Odnawianie drzwi
Jeśli drzwi w mieszkaniu są zniszczone i odrapane, a w niektórych miejscach farba wyraźnie się łuszczy, to najwyższy czas, aby zająć sie ich odnowieniem.
Przede wszystkim należy dokładnie obejrzeć drzwi i ocenić, czy stara farba dobrze trzyma się podłoża. Jeśli tak, wystarczy przeszlifować powierzchnię papierem ściernym i pomalować.
Jeśli farba łuszczy się lub odpryskuje dużymi płatami, trzeba ją usunąć. Można to zrobić, stosując jedną z trzech metod:
1) przed zdzieraniem farbę zmiękczamy specjalnymi preparatami chemicznymi - np. Scansolem. Preparat zmiękczający nanosi się pędzlem, starannie zwilżając wszystkie zagłębienia i rowki. Producent informuje na opakowaniu, po jakim czasie farba powinna być miękka. Czasem trzeba poczekać kilka godzin. Zmiękczoną farbę zdejmuje się szpachelką. Zazwyczaj jednokrotne naniesienie preparatu zmiękcza tylko jedną warstwę farby. Jeśli powierzchnia była już kilkakrotnie malowana, należy kilkakrotnie nanieść preparat zmiękczający, aby usunąć wszystkie warstwy starej farby. Resztki farby zmywa się czystą wodą.
2) farbę zmiękczamy gorącym powietrzem (specjalnymi suszarkami) lub opalamy lampą lutowniczą, a następnie zdzieramy ją szpachelką.
3) za pomocą szlifierki mechanicznie zdrapujemy i zdzieramy farbę. Jest to pracochłonna metoda, ponieważ stare farby często są bardzo twarde. Ten sposób nadaje się w zasadzie tylko do dużych, gładkich powierzchni. Usunięcie starej farby z kącików i wgłębień jest bardzo trudne.
Po usunięciu całej farby, suchą powierzchnię drzwi trzeba wygładzić, najlepiej szlifierką. Drobne ubytki drewna lub pęknięcia wypełnia się szpachlówką do drewna i również wygładza. Bezpośrednio przed malowaniem drzwi należy dokładnie odpylić. Naniesienie najpierw farby podkładowej, a dopiero później wierzchniej poprawi efekt i przedłuży trwałość farby. Aby usprawnić sobie pracę, zaleca się malowanie elementów drzwi w następującej kolejności: najpierw listewki przy szybie, następnie całe skrzydło i ościeżnicę.
Czym pomalować drzwi?
Czym pomalować stare, płytowe drzwi wewnętrze?
Zanim zajmiemy się odświeżaniem drzwi, należy określić ich stan. W tym celu trzeba dokładnie przyjrzeć się czy stara farba nie jest spękana, czy nie łuszczy się i nie odpada.
Jeżeli powierzchnia jest bez spękań i odprysków należy ją odtłuścić, przemywając wodą z dodatkiem detergentu, następnie zmatowić drobnym papierem ściernym o gradacji 180 i pomalować emalią do okien i drzwi.
Jeżeli powierzchnia jest spękana należy ją usunąć za pomocą opalarki. Po usunięcu starej powłoki malarskiej przeszlifować całość drobnym papierem ściernym o gradacji 180, odpylić i pomalować emalią do okien i drzwi.
Uwaga! Nie należy usuwać starych powłok środkami chemicznymi.
Jak usunąć starą farbę
Odnawianie okien lub drzwi zaczynamy od pozbycia się starej farby. Jest na to kilka sposobów.
Skrobanie
Nie potrzebujemy tu żadnych skomplikowanych i drogich narzędzi. Wystarczy druciana szczotka i ręczna cyklina. Jest to jednak metoda bardzo pracochłonna.
Opalanie
Najskuteczniejszą metodą usuwania starej farby jest opalenie jej palnikiem gazowym lub elektryczną opalarką. Musimy jednak uważać, aby nie podpalić mieszkania.
W przypadku odnawiania ram okienych, trzeba pamiętać że opalamy je wyłącznie po zdjęciu z zawiasów. Szybę wokół ram zabezpieczamy taśmą malarską.
Rozpuszczanie
Inną metodą usuwania starej farby jest pokrycie odnawianych elementów preparatem rozmiękczającym - Scansolem.
Drzwi na wejście
Nawet drzwi na klatce w bloku mogą wyglądać efektownie. Odpowiednio dobrane kolory i detale dodadzą urody każdemu wejściu.
Dlaczego zawsze wzdycham z mieszaniną żalu i zachwytu, przejeżdżając przez miasta czy miasteczka zachodniej Europy, a zwłaszcza słonecznego południa? Zachwycam się nieprawdopodobną dbałością o detale, połączoną z harmonijnymi zestawieniami kolorystycznymi i przede wszystkim zwykłą chęcią dodania urody swojemu domostwu. Natomiast mój żal wywołuje myśl o rodzimych miasteczkach - mało kolorowych, często zaniedbanych.
Aby wykazać się wrażliwością estetyczną, nie musimy od razu malować okiennic na błękitno, wystarczy, że zajmiemy się drzwiami. Nawet na klatce w bloku mogą wyglądać efektownie. I postaram się udowodnić, że pomysłów na to może być dużo. Najważniejszym elementem we wszystkich aranżacjach jest współgranie kolorów, dobranie ich tak, aby tworzyły harmonię, poprzez powtarzanie tego samego koloru lub wzoru.Solidne i trwałe drzwi wejściowe chronią naszą prywatność i dają poczucie bezpieczeństwa.
Wspomnienia z Egiptu. Metale kolorowe zestawione razem. Połączenie miedzianej blachy i aluminiowych kątowników elegancją i przepychem nasuwa skojarzenia ze starożytnego Egiptu. |
Marynarskie opowieści. Zestawienie cienkichi grubych pasków tego samego koloru przywodzi na myśl marynarskie koszule. Paski powtarzają się na wycieraczce, na doniczkach i krotonach. |
Romby z szablonu zamiast kafelków. |
Liście z szablonu. Ramka z czerwonej listwy porządkuje kompozycję. |
Namalowane kasetony i namalowana framuga. Fiolet pojawia się jako kolor wykończeniowy również na doniczkach, dzięki czemu powstaje wyjątkowa kompozycja. |
Montaż drzwi wejściowych
Drzwi wejściowe chronią przed złodziejami i dlatego powinny być mocne oraz pewnie osadzone.
Aby drzwi spełniały swoje funkcje, muszą być nie tylko dobre, ale trzeba je jeszcze właściwie zamontować. Źle osadzone drzwi złodziej łatwo wyrwie z ościeżnicą, przez niewystarczająco uszczelnione - będzie przedostawało się zimne powietrze i wilgoć.
Ościeżnicę drzwi ustawiamy w ościeżu tak, by po bokach i na górze została szczelina - około 1-2 cm z każdej strony. |
Następnie ościeżnicę klinujemy we właściwym położeniu. Rama ościeżnicy musi być dokładnie ustawiona w pionie i w poziomie: nie może być przekoszona ani zwichrowana, gdyż wówczas drzwi nie będą do niej dobrze przylegać lub będą się same otwierać albo zatrzaskiwać. |
Kliny powinny być umieszczone przy każdym narożu, a dodatkowo w takich miejscach, by odległość pomiędzy nimi była mniejsza niż 70 cm. W ustawionej i zaklinowanej ościeżnicy wiercimy otwory, ... |
... a następnie śrubami do mocowania drzwi przykręcamy do ściany. Śrub nie można zbyt mocno dokręcać, by nie wygiąć ościeżnicy. |
Zanim szczelinę wokół ościeżnicy wypełnimy pianką montażową, trzeba całe drzwi dokładnie osłonić folią, a ościeżnicę okleić taśmą malarską. Uchronimy je w ten sposób przed zabrudzeniem. |
Ościeżnicę należy rozeprzeć drewnianymi listwami, żeby rozprężająca się pianka montażowa jej nie wygięła. Z tego samego powodu przed nałożeniem pianki lepiej założyć i zamknąć skrzydło drzwiowe, by usztywniło ościeżnicę. |
Kiedy ościeżnica jest już rozparta i odpowiednio zabezpieczona, wypełniamy pianką montażową szczeliny pomiędzy ościeżnicą a ościeżem. Wzmocni ona mocowanie drzwi i będzie zapobiegać ucieczce ciepła z wnętrza domu. |
Po stwardnieniu nadmiar pianki odcinamy ostrym nożykiem. |
Zarówno od środka, jak i od zewnątrz na uszczelnienie z pianki nakładamy jeszcze silikon, którego zadaniem jest zabezpieczenie szczeliny przed wnikaniem wody deszczowej z zewnątrz i przenikaniem pary wodnej z wnętrza domu w ścianę wokół drzwi. |
Silikon rozprowadzamy szpachelką. |
Montowaliśmy drzwi przed tynkowaniem ścian, mogliśmy więc wypełnioną wcześniej szczelinę pomiędzy ościeżnicą a ościeżem osłonić styropianem i otynkować. W tym celu do warstwy ocieplenia ułożonego na zewnętrznej stronie ściany musimy dokleić dodatkowe paski styropianu, które zakryją wypełnioną szczelinę. |
Dopiero potem możemy rozpocząć tynkowanie: najpierw rozprowadza się pacą warstwę zaprawy, w której zatopiona będzie siatka, ... |
... następnie nakładamy drugą warstwę zaprawy. |
Krawędzie ościeża trzeba wzmocnić narożnikami z blachy. Jeśli drzwi są montowane w już wykończonym domu, wypełnione szczeliny można zakryć listwą maskującą. |
|
Materiały:
pianka montażowa,
silikon,
śruby mocujące,
folia,
taśma malarska.
Narzędzia i sprzęt:
śrubokręt,
poziomnica,
kliny drewniane,
wiertarka,
klucz płaski do śrub,
nożyk,
pistolet do wyciskania silikonu,
szpachelka,
paca.
"Murator"
Kryteria wyboru drzwi zewnętrznych
Cena to podstawowe kryterium wyboru drzwi. Ale czy najważniejsze? Może się przecież okazać, że dany model jest niewspółmiernie drogi do swojej wątpliwej jakości albo przeciwnie - będzie tani, a przy tym całkiem niezły.
Wybierając drzwi wejściowe, trzeba zwracać uwagę na ich cechy i parametry. Oto kilka najważniejszych:
szerokość - od niej zależy, czy przez drzwi wygodnie się będzie wchodziło do domu oraz czy łatwo będzie wnieść do środka meble i sprzęty. Nie powinna więc być mniejsza niż 90 cm. Należy pamiętać o tym, że jest to wymiar określający szerokość otworu po zamontowaniu ościeżnicy - otwór przygotowany do wstawienia drzwi powinien być o 12-15 cm większy;
wysokość - drzwi wejściowe powinny mieć co najmniej 201 cm wysokości, przy czym otwór pozostawiony na ich wmontowanie musi być przynajmniej o 6-7 cm większy;
współczynnik przenikania ciepła U - nie powinien przekraczać 2,6 W/(m2*K).
Trzeba się jednak upewnić u sprzedawcy, że wymieniona na etykiecie lub w opisie produktu wartość tego współczynnika podana jest dla całych drzwi, a nie tylko ich fragmentów, na przykład dla środkowych części docieplonych pianką.
Wartość współczynnika U zależy przede wszystkim od użytych materiałów i konstrukcji drzwi. I tak, dla drzwi z litego drewna zawiera się on w przedziale 1,8-2,6 W/(m2*K), dla drewnianych ocieplanych wynosi od 0,9 do 2,6 W/(m2*K), dla stalowych - 1,8-2,6 W/(m2*K), dla drzwi z PCW ze stalowym kształtownikiem 1,3-2,5 W/(m2*K), natomiast dla tych z kształtownikiem aluminiowym - 1,1-2,5 W/(m2*K). Drzwi z włókna szklanego mają współczynnik przenikania ciepła 1,3-1,6 W/(m2*K);
izolacyjność akustyczna - wyraża się ją w dB. Im wartość ta jest większa, tym drzwi będą przepuszczać mniej hałasu z zewnątrz. Drzwi mają najczęściej izolacyjność akustyczną na poziomie 30 dB. Jest to jednak parametr, który nie musi być określany i podawany przez producenta. Dlatego przy wyborze drzwi należy zwrócić uwagę między innymi na to, czy są one przylgowe oraz czy mają uszczelkę (jedną lub dwie) na ościeżnicy bądź skrzydle. Obie te cechy wpływają korzystnie na szczelność drzwi, a więc również na izolacyjność akustyczną. Poza tym tak wykonane drzwi będą się ciszej otwierały i nie da się nimi trzasnąć.
"Murator"
Tekst: Maria Gadomska
Grzyb domowy czy pleśń
Przed rozpoczęciem odgrzybiania musimy wiedzieć, czy paskudztwo porastające ścianę jest grzybem domowym, czy grzybem pleśniowym zwanym popularnie pleśnią.
Pleśnie
Porastają jedynie powierzchnię drewna, przez co traci ono estetyczny wygląd. Nie osłabiają jednak jego wytrzymałości. Pleśń tworzy na ścianach i sufitach plamiste skupiska w różnych kolorach (najczęściej czarne, rdzawe, cytrynowe lub zielone). Powoduje odspajanie tapet, tynków i powłok malarskich, nie przerasta jednak ścian. W domach najczęściej występują:
Kropidlak cytrynowy |
Kropidlak czarny |
Pleśniak zielony |
Grzyby
W przeciwieństwie do pleśni niszczą drewno. Tworzą watowate narośla, długie sznury i pajęczyny z grzybni. W ostatecznej fazie pojawiają się też ich dojrzałe owocniki. Grzyby domowe mogą przerastać drewno i mury. Najpopularniejsi ich przedstawiciele to:
Gnilica mózgowata |
Stroczek domowy |
Stroczek łzawy |
Wyszukiwarka