 | Pobierz cały dokument fortyfikacje.skrypt.wat.materialy.saper.doc Rozmiar 481 KB |
Współczesna fortyfikacja polowa stała się jednym z podstawowych elementów zabezpieczenia inżynieryjnego walki. Zwiększenie dynamiki działań wojsk oraz rozwój środków rażenia spowodowały wzrost znaczenia fortyfikacji polowej, zwiększenie zakresu prac fortyfikacyjnych oraz skrócenie terminów ich wykonania.
Charakter działań bojowych, stosowanie nowoczesnych środków rażenia i wiążący się z tym wzrost siły uderzeniowej oraz ruchliwości i manewrowości wojsk uzasadniają potrzebę rozważenia zasadności realizowania fortyfikacyjnej rozbudowy terenu.
Doświadczenia wskazują, że jeden okopany czołg może skutecznie walczyć z pięcioma czołgami w ruchu, a okopy strzeleckie i szczeliny przykryte zmniejszają straty w ludziach dziesięciokrotnie.
Warianty rozbudowy fortyfikacyjnej.
Związki taktyczne, oddziały i pododdziały wojsk lądowych w swoich pasach (rejonach) obrony, zależnie od istniejącej sytuacji bojowej, warunków terenowych oraz posiadanych sił i środków, organizują rozbudowę fortyfikacyjną w dwóch wariantach:
- wariant 1- niepełna rozbudowa fortyfikacyjna- obejmuje wykonanie prac pierwszej i częściowo drugiej kolejności wykonania;
- wariant 2- pełna rozbudowa fortyfikacyjna- obejmuje wykonanie prac pierwszej, drugiej i następnej kolejności wykonania. Stosowany jest w obronie pozycyjnej (stałej) podczas przygotowania zawczasu pasów i pozycji obrony mających ważne znaczenie w całym systemie obrony.
Ze względu na duży zakres prac w wariancie 2 dopuszcza się realizację prac w dwóch układach:
układ minimum- obejmujący tylko prace pierwszej kolejności wykonania;
układ podstawowy- obejmujący wykonanie prac pierwszej i częściowo drugiej kolejności
Budowę polowych obiektów fortyfikacyjnych w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem prowadzi się w strefie jego naziemnej obserwacji oraz w zasięgu ognia broni strzeleckiej, czołgów i bojowych wozów piechoty. Rozbudowę fortyfikacyjną rejonów obrony rozpoczyna się w tych warunkach od samookopywania pododdziałów, czyli wykonania prac służących ochronie ludzi, a następnie sprzętu. Część zadań żołnierze realizują w postawie leżącej, z jednoczesnym prowadzeniem obserwacji przeciwnika, gotowi do podjęcia walki. Wykorzystanie maszyn ziemnych do budowy obiektów fortyfikacyjnych w tych warunkach będzie ograniczona. W bezpośredniej styczności z przeciwnikiem rozbudowę fortyfikacyjną wykonuje się zazwyczaj sposobem ręcznym, zwykle w warunkach ograniczonej widoczności.
Podczas budowy polowych obiektów fortyfikacyjnych czołgi i bojowe wozy piechoty rozmieszcza się na stanowiskach ogniowych w pobliżu budowanych okopów i maskuje za pomocą technicznych środków maskowania lub materiałów miejscowych.
 | Pobierz cały dokument fortyfikacje.skrypt.wat.materialy.saper.doc rozmiar 481 KB |