1. Rozkład masy cząsteczkowej.
   Właściwości związków wielkocząsteczkowych zależą w dużym stopniu od ich masy cząsteczkowej. Ten sam polimer w zależności od masy cząsteczkowej może mieć na tyle różne właściwości, że wymaga stosowania odrębnych metod przetwórczych. Większa masa tworzywo bardziej wytrzymałe ale duża lepkość i gorsze przetwórstwo.
   
   

2. Stereoregularność i jej wpływ.
   Taktyczność - ogólna nazwa na stereoregularność głównych łańcuchów polimerów. Wg definicji za taktyczny uważa się taki polimer, w którym konfiguracja absolutnie wszystkich merów jest jednakowa lub powtarza się w regularnych blokach albo sekwencjach (izotaktyczna, syndiotaktyczna, ataktyczna). Taktyczność polimerów ma bardzo silny wpływ na ich własności fizyczne takie jak wytrzymałość mechaniczna, temperatury mięknięcia i krzepnięcia, gęstość, lepkość w stopie, ciepło właściwe, właściwości elektryczne, krystaliczność.

3. Stan wysokoplastyczny, szklisty

4. Stan twardy wymuszonej elastyczności
   
   

5. zasada równoważności temperaturowo-czasowej. Na podstawie zachowania się polimeru relaksacyjnego w danej temperaturze można przewidzieć zachowanie się polimeru w innej temperaturze jedynie przez zmianę czasu. Jeżeli polimer poddamy działaniu naprężenia lub będzie odkształcany, łańcuchy jego dążą do przyjęcia nowych konformacji. Szybkość zmian konformacji zależy od oporów napotykanych przez łańcuchy. Opór ten reprezentowany jest przez współczynnik tarcia lepkiego, który równa się sile potrzebnej na przesuwanie łańcucha w jego otoczeniu z jednostkową prędkością. Tak więc im szybsze wymagane jest przesunięcie łańcucha, tym większa siłę trzeba zastosować, Podobnie większej siły na przesunięcie łańcucha wymaga układ, gdy obniżymy temperaturę. Wynika stąd, że powinien istnieć pewien związek pomiędzy czasową i temperaturową zależnością własności lepkosprężystych.
   
   ;
   gdzie
   -współczynnik przesunięcia, n - lepkośc w temp T i T₀.

6. krótko trwałe metody badań odporności cieplnej A)Różnicowa Analiza Termiczna (DTA). DTA umożliwia wykrywanie efektów cieplnych, które towarzyszą przemianom fizycznym lub chemicznym. Polega na rejestracji różnicy temperatur pomiędzy substancją badaną a substancją wzorcową (odniesienia), względem czasu lub temperatury. B)Skaningowa kalorymetria różnicowa (DSC) - technika służąca do pomiaru mocy cieplnej, a dokładniej zmiany różnicy strumienia cieplnego powstającego między próbką badaną i referencyjną w trakcie przemiany termicznej. DSC polega na utrzymywaniu tych samych temperatur dla próbki badanej i próbki odniesienia oraz pomiarze różnicy strumienia ciepła dostarczanego do obu próbek. Eksperyment może być przeprowadzany w warunkach izotermicznych lub w warunkach narastającej temperatury. C)Termograwimetria (TGA)metodą polegającą na pomiarze temperaturowej zależności ubytku masy próbki w czasie ogrzewania. W metodzie tej pomiary można wykonywać w atmosferze azotu, tlenu, chloru, dwutlenku siarki. Pomiary dostarczają przede wszystkim informacji o stabilności termicznej substancji, składzie, procesie rozkładu termicznego i jego produktach.

7. Krzywe izochronowe
   

8. Pełzanie to zjawisko polegające na wzroście odkształceń materiału pod wpływem długotrwałego działania stałego obciążenia, w stałej temperaturze. Pod obciążeniem, wyjściowe uporządkowanie polimeru przed deformacją ulega przekształceniu w inną postać morfologiczną: następuje prostowanie oraz przemieszczanie względem siebie łańcuchów polimeru, zwłaszcza fazy amorficznej, powodujące jego płynięcie
   

9. Efekt Weissenberga, Barusa, Pustego syfonu
   Efekt Weissenberga - podczas ruchu obrotowego płyny lekosprężystego względem nieruchomego elementy mającego kontakt z płynem a oś elementu jest prostopadła do powierzchni swobodnej płynu lub podczas ruchu odwrotnego, płyn przemieszcza się pozornie wbrew sile odśrodkowej i wbrew sile ciężkości. Wynika on z pierwszej różnicy naprężeń normalnych, generowanych podczas laminarnego przepływu ścinającego.
   Efekt Barusa - rozszerzanie wypływającego strumienia płynu polimerowego na wylocie z kanały przepływowego, wynikające z różnic naprężeń normalnych powstających przy przepływie. Rozróżnia się rozszerzenie nagłe i rozszerzenie opóźnione.

10. Krzywe lepkości, Krzywe płynięcia
    Krzywa płynięcia
    -naprężenie styczne,
    nap normalne
    szybkość scinania,
    - szybkość rozciągania.
    
    
    Krzywa lepkości,
    szybkość scinania,
    - lepkość dynamiczna,
    -lepkość wzdłużna
    
    

11. Metody wyznaczania wskaźnika płynięcia i czym jest wskaźnik płynięcia.
    Wskaźnik szybkości płynięcia WSP jest to liczba wyrażająca ilość tworzywa termoplastycznego, będącego w stanie plastycznym, przepływającego przez dyszę kołową o ustalonych wymiarach (stosunek długości dyszy do jej średnicy wynosi 3,8 lub 6,8), w ciągu danego czasu, pod określonym ciśnieniem oraz w danej temperaturze. Należy do najstarszych wskaźników przetwarzalności i jest powszechnie stosowana w przetwórstwie tworzyw termoplastycznych. Wskaźnik szybkości płynięcia jest miarą płynności materiału, a więc odwrotności lepkości. Reprezentuje on jeden punkt na krzywej lepkości tego materiału określonej w temperaturze pomiaru. Rozróżniamy: A)masowy wskaźnik szybkości płynięcia (MFR) B)objętościowy wskaźnik szybkości przepływu (MVR)

1. etapy polimeryzacji, jak się nazywają, na czym polegają
   Przebieg polimeryzacji: monomer propagacja terminacja
   etapy: inicjowanie - wzrost łańcucha - zakończenie
   Etapy polimeryzacji: a)inicjacja -działanie inicjatora na monomer np. światłem b)propagacja łańcuchowa- dystrybucja masy cząsteczkowej produkt nie ma takiej samej masy w całej objętości c) terminacja - termizacja w której uczestniczą 2 lub więcej monomerów to kopolimeryzacja.

Podstawowe typy polimeryzacji: a)polimeryzacja addycyjna - dodawanie cząstki do cząstki, nie powstają produkty uboczne b)polimeryzacja kondensacyjna - powstają produkty uboczne c)polimeryzacja w masie d)polimeryzacja w rozpuszczalniku e)polimeryzacja w dyspersji

2. wyjaśni pojecia: monomer, polimer, polimeryzacja.
   Polimer - związek wielkocząsteczkowy. Cząsteczka polimeru zbudowana jest z powtarzających się jednostek strukturalnych (merów) połączonych wiązaniami kowalencyjnymi.
   mer - powtarzająca się element budowy polimeru składa się z atomów połączonych wiązaniami kowalencyjnymi.
   Polimeryzacja to reakcja, w wyniku której związek chemiczny o małej masie cząsteczkowej zwany monomerem lub mieszanina kilku takich związków reagują same z sobą, aż do wyczerpania wolnych grup funkcyjnych, w wyniku czego powstają cząsteczki o wielokrotnie większej masie cząsteczkowej od substratów, tworząc polimer.

3. struktura krystaliczna polimerów. Substancje krystaliczne charakteryzują się regularnym ułożeniem atomów, cząsteczek lub jonów. W związku z tym mają one ściśle określoną temperaturę topnienia, w której lepkość i gęstość zmieniają się gwałtownie. Bezpostaciowe substancje stałe miękną stopniowo podczas ogrzewania i przechodzą w ciecz w pewnym zakresie temperatury. Polimery o strukturze bezpostaciowej odznaczają się całkowicie nieuporządkowanym ułożeniem makrocząsteczek, a ich przemiany pod wpływem ogrzewania przebiegają w sposób stopniowy. Makrocząsteczki polimerów o strukturze bezpostaciowej są bezładnie splątane między sobą.

4. Podział tworzyw ze względu na zastosowanie: tworzywa konstrukcyjne, powłokowe, włókieniecze (np. nylon), adhezyjne (klej, masy uszczelniające), tworzywa specjalne.
   

5. Podział tworzyw ze względu na właściwości przetwórcze
   Dzielimy na: elastomery i plastomery. Elastomery to polimery które przy małych naprężeniach wykazują duże odkształcenie (do 1000%) gdyż ich temp zeszklenia znajduje się poniżej temp pokojowej. Elastomery dzielimy na: wulkanizujące oraz niewulkanizujące. Plastomery to polimery które pord wpływem naprężeń nie odkształcają się elastycznie; można wymusić odkształcenie przez odpowiednio duże naprężenia. Temperatura zeszklenia plastomerów jest wyższa od temp pokojowej. Zakres temp ich użytkowania znajduje się w obszarze stanu szklistego lub twardego. Plastomery dzielimy na : termoplasty (termoplastyczne polimery amorficzne i krystaliczne) oraz duroplasty (polimery termo i chemoutwardzalne)
   

6. zależność własności od czasu i temperatury.
   E_t24oC=a_t*E_0.24oC ; E_t,T=a_T*E_t24oC ; E_t,T=a_t*a_T*E_0.24oC. Zmiana własności w wyniku procesów degradacji.

7. rozszerzalność cieplna i przewodność cieplna polimerów
   Rozszerzalność cieplna większości tw. wielkocząsteczkowych jest przeciętnie 10-krotnie większa od rozszerzalności metali i mniejsza od rozszerzalności gazów. Jedynie fenoplasty mają współczynnik rozszerzalności objętościowej zbliżony do metali. Aby zbliżyć się współczynnikiem rozszerzalności cieplnej do metali należy dodać napełniaczy np. szklanych.
   Przewodność cieplna - tw wielkocząsteczkowe wykazują wyjątkowo małe przewodnictwo cieple dlatego stosowane są jako izolacja cielna. Użycie napełniaczy szczególnie metalowych, zwiększa przewodność, Współczynnik przewodności cieplnej większości tw wzrasta wraz ze wzrostem temp

8. degradacja, depolimeryzacji i destrukcji. degradacja polimerów polega przede wszystkim na rozpadzie łańcuchów makrocząsteczek na mniejsze fragmenty, co niekiedy wiąże się z odszczepienie wodoru, grup bocznych, wydzieleniem lotnych produktów, a w przypadku niektórych polimerów wydzieleniem monomeru. Ten ostatni proces nazywa się depolimeryzacją. depolimeryzacja - rozpad polimeru na monomery lub mieszaninę monomerów. Wykorzystywane przy recyklingu
   chemiczny rozkład tworzywa. destrukcja - rozpad pól na małocząsteczkowe zw np. H₂O, CO₂ Inaczej spalanie polimeru.

TSiIW

- 4 -

---