 | Pobierz cały dokument typologia.okuc.konca.pasa.wg.raddatza.doc Rozmiar 487 KB |
20. I. 2004 r mgr M. Grygiel
METALOWE OKUCIA KOŃCA PASA W OWR
Najliczniej okucia w Barbaricum występują w fazie B2 i C1a - zostały one zebrane i podzielone przez Klausa Raddatza (na podstawie materiałów z Torsberg) na 2 grupy:
O - okucia trzoneczkowate
J - płaskie okucia końca pasa
Grupa O (trzoneczkowate)
Wąskie, zakończone kulką lub serią profilowanych zgrubień
Charakterystyczne dla faz B2 i C1 (pojedyncze egzemplarze przechodzą do fazy C2, a najstarsze pojawiają się już w fazie B1)
Grupa J (płaskie)
J I - zakończenie w postaci kolistej tarczki
J II - zakończenie w kształcie kolistej tarczki z otworem
Późniejsze egzemplarze posiadają dodatkowe elementy
w postaci mniejszych, kolistych tarczek lub profilowanych
guzków na zakończeniu całego okucia
Najmłodsza seria - śmigłowate (składają się z
dwóch trapezowatych elementów - płytki do
nitów i kolistej tarczki z otworem)
Najczęściej masywne - do 10 cm
Generalnie występują w fazie C1 (najstarsze z fazy B2b, najmłodsze - śmigłowate - jeszcze w fazie C2)
Prawie wyłącznie teren kr. nadłabskiego i Skandynawii
J III - z miseczkowatym zakończeniem
Schyłek fazy B2, faza C1-C2
Dla fazy C2 charakterystyczne
są masywne egzemplarze z wachlarzowato
rozszerzoną płytką do nitów
J IV - kształt zbliżony do prostokąta (dłuższe boki wklęsłe) lub rombu
Brak kolistej tarczki na zakończeniu
Schyłek fazy B2 - najwięcej w fazie C1
Bardzo masywne - do 10 cm
J V - lancetowate
Dolna partia silnie zwęża się ku dołowi
Bardzo rzadko spotykane
Faza B2 (B2b)
 | Pobierz cały dokument typologia.okuc.konca.pasa.wg.raddatza.doc rozmiar 487 KB |