288

288 Wprowadzenie do japońskich wykresów świecowych

Diagram 13.10

Spadająca gwiazda i formacja objęcia hossy, obligacje, marzec 1994.

świeca z bardzo długim górnym cieniem i niewielkim korpusem w pobliżu dolnej strefy zakresu cenowego, nazywa się ją „spadającą gwiazdą" (diagram 13.9). Korpus klasycznej spadającej gwiazdy tworzy lukę względem poprzedniego korpusu. Kolor korpusu nie ma znaczenia.

Japończycy przywiązują szczególną wagę do korpusu świecy, to znaczy relacji pomiędzy otwarciem i zamknięciem, uważając ją za istotę ruchu cenowego. W ocenie sytuacji rynkowej istotną rolę mogą odegrać jednak również cienie. Na przykład długi górny cień spadającej gwiazdy pokazuje, że niedźwiedzie są na tyle agresywne, by na koniec sesji ściągnąć ceny w pobliże minimum.

Jak widzimy na diagramie 13.10, spadająca gwiazda pojawiła się na styczniowym szczycie cenowym. Formacja ta potwierdzała istnienie obszaru oporu wyznaczonego przez szczyt z poprzedniego dnia w okolicach poziomu 118. Spadająca gwiazda informuje nas, że rynek otworzył się w pobliżu minimum sesji, potem silnie wzrósł i na koniec dnia znów znalazł się w okolicach minimum.