009 3

1.1. OBLICZANIE KINEMATYCZNE UKŁADU NAPĘDOWEGO I DOBÓR SILNIKA ELEKTRYCZNEGO

5.

Uj= Ill-Ui-Uy-- .    I

Obliczeniowa liczba obrotów silnika elektrycznego j n^o -z; wy" u o, 1/min.

A - silnik elektiyczny    (s),

B - przekładnia pasowa    (pp),

C - przekładnia zębata zamknięta (pz), E - łożysko    (1).

PARAMETRY ZADANE: (parametry wału (warianty)    wyjściowego)

A.    Fwy. N;    m/s;    mm; 7, st.

B. r»y. Nm;    Wwy, 1/s;    7, st

C. T^y, N m; flwy, 1/min; 7, st.

OBLICZA SIĘ:

1.    Moc na wale wyjściowym

l.A.    /1000, kW.

l.B.    Pyn/ = Twy-CJwy /1000, kW.

l.C.    P_Wy= Try-nyr, /9550, kW.

2.    Współczynnik sprawności napędu

Vo^=r)t^T)i'^rl}"'    (dokładność — 3 znaki po przecinku).

Orientacyjne wartości współczynników sprawności 17 różnego rodzaju przekładni mechanicznych, jak również innych elementów napędów (tabl. 1.1.1).

3.    Moc obliczeniowa silnika elektrycznego

Ęo=Rwy/ł)_D. kW.

4.    Liczba obrotów wału wyjściowego

4.A.	nwy=60 1 0^3 Y^yĄ-n-Dy^), 1/min.
4.B.	U iry— 30 CJ wy /7T,	1/min.
4.C.	n wy” znana >	1/min.

Na podstawie zalecanych średnich wartości przełożeń dla różnego rodzaju przekładni mechanicznych (tabl. 1.1.2), jak również zalecanego podziału przełożeń dla reduktorów i napędów (tabl. 1.1.3 i rys. 1.1.2) oblicza się zalecane przełożenie ogólne układu napędowe go

6.

7. Z katalogu silników (tabl. 1.2.1 i 1.2.2) dobiera się silnik elektryczny przy dotrzymaniu warunku: P,^P_K i    (typ silnika, P_s, n„ T^/T^, wymiary).

8. Rzeczywiste przełożenie ogólne układu napędowego Uo“ n_s/llwy    (dokładność —3 znaki po przecinku).

9. Rzeczywiste przełożenie poszczególnych stopni układu napędowego dobiera się    u₂~u{, — w taki spo

sób, żeby u₀=ni-U2-u₃ —(dokładność —3 znaki po przecinku).

10. Wyznacza się obciążenie poszczególnych wałów ukła -du napędowego, którego wyniki wprowadza się do tablicy Pj,=PjT}, kW |

.o,v.= njlu, 1/min) 0=1.2,3• -).

Tj.^Tj U-t], N m J lub 7}=9550P,/fl,.

Dla przedstawionego schematu układu napędowego (rys. 1.1.1) obciążenie poszczególnych wałów jest podane w tabl. 1.1.4.

11. Wstępnie oblicza się średnice czopów wałów z warunku wytrzymałości na skręcanie T_s--=T_sAV_s^k_s.

Skąd 0^= -f/iO³/(0,2^r,) (,-1,2,3• ■•), mm. k_s=(\5f30) MPa - dla wszystkich wałów (oprócz ślimaków),

(mniejsze z tych wartości są przyjmowane dla szybkobieżnych wałów, większe - dla wolnobieżnych wałów),

Ę_s=(10 ~ 12) MPa - dla ślimaków.

Otrzymane wymiary dj zaokrągla się do większych wartości liczb całkowitych 0 lub 5,0 mm.

Polecenia do obliczeń:

1.    Obliczenia wytrzymałościowe poszczególnych przekładni poleca się wykonywać w kolejności ich rozmieszczenia w napędzie.

2.    Po skończeniu obliczeń wytrzymałościowych każdej (oprócz ostatniej) przekładni w związku z udokładnieniem jej przełożenia należy wprowadzać korektę w przełożenie następnego stopnia i zawartości kolumn ni T (tabl. 1.1.4) w taki sposób, żeby nie było zmienione U„ napędu.

Rys. 1.1.1. Schemat układu napędowego: 1, 2, 3 — wały napędu (wal 1 -wejściowy, wał 2 -pośredni, wał 3 - wyjściowy),

G-koło mechanizmu roboczego (koło przekładni łańcuchowej, która nie należy do składu napędu),

/ - rama,

F_wy, V^y, D_wy - parametry wału wyjściowego (wału 3).