnić dostępność do ksiąg rachunkowych w swojej siedzibie albo w miejscu ich prowadzenia lub przechowywania, jeżeli udostępnienie ich w siedzibie może w znacznym stopniu utrudnić prowadzenie przez kontrolowanego bieżącej działalności.(kontroli nie można przeprowadzić np. w kantorze)

§ 2. Przepis § 1 stosuje się również w przypadku, gdy kontrolowany prowadzi działalność w lokalu mieszkalnym.

§ 3. Na żądanie kontrolującego kontrolowany będący osobą fizyczną jest obowiązany złożyć oświadczenie o stanie majątkowym na określony dzień, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że nie ujawnił wszystkich obrotów lub przychodów mających znaczenie dla określenia lub ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego; oświadczenie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Kontrolujący, żądając złożenia oświadczenia, uprzedza kontrolowanego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Art. 286. § 1. Kontrolujący( organ KS i jego funkcjonariusze), w zakresie wynikającym z upoważnienia, są w szczególności uprawnieni do:

  1)  wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń kontrolowanego;

  2)  wstępu do lokali mieszkalnych w przypadku, o którym mowa w art. 276 § 1;

  3)  żądania okazania majątku podlegającego kontroli oraz do dokonania jego oględzin;

  4)  żądania udostępniania akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz do sporządzania z nich odpisów, kopii, wyciągów, notatek, wydruków i udokumentowanego pobierania danych w formie elektronicznej;

  5)  zbierania innych niezbędnych materiałów w zakresie objętym kontrolą;

  6)  zabezpieczania zebranych dowodów;

  7)  legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli; (jeżeli odbywa się to w siedzibie firmy, jeżeli są wątpliwości co do ilości zatrudnionych)

  8)  żądania przeprowadzenia spisu z natury ;art. 33 Inspektor zarządza przeprowadzenie interweryzacji i nie może tej czynności powierzyć swojej ekipie

  9)  przesłuchiwania świadków, kontrolowanego oraz innych osób wymienionych w art. 287 § 4;

  10) zasięgania opinii biegłych.

§ 2. Kontrolujący może zażądać wydania, na czas trwania kontroli, za pokwitowaniem:

  1)  próbek towarów;

  2)  akt, ksiąg i dokumentów, o których mowa w § 1 pkt 4:

a)    w razie powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że są one nierzetelne, lub

b)    gdy podatnik nie zapewnia kontrolującym warunków umożliwiających wykonywanie czynności kontrolnych związanych z badaniem tej dokumentacji, a w szczególności nie udostępnia kontrolującym samodzielnego pomieszczenia i miejsca do przechowywania dokumentów.

§ 3. Przeglądanie akt postępowania przygotowawczego i sądowego, akt spraw sądowych, a także dokumentów zawierających informacje stanowiące tajemnicę państwową, służbową lub zawodową oraz sporządzanie z nich odpisów i notatek następuje z zachowaniem właściwych przepisów.

Art. 286a. § 1. Kontrolujący może w razie uzasadnionej potrzeby wezwać, w pilnych przypadkach także ustnie, pomocy organu Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej lub Straży Miejskiej, jeżeli trafi na opór uniemożliwiający lub utrudniający przeprowadzenie czynności kontrolnych, albo zwrócić się o ich asystę, gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że na taki opór natrafi. Jeżeli opór stawia żołnierz czynnej służby wojskowej, kontrolujący wzywa do pomocy właściwy organ wojskowy, chyba że zwłoka grozi udaremnieniem czynności kontrolnych, a na miejscu nie ma organu wojskowego.

§ 2. Organy wymienione w § 1 nie mogą odmówić udzielenia pomocy lub asysty.

§ 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków organów udzielających pomocy lub asystujących przy wykonywaniu czynności kontrolnych, tryb udzielania pomocy lub asysty, sposób dokumentowania przebiegu pomocy lub asysty oraz właściwość miejscową organów do udzielenia pomocy lub asysty.

§ 4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w § 3, uwzględnia się w szczególności zróżnicowanie zakresu obowiązków organów udzielających pomocy w zależności od sposobu stawiania oporu.

Pani profesor powiedziała, że przyrzeka, że nie będzie pytań testowych z rozporządzeń, ale radzi przeczytać bo się przydaje dla prywatnych celów!

Art. 287 i 288 to uprawnienia i obowiązki kontrolowanego.

Art. 287. § 1. Kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani umożliwić wykonywanie czynności, o których mowa w art. 286, a w szczególności: (Inspektor przedstawiając upoważnienie ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami)

  1)  umożliwić, nieodpłatnie, filmowanie, fotografowanie, dokonywanie nagrań dźwiękowych oraz utrwalanie stanu faktycznego za pomocą innych nośników informacji, jeżeli film, fotografia, nagranie lub informacja zapisana na innym nośniku może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli;

  2)  przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli.

§ 2. Czynności określone w § 1 pkt 2 kontrolowany jest obowiązany wykonać nieodpłatnie.

§ 3. Kontrolowany ma obowiązek w wyznaczonym terminie udzielać wszelkich wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli, dostarczać kontrolującemu żądane dokumenty oraz zapewnić kontrolującemu warunki do pracy, a w tym w miarę możliwości udostępnić samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów.

§ 4. Osoby upoważnione do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, pracownicy oraz osoby współdziałające z kontrolowanym są obowiązani udzielić wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli, w zakresie wynikającym z wykonywanych czynności lub zadań.

§ 5. Kontrolujący są uprawnieni do wstępu na teren jednostki kontrolowanej oraz poruszania się po tym terenie na podstawie legitymacji służbowej bez potrzeby uzyskiwania przepustki oraz nie podlegają rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tej jednostki; podlegają natomiast przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym w kontrolowanej jednostce.

Art. 288. § 1. Kontrolujący ma prawo wstępu na teren, do budynku lub lokalu mieszkalnego kontrolowanego w celu:

  1)  dokonania oględzin, jeżeli:

a)    zostały one wskazane jako miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub jako siedziba kontrolowanego,

b)    jest to niezbędne dla ustalenia lub określenia wysokości zobowiązania podatkowego lub podstawy opodatkowania,

c)    jest to niezbędne do zweryfikowania faktu poniesienia wydatków na cele mieszkaniowe uprawniających do skorzystania z ulg podatkowych;

  2)  dokonania oględzin oraz przeszukania lokali mieszkalnych, innych pomieszczeń lub rzeczy, jeżeli powzięto informację o prowadzeniu niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej albo w przypadku gdy są tam przechowywane przedmioty, księgi podatkowe, akta lub inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie istnienia obowiązku podatkowego lub określenie wysokości zobowiązania podatkowego.

§ 2. Czynności wymienione w § 1 pkt 2 przeprowadzają upoważnieni pracownicy organu podatkowego po uzyskaniu, na wniosek organu podatkowego, zgody prokuratora rejonowego. Przed przystąpieniem do tych czynności kontrolowanemu okazuje się postanowienie prokuratora o wyrażeniu na nie zgody. Przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu odnoszące się do Policji mają także zastosowanie do kontrolujących. Sporządza się protokół tych czynności, który wymaga zatwierdzenia przez prokuratora. W razie odmowy zatwierdzenia protokołu materiały i informacje zebrane w toku czynności nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym.

§ 3. Czynności wymienione w § 1 pkt 1 dokonywane są za zgodą kontrolowanego. W razie braku takiej zgody przepis § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 4. W przypadku gdy nieruchomości lub ich części albo rzeczy znajdują się w posiadaniu osób trzecich, osoby te są obowiązane je udostępnić, w celu przeszukania lub oględzin, na żądanie organu podatkowego.

Art. 289. § 1. Kontrolowanego, osobę go reprezentującą lub osobę wskazaną w trybie art. 281a albo w trybie art. 284 § 1 zdanie drugie zawiadamia się o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych przynajmniej na 3 dni przed terminem ich przeprowadzenia, a dowodu z oględzin nie później niż bezpośrednio przed podjęciem tych czynności.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli kontrolowany, osoba go reprezentująca lub przez niego wskazana w trybie art. 281a albo w trybie art. 284 § 1 zdanie drugie są nieobecne, a okoliczności sprawy uzasadniają natychmiastowe przeprowadzenie dowodu.

Art. 290. § 1. Przebieg kontroli kontrolujący dokumentuje w protokole. Stan faktyczny może być ponadto utrwalony za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych, optycznych lub elektronicznych nośników informacji.

§ 2. Protokół kontroli zawiera w szczególności:

  1)  wskazanie kontrolowanego;

  2)  wskazanie osób kontrolujących;

  3)  określenie przedmiotu i zakresu kontroli;

  4)  określenie miejsca i czasu przeprowadzenia kontroli;

  5)  opis dokonanych ustaleń faktycznych;

  6)  dokumentację dotyczącą przeprowadzonych dowodów;

  7)  pouczenie o prawie złożenia zastrzeżeń lub wyjaśnień.

§ 3. Protokół nie zawiera oceny prawnej sprawy będącej przedmiotem kontroli.

§ 4. Załącznik do protokołu kontroli stanowią protokoły czynności, o których mowa w art. 289 § 1.

§ 5. W protokole kontroli mogą być zawarte również ustalenia dotyczące badania ksiąg w zakresie przewidzianym w art. 193. W tym przypadku nie sporządza się odrębnego protokołu badania ksiąg, o którym mowa w art. 193 § 6.

§ 6. Protokół jest sporządzany w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokółu kontrolujący doręcza kontrolowanemu.

Art. 290a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi sposób zabezpieczania, odtwarzania i wykorzystywania dowodów utrwalonych za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych, optycznych lub elektronicznych nośników informacji, uwzględniając w szczególności rodzaje czynników zewnętrznych, których działanie może spowodować zniszczenie lub uszkodzenie dowodu, obecność przedstawiciela organu kontrolującego podczas ich odtwarzania, formę oznakowania dowodu oraz ewidencjonowania czynności odtworzenia i wykorzystania dowodu.

Art. 291. § 1. Kontrolowany, który nie zgadza się z ustaleniami protokołu, może w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia przedstawić zastrzeżenia lub wyjaśnienia, wskazując równocześnie stosowne wnioski dowodowe.

§ 2. Kontrolujący jest obowiązany rozpatrzyć zastrzeżenia, o których mowa w § 1, i w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania zawiadomić kontrolowanego o sposobie ich załatwienia.

§ 3. W przypadku niezłożenia wyjaśnień lub zastrzeżeń w terminie określonym w § 1, przyjmuje się, że kontrolowany nie kwestionuje ustaleń kontroli.

§ 4. Kontrola zostaje zakończona w dniu doręczenia protokołu kontroli.

Art. 292. W sprawach nieuregulowanych w art. 281-291 stosuje się odpowiednio przepisy art. 102 § 2 i 3, art. 135-138, art. 139 § 4, art. 140 § 2, art. 141 i art. 142 oraz przepisy rozdziałów 1, 2, 5, 6, 9-12, 14, 16, 22 oraz 23 działu IV.

Przepisy o przedawnieniu o terminach

14 dni zastrzeżenie protokołu, odwołania , 7 dni na zapoznanie się z aktami sprawy, 3 dni na przedstawienie kontrolowanemu daty wszczęcia

Z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przeczytać Art. 77-84 bo 1 pytanie będzie z tego!:

Art. 77. 1. Organy administracji publicznej kontrolują przedsiębiorców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustaw szczególnych.

3. Zakres przedmiotowy kontroli działalności przedsiębiorcy oraz organy upoważnione do jej przeprowadzenia określają odrębne ustawy.

Art. 78. 1. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia: zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania

szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności, wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie zawiadamia właściwe organy administracji publicznej.

2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o podjętych czynnościach.

3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może nakazać, w drodze decyzji, wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3 dni.

4. Decyzji nakazującej wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej w razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

Art. 79. 1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników organów kontroli po okazaniu legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli działalności przedsiębiorcy, chyba że przepisy szczególne przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim przypadku upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy w terminie określonym w tych przepisach.

2. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez osoby niebędące pracownikami organu kontroli, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią.

3. Zmiana osób upoważnionych do wykonania kontroli wymaga każdorazowo wydania odrębnego upoważnienia. Zmiana ta nie może prowadzić do wydłużenia ustalonego wcześniej terminu zakończenia kontroli.

4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:

  1)  wskazanie podstawy prawnej;

  2)  oznaczenie organu kontroli;

  3)  datę i miejsce wystawienia;

  4)  imię i nazwisko pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonania kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;

  5)  firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;

  6)  określenie zakresu przedmiotowego kontroli;

  7)  wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;

  8)  podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;

  9)  pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.

5. Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany w upoważnieniu.

Art. 80. 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadkach gdy:

  1)  ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;

  2)  przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;

  3)  odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku prowadzonego postępowania dotyczącego przedsiębiorcy;

  4)  przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego.

3. Kontrolowany jest obowiązany do pisemnego wskazania osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli, w szczególności w czasie jego nieobecności.

Art. 81. 1. Przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić i przechowywać w swojej siedzibie książkę kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli, a także udostępniać je na żądanie organu kontroli.

2. Książka kontroli zawiera wpisy dokonywane przez organ kontroli. Wpisy obejmują:

  1)  oznaczenie organu kontroli;

  2)  oznaczenie upoważnienia do kontroli;

  3)  zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli;

  4)  daty podjęcia i zakończenia kontroli;

  5)  zalecenia pokontrolne oraz określenie zastosowanych środków pokontrolnych.

3. Przedsiębiorca jest obowiązany dokonywać w książce kontroli wpisu informującego o wykonaniu zaleceń pokontrolnych bądź wpisu o ich uchyleniu przez organ kontroli lub jego organ nadrzędny albo sąd administracyjny.

Art. 82. 1. Nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy. Nie dotyczy to sytuacji, gdy:

  1)  ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;

  2)  przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;

  3)  odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku prowadzonego postępowania dotyczącego przedsiębiorcy;

  4)  przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego;

  5)  kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu;

  6)  przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej.

2. Organ kontroli odstąpi od podjęcia czynności kontrolnych oraz ustali z przedsiębiorcą termin przeprowadzenia kontroli, jeżeli działalność przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą innego organu.

Art. 83. 1. Czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać:

  1)  w odniesieniu do przedsiębiorców, o których mowa w rozdziale 7 - 4 tygodni;

  2)  w odniesieniu do pozostałych przedsiębiorców - 8 tygodni.

2. Ograniczeń czasu kontroli nie stosuje się, w przypadkach gdy:

  1)  ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;

  2)  przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;

  3)  odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku postępowania prowadzonego przez organ;

  4)  przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego;

  5)  kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu;

  6)  przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej.

3. Przedłużenie czasu trwania kontroli określonego w upoważnieniu wymaga uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie doręcza się przedsiębiorcy i wpisuje do książki kontroli przed podjęciem dalszych czynności kontrolnych.

4. Jeżeli wyniki kontroli wykazały rażące naruszenie przepisów prawa przez przedsiębiorcę, można przeprowadzić powtórną kontrolę w tym samym zakresie przedmiotowym w danym roku kalendarzowym, a czasu jej trwania nie wlicza się do czasu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 84. Przepisów art. 82 i 83 nie stosuje się wobec działalności przedsiębiorców w zakresie objętym:

1. szczególnym nadzorem podatkowym, na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie

2.   2)  nadzorem nad rynkiem kapitałowym i towarowym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych oraz ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych;

  3)  nadzorem bankowym, na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim oraz nadzorem nad instytucjami pieniądza elektronicznego, na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych;

  4)  nadzorem ubezpieczeniowym, na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891 i Nr 96, poz. 959);

  5)  nadzorem emerytalnym, na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 141, poz. 1178), ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 159, poz. 1667) oraz ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych;

  6)  nadzorem weterynaryjnym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959), ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625), ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 145), ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288), ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287 i Nr 91, poz. 877) oraz ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625).

39

---