Scenariusz nr 1

środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się, wstążki z krepiny, kolorowe balony, chusta animacyjna, znaczki rozpoznawcze.

Proponowane działania:

1. Poznanie kolegów i koleżanek z grupy.

Zabawa na powitanie „Poznajmy się” - nauczyciel wita dzieci stojące w grupie, podając każdemu rękę. Dotka ramion, głaszcze po głowie i patrząc dziecku w oczy, mówi: Witam Cię. Proponuje, by chętne dzieci podały sobie ręce i powitały się w ten sam sposób. Zabawę przeprowadzamy codziennie przez pierwszy miesiąc. W pierwszym dniu wręczamy każdemu dziecku jego znaczek rozpoznawczy.

2. Zabawa dydaktyczna „Rozpoznaj swój znaczek”.

Nauczyciel ma przygotowane takie same znaczki, jakie mają dzieci. Pokazuje kolejno znaczki i pyta: Kto ma taki sam znaczek? Prosi dzieci, by nazwały, co jest na ich znaczkach.

3. Słuchanie piosenki Poznajmy się w wykonaniu nauczyciela lub z płyty.

1. Z moja mamą idę tam, gdzie kolegów poznać mam

Co tu robić, co tu robić, może uciec albo nie.

Ref. Poznajmy się, poznajmy się, i ty i ja i on. Poznajmy się, poznajmy się, tu wszyscy bliscy są.

2. Już kolegów wielu mam, lubię ich i dobrze znam

W mym przedszkolu jest wesoło, bo nie jestem tutaj sam.

Ref. Poznajmy się…

4. Zabawa integracyjna „Witaj, kolego” przy piosence Poznajmy się, CD1.

Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy: wręcza każdemu dziecku po jednej krótkiej wstążce z krepiny i ustawia w dowolnych miejscach sali. Dzieci mogą wykonać wiatraczki w celu znalezienia sobie miejsca. Następnie proponuje swobodny marsz w rozsypce przy akompaniamencie do piosenki. Zatrzymanie nagrania jest sygnałem do przywitania się - powitanie wstążką w dowolny sposób. Zabawę powtarzamy kilka razy, przekładając wstążkę z ręki do ręki.

5. Ćwiczenie oddechowe „Wesołe baloniki” przy komp.. do piosenki Poznajmy się, CD1.

Dzieci siedzą dookoła chusty animacyjnej lub dużej płachty materiału. Na środku kładziemy kilka nadmuchanych balonów. W trakcie piosenki dzieci dmuchają w balony z różną siłą tak, aby przemieszczały się na materiale i nie spadły na podłogę.

6. Pożegnanie każdego dziecka krótkim wierszykiem.

Do widzenia, do zobaczenia. (machanie ręką)

Wszyscy cię żegnamy. (ukłon)

Do widzenia, do widzenia. (machanie ręką)

Dobry humor mamy. (rysowanie palcami wskazującymi uśmiechu na twarzy)

Do widzenia, do widzenia, (machanie ręką)

Żegnają cię koledzy. (wskazanie na dzieci)

Teraz biegnij do mamy. (wskazanie na mamę)

Jutro na ciebie znów tu czekamy. (rozłożenie rąk)

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się, wstążki z krepiny, kredki, maskotka misia, gumka frotka lub papier samoprzylepny, karta pracy nr 1.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Wysłuchanie i omówienie piosenki Poznajmy się, CD1.

N-l zachęca dzieci do zanucenia melodii refrenu na dowolnej sylabie (np. la) w siadzie skrzyżnym i podczas swobodnego marszu. Po każdej zwrotce zatrzymuje nagranie i prosi o powtórzenie gestu powitania z zabawy „Witaj, kolego”.

3. Wysłuchanie i omówienie wiersza A. Rumińskiej „Mamy trzy latka”

Mamy trzy latka

Ja mam trzy latka, Ty masz trzy latka.

Och, jak szybciutko płynie ten czas.

Co już umiemy, zaraz powiemy,

Może podziwiać to każdy z was.

- Ja umiem sama ładnie jeoeć.

- A ja zabawki sprzątam też.

- Ja się ubieram sam, bez mamy.

- A wszyscy się ładnie kłaniamy! (kłaniają się)

Każdy, kto miał trzy latka, wie,

Że i trzylatek zuchem być chce!

4. Rozmowa o ulubionych zabawkach.

Dzieci siedzą w kole. N-l mówi, że każde dziecko jest inne. Prosi, by dzieci uważnie przyjrzały się sobie i kolegom: zwróciły uwagę na ubranie, kolor włosów, minę. Następnie proponuje rozmowę o ulubionych zabawach. Podaje dziecku siedzącemu po prawej stronie maskotkę misia i proponuje, by przedstawiło się i powiedziało wszystkim, co lubi. Po prezentacji dziecko przekazuje misia kolejnej osobie, która również się przedstawia.

5. Wykonanie karty pracy nr 1.

Dzieci siedzą przy stolikach. N-l omawia części garderoby przedstawione na rysunku. Prosi o pokolorowanie spodni i naklejenie misia na bluzce.

6. Zabawa przy piosence Poznajmy się.

Dzieci stoją na środku sali w parach, podają sobie ręce. Włączamy piosenkę. W trakcie zwrotki dzieci obracają się w małych kółeczkach, a podczas refrenu zatrzymują się i podają sobie prawe ręce (gest powitania). Wskazane jest, aby każde dziecko miało na nadgarstku prawej ręki gumkę frotkę lub naklejony na rękawie kawałek papieru samoprzylepnego.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1 Poznajmy się -pios, gumki frotki lub papier samoprzylepny, szablony piłek, kredki, piłka, karta pracy nr 2.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawa matematyczna „Gdzie jest piłka”.

N-l chowa w sali szablony piłek. Zachęca dzieci do odszukania i określenia, gdzie leżała piłka, np.: na stole, za szafką itp. Chętne dzieci mogą pokolorować swoje piłki.

3. Zabawa z podskokiem „Piłka”.

Naśladowanie odbijania piłki od podłogi. Na wyraźny sygnał - uderzenie w bębenek piłki spadają na podłogę i turlają się w różnych kierunkach.

4. Nauka refrenu piosenki Poznajmy się na zasadzie echa, CD1.

Naukę przeplatamy zabawą. Przypomnienie zabawy integracyjnej do pios. (scenariusz nr1)

5. Wykonanie karty pracy nr 2.

N-l rozdaje dzieciom karty i prosi, by dzieci pokolorowały piłkę, policzyły, ile zabawek jest na obrazku i nakleiły małą piłkę obok lalki.

6. Zabawa z piłką z wykorzystaniem imion.

Dzieci siedzą w kole na podłodze. N-l toczy piłkę do wybranego dziecka, które mówi swoje imię i podaje piłkę następnemu dziecku w kole itd. Zabawę kończymy po wypowiedzeniu przez wszystkie przedszkolaki swoich imion.

7. Zabawa na pożegnanie (jak w scenariuszu nr 1).

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się - aranz, zabawki do puszczania baniek, plastelina, tacki z drobną kaszą, zabawki w sali, baloniki.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się” (jak w scenariuszu nr 1).

2. Opowieść ruchowa „Spacer po sali” .

N-l włącza muzykę (CD1 - wersja instrum. Pios. Poznajmy się), podchodzi do każdego dziecka i mówi jego imię. Po przypomnieniu imion zaprasza dzieci do zabawy w kącikach zainteresowań.

3. Zabawa plastyczna przy stolikach: lepienie wałeczków i kuleczek z plasteliny.

N-l zapoznaje dzieci z nowym materiałem plastycznym. Zwraca uwagę na kolor, zapach i właściwości. Demonstruje sposób wykonania ulepianki. Omawia każdą pracę, a na zakończenie zajęć organizuje wystawę prac.

4. Ćwiczenia oddechowe.

N-l dmucha każdemu dziecku we włosy od tyłu lub z boku. Pyta, czy czuło powiew powietrza. Następnie puszcza bańki mydlane i prosi o przyjrzenie się im. Mówi o ich właściwościach: przejrzyste, lekkie, błyszczące, kolorowe, pękają, opadają itp. Prosi dzieci o pokazanie ciałem lekkości baniek, a potem o chwytanie baniek puszczonych wysoko do góry. Pęknięcie bańki można zasygnalizować klaśnięciem w dłonie. Na zakończenie zajęć proponujmy dzieciom puszczanie baniek.

5. Zabawa z kaszką.

N-l pokazuje dzieciom tackę z drobną kaszą. Zachęca do dotykania i określenia, jaka jest w dotyku. Zaprasza dzieci do zabawy z kaszą: można na niej rysować paluszkiem, np. kółeczka, słoneczka.

6. Zabawa ruchowa „Tor przeszkód”.

N-l proponuje dzieciom zabawę z przeszkodami: po przejściu całego toru czeka niespodzianka (np. baloniki). Na koniec dzieci bawią się kolorowymi balonikami przy muzyce dziecięcej.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się - PIOS, kolorowe piórka, chusta animacyjna.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawa integracyjna „Przywitanie na chuście”.

Dzieci wspólnie z n-lem mówią: jeden, dwa, trzy i wyskakują do góry, krzycząc hurra! Zabawę powtarzamy.

3. Zabawa „Kto lubi?”.

Kto lubi np. słodycze wchodzi na chwilę pod chustę. Pozostałe dzieci mocno napinają chustę i rytmicznie nią poruszają. Można przeprowadzić też uproszczoną wersję zabawy pt. „Wejdź pod chustę”, w której nauczyciel zaprasza imiennie pod chustę kolejne dzieci.

4. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Kolory”, CD1.

N-l włącza piosenkę Poznajmy się. Prosi dzieci, by swobodnie poruszały się po chuście. Po chwili wyłącza nagranie, mówi nazwę koloru i prosi, by odszukały wskazany kolor na chuście i usiadły na nim.

5. Zabawa rytmiczna „Nogi i ręce” - ćwiczenie angażujące najpierw jedną, potem dwie dłonie, a następnie nogi. N-l demonstruje wybrane ruchy i rytm (klaskanie, klepanie dłonią po udach, bardzo szybkie tupanie, skakanie obunóż) i prosi dzieci o naśladowanie.

6. Ćwiczenia oddechowe - dmuchanie na kolorowe piórka wyrzucane do góry.

Dzieci wybierają sobie piórko i bawią się nim: można je dotykać, powiedzieć, jakie jest w dotyku, jakiego jest koloru, głaskać nim dłonie, policzki, nosek swój i kolegi.

7. Zabawa na pożegnanie.

Temat kompleksowy: Nasze przedszkole

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Poznajmy się, materiał, znaczki rozpoznawcze, zabawki w sali, chusta, obrazki z zabawkami, czerwone i żółte kredki, kartony, miska z wodą, żaglówki, koszulki plastikowe, kolorowe kartki, mazaki.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Nazywanie znaczków rozpoznawczych. N- siada z dziećmi na dywanie (ma przygotowane różne zabawki, znaczki rozpoznawcze) i mówi wiersz A. Rumińskiej.

Chcę być przedszkolakiem

- Mam trzy latka i chcę chodzić do przedszkola.

Nie chcę siedzieć w domu sama.

- Dobrze, Zosiu - powiedziała mama.

I poszłyśmy - jestem już przedszkolakiem.

Mam swój znaczek i szafkę z wieszakiem.

W przedszkolu mam wielu kolegów, ulubione panie i dużo zabawek.

W przedszkolu jest mi wesoło, jest konik, zjeżdżalnia i kilka huśtawek.

Och, jak tutaj jest dobrze i miło. Co byśmy zrobili, gdyby takiego przedszkola nie było?

W czasie recytacji n-l pokazuje zabawki, o których jest mowa w wierszu. Prosi dzieci o wskazywanie i nazywanie swoich znaczków rozpoznawczych.

3. Zabawa integracyjna „Statek pełen przedszkolaków”, CD1 piosenka Poznajmy się.

Dzieci w siadzie klęcznym naokoło materiału trzymają oburącz jego brzegi. W czasie śpiewania refrenu lekko kołyszą materiałem. N-l zaprasza na „statek” przedszkolaki, które najbardziej starają się podczas śpiewania. Piosenkę powtarzamy tak długo, aż wszystkie dzieci znajdą się na „statku”. Na zakończenie zabawy dzieci naśladują „rejs statkiem” w wyznaczonym kierunku (przesuwają się z materiałem po podłodze, odpychając się rękami).

4. Zabawa dydaktyczna „Co to jest?”.

Nauczyciel chowa pod chustą dowolne zabawki. Chętne dzieci prosi, by je dotykały i odgadły, jakie to zabawki - powiedziały jej nazwę. Następnie dzieci odszukują tę zabawkę na obrazku i naśladują odgłosy, które ona wydaje.

5. Rytmiczne rysowanie fal, CD1 nagranie Słońce.

Dzieci zajmują dogodną pozycję (przy stolikach, na podłodze - siedzą, leżą), n-l zachęca je, by rytmicznie rysowały fale, używając kredek w dwóch kolorach: żółtym i czerwonym. Z pokolorowanych kartek nauczyciel składa żaglówki, a następnie napełnia miskę wodą. Prosi przedszkolaki, by wkładały na wodę swoje łódeczki i dmuchały na nie z różną siłą tak, by statki kołysały się na wodzie.

6. Rysowanie kół różnej wielkości i w dowolnych miejscach.

N-l wręcza dzieciom plastikowe koszulki z kartką w środku oraz grube mazaki. Dzieci rysują na koszulkach koła różnej wielkości i w różnych miejscach. Zmieniając kolory papieru wewnątrz koszulki, otrzymują za każdym razem piłki w innych kolorach. Dzieci nazywają kolory, a chętne mogą policzyć narysowane piłki.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Zabawki i urządzenia wydające dźwięki, duża i mała piłka, duże i małe zabawki tego samego rodzaju, arkusze pakowego papieru, mazaki, kolorowe kredki, karta pracy nr 3.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Nazywanie zabawek.

N-l pokazuje ustawione na stole zabawki. Prosi o ich nazwanie. Zwraca uwagę na różnice w wyglądzie zabawek tego samego rodzaju. Mówi, że jedne zabawki są małe, a inne duże.

3. Segregowanie zabawek według wielkości.

N-l rozdaje dzieciom w parach zabawki tego samego rodzaju o zróżnicowanej wielkości. Prosi, by opisały zabawki i określiły ich wielkość. Stawia dwa pudełka: małe i duże i proponuje, by dzieci posegregowały zabawki według wielkości.

4. Zagadki słuchowe „Co tak pięknie gra?”.

N-l pokazuje dzieciom kilka przedmiotów i demonstruje ich brzmienie, np. pęk kluczy, płaczącą lalę, samochód na baterie itp. Dzieci siedzą na obwodzie koła (tyłem do środka koła).W środku koła leżą różne przedmioty. Przedszkolaki mają odróżnić po wydawanych dźwiękach zabawki i urządzenia oraz podać ich nazwy. Chętne dziecko wskazuje dowolny przedmiot, a pozostałe naśladują jego brzmienie.

5. Wykonanie karty pracy nr 3. Dzieci siedzą przy stolikach. N-l rozdaje kartę pracy nr 3 i zapoznaje dzieci z zadaniem.

6. Zabawa ruchowa „Piłki”.

N-l pokazuje, jak odbija się duża piłka i prosi dzieci o naśladowanie. Następnie odbija małą piłkę i zachęca do naśladowania.

7. Praca plastyczna „Moja grupa”.

N-l pokazuje różne części ciała i prosi dzieci o pokazywanie ich na sobie: pokaż głowę, pokaż ręce, pokaż nogę. Potem zamienia się rolami. Chętne dzieci mówią, a n-l pokazuje. Dobiera dzieci w pary. Jedno dziecko kładzie się na arkusz papieru pakowego, a drugie obrysowuje kolegę mazakiem. Potem następuje zamiana. Dzieci dorysowują na sylwetkach oczy, usta, nos i włosy. Chętne mogą dowolnie ozdobić swoje portrety. Ozdobione sylwetki wycinamy i eksponujemy w jednym miejscu.

8. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Deszcz, Burza, piosenka Poznajmy się, gruby sznurek, mazaki, kartony, rekwizyty do wiersza, karta pracy nr 4.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawa słuchowo-ruchowa „Deszcz i burza”,CD1-Deszcz,Burza, piosenka Poznajmy się.

N-l włącza akompaniament do piosenki. Dzieci maszerują po obwodzie koła, trzymając się za sznurek. Gdy usłyszą odgłosy deszczu, odkładają sznurek na podłogę i biegają naokoło niego, unosząc jedną rękę w górę „bieg z parasolką naokoło kałuży”. Gdy słyszą odgłosy burzy, kryją się w dowolnym miejscu sali. Powrót piosenki oznacza, że zabawa zaczyna się od nowa.

3. Wysłuchanie wiersza M. Buczkówny „Most”.

Nauczyciel manipuluje rekwizytami i układając klocki, recytuje wiersz.

Most

Szalik mamy to jest rzeka.

Zbudujemy mostek -

Tu dwa klocki, a tu przęsła -

dwie deseczki proste.

Najpierw po tym moście przeszła,

plastykowa krówka.

Z Mruczkiem - czarnym kotem.

Teraz z hukiem i warkotem

Wjeżdża ciężarówka.

4. Wspólna zabawa „Paluszkowe ludziki”.

Dzieci z pomocą n-la obrysowują kontury palców, a następnie kolorują i przekształcają w dowolne postacie. N-l pyta, co narysowały, i chwali wszystkie pomysły.

5. Rytmizowanie podanych zdań.

N-l dzieli dzieci na dwa zespoły. Pierwszy zespół mówi: Sza-lik ma-my to jest rze-ka. Drugi zespół mówi: Cza-ry ma-ry z rą-czki pą-czki i wystukuje rytm palcami o blaty stołów.

6. Wykonanie karty pracy nr 4. N-l czyta polecenie. Wskazuje górę i dół kartki.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Deszcz, Burza - WESOŁE PLĄSY, pios. Poznajmy się - PIOSENKI,

gruby sznurek, pacynka, krążki w czterech kolorach, worki foliowe, tace, piana mydlana.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Wspólne śpiewanie z dziećmi refrenu piosenki Poznajmy się, CD1 (w zależności od możliwości dzieci n-l decyduje, czy uczyć zwrotek). Powtarzamy zabawę „Deszcz i burza” (scenariusz 3, s. 19). Podczas kolejnego powtórzenia piosenki można utrudnić zabawę, rezygnując z wykorzystania sznurka.

3. „Poznajemy salę” - rozmowa nauczyciela i pacynki z dziećmi na temat kącików zainteresowań w sali i przedszkolnych pomieszczeń. Ustalenie zasad wspólnej zabawy w kącikach zainteresowań. Wspólna zabawa tematyczna.

4. Zabawa logopedyczna „Język akrobata”.

Dotykanie czubkiem języka górnej i dolnej wargi, prawego i lewego kącika, rysowanie kropek, kresek, kółek na podniebieniu, oblizywanie ust dookoła.

5. Zabawa plastyczna „Zabawy z pianą”.

Nauczyciel wyciska na tacę lub worki foliowe pianę do golenia (albo robi z mydła, wody i gąbki). Dzieci eksperymentują: dotykają, wąchają i malują pianą.

6. Zabawa ruchowa „Góra - dół”.

Swobodny bieg z krążkami. Ustawienie w kole według kolorów krążków. Marsz w czterech kołach z krążkami w dłoniach.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Poznajmy się - PIOSENKI, balony, peleryna, lalki, wanienka, ręcznik, przybory do mycia zębów, karta pracy nr 5.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Ćwiczenia oddechowe „Baloniki”. Nadmuchiwanie kolorowych balonów. Próby przeliczania balonów ułożonych w szeregu zgodnie z możliwościami dzieci.

3. Zabawa „Balony i wiatr”.

N-l ogląda nadmuchane balony, zwraca uwagę na różnorodność ich barw i wielkość. Zachęca dzieci do zastanowienia się, dlaczego balony można nadmuchać. Ustawia grupę w kole imitującym balon. Wkłada na ramiona pelerynę i biega w środku koła, naśladując wiatr. Dmucha na dzieci, które przemieszczają się do przodu, do tyłu lub w bok. Dzięki temu balon wciąż zmienia kształt.

4. Wysłuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny „Co golasek robi rano” (w: H. Kruk Wybór literatury...). N-l wyjaśnia znaczenie trudnych słów. Prosi dzieci, by naśladując gesty n-la, pokazały wszystkie czynności związane z kąpielą. Kąpiel wybranej lalki w wanience. Dzieci wspólnie z nauczycielem zastanawiają się, dlaczego należy dbać o higienę ciała i myć zęby po posiłkach. N- pyta, jak się nazywają przybory do mycia zębów, i proponuje mycie zębów.

5. Wykonanie karty pracy nr 5.

Dzieci kolorują kubeczek i naklejają na niego wiewiórkę.

6. Zabawa ruchowa „Dzieci do przedszkola - dzieci na spacer”.

N-l rysuje z boku sali linię, wyznaczając przedszkole. Ustawia dzieci w gromadzie. Na hasło: Dzieci na spacer! wszyscy wychodzą z przedszkola, biegają, spacerują w różnych kierunkach. Na zawołanie: Dzieci do przedszkola - wracają. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Podczas powtórzeń ruch może się odbywać przy muzyce CD1 - Marsz, Bieg.

7. Zabawa na pożegnanie.

Temat kompleksowy: Mój dom

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się - PIOSENKI, gruby sznurek, pudełko, obrazki małych i dużych domów, klocki, kolorowy papier, klej, karta pracy nr 6.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych „Syczące węże”, CD1, piosenka Poznajmy się. Dzieci ustawione w kształt węża trzymają się długiego sznurka. „Idąc wężem”, śpiewają piosenkę. Zatrzymujemy nagranie i zachęcamy do naśladowania syczącego węża. Zabawę powtarzamy, zmieniając sposób łączenia grupy; dzieci mogą podać sobie ręce, a rolę prowadzącego może przejąć chętne dziecko.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mój dom”.

Mój dom

Ślimak ma swój domek, choć taki malutki.

Piesek się może schować do swojej psiej budki.

Ptaszki mają gniazdka, liski mają norę.

Kury mają kurnik, a krówki oborę.

My też mamy swoje domy małe albo duże.

A przed domami ogródek i podwórze.

Bawimy się na podwórku wesoło i miło,

Żeby potem w domku pięknie nam się oeniło.

Rozmowa z dziećmi na temat wiersza ukierunkowana pytaniami:

- Czy wszystkie zwierzęta w wierszu mają swoje domki?

- Gdzie mieszka pies?

- Jak nazywa się dom kurki, a jak krówki?

- Gdzie mieszka lis, a gdzie ptaszki?

- Jakie są wasze domy: duże czy małe?

- Kto może mieszkać w dużym domu?

- Kto mieszka wysoko, a kto nisko?

- Kto mieszka w małym domu?

4. Opisywanie wybranego domu.

Dzieci wyjmują z pudełka rysunki domów. Dokładnie oglądają i opisują ich wygląd. N-l prosi o wskazanie i nazwanie poszczególnych elementów: dachu, komina, okna, drzwi.

5. Ustawianie dużych i małych domów na podwórkach.

Nauczyciel wydziela z klocków dwa podwórka. Na jednym stawia obrazek dużego domu, na drugim małego, wskazując, gdzie można umieścić określone domy. Dzieci z małymi domami ustawia obok podwórka z małym domem. Dzieci z dużymi domami obok podwórka z dużym domem.

6. Wykonanie karty pracy nr 6.

Dzieci zapełniają dach dużego i małego domu kawałkami papieru i naklejają drzwi na małym domku.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Plastoludki - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY, melodia ludowa Hej, tam pod lasem, plastelina, rysunek przedstawiający kobietę i mężczyznę, obręcze, kolorowe klocki.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Słuchanie piosenki Plastoludki (muz. R. Twardowski, sł. St. Karaszewski).
Plastoludki
I. Były sobie Plastoludki,
miały domek swój malutki,
domek z gankiem i balkonem
z plasteliny ulepiony!

Ref. Plastelinę w palce weź, ulep z niej co chcesz, kolorowe kulki łap, z plasteliny ulep świat! (bis)
II. A przed domem był ogródek,
kotek, płotek, pies i buda,
kury, kaczki, krowy, świnki
i jarzynki z plastelinki

Ref. Plastelinę w palce weź...

N-l omawia treść piosenki. Prosi dzieci, aby określiły, kto śpiewa piosenkę: pan czy pani, i wskazały tę postać na dowolnej ilustracji przedstawiającej kobietę i mężczyznę.

3. Lepienie z plasteliny kolorowych kulek przy akompaniamencie do piosenki Plastoludki, CD1. N-l układa z kulek na kartonie kolorowego węża. Naśladuje jego syk, zmieniając natężenie głosu (cicho, głośno).

4. Zabawa słuchowo-ruchowa „Zwierzęta do domu”, CD1 - melodia ludowa

Hej, tam pod lasem.

Każde dziecko otrzymuje od n-la obręcz gimnastyczną (domek) i siada w niej. Podczas muzyki wolnej (I część melodii) dzieci poruszają się na czworakach między obręczami, naśladując niedźwiedzie (misie). W trakcie muzyki szybkiej (II część melodii) naśladują fruwające ptaki. Z chwilą zatrzymania nagrania wracają do obręczy. Jest to dobry moment, aby powtórzyć wcześniej poznaną piosenkę.

5. Wysłuchanie wiersza W. Scisłowskiego „Klocki”.

N-l siedzi z dziećmi w kole na dywanie. Ma przygotowany zestaw klocków. Recytuje wiersz.

Klocki

Kolorowe klocki dostał Krzyś od mamy.

A wszystkie kolory dobrze chyba znamy:

są klocki zielone jak wiosenna trawa,

są klocki brązowe jak poranna kawa,

są klocki niebieskie jak kwiaty na łące,

są klocki żółciutkie, zupełnie jak słońce!

Z takich barwnych klocków zbudował Krzyś domy

i z tego wysiłku sam stał się czerwony.

W czasie recytacji pokazuje dzieciom kolejno klocki w takim kolorze, o jakim jest mowa w wierszu, i buduje dom, który kończy po wyrecytowaniu wiersza.

6. Ustawianie budowli z dużych klocków lub pudełek w wyznaczonym miejscu w sali.

Dzieci ustawiają budowle z dużych klocków lub pudełek i wypowiadają słowa: duży dom i mały domek z różnym natężeniem głosu. Mogą głośno wypowiadać słowa: duży dom, szeptem: mały domek.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Woreczki, muszelki, tekturowe podkładki, mocny klej, grube mazaki, koszulki foliowe, karta pracy nr 7.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawy ruchowe rozwijające orientację przestrzenną.

N-l wręcza dzieciom woreczki i proponuje, by się nimi pobawiły, np.: podrzucały je, biegały z nimi po sali, nosiły na głowie, przeskakiwały przez nie, itp. Po wstępnej zabawie ustawia dzieci przed sobą i pokazuje, jak należy manipulować woreczkami, mówi np.: Podnieście woreczki do góry i popatrzcie na nie, usiądźcie i połóżcie woreczki za sobą, przed sobą, z boku itp.

3. Wysłuchanie wiersza H. Bechlerowej „Pokaż mi swój domek”.

N-l zwraca uwagę dzieci zwłaszcza na zwrotkę mówiącą o domku ślimaka:

(….) Idzie ślimak wśród poziomek.

- Mój ślimaczku, gdzie twój domek?

A ślimaczek: - Popatrz, proszę,

Ja dom zawsze z sobą noszę.

N-l pyta dzieci, jak nazywa się dom ślimaka? Omawia wygląd muszli ślimaka. Zachęca do narysowania w powietrzu kształtu spirali ręką wiodącą, a następnie oburącz. Wręcza dzieciom różne muszelki. Zachęca do ich oglądania i nazywania kształtów. Zaciekawia szumem, jaki słychać w dużych muszlach. Inspiruje dzieci do snucia opowieści na temat O czy szumi muszelka? Prosi o odszukanie tych, które mogą być domkiem ślimaka.

4. Wykonanie karty pracy nr 7.

Dzieci rysują po śladzie, kolorują domek ślimaka i naklejają w dowolnym miejscu małego ślimaka.

5. Rysowanie na muszelce dowolnych elementów ozdobnych.

Dzieci wybierają muszelki, które im się najbardziej podobają. N-l nakleja na tekturowe podkładki muszelki. Pyta, co przypomina muszelka i zachęca do ozdobienia jej tła w dowolny sposób oraz opowiedzenia o powstałej kompozycji.

6. Zabawy dotykowe i słuchowe.

N-l napełnia koszulki foliowe muszelkami różnej wielkości i kształtu i zakleja lub spina. Zachęca dzieci do potrząsania koszulkami, dotykania ich i określania faktury, oglądania różnych wzorów, pobudza wyobraźnię dzieci pytaniem: Co widzisz?

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się - PIOS, opaski misia, kolorowe piórka, zabawki w sali, tace, mocny klej, kasztany, plastelina.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Zabawa integracyjna „Mój przyjaciel miś Umiś” przy piosence Poznajmy się, CD1.

Przed zabawą każde dziecko zakłada na rękę gumkę frotkę. Dz, stoją parami na obwodzie koła. N-l zamienia je w misie, zakładając opaski misia na głowę. Zaprasza do wspólnej zabawy. Przy I zwrotce „misie” idą na spacer - marsz po obwodzie koła. Przy słowach refrenu „misie” witają się przez podanie prawych rąk w parach, naśladując spotkanie dwóch przyjaciół. Przy II zwrotce „misie” tańczą, obracając się w małych kółeczkach. Przy dźwiękach refrenu żegnają się, podając sobie prawe ręce w parach. N-l zachęca wszystkie dzieci do śpiewania podczas zabawy.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Ciężki - lekki”. N-l recytuje wiersz i pokazuje stosownie do treści kolorowe piórka.

Ciężki - lekki

Wychodzę przed dom i widzę:

Leży kamień na drodze.

Biorę kamień w obie ręce, chcę podnieść do góry.

Och! Jaki ciężki, lepiej go zostawię,

Siądę na trawie, popatrzę

Na łąkę na chmury.

Usiadłem i widzę:

Przede mną frunie małe piórko.

Czyje to piórko?

Czy twoje kaczuszko, czy twoje kurko?

Złapałem piórko w obie ręce

- Jest puszyste, leciutkie, szkoda, że nie ma takich więcej.

Gdy znajdę w parku kasztany,

Zrobię z nich pięknego ptaszka dla mojej mamy,

Do kasztanka przyczepię pióreczko.

- Ładnym jesteś ptaszkiem, kasztanowa zabaweczko.

N-l prosi dzieci, by wyszukały i nazwały lekkie i ciężkie przedmioty znajdujące się w sali, a następnie pogrupowały je według wagi na oko i ułożyły na tacach.

4. Zabawy oddechowe z piórkami.

N-l wręcza dzieciom piórka i zachęca do obejrzenia. Zwraca uwagę na różnorodność kolorów. Mówi, jak można bawić się piórkami: głaskać po twarzy, głowie, podrzucać, zdmuchiwać z dłoni, dmuchać na nie tak, by utrzymały się jak najdłużej w górze, robić wyścigi w dmuchaniu na odległość. N-l pyta o odczucia dzieci po zabawie i prosi o dokończenie zdania: Piórka są puszyste, lekkie, kolorowe, miłe, ciepłe…

5. Zabawa plastyczna.

N-l dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden zespół przykleja wybrane piórko na kartkę i dorysowuje elementy tworzące nową kompozycję. Drugi otrzymuje różne tworzywa przyrodnicze, np.: piórka, kasztany, plastelinę. N-l zachęca dzieci do wykonania kasztanowego ptaszka. Chętne dzieci z pierwszego zespołu mogą wykonać także pracę zaproponowaną drugiemu zespołowi.

6. Zabawa pantomimiczna „Lekkie zabawki”.

N-l mówi dzieciom, że są nadmuchanymi zabawkami, i prosimy je, by biegały po sali. Na hasło: Wyjęty korek dzieci nadymają policzki i powoli wypuszczają z nich powietrze: psss..., zabawki osuwają się na podłogę i muszą czekać, aż zostaną ponownie nadmuchane. Zabawę powtarzamy.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Poznajmy się - PIOSENKI.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajmy się”.

2. Wyjaśnianie pojęć: dom, rodzina, dom rodzinny, rodzice, rodzeństwo.

Podczas zabawy paluszkowej według W. Szumanówny dzieci uczą się poprawnie nazywać członków rodziny. Inscenizujemy palcami treść wierszyka.

Rodzina

Ten pierwszy to nasz dziadziuś. A obok babunia.

Największy to tatuś. A przy nim mamusia.

A to jest dziecinka mała! Tralala la la la…

A to moja rączka cała! Tralala la lalala...

Chętne dzieci zapraszamy do inscenizacji wiersza.

3. Zabawa logopedyczna wykorzystująca umiejętność ziewania.

N-l opowiada historyjkę o pewnym chłopcu i prosi dzieci o obrazowanie ziewaniem wskazanych fragmentów. Pewien chłopiec nie chciał nic robić, tylko ziewał (język leży nieruchomo na dnie jamy ustnej, szczęka dolna opuszcza się i zamyka). Nie chciał sam jeść, myć się, bawić się z kolegami w przedszkolu, nie budował z klocków, nie sprzątał zabawek, nie chciał pomagać mamie, tylko ziewał. Historyjkę można modyfikować stosownie do tematu zajęć.

4. Przygotowanie dzieci do sprzątania zabawek w sali.

N-l pyta dzieci, gdzie jest miejsce poszczególnych zabawek, i prosi, by poustawiały je na swoich miejscach. W trakcie porządkowania sali podchodzi do dzieci i zadaje pytania:

- Gdzie powinna siedzieć lalka? - Gdzie stoi krzesło? itp.

5. Zabawa matematyczna „Zabawa w liczenie”.

N-l podchodzi z dziećmi do pustej półki i prosi o wykonanie różnych czynności z zabawkami, np.:

- Ustaw garnuszki nisko na półce.

- Wysoko na półce ustaw czerwone filiżanki na żółtych spodeczkach.

- Na drugiej półce postaw tyle talerzyków, ile jest łyżeczek.

Zabawa jest okazją do wspólnego liczenia i poprawiania się.

6. Zabawa tematyczna w kąciku lalek „Dom”.

N-l proponuje dzieciom odtwarzanie w zabawie wybranych scenek rodzinnych, np.: imieniny z poczęstunkiem, chora lalka, pranie. Czynnie włączamy się w przygotowanie zabawy i udział w zabawie. Odtwarzamy wybrane nagranie muzyczne z płyty CD1-akompaniamenty. 7. Zab.pożegn.

Temat kompleksowy: Moje podwórko

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1,dzwieki dalekie i bliskie - Kot, Pies, Kura, karta pracy nr 8, dodatkowe karty pracy s. 113-116, długa lina lub sznurek, pary zabawek różniące się między sobą szczegółami, obrazek przedstawiający plac zabaw.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajemy się”.

2. Zagadki słuchowe „Co to za zwierzęta?”, CD1, Zwierzęta i ptactwo domowe - Kot, Pies, Kura. Po wysłuchaniu z dziećmi nagrania n-l prosi przedszkolaki o odróżnienie po głosie, nazwanie i wskazanie na ilustracji odpowiedniego zwierzęcia (karty pracy, s. 8), a następnie naśladowanie tych zwierząt głosem i ruchami ciała.

3. Wykonanie karty pracy nr 8.

N-l omawia polecenie. Dzieci nazywają i kolorują zwierzęta, a następnie przed każdym zwierzęciem naklejają to, co lubi jeść.

4. Zabawa ruchowa „W ogródku”, CD1 - piosenka Taniec (mel. ludowa z Lubelskiego).

N-l omawia słowa piosenki i zachęca do intonowania melodii na dowolnych sylabach.

,,TANIEC”
I
Wyszły dzieci do ogródka Tańcują, tańcują.
Wszystkie im się kury, Kaczki dziwują, dziwują
II
Nawet mały Staś tańcuje Hyc, hyc,  hyc ,hyc , hyc, hyc
Zgubił w tańcu pantofelki, Nie ma nic, nie ma nic
III
Tańczą chłopcy i dziewczęta Tra la la, tra lala
Heniek pięknie na bębenku gra Dzieciom gra, dzieciom gra

N-l formuje z długiej liny koło na podłodze, wokół którego usiądą dzieci. W trakcie akompaniamentu gestem dłoni wita uczestników zabawy. Prosi dzieci o powtórzenie gestu i zaprasza na „spacer do ogródka”. Włącza muzykę i wyjaśnia przebieg zabawy. Podczas I zwrotki dzieci, trzymając się liny, maszerują po obwodzie koła w prawą stronę, podczas II zwrotki stają twarzą do środka koła i wysuwając na zmianę prawą i lewą nogę, opierają ją na pięcie (nauczyciel wykonuje ćwiczenie tak, aby wysunięcie nogi przypadało na „raz” w takcie, powrót na „dwa”). W trakcie III zwrotki dzieci maszerują po obwodzie koła w lewą stronę. Podczas kolejnych

powtórzeń rezygnujemy z liny.

5. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Moje podwórko”.

Moje podwórko

Moje podwórko, moje podwórko,

Czy słonko świeci, czy jest za chmurką.

Świetna zabawa, świetna zabawa,

Jest piaskownica, zielona trawa.

Małe podwórko, duże podwórko,

Bawię się z dziećmi w berka i w kółko.

Grzeczna zabawa, grzeczna zabawa,

To dla nas radość, wspaniała sprawa!

N-l pokazuje obrazek przedstawiający plac zabaw. Pyta dzieci o ich ulubione zabawy i zabawki, a następnie bawi się z dziećmi w wybraną zabawę, przypominając o zachowaniu zasad bezpieczeństwa.

6. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość „Czym się różnią”. W dużym kole na środku sali leżą dwie zabawki tego samego rodzaju, ale różniące się między sobą. N-l prosi dzieci o znalezienie i dobranie w pary zabawek oraz wskazanie różnic w ich wyglądzie.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Taniec - piosenki, bębenki, pałeczki, wstążka, taca, plastikowe zwierzęta lub liczmany.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajemy się”.

2. Zabawa bieżna „Złap myszkę”.

Dzieci-kotki stoją pod ścianą. Przed dziećmi-kotkami stoi dziecko-myszka. Za paskiem ma wstążkę - ogonek. Gdy gra muzyka, „myszka” ucieka w różne strony, a dzieci ją gonią. Dziecko, które jako pierwsze odbierze ogonek „myszce”, zostaje myszką i zabawa toczy się dalej.

3. Zabawa taneczna i nauka I zwrotki piosenki Taniec CD1 (nuty scenariusz nr 1, s. 32).

N-l śpiewa piosenkę, wykonując określone gesty: takty 1-4 lekkie kołysanie z rękami na biodrach, takty 5-8 - gest zakłopotania (ręce na skroniach, pochylanie głowy na boki). Potem prosi dzieci o naśladowanie gestów.

4. Zapoznanie dzieci z techniką gry na bębenku, CD1 Taniec.

Etapy realizacji:

- zapoznanie z nazwą i sposobami gry (uderzanie i pocieranie ręką, uderzanie pałeczką),

- swobodna improwizacja na bębenku bez pałeczki do piosenki, podczas której

nauczyciel koryguje niewłaściwe trzymanie instrumentu i pomaga w wydobyciu dźwięku,

- próby grania pod dyktando nauczyciela: rytm ćwierćnutowy (po dwa uderzenia w takcie), podczas powtórzenia gramy w taktach 3-4 i 7-8 w rytmie piosenki (po trzy uderzenia w takcie).

5. Zabawa matematyczna „Ile mamy zwierząt?”.

Dzieci siedzą w kole. N-l podaje tacę, na której są plastikowe zwierzątka: konie i krówki. Prosi, by każde dziecko wzięło najpierw jedną krówkę, mówiąc: Mam jedną krówkę, następnie jednego konia, mówiąc: Mam jednego konia. Ponownie podaje dzieciom tacę i prosi o wzięcie drugiego konika. Dzieci układają przed sobą zwierzątka i liczą zgodnie z poleceniem: wszystkie zwierzątka, tylko konie, tylko krówki. Zaczynamy od wspólnego liczenia. Chętne dzieci mogą liczyć indywidualnie.

6. Łączenie przedmiotów w pary.

N-l rozdaje dzieciom ilustracje, na których są pokazane różnice (mały konik - duży konik, pokój przed zabawą - pokój po zabawie, plac zabaw w dzień - plac zabaw nocą). Włącza muzykę do marszu. Podczas przerwy i na hasło: Jeden konik dzieci stają pojedynczo, na hasło: Dwa koniki dobierają się w pary i naśladują jazdę w zaprzęgu.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Taniec - PIOS, małe chusteczki, ilustracja kota, długie sznurki, karta pracy nr 9.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajemy się”.

2. Zabawa ruchowa „Wiatr w ogrodzie” - piosenka Taniec, CD1.

N-l wręcza dzieciom po jednej małej chusteczce i wyjaśnia przebieg zabawy. W trakcie I zwrotki na hasło: Idą dzieci do ogrodu dzieci maszerują w jednym kierunku, wymachując chusteczką nad głową. W trakcie II zwrotki dzieci chwytają chusteczkę oburącz i machają nią przed sobą, wykonują obroty wokół własnej osi, naśladując wiatr wiejący w ogrodzie (cały czas podczas zabawy zachęcamy dzieci do śpiewania).

3. Zabawa artykulacyjna „Kotek”.

N-l opowiada przygodę kotka, po czym prosi dzieci o naśladowanie właściwych fragmentów: Kotek jest zadowolony. Wypił mleko i zaraz zaśnie. Nauczyciel prosi dzieci, by pokazały, jak kotek pije języczkiem mleko i jak się potem oblizuje, mając szeroko otwartą buzię, jak mruczy i robi z języczka „koci grzbiet”, przeciągając się. Następnie dzieci pokazują, jak kotek ziewa przed zaśnięciem. Zachęcamy je także, by naśladowały głos kotka cicho i głośno: miau, miau, miau i prychanie: phy! phy!

4. „Konie i koniki”.

Nauczyciel pokazuje obrazek przedstawiający mamę konia i małego źrebaczka (karta pracy nr 9). Pyta dzieci, czy potrafią pokazać, jak konie żują trawę, jak rżą: ihaha, ihaha, jak stukają kopytkami (przyklejanie języka do podniebienia, energiczne otwieranie buzi i odklejanie języka). Dzieci przyglądają się dokładnie zwierzętom i nazywają ich części ciała. Pytamy:

• Ile ma ogonów? * Ile ma oczu?

• Ile ma uszu? * Ile ma przednich nóg?

• Ile ma tylnych nóg? * Na zakończenie zajęć dzieci kolorują żrebaczka.

5. Zabawa ruchowa przy II zwrotce piosenki Taniec, CD1.

Śpiewanie piosenki w pozycji siedzącej i podczas zabawy tanecznej: takty 1-2 i 5-8, wysuwanie na zmianę prawej i lewej nogi (ręce pod boki), takty 3-4 sześć rytmicznych podskoków.

6. Układanie dowolnych wzorów na podłodze.

N-l wręcza dzieciom długie sznurki i prosi, by wodziły palcami po ułożonym wzorze lub chodziły po nim boso. Pyta dzieci o odczucia. Chętne dzieci mogą wykonać zabawę z zasłoniętymi oczami.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Taniec - PIOSENKI, duży materiał, papierowe listki, kredki świecowe, czarna farba, ostre patyczki, worek, różnorodne materiały przyrodnicze.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajemy się”.

2. Wydrapany rysunek.

Wspólnie z n-lem dzieci kolorują świecowymi kredkami kartki. Następnie zamalowują grubym pędzlem kartki na czarno i pozostawiają do wyschnięcia. N-l wręcza dzieciom zaostrzone patyczki i prosi o wyskrobanie czegoś na czarnym tle. W taki magiczny sposób pojawi się z pewnością rysunek w kolorze.

3. Nauka III zwrotki piosenki Taniec, CD1 na zasadzie echa.

Utrwalamy piosenkę w zabawie „Statek pełen przedszkolaków” (scen. nr 1). Improwizację ruchową przeplatamy ruchami papierowego listka (podnoszenie i opuszczanie listka, obroty, marsz, bieg itp.).

4. Zabawa wyciszającą do słów rymowanki-wyliczanki „Kółka”.

Dzieci stoją w kole: Kółka małe, kółka duże (koło schodzi się do środka i do tyłu) głowa prosto, ręce w górze, ręce w prawo, ręce w lewo, tak się chwieje wielkie drzewo (kołysanie rękami w górze) Szu, szu, szu, szu, szu.

5. Zabawa inscenizowana „Na podwórku” T. Fiutowskiej z elementami ćwiczeń artykulacyjnych na zgłoskach naśladujących głosy wydawane przez zwierzęta domowe.

6. Grupowanie materiału przyrodniczego według określonych cech, np. gatunku drzew.

Dzieci siedzą w kręgu na podłodze. W środku stawiamy worek z różnorodnym materiałem przyrodniczym. Pytamy: Co znajduje się w worku? Prosimy dzieci, by zgadując, zaangażowały zmysły: słuchu, powonienia, dotyku. Otwieramy worek i sprawdzamy odpowiedzi. Prosimy dzieci o posortowanie zawartości worka według rodzajów materiału, gatunku drzew. Inicjujemy ułożenie dowolnych kompozycji z tworzywa przyrodniczego.

7. Zabawa na pożegnanie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Taniec - PIOSENKI, bębenki, opaski z głowami czarnych i białych kotów, obrazek krowy na pastwisku, drabina, karta pracy nr 10.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Poznajemy się”.

2. Recytacja wiersza H. Bechlerowej „O dwóch kotkach”.

O dwóch kotkach

Czarny kotek wlazł na płotek, Wąsikami ruszył.

Myje łapki i futerko, Ogonek i uszy.

Przechodziła świnka z synkiem

I podniosła ryjek:

- Popatrz, synku, jak się pięknie Czarny kotek myje.

Umył kotek swe futerko I opuścił płotek.

Zaraz po nim na to miejsce

Wskoczył biały kotek.

Powracała świnka z synkiem:

- Widzisz, synku mały,

Długo mył się czarny kotek, Aż się zrobił biały.

N-l zwraca uwagę na humor zawarty w wierszu. Prosi dzieci o naśladowanie mycia kotów.

3. Zabawa w kotki czarne i białe.

N-l wręcza dzieciom opaski z głowami czarnych i białych kotów. Dzieci zakładają opaski na głowę i zmieniają się w kotki; chodzą na czworakach i miauczą. Spacer kotków przerywamy różnymi komendami. Na hasło: koty czarne i białe dzieci dobierają się w pary i stają prosto pod ścianą, na hasło: koty czarne na płoty wszystkie koty czarne wchodzą na płotek - ławkę i przez chwilę stoją na niej; na hasło: koty białe chodzą po drabinie - wszystkie koty białe

przechodzą przez drabinę położoną na podłodze.

4. Zabawa taneczna do piosenki Taniec, CD1.

Dzieci stoją w parach na obwodzie dużego koła, podają sobie ręce. N-l zapoznaje je z ustawieniem i elementami tańca poszczególnych fragmentów piosenki.

Zwrotka I - dzieci trzymając się za ręce, maszerują po obwodzie koła i śpiewają piosenkę.

Zwrotka II - zatrzymują się twarzą do środka koła i trzymając ręce na biodrach, lekko się kołyszą.

W taktach 3-4 wykonują po trzy podskoki obunóż, następnie wysuwają na zmianę prawą i lewą nogę.

Zwrotka III - obroty w parach (wcześniej należy ustalić pary).Wybrane dziecko lub para dzieci gra rytm ostatnich czterech taktów na bębenku.

5. Poszerzenie wiadomości na temat krowy.

N-l pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą krowę na pastwisku. Prosi, by powiedziały, jak wygląda krowa, policzyły oczy krowy, uszy, rogi, nogi przednie i tylne, zwróciły uwagę na łaty. Następnie czyta fragment dowolnego wiersza o krowie, np. W. Chotomskiej „Czarna krowa”. Pokazuje, jak krowa przeżuwa trawę - pocieranie szerokim językiem o podniebienie. Prosi dzieci o wysunięcie z ust i położenie na dolnej wardze szerokiego jak łopata języka, a potem podniesienie do górnych zębów. Pokazuje, jak ryczy krowa: mu - mu, dzieci naśladują głos krowy (ćwiczenie fonacyjne). Do zabawy włączamy ćwiczenia gimnastyczne - w przerwie między żuciem dzieci chodzą na czworakach, naśladując chodzenie krowy na pastwisku. Można też przeprowadzić inną wersję zabawy: żucie, chodzenie i muczenie dzieci wykonują na określony sygnał.

6. Wykonanie karty pracy nr 10. Dzieci liczą, ile łat ma krowa. Pod krową rysują trawę i naklejają motylka.

7. Zabawa na pożegnanie.

N-l prosi dzieci, by następnego dnia miały na sobie coś żółtego. (Jeżeli w kolejności będzie realizowany moduł 2.)

Moduł 2

Październik - temat miesiąca „Kolory”

Temat kompleksowy: Żółty

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, DZWIĘKI DALEKIE I BLISKIE - Kura, Kaczka, pojemnik budyniu waniliowego, miseczki, folia, barwnik spożywczy żółty, żółta kredka, karta pracy nr 11.

Proponowane działania:

1. Rozmowa z dziećmi na temat kacząt.

N-l dekoruje salę w kolorze żółtym. Ubiera się na żółto i prosi poprzedniego dnia dzieci, by miały na sobie w tym dniu cos żółtego. Mówi wiersz A. Rumińskiej „Gra w kolory - żółty”.

Gra w kolory - żółty

Żółte słoneczko, żółte kaczeńce nad rzeczką.

Żółte banany, żółte cytryny.

Żółta kaczuszka na stawie i żółty motylek w trawie.

I co jeszcze żółtego jest wokół ciebie, kolego?

N-l zachęca dzieci do wypowiedzi na temat wiersza. Rozmowę wspomaga pytaniami:

- O jakim kolorze opowiada wiersz?

- Co jest koloru żółtego?

- Co jeszcze może być żółte?

2. Zagadki słuchowe „Kto tak gdacze, kto tak kwacze?”, CD1 Zwierzęta domowe i ptactwo - Kura, Kaczka. Po wysłuchaniu głosów ptaków prosimy dzieci o ich rozpoznanie. Następnie dzieci naśladują sposób poruszania się: kaczek (chodzą jedno za drugim, naśladując kwakanie) lub kur (chodzą w rozsypce, naśladując gdakanie). N-l ukierunkowuje dzieci przy poruszaniu rękami, nogami i głową.

3. Ćwiczenia oddechowe przy zabawie „Dmuchamy na piórka”.

N-l rozdaje dzieciom piórka. Dowolna zabawa piórkami, np.: podrzucanie lekkich piórek i dmuchanie na nie tak, by jak najdłużej utrzymały się w powietrzu.

4. Zabawa plastyczna podczas słuchania I zwrotki piosenki Kolorowy taniec- -połamaniec

(muz. i sł. A. Jędrzejewska-Stachura), CD1.

„Kolorowy taniec- połamaniec”
Żółte słonko i banany, I z kurczakiem w żółte gramy,
Żółta słodka lemoniada, Żółty liść, gdy z drzewa spada.

Ref. Zatańczymy żółty taniec, Żółty taniec- połamaniec, Zatańczymy żółty taniec, Żółty taniec- bęc!
Zielone liście ma sałata, Zielony szpinak lubi tata,
Zielony groszek i pokrzywy, I zielony owoc kiwi.

Ref. Zatańczymy...
Czerwony kwiatek i jabłuszko, I czerwone jest serduszko,
Czerwony nosek u zmarzlaka I czerwony sok z buraka.
Ref. Zatańczymy...

Niebieskie niebo jest nad nami, W niebieskim morzu tez pływamy,
Niebieskie chabry tu zbieramy I niebieska kredkę mamy.

N-l przygotowuje budyń, do którego dodaje żółty barwnik. Po zabezpieczeniu stołu folią zapoznaje dzieci z nową techniką plastyczną - malowanie budyniem. Dzieci nakładają rękami budyń z miseczki i rozprowadzają palcami po folii, tworząc dowolne malowidła.

5. Spacer w poszukiwaniu żółtego koloru.

N-l zwraca uwagę dzieci na otaczające barwy, mówi, że na spacerze będą szukać żółtego koloru. Prosi dzieci, by stanęły przodem do wybranego obiektu przyrodniczego i postarały się wypatrzeć kolor żółty.

6. Wykonanie karty pracy nr 11.

Pytamy, jakiego koloru są kaczuszki. Następnie dzieci liczą małe kaczuszki i koloruj ą żółtą kredką dużą kaczkę.

Scenariusz nr 2

środki dydaktyczne: CD1, melodia ludowa Hej, tam pod lasem lub WESOŁE PLĄSY - Marsz, Bieg,

grzechotki, obrazki z żółtymi elementami, kolorowe guziki, klej, kolorowe kredki i pisaki, karta pracy nr 12.

Proponowane działania:

1. Zabawa muzyczna z wykorzystaniem grzechotek. Zapoznanie z technikami gry na grzechotce, CD1 - melodia ludowa Hej, tam pod lasem lub Marsz, Bieg.

N-l pokazuje grzechotkę i sposób, w jaki sposób można na niej grać (potrząsać, uderzać o dłoń). Zapoznaje z nazwą i budową grzechotki. Przedstawia brzmienie kilku grzechotek i prosi o określenie ich brzmienia (głównie głośności). Następnie wręcza dzieciom grzechotki i proponuje zagranie muzyki do marszu i biegu na podstawie melodii ludowej Hej, tam pod lasem (improwizacja swobodna i kierowana przez n-la, np. I część trzy uderzenia w takcie, II - sześć uderzeń w takcie). Zwraca uwagę, aby podczas II części dzieci trzymały grzechotki blisko ręki, w którą uderza instrument.

2. Ćwiczenie w rozpoznawaniu koloru żółtego.

N-l pokazuje dzieciom obrazki. Większość stanowią rysunki w żółtym kolorze lub zawierające żółte elementy. Prosi dzieci o wybranie obrazków, na których widać kolor żółty i nazwanie przedstawionego żółtego obiektu.

3. Zabawa „Cicho - głośno”.

N-l mówi głośno zdanie i prosi dzieci, by powtórzyły najciszej, jak potrafią. Potem mówi zdanie cicho, a dzieci powtarzają głośno, np.: Z każdego jajeczka wyszła żółta kureczka.

4. Zabawy z guzikami.

Na tacy z guzikami różnej wielkości, kształtu i koloru dzieci wyszukają żółte guziki i układają z nich dowolną kompozycję, którą nauczyciel przykleja klejem. Chętne dzieci mogą dorysować dodatkowe elementy kolorowymi pisakami lub kredkami.

5. Wykonanie karty pracy nr 12.

Dzieci liczą banany i cytryny. Określają, których owoców jest więcej. Porównują liczbę bananów i cytryn po doklejeniu jeszcze jednej cytryny.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Kolorowy taniec-połamaniec - PIOSENKI, obrazki do słów pios, miseczki z żółtą farbą, szarfy w 4 kolorach, grzechotka, czerwona i niebieska farba, duży karton dla nauczyciela, żółte waciki.

Proponowane działania:

1. Zabawa z rekwizytami przy piosence. Omówienie treści I zwrotki piosenki Kolorowy taniec-połamaniec, CD1 (nuty, scenariusz nr 1, s. 42). Po wysłuchaniu I zwrotki n-l rozkłada na podłodze żółte ilustracje: ze słonkiem, bananami, kurczakiem, lemoniadą, liściem i zielone: z sałatą, szpinakiem, gruszką, pokrzywą, owocem kiwi. Prosi dzieci, by wybrały tylko żółte i ułożyły według kolejności występowania w piosence. Umieszcza je na tablicy lub przypina na sznurku. Naukę piosenki łączymy z pokazywaniem poszczególnych obrazków (zachęcamy do śpiewania piosenki, ale nie wymagamy pamięciowego opanowania całości, wystarczy, jeżeli dzieci śpiewają refren i obserwują obrazki podczas słuchania zwrotki). Na zakończenie wręczamy każdemu dziecku kartkę w żółtym kolorze, np. w kształcie liścia, i zachęcamy do poruszania się po całej sali w takt piosenki. Proponujemy np. obroty wokół własnej osi, podskoki, marsz, podnoszenie i opuszczanie kartek, tzw. windę itp.

2. Opowiadanie H. Zdzitowieckiej „Trzy farby Piotrusia” (w: H. Kruk Wybór

literatury...). N-l czyta opowiadanie, malując jednocześnie farbami zgodnie z treścią. Następnie omawia opowiadanie, wspomagając dzieci pytaniami:

- W jakich kolorach Piotruś miał farby?

- Co namalował czerwoną farbą?

- Jakim kolorem pomalował niebo?

- Co można pomalować kolorem żółtym?

- Jakim kolorem można pomalować drzewa i trawę?

- Czy wśród swoich farb miał farbę zieloną?

- Jak powstała zielona farba na obrazku Piotrusia?

3. Zabawa ruchowa „Kolorowe kredki”.

Dzielimy grupę na cztery zespoły. Każdy zespół otrzymuje szarfy w innym kolorze: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim. Przy dźwiękach muzyki dzieci-kredki swobodnie biegają po sali, rysując kolorowy obrazek. W czasie przerwy w muzyce „kredki” odnajdują się według swojego koloru i układają jedna obok drugiej. Na hasło: tylko żółta dzieci oznaczone żółtymi szarfami tworzą kółko i wirują dookoła.

4. Zabawa usprawniająca język „Malarz”.

N-l mówi, że język to malarz pokojowy, który będzie malował cały pokój na żółto. Najpierw maluje na „suficie” (podniebienie) żółte kropki, kreski, gwiazdki, kółka. Następnie maluje na żółto ściany (wewnętrzna powierzchnia policzków). Dzieci przesuwają językiem od dołu do góry, najpierw po jednej, potem po drugiej ścianie. Na koniec malują drzwi i okna (oblizywanie językiem warg dookoła przy szeroko otwartych ustach).

5. Zabawa inscenizowana do wiersza S. Jachowicza „Kurczątka”.

Kurczątka

„Kureczki!, kureczki! Gdzie się rozbiegacie?

Wszystkie zakąteczki Bez matki zwiedzacie”.

Gdy matkę spostrzegły, Kurczątka się zbiegły,

Pod skrzydła się skryły I bezpieczne były.

Dzieci stoją w kole. Na sygnał - dźwięk grzechotki, kurczątka rozbiegają się po całej sali. Mama kura stoi z boku sali. Gdy muzyka milknie, mama wychodzi na środek, machając rękami imitującymi skrzydła, a dzieci przybiegają i chowają się pod skrzydła. Przy powtórzeniu zabawy dzieci mogą przy dźwiękach grzechotki uderzać palcami o podłogę, udając, że zbierają ziarenka.

6. Rysowany wierszyk „Kurczątko” W. Szumanówny.

Kurczątko

Z jajeczka się urodziło..

Główkę najpierw wychyliło,

Na dwie nóżki wyskoczyło…

Czarne oczka otworzyło,

Dziobek mały rozchyliło,

Że jest głodne, zakwiliło..

N-l ukrywa w dłoniach kurczątko z żółtego wacika. Podczas recytacji pokazuje kurczątko zgodnie z treścią wiersza i zachęca dzieci do naśladowania jego głosu: pi, pi, pi. Daje każdemu dziecku zabawkę do potrzymania. Następnie dzieci stają wokół nauczyciela, który maczając palec w żółtej farbie, maluje kurczaczka, powtarzając głośno wiersz. Najpierw rysuje jajko, potem kolejno dorysowuje: głowę, nóżki, oczko i dziobek. Proponuje rysowanie kurczątka chętnym dzieciom.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, melodia ludowa Hej, tam pod lasem, WESOŁE PLĄSY - Marsz, Bieg,

PIOSENKI - Kolorowy taniec-połamaniec, woreczki gimnastyczne, opaska ze słoneczkiem, kubeczki po jogurtach, suszone zioła, karta pracy nr 13.

Proponowane działania:

1. Zabawa rytmiczna „Gdzie jest żółty?”, CD1 - melodia ludowa Hej, tam pod lasem lub Marsz, Bieg, Kolorowy taniec-połamaniec. Na sali rozkładamy woreczki gimnastyczne w kolorach: żółtym i czerwonym. Podczas muzyki do marszu lub biegu (melodia Hej, tam pod lasem) dzieci poruszaj

ą się między woreczkami. Z chwilą zatrzymania nagrania podnoszą z podłogi wyłącznie żółte woreczki i wykonują siad klęczny. Następnie próbują śpiewać piosenkę Kolorowy taniec-połamaniec, rytmicznie wystukując cztery uderzenia w takcie woreczkiem o podłogę.

2. Słuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Piękne zwyczaje” - zapoznanie i wdrażanie dzieci do stosowania zwrotów grzecznościowych. N-l recytuje wiersz w opasce ze słonkiem.

Piękne zwyczaje

Słonko ma bardzo piękne zwyczaje:

mówi „dzień dobry”, gdy rano wstaje.

A drzewa, lśniące rosą nad ranem,

szumią „dzień dobry, słonko kochane”.

Gdy słonko chmura zasłoni siwa,

mówi „przepraszam”, potem odpływa.

Gdy ciepłym deszczem sypnie dokoła,

„dziękuję” - szumią trawy i zioła.

Słonko dzień cały po niebie chodzi.

„Dobranoc” mówi, kiedy zachodzi.

Mrok szary wkoło, trawy i drzewa

„dobranoc” szumią z prawa i z lewa.

Po wyrecytowaniu pyta dzieci:

- Jakie zwyczaje ma słonko?

- Co mówi słonko na powitanie i na pożegnanie?

- Co mówi chmurka, zasłaniając słonko?

- Co szumią roślinki, gdy pokropi je ciepły deszczyk?

Wiesza na drzwiach słońce, by przypominało dzieciom o powitaniu (na wejście do sali) i pożegnaniu (na wyjście z przedszkola). Odwołujemy się do treści wiersza, ilekroć pojawi się potrzeba przypomnienia przedszkolakom czterech czarodziejskich słów: dzień dobry, przepraszam, dziękuję,

do widzenia.

3. Wykonanie karty pracy nr 13. Pytamy, co przedstawia obrazek i jakiego koloru jest namalowane na nim koło oraz co powstanie po dorysowaniu kresek, następnie dzieci samodzielne wykonują uśmiechnięte słoneczka, które będą przypominać o używaniu zwrotów grzecznościowych.

4. Poznawanie suszonych ziół (majeranek, bazylia, oregano, tymianek itp.).

Nawiązując do treści wiersza, wyjaśniamy dzieciom, co to są zioła. Wsypujemy zioła do oddzielnych kubeczków i podajemy do powąchania. Pytamy, jak pachną poszczególne zioła. Zachęcamy do dotykania ziół, zwracamy uwagę na różnorodność kształtów. Można też zaproponować trudniejszą wersję zabawy: dzieci wąchają kubeczki i przyporządkowują zioła z kubeczka do ziół w torebce

(mają wskazać, w której torebce były zioła).

5. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Kogo witamy”.

Dzieci siedzą w kręgu. Chętne dziecko wychodzi za drzwi. Pozostałe umawiają się, komu należy powiedzieć „dzień dobry”. Zapraszamy dziecko do sali, a pozostałe dzieci mówią cichutko dzień dobry, gdy szukający jest daleko od wyznaczonego dziecka i głośno, gdy zbliża się do niego.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec - akompaniamenty, żółte woreczki gimnastyczne, żółte chustki, słońce z kartonu.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Dzień dobry”.

Dzieci stoją w kole. N-l mówi wierszyk na powitanie, obrazując ruchem poszczególne zwroty.

Dzień dobry, dzień dobry (machanie rączką)

Wszyscy się witamy. (ukłon)

Dzień dobry, dzień dobry

Dobry humor mamy. (rysowanie palcami wskazującymi uśmiechu na twarzy)

Dzień dobry, dzień dobry

Słońce jasno świeci (poruszanie palcami obu rąk uniesionymi do góry)

Dzień dobry, dzień dobry

Pani wita dzieci. (wskazywanie na panią i na siebie)

Dzień dobry, dzień dobry

Jest bardzo wesoło. (młynek z rąk)

Dzień dobry, dzień dobry

Zróbmy wszyscy koło. (ustawianie się w kole)

Dzień dobry, dzień dobry

Podaj prawą rękę. (podanie rąk)

2. Zabawa słuchowa ,,Kogo witam”.

N-l wymawia imiona przedszkolaków za pomocą sylab, np. O - la. Dziecko, które usłyszy swoje imię, wstaje i macha do wszystkich żółtą chusteczką.

3. Zabawa rytmiczna do wiersza „Gra w kolory - żółty”, CD1 akompaniament do piosenki Kolorowy taniec-połamaniec. Dzieci maszerują w takt akompaniamentu, jak w zabawie „Gdzie jest żółty?”. Po zatrzymaniu nagrania n-l recytuje wiersz, uderzając rytmicznie żółtym woreczkiem o podłogę. Prosi dzieci o powtórzenie ruchu. Tempo recytacji ustala n-l. Zachęcamy dzieci do powtarzania wiersza.

4. Zabawa na spostrzeganie „Wschodzące słońce”.

Dzieci leżą na podłodze i udają, że śpią (dyskretnie mogą podglądać, czy wschodzi już słońce). N-l wyjmuje słońce zza pleców i unosi wysoko w górę. Słońce wędruje po niebie - dzieci wstają i biegają dowolnie po sali, bacznie obserwując słońce. Ukrycie słońca za plecami - Słońce idzie spać - sygnalizuje dzieciom ponowne ułożenie się do snu. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Może ją poprowadzić chętne dziecko.

5. Zabawa matematyczna „W jakim kolorze?”.

Na dywanie leżą różne zabawki (wśród zabawek powinny być i te w kolorze żółtym). Dzieci siedzą w kole i segregują zabawki. N-l mówi: Włóżcie tylko żółte klocki do pudełka, samochody ustawcie

na półce, żółte spodeczki ustawcie pod zielonymi filiżankami itp. Prosi dzieci, by następnego dnia miały na sobie coś zielonego.

Temat kompleksowy: Zielony

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Duża obręcz, zabawki w sali, zielona kredka, żółta i niebieska farba, pędzle, podkładki tekturowe, pojemniki z wodą, listki wycięte z kolorowego papieru, klej, karta pracy nr 14.

Proponowane działania:

1. Wspólne słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Gra w kolory - zielony” jako wprowadzenie do zajęć na temat koloru zielonego. N-l dekoruje salę w kolorze zielonym. Ubiera się na zielono i prosi dzieci, by w tym dniu miały w na sobie coś zielonego.

Gra w kolory - zielony

Zielony stolik, zielona ławka.

Zielony listek, zielona trawka.

Zielona gruszka, zielony płotek nasz.

Co zielonego jeszcze znasz?

2. Zabawa „Co jest zielone?”.

N-l układa na środku sali dużą obręcz. Prosi dzieci, by poszukały i włożyły do środka wszystkie zielone przedmioty, które uda się im odnaleźć w sali.

3. Wykonanie karty pracy nr 14.

Dzieci odnajdują na obrazku wszystkie zielone rzeczy i rysują pod obrazkiem zielony listek.

4. Zabawa badawcza „Jaki to kolor”.

N-l wręcza dzieciom żółtą i niebieską farbę w różnych odcieniach, pędzle, tekturowe podkładki i pojemniki z wodą. Zachęca dzieci do mieszania farb i obserwowania efektów doświadczenia.

5. Rytmiczne malowanie pionowych kresek - trawki w takt dowolnej muzyki. Po wyschnięciu obrazków dzieci naklejają na trawie kolorowe listki. W zależności od poziomu umiejętności liczenia dzieci naklejają odpowiednio dwa lub trzy listki. Głośno liczą, ile listków spadło na trawę.

Scenariusz nr 2

środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Marsz, Bieg, kredki, bąk pomalowany w żółte i niebieskie pasy, zielone zabawki, zielona farba w pojemniczkach, kartony A3 z narysowanym pniem drzewa, duży arkusz papieru, karta pracy nr 15.

Proponowane działania:

1. Zabawa rytmiczna „Gra w kolory - zielony”, CD1 - Marsz, Bieg.

Swobodny marsz lub bieg zgodnie z akompaniamentem. Z chwilą zatrzymania nagrania dzieci podchodzą do ściany, przy której leżą zielone kredki (po dwie dla każdego dziecka), biorą kredki i siadają z nimi na podłodze. N-l recytuje w określonym tempie wiersz, prosząc dzieci, by zgodnie z tempem recytacji uderzały kredką o kredkę (jedno uderzenie na każdą sylabę). Zabawę powtarzamy kilka razy, zmieniając tempo recytacji.

2. Zabawa badawcza „Czy widzisz zielony?”.

N-l wprawia w ruch bąka pomalowanego w pasy żółte i niebieskie. Prosi dzieci, by obserwowały, jaki kolor przybiera bąk, gdy się obraca. Wyjaśnia, dlaczego tak się dzieje (nawiązanie do 4 zabawy ze scenariusza nr 1).

3. Zabawa „W zielone” do rymowanki:

Grasz w zielone? Gram.

Masz zielone? Mam.

Dzieci wyszukują rzeczy w kolorze zielonym. Osoba, która nie będzie miała przy sobie nic zielonego, odpada z zabawy. Wygrywa dziecko, które zostanie do końca zabawy.

4. Wykonanie karty pracy nr 15. Dzieci kolorują liście tak, aby kolor liścia był taki sam, jak kropka obok niego. Mówią, ile jest kolorowych listków.

5. Praca plastyczna „Zielone drzewo”.

Na kartonach A3 z narysowanym pniem drzewa dzieci eksperymentują z zieloną farbą. Pytamy dzieci, jaka jest farba w dotyku, jak pachnie. Następnie proponujemy malowanie dłonią dowolnych kształtów, linii na dużym arkuszu papieru, a na koniec stemplowanie - odciskanie rączki wokół pnia (malowanie liści na drzewie).

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec - PIOSENKI, obrazki do pios, sznurek,

spinacze, białe kartki, zielona farba plakatowa, wykałaczki, zielone listki, worek, jabłka, papierowe owoce, taca, wycięte z zielonego kartonu jabłka, sylwety gruszy i jabłoni, klej, lupa, nieprzezroczysty worek, wycięte z żółtego papieru gruszki.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Spacer w sadzie, nauka oddychania nosem”.

W sadzie rośnie dużo drzew owocowych. Dzieci podchodzą do każdego drzewa i wąchają owoce. Wciągają mocno powietrze nosem, zatrzymują wdech, żeby zapamiętać zapach, i wypuszczają powietrze nosem (usta są zamknięte).

2. Opracowanie II zwrotki piosenki Kolorowy taniec-połamaniec, CD1 (nuty scenariusz nr 1).

Przebieg zabawy jak podczas I zwrotki, z tym że dzieci wybierają obrazki, które przedstawiają zielone owoce i warzywa (przypinamy je spinaczami do sznurka).

3. Naklejanie owoców na puste drzewo.

Na tablicy jest sylweta gruszy, na której są przypięte gruszki, i sylweta jabłoni bez owoców. N-l układa na dywanie jabłka z zielonego kartonu i prosi dzieci, by pozbierały owoce i nakleiły je na puste drzewo. Zwraca uwagę, że jabłoń i grusza mają inne owoce. Zachęca dzieci do rytmizowania słów: owoce, jabłuszka.

4. Zabawa dydaktyczna „Ukryte jabłka”.

W nieprzezroczystym worku są jabłka i papierowe kule. Dzieci wkładają ręce, wyszukują jabłka i wyjmują je. N-l zachęca dzieci do powąchania jabłek, dokładnego obejrzenia skórki przez lupę, a po umyciu zjedzenia jabłek. Pyta o spostrzeżenia:

- Jak pachną jabłka? - Jak wygląda skóra na jabłkach? - Jak smakują? - Są twarde czy miękkie?

5. Zabawa plastyczna „Zielone jabłuszka”.

N-l wręcza dzieciom biały papier. Zachęca do swobodnych zabaw z kartką: stukania palcem w kartkę, podrzucania i utrzymywania w górze za pomocą mocnego dmuchania, głaskania kartki, układania kartki zgodnie z poleceniem, np. na głowie, okrywania się kartką, próby złożenia w wachlarz,

zgniatania w kulę - jabłko. Uformowane jabłka dzieci malują farbami na zielono. Po wysuszeniu mocują wykałaczki z naklejonym zielonym listkiem. N-l ustawia jabłka w kąciku przyrody.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec - akomp, kartki w kolorze żółtym i zielonym, kartony, zielona farba, okrągłe zielone przedmioty, zielone farby do malowania twarzy, w zielonym kolorze peleryny, kryzy z zielonej krepiny i opaski, grzechotka, tamburyn, folia, żółta i niebieska bibułka lub folia.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Latawce”, CD1 - akompaniament do piosenki Kolorowy taniec-połamaniec. Dzieci trzymają po jednej kartce w zielonym lub żółtym kolorze, ujmują ją za

dwa rogi (karta w pozycji pionowej na wysokości ust). W trakcie lekkiego potrząsania przez n-la grzechotką dzieci wykonują głęboki wdech nosem (usta zamknięte), podczas uderzania grzechotką o dłoń dmuchają w dolną część kartki (z kartki robią „stoliczek” - pozycja pozioma). Następnie n-l pokazuje, w jaki sposób należy zgniatać i formować z kartek kolorowe kulki. Podczas śpiewania piosenki (w siadzie klęcznym) zachęca dzieci do przekładania kulki z ręki do ręki (w trakcie I zwrotki - żółtej, podczas II - zielonej). Po zakończeniu piosenki spacer na czworakach z jednoczesnym dmuchaniem na zmianę w żółte i zielone kulki (zgodnie z instrukcją n-la).

2. Rozmowa na temat okrągłych przedmiotów.

N-l prosi dzieci o wykonanie kilku łatwych zadań: Kto potrafi narysować koło w powietrzu? Kto znajdzie coś w kształcie koła? Kto potrafi zrobić koło? Czy widzisz gdzieś zielone koła?

Dzieci malują na kartkach koła w kolorze zielonym. Po wysuszeniu n-l wręcza przedszkolakom elementy mozaiki geometrycznej i proponuje skomponowanie obrazka (koło jako głowa, brzuszek, środek, stół).

3. Zabawa badawcza.

N-l wręcza dzieciom żółtą i niebieską bibułkę lub folię. Prosi, by położyły jedną na drugą i obserwowały pod światło. Pyta dzieci: Jaki kolor mają dwie bibułki nałożone jedna na drugą?

4. Zabawy z folią (zabawa rozwijająca zmysły).

Ostrożne rozwijanie folii, rozmowa na temat jej właściwości i zastosowania, swobodne poruszanie folią, rozmowa o skojarzeniach i odczuciach:

- Z czym kojarzy Ci się folia? - Jak można bawić się folią?

5. Zabawa ruchowa „Żabki przy muzyce”.

Dzieci przebierają się za żabki (pelerynki, opaski, zielone kryzy na przeguby dłoni). N-l pomaga ucharakteryzować twarze, malując żabkom długie usta zieloną farbą do malowania ciała. Następnie gra na instrumentach: grzechotce i tamburynie. Przy akompaniamencie grzechotki „żabki” kucają i powtarzają: kum, kum, kum. Gdy usłyszą skoczny rytm innego instrumentu (tamburyna) - podskakują i wskakują do stawu (folia to staw).

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec - akompaniamenty, tamburyn, lusterka, zielona szarfa, szablony: zielona główka żabki, żółty listek, zielony balonik.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Ptaszki i żabki” usprawniająca wargi.

Dzieci za pomocą min naśladują najpierw ptaszki - usta ułożone w dzióbek, wysunięte mocno do przodu, później żabki - usta złączone i maksymalnie rozciągnięte w szerokim uśmiechu. Chętne dzieci mogą połączyć ćwiczenia warg z ruchem. „Ptaszki” drobno skaczą obunóż, „żabki” skaczą, czworakując.

2. Słuchanie wiersza H. Bechlerowej „Lalka” w czasie zielonych dni.

Lalka

Ubrała się lalka i wyszła na drogę.

A ja chodzę, szukam wszędzie, znaleźć jej nie mogę.

Miała płaszcz zielony i zielony szal.

Pewnie ją zielone żabki zabrały na bal.

Wzięły ją za ręce. - Chodź, laleczko, do nas.

Poskacz z nami, jesteś przecież jak żabka zielona.

3. Zapoznanie z nazwą, budową i brzmieniem tamburyna, CD1 akompaniament do piosenki Kolorowe taniec-połamaniec. N-l demonstruje dwie techniki gry: uderzanie o rękę i potrząsanie instrumentem. Następnie zaprasza dzieci do improwizowania na tamburynie (dzieci grają własny akompaniament do piosenki), koryguje grę (trzymanie instrumentu, niezbyt głośny dźwięk).

4. Zabawa słuchowo-ruchowa.

Dzieci maszerują po obwodzie koła, śpiewając piosenkę. Uderzenie w tamburyn oznacza zmianę kierunku marszu. Przy powtórzeniu zabawy chętne dziecko przejmuje rolę n-la. Jeżeli marsz po obwodzie koła nadal będzie sprawiał dzieciom trudności, należy zacząć od marszu w jedną stronę za dzieckiem oznaczonym zieloną szarfą, a zmiany kierunku ruchu odnieść do określonego punktu na sali, np. uderzenie w tamburyn i podanie instrukcji: Idziemy do kącika lalek, do pianina...

5. Zabawa matematyczna.

Samodzielne układanie przez dzieci szlaczka zgodnie z podaną kolejnością: zielona głowa żabki, żółty listek, zielony balonik. N-l prosi dzieci, by następnego dnia miały na sobie cooe czerwonego.

Temat kompleksowy: Czerwony

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Zimowa muzyka - akomp, klocki, sznurek, rysunki lub rzeczy w kolorze czerwonym, kartka papieru, klej, liście (porwane na kawałki), tacki, kredki w różnych kolorach, 3 puste opakowania po kredkach.

Proponowane działania:

1. Zabawa pobudzająco-hamująca „Czerwony”, CD1 - akompaniament do piosenki Zimowa muzyka (piosenka w charakterze krakowiaka). Wystrój sali w kolorze czerwonym. N-l ubiera się na czerwono i prosi dzieci, by miały na sobie coś czerwonego. Dzieci poruszają się cwałem bocznym po obwodzie koła, trzymając się sznurka (należy najpierw przećwiczyć krok bez muzyki - „noga goni nogę”). Po zatrzymaniu nagrania dzieci wskazują czerwone elementy stroju swojego lub kolegi bądź

spośród rzeczy rozłożonych na środku sali wybierają wyłącznie czerwone. N-l wyjaśnia dzieciom, że taniec, który towarzyszył zabawie, to krakowiak.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Gra w kolory - czerwony”.

Gra w kolory - czerwony

Czerwony wieszaczek, czerwony serdaczek.

Czerwone buciki, czerwone szaliki.

Czerwone wiaderko, czerwona łopatka.

Czerwona piłka, czerwona siatka.

Czerwony kolor już dobrze znasz,

Co czerwonego jeszcze masz?

N-l, recytując wiersz, pokazuje wymieniane przedmioty (mogą być rysunki). Prosi o wskazanie i nazwanie elementów ubrania w kolorze czerwonym. Następnie proponuje spacer po sali przy spokojnej muzyce. W czasie przerwy w muzyce dzieci łączą się, dotykając czerwonych fragmentów stroju, np. czerwone rajstopy z czerwoną bluzką koleżanki.

3. Jesienny spacer.

Na spacerze dzieci zbierają kolorowe liście. N-l zachęca do poszukania liści w kolorze czerwonym. Chętne dzieci mogą układać bukiety z liści lub dywaniki, przeliczać liście w kolorze: czerwonym, zielonym, żółtym, określać na oko, których jest najwięcej, a których najmniej.

4. Zabawa plastyczna „Mozaika”.

N-l wręcza każdemu dziecku kartkę papieru, klej, liście (podarte na kawałki). Zachęca do wyklejenia całej kartki według własnego pomysłu.

5. Spontaniczne wypowiedzi na temat koloru czerwonego występującego w otoczeniu.

N-l pomaga dzieciom, zadając pytania:

- Co jest w kolorze czerwonym? - Co można z tym robić? - Do czego to służy?

N-l kładzie na każdym stoliku pomieszane kredki bambino na tacach i trzy puste pudełka. Prosi dzieci o posegregowanie kredek. Do jednego pudełka należy włożyć tylko kredki czerwone, do drugiego tylko zielone, do trzeciego tylko żółte. Pozostałe kolory mogą zostać na tacy. Na zakończenie proponuje dzieciom narysowanie czerwonego obrazka.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Kolorowy taniec-połamaniec - PIOS., czerwone serduszka z folii samoprzylepnej, krzesła, czerwone elementy stroju, kasztany, żołędzie, patyczki, czerwona plastelina, dziecięce serdaczki (kamizelki), obrazki w kolorze czerwonym: kwiatek, jabłko, serce, nos, burak, po 2 zielone i żółte z poprzednich zwrotek, dodatkowe karty pracy - wyciskanki (s. VI).

Proponowane działania:

1. Zabawa „Bijące serduszko”.

Przy skocznej muzyce dzieci wykonują kilka szybkich podskoków. Następnie n-l prosi, by każde dziecko poszukało swojego bijącego serduszka (przykładając rękę do klatki piersiowej, dzieci szukają bijącego serduszka). Przykleja każdemu dziecku czerwone serduszko z folii samoprzylepnej w miejscu, gdzie rytmicznie bije jego serce. Mówi, że serce leży po lewej stronie ciała. Prosi dzieci o wskazanie lewej ręki i lewej nogi.

2. Zabawa integracyjna „Czerwone”.

W kole są ustawione krzesła (o jedno więcej, niż jest dzieci). N-l prosi dzieci, aby zajmowały miejsca według poleceń:

- Zamieniają się miejscami dzieci, które mają czerwone rajstopy.

- Zamieniają się miejscami chłopcy, którzy mają czerwone koszule.

- Zamieniają się dzieci, które mają przyklejone czerwone serduszka.

Polecenia wydajemy do wyczerpania wszystkich możliwości (zostaną wymienione wszystkie kombinacje z czerwonym kolorem).

3. Wykonanie czerwonego ludka.

N-l wręcza dzieciom: kasztany, żołędzie, patyczki, czerwoną plastelinę. Proponuje wykonanie czerwonego ludka i doklejenie elementów jesiennego stroju w kolorze czerwonym: czerwonej czapeczki i czerwonego szalika.

4. Zabawa muzyczna przy III zwrotce piosenki Kolorowy taniec-połamaniec ( scenariusz nr 1), CD1. Układ jak przy zwrotce I i II. Naukę piosenki można urozmaicić ćwiczeniami oddechowymi: marsz wokół kilku czerwonych wstążek zawieszonych na środku sali i dmuchanie na nie. Następnie z dodatkowych kart pracy każde dziecko

wyciska czerwone obrazki i układa je według kolejności występowania w piosence (praca samodzielna).W trakcie ponownego słuchania lub nauki piosenki (w zależności od decyzji nauczyciela) dzieci wskazują odpowiedni obrazek.

5. Wysłuchanie wiersza J. Brzechwy „Kaczki”.

Kaczki

Po podwórku chodzą kaczki,

Wszystkie bose nieboraczki,

A w dodatku nieodziane,

To są rzeczy niesłychane!

Choć serdaczek, choć kubraczek

Mógłby znaleźć się dla kaczek,

A na nogi - jakieś kapce,

A na głowy choć po czapce,

Bo to zima akurat,

Chwycił mróz i śnieg już spadł.

Poszły kaczki do krawcowej:

„Chcemy mieć kubraczki nowe,

Zimno wszystkim nam szalenie,

Pani przyjmie zamówienie.

Lecz uwzględnić pani raczy,

Że to ma być fason kaczy.

Tu zakładka, a tu szlaczek,

To jest coś w sam raz dla kaczek,

Krój warszawski, bądź co bądź,

Zechce pani miarę zdjąć”.

Potem kaczki na Królewskiej

Odszukały zakład szewski

I już pierwsza kaczka kwacze:

„Pan nam zrobi kapce kacze,

Takie małe, zgrabne kapce,

By na małej kaczej łapce

Należycie się trzymały”.

Po zakończeniu recytacji n-l pyta:

- O jakie ubrania prosiły kaczki? - Jak wygląda serdaczek?

- Jak inaczej można go nazywać? - Kiedy można założyć serdaczek?

Następnie schodzi z dziećmi do szatni, wszyscy szukają wśród dziecięcych ubrań serdaczków. N-l zwraca uwagę na różnorodność wzorów.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Kolorowy taniec-połamaniec - PIOSENKI, kasztany, duże

obręcze w trzech kolorach, czerwone kredki, szablony pomidora, kawałki czerwonej krepiny, klej i zielone listki, karta pracy nr 16.

Proponowane działania:

1. Zabawa z kasztanami.

Dzieci siedzą w kole na dywanie, n-l wręcza im kasztany. Prosi, by rytmicznie wystukiwały swoje imię, to znaczy uderzały kasztanami o podłogę w rytm wypowiadanego słowa.

2. Zabawa taneczna utrwalająca I, II i III zwrotkę piosenki Kolorowy taniec- -połamaniec, CD1.

Dzieci stoją w trzech kołach. Każde koło otrzymuje obręcz innego koloru (żółtą, czerwoną, zieloną), którą kładzie na podłodze. Podczas śpiewania I zwrotki dzieci maszerują wokół żółtej obręczy, w trakcie II zwrotki - wokół zielonej, podczas III zwrotki - wokół czerwonej.

3. Wykonanie karty pracy nr 16.

Dzieci kolorują szaliki na czerwono, liczą, ile ich jest, i porównują, czego jest więcej.

4. Wysłuchanie wiersza J. Brzechwy „Pomidor”.

Pomidor

Pan pomidor wlazł na tyczkę - I przedrzeźnia ogrodniczkę.

Jak pan może, Panie pomidorze?!

Oburzyło to fasolę: - A ja panu nie pozwolę!

Jak pan może, Panie pomidorze?!

Groch zzieleniał aż ze złości: - Że też nie wstyd jest waszmości!

Jak pan może, Panie pomidorze?!

Rzepa także go zagadnie: - Fe! Niedobrze! Fe! Nieładnie!

Jak pan może, Panie pomidorze?!

Rozgniewały się warzywa. - Pan już trochę nadużywa.

Jak pan może, Panie pomidorze?!

Pan pomidor, zawstydzony, Cały zrobił się czerwony

I spadł wprost ze swojej tyczki Do koszyczka ogrodniczki.

Dzieci wspólnie recytują wiersz i uczą się powtarzających wersów: Jak pan może, Panie pomidorze? N-l mówi wiersz po raz drugi, a dzieci chórem powtarzają fragment, którego się nauczyły.

5. Wyklejenie pomidora.

N-l pyta dzieci, jakiego koloru był pomidor w wierszu. Wręcza szablony pomidora, kawałki czerwonej krepiny, klej i zielone listki. Proponuje wyklejenie pomidora i doklejenie na górze zielonych listków. Chętne dzieci mogą narysować zawstydzoną minę zielonym mazakiem.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Kolorowy taniec-połamaniec - PIOS, drobne przedmioty, po jednej obręczy w kolorze żółtym, zielonym, czerwonym, dziecięce piżamki, kawałki materiałów, szablony drzewek wycięte z zielonego papieru, czerwone kółeczka papierowe (szer. 3 mm), czerwone słomki, kubeczki z kompotem.

Proponowane działania:

1. Zabawa usprawniająca wargi.

Każde dziecko ma przed sobą talerzyk z drobnymi kolorowymi cukierkami (minidrażetki pudrowe). N-l prosi o wskazanie cukierków w kolorach: czerwonym, zielonym, żółtym; policzenie cukierków, wskazanie, w jakim kolorze jest najwięcej cukierków. Zachęca dzieci do chwytania ustami (bez udziału języka) cukierków leżących na talerzyku, a następnie zjadania.

2. Usprawnianie warg i zapamiętanie sposobu zasysania płynu.

Dzieci piją czerwony kompot przez czerwone słomki, żeby usprawnić wargi i zapamiętać sposób zasysania płynu. N-l wręcza dzieciom drzewka wycięte z zielonego papieru i dużo czerwonych małych kółek. Demonstruje przenoszenie za pomocą słomek kółek (jabłuszek) i ozdabianie nimi jabłoni. Dziecko powinno przyłożyć słomkę do kółeczka, zassać powietrze do środka i chwilę przytrzymać „jabłuszko” na końcu słomki. W tym czasie należy udekorować drzewko. Na zakończenie zabawy dzieci mogą policzyć, ile jabłuszek rośnie na ich drzewkach. N-l nagradza brawami wszystkie dzieci.

3. Zabawa muzyczna przy piosence Kolorowy taniec-połamaniec - utrwalanie piosenki, CD1.

Wspólne śpiewanie piosenki podczas spaceru po całej sali i szukanie drobnych przedmiotów (np. klocków, papierowych kulek, pasków bibułki, kartek, piłek, woreczków, kredek) w kolorze żółtym, zielonym lub czerwonym. W trakcie kolejnego śpiewania dzieci podnoszą odnaleziony przedmiot: podczas I zwrotki - żółty, podczas II - zielony, podczas III - czerwony. Po zakończeniu piosenki

układają w jednej części sali (lub w dużych obręczach) przedmioty żółte, w drugiej - zielone, w trzeciej - czerwone.

4. Rysowanie oburącz kresek.

N-l zawiesza na ścianie arkusz szarego papieru pakowego, na którym dzieci rysują oburącz kreski (jak najwięcej na stronie) dwoma kredkami wybranymi przez siebie.

5. Porównywanie tkanin.

N-l rozkłada kawałki tkanin o różnej fakturze. Proponuje dotykanie i porównywanie tkaniny. Zachęca dzieci, by mówiły o swoich skojarzeniach: czy są miękkie, miłe, szorstkie, ciepłe itp. Następnie dzieci dotykają swoje piżamki. N-l porównuje materiał, z którego są uszyte piżamki, z kawałkami materiału rozdanymi wcześniej. Prosi dzieci o dobranie materiału do piżamki. Mówi o miękkości materiału, pyta dzieci, jakie mają odczucia, dotykając piżam. Zachęca do poobiedniego odpoczynku.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Kolorowy świat - PIOSENKI, wstążki z krepiny lub chustki

w kolorze żółtym, zielonym, czerwonym, paski papieru, czerwona farba, jajka na twardo, połówki pomidorów, majonez lub pasta łososiowa, karta pracy nr 17.

Proponowane działania:

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa i próby śpiewania refrenu piosenki Kolorowy świat (muz. M. Witecki, sł. A. Rumińska), CD1.

I

W kącie siedzi miś pluszowy i szmaciana lala

Smutno jest im dziś w przedszkolu, bo jest pusta sala

Az tu nagle drzwi otwiera nasza pani Ela

Za nią wchodzą przedszkolaki Krzyś Bożenka Hela

Biorą farby pędzle papier i będą malować

Potem razem zaśpiewają miś będzie wtórować.

Ref. Świat jest piękny kolorowy, kolory dokoła nas

Świat jest piękny kolorowy, w kolorach pole, łąka, las.

II

Już wesoło jest misiowi i szmacianej lali

Bo obrazki piękne zdobią ściany naszej Sali.

Pani Ela bije brawo, chwali wszystkie dzieci

Potem patrzy przez okienko, czy już słonko świeci

Wszyscy staja w parach szybko, nie boja się chłodu

I śpiewają te piosenkę idąc do ogrodu.

Ref. Świat jest piękny kolorowy…..

Rozmowa na temat treści piosenki i pamięciowe opanowanie refrenu (o nauce zwrotek decyduje n-l). Dzieci siedzą na obwodzie koła i słuchają piosenki. Następnie n-l zaprasza przedszkolaki do zabawy. Dzieci, stojąc, kładą ręce na biodrach i w trakcie I zwrotki lekko się kołyszą. W tym czasie n-l wręcza każdemu dziecku po jednej chustce lub wstążce w kolorze zielonym, czerwonym lub żółtym. W trakcie refrenu dzieci wchodzą do środka koła i poruszają się w nim w sposób, jaki podpowiada im muzyka, wymachując wstążkami. W trakcie II zwrotki (początkowo n-l pomaga dzieciom) tworzą koło. Następnie maszerują po obwodzie koła, trzymając wstążki za sobą. Refren oznacza ponowne poruszanie się w środku koła. Między powtórzeniami wykonują ćwiczenia oddechowe (dmuchanie we wstążkę). Podczas powtórzeń w trakcie refrenu dzieci mogą się poruszać w trzech kołach (wg koloru wstążek) ucząc się ze słuchu refrenu piosenki.

2. Zabawa „łapkowy” pasek.

N-l stawia na stolikach miseczki z czerwoną farbą. Dzieci malują czerwoną farbą lewą dłoń, a następnie odbijają ją w rzędzie na jednej kartce. Nauczyciel zawiesza „łapkowy” pasek na ścianie bądź na tablicy. Można też tworzyć z odbitych dłoni obrazek poprzez dorysowywanie szczegółów.

3. Niespodzianka - pomoc przy przygotowaniu śniadania.

N-l prosi dzieci, by pomogły mu przygotować śniadanie. (Wcześniej należy przygotować jajka na twardo, połówki pomidorów, majonez lub pastę spożywczą - łososiową w tubie.) Odcina z jednej strony część jajka i stawia na talerzyku - to będzie nóżka muchomora. Prosi dzieci o udekorowanie pomidora kropkami majonezu lub pasty i nałożenie na nóżkę.

4. Wykonanie karty pracy nr 17.

N-l rozmawia z dziećmi na temat grzybów (zwraca uwagę na bezpieczeństwo dzieci - same nie mogą zbierać grzybów). Prosi o dokończenie kolorowania kapelusza muchomora na czerwono i naklejenie białych kropek, pokazuje, jak przykleić pod grzybem ślimaka i prosi o policzenie kropek na kapeluszu.

5. Wspólne rysowanie kogucika zgodnie z treścią wiersza W. Szumanówny „Kogucik”.

N-l prosi dzieci o podawanie kredek w kolorach wymienionych w wierszu.

Kogucik

Jajo, szyja (żółta), grzebień czerwony,

dziobek i broda, a ogon zielony.

Teraz ostrogi u każdej nogi.

Kukuryku! Kukuryku!

Tyle krzyku w mym kurniku…

Dzieci naśladują głos koguta. Na zakończenie zajęć n-l prosi dzieci, by następnego dnia miały na sobie coś niebieskiego.

Temat kompleksowy: Niebieski

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, melodia ludowa Hej, tam pod lasem - WESOŁE PLĄSY, niebieskie elementy stroju, niebieskie kredki, kartony, koszyczek, długie i krótkie kawałki niebieskiej włóczki, karta pracy nr 18.

Proponowane działania:

1. Zapoznanie z kolorem niebieskim.

Wystrój sali w kolorze niebieskim. N-l ubiera się na niebiesko, prosi dzieci, by miały na sobie coś niebieskiego. Mówi wiersz wiersz A. Rumińskiej „Gra w kolory - niebieski”.

Gra w kolory - niebieski

Niebieską kredkę w pudełku mam.

Co narysuję? - powiem wam.

Niebieskie niebo, niebieskie chmury.

Niebieski deszczyk kapie z góry.

Niebieski płaszczyk i kalosze.

- Jaki parasol w deszczu noszę?

Prosi dzieci o wskazanie przedmiotów w sali w kolorze niebieskim i nazwanie ich.

2. Ćwiczenie słuchowe „Szybko i wolno”, CD1 melodia ludowa Hej, tam pod lasem.

Po przeczytaniu i omówieniu wiersza „Gra w kolory - niebieski” dzieci otrzymują kartkę i niebieską kredkę. Podczas muzyki starają się przedstawić charakter utworu (głównie tempo) za pomocą linii i kółek (w części A rysują koła, węże, chmurki, a w części B krótkie kreski - deszcz).

3. Mierzenie długości za pomocą włóczki.

Każde dziecko bierze z koszyczka dwa kawałki włóczki w kolorze niebieskim: krótki i długi. N-l pokazuje różnicę w długości, układając dwa kawałki włóczki obok siebie. Wręcza dzieciom kartki i niebieskie kredki i proponuje narysowanie padającego deszczu kreskami długimi i krótkimi.

4. Wykonanie karty pracy nr 18.

N-l rozmawia z dziećmi o jesiennej pogodzie, o tym, jak powinny się ubrać. Dzieci wybierają i kolorują na niebiesko ubrania, które można włożyć przy deszczowej pogodzie. N-l prosi o nazwanie przedmiotu, który jest nam niezbędny podczas deszczu.

5. Zabawa integracyjna „Krople deszczu”.

N-l umawia się z dziećmi, że są kroplami deszczu. Na hasło: pada deszcz dzieci podskakują w miejscu jak najwyżej. Na hasło: łączą się krople dzieci dobierają się w pary i skaczą dwójkami. Na hasło: powstają kałuże - ustawiają się w koło.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Kolorowy taniec-połamaniec - PIOS, niebieskie obrazki

przedstawiające: niebo, morze, chabry, dodatkowe karty pracy - wyciskanki, s.VI, kredka, obręcze w 4 kolorach, woreczki w różnych kolorach.

Proponowane działania:

1. Zabawa z wyliczanką A. Rumińskiej „Kolorowa wyliczanka”.

Kolorowa wyliczanka

Czerwony, zielony, żółty, niebieski.

Jak nazywają się małe pieski?

Czerwony, zielony, żółty - stop!

Teraz ty szybko w górę, hop!

Czerwony, zielony, raz, dwa, trzy!

Teraz mnie gonisz właśnie ty!

Rytmiczne powtarzanie tekstu.

2. Zabawy taneczna przy IV zwrotce piosenki Kolorowy taniec-połamaniec, CD1

Powtórzenie zabawy tanecznej do piosenki (jak w scenariuszu nr 3, dochodzi drużyna z niebieskimi obręczami). Wykonanie dodatkowych kart pracy - wyciskanki z niebieskimi obrazkami (jak podczas koloru czerwonego).

3. Zabawa ruchowa z kroplami deszczu.

N-l wręcza dzieciom woreczki w różnych kolorach. Prosi, by wybrały tylko w kolorze niebieskim. Dzieci swobodnie manipulują woreczkami: podrzucają, przeskakują, sprawdzają dotykiem, co jest w środku, układają w różnych miejscach: przed sobą, za sobą, obok. N-l proponuje spacer po sali przy spokojnej muzyce z niebieskim woreczkiem na głowie.

4. Zabawa równoważna.

Dzieci układają wyboistą drogę z woreczków, a następnie przechodzą slalomem między woreczkami, starając się nie nadepnąć na „kamień”.

5. Zabawa logopedyczna „Spacer po wyboistej drodze”.

Dzieci otwierają szeroko buzię i dotykają czubkiem języka raz zęba na dole, raz zęba na górze - na zmianę.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Marsz, papierowe sylwetki ptaków, tarcze gimnastyczne w 4 kolorach, chusta animacyjna, kawałki styropianu, papierowe kulki, niebieska farba w pojemnikach, grube pędzle, kartki złożone na pół.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Wysoko - nisko”.

N-l wiesza wycięte z papieru dwie sylwetki ptaków wysoko pod lampą, dwie sylwetki kładzie nisko na podłodze. Mówi wiersz, pokazując stosownie do tekstu właściwego ptaka.

Wysoko - nisko

Fruwa ptaszek wysoko, wysoko,

I przygląda się niebieskim obłokom.

Zabolały skrzydełka ptaszynę:

- Siądę nisko, zjem okruszków odrobinę.

Już się najadł, pofrunął wysoko,

I przygląda się niebieskim obłokom.

Pić się zachciało ptaszynie:

- Pofrunę nisko, może napiję się odrobinę.

Nadszedł wieczór, już gwiazdka świeci,

Do swego gniazdka wysoko na drzewie ptaszek leci.

2. Zabawa z elementem wspięcia „Powódź”.

Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło: powódź powinny stanąć na podwyższeniu, aby uciec przed napływającą wodą. Na hasło: koniec powodzi stają nisko na podłodze i ponownie swobodnie biegają.

3. Zabawa z chustą animacyjną i styropianem „Morze”.

N-l posypuje chustę animacyjną kawałkami styropianu lub papierowymi kulkami i prosi dzieci, by trzymając jej brzegi, delikatnie poruszały, naśladując falowanie wody. Na głośny dźwięk powinny silniej potrząsać chustą, naśladując falowanie wzburzonego morza.

4. Zabawa ruchowa „Nad wodą”, CD1 Marsz, Bieg, Podskoki.

N-l unosi wysoko w górę niebieską tarczę (akompaniament do biegu), dzieci kładą się na podłodze, naśladując pływaków. Gdy w górze znajdzie się tarcza zielona (muzyka do podskoków), naśladują podskakujące na łące zające (podskoki obunóż i próby podskakiwania z nogi na nogę). Uniesiona w górę tarcza żółta (muzyka do marszu) jest sygnałem do naśladowania kaczego chodu. Podniesiona tarcza czerwona to znak do zatrzymania się. Zabawę powtarzamy kilka razy, rezygnując przy kolejnych powtórzeniach z kolorowych tarcz, aby z czasem sama muzyka stała się sygnałem do zmiany ruchu.

5. Malowanie farbami.

N-l ustawia na stolikach niebieską farbę w pojemnikach. Wręcza dzieciom grube pędzle i kartkę złożoną na pół, proponuje malowanie farbami jednej połówki kartki. Następnie pomaga dzieciom złożyć kartkę i odcisnąć obrazek na drugiej stronie.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec -akomp, melodia ludowa Hej, tam pod lasem - WESOŁE PLĄSY, narysowane na kołach buzie wyrażające: radość, złość, smutek i strach, woreczki gimnastyczne w 4 kolorach, papierowe pędzelki, 4 pojemniki, niebieska plastelina, różnorodny materiał plastyczny i przyrodniczy.

Proponowane działania:

1. Układanie szlaczka.

N-l pokazuje dzieciom buzie wyrażające różne nastroje. Pyta dzieci, w jakim są nastroju, i proponuje ułożenie szlaczka zgodnie z zapoczątkowanym rytmem: buzia wesoła, smutna, zła, przestraszona.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Kolorowe nastroje”.

Kolorowe nastroje

Jest mi wesoło, kolorowo: Żółto, czerwono i fioletowo.

Czarno i szaro, a nawet buro. A czasem smutno i ponuro.

Mogę to zmienić, jeżeli zechcę. Gdy wezmę kredki, farby i pędzle.

I namaluję świat kolorowy: Żółty, czerwony lub fioletowy!

N-l pyta dzieci, co można zrobić, kiedy jest nam smutno.

3. Układanie deszczowego ludzika.

Dzieci formują z niebieskiej plasteliny kuleczki i wałeczki. Z powstałych ulepianek układają deszczowego ludzika, którego mogą ozdobić dowolnym materiałem plastycznym i przyrodniczym. Ludzik powędruje na półkę, będzie pełnił rolę pocieszyciela dzieci, gdy będą smutne.

4. Zabawa rytmiczna „Kolorowa orkiestra”, CD1 - Kolorowy taniec-połamaniec.

N-l wręcza dzieciom woreczki gimnastyczne w czterech kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim. Podczas zwrotek dzieci wystukują rytm piosenki woreczkiem o podłogę. Ważne jest, aby każde dziecko zagrało akompaniament do swojej zwrotki zgodnie z kolorem woreczka. Na początek n-l gra rytm piosenki na woreczku, potem na drewienkach.

5. Zabawa taneczna „Kolorowy dywan”, CD1 - Hej, tam pod lasem.

Każde dziecko otrzymuje od n-la papierowy pędzelek - żółty, zielony, czerwony lub niebieski. Podczas utworu dzieci wykonują ruchy przypominające malowanie wzorów na dywanie: część A - kołysanie na boki, malowanie w powietrzu pędzlem prostych linii; część B - „rozchlapywanie farby” z jednoczesnym wykonywaniem obrotów wokół własnej osi. W celu utrwalenia poznanych

kolorów, powtarzając zabawę, prosimy dzieci, aby malowały wzory na zmianę różnymi kolorami „farb” (podajemy hasło np.: niebieski). Po zakończeniu zabawy dzieci wkładają pędzelki do pojemnika w odpowiednim kolorze.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Kolorowy świat - PIOSENKI, farby, kartki, prace plastyczne

starszych kolegów, mozaika geometryczna, orzechy, karta pracy nr 19 i 20.

Proponowane działania:

1. Zabawa słuchowa, fragment piosenki Kolorowy świat, CD1. N-l prosi dzieci o rozpoznanie piosenki. Proponuje wspólne słuchanie zwrotek z jednoczesnym wyklaskiwaniem rytmu lub maszerowaniem i śpiewaniem refrenu (nuty scenariusz nr 5).

2. „Kolorowy dywan” - malowanie do piosenki Kolorowy oewiat, CD1.

N-l przygotowuje wystawkę prac plastycznych wykonanych przez starszych kolegów (szczególnie pejzaże jesienne). Po wysłuchaniu i omówieniu treści piosenki zwraca uwagę dzieci na to, jakich kolorów użyli koledzy w swoich rysunkach. Następnie rozdaje kartki z naciętymi dwoma krótszymi bokami (kartka symbolizuje dywan z frędzlami) i proponuje dzieciom ozdobienie dywanu

czterema kolorami farb: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim (każde dziecko ma do dyspozycji po dwa kolory farb). W trakcie malowania dzieci słuchają piosenki.

3. Układanie pajaca z elementów mozaiki geometrycznej: kół, prostokątów i trójkątów.

N-l pokazuje dzieciom, jak można ułożyć pajaca. Nazywa poszczególne figury. Na zakończenie zajęć dzieci kończą kolorowanie pajaca zgodnie z wzorem w karcie pracy nr 19.

4. Zabawa „Robimy wszystko po trzy razy”.

N-l wręcza dzieciom po dwa orzechy i prosi o wykonanie poleceń, np.:

- Stukaj trzy razy orzechami o podłogę. - Stukaj trzy razy o siebie.

- Stukaj trzy razy o stół. - Podskocz trzy razy w miejscu.

5. Wykonanie karty pracy nr 20.

N-l wyjaśnia dzieciom, że kolorowe ptaszki pogubiły piórka. Dzieci łączą linią piórko z ptaszkiem w tym samym kolorze.

Moduł 3

Listopad - temat miesiąca „Deszczowa muzyka”

Temat kompleksowy: Krople deszczu

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Deszcz, obręcze duże i małe, krople deszczu duże

i małe, niebieskie kredki, pudełka z recepturkami, pudełeczka z nasionkami, kamyczki, folie, papier, karta pracy nr 21.

Proponowane działania:

1. Rozmowa na temat deszczu.

N-l podchodzi z dziećmi do okna i proponuje, by przyjrzały się padającemu deszczowi. Pyta:

- Co podczas deszczu dzieje się na dworze? - Jaki jest świat, kiedy pada deszcz?

- Jest wesoło czy smutno? Sucho czy mokro? Ciemno czy jasno?

2. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze, CD1 - Deszcz.

N-l demonstruje z płyty odgłosy padającego deszczu. Prosi dzieci, by naśladowały odgłosy wydawane przez padające krople, stukając rytmicznie opuszkami palców o podłogę, blat stołu, ścianę lub drzwi i powtarzając: kap, kap, kap; uderzanie cicho jak deszcz kapuśniaczek, głośniej i bardzo głośno jak ulewa.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Czas jesieni”.

Czas jesieni

Listki opadły na ziemię, Bo to jesieni czas.

Deszczyk już stuka o szybę, Tak jesień wita nas.

Zbieramy liście złote, Kasztany i żołędzie.

Z tych skarbów od jesieni Wiele zabawy będzie!

N-l zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza:

- Kiedy liście spadają z drzew? - Co często stuka o szybę jesienią?

- Co możemy robić podczas jesiennych spacerów? - Czy jesień jest wesoła, czy smutna?

4. Zabawa dydaktyczna „Krople małe i duże”.

Dzieci siedzą w kole na dywanie. N-l wręcza każdemu krople deszczu - dużą i małą. Prosi, by dzieci przysunęły je do siebie. Zwraca uwagę, że krople nie są takie same i proponuje, by dzieci je porównały. Układa w obręczy krople małe i duże. Wręcza każdemu dziecku małą i dużą obręcz i prosi, by wybrało i włożyło duże krople do dużej obręczy, a małe krople do małej obręczy.

5. Wykonanie karty pracy nr 21.

Dzieci kolorują i liczą duże krople oraz małe krople. N-l zachęca też dzieci do naklejenia jednej kropli.

6. Zabawa dramowa.

Dzieci naśladują ruchem i dźwiękiem pogodę jesienną: padanie deszczu, szum wiatru, drzew poruszających się na wietrze (można wykorzystać instrumenty - pudełka z recepturkami, pudełeczka z nasionkami, kamyczki, folie, papier).

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Kartki, torebki foliowe, miska z wodą, płaskie kamyki, dowolny obrazek pocięty

na 3 lub 4 części, szyba albo kawałek przezroczystego plastiku, zakraplacz, karta pracy nr 22.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Co to jest?”.

Układanie obrazka pociętego na części w całość według wzoru i bez wzoru - doskonalenie percepcji wzrokowej.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Deszczowa muzyka”.

Deszczowa muzyka

Deszcz pada i kapie, i stuka, i puka,

I pluska, i kropi, i leje.

Wiatr gwiżdże i szumi, i huczy, i wieje,

A może tak z deszczu się śmieje?

Spróbujmy tak zagrać, jak grają kropelki,

Bo miłe, wesołe to granie.

Cichutko i głośno,

Szybciutko i wolno,

Deszcz kapie,

Deszcz padać przestaje…

N-l pyta dzieci:

- Co robi deszcz? - Co robi wiatr? Następnie wręcza dzieciom nietypowe instrumenty i prosi, by spróbowały zagrać muzykę deszczu. Pokazuje, w jaki sposób mogą to zrobić.

3. Interpretacja muzyczna wiersza „Deszczowa muzyka”.

Połowa dzieci otrzymuje kartkę papieru formatu A4 , pozostałe torebki foliowe. Podczas ponownego czytania wiersza n-l prosi, by pierwszy zespół naśladował odgłosy deszczu, uderzając palcami w kartkę (kartka leży na podłodze). Pozostałe dzieci za pomocą torebek foliowych przedstawiają wiatr. W II zwrotce zwracamy szczególną uwagę na dynamikę (cicho, głośno) oraz tempo (wolno, szybko).

4. Wykonanie karty pracy nr 22.

Dzieci dorysowują kreseczkami długimi i krótkimi padający deszcz.

5. Zabawa ruchowa z elementem rzutu „Kamyk w kałuży”.

N-l stawia miskę z wodą imitującą kałużę, w której leży płaski kamyk. Wręcza dzieciom po dwa kamyki i proponuje, by starały się je rzucić na ten leżący w kałuży.

6. Prowadzenie obserwacji.

N-l pokazuje dzieciom, jak wygląda deszcz padający na szyby (duże i małe krople) lub wykonuje doświadczenie: szyby skrapia wodą za pomocą rozpylacza lub zakraplacza.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, pios Zła pogoda - PIOS. orzechy lub kamyki, krople deszczu,

nitki, małe chmurki, jasne, ciemne chmurki z folii samoprzylepnej, niebieskie chusteczki, kredki, niebieskie kartony, niebieskie kredki, farby plakatowe, mokre kartki papieru, pędzle, karta pracy nr 23.

Proponowane działania:

1. Dmuchanie na deszczowe chmurki (krople deszczu nawleczone są na nitki, które są przymocowane do papierowej chmurki). Dzieci dmuchają na deszczowe chmurki ze zmienną siłą: tak, by krople były jednakowo odchylone i swobodnie drżały na nitkach

2. Wysłuchanie piosenki Zła pogoda (muz. K. Kwiatkowska-Marczyk, sł. K. Czartoryska), CD1.

Zła pogoda kapie woda, /swobodny marsz,
kapie z nieba, kap, kap, kap. / ręce uniesione do góry, trzy klaśnięcia
A w kaloszach do przedszkola /energiczny marsz
Ref. idą dzieci, chlap, chlap, chlap. /ręce na biodrach, trzy razy przytup.
Kap, kap, kap, kap, kap, kap /ciche klaśnięcia
Idą dzieci, chlap, chlap, chlap. /głośne przytupy

N-l omawia treść piosenki. Proponuje zaintonowanie każdego kap i chlap. Podczas kolejnego śpiewania zachęca dzieci, by za pomocą dwóch orzechów, klocków lub kamyków zagrały każde kap i chlap (początkowo pełni rolę dyrygenta).

3. Zabawa „Chmurki na niebie”.

N-l dzieli dzieci na trzy zespoły. Dzieciom z pierwszego zespołu daje kolorowe chustki. Dzieciom z drugiego zespołu nakleja ciemne chmurki z folii samoprzylepnej. Trzeciemu zespołowi nakleja jasnoniebieskie chmurki. Dzieci z pierwszego zespołu otaczają chmurki i falują chustkami raz silniej, raz słabiej w zależności od tego, jaki kolor mają chmurki: kiedy jasne chmurki pojawiają się na niebie, chusteczki falują łagodniej, kiedy na niebie pojawiają się ciemne chmury, dzieci wykonują gwałtowne ruchy.

4. Wykonanie karty pracy nr 23.

Dzieci wskazują, które chmurki są takie same, a następnie rysują chmurkę.

5. Malowanie farbami plakatowymi na mokrym papierze pogody deszczowej.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:CD1, Zła pogoda - AKOMP., małe obręcze gimnastyczne, wysokie szklane naczynie z wodą, słomki, kolorowy tusz, wyciskane obrazki z przyrodą, krople deszczu wycięte z kartonu, klej.

Proponowane działania:

1. Zabawa badawcza „Kolorowa plama”.

Do wysokiego szklanego naczynia z wodą wlewamy kroplę kolorowego tuszu i prosimy dzieci, by obserwowały, jak rozlewa się na powierzchni wody. Następnie dzieci dmuchają przez słomki, zmieniając jej kształt.

2. Zabawa ruchowa „Spacer w deszczu”, CD1 - Zła pogoda.

Przy akompaniamencie do piosenki dzieci maszerują między rozłożonymi na podłodze obręczami („kałużami”). Przy powtórnym odtworzeniu nagrania wchodzą do obręczy i śpiewają piosenkę, klaszcząc w takt muzyki.

3. Wysłuchanie wiersza D. Gellner „Deszczowy konik”.

Deszczowy konik

Biegnie konik mokrą drogą.

Z deszczu grzywę ma i ogon.

Z deszczu siodło i podkowy,

bo to konik jest DESZCZOWY.

Jedna kropla drugą goni

i podkowa srebrna dzwoni.

Lecz już koniec tej podróży,

konik schował się w kałuży!

Zabawa ilustrująca treść wiersza.

4. Zabawa plastyczna „Deszczowy konik”.

Dzieci układają kompozycję z wyciętych kropli deszczu. Po naklejeniu na karton ozdabiają według własnego pomysłu.

5. Improwizacja ruchowa według R. Labana „Wiatr w gałęziach drzew”.

Dzieci stoją w parach: jedno dziecko udaje powalone drzewo, drugie - wiatr tańczący w gałęziach drzewa. Następnie zamieniają się rolami.

6. Rysowanie dużych i małych kropli deszczu w dużych pojemnikach z piaskiem.

7. Dobieranie obrazków.

Z kompletu wyciskanych obrazków z przyrodą (drzewa) dzieci wybierają odpowiedni obrazek do pogody tego dnia. (Obrazki można też wykorzystać w innych miesiącach).

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Deszcz, Burza, Słońce, folia malarska, niebieska farba w miseczkach, stare gazety, farba, duże i małe piłki.

Proponowane działania:

1. Zabawa plastyczna „Deszcz”.

Malowanie palcami padającego deszczu na folii malarskiej rozłożonej na podłodze, łączenie kropel w kałuże, malowanie chmur.

2. Zabawa ruchowa „Deszcz, burza, słoneczko”, CD1 - Deszcz, Burza, Słońce.

Podczas odgłosów deszczu przechodzących w muzykę w wysokim rejestrze dzieci biegają po sali z uniesioną w górę prawą ręką („trzymają parasol”). Odgłosy burzy i muzyka w niskim rejestrze oznaczają, że nadciąga burza - dzieci przykucają pod ścianami. Podczas odgłosów łąki - muzyka w średnim rejestrze (słoneczna pogoda) maszerują po obwodzie koła.

3. Wysłuchanie wiersza K. Kowalskiej „Spacer po dywanie”.

Spacer po dywanie

Kiedy niebo płacze, Idziemy na spacer

Dookoła stołu Z piosenką wesołą.

Idą parami Lalki z misiami,

Depczą dywan, Depczą dywan Z frędzelkami! Idą parami

Lalki z misiami, A gumowe Piłki dwie

Po podłodze Toczą się!

Choć za oknem dmucha, Nikt wiatru nie słucha,

Chodzi dookoła Wycieczka wesoła.

Podczas ponownego czytania wiersza dzieci w parach (chłopiec z dziewczynką) maszerują po obwodzie koła.

4. Zabawa z piłkami.

Dzieci stoją na dywanie. N-l toczy w ich stronę dwie piłki - małą i dużą. Dzieci powinny uciekać, by uniknąć zderzenia z piłkami. Jeżeli dziecko dotknie mała piłka, podskakuje w miejscu, naśladując sposób odbijania małej piłki. Dziecko, które dotknie duża piłka, podskakuje wysoko i wolno, tak jak duża piłka. Następnie n-l daje dzieciom stare gazety i proponuje, by zgniatały i formowały z nich małe i duże piłki. Chętne dzieci mogą pomalować farbami swoje piłki.

5. Zabawa ruchowa do piosenki Zła pogoda, CD1 (nuty)

Dzieci maszerują po obwodzie koła, śpiewając piosenkę (początkowo w kole wiązanym, przy powtórzeniu zabawy z rękami na biodrach). Na każde kap zatrzymują się i klaszczą, na każde chlap tupią. W trakcie refrenu maszerują w miejscu z twarzą zwróconą do środka koła.

Temat kompleksowy: Wesołe - smutne miny

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Lusterka, CD1, pios Jadą, jadą misie -, ilustracje przedstawiające wesołe i smutne buzie (symbole), kolorowe piórko, kredki, karta pracy nr 24.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Prezent” na dobry klimat w grupie.

Dzieci siedzą w kole bardzo blisko siebie. N-l mówi, że ma piękny prezent, który każdy może dać swojemu przyjacielowi (kolorowe piórko). Dzieci podają piórko koledze siedzącemu obok. N-l mówi, że powinny pomyśleć, że wręczają coś, o czym on marzył. Prosi dzieci, by zastanowiły się, w jaki

sposób chcą prezent podarować. Podsuwa pomysły: uśmiechając się, patrząc w oczy, mówiąc coś miłego. Dziecko obdarowane powinno samo zdecydować, z jaką miną przyjmie prezent (radosną, zdziwioną, uśmiechniętą, zawstydzoną). Zabawie towarzyszy spokojna, przyjemna muzyka.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Miny do lusterka”.

Miny do lusterka

Gdy wesoło jest wokoło - tańczyć chcę.

A gdy smutno i niemiło - na płacz zbiera się.

Spojrzę w lustro, by zobaczyć moją minę:

Czy mam słodką, czy też kwaśną jak cytrynę?

Mogę robić wciąż do lustra miny nowe,

Podnieść lub opuścić swoją głowę.

Robić miny w lustrze to zabawa wesoła:

Mogę krzywić nos, zrobić oczy jak dwa koła.

Moje miny do lusterka nie szkodzą nikomu,

Mogę pośmiać się z siebie w przedszkolu i w domu.

Zabawa ilustrująca treść wiersza.

3. Zabawa w miny.

N-l wręcza dzieciom lusterka i proponuje zabawę w pokazywanie różnych min, najpierw wesołych, potem smutnych.

4. Zabawa naśladowcza „Miny”.

Dzieci bawią się w naśladowanie swoich min, które mogą być śmieszne i dziwne.

5. Zagadki słuchowe.

Różnicowanie muzyki wesołej i smutnej, nauka piosenki Jadą, jadą misie CD1, WIĄZANKA TRADYCYJNYCH MELODII DZIECIĘCYCH
Jadą, jadą misie, tra la la la la,
Śmieją im się pysie, cha cha cha cha cha,
Przyjechały do lasu, narobiły hałasu,
Przyjechały do boru, narobiły rumoru.
Jadą, jadą misie, tra la la la la,
Śmieją im się pysie, cha cha cha cha cha,
A misiowa jak może, prędko szuka w komorze,
Plaster miodu wynosi, pięknie gości swych prosi.
Jadą, jadą misie, tra la la la la,
Śmieją im się pysie, cha cha cha cha cha,
Zjadły misie plastrów sześć
I wołają: "jeszcze jeść!"
Jadą, jadą misie, tra la la la la,
Śmieją im się pysie, cha cha cha cha cha,
Przyjechały do lasu, narobiły hałasu,
Przyjechały do boru, narobiły rumoru.

Już księżyc zgasł

Już księżyc zgasł, zapadła noc,

Sen zmorzył mą laleczkę,

Więc oczka zmruż i zaśnij już,     

Opowiem ci bajeczkę. 

Grozik

Poszło dziewczę po ziele, Po ziele, po ziele,
nazbierało niewiele, niewiele bęc
Przyszedł do niej braciszek, połamał jej koszyczek
Oj ty ty oj ty ty za koszyczek zapłać mi
Oj ty ty oj ty ty za koszyczek zapłać mi.

Na podłodze leżą ilustracje przedstawiające wesołe i smutne buzie lub słoneczka. Dzieci słuchając pierwszej melodii w wersji instrumentalnej, mimiką i ruchami ciała przedstawiają jej charakter. Następnie wskazują odpowiednią ilustrację. Podobnie postępujemy w przypadku drugiej melodii. Po wykonaniu zabawy uczymy dzieci piosenki Jadą, jadą misie (wyjaśniamy niezrozumiałe wyrazy; rytmicznie wymawiamy słowa; śpiewamy ze słowami melodię taktów 3-4, 7-8; śpiewany I część melodii na sylabach tra-la -la-la-la-la-la, tra -la, tra-la-la, drugą - na sylabie ha; łączymy melodię ze słowami). Następnie proponujemy zabawę do piosenki: w trakcie zwrotki dzieci poruszają się dwuosobowymi zaprzęgami po całej sali (podczas powtórzenia po obwodzie koła), w czasie refrenu obracają się w małych kółeczkach.

6. Wykonanie karty pracy nr 24.

Dzieci dorysowują misiowi z niebieskim szalikiem smutną minę, a misiowi w czerwonej czapce wesołą minę.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1 - WIĄZ.TRAD. MEL. DZIEC. zabawki, ilustracje przedstawiające różne zabawki, ilustracje różnych ludzi wycięte z czasopism, karton, klej, karta pracy nr 25.

Proponowane działania:

1. Zabawa pobudzająco-hamująca „Uszy, szyja, nos, ręce”, CD1 akompaniament

Dzieci poruszają się w takt muzyki po całej sali (bieg, wolny marsz, szybki marsz, podskoki zgodnie ze zmieniającą się muzyką). Z chwilą zatrzymania nagrania stają i słuchają polecenia nauczyciela, który wymienia części twarzy w następujący sposób: np. swędzą nas uszy - dzieci drapią się w uszy, zaswędział mnie nos - dzieci drapią się po nosie itp.

2. Wykonanie karty pracy nr 25.

Dzieci wskazują, gdzie chłopiec ma: usta, uszy, oczy, nos, policzki, brodę i czoło, a następnie kolorują chłopcu włosy.

3. Zabawa dydaktyczna „Kto się tym bawi”.

N-l pokazuje dzieciom różne zabawki lub ilustracje zabawek. Prosi

o wskazanie przedmiotów, którymi bawią się chłopcy (samochody, pociągi, roboty itp.) i dziewczynki (lalki, wózki, garnki itp.).

4. Zabawa „Kiedy się cieszymy” - określanie uczuć towarzyszących różnym sytuacjom. Dzieci pokazują mimiką, czy się smucą, czy się cieszą, kiedy słyszą zadania:

- Moja mama jest chora. - Idę do koleżanki na przyjęcie urodzinowe. - Dostałam piękny prezent itp.

5. Zabawa plastyczna „Części ciała”.

N-l wycina postacie ludzi z różnych czasopism. Przecina je na pół, oddzielając głowę od tułowia. Układa połówki obrazków na podłodze przed dzieckiem. Wybiera jedną połowę i poprosi dziecko, by dopasowało drugą część. Każdą skompletowaną postać dzieci naklejają na karton. Można też przeprowadzić wesoły wariant zabawy: dzieci specjalnie łączą niepasujące do siebie części, by postacie były śmieszne.

6. Obrysowywanie dłoni na kartce.

Dzieci obrysowują swoją dłoń na kartce. N-l wycina narysowane dłonie, a dzieci malują na nich oczy, nos, usta, włosy (palce to włosy). Chętne mogą narysować minę sugerującą nastrój dziecka. Do wyciętej dłoni doklejamy patyczek lub pasek z tektury, tak aby powstała kukiełka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1 - WIĄZANKA TRADYCYJNYCH MELODII DZIECIĘCYCH.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Tworzymy pary” - akompaniament dowolnej piosenki z CD1.

Dzieci tańczą przy akompaniamencie muzyki. W czasie przerwy w muzyce na hasło: tworzymy pary dzieci dobierają się parami i witają się ze sobą, np. rękami, nosami, czubkami butów, łokciami, policzkami itp.

2. Zabawa słuchowo-ruchowa „Lustereczko” CD1 - WIĄZANKA …

Dzieci stoją na odwodzie koła. Podczas nagrania n-l przedstawia dowolnymi gestami ciała lub mimiką twarzy nastrój piosenki (wesoła, smutna, pogodna, skoczna). Dzieci-lusterka naśladują prezentowane gesty. W podobny sposób dzieci mogą przedstawiać inne nastroje (lęk, gniew itp).

3. Zabawa ,,Nastroje”.

Chętne dziecko wychodzi z sali, pozostałe umawiają się na temat ,,jacy jesteśmy”, np. weseli, smutni, zmęczeni, ciekawi itp. Po powrocie do sali dziecko pyta trzech kolegów o dowolne sprawy, a oni muszą odpowiedzieć zgodnie z tym ,,jacy są”, a więc wesoło, smutno itp. W tym zadaniu chodzi o odgadnięcie, w jakim nastroju są koledzy.

4. Zabawa „Figurka wesoła - smutna”, akompaniament do dowolnej piosenki z CD1.

Dzieci tańczą w parach w rytm muzyki. Gdy muzyka ucichnie, tańczące pary zastygają w bezruchu, tworząc wesołą lub smutną figurkę zgodnie z poleceniem n-la.

5. Zabawa przeciw agresji „Bezpieczny namiot”.

Dzieci tworzą ze swoich ciał namiot. Włączamy relaksacyjną muzykę. Chętne dziecko wchodzi do środka. Powinno się tam czuć dobrze, bezpiecznie. Pokazuje miną, jak się czuło w namiocie. Za każdym razem do namiotu wchodzi inne dziecko.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

CD1, piosenka Jadą, jadą misie - WIĄZANKA TRADYCYJNYCH…, zwinięte w rulon kartki papieru, zabawki przytulanki przyniesione z domu, dwie obręcze, obok nich rysunki przedstawiające różne miny.

Proponowane działania:

1. Śpiewanie piosenki Jadą, jadą misie, CD1.

Podczas zabawy ruchowej dzieci śpiewają piosenkę (nuty, scenariusz nr 1). Próba śpiewania indywidualnego i grupowego (chętne dzieci śpiewają do mikrofonu-zabawki lub jego atrapy). Śpiew przeplatamy ćwiczeniami oddechowymi: dmuchanie w „mikrofon”.

2. Oglądanie ilustracji w książkach.

Dzieci wyszukują i nazywają postaci, które są uśmiechnięte, nazywają ich miny, uśmiechają się do siebie w parach, głaszczą po dłoniach. Następnie udzielają odpowiedzi na pytanie:

- Kiedy jest mi wesoło? - Kiedy jest mi smutno?

3. Opowiadanie o swojej zabawce przytulance.

Ćwiczenia słownikowe: gładka, miła, puszysta, miękka, przyjemna…, jak się nią bawię, czy z nią zasypiam, dlaczego ją lubię itp.

4. Zabawa „Powiedz cos miłego do swojej zabawki” (do kolegi np.: lubię z tobą stać w parze).

5. Zabawa „Miny wesołe i smutne”.

Na dywanie leżą dwie obręcze, obok nich rysunki przedstawiające różne miny. Dzieci segregują rysunki przedstawiające miny na wesołe i smutne: złość, gniew, smutek, uśmiech, zdziwienie, radość, zadowolenie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

CD1 - WIĄZANKA…., gazety, kosze, kawałki bibuły, kartki podzielone na pół, kredki lub farby, mandale, różdżka.

Proponowane działania:

1. Zabawa ze śpiewem „Wesoła i smutna stonoga”, CD1 - komp.. dwóch pierwszych piosenek z WIĄZANKI MELODII DZIECIĘCYCH. Dzieci stoją w rzędzie. Przy wesołej muzyce porusza się „wesoła stonoga”, przy muzyce smutnej porusza się „stonoga smutna”.

2. Zabawa ruchowa z gazetami.

N-l wręcza dzieciom stare gazety i przy rytmicznej muzyce mówi:

- Wachlujemy się gazetami tak, jakby owiewał nas lekki, ciepły wietrzyk. Jest nam dobrze i miło. Pokażcie ten stan miną.

- Uderzamy się gazetami z różnym natężeniem. Czujemy, że zbliża się burza. Boimy się, jesteśmy zdenerwowani. Pokażcie to swoją miną.

- Jest burza. Drzemy gazety na kawałki. Jesteśmy bardzo źli, wściekli. Pokażcie to miną przedstawiającą wściekłość.

- Zbieramy gazety. Robimy z nich kule i wrzucamy je do kosza, wyrzucając z siebie jednocześnie całą złość. Pokażcie swoją miną, że (jak) jesteście spokojni, bardzo zadowoleni.

3. Ćwiczenia oddechowe.

Dmuchanie na przyklejony na nosie kawałek bibuły sięgający aż do brody tak, by jak najdłużej utrzymać z dala od twarzy i wprawić w ruch.

4. Zabawa odprężająca - kolorowanie mandali.

Rysunek wpisany w koło według zasady, że należy malować w określonym kierunku: albo od środka koła ruchem spiralnym w stronę okręgu, albo od okręgu, zmierzając ruchem spiralnym do środka koła.

5. Malowanie uczuć „Ciemne chmury - błękitne niebo”.

N-l wyjaśnia dzieciom, że kiedy dziecko jest rozzłoszczone, smutne, to czuje się jak burza, jak ciemna chmura. Kiedy jest radosne, szczęśliwe, to czuje się jak błękitne niebo, promyk słońca. Następnie dzieli kartki na pół i wręcza dzieciom. Każda z połówek będzie przedstawiała jedno uczucie. Zachęca do namalowania swoich uczuć.

6. Zabawa w czarowanie.

N-l-czarodziej dotyka różdżką każdego dziecka i wypowiada zaklęcie, np.: Zamieniam Cię w uśmiechniętą dziewczynkę. Zaczarowane dziecko ma za zadanie przedstawić miną, w co zostało zaczarowane.

Temat kompleksowy: Świat bajek

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, kołysanka Już księżyc zgasł - WIĄZANKA TRADYCYJNYCH MELODII

DZIECIĘCYCH, ilustracje z bajek, maskotki, taśma malarska, piłka.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa z elementem toczenia „Tam i z powrotem”.

N-l oznacza taśmą malarską linię startu i mety na podłodze w sali. Dzieci stoją jedno za drugimi, turlając w dowolnym tempie piłkę do mety i z powrotem, starają się jej nie zgubić.

2. Słuchanie kołysanki Już księżyc zgasł, CD1.

N-l omawia treść: określa nastrój piosenki, wprowadza nazwę kołysanka. Proponuje zabawę ilustrującą treść piosenki: kołysanie w takt muzyki maskotek i lal, np. podczas cichego nuceniem melodii na samogłosce a.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Świat bajek”.

Świat bajek

Kiedy oczy przymykam, przenoszę się do krainy bajek.

Raz jestem księżniczką, co leżała na ziarnku grochu,

A raz Kopciuszkiem, co przebierał mak po trochu.

Raz dobrą wróżką, innym razem złotą kaczuszką.

Ten wspaniały świat bajek mnie wita, gdy mama je czyta.

A potem mówi: koniec baśni, skarbie, już zaśnij.

Wspólne oglądanie ilustracji z 1-2 bajek. N-l rozmawia z dziećmi na temat ich treści (bajki wybiera n-l według swojego uznania).

4. Czytanie bajki - codziennie jednej (z wymienionych w wierszu).

5. Wymyślanie bajki.

N-l zachęca dzieci do opowiedzenia własnej bajki, np. o księżniczce, następnie dzieci rysują ilustrację do tej bajki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

CD1 - dowolne akompaniamenty do piosenek, kawałki tektury, papierowe rolki, plastikowe kubeczki, kawałki styropianu, skrawki włóczki, korki, spinacze, śmieszne buzie wycięte z gazet, lusterka, pacynki lub pluszowe zabawki przedstawiające postacie z różnych bajek, kredki, karta pracy nr 26.

Proponowane działania:

1. Zabawa plastyczno-konstrukcyjna „Bajkowy stworek”.

N-l prosi dzieci, by znalazły śmieszne twarze w starej gazecie i spróbowały je wyciąć lub wyrwać. Przygotowuje dowolne surowce wtórne: kawałki tektury, papierowe rolki, plastikowe kubeczki, kawałki styropianu, skrawki włóczki, korki, spinacze itp. Do wybranej twarzy dzieci układają z przygotowanych

elementów bajkowego stworka rozśmieszaczka. N-l pyta:

- Jak nazywa się ten ludzik? - W jakiej bajce mieszka? - Z czego jest zbudowany?

2. Zabawa logopedyczna „Jaś i Małgosia”.

N-l daje dzieciom lusterka. Opowiada bajkę, a dzieci wykonują odpowiednie ruchy języka: jazda wozem (kląskanie językiem wolne i szybkie), parskanie konika (parskanie wargami), naśladowanie głosu różnych zwierząt, które dzieci spotkały na targu: kaczki (kwa, kwa, kwa), kury (ko, ko, ko), świnki (chrząkanie), królika (przesuwanie w prawo i w lewo ściągniętych warg), wąchanie zapachów (głęboki wdech nosem, długi wydech ustami) itp.

3. Zabawa dydaktyczna „Z jakiej jestem bajki?”.

N-l przygotowuje pacynki lub pluszowe zabawki przedstawiające postacie z różnych bajek. Mówi, o czym opowiadają wymienione bajki. Prosi dzieci o przyporządkowanie zabawki do właściwej bajki.

4. Wykonanie karty pracy nr 26.

N-l pyta, z jakiej bajki jest dziewczynka na rysunku, i prosi o jej pokolorowanie.

5. Zabawa pantomimiczna, akompaniamenty do dowolnych piosenek z CD1.

Zamieniamy dzieci w nadmuchane bajkowe postacie. Przy dźwiękach muzyki postacie biegają dowolnie po sali. Przerwa w muzyce oznacza, że z zabawek uchodzi powietrze. Dzieci zatrzymują się, nadymają policzki i powoli wypuszczają z nich powietrze: pss…. Zabawki opadają na podłogę i pozostają w takiej pozycji, dopóki nie zostaną ponownie napompowane (poprzez włączenie muzyki).

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Kawałki kolorowego sznurka i włóczki, kolorowe liście, niezmywalne mazaki, balony.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza B. Kossuth „Jesienne liście”.

Jesienne liście

Lecą liście z drzewa,

Bo to jesień już.

Za jesienią zima

Krok za krokiem tuż.

Hej! Zbierajmy liście,

Liście malowane,

Złotem i czerwienią

Pięknie przetykane.

Dzieci ilustrują treść wiersza w zabawie. N-l wręcza przedszkolakom kolorowe liście.

2. Zabawa pantomimiczna „W ogrodzie”.

N-l wyznacza miejsce ogrodu. Dzieci pokazują ruchem opowiadane treści. Dzieci spacerują w ogrodzie, naśladują oddychanie rześkim powietrzem: długi wdech nosem i wydech ustami. Potem, wykonując odpowiednie gesty, naśladują zbieranie darów jesieni, budowanie w piaskownicy, zabawy sprawnościowe. Nagle zrywa się wiatr, drzewa kołyszą konarami, spadają liście. Wiatr porywa

opadające i leżące liście, które zaczynają wirować, i porzuca je w innym miejscu ogrodu. Listki chcą się wydostać, ale zagradza im drogę wysoki parkan. Dzieci pokazują złączone zęby, otwierają buzie i językiem poruszają w prawo i w lewo po wewnętrznej stronie dolnych zębów.

3. Układanie listków.

N-l układa kolorowe liście z kawałków kolorowego sznurka. Zwraca uwagę dzieci, w jaki sposób można uformować różne kształty. Następnie wręcza dzieciom kawałki kolorowej włóczki i prosi o układanie listków. Dzieci mogą dotykać opuszkami palców, by odczuć ułożone kształty. Po większych

kształtach mogą spacerować boso. Chętne dzieci przeliczają ułożone liście.

4. Układanie „Bajki-niespodzianki”.

Dzieci rysują niezmywalnymi mazakami na balonach. Po wyschnięciu n-l pompuje balony i układa z dziećmi bajkę, nawiązując do treści obrazków przedstawionych na kolejnych balonikach.

5. Ćwiczenia głosowe „Misie”.

Dzieci naśladują śpiące misie: wdech i wydech nosem; misie ziewające: wdech i wydech ustami; mruczące misie: wdychanie powietrza ustami, zamykanie ust i mruczenie, koncert misiów: wybrzmiewanie połączenia mmmmmm z samog łoskami: mmmmmmmaaaaaaaaa, mmmmmmoooooo, mmmeeee, mmmmuuu.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne:

CD1, kołysanka Już księżyc zgasł - TRADYC MELODII DZIEC, kosz wiklinowy z bajką (książka), nagrania różnych bajek, kredki, kilka kostek do gry z naklejonymi na bokach fragmentami ilustracji

do różnych bajek oraz oczkami (liczba dostosowana do możliwości dzieci), karta pracy nr 27.

Proponowane działania:

1. Słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny „Bajeczka dla syneczka”.

N-l trzyma wiklinowy kosz, do którego wkłada wybraną bajkę, i mówi wiersz:

Bajeczka dla syneczka

Szare - bure kotki z bosymi łapkami

dźwigają kobiałkę wypchaną bajkami.

Siadły odpoczywać, a bajki z kobiałki

sypią się na ziemię tak jak ulęgałki.

Pozostała na dnie najmniejsza bajeczka…

Dajcie mi ją, kotki, dla mego syneczka.

Pyta dzieci:

- Z czym dźwigały kosz kotki? - Co się stało z bajkami? - Jaka bajka pozostała na dnie kosza?

Następnie zachęca do wymieniania różnych tytułów bajek i sprawdza, jaka bajka jest ukryta w koszu.

2. Zagadki słuchowe „Jaka to bajka?”

N-l włącza fragmenty dowolnych bajek i prosi o odgadnięcie tytułów na podstawie wysłuchanego tekstu. Następnie dzieci zajmują wygodną pozycję (na leżąco) do słuchania, a nauczyciel czyta fragment bajki „O kocie w butach”.

3. Wykonanie karty pracy nr 27.

N-l pyta o postać przedstawioną na rysunku, prosi o pokolorowanie butów, doklejenie piórka do kapelusza, przyklejenie nad kapeluszem małego ptaszka.

4. Zabawy przy piosence: próby nucenia melodii kołysanki Już księżyc zgasł, CD1. Dzieci kołyszą się na boki (ręce na biodrach, przenoszenie ciężaru ciała z jednej nogi na drugą z lekkim ugięciem nóg w kolanach), śpiewając melodię kołysanki, na dowolnych sylabach. Po każdym zaśpiewaniu wymieniają ulubione bajki (tytuł, o czym jest bajka, bohaterowie itp). Kołysanka jest znana, ale trudna,

dlatego, o tym, czy uczyć chociażby fragmentu melodii ze słowami, decyduje n-l, biorąc pod uwagę możliwości dzieci (pamiętajmy, że zawsze warto podjąć taką próbę).

5. Zabawa „Policz i wyklaszcz”.

Dzieci siedzą w kole. N-l przygotowuje kilka kostek do gry. Na bokach nakleja fragmenty ilustracji do różnych bajek oraz liczbę oczek dostosowaną do możliwości dzieci. Dzieci rzucają kolejno kostką. Nazywają bajki (według wyrzuconego obrazka) bądź wyklaskują tyle razy, ile było oczek na kostce.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

CD1, kołysanka Już księżyc zgasł - WIĄZANKA TRAD., lalki, maskotki, nagrania bajek, ilustracje z bajek, kukiełki, przykrycie, zabawki zwierzątka, zabawka wędka, kredki, karta pracy nr 28.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza J. Porazińskiej „Bajka iskierki”.

Bajka iskierki

Z popielnika na Wojtusia iskiereczka mruga:

- Chody, chodź… bajkę ci opowiem. Bajka będzie dłu...ga!

Była sobie Baba Jaga, Miała chatkę z masła.

A w tej chatce straszne dziwy!... Pst!… iskierka zgasła.

Z popielnika na Wojtusia iskiereczka mruga:

- Chodź, chodź…bajkę ci opowiem. Moja będzie dłu…ga…

N-l pyta dzieci:

- Kto opowiadał Wojtusiowi bajkę? - Kto wam najczęściej opowiada bajki?

- Jaka jest wasza ulubiona bajka?

- Zgadnijcie, jaka jest moja ulubiona bajka (pokazuje ilustrację do tej bajki).

2. Próby rozwiązywania zagadek „Posłuchaj i odgadnij” - kołysanka Już księżyc zgasł, CD1 - wiazanka trad. N-l proponuje nucenie piosenki w trakcie kołysania lal lub maskotek. Po zakończeniu przedstawia fragment bajki w formie zagadki (czyta charakterystyczny fragment, opowiada, przedstawia za pomocą kukiełek, pokazuje ilustrację, odtwarza na wideo lub DVD itd), dzieci odgadują, co to za bajka (naprowadza dzieci na bajkę „O rybaku i złotej rybce”).

3. Zabawa „Gdzie jest wędka rybaka?”.

Dzieci siedzą w kole. Chętne dziecko przebieramy za rybaka. N-l mówi, że rybak nie wie, gdzie zgubił swoją wędkę, i nie może łowić ryb. Dzieci podają sobie „wędkę” (do ołówka przymocowany sznurek) za plecami. „Rybak” stoi pośrodku i obserwuje przebieg zabawy, na ustalony sygnał ma odgadnąć, kto ma jego zgubioną wędkę.

4. Wykonanie karty pracy nr 28.

Dzieci dorysowują złotej rybce łuskę na głowie, naklejają koronę, a pod rybką rysują wodę.

5. „Zabawa w rybkę” usprawniająca mięśnie warg. Dzieci zamykają i otwierają powoli wargi tworzące kształt koła.

6. Zabawa „Czyje życzenia spełniał rybak?”.

Dzieci wybierają za pomocą dotyku zabawki-rybki spośród różnych zwierzątek ukrytych pod przykryciem.

Temat kompleksowy: Kiedy noszę kalosze

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Zła pogoda - PIOS, 5-10 par kaloszy dzieci (wskazane, by każda para różniła się jakimś szczegółem od pozostałych), lalki, ubranka dla lalek, kałuże wycięte z niebieskiego kartonu, karta pracy nr 29.

Proponowane działania:

1. Nazywanie części ubrania.

N-l ogląda z dziećmi w kąciku lalek ubranka lalek. Prosi o ich nazwanie. Omawia kolejność wkładania ubrań lalce na spacer (w zależności od pory roku) i ubiera lalkę.

2. Zabawa dydaktyczna „Dobieraj kalosze”.

Troje dzieci wychodzi z sali. Pozostałe siedzą w kole. Na chmurce wyciętej z kartonu n-l ustawia pomieszane pary kaloszy i zaprasza dzieci do sali. Prosi, by wzięły jeden kalosz i wyszukały drugi do pary. Dzieci siedzące w kole sprawdzają, czy kalosze zostały prawidłowo dobrane. Zabawę można przeprowadzić w podobny sposób, używając rękawiczek.

3. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Kiedy noszę kalosze”.

Kiedy noszę kalosze

Kiedy deszczyk pada i szaro na dworze,

Każdy z was płaszcz i kalosze włożyć może.

Chodzenie po kałużach to miła sprawa.

- Załóż kalosze, pobaw się ze mną, będzie wesoła zabawa!

Zabawy ilustrujące treść wiersza.

4. Zabawa „Wskakujemy do kałuży”, CD1 - piosenka Zła pogoda.

N-l rozkłada na podłodze kałuże wycięte z niebieskiego kartonu (niebieskie obręcze lub szarfy). Przy dowolnej muzyce lub podczas piosenki Zła pogoda dzieci biegają między kałużami. W czasie przerwy w muzyce na polecenie: wskakujemy do kałuży każde dziecko staje na wybranym kartonie i naśladuje chodzenie oraz tupanie w kałuży z jednoczesnym naśladowaniem głosem chlupotania wody w kałuży: plusk, plusk, chlap, chlap. Ponowne włączenie muzyki zachęca dzieci do wyjścia z kałuży (dzieci gestem naśladują otrzepywanie spodni pochlapanych wodą) i do ponownego spacerowania między kałużami.

5. Wykonanie karty pracy nr 29.

Dzieci liczą i kolorują kałuże. Nad kałużami rysują dużą chmurę z deszczem, a obok przyklejają małą chmurkę.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne:

Chusta animacyjna, obrazki przedstawiające różne rodzaje butów, CD1, WESOŁE PLĄSY - Marsz, Zła pogoda - PIOSENKI, pudełka po butach lub czekoladkach, plastikowe pojemniki, pałeczki lub słomki, naparstki krawieckie, szare kartki, zasuszone liście lipy, niebieskie kredki, klej.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Powitanie”, CD1 - Marsz.

Dzieci maszerują w takt muzyki. N-l wyłącza co jakiś czas muzykę i prosi o wykonanie jednego z poleceń:

- Witają się nasze spodnie (dzieci ubrane w spodnie dotykają się kolanami).

- Witają się nasze bluzki (bluzki dotykają się rękawami, przodem lub tyłem).

- Witają się nasze spódnice. - Witają się rajstopy i spodnie. - Witają się kapciuszki i fartuszki itp.

Dzieci, które nie mają wymienianych części garderoby, stoją nieruchomo.

2. Zabawa w dobieranie obrazków.

N-l rozkłada na chuście animacyjnej lub płachcie materiału obrazki przedstawiające różne rodzaje butów (w tym duże i małe kalosze) i prosi o wskazanie i nazwanie tych, które można włożyć, kiedy pada deszcz. Pyta, które buty założy tata, mama, a które dziecko.

3. Wysłuchanie wiersza D. Gellner „ Deszczowe zwierzaki” z „Przedszkolandii”.

Deszczowe zwierzaki

Gdy pada na nosy,

gdy pada na krzaki,

to budzą się zaraz

DESZCZOWE ZWIERZAKI.

Deszczowy baranek

deszczowy pudelek,

deszczowe zwierzaki

z deszczowych kropelek.

Mają worki z kałużami,

parasole za uszami.

Ciągną wielkie, srebrne kosze,

w koszach rynny i kalosze.

Skaczą sobie raz i dwa!

Na ogonkach deszcz im gra!

N-l pyta dzieci:

- Z czego powstają deszczowe zwierzaki?- Jak się nazywały deszczowe zwierzaki?

- Co mają przy sobie?

Proponuje zagranie deszczowej muzyki: wkłada dzieciom na palce naparstki krawieckie i prosi, by stukały o podłogę zgodnie z proponowanym rytmem.

4. Zabawa plastyczna „Deszczowa Pani Jesień”.

N-l nakleja na szarej kartce kolorowy liść (z lipy) i mówi, że to jest suknia Pani Jesieni. Prosi dzieci, by dorysowały głowę, tułów, ręce i nogi. Niebieską kredą mogą narysować padające krople deszczu.

5. Powtórzenie piosenki Zła pogoda, CD1.

Dzieci siedzą w kole i śpiewają piosenkę (solo, w zespołach i chóralnie) oraz podczas zabawy (scenariusz nr 3, s. 76). N-l prosi dzieci o zagranie akompaniamentu na instrumentach alternatywnych: podczas zwrotki dzieci rytmicznie uderzają pałeczkami od bębenka lub plastikowymi słomkami w pudełka, np. od butów, czekoladek. W trakcie refrenu rytm piosenki grają pałeczkami lub słomkami na odwróconych do góry dnem plastikowych pojemnikach lub klockach.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Niebieska farba, kredki, CD1, pios Zła pogoda - PIOS., bębenki, grzechotki, tamburyna, klej, gąbki, duże kartony, półkola szare i białe, wycięte z kolorowego papieru wzory kaloszy, parasoli, kropel deszczu, miski z wyciętymi kroplami deszczu.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia graficzne: rysowanie chmurek obiema rękami w powietrzu i na kartonie, rysowanie deszczu opuszkami palców. Do paluszkowych odcisków dzieci mogą dorysować albo domalować, co chcą.

2. Zabawa plastyczna „Chmurki na niebie” - orgiami płaskie z koła. N-l wręcza dzieciom małe gąbki i prosi o wystemplowanie niebieską farbą całego kartonu (dzieci stemplują gąbkami). Po wysuszeniu kartonu wycina kształty chmurek. Następnie ustawia w koszyczkach wycięte z szarego i białego papieru półkola. Proponuje komponowanie i naklejanie chmur (wg D. Dziamskiej).

3. Zabawy rytmiczne przy piosence Zła pogoda, CD1.

Dzieci grają rytmicznie każde kap na bębenkach, każde chlap na tamburynie, pozostałą część piosenki na grzechotkach. Podczas gry mogą śpiewać piosenkę.

4. Zabawa „Wysoko - nisko”.

N-l pokazuje dwie miski z kroplami deszczu. Zachęca do policzenia kropel w każdej misce. Sprawdza, w której misce jest więcej kropel i o ile. Mówi, że miskę, w której jest mniej kropel, trzeba postawić wysoko. Pyta przedszkolaków o propozycje, wysoko - tzn. gdzie? Taką samą sytuację powtarzamy

z drugą miską. Tym razem pytamy, gdzie można miskę postawić nisko.

5. Kontynuowanie układanego rytmu.

N-l układa wycięte z kolorowego papieru wzory kaloszy, parasoli, kropel deszczu i układa z nich dowolny rytm. Dzieci kontynuują układanie rytmu.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Zła pogoda - AKOMP, małe obręcze gimnastyczne, różnego rodzaju i wielkości parasole, karta pracy nr 30.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe.

Dzieci stoją i wykonują na przemian wdech i wydech. Przy wdechu stają na palcach i unoszą ręce do góry. Przy wydechu stają na całych stopach i opuszczają ręce.

2. Zabawa ruchowa „Spacer w deszczu”, CD1 - Zła pogoda.

Dzieci maszerują między rozłożonymi na sali obręczami („kałużami”) przy akompaniamencie piosenki. Przy powtórnym odtworzeniu nagrania wchodzą do obręczy i śpiewają piosenkę, klaszcząc w takt muzyki.

3. Słuchanie wiersza D. Gellner „Krople”. N-l mówi wiersz, spacerując po sali.

Krople

Chodzę sobie po ogrodzie,

krople deszczu mam na brodzie.

Skaczę sobie po chodniku

z kroplą deszczu na kucyku.

Tu i tam się kropla mieni,

schowam krople do kieszeni.

O! Już pełną kieszeń mam!

Resztę deszczu oddam wam!

Pyta dzieci: - Co się dzieje, kiedy nie mamy parasola w czasie deszczu?

4. Historia starego parasola na podstawie fragmentu opowiadania W. Borodzicz „Pod parasolem”.

N-l ustawia parasole o różnych barwach i kształtach. Opowiada historię starego parasola.

Deszcz siąpił, padał, mżył, a Pan Parasol oświadczył, że dziś nie wyjdzie z domu. Czuł się źle, bolały go zawiasy, uwierały druty. Rzeczywiście, wczoraj jesienny wiatr szarpnął nim tak mocno, że choć się opierał z całych sił, druty miał powyginane.

- Nie martw się - powiedziałem - pójdziemy do parasolnika. I poszliśmy.

W pracowni parasoli robi się nowe parasole i naprawia uszkodzone.

Pan parasolnik zajął się troskliwie Parasolem i zapewnił go, że niedługo będzie

mógł znowu zmierzyć się z listopadowym wiatrem. (….)

(…) Pan Parasol był zachwycony, spotkał bowiem w pracowni swe kuzynki i kuzynów, czyli parasolki damskie i męskie i pełne wdzięku małe, kolorowe parasolki dla dzieci. Parasolnik skończył właśnie reperację Parasola. Pożegnaliśmy się i wyszliśmy na ulicę. Deszcz zabębnił kroplami o daszek Parasola. Szliśmy ulicami i w rytm deszczu nuciliśmy sobie piosenkę. Następnie włącza nagranie piosenki Zła pogoda, wręcza dzieciom parasole (dzieci mogą również udawać, że trzymają parasole) i zaprasza na spacer po sali. W czasie przerwy w muzyce dzieci stawiają parasole na podłodze (może być również tylko jeden). Kucając, rytmicznie pukają w parasole, powtarzając kap, kap, kap.

5. Wykonanie karty pracy nr 30.

N-l pokazuje na rysunku dwa liski - duży i mały z parasolem. Prosi o pokolorowanie parasola, który trzyma mały lisek i ogona dużego lisa. Pyta, czy zdaniem dzieci dwa liski zmieszczą się pod parasolem?

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

CD1, pios Zła pogoda - PIOS, orzechy, kredki, klocki, grube niebieskie kredki świecowe, kolorowe kredki, kartony, klej, półkola wycięte z białego lub kolorowego papieru, koszyk, duży parasol.

Proponowane działania:

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słońce świeci - pada deszcz” (wg K. Wlaznik).

Dzieci stoją pod ścianą. Na hasło: słonko oewieci nauczyciel zachęca dzieci do swobodnej aktywności ruchowej: biegania, poskoków, spaceru, po sali; hasło: deszcz pada oznacza powrót pod ścianę, rytmiczne klaskanie i wymawianie słowa: kap, kap.

2. Zabawa plastyczna „Parasole w deszczu” (wg D. Dziamskiej).

Dzieci trzymają w rękach grube niebieskie kredki świecowe, w rytm muzyki stawiają jedną ręką rytmicznie kropki na kartonie. Następnie nauczyciel prosi o narysowanie długiej laseczki na wykropkowanej kartce i naklejenie półkola wyciętego z białego lub kolorowego papieru. Chętne dzieci mogą ozdobić swoje parasole.

3. Zabawa ruchowa „Szukaj pary”.

N-l włącza muzykę, przy której dzieci stawiały kropki, i zachęca je do skakania. Na umówiony sygnał dzieci szukają partnera i naśladują wirujące kółeczka. Zabawę powtarzamy, sugerując inne ustawienie w pary, np. dziewczynki, które mają kucyki, szukają partnera ubranego w koszulę itp.

4. Zabawa rytmiczna „Orzeszkowa orkiestra”, CD1 - Zła pogoda.

Dzieci stoją na obwodzie koła i śpiewają piosenkę. Do środka koła wchodzi dwoje dzieci - „chmurka” i „deszczyk”, każde z koszyczkiem w ręku. Dzieci wręczają kolegom po dwa orzechy (lub klocki). Podczas powtórzenia piosenki dzieci za pomocą orzechów grają dowolny akompaniament do piosenki.

5. Zabawa rozwijająca zmysły.

N-l rozstawia po środku sali duży parasol. Wyznacza dzieci, które usiądą pod parasolem i dzieci, które będą naśladowały padający deszcz, uderzając opuszkami palców w parasol z różnym natężeniem. Pyta dzieci siedzące pod parasolem o ich odczucia:

- Jak się czuły, siedząc pod parasolem?

- Czy przyjemniejszy był padający drobny deszczyk czy ulewa?

Dla wzmocnienia odczuć dzieci słuchają deszczu z zamkniętymi oczami. Powtarzamy zabawę, zamieniając dzieci rolami.

Moduł 4

Grudzień - temat miesiąca „Podróże Mikołaja”

Temat kompleksowy: Imieniny Mikołaja

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, Wesoła zima - AKOMP, szarfy, 4 duże obręcze, papierowe ślady butów Mikołaja, worek z zabawkami, sylweta chłopca i Mikołaja, paczka ze słodyczami.

Proponowane działania:

1. Zabawa „Prezent dla Mikołaja”.

N-l wyjaśnia dzieciom, że są chłopcy, którzy mają na imię Mikołaj, 6 grudnia są imieniny Mikołaja. W tym dniu chłopcy o imieniu Mikołaj dostają prezenty. N-l ukrywa różne zabawki w worku i prosi dzieci, by dotykiem rozpoznały, jakie prezenty dostanie na imieniny Mikołaj.

2. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mały i duży Mikołaj”.

Mały i duży Mikołaj

Nie jestem tak duży jak tata, Bo mam dopiero trzy lata.

Jest mi bardzo wesoło, Gdy dzieci robią ze mną koło.

Składają mi życzenia, dają prezenty, Wierszyki i piosenki.

Bo ja mam na imię Mikołaj, Mikołaj, no właśnie tak.

Ja nie rozdaję prezentów, Lecz zbieram uściski już od trzech lat.

A duży Mikołaj? No cóż On jest od rozdawania prezentów i już.

N-l mówi wiersz, manipulując sylwetką chłopca i Mikołaja. Pyta dzieci:

- Czy znacie jakiegoś chłopca o imieniu Mikołaj?

- Czy to jest ten Mikołaj, który obdarowuje dzieci prezentami?

- Który Mikołaj przynosi nam prezenty? - Jak można świętować imieniny małego Mikołaja?

3. Zabawa „Szukamy niespodzianki dla Mikołaja” (chłopca o takim imieniu lub chłopca, który odegra rolę solenizanta). N-l rozkłada w sali papierowe ślady butów Mikołaja (zaczynając od okna), który zostawił prezent dla małego Mikołaja, i proponuje dzieciom chodzenie po śladach Mikołaja i szukanie ukrytej w sali niespodzianki. Po jej znalezieniu (paczka z cukierkami) prosi dzieci, aby określiły położenie paczki. Następnie ustawia dzieci w kole (Mikołaj siedzi na honorowym miejscu) i prosi, by złożyły życzenia, zaśpiewały piosenkę i wręczyły niespodziankę.

4. Układanie melodii do rymowanki o Mikołaju.

N-l rozmawia z dziećmi o Świętym Mikołaju, uczy je rymowanki i układa do niej melodię (śpiewanie rymowanki na dowolnej melodii przez nauczyciela, a następnie śpiewają chętne dzieci):

Przyjedź do nas, Mikołaju Święty, przywieź wszystkim radość i prezenty!

5. Zabawa ruchowa, CD1, akompaniament do piosenki Wesoła zima.

Wspólne słuchanie akompaniamentu do piosenki Wesoła zima, na podstawie którego n-l ustala z dziećmi, jakim pojazdem porusza się Mikołaj. Potem proponuje zabawę ruchową. Dzieci zakładają kolorowe szarfy (żółte, czerwone, zielone, niebieskie) i tworzą dwuosobowe „zaprzęgi” (para ma taki sam kolor szarf). Początkowo w takt muzyki wszystkie „zaprzęgi” poruszają się w dowolnym kierunku. Następnie n-l układa w rogach sali cztery obręcze („domy”) odpowiadające kolorom szarf. Podczas powtórzenia zabawy co jakiś czas zatrzymujemy nagranie, wtedy każdy zaprzęg zatrzymuje się przy swoim „domu” (dzieci stają naokoło obręczy). Jest to dobry moment na przypomnienie rymowanki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Pocięty na 4 części rysunek Mikołaja z workiem, przedmioty i zabawki w sali,

tekturowe pudełka, przedmioty codziennego użytku, makaron, ryż, mąka, kasza manna, kartony, farby plakatowe.

Proponowane działania:

1. Wesołe zabawy z okazji imienin Mikołaja.

N-l tnie rysunek Mikołaja z workiem na cztery części i prosi dzieci, by ułożyły obrazek (według wzoru).

2. Zabawa ruchowa „Poszukaj czegoś”.

N-l prosi dzieci o odszukanie przedmiotów o wskazanych cechach, np. czegoś drewnianego, miękkiego itp.

3. Zabawa słowna połączona z doświadczaniem wrażeń dotykowych.

N-l umieszcza w tekturowym pudełku znane dzieciom przedmioty codziennego użytku. Prosi o nazwanie ich i omówienie sposobów wykorzystania w życiu codziennym.

4. Określanie za pomocą dotyku cech jakościowych produktu.

N-l miesza w pudełku makaron, ryż, kaszę mannę i mąkę. Dzieci za pomocą dotyku poznają cechy tych produktów i dzielą się przypuszczeniami, co znajduje się w pudełku.

5. Praca plastyczna.

N-l zachęca dzieci, by namalowały to, co może zawierać pudełko. Omawia z dziećmi ich prace, po czym sprawdza zawartość pudełka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Koperta z listem, budzik, instrukcja, worek, 2 łyżeczki, 2 pojemniki, kulki styropianowe, order „Śnieżynka”, dużo wyciętych z kartonu gwiazdek (dużych - małych), odznaka „Gwiazda”, kolorowe kartki z bloku technicznego, ramki z kartonu, zdjęcia dzieci.

Proponowane działania:

1. Nauka powitania „Uścisk przyjaźni”.

Dzieci stoją w kręgu, trzymając się za ręce. N-l mówi: Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci do moich rąk i delikatnie ściska rękę dziecka z prawej strony, które przekazuje uścisk dalej. Gdy iskierka obiegnie krąg, pyta: Co czuliście, kiedy otrzymaliście uścisk przyjaźni od kolegi? Zachęca dzieci do nazywania uczuć.

2. List od Świętego Mikołaja.

N-l pokazuje dzieciom kopertę przywiązaną do klamki. Mówi, że Święty Mikołaj napisał do dzieci list (treść listu układa n-l). Czyta list i informuje dzieci, że Mikołaj ma dla nich niespodziankę - worek, w którym jest zegar z budzikiem i instrukcja. Tłumaczy, że sygnał budzika wskazuje, o której godzinie należy przeprowadzić zabawę (niespodziankę). Nastawia po kryjomu budzik i ustala, którą z zabaw przygotowanych na liście przez Świętego Mikołaja można w danym czasie przeprowadzić.

3. Zabawa zręcznościowa „Król Śniegu”.

Dzieci stoją w parach. N-l ustawia dwa pojemniki. Do jednego wsypuje kulki styropianowe (każde dziecko ma przed sobą dwa pojemniki - pusty i pełny). Prosi dzieci o przekładanie śniegu (kulki styropianowe) za pomocą łyżki z jednego pojemnika do drugiego. Kto szybciej przełoży „śnieg”, zostaje „Królem Śniegu” i otrzymuje order „Śnieżynkę”.

4. Zabawa „Mikołaj w noc gwiaździstą”.

Dzieci starają się zebrać w określonym czasie jak najwięcej gwiazd. Kto uzbiera ich najwięcej, zostaje „Gwiazdą” zabawy i otrzymuje odznakę „Gwiazdy” jako nagrodę.

5. Zabawa plastyczna „I Ty możesz zostać Świętym Mikołajem”.

Dzieci przyklejają ramkę do kartki i rysują w niej sylwetkę Świętego Mikołaja bez głowy. W miejscu, gdzie powinna być głowa, wklejają własną głowę (ze zdjęcia). Ta praca może posłużyć do dalszej zabawy w loterię.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: Karteczki ze znaczkami dzieci z grupy, upominki, dzwoneczki lub przedmioty

o metalicznym brzmieniu, CD1, Wesoła zima -akomp.., kartony zawieszone na sztalugach, kredki, przepaski na oczy, naklejki, koperty z ilustracjami różnych pojazdów, karta pracy nr 31.

Proponowane działania:

1. „Loteria”.

Nl wybiera drobne zabawki (dzieci mogą przynieść z domu ustalone wcześniej upominki), którymi przedszkolaki będą mogły obdarować inne dzieci z grupy. Przygotowuje odbitki ksero znaczków rozpoznawczych wszystkich dzieci. Kartki po zrolowaniu wkłada do płóciennego worka. Dzieci kolejno losują znaczki i wręczają swój upominek koledze, którego znaczek wylosowały. Ta zabawa ma na celu pokazanie, że dziecko, podobnie jak Święty Mikołaj może obdarować przyjaciela - sprawić mu przyjemność.

2. Zabawa twórcza. Improwizowanie na dzwoneczkach do utworu lub akompaniament do piosenki

Wesoła zima. N-l demonstruje dzieciom brzmienie różnych dzwonków i dzwoneczków. Jeżeli nie dysponuje dzwoneczkami, może wykorzystać metalowe przedmioty (kubeczki, miski, pęk kluczy lub metalowe guziki nawleczone na sznurek itp). Podczas utworu odtwarzanego z płyty dzieci wykonują dowolny akompaniament.

3. Zabawa plastyczna „Mikołaj przychodzi we śnie” - rysowanie z zamkniętymi oczami. Chętne dzieci pochodzą do sztalug, nauczyciel zakłada im opaski na oczy. Dzieci rysują z zawiązanymi oczami Świętego Mikołaja lub elementy jego stroju (buty, worek, czapkę, płaszcz - w zależności od możliwości). Na umówiony znak wszyscy uczestnicy zabawy odkładają kredki. N-l prezentuje rysunki

wykonane z zasłoniętymi oczami.

4. Wykonanie karty pracy nr 31.

Dzieci doklejają worek wysokiemu Mikołajowi, misia obok niskiego Mikołaja oraz kończą rysować podłogę, na której stoją Mikołaje.

5. Zabawa „Do czego służą”.

N-l wręcza dzieciom koperty z ilustracjami różnych pojazdów: samochodu, samolotu, sań, rakiety. Dzieci wyjmują z koperty ilustracje. Według własnej inwencji naśladują sposób poruszania się wylosowanego pojazdu oraz dźwięki wydawane podczas jazdy. Dziecko, które wylosuje pojazd Mikołaja - sanie, ma w tym dniu przywilej obdarowania kolegów np. naklejkami.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne:

CD1, pios. Wesoła zima - AKOMP, sylwety worków Mikołaja, plastelina, wata, klej, kredki, długie paski kolorowej krepiny, mały metalowy dzwoneczek zawieszony na tasiemce, karta pracy nr 32.

Proponowane działania:

1. Zabawa relaksacyjna (wg K. W. Vopela „Witajcie ręce”).

Dzieci wybierają paski krepiny w kolorze, jaki im się najbardziej podoba. N-l przewiesza każdemu krepinę przez przedramię, prosi dzieci, by ruszały przedramieniem. Potem przewiesza krepinę przez drugie przedramię, dzieci ponownie poruszają przedramieniem. Krepina powinna lekko i łagodnie falować. Następnie dzieci siadają na podłodze, przewieszają krepinę przez nogę, którą unoszą w górę i poruszają nią (tańczą). Zabawę wykonają również drugą nogą. N-l włącza dowolną muzykę i prosi dzieci o zademonstrowanie tańca rąk lub nóg.

2. Zabawa dydaktyczna „Gdzie jest dzwonek Mikołaja?”.

Dzieci siedzą rzędem. Przed nimi stoi dziecko, które będzie zgadywać. Dzieci przekazują sobie za plecami dzwonek. W momencie wręczania dzwonka dziecko zgadujące odwraca się tyłem do pozostałych. Dziecko, które otrzymało dzwonek, dzwoni tylko raz, krótko i mocno, po czym chwyta dzwonek, by stłumić dźwięk. Dziecko zgadujące ma wskazać, kto ma dzwonek Mikołaja. Po odgadnięciu dzieci zamieniają się rolami.

3. Improwizacja ruchowa „Wyścigi zaprzęgów”, CD1 - akompaniament do piosenki Wesoła zima.

Przed przystąpieniem do zabawy przypominamy dzieciom treść pozamuzyczną akompaniamentu (sanna, wyścigi zaprzęgów, jazda saniami). Dzieci słuchają fragmentu utworu w pozycji siedzącej. Następnie zachęcamy do improwizacji ruchowej: dzieci siadają na podłodze jedno za drugim z szeroko rozstawionymi na boki nogami, tworząc kilkuosobowe „zaprzęgi”. Wykonują ruchy zgodnie

z poleceniami n-la, np.: pochylamy się do przodu, do tyłu, w prawo, w lewo, uwzględniając zmiany tempa i natężenia dźwięku (n-l pełni rolę dyrygenta - początkowo wykonuje ruchy razem z dziećmi, później wydaje tylko polecenia słowne).

4. Ozdabianie worków Mikołaja.

N-l wręcza dzieciom sylwety worków Mikołaja i zachęca do ich ozdobienia według własnego pomysłu, np. wyklejanie plasteliną uformowaną w kuleczki i wałeczki.

5. Wykonanie karty pracy nr 32.

N-l mówi, z jakich części składa się strój Mikołaja. Następnie dzieci kończą kolorowanie płaszcza i spodni Mikołaja, chętne mogą ozdobić czapkę i płaszcz watą.

Temat kompleksowy: Zwierzęta zimą

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, pios Wróbel na zimowym balu - PIOS, kartki, kredki, szarfy, kreda, kółka od sersa, obręcz, w torebkach foliowych ziarna zboża, orzechy, surowa marchew, siano, opaski symbolizujące zwierzęta leśne i ptaki, sylwety zwierząt: 1 pies, 2 zajączki, 3 sarenki, 4 ptaszki, kartoniki oznaczone kropkami od 1 do 4.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa z elementem podskoku „Zające” (wg K. Wlaźnik).

N-l zaznacza na środku sali linię, która oddziela zajęcze norki (kółka od sersa) od zagrody. W zagrodzie oznacza budę (obręcz) psa, który pilnuje podwórka. Wybiera dziecko-pieska, pozostałe dzieci-zajączki mają za paskami szarfy - ogonki. N-l mówi: Jest zima, zajączki nie mają zapasów pożywienia, zakradają się więc na podwórko do piwnicy, gdzie są różne smakołyki. Piesek śpi, a zajączki, skacząc cichutko, kierują się w stronę podwórka. Gdy są już na podwórku, mogą swobodnie biegać, skradając się w stronę piwnicy. „Pies” budzi się i zaczyna przeganiać „zające”. „Zajączek”, którego złapie za ogon, odchodzi z zabawy. Te, którym uda się uciec, chowają się w norkach. Wygrywa „zajączek”, który do końca pozostanie na wolności. W następnej zabawie może być pieskiem.

2. Zabawa dydaktyczna „Dokarmiamy zwierzęta” (wg Z. Bogdanowicz).

Wspólna rozmowa o zwierzętach w zimie. N-l przypomina dzieciom o ich dokarmianiu. Prosi o przygotowanie pokarmu dla zwierząt, które mogą się za chwilę zjawić. Wybiera dzieci, które odegrają rolę głodnych i zmarzniętych zwierząt. Zakłada im opaski na głowę. Pozostałe dzieci zachęca do obejrzenia zawartości torebek, wysypania do miseczek oraz nazwania pokarmów i wskazania, dla jakiego zwierzęcia będzie odpowiedni. „Zwierzęta” kolejno pukają, wchodzą i wydając właściwe odgłosy lub naśladując sposób poruszania, proszą o jedzenie. Wskazane dzieci nazywają pokarm dla poszczególnych zwierząt i stawiają miseczki przed zwierzętami.

3. Słuchanie piosenki Wróbel na zimowym balu (muz. i sł. A. Jędrzejewska--Stachura CD1.

WRÓBEL NA ZIMOWYM BALU

Już bociany odleciały, gdzieś do ciepłych krajów,

tylko został wróbel mały na zimowym balu.

Ref.: Będzie tańczył na śniegu, będzie skakał i biegał.

Będzie szukał ziarenek, będzie słuchał piosenek.

Przy powtórnym słuchaniu piosenki n-l zachęca dzieci do rysowania ziarenek w karmniku (dzieci otrzymują kartkę, z której według własnego pomysłu robią karmnik, np. zaginają dwa rogi, wydzierają kształt przypominający karmnik, n-l pomaga dzieciom mniej sprawnym manualnie). Zachęca dzieci, by podczas słuchania piosenki rytmicznie uderzały kredką w kartkę (tak, aby pozostały na niej kropki - ziarenka w karmniku).

4. Słuchanie wiersza A. Rumińskiej „Zwierzęta zimą”.

N-l ustawia zwierzęta pacynki i recytuje wiersz.

Zwierzęta zimą

Czy zwierzęta boją się zimy?

Zaraz sprawdzimy.

Ptaszki mają w karmnikach ziarenka.

- Wiele dzieci o nich pamięta.

Sarenki mają w paśniku siano.

- Leśniczy przywiózł je wcześnie rano.

Piesek ma obok budy miseczkę.

- Gospodarz włożył do niej kosteczkę.

I budkę pieskowi zreperował

- Będzie się Burek przed śniegiem chował.

Jak myślicie, czy zwierzęta boją się zimy,

Gdy dzieci im pomagają i o nie dbają?

Prosi dzieci, by odpowiedziały na postawione w wierszu pytanie. Zachęca do dokarmiania zwierząt zimą.

5. Zabawa matematyczna - doskonalenie liczenia w zakresie 4.

N-l umieszcza na tablicy sylwety zwierząt: 1 piesek, 2 zajączki, 3 sarenki, 4 ptaszki. Dzieci (w zależności od umiejętności w liczeniu) liczą sylwety zwierząt, następnie wybierają kartoniki oznaczone kropkami od 1 do 4 i zgodnie z liczbą sylwet umieszczają je pod właściwymi zwierzętami.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Klej, kolorowy papier, kredki, bębenki, karta pracy nr 33.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa z elementem podskoku „Wróbelki” (wg K. Wlaźnik).

Małe zziębnięte wróbelki skaczą cichutko, ćwierkając: ćwir, ćwir, ćwir, ćwir! Na sygnał fruną do karmnika - dzieci przysiadają na ziemi i zbierają okruszki (stukają opuszkami palców o podłogę). Zabawę powtarzamy, wykorzystując bębenki (marsz z bębenkiem, wystukiwanie rytmu w pozycji stojącej).

2. Wierszyk-zagadka „Niedźwiedź”. N-l pyta dzieci słowami zagadki:

Kto najlepiej zimą śpi, kiedy mu się miodek śni? Smacznie śpi w barłogu w czasie mroźnej zimy.

My go nie zbudzimy, bo się go boimy.

Po otrzymaniu odpowiedzi pokazuje właściwy obrazek (karta pracy nr 33), a następnie ilustruje treść zagadki zabawą ze śpiewem.

3. Zabawa w kole ze śpiewem „Stary niedźwiedź mocno śpi”.

Jedno dziecko udaje śpiącego niedźwiedzia, pozostałe poruszają się po kole, trzymając się za ręce, śpiewają piosenkę:

Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.

My się go boimy na palcach chodzimy,

jak się zbudzi, to nas zje, jak się zbudzi to nas zje.

Dzieci zatrzymują się i mówią, pokazując na palcach: pierwsza godzina niedźwiedź śpi, druga godzina niedźwiedź chrapie, trzecia godzina niedźwiedź łapie (dzieci kucają, by nie dać się złapać). Niedźwiedź łapie tylko dzieci, które stoją. Złapane dziecko zostaje niedźwiedziem i wchodzi do środka koła. Dalej zabawa przebiega w ten sam sposób.

4. Wykonanie karty pracy nr 33.

N-l omawia ilustrację. Dzieci kolorują jeżyka i wyklejają kawałkami kolorowego papieru legowisko misia.

5. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych „Sen niedźwiadka” (wg I. Rutkowskiej- Błachowiak).

N-l opowiada sen misia i razem z przedszkolakami wykonuje odpowiednie ruchy języka: Miś idzie do lasu w poszukiwaniu miodu wyboistą drogą (dotykanie czubkiem języka każdego ząbka na górze i dole), rozgląda się w prawo i w lewo (dotykanie czubkiem języka do prawego i lewego kącika ust). Staje pod drzewem i patrzy w górę (dotykanie językiem do górnej wargi). Dostrzega dziuplę z plastrem miodu. Wspina się na drzewo, wkłada do dziupli łapkę i wyjmuje miód (wysuwanie z buzi języka, dotykanie językiem podniebienia w różnych miejscach). Czuje, jak pięknie pachnie miód (wdychanie nosem powietrza, wydychanie buzią). Miś oepi i śni mu się, że oblizuje łapkę oblepioną

miodem (oblizywanie ust dookoła przy szeroko otwartej buzi). Miś się uśmiecha przez sen i smacznie pochrapuje (naśladowanie chrapania).

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Ilustracje przedstawiające ptaki, które zostają na zimę, duża obręcz, małe obręcze, figury geometryczne, papier, farba plakatowa, ilustracja gila.

Proponowane działania:

1. Zabawa ortofoniczna.

N-l pokazuje dzieciom ilustracje ptaków, które zostają u nas na zimę. Proponuje naśladowanie ich głosów:

wróbel - ćwir, ćwir... gołąb - gruchu, gruchu... wrona - kra, kra...

dzięcioł - stuk-puk- stuk-puk gawron - ga, ga.

2. Praca z obrazkiem „Gil”.

N-l pokazuje ilustrację gila, omawia jego wygląd, zwraca uwagę dzieci na charakterystyczne cechy. Wyjaśnia dzieciom, że gile przylatują do Polski na zimę z krajów, gdzie jest jeszcze zimniej.

3. „Fruwające ptaszki”. Malowanie palcem na całej powierzchni papieru.

4. „Wróbelki”. Spacer wokół przedszkola, obserwowanie ptaków, rozpoznawanie wróbli.

5. „Karmnik”. Układanie sylwety karmnika z figur geometrycznych.

6. Szukanie ptaków z zagadki.

N-l czyta zagadkę, prosi dzieci, by odgadły nazwy ptaków, o których mowa w zagadce:

Kilka nastroszonych piórek. Co też ćwierka ten czupurek?

Nawet chłód i głód przetrzymam, Tu zostaję, choć jest zima, ćwir, ćwir. (wróbel)

Ptaszku z zimnej krainy Jedz korale jarzębiny

krasne jak twoja kamizelka. Zimą nas rozweselaj.

Ile przeleciałeś mil? Wiemy, że ty jesteś…(gil)

Po gałęziach kozły fika, Chętnie zjada słoninkę z patyka. (sikorka)

Opisuje wygląd ptaków. Zwraca uwagę dzieci na charakterystyczne cechy wyglądu.

7. Zabawa ruchowa z elementem podskoku „Spłoszone wróbelki” (wg K. Wlaźnik).

N-l wyznacza duże koło na środku sali i kilka mniejszych kółek. Dzieci-wróbelki szukają pożywienia, skacząc obunóż w dużym kole. Do koła wbiega piesek, który głośnym szczekaniem płoszy wróbelki. „Ptaszki”, podskakując obunóż, uciekają do małych kółek. Zabawę powtarzamy, kiedy „pies” opuści

duże koło.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios Wróbel na zimowym balu - PIOS, Flet prosty -/poznajemy instrumenty/, kredki, ilustracje przedstawiające smakołyki zwierząt z leśnej stołówki, sylwety zwierząt, obrazki przedstawiające ich domy, karta pracy nr 34.

Proponowane działania:

1. Nauka piosenki Wróbel na zimowym balu, CD1 (nuty, scenariusz nr 1,).

Uczymy piosenki w siadzie skrzyżnym, przeplatając naukę zabawą ruchową polegającą na naśladowaniu: bociana w locie (duże ruchy ramion i rąk) i wróbla w locie (małe ruchy ramion i rąk).

2. Zabawa dydaktyczna „Pokaż mi swój domek”.

N-l pokazuje dzieciom obrazki przedstawiające zimowe domy różnych zwierząt: gawrę misia, dziuplę wiewiórki, kotlinkę zająca, karmnik ptaszka. Układa sylwety zwierząt i prosi dzieci, by nazwały zwierzęta i pokazały (przyporządkowały) im ich domki.

3. Wysłuchanie wiersza H. Zdzitowieckiej „Sarenka” (w: H. Kruk Wybór literatury...).

N-l wskazuje na potrzebę dokarmiania zwierząt. Nazywa i odszukuje wśród zgromadzonych obrazków przysmaki sarenki.

4. Wykonanie karty pracy nr 34.

N-l pyta, jak nazywają się zwierzęta, które przyszły do paśnika. Co w czasie zimy zjadają sarna i jeleń? Zachęca dzieci do pokolorowania siana.

5. Zabawa naśladowcza „Wesołe wróbelki”, CD1 - Flet prosty linia melodyczna Gaweta G-dur F. J. Gosseca.

1. Dzieci ustawione jedno za drugim idą drobnymi kroczkami.

2. Dzieci zatrzymują się na charakterystyczne dźwięki i poruszają trzy razy biodrami (w prawo, w lewo i w prawo).

3. Powtórzenie czynności z punktu 1 i 2 (dwa razy).

4. Dzieci zatrzymują się i kołyszą się w miejscu, przemieszczając ciężar ciała raz na prawą, raz na lewą nogę.

5. Powtórzenie czynności z punktu 1 i 2 (cztery razy).

6. Dzieci stojąc w miejscu, wykonują obroty wokół własnej osi. Każdy obrót zakończony jest trzema ruchami bioder.

7. Dzieci zatrzymują się i kołyszą w miejscu, przemieszczając ciężar ciała raz na prawą, raz na lewą nogę.

8. Dzieci stojąc w miejscu, wykonują obroty wokół własnej osi. Każdy obrót zakończony jest trzema ruchami bioder.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Wróbel na zimowym balu - PIOSENKI, różne rodzaje ziaren

(fasola, żyto, kasza manna) w koszulkach foliowych, opaski na oczy, folia malarska, plastikowe pojemniczki, kartony, klej, lakier do włosów, plastelina, karmniki wycięte z papieru kolorowego, sylwety ptaków, ziarenka, kolorowe piórka, drewniany karmnik, karta pracy nr 35.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza J. Sucharzewskiej „Domek dla ptaszków”. N-l prezentuje karmnik i deklamuje wiersz.

Domek dla ptaszków

Dziś w przedszkolu, Krzyś i Tomek

Zmajstrowali Ptaszkom domek.

Jest podłoga, Jest i daszek,

Żeby się mógł Schować ptaszek.

Jest tam miejsce Na okruszki

Dla wróbelka, Pośmieciuszki,

Jest i gwoździk Na skraweczki

Dla łakomej Sikoreczki.

Następnie zadaje dzieciom pytania:

- Czy ptaki lubią zimę? - Dlaczego ptaki nie lubią śniegu i chłodu?

- Jak można pomóc ptakom w zimie? - Jak nazywa się domek, który jest stołówką dla ptaków?

2. Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku „Ziarenka”.

N-l wręcza dzieciom różne rodzaje ziaren (fasola, żyto, kasza manna) w foliowych koszulkach. Chętnym dzieciom zasłania oczy i proponuje, by dotykały ziaren i określiły, jakie są (twarde, miękkie, małe, duże). Następnie rozkłada na podłodze folię malarską, wysypuje na niej ścieżkę ziarnami i proponuje dzieciom, by bosymi stopami spacerowały po ścieżce. Pyta przedszkolaków o odczucia (dzieci z nadwrażliwością dotykową nie zmuszamy do udziału w zabawie). Następnie dzieci otrzymują pojemniczki z wymieszanymi różnymi ziarnami i segregują ziarenka według wielkości.

3. Zabawa plastyczna „Ptaki w karmniku”.

N-l przygotowuje materiały plastyczne i pomoce. Omawia kolejne etapy wykonania obrazka, zachęca do udziału w zajęciu. Prosi dzieci, by przykleiły na kartonie sylwetę karmnika. Następnie wręcza sylwety ptaszków do wyklejenia plasteliną i kolorowymi piórkami. Technika wyklejania może być dowolna. Dzieci bardziej sprawne manualnie malują plasteliną (rozcierają plastelinę palcami),

pozostałe wyklejają kawałkami plasteliny. Gotowe ptaszki należy przykleić w karmniku oraz nakleić ziarenka do jedzenia (dzieci otrzymują różną liczbę ziarenek w zależności od umiejętności liczenia). Utrwalamy prace przez spryskanie lakierem do włosów. Zachęcamy dzieci do policzenia, ile ziarenek zjedzą ich ptaszki.

4. Zabawa ruchowa do piosenki Wróbel na zimowym balu, CD1.

W trakcie zwrotki dzieci naśladują fruwające ptaki: poruszają się jedno za drugim po obwodzie koła. W trakcie refrenu dobierają się w pary i obracają w małych kółeczkach. Zabawę przeplatamy śpiewaniem piosenki.

5. Wykonanie karty pracy nr 35. N-l pyta dzieci słowami wierszyka-zagadki:

Jaki to domek niepotrzebny latem, Zimą co dzień karmi ptaki skrzydlate?

Rozdaje karty i pyta, jakie ptaszki przyleciały na obiad do karmika. Proponuje pokolorowanie karmnika i dorysowanie ziarenek dla ptaszków.

Temat kompleksowy: Świąteczny stół

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Gwiazdka, bombka, świeca, łańcuch na choinkę, pudełko z prezentem, dzwoneczek, zwinięty w rulon ozdobny arkusz papieru, różnorodny materiał plastyczny,

kredki, pomalowane na złoto orzechy, karta pracy nr 36, płyta z dowolnymi kolędami.

Proponowane działania:

1. Bajka o świętach.

Dzieci siedzą w kole. Na środku leżą różne przedmioty: gwiazdka, bombka, świeca, łańcuch na choinkę, pudełko z prezentem, dzwoneczek oraz zwinięty w rulon ozdobny arkusz papieru. N-l zaczyna opowiadać:

W pewnym domu trwały przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Każdy niecierpliwie czekał, kiedy nadejdą. Najbardziej niecierpliwiła się bombka, która leżała zapomniana głęboko na dnie pudła gdzieś na strychu. Przeczuwała, że teraz będzie czymże ważnym i z pudła powędruje na choinkę albo na świąteczny stół.

Pyta dzieci: Jak myślicie, do czego na stole może być przydatna bombka? I kontynuujemy opowiadanie bajki.

Jej rozmyślania przerwały nagle jakieś hałasy; to w pudle z prezentem coś się poruszyło. Ponownie pyta dzieci: Jaki prezent mógł znajdować się w pudle? (Bajkę opowiadamy dalej tak, by wystąpiły jako bohaterowie wszystkie rekwizyty.)

Na koniec n-l pyta: Które z wyłożonych przedmiotów mogą być wykorzystane do dekoracji stołu? Pokazuje ilustracje świątecznych stroików, zwracając uwagę dzieci na ozdoby wykorzystane do dekoracji.

2. Wykonanie wspólnego stroika na świąteczny stół.

N-l przygotowuje różne materiały plastyczne i proponuje dzieciom wykonanie stroika na świąteczny stół. Chętne dzieci mogą stroiki wykonać indywidualnie.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Świąteczny stół”.

Świąteczny stół

Za oknem zima, wszędzie biało,

Do świąt zostało kilka dni.

Choinkę wspólnie ubieramy,

Każdy z nas o prezentach śni.

Święta już blisko, bardzo blisko,

Czy przygotowaliśmy już wszystko?

Taki jest zwyczaj wszystkim znany,

Że stół świąteczny jest nakrywany.

Białym obrusem, białym jak śnieg,

Bo przy nim goście siądą wnet.

I przy choince, i przy kolędzie,

Wszystkim wesoło i miło będzie.

I powiem wam skrycie,

że tę radość będziecie pamiętali całe życie.

4. Wykonanie karty pracy nr 36.

Dzieci kolorują świąteczny obrus, naklejają stroik i wskazują ozdobę, którą można położyć na świątecznym stole.

5. Zabawa muzyczna, dowolne kolędy.

N-l wręcza każdemu dziecku złoty orzech i przy melodii znanej kolędy proponuje, by poruszając się w dowolny sposób (inspirowane melodią), jednocześnie wystukiwały rytm. Na przerwę w muzyce wszyscy zatrzymują się i śpiewają dalszy ciąg kolędy bez muzyki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, R. Schumann O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce -klasyka instrumentalna, dowolne nagranie kolęd, kocyki, kredki, karta pracy nr 37.

Proponowane działania:

1. Zabawa w skojarzenia w kręgu.

N-l pyta dzieci:

- Co kojarzy się ze słowami: choinka, świeca, kolęda? Omawia skojarzenia podawane przez dzieci.

2. Słuchanie wiersza „Świąteczny stół” (scenariusz nr 1) na tle miniatury R. Schumanna O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce op. 15, CD1 lub na tle akompaniamentu do spokojnej kolędy.

W trakcie rozmowy o świętach Bożego Narodzenia n-l zwraca uwagę dzieci na muzykę, która towarzyszyła recytacji (spokojna, cicha, nastrojowa). Następnie na tle miniatury zachęca dzieci do naśladowania czynności, o których była mowa w wierszu: padający śnieg, ubieranie choinki itp. Staramy się tak kierować opowieścią ruchową, aby wszystkie gesty były dostosowane do tempa i charakteru muzyki.

3. Zabawa logopedyczna „Ozdoby choinkowe”.

N-l mówi, że trzeba ubrać bardzo wysoką choinkę i w tym celu należy wspiąć się bardzo wysoko. Prosi dzieci, by pokazały, czy sięgną czubkiem języka do podniebienia, i spróbowały na nim narysować dużo bombek, gwiazdę i łańcuch.

4. Zabawa bieżna „Wyścigi reniferów”.

Dzieci są ustawione w zaprzęgi: pierwsze dziecko jest reniferem, drugie siedzi na kocyku i jest ciągnięte przez renifera. N-l oznacza start i metę. Na sygnał „zaprzęgi” starują, a wygrywa „zaprzęg”, który jako pierwszy dobiegnie do mety i nie zgubi pasażera. Przy powtórzeniu zabawy dzieci zamieniają się rolami.

5. Wykonanie karty pracy nr 37.

Dzieci nazywają sztućce leżące obok talerza i odpowiadają na pytanie, czym jemy zupę, a czym drugie danie, następnie kolorują talerz i naklejają na nim potrawę z ryby.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:

Płyty z dowolnymi kolędami, kawałki białego papieru, 5 pustych pudełek z przykrywkami i 5 woreczków wypełnionych orzechami, ryżem, makiem, grochem, sianem.

Proponowane działania:

1. Zabawa integrująca grupę ,,Mikołaje”.

Dzieci siedzą w kole. N-l prosi je o powtarzanie dźwięków naśladujących wymienione czynności i naśladowanie gestem wskazanych słów:

Mikołaje siadają w kole i się naradzają - gadu, gadu, gadu.

Idą przez lód - trzask, trzask, trzask.

Wsiadają do samolotu - iiiiiiii, sssss.

Wsiadają do pociągu - puf, puf, puf.

Wsiadają do samochodu - pach, pach, pach.

Pukają do drzwi - puk, puk, puk.

Mówią - proszę (wyciągamy rączki).

Mówią - dziękuję (ręce cofamy do tyłu).

2. Słuchanie oraz śpiewanie dowolnych kolęd i pastorałek.

Śpiewanie przeplatamy ćwiczeniami oddechowymi (dmuchanie na zamarzniętą szybę, dmuchanie na płatki śniegu - białe skrawki papieru) lub improwizacją ruchową dostosowaną do tempa i nastroju kolędy (bieg pastuszków do stajenki, marsz Trzech Króli, jazda saniami, kołysanie dzieciątka itp.).

3. Śpiewanie kolędy z własnym akompaniamentem.

N-l układa pięć pustych pudełek z przykrywkami i pięć woreczków. Prosi pięcioro dzieci, by po dotyku odgadły, co jest w środku (orzechy, ryż, mak, groch, siano). Po odgadnięciu dzieci przesypują zawartość do pustych pudełek. Następnie śpiewają wybraną kolędę, akompaniując własnymi instrumentami, np. pudełkami z orzechami itp.

4. Zabawa „Wyścig paczek”.

N-l oznacza miejsce startu i mety. Dzieci są ustawione w trójki, każde ma paczkę takiej samej wielkości. Zawsze ścigają się między sobą paczki trojga uczestników. Pozostałe dzieci dopingują. Pierwsze dziecko kładzie swoją paczkę na linii startu, następne kładzie paczkę tak, by stykała się z paczką znajdującą się przy linii startu, a więc wyprzedzała ją. Kolejne dziecko kładzie swoją

paczkę w ten sam sposób i tak na przemian. Przedszkolak, którego paczka dotrze pierwsza do mety, wygrywa.

5. Zabawa logopedyczna „Pieczemy ciasto na świąteczny stół” (wg I. Rutkowskiej-Błachowiak).

N-l podaje przepis na zrobienie ciasta, następnie prosi dzieci, by wspólnie wykonywały odpowiednie ruchy narządami artykulacyjnymi. Mówi:

Wkładamy do miski:

jajka - wysuwanie i cofanie języka,

cukier - wysuwanie i cofanie języka,

ucieramy - oblizywanie szeroko otwartych ust, dodajemy masło, dosypujemy mąki, dodajemy rodzynek i proszku do pieczenia (na każdy produkt dzieci wysuwają i cofają język),

smakujemy - mlaskanie językiem,

oblizujemy łyżkę - oblizywanie szeroko otwartych ust,

przekładamy ciasto do tortownicy i wstawiamy do pieca - wysuwanie i cofanie języka,

ciasto rośnie - nadymanie policzków,

wystawiamy z pieca i wąchamy - wdech nosem, wydech ustami,

dmuchanie na gorące ciasto - dmuchanie,

smakujemy ciasto - naśladowanie żucia z zamkniętą buzią, cmokanie.

N-l może wymyślić inny przepis.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: Symbole produktów potrzebnych do wykonania wybranych potraw wigilijnych,

obrazki z produktami i potrawami wigilijnymi, obrazki przedstawiające zwykły stół i stół świąteczny.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Pieczemy ciasto” z elementami metody Weroniki Sherborne.

Dzieci ustawione w pary, jedno z nich będzie „wyrabiać ciasto”: wkładać produkty, mieszać, zagniatać, wałkować, rozkładać, kroić itp., drugie odegra rolę wyrabianego ciasta. Po upieczeniu ciasta dzieci zamieniają się rolami.

2. Zabawa „Potrawa wigilijna”.

Dzieci stoją w dwóch rzędach przodem do siebie tak, by widoczne były symbole na opaskach (symbole mogą być też przyklejone do bluzek). N-l wyjaśnia zasady zabawy i pilnuje poprawności wykonania zadania (wcześniej pokazuje i omawia obrazki z potrawami i produktami potrzebnymi do ich wykonania, np. do przygotowania pierogów potrzebna jest kapusta, grzyby, olej, mąka,

cebula). Na umówione hasło dzieci dobierają się symbolami tak, by z ich połączenia powstała potrawa wigilijna. Zwycięży ta grupa, której potrawa będzie zawierała wszystkie potrzebne do jej wykonania produkty (spośród przygotowanych symboli). N-l analizuje skład potrawy na podstawie obrazków.

3. Oglądanie ilustracji zwykłego stołu i stołu świątecznego.

N-l zadaje pytania mające na celu podkreślenie różnic między ilustracjami:

- Czy te obrazki są takie same? - Czym się różnią?

- Jak wygląda zwykły stół? - Co znajduje się na świątecznym stole?

- W jakie święta zasiądą przy nim goście?

4. Wysłuchanie fragmentu wiersza M. Lewickiej „Puste miejsce przy stole”.

Puste miejsce przy stole

Wigilijna świeca płonie

w naszych dłoniach inne dłonie,

ciepły uśmiech i spojrzenie

i życzenia ze wzruszeniem.

Już łamiemy się opłatkiem,

mama z tatą, babcia z dziadkiem. (...)

(...) Gdy przy stole wszyscy siedzą,

barszcz z uszkami smaczny jedzą.

Szeleści sianko pod obrusem,

to jedności znak, z Jezusem.

W ciszy gra kolęda święta

więc o każdym dziś pamiętaj.

Może ktoś tam na nas czeka,

ogrzej serce mu, nie zwlekaj!

Zawsze w naszym ciepłym kole,

puste miejsce jest przy stole.

5. Określanie, do którego obrazka (obrazki z punktu 3 scenariusza) pasuje treść wiersza. Dzieci uzasadniają swój wybór.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Przyszła choinka - akomp.., instrumenty perkusyjne, w tym drewienka, płyty z kolędami, obrusy wykonane z kartonów (biały karton naklejony na nieco większy świąteczny papier pakowy), potrawy świąteczne wycięte z kolorowych czasopism, klej, kredki, rysunki półmiska, papier kolorowy, plastelina, koraliki, ziarna ryżu, woreczki, laski gimnastyczne.

Proponowane działania:

1. Zabawa słowna „Stół świąteczny”.

N-l pokazuje obrazek przedstawiający stół świąteczny i prosi o dokończenie zdania: Świąteczny stół wygląda lub jest… N-l podaje pierwsze przykładowe określenie, następne wymyślają dzieci:

- Stół świąteczny jest ozdobny. - Stół świąteczny wygląda pięknie.

- Stół świąteczny jest cały zastawiony. - Stół świąteczny jest pachnący.

- Stół świąteczny jest kolorowy.

2. Zabawa plastyczno-konstrukcyjna „Stół świąteczny”.

N-l wręcza dzieciom obrusy z kartonów (biały karton naklejony na nieco większy świąteczny papier pakowy) i wycięte z kolorowych czasopism różne potrawy świąteczne. Proponuje, by dzieci dowolnie ustawiły potrawy na swoich stołach, a następnie nakleiły, mając na uwadze ich różnorodność (przypominamy dzieciom, jakie potrawy mogą pojawić się na świątecznym stole). Po naklejeniu potraw dzieci mogą według własnej inwencji ozdobić stół, korzystając z kredek.

3. Zabawy ćwiczące orientację w przestrzeni poprzez łączenie ruchów dzieci z obrazem wzrokowym:

- chodzenie po wyznaczonej trasie przedstawiającej ścieżkę w lesie prowadzącą do choinki (dla dzieci drzewo iglaste to choinka) na polanie;

- odgadywanie czynności związanych z przygotowaniem potraw, sprzątaniem, dekorowaniem świątecznego stołu itp.; nazywanie miejsca ustawienia potraw na stole świątecznym - wdrażanie do posługiwania się przyimkami: pod, nad, na, za, obok, przed.

4. Wprowadzenie drewienek, akompaniament do piosenki Przyszła choinka, CD1.

Zapoznajemy dzieci z drewienkami: nazwą, budową, sposobem gry. Zachęcamy do tworzenia swobodnego akompaniamentu, a następnie uczymy wspólnego akompaniamentu: w trakcie zwrotek gra na drewienkach zgodnie z rytmem piosenki, podczas refrenu - potrząsanie tamburynem lub dzwoneczkami.

5. Wykonanie sałatki na świąteczny stół.

N-l przygotowuje rysunek półmiska. Wręcza dzieciom kolorowy papier, plastelinę, koraliki, ziarna ryżu itp. Zachęca do wykonania sałatki ze zgromadzonych materiałów i naklejenia jej na półmisek.

Temat kompleksowy: Wieziemy choinkę

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Papierowe sylwety aniołka i pręgowanego kota do założenia na palce, CD1, piosenka Przyszła choinka - PIOS, choinka, ozdoby choinkowe, kredki, kartki-choinki z zaznaczonymi konturami 3 lub 4 bombek, kolorowa bibuła, farby, spinacze, klej do tapet, stare gazety, szary papier.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie bajki A. Galicy „Komu potrzebne jest Boże Narodzenie”.

N-l zakłada na palce papierowe sylwetki aniołka i pręgowanego kota i manipulując nimi, opowiada bajkę. Pewnej ciemnej nocy, kiedy padał gęsty, biały śnieg, z nieba na ziemię wędrował mały Aniołek i niósł w ręce złoty dzwoneczek. Hop, hop, hop, hop - przeskakiwał Aniołek z płatka na płatek, aż znalazł się na ziemi.

Spotkał go szary, pręgowany Kocur, który właśnie wyszedł na spacer.

- Co ty tu robisz? - spytał Kocur Aniołka.

- Jak to co? Idę, żeby przypomnieć wszystkim, że są święta Bożego Narodzenia

- odparł Anioł - będę głośno dzwonił moim dzwoneczkiem.

- A komu potrzebne są święta Bożego Narodzenia?

- Nie wiesz komu? - zdziwił się Aniołek i zadzwonił dzwoneczkiem.

- Wszystkim! Wszystkim potrzebne jest Boże Narodzenie - i znowu zadzwonił.

- Wszystkim - prychnął Kocur. - Wszystkim, to znaczy komu?

- Och - westchnął Aniołek i usiadł na zaśnieżonym płocie - to długa historia. Święta Bożego Narodzenia potrzebne są choince, żeby mogła ubrać się w kolorowe bombki, i gwiazdkom, żeby mogły wyrosnąć na czubku choinek.

- I komu jeszcze? - zapytał zaciekawiony Kot.

- Jeszcze? - Aniołek zastanowił się chwilkę - Boże Narodzenie potrzebne jest mamusi, żeby ubrała się w najpiękniejszą sukienkę, i tatusiowi, żeby pokazał, jaki jest mocny i przyniósł do domu największą choinkę, i dzieciom, które czekają na prezenty.

- I jeszcze? - dopytywał się Kot. - Po co jeszcze są te święta?

- Jeszcze po to - odparł Aniołek - żeby wszyscy spróbowali, jak smakuje biały, wigilijny opłatek i żeby zaśpiewali kolędę:

Chwała na wysokości, chwała na wysokości, a pokój na ziemi.

- Taak - zamruczał Kot - teraz już wiem, po co jest Boże Narodzenie.

A Aniołek powędrował dalej, głośno dzwoniąc swoim dzwoneczkiem.

N-l pyta dzieci słowami opowiadania Komu potrzebne jest Boże Narodzenie?

Zachęca dzieci, by powiedziały, po co są oewięta. Odnosi się do każdej wypowiedzi.

2. Nauka I zwrotki piosenki Przyszła choinka (muz. F. Leszczyńska, sł. L. Krzemieniecka), CD1.

I. Przyszła choinka z zakątków w lesie

A my się przy niej za ręce weźmy

Ref. La, la, la choinka La, la, la zielona

Z dalekiego lasu przyszła tutaj do nas.

II. Patrzysz za oknem zima tak biała

Jak pięknie dziatwa świerczek przybrała

Ref. La, la, la choinka...

III. Tyle zabawek na drzewku świeci

A te zabawki zrobiły dzieci.

Ref. La, la, la choinka...

Na środku sali jest ustawiona choinka, wokół której stoją dzieci. Przedszkolaki, rytmicznie recytując słowa piosenki, poruszają się wokół choinki. Następnie siadają i intonują melodię na sylabie dzyń (naśladowanie dźwięku sań wiozących choinki). Dopiero po tych ćwiczeniach rozpoczynamy śpiewanie piosenki (początkowo fragmentami na zasadzie echa). Między poszczególnymi ćwiczeniami ubieramy z dziećmi choinkę.

3. Ćwiczenia grafomotoryczne „Kolorowe bombki”.

N-l wręcza dzieciom kartki w kształcie choinek, na których są narysowane kontury trzech lub czterech bombek. Zachęca dzieci do rysowania ozdób po śladzie i kolorowania ich. Pyta dzieci:

- Ile bombek jest zawieszonych na choince?

Chętne dzieci mogą narysować dodatkowe ozdoby choinkowe na „Choinkę marzeń”.

4. Oglądanie gałązek różnych drzew iglastych (lub ich obrazków).

Dzieci oglądają igły drzew iglastych, zwracają uwagę na ich długość. N-l podkreśla różnice w wyglądzie igieł - długość, sposób osadzenia na gałązce. Prosi dzieci, by poszukały i wskazały gałązki z drzewka choinkowego. Następnie proponuje szukanie drzewka choinkowego na spacerze (w ogrodzie lub w witrynach sklepowych). Pyta, czym można zastąpić żywe drzewko, by chronić las.

5. Zabawa plastyczno-konstrukcyjna „Papierowe bombki”.

N-l demonstruje, w jaki sposób można zrobić bombki z szarego papieru lub gazet. Smaruje klejem do tapet papier i zgniata, nadając kształt bombki, a następnie pozostawia do wysuszenia. Można też uformowaną kulę okleić kolorową bibułą lub pomalować farbami. Na czubku bombki należy zaczepić metalowy spinacz częściowo rozprostowany (powstanie zaczep do powieszenia na choince). Dzieci dekorują choinkę papierowymi bombkami.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios Przyszła choinka - PIOS, sylweta choinki, obrazek choinki, obrazki o tematyce świątecznej, bombki z kolorowego papieru w kolorze żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim, czerwone kredki, karta pracy nr 38.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Taniec z choinką”.

Taniec z choinką

Święta, święta, święta. Weselą się choinki!

- Przyszłyśmy do was, Chłopcy i dziewczynki.

- My wam za to zabaweczki damy: Pawie oczka, łańcuchy,

Koszyczki, kolorowe bombeczki i świecące gwiazdeczki.

Potem razem zatańczymy w koło.

- Jest nam z wami, choineczki, wesoło.

2. Zabawa ruchowa „Choinkowe ozdoby”.

Dzieci stoją w rozsypce przodem do siebie. N-l prosi dzieci o zademonstrowanie ruchem lub gestem rodzaju ozdoby: pajace choinkowe - podskakują zwarto-rozkrocznie z jednoczesnym podnoszeniem i opuszczaniem rąk; świecące gwiazdeczki - zamykają i otwierają dłonie podniesione do góry z jednoczesnym zamykaniem i otwieraniem oczu; łańcuchy - dzieci leżą na brzuchu z wyciągniętymi do przodu rękami jedno za drugim tak, aby dziecko z tyłu trzymało za nogi dziecko przed sobą; pawie oczka - dzieci skulone w kuleczki; kolorowe bombki - obracają się wokół własnej osi; krasnale - stoją w bezruchu z głową lekko odchyloną w bok i luźno opuszczonymi rękami. Dzieci zamieniają się w kolejne ozdoby, słysząc uderzenie w bębenek i podanie nazwy ozdoby.

3. Wykonanie karty pracy nr 38.

N-l opowiada o przedstawionych na ilustracji ozdobach choinkowych. Pyta, jak jeszcze można ozdobić choinkę. Proponuje narysowanie trzech czerwonych bombek na choince, naklejenie ptaszka obok wybranej niebieskiej bombki i żółtej gwiazdki na czubku choinki.

4. Zabawa ruchowa do I zwrotki piosenki Przyszła choinka, CD1.

Dzieci stoją na obwodzie koła. N-l prosi o zinterpretowanie ruchem piosenki. Podczas zwrotki dzieci delikatnie kołyszą się na boki z rękami na biodrach. W trakcie refrenu maszerują po obwodzie koła.

5. Zagadka o choince.

Przynieśli ją z lasu, Pięknie przystroili.

Teraz będzie z nami, By święta umilić.

N-l pyta: - Co to takiego? --Prosi o rozwiązanie zagadki przez wskazanie właściwego obrazka.

6. Zabawa matematyczna „Których bombek jest więcej?”.

Dzieci siedzą w kole. Na środku jest sylweta choinki ozdobiona bombkami wyciętymi z kolorowego papieru (w czterech kolorach). N-l odpina z choinki sylwety dwóch bombek czerwonych i jednej niebieskiej i układa je obok siebie w rzędzie. Pyta: Ile jest bombek czerwonych, a ile niebieskich. Których bombek jest więcej? Odpina trzy bombki żółte i trzy zielone i układa je obok siebie w rzędzie. Pyta: Ile jest bombek zielonych, a ile żółtych? Których bombek jest więcej? (układa różne kombinacje, porównując liczbę bombek w zależności od umiejętności dzieci w liczeniu).

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, Przyszła choinka - akompaniament, kredki, małe gliniane doniczki

(jak najmniejsze z dziurką w dnie), wycięte z kartonu skrzydła, zapach świerku w aerozolu, piłeczki pingpongowe, niezmywalne mazaki, papierowe kokardy, kawałki grubego sznurka, kawałki białej włóczki, wycięte z kolorowego materiału rękawiczki, buty oraz klej dobrze mocujący, karta pracy 39.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Pachnąca choinka”.

Dzieci w pozycji siedzącej wykonują głęboki wdech nosem i wydech ustami. Dla wzmocnienia wrażeń zapachowych rozpylamy zapach świerku.

2. Ćwiczenia rytmiczne na podstawie wiersza A. Rumińskiej „Miłe słowa”.

Miłe słowa

Miłe słowa są jak słonko na błękitnym niebie.

Gdy je mówisz, to tak, jakbyś wysyłał promyki od siebie.

Proszę, dziękuję, przepraszam i na buzi uśmiech miły.

Dobrze, aby przedszkolaki takich słów się nauczyły.

N-l prosi o wyraźne powtarzanie wiersza głośno i szeptem, a następnie o rytmizację wiersza:

- klaskanie z równoczesnym wymawianiem tekstu,

- maszerowanie z wymawianiem tekstu,

- klaskanie z maszerowaniem w miejscu z wymawianiem tekstu.

3. Zabawa ruchowa „Niezwykłe prezenty”, CD1, Przyszła choinka.

Dzieci w takt akompaniamentu do piosenki maszerują po całej sali. Z chwilą zatrzymania nagrania „przekazują” sobie niezwykłe prezenty - szepcą do ucha kolegi stojącego obok czarodziejskie słowo: proszę, przepraszam lub dziękuję. Po zakończeniu zabawy chętne osoby opowiadają, jaki prezent „otrzymały” od kolegi.

4. Wysłuchanie wiersza B. Lewandowskiej „Zanim przyjdzie gwiazdka”.

Zanim przyjdzie gwiazdka

Jeszcze w lesie szumią świerki

kołysanki swoje…

A ja już mam kłopot wielki,

czym drzewko ustroję.

Otoczone było w lesie

świergotliwym gwarem…

Więc ja na nim też zawieszę

śmiesznych ptaszków parę.

Z waty będzie biały zając

i ruda wiewiórka.

Wśród gałązek się schowają

ślimaki ze sznurka.

Pod wesołym muchomorem

posadzę krasnale.

Mogą wybrać się wieczorem

z wizytą do lalek.

Po wysłuchaniu wiersza dzieci rysują „Najpiękniejszą choinkę”.

5. Wykonanie karty pracy nr 39. N-l opisuje przestawione na rysunku dwa pudełka - na mały i duży prezent. Prosi dzieci o pokolorowanie papieru na pudełkach, naklejenie małej kokardy na pudełko małe i dużej na pudełko duże.

6. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Aniołki”.

N-l przygotowuje materiały do wykonania ozdoby: małe gliniane doniczki (jak najmniejsze, z dziurką w dnie), wycięte z kartonu skrzydła, piłeczki pingpongowe, papierowe kokardy, kawałki grubego sznurka, białej włóczki, wycięte z kolorowego materiału rękawiczki, buty oraz klej dobrze mocujący. Pomaga dzieciom skonstruować aniołka - upominek dla rodziców. Przez dziurkę w dnie dzieci przewlekają dwa sznurki tak, by pozostały dość długie zwisające końce (ręce i nogi). Nauczyciel pomaga przykleić sylwety butów i rękawiczek. Ustawia doniczkę do góry dnem. Smaruje klejem dziurkę w dnie, sklejając sznurki (zabezpieczamy w ten sposób przed przesuwaniem). Z tyłu

dokleja skrzydła ozdobione brokatem. Prosi dzieci, by do dna doniczki dokleiły piłeczkę (głowę) z wcześniej narysowanymi oczami, nosem i ustami, a następnie posmarowały klejem czubek głowy i nakleiły kawałki białej włóczki. Z przodu (pod głową) dzieci doklejają kokardę.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Przyszła choinka - PIOSENKI, czapka, broda, okulary, prezent,

dzwoneczek, duży worek, 4 paczki (pudełka), pastele żółte i czerwone, nożyczki, kartony, taśma samoprzylepna.

Proponowane działania:

1. Nauka II zwrotki piosenki Przyszła choinka, CD1.

Po opanowaniu słów i melodii utrwalamy piosenkę w zabawie: I zwrotka jak w scenariuszu nr 1, II zwrotka - wejście czterema krokami do środka koła i powrót czterema krokami na swoje miejsca (staramy się, aby krok przypadał na każde raz w takcie), refren jak w I zwrotce.

2. Słuchanie wiersza D. Gellner „Prezent dla Mikołaja”.

Prezent dla Mikołaja

A ja się tak bardzo, bardzo postaram

i zrobię prezent dla Mikołaja.

Zrobię mu szalik piękny i nowy,

żeby go nosił

W noce zimowe

i żeby nie zmarzł w szyję i w uszy,

gdy z burej chmury

śnieg zacznie prószyć.

Niech się ucieszy Mikołaj Święty -

tak rzadko ktoś mu daje prezenty!

3. Liczenie prezentów.

N-l stawia duży worek z prezentami przed dziećmi. Prosi, by dzieci wyobraziły sobie, co jest w paczkach. Proponuje policzenie prezentów (3). Pyta, ile paczek należy dołożyć, by razem było ich 4 (prezent dla Mikołaja).

4. Zabawa plastyczna „Szalik dla Mikołaja”.

Dowolna marszowa piosenka. Każde dziecko trzyma w obu rękach pastele żółte i czerwone. Dzieci rytmiczne rysują zygzaki z góry na dół na kartce przymocowanej do stołu. N-l obcina boki kartki tak, by powstał prostokąt. Wręcza dzieciom nożyczki. Pokazuje, w jaki sposób można nacinać rytmicznie nożyczkami wąskie paseczki (frędzle szalika na węższych bokach). I prezent gotowy!

5. Zabawa „Dowody na istnienie Mikołaja”.

N-l chowa w sali różne akcesoria Mikołaja: czapkę, brodę, okulary, prezent, dzwoneczek. Prosi dzieci o ich odszukanie. Pomaga dzieciom w poszukiwaniach, udzielając wskazówek: idźcie dwa kroki do przodu, obrót i dwa kroki w tył itp.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: Sosnowe lub świerkowe igły, CD1, pios Przyszła choinka - PIOS, kawałki słomy, kółeczka wycięte z kolorowego papieru, kolorowe nici z igłą, kredki, wstążki z białej krepiny, rysunki i szaliki dla Mikołaja, szkatułka, zagadki zapisane na karteczkach, instrumenty perkusyjne, nagranie CD pastorałki, płachty materiału, białe lub kolorowe kulki bibuły, prezenty od Mikołaja, karta pracy nr 40.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe.

Dzieci dmuchają na sosnowe lub świerkowe igły z różnym natężeniem (wolno, szybko, krótko, długo, delikatnie, mocno).

2. Opracowanie III zwrotki piosenki Przyszła choinka, CD1.

Powtarzamy I i II zwrotkę oraz układ taneczny (scenariusz nr 1 i 4). Naukę III zwrotki łączymy z opracowaniem ruchowym piosenki: naśladowanie rękami migających gwiazdek. Następnie dzieci śpiewają piosenkę w siadzie skrzyżnym. Na zakończenie zachęcamy do śpiewania całej piosenki z układem tanecznym (ruch do I i II zwrotki j.w), podczas III zwrotki: naśladowanie rękami migających gwiazdek, w trakcie refrenu marsz w kole wiązanym.

3. Zabawa plastyczno-konstrukcyjna „Choinkowy łańcuch”.

N-l wręcza dzieciom słomę pociętą na krótkie paski, kółeczka wycięte z kolorowego papieru i kolorowe nici z igłą. Dzieci nawlekają na nie kawałki słomy na zmianę z kolorowymi kółkami, aż powstanie długi łańcuch. Gotowy łańcuch zawieszamy na choince.

4. Wykonanie karty pracy nr 40.

N-l pokazuje dwa łańcuchy na choinkę różnej długości. Pyta, który łańcuch jest długi, a który krótki. Proponuje pokolorowanie każdego ogniwa łańcucha takim samym kolorem jak kropka obok niego.

5. Zabawa tematyczna w kąciku lalek „Święta w domu”.

N-l zachęca dzieci do wypowiedzi: Jak spędzam święta w swoim domu?

6. Utrwalanie układu tanecznego do piosenki Przyszła choinka, CD1.

Układ ruchowy należy poprzedzić śpiewaniem piosenki w pozycji stojącej i siedzącej. Układ taneczny - scenariusze nr 1 i 4

Scenariusz spotkania choinkowego z Mikołajem pod hasłem

„Zatańcz z nami, Święty Mikołaju” (scenariusz dla całego przedszkola).

Część I

1. Powitanie gości i zaprezentowanie tematu oraz celu spotkania.

2. Improwizacja taneczna z białymi wstążkami z krepiny przy akompaniamencie do piosenki Przyszła choinka lub piosenki Kołysanka dla braciszka (CD1) - naśladowanie tańczących śnieżynek (improwizacje indywidualne i zespołowe), n-le rozsypują na tańczące dzieci śnieg z pociętych, białych kartek.

3. Wspólna rozmowa mająca na celu ustalenie, kogo brakuje na uroczystości (mamy śnieg, choinkę, ale brakuje nam Mikołaja).

4. Nawoływanie i poszukiwania Świętego Mikołaja.

Przyjedź do nas, Mikołaju Święty, przywieź wszystkim radość i prezenty!

Część II

1. Powitanie Mikołaja przez starsze dzieci dowolną piosenka o Mikołaju i rozmowy ze Świętym Mikołajem (opowieści gościa, pytania dzieci).

2. Zaproszenie Mikołaja do wspólnej zabawy przy utworze Wesoła zima - akomp, CD1. Dzieci ustawione w 2- i 3-osobowe zaprzęgi i poruszają się po całej sali za Świętym Mikołajem. Mikołaj podczas trwania zabawy kilka razy daje sygnał, aby zaprzęgi wywróciły się na zakręcie (dzieci za Mikołajem kładą się na podłodze na plecach i wymachują nogami).

3. Prezentacje dzieci z najmłodszej grupy - układ taneczny do piosenki Przyszła choinka, CD1 (scenariusze nr 1 i 4) ewentualnie recytacja lub śpiew indywidualny (chętne dzieci) oraz przekazanie Mikołajowi wcześniej przygotowanych upominków (np. rysunków, szalików).

4. Improwizacja ruchowa z Mikołajem „Na lodowisku” do melodii Hej, tam pod lasem lub na tle akompaniamentu piosenki Kołysanka dla braciszka, CD1. Zapraszamy wszystkich na lodowisko. Naśladujemy tańczących na lodzie łyżwiarzy. Z chwilą zatrzymania nagrania dzieci wykonują „rzeźbę lodową” (indywidualną lub zespołową). Mikołaj chodzi i podziwia rzeźby.

5. Prezentacja dzieci z grupy 4-latków (np. piosenka o tematyce zimowej z układem tanecznym).

Chętne dzieci przekazują Mikołajowi wykonane własnoręcznie upominki.

6. Zabawa „Uczymy Mikołaja krakowiaka”.

Dzieci wykonują cwał boczny w kilku kołach współśrodkowych przy akompaniamencie do piosenki Zimowa muzyka, CD1 (scenariusz nr 4). Rodziców uczestniczących w uroczystości prosimy o akompaniament, np. jedno uderzenie o uda i dwa klapnięcia w dłonie w stale powtarzającym się rytmie: ćwierćnuta i dwie ósemki.

7. Rozwiązywanie zagadek o tematyce świątecznej.

Chętne dzieci po kolei losują z zaczarowanej szkatułki Mikołaja karteczkę z treścią zagadki. Mikołaj odczytuje zagadkę, dzieci podają rozwiązania, np.: Co to za czarodziej ma takie zwyczaje, że dorosłym i dzieciom prezenty rozdaje?

8. Zaproszenie Świętego Mikołaja i rodziców do zaśpiewania wspólnej kolędy.

9. Zaprezentowanie się przed Mikołajem dzieci z grupy najstarszej, np. pastorałka z akompaniamentem perkusyjnym. Przekazanie upominków zrobionych dla Mikołaja.

Część III

1. Konkurs „Tańczące, kolorowe kule śniegowe”, CD1 - KLASYKA INSTRUMENTALNA

R. Schumann O dalekiej krainie. Każda grupa staje naokoło dużej płachty materiału, na której są białe lub kolorowe kulki z bibuły (każda grupa ma inny kolor kulek). Dzieci poruszają materiałem tak, by kulki poruszały się w takt muzyki, ale nie spadły z materiału. Mikołaj chodzi między materiałami i ocenia poprawność wykonania zadania. Na zakończenie ogłasza wynik konkursu (każda grupa wygrywa i otrzymuje prezent od Mikołaja).

2. Złożenie wszystkim życzeń świątecznych i zaproszenie Mikołaja do odwiedzenia dzieci w przyszłym roku.

3. Pożegnanie Mikołaja dowolną piosenką okolicznościową. Dzieci odprowadzają gościa do drzwi.

Moduł 5

Styczeń - temat miesiąca „Wesołe przedszkole”

Temat kompleksowy: Bal przebierańców

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - akomp, Wesoła zima, Wróbel na zimowym balu - PIOSENKI, kartki, duży materiał, bębenek.

Proponowane działania:

1. Zabawa słuchowa „Pękające baloniki”, CD1 np. akompaniament do pios. Kołysanka dla braciszka.

N-l zamienia dzieci w kolorowe baloniki, które wirują, delikatnie unosząc się w powietrzu przy akompaniamencie spokojnej muzyki. Wyjaśnia, że uderzenie w bębenek sygnalizuje pękniecie balonika. Dzieci stają nieruchomo i klaszczą w ręce tyle razy, ile usłyszą uderzeń.

2. Wysłuchanie piosenki Wesoła zima,

I Zima śniegiem otuliła wszystko drzewa, krzewy nawet nory liskom

Małe ptaszki otrzepują piórka, woła dzieci już śniegowa górka.

Ref.

Zima biała zima daje radość nam,

Wiec z zimą wesoło śnieżkami gram

Wiec z zimą wesoło śnieżkami gram

II Biała zima i śnieżynki złote Do zabawy maja też ochotę

Sypia, prószą w słonku świecą jasno. Nawet w nocy nie chcą wcale zasnąć

Ref.

Zima biała…

Uczymy I zwrotki piosenki fragmentami, przeplatając śpiew zabawą ruchową: podczas akomp. do piosenki dzieci jadą saneczkami (tworzą dwuosobowe zaprzęgi). Z chwilą zatrzymania nagrania zamieniamy dzieci w śnieżynki i wypowiadamy hasło śpiewające śnieżynki zapraszające do śpiewania (dzieci zatrzymują się i śpiewają poznany wcześniej fragment piosenki). Na zakończenie pytamy przedszkolaków o ich ulubione zabawy na śniegu. Naukę II zwrotki piosenki proponujemy w lutym.

3. Zabawa ruchowa do rymowanki o baloniku.

Dzieci stoją w ciasnym kole. N-l mówi szeptem fragment rymowanki:

Baloniku nasz malutki, Rośnij duży, okrąglutki!

Zachęca dzieci do naśladowania nadmuchiwania balonów (wdech nosem, długi wydech ustami) i powiększania koła przy słowach:

Balon rośnie, że aż strach,

Na słowa:

Przebrał miarę, no i trach!

Balonik pęka, a dzieci przykucają lub kładą się na dywanie.

4. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Bal przebierańców”.

Bal przebierańców

Wspaniała zabawa bal przebierańców.

Mnóstwo konkursów, śpiewu i tańców.

Każdy się przebrał inaczej:

Ten ma wielki kapelusz, ten złoty kubraczek.

Hejże! bajkowe postacie,

Hej! przebierańcy - już każdy tańczy.

W górze serpentyny, kolorowe baloniki,

Wszyscy skaczą w rytm muzyki.

Raz lekki walczyk, raz poleczka.

Wszyscy wirują już w kółeczkach.

Bal przebierańców to wspaniały bal,

Kiedy się kończy, wszystkim żal.

N-l rozmawia z dziećmi na temat balu, który odbędzie się w przedszkolu. Opowiada, jak przebiegał bal w ubiegłym roku.

5. Przypomnienie piosenki Wróbel na zimowym balu, CD1 (nuty, scenariusz nr1)

Nl prezentuje dzieciom fragment melodii i pyta, co to za piosenka. Po odgadnięciu tytułu lub treści wspólnie z dziećmi śpiewa piosenkę. Wyjaśnia na przykładzie piosenki pojęcie karnawał.

6. Improwizacja ruchowa „Śnieżna kraina”, CD1 - Wróbel na zimowym balu. Dzieci w takt piosenki naśladują wirujące śnieżynki, jednoczenie rytmicznie rozdzierają kartkę na małe kawałki i rzucają je na podłogę (dzieci, którym jednoczesne wirowanie i rozdzieranie sprawia trudność, mogą rytmicznie rozdzierać kartkę na kawałki, siedząc). Po zakończeniu piosenki dzieci zbierają papierki i wrzucają je na duży materiał. Następnie stają naokoło materiału, chwytają go oburącz i w takt muzyki kołyszą nim, przyglądając się wirującym „płatkom śniegu”. Zwracamy uwagę, aby ruch materiału odbywał się w takt muzyki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, Wróbel na zimowym balu - PIOSENKI, zdjęcia z wcześniejszych balów

karnawałowych, zimowy obrazek, Zima z Czterech pór roku A. Vivaldiego.

Proponowane działania:

1. Zabawa taneczna do piosenki „Wróbel na zimowym balu”, CD1. Dzieci stoją w parach ustawione naprzeciw siebie. Przy słowach zwrotki, trzymając się za ręce, naśladują gest „wyciągania bielizny”. Podczas refrenu wykonują obroty w małych kółeczkach.

2. Zabawa logopedyczna „Przygotowania do balu” - ćwiczenia warg, języka i żuchwy połączone z ruchami rąk i ciała. N-l opowiada dzieciom o przygotowaniach do balu. Prosi o naśladowanie

wykonywanych czynności porządkowych ruchem narządów artykulacyjnych:

- mycie okien (okrężny ruch językiem po rozchylonych wargach) - okrężne ruchy dłoni w tę samą stronę co język,

- wycieranie kurzu (ruchy języka po dolnych zębach od wewnątrz w jedną i drugą stronę) - szorujemy jedną dłonią o drugą,

- wietrzenie pokoju (otwieranie szerokie ust i mocne zaciskanie) - szerokie rozkładanie dłoni i mocne zaciskanie,

- nadmuchiwanie balonów (nadmuchiwanie policzków) - na wdechu unoszenie rąk do góry, przy nadmuchiwaniu policzków wyciąganie splecionych rąk do przodu,

- zawiązywanie balonów (wargi wyciągnięte do przodu i złączone - układ w dzióbek) - splatanie palców wskazujących,

- wieszanie wysoko balonów (dotykanie czubkiem języka do podniebienia) - wspinanie się na palce i naprzemienne wyciąganie rąk do góry,

- zawieszanie serpentyn (ruchy języka po podniebieniu od zębów w stronę gardła i z powrotem) - ruchy uniesionych rąk do tyłu i z powrotem,

- przyklejanie ozdób do okien (przyklejanie języka do podniebienia i energiczne opuszczanie) - klaskanie rękami,

- śpiewanie na balu (śpiewanie na sylabach lalalala) - przeskakiwanie z nogi na nogę.

3. Oglądanie zdjęć z wcześniejszych balów karnawałowych.

Dzieci odpowiadają na pytania zadawane przez n-la:

- Za jakie bajkowe postacie przebrały się dzieci?

- Kto grał dzieciom do tańca?

- Jak była udekorowana sala?

4. Zabawa naśladowcza „Pokaż to, co ja”, np. akompaniament do WIĄZANKI TRAD..mel…

Dzieci stoją w dużym kole. Chętne dziecko wchodzi do środka koła i pokazuje dowolny układ taneczny: podskok i tupanie, obrót i marsz itp. Wszystkie dzieci powtarzają zaprezentowany układ.

5. Rozmowa na temat zabaw zimowych.

N-l przypina w dowolnym miejscu w sali zimowy obrazek przedstawiający zabawy dzieci na śniegu. Ustawia dzieci w pociąg, który dowiezie je do obrazka. Na miejscu prosi dzieci, aby powiedziały, jaką porę roku przedstawia rysunek. Pyta dzieci o ulubione zabawy na lodzie i śniegu. Na sygnał -

muzykę Zima z Czterech pór roku A. Vivaldiego - dzieci pokazują za pomocą ruchu ulubione zabawy na śniegu i na lodzie.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne:CD1, Wróbel na zimowym balu - AKOMP, chusta animacyjna, figury geometryczne wycięte z kolorowego papieru, maski, kolorowe papiery, kawałki tkanin, włóczka, folia, ozdoby, dekoracje, krepina, serpentyny, karta pracy nr 41.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna z chustą „Kogo brakuje?”.

Dzieci rozstawione wokół rozłożonej chusty animacyjnej zamykają oczy. Jedno, wskazane przez n-la, ukrywa się pod chustą. Pozostali uczestnicy otwierają oczy, a nauczyciel pyta: Kogo brakuje z naszego koła? Prosi dzieci o podanie imienia i nazwiska kolegi.

2. „Rytmy pomagają mi zrozumieć i przewidywać”.

N-l zaczyna układać rytm z kolorowych figur geometrycznych. Zachęca dzieci do dalszego samodzielnego układania tak, aby w układance pojawiła się regularność (zamiana ról - dziecko układa, a n-l kontynuuje rytm).

3. Zabawa tematyczna „Bal u lalek”.

N-l przy pomocy dzieci wykonuje dekoracje do kącika lalek. Następnie inicjuje zabawę z lalkami i misiami przy nagraniach piosenek dziecięcych.

4. Wykonanie karty pracy nr 41.

N-l pyta, do jakiego przebrania pasuje kapelusz. Proponuje dzieciom ozdobienie kapelusza w dowolny sposób i naklejenie na nim kwiatka.

5. Wprawka dramowa z elementami ćwiczeń oddechowych „Tańczące balony”, CD1 - akompaniament do piosenki Wróbel na zimowym balu. Dzieci naśladują nadmuchiwanie balonów, a następnie poruszają się w takt akompaniamentu jak wirujące na balu balony. Z chwilą wyłączenia nagrania zatrzymują się i naśladują uciekające z balonów powietrze (nabierają powietrze nosem i wolno wypuszczają je ustami).

6. Maska karnawałowa - kolaż.

N-l pokazuje dzieciom różne maski karnawałowe. Pyta:

- Do czego służą te maski? - Jakie postacie przedstawiają?

- Po co zakładamy na twarz maski? - Która maska wam się podoba?

Następnie udostępnia dzieciom różnorodne materiały plastyczne. Wyjaśnia, na czym polega technika kolażu. Zachęca do wybrania maski spośród rozłożonych szablonów różnych masek i ozdobienia swojej techniką kolażu.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Zimowa muzyka - akomp.., kolorowe balony, kredki pastelowe,

kartony, dowolny materiał plastyczny, ilustracje przedstawiające bale karnawałowe, kostiumy do przebrania, lustro, pudło, karta pracy nr 42, wyciskanki do uzupełniania, s. V.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Unosimy balonik”. N-l wręcza dzieciom nadmuchane baloniki i prosi, by dmuchając na balonik, starały się jak najdłużej utrzymać go w górze.

2. Wysłuchanie fragmentu wiersza M. Lewickiej „Kolorowy karnawał”.

N-l przypina na tablicy obrazki przedstawiające bale karnawałowe i recytuje fragment wiersza.

Kolorowy karnawał (fragment)

Kolorowy karnawał,

będzie świetna zabawa.

Wszyscy pięknie są przebrani,

tańczą jak zaczarowani.

Tutaj jest Królewna Śnieżka,

co z krasnoludkami mieszka.

A Królewicz Śnieżkę prosi,

by tańczyła z nim za grosik.

Zatrzymajmy się na chwilkę,

och! Kapturek tańczy z wilkiem!

Wilk czepeczek ma czerwony,

Też na bal był zaproszony.

A po sali lata w koło

Batman z miną niewesołą,

Szuka on wśród uczestników

złych czterdziestu rozbójników.

A odważny Superman

Ali Babę schwytać chce.

Lecz niech każdy też pamięta,

że są także i zwierzęta. (…)

Jest pocieszny Miś Uszatek,

który właśnie daje kwiatek

Kubusiowi Puchatkowi

mówiąc: „My jesteśmy zdrowi,

bo najbardziej z wszystkich cnót

oboje cenimy miód”. (…)

Mówiąc to nie kłamię wcale:

„Żal, że rok nie trwają bale!”.

3. Rozmowa na temat balu karnawałowego.

N-l pyta dzieci:

- Dlaczego dzieci będą się świetnie bawiły w karnawale?

- Za kogo przebrały się dzieci na balu?

- Czy lubicie bawić się na balu karnawałowym?

- Czy dobrze byłoby, gdyby bale były przez cały rok?

4. Zabawa „Ubrania do przebrania”.

N-l ustawia na oerodku sali duże pudło z kostiumami do przebrania. Z boku stawia duże lustro. Proponuje dzieciom, by otworzyły pudło i wybrały dowolne elementy strojów tak, by można było skompletować kostium. Zachęca do przebierania się i oglądania przed lustrem. Dzieci mogą pobyć w stroju, a potem przebrać się w coś innego. Chętne dzieci zachęca do wcielenia się w postać,

za którą się przebrały.

5. Opracowanie układu tanecznego do krakowiaka, CD1 - komp.. do piosenki Zimowa muzyka (muz. K. Kwiatkowska, sł. J. Mackiewicz) (przygotowania do Dnia Babci i Dziadka).

1. Tańczy bałwan - grubasek w swym śniegowym kaftanie,
gra zimowa muzyczka, dzwonią dzwonki u sanek.
2. Zając, borsuk i wrona usłyszeli to granie.
Zaprosili sarenkę, niech zatańczy z bałwanem.
3. Tańczy bałwan z sarenką, zając kic, kic, za nimi,
wrona ogon zgubiła, borsuk kroki pomylił.

N-l wyjaśnia dzieciom, że piosenka ma charakter krakowiaka, czyli wesołego tańca polskiego (II i III zwrotki uczymy w lutym; dzieci słuchały już melodii i uczyły się cwału bocznego). Uczymy piosenki w siadzie skrzyżnym i w czasie zabawy ruchowej. Podczas akompaniamentu do piosenki dzieci biegają po całej sali. Z chwilą zatrzymania nagrania podchodzą do określonego miejsca na sali, podnoszą różnego rodzaju dzwoneczki i śpiewają poznany wcześniej fragment piosenki, improwizując na

dzwoneczkach.

Układ taneczny:

I zwrotka: cwał boczny po obwodzie koła;

II zwrotka: chłopiec stoi z rękami opartymi na biodrach i lekko się kołysze, dziewczynka chodzi naokoło chłopca;

III zwrotka: wiatraczki w parach.

6. Wykonanie karty pracy nr 42.

N-l pyta, w jakie kostiumy przebrały się dzieci na obrazku. Prosi o wyciśnięcie z tekturki obrazka z dziećmi ubranymi na bal przebierańców i ułożenie układanki. Zachęca do pokolorowania wybranej postaci.

7. „Bal przebierańców” - praca plastyczna z wykorzystaniem kredek pastelowych i dowolnego materiału plastycznego.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Zimowa muzyka - akomp, tekturowe głowy z lokami, nadmuchane balony, obręcze w kolorach balonów, kredki, karta pracy nr 43.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Długie loki”.

N-l wręcza dzieciom tekturowe głowy lalek z przypiętymi na czubku lokami z kolorowego papieru. Prosi dzieci, by nabrały dużo powietrza nosem, a następnie mocno i długo dmuchały w skręcone loki tak, by się rozprostowały.

2. Ćwiczenie umiejętności umiejscawiania przedmiotów w przestrzeni. N-l wręcza dzieciom balony. Dzieci manewrują balonami zgodnie z poleceniami:

- Połóżcie baloniki za sobą. - Połóżcie baloniki przed sobą.

- Połóżcie baloniki z jednego boku. - Połóżcie baloniki z drugiego boku.

- Podnieście baloniki do góry. - Opuśćcie baloniki na dół.

3. Zabawa matematyczna „Liczymy balony w danym kolorze”.

Dzieci stoją z kolorowymi balonami w obręczach w kolorze balonów. N-l prosi o policzenie balonów o określonym kolorze. Pyta: - Których balonów jest najwięcej?

- Których balonów jest najmniej? - Których balonów jest tyle samo?

4. Wykonanie karty pracy nr 43.

N-l pyta, gdzie są ukryte balony. Prosi o pokolorowanie balonów następującymi kolorami kredek: balon pod sufitem na zielono, balon za fotelem na niebiesko, a balon pod krzesłem na czerwono.

5. Zagadki pantomimiczne „Za kogo przebrał się miś?”.

Dzieci siedzą w kole. N-l opowiada o różnych rodzajach przebrań. Chętne dziecko wchodzi do środka i za pomocą ruchu pokazuje, za kogo przebrał się miś na bal w kąciku lalek (zabawę rozpoczyna n-l).

6. Utrwalenie układu tanecznego do krakowiaka, CD1 - komp.. do piosenki Zimowa muzyka (scenariusz nr 4).

Temat kompleksowy: Wszędzie biało

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, pios Wesoła zima - PIOS, biała farba lub pasta do zębów, pędzelki, proste pejzaże zimowe, śnieg w pojemnikach, kłębuszki waty, białe piórka, tablica graficzna przedstawiająca scenkę zimową, obrazki do zagadek, biały papier, paski białej krepiny.

Proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie.

Nauczyciel wita dzieci ustawione w kręgu:

- Witam dzieci, które lubią zimę. - Witam dzieci, które miały dziś na sobie czapki.

- Witam dzieci, które lubią zabawy na śniegu.

2. Powtórzenie piosenki Wesoła zima, CD1 (scenariusz 1).

N-l przypomina treść piosenki, proponuje intonowanie piosenki na dowolnej sylabie. Następnie prosi dzieci o uzupełnianie pejzażu zimowego. Każde dziecko otrzymuje rysunek, np. prosty pejzaż jesienny narysowany przez starszego kolegę. Podczas słuchania piosenki domalowuje śnieg białą farbą plakatową lub pastą do zębów (np. czapy śniegowe na drzewach, na dachach).

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Biały puszek”.

Biały puszek

Wszędzie biało, biało, biało.

Tyle śniegu napadało.

Biały puch, biały puszek.

Z białych gwiazdek wiele białych poduszek.

Lubię śnieżek od pani Zimy.

Chodźcie do nas, bałwana lepimy!

Po wyrecytowaniu wiersza nauczyciel przynosi śnieg w pojemniku. Pozwala dzieciom dotknąć, a następnie pyta o ich odczucia: - Jaki jest śnieg?

Pokazuje, jak się topi śnieg i co po nim zostaje. Ostrzega dzieci przed braniem śniegu do ust (pokazuje brudną wodę powstałą z topniejącego śniegu). Jeżeli nie ma śniegu, dzieci mogą dotykać kłębuszków waty lub białych piórek i wypowiadać się temat swoich odczuć.

4. Wspólna rozmowa o zimie.

N-l pokazuje dzieciom tablicę graficzną przedstawiającą scenkę zimową. Rozmawia z dziećmi o zimie, pomagając im pytaniami:

- Jaką mamy teraz porę roku? - Po czym można poznać, że jest zima?

- Jak można się bawić zimą na podwórku?

5. Rozwiązywanie zagadek związanych z tematyką zimową (w: „Antologia literatury dla najmłodszych”).

Jaka to pora roku, kiedy mrozno i biało jest wokół? (zima)

Zgadnijcie dzieci, co to za pora, gdy lecą białe płatki. Gdy pada i biało jest dookoła, i bałwana lepią dziatki. (zima)

W oczach węgielki, z marchwi nos wielki, Na śniegu stoi, słońca się boi. (bałwan)

Co to za panek na mrozie stoi i wcale zimy się nie boi? (bałwan)

Choć nie mają kół, same pędzą w dół, Ale musisz w górę wciągnąć je za sznurek. (sanki)

Dwa kijeczki, dwie deseczki i jeździmy już z góreczki. (narty)

Za każdym razem, gdy dziecko rozwiąże zagadkę (odpowie i wskaże właściwy obrazek), prosimy, by spróbowało uzasadnić odpowiedz. Pytamy:

- Skąd wiesz, że chodzi o narty czy sanki? - Jak odgadłeś, że chodzi o zimę?

6. Wysłuchanie wiersza M. Lewickiej „Bitwa na śnieżki”.

Bitwa na śnieżki

Ania rzuca do koleżki,

Jaś do Paulinki,

wszyscy dzisiaj grają w śnieżki

chłopcy i dziewczynki.

To zabawa jest wesoła

każdy o tym dobrze wie,

nawet gdy „bałwan” zawołasz,

nikt dziś nie obrazi się. (…)

I tak wszyscy się weselą

a z nieba śnieg leci

i ogarnia swoją bielą

cały świat i dzieci.

N-l pyta:

- W co się bawią dzieci? - Czy to jest wesoła zabawa?

- Czy w śnieżki można bawić się tylko na dworze? - Czy chcecie w sali pobawić się w śnieżki?

- Z czego oprócz śniegu można ulepić kule śnieżne?

7. Zabawa z elementami rzutu „Śnieżki”.

N-l wręcza dzieciom białe kartki i pokazuje, jak można zgniatać kartki, by powstały kule. Dzieci w takt muzyki zgniatają i formują kule z papieru. Następnie n-l owija kule paskami białej krepiny i zapowiada walkę na papierowe śnieżki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios Wesoła zima - PIOS, kolorowe kartony, klej, mąka, śnieg,

kolorowa farba plakatowa, obrazek „Zabawy na śniegu”, ilustracje przedstawiające sprzęt sportowy do uprawiania sportów zimowych wycięte z czasopism (zabawy na śniegu), klej, duży karton, karta pracy nr 44, wyciskanki s. VI.

Proponowane działania:

1. Praca plastyczna „Zimowy pejzaż”.

Dzieci rysują klejem na kolorowych kartonach, a następnie posypują obrazek mąką. N-l prosi o zsypanie lub zdmuchanie nadmiaru mąki. Zachęca do opowiadania zimowej historyjki.

2. Zabawa paluszkowa na podstawie wiersza W. Szumanówny „Śnieżne kule”. N-l inscenizuje wiersz ruchami palców.

Śnieżne kule

Utoczymy sobie

Kule śnieżne,

Białe,

Okrąglutkie I zimniutkie

Piłeczki - Wspaniałe!

Na podstawie wiersza można przeprowadzić zabawę naśladowczą: dzieci naśladują nabieranie śniegu i toczenie kul, rzucanie śnieżkami.

3. Zabawa plastyczna „Kolorowe plamy”.

Dzieci malują farbami plakatowymi na śniegu (w czasie pobytu w ogrodzie). N-l omawia każdą pracę.

4. Zabawa ruchowa do piosenki Wesoła zima, CD1 (nuty scenariusz 1).

Podczas I zwrotki dzieci maszerują w dwóch kołach współśrodkowych w przeciwnych kierunkach, w trakcie refrenu rzucają się na niby śnieżkami. Podczas II zwrotki maszerują po obwodzie dużego koła, refren taki sam jak w I zwrotce. Przez cały czas trwania zabawy zachęcamy dzieci do śpiewania.

5. Wykonanie karty pracy nr 44.

N-l ogląda z dziećmi cienie gwiazdek śniegowych. Następnie dzieci wyciskają z tekturki dwie duże gwiazdki i jedną małą, dopasowują i naklejają gwiazdki na właściwych cieniach.

6. Wysłuchanie wiersza W. Grodzieńskiej „Na saneczkach”.

Na saneczkach

Śnieżek skrzy się Od słoneczka.

Jedzie Krysia Na saneczkach.

Lala Ala W dole stoi,

Bo się lala Śniegu boi!

A ten Misio, Niedźwiedź bury,

Zjeżdża z Krysią Pędem z góry.

N-l wyjaśnia dzieciom, co to znaczy, że śnieg się skrzy (mieni, błyszczy). Omawia ilustrację „Zabawy na śniegu”, w dyskusji o sportach zimowych (hokej, narciarstwo, saneczkarstwo, łyżwiarstwo) odwołuje się do doświadczeń dzieci.

7. Wspólne układanie gazetki tematycznej ze zgromadzonych materiałów.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, Wesoła zima - akomp, białe kartki, śnieżynka wycięta z białego papieru, klej, biały papier, kredki, karta pracy nr 45.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń oddechowych „Śniegowe kule”, CD1, akompaniament do piosenki Wesoła zima. Podczas zwrotek dzieci poruszają się na czworakach, dmuchając w kulki zrobione z białego papieru. W trakcie refrenu wykonują siad skrzyżny i śpiewając piosenkę, w takt muzyki uderzają kulkami o podłogę. Zabawę powtarzamy kilka razy, między powtórzeniami utrwalamy refren (śpiew w pozycji siedzącej i stojącej).

2. Zabawy na śniegu.

- „Szukamy śladów”: dzieci odszukują na śniegu ślady zwierząt i ptaków. Próbują odgadnąć, czyje to ślady.

- „Spacer po śladach”: n-l idzie pierwszy, robiąc ślady w śniegu. Dzieci kroczą po śladach za nim.

- Rzucanie śnieżkami do celu i na odległość.

- „Bałwankowy konkurs”: dzieci w zespołach lepią śmiesznego bałwana. N-l przygotowuje różne akcesoria do ozdobienia bałwanków. Bałwanek, który otrzyma najwięcej oklasków, zostaje uznany za najśmieszniejszego. Upamiętniamy bałwanki na zdjęciach.

3. Zabawa słowna „Jaka jest zima”. Dzieci siedzą w kręgu, przekazując sobie kolejno „śnieżynki”, kończą zdania: Gdy mówię zima, to myślę o…

4. Wykonanie karty pracy nr 45.

N-l pyta, kto jest na obrazku, prosi dzieci, by dorysowały bałwankowi oczy i nos, wykleiły śnieg kawałkami białego papieru, a na głowie nakleiły garnek.

5. Zabawa w formie opowieści ruchowej „Zimowy spacer”. Dzieci naśladują tekst ruchem:

Dzieci idą na spacer, brodzą w głębokim śniegu (marsz z wysokim unoszeniem kolan). Nagle zaczął prószyć śnieżek, małe gwiazdeczki śniegu opadają na ziemię (dzieci tańczą leciutko na palcach, wirują, poruszają paluszkami, naśladując opadające płatki). Uradowane dzieci rzucają się śnieżkami (wykonują skłon w przód - lepią śnieżki, rzucają nimi w prawo i w lewo - skręty ciała). A teraz dzieci lepią bałwana (naśladują toczenie kuli, układanie jednej kuli na drugiej). Dzieci żegnają się z ulepionym bałwanem (machają rączkami) i wracają do przedszkola (maszerują z unoszeniem kolan).

6. Zabawy przy piosenkach o tematyce zimowej, np. Tak się zachmurzyło. Dzieci robią zaprzęgi i śpiewając piosenkę, jeżdżą dookoła sali.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios Zimowa muzyka - pios.I, tarki kuchenne, tarka instrument, grzechotki, tamburyna, wata, kartoniki ze znakami + i -, biała kreda, ciemnoniebieski karton, białe, papierowe koła, zielone półkola, klej, pocięta włóczka, kredki, mazaki, karta pracy nr 46.

Proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Wirujące śnieżki”. Dzieci dmuchają na watę tak, aby jak najdłużej utrzymała się w powietrzu.

2. Wprowadzenie instrumentu o nazwie tarka, piosenka Wesoła zima, CD1.

N-l zapoznaje dzieci z instrumentem o nazwie tarka (pokaz gry, próby grania - improwizacje, granie na plastikowych tarkach kuchennych, porównanie tarki instrumentu do tarki kuchennej), powtarza piosenkę i uczy dzieci akompaniamentu perkusyjnego. Następnie dzieli dzieci na dwie grupy i wręcza instrumenty. Pokazuje, kiedy powinny grać dzieci z poszczególnych zespołów: pierwszy zespół gra na tarce, drugi na grzechotkach lub tamburynie.

3. Zabawa „Które zdanie jest prawdziwe”.

Dzieci otrzymują kartoniki ze znakami + (tak) i - (nie). N-l mówi różne zdania w zależności od możliwości dzieci. Jeżeli zdanie jest prawdziwe, dzieci podnoszą do góry kartonik ze znakiem +, jeżeli zdanie jest fałszywe - ze znakiem - (lub odpowiadają tak albo nie).

Propozycje zdań:

1. Zimą biegamy boso po łące.

2. Zimą z nieba pada oranżada.

3. Na zimę przylatują do nas bociany.

4. Śnieg jest koloru różowego.

5. Niedźwiedź zapada zimą w głęboki sen.

6. Przysmakiem sikorek jest słoninka.

7. Paśnik to miejsce, w którym zimą leśnicy zostawiają zwierzętom pożywienie.

8. Na zimę przylatują do nas gile.

9. Wiewiórki gromadzą na zimę w swojej dziupli rodzynki.

10. Zimą zbieramy w lesie grzyby.

4. Zabawa plastyczna „Pada śnieg” (wg D. Dziamskiej), CD1, piosenka Zimowa muzyka.

Przy akompaniamencie do piosenki dzieci stawiają rytmiczne kropki białą kredą na ciemnym niebieskim kartonie. N-l wręcza dzieciom białe papierowe koła i zielone półkola. Proponuje, by ułożyły z nich bałwanka, i nakleiły na wykropkowane tło. Chętne dzieci mogą narysować bałwankowi oczy, nos i guziki, a także nakleić z kawałków włóczki miotłę. Następnie pyta:

- Na ile guzików bałwanek ma zapięty płaszcz? - Ile oczu ma bałwanek? - Gdzie ma garnek? - Gdzie ma miotłę?

5. Wykonanie karty pracy nr 46.

N-l pyta, w co się trzeba ubrać, żeby było nam ciepło, kiedy pada śnieg. Dzieci kolorują poszczególne elementy zimowego ubrania i naklejają dwie kieszenie na kurtce.

6. Rymowane zagadki. Dzieci kończą rymowe teksty:

Radość w domu już od rana Ulepimy dziś...

Trzy białe kule, sprawa to znana, możesz zamienić zimą w…

Choć niezgrabny ale miły. Dzieci same go lepiły. Lepiły go cały ranek. To ze śniegu jest…

Co to za śmieszny panek? Biały, gruby, w kapeluszu na głowie Już wiemy! To nasz…

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: Tamburyn, CD1, piosenka Wesoła zima lub Zimowa muzyka - PIOSENKI,

po dwie takie same koperty oznaczone różną liczbą kropek od 1 do 4, pocięte na trzy lub cztery części obrazki zimowe, wypchane worki foliowe, biała bibuła, miska, marchew, okrągłe guziki.

Proponowane działania:

1. Zabawy ruchowe o tematyce zimowej, CD1 - piosenka Wesoła zima lub Zimowa muzyka.

- „Wiatr i śnieżynki” - gdy wieje wiatr (dźwięki tamburyna) dzieci-śnieżynki biegają po sali, gdy tamburyn milknie, śnieżynki opadają na ziemię - siad podparty.

- „Lepimy bałwana” - dzieci to kule śniegowe, kładą się na dywanie i toczą w różne strony; bałwan rośnie - dzieci wspinają się na palce; wychodzi słonko

- bałwan topnieje - dzieci powoli kucają.

- „Taniec bałwanków” - dzieci tańczą i śpiewają piosenkę o zimie Wesoła zima lub Zimowa muzyka.

2. Układanie obrazka według wzoru.

Dzieci są podzielone na grupy. Nauczyciel wyznacza przedstawiciela każdej grupy. Mówi, że w różnych miejscach sali „bałwanek” lub „śnieżynka” ukryli koperty z zadaniami. Przedstawiciele grupy losują koperty z określoną liczbą kropek i szukają koperty tak samo oznaczonej. W kopertach ukryte są puzzle (pocięty obrazek o tematyce zimowej). Każda grupa układa swój obrazek według wzoru i opowiada, co przedstawia.

3. Wysłuchanie wiersza T. Kubiaka „Lepimy bałwana”.

Lepimy bałwana

Od samego rana lepimy bałwana.

Nos ma z marchwi, wielki, oczy dwa węgielki.

Co to? - Jaś ze Zbyszkiem niosą jeszcze miskę!

No i patrzcie - oto bałwan w kapeluszu!

Teraz już mu śnieżek nie zaprószy uszu.

Dzieci stosownie do treści wiersza wykonują dużego bałwana.

4. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Bałwan”.

N-l wspólnie z dziećmi wykonuje dużego, śmiesznie ozdobionego bałwana (np. z wypchanych worków oklejonych białą bibułą ). Ustawia bałwana w widocznym miejscu w przedszkolu tak, by witał przychodzące dzieci i żegnał wychodzące.

5. Powtórzenie układu tanecznego do piosenki Taniec, CD1 (przygotowania Dnia Babci i Dziadka, scenariusz 1).

Temat kompleksowy: Babcia i dziadek

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, pios Migu-migu - PIOS, instrumenty perkusyjne, zabawki, przedmioty codziennego użytku, kolorowe kredki, karta pracy nr 47.

Proponowane działania:

1. Nauka piosenki Migu-migu (muz. A. Smętkiewicz, sł. H. Ożogowska), CD1. Uczymy dzieci I zwrotki piosenki.

1. Wzięła babcia srebrne druty i sweterek stary spruty,

Migu, migu zrobi Ali, Ze sweterka ciepły szalik.

Ref. Migu - 16x

2.Będą także dla Tomeczka nauszniki i czapeczka.

A dla Jacka, co jest malcem, Rękawiczki z jednym palcem.

Ref. Migu - 16x

Wspólna rozmowa o babciach i dziadkach na podstawie piosenki (po wysłuchaniu piosenki pytamy dzieci, komu babcia zrobiła ciepły szalik, nauszniki i czapeczkę). Ucząc I zwrotki, bawimy się z dziećmi w zabawę „Prezent od babci i dziadka”. W pudełku lub worku są ukryte różne przedmioty (instrumenty perkusyjne, zabawki, książki, opakowania po różnych produktach itd.). Po zaśpiewaniu

pierwszych czterech taktów wybrane dziecko (najbardziej starające się podczas śpiewania) losuje z worka jeden przedmiot i opowiada o nim (rozpoznaje przedmiot po dźwięku lub dotyku i określa jego przeznaczenie). Zabawę powtarzamy kilka razy, ucząc kolejnych fragmentów piosenki.

2. Zabawa ruchowo-naśladowcza „Pomagam dziadkom”.

N-l wymienia różne czynności porządkowe, które wykonuje babcia i dziadek, i prosi dzieci, by naśladowały ruchem te czynności.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Babcia i dziadek”.

Babcia i dziadek

Babcia i dziadek - to wspaniałe słowa. - Córciu, czy jesteś już gotowa?

Złóż życzenia, tak ciepłe jak słonka promienie,

Tak słodkie jak miód, tak przyjemne jak wakacyjne wspomnienie,

Tak piękne jak bukiet kwiatów zebranych na łące i tak pachnące.

Wnuczka chwilę pomyślała i tak do nich powiedziała:

- Byście jak najdłużej żyli, razem z nami się cieszyli,

by słoneczko wam świeciło, ciepło, radość przynosiło.

Rozmowa na temat wiersza:

- Dlaczego kochamy babcie i dziadków? - Czego im życzymy z okazji ich święta?

4. Zabawa pantomimiczna „Co robi moja babcia”.

N-l rozmawia z dziećmi o ulubionych zajęciach babć. Prosi o zaprezentowanie wybranych czynności ruchem (robienie na drutach, pieczenie ciasta, spacerowanie).

5. Wykonanie karty pracy nr 47.

N-l mówi, że babcia zrobiła sweter dla dziadka. Niestety, sweter jest biały, a miał być kolorowy. Prosi dzieci, by pokolorowały sweter: dół na czerwono, rękawy na niebiesko i zielono, a pozostałe części według własnego pomysłu.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Migu-migu - PIOS, instrumenty perkusyjne, stemple

przedstawiające kwiaty, tusz lub kolorowa farba, przebranie dla Czerwonego Kapturka, koszyczek z różnymi produktami, arkusz papieru pakowego, czerwony karton, klej, ilustracje tematyczne z czasopism o święcie babć i dziadków, kredki, kartki z naklejonymi wazonami.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Miło być razem”. Dzieci stoją w grupach, n-l proponuje zabawę:

Jak to miło i wesoło, gdy babcie są wokoło - hurra!

Jak to miło i wesoło, gdy dziadkowie są wokoło - hurra!

Jak to miło i wesoło, gdy wnuczęta są wokoło - hurra!

Jak to miło i wesoło, gdy jesteśmy wszyscy razem - hurra!

W pierwszej części zdania dzieci klaszczą w uda. W drugiej części zdania klaszczą w ręce.

Na słowa hurra! - wykonują wyskok z rękami w górze.

2. Zabawa słowna „Moja babcia jest… Mój dziadek jest… N-l prosi o dokończenie zdań.

3. Opracowanie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Migu- migu, CD1.

N-l powtarza z dziećmi I zwrotkę, przeplatając śpiew grą na instrumentach; do zwrotek akompaniament (po dwa uderzenia w takcie) na drewienkach. Przy refrenie potrząsanie grzechotkami i jedno potarcie w każdym takcie pałeczką w karbowaną butelkę (2-3 dzieci). Następnie dzieli dzieci na dwa zespoły: instrumentalny i wokalny, sam pełni rolę dyrygenta (orkiestra, chór, dyrygent - wprowadzamy pojęcia, ale nie wymagamy ich zapamiętania).

4. Wykonanie plakatu w kształcie puzzli „Dzień Babci i Dziadka”.

N-l wycina duże serce z czerwonego kartonu i tnie je dowolnie na kilka części. Dzieli dzieci na tyle grup, na ile zostało pocięte serce. Każda grupa otrzymuje dowolną część serca i nakleja ilustracje (wycięte z czasopism) tematycznie związane ze Świętem Babci i Dziadka lub wykonuje tematyczne rysunki. N-l składa z dziećmi poszczególne części w całość (tak jak układa się puzzle) i nakleja na arkusz papieru pakowego. Plakat wyeksponujemy w widocznym miejscu w sali.

Pyta dzieci: - W jaki sposób można obchodzić Dzień Babci i Dziadka w przedszkolu?

5. Zabawa pantomimiczna „Obchodzimy Dzień Babci i Dziadka”.

N-l omawia stałe elementy uroczystości: powitanie gości, zwiedzanie przedszkola, przedstawienie programu artystycznego, składanie życzeń, wręczenie upominków, poczęstunek itp. Dzieci naśladują ruchem i gestem wskazane działania.

6. Zabawa przy ludowej piosence Kosi, kosi łapci (różne wersje). Dzieci w parach naśladują ruchem słowa piosenki, np.:

I. Kosi, kosi, łapci (dzieci klaszczą)

Pojedziem do babci, (dzieci uderzają swoimi dłońmi w dłonie partnera)

babcia da nam mleczka, (dzieci po przekątnej uderzają o swoje prawe dłonie)

a dziadek ciasteczka. (dzieci po przekątnej uderzają o swoje lewe dłonie)

II. Kosi, kosi łapci pojedziemy do babci. (dzieci uderzają swoimi dłońmi w dłonie partnera)

Babcia da nam mleczka, a dziadziuś ciasteczka. (dzieci po przekątnej uderzają o swoje prawe i lewe dłonie)

III. Kosi, kosi łapci pojedziemy do babci. (dzieci klaszczą)

A od babci do cioci, ciocia da łakoci. (dzieci uderzają swoimi dłońmi w dłonie partnera)

IV. Kosi, kosi łapci Idzie wnuk do babci...

A na łapciach łatka, Idzie wnuk do dziadka. A, co dziadek da wnukowi? Łódkę, którą sam mu zrobił!

Co mu babcia jeszcze da? Samochodzik albo dwa! Kosi, kosi łapci, Nie ma to jak u babci!

A na łapciach łatka, Nie ma to jak u dziadka!

(ten wierszyk, mówiąc rytmicznie, dzieci mogą zilustrować ruchem)

7. Wysłuchanie fragmentu baśni braci Grimm „Czerwony Kapturek”. N-l zwraca szczególną uwagę na scenę odwiedzin chorej babci, podkreślając potrzebę okazywania dziadkom współczucia i niesienia pomocy. Pyta dzieci:

- Czy pamiętacie, do kogo szedł Czerwony Kapturek? - Co miała zanieść dziewczynka swojej babci?

8. Zabawa „Koszyczek Czerwonego Kapturka”.

Nauczyciel pokazuje dzieciom koszyczek z różnymi produktami. Prosi, by nazwały produkty, które są w koszyku. Zastanawia się z dziećmi, czy wszystkie mogą być przydatne chorej babci. Pyta:

- Co jeszcze można zanieść chorej babci?

9. Zabawa w półkolu „Gdzie jest koszyczek Czerwonego Kapturka?”.

Dzieci siedzą w półkolu. N-l przebiera chętną dziewczynkę za Czerwonego Kapturka. Mówi dzieciom, że Czerwony Kapturek nie wie, gdzie zostawił koszyczek. Dzieci w półkolu chowają z tyłu koszyczek i podają go sobie za plecami. Dziewczynka, obserwując przebieg zabawy, na ustalony sygnał ma odgadnąć, kto ma jej zgubiony koszyczek.

10. Praca plastyczna „Bukiet dla babci” - stemplowanie.

N-l nakleja na kartkach różnego kształtu i koloru wazony. Rozdaje dzieciom stemple (wzory różnych kwiatów) i zachęca do skomponowania bukietu dla babci. Prosi dzieci, by dorysowały kwiatom łodygi, listki.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, pios Migu-migu - PIOS, gruby makaron, ilustracje z bajek, obrus, serwetki, kwiaty w wazonie, zastawa, sztućce, tace z gałązkami suszonych ziół, kwiatów i darów jesieni, ozdobne ramki w formie koła wyciętego z kolorowego kartonu, oklejone lamówką z kartonu ozdobioną brokatem.

Proponowane działania:

1. Zabawa matematyczna „Czyje korale są dłuższe?”.

Dzieci nawlekają gruby makaron na sznurki różnej długości tak, by powstały korale. Gotowe korale porównują między sobą w parach (przez przykładanie). Kilkakrotnie zmieniamy ustawienia dzieci w parach, tak by miały możliwość dokonania różnych porównań.

2. Ćwiczenia dramowe „Na przyjęciu z okazji święta dziadków”.

N-l z dziećmi przygotowuje stół - kładą obrus, ustawiają naczynia i układają sztućce (nazywamy sztućce, wyjaśniamy, do czego służą, jak należy je ułożyć), dekorują stół kwiatami i serwetkami. Następnie naśladują spożywanie różnych potraw, używanie form grzecznościowych, składanie życzeń, wręczanie upominków i kwiatów.

3. Nauka II zwrotki piosenki Migu-migu, CD1 (nuty, scenariusz nr 1).

N-l przygotowuje ilustracje (małe kartki, które zostaną wykorzystane na uroczystości Dnia Babci i Dziadka) przedstawiające postacie lub scenki, np. z „Bajek samograjek” J. Brzechwy. Podczas nauki piosenki (w przerwach między poszczególnymi fragmentami) dzieci odkrywają kolejne ilustracje i na ich podstawie rozpoznają bajkę.

4. Słuchanie wiersza M. Lewickiej „Spacer z babcią”.

Spacer z babcią

Włożę ciepły sweterek, pójdę z babcią na spacerek.

A że dzień to jest styczniowy spacer będzie więc zimowy.

Pójdziemy przez całe miasto, a w cukierni zjemy ciasto.

W parku szalem się otulę i pogramy w śnieżne kule.

Choć pogoda jest paskudna, to wyprawa z babcią cudna,

bo w cukierni babcia miła cały placek zamówiła.

Po powrocie, to się zdarza, spadła kartka z kalendarza.

Nie zdążyłem ubrać kapci, patrzę - napis: „Święto Babci”.

W kalendarzu kartka druga jednym okiem do mnie mruga

i znów napis - ale gratka! Jutro będzie święto Dziadka!

Nie czekając ani chwili mówię babci jak najmilej:

„Będę śpiewać aż do rana, że babunia jest kochana”.

Potem jeszcze przed obiadkiem na spacerek pójdę z dziadkiem.

N-l pyta dzieci:

- Kiedy jest Dzień Babci?

- Kiedy jest Dzień Dziadka?

- Jak spędzacie czas z babcią?

- W jakie zabawy bawisz się z dziadkiem?

5. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Komu trzeba się ukłonić”.

Dzieci siedzą w półkolu. Jedno wychodzi za drzwi, inne będzie babcią lub dziadkiem. N-l zaprasza dziecko do sali. Dzieci klaszczą cicho, gdy poszukujący jest daleko od dziadka lub babci. Głośno, gdy się zbliża do niego.

6. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Pachnący obrazek”. N-l pyta dzieci:

- Co możemy podarować babciom w dniu ich święta?

Rozkłada na tacach gałązki suszonych ziół, kwiatów i darów jesieni. Wręcza każdemu dziecku ramkę: koło wycięte z kolorowego kartonu, oklejone lamówką ozdobioną brokatem. Proponuje ułożenie i naklejenie dowolnej kompozycji kwiatowej (upominek dla babci).

7. Zabawa uwrażliwiająca zmysł węchu.

Dzieci wąchają obrazki i zapamiętują zapachy (n-l nazywa zioła). Następnie n-l zasłania oczy i podaje dzieciom dwa różne obrazki do powąchania. Prosi, by wskazały swój. Zdejmuje opaskę i sprawdza, czy trafnie wskazały.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios Migu-migu - PIOS, instrumenty perkusyjne, nagranie

różnych dźwięków z najbliższego otoczenia, korale, chustka na głowę, zdjęcie babci i dziadka, materiały sypkie w pojemniczkach, masa plastyczna, pianka do golenia, słoiczki, karteczki, mazaki, kredki, opaska na oczy, szablony słońcaz żółtego kartonu, różne materiały plastyczne.

Proponowane działania:

1. Zabawa słuchowa „Szukam dźwięków”.

Nagranie dowolnych dźwięków z otoczenia. Dzieci wskazują dźwięki, które można usłyszeć w pokoju babci, np.: szuranie butami, tykanie zegara, skrzypienie fotela, nalewanie wody do szklanki itp.

2. Rysowanie kredkami pastelowymi portretów babci i dziadka (wcześniej prosimy o przyniesienie zdjęć, omawiamy charakterystyczne cechy wyglądu).

3. Utrwalenie piosenki Migu-migu, CD1.

Dzieci są podzielone na zespoły: chór i orkiestra. Śpiewają piosenkę z akompaniamentem (scenariusz nr 1). Zabawę w orkiestrę i chór przeplatamy ćwiczeniami relaksacyjnymi takimi, jak leżenie na plecach z zamkniętymi oczami i słuchanie muzyki (miniatury R. Schumanna O dalekiej krainie, CD1). Podczas słuchania dzieci głaszczą się po brzuchu (ruchy kuliste, pionowe i ukośne pod

dyktando n-la).

4. Zabawa „Salon piękności”.

Dzieci podzielone na grupy. Na stołach wyłożone różne materiały sypkie, masa plastyczna, pianka do golenia itp. Każda grupa ma wynaleźć cudowny krem lub maseczkę dla babci (dzieci dowolnie łączą różne produkty, mieszają dłońmi, mówią o swoich odczuciach i spostrzeżeniach, wąchają, rozkładają do słoiczków, wykonują etykietki dowolną techniką, naklejają na słoiczki). N-l pokazuje poszczególne słoiczki i pyta:

- Co jest w słoiczku? - Jak należy stosować ten krem, maseczkę?

5. Zabawa słuchowa „Babciu, zgadnij kto Cię woła”.

Chętne dziecko przebrane za babcię (ma korale, chustkę) siedzi na krześle w kole z zasłoniętymi oczami. N-l wskazuje dziecko, które zawoła babcię. Zadaniem babci jest powiedzieć imię dziecka, które ją wołało. Po odgadnięciu następuje zmiana ról.

6. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Słoneczko”.

N-l pyta: - Co możemy podarować dziadkom w dniu ich święta?

Wręcza dzieciom szablony słońca (w formie karty z życzeniami) i różne materiały plastyczne. Zachęca do dowolnego ozdobienia zewnętrznej strony słoneczka. Na odwrocie wpisuje życzenia:

Dziadku, bardzo kocham Ciebie!

Bo jesteś słoneczkiem na mym niebie.

Życzę Ci z całych sił, Abyś zawsze zdrowy był I samą słodycz z życia pił.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Kolorowy taniec-połamaniec - AKOMP, materiały, kukiełki do słów piosenki Kolorowy taniec-połamaniec, kartki z naklejonym domem z oknami (tyle, ile jest członków rodziny), kredki, upominki dla dziadków, grzechotki, ilustracje i stroje do wybranych bajek, tamburyna, drewienka, kukiełki, karta pracy nr 48.

Proponowane działania:

1. Teatrzyk kukiełkowy do pios, Kolorowy taniec-połamaniec, CD1 (przygotowania do Dnia Babci i Dziadka). N-l rozciąga na czterech sznurkach materiały (cztery poziomy). Dzieci są podzielone na cztery zespoły zgodnie z kolorami kukiełek (na patykach są obrazki przedstawiające przedmioty wg słów piosenki). Zespoły zajmują miejsca za swoimi „parawanami”. Każde dziecko otrzymuje po jednej kukiełce:

I zespół improwizuje w takt muzyki kukiełkami w kolorze żółtym do I zwrotki; II zespół - zielonymi kukiełkami do II zwrotki itd. W trakcie refrenów poruszamy wszystkimi kukiełkami.

2. Rysowanie członków rodziny.

N-l rozdaje dzieciom kartony z naklejonym domem z oknami. Prosi, by narysowały w każdym oknie najbliższych członków rodziny: mamę, tatę, babcię, dziadka, rodzeństwo (wcześniej pytamy dzieci o członków ich rodzin). Dzieci udzielają odpowiedzi na zadane pytania.

- Dlaczego kochasz babcię? - Dlaczego kochasz dziadka? - Co lubicie z nimi robić?

- Co oni robią dla dzieci, aby były szczęśliwe? - Czy lubicie z nimi przebywać?

3. Wykonanie karty pracy nr 48. - Dzieci oglądają obrazek. Liczą, ile wnucząt ma dziadek. Następnie dorysowują frędzle do dywanu i naklejają książkę na kolanach dziadka.

4. Rysowanie oburącz w powietrzu serc dla dziadków.

Wręczenie upominków dziadkom samodzielnie wykonanych przez dzieci. Propozycja prezentów: ozdobne słoneczka w formie karty z życzeniami dla dziadka, pachnący obrazek dla babci.

5. Zaproszenie dziadków do przedszkola. Propozycja organizacji uroczystości.

Scenariusz uroczystości z okazji Dnia Babci i Dziadka

Część I

1. Ustawienie dzieci na scenie, utwór O dalekiej krainie z cyklu miniatur fortepianowych R. Schumanna Sceny dziecięce, op. 15, CD1 (dzieci ustawiają się w półkolu obok rozłożonych na podłodze instrumentów).

2. Powitanie gości wierszykiem okolicznościowym.

Częoeć II

1. Akomp… na instrumentach perkusyjnych do Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1.

Melodia I, takty 1-8 stały rytm ósemkowy (cztery uderzenia w każdym takcie) na grzechotkach, takty 8-16 potrząsanie tamburynem lub rytm ósemkowy na tamburynie.

Melodia II - pocieranie tarką (jedno potarcie w takcie) i delikatne potrząsanie dzwoneczkiem nałożonym na nadgarstek.

Melodia III, takty 1-4 rytm ćwierćnutowy (cztery uderzenia w takcie) na drewienkach, takty 5-6, cztery potarcia o tarkę (po dwa w takcie), takty 7-10 realizacja rytmu piosenki na drewienkach, tamburynach i grzechotkach.

2. Zaproszenie babć i dziadków do wspólnej zabawy (kwizu bajkowego). Każdy z gości otrzymuje po jednej ilustracji z bajki (np. „Kot w butach”, „Kopciuszek”, „Jaś i Małgosia”).

I zespół dzieci ubrany w odpowiednie stroje przedstawia krótką scenkę z bajki „Kot w butach” (słowną lub ruchową - pantomima, drama). Po zakończeniu scenki goście, którzy otrzymali ilustrację z tej bajki, podnoszą swoje rysunki, dzieci oceniają, czy dziadkowie udzielili poprawnej odpowiedzi.

3. Układ taneczny do melodii Hej, tam pod lasem, CD1. W nagrodę za udzielenie prawidłowej odpowiedzi dzieci prezentują gościom układ taneczny. Ustawienie: pary na obwodzie koła.

Część I: takty 1-8 kołysanie złączonymi rękami z lekkim uginaniem kolan na każde raz w takcie. Takty 9-16 obroty w małych kółeczkach (delikatne uderzanie piętami w pośladki).

Część II: takty 1-8 chłopiec stoi z rękami złączonymi nad głową, dziewczynka chodzi naokoło partnera, trzymając spódniczkę rękami. Takty 9-16 jak wyżej.

Część III: dzieci stoją w parach odwrócone twarzami do siebie. Na każde raz w takcie wysuwają na zmianę nogę prawą i lewą, opierając ją na pięcie. Takty 9-16 jak wyżej.

4. Scenka z bajki „Kopciuszek”.

II zespół dzieci prezentuje scenkę z bajki, goście podnoszą odpowiednie tabliczki.

5. Układ taneczny do piosenki Zimowa muzyka, CD1 (scenariusz nr 1). W nagrodę dzieci wykonują układ taneczny.

6. Scenka z bajki „Czerwony Kapturek”.

III zespół prezentuje scenkę z bajki, dziadkowie podnoszą tabliczki.

7. Wykonanie układu tanecznego do piosenki Taniec, CD1 (scenariusz nr 1).

Część III

1. Teatrzyk kukiełkowy do piosenki Kolorowy taniec-połamaniec, CD1 (scenariusznr 1).

2. Wykonanie pios Migu-migu, CD1. Dzieci śpiewają piosenkę, po czym grają akomp perkusyjny do wersji instrumentalnej piosenki.

3. Zaproszenie gości do wspólnego tańca, np. improwizacja kierowana przez n-la do komp.. Wiązanki tradycyjnych melodii dziecięcych, CD1.

Temat kompleksowy: Mróz czarodziej

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY,

sylwety 3 bałwanków, 3 sikorek, białe kartki, śniegowe gwiazdki z papieru, plastikowe pojemniki z jajek niespodzianek wypełnione ryżem i przymocowane gumką, rysunki wykropkowanych bałwanków, klej, kuleczki waty.

Proponowane działania:

1. Improwizacja ruchowa „Taniec śniegu”.

Rytmiczna, niezbyt głośna muzyka, np. akompaniament do piosenki Kołysanka dla braciszka, CD1.

N-l wręcza dzieciom gwiazdki śniegowe i proponuje improwizację ruchową do muzyki: dzieci wykonują płynne ruchy na małej przestrzeni, poruszając wyciągniętymi rękami z gwiazdkami.

2. Zabawa logopedyczna „Zmarzlak” - ćwiczenie języka.

Dzieci uderzają językiem o wałek dziąsłowy wypowiadając: ddd, tttt (naśladują zimno).

3. Zabawa improwizowana na podstawie wiersza A. Rumińskiej „Rodzina Bałwanków”.

Rodzina Bałwanków

Stoją trzy bałwanki:

Pierwszy, drugi, trzeci.

Wokół bawi się gromadka dzieci.

Pierwszy bałwanek - to tata.

Nad kapeluszem sikorka lata.

Drugi bałwanek - to mama.

Też nie jest sama:

Przed mamą sikorka fruwa.

- Pierwsza czy druga?

Jest i bałwanek trzeci.

Też bardzo lubi dzieci.

Obok bałwanka choinka,

A na choince słoninka.

Do słoninki sikorka leci.

Czy to jest ptaszek drugi, czy trzeci?

N-l mówi wiersz, operując sylwetami bałwanków. Pyta dzieci, czego dowiedziały się z wiersza:

- Ile stało bałwanków? - Kim był pierwszy bałwanek?

- Kim był drugi bałwanek? - Który bałwanek lubił dzieci?

- Ile sikorek fruwało przy bałwankach? - Gdzie fruwała pierwsza sikorka?

- Która sikorka fruwała przed mamą? - Która sikorka leciała do słoninki?

4. Układanie obrazka do wiersza.

Dzieci siedzą w kole, każde ma przed sobą białą kartkę papieru i sylwety postaci występujących w wierszu „Rodzina Bałwanków”. N-l proponuje, by ułożyły obrazek do wiersza i policzyły bałwanki i sikorki (posługując się liczebnikami porządkowymi).

5. Praca plastyczna „Bałwanek”.

N-l wręcza dzieciom kartki, na których za pomocą kropek zaznaczona jest sylwetka bałwanka. Dzieci rysują bałwanka, łącząc kropki, a następnie wypełniają kontury kuleczkami z waty.

6. Taniec z mrozem czarodziejem.

N-l pomaga dzieciom założyć na ręce „sopelkowe dzwoneczki” (pojemniki z jajek niespodzianek wypełnione ryżem i przymocowane gumką) i zaprasza do tańca przy muzyce o zmiennych nastrojach i rytmach.

7. Powtarzanie głosek.

N-l mówi zdania o tematyce zimowej. Zachęca dzieci, by powtarzały głoski:

- Pada z nieba deszcz (kap, kap, kap).

- Jest zimno (dy, dy, dy).

- Mróz zamraża deszcz w śnieg (ciach, ciach, ciach).

- Mróz zamraża w sople spływające krople (kszy, kszy, kszy).

- Słońce topi śnieg (mig, mig, mig).

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, Hej, tam pod lasem - WESOŁE PLĄSY, białe i niebieskie wstążki z krepiny, różdżka, papierowe gwiazdki śniegowe, kulki styropianowe, folia malarska, sztuczny mróz w aerozolu, kawałki białej włóczki, kawałki siatki plastikowej, lód.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe.

Dzieci dmuchają na gwiazdki śniegowe lub kulki styropianowe rozsypane na śliskiej powierzchni (podłodze, blacie stołu, folii).

2. Improwizacja ruchowa „Na lodowisku”, CD1 - Hej, tam pod lasem.

N-l zaprasza dzieci na lodowisko. Wręcza każdemu przedszkolakowi białą i niebieską wstążkę z krepiny. Dzieci poruszają się w takt muzyki jak łyżwiarze na lodowisku. Należy zwrócić uwagę, aby ruchy były dostosowane do tempa i dynamiki utworu (pierwsza część płynna, wolna, druga żywa, skoczna). Powtarzając improwizację, n-l odgrywa rolę czarodzieja, który „zamraża” najładniej tańczących łyżwiarzy. Kto zostanie dotknięty czarodziejską różdżką, wykonuje dowolną figurę (rzeźbę) lodową.

3. Zabawa plastyczna „Mróz”.

Dzieci malują na szybach lub folii malarskiej wzory sztucznym mrozem (w aerozolu). N-l prosi, by opowiedziały o swoich pracach, o tym, co wyczarowały.

4. Obserwacja lodowych postaci.

W czasie zabaw w ogrodzie n-l proponuje dzieciom obserwacje lodowych bryłek różnych kształtów (wg B. Muchackiej „Zabawy badawcze”): badanie ich barwy, zapachu, twardości. Pyta:

- Gdzie najczęściej można spotkać lód i w jakim kształcie?

Prosi dzieci, by poszukały lodu w ogrodzie. Ogląda i omawia znaleziska: sople, oszroniona szyba, przedmioty, zeschłe liście, zamarznięte kałuże itp.

5. Swobodna improwizacja ruchowa: parowanie wody, padający deszcz, zamarzanie kropli, padający śnieg, topnienie sopli, zamarzanie sopli, wirowanie płatków śniegu, zawieja śnieżna, kroczenie po głębokim śniegu, ślizganie się na lodzie.

6. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Zimowy obraz”.

N-l wręcza dzieciom kawałki luźnej siatki plastikowej (o większych oczkach) i białą włóczkę. Pokazuje, jak można przeplatać wełnę, by powstał zimowy obraz przeplatanka.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Sklejone w „krę lodową” białe kartony, kredki świecowe, kalka techniczna, przezroczysta biała folia, biała farba plakatowa, termometr zaokienny, dwa słoiczki, woda w dzbanku, karta pracy nr 49.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Kra lodowa”.

N-l łączy białe kartony, formując dużą krę lodową (wyjaśnia, co to jest kra lodowa i gdzie można ją spotkać). Odrywa kawałki kry (robi się ciepło, kra się topi) i rozkłada je blisko siebie. Następnie stawia dzieci - niedźwiadki polarne na dużej krze. Na sygnał „niedźwiadki” wychodzą na spacer. Wchodzą na dowolny fragment kry i dalej mogą się poruszać, przeskakując z kry na krę w rytm muzyki.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Mróz czarodziej”.

Mróz czarodziej

Mróz czarodziej na szybach maluje.

Czy wiecie, jak trudna to praca?

Kiedy zimą na okno spojrzycie,

Zobaczycie, że trud się opłaca.

Ile tam kwiatów, ile łąk srebrzystych,

Ile zimowych bajek i białych krasnali.

A może byście tak jak mróz czarodziej

Tak piękną zimę też namalowali?

3. Praca plastyczna „Mróz czarodziej”.

Dzieci rysują kredkami świecowymi na kalce technicznej lub białą farbą na kawałkach białej folii.

4. Wykonanie karty pracy nr 49.

Dzieci oglądają ilustrację z Mrozem czarodziejem. N-l prosi, by powiedziały, jak wygląda Mróz czarodziej. Pyta, czego brakuje drugiemu i trzeciemu czarodziejowi, prosi dzieci, by dorysowały brakujące elementy oraz pokolorowały wybranego Mroza czarodzieja.

5. Zabawa badawcza „Jak powstaje lód?”.

N-l wyjaśnia dzieciom, że woda zamarza, gdy jest bardzo zimno (mroźno), i powstaje lód. Przeprowadza doświadczenie: nalewa wody do dwóch słoiczków, jeden zostawia w sali, a drugi wystawia za okno (przy mroźnej pogodzie), pokazuje na termometrze ujemną temperaturę. Po pewnym czasie pokazuje oba słoiczki i porównuje ich zawartość: woda w ciepłym pomieszczeniu pozostała taka sama, woda, która była na dworze, zamieniła się w lód.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios Wesoła zima - PIOS, białe kartki, kartki z naklejonym

kapeluszem, mazaki fluorescencyjne, pojemniki z kawałkami lodu, z ziemią, ciepłą i gorącą wodą, 3 krople z przezroczystej folii, taśma samoprzylepna.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza M. Lewickiej „Sopelki”.

Sopelki

Przysiadły sopelki jak szklane wróbelki.

Aż z dachu zwisają, i się przeglądają

w lustrzanej kałuży: raz mały, raz duży,

bo w promieniach słońca migocą bez końca.

I kto z was odgadnie, co błyszczy się ładniej:

w kałuży kropelki czy szklane sopelki?

Dzieci odpowiadają na pytania:

- Do czego zostały porównane sopelki? - Kiedy sopelki błyszczą się i mienią?

2. Praca plastyczna „Prezent od czarodzieja”.

N-l nakleja na dole kartki kapelusz Mroza czarodzieja (otworem do góry). Dzieci rysują nad kapeluszem wymarzony prezent, jaki może wyczarować czarodziej.

3. Zabawa badawcza z wodą.

Trzy kropelki oznaczają trzy postacie, w jakich woda może występować: woda w postaci lodu, woda w postaci pary i jako ciecz. N-l wkłada lód do ciepłej wody, zimnej wody, ogrzewa w rękach i obserwuje, co się z nim dzieje. Następnie obserwuje zaparowaną szybę, łapie parę do słoika i ponownie

obserwuje, co się z nią będzie działo. Wyjaśnia dzieciom, że woda występuje jeszcze jako śnieg, szron i krople deszczu. W miarę możliwości demonstruje wszystkie stany skupienia wody.

4. Próby śpiewania II zwrotki piosenki Wesoła zima, CD1 (nuty scenariusz 1).

Uczymy piosenki dwutaktowymi odcinkami, przeplatając zabawą z wykorzystaniem kul śniegowych wykonanych przez dzieci z białego papieru.

Etapy realizacji:

- dzieci siedzą na obwodzie koła; podczas słuchania II zwrotki dmuchają w kartkę, w trakcie refrenu śpiewając piosenkę, formują z kartki śniegową kulę;

- powtarzają za n-lem słowa zwrotki, wystukując rytm piosenki kulką z papieru;

- śpiewają zwrotkę, przekładając papierową kulkę z ręki do ręki (przekładają ją za sobą i przed sobą);

- podczas refrenu wystukują rytm piosenki kulką o podłogę.

5. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Sopel lodu”.

N-l pokazuje dzieciom, w jaki sposób należy uformować sopel. Prosi, by dzieci zrolowały białą kartkę na kształt pałeczki, następnie pomaga okleić ją taśmą samoprzylepną.

6. Zabawa równoważna „Przenieś sopel lodu”.

Dzieci przenoszą wyznaczoną przez n-la trasą sopel na wyciągniętej przed sobą prawej, potem na lewej dłoni tak, by nie spadł.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, pios. Wesoła zima - PIOS, papierowe kulki, duży materiał, liście

wycięte z kolorowego papieru, zasuszone liście jesienne, klej, mąka, kasza manna, kartony różnej wielkości pomalowane na biało, karta pracy nr 50.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa do piosenki Wesoła zima, CD1.

Dzieci śpiewają piosenkę (w zespołach, całą grupa lub indywidualnie). Powtarzamy układ taneczny do I zwrotki (scenariusz nr 1, s. 136). Podczas II zwrotki (wersja instrumentalna) dzieci stoją w rzędzie, po kolei podchodzą do rozłożonego (jeszcze lepiej zawieszonego) materiału i rzucają w niego kulkami. W trakcie powtórzenia mogą śpiewać piosenkę, kołysząc materiałem w takt muzyki.

2. Wspólne rozwiązywanie zagadek.

Wiszą przy dachu szpilki lodowe, Gdy odwilż - mogą spaść Ci na głowę. (sople lodu)

Malarz siwiuteńki po świecie wędruje, Kwiaty i drzewa na szybach maluje. (mróz)

N-l prosi dzieci o uzasadnienie ostatniej odpowiedzi:

- W jaki sposób odgadliście, że malarz z wierszyka to mróz?

3. Praca plastyczna „Ślady mrozu”.

N-l rozkłada liście wycięte z kolorowego papieru (mogą być zasuszone liście jesienne). Ogląda i mówi, z jakiego drzewa mogły jesienią spaść takie liście. Odwołuje się do doświadczeń dzieci. Prosi o wyręczenie mrozu i pozostawienie śladów mrozu na liściach. Wyjaśnia sposób wykonania pracy: brzegi liści należy posmarować klejem i posypać kaszą manną lub mąką, nadmiar należy zdmuchnąć lub zsypać. Gotowe liście można zawiesić w kąciku przyrody i porównać z liśćmi, które można znaleźć podczas spaceru.

4. Praca konstrukcyjna „Igloo”.

N-l razem z dziećmi maluje kartony różnej wielkości na biało. Po wysuszeniu proponuje budowanie domów z lodu. Pokazuje ilustracje przedstawiające igloo. Opowiada, kto i w jaki sposób buduje takie domy.

5. Wykonanie karty pracy nr 50. N-l pyta dzieci, która myszka (chuda czy gruba) trzyma serek, a która ma czapkę na głowie. Dzieci doklejają serek chudej myszce.

Moduł 6

Luty - temat miesiąca „Zimowe zabawy”

Temat kompleksowy: Królowa Śniegu

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Biała farba plakatowa, duże arkusze niebieskiego papieru, kartony w kolorze

białym, arkusze białego papieru, folia spożywcza, biała krepina.

Proponowane działania:

1. Aktywne słuchanie fragmentów baśni H. Ch. Andersena „Królowa Śniegu”.

W czasie słuchana dzieci naśladują gestem wskazane fragmenty baśni, np.: pokazują las, góry, padający śnieg, jazdę saniami itp. N-l omawia treść baśni. Zwraca uwagę na postawę Gerdy.

Pyta dzieci:

- Jak wyglądała Królowa Śniegu? - Czy Królowa Śniegu była dobra czy zła?

- Jak czuła się Gerda, kiedy zaginął Kaj? - Jak postąpiła Gerda?

- Czy Gerda była przyjaciółką Kaja? - Jak można dbać o przyjaciół?

- Co możemy zrobić, kiedy naszym przyjaciołom jest smutno?

2. Praca plastyczna „Zimowe królestwo”.

Dzieci malują białą farbą na dużych arkuszach niebieskiego papieru. Prace eksponujemy w przedszkolnej galerii.

3. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Królowa Śniegu”.

Królowa Śniegu

Pani zima białą suknię przyodziała,

Srebrnymi gwiazdkami tę suknię przybrała,

Srebrne gwiazdki też na szyi zawiesiła,

Głowę białym puchem oprószyła.

Gwiazdki śnieżne, biały puch, śnieżynki małe, To jest śnieg, co otula jej królestwo całe.

Jedzie zima srebrnymi saniami po świecie, I rozwozi wichury, śnieżyce, zamiecie.

Spójrzcie, dzieci, na jej konie w biegu, I pozdrówcie Królową Śniegu.

Zabawa na podstawie wiersza.

4. Zabawa konstrukcyjna „Pałac Królowej”.

Dzieci budują pałace z białych kartonów. N-l pomaga zaprojektować i wykonać stroje z folii, białego papieru i krepiny do zabawy tematycznej „W pałacu Królowej Śniegu”.

5. Zabawa ruchowa „Zaprzęg Królowej”.

Dzieci stoją czwórkami - po dwoje z przodu i po dwoje z tyłu. Podając sobie ręce, tworzą zaprzęg. Przy dowolnej rytmicznej muzyce poruszają się lekkim biegiem po sali w różnych kierunkach. Na hasło: zaspa zaprzęgi przykucają. Na hasło: pchamy zaprzęg wszyscy wstają, opierają ręce o ścianę i odpychają się od niej, naśladując pchanie. Rytmiczna muzyka jest sygnałem do ustawienia w zaprzęg i dalszej jazdy.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, Zimowa muzyka - AKOMP, instrumenty perkusyjne, gwiazdki śniegu wycięte z serwetek przymocowane nitkami do chmurek, różnej wielkości i kształtu trójkąty wycięte z białego kartonu, puzzle, karta pracy nr 51.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Śnieżynki”.

Dzieci dmuchają na zwisające z chmurek zawieszone na nitkach gwiazdki śniegowe wykonane z serwetek.

2. Opracowanie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Zimowa muzyka, CD1 (nuty,scen - 4).

N-l przypomina I zwrotkę, następnie dzieci 3-krotnie śpiewają ją z następującym akompaniamentem perkusyjnym (stosownie do muzyki): po dwa uderzenia w takcie na drewienkach, następnie potrząsanie dzwoneczkami (np. założonymi na nadgarstki).

3. Zabawa konstrukcyjna „W pałacu Królowej”.

Dzieci układają z różnych trójkątów wyciętych z białego kartonu dowolne kompozycje

nawiązujące do treści baśni „Królowa Śniegu”. N-l prosi, by opowiedziały, co przedstawia obrazek.

4. Układanie według wzoru puzzli przedstawiających różne zabawy zimowe.

5. Wykonanie karty pracy nr 51.

N-l omawia strój Królowej Śniegu. Pyta, czego w nim brakuje. Dzieci dorysowują koronę Królowej Śniegu i doklejają trzy gwiazdki na sukni.

Scenariusz nr 3

Grodki dydaktyczne: CD1, pios. Zimowa muzyka - PIOS, przebrania lub papierowe opaski

przedstawiające postacie z piosenki, dzwoneczki, srebrna korona, klej, kontury Królowej Śniegu, płatki kosmetyczne, gwiazdki z folii samoprzylepnej, papier kolorowy, kredki, płatki śniegu, koraliki, brokat, koszyczki okręcone srebrną folią, kartoniki z narysowanymi 1-4 gwiazdkami.

Proponowane działania:

1. Nauka II zwrotki piosenki Zimowa muzyka, CD1 (nuty scenariusz 4).

Po opanowaniu słów i melodii n-l inicjuje zabawę w formie opowieści ruchowej. Wybiera dzieci do roli bałwanka, zająca, borsuka, wrony i sarenki. Podczas I zwrotki dzieci stoją na obwodzie koła i śpiewają piosenkę. W środku koła stoi „bałwan” i lekko się kołysze. W trakcie II zwrotki do „bałwanka”

podchodzą zwierzątka i poruszają się naokoło niego w kole wiązanym. Podczas powtórzeń zmieniamy aktorów.

2. Zabawa ruchowa „Naśladujemy Królową”.

Dzieci chodzą za Królową (chętnemu dziecku zakładamy koronę) przy dźwiękach dzwoneczka. Gdy dzwoneczek milknie, Królowa wykonuje jakąś figurę, a dzieci ją naśladują.

3. Praca plastyczna „Królowa Śniegu” - ozdabianie narysowanego konturu.

N-l prosi, by dzieci wykleiły kontury Królowej Śniegu płatkami kosmetycznymi, płaszcz - gwiazdkami, a następnie dowolną techniką wykonały koronę. Na koniec dzieci rysują oczy, nos, włosy, doklejają ozdoby, płatki śniegu itp.

4. Zagadka słowna.

N-l czyta charakterystyczne fragmenty kilku znanych dzieciom bajek i prosi, by wskazały fragment, który pochodzi z baśni H. Ch. Andersena „Królowa Śniegu”.

5. Zabawa matematyczna „Policz ile”.

N-l mówi, że obok pałacu Królowej są rozsypane gwiazdki. Królowa prosi dzieci, by pomogły je pozbierać. N-l wręcza dzieciom „lodowe” koszyczki, do których będą zbierać gwiazdki w określony sposób. Uniesienie kartonika (z określoną liczbą gwiazdek) wskazuje, ile gwiazdek należy zebrać.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, WESOŁE PLĄSY - Marsz, bieg, podskoki, Hej, tam pod lasem - WIĄ-

ZANKA TRAD. MELODII DZIEC, płyta z dowolną rytmiczną muzyką, przebrania dla aktorów, instrumenty perkusyjne, opaski ze śnieżynkami, opaski z soplami lodu, kulki styropianowe, koszyczki „lodowe”, masa solna, elementy ozdobne z papieru kolorowego, stroje kostiumowe i rekwizyty dla postaci z baśni H. Ch. Andersena.

Proponowane działania:

1. Bal u Królowej Śniegu - swobodne rytmiczne zabawy i pląsy przy muzyce, np. CD1 - Marsz, bieg, podskoki, Hej tam pod lasem, komp.. do WIĄZANKI TRAD. MEL lub dowolna rytmiczna muzyka. Dziewczynki w opaskach śnieżynek, chłopcy w opaskach z soplem lodu pląsają

przy muzyce. N-l proponuje, by naśladowały nadmuchiwanie baloników, następnie udając, że trzymają balonik, wirowały jak balonik po sali w rytm muzyki.

2. Zabawa zręcznościowa „Kulki śniegu”.

Dzieci wrzucają do „lodowych” koszyczków kulki ze styropianu. N-l sprawdza, kto w określonym czasie wrzucił najwięcej.

3. Praca plastyczno-konstrukcyjna.

Próby lepienia z masy solnej bohaterów baśni: Królowej Śniegu, Kaja i Gerdy (formowanie kuleczek, wałeczków, placuszków, łączenie ich w całość). Doklejanie wyciętych elementów ozdobnych charakterystycznych dla poszczególnych postaci.

4. Nauka III zwrotki piosenki Zimowa muzyka, CD1 (nuty scenariusz 4).

Naukę przeplatamy opowieścią ruchową (do I i II zwrotki przewodnik,). Podczas III zwrotki bałwan tańczy w kółeczku z sarenką, pozostałe zwierzątka swobodnie podskakują w środku koła utworzonego przez pozostałe dzieci. Podczas powtórzeń wybieramy nowych solistów, a pozostałe dzieci dzielimy na dwa zespoły, które wykonują opracowany na wcześniejszych zajęciach akompaniament (scenariusz nr 4).

5. Zgaduj-zgadula ,,Z jakiej baśni H. Ch. Andersena przyszły te postacie?”. N-l przebiera wybrane dzieci za dowolne postacie występujące w znanych dzieciom baśniach Andersena. Pozostałe dzieli na trzy zespoły. Poszczególne grupy wychodzą na środek sali, prezentując swoje stroje. Każda grupa

demonstruje różne postacie, ale z tej samej baśni Andersena („Brzydkie kaczątko”, „Calineczka”, „Królowa Śniegu”).

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: Ilustracje śniegu, sanek i zamku, kredki, CD1, piosenka Zimowa muzyka - PIOS, przebrania dla aktorów, instrumenty perkusyjne, karta pracy nr 52.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenia dużych grup mięśniowych rozwijające uwagę i koncentrację „Zimowe drzewo”.

Ćwiczenia ramion, tułowia, bioder, nóg połączone z ćwiczeniami ortofonicznymi - naśladowanie szumu wiatru i kołysanie konarów drzewa.

2. Zabawa w skojarzenia.

N-l zawiesza na tablicy rysunki przedstawiające śnieg, sanki, zamek. Pyta, w jakiej bajce występują („Królowa Śniegu”).

3. Wykonanie karty pracy nr 52.

N-l prosi dzieci, by policzyły, ile jest dużych i małych dzwoneczków na rysunku i powiedziały, ile trzeba dorysować małych dzwoneczków, aby było ich tyle samo co dużych. Następnie dzieci dorysowują dzwonek.

4. Zabawa „Zaczarowane zabawki Królowej Śniegu”.

Królowa zaczarowała dzieci w różne zabawki: pajacyki (dzieci naśladują pajacyka i powtarzają bim-bom), lalki (stoją w rozkroku, kołyszą się z nogi na nogę i mówią ma-ma), piłeczki (podskakują na złączonych stopach i powtarzają hophop), misie (chodzą na czworakach, mrucząc mru-mru).

5. Zabawa logopedyczna „Misie”.

Dzieci naśladują językiem czynności wykonywane przez misie. Misie się zmęczyły, więc siadają i jedzą miód, a potem przeglądają się w lusterku i oblizują (ćwiczenie języka - oblizywanie się, dotykanie językiem do nosa, brody, jednego i drugiego kącika ust) oraz robią minki do lusterka (są smutne, cieszą się, kichają, ziewają, złoszczą się) - ćwiczenia mimiczne.

6. Utrwalenie opowieści ruchowej do piosenki Zimowa muzyka, CD1 (nuty scenariusz 4).

Przeprowadzamy zabawę w formie opowieści ruchowej ze śpiewem i grą na instrumentach perkusyjnych (jedna grupa tańczy i śpiewa, druga gra i śpiewa).

Temat kompleksowy: Sport to zdrowie

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, Wesoła zima - AKOMPY, paski krepiny, bębenek, dzwoneczki, tamburyn, grzechotka, drewienka, obręcze, obrazek „Sporty zimowe”.

Proponowane działania:

1. Zabawa naśladowcza „Zabawy na śniegu”.

Przy dźwiękach dzwoneczków dzieci naśladują jazdę na sankach, przy dźwiękach tamburyna - lepienie kul śniegowych, przy dźwiękach grzechotki - jazdę na łyżwach, a przy dźwiękach drewienek - jazdę na nartach.

2. Zabawa słowna „Dokończ zdanie”.

N-l rozpoczyna zdanie: Śnieg jest… Prosi dzieci o dokończenie zdania z zastosowaniem właściwego określenia dla śniegu (zimny, biały, miękki, mokry, puszysty, kapiący, brudny, mieniący…).

3. Przypomnienie improwizacji ruchowej do akompaniamentu piosenki Wesoła zima, CD1 (scenariusz 1). Dzieci poruszają się zaprzęgami. „Zaprzęgi” poruszają się po obwodzie koła lub

jeden za drugim w wyznaczonym kierunku. Dziecko woźnica otrzymuje „bat” (pasek krepiny). Gdy w utworze pojawią się odgłosy bicza (n-l gra na talerzach), „zaprzęgi” zatrzymują się. Dziecko (konik) naśladuje grzebanie kopytkiem w śniegu, „woźnica” batem uderza o podłogę. Powrót samego akompaniamentu oznacza ponowną jazdę zaprzęgami.

4. Zabawa naśladowcza „Zimowe zabawy na śniegu”.

Dzieci naśladują lepienie kul śniegowych i celowanie nimi do kosza, lepienie małego bałwanka i usypianie go. Wykonując ruchy ramion w prawo i w lewo, śpiewają a a a, la la la, lu lu lu, a następnie budzą bałwanki, klaszcząc, wołają na nie, dzielą na sylaby wyraz bałwan i bałwanek: bał-wan, bał-wa-nek.

5. Zabawa z elementem biegu rozwijająca spostrzegawczość „Karuzela z bałwankami”.

Dzieci w podanym rytmie krążą w kole, trzymając się za obręcze - bałwanki. Po zmianie rytmu następuje zmiana strony.

6. Obrazek „Sporty zimowe”.

N-l pokazuje dzieciom obrazek „Sporty zimowe” i wyjaśnia zasady bezpiecznego uczestnictwa w zabawach na śniegu i na lodzie. Ostrzega przed niebezpieczeństwami grożącymi w czasie zimowych zabaw oraz przed niebezpieczeństwem wynikającym z niewłaściwego wyboru miejsca do zabaw (w pobliżu ulicy, na zamarzniętej rzece lub stawie, zabawa bez kontroli dorosłych, jazda na sankach doczepionych do samochodu itp.).

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, piosenka Z górki na pazurki - PIOSENKI, kredki, sanki, karta pracy nr 54.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Na sanki”.

Na sanki

Chodźcie na sanki, koledzy i koleżanki.

To świetna zabawa.

Możemy mijać bałwanki z lewa i z prawa.

Włóżcie ciepłe kurtki, rękawiczki i czapki,

Żeby w uszy wam nie wiało.

Hej! Z górki na pazurki zjeżdżajmy śmiało.

Treść wiersza ilustrujemy ruchem.

2. Opowieść ruchowa do piosenki Z górki na pazurki (muz. B. Kolago, sł. A. Bernat), CD1

Z górki na pazurki

1. Sypie, sypie śnieg, od rana dzieci lepią już bałwana

A co robią psy i koty - chętnie zaśpiewamy o tym.

Ref. Z górki, z górki na pazurki hej-ha, tra la la Z górki, z górki na pazurki piesek kota gna. (2x)

2. Dzieci maja sanki, narty, dzieci znają śnieżne żarty

A co robią psy i koty - chętnie zaśpiewamy o tym

Ref. Z górki, z górki…….

3. Zasypane śniegiem ścieżki, dzieci już się bawią w śnieżki

A co robią psy i koty - chętnie zaśpiewamy o tym.

Ref. Z górki, z górki…….

Po wspólnym wysłuchaniu piosenki, n-l omawia jej treść (zwraca uwagę na to, kto kogo goni w piosence. Próby śpiewania refrenu przeplatamy opowieścią ruchową: naśladowanie rękami padającego śniegu, naśladowanie lepienia kul śniegowych, obroty w parach; przy refrenie poruszanie się po obwodzie koła dwuosobowymi „zaprzęgami” - najpierw prowadzi dziecko, które udaje psa, potem dziecko, które udaje kota.

3. Spacer w ogrodzie i zabawy z wykorzystaniem sanek „Z górki na pazurki”. Można ciągnąć dziecko na saneczkach, ale mogą też spróbować ciągnąć dzieci, ale przede wszystkim zjeżdżają z górki na pazurki.

4. Zabawa tropiąca (przy dużym mrozie) „Kiedy śnieg skrzypi pod nogami?”.

- Dzieci spacerują po śniegu, wsłuchując się w dźwięki wydawane przy każdym kroku.

- Dzieci wydeptują na śniegu ścieżki, a następnie pokonują tę trasę po śladach (tropią kolegów). N-l wyjaśnia, że śnieg skrzypi pod nogami tylko w czasie dużego mrozu. Ten dźwięk powstaje w wyniku łamania się kryształków śniegu pod butami.

5. Wykonanie karty pracy nr 54.

N-l pyta dzieci, jakie przedmioty są przedstawione na obrazku i do czego służą. Zachęca do pokolorowania nart.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: Papierowe gwiazdki śniegowe o różnych kształtach, trójkąt, miska z wodą pomieszana z farbką, lupy, serwetki w kształcie kwadratu, nożyczki, kredki, karta pracy nr 55.

Proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Znajdź podobną gwiazdkę”.

Dzieci wybierają dowolną papierową gwiazdkę śniegową z rozsypanych na dywanie i wykonują polecenia, np.: dobierają się według kolorów gwiazdek, kształtów, od najmniejszej do największej. Przy okazji przeliczają liczebnikami głównymi lub porządkowymi w zakresie 3 lub 4.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Łyżwy”.

Łyżwy

Na łyżwach jedzie się leciutko,

Tak lekko pomyka, jakby tańczyło walczyka.

Walczyka raz, dwa, trzy,

A wróbel siedzi i patrzy!

Może zamiast lecieć do karmnika,

Chce z nami zatańczyć walczyka?

N-l pyta dzieci:

- Jak się jedzie na łyżwach? - Do jakiego tańca można porównać jazdę na łyżwach?

- Pokażcie, jak jeździmy na łyżwach (naśladowanie ruchem).

3. Zabawy w ogrodzie.

- „Ślizgawka”: może nią być zamarznięta kałuża. Dzieci ślizgają się na butach (asekurujemy każde dziecko) lub naśladują ślizganie się, poruszając się w charakterystyczny sposób (na śniegu).

- „Eksperymenty”: nauczyciel nalewa do miski wodę (może być pomieszana z farbką), wystawia ją na dwór i obserwuje z dziećmi, jak powstaje lód. Na spacerze dzieci oglądają przez lupę śnieżne płatki, a w przedszkolu rysują je lub wycinają z papieru. - Konkurs na najpiękniejszą rzeźbę śniegową.

4. Praca plastyczna „Śnieżne wycinanki”.

N-l składa kwadratową serwetkę lub bibułę trzykrotnie po przekątnej na pół. Proponuje dzieciom, by wycinały kawałki papieru lub nacinały (trzeba uważać, by jej nie przeciąć). Potem wystarczy rozłożyć i zachwycać się pięknymi „śnieżynkami”.

5. Wykonanie karty pracy nr 55.

Przedszkolaki wskazują, które dziecko na obrazku jest wysokie, a które niskie. Wysokiemu kolorują buty na niebiesko, niskiemu - na zielono. Nad dziećmi rysują słoneczko.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Hej, tam pod lasem - WESOŁE PLĄSY, Wesoła zima - AKOMP,

ilustracje do opowiadania, gazety czarno-białe, kule śniegowe z białego papieru, gwiazdki, ślady butów wycięte z białego kartonu.

Proponowane działania:

1. Przypomnienie improwizacji ruchowej „Na lodowisku” do melodii ludowej Hej, tam pod lasem, CD1. N-l zaprasza dzieci na bal, który odbędzie się na lodowisku. Przed przystąpieniem do improwizacji wykonuje z dziećmi kilka ćwiczeń: obroty na palcach wokół własnej osi, krok suwany po podłodze na zmianę prawą i lewą nogą z szeroko rozstawionymi ramionami, jak podczas jazdy na łyżwach, piruety. Podczas utworu dzieci naśladują tancerzy na lodowisku. Należy pamiętać, że utwór jest w takcie na trzy, ma częste zmiany tempa i dynamiki, co należy uwzględnić w ruchu.

2. Wysłuchanie opowiadania ,,Król lodowiska” (w: „Przygody Kubusia Puchatka”).

N-l ilustruje treść opowiadania obrazkami i właściwą intonacją głosu.

3. Rozmowa na temat opowiadania inspirowana pytaniami n-la.

- Jakie postacie występują w tym opowiadaniu?

- Jak Maleństwo i Tygrysek spędzali zimowy dzień?

- Gdzie przyjaciele postanowili się poślizgać?

- Jak zakończyła się zabawa na zamarzniętym stawie?

- Kto pomógł Tygryskowi?

- Gdzie można zimą zrobić sobie ślizgawkę?

- Czym grozi ślizganie się po zamarzniętym stawie?

- Jakie znacie inne sporty i zabawy zimowe?

- Jakie miejsca można wybierać na zimowe zabawy?

4. Zabawy twórcze z gazetami, CD1.

- Rytmiczne darcie gazet przy muzyce.

- Marsz, odgarnianie podartych gazet na boki stopami, np. melodia ludowa Hej, tam pod lasem

- Siad skrzyżny, zagarnianie i podrzucanie gazet - „śniegu” - bez muzyki.

- Marsz po rozrzuconych gazetach, np. Marsz.

- Leżenie na „śniegu”, obrzucanie się nim, wykonanie „orła”, lepienie kul śniegowych itp. - bez muzyki.

5. „Zimowy obrazek” - kolaż z podartych gazet, kul śniegowych i gwiazdek - praca w grupach.

6. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Narty”.

Narty

Lubię oglądać narciarskie loty.

Bo ja lubię samoloty.

Bo narciarz jak samolot:

Najpierw leci wysoko do góry

Jakby w chmury.

Potem nisko, niziutko, do dołu.

I właściwie tylko taka jest różnica,

Że narty nie mają skrzydeł i silnika.

Odwołujemy się do relacji ze skoków narciarskich w telewizji.

7. Zabawa ruchowa „Ślady na śniegu”.

N-l zachęca dzieci, by przeszły slalomem (jazda na nartach) po białych śladach stóp, naklejonych na podłodze.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, Z górki na pazurki i Wesoła zima - AKOMP, instrumenty perkusyjne, białe i niebieskie kartki, kreda, obrazki do zagadek, karta pracy nr 56.

Proponowane działania:

1. Opracowanie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Z górki na pazurki, CD1.

Podczas zwrotek rytm ćwierćnutowy (dwa uderzenia w takcie) na grzechotkach i drewienkach, w trakcie refrenu potrząsanie tamburynem lub uderzanie w dłoń w rytmie ósemek (cztery uderzenia w takcie).

2. Zabawa ruchowa „Maleństwa walczą na śnieżki z Tygryskami”, CD1, np. komp.. do piosenki Wesoła zima.

N-l wręcza dzieciom białe lub niebieskie kartki, z których wykonują ,,śnieżną'' kulę. Następnie dzieli przedszkolaki na dwie grupy według koloru kul śniegowych i oznacza linią teren każdej z drużyn. Dzieci przerzucają kulki w stronę przeciwnika przy akompaniamencie melodii. Gdy muzyka milknie,

liczymy kulki. Wygrywa drużyna, która ma ich mniej. Zabawę powtarzamy kilka razy.

3. Rozwiązywanie zagadek tematycznych.

Co to za sukienka biała, zima ziemię w nią ubrała? (śnieg)

Jakie bliźniaczki tańczą w zgodzie Na gładkim lodzie? (łyżwy)

Byś po śniegu jeździć mógł, Musisz przypiąć je do nóg. Dwa kijeczki, dwie deseczki i jedziemy już z góreczki. (narty)

Jak się nazywa ta szyba, Co wodę w stawie przykrywa? (lód)

Choć nie mają kół, same pędzą w dół, Ale musisz w górę wciągnąć je za sznurek. (sanki)

W zabawie wykorzystujemy obrazki. Chwalimy aktywne dzieci.

4. Zabawa „Coś do czegoś”, CD1 - np. akompaniament do piosenki Z górki na pazurki.

Dzieci spacerują w parach przy muzyce. Podczas przerwy w muzyce padają różne komendy, np.: dłonie do dłoni, noski do nosków, czółka do czółek, kolanka do kolanek itd., wówczas dzieci dotykają się wskazanymi częściami ciała.

5. Wykonanie karty pracy nr 56.

Dzieci kolorują chłopcu czapkę na czerwono, a dziewczynkom na zielono. N-l pyta, ile dzieci jeździ na łyżwach i kogo jest więcej: dziewczynek czy chłopców. Prosi o wskazanie miejsca na lodowisku dla misia jeżdżącego na łyżwach i naklejenie go.

Temat kompleksowy: Zimowe zabawy

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: Ołówki, kalka techniczna, kartki format A4, kredki bambino, różdżka z pałeczki

oklejona srebrną folią, biała peleryna, kawałki wełny, karta pracy nr 53.

Proponowane działania:

1. Opowieść ruchowa „Zimowe zabawy”.

Dzieci słuchają opowiadania i wykonują odpowiednie do jego treści ruchy i czynności: Spadł pierwszy śnieg. Dzieci bardzo się cieszyły: biegały, podskakiwały, klaskały w dłonie. Pani postanowiła, że wyjdą zaraz na dwór. Ubrały się ciepło i od razu ze schodów zeskakiwały w śnieg, potem długo brodziły po śnieżnych zaspach, wysoko unosząc kolana. Niektóre z przedszkolaków lepiły kule ze śniegu i rzucały nimi na odległość, a potem do siebie. Następnie zaczęły toczyć kule śnieżne tak długo, aż zrobiły się bardzo duże. Wtedy postanowiły ułożyć te kule jedna na drugiej i tak powstał bałwan. Zadowolone ze swojej pracy zaczęły tańczyć wokół bałwana. Na dworze było coraz chłodniej. Dzieci chuchały na dłonie, tupały nogami, rozcierały zmarznięte nosy i uszy. Wtedy Pani zaproponowała zabawy na sankach i łyżwach. I zaraz dzieci zaczęły jeździć na łyżwach. Dziewczynki starały się wykonywać różne figury i popisy, a chłopcy jeździli dookoła lodowiska. Te dzieci, które nie potrafiły jeździć na łyżwach, ślizgały się na butach. Potem chłopcy ciągnęli sanki, na które wsiadły dziewczynki. Gdy wszyscy mieli dość zabawy, wrócili do przedszkola.

2. Zabawa ruchowa w ogrodzie - zawody w toczeniu śnieżnych kul.

Dzieci podzielone na zespoły stoją w rzędach. Na starcie każde dziecko lepi małą kulę, a następnie toczy ją po śniegu aż do mety i odkłada. Kolejne dziecko kładzie swoją kulę na kuli już leżącej, po czym powraca na linię startu. Za każdą ulepioną kulę dziecko otrzymuje jeden punkt. Maksymalna liczba punktów zależy od liczby zawodników i ulepionych kul. Za zniszczone kule nie ma punktów.

3. Zabawa „Czarodziejska różdżka Pani Zimy”.

N-l siada przed dziećmi w pelerynie i mówi, że dotykając różnych części ciała różdżką może sprawić, że będą wykonywały magiczne ruchy. Dotyka różdżką dłoni i prosi, by dzieci pokazywały, co mogą zrobić dłonią: zamykać i otwierać, machać, łapać, wskazywać, pukać, grać na pianinie, mieszać, głaskać itp. Następnie dotyka różdżką także innych części ciała, np.: stóp, głowy, palców, tułowia, nosa, prosząc, by dzieci pokazywały, co mogą nimi wykonać.

4. Wykonanie karty pracy nr 53.

N-l pyta, co przedstawia obrazek. Prosi dzieci, by policzyły, ile jest na obrazku wysokich i niskich gór. Zachęca do pokolorowania chaty góralskiej i przyklejenia małej owieczki pod niskimi, a dużej pod wysokimi górami.

5. Zabawa dotykowa „Wełna”.

N-l wręcza dzieciom różne kawałki wełny. Zachęca, by dotykały palcami, przykładały do twarzy, wąchały, spróbowały rozdzielić nitki. Pyta: - Jaka jest wełna?

Następnie proponuje, by dzieci ułożyły z kawałków wełny proste wzory: kółeczka, linie faliste, spiralne i inne dowolne wzory. Może powstanie wspólny wełniany obrazek?

6. Zabawa plastyczna - kalkowanie przez kalkę techniczną prostych konturów.

Dzieci siedzą przy stolikach, na których są rozłożone rysunki nart, łyżew i sanek. Oglądają rysunki.N-l przypomina, do jakich zabaw można wykorzystać zimą sanki, łyżwy i narty. Prosi dzieci o wybranie rysunku przedstawiającego sprzęt zimowy, na którym najbardziej lubią jeździć. Wyjaśnia, na czym polega technika kalkowania rysunku. Sprawdza, czy dzieci mają ułożone kartki do kalkowania w poprawnej kolejności: rysunek, kalka techniczna, czysta kartka. Prosi o rysowanie ołówkiem po śladach sanek, nart lub łyżew bez odrywania ręki. Sprawdza z dziećmi, co udało się im narysować. Chętne dzieci mogą pokolorować swój rysunek.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: Duża utoczona kula śnieżna, krążek i kijek do gry w hokeja, chorągiewki, duże

plastikowe klocki, CD1, piosenka Wesoła zima - PIOSENKI, karta pracy nr 57.

Proponowane działania:

1. Zabawy na śniegu.

Dzieci stoją przed dużą bryłą śnieżną. Na sygnał kolejno przeskakują przez przygotowaną przeszkodę. Za przeskoczenie są nagradzane brawami.

2. Wysłuchanie wiersza A. Rumińskiej „Góra i górka”.

Góra i górka

Góra czy górka? - zgadnijcie kochani:

Najpierw wchodzimy z sankami, a potem zjeżdżamy.

Z góry czy z górki? - osadźcie sami.

Potem wyciągiem narciarskim jedziemy. - Gdzie?

Na górę czy górkę? Kto z was wie?

Zabawa na temat duży - mały (duża góra, mała górka) na podstawie wiersza. Dzieci mogą na przykład konstruować z klocków duże i małe wieże (góry).

3. Wykonanie karty pracy nr 57.

Dzieci opowiadają , co się dzieje na obrazku. Wskazują pary dzieci, które mają buty tego samego koloru, oraz nazywają te kolory. Następnie naklejają śnieżki, którymi dzieci mogą się rzucać.

4. Zabawa w ogrodzie „Przejście po torze z przeszkodami”.

N-l oznacza przeszkody do omijania na torze chorągiewkami. Dzieci stoją w rzędzie. Na sygnał pierwszy dziecko stojące na linii startu bierze kijek i slalomem między chorągiewkami prowadzi krążek. Zadaniem zawodnika jest poprowadzenie krążka tam i z powrotem.

5. Zabawa logopedyczna „Śnieżynki” - ćwiczenie na pionizację języka.

Dzieci przy szeroko otwartej buzi stawiają czubkiem języka płatki śniegu (dotykając do podniebienia).

6. Powtórzenie piosenki Wesoła zima, CD1 (nuty, scenariusz 1).

Śpiewanie piosenki w celu jej utrwalenia. Śpiew przeplatamy lubianymi przez dzieci zabawami ruchowymi o tematyce zimowej.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, O dalekiej krainie z cyklu Sceny dziecięce, R. Schumann - KLASYKA

INSTR, sanki, gwizdek, ośnieżone drzewo, kredki, karty pracy nr 58.

Proponowane działania:

1. Ćwiczenie oddechowe „Zmarzlak”, CD1 - miniatura R. Schumanna O dalekiej krainie.

Dzieci w takt muzyki naśladują gest rozgrzewania zmarzniętych dłoni - pocierają dłoń o dłoń i dmuchają na nie; naprzemiennie zamaszyście klepią dłońmi w ramiona lub pocierają dłońmi wzdłuż ramion itp.

2. Zachęcanie dzieci do uczestnictwa w zabawach na śniegu słowami wiersza B. S. Kossuth „Hej, na sanki”.

Hej, na sanki

Hej, na sanki

Hej, na sanki

koleżanki,

w nocy srebrny śnieżek spadł!

A więc z górki na saneczkach

aż zaświszcze wiatr!

Ach, z tej górki

na pazurki

miło się na sankach mknie!

Tylko potem trzeba znowu

pod tę górę ciągnąć je!

3. Zabawy z sankami.

Wychodzimy z dziećmi do ogrodu. Dzieci z pomocą nauczyciela wciągają sanki na górkę, ustawiając je w rzędzie. Zachęcamy przedszkolaki do zjeżdżania na sankach z górki. Brawami nagradzamy dziecko, które zajedzie najdalej.

4. Zabawa „Uwaga, śnieg”.

N-l podchodzi z dziećmi do dużego drzewa rosnącego w ogrodzie. Zachęca dzieci, by posłuchały, przykładając uszy do pnia, o czym opowiada szumiące drzewo. Następnie prosi przedszkolaki, by stanęły pod jego ośnieżonymi konarami. Uprzedza dzieci, że po wypowiedzeniu słów: Uwaga, śnieg! Mają jak najszybciej uciekać spod drzewa, by nie zostały osypane śniegiem. Zabawę powtarzamy. Tym razem zachęcamy dzieci, aby same spróbowały dotknąć i potrącić wysoko rosnące gałęzie.

5. Zabawa ruchowa „Wyścigi saneczek”.

Dzieci w dwóch zespołach ustawione są parami. Każda para otrzymuje sanki. Jedno dziecko z pary jest „konikiem”, a drugie „woźnicą” i siedzi na sankach. Na sygnał gwizdka „konik” ciągnie sanki z „woźnica” do wyznaczonego miejsca, tu następuje zamiana ról i powrót na metę. Doceniamy starania wszystkich dzieci.

6. Wykonanie karty pracy nr 58.

N-l zwraca uwagę dzieci na różne sprzęty zimowe, proponuje ich nazwanie. Pod każdym sprzętem do sportów zimowych dzieci naklejają gwiazdkę śniegową, kolorują deskę do jeżdżenia po śniegu i reperują sanki.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, pios Z górki na pazurki - PIOS, instrumenty perkusyjne, strój dla bałwana, patyk, opaski na głowę dla bałwanka, wróbelka, zajączka, wiewiórki, album malarstwa polskiego, białe maski z kartonu lub papierowych talerzy, elastyczne gumki do umocowania masek, różny materiał plastyczny do ozdabiania: piórka, gwiazdki, śnieżynki, kawałki wełny, waciki, nasiona słonecznika.

Proponowane działania:

1. Oglądanie zimowych reprodukcji polskich malarzy.

N-l ogląda z dziećmi w albumie malarstwa polskiego trzy zimowe reprodukcje polskich malarzy: J. Fałata „Śnieg”, T. Ziomka „Zimowy zachód”, A. Wierusza-Kowalskiego „Rabuś”, by pobudzić dziecięcą wyobraźnię. Zachęca do wypowiedzi, inspiruje do podejmowania twórczych działań.

2. Próby śpiewania wybranej zwrotki piosenki Z górki na pazurki, CD1 (nuty scenariusz 2,).

Po opanowaniu słów śpiew przeplata akompaniamentem perkusyjnym.

3. Zabawa inscenizowana do wiersza H. Bechlerowej „Kręć się, koło”.

Dzieci siedzą w kole na dywanie. N-l stoi w środku koła w stroju bałwana, z patykiem w ręku i w kapeluszu na głowie. Mówi do dzieci rytmicznie, wykonując patykiem ruchy naśladujące grę na skrzypcach:

Kręć się, koło

Stoję sobie sam,

na patyku gram.

Jak nie przyjdzie

nikt do tańca,

to zatańczę sam.

Zaprasza jedno dziecko do siebie, zakłada mu opaskę wróbelka. Następnie recytuje kwestię, którą mówi wróbel. Prosi dziecko, by ruchami naśladowało to, co mówi:

Usłyszałem twoje granie.

Jestem wróbel, lubię taniec.

Graj bałwanku, graj! Podskoczę

w lewo raz i w prawo raz.

Ale tańczyć? Nie! Do tańca trochę mało nas.

Wskazuje kolejne dziecko. Mówi, że opaska zająca sprawi, że dziecko będzie zachowywać się jak zajączek. Dziecko odgrywa rolę zająca zgodnie słowami n-la:

Usłyszałem twoje granie,

a zajączki lubią taniec.

Graj, bałwanku, graj! Podskoczę

będzie nam wesoło,

lecz do tańca nas za mało,

małe będzie koło.

Teraz czas na wiewiórkę, która podchodzi do wcześniej wybranych dzieci. N-l recytuje kwestię wiewiórki:

Usłyszałam twoje granie,

wiewióreczki lubią taniec.

Umiem skakać, umiem biegać,

zna mnie cały las.

N-l ustawia dzieci w kole, prosi, by kręciły się w koło. Naśladuje grę na skrzypcach i recytuje wiersz:

Kręć się koło, kręć się koło

szybko, coraz szybciej.

Przygrywają nam do tańca

bałwankowe skrzypce.

Wchodzi do środka koła, które zrobiły dzieci uczestniczące w zabawie, i mówi:

Już nie stoję sam.

Na patyku gram.

(odkłada patyk i podaje ręce stojącym obok dzieciom)

I zatańczę razem z wami,

nie chcę tańczyć sam.

Zaprasza pozostałe dzieci do dużego koła. Tańczy w kole podskokami, nucąc dowolną melodię. Dzieci ustawione w dwóch kołach naśladują n-la. Zabawę powtarzamy, wybierając inne dzieci. Jeżeli dzieci znają treść, mogą samodzielnie recytować poszczególne kwestie.

4. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Zimowe maski”.

N-l wręcza dzieciom białe maski z kartonu lub z papierowych talerzy. Proponuje, by je ozdobiły, korzystając ze zgromadzonego materiału plastycznego: piórek, gwiazdek, śnieżynek, kawałków wełny, watek, nasion słonecznika. N-l mocuje z tyłu elastyczną gumkę. Gotowe maski mogą ozdobić salę lub posłużyć do zabaw inscenizowanych o tematyce zimowej.

5. Zabawa rozwijająca pamięć wzrokową „Zjazd na sankach”.

Wybrane dziecko porusza się po całej sali obmyśloną przez siebie drogą, wykonując przy tym czynności, po których można poznać, obok czego zjeżdżało. Dzieci powinny odtworzyć drogę kolegi, określając ją słowami.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: CD1, pios Z górki na pazurki - PIOS, WESOŁE PLĄSY - Bieg, chustki lub kawałki materiału, instrumenty perkusyjne, kolorowe kapelusze z kartonu i krepiny, dowolny materiał przyrodniczy, niebieskie kartki z naklejoną prostą śnieżynką, białe kredki świecowe.

Proponowane działania:

1. Wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Krysia lubi zimę”.

Krysia lubi zimę

Krysia lubi zimę, zima lubi Krysię.

Razem im jest dobrze, to fakt.

A gdy w zimie pięknie

mróz na szybie skrzy się,

Krysia do tej zimy mówi tak:

- Dziękuję ci, zimo, za śnieg nie przetarty,

za lód na ślizgawce, za sanki i narty.

za biały szron w parku, za kwiaty na szybach

i za to… że wiosnę sprowadzisz nam chyba.

Nawiązując do treści wiersza, utrwalamy przyswojone przez dzieci wiadomości o zimie.

2. Zabawa słuchowo-ruchowa „Wyprawa na górkę śniegową”, CD1-piosenka Z górki na pazurki (n-l decyduje, czy wprowadzić pozostałe zwrotki. Dzieci śpiewają piosenkę w zespołach dwu-, trzy-osobowych i powtarzają akompaniament perkusyjny (scenariusz 2).

Zabawa słuchowo-ruchowa: „Wyprawa na górkę śniegową”. Dzieci trzymują małe chusteczki, podczas zwrotek idą, wymachując chusteczką nad głową - „idą na górkę”. W trakcie refrenu siadają na chusteczce i odpychając się rękami i nogami, poruszają się po sali - „zjeżdżają z górki”.

3. Wysłuchanie wiersza T. Śliwiaka „Śniegowy bałwan”.

Śniegowy bałwan

Przyszła zima do bałwana.

- Jak się mamy, proszę pana?

Czy nie zimno panu może?

Chyba coś na pana włożę.

Ciepły szalik i kożuszek,

abyś nie odmroził uszek.

- Nie potrzeba mi niczego, bo ja kożuch mam ze śniegu.

Pytamy dzieci:

- Jak powinny ubierać się zimą dzieci?

- Jak myślicie, czy bałwanki też powinny być ciepło ubrane?

- Czego brakuje bałwankom, które stoją w ogrodzie?

Wręczamy dzieciom kapelusze z kartonu i krepiny wykonane przez starsze dzieci. Zachęcamy do ich ozdobienia, korzystając z dostępnego materiału przyrodniczego. W czasie pobytu w ogrodzie dzieci zakładają kapelusze bałwankom.

4. Zabawa ruchowa „Bałwanki”, CD1 - Bieg.

Każde dziecko-bałwanek zakłada papierowy kapelusz (różne kolory), na sygnał muzyczny (muzyka do biegania) dzieci biegają w różnych kierunkach. Gdy zatrzymujemy muzykę, tworzą koła zgodnie z kolorami kapeluszy. Pytamy, z ilu dzieci składa się koło.

5. Praca plastyczna „Śnieżynka”.

Dzieci domalowują do wcześniej wyciętego, bardzo prostego kształtu śnieżynek, ramiona i bajeczne gałązki.

Temat kompleksowy: Zimowa kołysanka

Scenariusz nr 1

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY,

rysunki powiększonej pięciolinii z kluczem wiolinowym dla każdego dziecka, wycięte lub zrobione wyciskaczem z niebieskiego papieru drobne elementy wiążące się z zimą: gwiazdki, bałwanki, kule śnieżne, sanki, narty, czapki, rękawiczki, kredki, szablony kotka.

Proponowane działania:

1. Opracowanie ruchowe kołysanki CD1 Kołysanka dla braciszka (muz. H. Fajt, sł. Cz. Kałkusiński).

Str 197

N-l przypomina dzieciom wiadomości o kołysance. Zachęca do kołysania się w takt muzyki - kołysanie indywidualne (ręce pod boki i przenoszenie ciężaru ciała z nogi na nogę), w parach (kołysanie podanych rąk z lekkim uginaniem kolan) i w kilkuosobowych zespołach (z rękami ułożonymi na ramionach kolegów). Następnie proponuje zabawę w usypianie misiów i lal z kącika zabaw - w takt muzyki dzieci kołyszą swoje zabawki. Z chwilą przyciszenia nagrania dzieci poruszają się po całej sali tak, aby lale i misie nie obudziły się (ruch w ciszy, na palcach itp). Po zakończeniu piosenki kładą się na podłodze i przytulają do maskotek - „zasypiają”. Powrót muzyki oznacza powtórzenie zabawy.

2. Wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Śnieżyca”.

N-l podchodzi z dziećmi do okna, opowiada o padającym śniegu słowami wiersza.

Śnieżyca

Od rana

śnieg prószy,

wiatr wieje.

Idą od pola

śnieżyce, zawieje.

Nakładają

dzieciom czapki

z białego puchu.

Wędrują

drzewa, domy, płoty

w białym kożuchu.

Następnie n-l wyjaśnia znaczenie słów śnieżyca (gęsto padający śnieg, zła widoczność) i zawieja (opad śniegu w połączeniu z silnie wiejącym wiatrem). Zachęca dzieci do obserwacji pogody za oknem, pytając:

- Co można powiedzieć o śniegu? - Jak pada śnieg? (prószy, kłębi się, wiruje)

- Jaką mamy dzisiaj pogodę? - Jak wyglądają domy i drzewa za oknem?

- Czy to, co widzimy za oknem, to śnieżyca czy raczej zawieja?

- Jak wygląda świat przykryty śniegiem? - Co możemy robić, gdy pada śnieg?

3. Układanie partytury muzycznej.

N-l wyjaśnia dzieciom, że muzyka jest zapisana nutami tak, jak wiersz słowami (pokazuje dowolne nuty). Wręcza każdemu dziecku powiększoną pięciolinię z kluczem wiolinowym, wycięte lub zrobione wyciskaczem z niebieskiego papieru drobne elementy wiążące się z zimą: gwiazdki, bałwanki,

śnieżne kule, sanki, narty, czapki, rękawiczki itp., które spełnią funkcję nut. Proponuje dzieciom, by dowolnie manipulując sylwetami, ułożyły własną partyturę muzyczną Kołysanka zimowa. Chętne dzieci mogą zanucić swoje kołysanki.

4. Wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego „Zmrok”.

N-l deklamuje wiersz, odpowiednio modulując głos:

Zmrok

W zimie wcześniej z doliny

skrada się zmrok.

Ani dosłyszysz go nawet,

cichy ma krok.

Trzeba szybko na saneczkach z górki

zjechać jeszcze raz.

Bo kiedy zmrok zapadnie -

do domu czas.

Na przełaj przez

śnieg kudłaty

suną sanki nocy.

A tam na wsi

mrugają już w domach

kocie oczy.

Zwraca uwagę na nastrój wiersza: senny, bajkowy, tajemniczy.

Pyta dzieci:

- Jak można określić śnieg? Jaki jest śnieg? - Jaki został nazwany śnieg w wierszu? (kudłaty)

5. Rozmowa na temat kołysanki.

N-l pyta dzieci, czy znają kołysankę „Aaa... kotki dwa”.

Aaa... kotki dwa

Aaa... kotki dwa, szare, bure obydwa.

Nic nie będą robiły, tylko dziecko bawiły.

Jak się kotki rozigrały, to dziecinę kołysały.

Jeden szary, drugi bury, a ten trzeci myk! do dziury.

Żeby tylko jeden był, to by z dzieckiem mleczko pił.

Następnie zadaje pytania dotyczące treści kołysanki:

- Ile kotków kołysało dziecko? - Jaki był jeden kotek?

- Jaki był drugi kotek? - Jak mógł wyglądać trzeci kotek?

- Jakie znacie jeszcze inne kołysanki?

Wręcza dzieciom szablony kotka i prosi o pokolorowanie w dowolny sposób. Podczas kolorowania dzieci mogą nucić lub słuchać kołysanki.

Scenariusz nr 2

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY,

duże arkusze niebieskiego papieru, folia malarska, piana lub biała farba plakatowa, plastikowe krążki, płachta białego materiału, gwiazdki śniegowe, papierowe serwetki, nagrania kołysanek lub muzyki relaksacyjnej.

Proponowane działania:

1. Zabawa plastyczna „Pada śnieg”.

N-l ogląda z dziećmi zimową scenerię za oknem. Zwraca uwagę na kołyszące się w powietrzu płatki śniegu. Rozkłada na podłodze niebieski papier, a na nim folię malarską. Nakłada dużo piany lub białej farby. Zachęca dzieci, by malowały palcami różne kształty chmur, potem padający z nich śnieg. Malując, mogą mówić rymowankę o zimie: Pada śnieg biały, miękki, wspaniały.

2. Konkurs pod hasłem „Który łyżwiarz tańczy najładniej?”.

Dzieci stoją w rozsypce. N-l demonstruje postawę łyżwiarza. Prosi wychowanków o przyjęcie postawy łyżwiarza płynnie ślizgającego się na lodzie. Mówi: Biała zima lodem rzeki ścina. Zachęca do ślizgania nogami naprzemiennie w trakcie wypowiadania kolejnych słów:

Biała zima lodem rzeki ścina (prawa noga) (lewa noga) (prawa noga) (lewa noga) (prawa noga)

Zabawę powtarzamy po wręczeniu każdemu dziecku plastikowego krążka.

W drugiej wersji zabawy proponujemy ślizganie nogami na krążkach zgodnie z tekstem wypowiadanym wcześniej.

3. Zabawa „Kołysanka”, CD1 akompaniament do piosenki Kołysanka dla braciszka lub dowolna kołysanka. N-l rozkłada płachtę białego materiału ze śniegowymi gwiazdkami. Dzieci w takt dowolnej kołysanki, rytmicznie falując materiałem, kołyszą śnieżynki do snu (dzieci mogą nucić melodie kołysanki na głosce: aaa).

4. Masaż twarzy „Płatek śniegu”.

Dzieci ustawione w pary. Jedno dziecko z pary kładzie się na plecach. Drugie - kawałkiem postrzępionej miękkiej papierowej serwetki lekko gładzi czoło, policzki, szyję, ręce i odsłonięte do kolan nogi leżącego kolegi, potem następuje zmiana. Zabawie towarzyszy cicha, spokojna muzyka.

5. Zabawa według W. Sherborne „Fotelik”.

Dzieci są ustawione w pary. Jedno dziecko w pozycji siedzącej robi „krzesełko” (dowolnie) i kołysze siedzące przed nim dziecko przy dzwiękach muzyki relaksacyjnej.

Scenariusz nr 3

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY,

woreczki gimnastyczne, strój zimy: biała peleryna z dopiętymi gwiazdkami, biała korona, białe rękawiczki, białe elementy garderoby, trójkąt, sanki, papierowe gwiazdki dla każdego dziecka, ziarna i nasiona, styropianowe tace wyklejone niebieską plasteliną, kredki, karta pracy nr 59.

Proponowane działania:

1. Zabawa taneczna do kołysanki Kołysanka dla braciszka, CD1 (nuty scenariusz1)

N-l przypomina kołysankę, pyta dzieci, kto śpiewa: pan czy pani, po czym proponuje wykonanie układu tanecznego. Podczas zwrotki dzieci chodzą w dwuosobowych kółeczkach naokoło dwóch woreczków gimnastycznych leżących na podłodze przy każdej parze. Gdy słyszą refren, powoli kładą głowy na woreczkach i udają, że śpią. W trakcie powtórzeń na woreczkach „zasypiają” dzieci, które mają taki kolor woreczka, jaki wypowie n-l. Pozostałe cicho uderzają woreczkiem o podłogę (dążymy do tego, aby były to po trzy uderzenia w takcie).

2. Wprowadzenie w zimową tematykę na podstawie fragmentu wiersza „Roczek”.

N-l przebrany za Panią Zimę (w białej pelerynie z doczepionymi płatkami śniegu, w koronie z białego kartonu na głowie, w białych rękawiczkach) przywozi na sankach płatki śniegu wycięte z białego brystolu. Mówi fragment wiersza:

Dobrze, że jest zima, chociaż mroźna, zła.

Prosi o wspólne rytmiczne wytupywanie tekstu. Dzieci stoją w rozsypce z płatkami śniegu, następnie siadają skrzyżnie w luźnej gromadce z twarzami zwróconymi w stronę n-la . Kładą gwiazdki w odpowiednich miejscach zgodnie z poleceniami n-la:

- Połóżcie gwiazdki przed sobą. - Połóżcie gwiazdki za sobą.

- Połóżcie gwiazdki przy prawej ręce. - Połóżcie gwiazdki przy lewej ręce.

- Trzymajcie gwiazdki nad sobą. - Połóżcie gwiazdki pod sobą.

3. Układanie wzoru z gwiazdek.

Dzieci układają gwiazdki w sposób dowolny blisko siebie na podłodze. Następnie kładą się na brzuszkach wokół gwiazdek i delikatnie dmuchają na nie z boku. N-l w tym czasie gra na trójkącie. Gdy muzyka ucichnie - dzieci przestają dmuchać. Wszyscy oglądają wzór, w jaki ułożyły się gwiazdki. N-l zachęca dzieci do wypowiadania się na temat powstałego kształtu.

4. Układanie obrazka z nasion i ziarenek, wykorzystując rozmaitość ich kształtów i kolorów. N-l wręcza dzieciom styropianowe tacki wyklejone niebieską plasteliną. Proponuje układanie na plastelinie różnych kompozycji z ziaren i nasion, a następnie utrwalenie wzoru poprzez wciskanie. Dzieci mogą dotykać kompozycje z zamkniętymi oczami, starając się wskazać swoje prace.

5. Wykonanie karty pracy nr 59.

Dzieci opowiadają, jaka rodzina jest przedstawiona na obrazku. Następnie liczą bałwanki, kolorują kapelusz pierwszemu bałwankowi i naklejają sikorki.

6. Zabawa twórcza „Opowiadanie o gwiazdce śniegu”.

W wielkim lesie na końcu grubej gałęzi wysokiego drzewa kołysała się łagodnie malutka śniegowa gwiazdka. Gwiazdka była biała i tak skrzyła się w słońcu, że podziwiały ją wszystkie leśne ptaki i zwierzęta. Podnosiły ku niej wzrok wiewiórki wyglądające z dziupli, nawet lis zwrócił uwagę na tak piękną gwiazdkę. Ale zima powoli się kończyła i wkrótce miała nadejść wiosna. Powoli gwiazdka

zmieniała się. Robiła się coraz mniejsza, aż niestety, pewnego dnia zniknęła. Ponieważ u nas jest jeszcze zima może uda wam się spotkać w czasie spaceru tę piękną mieniącą się gwiazdkę, która czeka na spotkanie z wami. Po wysłuchaniu opowiadania dzieci powoli wstają. Mogą przejść do spokojnych zabaw lub malować na dużej folii swoje wrażenia.

Scenariusz nr 4

Środki dydaktyczne: CD1, Kołysanka dla braciszka - SŁUCHAMY, POZNAJEMY, TWORZYMY,

3 kule z białego papieru, papier kolorowy, klej, nożyczki, słomka dla każdego dziecka, para kredek bambino w kolorze zielonym i niebieskim, po kilka wyciętych papierowych gwiazdek, rysunki przedstawiające zimę, tace posypane skrobią ziemniaczaną, waciki, karta pracy nr 60.

Proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Lepimy bałwana”, CD1 - Kołysanka dla braciszka.

Dzieci w takt muzyki (siedząc lub stojąc na obwodzie koła) przekazują sobie kolejno trzy duże kule zrobione z białego papieru. Po zakończeniu piosenki układają z kul bałwana (z pomocą n-la sklejają taśmą kule) i z kolorowego papieru naklejają brakujące elementy.

2. Wykonanie karty pracy nr 60.

Dzieci przyglądają się pierwszemu bałwankowi, a następnie pozostałym trzem bałwankom. Wskazują, czego im brakuje i dorysowują.

3. Ćwiczenia oddechowe.

Dzieci siedzą przy do stolikach, na których są rozłożone zestawy do ćwiczeń oddechowych. N-l zachęca dzieci do obejrzenia rysunku tematycznego „Zima”. Opowiada o śniegu, który sypie z chmurek na ziemię i otula świat białą kołderką. Zwraca uwagę, że rysunek jest smutny, ponieważ nie jest kolorowy. Proponuje dzieciom pokolorowanie chmurek i drzewek. Przed rysunkiem każdego dziecka kładzie gwiazdki śniegu. Prosi dzieci, aby ozdobiły śniegiem swoje rysunki. Wyjaśnia, że słomki mogą służyć nie tylko do picia, ale np. do przyklejania papierowych gwiazdek w trakcie nabierania powietrza i przenoszenia ich w dowolne miejsce na rysunku. Można także zaproponować inny sposób ozdabiania rysunków - przenoszenie małych gwiazdek poprzez wydmuchiwanie powietrza przez słomkę i przesuwanie ich w dowolne miejsca na obrazku. Po zakończeniu pracy n-l pyta dzieci, który sposób dekorowania gwiazdkami planszy bardziej im się podoba.

4. Praca plastyczna „Bałwanek śmieszny panek”.

Dzieci układają i naklejają z trzech wacików sylwetki bałwanka. Następnie doklejają kapelusz, miotłę; dorysowują guziki, oczy, nos i bałwan już gotowy!

5. Rysowanie śladów.

N-l wręcza dzieciom tace posypane mąką ziemniaczaną. Dzieci rysują palcami w mące różne ślady: koła, narty, sanki, padający śnieg itp. N-l zwraca uwagę, że mąka skrzypi podobnie jak śnieg.

6. Zabawa oddechowa - picie powietrza przez rurkę.

Dzieci leżą na plecach. Usta składają jak do picia przez rurkę i wciągają powietrze z równoczesnym lekkim wypychaniem brzucha. Przy wydechu mówią fffff…, brzuch powoli opada, a pod koniec wydechu szybkim ruchem ściągają mięśnie brzucha, wydmuchując energiczniej resztki powietrza. Czynność tą powtarzamy kilkakrotnie.

Scenariusz nr 5

Środki dydaktyczne: Nagrania odgłosów przyrody w zimie, kontury koła, mozaika geometryczna,

resztki tkanin, ziarna, plastelina, zakrętki od słoika, biały sznurek, kartony, klej, biała wstążka o długości 20 cm i szerokości 2-3 cm, CD1, piosenka Zimowa muzyka i Wesoła zima - PIOSENKI, przebrania dla aktorów, instrumenty perkusyjne.

Proponowane działania:

1. Rozpoznawanie odgłosów odtwarzanych z kasety lub płyty.

Odgłosy przyrody:

- pohukiwanie sowy, - wycie wilka, - krakanie wrony, - łamanie gałęzi,

- szum wiatru, - skrzypienie śniegu, - jadące sanie, - parskanie konia.

2. Praca plastyczno-konstrukcyjna „Zimowa mandala”.

Dzieci tworzą mandale poprzez wypełnianie konturu koła, wycinanie, układanie z mozaiki geometrycznej, wyklejanie resztkami tkanin, wyklejanie różnymi ziarnami na podkładzie z plasteliny w zakrętce od słoika. Wykonanie mandali:

- rozkładamy na stolikach niezbędne narzędzia i przybory;

- włączamy muzykę relaksacyjną (dzieci siedzą w kole) i zachęcamy do słuchania z zamkniętymi oczami, by dzieci się wyciszyły i zrelaksowały;

- po wysłuchaniu muzyki demonstrujemy dzieciom dowolne mandale tak, by zapoznały się z ich wyglądem i konstrukcją;

- tworzenie mandali techniką wskazaną przez n-la.

Organizujemy wystawę prac i rozmawiamy na temat wykonanej mandali.

3. Ćwiczenia ze wstążką.

Dzieci siedzą w rozsypce na dywanie. N-l wręcza im białe wstążki. Dzieci chwytają kciukiem i palcem wskazującym lewej dłoni jeden z końców wstążki. Wstążka wisi przytrzymywana palcami lewej ręki. Następnie napinają wstążkę, przesuwając palce prawej dłoni do punktu uchwytu na drugim końcu

wstążki. Kiedy wstążka jest napięta, puszczając jej lewy koniec - prawa dłoń przytrzymuje wstążkę. Śledzą wzrokiem ruch palców po wstążce (kilkukrotne powtórzenie). Następnie powtarzają ćwiczenie z zamkniętymi oczami. Skupiają uwagę na miękkości i lekkości materiału, na tym, co odczuwają, głaszcząc materiał. Korzystając z pomocy prawej ręki, powoli owijają wstążką palec wskazujący lewej dłoni. Gdy palec jest już owinięty, można stopniowo odwijać wstążkę prawą ręką albo potrząsać lewą dłonią tak, by wstążka odwinęła się sama (ćwiczenie powtarzamy kilkakrotnie, pamiętając, by równocześnie ćwiczyć obydwie ręce). Wykonywane ruchy najlepiej utrwalać z zamkniętymi oczami.

4. Przypomnienie piosenki Zimowa muzyka i Wesoła zima, CD1 (scenariusz nr 4 i nr 1).

5. „Zimowy krajobraz”.

N-l zachęca dzieci, by wyczarowały zimowy krajobraz za pomocą sznurka i kleju. Wystarczy posmarować kartkę dużą ilością kleju, nakleić na niej dowolny motyw (dom, drzewo, bałwan) z białego sznurka i zima na kartce gotowa. A jaka piękna!

---