Zagadnienia ze specjalizacji

1. Omów relacje z podmiotami do jakich zobowiązany jest organizator imprezy turystycznej.

Organizator imprezy turystycznej jest zobowiązany aby:

• zapewnić kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych przez osoby kompetentne, posiadające odpowiednie uprawnienia i nie karane

• zawrzeć umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo umowę ubezpieczenia na rzecz klienta (w zakresie pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w wypadku gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny wbrew obowiązkowi, nie zapewnia tego powrotu, a także n a pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych)

• składać marszałkowi województwa oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia przed terminem obowiązywania umowy poprzedniej

Przedsiębiorca będący organizatorem turystyki bądź pośrednikiem turystycznym, który w ramach wykonywanej działalności jednocześnie działa jako agent turystyczny jest zobowiązany:

• wykonywać działalność tylko na rzecz organizatorów turystyki wpisanych do rejestru

• w umowie zawartej z klientem wskazywać jednoznacznie właściwego organizatora turystyki, którego reprezentuje

• działać na podstawie ważnej umowy agencyjnej

2. Wpływ walorów na rozwój turystyki regionalnej (na dowolnym przykładzie).

Walory - to cechy i elementy środowiska, które stanowią przedmiot zainteresowania turystów.

Kryterium pochodzenia:

• przyrodnicze (środowiska naturalnego)

• antropologiczne (kulturowe)

Kryterium funkcji:

• wypoczynkowe

• krajoznawcze

• specjalistyczne

Walory turystyczne Sudetów:

• duże zróżnicowanie środowiska naturalnego-bardzo urozmaicona rzeźba, korzystne warunki klimatyczne, wysoki stopień zalesienia, duża ilość potoków, strumieni, źródeł mineralnych

• bogactwo walorów antropogenicznych-liczne budowle obronne, piękne i ciekawe architektonicznie miasta, duża ilość obiektów sakralnych

• obszar o najlepiej rozwiniętych liniach kolejowych i drogach o twardej nawierzchni, co ułatwia dotarcie do wszystkich atrakcyjnych miejsc

• ruch turystyczny koncentruje się w kilku rejonach i miejscowościach: Kotlina Kłodzka wraz z pasmami górskimi takimi jak: Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie, Góry Stołowe i Góry Bardzkie, Ziemia Kłodzka zaliczana jest do jednego z najciekawszych regionów w Polsce

• rezerwaty: przyrody bagiennej-Topielisko koło Dusznik-Zdrój

• dwór w Międzylesiu, gotyckie kościoły-Bystrzyca Kłodzka, Kłodzko, barokowe w Dusznikach-Zdrój, Międzylesiu i Wambierzyach

• we wsiach relikty udowego budownictwa drewnianego wykazujące cechy słowiańskości

• wody mineralne

• lasy świerkowe-sosnowe

• Kudowa Zdrój - jedno z najstarszych uzdrowisk w Europie

• fauna P.N.: jeleń, sarna, dzik, lis, wiewiórka, jeż, bocian czarny, trzmielojad, słonka,

Podsumowując dzięki bardzo urozmaiconej rzeźbie terenu, wysokim stopniu zalesienia i dobrych warunkach klimatycznych powstały w Sudetach gęste szlaki turystyczne chętnie odwiedzane przez turystów. Dzięki temu powstały liczne schroniska i pensjonaty, gdzie goście turystyczni mogą przenocować. Poprawiła się infrastruktura drogowa i kolejowa. Dzięki źródłom wód mineralnych na Terenie Sudetów powstało kilka uzdrowisk, do których chętnie przyjeżdżają kuracjusze z całej Polski.

3. Rola i znaczenie euroregionów w turystyce europejskiej.

Euroregiony- obszary współpracy przygranicznej, trans granicznej, oparte na porozumieniach jednostek samorządu terytorialnego(lokalnych i regionalnych), gdzie samorządy lokalne dwóch lub więcej państw współpracują ze sobą. Na ich powstanie maja wpływ przede wszystkim czynniki historyczne, polityczne, gospodarcze i socjologiczne.

W obrębie Polski znajduje się 18 euroregionów (Nysa (Polska ,Niemcy, Czechy) Karpacki, Tatry(Polska, Słowacja), Bug, Bałtyk, Śląsk, Silesia (Polska, Czechy), Beskidy, Puszcza Białowieska, Sprewa, Bóbr, Niemen, Pro Europa Viadrina, Pomernia, Glacensis, Dobrawa, Szeszupa, Łyna-Ława (Polska, Rosja))

Rola:

• pomost w procesie integracji europejskiej

• inicjowanie powstawania nowych przejść granicznych

• współpraca w zakresie rozwoju turystyki

Cele:

• wymiana doświadczeń i informacji

• usprawnienie ruchu granicznego

• rozwój gospodarki, handlu i turystyki

• wymiana informacji i doświadczeń dotyczących rynku pracy

• rozwój infrastruktury, zwłaszcza technicznej

• wymiana kulturowa i opieka nad dziedzictwem kulturowym

• przełamywanie historycznych uprzedzeń

• ułatwianie wzajemnych kontaktów

• rozwój kontaktów ludności zamieszkującej w Euroregionie

Znaczenie:

• umacnianie warunków gospodarczych i społeczno-kulturowych

• zacieśnianie kontaktów miedzy krajami członkowskimi UE oraz w integracji z przyszłymi członkami UE

4. Biura i agencje turystyczne na rynku turystycznym.

5. Działalność tur-operatora- zadania i obowiązki.

Turoperator: (=organizator turystyki)

• przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczna

• przedsiębiorstwo (biuro podróży), które na podstawie własnych usług i usług osób trzecich tworzy nową usługę (wycieczkę zryczałtowaną) pod anonimowego klienta

• oferuje tę usługę we własnym imieniu, na własne ryzyko i na własny rachunek

• tworzy i promuje swój własny produkt turystyczny w postaci gotowego pakietu usług (może to być zorganizowany pobyt turystyczny, wycieczka, pielgrzymka, wyjazd na szkolenia i konferencje)

• kolekcjonuje usługi od różnych wytwórców w celu sprzedaży każdej z nich detalicznemu odbiorcy, wynika to z kompleksowości potrzeby turystycznej

• działa w miejscu zamieszkania klientów oraz w miejscu skąd rozpoczyna się podróż turystyczna

Zadania:

• programuje, organizuje i sprzedaje swoje imprezy bezpośrednio turystom (we własnych punktach sprzedaży) lub poprzez agentów w ich lokalach

• we własnym imieniu zawiera klientom umowy o świadczeniu usługi turystycznej

• ponosi przed klientem pełna odpowiedzialność za realizację i organizacje usługi

• zawiera różne umowy np.(umowa allotmentu, o zlecenie, o dzieło)

• zawiera umowę o świadczenie usług turystycznych, np. umowa o wycieczkę

Obowiązki:

• tworzenie produktu poprzez programowanie, zamawianie świadczeń, zatrudnianie pilotów, tworzenie sieci dystrybucji

• zabezpieczenie transportu zgodnego z programem

• realizowanie i rozliczenie zamówionych usług

6. Działalność agenta turystycznego-zadania i obowiązki.

Agent turystyczny:

- przedsiębiorca, biuro podróży, które polega na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju

- z tytułu pośrednictwa w zawarciu umowy otrzymuje odpowiednią prowizję od usługodawcy, która jest już wliczona w cenę usługi lub wycieczki

Zadania:

• Ustala, koordynuje i nadzoruje realizację handlowych i eksploatacyjnych zasad obsługi turystycznej, w celu uzyskania maksymalnych efektów finansowych i społecznych firmy, które reprezentuje

• Bada popyt oraz kreuje podaż usług turystycznych dla klientów krajowych i zagranicznych

• Analizuje rynek turystyczny dla klientów krajowych i zagranicznych

• Analizuje rynek turystyczny i zgodnie z prognozami przekazuje do sprzedaży imprezy turystyczne i para turystyczne

• Zbiera i selekcjonuje oferty usługodawców, kierując je następnie na rynek

• Promuje różne formy usług turystycznych, przygotowuje umowy i kontrakty

• Zleca nadzór nad realizacja imprez pilotom, przewodnikom lub przedstawicielom organizatora

• Zbiera informacje o dostępności, kosztach, różnych typach transportu i zakwaterowania

Obowiązki:

• Sprzedaż imprez w oficjalnie publikowanych cenach

• Przedstawianie klientom dokładnych informacji dotyczących produktu w tym: położenia i opisu hotelu, kategorie obiektu, termin i cene

• Zapoznanie klienta z Warunkami uczestnictwa i ubezpieczenia

• Rezerwowanie miejsc w imprezach turystycznych

7. Kultura obsługi i etyka zawodu pilota wycieczek.

Pilot wycieczek-to zawód (nr 511301 w klasyfikacji zawodów i specjalistów) wykonywany przez osoby posiadające uprawnienia do kierowania imprezą turystyczną. Do zadań pilota należy:

1) sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy

2) czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług

3) reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy

Cechy pilota:

• sympatyczny, grzeczny, troskliwy, cierpliwy, życzliwy, wyrozumiały po prostu

zwyczajnie

• komunikatywny

lubiący ludzi i przebywanie z nimi

• inteligentny z szerokim horyzontem intelektualnym, z usestymatyzowaną wiedzą

profesjonalną

• punktualny, uprzejmy, kulturalny

• chętnie udzielający odpowiedzi na pytania turystów

• elastyczny-umie zmienić program o ile zajdzie taka potrzeba

• potrafi przekazać swój entuzjazm do krajobrazu, przyrody i zabytków

• posiadający umiejętność przystosowania się do poziomu prowadzonej grupy

• mówiący żywo, obrazowo, głośno i wyraźnie

• opanowany, przedsiębiorczy, energiczny

• umiejący rozwiązywać problemy

• mega  odporny na stres

• posiadający zdolności przywódcze

• tworzący miłą, przyjemna atmosferę

Kultura obsługi:

- obsługując klienta, należy być delikatnym, nie naruszać prywatności i uczuć danej osoby

- rzetelność, uczciwość i prawdomówność

8. Wymień i omów etapy planowania imprezy turystycznej.

Etap pierwszy: organizowanie imprezy

• programowanie (cel, program, termin imprezy, rodzaj transportu)

• kalkulowanie,

• zamawianie świadczeń, ustalanie ceny

Etap drugi: sprzedaż

• opracowanie koncepcji reklamy i ofert

• przygotowanie do sprzedaży

• prowadzenie sprzedaży (bezpośredniej lub poprzez agentów)

Etap trzeci: realizacja

• odprawa pilota(w przypadku imprezy grupowej)

• odprawa i wyjazd uczestników

• realizacja świadczeń zgodnie z programem

• powrót uczestników

Etap czwaryt: rozliczenie

9. Rodzaje umów w turystyce.

• Umowa związana w związku z obsługą turystów

• Umowa organizatora turystyki z klientem (na podstawie której organizator zobowiazuje się świadczyć usługi)

• Umowa o pojedyncze świadczenie (zakwaterowania, transportu, przewodnicka)

• Umowy kompleksowe o świadczenie całego pakietu usług

• Umowy o organizowanie imprez turystycznych

• Umowa o usługach

• Umowa o podróż

• Umowa gospodarcza

• Umowa agencyjna

• Umowa przewozu

• Umowa najmu

• Umowa czarteru

• Umowa zlecenie

• Umowa o dzieło

Pyt.10 Scharakteryzuj podstawowe środki transportu w turystyce

Przewóz osób i bagażu w komunikacji wewnętrznej reguluje ustawa z dnia 15 listopada 1984r. „Prawo przewozowe” wraz z późniejszymi zmianami. Ustawa ta reguluje przejazd transportem kolejowym, samochodowym, lotniczym, żeglugi śródlądowej, wykonywanym odpłatnie przez uprawnionych przewoźników. Ustawa dzieli komunikację na otwartą, realizowaną na podstawie ogłoszonych publicznie rozkładów i taryf, oraz na komunikację zamkniętą, organizowaną na zamówienie, dla określonego przewozu pasażerów lub towarów. Ustawa reguluje też odpowiedzialność przewoźników za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, tryb dochodzenia roszczeń, zasady płacenia kar pieniężnych przez pasażerów i przewoźników. Żeglugę morską reguluje „Kodeks morski” z 1 grudnia 1961r.

1. komunikacja powietrzna 1.1loty regularne

1.2 loty poza rozkładem

1.3 inne przewozy lotnicze

2. komunikacja wodna 2.1 linie pasażerskie

2.2 rejsy wycieczkowe

2.3 inne

3. komunikacja lądowa 3.1 kolej

3.2Autokary, autobusy, inne środki publicznego transportu drogowego

3.3Pojazdy prywatne (do 8 miejsc)

3.4Pojazdy wynajęte

3.5Inne środki transportu lądowego

TRANSPORT AUTOKAROWY

powszechna forma masowego transportu, ważny środek transportu dla biur podróży. Za autokar uważamy pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. W powszechnym użyciu jest stosowana klasyfikacja autokarów: autokar turystyczny, komfortowy lub autokar wysokiej klasy.

Podjęcie i zarobkowe wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji. Licencję wydaje się na okres od 2 do ax 50 lat

Ustawa rozróżnia trzy rodzaje przewozów międzynarodowych:

-przewozy regularne-wykonywanie przewozu osób i bagażu na podstawie podanych do ogólnej wiadomości rozkładów jazdy

-przewozy wahadłowe- wielokrotny przewóz zorganizowany grup tam i z powrotem, miedzy tym samym miejscem początkowym i końcowym

-przewozy okazjonalne- przewóz osob, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego

Zalety:

Najtańszy ze wszystkich środków transportu w przeliczeniu na jednego uczestnika

-możliwość dowolnego kształtowania imprezy w czasie

-możliwość dojazdu do hotelu czy atrakcji turystycznej

-możliwość korygowania w trakcie imprezy założonego programu imprezy

-możliwość poznania mijanego krajobrazu

-dogodne warunki do integracji uczestników imprezy

- stosunkowo mała wrażliwość ludzi na choroby związane z transportem

-bagaż, załadowany w miejscu wyjazdu, przewożony jest do hotelu lub do miejsca kończącego impreze

Wady:

Wydłużenie imprezy w czasie

-ograniczenia w wielkości przewożonego bagażu

-konieczność przekraczanie wielu przejść granicznych

-możliwość wystąpienia nieprzewidzianych awarii

-ograniczenia wynikające z godzin pracy kierowcy

-długość podróży

TRANSPORT LOTNICZY

Bardzo popularny środek transportu. Zwiększony ruch turystyczny przyczynił się do rozwoju transportu lotniczego. Linie lotnicze wprowadzaja na rynek coraz to pojemniejsze samoloty, proponując przy tym bardzo korzystne warunki cenowe. Oferują one biurom podróży także czartery samolotów.

Największe lotniska w Polsce:

- Warszawa, Kraków, Katowice, Wrocław, Gdynia, Poznań.

Znaczenie transportu lotniczego rośnie. Powstają nowe linie oferujące tanie przewozy. Dynamiczny rozwój tanich linii lotniczych w Polsce datuje się na przełom lat 2003/2004, natomiast w 2005r. nastąpiła prawdziwa eksplozja połączeń.

Przykłady tanich linii lotniczych: Germanwings, Centralwings, Wizz Air, SkyEurope, Ryanair, EasyJet,Norwegia.

Większość przewoźników lotniczych, dysponującychsiatką połączeń, uczestniczących w obsłudze międzynarodowego ruchu turystycznego, zrzeszona jest w IATA ( International Air Transport Association)- Międzynarodowym Stowarzyszeniu Transportu Lotniczego, utworzonym w 1919r. Aktualnie IATA zrzesza ponad 150 przewoźników. Podstawowym celem działania IATA jest popieranie międzynarodowego rozwoju transportu lotniczego, ujednolicenie przepisów, dokumentów i rozliczeń. Głównym celem jednak jest eliminowanie konkurencji między przewoźnikami poprzez określenie taryf minimalnych. Podstawą działania IATA jest konwencja warszawska z 1929r. Polskie Linie Lotnicze LOT przystąpiły do największego na świecie aliansu, STAR ALLIANCE, jest to największy sojusz lotniczy na świecie. Linie lotnicze uczestniczące w sojuszu przewożą rocznie prawie 300 mln pasażerów, dysponują flotą ponad 2 tys. samolotów latajacych do ponad 700 portów w 128 krajach. LOT został 15 partnerem sojuszu.

Zalety:

-szybkość podróży

-wygoda podróżowania

-duże bezpieczeństwo podróżowania

-gwarantowane wyżywienie podczas podróży

Wady:

-wysoka cena przelotu

-ograniczenia w planowaniu wynikające z rozkładu lotów i lokalizacji lotnisk

-uciążliwa konieczność dojechania do lotniska, nie zawsze będącego w miejscu zamieszkania klienta

-zmiana terminów w trakcie imprezy powoduje dodatkowe koszty i uzależniona jest od możliwości zmiany rezerwacji

-konieczność korzystania z dodatkowego transportu na transfery oraz realizację programu

-konieczność przenoszenia bagażu przy transferach

-lęk pasażerów przed podróżą.

TRANSPORT KOLEJOWY

Polski transport kolejowy zorganizowany jest przez Presdiębiorstwo Państwowe Polskie Koleje Państwowe (PKP), działające w oparciu o prawo przewozowe oraz Regulamin przewozu osób i przesyłek bagażowych. Przewozy odbywają się w pociągach osobowych, pospiesznych lub w pociągach oznaczonych przez PKP jako pociągi z dopłatą: euro city, Inter city, ekspresowe oraz niektóre pociągi międzynarodowe. Pociągi podzielone są na 1 i 2 klasę. Cena za przejazd zależy od klasy pociągu, rodzaju pociągu, odległość. W niektórych pociągach znajdują się wagony sypialne i wagony z miejscami do leżenia. W niektóre pociągi oferują także tzw. autokuszetki- pasażer podróżuje w pociągu z miejscem leżącym, auto zaś doczepione jest do specjalnej platformy przy ostatnim wagonie.

PKP przewiduje także zniżki dla osób uczących się , emerytów,rencistów, grup zorganizowanych lub na bilety wycieczkowe.

Zalety:

-prędkość podróżowania

-sprawniejsze odprawy graniczne

-niższa cena niż przy niektórych biletach lotniczych

-w miarę dobry komfort podróżowania

-możliwość zamówienia posiłków

-wygodna możliwość podróżowania w nocy

Wady:

- ograniczenia wynikające z rozkładu jazdy co dom czasu jak i kierun ków

-konieczność korzystania z dodatkowego transportu na transfery oraz realizacje programu

-konieczność przenoszenia bagażu przy transferach

-opóźnienia

TRANSPORT MORSKI (PROMY)

Często używany przez polskie biura podróży, głównie do podróżowania do Skandynawii, Anglii oraz z Włoch do Grecji. Podróże morskie regulują postanowienia konwencji ateńskiej z 1974r. o przewozie pasażerów i ich bagażu drogą morską.

Promy przystosowane są do przewozu osób oraz pojazdów z pociągami włącznie. W czasie podróży można wykupić miejsca siedzące, bądź kajutę. Cena za bilet zależy od standardu podróży oraz terminu podróży ( ceny w sezonie o poza sezonem). Bilet zakupiony w dwie strony jest tańszy (podobnie jest u pozostałych przewoźników).

Zalety:

-niższa cena niż cena biletu lotniczego

-przy realizacji niektórych typów imprez jedyny środek transportu

-możliwość zamawiania posiłków

-dobry komfort podróżowania

Wady:

-długi czas podróży

-ograniczenia wynikające z rozkładów rejsów

-konieczność korzystania z dodatkowych śr, transportu przy transferach

-konieczność przenoszenia bagażu przy transferach

-lęk przed podróżą morską

-choroby morskie

-uzależniony od warunków atmosferycznych

Pyt. 11 Scharakteryzuj rodzaje obiektów hotelarskich i sposoby ich kategoryzacji.

Usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów

lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z

tym związanych.

Ustala się następujące rodzaje obiektów hotelarskich:

1) hotele - obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w

pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług

związanych z pobytem klientów,

2) motele - hotele położone przy drogach, zapewniające możliwość korzystania z

usług motoryzacyjnych i dysponujące parkingiem,

3) pensjonaty - obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich

klientów całodzienne wyżywienie,

4) kempingi - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach i przyczepach

samochodowych, domkach turystycznych lub innych obiektach stałych, oraz

przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów,

5) domy wycieczkowe - obiekty posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych,

dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny zakres

usług związanych z pobytem klientów,

6) schroniska młodzieżowe - obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej

turystyki młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów,

7) schroniska - obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy

szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z

pobytem klientów,

8) pola biwakowe - obiekty niestrzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach.

Ustala się dla:

1) hoteli, moteli i pensjonatów - pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami,

2) kempingów - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami,

3) domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych - trzy kategorie oznaczone

cyframi rzymskimi.

- Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów

dokonuje, kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję wojewoda właściwy ze

względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego,

- Ewidencję pól biwakowych prowadzi wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze

względu na miejsce ich położenia.

- Inne obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie (np. wynajmowane przez rolników pokoje i miejsca na ustawianie namiotów w prowadzonym przez nich gospodarstwach rolnych),prowadzi wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze względu na miejsce położenia obiektów prowadzi ich ewidencję.

(USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych)

13. Przedstaw i oceń rozwój i wielkość bazy hotelowej w Twoim mieście.

Baza noclegowa - jeden z podstawowych elementów zagospodarowania turystycznego, w skład którego wchodzą różnego rodzaju obiekty noclegowe i urządzenia towarzyszące, pozwalające turystom na przebywanie poza miejscem stałego zamieszkania w warunkach zbliżonych do ich stałych upodobań. Charakter i struktura bazy noclegowej w znacznym stopniu zależą od uwarunkowań przyrodniczych oraz społeczno- ekonomicznych.

Ogółem hotele na terenie Pszczyny dysponują bazą noclegową obejmującą ponad 300 miejsc noclegowych o zróżnicowanym standardzie.

Do bazy hotelowej Pszczyny zaliczamy:

Hotel PTTK-25 pokoi, Hotel Imperium-27 pokoi, Hotel U Michalika-16 pokoi, Pensjonat Retro-18 pokoi, Dom Turysty Marco- 49 miejsc noclegowych, Hotel Elwo-56 pokoi, Hotel Globus, Hotel Piaskowy-25 pokoi, w tym 2 apartamenty, Hotel Zamkowy-10 pokoi, Pustelnik: - 12 pokoi dwuosobowych, Piano Nobile: 10 pokoi

Ocena bazy hotelowej:

Z wyżej wymienionych zaledwie cztery hotele są trzygwiazdkowe, pozostałe są niżej sklasyfikowane. Hoteli o standardzie wyższym niż trzy gwiazdki w Pszczynie brakuje. Najbliższy hotel czterogwiazdkowy położony jest na terenie gminy, lecz jest oddalony od centrum miasta o 10km. Większość placówek to małe hotele o małej ilości pokoi, typu bead&breakfast, 5 z nich znajduje się w obrębie starego miasta w ścisłym centrum, 2 to hotele przy głównej drodze na trasie Katowice- Bielsko- Biała. Brakuje hoteli oferujących całodzienne wyżywienie. Z 11 przedstawionych tu ośrodków 4 to placówki stare, wymagające remontu chcąc pozostać konkurencyjne na rynku.

14. Scharakteryzuj działalność usługową w hotelu.

Przez usługę hotelową rozumieć należy ogół świadczeń, które zaspokajają potrzeby bytowe w ciągu jednej doby w zakładzie hotelarskim. Działalność usługowa hotelu może stanowić jeden z komponentów kompleksowego produktu turystycznego i być jednym z rodzajów usług turystycznych pośród usług:transportowych, gastronomicznych, przewodnickich, informacyjnych, ubezpieczeniowych, bankowych, w zakresie kultury fizycznej i innych. Usługi hotelarskie można pogrupować na podstawowe, uzupełniające, dodatkowe i towarzyszące.

Podstawową usługą hotelu stanowi usługa noclegowa

Natomiast do najważniejszych usług towarzyszących (dodatkowych) należą:

• gastronomiczne

• wynajmu lokali

• telekomunikacyjne

• zakupu biletów, kwiatów

• wynajmu skrzynek depozytowych, sejfów

• sprzedaż z mini-barku

• pralnicze

• sprzedaż sygnału z płatnej telewizji

• dostęp do Internetu

• wynajem sprzętu

• rekreacyjne

15. Wymień sektory gospodarki narodowej powiązane z rynkiem turystycznym. Wskaż przykłady powiązań.

Produkt turystyczny składa się z produktów i usług różnych branż. Podstawowymi rodzajami działalności gospodarczej w państwie są: jako Sektor Pierwszy (I) - rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo/ Sektor Drugi (II) - przemysł, budownictwo/ Sektor Trzeci (III) - usługi. Światowa Organizacja Turystyki zaleca aby w zakres gospodarki turystycznej włączyć 10 spośród 17 standardowo przyjętych w gospodarce sektorów:

• budownictwo

• hotele i restauracje

• transport, gospodarkę magazynową i łączność

• handel hurtowy i detaliczny

• pośrednictwo finansowe

• obsługę nieruchomości, wynajem i inną działalność, związaną z prowadzeniem interesów

• administrację publiczną

• edukację

• pozostałą działalność usługową

• organizacje i instytucje międzynarodowe

Przykład I:

Transport, gospodarka magazynowa i łączność obejmuje m.in. działalność związaną z przewozem osób środkami transportu lądowego, wodnego i powietrznego, obsługę pasażerów i bagażu, organizowanie i obsługę ruchu turystycznego w takich grupach jak:

1. Transport kolejowy

2. Transport lądowy pozostały (w tym transport pasażerski)

3. Transport wodny

4. Transport lotniczy

5. Działalność wspomagająca transportowe

Przykład II:

Przykładem drugim mogą być hotele i restauracje obejmujące wynajem pomieszczeń do krótkotrwałego zamieszkania, prowadzone bez lub łącznie z wyżywieniem oraz działalność gastronomiczną. Można tu wyróżnić następujące grupy:

1. Hotele

2. Pozostałe obiekty noclegowe turystyki (np. schroniska młodzieżowe, pola kempingowe)

3. Restauracje i inne placówki gastronomiczne

4. Bary

5. Działalność stołówek i katering

Działalność związana z turystyką znajduje się pośrednio w innych sektorach gospodarki poprzez świadczenia mające charakter usług paraturystycznych. W poniższych sekcjach można wyróżnić:

1. Rolnictwo- agroturystyka

2. Budownictwo- tworzenie infrastruktury turystycznej

3. Handel- spożywczy, sprzedaż upominków i pamiątek dla turystów

4. Nauka- badania naukowe

5. Pośrednictwo finansowe- usługi bankowe, ubezpieczenia

6. Edukacja- szkolnictwo turystyczne

7. Administracja publiczna- jednostki nadzorujące funkcjonowanie sektora turystycznego, wydawanie dokumentów podróży (paszporty, wizy)

16. Wymień formy organizacyjno- prawne własności, które najlepiej wpisują się twoim zdaniem w działalność na rynku usług noclegowych i gastronomicznych.

Najlepiej wpisują się w działalność na rynku usług noclegowych i gastronomicznych spółki prawa handlowego uregulowane w kodeksie spółek handlowych, obejmują one:

1. spółki osobowe

• spółka jawna

• spółka partnerska

• spółka komandytowa

• spółka komandytowo-akcyjna

2. spółki kapitałowe

• spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

• spółka akcyjna

1. Spółki osobowe opierają swą działalność na osobistej pracy wspólników w przedsiębiorstwie. Brak osobowości prawnej. Wspólnicy reprezentują spółkę. Wspólnicy wnoszą wkłady. Nieograniczona i solidarna odpowiedzialność osobistym majątkiem wspólników za zobowiązania spółki.

Spółka jawna- osobowa spółka prowadząca przedsiębiorstwo pod własną firmą i nie będąca inną spółką handlową. Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej. Może jednak zawierać umowy, może pozywać i być pozywana. Posiada swój majątek, który stanowią wkłady wniesione do spółki oraz mienie nabyte przez spółkę w trakcie jej trwania.

Spółka partnerska- pierwotnie musi się składać co najmniej z dwóch wspólników. Umowa spółki wymaga formy pisemnej inaczej jest nie ważna. Powstaje w chwili wpisu do KRS. Partner nie odpowiada za zobowiązania spółki wynikające z działalnośći innych partnerów. Firma powinna zawierać nazwisko co najmniej jednego partnera oraz określenie zawodu wykonywanego w spółce.

Spółka komandytowa- za zobowiązania spółki w sposób nieograniczony odpowiada co najmniej jeden wspólnik ( komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika jest ograniczona( komandytariusz). Powstaje z chwilą wpisu do KRS. Nie posiada osobowości prawnej, ale posiada zdolność prawną.

Spółka komandytowo- akcyjna- Co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia za zobowiązania spółki(komplementariusz) a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Akcjonariusz nie odpowiada za zobowiązania spółki. Osoby podpisujące statut są założycielami spółki. Powstaje w czasie wpisu do KRS.

2. Spółki Kapitałowe. Prawa i obowiązki udziałowców/akcjonariuszy reguluje tu umowa spółki/statut, zwane „konstytucją spółki”. Mają osobowość prawną, kapitał zakładowy. Posiadają zgromadzony majątek odrębny od majątków osobistych wspólników lub akcjonariuszy. Wyłączenie (z pewnymi wyjątkami) odpowiedzialności wspólników/ akcjonariuszy za zobowiązania spółki. Wyłączenie wspólników z bezpośredniego prowadzenia spraw spółki poprzez utworzenie organów spółki.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością- wspólnicy nie odpowiadają za zobowiązania spółki. Umowa spółki w formie aktu notarialnego. Kapitał zakładowy to min. 5000zł(minimalna wartość udziału to min. 50zł) Organami spółki są: Zgromadzenie wspólników(najwyższa władza spółki, podejmuje uchwały większością w głosowaniu), Zarząd(Powołany przez zgromadzenie wspólników, lub Radę Nadzorczą, minimalny skład to 1os.), Rada Nadzorcza (bądź Komisja Rewizyjna)jest obligatoryjna , gdy kapitał zakładowy osiągnął 500 000PLN a jednocześnie liczba wspólników 25.

Spółka akcyjna- powstaje z chwilą wpisu do KRS. Akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki, ryzyko ponoszą jedynie do wysokości wniesionego kapitału i czerpią z niego zyski. Zysk dzielony jest proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Akcje te mogą być notowane(kupowane i sprzedawane) na giełdzie.

17. Scharakteryzuj, w jaki sposób elementy otoczenia zewnętrznego mogą wpływać na restaurację zlokalizowaną w centrum dużego miasta.

Otoczenie zewnętrzne restauracji stanowi to, co z zewnątrz organizacji może na nią wpływać. Na otoczenie zewnętrzne składają się dwie warstwy:

otoczenie ogólne (dalsze, makrootoczenie) - organizacji obejmuje wymiary i siły, wśród których działa organizacja i które mogą wywierać wpływ na jej działania. Należy do nich pięć wymiarów: 1. ekonomiczny(np. wpływ wzrostu gospodarczego na rozwój przedsiębiorstwa lub kryzysu gospodarczego) , 2. techniczny (wyposażenie przedsiębiorstwa w nowy sprzęt podnosi jakość oferowanych potraw, obniża koszty jednostkowe i skraca czas przygotowania) 3. socjalno-kulturowy (zwyczaje, nawyki, normy społeczne- wpływają na strategię promocji, rodzaj dań, wystrój), 4. prawno- polityczny(przedsiębiorstwo musi stosować się do norm, ustaw, przepisów dotyczących punktów gastronomicznych) 5. międzynarodowy (światowe trendy w gastronomii, nowości.

otoczenie celowe (bliższe, mikrootoczenie) - składa się z konkretnych organizacji lub grup, które mogą wpływać na przedsiębiorstwo. Obejmuje ono: 1. konkurentów(wpływają na restaurację poprzez prowadzoną politykę cenową, reklamową, imprezy specjalne, poziom i jakość świadczonych usług) 2. klientów(mają wpływ na przedsiębiorstwo poprzez sumy jakie wydają,swoje gusta, preferencje i możliwości) 3. dostawców(wysokość cen, czas realizacji zamówień jakość i zakres asortymentu mają bezpośredni wpływ na działalność), 4. regulatorów(sanepid, straż pożarna, policja- przedsiębiorstwo musi się dostosować do ich zaleceń), siłę roboczą, właścicieli, 5. sojuszników strategicznych(ponieważ wymiary te są związane z konkretnymi organizacjami w środowisku, ich wpływ będzie miał charakter bezpośredni, poprzez wzajemne umowy między restauracją a sojusznikami, można oszczędzać na kampaniach reklamowych, zwiększyć swoją siłę konkurencyjną, dotrzeć do szerszego klienta).

18. Omów, w jaki sposób podmioty otoczenia wewnętrznego mogą wpłynąć na funkcjonowanie hotelu.

Otoczenie przedsiębiorstwa możemy podzielić na:

-Otoczenie zewnętrzne

-Otoczenie wewnętrzne

składające się z warunków i sił wewnątrz organizacji. Jego główne składowe obejmują: zarząd, pracowników, kulturę organizacji(Corporate culture)

Podmioty otoczenia wewnętrznego to:

Właściciele- wszystkie podmioty, które uczestniczą we własności daną organizacją

Zarząd- nadzorujący zarządzanie organizacją, reprezentuje ją w kontaktach zewnętrznych

Pracownicy- osoby zatrudnione w danej organizacji

Elementy otoczenia wewnętrznego

Środowisko fizyczne- Budynki, wyposażenie, maszyny i urządzenia- warunki fizyczne pracy

Kultura organizacyjna- zastaw wartości i norm, zachowań, zwyczajów, postaw, symboli, podzielanych w danej organizacji.

Podmioty otoczenia wewnętrznego wpływają m.in. na rentowność hotelu. Wnoszą do organizacji swoje biologiczne i kulturowe potrzeby, świadomość, inteligencje, wartości, interesy, cele, umiejętności. Do wewnętrznych czynników kształtujących rentowność hotelu, należą te obszary działalności przedsiębiorstwa, które przynajmniej w dużym stopniu zależą od decyzji własnych:

-wartość i struktura majątku

-struktura kapitałów i zobowiązań

-płynność środków

-sprawność w zakresie zarządzania kapitałem obrotowym

-rozwój sprzedaży i usług

-organizacja hotelu

19. Geneza i wkład organizacji turystycznych w rozwój turystyki. (PTTK, POT, PIT, PART, WTO)

PTTK- Polskie Towarzystwo Turystyczno- Krajoznawcze powstało z połączenia w 1950r. Polskiego towarzystwa Krajoznawczego(powstałego w 1906 roku) i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (powstałego w 1873r.). PTTK stawia sobie za zadanie upowszechnianie na terenie Polski krajoznawstwa i turystyki kwalifikowanej(promując system odznak turystycznych i krajoznawczych). Towarzystwo jest wydawcą map, folderów i przewodników, posiada biblioteki i Regionalne Pracownie Krajoznawcze, zrzesza 3000 kół i klubów oraz prawie 200obiektów noclegowych o różnym standardzie. PTTK posiada własną kadrę- przewodników turystycznych, instruktorów krajoznawstwa i ochrony przyrody, ponadto prowadzi szkolenia. Dzięki PTTK mamy w Polsce tysiące km wyznakowanych szlaków. PTTK sprawuje także prawną i merytoryczną opiekę nad transeuropejskimi trasami pieszymi i rowerowymi.

POT-Polska Organizacja Turystyczna rozpoczęła działalność 1 stycznia 2000 roku na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1999roku. Jest urzędem centralnym podległym Ministrowi gospodarki. Promuje Polskę jako kraj turystycznie atrakcyjny pod względem kulturowym i przyrodniczym w kraju i za granicą. (m. in. poprzez media)Zapewnia funkcjonowanie i rozwijanie polskiego systemu informacji turystycznej. POT zajmuje się m.in. wspomaganiem planów rozwoju infrastruktury turystycznej, organizowaniem targów i seminariów, współpracą z samorządem terytorialnym,gospodarczym oraz ze stowarzyszeniami w dziedzinie turystyki.

PIT- Polska Izba Turystyki działa od 1990r. jako organizacja pozarządowa, samorządowa, zrzeszająca podmioty gospodarcze branży turystycznej, od 1992r. prowadzi system rekomendacji biur podróży- wydając certyfikaty, które są gwarancją jakości i rzetelności usług. Zajmuje się działalnością na rzecz rozwoju biznesu turystycznego, podnoszeniem poziomu usług w turystyce i promocją turystyki w Polsce i za granicą.

PART SA- Polska Agencja Rozwoju Turystyki istnieje na naszym rynku inwestycji turystycznych od 1993r., jest zarazem najstarszą i największą grupą świadczącą usługi doradcze i finansowe w zakresie turystyki. Przyczynia się do rozwoju turystyki poprzez: prowadzenie konsultingu w zakresie kierowania polskich marek turystycznych, działalność inwestycyjną, pośrednictwo inwestycyjne i finansowe (poszukiwanie lokalizacji pod nowe inwestycje turystyczne, doradztwo prawne, kojarzenie ewentualnie firm, które w danej inwestycji mogłyby współpracować, poszukiwanie źródeł finansowania)

WTO- teraz UNWTO (United Nations Worlt Tourism Organisation) Światowa Organizacja Turystyki powiązana z ONZ zajmuje się kwestiami związanymi z turystyką n. p. statystykami ruchu turystycznego. Powstała w 1975r. z przekształcenia UIOOT- Międzynarodowego Związku Oficjalnych Organizacji Turystycznych. UNWTO ma siedzibę w Madrycie i odgrywa ważną rolę w promowaniu zrównoważonej, odpowiedzialnej i uniwersalnie dostępnej turystyki, poświęcając przy tym dużą uwagę interesom krajów rozwijających się. UNWTO oddano w ręce United Nations Millenium Development Goals jako narzędzie w kierunku redukcji ubóstwa i wsparcia zrównoważonego rozwoju. Wkład WTO w rozwój turystyki opiera się m.in. na: wspieraniu wdrażania światowego kodeksu etycznego dla turystyki i minimalizowanie negatywnych środowiskowych i społecznych efektów tej branży.

20.Historyczne i współczesne aspekty organizacji ratowniczych w turystyce (TOPR, WOPR, GOPR).

TOPR- Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe powstało w 1909 r. Zajmuje się ratownictwem górskim na obszarze Tatr. Pierwszym naczelnikiem i założycielem był Mariusz Zaruski, w swym początku było formacją zorganizowaną w sposób wręcz wojskowy -obowiązywał rygor i bezwzględne posłuszeństwo wobec przełożonych. Pierwsi ratownicy służyli honorowo (nosili opaski na lewym ramieniu z godłem TOPR- niebieskim krzyżem na białym, owalnym polu) jednak ze względu na brak możliwości wykonywania w tym samym czasie pracy zarobkowej koniecznością było zwracanie kosztów całej wyprawy. Pod obecną nazwą organizacja istniała do 1952, potem wcielono ją do powstałego wówczas GOPRu jako tzw. Grupę tatrzańską- ta zaś ze względu na specyfikę swojej pracy powróciła do pierwotnej nazwy „TOPR” w 1991 r. Do TOPRu może należeć pełnoletnia osoba, spełniająca warunki statutu stowarzyszenia. Pełne członkostwo można uzyskać kończąc staż trwający 1,5 do 3lat. Dziś TOPR liczy ok 260 członków z czego 33 to zawodowi ratownicy. Naczelnikiem TOPR jest obecnie Jan Krzysztof, a prezesem Józef Janczy. Za udzielanie pomocy ofiarom górskich wypadków TOPR nie pobiera żadnych opłat, jest organizacją społeczną utrzymywaną z dotacji Państwa (przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji). Połowę budżetu pokrywa kwota z Państwa a drugą połowę pozyskuje się poprzez sponsorów i zabezpieczanie imprez.

GOPR- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest organizacją prowadzącą akcje ratownicze, szkolenia i zapobiega wypadkom na terenach górskich Polski. Na początku lat 50-tych z inicjatywy TOPRu rozpoczęto tworzyć oddziały ratownicze w Sudetach i Beskidach a w 1952 (po ślubowaniu ponad 20 nowych ratowników)powołano SOPR i KOPR- Sudeckie i Krynickie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Ich naczelnicy wraz z delegatami TOPR i Pogotowia Beskidzkiego powołali 21 XII 1952 roku GOPR- stowarzyszenie dla nich nadrzędne. Cztery lata później TOPR, BOPR, KOPR i SOPR zostały przemianowane na grupy regionalne GOPR: Tatrzańską, Beskidzką, Krynicką i Sudecką. Później powstały również: Grupa Rabczańska (przemianowana potem na Podhalańską) i Bieszczadzka. W połowie lat 70. Grupę Sudecką podzielono na Karkonoską i Wałbrzysko- Kłodzką. Tak jest do chwili obecnej, jedynie w 1991 roku Grupa Tatrzańska przyjęła z powrotem nazwę TOPR, a w 1998r. powołano do życia Grupę Jurajską (w Podlesicach). Dziś GOPR zabezpiecza obszar gór polskich od Karkonoszy poprzez Jurę Krakowsko- Częstochowską do Bieszczad. Zatrudnia 61 ratowników etatowych a nieco ponad tysiąc ochotników ich wspomaga jest też wielu kandydatów na ratowników. Można ich rozpoznać po czerwonym, lub czerwono- niebieskim stroju z niebieskim krzyżem i podpisem GOPR.

WOPR- Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest polską organizacją pozarządową skupiającą ratowników wodnych. Ma zasięg ogólnokrajowy i jest członkiem International Life Saving- międzynarodowego stowarzyszenia specjalistycznego zrzeszającego ratowników. Działalność WOPR jest współfinansowana ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Przewodniczący Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w kwietniu 1962r. Wydał zarządzenie powołujące WOPR jako organizację regulaminową. W 1969r. WOPR uzyskał osobowość prawną na podstawie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych a w 1969r. na podstawie porozumienia z Polskim Związkiem Pływackim WOPR przejął wszystkie sprawy związane z ratownictwem. Od 1971 roku WOPR jest także członkiem Międzynarodowej Federacji Ratownictwa Wodnego i Sportów Użytkowych z siedzibą w Madrycie. Co roku organizowana jest przez WOPR nauka pływania z młodzieżą i osobami dorosłymi, działalność profilaktyczna n. t. bezpieczeństwa na wodzie. WOPR zabezpiecza ponadto imprezy na wodzie, spływy kajakowe, zawody pływackie, regaty żeglarskie, prowadzi także wspólne działania z policją na wodzie, zajmuje się też ekologią i czystością wód.

Pyt.22 Wkład Towarzystwa Tatrzańskiego w rozwój turystyki zorganizowanej w Polsce.

Polskie Towarzystwo Tatrzańskie

Pomysł założenia Towarzystwa Tatrzańskiego był rozważany wśród miłośników Tatr już w 1871. Założono je początkowo jako Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie 3 sierpnia 1873. Po ustanowieniu statutu Towarzystwo zostało zarejestrowane 19 marca 1874 z siedzibą w Nowym Targu. W maju 1874 zmieniło nazwę na Towarzystwo Tatrzańskie i przeniosło swoją siedzibę do Krakowa.

Założycielami Towarzystwa byli m.in. dr Tytus Chałubiński, ks. Józef Stolarczyk, Eugeniusz Janota, Ludwik Eichborn, Walery Eljasz-Radzikowski i inni. Pierwszym prezesem został hr. Mieczysław Rey. Już w pierwszej dekadzie istnienia Towarzystwa powstały jego pierwsze oddziały terenowe w Stanisławowie (1877), Kołomyi i Lwowie. Potem szybko powstawały kolejne oddziały (w Nowym Sączu, Szczawnicy i Żywcu). Jednak dopiero po I wojnie światowej, wraz ze zmianą nazwy w 1920 r. na Polskie Towarzystwo Tatrzańskie (PTT), Towarzystwo objęło swoim zasięgiem całe terytorium Polski.

W statucie Towarzystwa zapisano następujące cele jego działania.

1. Badanie Karpat, a w szczególności Tatr i Pienin oraz rozpowszechnianie zebranych o nich wiadomości.

2. Zachęcanie do ich zwiedzania, ułatwienie przystępu do nich i pobytu turystom (a w szczególności swoim członkom) oraz badaczom i artystom udającym się do Karpat, Tatr i Pienin w celach naukowych i artystycznych.

3. Ochrona zwierząt halskich: kozicy i świstaka.

4. Wspieranie przemysłu górskiego wszelkiego rodzaju.

Realizacja tych punktów odbywała się poprzez badania naukowe gór polskich - badania jaskiń tatrzańskich, budowę obserwatoriów meteorologicznych, tworzenie opisów etnograficznych Czarnohory, Łemkowszczyzny i Beskidu Śląskiego, wydawanie map i przewodników, budowanie schronisk i znakowanie szlaków turystycznych. Z inicjatywy Towarzystwa Tatrzańskiego przedłużono powstałą w 1884 roku linię Kraków - Chabówka do Zakopanego. Towarzystwo Tatrzańskie kładło podwaliny pod powstanie Tatrzańskiego Parku Narodowego i TOPR-u. Do roku 1939 Polskie Towarzystwo Tatrzańskie miało już 54 schroniska, 81 stacji turystycznych, 10 niezagospodarowanych schronów, o łącznej liczbie prawie 5 tysięcy miejsc noclegowych. Z inicjatywy Towarzystwa i na jego koszt postawiono w Zakopanem pierwsze latarnie, położono chodniki, zbudowano pocztę i telegraf. W 1882 zbudowano Dworzec Tatrzański (nazywany także Dworem Tatrzańskim), który szybko stał się ośrodkiem kultury. .

W okresie II wojny światowej Towarzystwo zawiesiło swoją działalność (do 1945).

Towarzystwo reaktywowano w 1945. Ze względów politycznych, pod wpływem władz państwowych, powstał projekt rozwiązania PTT (jak również Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego) i stworzenia nowej, jednej organizacji turystycznej w Polsce. W dniu 16 grudnia 1950 odbyły się dwa osobne zjazdy PTT i PTKraj., które powzięły dwie niezależne uchwały o samorozwiązaniu się jednej i drugiej organizacji. W dniu następnym, 17 grudnia 1950, grupa prywatnych osób (a nie delegatów na zjazdy organizacji, które prawnie już nie istniały) powołała Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.

Sukcesy:

-1884- oddanie linii kolejowej na trasie Kraków- CHabówska

-pierwsze, polskie cykliczne wydawnictwo poświęcone tematyce turystycznej „Wierchy”

-wyznaczenie granic parku narodowego 1889- Tatrzański P.N.

-wybudowanie schroniska nad Morskim Okiem

-pierwsze przewodniki turystyczne- wyznaczanie pierwszych szlaków

-wybudowanie stacji meteorologicznej w Tatrach

-pojawienie się narciarstwa.

24. Czynniki rozwoju turystyki na przestrzeni dziejów na wybranych przykładach

Starożytność

Już od niepamiętnych czasów ludzie przemieszczali się w różnych celach. Początkowo było to poszukiwanie nowych pastwisk, dogodnych terenów do osiedlania się i prowadzenia polowań. Zatem głównym celem było zdobycie zdobycie pożywienia i zapewnienie bezpieczeństwa. W miarę pojawienia się starożytnych cywilizacji pojawiły się także inne cele: zdobywanie nowych terenów, podboje. Naturalną jest rzeczą, iż wiązały się one z wyprawami, jednak, jak wiadomo, tego typu wypraw współcześnie nie zaliczamy do aktualnie rozumianej turystyki. Coraz więcej było wyjazdów handlowych, poszukiwano nowych rynków zbytu. Ten cel przyczynił się glównie do szybszego poznawania świata i kultur.

W starożytnym Egipcie odbywano pielgrzymki do miejsc kultu, pochówku, piramid i świątyń.Znane są podróże już sprzed 3 tys.lat p.n.e. Podobne podróże odnotowywano na Bliskim Wschodzie. W historii turystyki zapisała się egipska królowa Hatszepsut, która utrzymywała ożywione kontakty handlowez zagranicą. Szczególnie zaznaczyła się wyprawa do krainy Punt na poł-wsch. Od Egiptu. Z Puntu sprowadzana do Egiptu kość słoniową, dzikie zwierzęta, skóry, wonności oraz drzewo kadzidlane dla boga Amona.Podróżowali mieszkańcy Mezopotamii, Palestyny i Fenicji. Najbujniejszy okres podróży Kreteńczyków przypada na okres między 2300 a 1600 rokiem p.n.e. Początkowo organizowano wyprawy morskie, rzeczne i lądowe. Istotną barierą w podróżach handlowych były kłopoty z przechowywaniem żywności. Podróże morskie najlepiej rozwijały się w basenie Morza Śródziemnego. Od VII w.p.n.e. szczególnie częste i znane były podróże Persów. Budowano tam tzw. „drogi królewskie”, przy których powstawały oberże i punkty zaopatrzeniowe.Ważne jest,iż pierwsze wozy konne zostały użyte około 1600 r.p.n.e. Na Bliskim Wschodzie powstawały często ufortyfikowane gospody dla kupców i ich karawan., były to karawanseraje. Za prekursorów turystyki można uznać Greków, którzy stopniowo rozwijali swą kulturę od 1500 r.p.n.e. W ich kulturze pojawiły się wyjazdy na wielkie przedstawienia, do licznych, wspaniałych amfiteatrów(np. w Epidauros- przetrwal do dziś). Wyjątkowym i spektakularnym celem podróży były wyjazdy na Igrzyska Olimpijskie, które od 776r.p.n.e. rozgrywano co 4 lata w Olimpii na Peloponezie. W związku ze wzrostem liczby podróży budowano przydrożne zajazdy, które umożliwiały przenocowanie i wyżywienie. W starożytnej Grecji zmieniał się stopniowo stosunek ludności miejskiej do podróżnych-początkowo traktowano ich jak wrogów. Zeus traktowany był jako opiekun podróżnych ”Zeus Xenio”- gościnny, zatem i podróżnych traktowano z gościnnością, otwartością , pojawiło się wówczas pojecie „gość”. Kolejnym etapem w rozwoju turystyki była rozbudowa infrastruktury i możliwości przemieszczania się w świecie Imperium Rzymskiego. Budowano jeszcze bardziej udoskonalane zajazdy, w których można było także zmienić konie i uzyskać potrzebne do podróży informacje. Zarówno w Grecji jak i w Rzymie znane były podróże wypoczynkowe., głównie do miejscowości nadmorskich oraz do funkcjonujących już w strarożytnosciuzdrowisk, których renoma utrzymała się do czasów współczesnych. Uzdrowiska Imperium Rzymskiego : Bath (Wlk.Brytania), Baden Baden (Niemcy), Vichy (Francja), Baie Herculane (Rumunia), Spa(Belgia) i inne. Znaczenie miały także podróże pielgrzymkowe: np. do Delf, nazywanych pępkiem starożytnego świata. Dużym powodzeniem cieszyły się liczne świątynie w wielu znaczących ośrodkach ówczesnego świata. Kolejnym ważnym celem wyjazdów były misje polityczne, które stały się charakterystyczne dla każdej epoki, jednak w obliczu rozwijającego się ruchu osobowego w innych celach stopniowo traciły na znaczeniu. Uczęszczane były szlaki handlowe, podróżowano głównie drogą morską w obrębie basenu Morza Śródziemnego. Od 200r.p.n.e. do ok.1500r. szczególnie znany był Jedwabny Szlak. Znad Bałtyku na M. Śródziemne prowadził na początku naszej ery Szlak Bursztynowy.

Podróżowali również mieszkańcy Indii, Chin, Japończycy. Japończycy prawdopodobnie jako pierwsi dotarli do wybrzeży Kalifornii w Ameryce Północnej. O fakcie tym mogą świadczyć szczątki ich łodzi znalezione na wybrzeżu.

Epoka starożytnego świata została zakończona wraz z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego w 476r.

Średniowiecze

Terminem tym określa się epokę historii i kultury europejskiej między czasami starożytnymi a nowożytnymi. Początek średniowiecza wiąże się z 476 r. n.e., tj. upadkiem Cesarstwa Zachodniorzymskiego, schyłek zaś z wydarzeniami historycznymi XV w (1453r., tj. upadkiem Cesarstwa Bizantyjskiego oraz 1492 r. - odkryciem Ameryki). Przyjęte określenie "średniowiecze" było wyrazem pewnego lekceważenia żywionego dla tej "pośredniej" epoki, okresu jakoby "bezpłodnego, mrocznego i ciemnego". Termin ten wykuty został przez epokę późniejszą - renesans, który zarzucał średniowieczu odejście od ducha wielkiej kultury antyku, jej zniekształcenie, a ponadto sprzeniewierzenie się ideałom pierwotnego chrystianizmu

Podróżowanie i turystyka w czasie Średniowiecza spotykały się

z różnymi barierami i ograniczeniami:

• Upadek gospodarczy spowodował,

że podróże stały się niebezpieczne

( złodzieje, rabusie);

• Brak dróg lub ich dewastacja;

• Niski stan techniczny środków transportu;

• Epidemie chorób ( dżuma)

• Motyw religijny- najbardziej charakterystyczny cel podróży to pielgrzymki do miejsc świętych- do Grobu Chrystusa;

• Motyw edukacyjny- wraz z rozwojem nauki i ośrodków uniwersyteckich typowe stawały się podróże wykładowców i studentów- pierwsze uniwersytety powstawały we Włoszech. Najważniejsze ośrodki naukowe: Bolonia ( 1191), Vicenza ( 1204), Arezzo (1215), Padwa ( 1222), uniwersytety w Anglii (1249), Paryżu- Sorbona (1253). W roku 1364 założono uniwersytet w Krakowie. Jednym z najwybitniejszych podróżników owej epoki był, studiujący na włoskich uniwersytetach- MIKOŁAJ KOPERNIK.

• W większych miastach na podobieństwo rzemieślniczych cech — powstawały związki (korporacje) mistrzów i uczniów, które dały początek szkołom wyższym, które nazywano początkowo studium generale, a potem universitas. Uniwersytety posiadały pewnego rodzaju autonomię, np. wyłączne prawo nadawania stopni naukowych i nauczania w całym świecie chrześcijańskim. Dysponowały także niezależnością prawną od władz miejskich. W XII-XIII wieku powstała większość najsławniejszych uniwersytetów europejskich:

• Uniwersytet Boloński Uniwersytet Paryski Uniwersytet Oksfordzki Uniwersytet w Cambridge Uniwersytet Padewski Uniwersytet w Rzymie Uniwersytet we Florencji Uniwersytet w Pizie Uniwersytet w Pradze Uniwersytet w Krakowie

• Motyw handlowy- handel lewantyński- wyprawy do krajów Bliskiego Wschodu- Wenecja, Piza, Genua, Marsylia, Barcelona; sprowadzano jedwab, złoto, owoce, perły, korale; eksportowano żelazo, miedź, drewno, oliwę, wełnę, wino.

• Motyw militarny oraz religijny- WYPRAWY KRZYŻOWE 1096- 1270- krucjaty w celu obrony miejsc związanych z religią; wraz z rycerstwem podróżowały całe dwory, które udawały się w pielgrzymkach do Ziemi Świętej- miały one również charakter poznawczy; efektem tychże podróży w latach późniejszych były powstające w Europie kalwarie i sanktuaria Grobu Bożego. Najważniejsza trasa pielgrzymkowa w Europie to szlak św. Jakuba, prowadzący z Francji do Santiago de Compostella w Hiszpanii.

• Motyw poznawczy- pierwsze znaczące odkrycia geograficzne u schyłku wieku. Admirał Zheng He odbył serię imponujących morskich ekspedycji ( przed Kolumbem). Pierwszą podróż odbył 11 lipca 1405r.; kolejne 7 podróży w 1433r- zbadał południowo-wschodnią Azję, wybrzeża Oceanu Indyjskiego, dotarł do Afryki (wybrzeża Kenii).

XV wiek- przełomem było otwarcie pierwszej w świecie szkoły nawigacji, którą Henryk Żeglarz założył w Sagres, na wybrzeżu Algarve w Portugalii

• Podróże Wikingów- żeglarstwo

• Podróże czeladników;

• 1271- wyprawa Marco Polo do Chin;

• 1338- Wyprawa Petrarki w Alpy Prowansalskie;

• 1356- cech hotelarzy w Wenecji.

RENESANS (epoka wielkich odkryć geograficznych)

Przełomową datą w historii podróży i turystyki był rok 1492, kiedy K.Kolumb odkrył Amerykę. Do innych spektakularnych wypraw należą: odkrycie przez Casco da Gamę nowej drogi do Indii. Portugalski żeglarz dokonał tego w latach 1497/98, opływając od południa Afrykę. W latach 1519-1521 odbyła się pierwsza podróż dookoła świata. Wyprawa pod dowództwem Ferdynanda Magellana zakończyła się powodzeniem, chociaż sam dowódca zginął na Filipinach.

W podróżach po Europie też dokonał się przełom. Pojawiły się podróże „humanistyczne” zzwiązane ze zwiedzaniem, zainteresowaniem sztuką. Głównym kierunkiem podróży stały się Włochy z ich licznymi renesansowymi ośrodkami myśli i sztuki. Kolejne lata aż do XIX w. były czasem stopniowego rozwoju całej sfery podróży.

CZASY NOWOŻYTNE ( okres industrialny)

Za datę rozpoczęcia tego okresu możemy przyjąć początek XIXw.- rozwój przemysłu. Wówczas nastąpiło zainteresowanie wyjazdami do uzdrowisk, jak to kiedyś określano „wyjazdami do wód”. Większość europejskich i polskich uzdrowisk zaczęła rozbudowywać swoją infrastrukturę, stając się ośrodkami koncentracji ruchu turystycznego. W XIX-wiecznym świecie istniały w zasadzie 3 formy turystyki:

-turystyka wypoczynkowa- połączona często z wyjazdami do uzdrowisk, char. Były długie wyjazdy, które trwały czasami nawet kilka miesięcy

- turystyka aktywna, szczególnie górska

- turystyka krajoznawcza

Rozwój środków transportu:

1769- skonstruowanie pierwszego silnika parowego Jamesa Watta.

Powstały wówczas pierwsze samobieżne pojazdy o napędzie parowym, pojazdy o napędzie spalinowym. Rozwój komunikacji morskiej- pierwszy rejs statku parowego „Clermont”. Rozwój kolejnictwa- lokomotywa parowa Stephensona w 1829. Kolejny przełom nastąpił w 1903 r. kiedy to bracia Wright skonstruowali pierwszy samolot z napędem spalinowym i odbyli pierwszy lot.Zapoczątkowali tym samym rozwój turystyki lotniczej. W 1908 r. odbył się pierwszy lot z pasażerem,a w 1909r. bracia Wright założyli w USA pierwszą wytwórnię samolotów i szkołę pilotażu. Cały wiek XX był wiekiem doskonalenia transportu lotniczego. W 1949r. odbył się lot pierwszego samolotu odrzutowego.

Ruch turystyczny rozpoczął się na dobre wraz z wprowadzeniem pierwszych płatnych urlopów. Pierwsze urlopy wywalczyli w 1910r. związkowcy z Holandii zajmujący się szlifowaniem diamentów- płatny tygodniowy urlop. W ślad za nimi poszli robotnicy angielscy- strajki w latach 1919-1926. Przełomowy był rok 1936 kiedy to we Francji wprowadzono płatne urlopy dla wszystkich. Jednak płatne urlopy stały się powszechne dopiero po II wojnie światowej.

Można stwierdzić, iż za rozwojem turystyki stoi rozwój techniki i łatwość przemieszczania się oraz umożliwienie wszystkim obywatelom dowolnego zagospodarowania płatnych urlopów.

Czasy współczesne.

Żyjemy w czasach najbardziej dynamicznego rozwoju turystyki. Prognozy dotyczące rozwoju turystyki pozwalają stwierdzić, iż w najbliższych kilkunastu latach będzie następował dalszy szybki wzrost liczby osób podróżujących. Za początek epoki współczesnej można przyjąć koniec II wojny światowej i przemiany gospodarcze po jej zakończeniu. Na przełomie tysiącleci pojawiły się nowe formy spędzania czasu wolnego. Narodziły się nowe formy turystyki, np. turystyka kosmiczna, oraz wiele form turystyki i sportów ekstremalnych zaliczanych do turystyki aktywnej. Zwykle spektakularne wydarzenia związane z odkryciami, pewnymi osiągnięciami lub wynalazkami oraz nowinkami technicznymi i technologicznymi zapoczątkowywały nowe etapy w historii turystyki. Do spektakularnych wyczynów, które stały się punktem zwrotnym w turystyce aktywnej, zalicza się pierwsze zdobycie Mount Everestu 29.05.1953r. przez Nowozelandczyka Edmunda Hillarego. Wydarzeniem ostatnich lat był pierwszy samodzielny lot samolotem dookoła świata bez międzylądowania. Wyczynu tego dokonał Steve Rosset 3.03.2005r.

25.Wpływ wielkich odkryć geograficznych na rozwój turystyki

Wraz z nowymi odkryciami geograficznymi XIV i XV wieku otworzony został nowy okres w historii świata. Rozpoczęła się wielka, drapieżna ekspansja ludów europejskich, które ogarnęły wizje nieograniczonych bogactw Wschodu Azji i Ameryki. Rozpoczęli ją Hiszpanie i Portugalczycy. W ich ślady poszli Holendrzy, Anglicy i Francuzi. Rozpędu nabrały europejskie gospodarki. W szybkim tempie rozwijał się handel dalekomorski i oceaniczny. Przywożono nowe warzywa i owoce, jak na przykład ziemniaki czy pomidory z Peru. Stary świat zaczerpnął świeżego powietrza, kiedy nowemu w oczy zaglądnęła zagłada. Kolonie zamorskie rozrastały się. Surowce nowych ziem były dosłownie rozkradane. Wszystko co udało się wydobyć ładowano na statki i wysyłano na stary kontynent.

Wpływ wielkich odkryć geograficznych był korzystny dla rozwoju , ponieważ zmieniła się całkowicie świadomość ludzi na temat świata.

Ludzie zaczęli podróżować w różnych celach ale głównie w celu zarobku, sprowadzania różnorodnych towarów.

Upadły doszczętnie szlaki handlowe lądowe. Ludzie woleli wybrać te prowadzące przez Ocean Spokojny czy Indyjski. Minęły czasy świetności Genui i Wenecji bezpowrotnie na rzecz rosnącej popularności miast wybrzeży atlantyckich: Lizbony, Kadyksu, Sewilli, Londynu i Antwerpii. Antwerpia w XVI wieku stała się najbogatszym miastem Europy i stanowiła jej ważny ośrodek finansowy. Słynęła z handlu pszenicą, wełną, suknem i przede wszystkim - diamentami.

Z Ameryki Południowej przywieziono do Europy oczekiwane i potrzebne kruszce, z których wyrabiano monety. Spowodowało to wzrosty liczby pieniędzy w obiegu (prawie czterokrotnie) i spadek ich wartości, przez co wzrosły ceny towarów.

Wzrósł poziom urbanizacji, przez co zmniejszyła się liczba ludności zamieszkałej na wsiach i prowincjach. Proces ten szczególnie dał się odczuć w Europie Zachodniej, gdzie zwiększył zapotrzebowanie na żywność. Ludzie, żyjącej na prowincjach lub we wsiach, wiedzieli, że swoją przyszłość znajdą w dobrze prosperujących miastach aniżeli w zacofanych wsiach.

Wzrosła wiedza ludzi o nieznanych dotąd lądach. Przede wszystkim dowiedziono kulistości Ziemi. Dowiadywano się także o nowych roślinach, zwierzętach i ludziach Nowego Świata. Poznano kulturę tubylców i ich sposób zachowania. Opracowywano coraz dokładniejsze mapy nie tylko okolic Europy, ale także Ameryki i Australii.

W XV wieku nastąpił gwałtowny rozwój drukarstwa, głównie przez wynalazki Jana Gutenberga: ruchomą czcionkę, prasę drukarska i aparat do odlewania czcionek. Książki stawały się bardziej dostępne dla ludzi, a ich wydawanie było znacznie tańsze i prostsze. Przyczyniło to się w dużym stopniu do rozwoju kultury i nauki. Ale mimo to niewielu współczesnych ludzi wiedziało, że po raz pierwszy w historii ludzkości światem rządzili Europejczycy.

Zmiany po odkryciach geograficznych :

1.Zmiana świadomości społeczeństwa i przez o ciekawość poznania świata, ludzie przestali się bać podróżować w nieznane.

2.Chęć sprowadzani nowych luksusowych towarów, przez co wyruszali w dalekie najczęściej morskie wyprawy w celu zdobycia nowego , lepszego pożywienia, kruszców szlacheckich.

3. Coraz częściej podróże do miejsc religijnych o których ludzie coraz częściej słyszeli.

4. Duży wpływ na rozwój nauki poprze co ludzie zaczęli podróżować do różnych miejsc na świecie w celu zdobywania wiedzy , najczęściej w Europie były to Włochy gdzie powstało bardzo dużo wyższych uczelni i także polscy uczeni np.: Mikołaj Kopernik w Bolonii.

5.Rozwój infrastruktury na świecie, coraz więcej dróg do podróżowania przez co był łatwiejszy i szybszy dojazd do różnych docelowych miejsc.

6.Rozwój żeglugi morskiej , coraz nowszy sprzęt nawigacyjny przez co coraz więcej ludzi zaczęło wypływać w morze.

26.Turystyczny kodeks etyczny i jego znaczenie w turystyce światowej.

Turystyczny Kodeks Etyczny
opracowany przez WTO we współpracy z krajami członkowskimi pozarządowymi, ma na celu ograniczenie negatywnych socjalnych i ekologicznych skutków turystyki. Kodeks zawiera szereg artykułów ujmujących wszelkie aspekty działalności turystycznej. Reguluje reakcje: turysta-społeczność lokalna, działalność gospodarcza w turystyce a środowisko naturalne, turystyka a ochrona dóbr kultury. Nie ma realnej mocy prawnej.

7  listopada Polska Izba Turystyki poinformowała, że rozpoczęte zostały prace nad Kodeksem Etyki w Turystyce. Jego przepisy oparte są o zarządzenia WTO (Światowej Organizacji Turystyki).

Kodeks nie jest kierowany wyłącznie do przedsiębiorców czy administracji państwowej mającej wpływ na kształt turyzmu. Jego adresatami są również sami podróżujący, a to dlatego, że turystyka i jej wpływ na stosunki międzyludzkie zależy w dużej mierze od nich.

Wszystko zaczęło się na dobre 1 października 1999 roku w Chile na Zgromadzeniu Ogólnym WTO. Zebrani tam członkowie WTO oznajmili: “potwierdzamy prawo do turystyki i swobody przemieszczania się w celach turystycznych, wyrażamy wspólną wolę wspierania światowego, równoprawnego, odpowiedzialnego i trwałego porządku turystycznego, z korzyścią dla wszystkich części społeczeństwa, w ramach otwartej i konkurencyjnej rynkowej gospodarki światowej, i w tym celu uroczyście uchwalamy Globalny Kodeks Etyki w Turystyce”.

Kodeks ma na celu uwypuklić znaczenie ruchu turystycznego na świecie, podkreślić jego istotną rolę w rozwoju ekonomicznym społeczeństw, a także unaocznić fakt, że rozwój turystyki znacząco wpływa na sposób współżycia ludzi różnych kultur (również narodowości czy klas społecznych).

Według twórców Kodeksu turystyka (ale tylko odpowiedzialna) ma ogromne znaczenie dla krzewienia ogólnoludzkich wartości etycznych. Z tego też powodu jest wielce istotne, aby do wszelkich podróży odpowiednio się przygotować, np. poprzez zapoznanie się z obyczajami czy sytuacją społeczno-polityczną regionu, który zamierzamy odwiedzić.

Turystyka - jak stoi w artykule 2 Kodeksu - to też doskonałe narzędzie samorealizacji i samokształcenia. Jednocześnie niesie ona ze sobą możliwość łamania praw człowieka - turysta etyczny nie dopuszcza się wykorzystywania ludzi, szczególnie nie korzysta z usług seksualnych (dotyczy to w szczególności prostytucji kobiet i dzieci).

Etyczna turystyka ma być czynnikiem zrównoważonego rozwoju beneficjentem dziedzictwa kulturowego ludzkości - turyzm powinien wspierać (nie niszczyć) lokalne, unikatowe kultury.

Oczywiście nie da się uprawiać etycznej turystyki bez odpowiedniej postawy organów państwowych czy prywatnych przedsiębiorstw parających się turyzmem. Politowanie buzi fakt, że Polska Organizacja Turystyczna zabiera się za tworzenie Kodeksu Etyki 9 lat po jego pojawieniu się na świecie. A jednak lepiej późno niż wcale.

27.Wpływ zagospodarowania turystycznego na rozwój turystyki.

 Definicje i cele zagospodarowania rekreacyjnego i turystycznego.

Zagospodarowanie turystyczne jest to przystosowanie terenu dla potrzeb ruchu turystycznego i rekreacyjnego.

Cele zagospodarowania to:
• Zapewnianie turystom dojazdu do miejsca przeznaczenia turystyki
• Zapewnienie niezbędnych warunków egzystencji w miejscu realizacji podróży lub na terenie podróży (np. motele).

*Chłonność i pojemność turystyczna i rekreacyjna oraz jej rola w udostępnianiu obszarów dla potrzeb zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego.

Chłonność turystyczna to zdolność środowiska do przyjęcia takiego obciążenia przez turystów, które zapewni optymalne warunki wypoczynku i nie spowoduje zahamowania równowagi biocenotycznej w środowisku, więc chłonność określa możliwość użytkowania turystycznego obszarów bez określania ich funkcji i sposobu zagospodarowania. Chłonność turystyczna danego terenu jest etapem wyjściowym do obliczenia wielkości projektowanych, czyli pojemności turystycznej. Chłonność turystyczna obszarów jest uzależniona w głównej mierze od odporności poszczególnych ekosystemów na użytkowanie turystyczne. Zależność ta jest wprost proporcjonalna. Im większa odporność środowiska, tym większa chłonność. Wyrazem wielkości odporności środowiska naturalnego są wskaźniki chłonności.
Pojemność turystyczna jest właściwością danego terenu, wynikającą z walorów i środowiska przyrodniczego oraz przypisywanej im funkcji, co wiąże się z odpowiednim sposobem zagospodarowania i użytkowania. Pojemność turystyczna określa maksymalną liczbę osób, która jednocześnie może realizować cele pobytowe bez obniżania wartości elementów środowiska naturalnego, a także korzyści rekreacyjnych.

28.Etapy planowania marketingowego

• „Marketing to proces planowania i realizacji pomysłów, ustalania cen, promocji i dystrybucji idei, towarów i usług do kreowania wymiany, która realizuje cele jednostki i przedsiębiorstw„

wg Amerykańskiego Stowarzyszenia Marketingu

Planowanie marketingowe 

• działania marketingowe to działania prowadzone ciągle, według ustalonego planu, aktualizowanego i korygowanego w określonych przedziałów czasowych.

• planowanie marketingowe - określanie sposobów wykorzystania możliwości firmy w zakresie marketing-mixu w procesie realizacji założonych celów marketingowych.

• Proces planowania marketingowego to:

• prowadzenie badań marketignowych

• określenie słabych i mocnych stron firmy

• ustalanie założeń marketingowych

• wyznaczanie celów marketingowych

• tworzenie strategii marketingowych

• ustalanie budżetu działań

• analiza rezultatów działań, weryfikacja celów i planów marketingowych

Plan marketingowy 

• Plan marketingowy - dokument, w którym zapisane są kolejne działania z zakresu marketingu mające na celu osiągnięcie założonych celów marketingowych poprzez realizację obranej strategii marketingowej.

Etapy planowania marketingowego 

• Etapy planowania marketingowego

• Wyznacz cele przedsiębiorstwa

• Przeprowadź wewnętrzne badania marketingowe

• Przeprowadź zewnętrzne badania marketingowe

• Wyznacz segmenty rynkowe

• Określ strategiczne jednostki biznesowe

• Przyjmij założenia dotyczące czynników ekonomicznych

• Przeprowadź analizy - analiza SWOT, inne

• Wyznacz cele marketingowe

• Stwórz strategie marketingowe

• Zdefiniuj programy

• Ustal budżet

• Napisz plan

• Ustal zasady weryfikacji i aktualizacji planu  

Badania marketingowe 

• Badania marketingowe - systematyczne gromadzenie, analizowanie i prezentowanie danych celem doskonalenia marketingowego procesu decyzyjnego.

• Badania marketingowe - zespół czynności, zbierania i przetwarzania informacji o: rynku, konsumpcji, potrzebach i mechanizmach kierujących postępowaniem ludzi, działaniach konkurencji i efektach podjętych decyzji.

• Badania marketingowe powinny być:

• kompleksowe

• systematyczne

• poparte właściwą metodologią ich prowadzenia i wiarygodnymi źródłami informacji

 

Badania marketingowe - wewnętrzne 

• Badania wewnętrzne polegają na zbieraniu i analizowaniu informacji historycznych zawartych wewnętrznej dokumentacji firmy. to przede wszystkim informacje dotyczące wartości sprzedaży, wysokości sprzedaży jednostkowej produktów, liczby i rodzaju klientów.

 

• zakres - zwyczajowo 3 lata

• wartość sprzedaży, liczba sprzedaży jednostkowych

• z podziałem na obszary sprzedaży, klientów (wysokość sprzedaży), produkty (liczba klientów)

• dane dotyczące wartości sprzedaży uwzględniające inflację

 

Badania marketingowe - zewnętrzne 

• Badania zewnętrzne służą przede wszystkim próbom opisania rynków, obserwacji i identyfikacji zmian zachodzących w ich obrębie; są podstawą do ustalania strategii marketingowych, pozycjonowania firmy i jej produktów.

 

• Badania marketingowe - pierwotne, wtórne.

 
 
Badania marketingowe - zewnętrzne - cd. 

• Badania marketingowe (pierwotne):

• obserwacja: bezpośrednia/pośrednia, jawna/ukryta

• wywiady: osobisty, telefoniczny, głębinowy, zogniskowany

• ankieta: papierowa, pocztowa, prasowa, audytoryjna, opakowaniowa, radiowa, komputerowa

• eksperyment: laboratoryjny, naturalny (rynkowy)

 

Badania marketingowe - zewnętrzne - cd. 
 

• Wskazówki dotyczące konstruowania kwestionariusza/ankiety:

• musi odpowiadać obszarowi badań, nie wykraczać poza

• lista pytań musi obejmować wszystkie poszukiwane informacje

• pytania muszą być skonstruowane w taki sposób, by odpowiedzi na nie były jednoznaczne

• każde pytanie powinno być proste, zrozumiałe, w miarę możliwości krótkie

• forma pytań powinna przede umożliwiać udzielenie odpowiedzi tak lub nie, ewentualnie wybór podanych możliwości

• należy unikać pytań, które mogłyby sugerować odpowiedź

• pytania muszą być ustawione w takiej kolejności, by pytania wcześniejsze nie wpływały na późniejsze

• lista pytań nie powinna być dłuższa niż dwadzieścia pytań.

• kwestionariusz nie powinien zajmować więcej niż jedną, góra dwie strony

Badania marketingowe - zewnętrzne - cd. 

• Wtórne badania marketingowe polegają na gromadzeniu informacji z już istniejących źródeł, np.

• statystyk rządowych

• organizacji handlowych

• raportów przygotowywanych przez przedsiębiorstwa

• raportów opracowywanych przez agencje badawcze

• Internet (głównie serwisy rządowe i instytucjonalne, np. www.eksporter.gov.pl, www.parp.gov.pl)

• Badania pozwalają zdobyć informacje o:

• rynku (historia, struktura, rozmiar, główni gracze, trendy, kanały dystrybucji, uregulowania prawne, finansowe),

• firmach (nazwy, adres, znaki towarowe, zarząd, sprawozdania finansowe, oferta cenowa, asortyment),

• produktach (dostępność, zróżnicowanie, przedział cenowy).

Segmentacja rynku 

• Segment rynkowy - składa się z grupy klientów, którzy mają taki sam zestaw pragnień (a więc nie młodzi nabywcy samochodów o średnich dochodach - to sektor).

• Segmenty rynku powinny być :

• mierzalne (można zmierzyć ich wielkość, siłę nabywczą, określić ich cechy)

• znacznych rozmiarów (na tyle duże, że warto je obsługiwać)

• dostępne - można do nich dotrzeć i je obsłużyć

• zróżnicowane - odmiennie reagują na różne elementy kompozycji marketingowej

• realne - można skonstruować programy ich przyciągania i obsługiwania.
    

Segmentacja rynku - cd. 

• Segmentacja następuje według następujących kryteriów:

• Geograficzna

• region, wielkość miasta lub aglomeracji, gęstość zaludnienia (obszar miejski, podmiejski, wiejski), klimat

• Demograficzne

• wiek (do 6, 6-11, 12-19, 20-34, 35-49, 50-64, od 65), liczba członków rodziny, fazy cyklu rozwoju rodziny (młodzi, samotni, młode bezdzietne małżeństwa, młode małżeństwa, dziecko do 6 lat, itd. starsze samotne osoby), płeć, dochód, zawód, wykształcenie, wyznanie, rasa, wykształcenie, pokolenie, narodowość, klasa społeczna.

• Psychograficzne

• styl życia (nastawiony na kulturę, sport, nowinki technologiczne, itd.), osobowość (towarzyska, samotnik, ambitna)

• Behawioralne

• status "użytkownika", intensywność użytkownia, stopień lojalności, etap gotowości (nieświadomy, świadomy, poinformowany, zainteresowany, pragnący dokonać zakupu, zdecydowany na zakup), postawy wobec produktu (entuzjastyczna, pozytywna, neutralna, negatywna, wroga), okazja/okoliczność użytkowania, korzyści (jakość, serwis, oszczędność, szybkość)

 
 Segmentacja rynku - cd.  

• Etapy procesu segmentacji

• 1. segmentacja oparta na potrzebach (punkt wyjścia czynniki behawioralne)

• 2. identyfikacja segmentów (określenie pozostałych czynników)

• 3. atrakcyjność segmentów (oszacowanie atrakcyjności segmentów (wzrost rynku, intensywność konkurencji, dostępność rynku)

• 4. zyskowność segmentów

• 5. pozycjonowanie segmentów (ustal propozycję wartości, pozycjonowanie produkt/cena)

• 6. sprawdzanie segmentów (tworzenie scenariuszy dla poszczególnych segmentów)

• 7. okreslenie strategii marketing-mix (uzupełnij strategię o pozostałe elementy marketing-mix).

Analiza SWOT 
 

• Analiza SWOT

• Strengths, Weaknesses, Opportunities, Threats

• Silne strony, Słabe strony, Szanse, Zagrożenia
   

Analiza SWOT - cd.  

• Silne strony:

• znana, wyrobiona marka

• dobra organizacja sprzedaży

• certyfikaty potwierdzające jakość 

• stabilna sytuacja finansowa

• pozycja monopolisty w jednym z segmentów

• wykwalifikowany personel

• Słabe strony:

• nieefektywna organizacja produkcji

• braki kadrowe

• niska jakość produktów

• brak/zbyt mała sieć serwisowa

• nierzetelni dostawcy

• korzystanie z przestarzałych technologii

 
 
 
 

Analiza SWOT - cd.  

• Szanse:

• możliwość otworzenia nowych punktów sprzedaży

• otwarcie nowego rynku zagranicznego

• pojawienie się nowych rozwiązań technologicznych zmniejszających koszty produkcji

• Zagrożenia:

• utrata kluczowego klienta na rzecz konkurencji

• niekorzystna zmiana kursu walut

• pojawienie się nowej konkurencji na rynkach zbytu przedsiębiorstwa

• pojawienie się atrakcyjnych ofert pracy dla naszych pracowników na rynkach zagranicznych

Macierz BCG 

• macierz BCG (Boston Consulting Group), inaczej macierz wzrostu/udziału

• pozwala określić wielkość i pozycję strategicznych jednostek biznesowych przedsiębiorstwa

• Na osiach:

• stopa wzrostu rynku w skali roku - wartości powyżej 10% uważa się za wysokie

• względny udział w rynku - udział w rynku (np. wartość sprzedaży) zestawiony z udziałem największego konkurenta
   

Macierz BCG - cd. 

• W zależności od miejsca zajmowanego na macierzy BCG, strategiczne jednostki biznesowe mogą należeć do jednej z grup:

• 1) Znaki zapytania - działają na rynku o wysokim tempie wzrostu, ale mają w nich mały udział. Ich rozwój wymaga zwykle dużego nakładu sił i środków, może być nieopłacalny, jeśli nie ma szans na zwiększenie udziału w rynku.

• 2) Gwiazdy - liderzy na rynku o wysokiej stopie wzrostu, niekoniecznie rentowne, wymagają dużych nakładów, by nadążyć za wzrostem rynku

• 3) Dojne krowy - stopa wzrostu rynku wynosi mniej niż 10%, udziały w rynku kształtują się na wysokim poziomie Najlepsze miejsce w jakim może znajdować się strategiczna jednostka biznesowa przynosi firmie największe zyski.

• 4) Psy - jednostki biznesowe o niskich udziałach w rynku, który dodatkowo rozwija się w niewielkim stopniu

 Inny podział etapów planowania marketingowego:

 
 1) Określenie podstawowych założeń dotyczących krótko i długoterminowego rozwoju firmy. (2) Ocena wolumenu sprzedaży w minionym okresie oraz zysku ze sprzedaży głównych produktów firmy (według rynku i obszaru zbytu). (3) Analiza szans i zagrożeń firmy w otoczeniu (według rynków i produktów). (4) Analiza mocnych i słabych stron firmy oraz konkurentów w sferze potencjału technicznego, produktów, finansów, polityki cen, reklamy, promocji. (5) Określenie celów długoterminowych (marketingowych, finansowych, rozwojowych) oraz strategii realizacji tych celów. (6) Określenie celów i strategii na przyszły rok ze szczególnym uwzględnieniem jednostek i przychodu przypadającego na poszczególne produkty, rynki, segmenty oraz na każdego pracownika działu marketingu. (7) Harmonogram działań ściśle skoordynowany z preliminarzami budżetowymi zaangażowanych komórek, określający kolejność wszystkich działań marketingowych dla poszczególnych produktów na poszczególnych rynkach (reklama, promocja sprzedaży, public relations). (8) Określenie celów na wszystkie następne lata, jednakże w sposób mniej szczegółowy. (9) Podsumowanie związane z pytaniem, w jaki sposób firma będzie inwestować przy swoich możliwościach kapitałowych, korygować słabe strony, wyznaczać kluczowe priorytety.
11) Opisz konstrukcje planu marketingowego - Plan taki powinien zawierać Streszczenie dla zarządu. (1) Przegląd aktualnej sytuacji marketingowej (Analiza otoczenie marketingowe, Analiza systemu marketingowego, Specjalne instrumenty marketingowe, Analizę możliwości i zagrożeń, Założenia). (2) Cele marketingowe (Sprzedaż, Zyski, Nabywcy, Produkty). (3) Strategie marketingowe (Zidentyfikowanie rynku docelowego, Pozycjonować produkt w świadomości potencjalnych nabywców, Zdefiniowanie produktu dla docelowego rynku, Ustalenie odpowiedniej ceny, Dostarczenie odpowiedniego produktu do właściwego miejsca, Informowanie o produkcie odpowiednich nabywców). (4) Program działań. (5) Budżet marketingowy. (6) Kontrola wyników.
12) Przedstaw zasadnicze elementy całościowego planu marketingowego - (1) Określenie podstawowych założeń dotyczących krótko i długoterminowego rozwoju firmy. (2) Ocena wolumenu sprzedaży w minionym okresie oraz zysku ze sprzedaży głównych produktów firmy (według rynku i obszaru zbytu). (3) Analiza szans i zagrożeń firmy w otoczeniu (według rynków i produktów). (4) Analiza mocnych i słabych stron firmy oraz konkurentów w sferze potencjału technicznego, produktów, finansów, polityki cen, reklamy, promocji. (5) Określenie celów długoterminowych (marketingowych, finansowych, rozwojowych) oraz strategii realizacji tych celów. (6) Określenie celów i strategii na przyszły rok ze szczególnym uwzględnieniem jednostek i przychodu przypadającego na poszczególne produkty, rynki, segmenty oraz na każdego pracownika działu marketingu. (7) Harmonogram działań ściśle skoordynowany z preliminarzami budżetowymi zaangażowanych komórek, określający kolejność wszystkich działań marketingowych dla poszczególnych produktów na poszczególnych rynkach (reklama, promocja sprzedaży, public relations). (8) Określenie celów na wszystkie następne lata, jednakże w sposób mniej szczegółowy. (9) Podsumowanie związane z pytaniem, w jaki sposób firma będzie inwestować przy swoich możliwościach kapitałowych, korygować słabe strony, wyznaczać kluczowe priorytety.

30.Funkcje i dysfunkcje współczesnej turystyki w Polsce i na świecie na wybranych przykładach.

1.Funkcja wypoczynkowa

Funkcja wypoczynkowa turystyki, gdy jest w pełni realizowana, stymuluje rozwój społeczny i gospodarczy.Turystyka wypoczynkowa polega nie tylko na zwykłym biernym wypoczynku ale także na sportowej aktywności oraz odnowie biologicznej i korzyściach płynących z przebywania w warunkach sprzyjających tej odnowie (np. SPA, "górskie powietrze" itp).

2.Funkcja zdrowotna

Funkcja zdrowotna polega na tym, że wyjazd odbywa się w korzystnych warunkach środowiskowych. Jest pośrednio związana z funkcja wypoczynkową. Polega na ograniczeniu negatywnych wpływów rozwoju cywilizacyjnego, poprzez dostosowanie odpowiedniej aktywności fizycznej do wieku, stanu zdrowotnego i zainteresowań turysty, na przykład słońce regeneruje organizm, wpływa na przyswajanie wapnia i żelaza; morskie powietrze; góry; uzdrowiska; pozytywne skutki czasowej zmiany klimatu.

Korzystny wpływ turystyki na ochronę zdrowia:

• redukcja niekorzystnych zjawisk występujących na skutek rozwoju środków masowego przekazu

• wzmocnienie poczucia wewnętrznej kontroli i osobistego wpływu na własne życie

• redukcja niekorzystnych wpływów spowodowanych wzrostem liczby ludności.

Dysfunkcją funkcji zdrowotnej jest czasem tzw. choroba pourlopowa - może wynikać ze źle zorganizowanego wyjazdu (zakwaterowanie, wyżywienie), braku fizycznego i merytorycznego przygotowania uczestników, swobody seksualnej itp.

3.Funkcja wychowawcza

Jest funkcją społeczną. Turystyka daje wiele możliwości oddziaływania na osobowość człowieka. Uczy odpowiedzialności, aktywności fizycznej, samodzielności, umiejętności rozwiązywania problemów, samokontroli, solidarności grupowej, kontaktu z przyrodą, poszanowania natury i obcych kultur, poszerza horyzonty, uczy tolerancji, zwracania uwagi na piękno. Funkcje wychowawcze turystyki można podzielić na funkcje edukacji kulturowej i funkcje kształcenia świadomości ekologicznej.

Przejawy funkcji wychowawczej to:

• wychowanie zdrowotne ludzi w każdym wieku

• kreowanie właściwego stosunku do przyrody

• uczenie umiejętności współdziałania z innymi

• wychowanie politechniczne

Do dysfunkcji funkcji wychowawczej zaliczamy: wolność turystyczną - alkohol, narkotyki, swoboda seksualna. Może dotykać zwłaszcza ludzi młodych, dla których impreza turystyczna stanowi okazję do wyrwania się z pod kontroli opiekunów czy szok kulturowy - lęk przed utratą swojego statusu społecznego i wolności w nowym środowisku.

4.Funkcja edukacji kulturowej

Turystyka może być także traktowana jako element kultury, przekaz kulturowy, spotkanie kultur albo czynnik przemian kulturowych. Ta funkcja turystyki jest urzeczywistniana przede wszystkim w ramach turystyki:

• wypoczynkowej

• zdrowotnej

• pielgrzymkowej

• krajoznawczej

• kwalifikowanej

6.Funkcja kształtowania świadomości ekologicznej

Znaczenie funkcji kształtowania świadomości ekologicznej wynika z dwustronnego powiązania turystyki ze środowiskiem przyrodniczym oraz ze słabego powiązania świadomości ekologicznej i działań ekologicznych.

Pojawiające się tu dysfunkcje to zabór ziemi i wody (ze względu na wymagania dużych przestrzeni pod inwestycje), zanieczyszczenie wód i powietrza, degradacja gleb oraz niszczenie przyrody nieożywionej i krajobrazu.

7.Funkcja poznawcza

Funkcja poznawcza (kształceniowa) wiąże się z zaspokajaniem ciekawości świata. Istnieje w niej możliwość skonfrontowania posiadanej wiedzy z rzeczywistością. Ta funkcja jest realizowana w sensie poznawczym i praktycznym, jest zgodna z koncepcją kształcenia ustawicznego, wpływa na proces samokształcenia uczestników imprezy turystycznej. Ta funkcja jest szczególnie istotna w turystyce kwalifikowanej.

Wśród dysfunkcji funkcji poznawczej wyróżniamy: niebezpieczeństwo zafałszowania obrazu rzeczywistości przez nadmierny pośpiech, brak rzeczywistego kontaktu z ludnością miejscową, zła organizacja wyjazdów

8.Funkcja ekonomiczna

Funkcja ekonomiczna przejawia się poprzez to, że turystyka:

• wpływa na zmiany w przestrzennej strukturze podziału dochodu narodowego (przełamywanie bariery popytu wewnętrznego)

• wpływa na powstawanie nowych źródeł dochodów w miejscowościach i regionach turystycznych

• poprawia efektywność pracy (np. turystyka wypoczynkowa)

• turystyka zagraniczna jest elementem handlu zagranicznego

9.Funkcja etniczna

*poszukujemy własnych korzeni

*zwiększa się świadomość narodowa

*kształtują się grupy etniczne , emigracja ludności z własnej ojczyzny, powstawanie mniejszości narodowych

* poczucie wspólnego pochodzenia, kontakt z ojczyzną

* stymuluje rozwój gospodarki

*stymuluje podróż do „naszego” kraju

10.Funkcja polityczna

*kształtowanie wizerunku danego kraju zagranicą

*współpraca międzynarodowa

*przełamuje bariery

*promuje wzajemne zrozumienie

Dysfunkcje:
1. zakłócenia harmonii, dewastacja krajobrazu związana jest z „dziką zabudową”, niezgodnością z planowym zagospodarowaniem przestrzennym, nadmierna urbanistyka;
2. brak troski o ochronę naturalnego środowiska człowieka, segregacja odpadów, oczyszczanie ścieków. Najczęściej nowo budowane obiekty noclegowo-turystyczne nie są podłączone do kolektorów odprowadzających ścieki, nie mówiąc już o ośrodkach wypoczynkowo-turystycznych w szczególności sezonowych.
3. szkody spowodowane przez turystykę (narciarstwo).Przykładowo długość wyciągów kolejek alpejskich wynosi 120 tyś. Km, mimo to Austria chce zbudować 3 tyś. Km. A 60% drzew w Alpach jest uszkodzonych, walcowanie śniegu na trasach narciarskich ciężkimi pojazdami powoduje, że już tylko 10-15 % ziemi jest pokryta trawą, obumierają rośliny i kwiaty alpejskie.
4. nadmierne zaludnienie miejscowości wypoczynkowych - turystycznych (przekraczanie pojemności turystycznej)
5. zwiększenie zagrożenia dla turystów i dla ludności miejscowej, np. narasta zjawisko patologii, kradzieży, rozboje i handel narkotykami, pijaństwo
6.zagrożenie zdrowia, a nawet życia turystów (zwłaszcza w turystyce międzynarodowej, np. niebezpieczeństwo zachorowań na choroby: malaria, tyfus, czarna ospa, cholera oraz zatrucie pokarmowe salmonellą i włośnicą)
7.zaśmiecanie plaż, ulic, parkingów, zbiorników wody
8. hałas jest wynikiem zmożonego natężenia ruchu turystycznego, ale również wiążę się z używaniem hałaśliwego sprzętu np. motorówek
9.turyści zmotoryzowani stają się plagą - ograniczają znaczenie wolność pieszych, wzrasta liczba wypadków drogowych, coraz większe jest przeciążenie dróg (szczególnie w szczytach sezonu). Wprowadzone w związku z tym ograniczenia utrudniają życie zarówno turystom jak i mieszkańcom np. ograniczenia szybkości, zakazy parkowania i wjazdu, ulice jednokierunkowe
10.szkody w stosunkach międzyludzkich, dotyczy to szczególnie relacji: turyści - stali mieszkańcy. Np. złe zachowanie turystów za granicą wywołuje niekorzystne opinie o ich kraju, chociaż stanowią oni znikomą cząstkę swego społeczeństwa. Turyści z bogatych krajów demonstrują zachowania i postawy, które u miejscowej ludności mogą wywołać uczucie rezygnacji lub agresywnego niezadowolenia.

31.Łańcuch dystrybucji usługi turystycznej od producenta do konsumenta.

Usługa turystyczna- jest wytwarzana przez podmioty nazywane wytwórcami usług turystycznych. Należą do nich:

Hotelarze- osoby i przedsiębiorstwa zajmujące się świadczeniem usług noclegowych dla turystów

Podmioty gastronomiczne- świadczą usługi żywieniowe

Podmioty przewoźnicze- zajmują się przewozem turystów

Podmioty obsługi ruchu turystycznego- zaliczamy do nich przewodników, pilotów wycieczek oraz informacje turystyczne

Cechy usługi turystycznej:

• niematerialność

• różnorodność

• niemożliwość magazynowania

• sezonowość

• substytucyjność

• komplementarność

• nietrwałość

• występują najczęściej w formie pakietu

Dystrybucja jest zbiorem działań (decyzji, czynności i instrumentów) związanych z przemieszczaniem produktów od wytwórcy do ostatecznego nabywcy. Zasadniczym celem dystrybucji jest zwiększenie korzyści dla klienta i osiąganie zysku przez podmioty uczestniczące w procesach dystrybucji.

Kanał dystrybucji nazywany też kanałem marketingowym oznacza drogę, którą pokonuje produkt od wytwórcy do ostatecznego nabywcy, zmieniając właściciela, zwiększając wartość użytkową , przechodząc przez różne, powiązane ze sobą ogniwa pośrednie. Podmioty gospodarcze w kanałach dystrybucji występują w charakterze:

1.dostawców towarów

2.Odbiorców towarów

3.Posredników wyspecjalizowanych w wypełnianiu różnorodnych funkcji i wykonywaniu określonych czynności

Przez kanał dystrybucji przepływają różnorodne strumienie, wśród których wyróżnia się :rzeczowe, finansowe, informacyjne.

Struktura kanałów dystrybucji (tj. organizacja, liczba ogniw pośredniczących, sposób powiązania między nimi) uzależniona jest od wielu czynników, takich jak: cechy produktów(stopień trwałości, cykl życia produktu, wartość produktu, marka), cechy nabywców (liczba nabywców, koncentracja klientów, wielkość zakupów, dochody nabywców, styl życia) czy cechy przedsiębiorstwa ( szerokość asortymentu, zasoby finansowe, kontakty z klientami).

Liczba pośredników w kanale pozwala wyróżnić :

*kanały bezpośrednie

*kanały pośrednie

Kanały bezpośrednie obejmuje dwa szczeble: producenta i finalnych nabywców jego produktów. W kanale tym nie występują pośrednicy. Producent na własny koszt i ryzyko dociera bezpośrednio ze swoimi produktami do ostatecznego nabywcy i realizuje transakcje handlowe. Organizacja bezpośrednia kanału wymaga od producenta prowadzenia oprócz procesów wytwórczych także działalności handlowej.

Kanał pośredni- składa się z producenta , pośrednika oraz nabywców ostatecznych. Najczęściej pojawiają się na rynku dóbr inwestycyjnych i na rynku dóbr konsumpcyjnych oraz powszechnie na rynku usług.

Pośrednikiem jest osoba fizyczna lub prawna przejmująca prawo własności do produktu na jego drodze od producenta do finalnego nabywcy albo pomagająca w przekazywaniu tego prawa. Najczęściej pojawiają się na rynku dóbr konsumpcyjnych .

Ze względu na liczbę szczebli w kanale dystrybucji (przekrój pionowy) wyróżnia się :

Kanały krótkie

Kanały długie

Kanały krótkie to kanały bezpośrednie w których występuje niewielka liczna, najczęściej dwóch uczestników:

Producent-> użytkownik, konsument, ostateczny nabywca

Producent-> agent-> ostateczny nabywca

Kanały długie to kanały pośrednie o znacznej liczbie pośredników, wśród których pojawiają się m.in. agenci, dystrybutorzy, hurtownicy, detaliści. Typowe kanały to :

Producent -> hurtownik -> detalista -> konsument

Producent -> agent -> hurtownik -> detalista -> konsument

Ostateczna struktura kanału dystrybucji uzależniona jest od przyjętej przez producenta strategii dystrybucji. Z punktu widzenia stopnia intensywności dystrybucji towarów wyróżnić można dystrybucję:

1.Dystrybucja intensywna- oznacza sprzedaż produktów przedsiębiorstwa przez maksymalnie dużą liczbę punktów sieci handlowej. Celem jest możliwie jak największe pokrycie wybranego rynku oraz maksymalizacja obrotu i udziału w rynku.

2.Dystrybucja selektywna- oznacza rozmieszczenie towarów na rynku przez ograniczoną, wybraną liczbę pośredników, działających na danym rynku. Jest wykorzystywana przy sprzedaży produktów wybieralnych, które klienci kupują rzadko, porównując ceny produktów i różnice cenowe.

3.Dystrybucja wyłączna zwana także ekskluzywna, oznacza sprzedaż produktów danego producenta na danym geograficznym rynku przez jednego pośrednika(detalistę, dealera).Jest ona stosowana gdy firma chce wyróżnić swój produkt z uwagi na wysoką jakość, prestiż czy doskonałą obsługę klienta.

(z książki „Marketing. Uwarunkowania i instrumenty.- H. Mruk…)

32.Organizcja i funkcjonowanie rynku turystycznego.

Rynek turystyczny jest procesem w ramach którego sprzedawcy oraz nabywcy określają co mają zamiar sprzedać jak też kupić i na jakich warunkach ma być realizowana transakcja kupna sprzedaży(J.Altkorn)

ORGANIZACJA I FUNKCJONOWANIE

RYNKU TURYSTYCZNEGO

Czynniki wpływające na formę organizacyjno - prawną podmiotów gospodarki

turystycznej:

• rozmiary i struktura rynku turystycznego

• struktura, sezonowość i przestrzenny rozkład popytu na dobra i usługi

turystyczne

• substytucyjność usług turystycznych

• lokalizacja, liczebność i atrakcyjność walorów turystycznych

• zagospodarowanie turystyczne obszarów mających określone walory

turystyczne

• preferencje turystów dotyczące sposobów nabywania usług

• wielkość, struktura i poziom kwalifikacji zasobów ludzkich

• charakter rynku turystycznego i poziom konkurencji w branży turystycznej

• dostęp do kapitału

Przedsiębiorstwa turystyczne dzieli się ze względu na:

• rodzaj świadczonych usług

• zasięg przestrzenny działania

• nabywcę usług

Podstawowe kryteria podziału przedsiębiorstw turystycznych tworzących

bezpośrednią gospodarkę turystyczną:

- przedmiot działalności usługowej

- obszar działania

- rodzaj odbiorców i miejsce w procesie dystrybucji

- forma własności

- forma organizacyjno - prawna

- wielkość przedsiębiorstwa

Biorąc pod uwagę przedmiot działalności jako kryterium podziału, przedsiębiorstwa

turystyczne można podzielić na:

- prowadzące zakłady hotelarskie i gastronomiczne

- biura podróży (organizatorzy, pośrednicy i agenci turystyczni)

- przedsiębiorstwa transportu turystycznego

- przedsiębiorstwa uzdrowiskowe

- podmioty zajmujące się świadczeniem usług sportowo - rekreacyjnych

- jednostki prowadzące działalność w zakresie informacji turystycznej i

promocji

Ze względu na rodzaj odbiorców i miejsce w procesie dystrybucji wyróżniamy

następujące przedsiębiorstwa turystyczne:

- podmioty występujące w roli wytwórców podstawowych usług turystycznych,

sprzedające swoje usługi bezpośrednio turystom, lub korzystające z

pośrednictwa innych jednostek gospodarki turystycznej

- podmioty zajmujące się organizowaniem imprez turystycznych na bazie usług

oferowanych przez firmy hotelarskie, gastronomiczne, transportu

turystycznego itd. oraz pośredniczeniem przy zawieraniu umów o świadczenie

usług turystycznych

Z uwagi na formę własności przedsiębiorstwa turystyczne dzielimy na:

• sektor państwowy (przedsiębiorstwa państwowe i komunalne)

• sektor prywatny (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, spółki,

spółdzielnie turystyczne, fundacje)

• przedsiębiorstwa mieszane (spółki z udziałem kapitału prywatnego,

państwowego lub obcego)

Z uwagi na formę organizacyjno - prawną przedsiębiorstwa dzielimy na:

• przedsiębiorstwa jednoosobowe

• spółki w tym osobowe i kapitałowe

• państwowe

• spółdzielnie

(Marzena Wojciechowska dla OORZ PROGRES; Poznań 2009; Podstawy turystyki)

Analizując rynek turystyczny od strony podaży, najczęściej wyróżnia się 5 zasadniczych sektorów przemysłu turystycznego:

Sektor bazy noclegowej i gastronomii

Obejmujący funkcjonowanie wszystkich rodzajów bazy noclegowej wykorzystywanych dla potrzeb przemysłu podróży i turystyki, w tym: hotele, motele, pensjonaty, sanatoria, schroniska, wioski wakacyjne, centra rekreacyjno- -wypoczynkowe, apartamenty, kempingi, ośrodki „time share” itd.

W Polsce przeważa baza sezonowa (30% miejsc noclegowych w obiektach całorocznych), a wśród gestorów bazy noclegowej jest znaczny udział podmiotów nieturystycznych. Wśród hoteli przeważają obiekty o niskim standardzie 1-2-3-gwiazdkowe. Mało jest obiektów 5-gwiazdkowych. Atrakcyjniejszą bazę przejęły zagraniczne sieci hotelowe (Accor, Holiday Inn). Te ostatnie sporo także inwestują. Na polskim rynku hotelarskim nie występuje tak jak w krajach rozwiniętej gospodarki rynkowej zjawisko koncentracji bazy noclegowej i łączenia obiektów w łańcuchy hotelowe, ale zjawisko to będzie postępowało. Zanikanie znaczenia hoteli niezależnych na rzecz sieci i łańcuchów hotelarskich, które charakteryzują: jednolite warunki lokalizacyjne, struktura organizacyjna, dokumentacja eksploatacyjna standard wyposażenia, system komputerowy , emblematy; zorganizowany system koncesyjny. Łączenie hoteli w łańcuchy to obniżanie kosztów działalności i zwiększenie dochodów.

• Hotele niezależne - najczęściej małe, do 30 pokoi

• Hotele w dobrowolnych łańcuchach - obniżenie kosztów poprzez wspólną promocję, szkolenie personelu, komputeryzacja itp.

• Hotele powiązane umowami franchisingowymi - właściciel zachowuje własność, ale korzysta z szyldu łańcucha i przez to musi przestrzegać warunków panujących w łańcuchu. Z kolei firma dająca „szyld" zapewnia pomoc finansową, pomoc w zarządzaniu, promocję sprzedaży, centralną rezerwację (np. Hospitality Franchise System)

• Zintegrowane łańcuchy hotelowe - hotele łączy ten sam znak (szyld), zaawansowana standaryzacja produktu, jednakowy zakres i jednakowe ceny (Holiday lnu Worldwide, holding ACCOR, Hyatt Regency, Best Western Hotels)

Po transformacji ustrojowej znacznie rozwinęła się baza gastronomiczna w Polsce. Obecnie w rękach prywatnych gestorów znajduje się 98 % całej bazy gastronomicznej.

Sektor bazy gastronomicznej można podzielić na trzy kategorie:

• otwartą (ogólnodostępną)

• zamkniętą (np. stołówki)

• hotelową

Sektor atrakcji turystycznych

Obejmujący podstawowe dobra i usługi turystyczne (walory turystyczne), w tym: parki narodowe, rezerwaty przyrody, muzea i galerie, miejsca historyczne, zabytki, parki tematyczne, parki rozrywki, festiwale, ośrodki sportowo-rekreacyjne, kasyna oraz różnego rodzaju urządzenia turystyczne (kąpieliska, wyciągi narciarskie, kolejki górskie itp.)

Sektor transportu

Obejmujący: zarówno tzw. nieturystyczny transport publiczny (międzymiastowe i miejskie regularne połączenia kolejowe, autobusowe), jak i instytucje wyspecjalizowane w obsłudze ruchu podróżniczego i turystycznego, takie jak: linie lotnicze (regularne i czarterowe), morskie linie pasażerskie (w tym promowe), statki wycieczkowe, firmy wyspecjalizowane w przewozach autokarowych, firmy „rent a car” itd.

Sektor biur podróży

Biuro turystyczne- podmiot gospodarczy prowadzący działalność w zakresie: organizowania, realizowania, sprzedawania usług niezbędnych dla podróżujących oraz sprzedawania usług komplementarnych i towarzyszących.

Dawniej większość biur podróży tworzyło i samo sprzedawało swoje produkty, współcześnie nastąpiła specjalizacja. Na rynku krajowym jest to szczególnie widoczne ze względu na dużą konkurencyjność zagranicznych wyspecjalizowanych biur lub konsorcjów (wysokie koszty) większość biur podróży ogranicza się do pośrednictwa w sprzedaży. Do rzadkości należą duże biura, prowadzące pełny zakres usług (np. Orbis Travel).

Ustawa o usługach turystycznych dzieli biura działające w sferze turystyki na trzy rodzaje:

• organizator turystyki (touroperator) - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną;

• pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na wykonywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych;

• agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju

Taki podział decyduje o tym, kto za co odpowiada w procesie obsługi turysty.

Touroperator i pośrednik turystyczny odpowiadają za organizację imprezy, jakość i standard usług, za jej zrealizowanie zgodne z zawartą z klientem umową, rozliczenie z dostawcami usług. Agent lub pośrednik w sprzedaży odpowiada za należyte i zgodne z programem touroperatora sprzedanie imprezy. Kodeks cywilny określa to jako należytą staranność w pośredniczeniu. Agent musi poinformować klienta o wymogach związanych z wyjazdem (wizy, szczepienia, terminy wpłat, miejsce i termin zbiórki, wymogi co do ubioru itp.).

Sektor promocji i informacji turystycznej

Obejmuje on: narodowe organizacje turystyczne, zrzeszenia gospodarcze i stowarzyszenia turystyczne oraz regionalne i lokalne organizacje zajmujące się promocją turystyki na danym terenie.

Informacja turystyczna odgrywa dużą rolę w kreowaniu programu pobytu (zapoznaje turystów w miejscu docelowym z lokalnymi atrakcjami, bazą, imprezami itp. Informacja turystyczna służy nie tylko indywidualnym turystom, ale także organizatorom wypoczynku i zleceniodawcom różnych form turystyki. turystycznych system, obejmujący sieć centrów i punktów „it" metodologia gromadzenia, przetwarzania, weryfikowania i udostępniania danych.

Bibliografia

• Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r.o usługach turystycznych (Tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268)

• W. Alejziak, „Przemysł turystyczny”, Koszalin 2000

33. Oceń politykę promocji Polski w kraju i za granicą prowadzoną przez Polską Organizację Turystyczną.

Polska Organizacja Turystyczna (POT) - organizacja rządowa utworzona na mocy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o Polskiej Organizacji Turystycznej. POT rozpoczęła działalność 1 stycznia 2000 roku. Podlega ministrowi właściwemu do spraw turystyki - obecnie Ministrowi ds. Turystyki i Sportu. POT jest jedną z ponad 200 narodowych organizacji turystycznych na świecie.

Głównym celem POT jest promocja Polski w kraju i za granicą, jako kraju atrakcyjnego turystycznie, szczególnie pod względem kulturowym oraz wzmacnianie wizerunku Polski, jako kraju nowoczesnego, o silnej i wyrazistej tożsamości narodowej zbudowanej na fundamencie dziedzictwa kulturowego oraz bogatego w atrakcyjne walory środowiska naturalnego. Organizacja realizuje swoje cele na poszczególnych rynkach poprzez przedstawicielstwa (POIT) w 14 krajach świata.

POT współpracuje z przedstawicielami władzy rządowej - wojewodami, samorządami terytorialnymi, Polską Izbą Turystyki oraz innymi organizacjami branży turystycznej, a także stowarzyszeniami działającymi w tej dziedzinie. Efektem tej współpracy są licznie organizowane imprezy promujące wśród krajowych i zagranicznych turystów regiony, miasta i poszczególne lokalne produkty turystyczne. Wspólnie organizowane są także stoiska na targach, konkursy, seminaria i konferencje.

Realizowane zadania

• promowanie Polski, jako kraju turystycznie atrakcyjnego pod względem kulturowym i przyrodniczym;

• zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na świecie;

• inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej;

• materiały promocyjne;

• organizowanie targów i seminariów;

• współpraca z samorządem terytorialnym, gospodarczym oraz ze stowarzyszeniami w dziedzinie turystyki;

• stowarzyszenie spójnego systemu promocji turystycznej na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz stymulowanie rozwoju produktu turystycznego;

• zwiększenie obecności Polski, jako atrakcyjnego celu podróży, w zagranicznych mediach: prasowych, audiowizualnych, elektronicznych;

• synchronizacja działań POT z ogólnym planem poprawy wizerunku Polski w krajach UE.

Cele i zadania POT realizowane są przez:

1) przygotowywanie i publikowanie materiałów promocyjnych oraz organizowanie stoisk narodowych na targach turystycznych, wystaw, pokazów, kongresów i seminariów, jak również upowszechnianie wiedzy o Polsce jako kraju atrakcyjnym turystycznie, w szczególności za pośrednictwem POIT,
2) przeprowadzanie analiz statystycznych i marketingowych, ekspertyz i studiów prognostycznych z zakresu turystyki,
3) inicjowanie oraz wspieranie organizacyjne działań podejmowanych przez właściwe organy administracji rządowej i państwowe jednostki organizacyjne, jednostki samorządu terytorialnego oraz organizacje zrzeszające przedsiębiorców z dziedziny turystyki na rzecz rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej pod kątem podniesienia jakości usług turystycznych i rozwoju produktów turystycznych,
4) zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na świecie oraz wspomaganie prac nad utworzeniem i rozwojem systemu rezerwacji usług turystycznych,
5) wyrażanie opinii w przedmiocie strategicznych z punktu widzenia interesów Polski planów przygotowywanych przez właściwego ministra, jednostki samorządu terytorialnego oraz organizacje zrzeszające przedsiębiorców z dziedziny turystyki,
6) inspirowanie tworzenia regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych, o których mowa w art. 4 ustawy.

Wydawnictwa POT , dzięki charakterystycznej szacie graficznej i ciekawej, bogatej tematyce są rozpoznawalne i uznawane za jedne z najlepszych na świecie. Ponadto POT wspiera działalność wydawniczą regionów poprzez dofinansowanie najciekawszych broszur wydawanych przez regionalne organizacje turystyczne.

Coraz mocniej rozwija się także działalność Biura Konferencji i Kongresów , którego celem jest zwiększenie popularności prężnie rozwijającej się a świecie turystyki biznesowej.

POT zajmuje się Internetowym Systemem Informacji Turystycznej (ISIT). W przyszłości system ten ma stać się narodową bazą informacji o wszelkich podmiotach działających w branży turystycznej (hotele, obiekty noclegowe, restauracyjnych i konferencyjne, biura podróży, touroperatorzy. Organizacje i zrzeszenia turystyczne itd. )

Na dobrą ocenę tej promocji składają się także:

- organizacja podróży studyjnych, seminariów, prezentacji, forów turystycznych

-organizacja przyjazdów zagranicznych dziennikarzy do Polski

-wydawanie ładnych materiałów promujących Polskę za granicą

Wszystkie te działania mają na celu popularyzację naszego kraju, przyczyniają się też do wzrostu świadomości nt. turystyki-jej pozytywnego wpływu na gospodarkę państwa takiego, jak na przykład wzrost liczb miejsc pracy.

34.Określ role finansów w działalności przedsiębiorstw turystycznych. -( poszukać jeszcze na ten temat)

Finanse w przedsiębiorstwie turystycznym spełniają szereg różnorodnych zadań. Jednym z najbardziej podstawowych jest dostarczenie informacji, zarówno na zewnątrz jak do wewnątrz przedsiębiorstwa. Finanse pozwalają także na porównanie różnych przedsiębiorstw. Dzięki przetwarzaniu informacji o transakcjach w informacje o efektach, finanse pozwalają na ocenę działań. Mogą również dostarczać miar pozwalających na określenie wymiernych celów, stanowiący wspólny mianownik podejmowanych przez różne jednostki organizacyjne działań. Informacje generowane przez finanse umożliwiają optymalizację wykorzystania zasobów przedsiębiorstwa, w tym przede wszystkim środków finansowych. Finanse dostarczają również narzędzi służących do wsparcia decyzji m.in. oceny ryzyka zamierzeń inwestycyjnych. W dojrzałej firmie finanse mogą służyć rozwojowi przedsiębiorstwa , a nie tylko poprawie efektywności czy restrukturyzacji. Rola finansów w przedsiębiorstwie turystycznym zależy także od celów, jakie zamierzają realizować właściciela. Jest dużo większa wtedy gdy cele są formułowane w kategoriach finansowych ( pieniądze, zysk), niż wtedy gdy nacisk kładziony jest np.: zapewnianiu miejsca pracy właścicielom i ich rodzinom.

35.Charakterystyka i ocena witryny WWW regionu turystycznego na dowolnym przykładzie.

Portal www.dolnyslask.poland.com, który właśnie Państwo przeglądacie jest wynikiem współpracy Dolnośląskiej Organizacji Turystycznej i portalu www.poland.com promującego Polskę i jej atrakcje turystyczne wśród zagranicznych i polskich internautów.

Strona poświęcona jest jednemu z bardziej atrakcyjnych i różnorodnych regionów Polski. Położony w południowo-zachodniej części kraju jest siódmym co do wielkości województwem zajmując niespełna 20 tyś km2. Na pewno o randze regionu decydują walory zarówno przyrodnicze, jak i ogromne dziedzictwo kultury, a także potencjał dla rozwoju turystyki uzdrowiskowej i coraz bardziej popularnej agroturystyki.

Pierwsza część strony poświęcona jest podstawowym informacjom o Dolnym Śląsku i można ją podzielić ma 5 podrozdziałów. Omówiona została historia regionu, położenie, a w tym informacje dotyczące granic, obszaru, ludności, herbu. Zwrócona została również uwaga na przyrodę tego regionu oraz jego ukształtowanie terenu. Kolejny podrozdział dotyczy regionów turystycznych do których należą m.in. Bory Dolnośląskie, Góry i Pogórze Izerskie, Góry i Pogórze Kaczawskie, , góry i pogórze Wałbrzyskie, Góry Sowie, Nizina śląska i okolice Wrocławia, Przedgórze Sudeckie oraz Ziemia Kłodzka. Ostatnie dwa zawierają informację o aktualnych wydarzeniach w regionie oraz najciekawszych atrakcjach Dolnego Śląska.

Drugi rozdział dotyczy zabytków. Podzielony jest na 9 podrozdziałów dzieląc je na Muzea i skanseny, Obiekty pomilitarne, Obiekty sakralne i miejsca kultu, Obiekty wpisane na listę UNESCO, Pałace i dwory, Podziemne trasy turystyczne, Zabytki techniki , Zamki warownie i fortece, Inne zabytki architektury. Dolny Śląsk to region o bogatej historii, pełnej niewyjaśnionych zagadek i tajemnic. To miejsce wielu wojen i najazdów, a o jego przeszłości świadczą ruiny zamków, fortec i warowni. Bez wątpienia magnesem są zabytki Szlaku Cysterskiego w Lubiążu, Trzebnicy, Henrykowie, Krzeszowie, a perłami architektury zabytkowe kamieniczki w rynku Wrocławia, Hala Stulecia wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO czy Aula Leopoldyna. Ogromną atrakcją jest Panorama Racławicka we Wrocławiu, a miejsca kultu warte obejrzenia to Wambierzyce i Bardo. W Świdnicy i Jaworze znajdują się wielkie drewniane kościoły, zwane Kościołami Pokoju, bowiem wybudowano je na mocy Pokoju Westfalskiego w XVII w. Z zewnątrz skromne, zadziwiają przepychem barokowego wyposażenia. Dziś wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Trzeci rozdział poświęcony jest ważnym wydarzeniom kulturalnym , można tam znaleźć adresy i dane kontaktowe do muzeów, filharmonii, galerii i teatrów znajdujących się na terenie Dolnego Śląska. Liczne dziejowe zawirowania , wojny i zmiany przynależności państwowej sprawiły że zmieszały się tu wpływy wielu kultur. Ta niezwykła mieszanka spowodowała, że trudno znaleźć gdzie indziej region tak nasycony bogactwem architektury, wspaniałej sztuki, obfitujący w tak różnorodne wydarzenia kulturalne i artystyczne. Z tradycji wyrosły festiwale Chopinowski w Polanicy i Moniuszkowski w Kudowie. Z kosmopolityzmu wrocławski Jazz na Odrą i Giełda Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie. Na dwóch biegunach Teatru powstały Teatr Polski oraz Wrocławski Teatr Pantonimy Henryka Tomaszewskiego. Bogactwo życia teatralnego objawia się licznymi festiwalami- Piosenki Aktorskiej i Teatrów jednego Aktora we Wrocławiu. Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze. Dla osób lubiących zabawę nieco lżejszą dolnośląskie miasta proponują zjazd na Byle Czym- wspaniałą zabawę n śniegu organizowaną w Karpaczu, Międzynarodowe Mistrzostwa Rzeźby w Śniegu w Szklarskiej Porębie lub Mistrzostwa w Puszczaniu Bąka w Kowarach. W maju godna polecenia jest wystawa kwiatów na wałbrzyskim Zamku Książ.

W dalszej części scharakteryzowano przyrodnicze walory turystyczne. Opisano parki krajobrazowe i rezerwaty przyrody, jaskinie, wodospady, zbiorniki wodne oraz parki narodowe. Region ten to prawdziwa perła przyrodnicza. Około 17% powierzchni to obszary o wysokich wartościach przyrodniczych. W niezwykle atrakcyjnych turystycznie Sudetach obok malowniczych Karkonoszy, znajdują się Góry Stołowe z fantastycznymi labiryntami skalnymi i formacjami z piaskowca. Rajem dla pasjonatów ornitologii możemy nazwać Stawy Milickie, gdzie wystepują unikatowe w większości chronione, gatunki i ptaków. Każdego zachwyci bogactwo krajobrazów największych tu Kotlin- Kłodzkiej i Jeleniogórskiej. Dodajmy jeszcze do wizerunku tych ziem największą w Polsce ilość lecznich zdrojów, słynących ze znakomitych wód.

Kolejny rozdział zatytułowany „zdrowie i uroda” zawiera informacje o dolnośląskich uzdrowiskach. Można je podzielić na uzdrowiska Ziemi Kłodzkiej oraz Uzdrowiska Ziemi Wałbrzyskiej i Jeleniogórskiej. Wszystkie uzdrowiska są bardzo dokładnie opisane. W trosce o zdrowie i urodę turystów odwiedzających region dolnośląski, powstało szereg uzdrowisk, sprzyjającym leczeniu chorób i dolegliwości. Uzdrowiska te ze względu na swoje przeznaczenie, posiadają walory przyrodnicze i estetyczne krajobrazu, właściwości lecznicze klimatu, naturalne zasoby wód mineralnych , gazów i peloidów, leczniczy wpływ morza oraz inne czynniki biofizyczne środowiska wywierające korzystny wpływ na organizm człowieka. Dolny Śląsk posiada obfitą ilość wód leczniczych. Najwięcej wystepuje w Sudetach a w szczególności w Kotlinie Kłodzkiej, stąd niemal każde miasteczko ma „zdrój” w nazwie. Wspomniane wody lecznicze wspomagają w leczeniu wielu dolegliwości , takich jak reumatyzm, nerwobóle, choroby serca, skóry, układu krążenia, choroby układu trawiennego i inne. Do jednych z najstarszych uzdrowisk należy Szczawno Zdrój.

Bardzo szczegółowo na stronie zostały opisane również najciekawsze miejscowości regionu. Możemy dowiedzieć się czegoś więcej m.in. o Wrocławiu- jednym z największych polskich miast lub Wałbrzychu- mieście gdzie znajduje się jednym w swoim rodzaju pochyły rynek.

Kolejny rozdział poświęcony jest turystyce aktywnej regionu Podzielony jest na 8 podrozdziałów: turystyka piesza, turystyka rowerowa, sporty wodne, turystyka konna, wspinaczka skałkowa i jaskiniowa, sporty lotnicze, wędkarstwo łowiectwo. Turystyka aktywna zdobywa sobie coraz większą popularność wśród turystów odwiedzających Dolny Śląsk. Za tym zainteresowaniem próbują nadążyć gestorzy bazy turystycznej, którzy starają się sprostać wymaganiom swych gości i oferują im wiele ciekawych form spędzenia wolnego czasu. Najpopularniejszą z nich poza wycieczkami pieszymi jest jazda na rowerze. Sieć szlaków rowerowych jest dość gęsta, a najczęściej odwiedzanymi miejscami są okolice Szklarskiej Poręby oraz Góry Stołowe. Liczne drogi leśne, polne czy ścieżki pozwalają także na skomponowanie własnej trasy, co możne przynieść dodatkową satysfakcję. Osoby pragnące większej adrenaliny powinny zainteresować się ofertą wspinaczki sportowej. Większych miejscowościach istnieją ścianki wspinaczkowe, ale prawdziwa frajda daje wspinaczka po prawdziwej sale. Najpopularniejszymi miejscami gdzie znajdują się również szkoły wspinaczkowe są Rudawy Janowickie ( Góry Sokole) oraz okolice Lądka Zdroju. Zimą najpopularniejszą aktywnością są oczywiście narty. Do najpopularniejszych ośrodków narciarskich należą Szklarska poręba, Karpacz, Zieleniec i Czarna Góra.

Dolny Śląsk jest regionem odwiedzanym przez kilka milionów turystów rocznie. Aby ułatwić im poruszanie Se po tym terenie stworzone i umieszczone na stronie zostało Vademecum Turysty Potencjalny odwiedzający znajdzie tu informacje o dostępnej komunikacji, okolicznych przejściach granicznych , punktach informacji turystycznej, a także spis ważnych i przydatnych adresów.

W kolejnych trzech rozdziałach znajdujących się na stronie zostały opisane szlaki tematyczne m.in. Szlak Starych Rzemiosł związany z garncarstwem, krawiectwem, Szlak Cysterki Dolnego Śląska, Szlak Turystyki Pielgrzymkowej czy Szlak Chronionej Przyrody.

Na stronie znajdują się również przydatne informacje dla osób niepełnosprawnych . W znajdujących się tu przewodniku przedstawiono kilkadziesiąt tras po Dolnym Śląsku, opracowanych specjalnie z myślą o osobach niepełnosprawnych.

Na końcu znajduje sę skrócona mapa serwisu która w skrócony sposób przedstawia poszczególne rozdziały znajdujące się na stronie, umożliwia ona w bardzo szybkim czasie dotarcie do informacji które nas interesują.

36. Scharakteryzuj struktury organizacyjne turystyki i sportu na szczeblu administracyjnym.

Na zasadniczy trójstopniowy samorządowy podział terytorialny kraju składają się :

- samorządy gmin

-samorządy powiatowe

-samorządy wojewódzkie

Gmina- podstawowa jednostka podziału administracyjnego. Do kompetencji gmin, jako jednostek samorządu terytorialnego należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

*Do zadań gmin należą zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, które nazywa się zadaniami własnymi gmin. Wśród tych zadań są sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Większość zadań własnych wymienionych w ustawie współpraca ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw, promocja gminy, ma podstawowe znaczenie dla tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi turystyki na obszarze gminy.

Ustawy mają nakładać na gminy obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej.

->Ustawa o usługach turystycznych powierzyła gminom realizacje następujących zadań:

1) prowadzenia ewidencji pól biwakowych oraz tzw. Innych obiektów , w których świadczone są usługi hotelarskie

2)prawo do kontrolowania obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie

3) zawiadomienie organów prowadzących ewidencję obiektów hotelarskich o stwierdzonych w czasie kontroli uchybieniach

4) wydawania nakazów wstrzymania świadczonych usług do czasu usunięcia uchybień w obiekcie hotelarskim , na polach biwakowych i kwaterach prywatnych

Powiat- wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponad gminnym m.in. w zakresie kultury fizycznej i turystyki

Wśród innych zadań dotyczących funkcjonowania przemysłu turystycznego w powiecie wymienia się:

1)zadania w zakresie kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad nimi

2) gospodarki nieruchomościami

3)ochrony środowiska i przyrody

4) przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy

5) promocji powiatu

Zadania powiatu nie mogą naruszać zakresu działania gmin. Ustawa o usługach turystycznych nie nakreśla powiatom żadnych zadań o charakterze typowo turystycznym.

Funkcjonowanie samorządu wojewódzkiego określa ustawa z dnia 05.06.1998 r o samorządzie wojewódzkim. Kompetencje samorządu wojewódzkiego są związane z prowadzeniem polityki regionalnej oraz formułowaniem strategii wszechstronnego i zrównoważonego rozwoju regionu. W szczególności określa strategię rozwoju województwa realizowany przez programy wojewódzkie.

Do kompetencji samorządu województwa należą m.in. zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki

Jednym z przejawów procesów integracyjnych zachodzących w Europie jest współpraca regionów przygranicznych przybierająca postać bezpośrednich kontaktów pomiędzy sąsiadującymi ze sobą jednostkami komunalnymi i większymi strukturami gospodarczymi.

Regiony trans graniczne (euroregiony). Kategoria przestrzenna odpowiadająca układom społ.- ekonom. O charakterze ponad granicznym.

Do podstawowych zadań euroregionów zalicza się:

1. Aktywizację pomiędzy regionami granicznymi

2. Wspieranie inicjatyw trans granicznych służących poprawie infrastruktury turystycznej

3. Rozwój współpracy przez transfer „know how” w dziedzinie działań szkoleniowych

4. Kształtowanie strategii marketingu i warunków tworzenia MiS turyst.

5. Aktywizację współpracy turystycznej i technicznej w ramach partnerstwa miast

6. Aktywizację działań modelowych ukierunkowanych na współprace sektora prywatnego i publicznego

I. Administracja rządowa (centralna i terenowa)

1919 - Referat Turystyki w Ministerstwie Robót Publicznych.

1932 - Wydział Turystyki Ogólnej w Ministerstwie Komunikacji.

1945 - Wydział Turystyki w Ministerstwie Komunikacji.

1960 - Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki. W 1978 podział na Główny Komitet Turystyki i Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu. W 1986 - ponownie połączone.

1987 - Komitet ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej w Ministerstwie Rynku Wewnętrznego.

2000 - Departament Turystyki w Ministerstwie Gospodarki:

2007 - Departament Turystyki w Ministerstwie Turystyki i Sportu ZADANIA:

• Przygotowywanie strategii rozwoju turystyki.

• Kreowanie prawa (akty prawne, ustawa o usługach turystycznych z 1997r.)

• Systemowe rozwiązania produktu turystycznego (Polska na rynku światowym)

• Ochrona konsumenta usług turystycznych.

• Nadzoruje POT.

• Koordynuje polskie działania na arenie międzynarodowej w zakresie turystyki.

Rządowa administracja terenowa: Wojewoda i Urząd Wojewódzki, Urzędy Powiatowe i Gminne.

• Rada Turystyki

• Polska Organizacja Turystyczna

II. Administracja Samorządowa:

• Ogólnopolskie i Wojewódzkie Sejmiki Samorządowe (Urzędy Marszałkowskie)

• Zarząd miasta (radni) - Prezydent miasta - Urzędy Miejskie/ Powiatowe/ Gminne. ZADANIA:

• Zajmuje się infrastruktura na terenie podlegającym danemu samorządowi.

• Szkolą kadrę na terenie podlegającym danemu samorządowi.

• Wydawanie licencji na egzaminatorów turystyki.

• Zaspokajanie potrzeb w dziedzinie turystyki, mieszkańców.

Pyt. 37 Omów instrumenty polityki państwa wobec sportu i turystyki.

Podmioty krajowej polityki turystycznej:

• Rząd (Departament turystyki w Min. Sportu i Turystyki)

• Sejm RP i Senat RP

• POT

• PART

Podmioty regionalnej polityki turystycznej:

• Samorządy wojewódzkie

• Regionalne organizacje turystyczne (ROT)

Podmioty lokalnej polityki turystycznej:

• Samorządy powiatowe i gminne

• LOT-y

• Związki gmin

Od 1 stycznia 1999r obowiązuje w Polsce trójstopniowy podział terytorialny państwa na gminy, powiaty, województwa. Na każdym nich odpowiednio powołano Urzędy Gmin, Urzędy Starostów i Urzędy Marszałkowskie.

Urzędy Marszałkowskie:

-ustalanie rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich oraz prowadzenie nadzoru nad powyższymi zadaniami;

-nadawanie uprawnień przewodnikom i pilotom oraz prowadzenie rejestru

-wydawanie upoważnień do szkolenia przewodników i pilotów, obsługa komisji egzaminacyjnych pilotów i przewodników oraz prowadzenie kontroli w tym zakresie

-obsługa komisji języków obcych dla pilotów i przewodników

-podejmowanie działań interwencyjnych na rzecz ochrony praw klienta, w tym uruchamianie środków z gwarancji bankowych i ubezpieczeniowych oraz umów ubezpieczeniowych organizatorów i pośredników tur. Na pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju

-kontrola prowadzonej przez przedsiębiorstwa działalności gospodarczej w zakresie turystyki

-obsługa Zespołu oceniającego ds. ustalania rodzaju i kategorii obiektów hotelarskich

Kompetencje samorządów wojewódzkich w zakresie turystyki:

Zadania w zakresie:

-edukacji publicznej, w tym szkolnictwa wyższego

-kultury i ochrony jej dóbr

-modernizacji terenów wiejskich i zagospodarowania przestrzennego

-ochrony środowiska

-transportu publicznego i dróg publicznych

-kultury fizycznej i turystyki

-ochrony praw konsumentów

-bezpieczeństwa publicznego

-przeciwdziałaniu bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy

-pobudzanie aktywności gosp.

-podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności

Kompetencje samorządów powiatowych w zakresie turystyki:

Zadania w zakresie:

-transportu zbiorowego i dróg publicznych

-kultury i ochrony dóbr kultury

-kultury fizycznej i turystyki

-gospodarki nieruchomościami

-gospodarki wodnej

-ochrony środowiska i przyrody

-rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego

-porządku publicznego i bezpieczeństwa

-ochrony przeciwpowodziowej, przeciwpożarowej i zapobiegania innym kataklizmom

-ochrony praw konsumenta

-promocji powiatu

Pyt. 38 Omów rynek turystyczny według zasięgu geograficznego.

Rynek to całokształt transakcji kupna i sprzedaży oraz warunków w jakich one przebiegają. Na rynku konkurencyjnym dokonuje się ustalenia ceny oraz ilości dóbr. To także określona zbiorowość podmiotów gospodarujących zainteresowanych dokonywaniem operacji kupna-sprzedaży określonych dóbr, wartości lub usług. Część zbiorowości reprezentuje podaż (oferenci) zaś część popyt (nabywcy). Przeciwstawienie się popytu podaży w określonym miejscu oraz czasie prowadzi do ustalenia ceny wartości będącej przedmiotem obrotu - sprawia to iż dochodzą do skutku transakcje kupna sprzedaży.

Według zasięgu geograficznego:

• Lokalny - w bezpośrednim otoczeniu klienta

• Regionalny - do kontaktów między klientem a dostawcami dochodzi na większym terenie, np. powiatu, województwa

• Narodowy (krajowy) - funkcjonuje w obrębie państwa

• Międzynarodowy - prowadzone są transakcje pomiędzy przynajmniej dwoma państwami

• Światowy, globalny - dotyczy wymian dóbr i usług na obszarze całego świata

Pyt.39 Scharakteryzuj narzędzia promocji wykorzystywane w promocji gmin, miast i regionów na wybranym przykładzie.

Środki promocji:

• Reklama

• Promocja uzupełniająca

• Public relations ( propaganda gospodarcza)

• Sprzedaż osobista

REKLAMA

• Reklama pionierska, stosowana jest w początkowej fazie cylku życia produktu na rynku zwana tez reklamą informacyjna, dostarcza turystom informacji o zaletach i korzyściach odwiedzenia danego miejsca

• Reklama konkurencyjna( nakłaniająca) służy budowaniu świadomości marki. Jej zadaniem jest przekonanie turystów, ze odwiedzenie danego miejsca spełnia ich oczekiwania na najwyższym poziomie

• Reklama utrwalająca (przypominająca) stosowana w fazie dojrzałości produktu w celu przypomnienia o nim, jak również przyjemności z niej płynącej i utrwaleniu wiedzy o produkcie

Cechy reklamy: masowość, zdolność przekonywania, głównie pełni funkcję informacyjną, pośredni i nieosobowy charakter.

Rodzaje reklam:

• Spoty telewizyjne i radiowe

• Czasopisma, prasa

• Film

• Internet

• Poczta

Odrębną grupę stanowią różnego rodzaju ogłoszenia. Gazety i magazyny są głównymi nośnikami reklamy turystycznej ( stanowią ok. 50% kosztów ponoszonych na reklamę).

• Reklama prasowa- szeroki odbiór, niskie koszty, duża szybkość przekazu, dużą częstotliwość publikacji;

„krótkie życie”- wyrzucana gazeta po przeczytaniu, brak zainteresowania czytelników treścią reklamy, zgubienie reklamy wśród innych reklam, niska jakość obrazu wizualnego. Lepsze oddziaływanie jest w gazetach specjalistycznych i branżowych.

• Reklama kinowa- stosowany jest rzadko w turystyce głównie ze względu na duże koszty

• Reklama radiowa- różny zasięg odbiorców-od krajowego po miejski, zależne głównie od możliwości finansowych. Reklamy te są tanie, można je szybko przekazać, wady- migawkowość, nietrwałość, brak wrażeń wzrokowych

• Reklama telewizyjna- kosztowna, szczególnie ta, która jest emitowana na cały kraj, dużą zaletą jest jednoczesne przekazywanie obrazu i dźwięku i szerokie audytorium

PUBLIC RELATION:

Konferencje prasowe

Relacje prasowe

Wywiady w radio, TV

Czat w Internecie

Filmy w TV

Pokazy filmowe

PROMOCJA UZUPEŁNIAJĄCA

Upominki

Konkursy z nagrodami

Upusty cenowe

Gadżety

W Polsce reklamuje się miasta, regiony turystyczne, całe województwa lub daną atrakcję turystyczną

np. Tatry- Zakopane (jako zimowa stolica Polski), Bukowina Tatrzańska;

Beskidy- Szczyrk, Wisła, Korbelów, Jaworzyna Krynicka

Mazury- jeziora, lasy, turystyka kwalifikowana; woj. Lubuskie-lasy zamki, fortyfikacje;

Parki Narodowe (np.Białowieski).

Stosuje się tutaj głównie reklamy prasowe, radiowe, telewizyjne, reklamy na bilboardach. Ważna jest tutaj także promocja za pośrednictwem Internetu.

Internet w tym wypadku jest b. dobrą formą reklamy, gdyż zmiejsza wydatki na nią, umożliwia sprzedaż noclegów czy innych usług turystycznych w danym mieście czy regionie bez wychodzenia z domu, wzmacnia pozycję regionu na rynku, umożliwia dostarcie do informacji każdej osobie na świecie.

40 .Scharakteryzuj podmioty rynku ze względu na przedmiot działalności.

Dostawcy : mają podstawowej znaczenie w przygotowaniu oferty turystycznej. Zwykle są nimi bezpośredni producenci poszczególnych dóbr i usług turystycznych, firmy, które dostarczają cząstkowych składników kompleksowego produktu turystycznego, takich jak :transport, nocleg, wyżywienie oraz różnorodne produkty sektora a trakcji turystycznych ( muzeum, park rozrywki, imprezy kulturalne, festiwale, itp.). W tym rozumieniu dostawcami są więc linie lotnicze, hotele, kempingi, restauracje, centra rekreacyjne, wypożyczalnie samochodów, itp.

Organizatorzy turystyki ( Tour-operators) to najczęściej duże firmy, które działają na zasadach podobnych do hurtowników w handlu. Ich działalność polega na skupowaniu w dużych ilościach pojedynczych usług turystycznych i dóbr oraz tworzeniu z nich kompleksowych produktów turystycznych, tzw. Package Tours, sprzedawanych po zryczałtowanej cenie. Tak więc w istocie to właśnie touroperator jest producentem usług turystycznych, bowiem prócz faktu kompletowania poszczególnych elementów i tworzenia produktu finalnego w postaci pakietu turystycznego, to on bierze na siebie odpowiedzialność za jego jakość. Touroperatorzy wykupują miejsca w hotelach, organizują wyżywienie i transport , zapewniają dostęp do wyciągów narciarskich - zapewniają wszystkie niezbędne usługi składające się na imprezę turystyczną. Touroperator tworzy wielką liczbę imprez turystycznych, które następnie w skatalogowanej postaci trafiają do dystrybucji. Pewna ich część sprzedawana jest poprzez właśnie punkty sprzedaży , w ramach tzw. Sprzedaży bezpośredniej , natomiast zdecydowana większość oddawana jest do dystrybucji współpracującym z touroperatorem agentom.

Agenci Podróży stanowią pośrednie ogniwo w systemie dystrybucji usług turystycznych. Funkcję tę może pełnić zarówno mała firma z kilkoma pracownikami, jak również duża agencja grupująca wiele punktów sprzedaży detalicznej, która zatrudnia setki osób. Agencje turystyczne zajmują się bezpośrednią dystrybucją imprez turystycznych . Mogą sprzedawać kompleksowe pakiety udostępnione im przez touroperatorów albo pojedyncze usługi otrzymywane bezpośrednio od dostawców. W obu przypadkach podstawą ich zysku jest prowizja od sprzedanych imprez, otrzymywana od kontrahenta. Średnia stawka prowizyjna w większości krajów europejskich wynosi około 10% ceny danej imprezy. Większość agentów podróży prowadzi także dodatkowe usługi takie jak załatwianie paszportów i wiz, ubezpieczeń komunikacyjnych i turystycznych, obsługę czeków podróżnych itp.. Agencje turystyczne spełniania role detalisty w dystrybucji produktów turystycznych - ich rola polega wiec na zapewnieniu zleceniodawcy dostępu do rynku , a klientowi miejsca, gdzie może nabyć usługi turystyczne ( Thomas Cook )

Inni usługodawcy turystyczni

41. Podaj na wybranych przykładach w jaki sposób można wykorzystać techniki zarządzania w zarządzaniu kulturą fizyczną.

Kultura fizyczna-to część składowa kultury społeczeństwa, obejmująca działania związane z dbałością o zdrowie, budowę i postawę ciała, rozwój fizyczny

Techniki zarządzania- zarządzanie przez np. cele, zadania, delegacje, przez wyjątki (odwrotne do poprzedniego) innowacje,

42. Przedstaw rolę sponsoringu sportowego dla podmiotów sponsorowanych i sponsorujących .

Sport jest dziedziną aktywności ludzkiej, która tworząc widowiska dostarcza z jednej strony wzruszeń i emocji, z drugiej musi zapewnić zyski organizatorom imprez, właścicielom klubów sportowych, zawodnikom i mediom. Postępująca komercjalizacja sportu, konkurencja i problemy w pozyskiwaniu kapitału powodują, że kluby sportowe są zmuszone w swojej działalności stosować orientację marketingową. Sponsoring w swej istocie ma na celu przynoszenie korzyści obu stronom biorącym w nim udział

Należy więc rozróżnić dwa odrębne obszary marketingu sportowego. Pierwszy to marketing sportu, polegający na prowadzeniu działalności zasadzającej się na wytwarzaniu i sprzedaży produktów lub usług sportowych z wykorzystaniem zasad marketingu. Drugi obszar to marketing „przez” sport, który oznacza wykorzystanie przez dowolne przedsiębiorstwo wizerunku sportowca, symboli i barw klubowych, symbolu olimpijskiego i tym podobnych w strategii komunikowania się z własnymi klientami. Sponsor, przekazując swoje zasoby na rzecz podmiotu sponsorowanego, uzyskuje w zamian takie korzyści jak:

− osiągnięcie rozgłosu, poinformowanie opinii publicznej o firmie sponsora, zwiększenie stopnia znajomości i świadomości marki. W przypadku takiego celu nie musi być powiązania między dziedziną działalności sponsora i sferą, w której funkcjonuje sponsorowany.

− stworzenie właściwego wizerunku przedsiębiorstwa i/lub marek produktów dzięki możliwości przeniesienia image'u z przedmiotu sponsorowanego. Głównym zadaniem jest odpowiedni dobór sponsorowanego, którego image odpowiada pożądanemu wizerunkowi sponsora.

Sponsorowi zależy na korzystaniu z emocji, jakie wyzwala rywalizacja sportowa. Radość z sukcesów sportowych przekłada się na utrwalenie wizerunku sponsora jako marki wybitnej i niezawodnej. Dla kibica sportowego sponsor to firma, która pozwala danemu klubowi i jego piłkarzom rozwijać się, która inwestuje w ich przyszłość i która tak jak on jest im oddana.

Przy okazji sponsorowania imprez sportowych można załatwiać również interesy biznesowe. Nie dość, że efekt promocyjne osiąga się dziesięciokrotnie taniej niż w przypadku reklamy to dodatkowo sponsor może w mniej formalnej atmosferze łatwiej dobić interesu czy okazać wdzięczność lub zaangażowanie mając prawo do zapraszania na wydarzenie własnych gości.

44. Omów specyfikę produktów oferowanych przez podmioty działające w obszarze kultury fizycznej.

45. Dokonaj analizy SWOT dla wybranego regionu turystycznego.

Analiza SWOT- mocne i słabe strony oraz szanse i zagrożenia

Małopolska

Mocne strony:

- duży potencjał gospodarczy

- mnogość zabytków architektury, sztuki, historii

- urozmaicona rzeźba terenu: góry, wyżyny

- bardzo dobrze rozwinięta baza hotelarska i turystyczna

- ważna kraina historyczna

- duża liczba szlaków turystycznych, pieszych, rowerowych

- ważny węzeł komunikacyjny

- dobrze rozwinięta turystyka, agroturystyka

-

Słabe strony:

Szanse:

- napływ większej liczby turystów z innych regionów Polski i zagranicy

Zagrożenia:

- nadmierna dewastacja przyrody przez turystów

14

---