Osuwiska - losowe zjawiska, które powstają na zboczach (pochylone powierzchnie)

poślizg, pow. poślizgu

zsuwy - zsuwa się tylko górna warstwa poślizgu

obrywy - przy stromych skarpach, nie jest to klasyczne osuwisko

Osuwiska:

- asekwentne - występują w gruncie jednorodnym

- konsekwentne - mają charakter spływów, grunt uwarstwiony następnie poślizg wzdłuż linii równoległych do warstw gruntowych

- insekwentne - powierzchnia przebiega prostopadle do ułożenia warstw

PRZEKRÓJ PRZEZ OSUWISKO

rzut z góry

Co powoduje osuwiska:

- wzrost wilgotności gruntu

- wstrząsy sejsmiczne

- działalność człowieka

FUNDAMENTY BEZPOŚREDNIE

Obciążenia są przenoszone tylko przez podłoże

- stropy fundamentowe

- ławy fundamentowe

- płyty

- ruszty fundamentowe - układ ław tworzących siatkę

- skrzynie fundamentowe

- konstrukcje żelbetowe

Nośność fundamentów

Q_r ≤ m * Q_fnb

Q_r - obliczona siła pionowa (obciążenie podłoża)

m - współczynnik korekcyjny

Q_fnb - otwór podłoża (nośność podłoża gruntowego)

Q_fnb = B*L [ (1+0,3*B/L)*C_u^r *Nc * i_c + (1+1,5*B/L)*D_min * ρ_D^(r) *g * N_D * I_D +

(1- 0,25*B/L)* B * ρ_B^(r) * g * N_B * i_B ]

1 moduł - związany ze spójnością

2 moduł - związany z posadowieniem

3 moduł - związany z szerokością

N - współczynniki nośności zależne od kąta tarcia wewnętrznego

i - współczynniki wpływu nachylenia wypadkowej obciążenia

dN = N / B² * dx * dy

dZ = dN * r / h_D = (N * r / B² * h_D) * dx dy

dZ_y = dZ * cosβ = (N*r * cosβ / B² * h_D ) * dx dy =

= (N * y / B² * h_D) * dx dy

GRUNTY

1) pęczniejące - spoiste

2) zapadowe - np. less, g. makroporowate, eoliczne (nawiane przez wiatr)

3) wysadzinowe - działanie mrozu (wysadza grunt), grunty które magazynują wodę

Rozkład naprężeń pod fundamentami

FUNDAMENTY ŚREDNIE

- pole fundamentowe

- ściany szczelinowe

- ścianki szczelne

- studnia

• 
  Ścianki szczelne

typu Larsena

Ścianki szczelinowe - wąskoprzestrzenne, głębokie wykopy które są zbrojone i zabetonowane.

Zawiesiny tiksotropowe (zaw. bentonitowa) - mają właściwości zwiększania objętości pod wpływem wody, a jednocześnie może przechodzić ze stanu stałego w ciekły najczęściej pod wpływem drgań (i odwrotnie).

Beton do tego wykopu wlewany jest od dołu (tzw. betonowanie podwodne) przez rurę kontraktorową.

• Studnie fundamentowe

- kręgi żelbetowe - stosuje się w gruntach słabych (organicznych) i luźnyxh

• Kesony - podobnie jak studnie

PALE FUNDAMENTOWE

- nośność fundamentów pośrednich

Q_r ≤ m * N_t

Q_r - obliczone obciążenie zewnętrzne działające na pal fundamentu

m - współczynnik korekcyjny (zależy od ilości pali)

N_t - nośność pojedynczego pala

Pale wyciskane mogą przenosić obciążenia przez opór podstawowy i tarcie o pobocznice. Pale wyciągane mogą przenosić obciążenia przez tarcie

pale wyciskane:

N_t = N_p + N_s = A_p * g^(r) * S_p + ∑A_Si * t_i^(r) * S_Si

pale wyciągane:

N_t = ∑A_Si * t_i^(r) * S_i ^w

- głębokość interpolacji - 10 m

dwuteowniki: HEA, HED

- pale prefabrykowane

pale przemieszczeniowe

TECHNOLOGIA WYKONYWANIA PALI

1) pale kompresor

2) pale franki

3) pale mega - wciskane w grunt do wzmocnień istnie-jących budynków (powinny być w gruntach niespo-istych)

Przy obciążeniach należy uwzględnić że pal pracuje w grupie

N_t = A_p * g^(r) * S_p + m_i ∑A_Si * t_i^(r) * S_i

N_t^w = m_i ∑A_Si * t_i^(r) * S_i

w poziomie podstawy osiągają pewną średnicę i na siebie nachodzą

Stosuje się współczynniki redukcyjne m₁

m₁ zależy od r / R (rozstaw pali / promień strefy naprężeń)

r / R ≥ 2 → m₁ = 1 (strefy nie nachodzą na siebie)

r / R < 2 → m₁ < 1 (strefy nachodzą na siebie)

Dla pali wyciskanych R = D \ 2 + ∑tgα₁ * h₁

Dla pali wyciąganych R = D \ 2 + 0,1 h

Wzór dynamiczny na nośność pola w przypadku pali wbijanych na budowie:

Q - ciężar kafara

h - wysokość z której spada ciężar

e - sprężyste odkształcenie pala przy wbijaniu

L - długość pala

Wartość tą porównuje się z dopuszczalnym obciążeniem

ŚCIANY OPOROWE (masywne, kontaktowe)

- masywne - ich statyczność zapewnia masa bloku betonowego

Konstrukcje kład

- skrzyniowe

- przy ściankach oporowych kontaktowych:

- ścianki szczelinowe - ścianki szczelne z pozostawioną częścią ponad terenem

Stateczność takich konstrukcji (lekkich) zapewnia znaczne zagłębienie.

Parcie można zlikwidować przez stosowanie kotew (czynnych, biernych). Zaczynają pracować gdy skarpa zacznie się w jakiś sposób przemieszczać.

- bierne - zaczyna pracować dopiero po pewnych przemieszczeniach w ośrodku punktowym

- czynne - działają pod wpływem naprężeń

Ściany z płyt żelbetowych

Konstrukcje zmniejszające parcie na ściankę czołową. Kolejne elementy po zasypaniu pierwszego pala. Pierwszy nie jest zasypywany do końca, tylko dolna część. Jeśli nie ma gruntu nie ma też pala.

Konstrukcje koszowe

całość zasypana gruntem

Gabrony

do wnętrza kamienie, wieko zszywa się drutem i ustawia przy ścianie. Można w kilku warstwach. Całość takiej konstrukcji działa jako ściana masywna.

Geosyntetyczne - mocne tworzywo elastyczne, po rozciągnięciu zasypuje się gruntem

Geowłókniny (geotkaniny)

nasyp do pewnej wysokości na geowółkninie. Pozostała część geowłókniny na nasyp zawijana, następna geowłóknina itd.

Odwodnienie konstrukcji oporowych.

Bo jeśli zatrzymała by się woda to parcie hydrostatyczne a w zimie dodatkowe tarcie, obciążenie na konstrukcji. Dlatego stosuje się zasypki z gruntów niespoistych.

WZMACNIANIE PODŁOŻA GRUNTOWEGO

Ma na celu:

- zwiększenie wytrzymałości,

wodoprzepuszczalności, ograniczenie osiadań, lub wydatnienie jakiejś szczególnej cechy

- można zmieniać skład mineralny - uziarnienie

- można zmieniać skład chemiczny (dodawać do gruntu domieszki np. żywice)

- zmieniać strukturę, teksturę gruntu

- wzmocnienie wiązań między cząstkami gruntu

Wzmocnienia

- mechaniczne - mieszanie z innymi rodzajami gruntu, materiałami z zewnątrz, zagęszczenie gruntu

- fizykochemiczne - iniekcje, zaczyn cementowy, żywice.

- chemiczne - zw. z reakcjami które powstają w gruncie po wprowadzeniu środka, powstawanie żelu, zoli, hydroliza, hydratacja

Wzmocnienia mogą mieć charakter okresowy i stały. Rodzaj będzie zależał od rodzaju gruntu, jego parametrów, poziomu zwierciadła, wody gruntowej

Metody:

- wymiana gruntu

- wstępne obciążenie gruntu

- konsolidacja gruntu (zw. ze wstępnym obciążeniem) organicznych, słabych - przez obniżenie zwierciadła wody gruntowej - przez system drenaży doprowadzających wodę albo poprzez elektroosmozę

- wtłaczanie tłucznia, materiału gruboziarnistego, żwiru

- zagęszczanie gruntu

- mieszanie gruntu (poddawanie wysokim temp.)

- zamarzanie

- zbrojenie gruntu

- różnego rodzaju iniekcje

Rodzaj zastosowanych metod zależy od rodzaju gruntu i cechy które chcemy ulepszyć

Grunty skaliste:

- zmniejszyć wodoprzepuszczalność [zastrzyki bitumiczne iłowe (bo nie przepuszczają wody), z żywic syntetycznych, polimerowych]

- podwyższenie właściwości mechanicznych poprzez reakcje (cementowe, z żywic, zastrzyki te wykonywane w szczelinach powstałych w gruntach skalistych, smołowe, asfaltowe, bitumiczne, poprzez iłowanie).

Grunty niespoiste

- zwiększenie wodoprzepuszczalności

- zastrzyki cementowe, iłowe, bentonitowe, bitumiczne (w gruntach o większych średnicach ziaren)

- zaczynem cementowym, wapnem, żywice syntetyczne

- stosowanie mieszanek optymalnych (jeśli brakuje jakiejś frakcji to się ją dodaje)

- zamarzanie gruntu (wzmocnienie okresowe jeśli trzeba wykonać wykop to po zasypaniu wzmocnienie nie jest już konieczne)

- wstępne obciążenie gruntu - powoduje obciążenie naprężeń gruntów (grunt dodatkowo osiada, większe zagęszczenie przez co struktura jest bardziej wytrzymała)

- mechaniczne zagęszczenie - mikroflotacja np. poprzez wibratory w ziemi.

W gruntach o mniejszym uziarnieniu

- silikacja, elektroosmoza (wzrost naprężeń = zagęszczenie)

W gruntach nawodnionych drobnoziarnistych

- metoda wybuchu - robi się odwierty na pewnych głębokościach ładunku wybuchowego przez co ulega zagęszczeniu

Grunty spoiste

- przeciwdziałanie pęcznieniu

- osuszanie

- zmniejszenie osiadania (zwiększenie wytrzymałości mechanicznej, pale iniekcyjne, klasyczna iniekcja utwardzona przez drobne ziarna, gwoździowanie gruntu = kotwy bierne), wibroflotacja - tworzenie kolumn gruntu o większym uziarnieniu w podłożu.

- zbrojenie gruntu

- obniżenie wodoprzepuszczalności - silikatyzacja, zażelazianie

Przeciwdziałanie pęcznieniu - przez wymieszanie gruntu z cząstkami innego pochodzenia, które nie pęcznieją. Oddzielanie warstwy pęczniejącej i zabezpieczenie przed wodą

Osuszanie - elektroosmoza, silikatyzacja

Zmniejszenie osiadań - stosowanie zastrzyków, stosowanie mieszanek optymalnych

Wzmocnienie gruntów organicznych

W większości są to grunty nawodnione. Wzmocnienie: osuszenie (poprzez drenaże pionowe, pale piaskowe, tekstylne. Proces odwodnienia przyspiesza dodatkowe obciążenie, po zmniejszeniu wilgotności można przystąpić do innych czynności wzmacniających

- ład. wybuchowe - dobry efekt (punkty nasypowe, antropogeniczne, spoiste)

- konsolidacja dynamiczna - wbijanie słupów, kolumn tłuczniowych, żwirowych, rozpychają grunt organiczny, jego wymieszanie z tym

- częściowa wymiana

- stosowanie mieszanek optymalnych

- zbrojenie geotworzywami

1) Wymiana gruntu

usunięcie gruntu słabego nienośnego nowy dany do poziomu fundamentu

Grunt na który się wymienia to piaski, żwiry i pospółki o dobrych parametrach, zasypywany jest warstwami które są na bieżąco zagęszczane. Warstwy grubości 0,1 - 0,5 m. Szerokość wykopu powinna zapewniać wystarczające rozejście naprężeń α ~= 20º - w gruntach nawodnionych, w suchych ~= 40º, w praktyce 45º. Głębokość wymiany do 2-3 m, przy większych inne metody.

2) Dreny piaskowe - obniżanie zwierciadła, wtedy grunt konsoliduje i zwiększa się zagęszczenie. Przede wszystkim do gr. organicznych (mała wodoprzepuszczalność).

system kolumn w jakichś odstępach od siebie wynikających z obl. Grubość kolumn i górnej warstwy ok. 30m. Odstępy 2-3 m. Stosowana też do gruntów spoistych z dużą zawartością wody

3) Wstępne obciążanie gruntu

Stosowane też bez udziału odwodnienia. Powoduje zwiększenie nośności poprzez zagęszczenie. Wartość wzrostu naprężeń od wstępnego obciążenia większa od przyszłych obciążeń [120 - 150 kPa]

4) Metoda elektroosmozy

Katoda i anoda (przeważnie pręty stalowe jako anoda, katoda w postaci rurki). Woda przepływa od anody do katody

5) Wtłoczenie i tłucznice - kolejne warstwy gruntu które poprzez uderzenia kafarem (lub inne obciążenia wciskane) tworzą kolumny

6) Zagęszczenie

Powierzchniowe nie zawsze efektywne, stosowane do placów, dróg. Grubości zagęszczanych warstw ok. 20-30 cm. Jeśli bardzo ciężkie maszyny to głębokość zagęszczenia do 1,5 m co jest praktycznie nie realne. Może być poprzez zanurzenie ciężarów (kafarów - płyt żelbetowych) ze znacznej wysokości. Przy pomocy wibratora - wprowadzony w grunt o pewnych określonych miejscach. Na głębokościach rzędu kilku kilkunastu metrów można zagęścić. Wibroflotacja - stosowanie wibratora wgłębnego, przy okazji dosypywany jest inny rodzaj gruntu

Wibrowymiana - najpierw otwór w gruncie później do tego otwór mat. wzmacniający, dopiero wtedy wibrator

7) Mieszanie gruntu

Polega na uzupełnieniu składu gruntu o frakcje której tam brakuje. Chcąc zwiększyć wodoprze-puszczalność dodaje się gruntu o małych ziarnach. Dodawane są też popioły lotne powstałe w elektrowniach przy spalaniu węgla, wapna cementu

8) Wgłębne mieszanie

żerdź ze świdrem na końcu

Często świder na rdzeniu doprowadzającym środki chemiczne dodatkowo grunt stabilizujące (np. żywice polimerowe)

9)

rzerdź, mieszanie gruntu poprzez iniektowane grunty

10) Zamarzanie

Do podłoża wprowadzone przewody którymi środek zamarzający jest doprowadzony. W gruncie zamarza woda. Metoda czasowego wzmocnienia gruntu. Po zakończeniu robót można powrócić do warunków które panowały wcześniej. Temperatura cieczy chłodzącej ok. 25°C

11) Spiekanie gruntu - przewody stalowe lub z innych przewodów odpornych na wysoką temperaturę. Odbywa się poprzez działanie gorącego powietrza, często przez wprowadzenie pali i powodowanie ich zapłonu. Spiekany grunt nabiera właść. cegły

12) Zbrojenie gruntu - wprowadzenie do gruntu płaskowników, prętów stalowych które zwiększają tarcie zwiększają tylko włąść. mechaniczne. Przy stali występuje niebezpieczeństwo korozji, w przypadku gruntów rodzimych tylko metalowe, jeśli wzmacniamy podłoże nowo-wybudowane można stosować elementy z tworzyw sztucznych (wzmo-cnienie, wzrost tarcia, nie ulegają korozji). Zbrojenie geosiatkami, geomatami - do nowobudowanych podłoży. Zbroić można też kotwami (czynnymi, biernymi)

13) Iniektowanie gruntu

- iniekcje cementowe, bitumiczne, z żywic poli-merowych, bentonitowe (iłowe), mieszane. Polegają na wywierceniu w gruncie otworu, wprowadzona rura, a przez nią iniekt, który w tym gruncie się rozchodzi. Rodzaj zależy od uziarnienia. Bitumiczne i cementowe w gruboziarnistych. W drobnoziarnistych żywice, szkło wodne)

- iniekcja rozlewająca - pod dużym ciśnieniem jakie nie iniektuje się całą długością rury tylko pojedynczymi otworami

ROBOTY ZIEMNE

1. prace przygotowawcze - wytyczenie robót

2. wykopy

3. transport gruntu

4. ew. nasyp, zagęszczanie warstwami

5. ew. zabezpieczenie, skarp, wykopu, nasypu

W zależności od trudności oswajania 16 kategorii (istotny stopień spulchnienia - obj. wykopanego gruntu większa niż wykopy):

1. Piaski, piaski luźne, mało wilgotne, torfy bez zanieczyszczeń organicznych, gleba uprawna - można ręcznie, lekkimi maszynami, spulchnienie 1,05 - 1,25

2. Piaski wilgotne, gliniaste , pyły piaszczyste, torfy z zanieczyszczeniami organicznymi, nasypy (grunty antropogeniczne drobnoziarniste) - lekkim sprzętem budowlanym, niekiedy dodatkowe narzędzia, spulchnienie 1,1 - 1,3

3. Piaski gliniaste, gliny, pyły, lessy (w stanie mało wilgotnym), iły, mady rzeczne, torf z zawartością dużych cz. org., oswoja się cięższym sprzętem mechanicznym

4. Żwiry, rumoż, otoczaki - grunty zawierające ziarna kamieni o śr. do 90 mm, odspajanie mechaniczne 1,2 - 1,45

5. Gruty spoisty w stanie zwartym - zeskalone żwiry, grunty kamieniste, ziarna kamieni o śr. pow. 90 mm, rumowiska, odspajanie mechaniczne, niekiedy potrzeba materiałów wybuchowych 1,25 - 1,45 - st. spulchn.

6 do 7 - skały miękkie (wapienie, margle, łupki, zlepieńce) odspajanie mechaniczne - ciężkie narzędzia, młoty, ew. mat. Wybuchowe, spulchnienie 1,35 - 1,5

8 do 16 - skały twarde, średniotwarde (bazalty, granity, piaskowce) im twardsze tym wyższa kategoria, mechaniczne z wykorzystaniem często mat. wybuchowych, spulchnienie 1,4 - 1,5

Przygotowanie terenu - jego oczyszczenie (z roślinności, pozostałości budowli, kamieni narzutowych), odwodnienie terenu (powierzchniowe - tam gdzie spływała będzie woda opadowa, wyrównanie terenu, zdjęcie humusu (spycharkami, warstwa 15 - 20 cm), na terenach niebezpiecznych, osuwiskowych zabezpieczenie skarp, istniejących budynków, wykonanie dróg dojazdowych, wytyczenie robót (wyznaczenie osi wykopu, przyszłych fundamentów, tras przewodów, miejsc przecięcia skarp z terenem, wyznaczenie poziomu wykopu lub rzędne nasypu

- wąskoprzestrzenne (głębokość < szerokość)

- szerokoprzestrzenne (głębokość > szerokość)

- płytkie (do 2,5 m)

- głębokie (powyżej 2,5m)

- posiadają zabezpieczenia skarp

- ze skarpami niebezpiecznymi zabezpieczenia:

• rozparcie (dot. wąskoprzestrzennych)

• podparcie (dot. szerokoprzestrzennych)

• zakotwiczone (dot. szerokoprzestrzennych)

Ściany bez zabezpieczeń tylko do pewnych głębokości

- pionowa niebezp. tylko w gruntach spoistych

1m - zwietrzeliny skalne, skały spękane

1,25m - piaski gliniaste, pyły

1,5m - gliny i iły

2m - skały lite

- ważna obecność wody w gruncie

Nachylone wykopy:

Nachylenie - wartości maksymalne które mogą ulec zmniejszeniu

- niespoiste

1:1 przy głębokości do 5m

1:1,5 powyżej 5m

- małospoiste, średniospoiste (pyły, piaski, glina, pyły piaszczyste)

1:0,67 do 5 m głębokości

1:1 powyżej głębokości 5m

- spoiste - gliny piaszczyste, pylasty, zwykłe

1:0,67 - do 5m

1:0,76 - powyżej 5m

- grunty bardzo spoiste (zwięzłe, iły zwięzłospoiste)

1:0,33 - do 5m

1:0,5 powyżej 5 m

- grunty skaliste

1:0,1 - do 5m

1:0,25 - powyżej 5m

Powyżej 6m obowiązkowo sprawdzenie stateczności skarp (np. metodą Felleniusa)

Odwodnienie

a) powierzchniowe - system drenaży, rowów, umożliwiających przepływ wody w jedno mniejsze z którego byłaby odpompowywana

Niekiedy dodatkowe rowki wspomagające (5-10m -odl. miedzy nimi)

b) wgłębne przy pomocy systemu studni lub igłofiltrów

Igłofiltry - mniejsze studnie, stosowane w grupach, do odwadniania wykopów liniowych, wąskoprzestrzennych

w odległości 0,5 - 1,5m po obu stronach. Wszystkie połączone z jednym kontenerem zbiorczym

Przeważnie plastikowe rurki

Studnie depresyjne rury stalowe o średnicy 10-20 cm

Niekiedy stosowane igłofiltry z elektroosmozą

Wsp. Filtracji k > 1m / dobę - studnie depresyjne lub klasyczne igłofiltry

1 > k > 0,1 - igłofiltry z podciśnieniem

k < 0,1 - igłofiltry z elektroosmozą

WYKONANIE NASYPÓW

Sypane kolejne warstwy grunty, później zagęszczenie

1. zagęszczenie przez wałowanie

grubość warstw

-niespoiste 15-40 cm

-spoiste 10-30 cm

-kamieniste 10 - 50cm

2. ubijanie gruntu

przez masywne płyty spadające z wysokości

- niespoiste 15-40 cm

- spoiste 30-40 cm

- kamieniste 40-70 cm

wibratorem mechanicznym

- niespoiste 15-40 cm

- spoiste 10 - 30 cm

- kamieniste 20 - 40 cm

3. Wibrowanie (walcami wibracyjnymi bądź płytami wibracyjnymi) - tylko dla gruntów niespoistych

- niespoiste 20-100 cm

- kamieniste 40-100 cm

Wskaźnik zagęszczenia

ρ
_r - gęstość objętościowa szkieletu gruntowego po zagęszczeniu

ρ - maksymalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego

Im warstwa bliżej powierzchni poziomu projektowanego tym wyższy wskaźnik

do 0,5 m - 0,95-0,98

niżej 0,95

Jeśli nasyp nie będzie obciążony mogą być mniejsze I_s (ok. 0,92)

Zagęszczenie gruntu w wykopach

Grunt zasypywany - jednorodny na niższych głębokościach niższe wskaźniki, przy powierzchni terenu nie mniejszej niż 0,95 jeśli

teren nie zagospodarowany.

Kategorie geotechniczne

1. proste war. gruntowe

2. złożone war. gruntowe

3. skomplikowane war. gruntowe

ad.1. Warstwy jednorodne bądź warstwowe ale warstwy są II zwierciadło poniżej gł. posadowienia dobra nośność gruntu, nie trzeba dokładnych badań

ad.2. Podłoże niejednorodne, warstwione, są deformacje warstw, uskoki, nie są II, gr. organiczne, słabe, wys. zwierciadło wód gruntowych, nie jest to podłoże schematyczne, nie ma zjawisk niekorzystnych

ad.3. Zjawiska niekorzystne (osuwisko, zj. krasowe, wypłukiwanie) tereny zalewiskowe, teras rzecznych

1)niewielkie obiekty bud., lekkie, w prostych war. gruntowych, wykopy do 1,5, nasypy < lub równe 3 m

2)proste obiekty, fundamenty głębokie, f. bezpośrednie, ściany oporowe > 2m, wykopy >lub równe 1,2, nasypy >3m, przyczółki mortowe

3)obiekty bardzo skomplikowane konstrukcyjne, o.przemysłowe, fund. pod maszyny precyzyjne, nie może być zbyt dużych osiadań, mniej skomplikowane obiekty ale w warunkach skomplikowanych, obiekty monumentalne, zabytkowe

Grunty w Polsce

skały - najlepsze podłoże, obszary górskie, podgórskie Karpaty, Sudety, cz. Jury Krakowsko - Częstochowskiej, magm., met. Bud. na terenach płaskich.

Skały osadowe (Karpaty, wyz. Krak. - Częst., roztocze) powstały w wyniku sedymentacji, fisz karpacki (pomieszanie), g.podatny na wietrzenie, wietrzenie może być także wewn. skał

Jura - wapienie, dolomity - wypłukiwanie skał

Wyż. Lubelska - skały wrażliwe na zjawiska krasowe, margle (stan może ulec zmianie pod wpływem wchłaniania wody)

Iły plioceńskie - okolice Poznania (wielkopolska), okolice Warszawy, Dolny Śląsk

Montmorylonit - minerał wiążący dużo wody, przechodzi ze stanu żelowego w płynny

iły - grunty ekspansywne - zdolne do zwiększenia V przy dopływie wody, poddane były działaniu lodowce, iły (z reguły tereny nizinne)

Zlodowacenia:

1. płd. polskie (Sanu) - sięgało Karpat

2. środowisko polskie lub Odry - sięgało do połowy Polski

3. płn. polskie (Wisły) - objęło płn.część, Mazury

U nas: zlodowacenie tylko raz

Po lodowcu pozostały żwiry, otoczaki, piaski polodowcowe, gliny zwałowe (płn), morenowe gliny, torfy, namuły

Grunty polodowcowe - raczej słabe

pradoliny - II do czoła rzek lodowcowych

Kotlina Sandomierska polodowcowe tereny

Dolina Wisły, Sanu - grunty madowe - naniesione piaszczyste i spoiste (pylaste, gliniaste), grunty niekorzystne

Lessy (Sandomierz, Kielce) - nawiane przez wiatr grunty, makroporowate, mocne w stanie suchym

G. nasypowe (g.rodzinny - to mogą się nadawać do posadowień), z g.spoistych - trzeba zagęścić ten grunt do posadowienia, trudno jest go dogęścić (zagęścić)

Nasypy sztuczne - g.bardziej nie na nasypy ale pod budowe

Podział gruntów

stary

- kamienista >40

• żwirowa 2 - 40

• piaskowa 0,05 - 2

• pyłowa 0,002 - 0,05

• iłowa < 0,002

nowy

• bardzo grubo ziarniste

*duże głazy >630

*głazy 200 - 630

*kamienie 63 - 200

• grubo ziarniste

* żwir: gruby 20 - 63

średni 6,3 - 20

drobny 2 - 6,3

*piaski: gruby 0,63 - 2

średni 0,2 - 0,63

drobny 0,063 - 0,2

• drobno ziarniste

*pył: gruby 0,02 - 0,063

średni 0,0063 - 0,02

drobny 0,002 - 0,0063

*ił < 0,002

Grunty: Cu Cn

wielofrakcyjne >15 1 - 3

kilkufrakcyjne 5 - 15 <1

jednofrakcyjne <6 <1

nieuziarnione >20(50) <0,5

Ze względu na plastyczność

nieplastyczne

małoplastyczne

średnioplastyczne

bardzoplastyczne

niskoorg. 2 - 6%

organiczny 6 - 15 %

wysokoorg. >15

Pale rzeszowskie: jest zespolonym fundamentem składającym się z wykonanej w gruncie podstawy i z wiązki mikrofali (słupów żelbetowych) łączących podstawę z oczepem.. Ma stosunkowo małą powierzchnię boczną, umożliwia przeniesienie części sił od pęcznienia, przez kotwy. Wykorzystane do gruntów: piaski drobne pyły iły itp. Analizuje się wiec w tych warunkach pustej przestrzeni potrzebnej do wytworzenia podstawy pala przez wykorzystanie eksplozji materiałów wybuchowych.(saletra potasowa i amonowa). Wykorzystuje się je do wzmocnienia fundamentów istniejących budynków a także nowych

---