23 (60)

Sira'<*^1<ine P⁰*^!' ^w lekScie

„ne składniowe oraz fonetyczne (graficzne) (Gaida

cyjno-pragnify"

,982,157).

. wlicza akapit do formalnych wyznaczników w tek-jWai««° _{s| ty}|k₀ sygnałem nawiązania ostatniego zda-^WC* (Wajszczuk 1981, 75). W pracach E.V. Paduicve, _nlJ i następ ■ _ryw3j zasadniczą rolę w podziale tematyczno-rc-j_l971)akap _{pbdobne s},_anowisko zaimuia

__    -    *---------icuiaryczno-rc-

^ll*tvćźnyrń- Podobne stanowisko zajmują czescy językoznawcy. Tunika z teg°. ^{ze mozcm}>’ ^zaliczy^ć 8° ^do wyznacznika lingwi-^V Ljnego tekstowości. Sztuka komponowania akapitu stała się ównież przedmiotem rozważań A. Duszak (1998, 136-249, 318-,.₉₎ i. Fras (1999,62-65), D. Bartosiewicza (2002,129-131), E. Wolińskiej (2003,142-147).

Jak już wspomnieliśmy, segmentacja tekstu na akapity jest _|Cdn4 z form organizacji znaczeń. Ułatwia tworzenie samego tekstu, a także właściwe odczytanie i zrozumienie wypowiedzi. Przygotowuje także czytelnika do zmian zachodzących w tekście, np. w czasie, sytuacji, sposobach argumentacji, kolejności zdarzeń. Przyjmujemy w pracy trzy podstawowe sposoby budowania akapitu:

-    akapity analityczne,

-    syntetyczne,

-    tranzytowe.

Materiał do analizy stanowią wypowiedzi dziennikarskie o charakterze p u bl icys tyczny m, w których akapit odgrywa rolę szczególną.

Akapity analityczne mogą, np. w wypowiedz, dziennikarskie), zawierać streszczenie. Obowiązuje tu zasada ot w rot one) piranu y, czyli podaje się informację o istocie zdarzenia, ,ego bohaterze, )-scu i skutkach, np.

[19]

7V.V rozstaje sif z Lisem    _Fakl(ftff» Wczoraj zarząd 7VN rozwiązał

Tomasz Lis nie poprowadzi jaz. ,r

z nim kontrakt.    „Gazeta Wyborcza” 11.02.2004

187