Cząsteczki takie mają masę około 350000, długość około 150 nm, zaś ich średnica w części spiralnej wynosi około 3 nm. W części tzw. „ciężkiej” zlokalizowana jest aktywność enzymatyczna miozyny — zdolność do katalizowania rozkładu ATP. Jednym z koniecznych aktywatorów tego enzymu są jony wapniowe.
W ostatnich latach wykryto w cząsteczce miozyny istnienie dodatkowych kilku łańcuchów polipeptydowych o stosunkowo niskich masach cząsteczkowych: 16-25 tysięcy.
Miozyna ma również tendencję do polimeryzacji. Cząsteczki jej łączą się w wydłużone agregaty — włókna wypełniające pasma anizotropowe A miofibryli (ryc. 10.17). Włókno takie zawiera około 220 podjednostek miozynowych, ma długość około 1500 nm i średnicę około 10 nm.
Włókna aktyny
Ryc. 10.17. a — Schemat ułożenia miozyny we włóknie miozynowym sarkomeru; zaznaczono „mostki” łączące włókna miozyny z włóknami aktyny; b — siła oddziaływania między miozyną i aktyną rozkłada się na dwie składowe: prostopadłą i równoległą do osi sarkomeru.
Pasmo Pasmo
izotropowe anizotropowe Linia Z
M
Włókna aktyny
Ryc. 10.18. Obraz w mikroskopie elektronowym i schemat budowy sarkomeru.
13 — Podstawy biofizyki 193