Nr ćwiczenia: 4	14.03.2012	Karol Żurkowski	Wydział MRiT	Semestr II	Grupa M4
Prowadzący: dr inż. Łukasz Bernat			przygotowanie	wykonanie	ocena

1. Zdjęcie modelu oraz opis poszczególnych elementów

2.

Drukowanie przestrzenne (ang. 3D printing) to jedna z technologii z grupy określanych mianem szybkiego wykonywania prototypów (ang. rapid prototyping), służących do szybkiej, precyzyjnej

i powtarzalnej produkcji elementów 3D Metoda FDM (ang. Fused Deposition Modelling) polega na stopniowym osadzaniu "upłynnionego" materiału termoplastycznego na podstawie modelowej,

w wyniku czego powstaje model. Metoda ta w odróżnieniu od pozostałych technik szybkiego prototypowania pozwala na uzyskiwanie wytrzymałych modeli wprost po wyjęciu z urządzenia. Wynika to z faktu, iż do budowy używane jest tworzywo ABS, bardzo dobrze nam znane z życia codziennego (patrz obudowa telefonu GSM). Tworzywo dostępne jest w kilku kolorach: biały (podstawowy), czarny, niebieski, żółty, czerwony, szary oraz zielony. Dzięki zastosowaniu rozpuszczalnego tworzywa podporowego istnieje możliwość wykonywania modeli o złożonych kształtach. Możliwe do uzyskania są nawet przelotowe kanały o bardzo skomplikowanej geometrii. Modele wykonane w technologii FDM nadają się do obróbki mechanicznej, można je w prosty sposób łączyć (kleje cyjanoakrylowe), szlifować, malować a nawet pokrywać galwanicznie. Kilka parametrów, które są charakterystyczne dla technologii FDM:

- dokładność druku 3D (wykonywania) modeli: +/- 0,13 mm
- grubość poszczególnych warstw modelu: 0,25 lub 0,33 mm
- minimalna grubość budowanej ścianki: 0,6 mm (wartość zależna od geometrii modelu)
- minimalny promień budowanego walca: 0,75 mm (wartość zależna od geometrii modelu)

---