NORMA OBRONNA	NO-03-A001
MINISTERSTWO
OBRONY NARODOWEJ	Znaki taktyczne wojsk lądowych	Zamiast:
		Grupa katalogowa: ICS 95.020

Deskryptory: 0000000 - sztuka operacyjna i taktyka Wojsk Lądowych

PRZEDMOWA

Niniejsza norma została uzgodniona z Zarządem Dowodzenia SG WP, Dowództwem Wojsk Lądowych, Dowództwem Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Akademią Obrony Narodowej, Zarządem Programowania Szkolenia SZ SG WP.

Postanowienia normy są zgodne z APP - 6, poszerzone o znaki narodowe SZ RP.

Normę opracowano w celu zdefiniowania znaków i symboli używanych do określania sytuacji w sposób ręczny na mapach i w zautomatyzowanych systemach dowodzenia na ekranach monitorów.

Uwagi dotyczące treści normy mogą być zgłaszane do Biura Wojskowej Służby Normalizacyjnej MON Al. Niepodległości 218, 00-911 WARSZAWA.

nr ref. NO-03-A001

Ustanowiona przez Ministra Obrony Narodowej zarządzeniem nr ........./ MON z dnia .........1999 r. w sprawie ustanawiania norm obronnych (Dz. Roz. MON 1999 poz. ......), z terminem obowiązywania od dnia .........................................

SPIS TREŚCI:

1 Wstęp

1.1 Zakres normy

1.2 Dokumenty powołane

2 Definicje

2.1 Znaki (sygnatury, symbole)

2.2 Pola OPISOWE

2.3 Nazwy pól

3 Wymagania

3.1 Wymagania ogólne

3.2 Wymagania szczegółowe

3.3 Ograniczenia

4 Prezentacja kolorowa

4.1 Zasady prezentacji kolorowej

4.2 Prezentacja wielokolorowa

4.3 Prezentacja przy ograniczonej liczbie kolorów

5 Pola

6 Treść pola

7 Jednostki, stanowiska i obiekty oraz sprzęt

7.1 Przewodnik

7.1.1 Znaki podstawowe

7.1.2 Prezentacja jednokolorowa

7.1.3 Linie ciągłe lub przerywane

7.1.4 Sprzęt

7.1.5 Pola

7.1.6 Pola obligatoryjne

7.1.7 Pola warunkowe

7.1.8 Pola dowolne

7.1.9 Pola dowolne (tylko dla przeciwnika)

7.2 Umieszczanie znaku na mapie lub obrazie komputerowym

8 Katalog symboli

8.1 Wskaźnik typu jednostki

8.2 Symbol stanowiska dowodzenia

8.3 Podstawowe wskaźniki przeznaczenia jednostki

8.4 Złożone wskaźniki przeznaczenia

8.5 Wskaźnik wielkości

8.6 Znaki związane ze wskaźnikiem wielkości

8.7 Symbole stanowisk i obiektów

8.7.1 Wskaźnik stanowiska obserwacyjnego

8.7.2 Wskaźnik obiektu logistycznego

8.7.3 Wskaźnik obiektu radioelektronicznego

8.7.4 Wskaźnik lądowisk

8.8 Wskaźniki przeznaczenia obiektów

8.8.1 Podstawowe wskaźniki przeznaczenia obiektów logistycznych

8.8.2 Kompozycje symboli przeznaczenia obiektów logistycznych

8.8.3 Wskaźnik przeznaczenia obiektów radioelektronicznych

8.8.4 Działania obiektów radioelektronicznych

8.9 Symbol sprzętu

8.9.1 Wskaźniki sprzętu

8.9.2 Złożone wskaźniki sprzętu

8.9.3 Wskaźniki mobilności

8.10 Lokalizacja i treść pól

9 Metoda oznaczania nieznanych lub niezidentyfikowanych jednostek
przeciwnika

10 Czynności (działania) terenowe i taktyczne

10.1 Wskazówki dla użytkownika

10.2 Katalog znaków

10.2.1 Punkty

10.2.2 Fortyfikacje wojskowe

10.2.3 Zdarzenia nuklearne, biologiczne i chemiczne

10.2.4 Linie

10.2.5 Rejony i pozycje

10.2.6 Znaki planowania ogniowego

10.2.7 Zapory

10.2.8 Przemieszczenia (manewry)

10.2.9 Znaki zadań lub zamierzeń

10.2.10 Pola dla znaków

10.3 Przykłady zastosowania znaków

11 Zautomatyzowane obrazy komputerowe - zasady przedstawiania i treść
informacji

11.1 Zasady orientowania znaków

11.2 Relatywne proporcje znaków

11.3 Lokalizacja pól

• Wstęp

1. Zakres normy

Niniejsza norma jest zgodna z APP - 6 i z przyjętymi założeniami osiągania interoperacyjności z NATO. Podaje znaki i symbole taktyczne do opisywania map i wykorzystania ich w zautomatyzowanych systemach dowodzenia.

2. Dokumenty powołane

Niniejsza publikacja zawiera powołania na różnorodne STANAG-i. Większość użytkowników nie ma potrzeby znajdowania odniesienia do konkretnych STANAG-ów, które i tak są wprowadzane przez publikacje wydawane przez państwa i sztaby sił połączonych. Jakkolwiek dla informacji poniżej podano powołane STANAG-i:

STANAG 1059 (DISTINGUISHING LETTERS FOR GEOGRAPHICAL ENTITIES FOR USE IN NATO)

Charakterystyczne litery krajowe wykorzystywane przez NATO.

STANAG 2022 (INTELLIGENCE REPORTS)

Meldunki rozpoznania.

STANAG 2077 ORDERS OF BATTLE

Rozkaz bitwy (walki) sił nie należących do NATO.

STANAG 2356 COMPARATIVE FORMATION/UNIT DESIGNATIONS

Porównawcze obiekty formacji / jednostki.

AAP - 6 ( NATO GLOSSARY OF TERMS AND DEFINITIONS)

Słownik NATO terminów i definicji (wersja angielska i francuska).

ATP - 35 (LAND FORCE TACTICAL DOCTRINE)

Taktyczna doktryna wojsk lądowych.

• Definicje

1. Znaki (sygnatury, symbole)

2.1.1

znak wojskowy (military symbol)

znak graficzny używany zwykle na mapie, obrazie komputerowym lub diagramie, służący prezentacji poszczególnych wojskowych jednostek, obiektów, czynności lub innych zagadnień będących przedmiotem zainteresowania wojska (AAP - 6); znak może występować w wersji kolorowej i zwykle z opisem cyfrowo - literowym

2.1.2

element znaku (symbol element)

część znaku wojskowego, która wraz z innymi częściami tworzy całkowity znak wojskowy

2.1.3

wskaźnik (indicator)

element znaku, który w dalszej części opisuje prezentowane zagadnienie; wskaźnik może mieć formę symboliczną lub cyfrowo - literową

2.1.4

wskaźnik punktowy (point indicator)

symboliczna prezentacja zagadnienia wokół punktu na mapie

2.1.5

wskaźnik liniowy (line indicator)

symboliczna prezentacja zagadnienia wzdłuż linii na mapie

2.1.6

wskaźnik obszarowy (area indicator)

symboliczna prezentacja zagadnienia w obrębie obszaru na mapie

2. Pola opisowe

2.2.1

pole (field)

ustalone miejsce wokół znaku podstawowego, w którym dalsze informacje występują lub nie

2.2.2

pole obligatoryjne (mandatory field)

pole, które zawsze zawiera odpowiednią informację

2.2.3

pole warunkowe (conditional field)

po spełnieniu określonych warunków pole to jest polem obligatoryjnym, poza tym może wystąpić jako pole opcjonalne

2.2.4

pole dowolne (optional field)

pole, którego zawartość może występować; w uzasadnionych przypadkach może być puste

3. Nazwy pól

Litera pola przedstawiona po tytule.

2.3.1

wskaźnik przezna­czenia (role indicator) (A)

element znaku, który opisuje przeznaczenie, może być złożony z dwóch lub więcej rodzajów takich wskaźników

2.3.2

wskaźnik wielkości (size indicator) (B)

element znaku, który opisuje wielkość (rozmiar) formacji

2.3.3

ilość sprzętu (quantity of equipment) (C)

element znaku, który wskazuje liczbę sztuk sprzętu

2.3.4

wskaźnik wielkości specjalnej (special indicator) (D)

element znaku, który wskazuje jednostkę, grupę lub obiekt o wielkości pośredniej, nie uwzględnianej przez formalną strukturę organizacyjną

2.3.5

niepotwierdzony lub znak zapytania (uncorfirmed or query mark) (E)

element znaku, który wskazuje, że wszystkie przedstawione informacje są niepotwierdzone lub wątpliwe

2.3.6

wzmocniony lub osłabiony (bez) (reinforced or detached) (F)

element znaku, który wskazuje, czy jednostka określona wskaźnikiem wielkości ulega wzmocnieniu, czy redukcji

2.3.7

informacje dodatkowe (additional information) (G)

przestrzeń obok znaku, która może być używana do sporządzania notatek (uwag); zawarte tutaj informacje mogą nie być transmitowane przez APD

2.3.8

wolny tekst (free text) (H)

element znaku, który zezwala, aby dodatkowe informacje zostały opisane i przesłane (transmitowane)

2.3.9

wskaźnik oceny szacunkowej (evaluation rating) (I)

element znaku, który wskazuje źródło i stopień ważności przedstawianych informacji; stopnie ważności (ranga) zawarte są w STANAG-u 2022

2.3.10

efektywność bojowa (zdolność bojowa) (combat effective­ness) (K)

element znaku, który wskazuje efektywność przedstawionej jednostki lub formacji (własnej lub wrogiej)

2.3.11

sprzęt sygnałowy (signature equipment) (L)

element znaku, który ostrzega, czy sprzęt jest w stanie emitować dobrze rozpoznawalny sygnał

2.3.12

wyższa formacja (higher formation) (M)

element znaku, który określa wykaz (w razie potrzeby); niektóre lub wszystkie jednostki (formacje) ważne (starsze rangą) w stosunku do przedstawionej; przedstawiane są w układzie hierarchicznym

2.3.13

wskaźnik przeciwnika (enemy) (N)

element symbolu, który wskazuje, że symbol przedstawia „Przeciwnika”, jeżeli nie użyto kolo­rowej prezentacji lub podwójnych linii

2.3.14

arbitralny wyznacz­nik jednostki (arbitrary unit desi­gnator) (P)

cyfry lub litery, lub ich kombinacja użyta do opisania jednostki lub formacji, której właściwa nazwa jest nieznana

2.3.15

strzałka kierunku przemieszczania (direction - of - movement arrow) (Q)

obrazowa prezentacja kierunku, w którym znak przemieszcza się lub będzie się przemieszczał

2.3.16

wskaźnik mobilności (mobility indicator) (R)

obrazowa prezentacja różnych rodzajów mobil­ności, kół, traków itp.

2.3.17

symbol stanowiska dowodzenia (headquarters representation) (S)

element znaku, który wskazuje, jaki rodzaj i jaka część sztabu podlega prezentacji

2.3.18

unikalne oznaczenie (unique designation) (T)

element znaku, który dodatkowo identyfikuje poszczególny znak

2.3.19

nazwa jednostki lub rodzaj sprzętu (name of unit or type of equipment) (V)

element znaku, który przedstawia na ogół klasę lub rodzaj jednostki, obiektu lub sprzętu, a nie dodatkowy opis

2.3.20

grupa daty i czasu (date time group) (W)

1. element znaku, który zawiera wszystkie informacje związane z czasem

2. 7-znakowa grupa składająca się z 6 cyfr, po których występuje jedna litera; służy do określenia daty, czasu, i strefy czasowej

3. poprzedzona miejscem dla dalszych 7 znaków cyfrowoliterowych do przedstawienia „OD” „DO” itp.

4. powtórzone dwukrotnie w celu zezwolenia wejścia „OD/DO” itp.

2.3.21

punkt lokalizacyjny (location point) (-)

miejsce na każdym znaku używane do popraw­nego i dokładnego umieszczenia tego znaku na mapie, obrazie komputerowym lub diagramie; umiejscowienie punktu lokalizacyjnego znaku może różnić się w zależności od użytego rodzaju APD

2.3.22

wektor lokalizacji (location vector) (-)

linia łącząca punkt lokalizacji znaku z następu­jącymi elementami:

1. dla znaków w obrębie wskaźnika punktowe­go z punktem na mapie, gdzie zlokalizowany jest element odwzorowany za pomocą znaku; stosowane, kiedy zbyt wiele znaków występo­wałoby obok siebie, a każdy powinien być prawidłowo zlokalizowany, a całość czytelna

2. dla znaków związanych ze wskaźnikiem li­niowym, z prezentacją liniową

3. dla znaków związanych ze wskaźnikiem ob­szarowym, z linią graniczną lub specyficznym punktem znajdującym się w obrębie obszaru

Terminy wojskowe, taktyczne, logistyczne i inne wykorzystane w normie są zdefiniowane w AAP - 6 lub słowniku ATP - 35.

Krajowe odpowiedniki poszczególnych szczebli formacji, których symbole są wykorzystane w niniejszej publikacji, są przedstawione w STANAG 2356.

• Wymagania

1. Wymagania ogólne

Norma Obronna „Znaki taktyczne wojsk lądowych” jest opracowana na potrzeby Sił Zbrojnych. Nakazuje używanie symboli i znaków do określania sytuacji w sposób ręczny na mapach i w zautomatyzowanych systemach dowodzenia na ekranach monitorów.

W procesie osiągania interoperacyjności ze strukturami NATO treści zawarte w niniejszej normie powinny być systematycznie wdrażane w procesie szkolenia oraz w informatycznych systemach wspomagania dowodzenia.

2. Wymagania szczegółowe

Aby spełnić wymagania Sojuszu Północnoatlantyckiego, należy poznać i wdrożyć do praktycznego zastosowania obowiązujące w nim zasady postępowania według ściśle określonych norm.

Niniejsza Norma Obronna została opracowana na bazie APP - 6, prezentuje symbole i znaki taktyczne przeznaczone zarówno do ręcznego nanoszenia ich na mapach, jak i wykorzystania w zautomatyzowanych systemach dowodzenia.

3. Ograniczenia

Decyzja utworzenia wspólnego zbioru znaków do wykorzystania ręcznego i APD (automatyzacja przetwarzania danych) oznacza, że w przyszłości użytkownicy powinni ograniczać się do możliwości aktualnej technologii APD. W szczególności należy pamiętać o następujących ograniczeniach:

1. Zakres: APP - 6 nie podejmuje wysiłku stworzenia symbolu dla każdego elementu wojskowego, sytuacji taktycznej lub sprzętu. Zamiast tego wytwarza pewną liczbę podstawowych znaków, które mogą być nakładane jeden na drugi w celu otrzymania pożądanego rezultatu. Ponadto założono możliwość generowania przez państwa - członków NATO własnych, charakterystycznych dla siebie znaków.

2. Lokalizacja: Każdy znak powinien mieć zdolność jednoznacznego i dokładnego zobrazowania w technikach APD. Oznacza to, że każdy znak powinien mieć przynajmniej jeden punkt lokalizacyjny, który będzie zgodny z pozycją na obrazie komputerowym.

3. Wielkość i szczegółowość: Obecne stosowane monitory nie są w stanie zobrazować zadawalającej ilości szczegółów. Jeżeli obraz składa się ze zbyt wielu szczegółów lub wielkość symbolu jest zmniejszona zbyt mocno, to linie na obrazie łączą się, a obraz staje się zamazany.

4. Kluczem do definiowania (odczytywania) znaków w szczególności przedstawionych na ekranie monitora jest kształt. Nie ma znaczenia, czy symbol jest wypełniony, czy pusty.

PRZYKŁAD:

obydwie sygnatury mają to samo znaczenie Civil Military Affairs

• Prezentacja kolorowa

1. Zasady prezentacji kolorowej

Prezentacja kolorowa służy rozróżnianiu znaków sił własnych od znaków sił przeciwnika. Należy zapewnić jednokolorową i wielokolorową prezentację znaków.

2. Prezentacja wielokolorowa

1. Niebieski: (niebieski lub czarny dla systemów ręcznych). Sprzymierzone jednostki, stanowiska, posterunki i obiekty, sprzęt, czynności i symbole otoczenia naziemnego nie objęte kolorami wymienionymi poniżej.

2. Czerwony: należące do przeciwnika jednostki, stanowiska i obiekty, sprzęt, czynności i symbole nie objęte kolorami wymienionymi poniżej.

3. Żółty: wydarzenia ABC związane z siłami sprzymierzonymi i/lub siłami przeciwnika, takie jak obszary chemiczne lub radiologiczne i obszary biologiczne przeciwnika.

4. Zielony: zapory sporządzone przez siły sprzymierzone i/lub przez przeciwnika.

5. Inne: kolory dodatkowe, jeśli są wykorzystane powinny być opisane w legendzie.

1. Prezentacja przy ograniczonej liczbie kolorów

System APD byłby przykładem, który miałby ograniczoną zdolność pokazywania kolorów. Jeżeli kolory są limitowane, siły sprzymierzone powinny być zawsze przedstawione w kolorze niebieskim lub czarnym.

Jeżeli dostępnych jest tylko kilka kolorów, należy przestrzegać następujących wytycznych:

1. 2 kolory:

1) jeden z nich (najlepiej niebieski, czarny lub zielony) dla oznaczenia wojsk własnych;

2) drugi (najlepiej czerwony) dla oznaczenia wojsk przeciwnika.

2. 3 kolory:

1) pierwszy (najlepiej niebieski lub czarny) dla oznaczenia wojsk własnych oprócz elementów wymienionych poniżej;

2) drugi (najlepiej czerwony) dla oznaczenia wojsk przeciwnika oprócz elementów wymienionych poniżej;

3) trzeci (najlepiej żółty lub zielony) dla przedsięwzięć związanych z użyciem BMR i/lub zaporami inżynieryjnymi, zarówno własnymi jak i przeciwnika.

• Pola

1. Pola są kombinacją liter, cyfr i/lub skrótów grupowych w celu zapewnienia informacji dodatkowych.

2. W celu przedstawienia znaków wojskowych na ekranie APD należy ściśle przestrzegać zasad dotyczących pozycji i długości każdego pola. Na przykład, jeśli zużyto całą dozwoloną przestrzeń alfanumeryczną po lewej i po prawej stronie znaku podstawowego, plus szerokość samego symbolu, całkowita długość byłaby połową szerokości przeciętnego ekranu APD.

3. W opracowaniach sojuszniczych należy stosować język angielski w słowach kluczowych, na potrzeby narodowego systemu obrony dopuszcza się stosowanie słów kluczowych w języku polskim. Np. FROM - OD, AT - O itp.

4. Zasady dotyczące pozycji i długości pól zgrupowanych wokół symbolu podstawowego przedstawia rysunek (patrz rysunek 1) :

1. Powyżej. Nie więcej jak dwa pola, każde składające się z nie więcej jak 6 znaków alfa-numerycznych.

2. Na prawo. Nie więcej niż 4 pola, każde składające się z nie więcej niż 21 znaków alfanumerycznych. Można tu przedstawić także więcej niż jeden rodzaj informacji na każdym z pól, jeżeli całkowita długość nie zostanie przekroczona.

3. Poniżej. Nie więcej niż 2 pola, każde składające się z nie więcej niż 15 znaków alfanumerycznych oraz (jeśli zachodzi potrzeba) strzałka wskazująca „kierunek ruchu”.

4. Na lewo. Nie więcej niż 4 pola, każde składające się z nie więcej niż 15 znaków alfanumerycznych.

Rysunek 1

5. Każde pole jest identyfikowane jak następuje:

1. Tytuł pola. Nazwa nadana szczególnej pozycji w odniesieniu do symbolu podstawowego np. „określenie unikalne”.

2. Długość pola. Maksymalna liczba znaków alfa-numerycznych, które mogą być użyte w poszczególnym polu. Jest przedstawione po nazwie pola, np.: ”określenie unikalne (15)”. W niektórych przypadkach długość pola jest mniejsza niż całkowita liczba znaków, umożliwia to pojawienie się dwóch nazw pola na tej samej linii. Na przykład: „wydajność bojowa” (5 znaków), plus ukośna kreska, plus „wolny tekst” (15 znaków) daje razem maksymalnie 21 znaków alfanumerycznych dozwolonych po prawej stronie znaku.

3. Litera pola. Pozycja każdego pola w odniesieniu do znaku podstawowego jest przedstawiona na diagramie za pomocą litery, która reprezentuje tytuł pola; na przykład: pozycja terminu „unikalne oznaczenie” jest oznaczana literą „T”.

6. Nie wszystkie pola znajdują zastosowanie do wszystkich znaków podstawowych, ale w każdym przypadku pozycja i maksymalna długość jest stała i obligatoryjna. Diagram pola przedstawiony na rysunku 2 ukazuje pozycję większości pól.

7. Szczegółowe informacje na temat układu i treści każdego pola, plus odpowiednie diagramy, podane są w następujących punktach:

1. jednostki, stanowiska i obiekty oraz sprzęt - p. 7;

2. Czynności terenowe i taktyczne - p. 10.

Rysunek 2

Uwagi do rysunku 2.

1. * Który z podanych nagłówków pól pojawi się w tym polu, zależy od tego, który wskaźnik zadania został przedstawiony.

2. Litery „I”, „O” i „U” nie są wykorzystywane do wskazywania pól w celu uniknięcia pomyłek.

3. Pola H, J, K, L i M., N, P nie powinny składać się z więcej jak 21 znaków.

• Treść pola

Dwie poniższe tablice (1 i 2) zawierają opisy i przykłady treści pól. Określenie „znajduje zastosowanie do wszystkich zagadnień” oznacza formacje, jednostki, sprzęt, obiekty i stanowiska.

Tablica 1 - Pola obligatoryjne

Litera pola	Długość pola	Nagłówek pola	Przykład	Uwagi
(a)	(b)	(c)	(d)	(e)
A	nie dotyczy	Znak pod­stawowy i wskaźnik przezna­czenia		przykład przedstawia znak podstawowy dla formacji lub jednostki ze wskaźnikiem przeznaczenia - piechota zmechanizowana - w zobrazowaniu jedno- i wielokolorowym znajduje zastosowanie dla wszystkich zagadnień
B	6	Wskaźnik wielkości		przykład przedstawia pułk czołgów przeciwnika w zobrazowaniu jedno- i wielokolorowym znajduje zastosowanie dla wszystkich zagadnień obligatoryjne dla formacji i jednostek powinien być używany dla obiektów, kiedy nazwa jest jednoznaczna może być stosowany w odniesieniu do sprzętu znak zapytania „?” dozwolony
P	21	Arbitralny wyznacz­nik jed­nostki		stosowany w odniesieniu do formacji, jednostek obiektów i sprzętu przeciwnika dalsze szczegóły w p. 8.10 przydzielany kiedy identyfikacja przeciwnika nie jest kompletna lub jest wątpliwa
T	15	Oznacze­nie unikalne		przykład przedstawia 8 batalion huzarów kanadyjskich w zobrazowaniu jedno- i wielokolorowym znajduje zastosowanie dla wszystkich zagadnień z wyjątkiem sprzętu przeciwnika jeśli oznaczenie unikalne jest nieznane lub niepotwierdzone, należy postawić znak zapytania „?” powinno zawsze być skorelowane ze wskaźnikiem wielkości (pole B), tzn. pole T powinno określać wskaźnik wielkości jednostki, jeśli znak nie zawiera pola B

Tablica 2 - Warunkowe pola informacyjne

Litera pola	Długość pola	Nagłówek pola	Przykład			Uwagi
(a)	(b)	(c)	(d)			(e)
D	nie dotyczy	Wskaźnik wielkości specjalnej				przykład przedstawia sojuszniczą formację lub jednostkę piechoty zmechanizowanej w ugrupowaniu bojowym, tzn. zgrupowanie sił/środków w zobrazowaniu jedno i wielokolorowym zastosowanie do formacji, jednostek i obiektów w przypadku stosowania powinien być zobrazowywany
N	2	Wskaźnik przeciwnika				przykład przedstawia moździerz przeciwnika w zobrazowaniu jedno i wielokolorowym stosuje się tylko w odniesieniu do sprzętu przeciwnika litery "EN" nie są wymagane, kiedy symbol jest identyfikowany jako przeciwnik czerwonym kolorem znaku
C	6	Ilość sprzętu				przykład przedstawia 6 moździerzy w zobrazowaniu jedno- i wielokolorowym tylko w odniesieniu do sprzętu używany w celu przedstawienia ilości sprzętu można dołączyć znak zapytania, kiedy ilość sprzętu jest nieznana lub niepotwierdzona
E	1	Niepotwierdzone			przykład przedstawia formację uważaną za batalion strzelców zmotoryzowanych w zobrazowaniu jedno- i wielokolorowym ale wszystkie informacje są niepotwierdzone zastosowanie do wszystkich zagadnień przykład drugi przedstawia kompanię A, ale jest to niepotwierdzone; znak zapytania „?” wstawia się w polu T
F	3	Wzmocniony lub osłabiony (bez)			przykład przedstawia formacje rozpoznania (zwiadu): wzmocnioną 112 kompanię oraz 12 batalion dragonów bez kompanii zastosowanie dla wszystkich zagadnień poza sprzętem przeciwnika pole to jest zawsze zobrazowane w nawiasach używane do przedstawiania zmian wielkości (+) (-) wskazuje, że jednostka jest wzmocniona lub bez jednego z elementów
G	17	Informacje dodatkowe			służy do notatek użytkownika znajduje zastosowanie do wszystkich zagadnień, lecz powinno być używane ostrożnie, aby uniknąć przeładowania obrazu APD. treść tego pola nie powinna podlegać transmisji do innych jednostek lub formacji
H	21	Tekst wolny			wykorzystywany do podania dodatkowych informacji nie objętych innymi polami; prezentacja jedno- i wielokolorowa; znajduje zastosowanie dla wszystkich zagadnień, lecz powinno być używane ostrożnie, aby uniknąć przeładowania obrazu APD znak zapytania „?” jest dozwolony z informacjami dotyczącymi przeciwnika istotne wiadomości, które powinny podlegać transmisji do innych jednostek lub formacji powinny znaleźć się w tym polu, a nie polu G
J	2	Wskaźnik oceny szacunkowej			zastosowanie tylko w odniesieniu do przeciwnika składa się z jednej litery i jednej cyfry w celu przedstawienia źródła informacji i stopnia możliwości jeśli równocześnie występuje pole H, to pole J jest poprzedzane polem H; separatorem jest ukośna kreska
K	5	Efektywność bojowa (zdolność bojowa)			stosuje się do wszystkich jednostek, formacji i obiektów jeśli równocześnie występuje pole H, to pole J jest poprzedzane polem H; separatorem jest ukośna kreska może być przedstawione jako CE (Combat Effectiveness), po której następuje wolne miejsce i dwie cyfry lub jako „%” (procentowa wydajność), po której następuje wolne miejsce i dwie cyfry
L	1	Sprzęt sygnałowy (emitujący)			stosuje się tylko do sprzętu przeciwnika jeżeli sprzęt przeciwnika emituje sygnał, jest to wskazane przez wykrzyknik „!” jeśli równocześnie występuje pole H, to pole J jest poprzedzane polem H separatorem jest ukośna kreska
M	15	Formacje wyższe			przykład pokazuje 4 pluton, 12 kompanii przeciwpancernej, 12 brygady zmecha-nizowanej 1 Dywizji Pancernej, prezentacja jedno- i wielokolorowa stosuje się do wszystkich zagadnień pole wyższych formacji (M) jest używane do przedstawienia kilku lub wszystkich wyższych jednostek lub formacji kolejność wskaźników wielkości powinna być zgodna z podaną w p.7.1.8
					jeżeli jedna pozycja w sekwencji jest nieznana - stawiamy znak zapytania „?” „0” wstawiamy dla każdej z 2 części sekwencji, która nie jest wykorzystana zwykle przy ręcznym obrazo-waniu, pole wyższej formacji może być skrócone jak w przykładzie nr 2
Q	nie dotyczy	Strzałka kierunku ruchu			przykład przedstawia jednostkę przemieszczającą się na zachód; prezentacja jedno i wielokolorowa; stosuje się do wszystkich zagadnień przykład wskazuje ogólny kierunek przemieszczeń, a nie dokładną trasę strzałka jest zawsze umieszczona w punkcie lokalizacji znaku
R	nie dotyczy	Wskaźnik mobilności			stosuje się do formacji, jednostek i sprzętu; prezentacja jedno- i wielokolorowa używa się schematycznego przedstawienia mobilności zgodnie z opisem w p. 8.9.3
S	15	Symbol stanowiska dowodzenia			przykład przedstawia główne stanowisko dowodzenia (SD) brygady; prezentacja jedno i wielokolorowa stosuje się do wszystkich formacji i jednostek znaku zapytania „?” używa się na końcu tego pola, jeśli informacja jest niepotwierdzona lub nieznana można używać słów MAIN (SD), REAR (TSD), ALTN, TAC lub STEPUP na potrzeby opracowań narodowych dopuszcza się stosowanie napisów w języku polskim
V	15	Nazwa jednostki lub rodzaj sprzętu			pierwszy przykład pokazuje FLG, batalion obsługi; 13 pułku, przykład drugi pokazuje działo przeciwpancerne przeciwnika, prawdopodobnie 120 mm, ale informacja ta jest niepotwierdzona; prezentacja jedno- i wielokolorowa; stosuje się do wszystkich zagadnień pola tego używa się również do przedstawienia stopnia utajnienia lub typu formacji, jednostki, obiektu lub sprzętu znak zapytania „?” na końcu informacji tego pola oznacza, że jest ona niepotwierdzona, natomiast występujący samodzielnie informacje nieznane
W	15i 15	Grupa dotyczy czasu/daty			pierwszy przykład pokazuje NMB (No Move Before- żadnego ruch przed) godz. 10 00 czasu ZULU 4 dnia bieżącego miesiąca; przykład drugi informuje, że akcja jest możliwa tylko od godz. 1200Z do 2300Z stosuje się do wszystkich zagadnień dwa pola W zezwalają na pokazanie zarówno godziny „od” (FROM), jak i „do” (TO) przykład przedstawiono w prezentacji jedno- i wielokolorowej na potrzeby opracowań narodowych dopuszcza się stosowanie napisów w języku polskim

• Jednostki, stanowiska i obiekty oraz sprzęt

1. Przewodnik

1. Znaki podstawowe

Jednostka
Stanowisko dowodzenia lub jego element
Stanowisko obserwacyjne
Obiekt logistyczny lub administracyjny
Obiekt elektroniczny
Lądowisko
Siły państwowe nie należące do NATO

1. Prezentacja jednokolorowa

W przypadku użycia tylko jednego koloru podstawowy znak jednostki przeciwnika będzie rysowany podwójną linią.	jednostka przeciwnika
W przypadku kiedy podwójna linia nie może być użyta, np. przy znakach sprzętu, należy dodać litery „EN” .	EN

2. Linie ciągłe lub przerywane

Użycie linii ciągłej wskazuje na:

1. aktualne położenie;

2. cele;

3. granice.

Użycie linii przerywanej oznacza położenie przyszłe lub planowane.

Planowana lokalizacja batalionu piechoty

Przewidywane położenie SD jednostki przeciwnika

1. Sprzęt

1. Jeżeli nie określono inaczej, dokładna lokalizacja sprzętu jest wskazana przez środek podstawy znaku.

2. Sprzęt przedstawiony jest przez podstawowy znak broni, dla armaty i haubicy z podaniem kalibru w polu V:

a) Lekka armata lub haubica 105 mm

b) Średnia armata lub haubica 155 mm

3. Ciężka armata lub haubica 175 mm
   

3. W celu wskazania rodzaju sprzętu dodaje się nowe elementy:

a) Działko przeciwpancerne

b) Działko przeciwlotnicze

c) Wielolufowa wyrzutnia rakiet MLRS

1. Pola

Pola są kombinacją liter, cyfr i/lub skrótów zgrupowanych w lub dookoła znaku podstawowego w celu zapewnienia dodatkowych informacji.

Wyjaśnienie jest zawarte w punkcie 2.2, a szczegółowe informacje na temat każdego pola w p. 8.10. Punkty 7.1.6, 7.1.7, 7.1.8 i 7.1.9 podają wykorzystanie każdego pola.

2. Pola obligatoryjne

Przedstawione poniżej informacje są obligatoryjne i powinny być podane, jeśli znajdują zastosowanie przy konkretnym znaku. Jeśli informacja jest nieznana, należy wstawić w jej miejsce znak zapytania.

1. Wskaźnik przeznaczenia (-) (A).

W obrębie znaku podstawowego umieszcza się znak przedstawiający rodzaj jednostki lub obiektu; może być kompozycją 2 lub więcej znaków:

Jednostka pancerna	Baza paliwowa dla sił powietrznych

2. Wskaźnik wielkości (6) (B).
   Obligatoryjny tylko dla jednostek, ale może być również stosowany do obiektów i /lub sprzętu; patrz p. 8.10. Znak przedstawiający wielkość stawia się nad górną częścią znaku podstawowego.

Pluton piechoty	Punkt zbiórki uszkodzonego sprzętu w sile kompanii (MRG)

3. Niepotwierdzone lub znak zapytania (1)

a) Kiedy treść pola obligatoryjnego jest nieznana, to powinien się w nim pojawić znak zapytania „?”

b) Kiedy jeden element pola obligatoryjnego jest wątpliwy, znak zapytania powinien pojawić się na końcu informacji w tym polu

4. Arbitralny wyznacznik jednostki (13) (P)
Cyfry, litery lub ich kombinacje używane są do określenia sztabu, jednostki lub formacji, której poprawny nagłówek jest nieznany. Dalsze szczegóły odnośnie do przydzielania arbitralnego wyznacznika jednostki zawarte do niniejszego rozdziału.

Przykład wskazuje, że sztab NORTHAG zlokalizował prawdopodobnie radziecką MRD i przydzielił jej arbitralny wyznacznik 369.

5. Unikalne oznaczenie (15) (T)

a) Podaje nagłówek jednostki itp. Powinno być zawsze zgodne ze wskaźnikiem wielkości.

Wskazuje 23 Batalion

b) Jeśli wskaźnik wielkości nie jest przedstawiony, np. w odniesieniu do sprzętu, to unikalne oznaczenie jednostki powinno zawierać skrót wskazujący wielkość, np. „pl.” dla plutonu.

1. Pola warunkowe

Następujące pola są nazywane warunkowymi i powinny być wypełnione jeśli warunki przez nie wskazane znajdują zastosowanie.

1. Wskaźnik wielkości specjalnej (-) (D)

Powinien być przedstawiony, jeżeli znajduje zastosowanie.

Formacja piechoty zmechanizowanej w ugrupowaniu bojowym

2. Przeciwnik przedstawiony jako „EN” (2) (N)

Powinien być stosowany w jednokolorowej prezentacji sprzętu; jeśli występuje arbitralny wyznacznik jednostki (pole P), to przed nim wystąpi wskaźnik przeciwnika EN.

Przeciwlotnicza armata przeciwnika kaliber 57 mm

1. Pola dowolne

Następujące pola należą do dowolnych i powinny być wypełnione w razie potrzeby.

1. Ilość sprzętu (6) (C)

W celu przedstawienia ilości sprzętu. Dodaje się znak zapytania tam, gdzie informacje na temat ilości są niepotwierdzone.

4 moździerze 81 mm

2. Wzmocniony lub osłabiony (bez) (3)(F)

Używany do wskazania czy formacja, jednostka jest wzmocniona, czy siła jej jest zmniejszona w stosunku do struktury etatowej. Zawsze przedstawiany w nawiasach.

	14 Batalion piechoty wzmocniony
	15 Batalion piechoty bez ...

3. Niepotwierdzone (1) (E)

Kiedy wszystkie informacje zawarte w znaku są wątpliwe lub niepotwierdzone, w polu E należy umieścić znak zapytania „?”.

3. Informacje dodatkowe (17) (G)

Miejsce do sporządzenia notatek, pomimo że niezawarte w tym polu mogą podlegać transmisji przez ADP.

14 batalion piechoty wzmocniony, z uwagą o ponowne sprawdzenie o godzinie 1200

5. Tekst wolny (15) (H)

Miejsce do sporządzania dodatkowych informacji, które będą transmitowane przez ADP.

Woda niezdatna do picia

6. Efektywność bojowa (zdolność bojowa) (5) (K)

Wskazanie efektywności jednostki (sprzymierzonej lub przeciwnika) może być przedstawione następująco:

• Efektywność bojowa („CE” plus %) (Combat Effectiveness) lub

• Efektywność procentowa („PE” plus %) ( Percentage Effectiveness)

Jeśli pole H (tekst wolny) powinno być użyte, wstawia się pochyłą kreskę po polu K.

CE - efektywność bojowa = 10 %, ale jednostki sprzymierzonej

Efektywność procentowa = 20 %, ale jednostki przeciwnika

7. Formacja wyższa (15) (M)

Unikalne oznaczenie jednostki (pole T) określa nagłówek jednostki lub innego przedstawionego znaku i zawsze powinno być zgrane z każdym przedstawionym wskaźnikiem wielkości.

W polu formacji wyższej (Pole M) przedstawia się niektóre lub wszystkie wyższe jednostki lub formacje. Przedstawiane są one kolejno z ukośną kreską oddzielającą poszczególne formacje.

W polu powinno się podawać skrót ich nagłówka, może zawierać charakterystyczne litery krajowe.

Powinno być zgodne z sekwencją wskaźników wielkości, podanych w STANAG-u 2356, jak następuje:

Tablica 3

Grupa	Wskaźnik Wielkości	Określenie ogólne
	*	Drużyna, sekcja
	**	Pododdział większy niż drużyny, mniejszy niż pluton
	***	Pluton
	****	Eszelon
	I	Kompania
	II	Batalion
	III	Pułk
	x	Brygada
	xx	Dywizja
	xxx	Korpus
	xxxx	Armia
	xxxxx	Grupa Armii
	xxxxxx	Teatr Działań

Jeśli element z sekwencji pozostaje nieznanym, należy zaznaczyć go znakiem zapytania. Jeśli szczebel strukturalny sił zbrojnych reprezentowany przez element sekwencji jest przez państwo nieużywany, należy wykazać „0”.

PRZYKŁADY:

	x	2 (Kanadyjska) Brygada ze składu 3 (US) Dywizji
	***	16 Pluton ze składu nierozpoznanej kompanii, ze składu 10 batalionu
		3 pluton, kompanii A, 14 batalionu, części 2(UK) brygady. Siły UK nie mają struktury pułkowej, co jest przedstawione jako „0”

8. Strzałka kierunku przemieszczania (-) (Q)

Ogólnie, wskazuje kierunek ruchu.

Jednostka przemieszcza się na zachód	Sztab przemieszcza się na wschód

9. Wskaźnik mobilności (-) (R)

Graficzny symbol rodzaju mobilności.

Kompania piechoty zaopatrzona w transport kołowy

10. Symbol stanowiska dowodzenia (SD) (15) (S)

SD symbolizuje „chorągiewka”. Pod znakiem można podać w formie skrótowej rodzaj SD. Wykaz rodzajów SD podano w p. 8.2.

SD - stanowisko dowodzenia dywizji

11. Nazwa jednostki lub rodzaj sprzętu (15) (V)

Unikalne oznaczenie jednostki (pole T) podaje unikalny nagłówek (tytuł, nazwę) przedstawianej jednostki lub obiektu.

W polu V powinno się przedstawiać klasę lub rodzaj jednostki, obiektu lub sprzętu, a nie jego unikalny nagłówek.

W przypadkach kiedy nazwa lub rodzaj jest niepotwierdzona, należy dodać znak zapytania.

Kompania B jednostki sił specjalnych

BASE WORKSHOP

Podstawowa jednostka remontowa - równoważna batalionowi

Armata przeciwpancerna, być może 120 mm, lecz niepotwierdzone.

12. Data/czas (15/15) (W)

Niniejsze pola powinny zawierać informacje związane z czasem. Każde z pól zawiera do 15 znaków. Każda linia powinna zawierać znaki w celu przedstawienia daty i/lub czasu i w razie potrzeby skrótu wskazującego przeznaczenia czasu.

Dostępne są dwie linie, tak aby umożliwić przedstawienie ram czasowych „od” i „do”.

031500A

Informacja otrzymana 3 dnia bieżącego miesiąca o godz. 15.00 czasu ALFA

Żadnego ruchu przed (NMB) (No Move Before) godz. 10.00 czasu ZULU 4 dnia bieżącego miesiąca

Informacja wchodząca w życie (lub aktualna) od godz. 12.00 czasu ZULU do godz. 23.00 czasu ZULU

1. Pola dowolne (tylko dla przeciwnika)

Następujące pola są również dowolne, lecz są dostępne jedynie w odniesieniu do sił przeciwnika.

1. Wskaźnik oceny szacunkowej (2) (J).

Wskazuje źródło i stopniowanie ważności informacji (stopnie te są wyjaśnione w STANAGu 2022). Jeśli pole H (tekst wolny) ma być również użyte, należy po wskaźniku szacunkowym użyć ukośnej kreski.

Informacja jest określona stopniem „A1”

2. Sprzęt sygnałowy (1) (L).

Wskazuje przez „!”, czy sprzęt nadaje sygnały. Jeżeli pole H (tekst wolny) ma być również użyte, pochylona strzałka powinna występować po znaku sygnałowym.

Radar emitujący łatwo rozpoznawalny symbol, który będzie identyfikowalny

1. Umieszczanie znaku na mapie lub obrazie komputerowym

Powinno być możliwe poprawne i dokładne umieszczenie każdego znaku na obrazie APD. Oznacza to, że każdy znak powinien zawierać przynajmniej jeden punkt dowiązania, który wyznaczy jego pozycję na obrazie komputerowym.

Mimo to położenie punktu dowiązania może różnić się w zależności od stosowanego systemu APD.

Generalne wytyczne odnośnie do umiejscowienia punktu lokalizacyjnego:

1. W punkcie
   

b) W centrum podstawy

3. Na końcu „wektora lokalizacji”, który rozpoczyna się od jednego z powyższych punktów lokalizacyjnych, kiedy konieczne jest przesunięcie znaku z jego bieżącej pozycji.

d) Kiedy dwa (lub więcej) znaki są zlokalizowane w tym samym miejscu, to mogą być umieszczone na jednym wektorze lokalizacji.

e) Kiedy więcej niż jedna jednostka, obiekt lub sprzęt są położone w tym samym miejscu, to mogą być wskazane w następujący sposób:

PRZYKŁADY:

1. Prezentacja jednokolorowa

a) Siły sprzymierzone
SD 2 Batalionu, 3 Regiment, 76 Brygada, bez znaczącego oddziału. Jednostka jest dowodzona przez 2 Dywizję (US). Informacja jest ważna o1005Z trzeciego dnia bieżącego miesiąca. SD jest prawie gotowe do przesunięcia na wschód; żadnego ruchu przed 0310030Z.

b) Siły przeciwnika

1)

Jednostka łączności o niepotwierdzonej wielkości i przynależności o arbitralnym wskaźniku jednostki 123 przez Korpus 2(GE). Jednostka wyposażona w radio HF, stopień informacji A1, widziane o 101500Z.

2)

Czołgi niezidentyfikowanej jednostki widziane w GR 246246 być może są to T72. Arbitralny wyznacznik jednostki 315 przydzielony przez 7 Korpus (US). Ilość niepotwierdzona i nadany stopień B1.

2. Prezentacja wielokolorowa

1. Siły sprzymierzone

1) Jednostki

Część Kompani C, 14 Batalionu piechoty 12 Brygady (UK), (w UK nie ma pułków, więc przedstawione jest „0”). Kompania jest używana jako kompania patrolowa.

2. Obiekty

Punkt czerpania wody obsługiwany przez Kompanię A, 3 Batalion, 43 Regiment, czynny od 1000Z 3 dnia bieżącego miesiąca, dokładna lokalizacja wskazana przez wektor.

3. Sprzęt

4 x 81 mm moździerze należące do plutonu moździerzy (Mor pl.) 1 batalionu Coldstream Guards (COLDM GDS). Informacja ważna o 0800Z 7 dnia bieżącego miesiąca

2. Siły przeciwnika

1) Jednostki

6 pułk czołgów, wyposażony w czołgi T76, arbitralny wyznacznik jednostki 231, przydzielony przez 1 Korpus (BR), ocena informacji B1.

2. Stanowisko

Stanowisko obserwacji artyleryjskiej 7 Regimentu, 16 Brygady. Zlokalizowane o 0730Z 19 dnia bieżącego miesiąca. Nieznany jest batalion zabezpieczający stanowisko i jest to wskazane przez „BN?” Przydzielony arbitralny wyznacznik jednostki 241 przez 1 Korpus

3. Sprzęt

Trzy moździerze, prawdopodobnie 120 mm, lecz niepotwierdzone. Podany arbitralny wyznacznik jednostki 312 przez 1 Korpus (BE)

3. Lądowiska

Lądowisko dla śmigłowców sił lądowych należących do nieokreślonej eskadry 22 Korpusu powietrznego sił lądowych (AAC) (Army Air Corps) GR 678124. Otwarte o 1030Z 19 dnia bieżącego miesiąca.

4. Działania radioelektroniczne

Obiekt zakłócania radarowego (równoważny plutonu), część 24 batalionu. Kompania nieznana.

5. Mobilność

Gąsienicowe działo przeciwpancerne (120 mm) z drugiego plutonu, 1 kompania, 43 batalion.

• Katalog symboli

1. Wskaźnik typu jednostki

Tablica 4

Opis	Symbol
Jednostka sojusznicza w aktualnym miejscu położenia
SD jednostki sojuszniczej w aktualnym miejscu położenia
Planowane miejsce położenia jednostki sojuszniczej
Planowane miejsce położenia SD jednostki sojuszniczej
Jednostka zdolna do pełnej mobilizacji
Jednostka zdolna do częściowej mobilizacji
Jednostka npla w aktualnym miejscu położenia
SD jednostki npla w aktualnym miejscu położenia
SD jednostki przeciwnika - aktualne położenie
Jednostka przeciwnika o przewidywanej lub zakładanej lokalizacji (pola wspomagające wyjaśniają tę kwestię)
Jednostka sztabu przeciwnika o lokalizacji przewidywanej lub zakładanej. (pola wspomagające wyjaśniają tę kwestię)

1. Symbol stanowiska dowodzenia

Rodzaj SD jednostek i punktów dowódczych może być określany poprzez stosowanie liter pod znakiem taktycznym w polu S. Następujące terminy w ich skrótowej wersji mogą być umieszczone w polu S, choć mogą tam nie wystąpić.

Tablica 5

Opis	Skrót	Wersja polska
Advanced	ADV	wysunięte (WSD)
Alternative	ALTN	zapasowe (ZSD)
Main	MAIN	główne (SD)
Mobile	MOB	ruchome
Peacetime	PEACE	czasu pokoju
Rear	REAR	tyłowe (TSD)
Reserve	RES	rezerwowe
Static	STAT	stałe
Step-up	STEPUP	wysunięte
Tactical	TAC	taktyczne

2. Podstawowe wskaźniki przeznaczenia jednostki
   

	Obrony przeciwlotniczej
	Sił powietrznych
	Aeromobilna
	Transportowana drogą powietrzną
	Desantowo - morska
	Przeciwpancerna
	Pancerna
	Lotnictwa Wojsk Lądowych		(a) (b)
	Artyleria
	Mostowa
	Wsparcia bojowego (zarówno nieokreślonego przeznaczenia, jak i wielozadaniowa)
	Rozpoznania radioelektronicznego
	Walki radioelektronicznej
	Inżynieryjna
	Wsparcia dowodzenia	lub
	Piechoty
	Środków pracy
	Remontowa.
	Piechota morska ( marines)
	Medyczna
	Meteorologiczna
	Spraw wojskowych / cywilnych ( Military / civil affairs)
	Żandarmeria
	Rakietowa
	Górska
	Morska
	ABC - nuklearna, biologiczna, chemiczna
	Zaopatrzenia

	Spadochronowa
	Finansowa / placowa
	Służb socjalnych
	Rurociągowa
	Pocztowa i/lub kurierska
	Psychologiczna
	Kwatermistrzowska
	Rozpoznania
	Jednostka zasilania / wymiany
	Jednostka obsługi
	Sygnałowa / łączności
	Rozpoznanie dźwiękowe
	Zaopatrzenia
	Transportowa
	Topograficzna / miernicza lub wytwarzania map, lub składnica map
	Bezzałogowe rozpoznanie lotnicze
	Nieokreślona lub kompozycja wszystkich formacji (np. korpusu, frontu)
	Weterynaryjna

1. Złożone wskaźniki przeznaczenia

W celu przedstawienia łączenia różnego rodzaju jednostek, symbole podstawowe powinny być nakładane jeden na drugi. Dotyczy to zarówno jednostek, jak i sprzętu. PRZYKŁADY:

	Artyleria obrony przeciwlotniczej
	Rakieta obrony przeciwlotniczej
	Przeciwpancerne lotnictwo sił lądowych (śmigłowce przeciwpancerne)
	Rakieta przeciwpancerna
	Przeciwpancerna artyleria rakietowa
	Artyleria pancerna
	Inżynieria pancerna
	Rozpoznanie pancerne
	Piechota zmechanizowana / pancerna w gąsienicowych transporterach opancerzonych
	Piechota zmechanizowana / pancerna w kołowych transporterach opancerzonych
	Artyleria rakietowa

1. Wskaźnik wielkości

	Najmniejsza jednostka - drużyna, sekcja
	Jednostka większa niż drużyna, ale mniejsza niż odpowiednik plutonu
	a) Odpowiednik plutonu b) Niektóre państwa posługują się *** jako znak dla plutonu bojowego. **** jako znak dla eszelonu elementów dowodzenia, kierowania lub wsparcia	lub
	Odpowiednik kompanii /baterii/ eskadry
	Odpowiednik batalionu
	Odpowiednik pułku / grupy
	Odpowiednik brygady
	Dywizja
	Korpus
	Armia
	Grupa armii
	Teatr działań

1. Znaki związane ze wskaźnikiem wielkości

	Jednostka niesystemowa lub zgrupowanie tymczasowe
	Nieznana
	Siły państwowe nie należące do NATO

1. Symbole stanowisk i obiektów

1. Wskaźnik stanowiska obserwacyjnego

	Stanowisko obserwacyjne w obecnej lokalizacji
	Stanowisko obserwacyjne w planowanej lokalizacji
	Stanowisko obserwacyjne przeciwnika - obecna lokalizacja
	Stanowisko obserwacyjne; pola pomocnicze wyjaśniają, czy jest to lokalizacja przewidywana, czy prognozowana

1. Wskaźnik obiektu logistycznego

	Obiekt logistyczny - obecna lokalizacja
	Obiekt logistyczny - lokalizacja planowana
	Obiekt logistyczny przeciwnika - lokalizacja obecna
	Obiekt logistyczny przeciwnika - lokalizacja przewidywana lub prognozowana (wyjaśnienia w polach pomocniczych)

1. Wskaźnik obiektu radioelektronicznego

	Obiekt radioelektroniczny - lokalizacja obecna
	Obiekt radioelektroniczny - lokalizacja planowana
	Obiekt radioelektroniczny przeciwnika - lokalizacja obecna
	Obiekt radioelektroniczny przeciwnika - lokalizacja prognozowana lub podejrzewana (wyjaśnienia w polach pomocniczych)

1. Wskaźnik lądowisk

	Lądowiska - lokalizacja obecna
	Lądowiska - lokalizacja planowana
	Lądowiska przeciwnika - lokalizacja obecna
	Lądowiska przeciwnika - lokalizacja przewidywana lub prognozowana (wyjaśnienia w polach pomocniczych)




1. Wskaźniki przeznaczenia obiektów

1. Podstawowe wskaźniki przeznaczenia obiektów logistycznych

Obiekty logistyczne zaopatrujące w amunicję różnicowane są poprzez stosowanie skrótu rodzaju amunicji podanego w polu V.

	Amunicja
	Mosty
	Pochówek
	Magazyny chemiczne
	Odkażanie
	Inżynieryjne
	Żywność
	Paliwo
	Szpital
	Pralnia i łaźnia
	Konserwacja
	Medyczna
	Pociski rakietowe
	Kontrola ruchu
	Magazyn nuklearny
	Części zapasowe
	Zaopatrzenie	lub
	Woda
	Nieznane
	Wsparcie usług bojowych (zarówno nieokreślone, jak i wielozadaniowe)

1. Kompozycje symboli przeznaczenia obiektów logistycznych

W celu opisania różnych rodzajów złożonych obiektów logistycznych, symbole podstawowe powinny być nakładane jeden na drugi. Można używać symboli jednostki, obiektu i/lub sprzętu.

PRZYKŁADY:

1	Amunicja przeciwlotnicza (artyleria lufowa)
	Amunicja przeciwlotnicza (rakiety)
	Amunicja sił powietrznych
	Paliwo sił lotniczych (śmigłowce)
	Amunicja lotnictwa wojsk lądowych
	Paliwo lotnictwa sił lądowych
	Amunicja artylerii lufowej
	Amunicja artylerii rakietowej
	Amunicja rakietowa (rakiety)
	Miny i materiały wybuchowe

1. Wskaźnik przeznaczenia obiektów radioelektronicznych

	Radar obrony przeciwlotniczej
	Lokalizacja artylerii
	Walka radioelektroniczna
	Sensory naziemne / Radar rozpoznania naziemnego
	Łączność sygnałowa
	Wyznacznik celu np. laser

1. Działania obiektów radioelektronicznych

	Odnajdywanie kierunku
	Emitowanie
	Odbieranie
	Zakłócanie

1. Symbol sprzętu

1. Wskaźniki sprzętu

Jeżeli nie stwierdzono inaczej, lokalizacje sprzętu wskazuje się przez środek podstawy symbolu.

Wyposażenie

Lekkie

Średnie

Ciężkie

• Samoloty

a.	Samolot Sił Powietrznych, wielkość i rodzaj nieokreślony
b.	Śmigłowiec Sił Powietrznych
c.	Samolot Lotnictwa Wojsk Lądowych
Wyposażenie		Lekkie		Średnie		Ciężkie
d.	Śmigłowiec Sił Lądowych
e.	Śmigłowiec szturmowy Sił Lądowych
f.	Samolot bombowy
g.	Samolot myśliwski

• Elektronika

Radar

3 Okręty

	Okręt morski, wielkość nieokreślona
	Okręt podwodny, wielkość nieokreślona
	Poduszkowiec, wielkość nieokreślona

• Broń

	Granatnik przeciwpancerny
	Wyrzutnia rakiet przeciwpancernych
	Wyrzutnia rakiet przeciwpancernych
	Miotacz płomieni
	Armata
	Haubica
	Karabin maszynowy
	Moździerz
	Wyrzutnia pocisków rakietowych ziemia - powietrze
j.	Wyrzutnia taktycznych pocisków rakietowych typu ziemia - ziemia

5 Pojazdy

	Transporter opancerzony (APC)
	Znak ogólny dla pojazdu opancerzonego
	Znak ogólny dla pojazdu niezabezpieczonego (bez osłon przeciwostrzałowych)
	Bojowy wóz piechoty (bwp)
	Czołg

1. Złożone wskaźniki sprzętu

W celu przedstawienia różnego rodzaju sprzętu, znaki podstawowe powinny być nakładane jeden na drugi. Poniżej podano typowe przykłady :

1	Śmigłowiec przeciwpancerny wojsk lądowych
2	Gąsienicowy most towarzyszący (AVLB)

3 Pojazdy inżynieryjne

a) Istnieje szeroka różnorodność pojazdów i urządzeń dodatkowych, takich jak czołg trałowy lub spycharka.

b) W celu uproszczenia / zredukowania liczby znaków wybrano znak
jako podstawowe wskazanie pojazdu inżynieryjnego. Znak ten powinien być dołączony do właściwego znaku pojazdu z jednoczesnym opisaniem w polu V nazwy urządzenia dodatkowego.

PRZYKŁADY:

Czołg trałowy Opancerzony pojazd gąsienicowy ze spycharką Pojazd kołowy do przenoszenia ładunku

	Działo przeciwlotnicze
	Działo przeciwpancerne
	Wielolufowa wyrzutnia rakiet
	Lotnictwo rozpoznawcze Sił Powietrznych, wielkość niepodana
	Lotnictwo transportowe Sił Powietrznych, wielkość niepodana

1. Wskaźniki mobilności

Do przedstawienia w polu R, pod znakiem jednostki lub sprzętu, w celu przedstawienia rodzaju mobilności. Wskaźniki mobilności mogą być umieszczone w polu A w celu wyjaśnienia zdolności jednostki.

	Wodne
	Śnieżne
	Holowane lub przyczepy
	Gąsienicowe
5	Kołowe
	Kołowe przełajowe
	Połączenie kołowo - gąsienicowe
	Kolejowe

1. Lokalizacja i treść pól

Dla lepszego zrozumienia patrz rysunek 1.

Litera pola	Maksymalna długość pola	Opis i nazwa pola	Zastosowa­nie	Uwagi
Obowiązkowe pola informacyjne
A	-	Znak podstawowy i wskaźnik przeznaczenia Znak podstawowy i wskaźnik przeznaczenia jednostek, stanowisk i obiektów lub znak sprzętu, patrz 8.3, 8.4, 8.8.1, 8.8.2, 8.8.3, 8.8.4, 8.9.1, 8.9.2	wszędzie	-
B	-	Wskaźnik wielkości patrz 8.5	jednostki, obiekty, sprzęt	obligatoryjne dla jednostek powinno być wypełnione dla obiektów, kiedy numer lub nazwa obiektu jest unikalna i niedwuznaczna może być stosowane do sprzętu znak zapytania dozwolony
P	21	Arbitralny wyznacznik jednostki, który jest przydzielony	tylko przeciwnik jednostki, obiekty, sprzęt	numer adresowy, który jest zawsze przedstawiany w nawiasie, może być rozszerzony do maksymalnie 3 cyfr
T	15	Oznaczenie unikalne Unikalny numer, skrót nazwy jednostki lub obiektu	wszędzie z wyłączeniem sprzętu przeciwnika	jeśli unikalny opis jest nieznany lub niepotwierdzo-ny, należy postawić znak zapytania może zawierać krajowe litery wyróżniające unikalny opis powinien zawsze współgrać ze wskaźnikiem wielkości, jeśli wskaźnik wielkości nie jest podany, wtedy unikalny opis powinien zawierać wielkość

Litera pola	Maksy­malna długość pola	Opis i nazwa pola	Zastosowa­nie	Uwagi
Warunkowe pola informacyjne
D	-	Wskaźnik wielkości specjalnej patrz 8.6	jednostki, obiekty	powinien być przedstawiony, gdy znajduje zastosowanie
N	2	Wskaźnik przeciwnika; wskazuje sprzęt przeciwnika przy użyciu liter EN	sprzęt	niestosowany, kiedy symbol jest identyfikowany jako przeciwnik przez czerwony kolor znaku

Litera pola	Maksy­malna długość pola	Opis i nazwa pola	Zastosowa­nie	Uwagi
Dowolne pola informacyjne
C	6	Ilość sprzętu Przedstawia, ile sprzętu obecnie podlega wykorzystaniu	sprzęt	można dołączyć znak zapytania
E	1	Niepotwierdzone Znak zapytania	wszędzie	kiedy informacja jest wątpliwa
F	3	Wzmocniony lub osłabiony Dołączone do pola F w celu przedstawienia zmian w wiel­kości	wszędzie, z wyjątkiem sprzętu przeciwnika	przedstawione zawsze w nawiasach
G	17	Informacje dodatkowe Notatki użytkownika	wszędzie	treść pola może nie podlegać transmisji do innych użytkowników
H	15	Tekst wolny Miejsce na informacje dodatko­we nieobjęte innymi polami	wszędzie	znak zapytania jest dozwolony przy informacjach dotyczących przeciwnika w tym polu, a nie w polu G, powinny się znaleźć ważne informacje, które powinny podlegać transmisji do innych użytkowników
J	2	Wskaźnik oceny szacunkowej Składa się z litery określającej źródło i cyfry oznaczającej stopień ważności	tylko prze­ciwnik	stopnie ważności patrz: STANAG 2022 jeśli występuje pole H, to poprzedza pole J i jest oddzielone ukośną kreską
K	5	Efektywność bojowa (zdolność bojowa)- może być przedstawiona jako CE - Combat Effectiveness i dwoma cyframi lub jako PC - Percentage effectiveness i dwoma cyframi	jednostki, obiekty	jeśli występuje pole H, to poprzedza pole K i jest oddzielone ukośną kreską
L	1	Sprzęt sygnałowy - jeśli sprzęt emituje sygnał, wskazać znakiem „!”	tylko w odniesieniu do sprzętu przeciwnika	jeśli występuje pole H, to poprzedza pole L i jest oddzielone ukośną kreską
M	15	Wyższa formacja - unikalna liczba lub skrót nazwy formacji	wszędzie	można dołączyć znak zapytania może zawierać krajowe (państwowe) charakterysty-czne litery powinno zgadzać się z kolejnością wielkości podaną w 8.5
Q	-	Strzałka kierunku ruchu - usytuowana zawsze w punkcie lokalizacji znaku	wszędzie	wskazuje ogólny kierunek, a nie dokładną trasę
R	-	Wskaźnik mobilności - graficzny symbol mobilności, jak zdefiniowano w 8.9.3	jednostki, sprzęt
S	15	Symbol stanowiska dowodzenia - określa rodzaj SD (patrz 8.1)	jednostki	można dołączyć znak zapytania
V	15	Nazwa jednostki lub rodzaj sprzętu, przedstawia klasę, rodzaj lub znak zapytania	jednostki, sprzęt	można dodać znak zapytania kiedy niepotwierdzone są nazwa lub rodzaj
W	15 i 15	Grupa daty/czasu, może być uzupełniona przez dodanie AT, FROM, TO itp., w celu wyjaśnienia, do czego odnosi się podany czas, stosując w narodowym systemie obrony dopuszcza się używanie: „O” , „OD” , „DO” itp.	wszędzie	7 znaków pola alfanumerycz-nego max. do 7 liter przedstawiają-cych AT , „FROM”, „TO”... dwa pola każde 15 znaków zezwalają na przedstawienie FROM i TO lub równoważni-ków czasu. powinien być zgodny z kolejnością wielkości podaną w 8.5

• Metoda oznaczania nieznanych lub niezidentyfikowanych jednostek przeciwnika

W czasie wojny może okazać się, że identyfikacja poszczególnych jednostek lub formacji w obszarze działań wojennych jest trudna, szczególnie jeśli pochodzą one z innych znanych ugrupowań sił sąsiadujących z krajami / armiami NATO.

Przedstawiona metoda oznaczania nieznanych lub niezidentyfikowanych jednostek przeciwnika w sposób ręczny, APD, na komputerowym obrazie mapy polega na przydzieleniu arbitralnego wyznacznika jednostki (AUD - Arbitrary Unit Designator). Arbitralny wyznacznik jednostki składa się z przedrostka, numeru i przyrostka (końcówki). STANAG 2077 INP zawiera szczegółowy opis metody przydzielania arbitralnych wyznaczników jednostek, a skrót jego treści zamieszczony jest poniżej.

Prefiks

1. Trzycyfrowy alfanumeryczny kod, wskazujący korpus dający nazwę AUD (końcowe „dinome” wskazujące na państwo przedstawia STANAG 1059), np.

1 (BR) Korpus będzie używał 1 UK

2 (GE) Korpus będzie używał 2 GE

7 (US) Korpus będzie używał 7 US

lub

2. Dwu literowy kod rozróżniający wskazujący formację NATO przydzielającą AUD. Są to następujące przedrostki:

SHAPE AFNORTH COMNON COMSONOR COMBALTAP COMLANDJUT COMZEALAND AFCENT NORTHAG CENTAG AFSOUTH	SH AN NN SN BA JU ZE AC NG CG AS
LANDSOUTH LANDSOUTHEAST AMF (L)	LS SE AM

lub

3. Dwuliterowy kod rozróżniający zgodnie z narodowymi literami rozróżniającymi, podanymi w ADatP-3 część IV, skrót poniżej.

ALBANIA	AL	LIBIA	LY
ALGIERIA	AG	LICHTENSTEIN	LS
AUSTRIA	AU	LUKSEMBURG	LU
BELGIA	BE	MALTA	MT
BUŁGARIA	BU	MONAKO	MN
KANADA	CA	MAROKO	MO
CYPR	CY	HOLANDIA	NL
CZECHOSŁOWACJA	CZ	NORWEGIA	NO
DANIA	DA	POLSKA	PL
EGIPT	EG	PORTUGALIA	PO
FINLANDIA	FI	RUMUNIA	RO
FRANCJA	FR	ZSRR	UR
NIEMCY (ZACH.)	GE	HISZPANIA	SP
NIEMCY (WSCH.)	GC	SZWECJA	SW
GIBRALTAR	GI	SZWAJCARIA	SZ
GRECJA	GR	TUNEZJA	TS
GRENLANDIA	GL	TURCJA	TU
WĘGRY	HU	ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	UK
ISLANDIA	IC	STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI	US
WŁOCHY	IT	JUGOSŁAWIA	YO

Numer

Korpusy krajowe są odpowiedzialne za przydzielenie bloków numerów pomiędzy 000 i 999 własnym sztabom i podległym formacjom. Podobnie dywizje powinny przydzielać dalej numery swoim podległym formacjom. Wszystkie formacje korpusu i sztab korpusu powinny używać tego samego przedrostka. Państwa i sztaby formacji nato powinny używać tego samego bloku numeru, tzn. 000-999.

Przyrostek ( końcówka, „suffix”)

Po przedrostku i numerze powinien występować przyrostek wskazujący:

1. Narodowość formacji przeciwnika.

2. Rodzaj formacji.

Raz poprawnie określony i przydzielony arbitralny wyznacznik jednostki nie powinien być zmieniany chyba, że niezidentyfikowana formacja lub jednostka przeciwnika zostanie rozpoznana przez dwie formacje, z których każda przydzieli własny AUD. W takich okolicznościach odpowiedni nadrzędny sztab powinien zgodzić się, że niezidentyfikowana jednostka lub formacja istnieje i:

1. Zaakceptować jeden z uprzednio przydzielonych AUD, ale zastąpić przedrostek swoim własnym

lub

2. Przydzielić nowy AUD.

W obydwu przypadkach obydwie formacje, od których pochodziły informacje powinny być poinformowane.

PRZYKŁAD:

Dywizja 1 (BE) Korpusu i dywizja 1 (BR) Korpusu niezależnie wykryły niezidentyfikowaną zmotoryzowaną dywizję strzelecką (MRD - „motor rifle division”) w rejonie rozgraniczenia korpusów i każdy z korpusów nadał dywizji AUD, używając bloku numerów przydzielonych im przez ich własne korpusy (1 BE 369 UR MRD i 1UK 473 UR MRD). Każdy korpus adaptuje AUD przydzielony przez jego własną dywizję. Sztab NORTHAG zgadza się, że niezidentyfikowana rosyjska MRD jest obecna i decyduje pozostawić numer BE, lecz przydzielić przedrostek NORTHAG. Od tej chwili aż do momentu pozytywnej identyfikacji lub zmiany przez AFCENT lub SHAPE, niezidentyfikowana formacja będzie znana jako NG 369 UR MRD. Jeśli z jakichś względów AFCENT lub SHAPE dokona zmiany, zastosowany zostanie przedrostek AFCENT lub SHAPE.

PRZYKŁADY:

a.	1 (BE) Korpus
b.	1 (BR) Korpus
c.	Sztab NORTHAG zgadza się, że istnieje niezidentyfikowana UR MRD i pozostawia numer BE, ale przydziela przedrostek NORTHAG oraz informuje obydwa sztaby korpusów o zmianie.

• Czynności (działania) terenowe i taktyczne

1. Wskazówki dla użytkownika

Ponieważ znaki zamieszczone w niniejszym rozdziale są używane w różny sposób, jest konieczne odniesienie się do p. 7 i 8 w celu dokładnego zapoznania się, jak ma być stosowany każdy z nich.

Lokalizacja znaków

1. „Rejony”
   Znaki opisujące rejony powinny być umieszczane jednym z trzech sposobów:

1. Rysowanie w skali na mapie lub diagramie, zgodnie z prezentacją danego terenu.

2. Naszkicowane schematycznie na mapie lub diagramie z umieszczeniem środka na danym obszarze.

3. Naszkicowane schematycznie i połączone wektorem lokalizacji ze środkiem rejonu na mapie lub diagramie, jeśli ma to zwiększyć czytelność.
   

2. „Linie”
   Powinny pokrywać się / zgadzać się/ z punktami odwzorowującymi rzeczywiste położenie reprezentowanych elementów.

3. „Przemieszczenia”
   Powinny być zgodne ze współrzędnymi do ruchu, który prezentują.
   

4. „Zapory”
   Położenie symboli zapór powinno być zgodne z ich rzeczywistymi współrzędnymi topograficznymi. Jeśli jest to niemożliwe, znak może być wyrysowany w innym miejscu i połączony z dokładnym położeniem na mapie za pomocą wektora lokalizacji.

5. „Punkty”
   Znaki punktowe powinny pokrywać się z dokładną lokalizacją zjawiska (wskazując dokładne miejsce dolną częścią znaku) lub powinny być z nią połączone wektorem lokalizacji.

Prezentacja przeciwnika

Przy stosowaniu prezentacji jednokolorowej należy używać liter „EN” tak często, jak to potrzebne do zapewnienia czytelności i jasności.

PRZYKŁADY:

Obszar zajęty przez przeciwnika	Linia frontu przeciwnika

Pola

Pozycja i stosowanie „Pól” w powiązaniu ze znakami podanymi w niniejszym rozdziale różnią się w zależności od przedstawianego znaku. Punkcie 10.2.9 podano ich szczegółowy opis.

Stosowanie w związku ze znakiem jednostki lub sprzętu

Kiedy stosowany znak jednostki lub sprzętu występuje w połączeniu ze znakiem z niniejszego rozdziału, należy przestrzegać zasad podanych w p. 7 i 8.

Stosowanie znaku zapytania

Znaku zapytania należy używać, gdy:

1. Część informacji jest nieznana. Znak zapytania stawiamy w odpowiednim polu.

2. Część informacji jest wątpliwa. Znak zapytania stawiamy na końcu każdego pola.

3. Wszystkie informacje są wątpliwe lub nieznane. Znak zapytania stawiamy w polu E.

1. Katalog znaków

1. Punkty

Symbole punktowe powinny być przedstawiane następująco:

Punkt kontrolny lub nieokreślony.
Poniższe przykłady przedstawiają użycie wskaźników specjalnych;
Punkt startu
Punkt końcowy (uwolnienia, rozwiązania)
Punkt sprawdzający
Punkt kontrolny
Punkt koordynujący Dla tego znaku punkt lokalizacji znajduje się w centrum znaku.

1. Fortyfikacje wojskowe

Prace ziemne / wały / fortyfika­cje
Schron napowierzchniowy
Schron podziemny
Punkt oporu

1. Zdarzenia nuklearne, biologiczne i chemiczne

• Uderzenia nuklearne powinny być przedstawiane następująco:

Uderzenie wykonane
Uderzenie planowane lub przewidy­wane

• Zdarzenia biologiczne lub chemiczne

Rodzaj zdarzenia biologiczny (BIO) czy chemiczny (CHEM) należy zaz­naczyć w polu V
Jeśli dokładny rodzaj skażenia jest nieznany, w polu V należy napisać „NBC”

1. Linie

• Linie rozgraniczenia

1. Linie rozgraniczenia powinny być zaznaczane linią ciągłą z jednoczesnym przedstawieniem wielkości jednostki w odpowiedniej przerwie:
   
   Linia rozgraniczenia dywizji
   

2. Numeryczne określenie jednostek (jeśli potrzebne - uzupełnione charakterystycznymi literami krajowymi, podanymi w nawiasach) może być umieszczone po obu stronach znaku wielkości w celu wskazania forma­cji oddzielonych tą linią rozgraniczenia.
   
   
   

3. Kiedy linia rozgraniczenia rozdziela jednostki różnych szczebli, za pomocą znaku należy oznaczać jednostkę wyższego szczebla, natomiast jednostkę niższego szczebla skrótem literowym. Tylną linię rozgraniczenia zawsze należy oznaczać znakiem jednostki wyższego szczebla, nawet jeśli nie ma między nimi podległości
   
   
   Jeżeli niezależne jednostki różnej wielkości dzielą linie rozgraniczenia, należy przedstawić znaki dwóch wielkości na każdej linii rozgraniczenia.
   
   
   

4. Diagram poniższy ilustruje różne, mogące wystąpić w praktyce, przypadki:
   
   
   

2. Linie faz lub linie koordynacji

1. FEBA
   FEBA powinna być zaznaczona serią łukowatych linii:
   
   
   

1. Nie wymaga się, aby pozycja każdego łuku dokładnie odzwierciedlała lokalizację elementu ugrupowania bojowego.

2. Wypukła strona znaku powinna być skierowana do przeciwnika.

2. Inne linie fazowe lub koordynujące

1. Powinny być oznaczone normalnym znakiem dla „Linii” ze wskaźnikiem liniowym i uzupełnieniem informacji w odpowiednich przerwach linii. Ogólnie powinny być zgodne ze współrzędnymi topograficznymi lub pewnymi właściwościami terenu.

2. Można wykorzystać następujące wskaźniki liniowe (podane w kolejności alfabetycznej):

1. Bridgehead (przód mostu) BRHD

2. Communication zone (strefa łączności) COMZ

3. Fire support coordination line (linia koordynacji
   wsparcia ogniowego) FSCL

4. Forward combat zone (przednia strefa bojowa) FCZ

5. Forward edge of the battle area (przednia
   krawędź obszaru bitwy) FEBA

6. Forward line of enemy troops (przednia
   linia obszarów przeciwnika) FLET

7. Forward line of own troops (przednia
   linia własnych oddziałów) FLOT

8. Line of departure/start line (linia wyjściowa) LD/SL

9. Main supply route (trasa głównych dostaw) MSR

10. No fire line (linia wolna od ognia) NFL

11. Objective (cel) OBJ

12. Phase line or coordination line (linia fazowa
    lub koordynacji) PL

13. Rear combat zone (tylna strefa bojowa) RCZ

14. Report line (linia meldunkowa) RL

PRZYKŁADY:

	Linia fazowa (wyrównania) o kryptonimie „OAK APPLE”, którą należy osiągnąć o 1030Z, 22 dnia bieżącego miesiąca.
	Linia koordynacji wsparcia ogniowego, zgodnie z właściwościami terenu, aktualna od 121500Z do 121800Z
	Linia wyjściowa o kryptonimie „BIG BIRD”, którą należy przekroczyć 1030Z, 22 dnia bieżącego miesiąca.
	Linia ufortyfikowana Linia ufortyfikowana przedstawiona przez powtarzającą się w odpowiednich przedziałach:
	Trasy Patrz 10.2.8 - Przemieszczenia

f)	Linia nieokreślonych zapór Linia nieokreślonych zapór jest prezentowana przez występujący w pewnych interwałach np.:

1. Rejony i pozycje

Rejony

Rejon jest określoną częścią terenu lub przestrzeni, o ty­powych właściwościach z racji swojej natury lub działań mających miej­sce w jego obrębie.

W trakcie przedstawiania rejonu z użyciem APD, obszar jest two­rzony przez serię współrzędnych połączonych prostymi liniami: tak więc co najmniej trzy współrzędne są potrzebne dla określenia każdego rejonu.

Mogą być przedstawiane następujące rodzaje rejonów:

1. Rejon koncentryczny

Jest używany do wskazania skażenia promieniotwórczego. Składa się z jednego lub więcej okręgów, używanych do przedstawienia rejonów koncentrycznych. Każdy okrąg składa się z linii, która jest przerwana kombinacją liter/cyfr. Następujące przykłady przedstawiają minimalną, bezpieczną od­ległość od punktu zero przy naziemnej jednej lub więcej eksplozji nuklearnych:

• Minimalna bezpieczna odległość 1 - MSD1

• Minimalna bezpieczna odległość 2 - MSD2

• Minimalna bezpieczna odległość 3 - MSD3

Poziomy radioaktywności są opisane wskaźnikiem w centigrejach na godzinę, np.:

Okręgi powinny być zawsze rysowane w skali. Mogą być

koliste lub nie.




2. Rejon rozpoznania

Używany do określania rejonu, w obrębie którego jednostka lub formacja są odpowiedzialne za rozpoznanie. Groty strzałek wskazują szerokość tego rejonu, a nie jego przedni skraj.





3. Rejon określony

Rejon przydzielony lub zajęty przez jednostkę dla osiągnięcia określonego celu. Przykładem może być strefa zrzutu spadochronowego. Rejon, który został wydzielony ze względu na określony cel. Przykładem może być rejon skażenia nuklearnego.

Rysuje się go linią ciągłą dodając wskaźnik rejonu, w celu określenia rodzaju prezentowanego rejonu. Należy dodawać znak symbolizujący jakikolwiek obiekt lub jednostkę przydzieloną do lub zajmującą rejon. Zaznacza się dany element wewnątrz rejonu lub zaczepia się do rejonu z użyciem wektora.

Następujące wskaźniki rejonu mogą być użyte do wskazania rodzaju prezentowanego rejonu.

• Opis słowem (wskazuje za pomocą słowa, że wejście na teren jest odradzany.

• Skażony biologicznie BIO

• Skażony chemicznie (tzn. toksycznym
  środkiem w płynie lub innej formie) CHEM

• Skażony gazem (obszar ryzyka
  parowania - mgły oparów) GAS

• Niemożliwe do przejścia IMPAS

• Zalane INUND

• Pole minowe MINE

• Zadymione SMOKE

• Radioaktywne ATOM

• Pole pod ostrzałem artyleryjskim
  lub bombowym SHELL

• Ograniczony dostęp - opisane znakiem

• Wskazuje za pomocą znaku podstawowego, że rejon jest niemożliwy do
  przejścia.

• Inne znaki nałożone na znak podstawowy w celu wskazania, dla którego
  sprzętu /personelu/ rejon jest niemożliwy do przejścia.

PRZYKŁADY:

symbol podstawowy

nie do przejścia dla piechoty

nie do przejścia dla pojazdów kołowych

• Przeznaczenie rejonu

Wskazuje, w jaki sposób wykorzystuje się ten rejon. Rejony najczęściej używane podane są poniżej. Inne mogą być również użyte z jednoczesnym wyjaśnieniem w legendzie.

• Assembly area ASSY
  Rejon zbiórki

• Concetration CONC
  Koncentracja

• Drop zone DZ
  Strefa zrzutu

• Dump DUMP
  Skład (żywności lub amunicji)

• Hide area HIDE
  Rejon ukryty

• Intermediate objective I/OBJ
  Natychmiastowy cel

• Key terrain KEY
  Teren kluczowy

• Landing zone LZ
  strefa lądowania

• Logistic area LOG
  Rejon logistyczny

• Objective OBJ
  Cel

• Obscured by SMOKE
  Zadymiony przez

• Reserve RES
  Rezerwowy

• Shelled or bombed SHELL
  Ostrzelany lub zbombardowany

PRZYKŁADY:

• Ograniczony dostęp opisany słowem - rejon skażony chemicznie (zwykle przedstawiony na żółto).




• Ograniczony dostęp opisany symbolem - rejon nie do przejścia dla pojazdów gąsienicowych lub kołowych, znak poza rejon i powiązany z nim przy pomocy wektora.

Wskaźniki mobilności dla pojazdów kołowych i opancerzonych wstawiono, by przedstawić, dla jakich pojazdów rejon jest nieprzejezdny.


• Przeznaczenie rejonu

1. Rejon, który będzie rejonem zbiórki (ASSY) (linia przerywana oznacza przyszłe wykorzystanie)
   

2. Rejon wykorzystywany przez 2 Batalion Spadochronowy jako strefa zrzutu (DZ).
   
   

3. Rejon przygotowany do wykorzystania jako obiekt obsługi technicznej (remontowej), ale jeszcze niezajęty
   

4. Rejon nieokreślony

Obszar ziemi, który wymaga prezentacji z jakiegoś powodu, ale nie stanowi określonego celu. Jest opisany linią ciągłą ograniczająca obszar zainteresowania. Znak przedstawiający jednostkę lub obiekt przydzielone do lub zajmujące rejon może być dodany, umieszczony wewnątrz rejonu lub przyłączony wektorem.

PRZYKŁADY:

• Rejon nieokreślony
  

• Rejon nieokreślony zajmowany przez 3 batalion piechoty.




Pozycje

Pozycja jest to obszar, z którego zamierza się walczyć. Może być rysowana w skali (głównie na niższych szczeblach dowodzenia) lub schematycznie (głównie na wyższych szczeblach dowodzenia)

W celu odróżnienia pozycji od obszaru wskaźnik wielkości wrysowuje się w linię oznaczającą obrys pozycji od strony najbliższej dyslokacji wojsk własnych.

Symbol odwzorowujący jednostkę lub obiekt, określający jej charakter, jeśli jest taka potrzeba, może być wrysowany wewnątrz znaku pozycji lub dołączony za pomocą wektora.

Dostęp do pozycji dla sił własnych rysuje się z daleka od strony spodziewanego nadejścia wroga. Dostęp symbolizuje wskaźnik wielkości jednostki narysowany z odpowiedniej strony symbolu pozycji.

Mogą być przedstawiane następujące typy pozycji:

1. Pozycja bojowa

Obszar, z którego jednostka zamierza czasowo prowadzić walkę, zazwyczaj nieumocniony. Rysowany w skali.

PRZYKŁAD:

Pozycja bojowa zajęta przez 2 batalion szaserów (2Ch). Unikalne oznaczenie użyte ze wskaźnikiem wielkości.


(własne oddziały w ten sposób)

2. Pozycja ogniowa

Używana w połączeniu ze znakiem jednostki lub sprzętu. Zorientowana w kierunku ostrzału. Rysowana w skali.

PRZYKŁADY:

1 Pozycja ogniowa zajęta przez eskadrę B; pozycja naśladuje ukształtowanie terenu



2 Pozycja ogniowa zajęta przez dwie ciężkie armaty przeciwpancerne





3 Schematyczne
Pozycja ogniowa zajęta przez 13 batalion lekkiej piechoty (13 LI)





3. Punkt oporu

Pozycja dobrze ufortyfikowana, zwykle defensywna. Rysowana w skali.

PRZYKŁADY:

• Punkt oporu zajęty przez kompanię B
  (własne oddziały)
  
  

• Punkt oporu, który ma być zajęty przez batalion pancerny przeciwnika. Linia przerywana sygnalizuje przyszłe zamiary, wskaźnik wielkości przedstawia kierunek przeciwnika. W prezentacji jednokolorowej „EN” umieszczamy w przerwie w linii.




(oddziały własne przeciwnika)

• Schematyczna.
  Punkt oporu zajęty przez 1 batalion pułku księcia Wellingtona (1 DWR), znak doczepiony wektorem, nadane słowo kodowe „HOOK”
  
  
  (oddziały własne)

1. Znaki planowania ogniowego

• Punkt koncentracji
  
  
  
  

• Koncentracja liniowa
  

• Cel nuklearny (punkt)
  

• Pas ognia

Linie przerywane powinny być używane do wskazania proponowanego pasa ognia, a linie ciągłe do przedstawienia stanu bieżącego.

Jeżeli istnieje taka potrzeba, można „zagiąć” linie na ich końcach, aby wskazać maksymalnie efektywny zasięg broni w tej pozycji.

PRZYKŁADY:

• Proponowany pas ognia z punktu lokalizacji znaku sprzętu.
  

• Proponowany pas ognia od strony pozycji ogniowej. Dodano „zagięcia” linii w celu wskazania maksymalnie efektywnego zasięgu z tej pozycji (po prawej stronie występują jakieś ograniczenia zaporowe ).
  
  
  

• Pas ognia od strony pozycji dywizjonu artylerii.
  
  

1. Zapory

Zapory podzielone są na dwie kategorie:

1. Zapory punktowe, przedstawia się podanymi niżej znakami, z odpowiednim wskaźnikiem.

1. sprzymierzone
   

2. przeciwnika
   
   

2. Zapory ciągłe (liniowe), które naśladują kształt zapory.

1. Zapory ciągłe (liniowe) będą rozpoznane zwykle poprzez aktualny zarys zapór narysowanych w skali na mapie lub ekranie.

2. Pola minowe i rowy przeciwpancerne powinny być rysowane w skali z dokładną lokalizacją zapory. Kiedy jest to niemożliwe, na­le­ży narysować prostokąt z dala od rzeczywistego położenia, ale połączyć go z nim wektorem.

Prezentacji podlegać mogą:

1. Zapory punktowe

2. Wyburzenia

3. Zapory liniowe

4. Pola minowe
   

(Odnośnie do znaków opisujących przekraczanie zapór - patrz 10.2.8 - Przemieszczenia)


Na znaki zapór punktowych lub liniowych można nałożyć następujące wskaźniki zapór:

1. Zasieki, zawała lub powalone drzewo
   

2. Mina pułapka
   

3. Niewybuchowa zapora przeciwczołgowa
   
   

4. Drut kolczasty
   
   

Wyburzenia

Znak powinien być narysowany w dokładnym miejscu określonym przez współrzędne zapory, ale jeśli to niemożliwe może być umieszczony z dala od niej i połączony z nią za pomocą wektora.

Stan zapór będą przedstawiać następujące wskaźniki wyburzeń:

1. Planowany cel punktowy
   

2. Wyburzenia przygotowane Stan 1 (Bezpieczny)
   

3. Wyburzenie przygotowane Stan 2 (Uzbrojony)
   

4. Wykonany lub ostrzelany
   

Jeśli nie istnieje potrzeba rozróżnienia pomiędzy Stanem 1 (Bezpiecznym) i Stanem 2 (Uzbrojonym) lub jeśli stan jest nieznany, należy użyć symbolu Stanu 2.

Jeśli istnieje potrzeba przedstawienia, że wyburzenie jest zaplanowane („Reserved”), słowo „Reserved” powinno być napisane w polu H (tekst wolny) łącznie z, o ile to możliwe, numerem celu lub kryptonimem celu przedstawionym w polu T (unikalne określenie).

PRZYKŁAD:

Zaplanowane wyburzenie mostu, numer celu B 32, który jest w Stanie 2, narysowane z daleka od rzeczywistego położenia i połączone z nim za pomocą wektora.



Zapory liniowe (ciągłe)

1. Rowy przeciwpancerne

2. Linie ze znakiem powtarzającym się w pewnych odstępach, ( oznacza rowy w przygotowaniu, oznacza rowy wykonane)

PRZYKŁAD:

Gotowy rów przeciwczołgowy (narysowany z daleka od rzeczywistego położenia i połączony wektorem)




1. Zapory drutowe

Linia z powtarzającym się w pewnych odstępach znakiem „X”. Linia przerywana - zapory w przygotowaniu, litery „EN” powta­rzające się w odstępach - zapory należące do przeciwnika.

PRZYKŁAD:

Zapora drutowa przeciwnika w przygotowaniu (naśladująca rzeczywisty przebieg w terenie)




4. nieokreślone przeszkody liniowe
   

Pola minowe

• Używane powinny być następujące wskaźniki minowe:

1. Mina przeciwpiechotna
   

2. Mina przeciwpancerna
   

3. Mina przeciwpancerna nieusuwalna
   

4. Mina kierunkowa (strzałka wskazuje kierunek działania)
   

5. Grupa min
   
   

6. Mina, rodzaj nieokreślony
   

7. Miny narzutowe
   Litera „S” powyżej znaku oznacza pole minowe usłane minami narzutowymi
   Litery „+S” powyżej znaku oznaczają, że pole minowe jest bardzo gęsto założone minami narzutowymi.
   

• Pole minowe przykryte
  
  

• Pozorne pole minowe
  
  
  
  
  

• Pole minowe zabezpieczające
  
  (Wyłożone minami przeciwczołgowymi)
  

• Taktyczne pole minowe

1. Narysowane w skali
   Wykonane pole minowe, typ min nieokreślony
   
   

2. Schematyczne
   Pole minowe przeciwpancerne (połączone wektorem z rzeczywistym położeniem)
   
   
   

3. Miny narzutowe

1. Zapora z min przeciwpancernych wykonana sposobem narzutowym
   
   
   

2. Zapora z min przeciwpancernych, którą planuje się wykonać sposobem narzutowym
   
   
   
   

1. Przemieszczenia (manewry)

• Przemieszczenia powietrzne

Podstawowy znak dla oznaczenia trasy jest stosowany ze znakiem sił powietrznych lub lotnictwa sił lądowych powtarzającym się w odpowiednich odstępach w celu przedstawienia, kto go używa.

PRZYKŁADY:

1. Trasa jednokierunkowa używana przez siły powietrzne.
   

1. Trasa dwukierunkowa planowana przez lotnictwo sił lądowych
   

• Most lub przejścia w zaporze
  
  

• Działania opóźniające
  Znak powinien odzwierciedlać środek linii przemieszczania, podwójne kreski oznaczają działania opóźniające, które mają być podjęte. Mogą nie oznaczać lokalizacji lub liczby tych akcji:
  
  
  
  
  Podany przykład przedstawia 2 batalion szaserów (2Ch) przemieszczający się z pozycji bojowej (na prawo) do przyszłej pozycji (na lewo) mając podjąć akcje opóźniające.
  

• Kierunki

Przerywane linie wskazują przyszłe ruchy.

Oznaczenia, np. znaki jednostek lub nazwy kodowe, są opcjonalne.

Mogą być zaznaczone elementy odniesienia takie jak granice.

1. Trasy
   W walce lądowej, określony kierunek lub kurs, zgodnie z którym będą wykonywane ruchy.



(Tylko strzałka na przedzie wskazuje dokładną trasę)

2. Osie
   W działaniach lądowych, ogólny, werbalny lub graficzny opis kierunku , w którym będą dokonywać się przemieszczenia (linia przerywana) lub już się dokonały (linia ciągła).



(patrz 7.1.3 i 10.2.10)

• Prom
  

• Przejście w polu minowym
  

• Rozpoznanie.
  Znak powinien być zgodny ze środkiem trasy, która będzie wykorzystana.
  

• Trasa

Strzałki wskazują kierunek ruchu i powinny być powtarzane tak często, jak jest to konieczne dla zapewnienia czytelności.

Jeżeli dozwolony jest ruch w obu kierunkach, nie należy przedstawiać żadnych strzałek.

Jeżeli trasa ma hasło (słowo kodowe) i/lub klauzulę utajnienia ładunku wojskowego (MLC - Military Load Classification), to można to zapisać w pewnych odstępach obok trasy.

PRZYKŁADY:

1. Trasa przemieszczenia, tylko w jednym kierunku, MLC 60.
   

2. Trasa przeciwnika, hasło: KING, ruch w obu kierunkach, prezen­tacja jednokolorowa
   
   

3. Własna trasa, planowana, hasło QUEEN, MLC 30, ruch tylko w jedną stronę
   

1. Znaki zadań lub zamierzeń

Oś znaku postępu wskazuje kierunek ataku	Podwójna strzałka na początku wskazu­je główny kierunek ataku

2. Pola dla znaków

Szczegółowe informacje dotyczące przeznaczenia i rozmieszczenia pól podano w p. 2.2

Ponieważ każdy z głównych typów podstawowych symboli opisanych w niniejszym rozdziale wymaga innych informacji, należy zapewnić oddzielnego diagram pól dla każdego rodzaju. Mimo to, tam gdzie jest to możliwe, układ i nagłówki pól powinny pozostać te same.

Diagramy pól

Diagramy przedstawione poniżej ilustrują tylko najczęściej stosowane pola:

• Punkty
  
  
  

• Fortyfikacje wojskowe
  
  

• Zdarzenia ABC

1. Nuklearne

C= Wydajność Q= Kierunek z wiatrem T= Wykonawca uderzenia V= Rodzaj broni

2. Biologiczne
   

3. Chemiczne
   
   
   
   

• Linie

1. Linie fazowe / linie koordynacji
   

2. Linie rozgraniczenia
   
   X i Y - nazwy jednostek

• Rejony

1. Rejon koncentryczny

1. Minimalna bezpieczna odległość
   
   
   B = Wartość promieniowania

2. Poziomy promieniotwórczości
   
   C = Poziom promieniotwórczości

2. Rejon określony
   
   H =Wykorzystanie obszaru

3. Rejon nieokreślony
   

• Pozycje

1. Pozycja bojowa



H =Przeznaczenie rejonu.
Pole B („wskaźnik wielkości”) powinno być pokazane po stronie najbliższej własnych oddziałów.


2. Punkt oporu
   

Pole B („wskaźnik wielkości”) powinno być pokazane po stronie najbliższej własnych oddziałów.

• Znaki planowania ogniowego



B = numer celu, S = wskaźnik czasu „od/do”,
G = priorytet ( priority)

• Zapory

1. Punktowe




2. Zapory liniowe
   
   
   
   

• Przemieszczenia
  

Tam gdzie w kolumnie „Zastosowanie” w tablicy 6 poniżej używa się słowa „wszędzie”, oznacza to, że ma zastosowanie do następujących znaków:

1. Punkty

2. Fortyfikacje wojskowe

3. Zdarzenia ABC

4. Linie

5. Rejony i pozycje

6. Znak planowania ogniowego

7. Zapory

8. Przemieszczenia

Tablica 6

Zawartość obowiązkowych pól

Litera pola	Maks. długość pola	Nagłówek i opis	Zastosowanie	Uwagi
A	-	Znak podstawowy i wskaźnik przeznaczenia	Wszędzie	-
B	6	Wskaźnik wielkości	Niektóre obsza­ry, granice
	6	Numer celu Numer celu przedstawiony	Planowanie ogniowe
	6	Poziom radioaktywności lub minimalna bezpieczna odległość	Okręgi lub obszary wydłużone	Zwykle działania związane ze zdarze­niami nuklearnymi
C	6	Moc Przedstawiona w kilotonach (KT) lub megato­nach (MT)	Zdarzenia nuklearne	Prezentowane jako liczba (która może zawierać przecinek (kropkę) dziesiętny), po którym występuje „KT” lub „MT”
G	17	Informacje dodatkowe Notatki użytkownika	Wszędzie	Treść tego pola może nie podlegać trans­misji do innego użyt­kownika
	17	Wskaźniki pierwszeń­stwa (priority) Do stosowania z kon­centracją liniową	Planowanie ogniowe	Powinny być trans­mitowane
H	15	Tekst wolny Miejsce na informacje dodatkowe, które nie są objęte przez inne pole	Wszędzie	Ważne informacje, które powinny być transmitowane do użytkowników należy zamieścić w tym polu, a nie w polu G
	15	Wykorzystanie obszaru (Patrz punkt 10.2.5)	Obszary
	15	Wysokość wybuchu Pokazuje wysokość wybuchu powyżej powierzchni w km lub jako „AIR” (powietrzne) lub „SURFACE” (powierzchniowe)	Zdarzenia nuklearne	Przedstawiona przez liczbę w „KM”; lub jako „AIR”, kiedy wysokość jest nie­znana, lub „SURFACE” jeśli eksploduje na ziemi
Q	-	Kierunek z wiatrem Przedstawia prawdopodobny kierunek opadu radioaktyw­nego, biologicznego lub che­micznego	Wydarzenie ABC	Umieszczenie z punktu lokalizacji. Strzałka wskazu­jąca kierunek z wiatrem może być uzupełniona przez innymi danymi zawartymi w komunikacie NBC-3 (NUC) lub NBC-3 (CHEM) i przedstawiona we właściwym polu np. „czas” w polu W i „oznaczenie” w polu T
T	15	Unikalne oznaczenie lub nazwa jednostki	Punkty oporu Zapory Rejony
		Jednostka wykonująca	Zdarzenia nuklearne
V	15	Rodzaj broni Przedstawione jako EXA - poza atmosferą	Zdarzenia nuklearne	Przedstawione jako pole składające się z 5 znaków alfanume­rycznych zawierających „EXA”
W	15	Grupa daty / czasu Poprzedzone „OD” lub „DO” (odpowiednio „FROM” lub „TO”)	Wszystkie z wyjątkiem linii rozgra­niczenia	Pole składające się z 7 znaków alfanu­merycznych dla daty / czasu, poprzedzone maksymalnie 7 lite­rami przedstawiają­cymi „DO”
X i Y	15	Nazwa jednostki, unikalny numer lub skrót nazwy jednostki	linie rozgra­niczenia	Różne nazwy będą pojawiać się z obu stron granic

1. Przykłady zastosowania znaków

• Punkty
  
  
  Punkt startu i rozwiązania w APPLE i PEAR. Punkt startu od 160900Z i punkt rozwiązania do 161020Z.

• Fortyfikacje wojskowe
  
  
  Schron podziemny, hasło „OAK”, będzie gotowy do 191320Z.

• Zdarzenia NBC

1. Nuklearne
   
   
   Zdarzenie nuklearne o 201800Z, wysokość wybuchu powietrznego 2 km, wydajność 15 KT, jednostka wykonująca 15 batalion (15 BN).

2. Chemiczne
   
   
   Chmura gazowa (atakująca układ nerwowy) przeciwnika przemieszczająca się zgodnie z kierunkiem strzałki. Informacja otrzymana o 010700Z.

4. Linie

1. 
   
   Linia rozgraniczenia pomiędzy 1 Dywizją US i 2 Dywizją GE

2. 
   
   
   FEBA. Linia działań o kryptonimie LONG WALL o 101400Z

3. 
   
   
   
   Linia koordynacji wsparcia ogniowego (FSCL) funkcjonująca od 121500Z do 121800Z.

5. Rejony i pozycje

1. Rejon koncentryczny
   
   
   
   Rejon skażony promieniotwórczością na poziomie 100 cGy o 111000Z

2. Rejon rozpoznania
   
   
   Batalion odpowiedzialny za rozpoznanie całości obszaru przed FEBA w obrębie przedstawionych granic.

3. Rejon specjalny (zastrzeżony)
   
   
   Skład amunicji działa­jący od 031000Z, kierowany przez 15(US) kompanię

4. Rejon nieokreślony
   
   
   
   
   Rejon odpoczynku 16 batalionu piechoty do 042300Z
   
   

5. Pozycja bojowa
   
   
   
   Pozycja bojowa, narysowana w skali, zajęta przez kompanię A, własne oddziały wskazane przez wskaźnik wielkości.
   

6. Punkt oporu
   
   
   Punkt oporu przeciwnika, narysowany schematycznie, zajęty przez kompanię piechoty (brak informacji jaką), oddziały wroga wskazane przez wskaźnik wielkości.

6. Znaki planowania ogniowego

1. 
   
   
   
   Koncentracja linearna, cel nr AB 1201 funkcjonująca o 100700Z

2. 
   
   
   
   Grupa celi , zakodowana jako A2B, efek­tywna
   
   
   
   

3. 
   
   
   
   Średnia armata z pasem ognia, maksymalny efektywny zasięg osiągany z tej pozycji przedstawiony przez „zagięcia” na końcu linii. Armata jest prezentowana przez centrum dolnej części znaku. Ramiona mogą być prezentowane linią ciągłą - w razie potrzeby.

7. Zapory

1. Zapory punktowe i zniszczenia
   

1. 
   
   
   Planowane zasieki wzmocnione minami przeciwpiechotnymi
   
   

2. 
   
   
   Zniszczenia wykonane, wzmocnione minami przeciwpancernymi
   
   

3. 
   
   
   Miny pułapki, niewybuchowe zapory przeciwpancerne, należące do przeciwnika. Informacja o 021000Z. Nadano unikalne określenie SHAMROCK.
   

2. Zapory liniowe
   
   
   
   Wykonane rowy przeciwpancerne wzmocnione minami przeciwczołgowymi
   

3. Pola minowe

1. 
   
   
   Zniszczone skrzyżowanie otoczone minami przykrytymi

2. 
   
   
   
   Taktyczne pole minowe (wyrysowane w skali) składające się z min narzutowych efektywnych o 101200Z

3. 
   
   
   Fałszywe (pozorowane) pole minowe na skrzyżowaniu (symbol odsunięty /przesunięty/ i połączony wektorem).
   

4. 
   
   
   Konwencjonalnie położone przeciwpancerne pole minowe z przejściem odpowiednim dla ciężkich pojazdów i przejściem dla piechoty (pole minowe, a nie przejścia - narysowane w skali)

8. Przemieszczenia

1. 
   
   
   
   150? czołgów przeciwnika zauważone o 171100Z, przemieszczające się wzdłuż wskazanej trasy.

2. 
   
   
   Kompania piechoty (Kompania A), w trakcie rozpoznania w kierunku mostu

3. 
   
   
   20 śmigłowców Lotnictwa Sił Lądowych przeciwnika, lecących wzdłuż wskazanej trasy

4. 
   
   
   
   113 Brygada Piechoty przemieszczająca się na nowe miejsce. Linia wskazuje prawdopodobną trasę przemieszczania

5. 
   
   
   
   Przejście w polu minowym, hasło (słowo kodowe) RAVEN działające od 101430Z do 101500Z w polu minowym złożonym z min przeciwpiechotnych i przeciwpancernych.

9. Kierunek ataku
   
   
   

Kierunek ataku, który będzie prowadzony przez kompanię A, 1 batalion, Królewski Desant Irlandzki o 271430Z (przedstawia dokładny kierunek ruchu)

• Osie ruchu
  
  
  
  Osie ruchu 2 Dywizji, która rozpoczyna marsz o 261100Z; linie rozgraniczenia ograniczają swobodę manewrowania.
  
  

• Zautomatyzowane obrazy komputerowe - zasady przedstawiania i treść informacji
  

11.1 Zasady orientowania znaków

• Orientacja znaków.

Następujące znaki powinny mieć pionową orientację:

• jednostki, sztaby, obiekty logistyczne i elektroniczne;

• stanowiska obserwacyjne;

• punkty;

• zapory;

• sprzęt (uwaga: nie dotyczy wskazania pasa ognia).

• Następujące znaki powinny mieć całkowitą dowolność orientacji:

• wszystkie odwzorowania liniowe;

• pola minowe, skrzyżowania;

• koncentracje linearne lub prostokątne;

• strzałki kierunku ruchu;

• osie;

• wskaźniki skrzyżowań (w prostej formie).

11.2 Relatywne proporcje znaków

Elementy łączące następujące znaki zgodnie z wielkością przedstawioną w poprzednich rozdziałach w odpowiednich proporcjach:

• jednostki , sztaby, obiekty logistyczne i elektroniczne;

• stanowiska obserwacyjne;

• zdarzenia nuklearne;

• wskaźniki zapór;

• punkty.

11.3 Lokalizacja pól

Pola otaczające znaki powinny być umieszczone jak najbliżej pozycji przedstawionej w poprzednich rozdziałach. Mimo to pola leżące obok znaku mogą wymagać większego wymiaru pionowego niż znak, który opisują. W tym przypadku górne pole powinno znaleźć się na poziomie górnej koperty znaku, a niższe pola mogą być rozszerzone poniżej poziomu znaku.




Publikacje Sił Połączonych, dostępne w BWSN

Publikacje Sił Połączonych, dostępne w BWSN

Uwaga: Obydwa symbole są używane przez Siły NATO. Symbol 8 (a) jest preferowany w systemach APD, ze względu na swoją czytelność i łatwość odróżnienia od symbolu 2 „Siły powietrzne”.

Do uaktualnienia zgodnie z innymi STANAG-ami NATO.

Do uaktualnienia zgodnie z innymi STANAG-ami NATO.

Do uaktualnienia zgodnie z innymi STANAG-ami NATO.

Do uaktualnienia zgodnie z innymi STANAG-ami NATO.

116

NO-03-A001


10

105 mm

40 mm

MLRS

---