0000041 (11)

układem, który reaguje na (-r) AG, jest trzustka (oraz układ przywspółczulny). Wydzielana przez nią insulina zwiększa przyswajanie glukozy przez komórki, a częściowo umożliwia przetworzenie glukozy w glikogen (glikogenosynteza) i w ten sposób poziom glukozy we krwi ulegnie zmniejszeniu, dążąc do normy. Przy obniżeniu poziomu glukozy we krwi informacja o tym zostanie przekazana do układu, który reaguje na sygnał błędu ( )AG (komórki alfa trzustki, przedni płat przysadki mózgowej, kora i rdzeń nadnerczy, układ współczulny), czego skutkiem będzie m. in. wydzielanie przez komórki alfa trzustki glu-kagonu powodującego glikogenolizę (w wątrobie), co kompensuje niedobór glukozy we krwi. Warto podkreślić, że w procesie regulacji ma znaczenie nie tylko wartość bezwzględna sygnału błędu, lecz i szybkość jego zmian w czasie (narastania i spadku).

_s dG

Przy obniżaniu się poziomu glukozy informacja o pochodnej błędu (—) —będzie

pobudzać rdzeń nadnerczy do wydzielania adrenaliny, przy podwyższaniu się poziomu

dG

glukozy we krwi informacja o pochodnej błędu (+)- pobudza trzustkę do inten-

d/

sywniejszego wydzielania insuliny.

Istnieją uzasadnione przypuszczenia, że całka błędu

J(+)AGdf

może być źródłem informacji stymulującej powstawanie (odkładanie się tłuszczu w tkankach, jak też prowadzić do aktywacji procesu glikoneogenezy z tłuszczów przy j (—) AGdr.

Warto podkreślić, że układy regulacyjne w organizmach żywych są przystosowane do przesyłania (lub odbierania) sygnałów tylko jednego znaku (od stanu zerowego do maksymalnego) i dlatego zawsze muszą w nich istnieć dwa typy antagonistycznych układów:

Ryc. 7.5. Schemat przebiegu procesu homeostazy. Przez każdą gałąź sprzężenia zwrotnego przebiegają sygnały błędu (AN) jednego znaku.

141