72
Renata Przybylska, ks. Wiesław Przyczyna
W wyznaniu wiary mówimy właśnie i to sformuowanie.
| Laska] to dar - prezent, na który wogulc nie zasłużyliśmy, ale mimo to Bóg nam daje.
[Objawienie Boże] to samoudzielanie się Boga człowiekowi w celu jego zbawienia. W pełni Bóg objawił się najpełniej w Jezusie. Zatem wszystkie pytania On udziela, daje. [Powinno być: On udziela wszystkich pytań, on je daje - skądinąd nawet po poprawieniu tego błędu zdanie jest nielogiczne, bo co to znaczy, że ktoś udziela komuś pytań; udzielać można zezwolenia, rozgrzeszenia itp.].
[Świętych obcowanie] jest wiarą że po śmierci nie umiera dusza. Stąd ci co już odeszli, ciągle żyją ale już inaczej. Jest to jedność i wzajemna z nimi łączność. Wierzymy, że część tych ludzi zjednoczeni są z Chrystusem dzięki świętości. [Powinno być: część tych ludzi zjednoczona jest z Chrystusem]. Oni wstawiają się za nami.
Łaska jest szczególnie udzielona tym, którzy są ochrzczeni. Oni przez bycie dzieckiem Ojca stają się Jego umiłowanymi dziećmi, którym Ojciec daje się przez łaskę. Najlepiej łaska dawana jest w sakramentach, ale można o niąrównież prosić. [Łaska jest dawana - niezręczne użycie strony biernej czasownika].
[Opatrzność] - przekonanie, że Bóg, który kocha świat, kieruje jego dziejami oraz biegiem [powinno być chyba: biegiem życia] poszczególnych ludzi.
[Dobra Nowina] - Chrystus przychodzi na świat wyciąga niejako rękę do człowieka w postaci swojego przesłania- radosnego przesłanią gdzie pragnie [niewłaściwie użyty spójnik gdzie, chyba miało być: ponieważ] aby człowiek został zbawiony.
Bóg zbawia. Pomimo tego jacy jesteśmy wciąż chce nas przyjąć do siebie, chce nas zbawić, a Chrystus za nas umarł. [Zakłócające komunikatywność skróty składniowe].
Przyczyny takiego stanu rzeczy należy szukać w słabym przygotowaniu, jakie dała klerykom szkoła średnia. Pod tym względem nie różnią się oni niczym od swoich rówieśników studiujących na uczelniach świeckich. Zastanawia jednak, dlaczego seminaria nie eliminują braków edukacji szkolnej. Czyżby w kształceniu seminaryjnym edukacja językowa była nadal traktowana po macoszemu, a liczyły się tylko przedmioty kierunkowe: biblistyka, dogmatyka, teologia fundamentalna i teologia moralna? Patrząc na przytoczone wyżej przykłady, należałoby udzielić odpowiedzi twierdzącej.
W przygotowaniu kleryków do roli i powołania księdza kształtowanie języka jawi się jako bardzo istotne. Trzeba pamiętać, że cały proces edukacji dokonuje się przecież w znacznej mierze przez język. Dlatego tak istotne byłoby rozpoznanie, jakim językiem są podawane do wiadomości prawdy teologiczne, które mają sobie przyswoić klerycy.