WRZESIEŃ

Zabawy i ćwiczenia integracyjne ułatwiające poznanie się dzieci i ich adaptację w przedszkolu

● Zabawa Poślij całuska.

Dzieci siedzą lub stoją w kręgu. Chętne dziecko mówi swoje imię i posyła całuska do

wybranego dziecka. Dziecko, które otrzymało całuska, wymawia swoje imię i posyła

całuska do kolegi itd.

● Zabawa Poznajmy się.

Dzieci siedzą lub stoją w kręgu. Chętne dziecko trzyma w ręce dowolną maskotkę. Podchodzi do wybranego kolegi lub wybranej koleżanki, podaje mu (jej) maskotkę i mówi swoje imię, np. Mam na imię Ania. Dziecko, które otrzymało maskotkę, kontynuuje zabawę.

● Zabawa Witam cię.

Dzieci tworzą krąg,w którego środku stoi chętne dziecko. Podchodzi ono do wybranego kolegi lub wybranej koleżanki, wymawia swoje imię i wita się z nim (z nią) wymyślonym gestem lub okrzykiem. Potem dzieci zamieniają się miejscami i zabawa toczy się dalej.

● Zabawa Pociąg z imion.

Dzieci siedzą w kręgu. N-l chodzi w jego środku w rytm skandowanego przez

grupę jego imienia, np. To pani Gosia. To Gosia, to Gosia, Gosia, Gosia. N-l wskazuje dziecko, które podchodzi do niego i łapie go w pasie. W tym czasie pozostałe dzieci skandują imię nowego wagonika. Kolejno zapraszane dzieci wchodzą do środka

i tworzą pociąg. Na zakończenie zabawy, kiedy wszystkie dzieci są już w pociągu, n-l z pomocą dzieci kolejno skanduje ich imiona, np. To Ania. To Paweł. To Wika. Kiedy wymieni wszystkie imiona, wszyscy krzyczą: To my. To my. To my. To my. To my i machają rękami.

● Zabawa Witamy się.

Dzieci poruszają się swobodnie przy muzyce. Podczas przerwy w grze n-l podaje sposób, w jaki będą się witać, np.: Witamy się rękami (kolanami, brzuchami, plecami). Dzieci starają się przywitać z jak największą liczbą osób.

● Zabawa Lustro.

Dzieci przy muzyce naśladują ruchy n-la. Odmiana zabawy. Dzieci ustawiają się w parach. Jedno dziecko jest lustrem. Pokazuje dowolne ruchy, a partner je naśladuje. Wcześniej dzieci wypowiadają tekst rymowanki.

Jesteś moim lustrem i robisz to, co chcę (wykonują ukłon przed partnerem).

Ja teraz tańczyć mogę a ty nie. (obracają się wokół własnej osi),

Ale kiedy tańczyć skończę uważnie na mnie patrz. (kołyszą się na boki),

Lustro, lustro powie ci, co czynić teraz masz... (pokazują dowolne gesty) lub - po

zmianie zakończenia rymowanki na

Lustro, lustro powie ci, co czyni moja twarz - naśladują pokazywane miny).

● Zabawa ruchowa Niezwykła drabina.

N-l układa ze sznurka na dywanie szczebelki drabiny. Dzieci przechodzą po nich

w dowolny, wymyślony przez siebie sposób.

● Ćwiczenia słuchowe Zgadnij, kto cię woła.

Chętne dziecko odwraca się tyłem do grupy i próbuje odgadnąć, kto wypowiada jego imię lub słowa powitania, np. Dzień dobry. Jeśli odgadnie, zamienia się miejscem z tą osobą.

● Zabawa Kogo brakuje?

Chętne dziecko staje tyłem do pozostałych. W tym czasie n-l przykrywa dużą chustą inne chętne dziecko. Zadaniem dziecka, po odwróceniu się, jest odgadnięcie, kto został ukryty.

● Zabawa twórcza Witam wszystkich.

Dzieci stoją w kręgu. N-l wypowiada zdanie. Jeśli dzieci uznają, że wypowiadane

przez nauczyciela słowa powitania dotyczą ich, wbiegają do środka koła, krzycząc

i wymachując rękami, a następnie z niego wybiegają. Przykłady powitań:

Witam wszystkie dzieci, które jadły dziś śniadanie (mają niebieskie oczy, mają dzisiaj spodnie, mają na sobie coś niebieskiego, lubią lody, potrafi ą jeździć na rowerze).

● Zabawa Jestem wesoły.

Dzieci stoją w kręgu i naśladują czynności, o których jest mowa w rymowance.

Jeżeli jesteś wesoły i to wiesz, klaśnij też. (bis)

Jeżeli jesteś wesoły i to wiesz, i pokazać nam to chcesz, klaśnij też. (bis)

Przy kolejnych powtórzeniach n-l podaje nazwy innych czynności, np.: tupnij też, podskocz też.

● Zabawa twórcza Przyjacielski krąg (według K. W. Vopla).

Dzieci wspólnie z n-lem wypowiadają słowa rymowanki i naśladują wykonywanego przez niego gesty. Dzieci:

Stoimy ramię przy ramieniu, tworzą krąg, trzymają się za ręce,

możemy być wielcy w okamgnieniu, unoszą złączone ręce, stoją na palcach,

możemy być także mali, opuszczają ręce, przykucają,

ale nigdy nie będziemy sami. przekazują uścisk sąsiadowi.

● Ćwiczenia słuchowe Zasypianie, przebudzanie.

Dzieci zajmują miejsca w rożnych częściach sali. Przykucają, zamykają oczy i udają,

że śpią. Sygnałem do przebudzenia jest dla nich dźwięk, np. brzęk pęku kluczy. Kiedy

dzieci usłyszą dźwięk wydawany przez klucze, budzą się, otwierają oczy, podnoszą się

i przeciągają. Kiedy usłyszą inny dźwięk, nie budzą się.

● Ćwiczenia słuchowe Ukryte budziki.

N-l ukrywa w rożnych miejscach sali budzik, a następnie kilka głośno tykających

budzików. Zadaniem dzieci jest odszukanie miejsc, w których są one schowane.

Podczas powtórzeń zabawy budziki może chować wspólnie cała grupa, a szukać ich - jedno dziecko.

● Zabawa Polecenia.

N-l wydaje każdemu dziecku inne polecenie do wykonania, np. Dotknij każdego,

kto tak jak ty jest chłopcem (ma spódnicę, ma jasne włosy, ma na sobie coś czerwonego,

ma na bluzce obrazek itp.).

● Zabawa Ulubiona maskotka.

Każde dziecko przynosi do przedszkola ulubioną przytulankę. Opowiada o niej, podaje

jej imię, wyjaśnia, dlaczego tak bardzo ją lubi, następnie bawi się w zaproponowane

przez n-la zabawy, np.

• Milutkie powitania.

Dzieci witają się z maskotką w podany przez n-la sposób: podając jej rękę, pocierając się z nią noskami, brzuszkami, przytulając się.

• Jest - nie ma.

Maskotki leżą na dywanie. Na hasło Jest - dzieci poruszają się swobodnie wokół swoich maskotek. Na hasło Nie ma-klękają i nakrywają maskotki rękami-ukrywają je.

• Spacerek.

Dzieci spacerują z maskotkami po sali.Pokazują,co jest wysoko (sufit), wspinając się na palce,wyciągając zabawki do góry.Pokazują,co jest nisko(podłoga) wykonując przysiad.

• Na podnośniku.

Dzieci leżą tyłem, maskotki mają na brzuchu, nogi zgięte w kolanach. Rytmicznie podnoszą maskotki w gorę - wykonują wdech nosem, opuszczają je do pozycji wyjściowej - wykonują wydech ustami.

• Na trampolinie. Dzieci dowolnie rzucają i chwytają maskotki.

• Nauka skakania. Dzieci umieszczają maskotki między stopami. Skaczą obunóż w miejscu.

• Sen zabawek.

Dzieci, przy głośnej muzyce, swobodnie poruszają się w rożnych kierunkach. Przy cichej, spokojnej muzyce układają maskotki do snu i wspólnie z nimi zasypiają.

• Milutkie pożegnanie. Dzieci wymyślają swoje sposoby pożegnania z maskotkami. Dziękują im za wspólną zabawę.

Zabawy ze śpiewem (na podstawie publikacji Moje 3 i 4 lata. Scenariusze zajęć muzyczno- -ruchowych).

● Zabawa Paluszek.

N-l śpiewa dzieciom krotki wierszyk na dowolną melodię, ilustrując ruchem jego treść. Następnie uczy go dzieci fragmentami, metodą ze słuchu.

Tu paluszek, tam paluszek kolorowy mam fartuszek

Tu jest rączka, a tu druga, a tu oczko do mnie mruga.

● Zabawa przy piosence Ta nasza zabawa.

Dzieci, przy pomocy n-la, ustawiają się w kole. Naśladują rożne czynności pokazywane przez n-la, np.: podskoki, przysiady, machanie rękami, klaskanie. Ruchy mogą demonstrować także chętne dzieci.

Ta nasza zabawa musi być wesoła, Hejże, dzieci, hejże, ha!

a więc dalej, dzieci, do koła, do koła. Róbcie wszystkie to co ja. (bis)

● Zabawa przy piosence Krasnoludki (autor i kompozytor nieznani).

I. My jesteśmy krasnoludki, hopsasa, hopsasa! Pod grzybkami nasze budki, hopsasa, hopsasa!

II. Jemy mrówki, żabie łapki. Oj,tak,tak!2x A na głowach krasne czapki. To nasz znak! To nasz znak!

III. Gdy ktoś zbłądzi, to trąbimy: Trututu! Trututu! Gdy ktoś senny, to uśpimy. Lulu, lulu, lulu.

IV. Gdy ktoś skrzywdzi krasnoludka. Oj, oj, oj! Oj, oj, oj! To zapłacze niezabudka. Oj,oj,oj!Oj,oj,oj!

• Interpretacja ruchowa tekstu piosenki. Ustawienie dzieci w kole. Dzieci:

My jesteśmy krasnoludki, wskazują ręką na siebie,

hopsasa, hopsasa! wykonują dwa podskoki w miejscu,

Pod grzybkami nasze budki, przykucają, łączą ręce nad głową (tworzą kapelusz grzyba),

hopsasa, hopsasa! wykonują dwa podskoki w miejscu,

Jemy mrówki, żabie łapki. na przemian unoszą dłonie do ust,

Oj, tak, tak! Oj, tak, tak! naśladując jedzenie,

A na głowach krasne czapki. tworzą z dłoni stożek nad głową,

To nasz znak! To nasz znak! pokazują palcem na siebie,

Gdy ktoś zbłądzi, to trąbimy: naśladują granie na trąbce,

Trututu! Trututu!

Gdy ktoś senny, to uśpimy: splatają ręce na piersiach i kołyszą nimi

Lulu, lulu, lulu. w prawą i w lewą stronę,

Gdy ktoś skrzywdzi krasnoludka. grożą palcem wskazującym,

Oj, oj, oj! Oj, oj, oj!

To zapłacze niezabudka. przykładają dłonie do oczu i naśladują

Oj, oj, oj! Oj, oj, oj! ocieranie łez.

Tematyka tygodnia: Pierwszy raz w przedszkolu 1.

Temat dnia: Poznajmy się.

Cele : utrwalanie imion kolegów z grupy.: wymienia imiona kolegów.

Środki dydaktyczne: rymowanka Kto jest w przedszkolu?, domu, klej, sylwety: postaci, dziecięcych twarzy,

Przebieg dnia

1. Zabawa ułatwiająca poznanie i zapamiętanie imion dzieci Powitanie.

Dzieci siedzą na dywanie. N-l śpiewa tekst powitania na melodię Panie Janie, podchodząc do kolejnych dzieci.

Witaj, Aniu. (N-l podaje dziecku rękę). Dzieci powtarzają: Witaj, Aniu.

Jak się masz? (N-l kłania się). Dzieci powtarzają: Jak się masz?

Wszyscy cię witamy. (N-l wskazuje na wszystkie dzieci). Dzieci:Wszyscy cię witamy.

Ręką pozdrawiamy. (N-l i dzieci machają ręką). Dzieci powtarzają: Ręką pozdrawiamy.

Bądź wśrod nas. (N-l przytula dziecko). Dzieci powtarzają: Bądź wśrod nas.

W dalszej części zabawy n-l wita kolejne dzieci. Kiedy zabawa jest już dobrze znana, w rolę witającego może wcielić się chętne dziecko, któremu n-l pomaga śpiewać.

2. Oglądanie obrazka przedstawiającego słonika Felka. Zachęcanie do wypowiedzi o tym, jak wygląda słonik,

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu.

Na hasło Jestem w przedszkolu - dzieci spacerują po sali, witają się z innymi przez podanie ręki. Hasło Nie ma mnie jest sygnałem do przysiadu i ukrycia głowy w ramionach.

Słuchanie rymowanki Kto jest w przedszkolu? ilustrowanej sylwetami postaci.

1. Poznanie rymowanki.

N-l recytuje tekst rymowanki, manipulując sylwetami postaci.

To jest Ola, a to Hania, Buzie ładne, roześmiane,

Krzyś i Adaś, mała Ala. rączki sprawne i zadbane.

Chociaż mają po trzy lata, Wszystkich pięknie dziś witają,

to w przedszkolu nie chcą płakać. do zabawy zapraszają.

2. Rozmowa na temat rymowanki.

Dzieci wymieniają imiona dzieci występujących w rymowance. Wskazują poszczególne

sylwety, starając się zapamiętać ich wygląd i wskazać charakterystyczne dla nich elementy ubioru, wyglądu, np. Ola - ma okulary, Hania - warkocze z kokardami, Krzyś - spodnie w kratkę, Adaś - bluzkę z samochodem, Ala - długie, rude włosy.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Pokaż, jak to robią.

N-l mówi, co potrafi ą robić dzieci z rymowanki. Pokazuje te czynności,a przedszkolaki

je naśladują, np. Ola potrafi klaskać w ręce. Pokażcie, jak to robi. Hania potrafi

głośno tupać. Krzyś potrafi skakać jak piłeczka. Adaś potrafi szybko biegać w miejscu.

Ala potrafi przykucnąć i podskoczyć w gorę.

3. Zabawa O kim myślę?

Dzieci odgadują imiona postaci z rymowanki po krótkim opisie n-la, np. Jak ma

na imię chłopiec, który ma spodnie w kratkę? (Krzyś) Jak ma na imię dziewczynka, która ma długie, rude włosy? (Ala) itp.

4. Zabawy swobodne w kącikach zainteresowań.

1. Zabawa słowna utrwalająca imiona dzieci, ułatwiająca ich rytmizację Nasze imiona.

N-l rytmizuje imiona poszczególnych dzieci, wykonując równocześnie proste ruchy, np. E - wa - klaszcze w dłonie; Mar - cin - uderza dłońmi o podłogę; Do - mi - NIK - masuje się po brzuchu itp.Dzieci powtarzają sylaby i czynności wykonywane przez n-la. Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

2. Zabawa plastyczna To my (praca w małych zespołach).

Dzieci przyklejają na podpisanych ich imionami sylwetach twarzy (chłopców lub dziewczynek) oczy i usta wycięte przez n-la z kolorowego papieru. Przyklejają sylwety twarzy na sylwecie domu symbolizującego przedszkole. N-l wyjaśnia dzieciom, że jest to przedstawienie przedszkolnej grupy. Podkreśla duże znaczenie każdego dziecka w grupie.

Dzień 2.

Temat dnia: Nasza sala.

Cele : zapoznanie z kącikami zainteresowań, omówienie sposobu korzystania z nich.

Cele operacyjne: wymienia kąciki zainteresowań znajdujące się w sali; korzysta z nich.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Salach Porządki, zabawki.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazka przedstawiającej salę maluchów; zachęcanie do swobodnych wypowiedzi na temat bawiących się w niej dzieci. Odszukiwanie Oli; określanie, po czym można ją poznać

2. Burza mózgów Co mogą robić dzieci w przedszkolu?

Chętne dzieci podają propozycje zabaw (zajęć), w które można (lub w które chciałyby)

bawić się w przedszkolu. N-l poznaje upodobania dzieci. Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu ii

Spacerkiem po naszej sali - zapoznanie z wyglądem i wyposażeniem sali zabaw.

1. Oglądanie kącików zainteresowań; nazywanie ich; omówienie, co się w nich znajduje. Nazywanie wyposażenia w kąciku lalek; nadanie imion lalkom i misiom. Ustalenie sposobu ustawiania samochodów na półkach - które będą stały wysoko, a które - nisko. Oglądanie książek umieszczonych w kąciku książki, omówienie zasad układania książek i korzystania z nich. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat innych sprzętów znajdujących się w sali. Określanie, do czego służą i w jaki sposób należy z nich korzystać.

2. Słuchanie wiersza I. Salach Porządki.

O zabawki zawsze dbamy, Każdy przedszkolaczek wie,

po zabawie je sprzątamy. po zabawie sprząta się.

Już samochód na wirażu, Klocki ułożymy w kątku,

pędzi prędko do garażu. Krzyś pilnuje dziś porządku.

Lalki suną raźno w rzędzie: Lalki siedzą na tapczanie,

bałaganu dziś nie będzie! a w garażu auto stanie.

3. Rozmowa na temat wiersza. Wyjaśnienie niezrozumiałych słow.

- Dlaczego należy odkładać zabawki na swoje miejsca?

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

1. Zabawa Porządkujemy zabawki.

N-l układa przed dziećmi zabawki z rożnych kącików zainteresowań. Dzieci

nazywają je, a następnie kolejno odkładają na właściwe dla nich miejsca, próbując uzasadnić swój wybór.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

2. Ćwiczenia artykulacyjne Odwiedziny w przedszkolnej sali.

N-l pokazuje wybrane zabawki. Mówi, co mogą robić, jakie odgłosy wydawać.

Dzieci naśladują odgłosy wydawane przez zabawki. Np. lalki płaczą - uu, uu, uu; wołają: ma-ma, ta-ta; trąbka trąbi - tu, tu, tu; samochód jedzie - brum, brum, brum...

.Temat dnia: Znaczki rozpoznawaczki.

Cele ogólne: rozpoznawanie znaczków rozpoznawczych; wyjaśnienie, do czego służą.

Cele operacyjne: rozpoznaje swój znaczek; określa, co przedstawia; wskazuje miejsca, gdzie można go zobaczyć.

Środki dydaktyczne: piosenka Wesoła piosenka, wiersz Cz. Janczarskiego Maczek, powiększone obrazki znaczków rozpoznawczych, miś, stolik dla lalek.

Przebieg dnia

1. Omówienie, co robią dziewczynka i chłopiec przedstawieni na rysunku; naśladowanie czynności, które wykonują

2. Zabawa przy piosence Wesoła piosenka (sł. i muz. M. Staniek).

N-l siedzi razem z dziećmi na podłodze w dużym kole. Śpiewa fragmenty piosenki, a dzieci powtarzają po nim jak echo.

Chłopcy i dziewczynki jakie mają minki? Smutne mają minki.

Gdy dzieci usłyszą nazwę określonej emocji, natychmiast reagują i pokazują mimiką

twarzy określony nastrój. Na zakończenie piosenki wszyscy śpiewają poniższy tekst.

Chłopcy i dziewczynki jakie mają minki?

Wesołe mają minki, bo przedszkole to drugi dom!

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

Słuchanie wiersza Cz. Janczarskiego Maczek.

1. Zapoznanie z tekstem wiersza.

Przedszkolaczek jestem - proszę: Krzyś motyla, Heniek rower,

noszę torbę, w niej bambosze. Wikcia wiśnie kolorowe...

Mam wyszyty na niej znaczek, Torbę swoją wieszam w szatni.

spójrz: czerwony polny maczek. Znam swój wieszak - przedostatni.

Jaś na torbie ma jaskółkę, I wie każdy przedszkolaczek,

Staś samolot, Hania pszczółkę, że ten znaczek to moj znaczek.

2. Wypowiedzi dzieci na temat wiersza.

- Jakie znaczki miały dzieci z wiersza?

• Odszukiwanie wymienianych znaczków na obrazkach przypiętych do tablicy.

• Wyjaśnienie, po co są znaczki rozpoznawcze i w jakich miejscach w przedszkolu można je zobaczyć (szatnia, łazienka, sala zajęć).

3. Zabawa rozwijająca percepcję wzrokową Czyj to znaczek?

N-l układa przed dziećmi powiększone obrazki znaczków rozpoznawczych. Dzieci rozpoznają przedmioty, które się na nich znajdują, nazywają je. Kolejno odszukują obrazki swoich znaczków wśród innych i układają przed sobą. N-l rytmizuje nazwy przedmiotów znajdujących się na poszczególnych znaczkach. Dziecko, które rozpozna nazwę swojego znaczka, podnosi go do góry.

4. Ćwiczenie analizy i syntezy Układam swoj znaczek.

N-l tnie powiększone obrazki znaczków na dwie lub trzy części (w zależności od możliwości dzieci). Dzieci układają obrazki, naklejają je na kartki z pomocą n-la.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

1. Zabawa rozwijająca umiejętność określania położenia przedmiotów w przestrzeni Gdzie jest miś? N-l wypowiada rymowankę, ilustrując jej treść za pomocą zabawek - misia i stolika dla lalek.

Misio siedzi na stoliku. Oj, nieładnie, moj chłopczyku!

Teraz się pod stolik chowa, bo się boi mądra głowa.

Obok stołu stoi zgrabnie, uszka w górze trzyma ładnie.

Dzieci określają, gdzie znajdował się miś. Chętne - manipulują zabawką zgodnie z rymowanką.

2. Prawidłowe posługiwanie się określeniami na i pod. Odszukiwanie we wkładce obrazków przedstawiających słonika Felka. Przyklejanie ich na stoliku i pod stolikiem

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

Dzień 4.

Temat dnia: Nasze zabawki.

Cele ogolne: rozwijanie poczucia rytmu; ilustrowanie piosenki ruchem.

Cele operacyjne: Dziecko: rytmicznie klaszcze; ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: piosenka Nasze zabawki, rymowanka Powiedz, Olu, Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 1, rysunki przedstawiające zabawki, zabawki, wata.

Przebieg dnia

1. Kończenie malowania misia palcem umoczonym w żółtej farbie (kropki na uszach).

Odciskanie palcem żółtych kropek na kokardzie. Malowanie rysunku misia żółtą farbą

za pomocą kawałka waty

2. Odszukiwanie we wkładce obrazków wybranych zabawek; naklejanie ich na odpowiednich półkach na rysunku

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Nasze zabawki.

1. Zabawa rytmiczna Powiedz, Olu.

Dzieci rytmizują tekst razem z n-lem, wykonując zaproponowane przez niego ruchy. Dzieci:

Po-wiedz, Ka-siu, po-wiedz, O-lu, klaszczą w ręce,

jak we-so-ło, jak we-so-ło tupią rytmicznie,

jest w przed-szko-lu. kołyszą się w miejscu, ręce trzymają na biodrach,

Bo przed-szko-le tupią rytmicznie,

zaw-sze ba-wi nas, klaszczą w ręce,

bo w przed-szko-lu tupią rytmicznie,

szyb-ko pły-nie czas. tupią rytmicznie.

2. Zabawa przy piosence Nasze zabawki (sł. i muz. M. Staniek). Dzieci:

I. W naszym przedszkolu na półkach zataczają rękami koła przed sobą,

mieszka zabawek wiele.

Powiem wam w tajemnicy, kładą na ustach palec wskazujący,

że są to nasi przyjaciele. poruszają głową na boki,

Re f.: Dbamy o nie codziennie, by dobry humor miały.

Najpierw się nimi bawimy, kołyszą się na boki, ręce mają na

a potem je sprzątamy. biodrach,

II. W naszym przedszkolu, w skrzyniach wskazują rękami przed siebie,

jest klocków też bez liku.

Możemy się nimi bawić naśladują zabawy klockami.

na dywanie lub przy stoliku.

Re f.: Dbamy o nie codziennie...

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie tempa i nastroju; omówienie treści utworu. Podkreślenie, że o zabawki należy dbać i odkładać je po skończonej zabawie na właściwe miejsca.

4. Zabawa rytmiczna Nasze zabawki.

Dzieci spacerują po sali przy melodii piosenki. Podczas przerwy w grze razem z n-lem rytmicznie klaszczą w ręce i rytmizują tekst: O zabawki dbamy, zawsze je sprzątamy. Ponowne dźwięki melodii piosenki są sygnałem do ruchu.

5. Ilustrowanie piosenki ruchem.

N-l śpiewa piosenkę, ilustrując ją ruchem (opis powyżej). Dzieci go naśladują.

1. Zabawa rozwijająca zmysł dotyku Co to za zabawka?

Dzieci nazywają zabawki zgromadzone przed n-lem. Dotykają każdej z nich i określają, czy jest: miękka, twarda, mała, duża. Następnie n-l zawiązuje chętnemu dziecku oczy i podaje mu do rąk widzianą wcześniej zabawkę. Dziecko poprzez dotyk odgaduje, jaką zabawkę trzyma w ręce.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

2. Kolorowanie przez chętne dzieci rysunków zabawek, które im się podobają, kredkami świecowymi.

Dzień 5

.

Temat dnia: Trzeba tylko chcieć.

Cele ogólne: uświadomienie dziecku, że jest częścią grupy. dostrzega potrzeby innych.

Środki dydaktyczne:, wiersz T. Fiutowskiej Ubieramy lalkę, rymowanka Mam laleczkę, opowiadanie I. Salach Kłopoty Krysi, ilustracje do opowiadania, lalka, buty, pasek papieru, farby.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność stosowania pojęcia para - Ubieramy lalkę.

N-l recytuje wiersz T. Fiutowskiej, manipulując zabawką.

Daj mi, lalko, nogę, Daj mi drugą nogę,

to dziś ci pomogę znowu ci pomogę

włożyć na nią but. włożyć drugi but.

Popchnij stopę trochę Popchnij stopę trochę

do przodu, ciut, ciut! do przodu, ciut, ciut.

2. Określanie przez dzieci, ile butów ma lalka.

N-l wyjaśnia, że lalka ma parę butów. Pierwszy but (prawy) i drugi (lewy) to para butów, czyli dwa buty.

3. Zabawa ze śpiewem Mam laleczkę.

Chętne dziecko spaceruje po kole z lalką w ręce, wskazując na dzieci zgodnie z tekstem.

Następnie daje lalkę osobie, która wchodzi do środka na jego miejsce. N-l śpiewa piosenkę na melodię Mam chusteczkę haftowaną, zachęca dzieci do wspólnego śpiewu.

Mam laleczkę bardzo miłą, Tobie nie dam, tobie nie dam,

zawsze jest wesoła. tobie też niechętnie,

Komu oddam teraz lalkę, a laleczkę moją miłą

ten wejdzie do koła. oddam w twoje ręce.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

Słuchanie opowiadania I. Salach Kłopoty Krysi.

1. Zabawa Kto to potrafi ?

N-l podaje propozycje czynności, które powinny wykonać dzieci. Te z nich, które uznają, że potrafi ą wykonać wymienioną czynność, wstają i klaszczą w ręce. Propozycje pytań: Kto potrafi biegać (skakać, jeździć na rowerze, rysować, sam się ubierać)? N-l podkreśla, że dzieci są coraz bardziej samodzielne i wiele już potrafią.

2. Zapoznanie z opowiadaniem.

Nadeszła pora poobiedniego odpoczynku. Równo ustawione leżaki zapraszają dzieci.

Każde rozbiera się przy krzesełku. Aż miło patrzeć! Dzieci zdejmują ubranka i układają

je tak, jak nauczyła pani Hania. Ale cóż to? Czyżby kłopot? Krysia szarpie bluzeczkę i wcale nie może jej zdjąć. Ze spódnicą też trudna sprawa, akurat teraz zaciął się suwak. Ewa jest już ubrana w piżamę, rzeczy powiesiła na oparciu krzesła i zerka na Krysię.

- Nie potrafisz? - zapytała.

- Nie - smutno odpowiedziała dziewczynka. - W domu pomaga mi mama, a tutaj pani,

ale jest zajęta.

- Chodź, to ci pomogę. Zobaczysz, że to nic trudnego. - I Ewa już jest przy Krysi. Odpięła jej guziki przy bluzce.

- Teraz wyjmij ręce. O, dobrze - pochwaliła.

- Zobacz! - uradowała się Krysia. - Sama schodzi z głowy! - powiedziała, zdejmując

bluzkę i układając ją równiutko na krześle.

- Ale ładnie składasz rzeczy! - pochwaliła ją znowu Ewa. - Coś jednak umiesz.

- Teraz suwak u spódnicy. O! Już odpięty. Chyba poradzisz sobie dalej?

- Dziękuję. Dalej to już łatwa sprawa. Bez ciebie nie dałabym rady-westchnęła Krysia.

- Oj, niewiele ci pomogłam. To ty sama się rozebrałaś. Wskakuj szybko w piżamę, bo

zmarzniesz - roześmiała się Ewa. A Krysia zadowolona z siebie pomyślała: - To nie takie trudne. Trzeba tylko chcieć!

3. Rozmowa na temat opowiadania.

- Z czym miała kłopot Krysia? Kto jej pomógł?

N-l podkreśla, że w każdej sytuacji można sobie pomagać; zachęca do tego dzieci. Zwraca też uwagę, że w przypadku trudności nie należy się zniechęcać.

Zabawa muzyczno-ruchowa Szukam przyjaciela. Dzieci spacerują po sali w rożnych kierunkach przy dźwiękach marszowej muzyki. Zmiana muzyki na szybszą i skoczną jest sygnałem do utworzenia par i podskoków w kołkach.

4. Podawanie przez dzieci propozycji pomocy, jaką mogłyby zaoferować kolegom z grupy.

5. Zabawa Łańcuch rąk.

Dzieci moczą ręce w farbie w wybranym kolorze i odbijają je na długim pasku papieru. N-l podkreśla, że wszystkie dzieci są ważne i razem w grupie mogą wiele osiągnąć.

1. Oglądanie obrazka. Mówienie, z jakiej okazji dziewczynka dostała Felka i od kogo

2. Ćwiczenia warg Ćwiczymy wargi.

Dzieci wykonują następujące ćwiczenia: posyłają całusy; nakładają dolną wargę na górną i odwrotnie; parskają.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał słowny Jestem w przedszkolu

3. Kolorowanie kapelusza małego grzyba na brązowo, a dużego - na czerwono. Odciskanie (palcem maczanym w białej paście) kropek na czerwonym kapeluszu grzyba przez chętne dzieci

WRZESIEŃi czwarty

Tematyka tygodni: Jesień w sadzie i w ogrodzie.

Temat dnia: Owoce i warzywa.

Cele ogolne: rozwijanie mowy. prawidłowo stosuje przyimki.

Środki dydaktyczne: rymowanka Żółte i czerwone, obrazki do rymowanki, owoce, warzywa (lub ich sylwety), jabłko dla każdego dziecka, pocięte na plasterki marchew, jabłko, papierowe talerzyki.

Przebieg dnia

1. Oglądanie owoców i warzyw przyniesionych przez dzieci; nazywanie ich; dotykanie;

wąchanie; układanie na osobnych tacach. Podkreślenie znaczenia mycia owoców przed

jedzeniem; określanie, które warzywa spożywamy na surowo, a które po ugotowaniu.

2. Rytmizowanie zdania: Jedz owoce i warzywa, będziesz zdrowy tak jak ryba z klaskaniem, tupaniem, podskokami. Wypowiadanie go w rożny sposób, np. cicho, głośno, smutno, wesoło. Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem.

Dzieci spacerują po sali, trzymając jabłko na wyciągniętej dłoni. Uderzenie w tamburyn

jest sygnałem do wykonania przysiadu tak, aby nie zgubić jabłka. Podczas powtórzenia

zabawy dzieci zmieniają rękę trzymającą jabłko.

Zabawa dydaktyczna Gdzie schowało się jabłko?

1. Wielozmysłowe poznawanie jabłka.

Każde dziecko dostaje jabłko. Ogląda je, wącha, dotyka go.

2. Zabawa dydaktyczna.

Dzieci odwracają się tyłem do n-la, który w tym czasie chowa jabłko (maskotkę

lub wykonane z tworzywa). Dzieci szukają jabłka. Po odnalezieniu - określają miejsce,

w którym było schowane, prawidłowo używając przyimków.

3. Układanie na talerzykach kompozycji z pokrojonych jabłek i marchwi.

Dzieci myją ręce. Układają na papierowych talerzykach kompozycje z marchwi i jabłek.

Zabawę inicjuje n-l. Na koniec dzieci zjadają swoje kompozycje.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

4. Ćwiczenia słuchowe Co powiedziałam?

N-l wypowiada nazwy owoców z podziałem na sylaby, np. grusz - ka. Dzieci odgadują nazwę owocu, a następnie wyszukują ten owoc wśród naturalnych okazów lub zgromadzonych sylwet.

5. Malowanie rysunku jabłka, na którym usiadł motyl,czerwoną farbą, a drugiego jabłka

- zieloną przez chętne dzieci.III

1. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania kolorów - żółtego i czerwonego Żółte i czerwone.

N-l mówi rymowankę, ilustrując ją obrazkami.

Żółte jest słońce i cytryna, Czerwony kolor także jest w modzie,

żółte kurczątko i żółta dynia, czerwone serce bije nam co dzień,

żółta gruszeczka i żółty ser, czerwona roża, czerwony dżem,

dobry dla wszystkich na każdy dzień. czerwone jabłko, które chętnie jem.

Dzieci określają, co w rymowance było żółte, a co - czerwone. Podają swoje propozycje tego, co może być w kolorze żółtym, a co w czerwonym. Rozchodzą się po sali i przynoszą przedmioty w kolorze żółtym lub czerwonym.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

2. Liczenie żółtych gruszek i żółtych jabłek. Liczenie czerwonych jabłek. Określanie koloru pozostałej gruszki. Łączenie liniami żółtych owoców z żółtą kredką, a czerwonych - z czerwoną

D2.Temat dnia: Owocowy dzień.

Cele : rozwijanie poczucia rytmu oraz umiejętności rozróżniania wysokości dźwięków.

Cele operacyjne: rytmicznie klaszcze.

Środki dydaktyczne: piosenka A ja wiem, jabłka, gruszki i śliwki na tacy, talerze, nagrania odgłosów przyrody, grzechotka, kołatka, bębenek, sznurki w trzech kolorach, opaski z rysunkami owoców, sylwety owoców.

Przebieg dnia

1. Segregowanie owoców.

N-l układa przed dziećmi na dużej tacy jabłka, gruszki i śliwki. Dzieci rozdzielają owoce danego rodzaju na osobne talerze. Słuchają, jak nazywają się drzewa, na których one rosną. Porównują liczebność zbiorów, stosując pojęcia: mało, dużo, tyle samo.

2. Kolorowanie rysunku jabłoni na zielono; przyklejanie na nim dwóch obrazków jabłek

z wkładki, a pod nim jednego. Określanie, gdzie jest więcej jabłek: na jabłoni czy pod nią. Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

Zabawa przy piosence A ja wiem.

1. Zagadki słuchowe Co słyszysz?

N-l odtwarza nagrania (np. szumu drzew na wietrze, padającego deszczu, śpiewu ptaków). Dzieci odgadują, co wydaje takie odgłosy.

2. Słuchanie piosenki A ja wiem (sł. i muz. B. Podolska).

N-l śpiewa piosenkę, wskazując na owoce, o których w danej chwili jest mowa.

A ja wiem, nie powiem, Czerwone jabłuszko,

kto nas dziś odwiedzi, złocista gruszeczka,

czerwone jabłuszko, złocista gruszeczka

co na drzewie siedzi. i piękna śliweczka.

3. Zabawa rytmiczna Owoce.

N-l dzieli dzieci na trzy grupy, zakładając im opaski z rysunkami jabłek, śliwek

i gruszek. Dzieci poruszają się w rożnych kierunkach przy melodii piosenki. Podczas

przerwy w grze nauczyciel podnosi w gorę (dużą) sylwetę jabłka, gruszki lub śliwki.

Dzieci, które mają opaskę z takim owocem, rytmicznie klaszczą w ręce i wypowiadają

za nauczycielem słowa: Czer-wo-ne ja-błu-szko lub Zło-ci-sta gru-sze-czka lub Pięk-na

śli-wecz-ka. Pozostałe - przykucają.

4. Zabawa Reagujemy na głos instrumentu.

Dzieci tworzą przy pomocy n-la trzy koła, zgodnie z rysunkami owocow na opaskach. Dźwięki grzechotki są sygnałem do poruszania się koła jabłuszek, dźwięki kołatki

zapraszają do ruchu koło gruszek, a dźwięki bębenka - koło śliwek.

5. Nauka piosenki.

N-l śpiewa kolejne wersy, a dzieci powtarzają je za nim jak echo.

6. Zabawa Wysoko - nisko - określanie dźwięków wysokich i niskich. Kiedy n-l gra dźwięki wysokie - dzieci klaszczą nad głowami, kiedy niskie - uderzają rękami o podłogę. Następnie maszerują w rożnych kierunkach w rytmie ćwierćnut. Kiedy usłyszą melodię piosenki graną w wiolinie, wspinają się na palce i naśladują zrywanie jabłek z drzewa. Kiedy melodia grana jest w basie, przykucają - są owocami, które spadły z drzewa.

7. Zabawa muzyczno-ruchowa Owoce w koszykach.

Dzieci spacerują po sali, omijając kosze - koła ułożone ze sznurków w kolorze owoców

na opaskach (żołty - gruszki, czerwony - jabłka, niebieski - śliwki). Kiedy usłyszą melodię piosenki, wykonują przysiad w odpowiednim kole.

1. Zagadki smakowe Smaczne i zdrowe.

Dzieci wspólnie z n-lem myją wybrane owoce, podają ich nazwy. N-l wyjaśnia, które owoce rosną w naszym kraju, a które są sprowadzane. Podkreśla walory zdrowotne owoców jako źródła witamin. Następnie dzieci kolejno zamykają oczy i jedzą kawałki owoców podane przez n-la. Próbują odgadnąć, jaki owoc jedzą, i określić jego smak.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Rozsypane owoce.

Dzieci przykucają w rozsypce na dywanie - są rozsypanymi owocami. N-l spaceruje i delikatnie dotyka kolejnych dzieci, które podają nazwę wybranego przez siebie owocu

i idą za prowadzącym. Kiedy wszystkie owoce zostaną zebrane, tworzą koło, podskakują i rytmizują tekst: Owoce surowe są smaczne i zdrowe.

Temat dnia: Warzywny dzień.

Cele ogólne: zapoznanie z nazwami wybranych warzyw. rozpoznaje i nazywa wybrane warzywa.

Środki dydaktyczne:, opowiadanie D. Szyprowskiej-Sobiesiak Kto ważniejszy?, sylwety warzyw, obrazki przedstawiające cienie wybranych warzyw, garnek, warzywa, opaski do zasłonięcia oczu, opaski z rysunkami warzyw, paski bibuły, farby: pomarańczowa i zielona.

Przebieg dniaI

1. Zagadki dotykowe Co to za warzywo?

N-l pokazuje dzieciom warzywa. Dzieci oglądają je, dotykają, nazywają. N-l zakrywa dzieciom oczy, a następnie podaje im do rąk warzywa. Dzieci, za pomocą dotyku i po zapachu, próbują odgadnąć, co trzymają w ręce.

2. Oglądanie obrazka. Swobodne wypowiedzi dzieci dotyczące zachowania się warzyw

w koszyku. Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

Słuchanie opowiadania D. Szyprowskiej-Sobiesiak Kto ważniejszy? ilustrowanego sylwetami lub naturalnymi okazami warzyw wymienionych w utworze.

1. Zabawa Czyj to cień?

N-l odsłania obrazki przedstawiające cienie warzyw. Dzieci rozpoznają, jakie warzywa one przedstawiają.

2. Słuchanie opowiadania.

Jesienią w ogrodzie zawsze jest dużo roboty. Wszyscy się spieszą, aby przed pierwszymi

przymrozkami zebrać warzywa. Każde warzywo chce być najlepsze, najpiękniejsze,

najsmaczniejsze. Pewnego dnia babcia Kasi wykopywała z ziemi marchewkę. Kosz był pełen, a wśród marchwi znalazła się przypadkiem jedna pietruszka.

- Zobaczcie, jaka ona jest biała, jaka chuda. Co za marchew? Gdzie ty się uchowałaś?

Wcale do nas nie pasujesz - pokrzykiwały marchewki.

- Nie jestem tak jak wy marchewką. Jestem pietruszką. Chyba tu jestem przez pomyłkę...

- Dobra mi pomyłka! Skandal! Wyrzucić ją, do niczego nie jest potrzebna - krzyczały

tak, że pietruszce zrobiło się smutno.

„Może rzeczywiście żadnego pożytku tu ze mnie nie będzie...” - pomyślała.

Babcia wzięła koszyk i zaniosła do piwnicy. Wysypując marchewkę, zauważyła pietruszkę.

- O, a jak ty się tu znalazłaś? Wracaj do koszyka. Zaraz będę wykopywała twoje siostry. Bez pietruszki nie byłoby smacznego rosołku ani zupki jarzynowej, którą tak lubi Kasia. Inne zupy też byłyby bez smaku. Jesteś potrzebna, nie możesz się zgubić. Pietruszce zrobiło się weselej.

- Poczekam na siostry, drogie marchewki. Już was dłużej nie będę niepokoiła.

- Pietruszka, pietruszka, jaka ważna się zrobiła. My jesteśmy ważniejsze, nie myśl sobie.

Babcia, jakby coś przeczuwając, powiedziała:

- Oj, warzywa, warzywa. Wszystkie jesteście ważne: pietruszka i marchewka, por i seler, burak i cebula, groch i fasola, kapusta i sałata, pomidor i ogórek. Co ja bym bez was zrobiła? A tak, z wami mam o wiele łatwiejsze zadanie.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

• Wypowiedzi dzieci na temat zachowania marchewek.

• Podawanie nazw warzyw występujących w utworze.

• Wyjaśnienie, dlaczego wszystkie warzywa są ważne. Zwrócenie uwagi na to, do czego

je wykorzystujemy.

4. Zabawa Sałatka jarzynowa.

Dzieci siedzą w kole. Na rękach mają opaski z rysunkami wybranych warzyw (po kilka

danego rodzaju). Przed zabawą nazywają warzywa umieszczone na swoich opaskach.

Kiedy usłyszą nazwę swojego warzywa, szybko zamieniają się miejscami. Na hasło Sałatka jarzynowa wszystkie dzieci zamieniają się miejscami.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z marchewką (analogicznie do zabawy Spacer z jabłkiem)

1. Zabawa Gotujemy zupę jarzynową.

N-l ustawia przed dziećmi garnek. Dzieci kolejno wkładają do niego warzywa

(lub ich obrazki), które wykorzystuje się do ugotowania zupy, np. pomidorowej. (Jeśli

zabawa podoba się dzieciom, można gotować inne zupy).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Rozsypane owoce

2. Malowanie paska bibuły palcem umoczonym w pomarańczowej farbie. Odciskanie paska na rysunku dużej marchwi. Malowanie paska bibuły zieloną farbą, odciskanie trzech łodyg na rysunku przy małym warzywie

Dzień 4.

Temat dnia: Warzywne stworki.

Cele: łączenie ze sobą różnorodnych materiałów, tworzenie formy przestrzennej.

Cele operacyjne: wykonuje formę przestrzenną.

Środki dydaktyczne: wiersz B. Lewandowskiej Jarzynowy teatrzyk, warzywa korzeniowe, obrazki warzyw, warzywne puzzle, tacki, stemple z ziemniaka, czarna farba.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych Gimnastyka buzi i języka.

• Uśmiechamy się szeroko na widok smacznych owoców i warzyw - rozciąganie warg

w szerokim uśmiechu, pokazywanie zębów.

• Chcemy ugryźć duże jabłko - otwieranie szeroko buzi, odsłanianie zębów, zamykanie buzi.

• Zjadamy jabłko - naśladowanie jedzenia owocu z zamkniętą buzią.

• Czyścimy buzię - oblizywanie soku z jabłka z górnej i dolnej wargi.

• Jakie to pyszne - powtarzanie słow.: mniam, mniam, mniam, gładzenie się po brzuchu.

2. Naśladowanie czynności wykonywanych przez misia przedstawionego na rysunkach

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

Warzywne stworki - wykonywanie przestrzennych kompozycji z warzyw korzeniowych pokrojonych na kawałki.

1. Słuchanie wiersza B. Lewandowskiej Jarzynowy teatrzyk.

N-l recytuje wiersz, wykonując na oczach dzieci kukiełki z warzyw.

Na co się przyda pietruszka? Z dyni zrobimy karetę,

My ją zmienimy w Kopciuszka. ogórek będzie stangretem.

Królewicz będzie z marchewki, A listki?

a z kukurydzy - wróżka. W naszym teatrze każdy liść będzie - biletem.

• Zachęcanie dzieci do tworzenia podobnych kukiełek z rodzicami i zabawy nimi w teatr.

2. Ćwiczenie spostrzegawczości Ukryte warzywa.

N-l stopniowo odsłania fragmenty obrazków. Dzieci odgadują, jakie warzywa one przedstawiają.

3. Rozpoznawanie warzyw (marchew, pietruszka, burak) pokrojonych na kawałki.

4. Wykonywanie warzywnych stworków.

N-l proponuje dzieciom wykonanie warzywnych stworków z wykorzystaniem

małych ziemniaków oraz pokrojonych warzyw. Dzieci układają je na tackach.

• Wykonywanie prac wspólnie z n-lem.

• Oglądanie powstałych prac; zachęcanie do nazwania powstałych stworków.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z marchewką

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Warzywne puzzle.

Dzieci układają, pocięte na dwa lub trzy kawałki, papierowe warzywa (wycięte z kolorowego papieru i naklejone na karton), nazywają je.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Rozsypane owoce

2. Stemplowanie przez chętne dzieci stemplami z ziemniaka maczanymi w czarnej farbie łat krowie. Przyklejanie ogona z czarnej włóczki

Dzień 5.

Temat dnia: Zapasy na zimę.

Cele ogolne: określanie kierunku linii melodycznej.

Cele operacyjne: dostrzega wznoszenie się i opadanie linii melodycznej.

Środki dydaktyczne: piosenka Ogródeczek Zosi, wiersz M. Staniek Zawody owocowe, 4 duże kartonowe sylwety słoików, słońca, obrazki owoców i warzyw- całe i przecięte na pół, kiszone ogórki, powidła śliwkowe, stemple z ziemniaków, paski papieru, farby, opaski z rysunkami owoców.

Przebieg dnia

1. Łączenie kropek; kolorowanie rysunku jabłka; wspólna nauka wiersza

Jabłuszko, śliweczka, żółciutka gruszeczka. Wpadły do fartuszka, a potem do brzuszka.

2. Zabawa Co jest nie tak?

N-l odsłania obrazki warzyw i owoców utworzone z dwóch nie pasujących do siebie polówek, np. pół jabłka - pół cytryny, pół ogórka - pół marchewki. Dzieci mówią, co do siebie nie pasuje, i łączą polówki obrazków we właściwy sposób.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Spacer z jabłkiem

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Ogródeczek Zosi.

1. Zabawa Słonko wschodzi i zachodzi - określanie kierunku linii melodycznej. N-l śpiewa tekst: Słonko wschodzi coraz wyżej, a zachodzi coraz niżej, na kolejnych dźwiękach gamy, pokazując sylwetą, jak wędruje słońce. Zwraca uwagę dzieci na to, kiedy melodia się wznosi, a kiedy opada. Dzieci podczas śpiewu n-la pokazują ręką, jak słonko wschodzi i jak zachodzi. Następnie demonstrują to, stopniowo wstając z przysiadu, a następnie powoli opadając do przysiadu.

2. Słuchanie piosenki Ogródeczek Zosi (sł. i muz. M. Staniek).

I. W ogródeczku Zosi jest warzyw bez liku. Zosia je pokroi, zaprawi w słoiku

II. Słoje na półeczkach na zimę czekają, z warzyw w nich ukrytych sałatki powstaną.

III. Dobra gospodyni wie już dobrze o tym, że zdrowe sałatki będą na obiadki.

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Omówienie treści, tempa, nastroju.

• Podkreślenie znaczenia przygotowywania przetworów na zimę.

• Wypowiedzi dzieci na temat przetworów wykonywanych w ich domach rodzinnych.

4. Zabawa rytmiczna Zdrowe sałatki.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, zatrzymują się,

klaszczą rytmicznie w ręce, wypowiadają słowa: Zdrowe sałatki będą na obiadki.

5. Zabawa Nasze przetwory.

N-l układa na dywanie cztery (dużych rozmiarów) kartonowe sylwety słoików oraz obrazki ogórków, papryki, jabłek i śliwek. Dzieci poruszają się po sali przy melodii piosenki, omijając sylwety. Podczas przerwy w grze podnoszą dowolny obrazek

i układają go na kartonowej sylwecie słoika (na jednej sylwecie jeden rodzaj warzyw lub owoców). Po ułożeniu wszystkich obrazków dzieci wspólnie z n-lem określają, jakie przetwory powstały w słoikach, np.: ogórki kiszone, sałatka z papryki, kompot z jabłek, powidła śliwkowe.

• Degustacja plasterków kiszonych ogórków oraz powideł śliwkowych - określanie ich

smaku.

1. Ćwiczenia graficzne Stemplowane wzory.

N-l przygotowuje stemple z ziemniaków. Dzieci maczają stemple w farbie, wykonują

na paskach papieru pasowe kompozycje według wzoru oraz własnych pomysłów.

Zabawa ruchowa rozwijającą szybką reakcję na sygnał Zawody owoców (według M. Staniek). Przed rozpoczęciem zabawy dzieci otrzymują opaski z rysunkami owoców. Siadają na krzesełkach ustawionych w dużym kole. Pomiędzy krzesełkami powinny być zachowane odstępy, tak aby dzieci mogły swobodnie biegać dookoła. N-l recytuje

wiersz. Gdy dzieci usłyszą nazwę swojego owocu, wstają i obiegają swoje krzesełko. Na słowa: owoce, owocowy, owocowe - biegną wszystkie dzieci, bo każde z nich ma opaskę z jakimś owocem.

Dziś zawody owocowe. Owoce są już do biegu gotowe.

Śliwki biegną, gruszki sapią, a jabłuszka w cieniu chrapią.

Taki to dziś dzień sportowy - sportowo-owocowy.

PAŹDZIERNIK

Tematyka tygodnia: Jaki jestem.

Temat dnia: Części naszego ciała.

Cele: rozwijanie umiejętności wskazywania i nazywania wybranych części ciała.

Cele operacyjne: prawidłowo wskazuje i nazywa wybrane części ciała.

Środki dydaktyczne: wiersz M. Bogdanowicz To jest Ania, piosenka Pięć paluszków, małe piłeczki, rozcięte na połowy sylwety:lalki, misia i pajaca,bębenek,szmaciana lalka.

Przebieg dnia

1. Odszukiwanie dwóch takich samych rysunków kotków, kolorowanie ich

2. Zabawa paluszkowa Każda rączka.

Dzieci naśladują n-la, ktory wypowiada tekst i ilustruje go rękami.

Każda rączka, każda rączka Paluszki składamy, wszystkimi klaskamy,

ma paluszkow pięć, ma paluszkow pięć. raz i dwa, raz i dwa.

3. Zabawy przy piosence Pięć paluszkow (sł. i muz. K. Bożek-Gowik).

Dzieci:

I. Pięć paluszków rączka ma, wyciągają do przodu rękę z rozstawionymi palcami,

pięć paluszków rączka ma. dołączają drugą rękę,

Jedna zrobi pa, pa, pa, machają jedną ręką,

druga zrobi pa, pa, pa. machają obiema rękami,

II. Nóżka tupie tup, tup, tup, tupią trzy razy jedną nogą,

nóżka tupie tup, tup, tup. to samo robią drugą nogą,

Jeden skok i drugi skok, podskakują dwa razy obunóż w miejscu,

teraz na dół hop, hop, hop. skaczą w miejscu z przykucnięciem.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer.

Dzieci maszerują po sali w rożnych kierunkach. Na sygnał - uderzenie w bębenek, dobierają się parami (pomaga n-l) i idą w parach. Dwukrotne uderzenie w bębenek

jest sygnałem do marszu pojedynczo. Za każdym razem dzieci tworzą inne pary.

Ćwiczenia logorytmiczne To jest Ania (według M. Bogdanowicz).

1. Ćwiczenia relaksacyjne Masaż piłeczkami.

N-l masuje piłeczką rożne części swojego ciała. Dzieci masują piłeczkami wskazywane przez n-la części ciała.

2. Słuchanie wiersza.

N-l recytuje wiersz To jest Ania, ilustrując go szmacianą lalką. Dzieci powtarzają

słowa, wskazują wymieniane części ciała u siebie, naśladują gesty.

To są Ani rączki, to są Ani nóżki, To Ani skarpetki, to Ani czupryna.

to Ani buciki, to Ani fartuszki. Tak się Ania wita, tak się Ania kłania.

To oko, to ucho, to nosek, to mina. To jest Ani uśmiech, a to cała Ania.

3. Zabawa rozluźniająca Kiedy przedszkolaki...

Dzieci powtarzają za n-lem tekst i naśladują wykonywane przez niego ruchy.

Kiedy przedszkolaki dobry humor mają - rytmicznie uderzają rękami o uda,

to... hura wołają - wyrzucają ręce w gorę z jednoczesnym okrzykiem.

N-l powtarza zabawę raz cicho, raz głośno.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dotknij.

Dzieci poruszają się po sali w rożnych kierunkach, w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze n-l mówi: Dotknijcie jak najwięcej, np. rąk, nosów, brzuchów. Za każdym razem wymienia inne części ciała. Dzieci starają się szybko wykonać jego polecenia.

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Odszukaj drugą połowę.

N-l układa przed dziećmi rozcięte symetrycznie na połowy sylwety: laleczki, misia, pajacyka. Dzieci odszukują drugie połowy sylwet, dokładają je. N-l zwraca uwagę na występowanie symetrycznych części ciała. Dzieci odszukują je u siebie. Zabawa orientacyjno-porządkowa Dotknij

2. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Dzień 2.

Temat dnia: Co lubimy jeść?

Cele ogólne: podkreślanie znaczenia owoców i warzyw w zdrowym żywieniu.

Cele operacyjne: je owoce i warzywa.

Środki dydaktyczne: opowiadanie I. Salach Co lubi jeść Zosia, wiersz M. Bogdanowicz Wszystko mogę, ilustracje do opowiadania, paski kolorowej bibuły, nagranie muzyki tanecznej, obrazki przedstawiające zabawy dzieci w przedszkolu i w domu.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Odszukujemy przedmioty na obrazku.

• Oglądanie obrazka. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat spędzania czasu przez przedstawione na nim osoby. Odszukiwanie na obrazku przedmiotów, które są umieszczone pod nim, zaznaczanie ich

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer I

Słuchanie opowiadania I. Salach Co lubi jeść Zosia.

1. Ilustracja ruchowa wiersza M. Bogdanowicz Wszystko mogę.

N-l recytuje wiersz, a dzieci naśladują czynności, o których jest w nim mowa.

Mogę oczy zmrużyć swe! I do przodu wypiąć brzuch,

Mogę brzydko zrobić: bee! zrobić skłon, powiedzieć: uff!

Ale mogę, jeśli chcesz, Tupnąć nogą raz i dwa

pięknie się uśmiechnąć też. i powiedzieć:

(tu każde dziecko mówi swoje imię) to ja!

2. Zapoznanie z treścią opowiadania.

Przy posiłku dzieci siedzą prosto, są przysunięte do stolików, ani okruszek nie może

spaść na podłogę. Śniadanie już zjedzone, a tu wchodzi pani Ela i niesie coś w miseczce. Wielka radość: jabłuszka i marchewki!

Nie wszyscy się jednak cieszą. Przy trzecim stoliku siedzi Zosia. Wcale nie jest zadowolona z tego, że na jej talerzyku leży jabłko i marchew.

- Zosiu, dlaczego nie jesz? - pyta pani.

- Bo nie lubię - odpowiada nachmurzona Zosia.

- Kto jeszcze nie lubi owoców i warzyw? - pyta pani.

- My lubimy! - odpowiadają dzieci.

- A co ty lubisz, Zosiu? - zagadnął ją Piotruś.

- Najbardziej to cukierki i czekoladę - odparła Zosia.

- Ale one nie są zdrowe. Od słodyczy psują się zęby! - stwierdził Piotruś.

Pani uśmiechnęła się do dzieci.

- Rzeczywiście, gdy zjadamy zbyt wiele słodyczy, to mogą się popsuć zęby, a od twardych owoców i warzyw są mocniejsze i zdrowsze.

- Tak jak moje - powiedział Adaś, i na dowód tego zaczął chrupać marchew.

- I moje... i moje... - przekrzykiwały się dzieci.

Zerka Zosia w prawo - dzieci chrupią marchewki. Zerka w lewo - jedzą jabłuszka.

- A mogę tylko kawałeczek? - zaczęła nieśmiało.

- Oczywiście - odparła pani. - Jeśli codziennie zjesz tylko kawałeczek marchewki, to na

pewno wystarczy. Ale pamiętaj... codziennie.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

• Wypowiedzi dzieci na temat upodobań Zosi.

• Zwrócenie uwagi na wartości zdrowotne owoców i warzyw. Zachęcanie do ich spożywania. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat ich ulubionych potraw; próby wyjaśniania, dlaczego pewne rzeczy im smakują, a inne nie.

Zabawa muzyczno-ruchowa Tańczące bibułki.

Dzieci wybierają paseczki bibuły w ulubionym przez siebie kolorze (nazywają kolor).

Poruszają się przy muzyce, wykonując bibułą dowolne ruchy.

1. Zabawa rozwijająca umiejętność wypowiadania się na temat swoich upodobań Ja lubię... A ty?

Dzieci wspólnie z n-lem oglądają obrazki przedstawiające zabawy dzieci w domu

i w przedszkolu. N-l kieruje spostrzeżenia dzieci na to, czym bawią się dzieci, z kim się bawią i w jaki sposob. Następnie dzieci stają przed n-lem, który rzuca do nich piłkę i mówi: Ja lubię grać w piłkę. A ty? Dziecko łapie piłkę i odpowiada na pytanie.

Potem rzuca piłkę do innego dziecka, zadając mu inne pytanie, np.: Ja lubię oglądać bajki. A ty? Ja lubię budować z klocków. A ty? itp.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer

2. Zabawy dowolne według zainteresowań dzieci.

Temat dnia: Małe czyścioszki.

Cele ogólne: wyrażanie muzyki ruchem.

Cele operacyjne: ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: wiersz K. Wlaźnik Zajączek wybiera się z wizytą, piosenka Kot jest czysty, obrazek brudnego chłopca, przybory służące do utrzymania

czystości, ręcznik, rysunek ręcznika.

Przebieg dnia

1. Zabawa naśladowcza z elementem skoków Zajączek wybiera się z wizytą (według

K. Wlaźnik). Dzieci dobierają się parami, siadają naprzeciwko siebie w pewnej odległości. Są zajączkami wybierającymi się z wizytą. N-l mówi wiersz, a zajączki naśladują ruchami jego słowa. Następnie, wykonując zajęcze skoki, stają naprzeciw siebie, witają się i zamieniają miejscami.

Pan zajączek myje łapki, Lecz najdłużej myje uszy,

bo są jeszcze nieumyte. bo ma uszy bardzo długie:

Myje pyszczek, myje szyję, wodą, mydłem, mydłem, wodą.

bo wybiera się z wizytą. Najpierw jedno, potem drugie.

2. Wskazywanie na rysunku zwierząt, których głosy naśladuje n-l

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Kot jest czysty.

1. Ćwiczenia klasyfikacyjne Co będzie potrzebne?

N-l odsłania rożne przedmioty: zabawki, przybory rysunkowe oraz przybory służące do utrzymania czystości. Pokazuje dzieciom obrazek brudnego chłopca i prosi, aby wybrały spośród zgromadzonych przedmiotów te, które przydadzą mu się do zmiany wyglądu z brudaska w czyścioszka.

2. Słuchanie piosenki Kot jest czysty (sł. R. Pisarski, muz. F. Rybicki).

I. Kot się myje przed śniadaniem, II. Kot mydełka nie używa,

kot się myje przed obiadem, bez ręcznika się obywa.

przed kolacją i przed spaniem, Ja w łazience kran odkręcę,

taką kocią ma zasadę. mydłem wyszoruję ręce.

Ref.: Kot jest czysty i my też. Ref.: Kot jest czysty...

Spójrz na ręce, jeśli chcesz!

Po co mają krążyć plotki,

że czyściejsze od nas kotki.

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie tempa, nastroju piosenki.

• Wypowiedzi dzieci na temat zachowania kotka.

• Podkreślenie znaczenia higieny dla zdrowia.

4. Zabawa rytmiczna Spójrz na ręce.

Dzieci poruszają się (przy muzyce) po sali w rożnych kierunkach. Kiedy usłyszą melodię refrenu, zatrzymują się, rytmicznie klaszczą w ręce i rytmizują tekst: Kot jest czysty i my też. Spójrz na ręce, jeśli chcesz! Następnie wyciągają ręce do góry, pokazują je innym.

5. Zabawa Jak kotki.

Dzieci naśladują miauczenie małych kotków i dużych kotów. Robią to cicho i głośno.

Następnie n-l naśladuje miauczenie kota w rożny sposób, dzieci naśladują go, np.:

miau - miau - miau; miau, miau - miau, miau - miau, miau; miau - miau, miau - miau.

Zabawa ruchowa przy piosence Kot jest czysty.

Dzieci poruszają się po sali na czworakach - naśladują kotki. Kiedy nauczyciel śpiewa

pierwszą zwrotkę piosenki, pokazują, jak kotki się myją. Przy drugiej zwrotce są już

dziećmi. Przy słowach: Kot mydełka nie używa, bez ręcznika się obywa - machają przed

sobą palcem wskazującym. Przy słowach: Ja w łazience kran odkręcę, mydłem wyszoruję ręce - naśladują czynność mycia rąk. Przy refrenie klaszczą w ręce.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dotknij

1. Zabawa słowna rozwijająca inwencję twórczą Do czego może służyć ręcznik?

N-l mówi zagadkę: Wiszę w łazience, wycierasz mną ręce. Dzieci podają jej rozwiązanie

i odgadują, co n-l ma w woreczku. Omawiają wyciągnięty z woreczka ręcznik, podają jak najwięcej określeń (przymiotników), odpowiadając na pytanie: Jaki

jest ręcznik? Np. mały, kolorowy, miły, gruby. Mówią, do czego służy, a następnie wymyślają inne zastosowania ręcznika, podają swoje propozycje (np. jako kołderka dla

lalek, ścierka do wycierania kurzu).

Zabawa ruchowa przy piosence Kot jest czysty

2. Ozdabianie przez chętne dzieci kredkami świecowymi rysunku ręcznika według ich pomysłów.

Dzień 4

Temat dnia: Lubię bawić się z innymi.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne: wypełnia ograniczoną płaszczyznę kawałeczkami papieru.

Środki dydaktyczne: trzy lalki różniące się wielkością i wyglądem, obrazki smutnego i wesołego chłopca w przedszkolnej sali, czerwony papier, sylweta serca, gałązka z drzewa, sznureczki, wstążka, farby, gąbki.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność uważnego słuchania i dostrzegania charakterystycznych cech w wyglądzie O której lalce mówię?

N-l układa przed dziećmi trzy lalki różniące się między sobą wielkością i ubiorem. Dzieci nadają lalkom imiona, omawiają (z pomocą n-la) ich wygląd. Następnie n-l opowiada o wybranej lalce i zadaje dzieciom pytanie: O której lalce mówię? Dzieci wskazują lalkę i uzasadniają swój wybór. (Zabawę można powtarzać, opisując wygląd wybranych dzieci).

2. Zabawa naśladowcza Jeśli ci wesoło... (według M. Bogdanowicz).

N-l mówi rymowankę, a dzieci naśladują czynności, o których jest w niej mowa.

Jeśli ci wesoło i dobrze bawisz się, uśmiechnij się do wszystkich i zaklaszcz w ręce swe.

Jeśli ci wesoło... to podnieś brwi do góry i dotknij czoła swego,

to otwórz teraz usta i zamknij oczy swe,

to pokaż najpierw język, a potem zęby swe,

nabierz w usta powietrza i klep policzki swe,

to pokaż swoją brodę i złap za uszy się,

to dotknij swego nosa i pogłaszcz włosy swe.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer

Serduszko dla kolegi - wyklejanie konturów serca kawałeczkami czerwonego papieru.

1. Zabawa twórcza Witam wszystkie dzieci, które...

N-l układa z wstążki duże koło na dywanie. Dzieci ustawiają się na zewnątrz koła.

N-l mowi: Witam wszystkie dzieci, które mają... np. jasne włosy, niebieskie oczy,

dwie ręce, jeden nos... Osoby, które czują się powitane, wbiegają z okrzykiem do koła.

N-l zwraca uwagę na cechy, które są charakterystyczne dla wszystkich dzieci.

2. Zabawa pantomimiczna Co lubię robić?

N-l, a następnie chętne dzieci, pokazuje ruchem, gestem, mimiką czynności, które

najbardziej lubi wykonywać. Dzieci odgadują, co to za czynności. N-l pyta, czy inne dzieci też lubią robić to, co pokazująca osoba. Podkreśla, że wiele osób może lubić to samo.

3. Zabawa Smutny Adaś.

N-l odsłania dwa obrazki. Jeden przedstawia smutnego chłopca w pustej przedszkolnej

sali, a drugi tego samego chłopca w tej samej sali, ale uśmiechniętego, wspólnie bawiącego się z innymi dziećmi. Dzieci wypowiadają się na temat obrazków. N-l zwraca im uwagę, że człowiek lepiej czuje się wśród innych, wspólna zabawa jest

ciekawsza i daje dużo radości.

4. Wykonanie pracy plastycznej Serduszko dla kolegi.

N-l proponuje wykonanie serduszek dla kolegów i koleżanek z grupy. Zostaną one powieszone na gałązce w wazonie i będą wskazywały, że dzieci należą do przedszkolnej grupy i lubią się bawić z innymi.

• Pokaz sposobu wydzierania kawałków czerwonego papieru i naklejania ich na sylwetę

serca.

• Samodzielne działania dzieci.

• Wspólne przyklejenie sznureczków, powieszenie serduszek na gałązce, umieszczenie jej w sali zabaw, w miejscu wybranym przez dzieci.

Zabawa ruchowa ze śpiewem Karuzela (melodia popularna).

Dzieci:

Chłopcy, dziewczęta, stoją w kole wiązanym,

dalej spieszmy się. wystawiają do przodu raz jedną

Karuzela czeka, wzywa nas z daleka. nogę, raz drugą nogę,

Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.

Hej! Hopsa, sa! podskakują obunóż w miejscu,

Jak ona szybko mknie.

Hej, dalej, dalej do zabawy biegną w prawą stronę,

spieszmy się. (bis) podczas powtórzenia zabawy - w lewą stronę.

1. Malowanie przez chętne dzieci kasztankowego brzucha oraz czapki ptaka brązową farbą za pomocą gąbki. Malowanie głowy ptaka na zielono. Wybieranie dużego i małego liścia (spośród przygotowanych przez n-la). Malowanie dużego liścia w kolorowe paski (zielone, czerwone, żółte), odciskanie go na ogonie ptaka. Malowanie małego liścia brązową farbą, odciskanie go na rysunku stop ptaka

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer

2. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań (zachęcanie do zabaw z innymi dziećmi,

dzielenia się zabawkami i stosowania zwrotów grzecznościowych).ień 5.

Temat dnia: Chcę mieć przyjaciół.

Cele ogólne: podkreślenie wartości przyjaźni.

Cele operacyjne: wie, kto to jest przyjaciel.

Środki dydaktyczne: wiersz Cz. Janczarskiego Przyjaciele zajączka, obrazki dzieci z buziami (i całym ciałem) wyrażającymi rożne nastroje, kukiełki zwierzątek,

opaski z rysunkami zwierząt, paski kolorowej bibuły zawieszone na sznurku.

Przebieg dnia

1. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki.

Dzieci rytmizują tekst z klaskaniem i tupaniem; wypowiadają go za n-lem: cicho, głośno, wolno, szybko, wesoło, smutno.

Moj mały trzylatku, W szatni schowaj buty,

usiądź z nami w kole. a zabawki w sali,

Pani ci pokaże w łazience swój ręcznik,

dziś twoje przedszkole. i chodź, baw się z nami.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jesienny spacer

2. Ćwiczenia oddechowe Fruwające bibułki.

Dzieci dmuchają z rożnym natężeniem na paski kolorowej bibuły przyczepione do sznurka.

Teatrzyk kukiełkowy na podstawie wiersza Cz. Janczarskiego Przyjaciele zajączka.

1. Zabawa Nasze nastroje.

N-l odsłania obrazki przedstawiające dziecko: śmiejące się, smutne, płaczące,

złoszczące się. Dzieci naśladują miny tego dziecka; próbują określić nastrój dziecka

na każdym obrazku. Wypowiadają się, co odczuwają dzieci przedstawione na obrazkach, co mogło być tego przyczyną.

2. Oglądanie teatrzyku.

Narrator: Zabłądził zajączek w borze. Do domu trafi ć nie może. Spotkał wiewiórkę znajomą.

Zajączek: Pokaż mi drogę do domu...

Wiewiórka: Idź, zajączku, naprzód śmiało, gdy zobaczysz brzózkę białą, zapytaj o dalszą drogę. Więcej pomoc ci nie mogę.

Narrator: Doszedł do brzozy zajączek, a tam ścieżynka się plącze; raz w prawo skręca, raz w lewo. Spojrzał zajączek na drzewo, zobaczył pstrego dzięcioła i tak do niego zawołał.

Zajączek: Może ty zechcesz mi pomoc odnaleźć dróżkę do domu?

Dzięcioł: Idź, zajączku, dróżką w prawo, przez jałowce skacząc żwawo. Gdy zobaczysz

krzaki malin, wtedy spytaj, jak iść dalej.

Narrator: Biegł zajączek pół godziny, a wtem patrzy...

Zajączek: Już maliny! Zabłądziłem w ciemnym borze. Kto mi drogę wskazać może?

Narrator: Naraz słyszy - skrzeczy sroka.

Sroka: Widzę cały las z wysoka. Teraz skręć, zajączku, w lewo, tam zobaczysz duże drzewo. Pod tym drzewem jest leszczyna, tuż-tuż przy niej twa kotlina.

Narrator: Biegł zajączek z gorki stromej. Patrzy...

Zajączek: O, tu jest moj domek! Miałem w borze przygód wiele i nie trafiłbym tu może.

Pomogli mi przyjaciele. Już nie będę błądził w borze!

3. Rozmowa na temat teatrzyku.

- Kogo nazwiemy swoim przyjacielem?

• Podkreślanie wartości koleżeństwa i uprzejmości. Zachęcanie do pomocy innym.

Zabawa muzyczno-ruchowa Przyjaciele zajączka.

N-l rozdaje dzieciom opaski z rysunkami wiewiórek, dzięciołów i zajączków. Kiedy dzieci usłyszą dźwięki określonego instrumentu, np. wiewiórki - kołatki, dzięcioły - grzechotki, zajączki - tamburynu, poruszają się w charakterystyczny dla siebie sposób.

4. Swobodne zabawy kukiełkami bohaterów utworu. Zachęcanie dzieci do tworzenia prostych dialogów inspirowanych teatrzykiem.II

1. Ćwiczenia artykulacyjne.

Dzieci naśladują rożne rodzaje śmiechu - mamusi: cha, cha, cha, małego dziecka: chi,

chi, chi, babci: che, che, che. Posyłają całuski do kolegów z grupy: nadymają policzki,

długo wypuszczają powietrze ustami. Zabawa orientacyjno-porządkowa Dotknij

2. Wskazywanie przez dzieci na rysunkach języków - wesołego, smutnego i złego. Kolorowanie rysunku, na którym jeżyk jest wesoły -

Tematyka tygodnia: Moja rodzina. eń 1.

Temat dnia: Kto należy do mojej rodziny?

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności prawidłowego nazywania członków rodziny.

Cele operacyjne: rozpoznaje i prawidłowo nazywa członków najbliższej rodziny.

Środki dydaktyczne: rymowanka Kim jestem?, zdjęcia rodzinne przedszkolaków, obrazek przedstawiający rodzinę, obrazki członków rodziny, tamburyn, kołatka, grzechotka, chustka do zasłonięcia oczu, znaczki ze zwierzętami, sylweta chłopca.

Przebieg dnia

1. Oglądanie zdjęć przyniesionych przez dzieci. Zachęcanie do wypowiedzi na temat

przedstawionych na nich członków rodziny; prawidłowe ich nazywanie.

2. Zabawa rozwijająca prawidłową artykulację dźwięków Strach ma wielkie oczy (według I. Dudzińskiej).

Adaś wybrał się z rodzicami na wycieczkę do lasu. Zagapił się jednak i zgubił. Musi odnaleźć rodziców. Nie jest to łatwe, bo w lesie można spotkać rożne zwierzęta, ponadto jest ciemno.

Wybrane dziecko - Adaś - ma zasłonięte oczy. Pozostałe dzieci podzielone są na trzy

grupy (mają przypięte do ubrań znaczki ze zwierzętami). Każda grupa zwierzątek stoi

w pewnej odległości od siebie i naśladuje odgłosy zwierząt, kiedy szukający się do nich

zbliży, np. sowy - hu, hu, hu, hu; wilka - uuuuu, uuuuu; węża - sssss, sssss. Zagubione

dziecko porusza się po sali i nawołuje: Hop, hop, nasłuchując, skąd usłyszy odpowiadających w taki sam sposób rodziców (para dzieci). Kiedy uda mu się odnaleźć rodziców, następuje zmiana rol i dzieci naśladują inne odgłosy.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Tańcząca rodzinka.

Dziewczynki są mamusiami, a chłopcy tatusiami. Przy dźwiękach tamburynu swobodnie tańczą mamusie, a przy dźwiękach kołatki - tatusiowie. Dźwięk grzechotki jest sygnałem do wspólnego tańca mamusi z tatusiem.

Zabawy z wykorzystaniem fragmentu rymowanki Kim jestem?

1. Zabawa Rodzinna fotografia.

Dzieci układają pocięty na cztery części obrazek przedstawiający rodzinę (mamę, tatę,

babcię, dziadka, siostrę i brata). Określają, kto wchodzi w skład rodziny i po czym można to poznać. Liczą, ile jest na obrazku osób dorosłych, a ile dzieci.

2. Słuchanie rymowanki.

N-l mowi tekst, wskazując na obrazku sylwetą chłopca poszczególnych członków

rodziny.

Dla mamy jestem synem, dla taty też.

Dla siostry jestem bratem - to dobrze wiem.

Dla babci jestem wnukiem, dla dziadka też.

N-l ponownie mówi rymowankę, a chętne dzieci wskazują wymienianych członków rodziny. N-l wypowiada nazwy członkow rodziny z podziałem na sylaby. Dzieci mówią, jakie słowo powiedział: ma - ma - mama; ta - ta - tata; bra - ci - szek - braciszek itd. N-l wskazuje i nazywa poszczególnych członków rodziny przedstawionych na obrazku, wcześniej podając, z jakim natężeniem głosu lub nastrojem dzieci mają te nazwy powtarzać, np.: cicho, głośno, smutno, wesoło.

3. Zabawa rozwijająca umiejętność prawidłowego nazywania członków rodziny Kto to jest? Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze n-l podnosi do gory obrazek wybranego członka rodziny, a dzieci klaszczą w ręce i rytmicznie wypowiadają z nim zdanie, np.: To jest mama. To jest tata. To jest babcia. To jest dziadek.

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność współdziałania w parze Idziemy na spacer.

Dzieci dobierają się parami. Jedno jest mamą lub tatą, a drugie - dzieckiem. Dziecko idzie w przysiadzie, mama (tata) trzyma je za rękę. Po pewnym czasie następuje zmiana rol.

1. Zabawa paluszkowa Mam pięć paluszków (według M. Bogdanowicz).

N-l recytuje wiersz, pokazując kolejne palce. Dzieci naśladują go. Wspólnie liczą palce u jednej ręki i u drugiej ręki; nazywają wskazane palce; określają, który jest pierwszy, który drugi itd.

Mam pięć paluszków u ręki lewej Kciuk, wskazujący, potem środkowy,

i pięć paluszków u ręki prawej. po nim serdeczny, na końcu mały.

Pięć to niedużo, ale wystarczy Pierwszy i drugi, trzeci i czwarty,

do każdej pracy i do zabawy. na końcu piąty - trochę nieśmiały.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Tańcząca rodzinka

2. Zabawy dowolne według zainteresowań dzieci.

Dzień 2.

Temat dnia: Nasze wspólne zabawy.

Cele ogólne: rozwijanie narządów zmysłów.

Cele operacyjne: rozwija narządy zmysłów.

Środki dydaktyczne: opowieść ruchowa Zabawy Oli, pudło z otworem, zabawki, przedmioty wydające dźwięki, różnorodne klocki.

Przebieg dnia

1. Oglądanie rysunków. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat czynności wykonywanych przez dziewczynkę. Opowiadanie, co robią dzieci rano w swoich domach

Opowieść ruchowa Zabawy Oli.

Dzieci wykonują czynności, o których opowiada n-l. Leżą na dywanie, udają, że śpią. Ta pozycja jest punktem wyjścia do rozpoczęcia opowiadania.

Pewnego jesiennego dnia Ola obudziła się bardzo wcześnie (dzieci budzą się). Przeciągnęła się i zaczęła ziewać (przeciągają się i ziewają: aaaaaa). W domu panowała cisza, tylko z pokoju rodziców dochodziło chrapanie taty (naśladują chrapanie). Dziewczynka cichutko, aby nikogo nie obudzić, umyła się (naśladują mycie się) i ubrała (naśladują zakładanie ubrania). Postanowiła pobawić się zabawkami. Najpierw swoim ulubionym pajacykiem, który - nawet lekko dotknięty - zaczynał skakać (wykonują skoki pajacyka), potem laleczką, która śmiesznie chodziła na sztywnych nogach (dzieci chodzą, nie zginając nóg w kolanach), aż w końcu piłeczką, która równiutko podskakiwała po podłodze (skaczą obunóż). W kącie pokoju stał rowerek. Ola wskoczyła na niego i pojechała do sypialni rodziców (kładą się na plecach, naśladują jazdę na rowerze). Bała się, że jest już późno i nie zdąży do przedszkola. Mama na dzień dobry utuliła ją w swoich ramionach (tulą się, kołyszą się na boki w siadzie skrzyżnym), a tatuś kilka razy głośno ją pocałował (naśladują całowanie). „Tak miło rozpoczęty dzień będzie na pewno wspaniały” - pomyślała Ola i wszyscy razem, całą trojką pomaszerowali do kuchni na śniadanie (tworzą przy pomocy n-la trojki, maszerują). Zabawa orientacyjno-porządkowa Tańcząca rodzinka

1. Zabawy dydaktyczne rozwijające zmysły Nasze ulubione zabawy.

• W co lubimy się bawić?

Dzieci wypowiadają się na temat wspólnych zabaw z rodzicami i rodzeństwem w domu.

• Co to za zabawka?

N-l kolejno wkłada do pudła z otworem wielkości dziecięcej ręki zabawki różniące się kształtem (wcześniej dotykane przez dzieci). Dzieci wkładają do pudła rękę i za pomocą dotyku rozpoznają, co się w nim znajduje.

• Która zabawka zniknęła?

N-l układa przed dziećmi kilka zabawek. Dzieci nazywają je, a następnie odwracają

się tyłem do nauczyciela, który w tym czasie chowa jedną zabawkę (następnie dwie

lub trzy zabawki). Dzieci odgadują, które zabawki zniknęły.

• Co wydaje taki dźwięk?

N-l demonstruje dzieciom, jakie dźwięki wydają przedmioty, np. ugniatana folia,

poruszany pęk kluczy, darta gazeta, dwa drewniane klocki uderzane o siebie. Następnie

chowa się za parawanem, porusza przedmiotami tak, aby wydawały dźwięki. Dzieci

odgadują, jaki przedmiot wydaje dany dźwięk.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Dzień i noc. Na hasło Dzień dzieci biegają po sali. Hasło Noc jest sygnałem do położenia się na dywanie z rękami ułożonymi pod głową.

1. Wspólne zabawy ze śpiewem, np.: Stary niedźwiedź, Mało nas.

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność współdziałania w parze Idziemy na spacer

2. Zabawy konstrukcyjno-manipulacyjne z wykorzystaniem różnorodnych klocków.

Dzień 3.

Temat dnia: Moje rodzeństwo.

Cele ogólne: prawidłowe posługiwanie się liczebnikami: jeden, dwa. : liczy do dwóch.

Środki dydaktyczne: wiersz S. Jachowicza Dobry braciszek, pocięte na części obrazki chłopców i dziewczynek, kukiełki - chłopca i dziewczynki, jabłko, koszyk z sylwetami jabłek, rysunki talerzy, szarfy, plastelina, tekturki.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Brat lub siostra.

Dzieci układają pocięty na części obrazek przedstawiający chłopca lub dziewczynkę

(w zależności od płci rodzeństwa).

2. Próby kończenia (przez chętne dzieci) zdania Dobrze mieć brata (siostrę), bo...

Zabawa orientacyjno-porządkowa Brat z siostrzyczką.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Na hasło Brat z siostrzyczką tworzą pary (chłopiec z dziewczynką) i podskakują w kołku (za każdym razem tworzą inne pary).

Ćwiczenia liczbowe na podstawie wiersza S. Jachowicza Dobry braciszek.

1. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat posiadanego rodzeństwa (płeć, wiek, liczba).

2. Słuchanie wiersza inscenizowanego kukiełkami chłopca i dziewczynki.

N-l na oczach dzieci kroi jabłko na dwie części.

Brat: Siostrzyczko! Na dwoje Brat: O, tego nie zrobię,

jabłuszko rozkroję, ja muszę dać tobie... połowę ci dam. Piękny byłby brat!

Siostra: Znam twoje serduszko, Coż by powiedziano,

lecz małe jabłuszko gdyby też wiedziano,

zjedz, braciszku, sam. żem sam jabłko zjadł?

3. Rozmowa na temat wiersza.

- Kto ze sobą rozmawiał? Ile jabłek miał braciszek? Na ile części przekroił jabłko? Dlaczego tak zrobił?

- Czy wy dzielicie się owocami, słodyczami ze swoim rodzeństwem?

4. Zabawa Po dwa dla każdego.

N-l stawia przed dziećmi koszyk z sylwetami jabłek. Prosi, aby każde dziecko wzięło tyle jabłek, ile pokazuje. (1 jabłko). Następnie pyta, ile on ma jabłek. Prosi dzieci,

żeby policzyły, ile one mają jabłek (po jednym jabłku). Dobiera z koszyka drugie jabłko. Pyta dzieci, ile jabłek ma teraz. (2 jabłka). Prosi dzieci, aby dobrały sobie tyle jabłek, żeby też miały teraz po dwa. (Dzieci dobierają po jednym jabłku). Pyta, ile on ma jabłek i po ile jabłek mają dzieci. Dzieci przyklejają sylwety jabłek na talerzach narysowanych na kartkach. Pod talerzami naklejają tyle kołek,ile jabłek mają na talerzu.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jabłka w koszach.

N-l układa na dywanie szarfy (kosze). Dzieci-jabłuszka poruszają się swobodnie

przy muzyce. Podczas przerwy siadają po dwoje w dowolnym koszu. N-l sprawdza poprawność wykonania zadania.

1. Ćwiczenia plastyczne Plastelinowe wyklejanki.

N-l proponuje dzieciom ulepienie z plasteliny czegoś dla rodzeństwa. Dzieci lepią z plasteliny wałeczki, kuleczki i inne dowolne kształty. Rozpłaszczają je dłonią i naklejają na tekturkę.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jabłka w koszach

2. Układanie budowli z klocków tylko w kolorze niebieskim.

Dzień 4.

Temat dnia: Sprawiamy sobie przyjemności.

Cele ogólne: - zachęcanie do sprawiania przyjemności bliskim osobom.

Cele przygotowuje poczęstunek dla swoich najbliższych.

Środki dydaktyczne: słomki do napojów, kubeczki, nożyki jednorazowe, herbatniki, masło czekoladowe, cukrowa posypka, bakalie, kolorowe draże, wiórki kokosowe, kartonowe paski w podstawowych kolorach, klocki, talerzyki, 3 tacki.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie narządów mowy Zabawy słomką.

• Sprzątamy śmieci - próby przenoszenia skrawków papieru z blatu stołu na talerzyk za

pomocą słomki.

• Robimy bąbelki - dmuchanie przez słomkę do kubeczka z wodą.

• Śmieszne wzorki - rozdmuchiwanie umieszczonych na papierze plamek z farby przez

słomkę; oglądanie powstałych wzorów.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Brat z siostrzyczką

Wykonanie słodkiego poczęstunku dla rodziców i rodzeństwa - Kolorowe ciasteczka.

1. Opowiadanie n-la Imieniny Oli.

Ola miała imieniny. Kiedy wróciła z przedszkola do domu, czekały na nią same przyjemności. Odwiedzili ją goście. Przyszła babcia Kasia z dziadkiem Stefanem. Przynieśli Oli piękną lalkę. Wujek Tomek podarował dziewczynce błyszczącą spinkę do włosów, brat Adaś - książeczkę z obrazkami, a rodzice przygotowali przyjęcie. Mama upiekła tort czekoladowy, a tata kupił pomarańcze i banany. Wszyscy we wspaniałych nastrojach usiedli do stołu. Częstowali się owocami i ciastem, popijali herbatę. Wieczór minął na wspólnych zabawach i żartach.

2. Wypowiedzi dzieci na temat uroczystości, spotkań rodzinnych, które mają miejsce w ich domach; dzielenie się z innymi swoimi doświadczeniami; zwrócenie uwagi na panujący wtedy nastrój, spożywane potrawy...

3. Wykonanie słodkiej niespodzianki, którą dzieci mogą przygotować wspólnie z rodzeństwem i rodzicami na podwieczorek lub rodzinne spotkanie z bliskimi.

• Pokaz gotowych ciasteczek; zapoznanie ze sposobem ich wykonania; zwrócenie uwagi na higienę pracy oraz potrzebne składniki.

• Samodzielne działania dzieci: smarowanie jednorazowymi nożykami małych herbatników masłem czekoladowym. Układanie na nich kompozycji z migdałów, orzechów, kolorowych draży. Posypywanie kolorowymi wiórkami kokosowymi lub cukrową posypką. (Każde dziecko wykonuje tyle ciasteczek, ilu członków liczy jego rodzina). Umieszczenie ciasteczek na jednorazowych talerzykach; częstowanie rodziców i rodzeństwa w domu.

• Próbowanie przez każde dziecko po jednym ciasteczku. Wyrażanie opinii na temat jego smaku i wyglądu.

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność współdziałania w parze Idziemy na spacer

1. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania i nazywania podstawowych kolorów

Kolorowe paseczki. Dzieci segregują paski wycięte z kolorowego kartonu zgodnie z kolorem (czerwone, żółte, niebieskie), układają je na trzech tackach.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Tańcząca rodzinka

2. Zabawy konstrukcyjne: budowanie z klocków w wybranym (i nazwanym) kolorze.

Dzień 5.

Temat dnia: Czułe kołysanki.

Cele ogólne: rozwijanie wrażliwości słuchowej. rozpoznaje utwory muzyczne o rożnym charakterze.

Środki dydaktyczne: zabawa Gdy dobry humor masz, piosenka Siostrzyczka, 2 obrazki - bawiących się dzieci i mamy usypiającej dziecko, nagrania 2 fragmentów muzyki o zróżnicowanym charakterze, kubeczki po jogurtach, lalka.

Przebieg dnia

1. Oglądanie rysunków; omawianie, co się na nich znajduje (prawidłowe posługiwanie się liczebnikami jeden, dwa)

2. Zabawa naśladowcza Gdy dobry humor masz (według M. Bogdanowicz).

N-l wypowiada tekst. Dzieci wykonują czynności, o których jest w nim mowa.

Gdy dobry humor masz, Gdy dobry humor masz,

to zaklaszcz rękami. to zabaw się z nami.

Podczas kolejnych powtórzeń n-l mówi: ...to zatup nogami, to pstrykaj palcami, to mrugaj oczami, to machaj rękami.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Tańcząca rodzinka

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Siostrzyczka.

1. Ćwiczenia słuchowe Jaka to piosenka?

N-l nuci melodie znanych dzieciom piosenek. Dzieci odgadują, jaką piosenkę nucił.

2. Słuchanie piosenki Siostrzyczka (sł. i muz. H. Bojarska).

N-l śpiewa piosenkę, kołysząc w ramionach lalkę.

I. Śpij, siostrzyczko moja mała, II. Luli, luli, już słoneczko

czas na ciebie już. pożegnało dzień.

Ja cię będę kołysała, (bis) Noc nadchodzi, kochaneczko, (bis)

a ty oczka zmruż. wszędzie mrok i cień.

3. Rozmowa na temat piosenki.

- O czym opowiadała piosenka? Czy była szybka, czy wolna? Czy była wesoła, czy smutna?

• Wyjaśnienie, co to jest kołysanka.

Zabawa muzyczno-ruchowa Kołysanka.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, naśladują ruchy usypiania

dziecka w wózku lub na rękach.

4. Zabawa muzyczna Luli, luli.

Dzieci śpiewają za n-lem na wymyśloną przez niego melodię słowa: Luli, luli,

luli, mama, tata cię utuli. Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność rozpoznawania muzyki o rożnym charakterze Wybierz obrazek.

N-l przypina w rożnych miejscach sali dwa obrazki - bawiących się dzieci oraz

mamy usypiającej dziecko. Dzieci słuchają dwóch fragmentów muzyki. Jeden jest żywy, skoczny, szybki, drugi to kołysanka. Poruszają się swobodnie po sali. Kiedy usłyszą skoczną muzykę, siadają pod obrazkiem bawiących się dzieci, kiedy kołysankę - pod obrazkiem mamy usypiającej dziecko.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Dzień i noc

1. Zabawy twórcze z wykorzystaniem kubeczków po jogurtach.

• Tworzymy muzykę - próby wydobywania dźwięków z kubeczków według pomysłów

dzieci, np. pstrykanie palcami w kubeczki, uderzanie jednym kubeczkiem o drugi.

• Podajemy kubeczki - podawanie kubeczków po kole na hasło Hop.

• Maszerujemy z kubeczkami - maszerowanie po sali z kubeczkami trzymanymi na wyciągniętych dłoniach.

• Niezwykłe budowle - budowanie z kubeczków piramidek lub innych budowli według

pomysłów dzieci.

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność współdziałania w parze Idziemy na spacer

trzeci

Tematyka tygodnia: To jest mój dom.

Temat dnia: Dom, w którym mieszkam.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat. wypowiada się na temat wyglądu swojego domu; nazywa pomieszczenia i sprzęty, które się w nim znajdują.

Środki dydaktyczne: wiersz A. Kamieńskiej Pan Dymek, Przedszkole trzylatka, s. 9, obrazki przedstawiające: smutne i wesołe twarze, przedmioty znajdujące się w domu, domowe pomieszczenia, sylwety dziewczynki, bębenek.

Przebieg dnia

1. Zabawa Prawda czy fałsz?

Dzieci otrzymują od n-la obrazki przedstawiające wesołe i smutne twarze. N-l wypowiada zdania. Kiedy dzieci uznają, że dane zdanie jest zgodne z prawdą, podnoszą obrazek z uśmiechniętą twarzą. Jeśli uznają, że zdanie nie jest zgodne z prawdą, podnoszą obrazek ze smutną twarzą. (Jeśli zdania są fałszywe, należy wyjaśnić, co w nich jest niezgodne z prawdą).

• Wanna służy do gotowania. • Ręcznikiem wycierasz ręce.

• Tapczan służy do spania. • Zupę jadasz widelcem.

• W kuchence świeci słońce. • W szaf e trzymasz ubrania.

• Pralka ma rogi sterczące. • W lodowce są proszki do prania.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parę.

Dzieci dobierają się parami, starają się zapamiętać, kto z kim stoi. Podniesiona do góry

ręka n-la jest sygnałem do swobodnego poruszania się dzieci po sali. Uderzenie w bębenek to sygnał do odszukania swojej pary. (Dzieci z pomocą n-la próbują maszerować w parach w rytmie wystukiwanym na tamburynie).

Słuchanie wiersza A. Kamieńskiej Pan Dymek.

1. Zabawa Gdzie znajduje się Ola?

N-l odsłania obrazki przedstawiające rożne pomieszczenia znajdujące się w domu: kuchnię, salon, sypialnię, łazienkę, pokój dziecięcy. Manipuluje sylwetą dziewczynki,

którą przypina przy obrazkach poszczególnych pomieszczeń, zadając pytanie:

Gdzie znajduje się Ola? Dzieci podają nazwy odwiedzanych przez nią pomieszczeń oraz

przykłady charakterystycznych przedmiotów, które mogą się tam znajdować.

2. Ćwiczenia klasyfikacyjne Skąd pochodzą te przedmioty?

Dzieci dopasowują obrazki przedmiotów do poszczególnych pomieszczeń, np. garnek,

łyżka, widelec, czajnik - kuchnia; ręcznik, szczotka do zębów, szampon - łazienka; kredki, układanka, lalka - pokój dziecięcy; telewizor, fotele, kominek - salon; kołdra, piżama - sypialnia.

3. Słuchanie wiersza.

N-l recytuje wiersz, równocześnie go ilustrując.

Kreska, kreska, Kołeczko, komin czarny aż strach.

rysuję tu słoneczko. Z komina leci dym.

Pod słoneczkiem jest dom. Dym ma nos, oczy, minę.

Oto on. Rysuję okna, dach To nie dym. To pan Dymek.

4. Wypowiedzi dzieci na temat domku narysowanego przez n-la.

Dzieci wymieniają nazwy elementów, których brakuje na rysunku.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci do domu, dzieci na spacer. Na hasło Dzieci na spacer - dzieci poruszają się w rożnych kierunkach sali. Na hasło Dzieci do domu - odnajdują jeden z czterech obrazków domów przypiętych w rożnych miejscach sali i siadają pod nim.

5. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat wyglądu domów, w których mieszkają.

1. Łączenie kropek kredkami w określonych kolorach. Kolorowanie powstałego rysunku domku

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci do domu, dzieci na spacer

2. Układanie domów z klocków w określonych (nazwanych) kolorach.

Dzień 2.

Temat dnia: Gdzie kto mieszka.

Cele ogólne: zapoznanie z nazwami wybranych domów i ich mieszkańcami.

Cele operacyjne: nazywa domy, w których mieszkają wybrane zwierzęta.

Środki dydaktyczne: utwór H. Bechlerowej Pokaż mi swój domek, sylwety domów i zwierząt, które w nich mieszkają, obrazki domów i ich mieszkańców, tamburyn, plastelina, kolorowa mozaika.

Przebieg dnia

1. Zabawy konstrukcyjne: budowanie domów z klocków; porównywanie ich wielkości;

stosowanie określeń: mały, duży, większy, mniejszy. Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parę

2. Zabawa z wykorzystaniem tekstu W naszym domku.

Dzieci rytmizują tekst, wykonując proste ruchy, np. W naszym domku dobrze nam

(klaszczą w ręce). Tu nie jestem nigdy sam (tupią). Następnie wypowiadają go z rożnym

natężeniem głosu - cicho, coraz głośniej, głośno, i odwrotnie.

Słuchanie opowiadania H. Bechlerowej Pokaż mi swój domek ilustrowanego sylwetami domów i zwierząt, które w nich mieszkają.

1. Zabawa Skojarzenia.

Dzieci poszukują jak największej liczby określeń słowa dom.

2. Zapoznanie z treścią utworu; zwrócenie uwagi na domy rożnych zwierząt.

N-l opowiada, przypinając do tablicy obrazki domów i ich mieszkańców.

W białym domku pod kasztanem - Muuu! - cielątko muczy. - Muuu!

mieszka Hania, miś i Janek. Ja w oborze mieszkam tu!

Miś co rano w budę stuka, Nad okienkiem, tuż przy ścianie,

wita łapką pieska Puka. jaskółeczka ma mieszkanie.

Puk tu blisko ma swój domek, Jaskołczątek małych sześć

a w tym domku suchą słomę. woła w gniazdku: - Mamo, jeść!

- Ładna moja buda nowa, A na strychu koło worka

Janek z drewna ją zbudował. jest dom myszki - mała norka.

A gdzie ma swój dom cielaczek, Niech no przyjdzie kot polować,

co za krówką biega, skacze? już się myszka w norce schowa.

3. Rozmowa na temat utworu.

• Nazywanie zwierząt występujących w utworze, wskazywanie ich na obrazkach.

• Nazywanie (z pomocą n-la) i wskazywanie ich domów.

• Wypowiedzi dzieci na temat innych znanych im domów zamieszkiwanych przez zwierzęta, np. kurnik - kury, stajnia - konie, chlewik - świnie. Jeśli dzieci nie wiedzą, pomaga im n-l.

4. Ćwiczenia klasyfikacyjne Pomieszane mieszkania.

N-l miesza obrazki wybranych domów i ich mieszkańców, np.: budy, domu, dziupli,

ula, obory, nory, gniazdka; psa, dzieci, wiewiórki, pszczoły, krowy, myszki, ptaszka.

Dzieci układają obrazki domów, a przy nich - obrazki odpowiednich mieszkańców.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kto tu mieszka?

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy

w grze n-l pokazuje obrazek domu. Dzieci naśladują sposób zachowania się jego mieszkańca. Np. buda - poruszają się na czworakach jak pieski, cicho szczekają; ul - naśladują pszczoły: biegają po sali, machając rękami jak skrzydełkami, bzyczą: Bzz, bzz...; dziupla - naśladują wiewiórki: skaczą w półprzysiadzie z ugiętymi rękami.

1. Ćwiczenia graficzne Kolorowa buda.

Chętne dzieci wyklejają rysunek przedstawiający budę kulkami plasteliny. (N-l

zachęca je do stosowania bogatej gamy kolorystycznej). Zabawa orientacyjno-porządkowa Kto tu mieszka?

2. Ćwiczenia percepcji wzrokowej Ułóż to co ja.

Dzieci odtwarzają wzory ułożone przez n-la z kolorowej mozaiki. Następnie dziecko układa wzór, a n-l go odtwarza (ćwiczenia indywidualne).

Dzień 3.

Temat dnia: Urządzenia elektryczne znajdujące się w moim domu.

Cele ogolne: zapoznanie z wybranymi domowymi urządzeniami elektrycznymi.

Cele operacyjne: rozpoznaje i nazywa wybrane domowe urządzenia elektryczne.

Środki dydaktyczne: wiersz B. Kołodziejskiego Pan odkurzacz, klocki w kolorach podstawowych, tace w takich samych kolorach co klocki, nagranie odgłosów urządzeń elektrycznych, obrazki urządzeń elektrycznych, suszarka do włosów, odkurzacz, kosz.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczno-naśladowcza Raz, dwa, trzy.

N-l mowi tekst, a dzieci naśladują czynności, o których jest w nim mowa. Liczą

głośno. Dzieci wykonują:

Raz, dwa, trzy - klaszczę ja, klaszczesz ty. trzy klaśnięcia,

Raz, dwa, trzy - tupię ja, tupiesz ty. trzy tupnięcia,

Raz, dwa, trzy - skaczę ja, skaczesz ty. trzy podskoki obunóż w miejscu.

Dzieci określają, ile razy wykonywały każde ćwiczenie. (Trzy razy).

N-l ustawia przed dziećmi kosz z klockami w kolorach: czerwonym, żółtym i niebieskim. Prosi dzieci, aby wzięły po jednym klocku w każdym kolorze. Dzieci liczą,

ile mają wszystkich klocków. Układają czerwone klocki na czerwonej tacy, żółte - na

żółtej, a niebieskie - na niebieskiej. Określają, na ilu tacach ułożyły klocki. Dzieci przynoszą trzy dowolne przedmioty znajdujące się w sali i układają przed sobą. Wspólnie sprawdzają prawidłowość wykonania zadania.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parę

Słuchanie wiersza B. Kołodziejskiego Pan odkurzacz.

1. Zagadki obrazkowe Co znajduje się na obrazku?

Dzieci stopniowo odsłaniają obrazki przykryte dwoma kawałkami papieru. Odgadują,

jakie urządzenia się na nich znajdują, np.: pralka, komputer, radio, lampa, suszarka do

włosów, lodówka, mikser, prawidłowo je nazywają.

• Wyjaśnienie przez n-la, do czego służą odsłonięte przedmioty i co należy zrobić, aby zaczęły działać - zwrócenie uwagi na sznur zakończony wtyczką i gniazdko, do którego należy ją włożyć.

• Demonstracja przez n-la działania suszarki - naśladowanie odgłosu, jaki wydaje.

Podkreślenie konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas korzystania z urządzeń elektrycznych.

2. Rozwiązanie zagadki; odsłonięcie odkurzacza.

To nie wąż, choć syczy wciąż. Jeździ po dywanie, kurz je na śniadanie,

chętnie nam pomaga posprzątać mieszkanie. (odkurzacz)

3. Słuchanie wiersza. Podczas recytacji n-l porusza odkurzaczem.

Szuru szu, szu, szuru szu, szu. Wjeżdża wszędzie w zakamarki,

Pan odkurzacz poszedł w ruch. czyści też najmniejsze szparki.

Jeździ w koło po podłodze, Wszystkie brudy migiem wciąga

warczy przy tym bardzo srodze. i dokładnie pokój sprząta.

Szuru szu, szu, szuru szu, szu.

4. Rozmowa na temat wiersza.

• Wypowiedzi dzieci na temat odkurzacza.

• Naśladowanie odgłosów, jakie wydaje.

• Wyjaśnienie, w czym nam pomaga.

5. Pokaz działania odkurzacza.

• Wspólne sprzątanie dywanu przez chętne dzieci z pomocą n-la.

1. Ćwiczenia słuchowe Co wydaje taki dźwięk?

Dzieci słuchają odgłosów wydawanych przez domowe urządzenia elektryczne, rozpoznają te urządzenia, wskazują odpowiednie obrazki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci do domu, dzieci na spacer

2. Liczenie klocków. Kolorowanie rysunków trzech klocków na czerwono. Podawanie

nazw przedmiotów, roślin w tym kolorze

Dzień 4.

Temat dnia: Domowe porządki.

Cele ogolne: rozwijanie umiejętności muzycznych. ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: bajka artykulacyjna A. Parkiewicz Przygody Języczka Wędrowniczka, piosenka Będę mamie pomagała, obrazki przedstawiające pojedyncze i podwójne domowe przedmioty.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia usprawniające narządy mowy w formie bajki artykulacyjnej, Przygody Języczka Wędrowniczka (według A. Parkiewicz). N-l opowiada bajkę. Dzieci wykonują określone ruchy wargami, językiem, ćwiczenia oddechowe.

Pewnego dnia Języczek Wędrowniczek postanowił pojechać na wycieczkę. - Ale zanim

pojadę, muszę posprzątać mieszkanie - pomyślał. Jak pomyślał, tak zrobił. Najpierw wymył sufi t (dokładnie oblizują czubkiem języka podniebienie), podłogę (starannie oblizują dno jamy ustnej), jedną ścianę (oblizują językiem wewnętrzne strony policzków), drugą ścianę (wykonują te same ruchy co poprzednio, ale po przeciwnej stronie), później okna (oblizują każdy ząb po kolei), a na końcu umył drzwi (oblizują wargi ruchem okrężnym).

- Teraz już mogę pojechać na wycieczkę - pomyślał języczek. Wskoczył na swojego konia i pojechał do zaczarowanego lasu (kląskają językiem - naśladują jazdę konną). W lesie zatrzymał konia (wymawiają prrrrr) i rozejrzał się dookoła. Popatrzył na niebo (wysuwają język z ust i kierują go w kierunku nosa), na polanę (wysuwają język na brodę), w jedną stronę (kierują język w stronę kącika ust) i w drugą stronę (kierują język w drugi kącik ust). Gdy już wszystko obejrzał, przeszedł las w jedną stronę (wykonują językiem ruchy po podniebieniu od dziąseł do gardła), w drugą stronę (przesuwają język od gardła do dziąseł) i przedarł się przez gęste krzaki i drzewa (przeciskają język przez zaciśnięte zęby). Na ścieżce zobaczył mieszkańcow lasu: kukułkę (mowią ku-ku), sowę (mowią uhu, uhu), żabkę (mowią kum, kum) i dzięcioła (mowią puk, puk). Przywitał się z nimi, posyłając im całuski (posyłają całuski wargami). Nagle zerwał się silny wiatr (mowią szszsz...), a na niebie pojawiły się ciemne chmury. Języczek i jego przyjaciele postanowili je rozdmuchać (wykonują mocne wydechy), aby nie było burzy. Udało im się, ale było już późno. Czas było wracać. Języczek pożegnał przyjaciół (posyłają całuski), wsiadł na konia (kląskają językiem) i pojechał do domu. Po chwili smacznie spał, cichutko pochrapując (naśladują chrapanie).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parę

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Będę mamie pomagała.

1. Zabawa Jaką pracę wykonuję?

N-l pokazuje rożne prace wykonywane w domu, a dzieci odgadują, co on robi.

2. Słuchanie piosenki Będę mamie pomagała (sł. M. Rosińska, muz. F. Leszczyńska).

Dzieci:

I. Dużo jest roboty co dzień maszerują po kole,

w domu, w polu i w ogrodzie,

więc choć jestem jeszcze mała, (bis) kołyszą się na boki, ręce trzymają

będę mamie pomagała. na biodrach,

II. Umiem zamieść już podłogę, naśladują zamiatanie podłogi,

kurze też pościerać mogę, naśladują wycieranie kurzu we wspięciu na palcach,

wstawię kwiaty do wazonu, (bis) klaszczą w ręce,

żeby ładnie było w domu.

II I. Jak to dobrze, że swą pracą maszerują po kole w drugą stronę,

już się mogę przydać na coś.

Oj, dziękuję, mamo miła, (bis) kłaniają się,

żeś mnie pracy nauczyła. klaszczą w ręce.

3. Rozmowa na temat piosenki.

- Kto pomagał mamie? W jaki sposób?

- Dlaczego dziewczynka dziękowała mamie?

• Zwrócenie uwagi na nastrój i tempo piosenki.

• Wypowiedzi dzieci na temat, jak pomagają mamie w domu.

Zabawa muzyczno-ruchowa Pomagamy mamie.

Dzieci biegają w rożnych kierunkach. Kiedy usłyszą melodię piosenki, zatrzymują się i naśladują czynności, w których pomagają mamie w domu. N-l może także podawać

nazwy czynności, które wykonują dzieci, np. wycieranie kurzu, zamiatanie podłogi itp.

4. Ćwiczenia rytmiczne Sprzątamy mieszkanie.

Dzieci rytmizują zdanie, wykorzystując proste ruchy. Pomagamy mamie (rozkładają ręce w bok), sprzątamy mieszkanie (naśladują ścieranie kurzu z półek).

5. Zabawa Ćwiczymy głos.

Dzieci powtarzają za n-lem, na sylabach: ma, ma, motywy melodyczne wybrane z piosenki - grupowo i indywidualnie.

Zabawa ruchowa przy piosence Będę mamie pomagała N-l śpiewa piosenkę, a dzieci naśladują zaproponowane przez niego ruchy.

1. Zabawa Tworzymy liczbę mnogą.

N-l rozkłada przed dziećmi obrazki przedmiotów, które znajdują się w domu.

Na jednym obrazku z danego rodzaju jest jeden przedmiot, a na drugim dwa takie same

przedmioty. Dzieci wybierają obrazek z jednym przedmiotem, nazywają go i szukają obrazka, na którym są dwa takie same przedmioty. Następnie podają ich nazwy, np.: łyżka - łyżki, garnek - garnki, czajnik - czajniki, talerz - talerze, szafa - szafy itd. N-l zwraca uwagę na poprawne tworzenie liczby mnogiej.

Zabawa ruchowa przy piosence Będę mamie pomagała

2. Pomaganie n-lowi w porządkowaniu kącików zabaw, segregowanie zabawek, układanie, wycieranie.

eń 5.

Temat dnia: Wykonujemy sok.

Cele ogolne: zapoznanie ze sposobem działania sokowirówki. wie, do czego służy sokowirówka.

Środki dydaktyczne: piosenka Pięć paluszków, masaż według E. Chilińskiej, A. Jaworskiej Naleśniki, obrazki: domowych przedmiotów, urządzeń elektrycznych (pocięte na kawałki), opakowania po sokach owocowych i warzywnych, sylwety owoców i warzyw, opaski z rysunkami: jabłka, pomarańczy, marchewki, sokowirówka, owoce, marchew.

Przebieg dnia

1. Masaż relaksacyjny Naleśniki (według E. Chilińskiej, A. Jaworskiej).

N-l podaje przepis na naleśniki i zgodnie ze słowami ugniata i oklepuje plecy dziecka

leżącego przed nim na brzuchu. Dzieci w parach naśladują czynności n-la.

Wsypuję mąkę do miski (wykonują gest zbierania mąki z pleców i wsypywania), wlewam mleko i trochę wody (wydają odgłosy: bul, bul, bul), wbijam jajko (lekko uderzają o plecy - stuk, przeciągają dłonią po całej szerokości pleców - chlup), miksuję (wykonują pięściami koliste ruchy po całej powierzchni pleców - brr, trrr), wlewam na patelnię i smażę (wykonują całymi dłońmi koliste ruchy po plecach), smaruję dżemem (jedną ręką wykonują ruchy z góry na dół), kroję i zjadam (kantem dłoni dzielą plecy na małe części i lekko szczypią).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Odszukaj swoją parę

Wspólne wykonanie soku w sokowirówce.

1. Zabawa Smaczne soki.

N-l pokazuje dzieciom kartonowe opakowania po sokach owocowych i warzywnych. Dzieci probują rozpoznać owoce i warzywa narysowane na opakowaniach. Układają ich sylwety obok opakowań.

2. Rozwiązywanie zagadki.

Co to za maszyna, wrzucisz doń marchewkę, odpowiedzcie dzieci, a soczek wyleci. (sokowirówka) (W razie trudności n-l podaje nazwę z podziałem na sylaby).

3. Oglądanie sokowirówki; krotki pokaz jej budowy; zwrócenie uwagi na to, co jest potrzebne, aby działała.

4. Wykonanie soku (wspólnie z n-lem) z wykorzystaniem sokowirówki.

N-l odsłania przygotowane w misce umyte i obrane owoce (np.: jabłka, pomarańcze,

cytryny, kiwi) i marchew. Dzieci nazywają owoce i warzywo. N-l pokazuje, w jaki sposób będzie robiony sok. Zwraca uwagę na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa

podczas pracy z sokowirówką. Dzieci kolejno podchodzą, podają wybrany owoc lub marchewkę. N-l wkłada je do dyszy sokowirówki i dociska.

• Degustacja powstałego soku; określanie jego koloru, smaku; podkreślenie walorów

zdrowotnych. Zabawa orientacyjno-porządkowa Sok owocowo-marchewkowy.

N-l rozdaje dzieciom opaski z rysunkami: jabłka, marchewki i pomarańczy.

Wszystkie dzieci przykucają. Na hasło Sok jabłkowy wstają dzieci-jabłka i biegają po

sali. Na hasło Sok marchewkowy wstają dzieci-marchewki i biegają itd. Na hasło Sok

owocowo-marchewkowy wszystkie dzieci biegają po sali.

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Składamy obrazki.

Chętne dzieci składają w całość pocięte na kilka części obrazki urządzeń elektrycznych.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Sok owocowo-marchewkowy

2. Zabawy przy piosence Pięć paluszków

PAŹDZIERNIK

Tematyka tygodnia: Domowi ulubieńcy.ień 1.

Temat dnia: Nasi milusińscy.

Cele ogolne: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania i opowiadania treści utworu.

Cele operacyjne: opowiada zgodnie z kolejnością zdarzeń.

Środki dydaktyczne: opowiadanie M. Mackiewicz Burbuś poznaje świat, historyjka obrazkowa, maskotka kotek, sylwety kotków rożnej wielkości, plastelina, obrazki zwierząt hodowanych w domach.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazków zwierząt hodowanych w domach; nazywanie ich. Omówienie wyglądu przedstawionych zwierząt; zachęcanie do wypowiedzi na temat zwierząt posiadanych przez dzieci.

2. Masaż relaksacyjny Masaż z myszką.

N-l mowi tekst i wykonuje ruchy na plecach jednego dziecka. Dzieci w parach

naśladują te ruchy. Dzieci:

Cicho, cichuteńko, w puszystej kurteczce powoli dotykają pleców partnera

chodziła raz myszka po gładkiej półeczce. w poziomie,

Znalazła ser żółty, ząbkami go zjadła, ściskają plecy, delikatnie szczypią,

strzepnęła okruszki, szybko klepią plecy, naśladują strzepywanie,

w kąciku usiadła, okruszki zebrała, naśladują zbieranie okruszków jedną ręką,

ząbkami je zjadła. delikatnie, powoli szczypią,

Po gładkiej półeczce chodziła w kurteczce. głaszczą, przesuwając ręce ku bokom.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma (według K. Wlaźnik).

Dzieci są myszkami. Na hasło Kota nie ma! cichutko biegają po sali. Na hasło Kot jest!

myszki chowają się - dzieci przysiadają, obejmują rękami kolana, a głowy opuszczają

nisko

Słuchanie opowiadania M. Mackiewicz Burbuś poznaje świat ilustrowanego maskotką kotka i obrazkami.

1. Zapoznanie z kotkiem Burbusiem.

N-l stopniowo odsłania pluszowego kotka. Dzieci odgadują, co to za zwierzątko.

Nazywają poszczególne części jego ciała, wskazywane przez n-la. N-l przedstawia kotka i prosi dzieci, aby posłuchały, jaka przygoda go spotkała.

2. Słuchanie opowiadania. N-l manipuluje kotkiem. Opowiadając, stopniowo odsłania historyjkę obrazkową.

Kotka Śniegotka i Burbuś zjedli śniadanie.

- Burbusiu, nie odchodź daleko! - upomina mama. A Burbuś hyc! - przez schody. Mama zobaczyła tylko biały ogonek swojego synka.

- Jakie wielkie domy! Ile tu okien! - dziwi się Burbuś. - A tam w dole coś dzwoni, coś

trąbi, coś pędzi! Pojdę, zobaczę...

Na ulicy ze wszystkich stron koła! Małe, duże i wielkie. Ach, jak huczą, jak pędzą, migają! Zakręciło się kotkowi w głowie. Coś szumi: szuszuszu! Takie wielkie. A za nim - drugie i trzecie... - Dogoni mnie, złapie! - ucieka kotek przerażony. - Burbusiu! Przecież to samochody! Nareszcie chodnik! Tu już nie dzwoni, nie trąbi, nie pędzi. A za wielką szybą... Oho, tu mieszkają kotki i laleczki! - ucieszył się Burbuś. - Tu będzie mi wesoło! Ile tu zabawek! Na połce stoi puste pudełko. Burbuś schował się w nim. A do sklepu weszła Ala.

- Proszę pluszowego kotka. Tylko żeby był w pudełku. W domu Ala otworzyła pudełko.

- Miau! - Burbuś wyskoczył. Ach, jak się Ala przestraszyła! - Co to... żywe kotki w sklepie z zabawkami sprzedają? - Kici, kici, stoj, kotku, wróć! - prosiła dziewczynka.

Ale Burbuś wpadł już do bramy, za którą stało dziwne zwierzę z długą trąbą.

- Kotku, kotku, po coś ty wszedł do tej klatki? Tu mieszka lew! - mówi Ala zmartwiona.

- Lew? Co to jest „lew?” - dziwi się kotek. I - hop! Już jest na drzewie.

- To ja jestem lew - powiedział straszny zwierz, a żyrafa zajrzała do klatki. - Ktoś ty

taki? Czy zostaniesz z nami w zoo? Lew miał wielką grzywę. Tej grzywy bardzo się Burbuś przestraszył.

- Ratuj! - krzyknął. Skoczył żyrafi e na głowę, z głowy na szyję. I po żyrafi m grzbiecie, po ogonie, hyc, na trawę. - Teraz muszę uciekać, bo lew może mnie dogonić.

- O, króliczki - ucieszył się kotek. - Pewnie czekają, aż im mama przyniesie mleczka.

Może i mnie poczęstuje? Ale królikowa mama nie przyniosła mleka. - Pyszny obiad!

- króliczki chrupały marchewkę. A Burbusiowi burczało w brzuszku. Nie wiedział, że

króliczki nie lubią mleczka? - Bardzo jestem zmęczony! - ziewnął kotek. - O, prześpię

się na ławce. Usnął i wcale nie słyszy, że do ławki podchodzi pan Teodor ze swoim pieskiem Pukiem. Puk uważnie przyglądał się kapeluszowi pana Teodora.

- Ech, moj pan czyta i czyta i nic nie widzi, że pod kapeluszem jest coś białego... Hau!

Hau! Pies rzucił się na kapelusz.

- Miau! Miau! Ratunku! Ratunku! Psisko mnie goni - zaczął krzyczeć Burbuś i rzucił się przed siebie... O, drabina! Szczebelek po szczebelku ucieka kotek do góry.

- Hau, hau, hau! - szczeka Puk. Ostatni szczebelek i Burbuś jest już na dachu. Schował

się Burbuś za komin. A przy kominie ciepło... a kotek taki zmęczony. Dobranoc, Burbusiu! Śpij, Burbusiu!

Rano kominiarz znalazł kotka i zaniosł do mamy. Choć miał brudne futerko, wszyscy

cieszyli się, że wrócił. Mama nakarmiła go, pozwoliła mu się wyspać, a potem poprosiła, aby opowiedział, gdzie był tak długo i co widział.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

- W jakich miejscach był Burbuś? Kogo spotkał?

- Gdzie odpoczywał? Kto gonił Burbusia?

- W jaki sposob kotek znalazł się na dachu? Kto odprowadził go do domu?

• Zwrócenie uwagi na kolejność zdarzeń.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kotki na spacerze.

Dzieci-kotki spacerują po sali na czworakach. Rozlegające się szczekanie (n-l) jest znakiem, że zbliża się pies. Kotki zastygają w bezruchu, zwijając się w kłębek. Dźwięk tamburynu jest sygnałem, że mogą spacerować dalej.

4. Ustalenie kolejności zdarzeń w opowiadaniu.

N-l miesza obrazki historyjki. Dzieci (wspólnie z nim) układają je zgodnie z następstwem czasowym i opowiadają (z jego pomocą) o przygodzie kotka.

5. Szeregowanie sylwet. Dzieci układają sylwety kotków od największej do najmniejszej. Określają, który kotek jest mały, który większy, a który największy.

1. Lepienie przez chętne dzieci kotków z plasteliny wspólnie z n-lem. Zwrócenie

uwagi na poszczególne części ciała kotka; modelowanie ich i łączenie w jedną całość.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kotki na spacerze

2. Zabawa przy piosence Uciekaj, myszko (autor i kompozytor nieznani).

I. Uciekaj, myszko, do dziury, II. Ta norka daleko była,

bo cię tu złapie kot bury. myszka wśród dzieci się skryła.

III. Kotek nie znalazł myszeczki, więc zadowolił się mleczkiem.

2.Temat dnia: Koła i kółeczka.

Cele ogolne: zapoznanie z wyglądem i zastosowaniem koła.

Cele operacyjne: rozpoznaje i nazywa koło; wie, gdzie można je zobaczyć.

Środki dydaktyczne: wiersz T. Fiutowskiej Rysowanie - czarowanie, obrazek Gdzie ukryły się koła?, sznurek, klocki w kształcie fi gur geometrycznych, kartonowe koła (całe i pocięte na części).

Przebieg dnia

1. Zabawa ze śpiewem Dwa kołeczka (melodia popularna).

Dzieci z pomocą n-la tworzą dwa koła współśrodkowe. Jedno porusza się w prawą

stronę, drugie - w lewą stronę. N-l śpiewa. Dzieci naśladują czynności, o których jest mowa w tekście.

Jak to miło i wesoło, Jedną nóżką tupnę raz

dwa kołeczka krążą w koło. i do tego klasnę wraz.

Dwa kołeczka krążą wraz, (bis) Drugą nóżką tupnę raz

o jakże to cieszy nas. i do tego klasnę wraz.

Rączki w gorę wyciągamy,

dokoła się obracamy.

2. Ćwiczenia Kompozycje z kół.

Dzieci wyszukują koła wśród klocków w kształcie fi gur geometrycznych i układają z nich dowolne kompozycje. Nadają im nazwy; określają, jakich kolorów użyły.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma I

Zabawa dydaktyczna rozwijająca umiejętność rozpoznawania, wykorzystywania

i przekształcania koła Zabawy z kołem.

1. Zapoznanie z figurą geometryczną - kołem.

N-l wycina w obecności dzieci koło z kwadratowej kartki papieru. Nazywa figurę, która powstała. Dzieci wyszukują w swoim otoczeniu przedmioty w kształcie koła. Oglądają je, omawiają ich zastosowanie.

2. Słuchanie wiersza T. Fiutowskiej Rysowanie - czarowanie.

N-l recytuje wiersz, rysując jednocześnie wymienione w nim przedmioty. Dzieci

rysują ich kształty palcem w powietrzu. Nazywają to, co n-l wyczarował z kół.

Najpierw kółko narysuję, albo słońce gorące,

potem z niego wyczaruję, lub też kwiatek na łące.

dorysuję na papierze, Gdy tych kołek dużo będzie,

aż powstanie miś lub zwierzę, to zakwitną kwiatki wszędzie.

Zabawa ruchowa rozwijająca koordynację wzrokowo-ruchową Po kole.

N-l układa ze sznurka duże koło. Zadaniem dzieci jest przejście po nim jedno za drugim w dowolny sposób.

3. Ćwiczenie spostrzegawczości Gdzie ukryły się koła?

Dzieci oglądają obrazek. Wyszukują ukryte na nim koła.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zmień koło.

N-l rozkłada na dywanie kartonowe koła (więcej niż jest dzieci). Dzieci stają na kołach. Na hasło Zmień koło - zmieniają koło, stając na innym.

1. Słuchanie wierszyka; dorysowywanie do rysunków koł elementów tak, aby powstało to, o czym jest mowa

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zmień koło

2. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Składamy koło.

Chętne dzieci składają w całość tekturowe koła pocięte na kilka części.

Temat dnia: Kocie figle.

Cele ogólne: rozwijanie pamięci. recytuje krotki wiersz grupowo i indywidualnie.

Środki dydaktyczne: zabawa artykulacyjna według T. Fiutowskiej Kocie mruczanki,

wiersz I. Salach Idzie kotek, kłębki wełny, bębenek, elementy do ułożenia postaci kota,

wycięte z kolorowego papieru, klej, kartki w kształcie koła, kredki świecowe, miska (wiaderko), opaska z rysunkiem kota.

Przebieg dnia

1. Rysowanie ulubionego zwierzątka kredkami świecowymi na kartkach w kształcie koła.

2. Ćwiczenia artykulacyjne w formie zabawy inscenizacyjnej Kocie mruczanki (wg T. Fiutowskiej). Usprawnianie mięśni warg poprzez wymawianie głoski m oraz wydawanie niskich i wysokich dźwięków bez otwierania ust.

Koty mruczanki mruczą Mruczą mruczanki dzieci,

i wszystkich mruczanek uczą. gdy nocą księżyc świeci.

Mruczy mruczankę mama, Mruczy pluszowy miś,

kiedy jest w domu sama. gdy do przedszkola chce iść.

Mruczy mruczankę tata, A koty mruczą stale,

kiedy prowadzi fiata. nie nudzi im się to wcale!

Przed rozpoczęciem ćwiczeń, po wysłuchaniu wiersza, dzieci robią próbę mruczenia:

mama mruczy cienko; tata - grubo; dzieci - średnio, miś - grubo. Wybrane dzieci-koty

mruczą mruczanki, siedząc z boku. Kiedy n-l mówi o mamie - milkną. Słychać tylko mruczenie jednej dziewczynki - mamy. Potem mruczy chłopiec, któremu przydzielono

rolę taty. Następnie mruczą pozostałe dzieci, udając, że śpią. Potem - dziecko wybrane na misia. Na koniec mruczą dzieci-koty.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot i myszki.

N-l-kot jest odwrócony do dzieci tyłem. Dzieci-myszki po cichutku zbliżają się do niego. Kiedy kot się odwróci, myszki zastygają w bezruchu.

Nauka wiersza I. Salach Idzie kotek.

1. Zabawy kłębkami wełny Kocie zabawy.

Dzieci dostają małe kłębki wełny. Turlają je po dywanie, podrzucają i łapią, celują nimi

do wiaderka lub miski, nawijają wełnę na kłębek, układają dowolne kompozycje z kawałka wełny. Nazywają swoje dzieła.

2. Słuchanie wiersza.

Idzie, idzie kotek mały, Kotku mały, kotku szary,

doszedł do przedszkola. możesz z nami zostać.

Ola go znalazła w szatni Jeść dostaniesz, pić dostaniesz,

i przyniosła do nas. krzywda cię nie spotka.

3. Omówienie wyglądu kotka oraz sposobu, w jaki będą się nim opiekowały dzieci w przedszkolu.

4. Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.

• Recytacja zespołowa i indywidualna przez chętne dzieci.

5. Ilustracja ruchowa wiersza.

Dzieci tworzą wraz z n-lem koło. Recytują wiersz. W środku spaceruje dziecko-

kotek (zaznaczone opaską). Przy słowach: Ola go znalazła... do nas podchodzi do

niego wybrana dziewczynka, głaszcze go i prowadzi za jedną rękę - kotek idzie w przysiadzie. Na słowa: Kotku mały, kotku szary - dzieci z koła wskazują na kotka. Możesz z nami zostać - kłaniają się przed nim. Jeść dostaniesz, pić dostaniesz - dzieci tworzą z wyciągniętych do przodu dłoni miseczkę i pokazują ją kotkowi. Krzywda cię nie spotka - machają przed sobą palcem wskazującym w geście przeczenia.

Zabawa ruchowa ćwicząca duże grupy mięśniowe Przebudzenie kotka.

Dzieci-kotki śpią na dywanie. Na uderzenie w bębenek powoli wstają, prostują się, przeciągają i wykonują koci grzbiet. Potem idą parę kroków na czworakach. Na dwa uderzenia w bębenek - ponownie zasypiają.

1. Ćwiczenia graficzne Kolorowe kotki.

Dzieci układają kotka z elementów wyciętych przez nauczyciela z kolorowego papieru.

Naklejają go na kartce.

2. Ilustracja ruchowa wiersza I. Salach Idzie kotek

3. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Dzień 4.

Temat dnia: Nasz przyjaciel As.

Cele ogólne: rozpoznawanie wysokości dźwięków.

Cele operacyjne: reaguje na piosenkę wykonywaną w wysokim lub niskim rejestrze.

Środki dydaktyczne: piosenka Nasz As, nagranie głosów zwierząt, obrazki zwierząt, emblematy dużych i małych piesków, kolorowe krążki, koc.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność szybkiego reagowania Pieski na koc, pieski z koca.

Dzieci są pieskami. N-l rozkłada na dywanie koc. Umawia się z dziećmi, że kiedy zawoła: Każdy piesek wskakuje na koc - wszystkie dzieci wskoczą na koc. Kiedy zawoła: Każdy piesek zeskakuje z koca - wszystkie dzieci zeskoczą z niego. Jeśli n-l ominie słowo każdy, wtedy dzieci nie zrobią nic.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Nasz As.

1. Zabawa gramatyczna Co robi pies?

Dzieci podają jak najwięcej słów oznaczających czynności wykonywane przez psa, np.:

siedzi, śpi, waruje, merda ogonem, prosi.

2. Ćwiczenia słuchowe Kto przyszedł do przedszkola?

Każde dziecko otrzymuje obrazki przedstawiające zwierzęta: psa, kota, papugę. Dzieci

rozpoznają i nazywają zwierzęta. Następnie słuchają nagranych głosów zwierząt domowych, rozpoznają te zwierzęta (kot, pies, papuga). Wskazują odpowiednie obrazki.

3. Słuchanie piosenki Nasz As (sł. N. Kuczyńska, muz. F. Leszczyńska).

I. Z nami biega, z nami skacze, II. Ma na uszku czarny znaczek

z nami spędza całe dnie. i na grzbiecie łatki dwie.

Zgadnij, czy to przedszkolaczek. Zgadnij, czy to przedszkolaczek.

Może tak, a może nie. Może tak, a może nie.

III. Choć na czterech łapkach chodzi

i ma śmieszne imię As,

to żyjemy w wielkiej zgodzie,

bo polubił wszystkich nas.

4. Rozmowa na temat piosenki.

- O kim opowiadała piosenka?

- Co robił piesek? W jaki sposób się poruszał?

- Z kim żył w zgodzie?

• Określanie tempa i nastroju piosenki.

5. Zabawa rytmiczna Rytmicznie klaszczemy.

Dzieci rytmicznie klaszczą przy piosence śpiewanej przez n-la.

6. Zabawa muzyczna Zamieniamy się w pieski.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, zamieniają się w pieski i idą dalej na czworakach. Brak melodii piosenki jest sygnałem do przyjęcia pozycji wyjściowej.

7. Zabawa rozwijająca umiejętność określania wysokości dźwięków Duże psy i małe pieski. N-l dzieli dzieci na dwie grupy: małe pieski i duże psy (emblematy przykleja do

ubrań dwustronną taśmą). Duże psy reagują na piosenkę wykonywaną w niskim rejestrze, a małe - w wysokim. Poruszają się i szczekają odpowiednio grubym lub cienkim głosem. Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma

1. Indywidualne rozmowy w małych zespołach na temat Co lubią pieski?

Dzieci próbują opowiadać o ulubionych psich zabawach, przysmakach. Nabywają swobody w opowiadaniu o własnych obserwacjach i przeżyciach.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pieski i kości.

N-l rozkłada na dywanie kolorowe krążki - miseczki z kostkami. Dzieci-pieski

spacerują pomiędzy krążkami przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy w grze podchodzą do krążków i naśladują obgryzanie kości przez pieski.

Dzień 5.

Temat dnia: Dbamy o zwierzęta.

Cele ogólne: rozwijanie wrażliwości na potrzeby zwierząt domowych.

Cele operacyjne: wie, w jaki sposób należy dbać o domowe zwierzęta.

Środki dydaktyczne: opowiadanie D. Gellner Porwanie, wiersz N. Usenko Ala i As, kartonowe miseczki w kolorach podstawowych, sylwety psów w tych samych kolorach co miseczki, obrazek budy, klocki, obrazki do opowiadania, farby, kołatka, grzechotka, obrazki zwierząt hodowanych w domach, pędzle.

Przebieg dnia

1. Klasyfikowanie przedmiotów według koloru - Miseczki dla psów.

Nauczyciel rozkłada przed dziećmi pomieszane, kartonowe miseczki w kolorach: czerwonym, żółtym i niebieskim oraz sylwety psów w tych samych kolorach. Dzieci układają przed każdą sylwetą pieska miseczkę w takim samym kolorze. Liczą je.

2. Zabawa konstrukcyjna Buda dla Asa.

Dzieci oglądają obrazek przedstawiający budę - dom psa. Budują z klocków wymyślone przez siebie budy. Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma

Rozmowa o tym, w jaki sposób należy dbać o zwierzęta, inspirowana opowiadaniem

D. Gellner Porwanie.

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Ukryte zwierzęta.

N-l odsłania obrazek. Dzieci oglądają go i wyszukują zwierzęta, które się na nim ukryły, np.: pies, kot, myszka, chomik, rybki, papuga.

2. Słuchanie opowiadania n-la ilustrowanego obrazkami.

- Siedź tutaj i nie ruszaj się! - powiedzieliśmy do Azora. - My zaraz wrócimy, tylko się

trochę pohuśtamy.

Azor usiadł pod krzakiem i miał taką minę, jakby był najgrzeczniejszym psem na podwórku. Niestety, gdy wróciliśmy z huśtawek, Azora nie było.

- Porwali go! - wrzasnął Arkadiusz i zaczął wycierać oczy rękawem, bo jak zwykle nie

miał chusteczki.

- Ale kto? Kto go porwał?! - zawołała Ola, rozglądając się dookoła.

- No, wiadomo, że porywacze!

Natychmiast zaczęliśmy ich szukać. I prawie znaleźliśmy... Jeden siedział z dużą torbą na ławce koło piaskownicy. Ale okazało się, że to pan listonosz. A po co listonoszowi nasz Azor? Żeby pogryzł wszystkie listy? A potem szedł przez podwórko pan z wielkim worem na plecach.

- Nie zbieram żadnych psów, tylko chleb dla kur! - krzyknął ze złością.

I wtedy wszyscy razem zaczęliśmy płakać i pobiegliśmy do domu. Płacząc i szlochając,

wdrapaliśmy się po schodach i, na szczęście, w ostatniej chwili zobaczyliśmy... Azora!

Spał ze znudzoną miną na wycieraczce pod naszymi drzwiami. Kochany Azorek! Dobrze, że nie nadepnęliśmy mu na ogon! Ale zrobiło nam się wstyd...

3. Rozmowa na temat opowiadania.

• Wypowiedzi na temat zachowań dzieci z opowiadania.

• Wyjaśnienie, dlaczego Azor uciekł.

• Omówienie, w jaki sposób należy dbać o psy i inne zwierzęta domowe. Wyjaśnienie,

dlaczego.

• Uwrażliwianie na potrzeby zwierząt hodowanych w domach.

Zabawa muzyczno-ruchowa Zwierzątka na spacerze.

N-l dzieli dzieci na dwie grupy: jedna to pieski, druga - kotki. Pieski poruszają się przy dźwiękach kołatki, kotki - przy dźwiękach grzechotki.

4. Zabawa twórcza O co proszą nas zwierzęta?

Dzieci odkrywają obrazki zwierząt hodowanych w domach. Nazywają je. Wymyślają, o co mogłyby prosić je zwierzęta, gdyby umiały mówić (pomaga n-l).

1. Zabawy z wykorzystaniem wiersza N. Usenko Ala i As.

Dzieci rytmizują tekst; wypowiadają go z rożnym natężeniem głosu: cicho, głośno, coraz ciszej, coraz głośniej; z rożną intonacją: wesoło, smutno, ze złością.

Na polanie, tam pod lasem, a As ciągnie ją na smyczy

biega Ala z pieskiem Asem. i pilnuje cały czas,

Ala śpiewa coś i krzyczy, bo to bardzo duży las.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kot jest - kota nie ma

2. Zabawa plastyczna Moje zwierzątko - praca w małych zespołach.

Dzieci malują farbami wymyślone zwierzęta; nadają im imiona.

LISTOPAD

Tematyka tygodnia: Jesienne drzewa 1.

Temat dnia: Lecą liście.

Cele: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania i wypowiadania się na temat

Utworu, uważnie słucha wiersza, wypowiada się na temat jego treści.

Środki dydaktyczne: wiersz D. Gellner Jesień, ilustracja Jesienny park, pies maskotka, liście, farby, karton, bębenek.

Przebieg dnia

I

1. Wielozmysłowe poznawanie liści przyniesionych przez n-la: oglądanie, zwrócenie uwagi na kształt, kolorystykę, fakturę, wielkość; dotykanie, wąchanie - próby określania zapachu.

2. Ćwiczenia graficzne Listki.

Dzieci odbijają na kartonie dłonie pomalowane farbą. Po wyschnięciu obrysowują powstałe odbitki, próbują nadać im kształt liścia.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa.

Dzieci podzielone są na dwie grupy. Jedna to drzewa, które stoją i delikatnie poruszają

rękami jak gałązkami. Druga to dzieci, które biegają przy dźwiękach tamburynu pomiędzy drzewami. Podczas przerwy w grze dzieci chowają się za najbliższymi drzewami. Co pewien czas następuje zmiana rol.

Słuchanie wiersza D. Gellner Jesień.

1. Omówienie ilustracji przedstawiającej jesienny park; zwrócenie uwagi na drzewa liściaste i iglaste oraz ich kolorystykę; porównywanie ich liści. Odwołanie się do doświadczeń i obserwacji dzieci. Próba udzielania odpowiedzi na pytanie Co dzieje się z listkami jesienią?

2. Zapoznanie z treścią utworu.

N-l recytuje wiersz, spacerując z psem maskotką uwiązanym na smyczy.

Gdy za liściem leci liść, spod grzywki zerka,

lubię z psem na spacer iść. a drzewa są

Pies na mnie w rudych futerkach.

3. Rozmowa na temat wiersza.

- Kto był na spacerze? Co działo się z listkami?

- Co robił pies? Jak wyglądały drzewa?

• Wyjaśnienie znaczenia słów

drzewa są w rudych futerkach.

• Pokaz koloru rudego; wyszukiwanie go w otoczeniu.

4. Zabawa Jaki kolor mają moje liście?

(Jeżeli naturalne liście mają zdecydowane kolory, wykorzystujemy je w zabawie, jeśli nie, lepsze będą liście kartonowe). Dzieci wybierają po dwa liście spośród leżących na dywanie. N-l prosi, aby powiedziały pieskowi z wiersza, w jakim kolorze są ich listki.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Pieski na spacerze.

Dzieci-pieski poruszają się na czworakach przy dźwiękach bębenka pomiędzy liśćmi

rozłożonymi na dywanie. Podczas przerwy w grze zatrzymują się przy wybranym liściu

i wąchają go. Dźwięk bębenka jest sygnałem do ponownego ruchu. Spacer w okolicach przedszkola, zachęcanie do obserwacji drzew mijanych po drodze i opadających z nich liści.

1. Kończenie kolorowania drzew na rysunku

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

2. Ćwiczenia oddechowe: dmuchanie na listki trzymane za ogonki.

Dzień2.

Temat dnia: Bukiety z liści.

Cele ogólne: rozpoznawanie kształtów liści, dopasowywanie ich do odpowiednich obrazków; poznanie nazw wybranych drzew.

Cele operacyjne: rozpoznaje kształty liści, dopasowuje je do odpowiednich obrazków; wymienia nazwy wybranych drzew.

Środki dydaktyczne: wyliczanka Lecą liście z drzewa, liście, wazoniki, obrazki gałązek z listkami, kartonowe liście: klonu, kasztanowca, dębu, sylwety wazonów z emblematami określonych liści, obręcze w kolorach: czerwonym, żółtym, zielonym, kartonowe liście pocięte na części.

Przebieg dnia

1. Zabawy z wykorzystaniem wyliczanki Lecą liście z drzewa.

Dzieci rytmizują tekst; wypowiadają go z rosnącym i malejącym natężeniem głosu, ilustrują ruchem. Dzieci (za n-lem):

Lecą liście z drzewa, naśladują ruchem palców

bo to jesień już. spadające liście,

Za jesienią zima wskazują dłonią w jedną stronę,

zbliża się tuż-tuż. wskazują dłonią w drugą stronę,

Nazbieramy liści, naśladują zbieranie liści,

malutkich i dużych.

Bukiet z nich zrobimy, wyciągają ręce przed siebie, pokazują bukiet,

niech nam długo służy. klaszczą w ręce.

2. Układanie przez chętne dzieci bukiecików z liści w małych wazonikach; ozdabianie

nimi sali. Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

Zabawa dydaktyczna rozwijająca umiejętność rozpoznawania rożnych kształtów

Robimy kolorowe bukiety.

1. Zabawa rozwijająca percepcję wzrokową Z którego drzewa są te listki?

N-l odsłania obrazki gałązek z listkami: dębu, kasztanowca i klonu. Podaje nazwy drzew, z jakich pochodzą gałązki. Dzieci je powtarzają. Zwraca uwagę na rożny

kształt znajdujących się na nich liści. Dzieci wybierają z pudełka liście. Układają je pod

odpowiednimi obrazkami. Powtarzają nazwy drzew, z jakich pochodzą wybrane liście.

2. Zabawa utrwalająca poznane kolory Kolorowe bukiety.

Dzieci wybierają po jednym kolorowym (czerwony, żółty, zielony), kartonowym liściu:

dębu, kasztanowca lub klonu. Witają się z nim rożnymi częściami ciała.

Układają bukiety w wazonach oznaczonych listkami o określonym kształcie, np. kiedy

nauczyciel nazwie i pokaże liść dębu, dzieci, które mają liść dębu, podchodzą do oznaczonej nim sylwety wazonu i układają bukiet. Oglądają powstałe bukiety; próbują podać nazwy drzew, z których pochodzą dane liście. Nazywają kolory liści. Liczą liście w danym kolorze (same lub z pomocą n-la). Zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość i utrwalająca znajomość kolorów Kolor do koloru. Dzieci z listkami w kolorze czerwonym, żółtym lub zielonym poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze szukają w sali obręczy w takim samym kolorze jak ich listek i siadają przy niej. Podczas powtórzenia zabawy zamieniają się listkami.

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej - składanie w całość papierowych liści pociętych na części (ćwiczenia indywidualne lub w małych zespołach).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

2. Układanie przez chętne dzieci pomieszanych liści: dębu, kasztanowca, klonu na tacach oznakowanych rysunkami takich samych liści.

eń 3.

Temat dnia: Nasze drzewa.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne: wykonuje wydzierankę z kolorowego papieru.

Środki dydaktyczne:, liście, dzwonki, nagranie szumu drzew, elementy do ułożenia sylwety drzewa, gazety, klej, papier kolorowy, kartki w kształcie drzewa, kartonowe listki.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca wrażliwość słuchową Opadające liście.

Dzieci klęczą na kolanach. Każde trzyma w rękach dwa liście. Kiedy n-l zaczyna grać na dzwonkach opadające dźwięki gamy C-dur, dzieci pokazują, jak jesienią liście spadają z drzew. (N-l zwraca uwagę na opadający kierunek linii melodycznej).

2. Ćwiczenia ruchowo-grafi czno-dźwiękonaśladowcze Drzewa na wietrze.

Dzieci słuchają nagrania szumu drzew. Próbują rozpoznać odgłosy. Naśladują ruchem

rąk gałęzie drzew poruszane wiatrem. Zwiększają lub zmniejszają intensywność ruchu

w zależności od siły wiatru (nagranie); naśladują szum drzew: szszszsz...

Wydzieranka z kolorowego papieru Nasze jesienne drzewka.

1. Poznanie części składowych drzewa.

N-l układa sylwetę drzewa z elementów wyciętych z kolorowego kartonu. Układając ją na tablicy, nazywa poszczególne części: pień, gałęzie, liście. Dzieci powtarzają te nazwy.

2. Zabawa naśladowcza Części drzewa.

Gdy n-l powie pień, dzieci stoją prosto i nie ruszają się, ręce trzymają wzdłuż tułowia. Kiedy powie gałęzie, poruszają wyciągniętymi w gorę rękami w jedną i w drugą stronę. Kiedy powie listki - pokazują rękami opadanie liści z drzew.

3. Ćwiczenia plastyczne Gazetowe drzewo.

Dzieci drą papier gazetowy na paski rożnej długości; wspólnie układają z nich na dywanie sylwetę drzewa.

4. Wykonanie pracy.

• Pokaz przez n-la sposobu wykonania pracy: wydzieranie pnia i gałązek z czarnego lub brązowego papieru; naklejanie na kartce w kształcie drzewa; doklejanie listkow - wydartych kawałeczków w kolorach czerwonym, zielonym i żółtym na gałązkach i pod drzewem.

• Samodzielne wykonywanie pracy przez dzieci (wzór n-la jest przypięty w widocznym miejscu).

• Oglądanie powstałych prac; zorganizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Ukryte listki.

Dzieci siedzą na dywanie tyłem do n-la, który chowa na umówionej przestrzeni

kartonowe listki (3 lub więcej) w taki sposób, aby były trochę widoczne (wcześniej pokazuje listki dzieciom). Na sygnał dzieci rozchodzą się po sali i szukają listków, starając się zapamiętać, w jakich miejscach były ukryte.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

2. Pokazywanie obrazka, na którym wiewiórka trzyma orzeszek; potem pokazywanie obrazka, na którym wiewiórka siedzi na ławce. Omówienie ostatniego obrazka

D 4.

Temat dnia: Jesienne zabawy przy piosence.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności poruszania się przy muzyce; rozpoznawanie wysokości dźwięków. C: rozpoznaje wysokie i niskie dźwięki; porusza się przy piosence.

Środki dydaktyczne: piosenka Jesienna orkiestra, materiał przyrodniczy, obrazki instrumentów: fletu, trąbki, bębenka, instrumenty, opaski z rysunkami zwierząt: zająca, wiewiórki, niedźwiedzia brunatnego, farby plakatowe, jesienne obrazki pocięte na części.

Przebieg dnia

1. Zabawy manipulacyjne z wykorzystaniem materiału przyrodniczego (kasztanów, żołędzi, patyczków, liści).

• Układanie przez dzieci wzorów ułożonych przez n-la lub kompozycji według własnych pomysłów. Zachęcanie dzieci do nazywania powstałych prac.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Jesienna orkiestra.

Zabawa muzyczno-ruchowa rozwijająca umiejętność rozpoznawania dźwięków wysokich i niskich Zbieramy listki. Dzieci, przy akompaniamencie w rytmie ósemek, biegają pomiędzy drzewami. Gdy słyszą dźwięki w dolnym rejestrze, zbierają liście; gdy słyszą wysokie dźwięki, wspinają się na palce i starają się zerwać listki z drzewa.

1. Słuchanie piosenki Jesienna orkiestra (sł. K. Majewska, muz. U. Smoczyńska-Nachtman) śpiewanej przez n-la.

I. Na polanie w lesie już pożółkła trawa,

zaraz się rozpocznie jesienna zabawa.

Zając dmucha w trąbę, miś na fl ecie gra,

mały jeżyk podśpiewuje: bum tra-ra-ra-ra. (bis)

II. Wiewióreczka ruda wielki bęben trzyma,

pod gałęzią sosny głową kiwa ślimak.

Poszła jesień w taniec, wiatr na liściach gra,

mały jeżyk podśpiewuje: bum tra-ra-ra-ra. (bis)

2. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie tempa i nastroju piosenki.

• Wypowiedzi dzieci dotyczące zwierząt, które występują w piosence, i instrumentów, na jakich grają.

• Wskazywanie instrumentów na obrazkach; słuchanie odgłosów, jakie wydają (n-l gra na trąbce, flecie, bębenku).

3. Zagadki słuchowe Jaki to instrument?

Dzieci zamykają oczy, a n-l gra na wcześniej przedstawionych instrumentach.

Wskazują na obrazkach instrumenty, na których grał n-l, i naśladują grę na nich.

4. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania melodii piosenki Jesienna zabawa.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, dobierają się dwójkami i podskakują w parach w kołeczkach.

5. Ilustrowanie piosenki ruchem.

Dzieci stoją w kole, n-l śpiewa piosenkę. Dzieci naśladują grę na trąbce, flecie, bębnie w odpowiednich miejscach piosenki. Przy słowach: Tra-ra-ra-ra - klaszczą w ręce.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Uważne zwierzątka.

N-l rozdaje dzieciom opaski z rysunkami zwierząt występujących w piosence. Na hasło, którym jest nazwa jednego zwierzęcia, dzieci poruszają się w określony sposób. Np. na hasło Zajączki - dzieci skaczą w przysiadzie, Misie - chodzą wolno na czworakach, Wiewiórki - skaczą obunóż z ugiętymi przed sobą łapkami. Podczas powtórzeń zabawy następuje zmiana rol.

1. Ćwiczenia graficzne Jeżyk.

Dzieci malują palcem umoczonym w czerwonej farbie (przygotowanej przez n-la) dużo czerwonych kropek pod rysunkiem jeża, a nad rysunkiem - mało kropek.

Potem, umoczonym w farbie palcem, malują rożnymi kolorami kolce jeża

Zabawa ruchowa przy piosence Jesienna orkiestra

2. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej - wspólne układanie z n-lem jesiennych obrazków pociętych na części (ćwiczenia indywidualne lub w małych zespołach).

Dzień 5.

Temat dnia: Szal pani Jesieni.

Cele ogolne: rozwijanie mowy i koncentracji uwagi.

Cele operacyjne: uważnie słucha, wypowiada się na określony temat.

Środki dydaktyczne: opowiadanie T. Fiutowskiej Chciałabym mieć szal, sylweta gałązki dębu, kartonowe sylwety liści dębu, szal, sylwety do teatrzyku, liście, nagranie muzyki tanecznej, rysunki szala, stemple z ziemniaków w kształcie liści, farby plakatowe, tacka.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia liczbowe w formie opowieści matematycznej Dębowe liście.

Dzieci mają przed sobą sylwety liści dębu. Na tablicy umieszczona jest sylweta gałązki

dębu z 3 listkami. N-l opowiada: Na gałęzi dębu zostało już niewiele liści. Wiatr

psotnik prawie wszystkie strącił, ale z tymi miał trochę kłopotu. Ile liści zostało?

Dzieci głośno liczą (3), układają przed sobą tyle liści, ile jest na sylwecie gałązki.

Wiatr psotnik nie dał za wygraną, dmuchnął na gałązkę i strącił jeden liść.

Jedno z dzieci ściąga 1 listek z sylwety gałązki i układa go pod tablicą.

Ile liści zostało? Dzieci głośno liczą (2). Co trzeba zrobić, aby i u was zostało tyle samo liści? (Dzieci odkładają po jednym listku na tackę). Wietrzykowi było tego jednak za mało. Dmuchnął jeszcze mocniej i strącił z gałązki ostatni listek. (Chętne dziecko ściąga listek i układa pod tablicą). Ile liści zostało na gałązce? (Nie ma żadnego).

Co trzeba zrobić, aby i u was zostało tyle samo? (Dzieci odkładają kolejny listek na tackę). Popatrzcie na gałązkę. Ile jest na niej listków? A gdzie teraz znajdują się listki? (Pod gałązką). Ile ich jest? (3).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

Teatrzyk sylwet na podstawie utworu T. Fiutowskiej Chciałabym mieć szal.

1. Oglądanie szala przyniesionego przez n-la. Zwrócenie uwagi na jego kolorystykę i wzornictwo, określanie wrażeń dotykowych oraz przeznaczenia szala.

2. Teatrzyk na podstawie opowiadania.

N-l opowiada, manipulując sylwetami postaci.

Idzie Jesień przez las. Z zadowoleniem patrzy na drzewa z pięknymi kolorowymi liśćmi.

- Dobrze listkom. Słoneczko je grzeje i maluje pięknymi barwami, a ja mam suknię z kwiatów, korale z owoców jarzębiny, wianek z gałęzi i traw. Chciałabym mieć jeszcze szal z kolorowych liści. Byłoby mi w nim ciepło w długie jesienne wieczory. Słonko zamrugało:

- Potrafi ę malować liście. Nie potrafi ę jednak zrobić szala. Zawołaj wiatr. On ci pomoże. Wiatru nie trzeba było wołać. Sam się pojawił. Wpadł między drzewa i wypatrywał, na których są najbardziej kolorowe liście. Dmuchnął na jedno, dmuchnął na drugie i trzecie, a najpiękniejsze liście spadały powoli na ziemię.

- Jakie piękne! Dziękuję ci, wietrze... Zaraz zrobię sobie z nich piękny długi szal. Mam

nadzieję, że dzieci mi pomogą.

3. Rozmowa na temat teatrzyku.

- Kto spacerował po lesie? Co podziwiał?

- Jak była ubrana Jesień? Co chciała mieć? Po co? Kto jej pomógł?

4. Zabawa Szal dla pani Jesieni.

Dzieci układają z liści na dywanie pasowe kompozycje, oglądają je. Porównują długość

i szerokość; nabywają umiejętność posługiwania się określeniami: długi, krotki, dłuższy,

krótszy, wąski, szeroki, węższy, szerszy.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Taniec liści.

Dzieci-listki swobodnie poruszają się przy muzyce. Kiedy ona cichnie, pomału opadają

na ziemię i chwilę odpoczywają. Ponowne dźwięki muzyki są sygnałem do ruchu.

1. Ćwiczenia plastyczne Jesienny szal.

Dzieci stemplują stemplami (wykonanymi przez n-la z ziemniaków) na rysunkach szala kolorowe listki - tworzą dowolne kompozycje.

2. Zabawa rozwijająca umiejętność współdziałania w parze Nie podepcz liści.

Nauczyciel rozkłada na dywanie w rożnych odstępach kartonowe liście. Prosi, aby jedno z dzieci zamknęło oczy. Przeprowadza je pomiędzy liśćmi w taki sposób, aby nie nadepnęło na żaden liść.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci i drzewa

drugi

Tematyka tygodnia: Pada deszcz..

Temat dnia: Spotkanie w czasie deszczu.

Cele ogolne: rozwijanie mowy.

Cele operacyjne: prawidłowo artykułuje dźwięki.

Środki dydaktyczne: baśń W. Sutiejewa Spotkanie pod grzybkiem , sylwety: do baśni, paski niebieskiej bibuły, nagrania: muzyki tanecznej, odgłosów deszczu, gazety, tamburyn.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia grafomotoryczne połączone z rozwijaniem mowy i rytmu Pada deszczyk.

Dzieci powtarzają za n-lem rymowankę i próbują zilustrować ją, wykonując palcem

w powietrzu odpowiednie ruchy, naśladując n-la. Dzieci:

Deszczyk pada, deszczyk pada, naśladują palcami padający deszcz,

parasolka się rozkłada. kreślą w powietrzu kształty kropli deszczu, parasola,

Chmurki małe się spotkały kreślą w powietrzu kształty chmur,

i cichutko rozmawiały.

Deszczyk pada, mały, wielki, naśladują palcami padający deszcz,

a w kałużach są bąbelki. rysują w powietrzu koła.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada (według K. Wlaźnik).

Słysząc słowa: Słońce świeci - dzieci spacerują po sali. Na słowa: Deszczyk pada - biegną do domu (wyznaczonego miejsca w sali) i chowają się przed deszczem.

2. Zabawa twórcza Nasze chmurki.

Dzieci poruszają się przy muzyce, trzymając w rękach paski niebieskiej bibułki. Podczas przerwy w grze układają z bibułki na dywanie kształt chmury. Oglądają chmury, które powstały.

Ćwiczenia artykulacyjne na podstawie baśni W. Sutiejewa Spotkanie pod grzybkiem.

1. Zabawa językowa Co robi deszcz?

Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie Co robi deszcz? Np. pada, leje, kapie, kropi,

siąpi, szumi, moczy, stuka.

2. Zapoznanie z treścią baśni ilustrowanej sylwetami.

N-l opowiada baśń. Dzieci w trakcie opowiadania n-la naśladują odgłosy (wytłuszczone wyrazy). Sylweta grzyba musi się rozsuwać, aby można było pokazać dzieciom zmianę wielkości grzyba.

Pewnego razu kotek wybrał się na spacer do lasu. Aż tu nagle zaczął padać gęsty deszcz

(kap, kap, kap...). - Miau, miau, gdzie się schronić? Zobaczył kotek na polance grzybek. Podbiegł do niego i ukrył się pod jego kapeluszem. Siedzi, czeka, ale deszcz leje i leje (plum, plum, plum). Podpełzł do grzybka mokry szczeniaczek. - Hau, hau, kotku, wpuść mnie pod grzybek, bo bardzo zmokłem.

- Miau, miau - wejdź. I wpuścił szczeniaczka pod grzybek, a deszcz przybierał na sile.

Biegnie obok grzybka indyk. - Gul, gul, wpuśćcie mnie pod grzyb. Leje się ze mnie woda.

- Miau, miau, hau, hau, gdzie cię wpuścimy? Przecież tu nie ma miejsca!

- Gul, gul, jakoś to będzie! W niewygodzie, ale w zgodzie. Kotek i szczeniaczek posunęli

się, wpuścili indyka pod grzybek. A deszcz wciąż leje, ani myśli przestać.

A tu biegnie kozka i lamentuje: - Mee, mee, ojejej, przemokła kozka, kapie jej z bokow

i brody. Wpuśćcie mnie pod grzybek, żeby odetchnąć i deszcz przeczekać.

- Miau, miau, hau, hau, gul, gul nie ma więcej miejsca.

- Mee, mee, posuńcie się, bardzo was proszę. Posunęli się wszyscy i znalazło się miejsce dla kózki. Za chwilę na polanę wbiegł osiołek. Zobaczył grzybek i prosi: - Ia, ia, wpuśćcie mnie, bo bardzo zmokłem.

- Miau, miau, hau, hau, gul, gul, mee, mee, nie ma miejsca.

- Ia, ia - wpuśćcie mnie choć trochę, może się zmieszczę. I zwierzątka zrobiły miejsce dla osiołka. Wtem na polanę wbiegł baranek i zobaczył grzyb. - Bee, bee, schowajcie mnie. Lis mnie ściga. Poratujcie. Zwierzęta posunęły się i ukryły baranka, i lis nie znalazł go. A tu przez polanę idą gąska i kaczka i dziwią się: - Gęgu, gęgu, dlaczego zwierzęta schowały się przed deszczem? - Kwa, kwa, jak można nie lubić wody?

A tymczasem deszcz ustał i wyjrzało słonko. Wszyscy wyszli spod grzyba, cieszą się.

Kotek zamyślił się i mówi: - Miau, miau. Jak to się stało, że najpierw mnie samemu było ciasno, a potem zmieściliśmy się wszyscy?

- Hau, hau, gul, gul, mee, mee, ia, ia, bee, bee, gęgu, gęgu, kwa, kwa. Jak to się stało?

- Kum, kum, rech, rech - zaśmiała się żabka, która siedziała na kapeluszu grzybka. -

Ech, głowy, głowy. Grzyb przecież... - urwała w pół zdania i zniknęła w trawie. Zwierzęta spojrzały na grzyb i od razu się domyśliły. A czy wy też się domyśliliście?

3. Rozmowa na temat opowiadania.

Dzieci z pomocą n-la wyjaśniają, co się stało z grzybem (urósł) i co miało na

to wpływ (deszcz). Próbują wyjaśnić (z pomocą n-la), dlaczego deszcz jest potrzebny.

Zabawa ruchowo-dźwiękonaśladowcza Zwierzątka.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy

w grze podbiegają do n-la, który pokazuje sylwetę wybranego zwierzęcia z opowiadania. Dzieci podają jego nazwę i naśladują jego głos.

4. Zabawa Rozmowy zwierząt.

Chętne dzieci manipulują sylwetami, tworzą własne dialogi.

1. Oglądanie obrazka. Nazywanie zwierząt, które schowały się pod liściem. Rysowanie

parasola

Zabawa ruchowo-dźwiękonaśladowcza Zwierzątka

2. Zagadki słuchowe Padający deszcz.

Dzieci słuchają odgłosów padającego deszczu; określają, z jaką intensywnością pada.

Naśladują odgłos padającego deszczu poprzez stukanie palcami w gazetę z rożnym natężeniem.

Dzień 2.

Temat dnia: Kolorowe parasolki.

Cele ogolne: rozwijanie sprawności manualnych oraz inwencji tworczej.

Cele operacyjne: wykonuje parasolkę według wzoru, samodzielnie ją ozdabia.

Środki dydaktyczne: wiersz E. Szelburg-Zarembiny Dziadzio Mrok, parasole, pudełko, bębenek, tamburyn, krążki, sylwety parasoli różniących się kolorami i wzorami (po dwie każdego rodzaju), elementy z kolorowego papieru do wykonania parasoli, rysunek przedstawiający padający deszcz, drobne wzorki z kolorowego papieru, klej, niebieskie kredki świecowe, jesienna garderoba (lub obrazki), lalka.

Przebieg dnia

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada

1. Ilustracja ruchowa wiersza E. Szelburg-Zarembiny Dziadzio Mrok.

N-l recytuje wiersz, ilustrując go ruchem. Wyjaśnia znaczenie niezrozumiałych wyrazów. Dzieci go naśladują, powtarzają głośno wyrazy dźwiękonaśladowcze.

Dzieci:

Pada, pada deszcz naśladują palcami padający deszcz,

chlupu-chlupu, chlup! pocierają rękami o siebie,

Idzie dziadzio Mrok cicho maszerują w miejscu,

tupu-tupu, tup! rytmicznie, głośno tupią,

Idzie dziadzio Mrok cicho maszerują w miejscu,

człapu-człapu, człap! klaszczą w ręce,

Wyskoczyła noc, wyskakują obunóż w gorę,

za połę go łap! obracają się wokół własnej osi za wyciągniętą ręką,

Zmyka dziadzio Mrok biegają w miejscu,

tupu-tupu, tup! rytmicznie tupią,

A noc za nim brnie poruszają się w miejscu na szeroko rozstawionych nogach,

chlupu-chlupu, chlup! pocierają rękami o siebie.

Nasze parasolki - naklejanie na kartce parasoli ułożonych z części wyciętych z kolorowego papieru; ozdabianie ich drobnymi elementami według własnych pomysłów.

1. Rozwiązywanie zagadki Co ukryło się w pudełku?

Dzieci rozwiązują zagadkę: odgadują, co n-l ukrył w pudełku.

Gdy świeci słońce, Kiedy deszczyk pada,

stawiasz go w kącie. nad głową go rozkładasz. (parasol)

• Oglądanie rożnych parasoli przyniesionych przez n-la. Zwrócenie uwagi na ich

kolorystykę i wzornictwo.

2. Ćwiczenie spostrzegawczości Takie same parasolki.

N-l układa przed dziećmi sylwety sześciu parasoli różniących się kolorami i wzorkami (po dwa takie same). Dzieci łączą w pary sylwety takich samych parasoli; wyjaśniają swój wybór.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pod parasolem.

Dzieci poruszają się pomiędzy krążkami (parasolami) rozłożonymi na dywanie w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Na hasło Pada deszcz, zatrzymują się, podnoszą

krążek nad głowę - chronią się pod parasolem przed deszczem. Dźwięki tamburynu są

sygnałem do ponownego ruchu.

3. Wykonywanie prac przez dzieci.

• Pokaz przez n-la sposobu wykonania parasola z dwóch części, jego ozdobienia

oraz rysunku padającego deszczu.

• Samodzielne działania dzieci: naklejanie na kartce czaszy i rączki. Przyklejanie elementów zdobniczych (np.: kołeczek, kwiatuszków, choineczek, gwiazdek, chmurek) wyciętych przez n-la z kolorowego papieru. Tworzenie kompozycji według pomysłów

dzieci; dorysowanie niebieską kredką świecową wokół parasoli kresek oznaczających

padający deszcz.

• Oglądanie powstałych prac; zorganizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada

1. Łączenie na obrazku w pary małych i dużych parasoli w tym samym kolorze. Nazywanie kolorów

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pod parasolem

2. Zabawa Ubieramy lalkę na jesienny spacer (ćwiczenia indywidualne lub w małych zespołach). Dzieci wybierają spośród części garderoby (obrazków) ubrania potrzebne na jesienny spacer; nazywają je; wyjaśniają, na których częściach ciała nosi je lalka.

Dzień 3.

Temat dnia: Deszczowa muzyka.

Cele ogólne: rozwijanie poczucia rytmu; przybliżenie nazw i brzmienia wybranych instrumentów perkusyjnych. porusza się rytmicznie przy muzyce.

Środki dydaktyczne: piosenka Jesienne czary, wiersz D. Gellner Wiatr, , gazety, opaski z rysunkami małych i dużych chmur, grzechotka, kołatka, bębenek, drewienka, trojkąt, woreczek foliowy, niebieska farba, klocki.

Przebieg dnia

1. Zabawy z wykorzystaniem wiersza D. Gellner Wiatr.

N-l recytuje wiersz wers po wersie. Dzieci jak echo powtarzają słowa; wspólnie

rytmizują tekst. Potem dopowiadają brakujące słowa (wytłuszczone wyrazy). Mówią

wiersz w rożnym tempie - szybko, wolno; z rożnym natężeniem głosu - cicho, głośno.

Tam za lasem, tam za górką aż się chmurki rozpłakały

wiatr dokuczał małym chmurkom, i deszcz padał przez dzień cały.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Małe chmurki i duże chmury.

N-l dzieli dzieci na dwie grupy - małe chmurki i duże chmury. Zakłada im opaski z odpowiednimi rysunkami. Przy dźwiękach grzechotki poruszają się małe chmurki;

przy dźwiękach kołatki - duże chmury.

Zabawy z wykorzystaniem piosenki Jesienne czary.

1. Zabawa rytmiczna Pada deszcz.

Dzieci spacerują, trzymając w rękach gazety. Rytmizują słowa Pada deszcz i naśladują

odgłosy deszczu, uderzając ręką w gazetę.

2. Słuchanie piosenki Jesienne czary (sł. i muz. M. Staniek).

N-l śpiewa piosenkę, instrumentując jej tekst wybranymi instrumentami perkusyjnymi.

N-l: Pada deszczyk kap, kap, kap, po słowach Pada deszczyk - trzy razy delikatnie uderza w bębenek, o parapet stuk, stuk, stuk. po słowach: O parapet - trzy razy

uderza w drewienka, W szybkę dzwoni dzyń, dzyń, dzyń, po słowach: W szybkę dzwoni - trzy razy uderza w trojkąt, żeby raźniej było mi. Wietrzyk wieje fi uu, fi uu, fi uu. po słowach: Wietrzyk wieje - pociera ręce woreczkiem foliowym, Liście tańczą szu, szu, szu. po słowach: Liście tańczą - gra na grzechotce, Wszystko tu wiruje, bo jesień czaruje. gra na tamburynie.

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Omówienie treści; określanie tempa i nastroju utworu.

Zabawa ruchowa z ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi Jesienne odgłosy.

Dzieci spacerują po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy w grze

słuchają, co mówi n-l i dopowiadają wyrazy, wykorzystując słowa piosenki. N-l:

Pada deszczyk, dzieci: kap, kap, kap; o parapet stuka - dzieci: stuk, stuk,

stuk; dzwoni w szybkę - dzieci: dzyń, dzyń, dzyń; wietrzyk wieje - dzieci: fi uu, fi uu,

fi uu; liście tańczą - dzieci: szu, szu, szu.

4. Pokaz instrumentów wykorzystanych do instrumentacji piosenki.

Dzieci powtarzają ich nazwy za n-lem. Słuchają dźwięków, jakie wydają. Chętne dzieci wydobywają z nich dźwięki z pomocą n-la.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada

1. Malowanie niebieską farbą, równocześnie obiema rękami, padającego deszczu. Potem - malowanie kałuży

Zabawa orientacyjno-porządkowa Małe chmurki i duże chmury..

2. Zabawy konstrukcyjno-manipulacyjne: budowanie dowolnych konstrukcji z klocków

w wybranym kolorze.

Dzień 4.

Temat dnia: A deszcz pada i pada.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie trzech. liczy w zakresie trzech.

Środki dydaktyczne: piosenka Zła pogoda, obrazki: chmury, z której pada deszcz; z dziewięcioma ukośnymi kreskami, bibułkowe krople deszczu, kilka dużych parasoli, liczmany (po trzy dla każdego dziecka), sylwety parasoli różniące się wielkością w kolorach: czarnym, czerwonym i niebieskim, sylwety parasoli dla n-la, kubeczki, miska, woda, plastelina.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia graficzne z wykorzystaniem piosenki Zła pogoda (sł. K. Czartoryska, muz. K. Kwiatkowska-Marczak) - wykorzystanie elementów MDS M. Bogdanowicz.

N-l śpiewa piosenkę. Dzieci mówią, które słowa naśladują kapanie deszczu, a które - chlapanie. N-l rytmizuje słowa piosenki. Dzieci wspólnie z nim rytmicznie klaszczą. Następnie n-l pokazuje obrazek chmury, z której pada deszcz oraz obrazek z dziewięcioma ukośnymi kreskami (po trzy w każdym rzędzie). Dzieci dostrzegają, że taki sam wzór znajduje się na obrazku i przypomina padający deszcz. Rysują palcem po kreskach na wzorach przed sobą tak, jak pokazuje n-l na dużym wzorze. Najpierw słowa: Pada deszcz, pada deszcz, pada deszcz - każda sylaba to jedna kreska. Następnie robią to samo, ale już przy słowach piosenki Zła pogoda (należy prowadzić dłoń z góry na dół).

Zła / po / go / da, / ka / pie / wo / da /,

ka / pie / z nie / ba / kap, / kap, / kap /,

a / w ka / lo / szach / do / przed / szko / la /

i / dą / dzie / ci / chlap, / chlap, / chlap /.

Kap, / kap, / kap, / kap, / kap, / kap /,

i / dą / dzie / ci / chlap, / chlap, / chlap /.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada

2. Ćwiczenia oddechowe Zabawy z kroplami deszczu.

Dzieci dmuchają na bibułkowe kropelki deszczu, przesuwają je z jednej strony stołu na

drugą.

Ćwiczenia liczbowe w formie opowieści matematycznej Trzy parasole.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Chronimy się przed deszczem.

N-l rozkłada w sali kilka dużych parasoli. Dzieci spacerują pomiędzy parasolami.

Dziewczynki powtarzają słowa: Kapie, kapie, kapie, a chłopcy: Pada, pada, pada. Na hasło Ulewa - dzieci szybko chowają się pod parasole. Podczas powtórzenia zabawy

dzieci, które mówiły Kapie, będą mówiły Pada, i odwrotnie.

1. Opowiadanie n-la Rodzina parasoli.

N-l opowiada, ilustrując opowiadanie sylwetami parasoli. Dzieci wykonują jego

polecenia. Dla każdego dziecka n-l przygotowuje sylwety takich samych parasoli jakie ma on, tylko w mniejszych rozmiarach.

W przedpokoju za drzwiami znajdował się stojak na parasole. Stały tam parasole całej

rodziny. Ten największy - czarny - to parasol taty. Mniejszy niż parasol taty jest parasol mamy. Jest on w kolorze... (Czerwonym - dopowiadają dzieci). Najmniejszy z wszystkich parasoli jest parasol Tomka. Jest on w kolorze... (Niebieskim - dopowiadają dzieci). W czasie opowiadania n-l przypina do tablicy sylwety kolejnych parasoli według malejącej wielkości.

2. Ćwiczenia liczbowe.

- Ile parasoli jest w stojaku? (3).

- Połóżcie przed sobą trzy parasole, pamiętając o tym, że parasol taty jest największy,

mamy - mniejszy niż taty, a Tomka - najmniejszy.

- Kiedy na dworze pada deszcz, z mieszkania wychodzą parasol taty i parasol mamy.

Tomek nigdy nie zabiera swojego parasola. Choćby nie wiem jak lało. Dlaczego? Zawsze powtarza, że chłopaki parasoli nie noszą. (Przy słowach: Z mieszkania wychodzą n-l i dzieci kolejno odkładają parasol taty i parasol mamy - 2 parasole).

- Ile parasoli zostaje w domu? (1).

- Smutno jest parasolowi Tomka. (Dzieci próbują pokazać, jak smuci się parasol). Ale

po południu humor mu się poprawia. Wracają z pracy tata i mama, oczywiście z parasolami. A potem wbiega Tomek w mokrym płaszczu przeciwdeszczowym, a jego parasol, choć stał w kącie i nie był na deszczu, cieszy się, że już nie jest sam. (Dzieci pokazują, jak parasol może okazywać radość).

- Ile parasoli zostało w stojaku, kiedy wszyscy wyszli? (1).

- Ile parasoli przyszło, gdy wrócili z pracy rodzice i Tomek? (2).

(N-l i dzieci dokładają brakujące parasole).

- Ile parasoli stoi teraz w stojaku? (3).

- Czyje parasole są mniejsze niż parasol taty? (Parasole mamy i Tomka).

- Czyje są większe niż parasol Tomka? (Mamy i taty).

- Czyje parasole są większe niż parasol mamy? Czyje są mniejsze? (Większy niż parasol mamy jest parasol taty, a mniejszy - parasol Tomka).

3. Ćwiczenia rytmiczne Łańcuch parasoli.

Dzieci wspólnie układają łańcuch parasoli z zachowaniem rytmu: parasol taty, mamy,

Tomka; taty, mamy, Tomka. Powtarzają słowa: duży, mniejszy, najmniejszy.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Uwaga, kałuża! Dzieci spacerują po sali. Na hasło Uwaga, kałuża! - naśladują przeskakiwanie przez kałuże.

1. Zabawy wodą.

Dzieci przelewają wodę z kubeczka do kubeczka, wlewają wodę z kubeczka do miski;

pluskają palcami, rękami w misce z wodą. Obserwują spadające z dłoni krople wody,

słuchają odgłosów, porównują je.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Uwaga, kałuża!

2. Zabawa plastyczna Plastelinowe kałuże.

Chętne dzieci modelują placki z plasteliny, naklejają je na kartce.

Dzień 5.

Temat dnia: Spacer w kaloszach.

Cele ogolne: rozwijanie mowy i myślenia. C: rytmizuje tekst, podaje nazwy czynności; prawidłowo wypowiada wyrazy dźwiękonaśladowcze.

Środki dydaktyczne: opowiadanie D. Gellner Kalosze, piosenka Deszczowe kropelki teksty zagadek, pasujące do nich obrazki, duże męskie kalosze, chusta, sylwety do opowiadania, obrazki rożnych kaloszy poprzecinane na połowy, wzory do rysowania.

Przebieg dnia

1. Rozwiązywanie zagadek Deszczowe zagadki.

Dzieci rozwiązują zagadki, wyszukują pasujące do rozwiązań obrazki.

Gdy go długo nie ma, Płynie po niebie,

wszyscy narzekają. bo wietrzyk ją goni,

A gdy przyjdzie, pod parasol jeśli tylko zechce,

przed nim się chowają. (deszcz) słoneczko zasłoni. (chmura)

Jakie obuwie do tego służy, Gdy ładna pogoda,

żeby w nim biegać po kałuży? (kalosze) stoję sobie w kącie,

za to gdy deszcz pada,

pamiętajcie o mnie. (parasol)

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci - deszczyk pada

2. Ćwiczenia rozwijające zmysł dotyku Ukryty przedmiot.

Dzieci dotykają przykrytych chustą kaloszy - próbują odgadnąć, jaki przedmiot jest pod

nią ukryty. Oglądają kalosze przyniesione przez n-la. Omawiają ich wygląd. Wyjaśniają, do czego służą; wypowiadają się (zachęca n-l) na temat posiadanych kaloszy i spacerów w nich po kałużach.

Słuchanie opowiadania D. Gellner Kalosze.

1. Słuchanie opowiadania n-la ilustrowanego sylwetami.

Tata kupił mi czerwone kalosze. Chciałam oczywiście zaraz je włożyć, ale tata powiedział:

- Poczekaj, Halinko, aż będzie deszcz.

A deszczu nie było i nie było. Aż tu kiedyś wracam z przedszkola, a w łazience światło

zapalone i woda leje się z prysznica. Wbiegam do łazienki, a tam... skaczą wesoło w wannie moje kalosze i mówią: - Tak długo nie brałaś nas, Halinko, na deszcz, że musiałyśmy się trochę pochlapać...

2. Zabawa językowa Co lubią kalosze?

Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie Co lubią kalosze? Np. chodzić, chlapać, tupać,

moknąć.

3. Ćwiczenia rytmiczne Moje kalosze.

Dzieci rytmizują zdanie Moje kalosze zawsze chętnie noszę z klaskaniem, tupaniem,

łączeniem tupania i klaskania. Powtarzają wyrazy dźwiękonaśladowcze: Idą kalosze - tup, tup, tup, po wodzie chlapią: chlup, chlup, chlup cicho szurają: szur, szur, szur, na deszcz czekają: bul, bul, bul.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Uwaga, kałuża!

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Co do siebie nie pasuje?

N-l układa przed dziećmi obrazki kaloszy złożone z dwóch rożnych polówek.

Dzieci wskazują, co do siebie nie pasuje. Próbują wyjaśnić, dlaczego. Układają obrazki

kaloszy prawidłowo.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Chodzimy w kaloszach.

Dzieci próbują poruszać się w dużych męskich kaloszach (wkładają kalosze na swoje

buty).

2. Zabawa muzyczno-ruchowa przy piosence Deszczowe kropelki (sł. i muz. D. Szlagowska)

z wykorzystaniem elementów Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz.

N-l śpiewa piosenkę. Dzieci wystukują jej rytm palcem o blat stołu. Przy śpiewie

n-la rysują palcem po wzorze kreseczek. Dzieci ćwiczą indywidualnie.

De / szczyk / ka / pie / kap, / kap, / kap, / kap /.

Łap / kro / pel / ki / w rą / czki, / łap, / łap /.

Łap / kro / pel / ki, / łap / de / szczo / we /,

bo / już / ka / pią / kro / ple / no / we /.

Kap, / kap, / kap, / kap /.

Kap, / kap, / kap, / kap /.

Tematyka tygodnia: Co robią zwierzęta jesienią?

Temat dnia: Spacerkiem po lesie.

Cele ogólne: rozwijanie mowy.

Cele operacyjne: naśladuje leśne odgłosy.

Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające: wybrane leśne zwierzęta, las jesienią, zwierzęta i ich cienie, opowieść ruchowa, opaski z rysunkami choinek, jeża.

Przebieg dnia

1. Zagadki słowne Jakie zwierzęta znajdują się na obrazkach?

N-l rozkłada przed dziećmi obrazki kilku leśnych zwierząt. Kolejno opowiada

o nich, opisując charakterystyczne cechy każdego zwierzęcia, ale nie podając jego nazwy. Dzieci odgadują nazwy zwierząt (np.: wiewiórka, jeż, niedźwiedź, lis) i pokazują je na obrazkach.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Niedźwiadki i pszczoły.

Dzieci-niedźwiadki poruszają się w rożnych kierunkach sali. Kiedy usłyszą głos pszczół

(naśladuje n-l), uciekają w wyznaczone w sali miejsca. Kiedy brzęczenie ustaje,

niedźwiadki ponownie wychodzą na spacer.

2. Ćwiczenie z wykorzystaniem metody kinezjologii edukacyjnej - Sowa.

Dzieci stoją, jedną ręką chwytają za przeciwległy bark. Wciągają powietrze i odwracają

powoli głowę do prawego ramienia, a potem do lewego, wypowiadając przy tym samogłoskę uuuuuuuu na wydechu (pomaga n-l).I

Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi Leśne spotkania.

1. Rozmowa na temat obrazka Las jesienią.

Dzieci oglądają obrazek przedstawiający las jesienią; zwracają uwagę na jego kolorystykę. Wyszukują na nim leśne zwierzęta (pomaga n-l), nazywają je.

2. Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie opowiadania n-la Wycieczka do lasu.

N-l proponuje wybranie się, na niby, na wycieczkę do jesiennego lasu. Prosi

dzieci, aby naśladowały odgłosy i ruchy, o których będzie opowiadał i które będzie pokazywał. Jesteśmy w lesie. Idziemy cicho, aby nie spłoszyć zwierząt żyjących w lesie. (Dzieci skradają się na palcach). Drzewa poruszają gałęziami, słychać szum wiatru. (Dzieci naśladują ruchy gałęzi drzew i szum wiatru: szszsz o rożnym natężeniu). Na ścieżce spotykamy wiewiórkę, która wesoło skacze i szuka orzechów na zimę. (Skaczą na ugiętych nogach, z rękami zgiętymi przed sobą, co pewien czas zatrzymują się, przykucają i szukają orzechów). Z drzewa na drzewo przelatuje dzięcioł. (Naśladują lot ptaka - poruszają się, machając rękami). Właśnie usiadł na jednym z drzew. Posłuchajcie, jak stuka dziobem w jego korę. (Przykucają, rytmicznie stukają zgiętym palcem o podłogę, powtarzają słowa: stuk, puk, stuk, puk). W oddali słychać, jak drwale piłują drzewo. (Dobierają się parami, podają sobie ręce i naprzemiennie się przeciągają - naśladują piłowanie drewna - powtarzają: zzz, zzz, zzz). Na sośnie siedzi wrobel i głośno ćwierka. (Przykucają i głośno ćwierkają: ćwir, ćwir, ćwir). Idziemy dalej, przedzieramy się przez gęste zarośla, podnosimy wysoko nogi, omijając wysokie trawy. (Pokazują, jak przeciskają się przez zarośla. Idą, wysoko podnosząc nogi, jakby przechodziły przez wysokie trawy). Opadłe liście szeleszczą pod stopami. (Szurają stopami i powtarzają: szur, szur, szur). Nagle w oddali pojawił się niedźwiedź. Cicho pomrukuje i szuka kryjówki, aby położyć się do zimowego snu. (Idą na czworakach i powtarzają: wrr, wrr, wrr). Na niebie pojawiły się ciemne chmury i zaczął padać deszcz. (Naśladują ruchami palców padający deszcz, powtarzają: kap, kap, kap). Niestety, nasza wycieczka dobiegła końca. Biegnijmy szybko do przedszkola, aby schować się przed deszczem. (Biegną za n-lem i siadają przed obrazkiem przedstawiającym las).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci w lesie.

N-l dzieli dzieci na dwie grupy: jedna to drzewa (mają opaski z rysunkami choinek),

druga - dzieci. Dzieci biegają po lesie, omijając drzewa, w rytmie wystukiwanym

na tamburynie. Podczas przerwy w grze przykucają za pobliskim drzewem. Co pewien

czas następuje zmiana rol.

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Zwierzątka i ich cienie.

Dzieci dopasowują obrazki wybranych leśnych zwierząt do obrazków ich cieni.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Jeżyk.

Dzieci siedzą w kole. W środku siedzi jedno dziecko z opaską z rysunkiem jeża. N-l

wspólnie z dziećmi powtarza tekst.

Na dywanie siedzi jeż.

Co on robi, to my też.

Co, jeżyku, robisz?

Dziecko-jeżyk pokazuje dowolną czynność, np.: klaskanie, tupanie, podskakiwanie,

a pozostałe dzieci naśladują je. Następnie jeżyk wybiera na swoje miejsce inne dziecko

i zabawa toczy się dalej.

Dzień 2.

Temat dnia: Zimowe zapasy.

Cele ogólne: zapoznanie ze sposobem przygotowywania się wiewiórki do zimy.

Cele operacyjne: wie, w jaki sposób wiewiórka przygotowuje się do zimy.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Salach Wiewióreczka, opowiadanie D. Głośnickiej Zapasy wiewiórki, obrazki: do opowiadania, pasujące do nagrań, nagrania odgłosów przyrody, elementy do ułożenia wiewiórki, bębenek, orzechy włoskie i laskowe,

dwustronna taśma, znaczki do zabawy Wiewiórki i dzięcioły, tace z rysunkami orzechów.

Przebieg dnia

1. Zagadki słuchowe Co to za odgłosy?

Dzieci słuchają nagrań: szumu drzew, padającego deszczu, śpiewu ptaków, mruczenia

niedźwiedzia. Próbują rozpoznać dźwięki i dopasować do nich obrazki.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Niedźwiadki i pszczoły

2. Zabawy z wykorzystaniem wiersza I. Salach Wiewioreczka.

Dzieci wspólnie z n-lem rytmizują tekst z klaskaniem. Powtarzają go cicho i głośno.

Wiewióreczka ruda Ma rudy ogonek,

oczkiem sobie mruga. oczka jak węgielki,

Damy jej orzech, a na uszkach śmieszne

może przyjdzie tutaj. czerwone pędzelki.

Słuchanie opowiadania D. Głośnickiej Zapasy wiewiórki.

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Układamy wiewiórkę.

Dzieci układają wspólnie z n-lem z pociętych fragmentów obrazek wiewiórki. Nazywają poszczególne części jej ciała.

2. Zapoznanie z treścią opowiadania (z wykorzystaniem obrazków).

Wiewiórka Martynka przygotowuje się do zimy. Właśnie wsypuje orzechy leszczyny i buczyny do ostatniej dziupli. Teraz mróz i śnieg nie będą straszne. Martynka jest dumna ze swojej pracy - tyle zapasów!

- Tylko zaraz, zaraz... gdzie ja je pochowałam? - zastanawia się. - Może w dziupli tego

starego dębu? Nie. Może w jamce na gorce, koło buka? Też nie. Ojej! Co ja teraz zrobię?

Wiewiórka stoi pod drzewem i rozgląda się. - Chyba poproszę o pomoc dzięcioła.

- Nie martw się, Martynko, coś poradzimy - ptak chętnie się zgadza. Fruwa od drzewa

do drzewa, zagląda w dziuple. Swoim mocnym dziobem wystukuje dziurki na drzewach

z zapasami. Wiewiórka wtyka w nie szyszki sosnowe - to znak, że tu są orzechy.

- Dziękuję ci, dzięciole! Dzięki tobie znam dobrze swoją spiżarnię.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiewiórki i dzięcioły.

N-l dzieli dzieci na dwie grupy: wiewiórki i dzięcioły (przykleja im do ubrań znaczki). Wiewiórki poruszają się przy dźwiękach bębenka, skacząc obunóż na ugiętych nogach. Dzięcioły poruszają się, machając rękami jak skrzydełkami, przy dźwiękach

tamburynu. Podczas powtórzenia zabawy następuje zmiana rol.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

• Wypowiedzi dzieci na temat przygotowań wiewiórki do zimy; jej kłopotów, sposobu ich rozwiązania.

• Wyjaśnienie pojęcia spiżarnia.

4. Zapoznanie z orzechami.

Dzieci oglądają orzechy laskowe i włoskie, porównują ich wygląd. Segregują na odpowiednie tace oznaczone ich rysunkami. Potem degustują orzechy, dzieląc się wrażeniami smakowymi (określają, które orzechy bardziej im smakują).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci w lesie I

1. Ćwiczenia graficzne - kolorowanie rysunku wiewiórki. Przyklejanie obok niej (odszukanych we wkładce) dwóch orzechów i jednej szyszki

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiewiórki i dzięcioły

2. Ćwiczenia oddechowe Latające orzeszki.

Dzieci zdmuchują z powierzchni stołu łupinki orzecha laskowego, nabierają powietrze

nosem - wydmuchują ustami (pogłębianie fazy wdechu i wydechu).

.

Temat dnia: Ruda wiewióreczka.

Cele: rozwijanie sprawności manualnych. wykleja wełną ograniczoną powierzchnię.

Środki dydaktyczne: piosenka Ruda wiewióreczka, tekturowy pień z dziuplą, znane dzieciom przedmioty, obrazek dziwnej wiewiórki, sylwety wiewiórek, pocięta Włoczka, klej, szyszki, orzechy, tworzywo przyrodnicze, szarfy, tace.

Przebieg dnia

Zabawa ruchowo-naśladowcza Co robi wiewiórka?

Dzieci rozpoznają (pokazywane przez n-la) czynności wykonywane przez wiewiórkę,

np.: je orzech, skacze, śpi, zbiera orzechy. Nazywają je i powtarzają.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Niedźwiadki i pszczoły

1. Zabawa rozwijająca zmysł dotyku Co ukryło się w dziupli?

N-l przygotowuje tekturowy pień drzewa z dziuplą (nacięty otwór, aby dzieci mogły wkładać ręce). Przypomina dzieciom, jak nazywa się mieszkanie wiewiórki. Dzieci dotykają przedmiotów przygotowanych przez n-la, nazywają je. N-l chowa przedmioty do dziupli. Chętne dzieci podchodzą, wkładają rękę do dziupli. N-l podaje im z drugiej strony znane przedmioty. Za pomocą dotyku dzieci odgadują, co to za przedmiot.

Nasze wiewióreczki - wyklejanie sylwety wiewiórki włóczką pociętą na kawałki.

1. Słuchanie piosenki Ruda wiewióreczka (sł. N. Kuczyńska, muz. M. Krasjew), śpiewanej przez n-la. - Co robiła wiewioreczka? Jak wyglądała?

• Rytmizowanie zdania: Ruda wiewióreczka po sosence mknie z klaskaniem, a następnie

z podskokami w miejscu.

I. Ruda wiewióreczka po sosence mknie. II. Leśna wiewióreczka już ucieka w las.

Ruda wiewióreczko, mocno trzymaj się! Leśna wiewióreczko, nie opuszczaj nas!

Skik! Skik! Znika w mig. (bis) Skik! Skik! Znika w mig. (bis)

Mocno trzymaj się! Nie opuszczaj nas!

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Dziwna wiewiórka.

N-l odsłania obrazek wiewiórki posiadającej części ciała pochodzące od innych

zwierząt, np. uszy zająca, ogon kota. Dzieci wskazują, co nie pasuje w wyglądzie wiewiórki. Próbują odgadnąć, do kogo należą wskazane części ciała.

3. Wykonanie prac.

N-l proponuje dzieciom wyklejenie kartonowych sylwet wiewiórek kawałkami pociętej

włóczki w kolorze rudym. Pokazuje, w jaki sposób należy to zrobić.

• Samodzielne działania dzieci: smarowanie klejem fragmentów sylwety wiewiórki, posypywanie pociętą włóczką, dociskanie ręką.

• Oglądanie wykonanych prac; nadawanie wiewiórkom imion.

• Zorganizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiewiórki do dziupli.

N-l rozkłada na dywanie szarfy (dziuple). Dzieci-wiewiorki skaczą pomiędzy dziuplami.

Na hasło Wiewiórki do dziupli, dzieci wskakują do najbliższej dziupli i przykucają.

Hasło Wiewiórki z dziupli jest sygnałem do ponownego ruchu.

1. Ćwiczenia klasyfikacyjne Szyszki i orzechy.

Dzieci segregują szyszki i orzechy ze względu na rodzaj. Na jednej tacy kładą szyszki,

na drugiej - orzechy. Porównują wielkość szyszek i orzechów.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiewiórki do dziupli

2. Zabawa plastyczna Kompozycje przyrodnicze.

Chętne dzieci układają (według wzoru lub własnych pomysłów) kompozycje z wykorzystaniem materiału przyrodniczego. Nazywają powstałe wytwory.

.Temat dnia: Misie i niedźwiedzie.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności poruszania się przy muzyce. C: ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: piosenki: Dwa malutkie misie, Stary niedźwiedź, książki z opowiadaniami o Kubusiu Puchatku i Misiu Uszatku, misie maskotki, obrazki: niedźwiedzia brunatnego, dwóch misiów, nagranie muzyki relaksacyjnej.

Przebieg dnia

1. Wspólne oglądanie misiów.

Dzieci przynoszą do przedszkola swoje ulubione misie. Oglądają przyniesione zabawki;

porównują je; prowadzą swobodne rozmowy na ich temat, np. od kogo je dostały, jakie

imiona mają misie, dlaczego najbardziej lubią tego misia; witają swoim misiem inne

misie.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Niedźwiadki i pszczoły

Słuchanie ciekawostek na temat niedźwiedzia brunatnego.

Dzieci oglądają obrazki przedstawiające prawdziwego niedźwiedzia. N-l zachęca

dzieci do wypowiedzi na temat wyglądu prawdziwego niedźwiedzia. Podkreśla, że

jesienią zapada on w zimowy sen.

Informacje dla nauczyciela:

Niedźwiedź brunatny żyje w całej Europie (w Polsce w górach Karpatach). Długość jego ciała sięga 2,5 m, waga do 440 kg. Ma krotką, grubą szyję, niewielką głowę, bardzo silne łapy zakończone ostrymi pazurami, gęste futro w odcieniach brązu. Lubi przebywać w gorskich i nizinnych lasach. Chroni się w jaskiniach skalnych, jamach. Poluje głownie w nocy. Bardzo dobrze biega i pływa. Jego pokarm to: rośliny, miód, jaja, owady i mięso. Zapada w sen zimowy, w czasie którego samica rodzi młode (1-2). Żyje około 30 lat.

Zabawy przy piosence Dwa malutkie misie.

1. Oglądanie obrazka przedstawiającego dwa uśmiechnięte misie różniące się kolorem,

ubraniem i wielkością. Wypowiedzi dzieci na temat ich wyglądu, przyczyn dobrego humoru.

2. Słuchanie piosenki Dwa malutkie misie śpiewanej przez n-la.

Dwa malutkie misie chcą potańczyć dzisiaj

Hopsa, hopsa, dana, tańczą misie już od rana,

a z rodziną misiów dana, tańczy cały las.

3. Rozmowa na temat piosenki.

- Ile było misiów? Jakie one były? Co robiły od rana?

• Rytmizowanie słów określających misie: we-so-łe, ma-lut-kie; wykonywane przez nie

czynności: tań-czą, ska-czą, śpie-wa-ją (z klaskaniem).

Zabawa muzyczno-ruchowa Przebudzenie misia.

Dzieci-misie leżą na podłodze z zamkniętymi oczami. Dźwięki melodii piosenki są sygnałem do przebudzenia - misie wstają, przeciągają się, gimnastykują się: podskakują na obu nogach, a potem na jednej i na drugiej nodze (na zmianę).

4. Nauka piosenki fragmentami, metodą ze słuchu.

5. Ilustracja ruchowa piosenki.

Dzieci dobierają się parami, podają sobie ręce. Przy słowach: Dwa malutkie misie...

dzisiaj - tańczą w kołeczkach. Przy słowach: Hopsa, hopsa - podskakują dwa razy. Przy słowach: Dana, dana - klaszczą dwa razy w ręce. Potem tańczą dalej razem. Podczas powtórzeń zabawy zmieniają partnerów.

6. Zabawa relaksacyjna Odpoczynek misiów.

Dzieci dobierają się parami i siadają skrzyżnie, dotykając się plecami. Wyobrażają sobie, że są misiami, które zmęczyły się tańcem i zabawą. Zamykają oczy, słuchają spokojnej muzyki, kołyszą się leciutko na boki i cichutko mruczą jak misie.

1. Słuchanie opowiadań o misiach. N-l czyta dzieciom wybrane przez nich opowiadanie o Kubusiu Puchatku lub Misiu Uszatku.

Zabawa ruchowa ze śpiewem Stary niedźwiedź (autor słów i melodii nieznany).

Dzieci tworzą koło wiązane. W środku przykuca dziecko-niedźwiedź, zakrywa dłońmi

oczy i udaje, że śpi. Pozostałe dzieci razem z n-lem chodzą na paluszkach dookoła niego, aby go nie zbudzić. Po zaśpiewaniu piosenki zatrzymują się i liczą na palcach.

Stary niedźwiedź mocno śpi. (bis)

My się go boimy, na palcach chodzimy,

jak się zbudzi, to nas zje. (bis)

Pierwsza godzina - niedźwiedź śpi.

Druga godzina - niedźwiedź chrapie.

Trzecia godzina - niedźwiedź łapie.

Po słowie łapie dzieci rozbiegają się, a niedźwiedź je goni. Złapane dziecko zostaje

niedźwiedziem.

Dzień 5.

Temat dnia: Kolczasty jeż.

Cele ogolne: poznanie postaci jeża. C: rozpoznaje jeża wśród zwierząt.

Środki dydaktyczne: piosenka Kolczasty jeż, wiersz H. Zdzitowieckiej Jeż, małe ziemniaki, wykałaczki, obrazki wybranych leśnych zwierząt, kubeczki po jogurtach z rysunkami jeża, folia samoprzylepna.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca sprawność manualną Kolczasty jeż.

Dzieci wbijają kawałki wykałaczek w małe ziemniaki przekrojone na pół. Doklejają po

bokach oczy wykonane z folii samoprzylepnej.

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania Niedźwiadki i pszczoły

Zabawa ruchowa ze śpiewem przy piosence Kolczasty jeż.

Dzieci tworzą koło wiązane. W środku koła przykuca dziecko-jeżyk i udaje, że śpi. Dzieci razem z n-lem poruszają się po obwodzie koła. Przy słowach:

Chociaż na grzbiecie - zatrzymują się, rytmicznie klaszczą w ręce.

Jeżyk kolce ma - pokazują kolce palcami wskazującymi raz jednej ręki, raz drugiej.

To każde z dzieci - kołyszą się na boki, ręce trzymają na biodrach.

Lubi go jak - kłaniają się w stronę jeżyka;

ja - wskazują rękami na siebie.

A w ogrodzie jeżyk śpi. - Zbudź się, jeżu, zbudź! jeżyk kolce ma,

Lecz nie podam ręki ci, to każde z dzieci, bo mnie będziesz kłuć. lubi go jak ja.

Ref.: Chociaż na grzbiecie

Następnie jeżyk z koła wybiera nowego jeżyka i zabawa toczy się dalej.

Słuchanie wiersza H. Zdzitowieckiej Jeż.

1. Ćwiczenia klasyfikacyjne Jakie zwierzęta przesypiają zimę?

N-l odsłania obrazki wybranych leśnych zwierząt. Dzieci rozpoznają przedstawione na nich zwierzęta i nazywają je, np.: jeż, wiewiórka, lis, niedźwiedź, sarna. N-l pokazuje 2 obrazki (mały i duży) przedstawiające to samo zwierzę. Dzieci wskazują te zwierzęta, które przesypiają zimę (jeż, niedźwiedź).

2. Zapoznanie z treścią utworu ilustrowanego obrazkami.

Krótkie nóżki, długi ryjek, gdzie się kryje dobry łup.

ostre kolce ciało kryją. Drepcze mały jeż tup, tup.

Ach, cóż to za groźny zwierz? Drepcze poprzez lasu gąszcze,

To jest jeż, malutki jeż. łapie myszy, węże, chrząszcze...

Węszy noskiem w lewo, w prawo, Gdy zimowe przyjdą dni,

to pod listkiem, to pod trawą, zagrzebany w liściach śpi.

3. Rozmowa na temat wiersza.

• Omówienie wyglądu jeża, zwrócenie uwagi na rodzaj zdobywanego przez niego pożywienia.

• Wyjaśnienie, w jaki sposób jeż przygotowuje się do zimy.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ostrożny jeż.

Dzieci-jeże chodzą po sali na czworakach w rożnych kierunkach. Uderzenie w bębenek

jest sygnałem, że zbliża się lis. Jeże zwijają się w kłębuszki i chwilę leżą bez ruchu. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem, że niebezpieczeństwo minęło. Jeże ponownie mogą wyruszyć na spacer.

1. Zabawa rozwijająca wyczucie rytmu Podaj jeżyka.

Dzieci siedzą w kole. Na każde uderzenie w bębenek podają sobie kubeczek po jogurcie

z rysunkiem jeżyka (kubeczki ma każde dziecko).

Zabawa ruchowa ze śpiewem przy piosence Kolczasty jeż

2. Ćwiczenia liczbowe Tyle co ja (indywidualne lub w małych zespołach).

Dzieci biorą tyle kubeczków z rysunkami jeży, ile układa przed sobą n-l.

Tematyka tygodnia: Dbam o zdrowie

Temat dnia: Abyśmy byli czyści.

Cele ogolne: rozwijanie mowy i myślenia. Cele: wypowiada się na temat opowiadania.

Środki dydaktyczne: książeczka Brudasek (wydawca Kolporpress SA, tekst Zetem), przedmioty służące do utrzymania czystości, obrazki przedstawiające czyste i brudne dziecko, rożne rodzaje gąbek kąpielowych.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna Co do czego pasuje?

N-l przynosi przedmioty służące do utrzymania czystości. Dzieci nazywają je i określają, do czego służą. Dobierają przedmioty w pary zgodnie z przeznaczeniem,

np. szczoteczka i pasta do zębów, grzebień i suszarka do włosów, mydelniczka i mydło,

pilniczek i nożyczki do paznokci itd.

Zabawa ruchowa rozwijająca koordynację ruchową Idź tak jak ja.

Dzieci poruszają się za n-lem w pewnych odstępach - naśladują pokazywane przez niego kroki.

2. Ćwiczenia logorytmiczne Kotek myje łapki.

Dzieci wspólnie z n-lem powtarzają wiersz i naśladują czynności, o których jest w nim mowa.

Kotek, kotek łapki myje, buzię, nosek, uszy, szyję,

a ja razem z mym koteczkiem piorę do nosa chusteczkę.I

Słuchanie opowiadania o prosiaczku brudasku ilustrowanego obrazkami.

1. Porównywanie obrazków.

N-l odsłania dwa obrazki. Na jednym znajduje się dziecko czysto ubrane i zadbane, na drugim - dziecko w brudnym poszarpanym ubraniu, z rozczochranymi włosami, brudną buzią i rękami. Dzieci oglądają obrazki. Porównują wygląd dziecka na jednym i drugim. Określają, który widok jest przyjemniejszy. Mówią, co można byłoby zrobić, aby odmienić dziecko na drugim obrazku.

2. Słuchanie opowiadania n-la ilustrowanego obrazkami z książki.

Bohaterem tej książeczki jest prosiaczek, Guciem zwany.

Choć ma zawsze szczere chęci, zawsze chodzi upaćkany.

Bardzo lubi włazić w błoto, nie przepuści też kałuży.

W nich to chlapie się z ochotą, choć jest chłopcem dosyć dużym.

Jest jak świnka cały brudny, brudne ręce i zeszyty:

- Wiesz, prosiaczku, byłbyś cudny, gdybyś choć raz był umyty.

Mlaska, gdy śniadanie zjada, pijąc, głośno siorpie przy tym.

Wszystkim wkoło opowiada o posiłku znakomitym.

Wypożyczył raz od Misia do czytania książkę małą,

właśnie oddał mu ją dzisiaj, ale pobrudzoną całą.

Kiedy klepnął on Zajączka, że Szaraczek aż się skulił,

wtedy jego brudna rączka zapaćkała poł koszuli.

U Misia na imieninach, nie wierzycie, patrzcie sami,

zachowywał się jak świnka, sam zjadł tort... i ze świeczkami!

Tego było już za wiele, jak świat światem, a las lasem.

Uradzili przyjaciele, by nie bawić się z Brudasem.

- Chodźcie piłkę kopać razem lub się bawmy w chowanego!

- Bardzo chętnie, jeśli czasem się umyjesz, nasz kolego.

- Choć tak bardzo się starałem, moj ty Misiu, i Szaraczku,

sam jak palec pozostałem w środku lasu na tym pniaczku.

Coś szeptają Zając z Misiem:

- Prezent fajny mu zrobimy... urodziny... zdaje mi się, że Brudaska zawstydzimy.

Nadszedł wreszcie dzień urodzin. Bukiet kwiatów, wielka paczka.

Nasi przyjaciele młodzi obdarować chcą Prosiaczka.

Nasz Brudasek zadziwiony:

- Prezent całkiem ładnie pachnie. Mydło... gąbka... i szampony...

- Byś się taplał... ale w wannie!

Od tej pory po zabawie, to stwierdziła cała paczka,

w wannie poł godziny prawie tapla się jak młoda kaczka.

Już nie brudny, lecz różowy. Jest czyścioszkiem jakich mało.

I przyjaciół ma już nowych - lecz przezwisko pozostało.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

• Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu i zachowania Prosiaczka.

• Zwrócenie uwagi na to, kto pomógł mu się zmienić i w jaki sposób to zrobił.

• Wyjaśnienie, dlaczego o przezwisku Brudasek trudno było zapomnieć.

4. Zabawa Przekonujemy Brudaska.

Chętne dzieci podchodzą do obrazka przedstawiającego brudne dziecko i próbują namówić je do mycia się.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Małe czyścioszki.

Dzieci poruszają się w rożnych kierunkach sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie.

Podczas przerwy w grze nauczyciel pokazuje wybrane przedmioty potrzebne do dbania

o czystość. Dzieci demonstrują, w jaki sposób się ich używa.

1. Rozwiązywanie zagadek słownych O czym mówię?

Nauczyciel opisuje przedmioty służące do utrzymania czystości, nie podając ich nazw.

Dzieci odgadują, o jakim przedmiocie mówi i wskazują go wśród zgromadzonych przed

nimi przedmiotów. Następnie chętne dzieci omawiają wygląd przedmiotów, a n-l odgaduje, o którym z nich jest mowa.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Małe czyścioszki

2. Oglądanie rożnych gąbek; porównywanie ich kształtów, kolorów, faktury; podrzucanie; zgniatanie, dotykanie nimi rożnych części ciała (w małych zespołach).

Dzień 2.

Temat dnia: Lubimy czystość wokół nas.

Cele ogólne: rozwijanie prawidłowej wymowy. Cele: prawidłowo dopowiada brakujące słowa.

Środki dydaktyczne: wiersz A. Kwiecińskiej Wielkie porządki, D. Chauvel, Ch. Noret

Zabawy relaksacyjne dla przedszkolaków, zabawa Co robi moja ręka?, obrazki: do wiersza; rożnych przedmiotów; przedstawiające uporządkowany pokój i pokój, w którym panuje bałagan, przedmioty służące do utrzymania porządku, opaska do zasłonięcia oczu.

Przebieg dnia

1. Zabawa naśladowcza Co robi moja ręka? (według D. Chauvela, Ch. Noreta).

Dzieci odtwarzają gesty, które pokazuje i o których mówi n-l. Powtarzają wyrazy dźwiękonaśladowcze.

Co robi moja ręka?

Głaszcze miękko tak, tak, tak. Szczypie: aj, aj, aj.

Puka: puk, puk, puk. Klaszcze: brawo! Klap, klap, klap.

Drapie: drap, drap, drap. Żegna: pa, pa, pa.

Zabawa ruchowa rozwijająca koordynację ruchową Idź tak jak ja

2. Ćwiczenia klasyfi acyjne Czym sprzątamy?

N-l rozkłada przed dziećmi rożne obrazki. Zadaniem dzieci jest wyszukanie obrazków

przedmiotów potrzebnych do utrzymania czystości w najbliższym otoczeniu oraz

prawidłowe nazwanie ich, np.: odkurzacz, szufelka, szczotka na kiju, zmiotka, wiadro,

mop, trzepaczka do dywanów. Wspólnie z n-lem dzieci dzielą nazwy tych przedmiotów

na sylaby (dzielą rytmicznie z klaskaniem).

Słuchanie wiersza A. Kwiecińskiej Wielkie porządki.

1. Rozmowa na temat Czy lubimy bałagan?

N-l odsłania dwa obrazki. Jeden przedstawia pokój uporządkowany, a drugi - pokój, w którym panuje bałagan. Dzieci oglądają obrazki. Wypowiadają się, w którym

pokoju chciałyby się znaleźć. Próbują uzasadnić, dlaczego.

2. Zabawa naśladowcza Sprzątamy przedszkole.

N-l wymienia nazwy rożnych czynności związanych ze sprzątaniem, np.: odkurzamy podłogę, ścieramy kurze, myjemy podłogę, trzepiemy dywan. Dzieci odtwarzają je za pomocą ruchu.

3. Ćwiczenia językowe Co znajduje się na obrazkach?

N-l pokazuje dzieciom obrazki, które posłużą mu do zilustrowania wiersza.

Dzieci głośno podają ich nazwy: szufelka, szczotka, lalki, dzbanek, miska, chusteczka,

fartuszek.

4. Słuchanie wiersza.

N-l mówi tekst, pokazując w odpowiednich miejscach obrazki. Dzieci nazywają

obrazki, tworząc właściwe formy gramatyczne poszczególnych nazw.

Proszę spojrzeć na Dorotkę: Teraz pranie - dzbanek, miska,

ma szufelkę, wielką szczotkę. aż na nosek woda pryska!

Bardzo się napracowała, Więcej mydła! Jeszcze muszę

pokój lalek posprzątała. wyprać chustkę i fartuszek.

Chętne dzieci otrzymują obrazki. Ustawiają się (z pomocą n-la) we właściwej kolejności. N-l jeszcze raz wypowiada tekst, a dzieci w odpowiednich miejscach podnoszą obrazki do góry. Pozostałe dzieci dopowiadają słowa - nazwy tych obrazków.

Zabawa ruchowa w parach Sprzątamy śmieci.

Dzieci dobierają się w pary i ustawiają pośrodku sali. Jedno z nich jest śmieciem - kładzie się na boku na dywanie, a drugie - szczotką, która - naśladując ruch zamiatania - leciutko turla partnera na jedną lub na drugą stronę. Potem następuje zmiana rol.

1. Zagadki dotykowe Czego dotykam?

Dzieci oglądają przedmioty służące do utrzymania porządku, dotykają ich.

N-l zawiązuje chętnemu dziecku opaskę na oczach i podaje mu do ręki przedmiot służący do utrzymania porządku. Dziecko rozpoznaje, co to za przedmiot. Mówi, jak się nazywa i do czego służy.

Zabawa ruchowa w parach Sprzątamy śmieci

2. Wspólne z n-lem porządkowanie kącików zainteresowań; porządkowanie indywidualnych półek; rozmowy dotyczące dbania o porządek wokół siebie.

Dzień 3.

Temat dnia: Pamiętamy o myciu rąk.

Cele ogolne: rozwijanie sprawności manualnych. Cele: wykonuje pracę plastyczną.

Środki dydaktyczne: opowiadanie M. Kownackiej Kukuryku na ręczniku, rożne mydełka, kartoniki z obrazkami małych mydełek i dużych mydeł, nagranie muzyki tanecznej, elementy do zilustrowania opowiadania, rożne ręczniki, bębenek, sylwety ręczników, koguciki wycięte z kolorowego papieru, klej, farby, obrazek z takimi samymi i rożnymi ręcznikami.

Przebieg dnia

1. Oglądanie mydełek przyniesionych przez n-la, porównywanie ich kształtów,

kolorów i zapachów. Wyjaśnienie, do czego służy mydło i w jaki sposób się go używa.

Pokaz mycia rąk przez chętne dzieci (naśladowanie przez pozostałe).

Zabawa rozwijająca koordynację ruchową Idź tak jak ja

2. Zabawa rozwijająca umiejętność określania wielkości Małe mydełka i duże mydła.

Dzieci otrzymują kartoniki z obrazkami małych mydełek i dużych mydeł. Poruszają się

po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy odszukują umieszczone w sali kartoniki z obrazkami małych mydełek lub dużych mydeł i siadają obok nich.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec mydeł i mydełek.

Dzieci-duże mydła poruszają się przy głośnej muzyce (na palcach, z wyciągniętymi do

góry rękami). Przy cichej muzyce poruszają się małe mydełka (w przysiadzie).

Kolorowy ręcznik - wykonanie pracy plastycznej inspirowanej opowiadaniem

M. Kownackiej Kukuryku na ręczniku.

1. Oglądanie przez dzieci rożnych ręczników. Zwrócenie uwagi na ich wielkość, kolorystykę, wzornictwo. Wypowiedzi dzieci na temat ich ulubionych ręczników. Wyjaśnienie, do czego służy ręcznik i w jakich sytuacjach się z niego korzysta.

2. Słuchanie opowiadania M. Kownackiej Kukuryku na ręczniku.

Mama woła przed każdym jedzeniem: - Zosiu! Tadziku! Umyjcie ręce! I co dzień musi

mama to powtarzać, a te ręce zawsze zapomną się umyć i potem trzeba wstawać od

stołu i biec do umywalki. Czasem są goście, wstyd przypominać. Mamie bardzo się to

sprzykrzyło, więc wreszcie wymyśliła sobie pomocnika. A ten pomocnik nie byle jaki!

Posłuchajcie. Wzięła mama długi kawał szarego Płotna, wzięła dużo bawełnianych nitek: czerwonych, zielonych, szafirowych, pomarańczowych, żółtych. (N-l pokazuje odpowiednie kolory). Szyła... szyła... igiełką migała, do siebie się uśmiechała.

Najpierw wyskoczył z szarego płotna żółty dziobek, potem czerwony grzebień, potem

piórka: czerwone, zielone, szafirowe, pomarańczowe. Oj! We wszystkich kolorach! A na

końcu... Na końcu... złote butki, jak to mają kogutki. (N-l przypina poszczególne elementy kogucika zgodnie ze swoim opisem). I kogutek Złotobutek był gotów!

A potem mama powiedziała do kogutka:

- Moj kogutku Złotobutku, wieszam cię tu, na gwoździku, piejże głośno: kukuryku!

Kukurykaj z całej siły, żeby dzieci ręce myły!

Dzieci wracają ze szkoły, zaglądają do umywalki, a kogutek tam woła:

- Kukuryku! Kukuryku! Myj się, Zosiu i Tadziku!

I od tej pory mama już nie potrzebuje mowić nic o myciu rąk przed jedzeniem, bo kogutek o tym przypomina. Czasami... czasami, jeżeli są goście i dzieci nie słyszą, jak kogutek w umywalce pieje, mama uśmiecha się i mówi za niego cichutko: - Kukuryku!

A dzieci już dobrze wiedzą, co to znaczy!

3. Rozmowa na temat opowiadania.

- O czym zapominali Zosia i Tadzik przed jedzeniem?

- Kogo mama poprosiła o pomoc? Jak wyglądał kogucik?

- W jaki sposób przypominał dzieciom o myciu rąk?

- Kiedy powinniśmy myć ręce?

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kukuryku.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy

w grze zatrzymują się, klaszczą w ręce i rytmizują tekst: Kukuryku! Kukuryku! Siedzę

sobie na ręczniku.

4. Wykonanie pracy plastycznej Nasze ręczniki.

N-l proponuje dzieciom, aby pomalowały sylwety ręczników na ulubiony kolor i przykleiły na nich koguciki, które będą im przypominały o tym, aby myć ręce. Pokazuje, jak należy to zrobić.

• Samodzielne działania dzieci: zamalowywanie powierzchni ręcznika; naklejanie na nim w dowolnym miejscu kogucika wyciętego przez nauczyciela z kolorowego papieru.

• Oglądanie wykonanych prac; zorganizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Lustro.

N-l wykonuje przy muzyce rożne ruchy, dzieci je naśladują.

1. Zabawy z wykorzystaniem ręczników.

Dzieci naśladują wycieranie ręcznikiem wymienianych przez n-la części ciała, np. Wycieramy plecy, włosy, stopy...

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kukuryku

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Takie same ręczniki.

Dzieci wyszukują na obrazku takie same ręczniki (ćwiczenia indywidualne).

Dzień 4.

Temat dnia: Czyścioszki są wśród nas.

Cele ogolne: rozpoznawanie wysokości dźwięków.

Cele operacyjne: reaguje określonym ruchem na wysokie i niskie dźwięki.

Środki dydaktyczne: pios. Piosenka czyścioszków, ćwiczenie graficzne Lecą bańki,

obrazek przedstawiający to samo miejsce w scenerii zimowej i letniej, sylwety dzieci ubranych w stroje pasujące do tych por roku, komplety czapek i szalików, mydło, kubeczki, mydliny, ponacinane słomki, rysunki z kołami.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia klasyfi kacyjne Kto będzie zdrowy? Kto zachoruje?

N-l odsłania dwa obrazki przedstawiające to samo miejsce (np. rzekę obok lasu) zimą i latem. Przy obrazku przedstawiającym miejsce w letniej scenerii przypina sylwetę dziecka ubranego w kożuch, rękawiczki, szalik i czapkę, a przy obrazku przedstawiającym miejsce w zimowej scenerii - sylwetę dziecka w stroju kąpielowym, kapeluszu i okularach przeciwsłonecznych. Dzieci wypowiadają się, czy przedstawione postacie ubrały się odpowiednio do pory roku i warunków pogodowych i jakie konsekwencje mogą im z tego powodu grozić. Próbują uzasadnić swoje zdanie. N-l umieszcza sylwety dzieci w odpowiednich miejscach.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Lustro

2. Ćwiczenia klasyfikacyjne Czapki i szaliki.

N-l rozkłada pomieszane czapki i szaliki. Dzieci oglądają je i starają się dopasować czapkę do odpowiedniego szalika.

Zabawy przy piosence Piosenka czyścioszków.

1. Zabawa rozluźniająca Strzepujemy wodę.

Dzieci stoją w rozsypce w lekkim rozkroku, ręce mają opuszczone wzdłuż ciała. Stopniowo strząsają wodę z jednej ręki (dłoni, przedramienia, ramienia), z drugiej ręki, z obu równocześnie, z tułowia, następnie strzepują wodę z jednej nogi i z drugiej.

2. Słuchanie piosenki Piosenka czyścioszków (sł. A. Bernat, muz. W. Kaleta).

I. Kot cztery łapy myje sam. II. Sto nóg stonoga umyć ma,

Zawsze czas na to ma może sto, może mniej,

kot czyścioszek. Znasz go? - Znam! i nie leni wcale się,

Kot myje się raz-dwa. by nogi myć przed snem.

III. My też lubimy ręce myć, pucu, puc, chlapu, chlap,

my czyścioszki, ja i ty, nie chcemy brudnych łap!

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie tempa, nastroju piosenki. Wypowiedzi dzieci na temat tego, kto się mył.

4. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania melodii piosenki Myjemy się.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, naśladują mycie swojego ciała.

5. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania wysokich i niskich dźwięków Idzie stonoga.

Podczas melodii piosenki granej w wiolinie dzieci spacerują swobodnie po sali, przy

akompaniamencie w basie - tworzą stonogę (ustawiają się w rzędzie za n-lem,

trzymają swoich poprzedników w pasie lub za ramiona i poruszają się, przestępując

z nogi na nogę).

6. Zabawa Gdzie jest mydło?

Dzieci siedzą w kole. Jedno chętne dziecko odchodzi na bok. W tym czasie n-l wręcza jednemu dziecku z koła mydło (w papierku). Wybrane dziecko wraca, chodzi po kole i obserwuje, gdzie znajduje się mydło. Zabawie towarzyszy melodia piosenki.

Zabawa ruchowa w parach Sprzątamy śmieci

1. Puszczanie baniek mydlanych.

N-l pokazuje, w jaki sposób przygotowuje się mydliny do puszczania baniek. Dzieci otrzymują kubeczki z płynem i słomki. Wydmuchują bańki przez nacięte słomki. Obserwują bańki - ich kształt, sposób wznoszenia się. Wyskakują w gorę, próbują je złapać.

2. Ćwiczenie graficzne: kolorowanie przez chętne dzieci narysowanych na kartce kół.

Dzień 5.

Temat dnia: Chcemy mieć zdrowe zęby.

Cele ogolne: zapoznanie z pracą stomatologa. Cele: wie, na czym polega praca stomatologa.

Środki dydaktyczne: sylwety: przyborów służących do mycia zębów w trzech kolorach, zdrowego (uśmiechniętego) i chorego (smutnego) zęba, obrazki: W gabinecie stomatologicznym, zdrowych i niezdrowych produktów, kartki z rysunkami kubków do mycia zębów, elementy zdobnicze wycięte z kolorowego papieru, klej.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna Tworzymy komplety.

N-l rozkłada przed dziećmi trzy komplety (kubek, szczotka, pasta) przyborów służących do mycia zębów, różniące się kolorem. Dzieci wyjaśniają, do czego służą te przybory. Tworzą komplety, dopasowując przedmioty w określonym kolorze. Liczą komplety oraz elementy, z których się składają. Nazywają kolory.

Zabawa rozwijająca koordynację ruchową Idź tak jak ja

2. Rytmizowanie tekstu Zdrowe zęby mamy, bo o nie dbamy.

Dzieci wypowiadają tekst cicho i głośno. Masują językiem gorne i dolne zęby; kłapią

zębami, pokazują je w szerokim uśmiechu.

Spotkanie ze stomatologiem - rozmowa z zaproszonym gościem na temat dbania

o higienę jamy ustnej.

1. Rozmowa na temat obrazka.

Dzieci oglądają obrazek W gabinecie stomatologicznym. Wypowiadają się na temat swoich przeżyć związanych z wizytą u dentysty. Próbują odgadnąć, kim będzie zaproszony do przedszkola gość.

2. Spotkanie ze stomatologiem.

• Powitanie zaproszonego gościa.

• Rozmowa na temat konieczności dbania o zęby.

• Pokaz wybranych rekwizytów potrzebnych mu do pracy.

• Demonstrowanie prawidłowego szczotkowania zębów; wyjaśnienie, dlaczego należy

korzystać tylko z własnej szczoteczki.

• Przegląd stanu uzębienia u chętnych dzieci.

• Wręczenie naklejek Wzorowy pacjent - zachęcanie do wizyt u stomatologa.

3. Wspólne mycie zębów. Zaproponowanie dzieciom mycia zębów po posiłkach w przedszkolu. Przyniesienie przez dzieci podpisanych przyborów - rozpoznawanie ich.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Szczotkujemy zęby.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Słysząc uderzenie w bębenek, zatrzymują się

i naśladują mycie zębów. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego poruszania się.

1. Zabawa dydaktyczna Zdrowy ząb i chory ząb.

N-l układa przed dziećmi sylwety: zdrowego zęba - uśmiechniętego i smutnego

- chorego, oraz obrazki wycięte z kolorowych czasopism. Dzieci oglądają obrazki i zastanawiają się, które z przedstawionych na nich produktów są dobre dla naszych zębów, a które nie. Układają obrazki pod sylwetą odpowiedniego zęba, np. owoce, warzywa, nabiał, przybory do mycia zębów pod sylwetą zdrowego zęba, słodycze - pod sylwetą chorego zęba.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Szczotkujemy zęby

2. Ćwiczenie rozwijające inwencję twórczą oraz sprawność manualną Kolorowy kubeczek do mycia zębów.

Chętne dzieci ozdabiają rysunki kubka do mycia zębów elementami wyciętymi przez

nauczyciela z kolorowego papieru według własnych pomysłów.

GRUDZIEŃ

Tematyka tygodnia: Kiedy jest mi nudno.

Dzień 1.

Temat dnia: Co robić, gdy się nudzę?

Cele ogólne: zachęcanie do wspólnej zabawy. Cele: bawi się wspólnie z kolegami.

Środki dydaktyczne: wiersz E. Czapary Nuda, rymowanka Kiedy jest mi nudno, K. W.

Vopel Witajcie ręce - gry i zabawy dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat, korale rożnego kształtu, klocki, kartki z obrysowanymi konturami klocków, miseczki z rozrobionymi farbami plakatowymi, duży arkusz papieru z narysowanym kołem, żyłka, kartki z wzorem sznura korali, przedmioty wymienione w wierszu, 4 szarfy, karty z symbolami zabawek.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca sprawność manualną i spostrzegawczość Nasze korale (indywidualna, dla chętnych dzieci).

N-l proponuje dzieciom wykonanie korali. Najpierw dzieci nawlekają wspólnie z nim na żyłkę korale według własnych pomysłów. Następnie wybierają kartkę z wzorem sznura korali i nawlekają korale zgodnie z nim. (Zamiast korali można wykorzystać

kasztany, żołędzie, fasolę, orzechy z otworami. Korale dla dzieci nie powinny być zbyt

małych rozmiarów).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Usiądź - wstań.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze siadają skrzyżnie na dywanie. Dźwięk tamburynu jest sygnałem do ponownego ruchu.

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Kiedy jest mi nudno.

Dzieci wspólnie z n-lem rytmizują tekst. Ilustrują go ruchem.

Dzieci:

Kiedy jest mi nudno, wskazują rękami w jedną stronę, a potem w drugą z jednoczesnym

skinięciem głową w kierunku rąk,

lubię bawić się. klaszczą w ręce,

Wymyślam zabawy, wysuwają do przodu raz jedną nogę, raz drugą,

które cieszą mnie. kołyszą się na boki, ręce trzymają na biodrach,

Jak piłeczka skaczę, podskakują obunóż w miejscu,

kręcę się jak bąk, obracają się wokół własnej osi,

chodzę jak pajacyk, maszerują w rożnych kierunkach na szeroko rozstawionych nogach,

ręce trzymam w bok. z rękami uniesionymi w bok.

Wspólne zabawy pod hasłem W co się bawić, kiedy jest nam nudno?

1. Oglądanie i nazywanie zabawek znajdujących się w sali.

2. Słuchanie wiersza E. Czapary Nuda.

N-l układa na dywanie przedmioty wymienione w wierszu. Pokazuje je kolejno podczas recytacji wiersza.

Kiedy nuda mnie dopada, Klocki, kredki, misie, auta,

zaraz biegnę do sąsiada. puzzle, książki, do gry karta.

Swe zabawki wyciągamy, A ja nudę dziś pożegnam,

wyliczankę zaczynamy. do zabawy szybko pognam.

3. Rozmowa na temat wiersza.

- Co to jest nuda? Co zrobił chłopiec, gdy zaczął się nudzić?

- Co robisz, gdy się nudzisz?

Zabawy ruchowe z wykorzystaniem wiersza Nuda (do wyboru).

• N-l rozkłada na dywanie 4 szarfy. Do każdej z nich wkłada zabawki jednego rodzaju (np.: klocki, pluszowego misia, samochód, karty do gry). Każdemu dziecku rozdaje kartę z symbolem zabawki. Dzieci maszerują po sali przy dowolnej muzyce. Kiedy muzyka cichnie, stają przy szarfie z taką zabawką, jaką mają na karcie. Potem n-l przekłada zabawki w szarfach i zabawa trwa dalej.

• Dzieci siedzą w kole na dywanie. N-l układa obok siebie trzy zabawki (np.: klocki, samochód, pluszowego misia). Prosi jedno dziecko, aby wstało, odwróciło się i zamknęło oczy. W tym czasie drugie dziecko zabiera jedną z trzech zabawek i chowa za siebie tak, żeby nie było jej widać. Pierwsze wybrane dziecko odwraca się i odpowiada na pytanie: Jakiej zabawki brakuje?

• Dzieci stoją w kole. N-l recytuje pierwszy wers wiersza. Przy drugim wersie zaczyna wyliczankę wśród dzieci. Dziecko, na które wypadnie, odpowiada na pytanie:

Czym najbardziej lubisz się bawić? Od tego dziecka n-l rozpoczyna kolejną wyliczankę.

• Dzieci siedzą w kole, wewnątrz którego leżą zabawki wymienione w wierszu.

N-l bierze, np. samochód i zaczyna zabawę słowami: Wszystkie dzieci, które najbardziej

lubią bawić się... samochodami, niech wystąpią i... podskoczą obunóż trzy razy.

N-l (lub wybrane dziecko) odkłada zabawkę na swoje miejsce. Za każdym razem n-l wybiera inną zabawkę oraz inne zadanie do wykonania przez dzieci. Zabawa

trwa tak długo, aż wszystkie zabawki zostaną wymienione.

1. Zabawa tworcza Skakanie i malowanie (według K. W. Vopla).

N-l umieszcza na ścianie arkusz papieru z narysowanym kołem. Na stoliku kładzie miseczki z farbami. Zadaniem dzieci jest zanurzenie czubków palców w farbie,

podskoczenie i dotknięcie nimi koła.

Zabawa twórcza Szukamy przedmiotów.

Dzieci szukają w sali takich przedmiotów, o jakich mówi n-l, np. w danym kolorze, drewnianych, plastikowych, metalowych, miękkich, twardych (w ciągu jednego dnia n-l podaje tylko jedną cechę przedmiotów).

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Dopasuj klocki.

Dzieci układają klocki w kształcie figur geometrycznych na ich narysowanych konturach bez konieczności ich nazywania (ćwiczenia indywidualne).

Dzień 2.

Temat dnia: Budujemy domy.

Cele ogólne: rozpoznawanie i nazywanie kolorów.

Cele operacyjne: rozpoznaje i nazywa kolory: żółty, czerwony, niebieski.

Środki dydaktyczne: wiersz W. Scisłowskiego Klocki, tacki z klockami w kolorach: żółtym, czerwonym lub niebieskim, drewniane klocki w poznanych kolorach.

Przebieg dnia

1. Zabawa twórcza Wędrujący klocek.

Dzieci siedzą w kole i naśladują podawanie sobie dużego klocka w wymyślony przez

siebie sposób.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Usiądź - wstań

Zespołowe zabawy konstrukcyjne Nasze domy.

1. Słuchanie wiersza W. Scisłowskiego Klocki.

N-l recytuje wiersz, budując domek z klocków w takim kolorze, o jakim w tym

momencie jest mowa w wierszu.

Kolorowe klocki są klocki niebieskie

dostał Krzyś od mamy, jak kwiaty na łące,

a wszystkie kolory są klocki żółciutkie

dobrze chyba znamy: zupełnie jak słońce!

są klocki zielone Z takich barwnych klocków

jak wiosenna trawa, zbudował Krzyś domy

są klocki brązowe i z tego wysiłku

jak poranna kawa, sam stał się czerwony.

2. Zabawa Klocki w danym kolorze.

N-l dzieli dzieci na kilka zespołów. Każdy zespół dostaje tackę z kompletem klocków w tym samym kształcie, ale każdy komplet jest w innym kolorze (żółtym, czerwonym, niebieskim). N-l pokazuje klocki w kolejnych kolorach, pytając: Jaki to kolor? Dzieci podają nazwę koloru i podnoszą do góry klocki w takim samym kolorze.

3. Ćwiczenia graficzne Budujemy domy.

N-l dzieli dzieci na kilkuosobowe grupy. Każda grupa buduje na tackach domy z klocków, wzorując się na budowli n-la (lub według własnych pomysłów). Dzieci oglądają powstałe budowle; określają, kto może w nich zamieszkać. N-l ustawia tacki z domkami w kąciku dla rodziców; umieszcza obok nich kartoniki z imionami dzieci, które pracowały w danym zespole.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Mowiące klocki.

Dzieci spacerują po sali, trzymając w każdej ręce po jednym drewnianym klocku. Na

hasło Klocki mówią - dzieci zatrzymują się i rytmicznie uderzają klockami o siebie. Hasło Klocki odpoczywają jest sygnałem do zaprzestania uderzania w klocki i ponownego spaceru po sali.

1. Ćwiczenia liczbowe Wieża.

Dzieci siedzą w kole. Wspólnie z n-lem budują wieżę z dużych klocków, dokładając

lub zdejmując określoną liczbę klocków zgodnie z poleceniami n-la, np. Dołóż jeden klocek. Zdejmij dwa klocki. Dołóż trzy klocki. (N-l zwraca uwagę dzieci na fakt, że kiedy dokładają klocki - wieża rośnie, a kiedy je zdejmują - maleje).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Mówiące klocki

2. Ćwiczenia indywidualne Wąż z klocków.

Dzieci układają ciąg z klocków zgodnie z wzorem ułożonym przez n-la, np. czerwony,

czerwony, niebieski; czerwony, czerwony, niebieski... (N-l układa trzy sekwencje).

Dzień 3.

Temat dnia: Z piosenką jest nam wesoło.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności rytmicznego poruszania się przy muzyce.

Cele operacyjne: uczestniczy w zabawie rytmicznej przy piosence.

Środki dydaktyczne: wiersz B. Słowik Mamo, umyj mnie, piosenka Pajacyk, kawałki sznurka dla każdego dziecka, szarfy w czterech kolorach, rysunki pajaca, książeczki dla dzieci.

Przebieg dnia

1. Zabawa relaksująca na podstawie wiersza B. Słowik Mamo, umyj mnie.

Dzieci dobierają się parami, stają lub siadają jedno za drugim. N-l recytuje wiersz, pokazując ruchy. Dzieci wykonują te same ruchy na plecach partnera.

Dzieci:

Mama córę myła, głaszczą plecy w rożnych kierunkach,

żeby czysta była. rozcierają plecy okrężnymi ruchami dłoni,

Myła długie włosy, dwoma palcami kreślą dwie linie wzdłuż pleców,

plecy szorowała. przesuwają czubki palców w poprzek całych pleców,

zaczynając od góry,

Gdy wszystko umyła, przesuwają otwarte dłonie po całych plecach,

od barków do pośladków,

brzuszek masowała. obejmują partnera od tyłu, masują mu brzuch,

Chociaż piana szczypie lekko szczypią plecy,

trochę w małe oczy, rysują palcami na plecach małe koła,

dziewczynka nie płacze, delikatnie opukują plecy opuszkami palców,

tylko rączki moczy. opukują plecy otwartymi dłońmi,

Żeby były czyste,

pracy się nie bały, trzymają partnera za nadgarstki i klaszczą jego dłońmi,

mamusi w sprzątaniu

zawsze pomagały. klaszczą swoimi dłońmi w dłonie partnera.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Figurki.

Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło Figurki - zatrzymują się i przybierają dowolną pozę, starając się przez chwilę nie poruszać.

2. Zabawy rozwijające aktywność twórczą Zabawy z wykorzystaniem sznurka.

Każde dziecko otrzymuje kawałek sznurka. Najpierw dzieci wypowiadają się, do czego

może on służyć, w co by go zaczarowały, następnie wykonują polecenia n-la. Np.:

• spacerują po sali, podnosząc i opuszczając sznurek trzymany w rękach,

• układają ze sznurka dowolne kształty na dywanie,

• przeskakują w dowolny sposób przez sznurek położony na podłodze,

• układają z wszystkich sznurków wspólnie z n-lem jedną kompozycję według pomysłów dzieci.

Zabawy przy piosence Pajacyk.

1. Ćwiczenia słuchowe Jaka to piosenka?

N-l nuci melodie znanych dzieciom piosenek. Dzieci odgadują, co to za piosenki.

2. Słuchanie piosenki Pajacyk (sł. H. Rostworowski, muz. F. Leszczyńska) śpiewanej przez n-la.

N-l:

I. Fiku-miku, fiku-miku, kręci przed sobą rękami młynek,

poskacz z nami, pajacyku, klaszcze w ręce,

popatrz się na przedszkolaka, kiwa głową na boki, trzyma ręce nad oczami,

tworząc daszek

zaraz się nauczysz skakać. skacze obunoż w miejscu,

II. Fiku-miku, fi ku-miku, (jak wyżej)

poskacz z nami, pajacyku. (jak wyżej)

Skacze Krysia, skaczę ja! skacze obunóż w miejscu,

Poskacz z nami, hop-sa-sa! skacze obunóż do przodu.

Podczas ponownego śpiewu piosenki dzieci naśladują ruchy n-la.

3. Rozmowa na temat piosenki. • Określanie tempa i nastroju.

- Kogo dzieci uczyły skakać?

• Rytmizowanie tekstu: Fiku-miku, fi ku-miku, poskacz z nami, pajacyku z klaskaniem,

uderzaniem o kolana, łączeniem klaskania i uderzania o kolana (n-l pokazuje, dzieci naśladują).

Zabawa ruchowa z elementem podskoku Pajacyki.

Dzieci swobodnie poruszają się po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, w dowolny

sposób skaczą jak pajacyki.

4. Powtarzanie ruchów za n-lem przy śpiewie piosenki.

Zabawa ruchowa Kolor do koloru.

N-l rozdaje dzieciom szarfy w czterech kolorach (czerwonym, niebieskim, żółtym

i zielonym). Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze dobierają się w pary zgodnie z kolorem swojej szarfy (pomaga

n-l).II

1. Ćwiczenie graficzne Wesoły pajacyk - kolorowanie rysunku pajaca kredkami

Zabawa ruchowa przy piosence Pajacyk

2. Ćwiczenia indywidualne: wspólne oglądanie książeczek wybranych przez dzieci; zachęcanie ich do opowiadania, co znajduje się na wybranych ilustracjach.

Dzień 4.

Temat dnia: Co do siebie pasuje?

Cele ogolne: rozwijanie umiejętności klasyfikowania przedmiotów według ich przeznaczenia.

Cele operacyjne: klasyfikuje przedmioty (ich obrazki) według ich przeznaczenia.

Środki dydaktyczne: piosenka Skacze piłka, piłki, duże i małe obrazki pasujących do siebie przedmiotów (przeznaczenie), przedmioty znane dzieciom, wybrana baśń, kosz, bębenek, tamburyn.

Przebieg dnia

1. Zabawa z wykorzystaniem piłki przy piosence Skacze piłka (sł. i muz. J. Hilchen).

Nauczyciel śpiewa piosenkę, a dzieci uderzają piłkami o podłogę. Przy słowach: Klap,

klap, klap, stuk, stuk, stuk - powtarzają te słowa.

I. Skacze piłka po podłodze II. Skacze piłka po podłodze

klap, klap, klap. stuk, stuk, stuk.

Gdy do ciebie rzucam piłkę, Gdy nie złapiesz, to ucieknie,

to ją łap! chociaż nie ma nog!

2. Zabawy z piłką.

Dzieci turlają piłkę po podłodze w rożnych kierunkach; próbują ją podrzucać i łapać;

odbijają piłkę o podłogę; masują piłką części ciała wskazane przez nauczyciela; próbują

trafić piłką do kosza ustawionego w niewielkiej odległości.

Zabawa bieżna Dogoń piłkę.

Dzieci siedzą w grupie. Kolejno rzucają przed siebie piłkę i biegną drogą, którą ona się

toczy.

Zabawa dydaktyczna Co do siebie pasuje?

1. Zabawa muzyczna Wykonujemy polecenia przy muzyce.

Dzieci poruszają się przy muzyce zgodnie z poleceniami n-la, np.:

Idziemy na paluszkach. Idziemy, kręcąc biodrami. Idziemy z rękami trzymanymi przed sobą. Idziemy, trzymając się za kolana. (N-l, mówiąc, pokazuje sposób chodzenia).

Zabawa ruchowa rozwijająca koncentrację uwagi Krok do przodu, krok do tyłu.

Dzieci stoją w luźnej gromadce. Kiedy n-l uderza w bębenek, robią krok do przodu, jeśli uderza w tamburyn - krok do tyłu.

2. Zabawa Co do siebie pasuje?

N-l rozkłada w rożnych miejscach sali duże obrazki przedstawiające znane dzieciom

przedmioty. Każde dziecko losuje mały obrazek, na którym narysowany jest przedmiot

pasujący do jednego z dużych obrazków. Zadanie dzieci polega na odszukaniu odpowiedniego dużego obrazka, ustawieniu się przy nim i uzasadnieniu swojego wyboru. Przykładowe obrazki: wazon - kwiatek, łyżka - widelec, samochód - opona, wiaderko - łopatka, drzewo - liść, kubek - szczoteczka do zębów.

3. Ćwiczenia koncentracji uwagi.

N-l ustawia przed dziećmi znane im przedmioty. Kolejno je opisuje, a dzieci odgadują, o którym przedmiocie mówi.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Usiądź - wstań (patrz: przewodnik..., s. 120).

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Gdzie ukryła się piłka?

Dzieci oglądają obrazki. Szukają na nich miejsc, w których ukryła się piłka. Określają te

miejsca, stosując odpowiednie przyimki (za, pod, nad, obok).

Zabawa bieżna Dogoń piłkę

2. Słuchanie przez chętne dzieci baśni opowiadanej przez n-la (a wybranej przez dzieci).

Dzień 5.

Temat dnia: Lubimy liczyć.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie trzech. liczy do trzech.

Środki dydaktyczne: D. Chauvel, Ch. Noret Zabawy relaksacyjne dla dzieci, duże kartonowe koło podzielone na cztery części, każda część w innym kolorze, małe lusterka (dla dziecki), piłki, stare gazety, krzesełka, kosz, paski papieru, kostki do gry.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna W takim samym kolorze.

N-l odsłania duże kartonowe koło podzielone na cztery ćwiartki, każda w innym kolorze: czerwonym, zielonym, żółtym lub niebieskim. Układa przed dziećmi obrazki,

odwrócone spodem do góry. Dzieci kolejno podnoszą obrazki; określają, co przedstawiają i w jakim są kolorze. N-l umieszcza obrazki na wskazanym przez dzieci,

pasującym kolorystycznie kawałku koła, np. kolor zielony: żaba, listek, spodnie; czerwony: pomidor, wiśnie, jabłko; niebieski: chmurka, kwiatek, sukienka; żołty: cytryna, słońce, kredka.

Zabawa twórcza Szukamy przedmiotów

2. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych Co może nasz język i nasze wargi?

Dzieci otrzymują małe lusterka. Otwierają usta, oglądają swój język; poruszają nim -

najpierw powoli, potem coraz szybciej; wysuwają go do przodu, do tyłu, w gorę i na

boki. Rozchylają lekko wargi, okrężnym ruchem przesuwają językiem wzdłuż górnej

wargi, potem dolnej, kilkakrotnie w jedną stronę, a potem w drugą. Wysuwają wargi

do przodu, tworząc ryjek, i rozciągają je w uśmiechu bez pokazywania zębów. Posyłają

całuski do swojego odbicia (n-l demonstruje ćwiczenia).

Zabawa dydaktyczna Policz.

1. Zabawa Piłka w parze.

Dzieci dobierają się parami. Każda para otrzymuje piłkę. Dzieci próbują utrzymać ją

między sobą bez użycia rąk, np. czołami, ramionami, plecami (piłki między dziećmi

umieszcza n-l).

2. Zabawa Posłuszne gazety.

Dzieci spacerują po sali z gazetą położoną na głowie. Najpierw poruszają się wolno,

potem szybciej; starają się nie zgubić gazety. Na zakończenie zabawy zwijają z gazety

kulę i celują nią do kosza trzymanego przez n-la.

3. Zabawa dydaktyczna.

Dzieci układają przed sobą paski papieru zgodnie z poleceniami n-la, np.

Ułóżcie przed sobą tyle pasków papieru, ile misiów jest na krzesełku (1); ile jabłek jest w koszyku (3); ile garnuszków jest na tacy (2).

4. Zabawa Zrób to co ja.

N-l układa przed sobą kostki do gry (1,2,3),a dzieci rysują na kartce tyle samo kresek.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Na krzesełko, za krzesełko.

Dzieci poruszają się swobodnie pomiędzy krzesełkami rozstawionymi po całej sali. Na hasło Na krzesełko - siadają na krzesełku. Na hasło Za krzesełko - przykucają za krzesełkiem.I

1. Zabawy z wykorzystaniem tekstu wyliczanki (według D. Chauvela, Ch. Noreta).

Czary-mary, czary-mary, Okulary mi się zbiły.

mam niebieskie okulary. Wszystkie czary się skończyły.

Przy słowach czary-mary dzieci naśladują ruch głaskania powietrza przed sobą (pokazuje n-l).

2. Zabawa przy piosence Ta nasza zabawa

Tematyka tygodnia: Nadchodzi zima.zi1.

Temat dnia: Pierwszy śnieg.

Cele ogólne: zapoznanie z oznakami nowej pory roku. wymienia wybrane oznaki zimy.

Środki dydaktyczne: opowiadanie M. Czerkawskiej W lesie biało, piosenka Dalej, dzieci, w szeregu, obrazki: przedstawiające rożne elementy pogody, kojarzące się z rożnymi porami roku, ilustracje do opowiadania, obręcze, śnieg, tamburyn, wata, słoik.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna Zimowa pogoda.

N-l odsłania obrazki przedstawiające rożne elementy pogody. Dzieci nazywają obrazki, np.: padający deszcz; padający śnieg; słońce; słońce zakryte częściowo chmurą; burza; wiejący wiatr. Wskazują te, które przedstawiają pogodę, jaka jest w tym dniu. Zabawa ruchowa rozwijająca duże grupy mięśniowe Bawimy się śnieżkami. Dzieci naśladują podnoszenie śniegu, lepienie śnieżek, rzucanie nimi raz jedną ręką, raz drugą.

2. Zabawa Co kojarzy się z zimą?

N-l rozkłada na dywanie obręcze. Umieszcza w nich rożne obrazki. Dzieci spacerują przy dźwiękach marszowej muzyki i oglądają obrazki. Podczas przerwy w grze siadają wokół obręczy, w których znajdują się obrazki kojarzące im się z zimą, np.: bałwan, sanki, choinka. Próbują uzasadnić swój wybór. Podczas powtórzeń zabawy n-l zmienia obrazki w obręczach.

Słuchanie opowiadania M. Czerkawskiej W lesie biało.

1. Zabawa przy piosence Dalej, dzieci, w szeregu (autor nieznany, muz. H. Bojarska).

Nl śpiewa piosenkę. Dzieci, ustawione w szeregu, maszerują dookoła sali, wysoko

unosząc kolana, jakby szły po śniegu. Przy słowach: Tup, tup, tup - tupią w miejscu,

a przy słowach: Chrup, chrup, chrup - klaszczą w ręce.

Dalej, dzieci, w szeregu Dalej, dalej tup, tup, tup,

maszerujmy po śniegu. śnieżek chrupie chrup, chrup, chrup.

2. Słuchanie opowiadania.

N-l opowiada, pokazując ilustracje.

W ciszy porannej godziny zajączek wracał do lasu. Podjadł sobie koniczyny, biegał,

hasał, wesoło kiwał ogonkiem. Gdy w sosnowe wpadł sadzonki, zwolnił biegu, spojrzał

w gorę. Z ciemnej chmury sfruwa coś białego. Kogoż by spytać, zawołać? Zajączek

dojrzał dzięcioła.

- Dzięciołeczku, co się stało? W lesie biało!

Dzięcioł na ogonie wsparty zadumał się nie na żarty. Mknie zajączek lasu skrajem, wtem gwar słyszy i przystaje. Na kalinie obok drożki poćwierkują jemiołuszki.

- Jemiołuszko, co się stało? W lesie biało!

- Powiedziałabym z ochotą, jeżeli ci chodzi o to, ale jemiołuszka młoda zna się tylko na

jagodach. Nie wiem, patrz, idzie Mikita, jego spytaj.

- Z lisem nie jestem w przyjaźni. Zając biegnie coraz raźniej. Płatki krążą wciąż te same. Nareszcie spotkał swą mamę. - Mamo - pisnął. - Co się stało? W lesie biało! Widziałem, gdym z pola biegł.

- Synku - szepce zajęczyca - to nie żadna tajemnica, to jest pierwszy śnieg.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

- Kto biegł przez las? Co zdziwiło zajączka?

- Jakie zwierzęta pytał, czym są białe płatki? - Co wyjaśniła zajączkowi mama?

4. Określanie właściwości fizycznych śniegu.

• Oglądanie śniegu przyniesionego przez n-la; podawanie przez dzieci jak największej

liczby słów określających śnieg, np.: biały, zimny, mokry. Zostawienie śniegu w słoiku, w pobliżu źródła ciepła.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pada śnieg.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy

w grze zatrzymują się, naśladują ruchem palców padający śnieg i rytmicznie powtarzają

tekst: Pada śnieg, pada śnieg, całe noce, całe dnie.

Spacer w pobliżu przedszkola, oglądanie zimowego krajobrazu; dzielenie się spostrzeżeniami.

1. Zabawa Zabawy z wykorzystaniem śniegowych płatków.

Dzieci robią z waty malutkie kuleczki; podrzucają je i łapią; zdmuchują z powierzchni

stołu; układają z nich dowolne kompozycje.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pada śnieg

2. Oglądanie wody powstałej z rozpuszczonego śniegu; zwrócenie uwagi na jej zanieczyszczenia; przestrzeganie przed konsekwencjami jedzenia śniegu.

Dzień 2.Temat dnia: Śniegowe płatki.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności rąk. Cele wyraża własne pomysły w pracy plastycznej.

Środki dydaktyczne: wiersz W. Zechentera Zima, rymowanka Płatki śniegu, niekarbowana biała i niebieska bibuła, duży kawałek niebieskiej lub granatowej tkaniny, klej z mąki, granatowe kartki, wata, farby, nagranie spokojnej muzyki, trójkąt.

Przebieg dnia

1. Kolorowanie rysunku drzewa brązową kredką, odciskanie na nim śnieżnych płatków

watą maczaną w farbie

Zabawa ruchowa rozwijająca duże grupy mięśniowe Bawimy się śnieżkami

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Płatki śniegu.

Dzieci rytmicznie powtarzają słowa razem z n-lem, łącząc mowę z klaskaniem,

uderzaniem o uda, naśladowaniem ruchem palców padającego śniegu. Powtarzają tekst

cicho i głośno, z wzrastającym i malejącym natężeniem głosu, zgodnie ze wskazaniem

dłoni n-la (dłonie się rozchodzą - coraz głośniej, schodzą się - coraz ciszej).

Dzieci stoją w kole:

Zima, zima, jest wesoło, klaszczą w ręce,

tańczą płatki śniegu w koło. wyciągają ręce do góry, szybko poruszają

dłońmi w jedną i w drugą stronę,

Płatki śniegu w krąg wirują, obracają się wokół własnej osi,

dzieciom sanki obiecują. kłaniają się.

Zabawy rozwijające inwencję twórczą A śnieg pada i pada.

1. Zabawa plastyczna Nasze śniegowe płatki.

Dzieci wydzierają dowolne kształty z kwadratów niekarbowanej bibuły (o wymiarach

8 x 8 cm). Układają je na dużym kawałku niebieskiej lub granatowej tkaniny rozłożonej

na podłodze. Dzieci ustawiają się dookoła tkaniny, chwytają za jej brzegi, unoszą do góry i lekko falują. Obserwują poruszające się bibułkowe śniegowe płatki.

Wykonują ćwiczenia oddechowe: dmuchają na bibułkowy płatek leżący na dłoni.

Ćwiczenie z zakresu analogii personalnej Jesteśmy płatkami śniegu.

N-l opowiada, a dzieci starają się wyobrazić sobie, jak może czuć się płatek śniegu. Próbują wyrazić to za pomocą ruchu, mimiki przy spokojnej muzyce.

Wyobraźcie sobie, że jesteście płatkami śniegu. Każdy z was jest inny, piękny, niepowtarzalny. Poruszacie się lekko, delikatnie, tańczycie, wirujecie w koło. Jest wam dobrze, czujecie się wspaniale. Wokół siebie spotykacie inne płatki śniegu. Delikatnie się z nimi witacie, głaszczecie je, tańczycie delikatnie, na paluszkach. A teraz opadacie wolniutko na ziemię, zamykacie oczy i wyobrażacie sobie, jak wygląda taki śniegowy świat.

Dzieci otwierają oczy, próbują opowiedzieć, jak się czuły, kiedy były płatkami śniegu.

Naklejają powydzierane na początku zajęcia bibułkowe płatki śniegu na granatowych

kartkach pokrytych klejem z mąki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wirujące płatki śniegu.

N-l gra na trójkącie. Dzieci-płatki śniegu swobodnie wirują po sali. Kiedy dźwięki trójkąta cichną, płatki śniegu opadają - dzieci powoli przykucają i chowają głowy w ramiona.

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa Wirujące płatki śniegu

2. Nauka wiersza W. Zechentera Zima fragmentami, metodą ze słuchu.

Wesoło idzie na spacer zima, Gdy się zaśmieje, śnieg z nieba leci,

za rączki małe bałwanki trzyma. aby na sankach śmiały się dzieci.

Dzień 3.Temat dnia: Rodzina bałwanków.

Cele ogolne: rozwijanie umiejętności porównywania wielkości przedmiotów.

Cele operacyjne: stosuje słowa: mały, duży.

Środki dydaktyczne: opowieść ruchowa W przedszkolnym ogrodzie, obrazki bałwanków wyrażających rożne stany emocjonalne, kartonowe elementy do układania bałwanków, plastelina.

Przebieg dnia

1. Zabawa pantomimiczna Uczucia bałwanka.

N-l pokazuje dzieciom obrazki bałwanków wyrażających rożne stany emocjonalne.

Dzieci oglądają obrazki, próbują określić, jak czuje się dany bałwanek, a następnie,

za pomocą mimiki i gestów, pokazują minę tego bałwanka. Np. wesoły bałwanek,

smutny, przestraszony, zdziwiony, zły.

Zabawa ruchowa rozwijająca duże grupy mięśniowe Bawimy się śnieżkami

2. Opowieść ruchowa W przedszkolnym ogrodzie. N-l opowiada, a dzieci naśladują czynności, o których mówi.

Od samego rana padał śnieg. (Dzieci naśladują ruchami dłoni padający śnieg). Dzieci

ubrały się i wyszły do ogrodu przedszkolnego, aby się pobawić. (Naśladują ubieranie się

i marsz do ogrodu). Chwytały spadające płatki śniegu i przyglądały się im. (Wyskakują

obunóż w gorę, chwytają na niby płatki śniegu i oglądają je). Śniegu napadało bardzo

dużo. Dzieci brodziły po nim, wysoko unosząc nogi. (Chodzą z wysokim unoszeniem

kolan). Postanowiły odgarnąć śnieg, aby powstały ścieżki, po których byłoby wygodnie

chodzić. (Naśladują odgarnianie śniegu łopatą). Chłopcy wpadli na pomysł, aby lepić

śnieżki i rzucać nimi. (Naśladują lepienie kul i rzucanie nimi w rożnych kierunkach).

Wszyscy byli oblepieni śniegiem jak bałwanki. Przed powrotem do przedszkola dzieci

musiały więc otrzepać ze śniegu buty i ubrania. (Tupią nogami, otrzepują rożne części

garderoby wskazane przez nauczyciela). Rękawiczki były całe mokre. Dzieci rozcierały

zmarznięte ręce i chuchały w nie, aby je ogrzać. (Pocierają rękami o siebie, dmuchają

w ręce przyłożone do ust).

Ćwiczenia liczbowe w formie opowieści matematycznej Nasza rodzina bałwanków.

1. Rozwiązywanie zagadki.

Ze śniegu jest zrobiony, kapelusz ma na głowie.

Choć niezgrabny, ale miły, dzieci same go lepiły. (bałwan)

Po rozwiązaniu zagadki n-l umieszcza na tablicy obrazek bałwana.

2. Zabawa Tworzymy bałwanki.

N-l opowiada, a dzieci układają przed sobą z odpowiednich elementów bałwanki.

Każde dziecko ma zestaw trzech kół rożnej wielkości, miotłę i kapelusz wycięte z kolorowego kartonu.

Kiedy spadł puszysty śnieg, dzieci postanowiły ulepić bałwanka. Najpierw utoczyły ze

śniegu dużą kulę. (Dzieci układają przed sobą największe ze swoich kół). Ustawiły ją

pośrodku ogrodu. Potem utoczyły kulę trochę mniejszą od tej poprzedniej i ustawiły ją

na dużej. (Dzieci wybierają średnie koło i układają je na dużym kole). - Nasz bałwanek

ma już nogi i brzuszek, ale brakuje mu jeszcze głowy - powiedziała pani. I dzieci szybko

zabrały się do pracy. Ulepiły jeszcze jedną kulę - mniejszą od dwóch pozostałych.

Umieściły ją na samej górze. Było to trudne, ale świetnie sobie poradziły. Bałwan miał

głowę. (Dzieci dokładają najmniejsze koło). - Jaki to bałwan... - powiedział Tomek.

- To przecież tylko śniegowe kule. Duża, mała i najmniejsza. A gdzie oczy, nos i usta?

Przydałby mu się też kapelusz i miotła, na której siadałyby ptaki. Musimy dokończyć bałwanka.

(Dzieci rysują flamastrami na najmniejszym kole oczy i nos, dokładają kapelusz i miotłę). N-l stwierdza, że w sali powstała rodzina bałwanków. Proponuje jej obejrzenie. Dzieci oglądają powstałe bałwanki; wypowiadają się na temat ich wyglądu - dostrzegają różnice i podobieństwa (bałwanki mają takie same kule; rożne twarze i kapelusze w rożnych kolorach).

3. Zabawa Liczymy i porównujemy.

Dzieci siadają przed swoimi bałwankami i wykonują polecenia nauczyciela. Liczą, z ilu

kół składa się bałwanek; podnoszą do góry koła: duże, a potem małe i najmniejsze.

Zabawa ruchowa o charakterze integracyjnym Bałwanek do bałwanka.

Dzieci dobierają się parami. Wykonują polecenia nauczyciela, np.: Bałwanki podają sobie ręce. Dotykają się stopami. Dotykają się plecami. Na hasło Bałwanek do bałwanka - dzieci zmieniają partnera.

Wyjście do ogrodu przedszkolnego, wspólne lepienie bałwana.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Lepimy bałwana.

Dzieci naśladują (za n-lem): toczenie dużej kuli ze śniegu, ustawianie jej, toczenie

drugiej kuli, podnoszenie jej i ustawianie na poprzedniej, toczenie trzeciej kuli

- najmniejszej - i umieszczanie jej najwyżej. Potem naśladują ozdabianie bałwanka -

wkładają mu na głowę kapelusz, robią oczy, nos, buzię, guziki. Następnie podziwiają

swojego bałwanka; cieszą się, że jest taki ładny, podskakują dookoła niego.

1. Lepienie bałwanka z plasteliny przez chętne dzieci.

Zabawa ruchowa o charakterze integracyjnym Bałwanek do bałwanka

Dzień 4.Temat dnia: Z górki na pazurki.

Cele ogólne:rozwijanie umiejętności poruszania się przy muzyce.

Cele: porusza się rytmicznie przy muzyce.

Środki dydaktyczne: D. Hodges Gdy dzieci się nudzą. 500 zabaw dla dzieci w każdym wieku, piosenka Na saneczkach, rysunki do ćwiczeń grafomotorycznych, białe lub niebieskie paski bibuły, nagranie muzyki o zmiennym tempie, po dwa przedmioty tego samego rodzaju różniące się długością, plastikowe butelki i nakrętki na nie, bębenek, tacki.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia sprawności manualnej Butelki i nakrętki (według D. Hodges).

N-l przygotowuje rożne plastikowe butelki i nakrętki na nie. Zadaniem dzieci jest nałożenie nakrętek na odpowiednie butelki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Lodowe sople.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Jedno głośne uderzenie jest sygnałem do zatrzymania się. Dzieci zastygają w bezruchu jak lodowe sople. Dwa uderzenia są sygnałem do ponownego ruchu.

2. Ćwiczenie grafomotoryczne Zimowe kształty.

N-l pokazuje proste rysunki związane z zimą. Dzieci nazywają je. Następnie rysują

w powietrzu pokazywane kształty, np. śniegowej chmury, sopli, bałwana, choinki.

Zabawy przy piosence Na saneczkach.

1. Improwizacje ruchowe przy muzyce - Taniec zimowych wiatrów.

Dzieci trzymają w rękach po jednym białym lub niebieskim pasku bibuły. Poruszają się

swobodnie przy wolnej i szybkiej muzyce, dostosowując szybkość ruchu do muzyki.

Wyobrażają sobie, że są tańczącymi zimowymi wiatrami.

2. Słuchanie piosenki Na saneczkach (sł. W. Grodzieńska, muz. F. Gebertowa) śpiewanej przez n-la.

I. Śnieżek skrzy się od słoneczka, II. A ten misio,

jedzie Krysia na saneczkach. niedźwiedź bury,

Lala Ola w dole stoi, zjeżdża z Krysią

bo się lala śniegu boi. pędem z góry.

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Określanie tempa i nastroju.

• Wypowiedzi na temat wyglądu śniegu.

- Kto jechał na saneczkach? Kto bał się śniegu?

4. Zabawa rytmiczna A ten misio.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy

w grze zatrzymują się, klaszczą w ręce i rytmicznie wypowiadają tekst: A ten misio,

niedźwiedź bury, zjeżdża z Krysią pędem z góry.

Zabawa muzyczno-ruchowa Jedziemy na saneczkach.

Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, dobierają się parami, tworząc

saneczki (stają w parze jedno za drugim), i poruszają się w rożnych kierunkach. Kiedy

melodia milknie, ponownie spacerują po sali. Podczas powtórzeń zabawy tworzą saneczki z innymi partnerami (pomaga n-l).

1. Zabawa rozwijająca umiejętność określania długości Długi czy krotki?

N-l pokazuje dzieciom po dwa przedmioty: szaliki, sznurowadła, paski papieru,

sznurki rożnej długości. Dzieci kolejno oglądają te przedmioty, porównują ich długości,

określają, który z nich jest długi, a który krotki. Dzieci rozdzielają otrzymane od n-la paski papieru: długie odkładają na tackę oznaczoną długim paskiem, a krótkie - na tackę oznaczoną krótkim paskiem papieru.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Lodowe sople

2. Ozdabianie rysunku długiego szalika żółtymi kropkami, a krótkiego szalika - żółtymi

kreskami

Dzień 5.

Temat dnia: Zimowe zagadki.

Cele ogolne: rozwijanie pamięci. recytuje wiersz.

Środki dydaktyczne: wiersz W. Zechentera Zima, rymowanka Skrzypi śnieżek, biała bibuła, obręcze, kartoniki z konturami przedmiotów, obrazki tych przedmiotów, trójkąt.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze Skrzypi śnieżek.

Dzieci słuchają rymowanki, a następnie powtarzają za n-lem wyrazy dźwiękonaśladowcze z rożnym natężeniem głosu. Potem poruszają się, słuchając rymowanki. Dzieci:

Wietrzyk wieje: wiuuu, wiuuu, wiuuu, naśladują poruszanie się drzew na wietrze,

chce obudzić cię ze snu. przeciągają się,

Śnieżek skrzypi skrzyp, skrzyp, skrzyp, klaszczą w ręce,

przykrył puchem ziemię w mig. naśladują dłońmi padający śnieg,

Jadą sanki szur, szur, szur, pocierają jedną dłonią o drugą,

choć nie mają wcale kół. poruszają palcem wskazującym na

boki w geście przeczenia,

Wrobel ćwierka ćwir, ćwir, ćwir, machają rękami jak skrzydłami ptaka,

a na drzewie siedzi gil. przykucają.

Zabawa ruchowa rozwijająca duże grupy mięśniowe Bawimy się śnieżkami

2. Zabawy śniegowymi kulami.

Dzieci zgniatają kawałki białej bibuły raz jedną ręką, raz drugą. Podrzucają je i łapią.

Turlają po podłodze w rożnych kierunkach; przerzucają kule z jednej strony sali na drugą stronę; celują nimi do obręczy leżących na dywanie.

Zabawa z wykorzystaniem tekstu wiersza W. Zechentera Zima

1. Słuchanie wiersza.

N-l gra na trójkącie i recytuje wiersz. Podczas powtórzenia wiersza dzieci dopowiadają

brakujące słowa. Następnie dobierają się trojkami (w środku stoi pani Zima, po bokach - dwa bałwanki). Spacerują, recytując wiersz z n-lem. Na zakończenie podają sobie ręce i poruszają się w małych kołeczkach w rytmie wystukiwanym na trójkącie (n-l pomaga w ustawianiu się).

2. Zabawa Co pasuje do tego konturu?

Dzieci otrzymują kartoniki z konturami przedmiotów (po kilka tego samego rodzaju).

Poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze

odszukują obrazki przedmiotów, których kontury otrzymały (np. bałwan, domek, choinka, sanki, rękawiczki), i ustawiają się obok nich. Podczas powtórzenia zabawy dzieci zamieniają się kartonikami. Zabawa ruchowa o charakterze integracyjnym Bałwanek do bałwanka

1. Zabawa z wykorzystaniem rymowanki Skrzypi śnieżek

Zabawa orientacyjno-porządkowa Lodowe sople

2. Ćwiczenia słuchowe.

N-l mówi słowa z podziałem na sylaby. Dzieci odgadują, co powiedział, łącząc sylaby w słowa (ćwiczenia indywidualne).

eci

Tematyka tygodnia: Nadchodzą święta. 1.

Temat dnia: Przedszkolna choinka.

Cele ogolne: poznanie tradycji ubierania choinki. ubiera wspólnie z innymi choinkę.

Środki dydaktyczne: piosenka (sł. K. Wodnicka, muz. F. Leszczyńska) Zielony gość, gałązki świerka i sosny, igły sosnowe, sztuczna choinka, ozdoby choinkowe, nagranie muzyki tanecznej, obrazek ubranej choinki.

Przebieg dnia

1. Oglądanie gałązek świerka i sosny; dotykanie ich, wąchanie, porównywanie wyglądu

igieł; zwrócenie uwagi, z jakich drzew pochodzą gałązki i gdzie można je zobaczyć;

umieszczenie ich w kąciku przyrody.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idź - stoj!

Na hasło Idź, dzieci swobodnie maszerują po sali. Hasło Stoj jest sygnałem do zatrzymania się.

2. Ćwiczenia oddechowe Zdmuchujemy igły.

Dzieci dmuchają na sosnowe igły umieszczone na stoliku.

Wspólne ubieranie choinki w sali przedszkolnej.

1. Słuchanie piosenki Zielony gość śpiewanej przez n-la.

• Wypowiedzi dzieci na temat gościa, który je dzisiaj odwiedzi.

I. Stała pod śniegiem panna zielona. II. Jak długo zechcesz, z nami pozostań,

Nikt prócz zająca nie kochał jej. niech pachnie tobą domowy kąt.

Nadeszły święta i przyszła do nas. Wieszając jabłka na twych gałązkach,

Pachnący gościu, prosimy, wejdź! życzymy wszystkim wesołych świąt.

Ref.: Choinko, piękna jak las, choinko, zostań wśród nas. (bis) Ref.: Choinko...

2. Ubieranie choinki.

• Wspólne wyjęcie choinki z pudełka, rozłożenie jej gałązek. Wymyślanie przez dzieci

pięknych ukłonów na powitanie choinki.

• Oglądanie ozdób choinkowych; dzielenie się spostrzeżeniami na temat ich kształtów,

kolorów, wielkości; zwrócenie uwagi na ich delikatność i kruchość. Kolejne wieszanie

bombek na dolnych gałązkach choinki przez dzieci, na górnych - przez n-la.

• Improwizacje taneczne przy muzyce w parach, w większych zespołach; wyrażanie radości z posiadania pięknej choinki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idź - stoj! III

1. Ćwiczenia grafomotoryczne: przesuwanie palcami jednej ręki, drugiej ręki, a potem obu rąk po rysunku choinki. Kolorowanie jej; naklejanie na rysunku obrazków bombek odszukanych we wkładce

2. Ćwiczenia słownikowe Jakie ozdoby wiszą na choince?

Prawidłowe nazywanie przez dzieci ozdób choinkowych znajdujących się na choince

przedstawionej na obrazku. Określanie, które z nich powieszone są nisko, a które - wysoko; nazywanie ich kolorów (ćwiczenia indywidualne).

Dzień 2.

Temat dnia: Choinka w lesie stała.

Cele ogolne: rozwijanie pamięci. recytuje wiersz.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Salach Choineczka, rysunki ozdób choinkowych, obrazek przedstawiający bombki, pocięte na części sylwety choinki, farby: zielona, czerwona, niebieska, stemple z ziemniaków.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazków; wskazywanie tych, które przedstawiają wcześniejsze wydarzenia; opowiadanie, co dzieje się na obrazkach

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idź - stoj!

2. Ćwiczenia grafomotoryczne Ozdoby choinkowe.

N-l pokazuje proste rysunki ozdób choinkowych. Rysuje ich kształty w powietrzu

jedną ręką, a potem obiema. Dzieci nazywają je; rysują w powietrzu ich kształt

jedną dłonią, drugą, a potem obiema równocześnie. (Rysowane kształty są dużych rozmiarów, np. bombka w kształcie kuli, sopla, grzybka, bałwanka).

Nauka wiersza I. Salach Choineczka.

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Układamy choinkę.

Dzieci układają w całość pocięte na części sylwety choinki.

2. Słuchanie wiersza recytowanego przez n-la.

Choineczka mała Przywieźli ją ludzie

w lesie sobie stała. po zmarzniętej grudzie.

Wiatr ją lulał do snu, Teraz cieszy dzieci.

więc się kołysała. Widzicie, jak świeci?

3. Rozmowa na temat wiersza.

- Jak wyglądała choinka? Gdzie rosła?

- Kto ją lulał do snu? Jak się wtedy zachowywała?

- Kto ją przywiózł z lasu? Kogo cieszy swym wyglądem?

Zabawa ruchowo-naśladowcza Choinka na wietrze.

Dzieci naśladują poruszanie się choinki, gdy wieje słaby wiatr i silny wiatr. Stoją w małym rozkroku, ręce mają rozłożone lekko na boki.

4. Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.

• Recytacja zespołowa i indywidualna przez chętne dzieci.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ubieramy choinkę.

Dzieci naśladują wyciąganie bombek z pudełka, a potem wieszanie ich na choince.

1. Ćwiczenia graficzne.

Dzieci zamalowują rysunek choinki zieloną farbą. Odciskają na nim stemplem wykonanym z ziemniaka czerwone i niebieskie bombki w dowolnej liczbie. Dorysowują żółtą kredką na czubku choinki gwiazdę

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idź - stoj!

2. Ćwiczenie spostrzegawczości Takie same bombki.

Dzieci wyszukują na obrazku takie same bombki (ćwiczenia indywidualne).

Dzień 3.

Temat dnia: Świąteczna gwiazdka.

Cele ogolne: rozwijanie umiejętności wokalnych i ruchowych.

Cele operacyjne: probuje śpiewać piosenkę i ilustrować ją ruchem.

Środki dydaktyczne: rymowanka Na choince, piosenka Świąteczna gwiazdeczka, szarfy, nagranie marszowej muzyki, długie i krótkie paski papieru, obręcze, trójkąt.

Przebieg dniaI

1. Ćwiczenia plastyczne Gwiazdki.

Dzieci układają z krótkich i długich pasków papieru gwiazdki (nakładają paski na krzyż, a potem po skosie) według wzoru pokazanego przez n-la, a następnie według własnych pomysłów. N-l zachęca je do dzielenia się spostrzeżeniami na temat ich wyglądu.

Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń słuchowych Gwiazdeczki.

N-l dzieli dzieci na 5-osobowe grupy. Każdej grupie przydziela obręcz. Dzieci trzymają obręcz rękami i poruszają się w koło. Tempo ich ruchu uzależnione jest od uderzeń n-la w bębenek.

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Na choince.

Dzieci rytmicznie powtarzają za n-lem poszczególne słowa: cicho i głośno, szybko i wolno. Na choince gwiazdka świeci i swym blaskiem cieszy dzieci.

Zabawy przy piosence Świąteczna gwiazdeczka.

1. Zabawa inhibicyjno-incytacyjna Taniec gwiazdeczek.

Dzieci-gwiazdeczki swobodnie poruszają się na palcach po sali przy dźwiękach trójkąta.

Kiedy dźwięki cichną, gwiazdeczki zatrzymują się, kładą ręce pod głowę jak poduszkę i delikatnie się kołysząc - zasypiają. Dźwięki trójkąta są sygnałem do ponownego ruchu.

2. Słuchanie piosenki Świąteczna gwiazdeczka (sł.imuz.M.Staniek)śpiewanej przez n-la.

Dzieci:

I. Świąteczna gwiazdeczka unoszą ręce w gorę, kręcąc dłońmi,

na niebie błyszczała pokazują, jak błyszczy gwiazdeczka,

i do wszystkich dzieci oczkiem mrugała. zamykają i otwierają dłonie,

I I. Świąteczna gwiazdeczka wskazują ręką na niebo,

na błękitnym niebie

rączkami machała tylko dla ciebie. poruszają rękami w rożne strony,

II I. Świąteczna gwiazdeczka wskazują rękami na inne dzieci,

wszystkim dzieciom w nocy

posyła całusy i życzy posyłają całuski, przykucają i przykładają

dobrej nocy. złożone dłonie (jak poduszkę) do policzka.

3. Rozmowa na temat piosenki.

• Zwrócenie uwagi na tempo i nastrój piosenki.

- Gdzie błyszczała gwiazdeczka? Co robiła?

4. Ilustracja ruchowa piosenki Świąteczna gwiazdeczka

5. Nauka piosenki (I zwrotki) fragmentami, metodą ze słuchu.

6. Zabawa rytmiczna Co robi gwiazdeczka?

Dzieci poruszają się po sali przy melodii piosenki. Podczas przerwy w grze rytmicznie

klaszczą i powtarzają razem z n-lem słowa: Świąteczna gwiazdeczka na niebie błyszczała. Podczas powtórzenia zabawy wypowiadają słowa: Świąteczna gwiazdeczka

rączkami machała. A przy ostatnim powtórzeniu zabawy mówią, rytmicznie klaszcząc,

słowa: Świąteczna gwiazdeczka całusy posyłała.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wrzucamy prezenty przez komin.

Dzieci są pomocnikami Mikołaja, ktory wrzuca prezenty przez komin. Kominy to szarfy

rozłożone na dywanie. Podczas cichej muzyki dzieci chodzą na palcach pomiędzy

szarfami. Podczas przerwy w grze wskakują do środka szarf, naśladując ruchem ciała

wrzucanie prezentu do komina. Ponowne dźwięki muzyki są sygnałem do spaceru pomiędzy szarfami.

1. Wskazywanie na rysunku paczek odpowiedniej wielkości; łączenie ich liniami w kolejności od najmniejszej do największej

2. Ilustracja ruchowa piosenki Świąteczna gwiazdeczka

3. Rozmowy indywidualne lub w małych zespołach: zachęcanie dzieci do wypowiedzi na temat swoich marzeń związanych z gwiazdkowymi prezentami.

Dzień 4.

Temat dnia: Gwiazdkowe prezenty.

Cele ogolne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne: wykonuje wspólnie z n-lem formę przestrzenną według wzoru.

Środki dydaktyczne: opowiadanie E. Grygiel Majsterkowanie u cioci Eli, płyty z kolędami, widokowki związane ze świętami Bożego Narodzenia, ilustracje do opowiadania, kartonowe elementy do wykonania aniołków, klej, obrazki świątecznych symboli.

Przebieg dnia

1. Słuchanie nagrań wybranych kolęd (najlepiej wykonywanych przez dzieci) przy choince. Zwrócenie uwagi dzieci na to, jakie święta się zbliżają; podkreślenie ich rodzinnego charakteru.

Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń słuchowych Gwiazdeczki

2. Oglądanie kart związanych ze świętami Bożego Narodzenia - zwrócenie uwagi na charakterystyczne symbole. Opowiadanie przez dzieci, jak wyglądają przygotowania świąteczne w ich domach.

Świąteczny aniołek - wykonanie gwiazdkowego prezentu dla rodzicow.

1. Słuchanie opowiadania E. Grygiel Majsterkowanie u cioci Eli.

- Czy pomyśleliście już, co dacie pod choinkę mamie i tacie? - zapytała ciocia Ela, kiedy Jędrek i Ewa przyszli do niej z wizytą.

- Nie - mruknął Jędrek, a Ewa dodała cichutko: - My przecież nie mamy pieniędzy.

- Ale moglibyście przecież zrobić coś samodzielnie - zaproponowała ciocia.

Dzieci były zachwycone, a ciocia przyniosła pudło z szyszkami, kolorowym papierem,

farbami, nożyczki i mnóstwo innych potrzebnych rzeczy.

- Jeśli chcecie, możemy zrobić aniołka.

Pewnie, że bardzo chcieli! Ciocia wzięła szyszkę i umocowała na niej duży drewniany

koralik jako główkę. Aniołek miał długie włosy z włóczki, a na plecach złote skrzydełka.

Potem ciocia namalowała mu twarz i wpięła we włosy złotą gwiazdkę. Jędrek i Ewa

przyglądali się uważnie, a potem zabrali się do roboty. Ich aniołek wkrótce był gotowy.

- Z takiego prezentu wasi rodzice będą bardziej się cieszyć, niż gdybyście im coś kupili

- powiedziała ciocia. Dzieci były dumne ze swojej pracy...

2. Wykonanie świątecznego aniołka.

• Zaproponowanie przez n-la wykonania świątecznego aniołka z kartonu jako prezentu

na święta dla rodziców od dzieci.

• Pokaz gotowego aniołka oraz poszczególnych etapów jego wykonywania przez n-la.

• Działania dzieci (wspólne z n-lem): sklejanie naciętego niebieskiego koła (tworzenie

stożka), doklejanie na jego czubku żółtego koła - aureolki; naklejanie na żółtym kole twarzy z włosami (wcześniej wykonuje je n-l: na kontur białych włosów nakleja różowy owal twarzy z oczami i buzią); naklejanie na sukience aniołka małych, złotych lub srebrnych gwiazdek (wyciętych przez n-la); doklejanie z tyłu skrzydełek powstałych ze złożenia dwóch białych kół na połowę (jedno złożone koło to jedno skrzydło naklejone linią zagięcia).

• Oglądanie powstałych prac; wręczanie ich rodzicom podczas przedszkolnego spotkania wigilijnego.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wrzucamy prezenty przez komin

Spacer w pobliżu przedszkola; oglądanie świątecznych dekoracji domów i sklepów;

dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

1. Zabawa dydaktyczna Świąteczne symbole.

Nauczyciel rozkłada przed dziećmi obrazki. Dzieci wybierają te, które kojarzą im się ze

świętami Bożego Narodzenia, np. szopka, choinka, bombki, opłatek, gwiazda.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ubieramy choinkę

2. Wspólne z n-lem porządkowanie kącików zainteresowań.

Dzień 5.

Temat dnia: Świąteczne spotkanie w przedszkolu.

Cele ogólne: przybliżenie tradycji dzielenia się opłatkiem. składa świąteczne życzenia.

Środki dydaktyczne: rymowanka W ten świąteczny czas, kartonowe bombki, elementy wycięte z kolorowych folii samoprzylepnych, nagranie muzyki o zmiennym tempie, obrazki szopek pocięte na kawałki, kolorowe kartki, klej, emblematy zwierząt, opłatki, płyty z kolędami, wypieki świąteczne, kompot z suszu, teksty zagadek, obrazki będące ich rozwiązaniem.

Przebieg dnia

1. Nazywanie kolorów bombek; określanie, kto się w nich odbija. Kolorowanie rysunku

bombki

2. Zabawa rytmiczna Świąteczne życzenia.

N-l wypowiada słowa mające formę świątecznych życzeń w określonym rytmie.

Dzieci powtarzają je. Np. ćwierćnuta, ósemka, ósemka, ćwierćnuta; ósemka, ósemka, ćwierćnuta, ćwierćnuta, ćwierćnuta.I

Spotkanie z rodzicami; nawiązanie do tradycji wigilijnego dzielenia się opłatkiem i składania sobie życzeń.

1. Zabawa na powitanie W ten świąteczny czas.

Wszyscy stoją w kole. N-l wita gości rymowanką. Następnie rodzice i dzieci powtarzają słowa z n-lem i wykonują pokazywane przez niego ruchy.

W ten świąteczny czas klaszczą w ręce,

witam wszystkich was. kłaniają się,

Jedną ręką pomachamy, machają jedną ręką,

jednym okiem pomrugamy, puszczają oczka,

i sąsiada przywitamy. podają rękę sąsiadowi stojącemu z jednej i z drugiej strony.

2. Ćwiczenia plastyczne Ubieramy choinkę.

• Ozdabianie wspólnie z rodzicami kartonowej bombki elementami wyciętymi z folii samoprzylepnej; podpisanie jej imionami dziecka i jego rodziców; przypięcie bombek na sylwecie choinki.

Zabawa muzyczno-ruchowa Świąteczny spacer.

Przy dźwiękach wolnej muzyki dzieci z rodzicami spacerują po sali. Zmiana tempa muzyki na szybkie jest sygnałem do połączenia się w koło z inną parą i wspólnego tańca. Dźwięki wolnej melodii są sygnałem do ponownego spaceru. Szybka melodia zachęca do wyboru innych partnerów do tańca.

3. Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej Szopka.

• Wspólne układanie obrazka szopki pociętego na części. Naklejanie go na kolorowym tle. Wymienianie przez dzieci nazw zwierząt przedstawionych na obrazku.

Zabawa ruchowa z elementami integracyjnymi Zwierzęta.

Dzieci i rodzice otrzymują emblematy zwierząt: owcy, barana, krowy i konia. Stają

w dwóch rzędach naprzeciwko siebie i wykonują polecenia n-la, np. Zamieniają

się miejscami owce i krowy; barany i konie; krowy i barany. Na hasło Zwierzęta - wszyscy zamieniają się miejscami.

4. Wspólne dzielenie się opłatkiem przy nagraniach kolęd. Składanie sobie życzeń.

5. Degustacja wypieków przygotowanych przez rodziców; picie kompotu z suszu.

• Wręczanie rodzicom aniołków wykonanych przez dzieci w przedszkolu.

6. Ilustracja ruchowa piosenki Świąteczna gwiazdeczka

1. Słuchanie kolęd podczas zabaw dowolnych.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wrzucamy prezenty przez komin

---