16

136 7. Połączenia doczołowe na śruby

7.5. Nośność połączeń rozciąganych

Nośność połączeń rozciąganych, sprężanych i niesprężanych sprawdza się wg wzoru (85)

■NŚ

w którym nośność obliczeniowa połączenia określona jest z kolei wzorami

-    (86) dla połączeń prostych

-    (87) dla połączeń złożonych

^Ri ⁼ Ą- 2 i- 1

gdzie n - liczba śrub w połączeniu. /3 - współczynnik efektu dźwigni, co,- -współczynniki rozdziału obciążenia, które można przyjmować dla dwóch rodzajów połączeń wg rys. 17 (w przypadku gdy występuje efekt dźwigni, to do obliczeń dla skrajnego szeregu śrub należy przyjąć a>_l < 1//3) oraz S_R = S_RU gdy nośność połączenia określona jest zerwaniem trzpieni śrub lub S_R = ó_Rr, gdy nośność połączenia określa się możliwością rozwarcia styku.

7.6. Nośność połączeń zginanych

Nośność połączeń zginanych zależy głównie od nośności śrub usytuowanych w szeregach położonych najbliżej pasa rozciąganego. W obliczeniach uwzględnia się co najwyżej trzy szeregi śrub (k ^ 3, gdzie k - liczba szeregów śrub), przy jednoczesnym spełnieniu warunku y_t > 0,6 h₍₎, gdzie y, - ramię działania sił w śrubach (odległość osi śrub szeregu i-tego od osi pasa ściskanego), oraz h_Q - osiow'y rozstaw pasów' (rys, 16).

Nośność obliczeniową połączenia określa się

-    ze względu na zerwanie śrub (równomierny rozkład sił, rys. 16c, wzór (89)

p + k-l

M_Rj = S_Rt 2

i-p

gdzie p ~ 1, gdy występuje zewnętrzny szereg śrub lub p = 2,    - liczba

śrub w' /-tym szeregu,

-    ze względu na rozwarcie styku

a) połączenie z żebrem usztywniającym blachę czołową (trójkątny rozkład sił, licząc od pierwszego szeregu, rys. 16a, wzór (90)