12

62 4. Elementy zginane

4.2. Sprawdzenie nośności przekrojów obciążonych siłą poprzeczną

Nośność obliczeniową przy ścinaniu można obliczać wg wzoru (47) normy

V_R = 0,58 A_v/_d,

jeśli spełniony jest odpowiedni warunek smukłości przy ścinaniu wg tabl. 7 normy; w pozostałych przypadkach nośność oblicza się ze wzoru (16)

V_R = 0,58 (p_p,AJ_d,

gdzie A_v - pole części przekroju czynnej przy ścinaniu, określane wg tabl. 7, q>_pv - współczynnik niestateczności miejscowej przy ścinaniu wg wzoru (17).

W przekrojach, w których występuje siła poprzeczna V > V₀ - gdzie V₀ = = 0,614, ^w przypadku bisy metrycznych przekrojów dwuteowych klasy 1 lub 2, zginanych względem osi największej bezwładności, oraz V₀ =    0,3 V_R w

pozostałych przypadkach - należy przyjmować nośność obliczeniową zredukowaną Af_R>v (nośność obliczeniową przekroju przy zginaniu i ścinaniu) i wykazać, że są spełnione warunki (53)

M < M_R|V oraz V < V_R

Nośność zredukowaną M_{R V} można obliczać ze wzoru (45)

M_r._v = A4 U

0,3

21

gdy przekrój jest dwuteowy, bisymetryczny klasy 1 lub 2, zginany względem osi największej bezwładności, a w pozostałych przypadkach wg wzoru (46)

M_RiV = M_r

^ri - U2L i W,

Oznaczenia we wzorze (46):

7_(v) - moment bezwładności części przekroju czynnej przy ścinaniu ustalony względem osi obojętnej,

I - moment bezwładności całego przekroju.

W przekrojach zginanych dwukierunkowo, w których występuje siła poprzeczna, dodatkowo sprawdza się nośność wg wzoru (55)

^Rz, V Mrv, V

gdzie    i M_Ry__v określa się wg wzorów (45) lub (46), jak przy jednokie

runkowym zginaniu.