 | Pobierz cały dokument eeg.biofizyka.doc Rozmiar 424 KB |
1. Budowa, schemat ogólny
Bez względu na konstrukcję i typ aparatu EEG, można go przedstawić jako połączenie następujących bloków funkcjonalnych:
elektrody z przewodami
przedwzmacniacze
filtry
wzmacniacze
rejestrator
kalibrator
Rys. 1 Schemat blokowy EEG
W starszych aparatach każdy blok funkcjonalny posiada swoją realizację techniczną, w nowszych np. w EEG cyfrowym doszło do scalenia pewnych funkcji i przyporządkowania ich jednemu podzespołowi.
Po odebraniu przez elektrodę sygnał jest wstępnie wzmacniany tak aby mógł podlegać dalszej obróbce i aby był odporny na zakłócenia. Tak wzmocniony sygnał jest filtrowany w celu pozbycia się niepożądanych składowych widma sygnału oraz zakłóceń. Następnie sygnał jest wzmacniany do wartości odpowiadającej wybranej skali zapisu. Rejestracja odbywa się na papierowej taśmie.
2. Elementy aparatu EEG
2.1 Elektrody
Potencjał elektryczny na powierzchni głowy pacjenta mierzony jest stykowo. Odprowadzenia sygnału do aparatu EEG są zakończone elektrodami. Elektrody to elementy wykonane przeważnie z metali będące "łączem" pomiędzy elektroencefalografem a ciałem pacjenta. Wyróżnić można elektrody:
miseczkowe - powszechnie stosowane elektrody pozłacane lub powlekane AgCl o kształcie miseczki do wewnątrz której nakłada się żelu kontaktowego, następnie elektrodę przykłada się we właściwym miejscu i przykleja.
grzybkowe - elektrody o kształcie odwróconego grzybka, lub stempla, dotykają do skóry przez bufor z elektrolitu, którym nasączona jest gąbka lub gaza otaczająca końcówkę elektrody.
węglowe - wykonane z węgla spieczonego z metalowym proszkiem, stosowane dla uniknięcia polaryzacji złącza elektroda-elektrolit
klipsowe - wykonane z metalu, stosowane do odprowadzeń usznych
igłowe - służą do wkłuwania pod skórę, wykonane z platyny lub jej stopów, zapewniają stabilność pomiaru jednak stwarzają ryzyko powstania zakażenia
specjalne - np. nosowo-gardłowe to elektrody wykonane z elastycznego drutu srebrnego izolowanego na całej długości z wyjątkiem zakończenia, wprowadzane podczas bania do jamy nosowo-gardłowej.
Niezwykle istotne jest zapewnienie dobrego kontaktu elektrycznego pomiędzy elektrodą a tkanką. Parametrami charakteryzującymi dobre połączenie między aparatem EEG a skórą głowy pacjenta są: mała rezystancja, mała pojemność elektryczna, niewielki potencjał statyczny, stabilność czasowa tych parametrów oraz mała wrażliwość na zmiany temperatury i czynniki zewnętrzne zwłaszcza mechaniczne. W rozdziale 7 "Obsługa sprzętu" znajduje się opis, jak dokonać montażu elektrod zapewniającego dobre parametry elektryczne połączenia.
 | Pobierz cały dokument eeg.biofizyka.doc rozmiar 424 KB |