Style kierowania

Osiągnięcie efektywności przez organizację wymaga od zarządzających specyficznych form oddziaływania na zasoby - członków organizacji.

Styl kierowania - względnie trwałe (w określonych sytuacjach kierowniczych) celowe zachowanie przełożonego w stosunku do podwładnego, mające na celu nakłonienie ich do określonych, pożądanych zachowań organizacyjnych.

Styl kierowania:

• Odnoszony jest do relacji przełożony-podwładny

• Związany jest z nierównym podziałem uprawnień

• Skuteczność jest pochodną czynników tkwiących po stronie podwładnego, po stronie przełożonego i w sytuacji kierowniczej

Nurty:

• Podejście traktujące style kierowania jako kompleks cech

• Każdy przywódca posiada pewne wrodzone cechy, przywódcą człowiek się rodzi, a nie staje

• Szukanie związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy cechami a skutecznością zarządzania

• Podejście behawioralne

• Nie kim są ale co robią skuteczni przywódcy

• Zawsze istnieje jeden najlepszy styl kierowania

• Lewin, Likert, McGregor, Blacke i Mounton

• Podejście sytuacyjne

• Hersey i Blanchard, Fiedler

Cechy przywódców i nieprzywódców:

• Jakie cechy odróżniają przywódców i nieprzywódców?

Cechy skutecznych i nieskutecznych kierowników:

• Jakie cechy odróżniają skutecznych i nieskutecznych kierowników?

Podejście behawioralne

Model K. Lewina

Model R. Likerta

Siatka stylów kierowania R. Blacke'a i J. Mounton

1.1. Kierowanie zubożone

1.9. Kierowanie klubowe

9.1. Kierowanie autorytarne

5.5. Kierowanie zrównoważone

9.9. Kierowanie zespołowe

Podejście sytuacyjne

Model Herseya i Blancharda - ewolucyjna teoria przywództwa

• Skuteczność uzależniona jest od stopnia dojrzałości podwładnych, określanego jako pragnienie osiągnięć i chęć brania odpowiedzialności na siebie oraz doświadczenie i umiejętności związane z zadaniem.

• Stosunki pomiędzy kierownikiem a podwładnymi przechodzą przez cztery fazy (pewien rodzaj cyklu życia) w miarę rozwoju stopnia dojrzałości podwładnych i do tego cyklu kierownicy powinni dostosować swój styl kierowania.

Model F. Fiedlera

• Kierownikom jest trudno zmieniać style kierowania i dlatego próby dostosowania stylu kierowania do sytuacji skazane są na niepowodzenie.

• Przeciwdziałać można dostosowując kierownika do sytuacji lub sytuację do kierownika.