0320 jpeg

Księga 4 • Słownik terminów

cnoty i charyzmatyczne moce Ducha Świętego, ucieleśniane przez wniebowstąpionych i niewniebowstąpionych synów i córki Boga.

Siedem promieni. Emanacje światła Bóstwa, tj. siedem promieni białego światła, które wyłaniają się z pryzmatu świadomości Chrystusowej. Oto ich nazwy: (1) niebieski, (2) żółty, (3) różowy, (4) biały, (5) zielony, (6) purpurowo-złoty, (7) fioletowy. Jest też pięć “promieni tajemnych”, które biorą swój początek w ognistym białym jądrze bytu, i wiele innych kosmicznych promieni, osobiście naznaczanych przez zastępy niebieskie, które emanują one ze swych świętych serc emisariuszy Ojca do mniej rozwiniętych potoków życia.

Siódma rasa główna. Zob. Rasa główna siódma.

Słońce Centralne. Wir energii fizycznej lub duchowej, który wypływa z magnesu położonego w środku systemów światów lub jest do niego przyciągany. Zarówno w mikrokosmosie, jak i w Makrokosmosie słońce centralne jest głównym źródłem energii, wirem lub centrum energetycznej wymiany, zachodzącej w atomach, komórkach, człowieku (jego ośrodku serca), w roślinach czy jądrze ziemi. Wielkie Centralne Słońce, zwane też Wielkim Centrum, jest środkiem kosmosu, punktem integracji kosmosu Duchowo-Materialnego, początkiem całej fizyczno-duchowej kreacji, zalążkiem lub ognistym białym jądrem (centrum bieli ognia bytu) Jaja Kosmicznego. (Boska Gwiazda Syriusz jest ogniskiem Wielkiego Centralnego Słońca w naszym sektorze galaktyki). Słońce poza słońcem to duchowa Przyczyna stojąca za fizycznym skutkiem, który widzimy jako nasze fizyczne słońce i wszystkie pozostałe gwiazdy i układy gwiezdne, widzialne i niewidzialne, łącznie z Wielkim Centralnym Słońcem. Słońce poza słońcem kosmosu postrzegane jest jako Chrystus Kosmiczny - Słowo, dzięki któremu bezforemne zostało obdarzone formą, a na światach duchowych udrapowano fizyczność. Analogicznie Słońce poza słońcem jest Synem Bożym zindywidualizowanym w Chrystusowym Ja, świecącym w całej swej chwale poza duszą i jej nawzajem przenikającymi się powłokami świadomości, zwanymi czterema niższymi ciałami. To Syn człowieczy -“Słońce” każdego przejawienia Boga. O słońcu poza słońcem mówi się jako o “Słońcu sprawiedliwości”, które leczy umysł, oświeca duszę i rozświetla cały jej dom oraz jako o “chwale Boga” lub Świetle Miasta Czworobocznego.

(Mai 4; 2; Ap 21: 23).

Słońce Wielkie Centralne. Zob. Słońce Centralne.

Słowo. Słowo jest Logosem; jest mocą Boga i realizacją tej mocy wcielonej w Chrystusie i jako Chrystus. Energie Słowa wyzwalane są przez zwolenników Logosu w rytuale nauki o Słowie mówionym. To poprzez Słowo Bóg Ojciec-Matka komunikuje się z ludzkością. Personifikacją Słowa jest Chrystus. Zob. Chrystus, Dekret.

Słowo mówione. Słowo Pana Boga wypowiedziane w pierwotnym akcie stworzenia. Wyzwolenie energii Słowa, czyli Logosu, poprzez czakrę gardła przez Synów Bożych dla potwierdzenia tego zagubionego Słowa. Napisano: “Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”. Kiedy człowiek ponownie uświęca czakrę gardła w afirmacji Słowa Bożego, staje się narzędziem przykazań Boga, które spełniają prawo jego ponownego stworzenia na podobieństwo Syna.

Inwokacje wznoszone przez kapłanów i kapłanki świętego ognia na Lemurii w owej mocy Słowa mówionego były początkowo wypowiadane zgodnie z nauką Logosu. Wypaczenie tej nauki przez praktykowanie czarnej

321