Wzmacniacz OE. Jeśli dla składowych zmiennych zastosowane kondensatory potraktować jako zwarcie to jeden z zacisków wyjściowych generatora jest podłączony przez „zwarty” kondensator CS1 do bazy tranzystora a drugi do masy. Przez „zwarty” CE emiter jest także podłączony do masy, więc generator dla składowych zmiennych jest podłączony między emiter a bazę tranzystora. Od strony wyjścia obciążenie jest podłączone przez „zwarte” pojemności pomiędzy kolektor a emiter. Jest to układ wzmacniacza ze sprzężeniem pojemnościowym. Właściwości: odwraca fazę napięcia wyjściowego w stosunku do wejściowego o 1800 wzmocnienie napięciowe i prądowe większe od jedności (kilkadziesiąt i więcej) średnia rezystancja wejściowa (kilka kiloomów) rezystancja wyjściowa (trochę większa od wejściowej)
Wzmacniacz OB. Właściwości: nie odwraca fazy, wzmocnienie napięciowe duże ( tak jak w OE) wzmocnienie prądowe nieco mniejsze od jedności, rezystancja wejściowa mniejsza niż w OE (kilkadziesiąt omów i mniej) rezystancja wyjściowa większa niż w OE.
Wzmacniacz OC. Właściwości: wtórnik emiterowy, nie odwraca fazy, pozostałe parametry odwrotnie jak w OB.
Przepływ składowych zmiennych sygnału wejściowego wyjściowego. Prąd z generatora zanim wpłynie do tranzystora rozpływa się przez rezystory bazy a prąd wyjściowy tranzystora rozpływa się pomiędzy rezystor kolektora i obciążenia. Ten rozpływ prądu kolektora powoduje, że prosta obciążenia tranzystora dla składowej zmiennej (prosta B) różni się od wyznaczonej wcześniej prostej obciążenia dla składowej stałej (prosta A). Nachylenie prostej dla składowej stałej (prostej statycznie) jest odwrotnie proporcjonalne do sumy rezystancji RC i RE. Nachylenie prostej obciążenia dla składowej zmiennej (prostej dynamicznej) jest odwrotnie proporcjonalne do wartości równoległego połączenia rezystancji RC i R0.
Parametry robocze.
Rezystancja bazy - RB=R1||R2
Uogólniona rezystancja obciążenia RL=RC||RO.
Parametry robocze wzmacniacza zależą od parametrów macierzowych tranzystora. Dzięki temu można lepiej określić te parametry. Przykładowe parametry macierzowe h11[kΩ]=4,5 h12[V/V]=2*10-4 h21[A/A]=330 h22[μS]=30
Wzmocnienie napięciowe wzmacniacza zależy od wartości wszystkich parametrów macierzowych tranzystora i uogólnionej rezystancji obciążenia. Potwierdza to tezę że dobór punktu pracy tranzystora ma istotny wpływ na parametry robocze wzmacniacza. Dla współczesnych tranzystorów można przyjąć założenie, że współczynnik wewnętrznego (pasożytniczego) sprzężenia zwrotnego tranzystora h12=0 wtedy: Gu0=-h21/(h11(h22+GL)) W praktycznych układach często jest spełniony warunek że uogólniona rezystancja obciążenia jest duzo mniejsza od rezystancji wyjściowej tranzystora (h22<<GL) Gu0=-(h21RL)/h11
Wzmocnienie napięciowe skuteczne: Gus0=rweGu0/(RG+rwe) Wzmocnienia skuteczne zależą od relacji między rezystancją wejściową a uogólnioną rezystancją generatora. Dla bardzo dużych rezystancji wejściowych zanika różnica między wzmocnieniem napięciowym a napięciowym skutecznym.
Jeśli będzie spełniony warunek h22<<GL to wzmocnienie prądowe wzmacniacza (parametr roboczy) jest liczbowo równe wartości parametru macierzowego tranzystora Gi0≈h21 gdyż przy dużej rezystancji wyjściowej tranzystora i malej rezystancji obciążenia tranzystor pracuje w stanie bliskim zwarcia na wyjściu a parametr h21 jest parametrem zwarciowym. Inna definicja wzmocnienia prądowego uwzględniająca dzielnik prądu na wyjściu: Gi0=Ic/Ib≈h21Rc/(Rc+RO)
Wzmocnienie prądowe skuteczne: Gis0=RGGi0/(RG+rwe) Wzmocnienia skuteczne zależą od relacji między rezystancją wejściową a uogólnioną rezystancją generatora. Dla znikomo małych zanika różnica między wzmocnieniem prądowym a prądowym skutecznym.
Rezystancja wejściowa wzmacniacza - rwe
Wynika stąd przeźroczystość wzmacniacza (parametr wejściowy zależy od rezystancji obciążenia) i jest on tym słabsza im słabsze jest pasożytnicze sprzężenie zwrotne w tranzystorze. Uogólniona rezystancja wejściowa wzmacniacza Rwe=rwe||RB
Rezystancja wyjściowa - rwy aby ja obliczyć należy w układzie wyłączyć źródło sterujące a do wyjścia podłączyć źródło napięciowe o wydajności równej napięciu wyjściowemu wzmacniacza kiedy źródło sterujące było włączone. Uogólniona rezystancja wyjściowa Rwy=rwy||RC
Ograniczenia częstotliwościowe Zakres dolnych częstotliwości wzmacniacza RC analizujemy na podstawie układu OE. Ograniczania w zakresie dolnych częstotliwości wynikają z zastosowania kondensatorów sprzęgających CS1 i CS2 oraz kondensatora emiterowego CE, których reaktancja rośnie w miarę zmniejszania częstotliwości sygnału sterującego z generatora.
W obwodzie wejściowym wzmacniacza występuje filtr górnoprzepustowy RC. W miarę zmniejszania się częstotliwości sygnału z generatora o stałej wydajności na kondensatorze CS1 odkłada się coraz większe napięcie kosztem sygnału wejściowego Uwe i maleje wzmocnienie napięciowe skuteczne wzmacniacza. Dla tego filtru dla dolnych częstotliwości otrzymujemy dzielnik napięcia o transmitancji GK:
RSZ1=Rg+Rwe dla zakresu średnich częstotliwości pomijamy wpływ pojemności i otrzymujemy Gu0=Rwe/Rsz1
Wprowadzając pojęcie wzmocnienia w zakresie dolnych częstotliwości unormowanego do wzmocnienia w zakresie średnich częstotliwości otrzymujemy.
Unormowane wzmocnienie obwodu wejściowego przyjmuje więc postać jak dla typowego filtru górnoprzepustowego.
Dla częstotliwości granicznej dolnej określonej na poziomie 3dB występuje przesuniecie fazy o 450. Unormowane wzmocnienie obwodu wejściowego można zapisać jako:
qdCs1-współczynnikspadku wzmocnienia w zakresie dolnych częstotliwości
Obliczamy częstotliwość, dla której wystąpi spadek wzmocnienia w zakresie dolnych częstotliwości.
Ze wzrostem pojemności sprzęgającej maleje częstotliwość graniczna dolna tak samo jak dla rezystancji wejściowej i generatora.
Obwód wyjściowy działa tak samo na częstotliwość graniczna dolną jak obwód wejściowy.
Obwód emiterowy dla zakresu średnich częstotliwości kondensator emiterowy skutecznie blokuje rezystancje emiterową (zwarcie RE) więc napięcie Ube sterujące tranzystorem jest równe napięciu wejściowemu Uwe. W miarę zmniejszania częstotliwości sygnału z generatora rośnie reaktancja kondensatora emiterowego przez to coraz mniej skutecznie blokuje rezystancję emiterową (rośnie napięcie Ue i maleje Ube) zmniejszając wzmocnienie skuteczne. Dla częstotliwości bliskich zeru rezystor emiterowy nie jest blokowany i napięcie Ube jest ustalone ale nie zerowe. Ze wzrostem CE charakterystyka będzie się przesuwać w lewo, jeśli będzie duży RE to wzmocnienie dla częstotliwości bliskich zeru będzie bardzo małe i odwrotnie. Dzięki drugiemu prawu Millera przenosimy Re i CE do obwodu wejściowego i otrzymujemy zależności.
Wartość CEm jest dużo mniejsza od CE aby uzyskać częstotliwość graniczną dolna przybliżoną jak dla kondensatorów sprzęgających a to oznacza że CE musi być dużo większe od CS. Częstotliwość graniczna dolna uzyskuje się uwzględniając wszystkie obwody: wejściowy emiterowy i wyjściowy (fd=√fd12+fd22=…)
I Twierdzenie Millera
Zgodnie z tym twierdzeniem układ o znanym wzmocnieniu napięciowym w którym wyjście z wejściem jest połączone (sprzężone) przez impedancję Z jest tożsamy z układem w którym wyeliminowano tę impedancję z gałęzi sprzężenia (wzdłużnej) a w zamian do obwodu wejściowego i wyjściowego (gałęzi poprzecznych) podłączono równolegle impedancję o wartościach zmodyfikowanych o wartość wzmocnieni napięciowego.
II Twierdzenie Millera
Zgodnie z tym twierdzeniem układ o znanym wzmocnieniu prądowym, który jest podłączony do potencjału odniesienia przez impedancję Z, jest tożsamy z układem w którym wyeliminowano impedancję z gałęzi poprzecznej, ale włączono po jednej impedancji do gałęzi wzdłużnych o wartościach zmodyfikowanych o wartość wzmocnienia prądowego.
Zakres górnych częstotliwości zależy głownie od pojemności wewnętrznych tranzystora. Opis schematu: rbb' rezystancja rozproszona bazy (różna dla rożnych tranzystorów) nie większa niż kilkadziesiąt omów rb'e rezystancja baza-emiter rb'e=h21reb' gdzie reb'=26/IC[Ω] Ce pojemność złącza baza-emiter jako dyfuzja (zależna od prądu kolektora) Ce=1/2πfrrcb' Cc pojemność złącza baza emiter jako złączowa (uzależniona od napięcia na złączu (pikofarady)) rce rezystancja uzależniona od prądu kolektora (kilkadziesiąt kiloomów) rb'c rezystancja uzależniona od prądu kolektora (megaomy)
Aby wyznaczyć częstotliwości graniczne górne należy użyć pierwszego twierdzenia Millera i na podstawie przekształconego układu przeanalizować wpływ elementów na częstotliwość graniczna górną. Rr1 rezystancja równoległa obwodu wejściowego Rr1=(RG+rbb')||rb'e Cwe pojemnośc obwodu wejściowego Cwe=Cc+CM Rr2 rezystancja równoległa obwodu wyjściowego Rr2=rce||RL Cwy pojemność obwodu wyjściowego Cwy=Cc . W obwodzie wejściowym i wyjściowym występują filtry dolnoprzepustowe których częstotliwość graniczna górna jest uzależniona od pojemności wewnętrznej tranzystora. Wprowadzamy unormowaną transmitancję.
Pojemność obwodu wejściowego jest większa od pojemności obwodu wyjściowego więc częstotliwość graniczna górna obwodu więc jest mniejsza od obwodu wyj. Więc o częstotliwości granicznej górnej decyduje częstotliwość graniczna górna obwodu wejściowego.